Amsterdam, december 1980. Tegen mijn tranen vechtend liep ik, in mijn tienerjaren, mee in de demonstratie tegen de moord op John Lennon. Ik was namelijk zijn grootste fan.
De Beatles waren van voor mijn tijd. Maar John’s eerste solo-elpee, met de Plastic Ono Band, had er bij mij stevig ingehakt. Op een cassette opgenomen van een rijper schoolkameraadje en ‘s avonds laat met mijn cassetterecorder in bed net zolang afgespeeld totdat ik in slaap viel. En de volgende avond weer.
Die recorders hadden een keiharde tik als ze afsloegen. God, Hold on John, Isolation, Look at me, Mother … allemaal tot mij gekomen via een piepklein monorecordertje met een nog kleiner oortelefoontje. Maar na My mummy’s dead ging het van “pok!” en dan schrok ik toch weer wakker.
Working class hero was het eerste liedje dat ik met de gitaar kon spelen en zingen. Am en g, af en toe een d. Dat ging dus wel. John heeft me gitaar leren spelen.
Later toen ik mijn eerste geld verdiende heb ik één voor één alle elpees gekocht. Als een kind zo blij was ik iedere keer als ik uit de platenwinkel kwam met weer een hoes bij de muziek die ik al van de cassettebandjes kende. Op de fiets naar huis met Walls and bridges: kindertekeningen, uitklappen, gewoon een hoop mee te beleven, die hoezen van vroeger.
Ik kan me afgezien van mijn schoolkameraad niemand anders herinneren die mijn passie deelde. Iets dat ik niet begreep. Over Yoko werd schamper gesproken. Merkwaardig. Ik kon me daar niets bij voorstellen. Hoewel ik pas veel later haar avantgarde kunst ben gaan bewonderen. En hoewel er nog altijd een paar Yoko-songs zijn waar ook ik echt niet naar kan luisteren.
Wat misschien niet meehielp voor mijn omgeving was de radicale periode in New York, waar ze vechtend voor de vrede soms hard te keer gingen. Ik vond Sometime in New York City schitterend. Een hoes als een krant, met de songteksten als artikelen. En het cynische Woman is the Nigger of the World – die scheurende sax!!! – was nog één van de minst scherpe songs …. Verder veel politieke stukken waar ik van de muziek, afkomstig van de rauwe Elephant’s Memory Band, uit mijn bol ging, maar van de teksten zelf in feite weinig begreep. Te jong.
John Lennon was out in de tweede helft van de jaren zeventig. Een artiest in ruste. Niemand die dacht dat hij nog terug zou komen. Ergens moet ik nog een brief hebben liggen, waarin ik hem vraag of hij alsjeblieft, alsjeblieft nog een keer wilde gaan optreden. Maar toen hij in oktober 1980 met zijn Double Fantasy album onverwacht zijn comeback maakte voelde het merkwaardig genoeg bijna vervelend voor me om te merken dat ik niet zijn enige fan was!
Natuurlijk was die eerste elpee magie. Nieuwe Lennonsongs die ik niet jaren na het uitbrengen voor het eerst hoorde, maar nu ook op het zelfde moment als iedereen. Just like starting over, I’m just watching the wheels go ‘round and ‘round, ontroerde en overrompelde me meteen. En veel later toen ik zelf een zoontje had, ging ik het slaapliedje voor zijn zoon Sean waarderen. The Monster is gone you’re Daddy is here. En Life is what happens to you while you are busy making other plans.
Tja, het zou er dan toch bijna van hebben gekomen. Hij zou in 1981 op wereldtoernee gaan, en ik zou mijn idool dus toch in het echt zijn gaan zien.
Het nieuws van de moord op de 8e december, gepleegd door de diep-gestoorde zielepiet Chapman, drong bij mij niet onmiddellijk door. Verdoofd liep ik de volgende dag over straat, me verbazend dat alles gewoon doorging. Gelukkig kon ik naar Amsterdam. En daar merkte ik dus dat ik zeker niet de enige fan was. Hoewel er in de optocht ook af en toe Paul McCartney nummers werden gezongen. Grrr. Maar op die avond geen wanklank. „Give Peace a Chance“ zongen we vooral. Zonder ophouden.
“Met John Lennon is ook de vrede vermoord“, zei ik in de camera van Brandpunt. Mijn eerste tv-interview. Later zou ik horen dat ze thuis zo hard hadden geschreeuwd om vader uit de schuur en moeder uit de keuken te halen dat niemand had verstaan wat ik nog meer had gezegd. En zelf wist ik het niet meer.
Nog regelmatig denk ik wat John nog allemaal gedaan en nog allemaal gemaakt zou hebben. Het is inmiddels dertig jaar later. Er is – uiteraard – nog altijd niks veranderd. Oorlog. Haat. Domheid. Overheden die hun burgers afluisteren en vervolgen.
“They hurt you at home and they hit you at school, they hate you if you’re clever and they despise a fool.”
