“Autistisch, verstandelijk beperkt, weinig communicatieve vaardigheden (…) Bankiers zijn ermee geboren en komen er nooit meer af. Zij zijn de top en hebben al jaren naast een vorstelijk salaris een persoonsgebonden bonus. Dit jaar gaat het anders. Nieuwe wetgeving (…) nieuwe beperkingen voor klanten die een hypotheek willen. De bankiers zijn alleen geïnteresseerd in zichzelf, niet in hun klanten. (…) Gevolg: een ton loonsverhoging aan zichzelf uitgekeerd. Het razende ongeloof van klanten, politiek en eigen personeel wordt niet opgemerkt. Totdat het maatschappelijk kabaal zo groot wordt dat schoorvoetend door sommigen het bedrag wordt teruggestort. Ze blijven koppig volhouden dat ze er wel récht op hebben. Hopelijk zijn ze morgen met zo’n laag salaris nog welkom voor de dagelijkse overheerlijke zalmmousse in hun favoriete exclusieve viertonnen-restaurant. Aan hen zal het nooit liggen.”
… de andere kant van de samenleving, de kant waarop het kabinet Rutte/Asscher zo graag de klappen doet neerdalen: op de zieken, zwakken, ouderen, kortom, op iedereen die nu juist zou moeten kunnen bouwen op de bescherming van de overheid tegen de onverbiddellijke krachten van de markt.
Het moet in één woedende golf zijn pc uitgestroomd zijn, dit bijtende hikje van een onzer hoofdauteurs, Letterzetter. Hij schreef het als een persiflage op een ikje van Helena Rademaker, die schreef over haar neefje aan de andere kant van de samenleving, de kant waarop het kabinet Rutte/Asscher zo graag de klappen doet neerdalen: op de zieken, zwakken, ouderen, kortom, op iedereen die nu juist zou moeten kunnen bouwen op de bescherming van de overheid tegen de onverbiddellijke krachten van de markt. Maar goed, zoals Kees de Jongen opmerkte: “Als Letterzetter boos is, is ie nóg leuker.” Da’s dan weer de winst. Ook Klare taal stak haar bewondering niet onder stoelen of banken: “Toppertje Letterzetter, weg met die zalm, maak er gehakt van!” En de anonieme waardering van ons 
lezerspubliek leidde er ook nogeens toe dat onze beminnelijke en bescheiden auteur aan de haal ging met de welverdiende Duimpjesweekbokaal met negen up en 1 neer. Ga vooral eens buurten op zijn eigen blog vol met letters, woorden en zinnen, te beklikken alhier. Wel terugkomen natuurlijk.
Een ander ikje vorige week – van Diederik von Königslöw – ging over “de grote stroomstoring” en een grappige opmerking van een conducteur in de trein. De Schrijvende Rechter (DSR): “Ja, zo is het leven. Niets nieuws onder de zon, we leren het al uit de Schrift. Een technisch volstrekt aanvaardbaar Ik-je met een pointe die bestaansrecht heeft. -kabbelicoon- Eindoordeel: 7-tje (zegge: zeventje)”
Minder complimenteus was onze Eindbeoordelaar voor het ikje van Annet den Hartog-Huisman, die in de storm op de vouwfiets naar haar auto reed met een wild flapperende regencape om zich heen. 
Een groepje scholieren begon bij die aanblik de begintune van Batman te zingen. Ja, dat was het al, dat was de lezersanekdote. “Met de melodie in mijn hoofd en de wind in mijn oren vlieg ik verder” was de slotzin. DSR: “De inzender (…) wint nu al de kwartaalprijs voor de aller-, allerlulligste afsluitende zin. Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)” Ook Letterzetter was niet blij: “Batman heeft geen okergele muts op, noch rijdt hij op een vouwfiets (…) Batman rijdt in de Batmobiel. Annet op een (godbetere het!) vouwfiets. (…) Geen ikje, maar een tutje met een dikke duim.” Luvienna wist ” … met de auto in de ochtendspits in Amsterdam is een ander verhaal, dat moet je gewoon niet doen. Tenzij je een kielzog van mens- en fietsamputaties achter je wil laten.”
“De pointe is zeker aardig, edoch het Ikje is geschreven door een taalkreupele.”
Batmobiel, auto, vouwfiets, denk na voordat je eraan begint. Maar dat je ook als jogger moet opletten bleek uit een ikje van Marjolein van der Linden. Zij passeerde met samengeknepen billen een vrouw met hond en hoorde haar zeggen “ze doet niks hoor”. Tegen de hond! Ja, die was leuk. Maar mensen, mensen, wat een hoop overbodige rommel er omheen, klik maar eens op de link naar het originele ikje, neem wel boterhammen mee. Kees de Jongen: “De pointe is zeker aardig, edoch het Ikje is geschreven door een taalkreupele.” Mopperkont: “Mijn advies is wachten totdat ze op schopafstand van je verwijderd zijn en dan een flinke trap tegen de voortanden met de harde punt van de fietsschoen. Ze worden er wel nog agressiever van. Ik ga ook nooit op weg zonder een handje grind in de achterzak en een bamboe-rietje onder handbereik.” Dat ging over honden, niet over ikjesschrijvers, maar dat was misschien al duidelijk.
Pawi publiceerde het tweede deel van haar feuilleton, ditmaal over het sterfbed van haar vader. ” … er kwam een vrijwilligster langs met de vraag of hij koffie, thee of limonade wilde, hij wilde limonade, maar hij mocht nog steeds niet drinken, de vrijwilligster kwam terug met sorry dat was bedoeld voor de mevrouw die hier net lag ..” Ook zelf kwam de schrijfster er niet ongeschonden vanaf. “Dat was een van de mooiere momenten: pijnvrij hangen tussen twee sterke mannen. Er was een rugwervel gebroken.”
Met Timmerark ging het ietsje beter – 50% – dan vorige week, we wachten het rustig af. Weinig Elvis deze week. Binnenkort wel het mooie 17e deel van zijn Burnoutfeuilleton. Ook bij DSR gaat het schrijversbloed weer kriebelen, hij liet weten aan het Hoofdstuk over de Onttrekking aan de Gemeenschap der Kerk begonnen te zijn. “Het wordt een stuitbevalling, want de laatste zin staat als een huis en hij werkt gestadig omhoog.” Pawi: “Mocht het tot publiceren komen dan scrollen wij allemaal meteen naar de laatste zin en werken we net zo gestadig omhoog.”
Ook Letterzetter en Luvienna hebben nieuwe delen van hun respectievelijke feuilletons bij blogbaas dezes ingeleverd, het wordt kortom weer mooi de komende weken. Stay tuned. Lees in the meantime dat wat er nu staat eens rustig over. Dat je er dan zo straks zometeen inrolt. Wel zo spannend. Ook Keessie gaat stug door, op zijn 
eigen blog en alhier. Het vierde deel van zijn “Droeve Jaren” feuilleton verhaalt over hoe hij niet leert zwemmen en watertrappen in het sportfondsenbad. “En hoewel ik me als een vis in het water zou moeten voelen, is dat allerminst het geval. Allemaal de schuld van die sadistische beulen in Wassenaar (…) Ik pleegde tijdens het afzwemmen stille sabotage door de vereiste afstand in het ondiepe gedeelte lópend af te leggen. De zwempolitie had het niet in de gaten, zo geraffineerd was ik wel.”
Dat was het wel zo’n beetje qua wat er vorige week allemaal op dit blog gebeurde. Twee kijvende heren, DSR en Kees, kregen respectievelijk het 100e en 200e reactielepeltje. Tja, daarbij gaat het 
puur om het tellen, niet om het inhoudelijke, het waren heel ouwe koeien die ze samen uit de sloot haalden. Luvienna lag een nachtje wakker. “Heb een boek gelezen (…), de draad gelezen, op FB en Twitter rondgekeken, miljarden schapen geteld, en ben uiteindelijk een uurtje voor de wekker ging onder zeil gegaan.”
Indra groef bij toeval wat ikjes op, geschreven door blogbaas dezes, jaren geleden ingestuurd door een kennis van hem, ene Bas van Vuren. Ze blijken gepubliceerd te zijn op NRC en NRC.next, zo’n vijf tot zeven jaar terug! Blogbaas blijkt met terugwerkende kracht een veelschrijver te zijn, met tenminste zo’n vijf tot zes geplaatste ikjes, en dan te weten dat hij al jaren niets meer inzendt. Helaas heeft de eindredaktie van NRC.next zich aan tenminste één (zegge; 1) ikje vergrepen door er een suffe slotzin aan toe te voegen. Een blog hierover is in voorbereiding.
“Mijn naam is Leon van der Naad en ik woon sinds kort in Zurich. Ik ben in het dagelijks leven directeur van een middelgroot pharmaceutisch bedrijf.”
