“Ik ben geboren met een Burnout” gaat stug door. Vorige week werd alweer het 16e (zegge: zestiende) deel van dit bijzondere feuilleton van schrijftalent en levenskunstenaar Timmerark gepubliceerd. Titel: “Met een knoop in mijn maag en donkere wolken in mijn hoofd.” Het zal niet lang duren of dit verhaal wordt verfilmd, wat wij je brommen. “Oh, wat zullen we dan trots op ons Timmertje zijn, daar op de première, waar wij allen op de eerste rij met grote gratis zakken popcorn zullen zitten”, zei iemand die er verstand van heeft. En Marc-Marie Huijbregts wordt getipt voor de hoofdrol.
Timmerark verhaalt over een kringgesprek bij de Sociale Dienst: “Ik zat schuin tegenover een donker meisje, ze leek me heel jong, een jaar of achttien, met vriendelijke borstjes (…) Ik had ook nog niet gegeten. Geen avondeten, dat kan ik niet op zo’n moment, met een knoop in mijn maag en donkere wolken in mijn hoofd.” Indra kwam er speciaal even voor langs: “Man, wat zit dat goed in elkaar. Klasse, hoor! Alsof ik naar 
een toneelstuk keek!” zei ze bewonderend. Pawi, die zelf deze week zal debuteren met een verhaal over op z’n minst twee sterfbedden, stak haar waardering ook niet onder stoelen noch banken en noemde het een “goed gedoseerd rampenverhaal”. En Klare taal trok het verhaal in een breder verband: “Toch wonderlijk hoe een groep mensen zichzelf en anderen kan bezighouden. De soosjale dienst en/of UWV houdt zichzelf krampachtig in stand om werklozen naar imaginaire banen te leiden en tevens zichzelve van een goede toekomst te verzekeren. Hetzelfde geldt voor de asielindustrie.”
Vroeger ging dat allemaal op velletjes papier, in dagboeken, brieven, in bureauladen en kartonnen dozen, en verfrommelde propjes in de prullenbak.
Er waren ook weer ikjes, en commentaren op de ikjes, en oeverloos gelul over van alles en nog wat. Iets dat deze site zo leuk maakt. En, zoals De Schrijvende Rechter (DSR) treffend opmerkte “De komst van het internet heeft waarschijnlijk het halve regenwoud gered.” Vroeger ging dat allemaal op velletjes papier, in dagboeken, brieven, in bureauladen en kartonnen dozen, en verfrommelde propjes in de prullenbak. Nu kan het gemoed van onze mensjes allemaal zijn plaatsje vinden in onschuldige milieuvriendelijke bits and bytes and pixels. Mits de elektricititeit wordt opgewekt met zonne-energie en zo, en daar moet nog wat aan gewerkt worden.
Karina Meerman, die vooral sciencefiction koopt, schreef over het boekenweekgeschenk van Dimitri Verhulst, dat half Nederland vorige week zondag als NS-kaartje gebruikte. Het meisje aan de kassa vraagt haar of ze het wil hebben en voegt daaraan toe “Niet te hard praten, hij zit achter u”. Volgens onze reageerder Kees een “aardig ikje met de nodige zelfspot”. “En van sf-liefhebbers is toch bekend dat ze dat genre per strekkende meter (…) kopen, net als liefhebbers van het detective-genre”.
Koen van Bokhoven liet weten dat hij als afstuderend student aan de opleiding pabo in groep 3 met zijn kinderen een welbekend liedje “smakelijk eten” zong, waarna hij een jongetje met een vies gezicht heen en weer naar de prullenbak ziet lopen. Op zijn vraag wat er aan de hand is, brengt het kind verontwaardigd uit: “Mama heeft pitten in mijn mandarijn gestopt!”
DSR vond er dit van: “Er hangt een grauwsluier van lelijkheid over het Ik-je (…) Eindoordeel: 5.5 (zegge: vijfeneenhalf)”
De sleutelzin “Ik haal de worst er altijd even uit. Dat ziet er zo lekker ambachtelijk uit” uitgesproken door een marktkoopman van een kaas- en worstkraam mocht er ook zijn in een ikje van Laurens Hitman. Maar onze reageerders hielden zich in.