Hij had er natuurlijk ook niets tegenover kunnen stellen. Niets meer dan haarscherp begrijpen wat er aan de hand is, en daarover schrijven in recht-voor-zijn-rape woorden die direct naar de ziel gaan en waarvan je voelt dat je naar jezelf luistert. Maar dan wat?
“God is a concept by which we measure our pain.”
John en Yoko zouden tot op hoge leeftijd “just a boy and a little girl” gebleven zijn, “trying to change the whole wide world.”
Yoko strijdt in haar eentje onvermoeibaar door en is luider dan ooit aanwezig, vooral ook op twitter en facebook.
John Lennon en het internet … tja, ik zou toch graag een blogje van hem gelezen hebben. “East is east and west is west, the twain shall meet, east is west and west is east, let it be complete.“
En wat doe ik? Nog altijd, elke keer als ik in New York ben, hoe vaak ook per jaar, loop ik naar Central Park, ik slenter wat door Strawberry fields, ik kijk naar de bloemen, naar de giechelende schoolklassen, naar de ouwe hippies, de verliefde stelletjes, en ik luister naar het slappe geklets van de New-Yorkers op de bankjes, en ik ga zitten en sluit mijn ogen. Soms lang. Soms kort. En soms maak ik een foto.
Dan sta ik op en loop naar de Dakotabuilding. Temidden van de toeristen sta ik dan gewoon maar een beetje dom naar boven te kijken, naar het appartement waar Yoko nog altijd woont. Waarom ik dat doe? Goeie vraag. Maar ik voel me altijd goed, en ik weet dat ik daar moet zijn. Op dat moment. En dan draai ik me om en loop weg.
Hold on world, it’s gonna be alright
Bas van Vuren, aangenaam 
Terwijl ik dit lees vertelt Maartje van Weegen op radio 4 dat John Lennons legerjas is verkocht voor 150.000 euro. Het nummer Imagine wordt gespeeld op akoestisch gitaar, terwijl ik de foto van Imagine voorbijscroll.
Mooi stukje bij toepasselijke, mooie muziek.
Mooier kan niet.http://www.hbvl.be/nieuws/media-en-cultuur/aid997926/modemuseum-telt-150-000-euro-neer-voor-oude-jas-john-lennon.aspx
John zit vandaag natuurlijk ergens op een wolkje gitaar te spelen: Starting over?
Ik was vijftien in 1980, en het zei me toen nog niet zoveel. Met het stijgen der jaren -en mijn engagement- kreeg zijn boodschap steeds meer inhoud. Hij is nu één van mijn grote helden (waarvan er diverse eigenaardig genoeg zijn vermoord door eenzame gekken).
Mooi stuk, bedankt.
Prachtige ode aan John Lennon. Chapeau! Wordt vast druk daar, tegenover de koetsjes.
30 jaar geleden al weer.
Mooi blog over hem..
Wie weet welk moois hij nog zou hebben gemaakt?
Ik ga vandaag toch zeker nog muziek van hem draaien.
Laats heb ik op mijn blog ook over hem geschreven. Lezers van dit stuk zullen dat ook interesant vinden
Wat een mooie ode aan John.
Een prachtig eerbetoon, dankjewel, Apiedapie!
Tien groene aanbevelingspijlen, als dat kon… 🙂
Ik heb er nu ook de YouTube link naar Hold On aan toegevoegd, een van zijn mooiste nummers dus, hoewel het zo moeilijk kiezen is.
@paul1987, kun je een linkie naar jouw stuk geven? Kan hem niet vinden!
Op het radionieuws hoorde ik, dat er een herdenking is op Strawberry Fields, in Central Park in NY.
Er worden bloemen gelegd, en liedjes gezongen, bij het ‘Imagine’ mozaiek…
Rolling Stone brengt een interview met John Lennon, opgenomen op 5 december 1980, drie dagen voor zijn dood dus.
Inmiddels het blog van Paul gevonden: http://www.vkblog.nl/bericht/348544/30_jaar_na_het_overlijden_van_John_Lennon
Eh, Paul1987 dus, niet die andere Paul 😉
Apie, heb wel een filmpje gevonden van Brandpunt uit die tijd maar heb je niet kunnen ontdekken daarin of je moet nu dik zeventig zijn (Let op de man met het ringbaardje)? Wel mooi om even terug te kijken. Opvallend trouwens de presentatrice op het einde, ze praat als Beatrix, heel vreemd!http://geschiedenis.vpro.nl/themasites/mediaplayer/index.jsp?bw=bb&player=wmp&media=44251768&portalnr=4158511&refernr=25194464&hostname=geschiedenis&portalid=geschiedenis&themechannel=&x=29&y=6&id=vars.jsp%3Fmedia%3D44251768%26portalnr%3D4158511%26refernr%3D25194464%26hostname%3Dgeschiedenis%26portalid%3Dgeschiedenis#
Jij zou mij kunnen zijn, alleen wandel ik nooit door New York. We waren niet met zoveel toen, daar in Amsterdam, maar we hebben samen gezongen en gehuild. Ja. (Ik was ook nog tiener toen.)