Ad Hok onthulde de ware identiteit van blogbaas dezes: “Mijn naam is Leon van der Naad en ik woon sinds kort in Zürich. Ik ben in het dagelijks leven directeur van een middelgroot pharmaceutisch bedrijf (…) Eigen baas zijn bevalt me prima, en ik vaar nu geregeld in het weekend met een eigen bootje op de Rijn.” Maar dat bleek een 1-aprilgrap. Ook Pawi liet zich niet onbetuigd, Heer Rozenwater was volgens haar “een journalist van de Terneuzense regio krant, woonde in Sas van Gent, had vier kinderen van wie er één nog thuis woonde.”
En Riverside Blues verhaalde over een begrafenis ergens ver weg in de tropen die hij met een moppie muziek had opgeluisterd: “Dan naar de parkeerplaats, alwaar auto’s ons naar het sterfhuis brengen, voor de maaltijd. Daar moet je niet te lichtvaardig over denken, zij, die geen zin 
hadden in de uitvaartplechtigheid, zijn alvast met de maaltijd begonnen. 250 mensen zo’n beetje (…) Bij het afscheid wordt de handtas gevuld met het broodje voor onderweg. (..) Twee families, die elkaar niets te melden hebben. (…) Vlak voor haar begrafenis begint, maken 2 zoons, beiden politicus, een dikke felle ruzie. Men maant hen, zolang Moeder nog niet is begraven, tot kalmte, zulks gebeurt. Ergens in mei is de herdenking. Nooit eerder meegemaakt. De blues in C, in G in F moet ik kunnen dromen.”
Nou, dat was dus weer een weekje schrijven en reageren op Apiedapie. Het overzicht van alles wat er vorige week hier op de site is gebeurd. De ikjes waren zoals altijd weer afkomstig uit de ikjesrubriek van de NRC, de krant die zo graag lezersanekdotes op de achterpagina plaatst. Maar de reacties van de mensen uit het land stonden dus hier, aangeleverd door de Apiedapie Community van ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex weten wij veels.
Stuur nu ook zelf eens een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van deze dag losmaakt. Plaats een reactie. Druk een duimpje in. Geef een sterretje. Plaats een bekende of een nieuwe smiley. Voor je weet wat je overkomt, sta jij volgende week in het nieuwe intro. Inschrijven is niet nodig. Gewoon een reactie achterlaten. Mag met een fantasie-emailadres. Alle voorgaande afleveringen van deze rubriek, verzameld in het Ikjesdiscussieintroarchief, zijn elders op dit blog te raadplegen.
Feuilletons en levensverhalen of aanzetjes daartoe zijn welkom op apie@apiedapie.com. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.
Header image: Rhona Garvin
Bas van Vuren, aangenaam 
Gezien – verder geen opmerkingen.
Onze blogbaas heeft weer fraai alle hoogte- en een paar dieptepunten van de afgelopen week samengevat. Allen de geciteerde titel maakt me nieuwsgierig (zonder naar meer te smaken): zalmgehakt – doe je dat met verkruimeld beschuit?
@ Luv 13:28u
Veel Zalm, een beetje Dijsselbloem en een mespuntje Halbe, flink kneden tot Zalm niet meer lacht… Opdienen op een FNV-bord, garneren met een blaadje Ojik.
Wie zit te wachten op een overjarig FNV-smaakje kan ’t prakje beter ver na de houdbaarheidsdatum opdienen.
Pff… Net weer terug van een onvrijwillig rondje meubelboulevard.
Mijn buurvrouw die ik in een onbewaakt ogenblik beloofde met haar mee te gaan naar de Prixas heeft haar hangtoilet, nog in doos.
Maar. Dat. Nooit. Weer.
Gelukkig is daar het intro. Ik word er verlegen van…
Bankiers. Verzekeringsmensen en hun woekerpolissen.
Soms schaam ik me dat ik er gewerkt heb.
“Twee kijvende heren, DSR en Kees, kregen respectievelijk het 100e en 200e reactielepeltje.”
Deze “kijvende heren” zijn het wél roerend met elkaar eens wat betreft de plagiaatkwestie (zie elders op dit blog), waar het niet om gekijf of politiek gaat maar om iets substantieels. Dat mag hier ook wel even vermeld worden!
Maar ondertussen heb ik dat vrolijke paasverhaal op mijn blog geplaatst. Gewoon een los stukje voor tweede paasdag, als alternatief voor het breinloos rondhobbelen op een meubelboulevard waar je toch niks koopt:
https://keessiedeg.wordpress.com/2015/04/06/het-briefje/
Zalm eet ik zo wie zo niet meer.
Wat daar al biologisch, genetisch en anderszins mee gerommeld is, maakt het voor mij oneetbaar.
Zalm heb ik ook nooit zien zitten.
Dus hij hoeft niet bij mij aan te schuiven.
Ik regel al langer mijn zaken onder het genot van een kopje koffie op mijn eigen duurzame bank.
Vriendelijke groet,
Daar heeft K. inderdaad gelijk in. Het mag echter niet baten.
Rob zal zich ongetwijfeld van een een kopje zuivere koffie bediend hebben, zichzelf verkneukelend in die duurzame bank van ‘m, wat dat ook maar moge behelsen. De groet is voor zijn doen wat gewoontjes, had toch minstens op paashaselijke afscheidswoorden oid gerekend.
Waren ze maar autistisch dan hadden ze nooit zo veel gegraaid.
… de enige autistische medewerker bij een bank is de pin-automaat. Die is 100% eerlijk.
Wat een uitersten beleeft die Letterzetter. Zit hij de ene avond nog te lezen in een gedichtenbundel van J P Rawie, loopt hij de volgende dag door de Prixas. Voortaan zal hij beter letten op de zinvolle tip van Luvienna. Nee, ik bedoel die tip over filerijden op tweede paasdag.
Prima intro, apdp, en wat me bijzonder bevalt is dat je de reactie van RSB hebt opgenomen. Naar mijn smaak ook een verhaal in wording.
Nou moe, ik weet niet wat voor site het is, maar het intro van vandaag heeft ook wereld-nieuws.com gehaald. Screenprint:
Het zou ook tijd worden!
En van nujij is het inmiddels – na een hoop clicks en wat commentaar – weer verwijderd. Merkwaardig gedoe, en zonder boe noch bah. Schijnt in de mode te komen, artikelen, reacties vanaf je dashboardje met een (zegge: 1) klik schrappen en dan weer andere dingen gaan doen. Waarom zou je dit ook effe uitleggen aan je gebruiker wat die dan fout heeft gedaan, zodat die het volgende keer anders kan doen? Welnee, hopla, wegtermee, wel zo gemakkelijk en laat hem het hart niet hebben om om een toelichting te vragen. Opzouten moet ie. Het zal de leeftijd wel zijn, dat ik dat merkwaardig vind. Maar echt erg is het allemaal ook weer niet, het blijft een spelletje.
Misschien heeft de computerafdeling van nujij wel een programmaatje om te te zien een blogbaas wel aardig is voor zijn reageerders….
Als er zo’n programmaatje is kan het aleen maar geconcludeerd hebben dat deze blogbaas heel aardig is voor zijn reageerders. 🙂
Autisten willen liever niet geassocieerd worden met de slechte eigenschappen van andere mensen. Ik denk dat topbankiers eerder psychopaten zijn dan autisten.
present
(onder dwang)
Ik durf het bijna niet te vragen, maar wat is een hangtoilet??
http://www.badkamerwarenhuis.nl/toiletten/complete-toilet/geberit-ideal-toiletset-compleet-incl-design-hangtoilet-en-softclose-zitting/
Inbouwtoiletset. Kun je nagaan wat ik vandaag heb doorgemaakt…
Leuke paasbelevenis, binnenkort nog even hangen misschien….
Ah! Hangtoilet op Goede Vrijdag kopen had passender geweest dus.
Ooit gag hij ons zo maar de Zalmsnip, zijn jullie dat vergeten?
Ja, dat was keilief, Rikus. En hij heeft ook een aanstekelijke lach. Maar zijn dat nou niet juist de ergsten? Aan die Dijsselbloem zie je het asociale er tenminste vanaf, bij hem weet je dat je op je centen moet passen. Zalm had zo je oom kunnen zijn, die op je bruiloft ceremoniemeester speelde.
Ceremoniemeesters op een bruiloft zijn net zo erg als getuigen, ze pakken de bruidsmeisjes en gaan vaak zelfs achter de bruid aan. Ik bedoel maar, het is geen aanbeveling meer een ceremoniemeester vergeleken te worden.
Luvienna april 6, 2015 om 21:38
We gaan het vast lezen in je feuilleton!
Ricus,
Ja dat weet ik, dat biljet kun je niet meer gebruiken, het wordt als vals gezien, als je ermee wilt betalen word je als een misdadiger beschouwd.
