Of: “Koken met vrouwen – mijn 3 mooiste momenten van 2013“
“Lummel” is een kookblog in opmars. Steeds meer mensen wisten in 2013 de weg naar de online recepten van deze chef te vinden. En 2014 lijkt een bijzonder jaar voor het blog te gaan worden. “Meestgelezen kookbloque” van zowel Nederland als Frankrijk zit er in. Veuillez retrouver ici le contenu frais dans un decor renouvele met allerlei streepjes.
“De lallende lummel” (voorheen actief op de NRC) is een blije Nederlander die al jaren in Frankrijk woont, daar boodschappen doet, daar kookt, daar eet en daar op maandag met collega’s niet over voetbal maar over eten lult. Fransen hebben verstand van koken, Nederlanders van schrijven en amuser. Dat is nu allemaal verenigd in een en dezelfde persoon.
Lummel woont ergens bij Parijs met uitzicht op de Seine, nou, dan hoeven we verder niets te weten, dan heb je smaak en poen. Hij deelt zijn recepten pour le plaisir, niet om er aan te verdienen. Het is pure passie die er vanaf spettert.
Iedere lummelier (zoals de lezers van het blog zichzelf noemen, spreek uit lummeljee) heeft zijn eigen petite histoire. Hieronder staan mijn persoonlijke ervaringen met het blog en de drie redenen waarom het volgens mij hard zal gaan in 2014:
1. Hij kookt heel erg lekker
En dat is natuurlijk het belangrijkste van een kookblog. Het is fris, authentiek, origineel en makkelijk te doen. Geen poespas, geen liflaf, recht voor zijn raap.
Zo had ik een nieuwe vlam over, een bloedmooie Latina van achter in de dertig. We hadden elkaar alleen nog maar wat vluchtige nachtjes in hotelletjes ontmoet. Dit was de eerste keer dat ze een hele week bij mij thuis was. Nou, dan kun je dus niet elke avond uit eten maar moet je ook zelf koken. Ze zei het niet, de schat, maar ik voelde dat ze sceptisch was. Ik koos voor een recept van lummel, maakte het moeiteloos klaar en zette het achteloos voor haar neer. Al na twee happen begon ze te kreunen. Te steunen. Haar ogen schitterden. Ze keek me zo verrukt aan dat ik naar adem snakte. Ze hield van me. En ze wilde met me naar bed. Nu! Meteen! Ik was toen degene die zei: “Kom, laten we dit eerst even opeten, schat”. Dan voel je je sterk hoor. Als man zijnde. Maar daarna kwam het dubbel en dwars goed. Een tijger, een snorrende kat in bed. Die maar door bleef gaan. En waarom? Omdat ze een andere kant van me had leren kennen. Ik was voor haar een man geworden met niet alleen smaak voor vrouwen maar ook voor eten. Dank je lummel!
2. Hij schrijft er heel grappig over
Niet het standaard “men neme” en de eetlepel dit en het snuifje dat. Maar knotsgekke teksten, vermengd met couleur locale en uitweidingen die eigenlijk niet kunnen. Niet hoeven ook. Maar hij schrijft ze toch op. Met kootachtige expresse stijl- en taalfouten. Of koeterwaals frans. En je staat dan dus hardop in de keuken te lachen. Zoals als hij midden in het recept ineens iets gebruikt dat niet in het boodschappenlijstje aan kop stond, met een nonchalant “u had dit of dat dus moeten kopen, maar nu is het te laat”.
Ook hier een hoogst persoonlijke ervaring. Een Russische vrouw, begin veertig, prachtige gelaatstrekken en strak lichaam zoals alleen Oosteuropeaansen kunnen hebben. Die ogen, halfdichtgeknepen, loerend, heerlijk! Ook zij kwam een keer bij mij eten. Ook met haar had ik tot dan slechts wat restaurants gedeeld en wat gefrommeld in taxi’s, liften en hotelkamers. Toen ze lekker zat te smikkelen vroeg ze me hoe ik het had gemaakt. Ik was hierop voorbereid en had het begeleidende verhaal van lummel letterlijk uit het hoofd geleerd, van a tot z, met de grappen en grollen en knipogen. Maar ik sprak het uit alsof ik het allemaal ter plekke verzon. Ze smolt. Bij haar haalden we het dessert niet. Ze kwam onder de tafel op handen en voeten naar me toe. Dank je lummel!
3. Hij zoekt er heel mooie ziekmuusjes bij
En dat zie je niet vaak. Recepten met een muziekje. Wat is er leuker dan koken terwijl je naar iets bijzonders luistert? Hoe hij het doet dat weet ik niet. Maar lummel heeft altijd wel een youtuubje paraat dat precies bij het gerecht past. Waardoor je swingend of galmend of jankend boven de potten staat. Emotie in het kwadraat.
Het – eigenlijk te jonge – Japanse meisje dat mij in haar flatje had uitgenodigd heeft het geweten. We stonden gezellig samen in haar keukentje te koken, zij meer dan ik, en ik had mijn smartphone met luidsprekerboxje op de koelkast gezet. Toen het youtuubje van lummel, passend bij dat gerecht, voorbij kwam, draaide ze zich met wijdopen gesperde ogen en mond om en zei “hoe wist je dat?” Het bleek een song te zijn waar ze heel erg emotioneel en week van werd, in goede zin, en ze sloot me in haar armen. Dicht tegen elkaar aan gedrukt draaiden we daar in dat kleine keukentje onze rondjes. Zelden zo’n geile ervaring gehad – sorry, maar ik heb er geen ander woord voor – dan toen ze mijn hand onder haar schortje trok en ik haar letterlijk op de keukentafel heb mogen nemen. Dank je lummel!