Lizanne Visser schreef over een Iraanse supermarkt waar ze tussen de zakjes bij de notenafdeling een kom “spartelende goudvissen” ontwaarde. Dat was ter viering van het Perzische nieuwjaarsfeest; de vissen staan symbool voor het leven. “Ik vind het een mooi idee en wens haar een gelukkig nieuwjaar. Ze rekent haar boodschappen af en ik vraag of het ook traditie is dat het twee goudvissen zijn. Nee, antwoordt ze, maar na een dag of twee gaat er meestal één dood.”
Zouden er ook Luytjes zijn die ‘n grote kom voor zeg 365 visjes hebben? Elke dag nieuwjaar vieren?
“Gelukkig”, zegt DSR sarcastisch, “de inzender gaat naar de Iraanse supermarkt voor (…) groenten en kruiden.’ Dat we niet denken dat ze er komt voor een burka, een half onsje verrijkt uranium of een bidprentje van de ayatollah. Eindoordeel: 5.5 (zegge: vijfeneenhalf)” En Riverside Blues merkt snedig op: “Soms overleeft de vis het niet. “Vis is Dood.” Dus ander visje op reserve. Zouden er ook Luytjes zijn die ‘n grote kom voor zeg 365 visjes hebben? Elke dag nieuwjaar vieren?”
Gijs Kunnen vertelt over die keer dat hij op weg naar het stembureau zijn eigen gestolen fiets tegen een lantaarnpaal ziet staan. Hij stond op slot “maar nergens aan vast”. Triomfantelijk sleept hij de fiets naar huis en zet hem in de berging. Mopperkont maakte hem in lummels “en het 
ging verder”-stijl af met een “Toen ik weer thuis was en de fiets in de berging wilde zetten, zag ik tot mijn stomme verbazing daar mijn eigen fiets daar staan. Toch maar iets minder gaan drinken.” Ook Riverside Blues toonde zich geïnspireerd: “Ik lig uren voor mijn buis voor de uitslagen. Ik ga naar het schuurtje. Ik streel het zadel, het wiel, alle spaken. Als de 2e kamer verkiezingen komen, gaan we samen.”
De 100e reactie was vorige week voor Kees de Jongen, die een mooie nieuwe foto 
van zichzelf publiceerde. 
De Duimpjesbokaal werd gewonnen door DSR met zijn reactie over het regenwoud (11 stemmen up en vier down). Riverside Blues was naar een avondje van de Rotary geweest waar een “kleine Chinese zangeres” Moonriver ten gehore bracht. De handen gingen op elkaar en “de flitslichten buitelden over elkaar heen”. Lummel, die van het minstgelezen kookblog ter wereld, kondigde iets nieuws aan, namelijk dat hij in zijn onderbroek gaat koken. We zijn benieuwd!
Nou, dat was dus weer een weekje schrijven en reageren op Apiedapie. Het overzicht van alles wat er vorige week hier op de site is gebeurd. De ikjes waren zoals altijd weer afkomstig uit de ikjesrubriek van de NRC, de krant die zo graag lezersanekdotes op de achterpagina plaatst. Maar de reacties van de mensen uit het land stonden dus hier, aangeleverd door de Apiedapie Community van ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex weten wij veels.
Stuur nu ook zelf eens een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van deze dag losmaakt. Plaats een reactie. Een opmerking. Druk een duimpje in. Omhoog of omlaag. Een sterretje of vijf. Plaats een bekende of een nieuwe smiley. Voor je weet wat je overkomt, sta jij volgende week in het nieuwe intro. Inschrijven is niet nodig. Gewoon een reactie achterlaten. Mag met een fantasie-emailadres. Alle voorgaande afleveringen van deze rubriek, verzameld in het Ikjesdiscussieintroarchief, zijn elders op dit blog te raadplegen.
Feuilletons en levensverhalen of aanzetjes daartoe zijn welkom op apie@apiedapie.com. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.
Bas van Vuren, aangenaam 
Het is overigens geen kwestie van goed of fout – L. zal dat, gezien de sarcastische toonzetting van haar verzoek ook zelf wel weten. DSR geeft slechts aan hoe eea hem als lezer beviel – net als bij ieder Ik-je, zonder aanziens des persoons.
Maar zoals gezegd, proficat hoor. Een hele eer.
Dit ikje zou zeker wat strakker hebben gekund, maar ach, ieder zijn stijl, en het is Luvje zwijmelicoontje Ik vond hem keigoed! Ook de Hikjesman liet me weten dat hij het prima vond.
@DSR, ik was helemaal niet sarcastisch! Maar waarschijnlijk verwachtte je niets anders dus las je het ook zo.