Mooie nagedachtenis en fijn dat je deze hebt geschreven.
@Trektocht, geweldig, bedankt!! Ik heb ook een paar uur gegoogeld, maar niets kunnen vinden. Ik heb de link er meteen aan toegevoegd, geen idee dat het bestond. Eh nee, ik sta er niet op, niet op deze. Dit waren denk ik de hoogtepunten, ik zat in de live-uitzending. Sprak hij bescheiden.
Ook indrukwekkende beelden uit New York, die vrouw die Yoko aanraadt om John in te vriezen, voor de volgende vijfhonderd jaar …. !!!
De vrouw aan het einde, dacht eerst dat ze uit Belgie kwam, inderdaad merkwaardig accent.
@Thera, dank je, misschien hebben we elkaar wel gezien destijds. Kippevel als je de beelden van Trektocht aanklikt.
Mooi stukje.
Ik was 25, stond in het paars geschilderde keukentje van mijn woningkje in de Haagse schilderswijk, en hoorde het nieuws. Tranen. Dat vonden mijn kunstakademie mede-studenten nogal belachelijk. Maar als jongetje identificeerde ik me altijd met hem, er viel dus heel wat weg. Tegen zijn vredesactiviteiten stond ik altijd wat sceptisch, ten onrechte. Hij bleef mijn …blabla, ik moet niet te veel uitweiden. Ik las net dat het rolling-stone-interview van drie dagen voor zijn dood, binnenkort voor het eerst integraal zal worden gepubliceerd.
En hier is de link naar het blog van Bart, met het prachtige #9 Dream. "I thought I could hear (hear, hear, hear) Somebody call out my name as it started to rain Two spirits dancing so strange …"http://www.vkblog.nl/bericht/359528/%239_Dream_-_John_Lennon
@Zich van Verre, weidt rustig uit. Het mag vandaag! 🙂
Wow! Je hebt er weer werk van gemaakt. Mijn complimenten. Volgende stap een boek?
Een heel mooi In Memoriam.
Je bent het soort fan dat Lennon verdient.
Ben ook altijd fan geweest (zag hem in 1964 in Blokker optreden),
maar niet zo door en door als jij!
prachtig blog!
Een prachtig blogdocument! We moeten af van het idee dat Yoko slecht voor hem was, vind ik. Ze is een bijzonder kunstenaar.
Ik was 23.
Een vriendin van ons woonde in het hoge appartementen-complex naast het Dakota Bldg.
[Zelf woonden we on 67th St.]
Je kon op het dakterras op de 32e verdiepning lekker de bezorgde pizza’s opeten.
Je moest dan over de balustrade heen hangen om het Dakota Bldg te kunnen zien, ver onder je.
Aan de overkant van Central Park West, leek Strawberry Fields onder handbereik.
We trokken er onze skates aan.
In de Pharmacy, net om de hoek van 72th St. op Columbus Ave. hing een vergeelde foto in de etalage, met daarop de handgeshreven tekst:Remember John.
Hij was toen al 20 jaar dood.
Mooi blog.
Had bijna na al die maanden vandaag weer eens iets willen bloggen, maar na jouw bijdrage laat ik dat voornemen maar weer varen. Mooi eerbetoon aan John Lennon, chapeau. Met plezier gelezen.
Grinnik, grandmaster, als dat het effect van mijn blogje is …. dan houd ik er maar mee op!
@Heer Rozenwater, yes, I know, dat vind ik al zo lang zooooo apart, sinds ik het in stereo kon beluisteren. Jij bent dus een kandidaat voor die hele elpee, zeker weten. Het zal je vergaan zoals mij. En volgend jaar schrijf jij het dweepblogje.
@Vogel-vrij, mooi toch om daar gewoond te hebben? En gewoon de straat oversteken en je ding doen in Central Park?
Het was een mooie dag, vandaag. Allemaal bedankt. Net zoveel plezier beleefd aan het lezen als ik aan het schrijven, zeggen we dan … 🙂
Ontroerend prachtig. Mooi lied ook. Ik was 14, net te jong om fan te zijn. Popmuziek was toen ook nog verboden thuis. Krijg meteen zin om meer liedjes van hem te gaan luisteren. Groet Apie, en dank.
Fantastische ode aan een groot man
Een mooie ode van een oprecht fan. Zoals je op mijn eigen blog (http://www.vkblog.nl/blog/139112) constateert zullen we het inderdaad niet helemaal eens worden. Ik bezie het wat afstandelijker. Met John werd de vrede niet vermoord. De wereld was ervoor en erna hetzelfde in die zin dat zowel voor als na hem onschuldige mensen werden omgebracht. Als Rob de Nijs vanavond het leven laat roept iedereen dat hij voor de vrede was omdat hij Alles Wat Ademt heeft opgenomen.