Het is dus een testimonium paupertatis en zeker geen verdienste van Zalm , de financiële manipulator, misdadiger in optima forma.
sexy music
Eerder stelde dsr hier, dat mijn karakter zou kunnen passen bij:
– Likken naar boven, trappen naar beneden of iets dergelijks.
Kan blogbeheerder, hij liet de uitspraak om hem moverende redenen voor wat het was, duiden wat dsr hier mee zou kunnen bedoelen.
Vervolgens, opteert hij mij te troosten?
Ik mis dat in uw intro.
Dat is jammer, ’n troostend woord naast het “gezellig Familie verhaal”, wie wil dat niet?
Ik stel het op prijs uw opvatting te horen.
Ten overvloede ik vraag niet naar uw mening, ik vraag om duiding om de tekst van dsr.
Riverside?
– Slaan we nu dat stukje van de liefdes-abortus, die vader opbiechtte op zijn sterfbed, het Mongooltje dat moeder van haar vriend kreeg, wat door de dag behandeling zo goed wordt opgevangen, dat houden we in het dag boek?
Lijkt me wel.
Dan slaan we ook tante Mary , die op haar sterfbed vroeg of haar invalide vriendin er bij mocht zijn. Tante Jo haar partner wist niet wat ze hoorde. Yep. Is goed.
Nou, als de jeugd maar troebel genoeg is, de randvoorwaarden kleur je wat somber in, het is niet om aan te slepen. Ik wil toch voorzichtig zijn, de ware exhibitionist, heeft niet veel nodig, of er komt zo weer ’n zwanenzang van wie dan ook uit.
Precies, ik heb warempel iets anders te doen.
Dat is het?
Yep.
Dat was het.
Het boek gaat dicht. Voor veel
Ja warempel, ik zoek de ” kleine uitdaging”. Ongeveer.
Ja, ja ik kom, even afsluiten hier.
Wie weet, Kees. 😉
Dag RSB, ik duid desgevraagd allleen mijn eigen opmerkingen, niet die van anderen. Troosten doe ik wel. Kom, RSB, trek het je niet aan. Het is niet belangrijk en het slaat nergens op, zou ik bijvoorbeeld kunnen zeggen. Of: het is hier geen schoolplein, er is hier (evenmin als in het leven) geen boven noch beneden. Gewoon lekker je ding blijven doen.
Gezien – één opmerking: ik ben nooit journalist van de Terneuzense regio krant geweest, heb niet in Sas van Gent gewoond, geen kinderen, ook niet eentje die nog thuis woont.
Bijzonder dat pawi die mystificatie (is een beter woord voor maar kom er niet op) van jaren geleden nog herinnert.
Nog even reageren op het nieuws dat er van Apie zes Ikjes in NRC-Next zijn gepubliceerd. Zijn we achtergekomen dankzij de grandioze oplettendheid van Luvienna (mag Apie haar best wat dankbaarheid voor tonen).
Mijn stelling voor vandaag: als Apie had geweten van de plaatsing dan was hij nooit zo verbeten geraakt op het NRC.
HeRoWa, die grandioze oplettendheid streef ik altijd wel naar, maar deze keer was die van Indra. Leve Indra, dus! 🙂
Nou Heer Rozenwater, wat een gewaagde stelling (not)! Te vergelijken met: Jantje heeft Keesje geslagen. Als Jantje dat niet gedaan zou hebbeb dan zou Keesje niet zo boos geweest zijn.
@ Luv, oops! Dan moet Apie wat meer dankbaarheid ten opzichte van Indra tonen.
@Apie, maar Jantje (NRC) heeft Keesje (Apie) dus helemaal niet geslagen…
Hm, je moet kennelijk nog wat opstarten deze morgen. Dat zeg ik toch ook? Jantje (NRC) heeft Keesje (Apie) dus inderdaad niet geslagen, en dat blijkt nu pas, dus Keesje is met terugwerkende kracht niet beledigd meer. Wel blijft dat het gansjesvolk tenminste een (1) ikje onherstelbaar kapot heeft gemaakt (die over de luxe problemen op de Middellandse Zee, de slotzin was “We voelden ons meteen arm en zielig”, ze hebben er van gemaakt “Baas boven baas”. De clou uitleggen is extreem sneu, maar ze wilden kennelijk laten zien dat ze hem begrepen hadden. De andere moet ik nog bekijken. Journalisten denken dat ze per definitie beter kunnen schrijven dan hun lezers, is een gevaarlijke beroepsblindheid.
Mijn “verbetenheid” met de NRC – ik zelf noem het liever “kritisch volgen” – had weinig met het al dan niet accepteren van de ikjes te maken, da’s nu eenmaal het spel en de knikkers, maar meer met het vermoeden dat ze systematisch vanwege een ban niet werden geaccepteerd, en de zekerheid dat mijn reacties (nog altijd) meteen van de NRC-pagina’s worden geschrapt, of er niet eens opkomen, met een enkele uitzondering. Ook die bij de kookrubriek, da’s echt jammer, want ik heb daarover heel wat te melden.
Verder zie ik de teloorgang van het blad ook om inhoudelijke gronden met lede ogen aan, gewoon als voormalig medewerker en als trouwe lezer. Ik was vroeger keitrots op die krant, en heb hem in sneltreinvaart zien afglijden naar een bedenkelijk niveau, qua zo’n beetje alles, maar vooral qua onderwerpkeuze, stijl, opmaak, en verrassendheid en nieuwsgierigheid. De hoofdredakteur van de NRC, dat was vroeger iemand, een meneer. Nu is het een flapdrol die in praatprogrammaatjes interessant zit te doen. Dat oordeel is puur inhoudelijk en komt niet voort uit wat voor dingetje dan ook.
Wat voor dankbaarheid moet ik nog meer aan Indra betonen? Op de knieen, een eerbetoon, een lofdicht, Indraatje weet hoe keiblij ik ben en Indraatje behoeft geen krans. Nog lang niet hoop ik.
HR 8:59
Je hebt me toen vreselijk aan het lachen gemaakt. Je beschrijving was zo gedetailleerd, dat het bijna geloofwaardig werd.
RSB 6:40
Mijn verhalen maken nogal wat bij je los zo te zien. Dit is al minstens de zevende variant. Kan je zo zelf een verhaal van maken, man. Even je vrije associaties in een goede vorm gieten en dan staat er echt wat.
@pawi, dat ik ooit iemand vreselijk aan het lachen wist te maken. Wat lijkt dat lang geleden. Nu is iedereen zo verbeten
@apie, ik heb me altijd afgevraagd waar die jouw extreme NRC-haat vandaan kwam en nu is het me duidelijk. Dat je net zo kritisch zou zijn op het NRC als de ikjes wél gepubliceerd waren waag ik ten zeerste te betwijfelen. Dan eet ik hier ter plekke mijn smartphone op.
Iets anders, ik ben nu wel heel erg nieuwsgierig geraakt naar die ikjes. Kun je ze niet op apie.com plaatsen?
HR, er staat een link in de intro…
Merci! De Lion Heart moest ik weer hartelijk om lachen. 🙂
Heer Rozenwater, smakelijk eten dan maar! Plaats je een fotootje? “Extreme haat” .. tjongejongejonge pffffrt. En me niet op mijn woord geloven vind ik ook tamelijk sneu. Maar nog maar eens dan: ook als al mijn ikjes geplaatst zouden zijn (wat in feite merkwaardig zou zijn, het is alsof je elke week de voetbalpoel zou willen winnen), dan nog zou ik de koers van de nieuwe hoofdredakteur niet zo heel erg goed vinden. En dan nog heb ik een aantal verbeteringswensen t.a.v. de krant, inhoud, hun website en manier van met lezers omgaan.
Ik plaats alle ikjes alsnog op deze site, met een link a la “eerder gepubliceerd hier en daar” en vergezeld van mijn commentaar op verknippingen en verknoeiingen door nrc.next eindredaktie. Het blog hierover is in voorbereiding, ook dat staat in het intro, dat je kennelijk zo vluchtig tot je genomen hebt.
Klopt, zeer oppervlakkig. Er wordt ook zo allemachtig veel geschreven (Keessie!) de laatste tijd, dat kan een normaal mens niet meer bijhouden.
Dat je evengoed kritisch zou zijn geweest wil ik wel geloven maar niet in de uiterst beledigende bewoordingen die je de afgelopen jaren gehanteerd hebt om het NRC te kasteiden. Mijn hemel, het vilein droop er vanaf. Je leek wel een afgewezen minnaar!
Nieuw type oplader getest in Sas van Gent
Zo voelde het ook, Heer Rozenwater. Maar nu is het weer een beetje beter behaaglijk knoricoontje
@Letterzetter! 😀 Ja, ik heb dat ook de laatste tijd. Als ik een foto zie, waar dan ook, ga ik er gelijk een kop bij roepen. Had het laatst nog op het station, een reclameposter, beschamend. Maar ik heb het uitgelegd.