Een goede schrijver wil allicht niet over alles schrijven. ’t zou wel eens deel uit z’n kwaliteiten kunnen uitmaken.
Ik-jes benader ik als lezer. De doe-het-zelf-dan-beter-jijbak heb ik al vanaf de eerste Eindoordelen medio 2007 schouderophalend aan me voorbij laten gaan.
Wil je toch een tipje: probeer hetzelfde eens te schrijven met de helft minder woorden. Dan komt de nadruk vanzelf te liggen bij een kernachtige beschrijving van hetgeen waar het om gaan in plaats van bij details wijnflessen met bodempjes vocht en Luvienna-bless-her-heart, die nog geen vliegje kan zien lijden.
@DSR, nogmaals: het was geen doe-jij-het-dan-beter-jijbak. Is dit een zoals-de-waard-is-gevalletje?
Maar goed, ik ga je tip proberen.
@L
DSR is bereid voor deze keer dan maar aan te nemen dat je reactie geen sarcastische ondertoon had. -genadiglijke glimlachicoon-
Nee Luvje, niet doen, lekker het ikje het ikje laten zijn. Vertel ons liever eens hoe het friemelen in de auto van E. zich ontwikkelt …. handenwrijficoontje
Best een leuk ikje, Luvienna! Jammer van die laatste zin.
Het doet me een beetje denken aan een belevenis met een huisdier, lang geleden. Veel te lang voor een ikje, maar ach, op een saaie zaterdagmiddag moet je toch wat, een longread dus.
Huisdier.
Een tijd geleden hadden we een huisdier.
Het was een kanarie, en hij heette Ludwig. Hij zat in een mooie, ruime kooi maar verdomde het om te zingen. Buurman Herman, die kenner was, zei dat je eigenlijk nog een kanarie erbij moet zetten om ze te laten zingen.
‘Wel in een andere kooi, en ook niet zo’n grote’.
‘Is dit dan een grote kanarie?’
‘Nee zak, kleine kooi en gewoon een mannetje, dan hebben ze competitie.’
Wij spraken elkaar aan op gelijke voet. Hij zag kans om twee keer per week zijn pc te laten crashen, die ik dan weer op weg moest helpen. De zak.
‘Is dit wel een mannetje dan?’ vroeg ik deskundig. Ik had ergens gelezen dat mannetjes de zangers zijn, bij de kanaries. Mijn vrouw was helemaal weg van die beestjes sinds we op de Canarische eilanden (hoe kan het ook anders) alle huizen behangen zagen met kooitjes met daarin zingende kanaries. Dus moesten wij (nou ja, zij eigenlijk) ook zoiets.
‘Ik zal hem even seksen,’ zei Herman en deed een greep in de kooi.
Mijn vrouw keek verbijsterd toe en opende haar mond om te protesteren, maar het hoorde erger dan het was.
‘Het is een man,’ sprak Herman, terwijl hij het arme diertje weer in de kooi wilde zetten. Op de een of andere manier wist het beestje zich vlak voor het deurtje zich los te worstelen en fladderde hoog in de gordijnen.
‘Zak!’ zei ik.
‘Sorry,’ zei Herman.
‘Nou, je redt je er wel mee, hè?’ zei hij en verliet het pand.
Mijn vrouw stond hem met een boos gezicht na te kijken.
‘Zak!’ zei ze kwaad.
Ze draaide zich om: ‘Nou ja, dan maak ik gelijk de kooi even schoon,’ en liet de gootsteenbak vol met heet water lopen.
‘Doe er een beetje soda erbij, dat ontsmet goed,’ zei ik.
Ze kneep een paar klonten fijn en roerde een sopje met Lola.
Lola is onze biologisch-dynamische afwasborstel. We hebben geen afwasmachine, ‘dat klaren we samen,’ zegt mijn gade dan en laat mij afwassen terwijl zij droogt, waarbij regelmatig serviesgoed uit haar handen kukelt en op de keukenvloer sneuvelt.
‘Scherven brengen geluk,’ zegt ze altijd opgewekt.
We hebben daarom serviesgoed van verschillende kleuren en afmetingen. Ach, onze kinderen zijn ook niet gelijk. Het staat best leuk aan tafel.
Ik liep naar de kooi en haalde de lade met grit eruit. Vrouwlief sponsde met een sopdoekje het losse grit bij elkaar en plotseling zagen we Ludwig voorbijvliegen, de open keuken in. Hij maakte geen verkenningsvlucht ofzo, maar ging direct op Lola’s steel zitten die met haar kop in het sopje stond. Lola kantelde, onberekenbaar als vrouwen vaak zijn.