Noot: gastkoks op het blog, ieder uniek in zijn of haar soort, maar met lummeliaanse kwaliteiten zijn (klik op de naam voor een kenmerkend recept): ©©,®?, NaamNomName, en Luvienna. Kijk anders zelf maar op http://lummel.wordpress.com/
Bas van Vuren, aangenaam 
Apie toch! Wat een prachtige ode aan lummel, en wat een… eh… bijzondere redenen van jouw fanzijn! Wat vindt vriendin Apie daarvan?
Welke?
Tuttuttut, “welke”! Je had toch een geweldige (oke, dat zijn deze dames ook) vriendin, de Ware, de Echte Liefde van vroeger terug?
Ja die zit ertussen, onherkenbaar gemaakt.
De eerste, schat ik zo in. Maar wat vind Hoofdvriendin van je escapades met andere vriendinnen?
Dat was eerder in het jaar.
Oh. Dus nu ben je een braaf Apie geworden (behalve met Vriendin dan 😉 ). En nu pas aan de drang toegegeven om lummel een veer in de broek te steken?
PS Leuk, die sneeuwvlokjes over je blog.
Ik kan keimonogaam zijn hoor.
Lummel heb ik op drasties en zijn eigen blog al vaker bewierrookt, hier nog niet. En dat heeft hij keiverdiend! Vandaar.
Mijn eerste ode en bloemlezing! Ik ben er helemaal stil van.
Bedankt Apie.
Waarom overkomt mij dit soort zoetigheid nooit?
@lummel, de rien 😉
@Lasse, dat kan ik zo niet zeggen. Hoe kook je?
Ik weet niet, ik trek kromme tenen van de quasi lollige formulering: ziekmuutjes. Sterk punt van het blog is evenwel de onscherpe foto’s. Dat noem ik pas lef. En echt lollig.
Wat is Drasties trouwens weer zwak bezig om u (apiedapie) er weer op toe laten om u er vervolgens weer af te radieren.
Ach Henk, ieder komt op zijn eigen manier aan zijn (m/v) gerief. Die onscherpe foto’s is niet nieuw hoor, kijk maar eens rond op dit blog. Met http://apiedapie.com/2010/11/11/dit-is-waarom-apie-geen-natuurfotos-op-zijn-blog-zet-2/ scoor ik nog dagelijks. Lummel heeft dat vast hier afgekeken.
Qua drasties, ’t is miezerig wat daar gebeurt, maar het is niet zo dat ze me hebben toegelaten. Ik had min of meer een gaatje gevonden, benutte dat om de webbeheerder en zijn familie en vrienden een prettige kerst en gelukkig nieuwjaar te wensen. Dat gaatje is nu gedicht en de kerstwens is uitgegumd. Het had allemaal veel erger gekund! *schater icoontje*
Blijft flauw allemaal. tegen het kinderachtige aan waar niemand het mee eens is.
Aap, verander ff die groene kop. Via dat webgedoe lukt het me niet maar dit agressive ding past niet bij me. Ik ben nog liever dan majoor Bosshardt.
Afzender, deze beter?
aap, ja hoor, kan er mee door.
Trolley, ja dat is de winnende kop. Ik ga hem er als nog ingooien. We delen de koek en ook voor jou van alles het beste.
Deze moet kunnen.
Aha, met een ander adres kom ik in het gumsysteem.
Je gaat het doorkrijgen! 🙂
🙂 Niks voor mij, al dat compjoetergedoe. Doe mij maar een echte Pelikaan.
kijk, dit lijkt er Meer op. Mijn brave speurhond.
Bedankt voor de hulp allemaal.
Moooooiiiii!!!!! Gaat ’s af!
Aap, hij spreekt pools.
Het is hem niet geworden trolley. Volgende keer beter. Geef maar suggesties. Ik stuur in.
Welke dan wel?
Huh, wie gaat er nou op ouwejaarsdag bij Albert Heijn koppen staan te bedenken? Enfin, een heel gelukkig 2014 aan iedereen, nee niemand uitgezonderd.
Apie, ook jij het allerbeste in 2014, en hopelijk tot spoedig ziens bij de buurman.
Apie, bij dat Japanse meisje brandde er wel wat aan denk ik. Of was het een stoofpotje?
Apiedapie,
je reageerde met ‘like’ op mijn blog.
Wordpress doet ongevraagd aan interpreteren en vertalen,
Dit is de schrikwekkende tekst bij jouw boodschap:
“Zij vonden dat 2013 in review best wel gaaf was.
Je zou beter eens gaan kijken wat ze aan het doen zijn.
Misschien vind je hun blog net zo leuk als zij die van jou! “
Ad, jij ook alle goeds. Bij de buurman lijkt het niet meer goed te komen, het zij zo. Ik heb niets misdaan, zijn reactie zegt alles over wat er aan de hand was. Maar jou en de reageerders mis ik keiveel. Het blog op zich niet.
Wolf: lol, nee, we hadden de zaak wel even op een laag pitje gezet 😉
Selma, wat een treurigheid. Is dat nou zo moeilijk, zou je zeggen, die paar standaardzinnetjes even vanuit het Engels vertalen? Als je weet wat ze in ons land verdienen. Maar ja. Gaaf, grrrr. Ja hoor: heel gaaf jouw blog. En wie zijn ze? En hun? Oh, hullie natuurlijk! 🙂
Ik heb er trek van gekregen…
Nu nog El Hanout kopen en mijn vakantie volgende week kan niet meer stuk!