Mijn negenjarige zoon verzorgt dit jaar voor het eerst zijn eigen nieuwjaarskaarten. Hij schrijft in perfect Frans voor elk vriendje iets persoonlijks.
Prachtig om in deze tijd van email en SMS een jong mens de eerste schreden op het pad van het geschreven woord te zien zetten.
Met de kaarten naar Nederland heeft hij meer moeite; hij gaat naar een Franse school en spreekt alleen met mij Nederlands. En wat heeft hij eigenlijk te melden aan zijn verre familie? Alles wat je zoal beleeft, moedig ik hem aan.
De postbode komt langs. Mijn zoon laat een enveloppe zien, afkomstig van oom Wim. Nu heb je een voorbeeld, knik ik hem toe.
Hij scheurt de enveloppe open, klapt de voorbedrukte kaart uit en laat hem verbouwereerd aan me zien. Rechtsonder in de hoek staat geschreven: “Wim en Annie”.
Eerder verschenen op drasties.
Bas van Vuren, aangenaam 
ja dat is jammer
misschien kan hij naar hen schijven: wim en annie, hoe gaat het met jullie?
:-))
Weet hij dat ook weer… Je hebt twee soorten voorbeelden: hoe het moet en hoe het niet moet.
Mooi stukkie
Met glimlach gelezen !!
Lief. Leuk. Ontroerend. Grappig. Mooi.
Dank jullie wel!
leuk zon kleine schrijver
mijn zoon heeft dyslexie dus elke keer dat hij iets schrijft
gaan bij ons de vlaggen uit
Moon
moet er erg om lachen!
En Apie, heeft je zoontje er toch nog meer werk van gemaakt voor oom Wim en tante Annie?
@Ilona, nee niet echt, en inmiddels doet hij het met zijn Ipod. 😦
@Marianne! Hehe, hij is leuk. Maar helemaal blanco laten zo’n kaart doen de meeste Nederlanders niet, toch? Hoewel ik er weleens heb opengemaakt, ’t is soms lopende-bandwerk, pezen om er zoveel mogelijk weg te werken. Da’s met email dus makkeljker, hopla, een knopje en iedereen heeft zijn ‘persoonlijke’ wens binnen.
Marianne Smit is dit jaar wel heel snel klaar met haar kerstkaartjes :-))
Een paar jaar geleden kreeg ik een soortgelijke kerstgroet van mijn vader. De kaart zat nog in het cellofaan. Alleen aan het handschrift op de envelop kon ik onmiskenbaar zien dat het van mijn vader afkomstig was. Maar ja, hij was dan ook al negentig jaar.
De intentie was goed.
Apie, mijn derde aflevering Spaanse vrienden (slot) staat erop!
(En een kinderikje gisteren)
Ideale tekst voor op een kaart.
Ik ben ook gehecht aan de traditie van kerstkaarten, maar ik heb/neem niet meer de tijd om voor iedereen iets aparts te schrijven. Na tien jar in het buitenland heb je niet zoveel meer te melden aan mensen die je nooit meer ziet.