Ludwig kreeg het te laat door, fladderde hevig maar belandde desondanks in het hete sop. Al spatterend gaf hij de geest.
Arm beestje, hij zou nu nooit meer voor ons fluiten.
Mijn vrouw stond beteuterd te kijken hoe ik het slappe lijfje ‘Au au, wat heet!’ uit het water schepte. We begroeven hem achter in de tuin, naast Willem de waterschildpad, de twee marmotten Rekel en Pekel en Pluisje, in leven dwergkonijn.
‘Nou geen huisdier weer,’ sprak ik bars.
Mijn vrouw knikte verdrietig.
Twee weken later kwam onze dochter met een kitten thuis.
‘Ach toe, hij is zo lief, mag ik hem houden?’ smeekte ze met het liefste gezicht dat ze kon opzetten.
‘Nee,’ zei ik resoluut.
‘Zak!’ zei mijn vrouw.
@DSR, zoiets?
Onderin een lege wijnfles spartelt een vlieg in een restje vocht. Ik giet voorzichtig het plasje uit de fles op het aanrecht. De vlieg drijft mee. Ik hou een stukje papier tegen zijn pootjes aan. Hij krijgt er grip op, ik draai het papiertje om en leg het neer. De vlieg doet een paar pasjes. Dan probeert hij weg te vliegen maar zijn vleugels plakken aan zijn lijf en hij maakt een duikeling in de volgelopen gootsteen waarin hij meteen wegzinkt.
Ik vind het zelf wat kraak- en smaakloos.
Nou moe. Jarenlang hebben we hier Ikjes-schrijvers bekritiseerd voor hun vaak overbodige laatste zinnen, en nu blijkt dat die zomaar door de redactie toegevoegd kunnen zijn.
Luvienna, gefeliciteerd met het plaatsten, en alsnog gecondoleerd met het verlies van je gevleugelde vriend.
Ja, je maakt wat mee tijdens de afwas! 🙂
@Luv, zo is het een proces-verbaal ….
@Apie, het Ikje blijft het Ikje, de ingekorte tekst is een Tikje (Terzijde-ikje vanwege DSR-commentaar).
Het volgende friemeldeel is in de maak maar ik krijg wat koudwatervrees; het barst denk ik van de omslachtige beproevende zinnen.
@L
Inderdaad – er is weinig aan. Zoals gezegd, het begint bij de onderwerpskeuze. Die laatste zin is zo lang dat alle vaart eruit wordt gehaald. Tsja, je kunt het, of je kunt ’t niet….
Beter was het om maar helemaal van voren af aan te beginnen, zodat je niet vastzit aan de eerdere formuleringen.
@Letterzetter, geweldig! Wat jammer dat het te lang is voor een Ikje, maar hier kan hij prima in een eigen draad, niet als feuilleton maar misschien wel met een thema: Letterzetter huisdieren, of Letterzetters huishouden.
@Ad Hok, dank je wel!
Letterzetter @13:25
😆 😆 Je maakt mijn koude, natte ongezellige rotmiddag weer helemaal goed!
Ik ga, niet verrassend, mee met Ad Hok.
Toen ik het Ikje las, dacht ik: verdomd, wéér een overbodige laatste zin. Terwijl ik het stukje al gelezen had en als Ikje aanbevolen, met de opmerking: “eindelijk eens geen overbodige laatste zin”! Gelukkig is het raadsel nu opgelost. Wel geinig dat ons Rechtertje deze keer de overbodige laatste zin juist noodzakelijk vindt.
Een Ikje moet ook iets suggestiefs hebben, en met deze laatste zin ontbreekt dat, niet in Luv’s originele versie, die van mij een ruime voldoende krijgt.
Ik overweeg een rubriekje met afgekeurde ikjes van schrijver dezes, waarbij de lezer dan de overbodige laatste zin mag invoegen, die er toe had geleid dat de gansjes hem wel begrepen en geplaatst hadden. Voorbeeldje:
Besluit
Het ontbijt op zaterdagochtend was weer ontaard in ruzie. Kleine dingetjes. Grote dingetjes. Alle irritaties van de afgelopen week passeerden de revue.
Daarna gingen we, zoals al jaren, samen naar de markt, alsof er niets gebeurd was. Mijn vrouw bestelde een kilo druiven. Terwijl de marktkoopman wegliep om ze te gaan afwegen, kwam een collega van hem vragend overeind.
