“Wakker geworden van een dode kokmeeuw op mijn hoofd vraag ik mijn kat Dunya of er post is. Het schrandere dier slaat met zijn poot het kadaver keurig de leesplank op en geeft het mobiele meubeltje een vrije trap”, schreef onze nieuwe reageerder Artafterallart (wij noemen hem Art). En hij schreef nog veel meer. Art beoefent namelijk het “doorschrijven“, een trainingsmethode voor beginnende schrijvers die op dit blog ook gepraktiseerd wordt door literaire talenten als Riverside Blues en Timmerark, dus het komt vast goed. Uw online kladblog, oefent u maar!
“Niet dat ‘t geen nut heeft, maar net als met nagels knippen hoef je je medemensen er niet mee op te zadelen.”
Mits het niet de spuigaten uitloopt, want eigenlijk heeft De Schrijvende Rechter (DSR) natuurlijk gelijk, die opmerkte: “Niet dat ‘t geen nut heeft, maar net als met nagels knippen hoef je je medemensen er niet mee op te zadelen.”
Artje is een multitalentje; dat portret van die zweefvlieg hierboven is ook van hem. Wat die vlieg aan zijn poten heeft kleven zullen we nooit weten. Om over dat onderwaterplaatje van hiernaast maar te zwijgen, Art ziet er zelf vast iets heel dieps in. De wat knorrige 70-jarige belastingontduiker ligt voortdurend in de clinch met onze kunstpaus, Heer Rozenwater, en dat zou eigenlijk niet moeten. Want alleen onze Roos en vooral zijn gecertificeerde vriendin weten wat Kunst is. “Kunst moet de geest doen wapperen”, beet Art hen toe, alsof de kunst van hem dat per definitie wél en de kunst van hullie dat per definitie niet doet. Niet aardig. En ook goede seks doet de geest wapperen, vond blogbaas dezes. Dus so what, dat bedoelen we maar. En DSR merkte droog op: “Art en HR zouden toch met elkaar op een lijn moeten zitten met hun ‘goede kunst’. Voorlopig wapperen alleen de jaspanden van de heren door een overmaat aan hete lucht.”
De ikjes deden vorige week de geest hartstikke wapperen. En de namen van de ikjesschrijvers leken stuk voor stuk afkomstig uit het Tolkienarchief. Dat terwijl de NRC nog altijd ikjes afwijst “omdat ze niet onder pseudoniem of gefingeerde naam” mogen worden gepubliceerd.” *Dikker dan dik lolicoontje*. Kijk even naar dit rijtje, dan weten jullie waarom blogbaas zo onbedaarlijk moet lachen: Bobje Goudsmit, Anne Lilian Brink, Greetje Luif-Krul, Fanny Bikke-Dillen, Ester Naomi Perquin, Udo Rijlaarsdam … en dat was dan alleen nog maar vorige week. Maar A. Daapje moet het niet wagen om een stukje in te sturen hoor.
Het mooiste ikje vorige week was deze Carmiggelt-dialoog, opgetekend in de trein door voormelde Ester. “In de intercity naar Schiphol zit een ouder echtpaar met veel bagage. De man gaat schuil achter de krant. De vrouw kijkt rond. „Er is geen plekje om je koffie neer 
te zetten”, constateert ze. „Mmm”, zegt de man. „Vroeger was er altijd een plekje om je koffie neer te zetten”, zegt de vrouw. De man mompelt wat. „Volgens mij is dit een Duitse trein”, zegt de vrouw. „Die zijn altijd zo ongezellig. Als ik nu koffie had zou ik die nergens kwijt kunnen.” De man laat zijn krant zakken en zegt: „Maar je hébt geen koffie.” De vrouw wendt haar blik af en kijkt met samengeknepen lippen uit het raam. „Dat is maar goed ook”, zegt ze. „Want daar is geen plek voor.”
DSR noemde het “een van de geslaagdste conversatieweergaves in lange tijd”, maar had ook een kritisch nootje “Ach, wat had juist dit verhaaltje kunnen profiteren van witregels. Gesprekken hebben ruimte nodig, ze verstikken in blokvorm. Eindoordeel: 7.5 (zegge: zeveneneenhalf).”
