Het was vandaag haar sterfdag. De ouwe rechter zat op het terras. Hij had kromgetrokken vingers. Een vermoeid gelaat. De stok, waarmee hij vroeger zulke ferme tikken kon uitdelen, stond naast hem tegen de stoel.
Zijn tachtig jaar oude kniebroekje had hij vanochtend voorzichtig uit de doos gehaald. Het was niet veel meer: geroeste gespjes met wat flarden textiel.
Hij was vijf jaar oud toen hij gele bloempjes voor zijn moeder had willen plukken, te ver vooroverboog en pardoes in de sloot belandde. Moeder had hem toen gered, het eendenkroos uit zijn haar gewassen en hem van top tot teen schoongeboend. Het voorval was hem zijn hele leven bijgebleven. Het plotse wankelen. Het koude water. Het niet kunnen ademen. De snelle reddende handen. En de rit naar huis, kletsnat, bij moeder achterop de fiets, nagejoeld door de dorpsjeugd.
En nu zat hij daar dan. Zoals elk jaar. Hij had de resten van het broekje eerbiedig voor zich op het tafeltje gelegd. Hij wist wat er komen zou en wachtte.
Over het dorpsplein naderde een vrouw op een fiets. Ze leek te zweven. Een stralend licht omhulde haar. Ze nam een paar tafeltjes verderop plaats en lachte hem toe.
De rechter voelde de energie door zijn oude lichaam trekken. Vanuit zijn voeten steeg een heerlijke warmte omhoog en zijn gezicht lichtte op. Hij was weer dat kleine jongetje met die gele bloempjes in zijn knuistjes geklemd.
“Mama!” riep hij uit en struikelde haar tegemoet, “Mama, ik heb je zo gemist!”
Hij boog het hoofd.
De vrouw stond op en aaide hem over het haar.
“Kom jongen”, fluisterde ze zacht, “Kom maar. Het is klaar. Het is tijd voor het laatste eindoordeel. ”
En samen zweefden ze weg, tot hoog boven het dorpsplein. Zacht rinkelde het metalen gespje. Als een belletje. Het werd weer stil op het plein.
Noot van de redaktie: De Schrijvende Rechter (DSR) is een reageerder op de NRC-site. Hij velt al sinds jaar en dag zijn vernietigende oordeel over het “ikje” van de dag. Een ikje is, in beginsel, een lezersanekdote. Helaas is het regelmatig afkomstig van NRC-medewerkers of hun familieleden van nog mindere kunne, die daarmee, al dan niet onder een schuilnaam, hun omgekatte bakken of andere prietpraat geplaatst zien. De kwaliteit is zeer wisselend, en in de regel tenenkrommend. DSR zelve is regelmatig het mikpunt van andere reageerders. Hij blijft hier bewonderenswaardig stoïcijns onder, hetgeen de reageerders vaak tot op de rand van razernij kan brengen. DSR is enige tijd geband geweest van de site, een lot dat ook anderen, waaronder schrijver dezes, heeft getroffen. De reden is niet bekend, maar het moet gezegd: de commentaren op de ikjes zijn sinds de verbanningen aanmerkelijk milder geworden.
En uiteindelijk … is de reactiemogelijkheid helemaal afgesloten en verschijnen de ikjes geheel zonder commentaar. Op deze site kunnen alle ex-NRC-reactanten en alle andere mensen in de wereld gewoon elke dag het commentaar op het ikje kwijt, hoor, en ook lekker off topic reageren, als ze daar zin in hebben, net zoals in de goede oude tijd. Alle ikjes en hun discussies zijn alhier terug te vinden. Het meest recente ikje? Scrol naar de alleronderste link op die pagina, klik erop, en hopla, daar is het ikje in het reactieveld te vinden.
Dat het bovenstaande verhaaltje gezien en gewaardeerd moge worden als een eerbetoon aan een Groot Opinieleader en Vriend is de oprechte wens van schrijver dezes. En dat het tot meer begrip voor diens zure optreden moge leiden bij hen die DSR niet begrijpen zou ook meegenomen zijn. Ga er maar aanstaan, mensen, zoiets meemaken op jeugdige leeftijd, daar blijft geen mens vrolijk onder. Maar eens is het afgelopen, dat is de troostende boodschap voor vriend en vijand.
Een eerdere versie van dit verhaal verscheen op het – voorheen zo sympathieke – drastiesblog, zie hier hoe spuuglelijk het er daar uit ziet.
Bas van Vuren, aangenaam 
en sterft de ouwe rechter dus elk jaar op haar sterfdag?
want dat begrijp ik uit het feit dat hij wist wat hem te wachten stond
heerlijk lijkt me dat, sterven en dan weer terugkomen, om vervolgens als je moe bent weer te sterven en terug te komen zodra je bent opgekikkerd:)
Oei, da’s een diepe. Ik had eigenlijk bedoeld dat hij elk jaar op haar sterfdag met zijn moeder praat, maar dat hij nu, nu hij zo ontiegelijk oud is geworden, door haar wordt meegenomen. Jouw variant is heel mystiek!
