“Het is gewoon een goeie gok. Bijna iedereen heeft het weleens over trauma’s. Bijna iedereen woont op rij-afstand van Utrecht. Bijna iedereen reageert op “ken ik u niet ergens van?” Bijna iedereen heeft geen aansteker als je om een vuurtje vraagt.” Deze wijze les werd ons opgediend door reageerster Pawi. Met een “Over trauma’s gesproken” had een ikjeschrijver, ene Martin van der Jagt, zijn ikje over een zeiljack geopend en we vroegen ons af waarom en hoe. Vandaar. Fijn. Heeft niets te maken met Marek van der Jagt. Verder valt er niets over te vermelden, niet over het gevalletje zelve en niet over de bespreking.
“Denk je de hele tijd dat ‘t om de straatkrantverkoper gaat, is het Albert West!”
Anders lag het met een paar andere ikjes. Zoals die van Hans van Dugteren, die herinneringen ophaalde aan de te vroeg overleden Albert West. Hij bleek hem “hooguit twee keer per maand” bij de Albert Heijn ontmoet te hebben waarbij hij warme “begroetingen” van hem kreeg, “ter hoogte van de kazen“. Ja, je maakt wat mee. De Schrijvende Rechter (DSR) maakte er korte metten mee: “Denk je de hele tijd dat ‘t om de straatkrantverkoper gaat, is het Albert West! Enfin, ‘t is te erg om serieus te bespreken. Morgen graag iemand die het verval van Nelson Mandela of James Last via de televisie heeft gevolgd. Eindoordeel: 2 (zegge: twee)”
Mieke Kerkhof maakt niet zo veel meer mee in haar spreekkamer en schuimt nu de supermarkten in haar woonplaats af op zoek naar anekdotes en eeuwige roem. Ze had een jochie gevonden met een Messishirt. Op haar vraag om een handtekening (ja, die Mieke die is me er eentje!) antwoordde het joch “Ik heb geen pen bij me”. Nou, naar de krant sturen hoor en hopla, het wordt geplaatst. “Blij te zien dat vrouw Kerkhof haar werkterrein heeft verlegd van de schaamteloze exploitatie van andermans leed naar het dagelijks leven. Maar een echte verbetering is het niet.” vond DSR. “Dieptepunt, dit kerkhofje ondanks de koerswijziging”, zei ook Klare taal “de belevenissen uit de spreekkamer hoewel soms ongepast gingen haar beter af”. Zoals wel vaker was Kees weer de enige die het wel goed vond, maar wij verdenken hem ervan dat hij het erom doet. “Een gevat antwoord van dat jochie op die dulle ouwemevrouwenvraag.” Jaja.
“Ondertussen hoest DSR alweer de hele avond neushaarbrokjes op, vanwege het schompetanus.”
Het walgelijkste ikje ging over een meneer, Matthijs van Rozendaal, die elke ochtend langs een spiegelraam loopt en zich daarin bekijkt. Als een andere voorbijganger dat ook doet en in lachen uitbarst, kan ook Matthijs “het niet meer laten” om zichzelf uit te lachen. Ja, hoor. “Heerlijk om mezelf niet serieus te nemen”, voegt hij er nog als extra braakopwekkend zinnetje aan toe. Het hele ikje ademt immers het tegendeel. “Bweh, wat een politiek-correcte opgewektheid van de soort ‘gek mens ben ik toch, he.’ (…) Mag ik een teiltje?” vroeg Luvienna terecht. DSR maakte het wat explicieter: “Ondertussen hoest DSR alweer de hele avond neushaarbrokjes op, vanwege het schompetanus. Eindoordeel: 2 (zegge: twee)”
Onbetwiste hoofdprijs voor het allerslechtst geschreven ikje ging naar een professional, zoals we weten krijgen die wel vaker de ruimte die eigenlijk voor lezers was bestemd, en het valt niet altijd mee. Felix Govers, een documentairemaker die “zich naar Koerdistan begaf” om zich daar “tussen de kansarme slachtoffers te begeven” denkt iets dieps maar onbegrijpelijks naar aanleiding van een ontmoeting met een spelend kind, namelijk dat een “objectieve documentairemaker taboe is“. Mopperkont: “Het is wel te hopen dat Felix vaardiger is met de camera dan met de pen, want van dit verhaaltje krijg ik een ernstige hersenkneuzing.”