Een minuutje later zie ik vanuit mijn ooghoeken mijn buurvrouw achterover zakken, ze ligt nu bijna met haar hoofd op mijn schouder.
Ook het ikje van Adriaan mocht er zijn, hoewel de goede man geen grote taalvaardigheden bezit. Hij zat in een benauwde metro op weg naar het ziekenhuis. “Een minuutje later zie ik vanuit mijn ooghoeken mijn buurvrouw achterover zakken, ze ligt nu bijna met haar hoofd op mijn schouder. Ik draai me en ik zie haar ogen langzaam wegdraaien. Mijn EHBO-vaardigheden beginnen de kop op te steken ..” Voormelde buurvrouw blijkt naar het overzicht van de metrolijnen te kijken, “handig weergegeven op het dak van de metro”. Ja, handig, zo’n overzicht op het dak, hoe je daarop vanuit een rijdende metro kunt kijken is ons een raadsel, toch was het ergens wel een grappig verhaaltje dus.
Echt een topper de poppertje was dit ikje, getiteld “Vogelaars” van voormelde Udo. “Als de Schipholtaxi ons ’s ochtends ophaalt, krijst de zilvermeeuw op het dak van ons huis ten afscheid. We gaan op vogelreis naar Ecuador om te genieten van de honderden soorten tropische vogels in dat land. Na een vlucht van twaalf uur worden we opgewacht door onze vogelgids en vertrekken we vermoeid naar ons hotel. Een paar honderd meter verderop staat een groepje vogelaars langs de weg. Ondanks de vermoeidheid stoppen we. De vogelaars blijken uit heel Ecuador hiernaartoe gereisd te zijn om een zeldzame vogel te zien. Een zilvermeeuw, de tweede die ooit is waargenomen in Ecuador.”
“Prachtig ikje, met veel relativeringsvermogen, bijna filosofisch te noemen.” zei Klare taal waarderend en zij vertolkte daarmee stellig de mening van velen. Het gemiddeld ikjesniveau is significant aan het stijgen, dat is een ding dat zeker is.
Want zeg nou zelf, eigenlijk was dat ikje van Greetje toch ook best te pruimen? Dat over die mevrouw die op de galerij van een burgerflat in gesprek is met een onbekende man en het toevallig voorbijlopen van de ikjesschrijfster aangrijpt om zich van hem te ontdoen? “Wat fijn dat je me komt opzoeken en dan ook nog met een mooie bos bloemen!” Ik denk dat het een grapje is en lach haar vriendelijk toe. Ze loopt echter mee en stapt met mij vanuit de lifthal de galerij op. Als de deuren achter ons sluiten, fluistert ze: „Ik moest van hem af!”” Gulle lach hoor!
Diep sneu was eigenlijk alleen een “ikje” van een overspannen huisvrouw dat als een recept was opgebouwd. “Een chagrijnig peutertje 60 minuten in de oven op 180 graden is niet iets wat je normaal in de krant wil zetten,” merkte dwaalgast Bertje op, en dat was al teveel aandacht voor dit flutwerkje.
Dan nog wat overig nieuws: Luvienna kreeg de lachers op haar hand met haar duiding van het coverplaatje van de lekkere handgebakken Tyrrell’s chips: “De dames die de chips met de hand gebakken (…) hebben, zijn op het plaatje dus de blaren aan het laten afkoelen?”
De 100e reactie was van Timmerark. Omdat die weer eens over een gloryhole ging, laten we het daarbij. De 200e naar DSR met een verhandeling over de moeder van Arnon Grunberg. De Duimpjesbokaal van de 
week ging naar Rechterinnetje in den Belgenlande met een sneer naar de blogbaas. “Apiedapie reist altijd eerste klas omdat-ie hoofdconducteur op een internationale trein is.” meende zij te weten. Het leverde haar maar liefst 25 up– en 4 neerduimjes op.