Neemt niet weg dat Lennon mooie dingen heeft gedaan. Ook solo.
@Caramba, nu ga je te ver!!! Wat een vergelijking! Maar inderdaad, met Malle Babbe en Jan Klaassen de Trompetter zouden we Rob de Nijs best wel de Nederlandse Paul McCartney kunnen noemen. 😉
@Heer Rozenwater: stuk jonger.
Omdat Hold on zo’n verpletterende indruk op je maakte, dacht ik dat je de rest (ook?) niet kende. Verkeerd gedacht dus. Nu graag Mindgames beluisteren.
@Heer Rozenwater, ’t is moeilijk kiezen. Mijn favoriet vandaag is I Know.I know what’s coming down
And I know where it’s coming from
And I know and I’m sorry (yes I am)
But I never could speak my mind
Maar morgen misschien weer een andere. Als je weer gaat luisteren dan is er zoveel moois. Die gitaarsolo is schitterend, ja, scheurt recht door je ziel heen.
Ah, juist ! Met plaatjes is het nog leuker. Mijn favoriete John Lennon lp mis ik: ‘Mindgames’…
@Stripman, helemaal gelijk, Mindgames zit tjokvol met favorieten van me … eh, is "I Know" waar ik het in de reacties op heb niet van Mindgames? Volgend jaar maar eens een vervolgblogje schrijven, de keuze is groot.
heel knap geschreven,
en ja, er waren inderdaad wel meer fans 🙂
ik herinner me een uitspraak van iemand die ik kende: “waarom Lennon? het ware beter Ringo geweest, die is gemakkelijker te vervangen. en nu komen de Beatles dus ook nooit meer samen.”
duidelijk ook een fan-pascifist dacht ik toen 🙂
Haha! All we are saying is give peace a chance …. Maar het is een feit, de goeien gaan het eerst. Omdat het meer opvalt.
Ik heb een aantal van John Lennons soloplaten beluisterd, maar ik vind ze niet het niveau halen van de beste Beatlesalbums. Ik weet dat onder Beatlesfans een eeuwigdurende stammenstrijd gaande is tussen voor- en tegenstanders van de hoofd-Beatles Lennon en McCartney, maar geef mij de Beatles maar. Sgt. Pepper, Abbey Road – prachtige albums.
Live waren de Beatles al in 1966 uitgespeeld, maar sindsdien traden ze nog één keer op in de buitenlucht: op die gedenkwaardige 30 januari van het jaar 1969, tijdens het fameuze Rooftop Concert, gehouden op het dak van het Apple-gebouw. De zwanenzang van de Beatles. Kijk en luister hier en download de video desgewenst, want de houders van de rechten op Beatles-materiaal zitten als bokken op hun haverkist. Enjoy, de Beatles voor de laatste maal live. En hoe!
Jaja, dat was mooi, zeker. John Lennon/Paul McCartney, over smaak valt niet te twisten en gelukkig maar.
Samen stonden ze sterker dan alleen. Hun ruzie achteraf (vooral Lennon: “Sgt. Pepper took you by surprise”, en dat terwijl Pepper een idee van Paul was!) bevestigde nog eens wat een hechte band ze hadden. Ik was trouwens Let It Be nog vergeten, ook een prachtige (postume) plaat.
Een demonstratie tegen de moord op John Lennon? Wat een merkwaardig idee.
Wat wilden jelui? Hwm weer tot leven brengen? De doodstraf voor zijn moordenaar?
De moord op Pim Fortuyn deed me meer, ging ook nergens over, zoals de grondslagen van de democratie e.d.
nergens=ergens….LDB!
En dan die op Diana niet te vergeten. Snik!
Dat was geen moord, dat was losbandigheid.
Jij zegt het 😦
Inderdaad – DSR wordt eens een keertje niet getrold.
Tegen mijn tranen vechtend liep ik, in mijn tienerjaren, mee in de demonstratie tegen de moord op John Lennon. Ah, goed zo, tegen de moord! En, heeft het nog geholpen? Heeft de man het uiteindelijk overleefd?
Henk volgt DSR op 30 November na met zijn eigen invulling *milde glimlachicoon*
Maar bij APD kun je lang wachten op een antwoord.
Moet er op alles een antwoord komen dan? Dat ‘tegen een moord’ demonstreren vermeldde ik met tongue in cheek. We waren jong en dachten dat als we duidelijk zouden maken dat dit niet kon, het zou ophouden. Tja, en dat houd je toch.
Moet er op alles een antwoord komen dan?
Oei, dat is een lastige. Zeg ik nee, dan verwoord ik wat ik denk, maar dan spreek ik in weerwil van dit antwoord. Is er een Kretenzer in de buurt?