In de sector overig nieuws meldde de blogbeheerder dat de Beatles hem op zijn twitterkanaaltje zijn gaan volgen en dat hij ook al via dit twitterkanaaltje een verbale “high five” deed met Eva Jinek Fijn, we wensen hen veel geluk.
Drs. P bereikte na 95 jaar de overkant en we kunnen slechts in stille bewondering zijn dodenrit en zijn veerpont en al het andere moois gedenken. Pawi merkte op dat de Telegraaf het nieuws meldde “met een zin die drs. P wel zou kunnen waarderen: “De zanger en tekstdichter Drs. P is op 95-jarige leeftijd in zijn woonplaats Amsterdam overleden aan ouderdom.” En zij dichtte (zonder haar hemd op te lichten):
Hoewel hij rijmen kon op de onmogelijkste woorden
Laat hij ons toch nog na, te tobben over “twaalf”
Alleen in dialect rijmt dat op ons geliefde “kaelf”
dat in de put verdronk. [Denk hierbij stemmige akkoorden].
Die Doctorandus P! Altijd op weg, maar niet op zoek.
Voor ons blijft hij in leven, op google of te boek.
En zo is het. Lol in taal, dat was P ten voeten uit. Blogbaas dezes weet niet of hij zijn project om een pornoversie van de veerpont, getiteld (uiteraard) “Op en Neer” nog zal afmaken. Het kladje ligt al een hele tijd in een la. We kijken wel.
Inmiddels is het wel weer mooi geweest. Dit was weer het overzicht van wat er vorige week hier op de site is gebeurd. De ikjes waren zoals altijd afkomstig uit de ikjesrubriek van de NRC, de krant die zo graag lezersanekdotes op de achterpagina plaatst. De reacties van de mensen uit het land kwamen van hier, aangeleverd door de A. Dapie Community van ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex-weten-wij-veels. Stuur nu zelf eens een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van vandaag losmaakt. Plaats een reactie. Mag met een fantasie-emailadres. Druk een duimpje. Geef een sterretje. Plaats een smiley. Voor je het weet, sta jij volgende week in het intro.
Voorgaande afleveringen van deze rubriek zijn elders op dit blog te raadplegen. 
Feuilletons en levensverhalen of aanzetjes daartoe zijn welkom op apie@apiedapie.com. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven): (c) pinterest, “Hollandse Ouwe”
Bas van Vuren, aangenaam 
Heinz’ In Memoriam.
Nee, doctorandus P.
pret- en plezierpoëet
werd uiteraard
in het creëren van
ollekebollekes
door geen beroepsgenoot
geëvenaard.
Paul Vandermeersch
Probeer het dan ook niet.
EIndoordeel: 2 (zegge: twee)
Is dit DSR [gemodereerd vanwege hardnekkige smakeloosheid]
De creativiteit is daar ’n neologisme: Elndoordeel. (ELND)
Het goede pilletje wel genomen?
RSB om 16:31, vroeger had ik nog heel veel sympathie voor je.
Kan je nu eindelijk eens ophouden met dat slappe ge-oha, alsjeblieft?
Het slaat nergens op! Je weet niet wat je zegt!
Kappen nou!
[verwijderd vanwege hardnekkige smakeloosheid]
[verwijderd op verzoek van de plaatser, zie toelichting op 19h44]
Mooie intro wederom, met smakelijke foto van de nieuwe haring die eraan komt. Dank Blogbaas, A. Dapie.
Fijn alle aandacht voor drs P, de taalvirtuoos die ons ontvallen is, door ouderdom gelukkig.
Ik zal hem node missen, deze heer van stand en stijl.
Het waarom van hoe mijn brief hier terecht is gekomen is te lang om uit te leggen. Excuses beste mensen. Heb A. Dapie per mail gevraagd brief te verwijderen, en dan gelijk ook deze post. Bedankt.
Vorige week werden RSB’s reacties gemodereerd. DSR ziet niet in waarom dat nu niet weer het geval zou kunnen zijn.
Keesschie opperde ook permanente moderatie voor onze huisgek. Kennelijk is die suggestie niet overgenomen. Maar zelfs onze tot in het oneindige vergevende blogbaas zal inmiddels toch wel inzien dat de dwangbuis RSB tot nader orde het beste past?
Ondertussen wachten we de schijnheilige vervolgmail van onze likketrapper, over ‘samen authentiek genieten’ in dat schimmige winkeltje van ‘m.
Inderdaad permanente ban is hier op zijn plaats, ongelooflijk hoe deze schizofrene wartaal zonder enig zelfinzicht maar doorgaat.