Niet te begrijpen
Omdat ik een rekening heb gekregen voor een behandeling waarvan ik dacht dat ik hem had betaald, beland ik via de zorgverzekering („daarvoor moet u bij het ziekenhuis zijn”) en het ziekenhuis („Dat is de ingangsdatum van deze DBC. De tarieven zijn bij wet vastgelegd…”) bij de klachtencommissie van het ziekenhuis.
De dame die mij te woord staat, klinkt een stuk aangenamer dan de andere twee. Zij waren de vijand, dit is een vriend. Helaas kan ook zij niets voor me betekenen. „Maar dit is toch niet te begrijpen?!”, zeg ik, volledig gefrustreerd. Waarop de dame mij, hoorbaar gelaten, geruststelt: „Het is ook niet uit te leggen.”
Aart Schutte
Goedzo, Aart, een ikje in een lange traditie, niets nieuws onder de zon, maar het kan niet vaak genoegd gezegd worden. Wat DBC betekent, ga ik nu googelen. Mocht dat nog iets opleveren, dan laat ik dat – hopelijk nog voor het Eindoordeel – wel weten.
Dikke LOL-icoon, dat is een Diagnose Behandel Combinatie, het is alsof de DDR weer is opgestaan.
Heer Rozenwater april 7, 2015 om 12:21
Dat valt wel mee Rozenwatertje, maar mijn blog schrok er ook van toen er na een half jaar inactiviteit ineens een vloed aan stukjes op gezet werd. Maar don’t worry, ze worden heel geleidelijk aan ook hier geplaatst, zodat je ze in alle rust en bedaagdheid tot je kunt nemen.
btw: valt er van jou nog wat te verwachten op schrijfgebied?
Zo is dat, Kees, valt er van die stuurman op de wal nog wat te verwachten. Het is net paasvakantie geweest, hij zal toch wel ergens gefietst hebben?
…
Alleen al van dat eerste zinsdeel krijg ik pijn in mijn harses
Waar blijft onze gecertificeerde ikjes- bespreker?
Toch niet met een griepje in bed, kom nou.
Dit ikje biedt veel perspectieven en kan heel ver reiken.
Denk maar eens aan de politiek, dat een bestuursvoorzitter van een van de grootste zorgverzekereraars tevens lid van de eerste kamer is.
Maak er maar mooi gehakt van!
DSR is een beetje aan het miesmuizen, voelt zich onaardig behandeld en zo. Trekt wel weer bij, heeft hij zo eens in de maand.
Ik zal de dag van de maand in de agenda zetten, dan zijn we er voortaan op voorbereid. Is hij een beetje regelmatig?
Aart moet niet denken, dan hoeft hij ook niet te klagen.
Als Beria net zo zou denken als Aart, was het hek van de DBC.
Je komt pas verder in dit leven als je alles rotsvast weet.
Niet denken dat, of erger nog: geloven dat.
Hier een beetje zorgverzekeraar en ziekenhuis zwart maken, geeft geen pas, foei!
Je weet toch dat zij geen fouten maken?
Kijk eens goed je amdinistratie na, zoek dat bonnetje op! Onze overheid doet dat ook alteid en komt dan goedbeslagen ten ijs.
Of ze zakt er door.
Deshalve een niet zo positief oordeel:
cijfer 1, voor de moeite van het opschrijven.
Ik zeg gewoon ouderwets, ” hij heeft de bokkepruik op “.
Wat zijn ze weer hulpeloos zonder opinieleider.
Lees intussen rustig even deel 17 van Timmers Burnout, het gesprek bij de Sociale Dienst continued .. alhier.
gute nacht mit einander
Klaagzang:
Mensen lieve kinderen wat heb ik een pijn.
Ik heb gekneusde ribben gehad, een gekneusd dijbeen en een alvleesklierontsteking but those were just peanuts.
Ik heb vorige week tijdens mijn detox vier hele dagen op een paar druppels na niet kunnen plassen. Tot ik het zaterdagnacht niet meer uithield en naar de EHBO ben gegaan. Daar hebben ze mijn blaas van 3 liter geleegd en mij een nacht gehouden. De volgende dag mocht ik weg met een katheder en een afspraak voor woensdag. Maar ik hield het niet meer uit en mocht vandaag komen. Allereerst trof ik een arts die mijn kritiek op de arts van de EHBO niet in twijfel trok, een unicum in de witte jassen maffia. Hij stelde voor morgen opgenomen te worden (want ze willen in de ochtend beginnen) om de katheder te verwijderen en mij en mijn blaas 24 uur te monitoren.
Tussentijds had mijn huisarts ook bezorgd gebeld en gevraagd waarom ik niet eerder aan de bel heb getrokken, ik antwoordde naar waarheid dat ik niet zo een alarmist ben en hoopte dat het weg zou gaan. Er was mij namelijk door een apothekersassistente verteld dat morfine het gevolg kan hebben dat je moeilijker plast. Onzin, zei de uroloog.
Geen enkel bewijs voor. Daar sta je weer eens tussen twee medische vuren.
Toen naar de verpleegster om te zien of er vandaag iets aan de pijn in de katheder gedaan kon worden:
Waarom hebben ze in godsnaam een slang van een halve meter (!) gebruikt. Dat trekt en doet de pijn verergeren en is nergens voor nodig. Zij heeft heb ingekort tot 10 centimeter wat de hele middag voor veel verluchting heeft gezorgd, en zij heeft de plaszak met twee banden bevestigd in plaats van één, waar door deze niet zo snel zakt.
Tot nu. Twee morfine pillen, paracetamol en een heel sterke slaappil en nog ben ik wakker en zou ik mijn vriendin willen doen ontwaken dan zou ik het uitgillen van de pijn.
Ik heb nog gevraagd, kan dit door mijn liederlijke leefstijl, of juist nu de detox komen maar uroloog ontkende dit met klem. Ook de opmerking van de arts op de EHBO dat het een prostaatprobleem kon zijn wees hij met klem af. Ik denk dan ook een klacht in te dienen tegen die arts, maar goed, denken is één ding, doen een ander.
Ik schrijf dit nu om het even van mij af te schrijven, en het helpt een beetje. Nooit gedacht dat gewoon plassen zo een godswonder kon zijn.
Neem een goed boek mee, was zijn laatste advies. Ik heb 3000 boeken en nergens zin in, dat heb ik weer. En radio 1 hebben van de LucasAndreas radio gegooid, waarom is mij een raadsel.
Was het maar vast morgenochtend. En passant heb ik 187 euro aan taxi’s betaald, ook voor de detox die zit helemaal in Amsterdam Oost, en na een ingeving van mij heb ik de zorgverzekering gebeld en die kosten worden (na eerste eigen bijdrage van 97 euro) vergoed. Als je de bonnetjes hebt bewaard. Niet dus. maar de taxi van morgen wordt wel vergoed.
Ik wilde vanmiddag nog een duur trainingspak (zit comfortabel) en ik wil wel graag goed voor de boeg komen maar de pijn was te intens om te passen dus daar gaat weer een goed voornemen. Gelukkig heb ik jullie nog om dit van mij af te schrijven, ik vraag om excuus wanneer het klagelijk klinkt, maar ik vind dat ik best wel eens mag klagen. O ja, dat je ’s nachts 27,50 ipv 6 euro in de nacht apotheek voor medicijnen moet betalen kan ik nog mee leven, maar hebben jullie wel eens van een paastarief (overdag dus) gehoord? Ik wel dus nu. 30 euro, die ik niet op zak had en dus tweede paasdag ook geen noodzakelijke pillen genomen want ik heb ze vandaag gratis bij mijn eigen apotheek gehaald.
Zo, nu weer even de plaszak positioneren, ding zakt steeds af, met veel pijn naar bed gaan en hopen dat ik geen kritiek krijg, of wel, ik ben dat stadium vannacht al weer voorbij.
Ik heb hier een uur over gedaan, normaal schrijf ik een aflevering burnout in even lange tijd, maar ik typte steeds mis. Het ga iedereen goed, en ik zal kijken of ik morgen op mijn smartphone, die ik uit mijn klauwen heb laten vallen en kuren vertoond (kan er ook nog wel bij) kan lezen of er nog zo iets als medeleven bestaat voor zo’n klootzak als ik.
Riverside?
– Even, ik wil even iets “inkleuren”.
Om dit blog te gebruiken om enig reactant te karakteriseren als
– Likken naar boven, trappen naar beneden,
Gaat mij te ver , in het spectrum Hoe gaan we hier met elkaar om.
Ik mis enige ambitie enige bijdrage te maken, om dan later ’n opmerking als deze zonder enige verwijzing naar dan wel toelichting over te mogen lezen.