Letterzetter citeerde uit eerder werk, zoals een verhaaltje over vogelaars op een bospad. “Het waren zo’n twintig dames en twee heren met blozende gezichten omkranst door een wit ringbaardje, zonder snor (…) De dames waren allemaal van de categorie 
grijze duif. (…) Het paargedrag van de hier zeldzame noordpoolbreukbandgans is zeer uitzonderlijk,’ zei hij, ‘ze baltsen namelijk in de lucht.’ (…) We gingen op zoek naar een eettent waar ze wel fatsoen én lekker eten hadden. Gelukkig vonden we die, een eindje verderop. Er stond duif op het menu.” Een ander hilarisch verhaaltje ging over kroketten, een kermis, paddestoelen en een piemeltje.
En pawi, onze pawi, stuurde een hartelijk “Salaam aleikum!” uit haar vakantieland.
Nou, dat was weer het overzicht van alles wat er vorige week hier op de site is gebeurd. De ikjes waren zoals altijd weer afkomstig uit de ikjesrubriek van de NRC, de krant die zo graag lezersanekdotes op de achterpagina plaatst. Maar de reacties van de mensen uit het land kwamen van hier, aangeleverd door de Apiedapie Community van ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex-weten-wij-veels.
Stuur nu ook zelf eens een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van vandaag losmaakt. Plaats een reactie. Mag met een fantasie-emailadres. Druk een duimpje. Geef een sterretje. Plaats een smiley. Voor je het weet, sta jij volgende week in het nieuwe intro. Voorgaande afleveringen van deze rubriek zijn elders op dit blog te raadplegen.
Feuilletons en levensverhalen of aanzetjes daartoe zijn welkom. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.
Header image by: Ed Gregory, http://stokpic.com/
Bas van Vuren, aangenaam 
A. Dapie, zijn alle dames hier al met vakantie? Ik moet zeggen dat ik ze een beetje mis.
Goed. Dan. Slaap goed vrienden.
Je kruipt er vroeg in, Timmerark! Trusten dan maar, maak je maar geen zorgen over de dames.
Volgens mij wordt dit een bedaagd en kort intro. Het is je gegund beste Blogbaas. Vanwaar de naam verandering, aanpassing eigenlijk?
En wij feliciteren mopperkont met het behalen van de 200e reactie op deze draad. Proficiat!
@Timmer 10:06 u.
Hij heeft z’n zondagse pak aan.
Ik ook maar heb nog wel dezelfde naam.
Alleen wel een ander hoofd, beetje deftiger dan dat andere.
He, wat een lekker introotje komt er morgen op te staan, met zo’n lekkerrrrr plaatje. was het maar vast morgen icoontje
gute nacht freunde
Ja slaap lekker moppie
Gute Nacht Freunde,
Morgen zal ik helaas de weer ongetwijfeld fenomenale intro van onze blogbaas missen, ik vertrek een weekje naar betere oorden, te weten Valencia en omstreken.
Sterkte deze week met alle tegenvallers , schimpen en scheuten, nederwaartse duimpjes en andere mindere delicatessen.
Pourtant, Bonne Nuit a Vous Tous.
Nou moe, waar doe ik het allemaal nog voor. Iedereen gaat maar op reis alsof het niks is. Nou ja, wel veel plezier in Valencia natuurlijk, en een veilige reis ernaar toe. Tot erna!
voor wie het Russisch niet meester is, dit is het deel quo vadis uit de Chernobyl orgelsymfonie van Mikael Tariverdiev uit 1987
Is dat besmettelijk?
Vingeren
Op mijn reis door de tijd zat vannacht een vrouw tegenover me zich op te winden. Wat haar bezielde was uit het dialect, dat zij bezigde, niet met zekerheid op te maken. Het gebruik van duimen leek haar nogal te storen. Ze kon er niet vrolijk van worden, dacht ik te horen. Ze had vast ook zo’n last van sites, waar een duim neerwaarts of opgestoken niets betekent.
Ik deelde met haar mijn ervaring op dit punt. “Je voelt je beduimeld”, probeerde ik haar verongelijktheid te bevestigen. “Was het maar waar”, brandde ze los. “Ik ben juist een groot voorstander van lijfelijk contact”. Ze foeterde op passanten die als blinden hun weg door de massa aftasten. Hun dubieuze aanrakingen zouden niets zeggen. “Ammehoela”, klapte ze op haar bil.
“Zo’n duim”, probeerde ik opnieuw mijn verhaal te vertellen, ” wordt zinloos opgestoken of naar beneden gericht. volgens de blogbazen.” Ze onderbrak me. “Je kunt pas duimen gebruiken als de andere vingers het voorwerk hebben gedaan.”