Tja, je kunt 33 jaar na dato zeggen dat de demonstratie tegen de moord een merkwaardig idee was (zoals DSR deed) en er grappig over doen (heeft hij het overleefd; Henk), maar wat wil je daar dan vervolgens mee? Een discussie? Een vraag- en antwoordsteekspel? Moet ik die demonstratie dan echt gaan uitleggen, wetende dat jullie beiden best wel weten, of zouden kunnen weten, waarom die mensen daar in Amsterdam liepen?
Het was de voorloper van de stille tocht, de witte mars, e.d. Het was met andere woorden een samenkomst van mensen die gezamenlijk uiting wilden geven aan hun verdriet over wat er een heel eind verderop in de wereld met een door hen geliefd persoon was gebeurd. Online condoleantieregisters bestonden toen nog niet.
Lennon zou toch iets minder geprikkeld hebben gereageerd als de mensen hem hadden gevraagd waarom men vroeger iets deed, zoals men het deed.
Is ie dan voor niks gestorven? *zucht*
Hoe verliep de demonstratie? Waren er nog opstootjes? Probeerden de krakers het te kapen?
Eerstens ben ik Lennon niet. Tweedens kon Lennon ook behoorlijk geprikkeld uit de hoek komen hoor. Ik herinner me een scene uit het Hiltonhotel waar hij een doorvragende journalist alle hoeken van de kamer liet zien. Dat was ook wel een enorme eikel, die journalist, hij wist alle antwoorden op zijn eigen vragen al en vond het allemaal heel erg vies, smerig en vunzig wat zich daar allemaal afspeelde. Ook een andere journaliste, vrouw ditmaal, komt nu vaagkens bovendrijven, ook die werd door Lennon buitengewoon geprikkeld in een hoek gezet. Ook die vrouw wist alles al, namelijk dat ze het allemaal alleen maar deden voor de commercie, voor hun eigen beroemdheid. Zuchterdezucht. Van die dingen dus. Maar ja. Dat houd je toch.
Demo verliep goed voorzover ik me kan herinneren. De krakers liepen mee of waren met iets anders bezig, nog napuffend van de “geen woning geen kroning” relletjes.
Zo’n ‘demonstratie’ past dan ook wel weer in die treurige jaren 80. Misschien geldt dat ook wel voor de moord zelf.
Wel gek om in zo’n bloedserieus artikel een “tongue in cheek”- opmerking te maken. Verder valt me op dat Lennon geportretteerd wordt als een halfgod in mensengedaante. Muzikaal gezien was hij dat misschien, maar daar hield het echt wel mee op. Alleen al de hypocrisie om enerzijds 5 jaar lang als een brave huisman voor het zoontje uit Ono te zorgen, maar tegelijkertijd de eerste zoon sinds de relatie met Ono financieel en emotioneel volledig negeren. De goede man heeft er een levenslange behoefte aan therapie aan overgehouden. Een bekende kwaal bij wereldverbeteraars: privé gelden héél andere normen.
@APD
Nee, Lennon ben je zeker niet.
Maar je had je toch, als de demonstrerende fanboy die jezelve neerzet, toch wel iets meer de leer kunnen verinnerlijken, Lennon’s bokkestreken daargelaten?
Maar ja, mooie praatjes en pronken met je correcte smaak is natuurlijk een stuk makkelijker.
Nee Kees, is niet gek. Dat is mijn schrijfstijl, is een licht relativerende mild spottende opmerking naar mijzelve en de mededemonstranten, en niet als dijenkletser gebracht.
Wat je uit de roddelblaadjes hebt gehaald over Johns priveleven, neem ik voor kennisgeving aan. Ik kan en wil dat niet beoordelen. Ik spreek me niet uit over hoe John in zijn gezinnetje was. Gaat me namelijk niks aan. Jou wel? Je spreekt een oordeel uit over een jou volstrekt onbekende man, iemand die je niet kent, nooit ontmoet hebt, en dan heb je het over iets gevoeligs en prives als hoe deze man in de beslotenheid van zijn gezin en huwelijk met zijn zoon in vergelijking tot zijn andere zoon omging. Over gek gesproken.
Ja DSR, dat is een stuk makkelijker.
HoerA voor Keessie, dievweet waarover hij praat.
Gzondsen vAN AF HET BLACKBERRY VAN wARGHOOFD VIA EWEN mORSSE VERBINDING
Ik ken je schrijfstijl ondertussen wel Apie, maar ik vind het een merkwaardige dissonant, die opmerking.
Er is niks op tegen om ook de ándere kant van iemand te laten zien, al begrijp ik dat fans daar niet voor open staan. Het is wel een beetje goedkoop om dan te reppen van roddelblaadjes en privé gaat me niks aan. Komaan, dat andere gaat je toch zeker ook aan, en blijkens je stukje heel veel zelfs. Als je de man als mens beoordeelt, zoals jij doet in je stukje, dan moet je hem ook volledig beoordelen. In het andere geval kun je alleen iets zeggen over de man als muzikant. Dat laatste heeft mijn voorkeur.