Leuk om mijn schrijfsels terug te zien in de intro.
(Jammer van die laatste zin, ik zeg het zelf maar, hopelijk weet Indra daar een oplossing voor).
Mooi dat iedereen drandusP waardeert. Zal hem aan gene zijde goed doen.
Beste quote voor vandaag is die van DSR, op een ander draadje. Kom ik zo op terug. Het ging over Toon en Drandus.
Terzijde, moge Timmerark hier blijven. Een echte schrijver moet blijven. En mag per ongeluk interessante brieven plaatsen. Vind ik.
Ander punt: die Riverside, een zelfbenoemd schrijver, met zijn artistieke instrumenten. Die zou nou eens zelf uit de kast moeten komen met wat hij kan. Schrijven? mwah, Saxofoon? Laat eens horen dan!
“Toon Hermans is een schromelijk overschatte flauwerik wiens werk, in tegenstelling tot dat van Drs. P., zeer vatbaar is gebleken voor de tand des tijds.”
Die dus. Van DSR. Quote voor vandaag en wie weet voor de hele week.
Trouwens nog even over het ikje van vandaag:
Een inzending van de vader van onze geliefde hoofdredacteur, voldoet inderdaad aan de eisen gesteld aan een ollebolleke.
Nepotisme kent geen grenzen.
sorrie ollekebolleke , beetje teveel olle….kbol vandaag.
pawi
Dsr mag wat mij betreft Toon Hermans een schromelijk overschatte flauwerik vinden. Hermans is in 2000 overleden en we kunnen hem helaas dus niet meer vragen wat hij van de komiek dsr vindt.
Drs. P. is net overleden en het is dus een beetje vroeg om nu al te constateren, dat zijn werk niet vatbaar zal zijn voor de tand des tijds. Daar kun je over 15 jaar waarschijnlijk beter over oordelen.
Inderdaad , posthume oordelen hebben tijd nodig, de tijd zal leren wie wel of niet de tand des tijds meer of minder doorstaat.
Zo vind ik Wim Sonneveld en Friso Wiegersma nog altijd top met tekst en optreden, helemaal tijdloos, blijft prachtig.
@KT
DSR pleit voor voorlopige permanente moderatie , niet een permanente ban.
@MK
Drs P. is al vanaf de jaren vijftig actief. DSR heeft mogen ondervinden dat ook het opgroeiend geslacht een rechthartelijke waardering aan de dag legt voor liedjes als de Gezusters Karamazov (1957), Heen en Weer, Knolraap en Lof (resp. jaren zeventig en tachtig).
Hermans roept doorgaans glazige blikken op, hooguit een flauwe grijns bij de eerste keer dat men die eeuwige Sniekelaas of Struikgewas hoort.
@MK
‘de komiek DSR’? Waar gaat dat nou weer over?
dsr
jij hebt wel iets van drs P. Jij bent ook iemand die door gekunsteld en oubollig taalgebruik de lachers op zijn hand probeert te krijgen. Beschouw het maar als een compliment.
DSR, ik ben niet voor volledige uitsluiting van dit soort vervuilende stoorzenders, dat zou de liberale site geen goed doen.
Maar er zijn wel grenzen , in mijn ogen , zeker in deze steeds toenemende mate van minderwaardige, ziekelijke taaluitingen alhier.
@KT
Mee eens – dus voorlopig maar verstrengd toezicht, permanente moderatie dus, Onze blogbaas zal aan de bak moeten.
Dank je, Klare taal en graag gedaan. Geschreven vanuit Scheveningen dit keer, alwaar ik me de Hollandse Ouwe heb laten smaken. ’t Was een winderige vlaggetjesdag, maar, zoals de speaker op het hoofdpodium opmerkte, zo komen de namen van onze sponsors beter uit.
Alzheimer
Als we ons nieuwe huis betrokken hebben, gaan we op bezoek bij onze oudere buurvrouw. We nemen een bos bloemen uit eigen tuin mee.
We worden hartelijk ontvangen. Mijn vrouw helpt de bloemen in een vaas te schikken. Daarna vraagt de buurvrouw of we haar huis willen bekijken omdat het een bijzondere architectuur heeft.
Nadat we een kwartiertje zijn rondgeleid en de fraaie jarendertigstijl van het huis hebben bewonderd, komen we terug in de keuken waar de bloemen staan.
„Tja”, zegt ze, „ik kreeg deze bloemen van zulke aardige mensen, maar ik heb geen idee wie het waren.”