Uit haar lange betoog maakte ik op dat een duim niks met leuk of niet leuk te maken kan hebben. Een pink kan dat wel uitdrukken. Ons reptielenbrein kan er niets anders van bakken dan dat de opgestoken duim betekent dat de ander je in leven houdt en de neerwaartse betekent gewis je dood. Terwijl de pink van oorsprong op lekker of niet lekker wijst en in het heden voor leuk of niet leuk staat, omdat we met zo min mogelijk hartstocht bij elkaar binnen willen dringen. Uit voorzorg niet afgewezen te worden als wellusteling
Aan commentaren hebben mensen geen gebrek, volgens haar. omdat de gebarentaal intiem is en tegenwoordig wordt dat doorgaans als ongewenst gezien. Het zou dan ook allemaal verpakking zijn van dat oude brein, dat ooit de mensen ertoe bracht van de gelynchte gebroeders de Witt hun “lul en lever” op te vreten.
Ons herdershondenbrein, ontwikkeld toen gedichten die gedachten verbloemden, is pas actief als we bezorgd zijn voor elkaar. Want alles draait om de bevrediging van elkaars behoeften, begreep ik. Ze ging er uitgebreid voor zitten.
“In ieder contact steken gevoelens elkaar naar de kroon. Daarom raad ik mensen altijd aan de regels te volgen voor een optimale bevrediging.” Ze somde ze voor me op. De plaats van handeling moet je gerust stellen. Het gevoel geven: hier kan ik alles kwijt. Betast ontspannen alle knoppen door de verpakkingen heen met die van jezelf nog aan.
Opeens werd ze zo geil als boter. Zonder verpakking vroeg ze me zo langzaam mogelijk strelend haar op de huid te zitten tot het punt waarop het verlangen bij haar binnen komt naar een tomeloze zin in mij. Als de monden eenmaal vochtig zijn, dan komen de tongen los. Ze raadde me aan om met schone vingers zwellingen teweeg te brengen en ze in stand te houden tot naar buiten komt wat het je allemaal doet.
Eureka, riep ik. Ze straalde als de zon. De sympathie spatte alle kanten op. Nog nooit zag ik zoveel waardering voor mijn werk verzameld in een van genot schokkend lichaam.
De lijfarts van STUDIO ARTaaa
En wij duimen met z’n allen voor Luvienna, die vanaf hedenochtend 7 uur ergens in een ver buitenland meedoet aan de Knotse-Kneuzen-Ralley (Wacky Races). Wie er gaat winnen? Dat weet je maar nooit. Gordels vast, Luvvie, da’s het belangrijkste, en zo’n geil helmpje op. Zie de dame op de tweede rij, eerste auto links, met parasolletje. Je ziet er goed uit!
(Wacky Races is an American animated television series produced by Hanna-Barbera)
@APD
Hoezo opeens wel duimen?
Die zeggen toch niks?!
Bovendien zijn het bumperklevers.
Je kan dus beter bidden dat ze zonder kettingbotsing aankomen op de plaats van bestemming.
Daar wil Bartje zelfs zijn handen voor in de lucht steken.
Overigens, wat een zwaar behaarde auto heeft dat blondje onder haar kontje…
Indra speciaal voor jou begin ik met het onderwerp “Vakantiekaart”. Riverside?
– Yep?
Ben je?
– Urk.
Staat dat op je “lijstje”?
– Neen. Maar toevallig heb ik hier 2 dagen vakantie dus maak ik ’n selfie. Stuur ik als vakantiekaart naar Heer Blog manager.
– Wat ’n aardig idee?
Aan JdeW vragen of hij ook vakantiekiekjes ontvangt?
Indra, de rest van het verhaal ligt vermoedelijk enigszins buiten jouw belevingswereld. Gewoon , iets anders gaan doen.
Heb je het Intro gelezen?
– Neen, staat helemaal onder aan mijn “doe-lijstje”. Niet aan toe gekomen.
Men stelt wel dat Timmerark en jij mogelijk ‘n “iets hebben”. Zonder verder voorbeeld., wat wordt bedoeld.