De opmerking was een feitelijke constatering, ik liep mee in de demonstratie tegen de moord op John Lennon. Zo staat die demo nu eenmaal bekend. Dat was gewoon mijn inleiding. En ik weerstond de verleiding om daarover (kun je tegen een moord demonstreren?) een verhandeling te schrijven met de wetenschap van nu. Omdat mijn verhaal over iets anders ging. Beginnersfout van schrijvers: de eigen lijn niet in de gaten houden en alles dat ze interessant vinden maar neerpennen.
Als je mijn stukje nogeens zou lezen dan zul je zien dat ik juist alleen op zijn muziek en teksten inga, en NIET op hoe John het in bed, in de keuken, in zijn gezinnetje deed. Weet je waarom? Ik vind dat niet relevant. Maar bovendien kunnen wij daar niets over zeggen. Wij kennen de omstandigheden niet. Wij weten niet of het echt zo is, en zo ja, hoe John en Yoko daar in de beslotenheid van hun samenzijn over hebben gesproken. Het PAST jou niet, mij niet, en het past niemand anders dan de meest betrokkenen, om zo’n oordeel te hebben en noch minder om het neer te schrijven.
Jij fantaseert er dan ook over mij nog een stuk op los en stelt dat ik als fan niet open zou staan voor vervelende verhalen over John Lennon. Is dus niet zo. Ik ben er niet in geinteresseerd. In het dagelijks leven pas ik er al voor op om te snel met oordelen klaar te staan over anderen (da’s ouwewijven roddelen namelijk, sorry oude wijven). Over mensen die je alleen indirect – via hun muziek, krantenartikelen en wat dies meer zij – kent, moet je dat dus gewoon niet doen. Dat is namelijk goedkoop, dat is, inderdaad, de kurk waarop de roddelblaadjes drijven, ik had jou een tikkie hoger ingeschat, beschouw dat maar als compliment.
*Dikke gierende pret-LOL!*
Nota bene APD, die al ethisch-psychologisch-pathologische karakteranalyses ophangt aan de hand van iemand schoenveters, pleit voor terughoudendheid!
Afgezien van dat gotspe zou hij gelijk kunnen hebben, ware het niet dat Lennon zijn hele persoonlijkheid en huwelijksleven in de publiciteit inzette. En in dat geval is de veelomvattende analyse van Keessie natuurlijk volkomen terecht.
APD te vuur en te zwaard als onkritische fanboy, je moet ’t gezien hebben *zeer milde glimlachicoon*
Ik ben blij dat mijn blog voor zoveel vreugde en goede stemming zorgt.
Daar had je een *lach als boer met kiespijn*-icoon aan moeten toevoegen.
Nee hoor, gieren van de pret is iets heel anders dan een boer met kiespijn. Ik zag je in gedachten over de grond rollen van het lachen en dat vond ik keileuk!
Dat * boer met kiespijn*-icoon sloeg uiteraard op jouw afgemeten reactie van 9:37.
Warhoofd (die gisteren op dit topic is getrold, maar dat kankennelijk allemaal maar loslopen) had er ook altijd een handje van.
Waar had Warhoofd een handje van, lachen als een boer met kiespijn?? Ik zie dat trollen niet zo, het komt er in de buurt, maar de naam is allereerst verkeerd gespeld en ten tweede niet gebruikt in de aanhef. Beetje steviger worden heur! *verszondeh met de ouwe NoKia van dDsrR* icOon.
Van afgemeten reacties die aan de aard der zaak voorbij gaan als ’t hem te heet werd onder de voeten. En dan met een zuur hoofd toch nog bonhommisch uit de hoek proberen te komen.
Een lankmoedig trolbeleid dus. Goed dat de bezoekers het weten *zucht*
Een trolbeleid dat enerzijds streng en consistent is, maar er anderzijds de lol van inziet. En altijd met uitleg. We hebben gezien waar een wankelmoedig trolbeleid, dan eens dagen de boel de boel dan weer eens in een vlaag van overijverigheid alles wissen, goed en slecht, zonder uitleg, toe kan leiden. Waartoe? Chagrijnige reageerders, en een site die leegdruipt als een lekkend kraantje. Dat willen we hier niet hoor.
Wat betreft trollen pleit DSR voor genadeloze tucht!
Vooral waar het gaat om een recidiverend exemplaar dat zelf toegeeft graag je grenzen op te zoeken.
Jij mag dat voor jezelf natuurlijk zo lichtvaardig opvatten als je wilt, zolang je maar beseft dat er ook reageerders zijn die veiligheid boven lol stellen, m.a.w. liever aan de side van caution erren.
Als je nadenken wilt uitschakelen en op zeker gaan, dan moet je de reactiemogelijkheid uitschakelen, of alles vooraf modereren en/of een IP-ban instellen, daar wordt het internet en het beheren van een kwaliteitsblog niet leuker op, heb dat elders al eens uitgelegd. Grenzen opzoeken mag, doe ik zelf ook graag zo af en toe, al was het maar voor de lol. Ik denk niet in termen van een “exemplaar” dat stelselmatig alle zonden uit het verleden moet worden nagedragen en dat niet gewoon elke dag, zoals een ieder, op zijn daden beoordeeld kan worden. Het leven is een ietsje minder zwart-wit mijn waarde en gelukkig maar.