‘Groot Opinieleader en Vriend’ vuile huichelaar !
Ons Rechtertje, zoals ik DSR altijd liefkozend noem, is het zout in de pap op de NRC-site. Als een volleerd degenvechter pareert hij niet alleen elke persoonlijke aanval, maar hij steekt met één en dezelfde beweging ook dodelijk toe. Het is slechts één keer (door mij uiteraard) gelukt om hem tot erkenning van een dwaling te krijgen. Dat deed hij ruiterlijk. Ook daarom staat hij bij mij in hoog aanzien. Bovendien geniet hij de eer de eerste te zijn die ik ben gaan ‘volgen’ op Twitter. De tweede die deze eer te beurt viel is Apie. Ik ‘volg’ in totaal twee mensen, als ik ze kan volgen tenminste.
Als het toch eens waar is dat iedereen zo mild aan zijn einde kan komen als de tijd daar is…
Dat zou mooi zijn.
Maar een dingetje:
verroeste gespjes, eentje op het laatst, rinkelen die nog wel?
apiedapie
Hoe verander ik mijn avatar ?
Mopperkont, dan moet je naar gravatar.com gaan en een leuk plaatje voor jezelf uitzoeken. Da’s alles. Als je dan hier je emailadres invult, komt het plaatje er vanzelf op. Ik wil het ook voor je doen, dan moet je me mailen via het formulier op “Over en About”.
Dat is nou juist het wonder, Ilona. Dat DSR alles kan laten rinkelen.
Nou, ’t is fraai hoor!
Alleen de vaststelling dat DSR milder is geworden sinds de verbanningen (overigens de reden waarom hij vandaag niet zijn opwachting maakte op NRC), dat moet maar eens onderbouwd worden.
De Eindoordelen zijn bepaald niet hoog te noemen en ook de toezetting blijft passend. Het idee dat DSR aan zelfcensuur zou doen -een dodelijke karakterzwakte-, is mogelijk nog grievender dan alle oproepen hem van de site te knikkeren.
En waarom is Drasties “voorheen” symapthiek?
De mildere oordelen bedoel ik in algemene zin. Het lijkt alsof de angst heeft toegeslagen, de sufste ikjes worden tegenwoordig de hemel ingeschreven. Die van DSR zijn, voorzover ik kan beoordelen, nog net zo als vroeger. Moedig! Drasties vond ik voorheen sympathieker, is een gevoel dat je weleens hebt en niet kunt verklaren. Mag! Toch? Begrijp ik dat DSR vandaag ineens weer is verband? Wat een raar gedoe.
Gelukkig.
Het commentaar over Drasties kwam wat uit de lucht vallen, vooral omdat het niet wordt toegelicht. Dat roept vragen op.
DSR vraagt zich maar niks meer af over ’t banbeleid en roeit met de riemen die hij heeft.
Hij zal het op de Ik-jesschrijversreunie wel ens ter sprake brengen.
Om recht te doen aan de geschiedenis: het was vader die hem redde -na eerst zijn sigaret te hebben opgerookt en belangstellend te hebben gekeken naar het gespartel- om vervolgens ’t DSR-erretje met een haal van zijn machtige klauw op het droge te zetten en naar huis te voeren, waar de tobbe en de platte boender wachtten.
Vervolgens zette hij het tuinbroekje met de mooie gespen in de week.
Toen moeder na enkele dagen terugkeerde van een logeerpartij bij haar zus, was het kwaad reeds geschied.
Achteraf heeft DSR zijn leven voor niets gewaagd; het slootveldboeket had ’t nooit gehaald tot moeders thuiskomst.
De werkelijkheid is zoveel schrijnender dan het verhaaltje. Ik ga nu een potje in een hoekje zitten wenen. En dat op Bevrijdingsdag. Snik.
DSR’s vader heeft niet gehuild.
DSR’s moeder heeft niet gehuild.
DSR heeft hooguit van de schrik een licht-huiliger geluid voortgebracht.
En dan ga jij zitten huilen?
Snif. Laat mij maar even. Het gaat al wel weer. Het schoot er ineens in. Heb ik wel vaker de laatste tijd. Daarom ben ik ook zo bang om naar die ikjesreunie te gaan.
Mopper, ik vind je plaatje wel leuk bij je naam passen :-).
Verleden week werd JP II heilig verklaard door zijn vervanger. Nu wordt dsr tot de status van engel verheven door apie.
Een heilig weekje.
Zo is het. Als jij nou een recept voor heilige boontjes op je kookblog publiceert, dan heb ik voor jou misschien ook wel een verrassing.
Met een paar muilperen als toetje
APIE!!
🙂
Kostelijk, dank je wel! Nu even doorklikken naar het betreffende stuk op drasties…