Terwijl ik langs de Seine jog, springt een grote hond blaffend tegen me op. Zijn smerige poten bevuilen mijn beige Puma trainingsbroek. De eigenaar staat een eindje verderop en kijkt ernaar. Hij roept de hond niet eens terug.
Als ik hem passeer wijs ik op mijn besmeurde broek en kan het niet laten hartelijk “merci!” te roepen. De man ontsteekt in woede en wil me demonstratief een bankbiljet voor de stomerij overhandigen.
Dat dit voor mij niet hoeft, maar dat ik alleen hoop dat hij zijn hond in het vervolg aan de lijn houdt als er een jogger aankomt, en dat hij toch op zijn minst ’sorry’ had kunnen zeggen …. daar snapt hij niets van. Hij is witheet. Echt gebeurd. Tja, directe Nederlander in een indirect land.
Eerder in iets andere vorm verschenen op drasties, in de serie “Jammer dat er Fransen wonen”. Foto boven: iemand anders.
Bas van Vuren, aangenaam 
Al die loslopende honden. Het zou verboden moeten worden!
In mijn stukje Toscane verontschuldigen jogger en hondenbezitter zich gelijktijdig, glimlachen naar elkaar, de stomerij wordt zo afgehandeld dat hondenman het aanbiedt, maar jogger zegt dat het niet hoeft…
(scenario Parijs komt hier òòk wel eens voor, maar is gelukkig nog niet standaard)
Die joggers denken ook altijd maar dat de wereld van hun is.;-)
Er was eens een hond aan de Seine
die zat met zijn poot aan de mijne
hij drukte er snel
een vlek op jawel
en ’t was ook verdomme geen kleine.
`t Was een ongelukje. De man wilde het goedmaken op zijn manier.
Er waren hier in de buurt twee herdershonden, die weleens uitbraken.
Na twee kinderen te hebben aangevallen, een andere hond en nog wat voorbijgangers, werden ze door de politie weggehaald.
Reactie van de hondenbezitster: "Ze maken hier overal zo’n ophef van."
Blutch1
Geweldig!
@maria, ja, zo hoort het.
@smokey, tuurlijk, maar sorry zeggen lijkt me het minste. Nu denk ik: misschien was de man wel kortziend, of in gedachten verzonken, net van zijn vrouw gescheiden, rotgescholden door zijn kinderen, herstellend van een hartoperatie … ik bedoel maar … je weet het gewoon niet. Maar dat besef komt pas later. Op het moment, daar en toen, denk je: het interesseert hem niet!!!
@blutch1! Je hebt talent, man!!! 🙂
@Ilona, ja, van die dingen dus. 😦 In het algemeen zijn hondenbezitters overigens andere mensen dan kattenbezitters.
Raar maar waar…
Gekke dingen, mensen.
Voor de geschiedschrijving even de reacties op dit zelfde blog van de wordpresssite (heel binnenkort wordt het lekker allemaal 1):
Barbara Jansma zegt:
januari 30, 2011 om 18:06
Onze hond zat altijd in moddersloten. Als er weer eens pasgetrouwde stelletjes voor ons huis interessante trouwfoto’s gingen nemen, vonden we het heul niet erg dat onze trouweloze viervoeter zijn sloot aan zo’n witte jurk afveegde….
apiedapie zegt:
januari 30, 2011 om 18:35
Nou moe! Ben jij Frans?
Barbara Jansma zegt:
januari 30, 2011 om 18:56
Nope, noord-hollandsch
Geestige hondjes heb je overal…
Apiedapie zegt:
januari 30, 2011 om 20:42
Grinnik. Dan kom ik dus niet bij jou joggen.
Henk van looy zegt:
januari 30, 2011 om 20:54
Merde !!!!!
Groeten, Henk
ramireziblog zegt:
januari 30, 2011 om 20:55
In Nederland heeft een hond eens dwars door mijn broek heen gebeten (de bips).
De betrokken boer ging niet met bankbiljetten zwaaien, die vond het alleen maar leuk…
(de meeste) hondenbezitters zijn net zo asociaal als (de meeste) rokers
Nou, nog even en ik heb meer reacties op mijn wordpressblog dan hier, dan kan ik over ….
lidy zegt:
januari 30, 2011 om 21:17
Hee apiedaap, je kunt ook een hondenafschrikapparaatje kopen. Zo eentje heb ik ook aangeschaft vijf jaar geleden. Ik heb hem nog nooit hoeven te gebruiken.
blutch1 zegt:
januari 30, 2011 om 21:52
Ik heb ook zo’n apparaatje, alleen de mijne houdt kamelen uit de buurt.
Die honden snappen niks.