De betreffende “trol” heeft onder de naam “Kieszelfmaar” gepost, daar is niks mis mee. De rest is een plaagstootje, knipoogje, porretje in de zijde.
Gewoon achteraf eruitknikkeren – low cost, low effort en het komt een kwaliteitsblog (is dat ’t streven tegenwoordig? Interessant).
Het desbetreffende exemplaar heeft zich anders omlangs hier en elders nog onaangenaam gemanifesteerd. Daar op jouw lichtzinnige wijze aan voorbijgaan gaat in de richting van verwijtbare roekeloosheid.
Ik kan het me werkelijk niet herinneren. Een beetje een onverdraagzaam typje ben je wel zeg. Laat die zon nou eens in het water schijnen man. *bemoedigende knikicoon*
De Sjamberleen van ’t internet, dat ben je met je mooie praatjes en je slappe houding.
De benepen politieke correctheid straalt van je reactie december 4, 2013 om 22:32 af.
Twee kanttekeningen:
Je noemt die opmerking (demonstratie tegen de moord op John Lennon) “een feitelijke constatering” waar je haar eerder kwalificeerde als “een licht relativerende mild spottende opmerking naar mijzelve en de mededemonstranten”. Dat maakt het er niet duidelijker op. Ik zou zeggen: treurmonstratie n.a.v. de moord op … Maar ja wie ben ik. Volgens jou een roddelbladen lezend oud wijf. Daar kan ik dan wel weer (voluit) om lachen.
Je schrijft: “Ik denk niet in termen van een ‘exemplaar’ dat stelselmatig alle zonden uit het verleden moet worden nagedragen en dat niet gewoon elke dag, zoals een ieder, op zijn daden beoordeeld kan worden.” Een mooi principe, maar in strijd met je uitspraak “Het PAST jou niet, mij niet, en het past niemand anders dan de meest betrokkenen, om zo’n oordeel te hebben en noch minder om het neer te schrijven.” Natuurlijk past ons dat wél. Of vind je soms ook dat biografieën niet kunnen en de daarin vermelde feiten over het persoonlijke leven van het onderwerp in kwestie oninteressant en irrelevant? Je roept in je stukje of je wilt of niet een beeld op van John Lennon als vredesapostel. Daarnaast wekken je laatste twee alinea’s de indruk dat hij nog steeds je “idool” is. En over idolen niets dan goeds natuurlijk. Als ik dat door jouw geschetste beeld van de goedaardige vredesactivist relativeer, trek je een flinke portie retoriek uit de kast die je gebrek aan argumenten moet verhullen. Zoals ons Rechtertje al terecht heeft opgemerkt was Lennon bij uitstek iemand die het persoonlijke publiek maakte. Daar winkel jij selectief in. Dat mag, maar een moralistische veroordeling van iemand die een stukje van de andere kant van de door jou zo glanzend opgepoetste medaille laat zien is ongepast. Tenslotte wil ik er graag op wijzen dat de door mij geposte informatie niet uit de roddelpers afkomstig is, maar in elke fatsoenlijke biografie van Lennon te lezen is en bovendien terug te vinden in de allerminst roddelzieke Engelstalige versie van Wikipedia.
Kom Kees, zo’n eerste zin nodigt nou niet echt uit tot verder lezen. Nergens voor nodig toch, iemand die alleen maar eerlijk iets probeert uit te leggen “benepen” en “politiek correct” te noemen?
Je blijft een woordje (demonstratie, in een betoog van tig woorden) uitvergroten, ik laat het er maar bij. Ik denk dat je best weet wat ik bedoelde. Als je in ernst suggereert dat ik “treurmonstratie” had moeten gebruiken, dan weet je inderdaad niet veel af van schrijven. Je viel overigens in eerste instantie niet over dat woordje, scrol maar eens omhoog naar je eerste reacties in november (die wel on topic waren). Je bent het echt aan het opblazen. Ik zie de zin niet om hier echt langer op door te gaan, zonde van het verhaal en de over het algemeen prettige reacties erop.
Het te lange tweede deel van je verhaal begin je met “vind je dat biografieen ook niet kunnen” … tja, ook na zo’n zin zal niet iedereen doorlezen. Ik heb het wel gedaan, maar die zin bleef maar doorklinken. Mijn verhaal, Kees, ging over muziek en teksten en had niet de pretentie om ook maar iets over de persoon Lennon toe te voegen. Waarom niet? Omdat ik daaraan niets toe te voegen heb, ik weet niets over de man dat ik niet via via heb. Het enige dat ik wilde doen is delen wat ik persoonlijk van zijn muziek en teksten vond en nog vind. Wat het mij deed en doet. Daar heb ik namelijk wel verstand van.