Ten overvloede in de organisatie waar ik deel van uitmaak, is eigen inbreng ’n must.
Wij selecteren o.a. op “Hoe gaan je hier mee om. Willen we dit, wat doet het voor de klant?
In dat spectrum is “Likken naar boven, trappen naar beneden”, dat kennen we hier niet.
Ja, ik ben klaar, kom eraan.
De laatste dagen van mijn vader, brengen we door in reflective, monitoring, ambiance.
We hebben zojuist Truus uitgewoven.
Truus is de pragmatica aan tafel. Als je recht door zee bent, was het wel ‘ns oprekken als ze aanzat.
Zo kon het met haar zus niet zo vinden, maakten elkaar bij leven voor rotte vis uit.
Als mijn zus onverwacht sterft waakt ze demonstratief bij haar kist: Kan iedereen het zien?
Gisteren hebben vader en ik zijn porno video’s gesorteerd.
We zijn daar goed ’n volle dag mee bezig geweest.
Gisteren kwam z’n vriendin ook langs, die kwam om ’n ton studie bijlage te ontvangen voor hun buitenechtelijke kind. Briljant. Informatica, economie.
Vandaag, gaan we wat aandelen bekijken, ’n eerste opzet maken.
Vader heeft duidelijk ’n dag niet. Veel gaat langzaam.
Hindert niet , want Vader is altijd ruimhartig met vergoeding.
Misschien krijg ik ’n trailer mee.
Vader, U doet het goed, nog even, dan geven we volgende week de laatste spuit woensdag zal dat zijn? OK?
@APD
Zeg afzeikend blogbaasje, wat maak je me nou met je miezemuizen? Gisteren heb ik me de hele dag niet laten horen, een mens is ook wel eens verhinderd, en dan zoiets?
Zeg liever wat je van het ikje vindt, het Eindoordeel is nu bijna 24 uur over tijd.
HR is tegenwoordig nukkig en afwezig. Dat kan alleen maar betekenen dat we binnen een paar maand weer een prachtig feuilletonnetje tegemoet kunnen zien, als er maar genoeg druk op de ketel zit.
Het laatste dat we hoorden is dat A. zich bij het bestuur van de bewonersvereniging had gemeld voor een sleutel van de gemeebschappelijke ruimte.
Inmiddels heeft onze hoogpotige majesteit natuurlijk de mannelijke bestuursleden ingepalmd, terwijl de dames d’r allemaal heel zielig vinden.
A. is er ondertussen achtergekomen dat HR iets heeft gedaan dat niet helemaal in de haak is, bv. een kopje koffie declareren toen hij aan de jaarrekening werkte, of het verdoezelen van een binnererkertje dat gemeld had moeten worden.
Dit gebruikt ze om HR onder druk te zetten voor het verrichten van allerlei hand- en spandiensten, of ze heeft het zelfs al in het bestuur gebracht, waar HR’s positie precair is geworden.
Sodeju Timmer, je krijgt het wel voor je kiezen. Sterkte en een vernieuwde sanitaire leiding en klaterende blaas toegewenst.
@APD
Mogen we in die barse order ‘Sorry DSR, dat was inderdaad wel een beetje voorbarig’ lezen?
Timmer, veel sterkte. Ondanks mijn ziekenhuisfobie heb ik je belevenissen (vluchtig) gelezen, zoals ik alles de laatste tijd vluchtig lees. Hoewel net in een boek van Alexander Münninghoff begonnen. De Stamhouder, dat lees ik dan wel weer heel nauwlettend.
@DSR, “afzeikend blogbaasje”, zit wat in. Nu zijn ikjes toch gepubliceerd blijken te zijn spint ons blogbaasje als een tevreden poesje maar jarenlang vertoonde hij het kenmerkend stalkergedrag van de afgewezen minnaar ten opzichte van het NRC. Nu moet dat blogbaasje mij hebben. Ik zou Keesies slappe puzzeltje, verwijzend naar zijn moeder op een houtvlot, niet verkiezen omdat het niet uitleggerig genoeg is. Nou ja zeg 😦
Je speculaties over de hoogpotige majesteit zijn amusant maar de werkelijkheid is anders.
Het mannelijke lid (H.) van de BC liet zich inderdaad charmeren door mijn girlfriend from hell maar haat haar nu al hartgrondig. H. werkt in de groenvoorziening, komt uit Brabant. Gevraagd naar zijn favoriete cabaretier noemde hij Wim Sonneveld (H. is waarschijnlijk homo maar dat denk ik snel van mannen met een zachte g).
De voorzitster van de BC (Q.) begint eindelijk door te krijgen wat voor vlees ze met A. in de kuip heeft. Afgelopen zaterdag (BC had een paasfeest georganiseerd) probeerde A. de fles rum in te pikken met als excuus dat rum haar pijnstiller is. Met zuinig mondje (wat is Q. dan lelijk) ging de voorzitter daar niet mee akkoord.
Q. zit in de ziektewet. Ze leidt de BC akelig formeel alsof ze leiding geeft aan een grote maatschappelijke organisatie. Denk aan de Groningse dames van Jiskefet en je hebt een idee wat voor type Q. is.
Nou, dat nog een beetje uitwerken met een dialoogje en beschrijving van het vergaderlokaal, een dieper gedachtetje hier en daar over wat er door je heen gaat als je dat spul zo gadeslaat, en je hebt er weer een aflevering of drie, vier uitgepeurd, Heer Rozenwater. De plaatjes doe ik wel weer.
@DSR, je mag van alles, zolang je dat Eindoordeel maar plaatst. En snel een beetje!
Nou, vooruit dan maar weer. DSR zal dan maar met z’n hand over het hart strijken.
Consumentenklaag-Ik-jes, daar heeft DSR sowieso niet op, en bij het zoveelste ziekenboegverhaal rollen z’n ogen wanhopig omhoog, om zijn zicht zlechts belemmerd te zien door zijn wimpers, de enige haren op z’n hoofd die nog een klein beetje krullen.
‘Zij waren de vijand, dit is een vriend.’ – in deze zin ligt het tragische misverstand besloten dat aanleiding gaf tot het Ik-je, al zal de inzender zich er niet van bewust zijn.
Van vrienden of vijanden is deze geen sprake, slechts van woordvoeders namens en uitvoerders van Het Systeem. Wie met deze lieden een emotionale band vermoedt, ten goede of ten kwade, bereidt zichzelve slechts een bittere teleurstelling.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
Een prachtig Eindoordeel, DSR, daarmede kunnen we de Bespreking van dit Ikje dan eindelijk afsluiten en ons gaan voorbereiden op de volgende. Dank je.
TimmerArk april 8, 2015 om 01:16
Timmer, alle sterkte gewenst! Tijdens het lezen van je verhaal kreeg ik ergens beneden een onbehaaglijk gevoel, zo plastisch was het. Maar je weet nu tenminste waarom ze Pasen bedacht hebben.
Heer Rozenwater april 8, 2015 om 09:33
Het was mijn zuster, maar door die pakkende verhalen heb jij er onbewust moeder van gemaakt. Ook goed. Het wachten is inderdaad op een minifeuilletonnetje over de perikelen van een VVE met A. als bestuuurslid. Centraal staat dan uiteraard weer jouw slachtofferschap. We (mag ik rustig zeggen) zien er naar uit!
Buienradar
Een weekendje weg naar Texel. Voor we gaan wandelen, kijk ik met mijn zoon van acht naar de Buienradar. „Gaat het zo regenen mam?”, vraagt hij.
Ik probeer de mate van onzekerheid van weersvoorspellingen uit te leggen. „Het zou kunnen, maar het kan ook zijn dat het droog blijft.”
Mijn zoon: „Dat is logisch, mam. Het is een buienrader, die raadt de buien.”
Hannah Coutinho
Ik neem aan dat het NRC-gansje van dienst dat “, die raadt de buien.” eraan toegevoegd heeft. Jammer. Want hij is eigenlijk best wel heel grappig.
OK, enig googelen leert dat zoon Coutinho niet de eerste met dit mopje is, maar dat houd je toch.
Ach, bewonerscommissies…
Waar ik woon is ook zo’n vehikel.
Vroegâh formeel een vereniging inclusief inschrijving in de KvK,
maar de vereniging is al een aantal jaren wijlen. Het gaat hier dan
ook om huurders, weliswaar de oudere medemens, maar toch.
Je hoeft tegenover de verhuurder geen vuist maken als alles redelijk
goed geregeld is, en dat is het hier.
Als je dan als jongere oudere gevraagd wordt om het voorzitterschap
van de BC op je te nemen, accepteer je dat.
Een vergadering leiden is immers een (k)oud kunstje, dacht ik.
Agenda gemaakt, 6 punten liefst, maar het liep finaal in de soep,
die eerste keer.