– Pardon? Zonder duiding?
– Oh, er zijn volgens mij aanmerkeijke aantoonbare verschillen?
– ’n Vakantiekaart soort makkeijker dan te verwijzen naar of duiden van creativiteit?
Beetje vaag, voor iemand die, in korte schets wil duiden…..
Bij aanvang van dit blog stelde ik dat de mogelijheid van over-kill aan kleuren, ten koste zou kunnen gaan van de inhoud?
Het proces gaat sneller dan gedacht.
Het blog wordt zo ’n vergaarbak van aardige opmerkingen, die het niveau van tegeltjeswijsheid, nauwelijks ontstijgt.
We hebben toch ooit ’n medewerker gehad. Met ongeveer iets dergelijks? Wel signaleren , maar niet ’n enkel voorbeeld geven, naar inhoud, frequentie?
– Klopt
Iets roepen zonder verdere uitleg, verwijzing?
– Klopt. Past niet in onze cultuur. Ontslagen.
– Het gerucht gaat dat naar aanleiding van het succes van DSR “ De reactant likt naar boven , trapt naar beneden”, DSR naar ’n cursus Creatief Schrijven” zou zijn gegaan.
– Na het inschrijven ’s morgens is hij bij de lunch apart genomen, men gaf als observatie: deze cursus is bedoeld voor hen die willen vernieuwen. DSR vertoont in gedrag, houding en creativiteit aspecten die dit groei proces frustreren.
Einde verhaal?
DSR ..ik weet het dus niet, 3x niet spannend. Het blijft ’n beetje bij……Laat hem.
En jij……Voorlopig 1x in de week, maar mijn Ego wil net iets meer ruimte . Als ik zie wat DSR dan neerzet?
3 in 1.
Hier heeft men voor de koffiedrinker die alles bij elkaar wil hebben in ’n sachet, koffie, melk & suiker in 1.
Variant
Ik zoek ‘ vriendin
Ik zoek ’n vrouw, die kan masseren,
Iemand , die met mij naar Mijn Beloofde Land gaat.
Oh, nu weer 3 in One?
Als dat zou kunnen?
Riverside?
Ben je?
– Apiedapie.
OK. 1 x per week, even dan?
Mind: DSR z’n ding laten doen:
Oh ja, DSR stelt met berekking tot ’n reactant: “ Hij likt naar boven , trapt naar beneden.”
Daar hebben we ’n video van gemaakt:
Op & Neer met DSR, & andere uitspraken van DSR hier gemaakt, die bieden we gebundeld aan.
Met DSR onder kerstboom:
Vandaag ontvangt DSR onder de Kerstboom, [gemodereerd]
.
Vooral het SM traject toont belangstelling.
Klopt. Het SM traject toont interesse.
Klink zo op het eerste gezicht uivoerbaar.
Markt lijkt internationaal. Planning & distributie: Mail order?
Presentatie, Accoord? Concept accoord, executie:. Staat in de stijger.
Maar “Onder de Kerstboom met DSR” moet haalbaar zijn.
Vandaag nodigt DSR [gemodereerd]
Het zijn met name de stelling-nemende uitspraken, zonder enige zelfspot, die DSR in het SM trajekt zo geliefd maken.
[gemodereerd] traject? Niet in eerste instantie.
Al nagedacht over DSR geeft de Plantjes Water?
Niet echt.
Toch, ondanks die aardige reacties uit de markt, voel ik me te goed om enige bijdrage van mij te zien omlijst met opmerkingen als deze, van DSR.
Beetje dubbel?
Maar Hier & Nu , Sta je er tussen, weet ik, niets aan te doen.
Ja, ik geloof dat het “Stellende karakter van DSR breekpunt is voor mij, om hier te zijn.”
Ik bedoel als DSR stelt “Dit is mijn Ding, dan vraag ik me af….., in plaats van de “challenge” vernieuwt DSR nauwelijks.
Ik wil mijn prioriteiten zo stellen, dat anderen daar wat aan hebben.
Leuk he, dat laatste “ikje”. Dan zijn er nog , die focussen op de laatste zin?
Ja, de duiders onder ons. Niets anders te doen zeker?
Over die vogel ? Prima gelukt “ikje”.
