Ik staar naar de lege lopende band en besef dat ik weer eens eerder dan mijn koffer ben aangekomen. Dit keer in Montreal, dinsdagavond laat.
Morgenochtend om half negen moet ik een vergadering voorzitten, gekleed in de muf ruikende spijkerbroek en sweater waarin ik heb liggen slapen.
De winkels zijn dicht.
Ik leg mijn probleem uit aan de nachtportier van het hotel. Hij kan me gelukkig een overhemd lenen en een ribfluwelen jasje.
De volgende morgen zit ik de vergadering ongemakkelijk voor. In de pauze komt een van de deelnemers naar me toe.
‘Leuk jasje!’, zegt hij veelbetekend.
Ik stamel een excuus, leg de situatie uit en zeg dat ik me normaal natuurlijk wel beter kleed.
Er valt even een stilte. Dan zie ik dat hij net zo’n jasje aan heeft.
(eerder in iets andere vorm en met ander lettertype gepubliceerd op drasties)
Bas van Vuren, aangenaam 
Nog een geluk dat je tegen hem niet hebt gezegd dat het van de hotelportier was
(toch ??????????)
ai, echt verzonnen?
Hahaha! Hij is fijn.
Was het toevallig niet een hotelmedewerker in uniformjasje die dat vroeg?
Hahahahahahah, geweldig!
Zonder koffer is een drama. Het noodsetje met tandeborstel. De vergoeding waar je je even rijk mee rekent. Dan toch de koerier die je koffer uiteindelijk toch bij je hotel afgeeft. Net te laat voor jou, precies op tijd om de uiterste termijn te halen.
Opeens begrijp je die mensen die zeulen met te veel handbagage.
Goeie beurt, meneer de voorzitter. 🙂
Auuuwww.
zweetplekken in je overhempie en je jasje.
Andersmans kleren bah… heb je ze lekker in subgroepjes met een opdracht aan het werk gezet en zelf een paar leuke spulletjes gekocht?
Wat een lieve portier!
Als je haar maar goed zit!
Mijn haar zit altijd goed! 🙂
@Rene, mijn stukkies zijn altijd voor minstens 50% waar gebeurd, ik verdraai hooguit wat dingetjes, namen, plaatsen, tijden en pointes, fantasietjes …. deze scoort zo’n 75-80% op de waarheidsschaal.
@Marianne Smit,
Dat heeft volgens mij vooral met de prijsklasse (aantal sterren) te maken :-).
Tenzij je naar een nul- of eensterrenhotel gaat en tòch een jasje + stropdas krijgt.
Apie, was het bijkans het jasje van de deelnemer zelf?
Die hij was kwijtgeraakt en bij gevonden voorwerpen werd opgeslagen in het hotel?
Zijn lievelingsjasje? En dat hij toen naarstig op zoek is gegaan om zo’n zelfde jasje terug te vinden?
Alweer een juweeltje!
Ikje?
Destijds afgekeurd door NRC.
In die tijd meerdere ingediend, zelfde kwaliteit als deze. Maar stelselmatig geweigerd. Iemand op de redaktie heeft een hekel aan me. Ik weet niet waarom. Het officiele argument: we accepteren geen anonieme bijdragen. Haha. Vooral omdat ik ze vrijwel altijd onder mijn eigen naam aanbood. Enfin, toen dus naar drasties uitgeweken, en de meesten staan ook hier. Het ikje dat wel geplaatst is staat hier niet vanwege privacyredenen.
En staat die wel in het Ikjesboekje? Zou een leuk puzzeltochtje worden 😉
Ik heb je een private tweetje gestuurd … ssstt …..
Het blijft een leuke anekdote, en nog waar gebeurd ook.