“Johan 80”. Dat was de titel van het grote feest voor mijn vader, vijf jaar terug. Zaaltje. Slingers. Koffie met gebak. Lopend buffet. Bier en jenever. Het feestvarken op een versierde stoel met ballonnen. Gedichten. En een powerpoint met foto’s uit de oude doos.
Vandaag was het tijd voor een “Rietje 80”. Mijn moeder. Vijf jaar jonger. De intellectuele kant van het paar. Had graag doorgeleerd, maar in haar tijd deden meisjes dat niet. In plaats daarvan schrobben, poetsen, kinderen baren (waaronder mij, dus het had erger gekund) en boterhammen smeren.
Een VOS-cursus (“Vrouwen Oriënteren zich op de Samenleving”) maakte haar tot een laat-feministe, toen wij, kinderen, allang in de tienerleeftijd en op uitvliegen stonden. Mijn ouders scheidden. En mijn moeder ging reizen en spannende dingen doen, zoals in een woonwagen leven en schilderen.
Vanavond zouden we ergens in een feestzaaltje “Rietje 80” hebben gevierd. Een bruisend feest. Met een buffet. Maar Rietje is niet meer. Ze is meer dan tien jaar terug overleden.
Moedertje, van harte, en op naar de volgende tachtig!
Dit waren wat foto’s voor de powerpoint geweest:
En dit was je stoel geweest … inderdaad … wees maar blij! 😉
Zie ook het versje van twee jaar terug op drasties.
Over lijden
Vandaag had mijn moeder verjaard
als ze nog in leven was.
Mijn lieve moeke was jarig geweest
als ze niet allang dood was.
Op het laatst had ze alleen nog maar pijn
het sterven was voor haar in feite ‘fijn’.
En wat ze schreef op het laatst?
“Nu weet ik wat ‘over lijden’ betekent.”
Dat was mijn moeder.
Header image: (c) Apiedapie, Lopend buffet, 2007
Bas van Vuren, aangenaam 
Vol bewondering voor je moeder gelezen…
Wat blijft, zijn de dierbare herinneringen aan die mooie, sterke, intelligente vrouw, jouw moeder, waar je nog steeds trots op bent. Met recht!
Dit is zo waardevol.
Mooi…ingetogen en toch vrolijk.
Mooi Apiedapie…toch geloof ik in intellectuele huisvrouwen….van het leven
kun je zoveel leren…op kantoor (wat ik niet wilde) leerde ik maar weinig….
Leve de hulp in de huishouding, dat wel (ik heb haar niet)…
Gefeliciteerd Apie met je Rammoeder…waar ze ook moge zijn…..
Mooi.
Wat geweldig!!
En wat terecht dat jij voor die geweldige vrouw dit hebt geënsceneerd!!
Mooie blogpost. Jammer dat berichten zoals deze zo vaak opgaan in de massa.
Mooi APDP zo,n eerbetoon en herinnering aan je moeders verjaardag.
Grappig dat ik zondag ,de dag waarop mijn moeder 98 zou worden, met mijn zussen en broers uit eten ga, dat doen we elk jaar op haar verjaardag. Ze is 92 geworden.
Dank voor alle mooie reacties! En, Klare Taal, een mooi familie-eten toegewenst a.s. zondag.
Echt lief, mooi eerbetoontje!
Mooi meisje was ze ook, en ook toen ze een oudje was.
Moet goed zijn, zo’n herinnering…
Op je 80e nog een feest met ballonnen… daar zou ik ook niet op wachten.
Zoals het verhaal van je moeder, zo is het veel vrouwen destijds vergaan, behalve dat zij daarna leuke dingen kon gaan doen. Dat is wel een bijzondere herinnering.
Je lijkt waarschijnlijk op haar.
@Appelvrouw, lief! Dat heb je goed gezien.
Mooi monumentje voor je moeder.
Aan mijn vader die voor mijn geboorte gedood is heb ik ooit een blog gewijd.
De herinneringen aan mijn moeder liggen bij mij wat lastiger.
Dank Fulps, ik heb zojuist je verhaal over je vader gelezen. Diepe buiging! Prachtig einde: “ … een geboren leider en een groot organisator, die als leider van zijn eigen knokploeg een enorme indruk maakt op zijn mensen door zijn grote kalmte en door zelf de gevaren niet uit de weg te gaan”. En dan: ” … fijn dat de geschiedenis lovend over hem spreekt, ik had hem liever levend gekend.”
http://fulpsvalstar.wordpress.com/2011/02/12/mijn-vader-herplaatsing/
Brok in mijn keel, mooi verhaal, wat een moeder, om trots op te zijn.
Mooi verhaal, stoere moeder. Schilderen in een (onge)woonwagen…. Toch maar gefeliciteerd. Mijn vader wordt morgen 96 en zit minstens een uur per dag hand-in-hand met mijn moeder. (96) Ook vrij ongewoon… http://www.dickblogt.nl/dicktipt-niet-oud-worden/
Da’s zeker ongewoon, vooral als hij haar nog herkent 😉 Maar dat zit wel goed blijkens je blog, mooi verhaal, en een bewijs dat roken niet perse ongezond is!
Wat een mooi eerbetoon. Je moeder zou er vast op haar paasbest bijgezeten hebben. Ze mag blij met je zijn. En dat is ze.
Ach ja, wat lijkt dat al weer lang geleden die VOScursussen. Daarna heeft zich de scheidingsgolf ingezet. Voor heel wat vrouwen een bevrijding, maar het bracht ook veel verdriet met zich mee. Kennelijk maakte het bij jouw moeder heel wat los. Mooi zoals je haar op deze manier gedenkt.
Zo heb ik dit jaar mijn vader te vieren, helaas ook NOT, want hij heeft ons in 2005 al verlaten.
Gelukkig gaan herinneringen niet dood …
Je eert je moeder mooi in dit stukje !
Kijk eens aan! Heb ik wat herinneringen losgemaakt, Apie of kwam dit spontaan?
Heb jij ook van die mooie bruine ogen?
Hoi Indra, toeval bestaat niet, toch? Het droeve nieuws over DSR laat me niet los. En al surfend kwam ik uit op een eerbetoon aan mijn eigen Allerzielenfile … Mijn ogen en nog heel veel meer zijn inderdaad die van mijn moeder.
Mijn moeder wordt volgende week 80. We hebben een moeizame relatie. Altijd al gehad.