Keessie heeft dit keer gelijk.
DSR, ik vergeef het je. Die lange lappen teksten zijn moeilijk te doorgronden, niet jouw fout.
Inderdaad – jullie schrijven allebei omslachtig, maar Keessie’s argumenten komen bovendrijven.
Ja dat is zo, Keessie schrijft wat eenvoudiger.
Oh-oh-oh, wat kribbert ons Aapje weer als ie eens geen gelijk krijgt. *milde glimlachicoon*
Enfin, je hebt in ieder geval nog traantrekkend Mandela-topic. Valt DSR niks van je tegen.
Dank je. Laten we hopen dat diens vergevingsgezindheid en afkeer van wraak een enkeling tot inspiratie mogen zijn.
Die enkeling houdt blijkbaar liever vast aan zijn wraakgevoelens. Die zijn voor hem kennelijk belangrijker dan zijn kapseizend blog. Een treurmonstratie is op zijn plaats.
Jij zegt het. Ik dacht het 🙂
Inderdaad. Er waren in de loop der jaren verschillende goede gelegenheden op APD te IP-bannen, en dan met name als ie DSR weer eens zat te judassen.
Jammer dat JdW de verkeerde aanleiding heeft gekozen.
Had je dat echt gewild?? Nou laat je je kennen zeg!
Op het hoogtepunt van het haatstalktijdperk zeker – al was het maar voor een paar daagjes *milde grinikicoon*. Maar DSR heeft er nooit om gevraagd.
Jij daarentegen hebt de typering ‘grafdansende farizeeer’ destijds niet voor niets verdiend, al goedkeurend instemmend met DSR’s ban.
Ik ben het gelukkig allemaal vergeten. Echt. Wees maar blij misschien *guitige knipoog icoon*
Ja, vluchtig als een scheet in een potje. Maar DSR is een man met geheugen.
Maar ik moet bekennen, in alle bescheidenheid, dat ik Nelson Mandela (ook Desmond Tutu) in het echie heb ontmoet. Maar mij zul je daar niet over horen snoeven. Ze hebben zoveel mensen ontmoet. Het was niet mijn verdienste. Jawel. Een groot man is heengegaan. Laten wij hopen dat zijn vergevingsgezindheid en zijn sterke wil tot opbouwen in plaats van wraak en afbreken een voorbeeld voor heel velen moge zijn. Tot op heden nog niet. Maar we houden moed. RIP Mandela.
Is Mandela ook een idool van je, naast John Lennon? Volgens Desmond Tutu is er niet bijster veel opgebouwd door de zwarte leiding voor de zwarten van Zuid-Afrika. Hij liet zich onlangs niet bepaald positief uit over de situatie aldaar.
Ja ook een idool. Weinig verrassend toch? Er is op iedereen wel iets aan te merken, Kees. Of sta je klaar om nu ook op Mandela’s slakken zout te leggen? Is er iets of iemand op de wereld waar jij geen kritiek op hebt?
Dus APD heeft Mandela ontmoet, we horen hem daar niet over, maar hij vertelt het toch *zucht*.
De bescheidenheid is overigens gepast, want van verdienste is geen sprake. En is APD niet te oud voor idolen? OP zijn leeftijd is een inspiratiebron toch wel genoeg?
Mandela heeft in ieder geval, net als Harry Mulish, DSR nooit ontmoet. We weten niet hoe SA er nu voor zou staan als dat wel was gebeurd.
Ongeveer hetzelfde lijkt me.
DSR maakt het verschil.
Wat is nou de leukste Mandela-mop die jullie de laatste tijd hebben gehoord?
De oogst is nogal mager: Hoofdpiet is doof” (door een GroenLinkser nota bene), “Aan de kant Jezus, Mandela komt eraan” *zucht*
Maar om “Van lange gevangenstraffen word je dus kennelijk wel een beter mens” moest DSR dan wel weer griniken.
Ja daar kan ik ook wel om grinniken. Zelf heb ik er geen eentje gehoord. Dat soort mopjes vertelt men in mijn kringen kennelijk niet. Jammer hoor.
Klinkt ongezellig en steriel, die kringen van je. Doen vast heel moeilijk over dubbeldippen.
doof=dood *zucht*
Dubbeldippen doen we nou juist allemaal en we kijken neer op hen die daar een punt van maken.
Onder elkaar moet je het natuurlijk zelf weten (maar doe ’t in ’s hemelsnaam veilig!), maar dat neerkijken roept toch een beeld op van een Joop.nl-redactievergadering.
Je moet weten met wie je het doet ja.
Hoezo, met “wie”? *verbaasde glimlachicoon*
’t ging DSR erom dat je met bitterballen nogal gauw je mond brandt.
Ja, hij had weer jarig geweest hebben kunnen zijn vandaag … 😦
En zoals elk jaar weer een hoop volk op dit artikel. Blij mee. Nog mooier zou het zijn geweest als John nog gewoon geleefd zou hebben.