Harm de Haan
Leuk! Alzheimer, daar hebben we het nog nooit over gehad.
Heerlijk hoor, zulke Judasburen. Komen met geschenken zetten je glimlachend te kakken in de krant en gaan onbekommerd over tot lekendiagnose.
Dat uw bloemen mogen verdorren in uw tuin, uw knollen verrotten op uw akkers.
Eindoordeel: 2- (zegge: tweemin)
Ja altijd leuk die Alzheimermoppen. Lekker lachen om mensen met een gebrek. Waar zouden we zijn zonder Alzheimers mensen? Nee, nergens, het zou maar een saaie boel worden. Next!
Is dit de goede draad? Ja, dit is de goede draad! 😉 Heb inmiddels een nieuwe bril gekocht en een hekel gekregen aan een aantal winkels, ketens die met aanbiedingen komen waar, als je na veel wikken en wegen en passen eindelijk een leuk en binnen het budget passend montuur hebt gevonden (twee brillen -ik dacht ik doe het nu maar even goed- en twee gratis zonnebrillen, dan ben je even bezig), als je dus klaar bent met passen en je te horen krijgt dat je budget totaal niet toereikend is wanneer je geen jampot glazen wilt hebben die de zon niet reflecteren en die graag krassen! Dan komt er nog een smak geld bij. Maar ja, dit is pas mijn derde bril (andere twee bij H. A. gekocht, daar krijg je wel de bril die je kiest voor het bedrag dat wordt geadverteerd, maar daar moet je maar hopen dat je een goed opgeleide opticien krijgt -hm, hem ik over dit onderwerp geen ik’jes voorbij zien komen?-) dus ik had nog niet zo veel ervaring. Heb nog overwogen voor lenzen te gaan maar heb vele relaties gehad met lenzen en die bevielen niet…
Maar goed, Pawi, zullen wij dan een correspondentie beginnen? Nee hoor, dit is een grapje. Mijn brief staat inmiddels op de juiste plaats. Ik heb de brief op een terrasje geschreven en het lukte niet deze via mijn mobiel (breek me de bek niet open) te plaatsen dus mailde hem naar mijn vriendin met (dacht ik) exacte instructies om deze via de heer A. Dapie op WordPress te plaatsen, middels het blauwe hoofdje bovenin (alleen mensen die hier onder een WordPress naam reageren weten nu denk ik waar ik het over heb). Trouwens, heb ik wat gemist of heb je hier beschreven waar je, Pawi dus, in Marokko bent geweest? Ik ben er heel vaak geweest vanwege mijn tweede huwelijk en zou er graag nog eens met mijn vriendin heen willen gaan, maar alleen als ik er iemand zou kennen. En bij mijn ex hoef ik niet langs te gaan, dat zou niemand leuk vinden, bovendien ben ik gehecht aan mijn keel en alles wat er aan vast zit.
Zo, mister Dapie, was de haring lekker? Heb jij het vaatje gekocht? Of is dit al gebeurd of moet het nog gebeuren? Heb het nieuws de laatste weken gemist.
Gierigheid en leedvermaak zijn geen aardige menselijke trekjes, maar gelukkig is er in de krant toch een hoekje voor vrijgemaakt. Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen.
Timpie, met lenzen moet je geen relatie willen, die moet je dragen. Mij bevallen de eendaagse weggooidingetjes uitstekend. Via mij – maar niet op mijn blog – iets op WordPress plaatsen d.m.v. een blauw hoofdje?? Huh? Het vaatje nieuwe haring wordt vandaag, 17 juni, verwacht. Te laat voor Vlaggetjesdag, niet vet genoeg vanwege het weer, nog maar twee keer eerder voorgekomen in den geschiedenis. Was keiuniek dus, blij dat ik erbij was. Verder een hoog koekhappen-en-oude-ambachtengehalte, taptoe met van die irritante jengelende doedelzakken, voor het publiek opengestelde marineschepen, het leek wel Koningsdag. Gelukkig is dan het strand nabij waar ze Mojito’s en Singapore Slings voor je maken.
Ja, als je via een WordPress reageert kun je tegenwoordig (of misschien altijd al, maar dat zag ik nooit) op een potloodjes drukken en dan kom je gelijk in een nieuw te schrijven Blog. Dat heb jij natuurlijk niet, want dit is jouw site…misschien krijg je het wanneer je bij mij reageert…ik weet het niet, wat maakt het uit, het is super handig;)
Apart! Ik ga eens een brief opzoeken aan een vriend van weleer en ga die op jouw site zetten. Spannend, kei benieuwd naar dat potloodje.
een zwaluw maakt nog geen zomer
De kunst is er een volkomen ontspannen gezicht bij te trekken
Oeps, verkeerde draad. Zal de koorts zijn.