“Horen jullie bij elkaar?”
“Nee”, zei ik.
Overbodige laatste zin:
Mijn vrouw keek me woedend aan en binnen een jaar was de scheiding een feit.
Nog overbodigere zinnen mogen dan worden ingestuurd.
@Kees, dank je wel!
@Apie, dit is wel een geplaatst Ikje, toch?
Nee, nooit geplaatst, maar ik begrijp dus nu waarom niet 🙂
@APD
Heel aardig! Dat had inderdaad best geplaatst kunnen worden. ’t zal wel te duister zijn geweest voor ’t vrolijke achterkantje.
L., kijk je ook mee?
En zonder dat laatste zinnetje dan he.
De laatste zin “Nee”, zei ik”, vind ik al overbodig. Zonder is ie nog leuker. 🙂
@Luvienna
Volgens mij kan het ook wel korter met behoud van kraak en smaak. Wat denk je hiervan?:
Onderin een fles zie ik een vlieg spartelen in een restantje wijn. Omdat ik geen enkel levend wezen kan zien lijden, giet ik het plasje met vlieg uit de fles. Eenmaal op het aanrecht, blijft het beestje, op zijn rug met zijn pootjes in de lucht, doorspartelen.
Met een stukje papier draai ik de vlieg voorzichtig om. Aarzelend doet hij een paar pasjes. Aangemoedigd door het succes, probeert hij vervolgens weg te vliegen. Zijn vleugels blijken echter aan zijn lijf te zitten vastgeplakt, en als gevolg daarvan maakt hij een fikse duikeling.
Ik zie hoe de vlieg langzaam in de volgelopen gootsteen verdwijnt.
Dat is een fraaie herschrijving met behoud van de essentie, Ad Hok, dank je wel!
’t is alleen maar op een andere manier, die herschrijving?
Laten we eerlijk zijn, met ieder ander was de kachel aangemaakt n.a.v. zelfophemelingen als ‘Omdat ik geen enkel levend wezen kan zien lijden,…’ (Nee-nee, L. was niet zo bedoeld, maar de lezen ’t maar zoals het er staat, nietwaar?), om nog maar te zwijgen over de aanmoedigende werking van het succes, de vele tussenwerpselen, de een na laatste met het dorre ‘als gevolg daarvan’ (dat soort singen moeten blijken uit een tekst, niet uitgespeld), en laatate zin die het geheel de allure geeft van een lagere-schoolopstel, zij het met meer omhaal van woorden.
En L. vindt het prachtig… DSR snapt het in gemoede niet. Ieders kritische vermogens konden wel op vakantie zijn.
Het is alleen maar erg, had DSR in de eerste zin willen zeggen – zonder vraagteken.
Lieve DSR, in sommige opzichten heb je gelijk.
Maar je draaft weer door in het neersabelen van Luvienna die een fraai ikje over de ondergang van een vliegje beschrijft, puur esthetisch misschien wel, wie zal het zeggen. Eigenlijk wel uit overtuiging natuurlijk dat is duidelijk.
Natuurlijk het leed van de wereld is niet te vergelijken met het doodslaan van een vliegje, daar hoeven ook geen protestmarsen voor op te staan.
Okee, dat was het dan weer.
@KT
Nooit maar dan ook nooit maakt men hier gewag over het ‘neersabelen’. Hier bespreekt men namelijk Ik-jes, en wel ‘without fear or favour’, om het motto van de Financial Times maar eens aan te halen.
Maar kennelijk verwacht je dus van DSR een mildere beoordeling, in uitkomst of toonzetting, wanneer een der onzen betreft. Daarin kan DSR je echter niet bewilligen. Van een drol valt nu eenmaal geen gebakje te maken, al zet je er een kaarsje op.
DSR maakt van een vlieg een olifant.
@dsr 28 maart, 21.07
Zo is het maar net! Waar zal deze site zijn zonder uw opbouwende kritieken …
“Van een drol valt nu eenmaal geen gebakje te maken, al zet je er een kaarsje op” …. hahaha!
pawi:
MAART 28, 2015 OM 09:08
TimmerArk 4:45, als je bent uitgeslapen ga je hopelijk zeggen dat je het allemaal niet zo bedoelde. Je hebt genoeg stof voor nog eens zestien afleveringen, toch
Toch…het valt me mee dat het nog zo lang niet gebeurd is…en dat nog wel onder het Intro waar ik de hemel in werd geprezen, misschien is er een verband, ga ik uit laten zoeken.