Riverside?
-Yep.
Die serie “Het Sterfbed van…..” lijkt goed in de markt te liggen.
Er zijn ’n paar cultureel antropologische aspecten . Vooral dat stukje over de laatse ademtocht scoort.
Komt ook ’n quiz bij. Wat denkt u dat de Stervende als laatste tekst zal zeggen?
– Het was Conchita
– Het goud ligt in de diepvries.
– Let goed op Moeder ze sluist al mijn geld weg.
Van alle 3 zijn opnames.
Op internet aangeven wat jouw keuze is.
Twee weken later uitreiking van “Het Sterfbed van mijn Vader” we maken ’n replica van de kist van Vader, die wordt uitgereikt aan aan de top 3 inzenders per uitspraak
De markt vraagt nu naar
– Hoe tante op 12- jarige leefrijd ontdekt dat ze lesbisch is
– Mijn lesbische tante krijgt op-haar 21 -ste haar eerste miskraam.
– Mijn homofiele oom, succesvol makelaar, runt ’n bureau waar homo-erotische dromen, uitkomen.
Jouw regeltjes over “Het is vijf uur” wordt promo voor drug gebruik. Hoe kun je in familiekring “ Aan het Sterfbed van Vader” van ‘n goede spuit genieten?
Dan de video over de Laatste zin?
Ja, ook positief. Eerst uitleggen wat ‘n “ikje” is. Dan uitleggen wat de laatste zin is.
Doorgaans, kijken de meesten..ze hebben weinig idee wat de vraagstelling eigenlijk is.
Vergis je niet in de markt? Die is heel klein. Wie is er eigenlijk op het idee gekomen “De laaste zin van ‘n “ikje”, met toelichting hoe het zou kunnen? Hebben die luitjes niets meer om handen?
Wil men bewijzen dat…..? Wat? Geen idee. Als er over 3 weken geen duidelijker respons is krijg je de opdracht terug.
“Buiten gebruik?”.
Dat niveau ’n beetje.
Moeder ligt op sterven.
Iedereen al op de hoogte?
Ja.
Komen ze allemaal?
Nou, de belangstelling bij Vader was van ’n andere golflengte. Het zijn er maar ’n paar die komen geloof ik. Als ze komen, & gaan ze via de keuken aan de achterkant. Video rondom van Luitjes , die willen weten van Hoed & Rand
Moeder, had vrijwel de hele Noordkant onder Controle.
Prostitutie, witwasssen afpersen. Goed onder controle. Alles.
Zo kleurrijk als vader dood ging, zo stil zal het bij moeder zijn.
Samenweking kwam niet in haar woordenboek voor.
Pressie uitoefenen –solo-, was meer haar “ding”.
Justitie, ja wist veel, maar Moeder had goede contacten in advocatuur, wel 2 meen ik. Het hielp. Menig Officier moet hebben gedacht, Deze lijn moet het zijn.
Nope.
Er zat ’n engel op haar schouder, die veel van Moeder heeft geleerd.
Als er al luitjes komen veel zullen het niet zijn.. Het prachige Chinees porcelijn voor de bal gehakt, beetje kip om te kluiven, beetje friet. , . Appelmoes…misschien..Het moois blijft in de kast. We doen het wel op plasic? Maar als moeder 1 ding niet was, was ze gierig?
Mandoline en gitaar komen, die hebben al ja gezegd.
Klein intiem clubje.
Zo veel geld als ze heeft, zo blij is men als ze er niet meer is. Opvolging? De sterkste, de Brutaalste.
’n Colombiaan? Wie van de Drie?
Dat familielid, dat ’n beetje ranzig schrijft?
Heeft ander werk.
De erfenis? Veelal uitstekend belegd. Gespreid. Deels cocaine, prostitutie, deeels onroerend goed.
Voor ons ’n Muntje?
Geen idee, mevrouw notaris weet misschien wel meer.
De Rotary dan. biedt ‘n 3 Daagse geheel-verzorgde tour aan. Back pack. Doen. Je Gezicht even laten zien. Pro acttief. Relaxed, Promoting.
Tot volgende week? Weet ik nog niet.
Ik mis de balans tussen kleurgebruik en inhoudelijk commentaar, op nieuwe ontwikkelingen.