Oudere mensen (je moet denken aan zeventigers, tachtigers, de
oudste is twee-en-negentig) kun je niet het zwijgen opleggen met
een klap van de voorzittershamer (op tafel wel te verstaan!).
Ze zijn doof en het gehoortoestel staat niet aan wegens het zo vlug
verslijten van de batterij… Als ze aan het woord zijn (vaak twee of
drie tegelijk, weten zij veel van vergaderregels) roepen ze net zo
lang tot ze uitgepraat zijn, kijken dan triomfantelijk in het rond tot
ze mij wanhopig met de voorzittershamer zien zwaaien, en dan
pas blijven ze stil. Niet iedereen is tegelijk stil, jammer genoeg.
Maar met handen, voeten en luide stem is het toch uiteindelijk
gelukt om de meute tot rust te krijgen.
Na mijn uitleg dat er maar één aan het woord kan zijn, en dat ik
diegene aanwijs kwam er enige orde in het gekwek.
Tot de rondvraag. Toen begon het weer gewoon van voren af aan.
Ik stond op, liep naar de deur en verliet de vergadering.
Na vijf minuten ging ik weer terug, en iedereen zat genoeglijk
met buurman of buurvrouw te praten. Niemand keek er van op
dat de voorzitter wegliep…
Tegenwoordig gaat het beter. Ik doe net of het geen vergadering is
maar een theekransje met koffieleuten. Dat werkt, gek genoeg…
Een woordgrapje van een achtjarige, er blijft ons niets bespaard.
@Letter
“Ik doe net of het geen vergadering is maar
een theekransje met koffieleuten.”
Perfecte definitie van een vergadering.
@Letterzetter, niet zo vaak aan het eind van het scherm de ‘entertoets’, de harde return aanklikken, dat geeft een zeer rommelige opmaak.
@ Kees
En geen rondvraag!
Wat had ik de pest aan de lul die tijdens de rondvraag, wanneer iedereen op de wip zat om bus, trein of file te halen, nog eens uitgebreid zaken aan de orde ging stellen, alleen maar omdat ze zichzelf zo graag hoorde praten en de manager op hun kennis van zaken attent wilden maken. Gelukkig kregen we een baas die dit gewoon afbrak en zei: ‘Schrijf maar een memo.’ Zo hoort het.
Oeps. lul = lui. 🙂
Waar het hart vol van is loopt de autocorrect van over. 🙂
@ Biertje 18:15 u.
Sommige stukkies schrijf ik in een text-editor waarna ik het in het reactieveld plemp. Er is dan van de opmaak niks meer te zien, helaas.
Ik zal m’n leven beteren door geen harde return meer te gebruiken voor afbreken. Goed dat je het meldt. Proost! 🙂
Letterzetter 14:12
Zou je je leven willen beteren door deze bijdrage nog eens in een leesbaar formaat in te zenden? Bij voorbaat dank, en neem er nog eentje van mij.
Nou Timmer, de werkelijkheid is vaak erger dan de gruwelijkste fictie, dat blijkt wel weer uit je horrorstory over de nieuwe waterleiding.
Veel sterkte, goed en snel herstel toegewenst.
Haaaa verheerlijkte zuchticoontje Letterzetter gaat ophouden met de harde return. Je moest eens weten wat ik heb afgeleden met het redigeren van het feuilleton. Meest merkwaardige formats ooit. Maar goed, het gaat om de inhoud en ik ben geen kniesoor. Maar toch: gaat me zeker een half uur per aflevering schelen.
Haha! 🙂
Nogges dan, voor pawi.
Ach, bewonerscommissies…
Waar ik woon hebben we ook zo’n vehikel.
Vroegâh formeel een vereniging inclusief inschrijving in de KvK, maar de vereniging is al een aantal jaren wijlen. Het gaat hier dan ook om huurders, weliswaar de oudere medemens, maar toch.
Je hoeft tegenover de verhuurder geen vuist maken als alles redelijk goed geregeld is, en dat is het hier. Als je dan als jongere oudere gevraagd wordt om het voorzitterschap van de BC op je te nemen, accepteer je dat.
Een vergadering leiden is immers een (k)oud kunstje, dacht ik.
Agenda gemaakt, 6 punten liefst, maar het liep finaal in de soep, die eerste keer. Oudere mensen (je moet denken aan zeventigers, tachtigers, de oudste is twee-en-negentig) kun je niet het zwijgen opleggen met een klap van de voorzittershamer (op tafel wel te verstaan!). Ze zijn doof en het gehoortoestel staat niet aan wegens het zo vlug verslijten van de batterij… Als ze aan het woord zijn (vaak twee of drie tegelijk, weten zij veel van vergaderregels) roepen ze net zo lang tot ze uitgepraat zijn, kijken dan triomfantelijk in het rond tot ze mij wanhopig met de voorzittershamer zien zwaaien, en dan pas blijven ze stil. Niet iedereen is tegelijk stil, jammer genoeg.
Maar met handen, voeten en luide stem is het toch uiteindelijk gelukt om de meute tot rust te krijgen. Na mijn uitleg dat er maar één aan het woord kan zijn, en dat ik diegene aanwijs kwam er enige orde in het gekwek. Tot de rondvraag. Toen begon het weer gewoon van voren af aan. Ik stond op, liep naar de deur en verliet de vergadering.
Na vijf minuten ging ik weer terug, en iedereen zat genoeglijk met buurman of buurvrouw te praten. Niemand keek er van op dat de voorzitter wegliep…
Tegenwoordig gaat het beter.
Ik doe net of het geen vergadering is maar een theekransje met koffieleuten. Dat werkt, gek genoeg…
TimmerArk, veel sterkte gewenst. Gruwelijke behandeling, dat je dat zo goed kunt beschrijven… Dat het maar gauw voorbij is, dan kunnen we je als de ouwe zeikerd die je was weer begroeten. 🙂
TimmerArk 01:16
Wat me nog het meest verblijdt:
detox niet doet aan schrijversnijd.
Met andere woorden: ik ben blij dat je ook met die detox goed blijft schrijven.
niet doet = doet niet
Letterzetter 20:16
Sorry, ik wek nu de schijn aan naamsbekendheid (en wie weet exhibitionisme) te doen, maar dit wil ik je toch even laten weten:
Graag meer witregels. Voor luie lezers. Voor scrollende lezers.
Hoe je dat voorzitter-zijn tot in de perfectie hebt uitgevoerd, dat verdient wel een applausje. Tegenwoordig kun je dat leren op cursus, maar jij hebt het zelf bedacht. Iedereen zijn 3 minutes of fame, en de voorzitter beslist. Blieft u nog een kopje?
Luvienna 18:27
😆
Toch even – in afwachting van het ikje – nog maar eens de enig echte definitie van rokjesdag: http://www.volkskrant.nl/opinie/wanneer-is-het-rokjesdag~a2452985/ Het duurt niet lang meer. Voel ik gewoon.
Oh, daar istie al, wat is die DSR toch lui deze week. Nou ja, doe ik het wel weer.
Maria
Als arts-assistent in opleiding tot gynaecoloog draai ik geheel zelfstandig een poliklinisch spreekuur. De bedoeling is onder meer dat ik nauwgezet alle gegevens van zwangere vrouwen opteken. Dat vergt een gedegen vraagstelling. Ik werk een lijstje af en typ alle antwoorden in het dossier.
Bij het hoofdstukje ‘totstandkoming zwangerschap’ kan ik kiezen uit spontaan, inseminatie en IVF.
Onlangs zat een vrouw voor mijn bureau op wie ik de vragenlijst afvuurde. Ik vroeg haar: „Mevrouw, bent u spontaan zwanger geworden?” Zij keek me met grote ogen aan en antwoordde: „Nou… niet zoals Maria, hoor!”
Marieke van der Zalm
Om maar eens in de flauwe woordspelingen te blijven (denk aan beroep van Maria’s man): ik vind dit een afgezaagd woordgrapje. Next.
Achjeeremiejee, de stagaire van Mieke Kerkhof aan het woord?
Elke neiging tot medische uitdeschoolklapperij kan niet vroeg genoeg geaborteerd worden.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
Lees nu pas dat APD DSR ‘lui’ durfte te noemen! Altijd op post, maar als je eea eens wegens besoignes ’s buitenslands aan het spontaan volksinitief denkt tekunnen overlaten, krijg je het meteen voor je kiezen.
Miscchien moest DSR maar eens om betaling gaan vragen. Spontane gratis dienstverlening wordt kennelijk niet op waarde geschat.
Die Zalmen brengen wat te weeg, vandaag de dag.
In mijn werkzame leven hadden we als verzekeraar ook een keuringsarts. Als je geen sociale vaardigheden hebt, of je vindt patienten onderzoeken vies werk, kun je altijd nog keuringsarts worden.