Dank je APD, wordt een zware week maar wel één waar ik naar uitzie, qua resultaat dan…
Ik las: mijn vrouw bestelde een kilo duiven en ik dacht gelijk: die gaan scheiden.
Ja, dan ga ik je maar eens wat minder de hemel in prijzen. Sterkte met een zware week, en dan gezond weer op! 🙂
Het intro is in conceptvorm inmiddels af, de titel is op de bekende plaats al te previewen. Veel Luv, pawi en Candice ditmaal en weinig Timmerark en RSB. De rest ligt op het gemiddelde. Morgen 13u00 te dezer plaatse.
Een vrouwen-introotje, dus. 🙂
@Timmer, hoezo zware week met resultaat waar je naar uitkijkt?
Klysma?
Hmmm… is dat dan niet juist een lichte(re) week? :-p (surry)
Als uitzondering – omdat het zo uniek is – hierbij een reactie van warhoofd (ja hij!!!!) op het ikje van Luvje, maar dan bij de buren:
“een ding staat vast, dit is niet gebeurd bij een slager of visboer. en mocht het bij miriam thuis zijn gebeurd dan veronderstel ik dat jan steen geenonbekende kan zijn. mogelijk vist ze met verse maden.”
By warhoofd on 29/03/2015 – 17:09
Hahahaha, dat warhoofd!☺ Klopt, Jan Steen en ik staan op goede voet met elkaar. Met verse maden vis ik trouwens niet – ook niet met niet-verse, ik vis überhaupt niet, want daar ruimt niet met ‘softie die ik ben’ enz.
Ja jongens en meisjes van het ApieJournaal/de Dapiekrant,
Het was even hommeles afgelopen vrijdagavond in de Ark. Timmervrouw had ten gevolge van de stroomstoring uren (vond zij-een stief driekwartiertjes vond ik) in een lift vastgezeten.
“Ging ie omhoog of omlaag?” vroeg ik (oprecht vond ik-besmuikt lachend vond zij).
“Wat maakt dat nu uit?” was haar antwoord geweest, waarna ik, schijnt het, ben het een beetje vergeten, een urenlang (zal minutenwerk geweest zijn) betoog heb gehouden dat het een enorm verschil is of je omhoog gaat in het leven tijdens een stroomstoring of omlaag.
Waarom, hoor ik je zuchten…
Welnu, op dokters advies zal ik mij de komende week voor een maand of zes (zal een jaar of tien voelen) de alcohol en een teveel aan rood vlees (en nog een onnoemelijk aantal andere dogma’s) niet verminderen, niet tot een minimum beperken maar geheel (in het geval van de drank) onthouden. Vergeten, eigenlijk.
Dus kocht ik, eigenlijk op dokters advies, want mij dieet gaat maandag in, een aantal heel dure flessen rum in, terwijl ik eigenlijk whiskey wilde hebben. Tja, daar ging het blijkbaar fout want ik bleef daar maar over door mekkeren. In plaats van te genieten van de Wereld Draait Door met de onvolprezen Marc-Marie en daarna van Voetbal International met de nog minder onvolprezen Wik Kieft (mede ervaringsduskundige, zij het dat hij nu wel zijn verslaving ten gelde heeft gemaakt middels een boekje: Wim Kieft. Ik heb het gelezen, via de bieb, en meer dan een uur (drie kwartiertjes kunnen het ook geweest zijn) ben je er niet aan kwijt))) Een haakje voor de zekerheid.
Het weer zat ook niet mee, en met een half oog bekeek ik de onvolprezen site van ons aller hier en midden in de nacht (was rond vier of rond drie, afhankelijk of je wel of niet in de zomer danwel etc enzo en dat dus geloofd) dat ik inderdaad een faux pas maakte. Dat valt echt niet mee in de ruimte waar de computer staat, ik heb dan ook een aantal Afrikaanse Maskers van de muur doen vliegen (1 gebroken) wat Timmervrouw, net wat gekalmeerd van haar liftavontuur en mijn commentaar daarop weer in vuur en vlam deed zetten maar niet op een manier waar je als man op hoopt. Alles zal in deel drie aan bod komen, Deo Doorrant en zo. Want door ranten kan ze, mijn Arkinnetje.
Het spijt mij dat ik Apiedapie ontrief heb, als zijnde één van zijn vele topauteurs, maar het moest er een keer van komen en een nacht in Maart leek mij niet de minste, helemaal gekoppeld aan het kloten met moeders natuur klokje.