Je Sax ? Ja, zit nu bij “Cry me a river”. Beeldschoon. Fly me to the Moon”. Prachtige acoorden reeks. Dan is die Selmer wel warm hoor.
Weet ik.
See you.
Makker, ben je er nog?
De Nissan-deal?
– Zeg je wat. Do not look at my mouth, to break it?
Heel akueel, De Philppijnen zoals het nu werkt. Voor dit blog.?
Neen, de ontwikkelingsgang hier, koerst ’n andere route
Ja, ik vind het ook jammer, het geeft ’n fraai inkijkje in “hoe doen we hier zaken”.
Zojuist begrijp ik dat partijen “aan tafel gaan voor de laatste ronde” procedure, wie krijg wat, wie levert wat?
Jij hebt de “makelaar” aangeraden?
Ja, ben wel ’n beetje trots. Je hebt de goede route geleverd?
Yep.
Komt geen woord , noch enige toespeling hier op dit blog.
Als er 1 woord van toepassing is op het proces is dat “Challenge, ’n bijdrage leveren”.
OK Point taken.
Ik wil binnen 2 weken het marktaanbod van de induction oven. Lukt dat?
– Haha, Riverside trendy “korstjes die croquant ogen & smaken?”
Ja, omdat de propeller , de warmte van de oven efficient circuleert. Kan de bereidingstijd wel tot 15 % korter, In vergelijking met andere technieken.
Leuk signaal. Planning eerst het mechaniek leren kennen, dan naar indien nodig aanbullende “Kookcursus”.
Alles ingegeven door “My Kitchen Rules”.
Weet ik. Zelfs zoals jij, die alleen thee water kan opzettten, met alle nodige concentratie ’n ei bakt…..
Haha, ik ken mijn plek, zo goed als daar zal ik nooit worden. Maar het “joie de preparer et de gouter…”
De lol van het “genieten” van.
Riverside?
Houd je kijkers open?
– Hahaha, Point taken.
See you.
You keep yourself a bit gedeisd?
Denk jij aan het vakantie kiekje uit Urk voor Apiedapie?
Zo, da’s een lange! Je hebt wel een olifantengeheugen, Riverside. En een beetje herhaling van zetten als je het mij vraagt. Het beste voor de gemoedsrust is – als je in het leven beledigd of gekwetst bent – om het op een gegeven moment te laten voor wat het is. Move on. Dat bevrijt je geest. En je kwetser heeft dat al lang geleden gedaan zo is het leven nu eenmaal. Zen … toch een filosofie die bij jou in de buurt bekend is. Niet te ver naar achteren kijken, niet te ver vooruit, maar in het hier en nu.
Speciaal voor jou had ik al wat zwart-witplaatjes in de header opgenomen, maar het is kennelijk nog altijd te kleurig. Het is niet anders. Minder kleuren zitten er voorlopig niet in.
De rest van je betoog ga ik vanavond lezen. Heb je de foto’s zelf gemaakt?
Als men stelt dat “Ik naar boven lik, naar beneden trap, dan is voor mij de herkenning weg.
Het is bovendien gesteld in ’n kader, ik zal je ‘ns goed typeren.
Ik voel me daar niet zo bij op mijn gemak.
Ik vraag me af of ik de ambitie heb om enige bijdrage van mij door ’n talent als bedoelde reactant blijkbaar is., om daar tussen te staan.
Naast het vakantie kiekje uit Urk, waar bij U vooral de jongeman links vooraan mag schouwen, heb ik wat ander eigen werk, geplaatst.
De prentjes zijn vooral bedoeld als villein.
Wie is er geinteresseerd in ’n opzwierende jurk? Heb je niets beters te doen?
Voorts is er de duttende bewaker, die de ingang als werkplek heeft.
De man heeft het wel gezien. Hij dut in.
Vervolgens zijn er luitjes , die het leuk vinden in ’n 4w drive door het zand te rijden. Dan ben je niet wijs.
Het zijn prentjes, waar wat villein in zit.
Mooie week gewenst.
Jij ook een mooie week gewenst, Riverside, we zijn inmiddels al weer twee weekoverzichten verder. De meest recente vind je hier.