Bij de uitrol van een forse computersysteemupdate moest elke gebruiker bij het inloggen een nieuw wachtwoord invullen. Het moest ook een sterk wachtwoord zijn, met cijfers en minimaal één bijzonder teken. De keuringsarts belde mij in paniek, de computer weigerde hem.
Op zijn kamer vroeg ik welk nieuw wachtwoord hij had bedacht en warempel, hij had het duidelijk opgeschreven. Ik liet hem de procedure nog eens doen en zag dat hij bij het intoetsen van het uitroepteken de shift-toets niet gebruikte. Ik wees hem daarop, waarop hij verontwaardigd vroeg: ‘Moet ik dan met twéé vingers typen?!’
Hm, DSR heeft een punt. Ik trek bij deze het woord “lui” in en vervang het door “minder actief dan anders”. Meld het de volgende keer van te voren als je weer eens een reisje Baarle Nassau plant, dan weten we het tenminste. Nu maken we ons keizorgen.
Ben het overigens niet eens met de link die je met betalen legt. Daar hebben we eerder over gediscussieerd. Was in het kader van de ellende bij de buren. Daar zei ook iemand (Afzender??): zeur niet, hij doet het gratis. Mijn stelling: of je er nou voor betaald krijgt of niet, doe het goed en doe het met regelmaat, zodat men op je kan bouwen.
En ik (of iemand anders, Ad Hok?) noemde toen het voorbeeld van een behanger, niet de lul, maar een oom. Heel en al voor niks, uit liefde, komt oomlief je kinderkamer behangen. Na een dag scheurt het behang van de muur af, dwarrelt in brede lagen naar beneden en bedelft de kinderwieg. Gelukkig gaat alles goed en de kleine slaapt rustig door.
Maar dan mag oom dus ook niet zeggen: he, ik heb dit gratis voor je gedaan, zeur niet als de zaak naar beneden komt. Jaja, wat een geheugen heb ik toch, en wat een consistentie in het denken. Ook hier geldt: ikjes plaatsen, ja graag, we bennen d’er blij mee, maar dat je het onbetaald doet (evenals de blogbeheerder zelve die nog oneindig veel meer onbetaald doet, iedere avond en elk weekend maar weer, zonder klagen, zonder mopperen, zonder zielig doen) is not relevant.
Nee he!!! De 100e reactie is weer van mij afkomstig, net als een paar weken geleden. Zo komt die doos met lepeltjes nooit leeg. 😦
Toe maar – het begint met melden, maar zal eropuitdraaien dat DSR toestemming aan APS moet vragen om het land te verlaten.
DSR repte van betaling vanwege het woordje ‘lui’, hetgeen zinspeelt op een arbeidsrelatie. Dan komt van het een het ander. Maar aangezien die term van tafel is, kunnen we over tot de orde van de dag.
Mooi Ikje, Letterzetter, stuur hem in! Of had je dat al gedaan?
Komen er vanmorgen 13 artsen mijn kamer in, ik al aangekleed en in een stoel gezeten, vraagt de één (de mooiste, dat weer wel) hoe gaat het nu met u?
Nou, antwoord ik, dat moet u toch weten, u heeft de stand van mijn blaas ieder uur laten meten.
Zo is het en toen zoende je haar recht op de bek! Toch?
TimmerArk april 9, 2015 om 18:03
Was het een dom blondje? En waarom zaten die andere 12 je in de weg?
Die mannenkwaaltjes toch, so sielig…. en dan ook nog de domme blondjes erbij, het kan niet op, ” wat hebben we weer LOL icoon”.
Niet me Klare lieve Taal, ik ben een dom blauwtje. En ik heb giga problemen met een mijn PC popups, geen pinups, dat ik maar denk aan een nieuw ding kopen.
Popups krijg je eenvoudig weg met (gratis) anti popup programmaatjes, Timmertje, daar hoef je gee nieuwe PC voor te kopen.
De reacties op medische ikjes zijn net zo voorspelbaar als gering in aantal. Men leutert hier liever over eigen ongemak.
In Firefox is het gewoon een optie: Opties, tabblad inhoud: popupvensters blokkeren.
Maar als er malware aan boord is dan is schoonmaken met een progje beter, bijv. gratis Malwarebytes. Malware geeft om de haverklap popups. Een goede virusscanner is onontbeerlijk!
Ja moppertje, we hebben het wel een beetje gehad met die medische ikjes. Wat jij?
@mopperkont, “Men leutert hier liever over eigen ongemak”. Een beetje meer respect voor Timmer graag. Die man heeft het op dit moment moeilijk genoeg. Hoe gaat het met jouw prostaat?
@Apie, “Graag ook wat nadere info over die D. die met haar moeder op vakantie is in Korea. Is ze Koreaanse?”.
Nee, geen Koreaanse, gewoon Nederlandse. Waarom ze naar Korea zijn afgereisd… geen idee. Afgelopen burendag vertelde D’s moeder verhaaltjes aan de buurtkindertjes. De ex-voorzitster (M.) van de BC vertelde me dat het een afstandelijke vrouw is. Met D. heb ik eens een combi-oven afgehaald van het wetenschappelijk instituut waar ze werkt. Die oven mocht vanwege veiligheidsoverwegingen niet meer gebruikt worden. Wij gaan die oven gebruiken voor de gemeenschappelijke ruimte. De ex-voorzitter wil daar gaan koken voor de bewoners. Leuk initiatief opgezet door diezelfde ex-voorzitster en ex-penningmeesteres. Tijdens hun afscheidsetentje ging de nieuwe voorzitter opeens moeilijk doen. Beweerde dat het initiatief eerst goedgekeurd moest worden door de BC. Hier is M. zo boos over geworden dat het hele project stil ligt. Jammer, want M. kan lekker (wel erg machtig) koken.
Maar goed, is er iemand nog geïnteresseerd in dit geleuter? Kan ik me eigenlijk voorstellen.
Ja hoor HeRoWa, zeker belangstelling voor je ‘geleuter’. Ga jet het nog in feuilletonvorm gieten? ‘Mijn belevenissen met de Buurtcommissie’
Ik maak zorgen over de privacy van de betrokkenen. Verscholen in het commentaar van een margeblog zal het zo’n vaart niet lopen maar God verhoede dat bijvoorbeeld de voorzitter erachter komt hoe ik haar beschrijf: aarts en aartslelijk. Lijkt op een verklede man, grote lelijke blauwe neus op een ongezond blauw hoofd. Rode blosjes op dat blauwe hoofd als ze boos wordt . Werd ze op mij afgelopen zaterdag, omdat ik bleef zeuren over het feit dat ze de eieren had laten verstoppen terwijl ik dat werkje aan twee oudere kinderen beloofd. De voorzitter (heb ik haar al een letter gegeven?) had dat kunnen weten maar al maanden zeurt ze dat ze op wonderlijke wijze allerlei BC-gerelateerde emails niet ontvangt. Ze dreigde weg te lopen. Ik wist het op het nippertje te sussen.
“als vrouw verklede man” uiteraard.
Ik vind het best spannend allemaal hoor. Maar breng er maar eens een lijn in. Een kop en een staart. Middenstuk. Best een puzzle. Maar als we het allemaal willen dan gebeurt dat gewoon.
HeRoWa: kennen ze jou dan (ook) als Heer Rozenwater?
Ik hoop het niet!
Nou dan. Feuilleton, here I come!
Terwijl we op het ikje wachten even een mooi plaatje van rokjesdag.
Nou, DSR zit weer eens uit zijn neus te eten, dan ben ik wel weer de minste.
Hollen
Omdat ik overgewichtig ben, hol ik elke dag een half uur. Hollen zit een beetje tussen joggen en hardlopen in. Er moeten kilo’s af, maar ik hoef niet op de weegschaal te gaan staan om te weten dat ik dat doel nog niet heb bereikt. Ik zie het aan de aanmoedigende en ook meelevende glimlachjes van de tegenliggers. Soms fantaseer ik tijdens het hollen dat ik per ongeluk door mijn voetbalclub ben geselecteerd. „Ik hoef niet te spelen hoor trainer, als ik in dat mooie shirt mag warmlopen ben ik al gelukkig.” Warmlopen kan ik namelijk erg goed, wel een half uur lang.
Ben Schaafsma
Nou, ik weet niet wat Ben hiermee wil wat hij gedacht heeft bij het schrijven van dit gedrocht. Het is honderd keer niks en da’s nog zwak uitgedrukt. Is het de woordspeling “warmlopen” misschien? Dan kan dat korter, Ben.
Schaven en nogeens schaven. En dan met een sprintje scoren. Da’s de kunst bij een ikje.
Ja en? Zit ik het hele Ikje lang op een clou te wachten die er niet is.
@Apie 13:20
Dat is geenrokjesdag.
Ook het foute woord “overgewichtig” zal wel een woordgrapje moeten voorstellen.
