Frankrijk is weer eens op de vingers getikt door de Verenigde Naties.
Vijf jaar nadat de VN had gevraagd om het pak slaag in huiselijke kring te verbieden is er nog altijd niets gebeurd. Het ouderlijk geweld tegen kinderen wordt als “normaal” beschouwd.
Het af en toe lekker afrossen van kinderen wordt door velen gezien als onderdeel van de cultuur. Kom niet aan het Franse stokbrood, de croissant en de billenkoek. Zelfs een Franse jongerenraad die zich over de vraag heeft gebogen zei dat “een goed pak slaag nog nooit iemand kwaad heeft gedaan”.
Dagblad Le Parisien laat ouders aan het woord:
Anne Curunet, 38 jaar, huisvrouw: “Ik sla mijn kinderen regelmatig, als het nodig is, zoals gisteren, toen ik drie keer aan mijn dochter had gevraagd haar bord leeg te eten. Ook op 2,5 jarige leeftijd zijn kinderen echt wel in staat om dingen te begrijpen, hoor. Ik sla nooit op de handen, dat is slecht voor de bloedsomloop. Maar een pak slaag op de billen … daarmee kun je als ouder toch goed wat spanning kwijt, laten we daar eerlijk over zijn!”
En Claire Bonnin Ly, 36 jaar, spoorbeambte, geeft toe dat ze soms slaat
“als ik moe ben en als mijn dochtertjes me tot het uiterste drijven. Ik tel wel altijd tot drie. Ik heb een vriendin, die is pedagoge, en die zegt dat je altijd eerst moet discussieren. Daar ben ik het niet mee eens. Ik ga echt niet onderhandelen met mijn kinderen!”
Raphael Pulimeno, 43 jaar, kioskhouder, vertelt dat het hem af en toe overkomt, vooral als zijn zesjarige dochtertje het op een krijsen zet. “Maar ik doe het meer om haar bang te maken, dan om haar pijn te doen, hoor. Als ik haar een pak slaag geef, dan laat ik zien wie er de baas is.”
Tja, en dat lees je dan in de krant op weg naar je werk, je kijkt om je heen in de metro en denkt er het jouwe van. Ik moet zeggen dat ik nergens ouders zo chagrijnig met hun kinderen heb zien omgaan als in Parijs. Iets kan er dus best weleens van waar zijn.
Eerder verschenen op drasties, serie ‘Jammer dat er Fransen wonen’. En gebaseerd op een reportage in Le Parisien
Bas van Vuren, aangenaam 
Ik deed vroeger een plank in mijn broek, had ik niet moeten doen… je wordt er wel creatief van. Hoewel die dreinende kindjes bij de snoepafdeling ook niet dom zijn.
poeh,
daar schrik ik van
kinderen slaan,
om ze in het gareel te brengen
wat dat gareel dan ook inhoud
een middel tgen ouderlijke onmacht
als je beseft dat er altijd dat soort momenten zullen zijn
en dat je ze opvoed, begeleid tot volwassenheid
en dat ze altijd naar jou zullen kijken voor een voorbeeld
dan………………………..
zondaggroet Moon
Ik moet zeggen dat kinderen in Frankrijk zich iha beter gedragen dan in Nederland. Dat valt des te meer op in restaurants en warenhuizen. En daar is een pak slaag toegestaan en hier niet.
Maar als je hier soms ziet wat kinderen doen terwijl hun ouders daar niets van zeggen terwijl ze er wel bij zijn, dan zou dat ook de oorzaak kunnen zijn.
En dan bestaat er ook nog de oorvijg of de draai om de oren. Je reinste mishandeling. Brrr……
aan de andere kant zou je kunnen zeggen dat de Fransen wat dat betreft wel eerlijk zijn.
in alle landen waar ‘het’ ondertussen verboden is, gebeurt het toch en wordt er (meestal) over gezwegen…
Kinderen in Frankrijk komen op mij bangig, schuw over. Durven zelden tegen een vreemde te praten. En zitten inderdaad uren lang voor zich uit te kijken terwijl hun ouders hun cognacje in het saaie restaurant drinken. Ze worden gedrild thuis en vooral op school. Militaire discipline. Geen vragen stellen, want dan ben je ‘ongehoorzaam’ … ik zou er een boek over kunnen schrijven. En weet uiteraard dat het vast niet overal in Frankrijk zo zal zijn. Ik heb er geen onderzoek naar gedaan, maar put uit eigen ervaring. Tja, en vergeleken daarmee zijn Nederlandse kinderen dan hondsbrutaal, overzelfbewust … als ik moet kiezen dan toch de tweede maar, hoor.
@Apiedapie,
dat kinderen bangig en bedeesd hoorden te zijn, dat is in Nederland, Duitsland en Engeland ook nog niet zo erg lang geleden, hoor.
Jong geleerd (om te ontvangen), oud gedaan. Lastig om uit te bannen. Omdat het om een mentaliteitskwestie gaat. Overigens, Franse stokbroden hebben niet het exclusieve recht de allerbeste te zijn. Ook dáárrvoor zijn voldoende bevredigende alternatieven.
Het valt me op dat in de voorbeelden die ouders meer kijken naar hun eigen belang dan dat van de kinderen.
Hondsbrutale kinderen zijn volgens mij gewoon kinderen van hondsbrutale ouders. Je ziet wat narigheid om je heen, moeders die tegen baby’s staan te krijsen in de supermarkt. Is het gek dat zo’n kind zelf een grote bek opzet als het wat ouder is?
Met Frans stokbrood en croissants wil ik nog wel (graag) meegaan, Apie, maar bij slaan haak ik idd ook af.
Vaak een teken van onmacht van ouders en uit je frustraties op kinderen afreageren kan m.i. nooit iets goeds komen.
Hoera voor Nederland, hier is die tik afgeschaft. Behelpt men zich maar met mishandeling.
@VSp: 🙂 En de Champs d’Elyssees noemen ze, serieus, de mooiste boulevard van de wereld en ze denken dat het echt zo is. Pfffffff…..
IK ben grootgebracht (nouja,klein gebleven) op billenkoek, en tegenwoordig lijkt het me wel eens lekker. Maar ik ben dan ook geen kind meer. Het is trouwens de enige afwijking die ik van die mishanelingen (behalve billenkoek was er veel meer koek) heb overgehouden.
Henk van looy zegt:
januari 24, 2011 om 04:49
Apie, het blijft een apart volk.
Groeten, Henk
Ik besef dat ik laat ben met mijn reactie. Ik ben nog maar kort geleden met het ‘probleem billenkoek’ in aanraking gekomen. Maar ik heb wel een mening. Of misschien meer een indruk. Ik ben opgevoed met billenkoek. Eerst op mijn broekje, en als mijn moeder er zin in had (zo noem ik dat dan maar) ging het verder op bloot. Niet leuk, maar voor mij was het heel duidelijk: ik was te ver gegaan. Wat is daar nou op tegen?
Geweld, iemand pijn doen, is altijd fout,lijkt me.