Ik ben blij dat ik niet de enige ben. Er zijn meerdere auteurs geweest die wel een in de clinch met hun uitgever hebben gelegen. Ik noem Hermans, Reve, Hermans opnieuw en de zeurende rechter niet. Want ik ben hem inmiddels een heel klein beetje gaan waarderen en daar baal ik zelf het meest van. Maar dat zal binnenkort best wel goed komen. weet even niet wat voor icoontje, maar je kunt ze kopen op TimmerArk.com
Ik weet, evenmin, net als andere schrijvers hier niet wanneer aflevering 17 gepubliceerd zal worden. Ik heb er een hard hoofd in. Aflevering 16 is zo goed ontvangen dat er waarschijnlijk niemand nog lof over zal hebben, terwijl deze aflevering de beste is die ik tot nu toe geschreven heb, afgezien van de Candle in the air? No, Candle in the ass, aflevering.
Ik wens iedereen het beste, en sommige minder, en anderen niets.
Voor Luvienna, Indra, Pawi en zoveel meer mooie vrouwen…
En voor mij en mijn begraven geweten:
…and I miss…
Als topauteur bij APDP kun je inderdaad de vergelijking met Reve en Hermans wel doorstaan, vooral wegens in de clinch liggen met de uitgever als voornaamste verdienste.
Succes met nummer 17 .
Ik veroorloof mijzelf vanavond enige ruimte, die ik en zo en weet je wat, er is toch niemand, of nee, zo is het niet……..
Het is nog vroeg, en een liedje hier en daar, wie kan daar nu pijn door krijgen. Het is niet alsof ik, zijnde de baas zijnd bij de Volkskrant digitaal en daar volledig uit de bocht vlieg dat ik daar morgen mijzelf voor hoef te schamen. Nee, dat doe ik zelf nu en wel omdat dit, ik, dit kan.
Mensen, personen zelf, hebben betwijfeld dat wat ik schrijf wel degelijk is wie ik wel of niet begraaf in de kunde van mijn proza.
Wel, nu, gelukkig kan ik het tegendeel bewijzen. En wel met en zonder verve en plezier. Zondagavond en bier zijn niets anders dan die eend die, waarom?, weet ik het, vanavond zowel hier als in Brabant, want ik hoorde dit aan de telefoon en zag het met mijn eigen ogen, tegen de wind in wilde vliegen en daarin mislukte.
Ik probeer nu voor mijn moeders 80ste verjaardag een super gedoe gedeal iets met veel modder en zo in Almere in plaats van 600 euro de kaarten voor 260 binnen te halen dus ik moet nu weg, balen. Maar ik mkom terug. Geloof me…
@Timmie 20:39, zoveel vrouwen, zoveel liefde… wat vindt Timmervrouw daarvan, als ze niet in de lift, naar boven of naar beneden, vastzit?
@21.15 De rum, in plaats van de whiskey, blijkt een goeie uitzwaaier. Doe je voorzichtig?
En nu even ademhalen. Mijn vrouw een knuffel geven. En nogmaals ademhalen. Nadenken en naar bed gaan met 1 nummer. En what the fuck? Er is zoveel talent hier. Echt zo veel talent. Gaat dit allemaal alleen maar in het digitale graf? Ik wil en kan en wil en zo… hoe, wat te doen? Jezus, er ligt, vliegt en daalt zoveel dat het jammer is wanneer er ( zo moeilijk is dit niet meer) niet iets gebeurd waardoor alles vervliegt. Het kan makkelijk voor niets beginnen worden. Ach, och en jee.
Onzin, ook weer waar.
Tenzij er een paraplu boven hangt.
Laat mij dat maar zijn.
Jullie zijn allemaal te beschaafd en zo… en zo….
Iemand moet jullie uit jullie lethargie geschopt worden. Ik zet 5000 euro in om ergens een begin mee te maken. Ik denk aan iemand maar laat het nog even open. Ik ben het in ieder geval niet.
Maar ja. Ik kan ook wel te optimistisch zijn.
Timmer/Klare taal, ik heb geen idee dat hij met mij in de clinch gelegen heeft. Of ik moet iets gemist hebben. Dit even voor de goede orde.
Ik ga proberen dat terug te zoeken die vergelijking van Timmer van zichzelf met Reve en Hermans en het in de clinch liggen met de respectievelijke uitgevers van deze schrijvers.