Scherp gezien, Luvje, bij nader inzien had dit beter bij “jurkjesdag” gepast ja. Maar het blijft een grappig plaatje. Wat heb jij aan vandaag?
@Apie Het zijn wel rokjes die de dames aan hebben, in ieder geval de rechter (van de linker is het lastig te zien maar wel aan te nemen omdat ze met dezelfde streepjes lopen). Ik bedoelde meer dat de rokjes er in dit plaatje niet erg meer toe doen. 🙂
Ikzelve werk vandaag thuis en ben gekleed in een elegant doch gemakkelijk lenteachtig huispakje. 🙂 Nee, ik doe niet aan foto’s.
Hm, volgens mij is het dezelfde dame. En dus twee foto’s. Links waait het op, rechts schreeuwt ze het uit van schrik en probeert rokje, jurkje, weer op z’n plaats te krijgen. Kijk maar naar die bus op de achtergrond, da’s dezelfde maar dan een paar meter verder. Denk ik dan weer, wat een mal mannetje ben ik toch soms.
Lenteachtig huispakje .. is goed … mijn fantasie doet de rest.
Luvienna april 10, 2015 om 13:33
Een selfie zou hier wel op zijn plaats zijn geweest.
Heer Rozenwater april 10, 2015 om 09:12
Zeker geen geleuter, al was het maar omdat dat woord dubbelzinnig is geworden door het commentaar van mk op de relazen van Timmer.
Ga ermee door, zou ik zeggen, al zie ik door de (ex)voorzitters (m/v) en (ex-)penningmeesters (m/v), de BC even niet. Maar dat hindert niks.
@Apie, heb ik potdikkie zo op de streepjes gelet dat ik niet eens heb gezien dat het dezelfde juffrouw betreft. :-p
@Kees, je zult het met het plaatje op 13:58 moeten doen; dat moet toch wel lukken? 😉
@Apie 15:47
😀 😀
Luvienna april 10, 2015 om 14:36
Niet bijster interessant, die stoel en die kast.
@Kees, maar met het kant kan je wel wat?
Kant… geef mij maar Hegel, dat kun je aufheben.
@Luvienna april 10, 2015 om 16:30
Zo oninteressant dat ik het over het hoofd heb gezien Luv.
@Letterzetter april 10, 2015 om 16:53
Maar is dat plaatje geen synthetisch product waar je niks mee kunt?
Tipje voor HR: geef al die lui toch echte namen. Wolterdina, Brechtje, Adele. Gompert, en zo naar ieders aard. Dan kunnen we het uit elkaar houden en ieders provacy blijft gewaarborgd.
Update: Luviennas vierde is geboren, zie het alhier, het gaat er heftig aan toe.
En opnieuw laat DSR het afweten en moet de blogbaas zelver het vuile werk opknappen. Dit moet niet veel langer gaan duren hoor!
Enthousiasme
De kinderen zijn vrij van school in verband met een teamdag. Altijd weer een uitdaging om te combineren met werk. Mijn beste vriend (die net een nieuwe plug-in hybride auto heeft) helpt ons gigantisch uit de brand: hij neemt mijn kinderen samen met de zijne een dagje mee naar de Efteling.
Ik vind het heel wat: in je eentje met vier kinderen naar een pretpark! Mijn ontzag groeit alleen maar als hij de avond van tevoren nog belt: „Breng ze maar om half negen, dan kunnen we op tijd weg.”
Hij belt nog eens: „Doe toch maar kwart over acht!” Kennelijk wil hij de kinderen geen minuut Efteling onthouden! Als ik ze ’s ochtends kom brengen: „We moeten nu echt gaan: ze hebben daar maar vier laadpalen en anders kan ik m’n auto niet meer inpluggen!”
Joep Lindeman
Pfoe Joep, het is teruit, drie hele grote alinea’s voor zo’n piepklein cloutje. Enfin, prettige zaterdag nog.
@APD
Want anders?
In ieder geval goed dat je eens aan den lijve ondervindt dat ’t bepaald geen sinecure is om plaatsingsverantwoordelijke te zijn.
Belangrijker is: wat vind je van dit ikje? Ben je het oordelen verleerd?
Iemand helpt je uit de brand of niet. ‘Gigantisch’ is dan ook overbodig, tenzij dat op de brand slaat ipv het helpen, en dan no klinkt het overdreven.
De onderwerpskeuze is, althans voor een Ik-je, origineel.
Eindoordeel: 4.5 (zegge: viereneenhalf)
Inderdaad, dat “gigantisch” is wat ze tegenwoordig ‘over the top’ noemen.
Maar ik vind het Ikje wel goed opgebouwd. De vriend neemt geleidelijk aan de welhaast onaardse proporties van de ideale kindervriend aan en vervolgens doet de prozaïsche reden van het vroege vertrek hem weer als een praktisch mens op aarde belanden.
Een aardig anticlimaxje en een dikke voldoende wat mij betreft.
Het ikje is een toonbeeld van- en ode aan de ideale vriendschap, met weliswaar een twist in de laatste zin.
Medeleven en werkelijke bijstand in barre tijden, ja mensen het bestaat nog echt, de participatiemaatschappij komt echt op stoom moeten we geloven.
De oplaadbare auto, ook een prachtproject maakt het plaatje compleet.
Joepje is zowaar vergeten dat een hybride ook (= meestal) op benzine rijdt. Zonder laadpaal gewoon: vroem vroem. Moet-ie ook eens bij z’n vriendin doen.
Nou moe, gaat elke hoofdredacteur nu ineens een weekoverzicht maken?? Eerst vdMeersch – “Het interview van de week las ik met Robert Serry“, zucht, dit is een HOOFDredacteur mensen) – maar nu dus ook VK-collega Remarque (die wel normaal kan schrijven).
Maar toch: een hoofdredacteur behoort dat niet te doen. Een hoofdredacteur is een meneer, mag tegenwoordig zonder sigaar, en ook met rok, maar het schrijven van overzichten moet de hoofdredacteur (m/v) overlaten aan de jonkies en minder getalenteerden. Zelve doet hij gewichtig, en schrijft hooguit een paar keer per jaar iets heel dieps.
Misschien hebben ze niks dieps meer te schrijven, misschien is dat het?
Hoe het ook zij, stay tuned for Apies weekoverzicht, dat morgen om klokkeslag 13uur alhier verschijnt. Niet diep, maar Apie is dan ook geen meneer.
Nee, Apie is een jongetje. 🙂
En dan de vele taal-, spel- en grammaticafouten in de Vk. Zelfs het stuk van de ombudsvrouw daarover bevat een aantal fouten…
Dank je, Letterzetter, met stijgende hilariteit gelezen. http://www.volkskrant.nl/dossier-ombudsvrouw/redactie-vecht-tegen-taalfouten~a3948646/
De grappigste is nog wel dat ze geen spellchecker gebruiken (journalisten anno nu!!!). De reden is dat ze denken dat die automatisch fouten corrigeert. Echt, het staat er, met een paar heel foute voorbeelden.
“Toen een redacteur het controlemechanisme vorig jaar een keer instelde, kwamen alle namen van Indonesische leiders verbasterd in de krant. Het leverde potsierlijke combinaties op als Probaat Subito en Sullige Bambini Yuko’s, waar Prabowo Subianto en Susilo Bambang Yudhoyono had moeten staan. De meeste eindredacteuren wagen zich er niet aan.”
Nou moe, hoe zouter moet je het nog hebben. Dit zijn mensen die voor hun beroep met schrijven bezig zijn. Hun oplossing: de lezers krijgen binnenkort een “fout knop”. Goed idee zeg! Ook wel iets voor autobouwers, de bakker en uw vliegtuigpiloot misschien. Gewoon je werk niet doen en laat de klant het maar corrigeren. De participatiemaatschappij 2.0.
Zo mensen, dat was het dan wel zo’n beetje. Uitgepierd. We gaan hier zoals elke week sluiten. Om klokkeslag 1 uur (zegge: 13h00, midden Europeesche tijd) komt er een nieuw weekoverzicht, met rangnummer 67, hoe is het mogelijk indeed, en daar gaan we dan met een Schone Lei en met Goede Moed weer Vrolijk opnieuw beginnen.
Het weekoverzicht heeft opnieuw een hoog Luviennagehalte, ook wat updates over Timmerark, en de hormonen spatten er van af, zowel in tekst, foto als video en muziek. Dat is wel een heel sexy pianistinnetje dat we daar gaan zien. Stay tuned, nog een met streepjes naar rechts (schrijve: 1) kwartier en nog wat minuten, met het puntje op de i.
Goh, das alweer een tijdje geleden.
Leuk.
Er is een hoogleraar op de radio. Ik doe hem uit.
“Bij hem denk ik steeds aan dode hersenen.”
“Nou, lekker dan.”
“De mijne…”
“Nou!!!”