Het was een of twee dagen geleden in een avond-epistel. Ik denk dat jij dat zelf beter kunt terug vinden,
Ik zou het nog wel weten, Klare taal, als ik met Timmerark in de clinch had gelegen. Ik zou niet weten waarover.
Liefde:
Vrouwen. Je kunt er beter van houden.
A. ! De schoonheid van de nacht. Duh.m
En de ochtendverwachting daalt in mijn achting. Maar ik zit er gepakt en gepest gepokkeld kant en klaar, koffertje ingepakt kant en klaar voor de duimpjes neer als een copiloot met een blinde vlek.
Smaakloos?over een paar uur vertrekt mijn vlucht.
Apie @22.43
Tim ligt hoofdzakelijk met zichzelf in de clinch, lijkt me!
Ook veel poezie in het nieuwe intro, maar liefst drie (zegge:3) gedichten. Stay tuned, de voorstelling begint om 13.00 uur.
Ik begrijpt dat we Tim de komende maanden nuchter gaan meemaken?
Als het kabinet nu maar snel genoeg valt, dan stemt ie misschien nog wel iets verstandigs ook, wie zal het zeggen. -grinikicoon-
En Tim, waarom toch altijd die eeuwige Elvis? Je lijkt me meer een Roy Orbison-type.
En 5000 euro waarvoor precies, Timmel? -geamuseerde grijns-icoon-
En vooral: waarvan? Alleen maar van je uitkerenkie? Je bent er toch wel eerlijk aangekomen?
Timmerark lijkt een “ik en de wereld” complexje te hebben. Spreekt “ons” voortdurend aan alsof wij allemaal hetzelfde zijn, een homogene groep van anderen. En hij is dus anders, maar denkt dat hij voortdurend bekeken en beoordeeld wordt door die andere wereld. “Jullie zijn allemaal te beschaafd en zo…Iemand moet jullie uit jullie lethargie schoppen”. Huh? Mag.
Tim heeft gelijk dat het hier voornamelijk NRC-volk is, met soms grote waffels maar door de bank genomen tamelijk keurig.
Niks mis mee, lijkt me, maar allicht voor randfiguren zoals hij zich presenteert wat te geborneerd. Enfin, ik mag dat wel -mild-gulle glimlachicoon-, ter afwisseling. Hij is altijd welkom onder de brug vlak bij m’n huis.
Het introotje laat op zich wachten -vingertrommelicoontje-
Of moet het allemaal onder die blonde juffrouw?
Nou moe! Waar is het intro nou? Foutje bedankt. Misschien iets met de zomertijd te maken. Ben zo terug …
Goed, WordPress heeft geheel eigenstandig het publicatietijdstip van 13h00 naar 14h00 veranderd. Het lijkt de NRC-redaktie wel! boos icoontje Maar goed, over vijf minuutjes hopen ze het intro dan toch nog te plaatsen. Kom zeg, we gaan niet tot 14h00 wachten!!! Grrr.
“Welnu, op dokters advies zal ik mij de komende week voor een maand of zes (zal een jaar of tien voelen) de alcohol en een teveel aan rood vlees (en nog een onnoemelijk aantal andere dogma’s) niet verminderen, niet tot een minimum beperken maar geheel (in het geval van de drank) onthouden. Vergeten, eigenlijk.”
TimmerArk, je hebt gelijk. Of misschien heeft je dokters advies gelijk. Binnen drie nachten slaap je als een kind zo onschuldig en zo diep, dat je de volgende ochtend denkt, waar was ik ook alweer gebleven?
“Think of the benefits” zegt de Indiase yoga leraar op Youtube, als mijn dochter weer eens op haar hoofd staat.
@pawi 17:11 u.
… slaap je als een kind zo onschuldig en zo diep, dat je de volgende ochtend denkt, waar was ik ook alweer gebleven?
Ja, dat heb ik ook na een paar biertjes…
Letterzetter, ik durf te wedden dat je er minstens een keer uit gaat om ’s nachts te plassen. Dat je dat weer vergeet, kan, mag, maar biertjes geven niet die heerlijke slaap die je als kind hebt ervaren. En die binnen bereik ligt, als je afziet. Van biertjes, van rum, van rood vlees…
Nou, de titel is misschien niet zo correct. Las laatst dat mailtjes, en met name die die ongelezen blijven tonnen energie kosten aan met name koelingsapparatuur. Dus mensen, lees die ongelezen mails en laat ze niet nodeloos energie opvreten!