OogApple
Mijn dochter van vier kruipt ’s ochtends graag bij ons in bed, om met poeslief geknuffel het uiteindelijk voor elkaar te krijgen dat ze even filmpjes mag kijken op mijn iPad.
Op een dag kruipt ze opnieuw bij ons in bed. Ik ben op dat moment hoogzwanger en liefdevol wrijft ze over mijn buik. „Mam”, zegt ze, „later als ik groot ben wil ik ook mama worden.”
„Oh ja”, zeg ik vertederd, „wil je dan ook zo’n dikke buik?”
Waarop mijn oogappel antwoordt: „Nee, dan wil ik ook mijn eigen iPad.”
Marieke Horn-Pennings
Een overhaaste conclusie heet dat, maar eigenlijk vind ik het ingeburgerde ‘ jumping to conclusions’ mooier, zeker in verband met die dikke buik. Bovendien gaan we toch steeds meer Engelse woorden overnemen. Een jongeman op tv gebruikte laatst het woord desperate, terwijl hij vermoedelijk zocht naar het woord wanhopig.
Mopperkont, misschien zei hij wel ‘desperaat’ en dat is een goed Nederlands woord (wel overgenomen uit het Latijn maar dat moet kunnen).
Bertje
Hij sprak het op z’n Engels uit.
Beste TimmerArk.
Dank voor je uitnodiging een correspondentie te beginnen. Ook al zeg je op 17 juni om 7:30 dat het maar een grapje is, toch wil ik je laten weten een beetje jaloers te zijn op je veelvuldige reizen naar Marokko. Ik heb hier geen reisverslag achtergelaten, alleen een korte opmerking over wijn, daar geproduceerd maar toch verboden, niet te koop en toch te verkrijgen.
Neem je vriendin mee naar Marokko, nieuwe vrienden zijn daar snel gemaakt is mijn ervaring, en het land is groter dan de woonplaats van je ex toch?
Dat ze er vaardig zijn met de sikkel heb ik gezien, maar meestal werd die gebruikt voor het snijden van graanhalmen.
Je toegenegen pawi.
Beste Pawi, ik schreef grapje want ik wilde geen druk bij je neer leggen 😉
Ik heb in een supermarkt in Rabat wijn en sterke drank gekocht, maar alleen tijdens bepaalde tijden, wat wilde taxiritten tot gevolg had.
En je kon er ook varkensvlees kopen. Waarschijnlijk vanwege de ambassades.
Maar als je een correspondentie wilt beginnen, lijkt mij erg leuk, heer A. Dapie heeft mijn emailadres, hij mag deze jou best geven.
Groetjes,
Je eveneens toegenegen TimmerArk
Koorts Luvienna? Te veel in open autootjes gereden? Sterkte!
OogApple! Nounounou, dat is een kop waarover is nagedacht. say no more icoontje
Beste TimmerArk,
Wat zal ik hier op antwoorden?
Mijn mening is gevormd door ervaringen: het is beter elkaar te blijven schrijven onder pseudoniem.
Een prive correspondentie haalt de mogelijkheid onderuit om onomwonden kritiek te geven. En dat is waar het mij- en hopelijk ook jou- om te doen is.
Er zijn hier af en toe reisverslagen te lezen, van Mopperkont, van Klare taal, van jou en van mij, deo volente. Een enkele maal ook van Ilona, en nog zeldener van Luvienna. Het lijkt me een leuke extra rubriek voor de blogbeheerder. Naast feuilletons ook reisverslagen!
Ik heb overigens Marokko in mijn hart gesloten. Dat al die kindertjes nog steeds Frans en Arabisch leren, en daarvoor soms lange afstanden lopen naar school en weer naar huis, om daar weer mee te helpen met het hoeden van schapen, of een koe.
Je toegenegen wannabe schrijfster,
pawi
OogApple, ze maken er maar een lolletje van, bij de nrc ikjes rubriek.
Nou ja, als zwanger Nederland m/v er van geniet, wie ben ik dan om te zeggen dat ik liever kijk naar “Ik vertrek” bijvoorbeeld?
Ja hoor, reisverslagen mits literair verantwoord zijn altijd welkom. Liefst met eigen foto’s.
I love ‘ik vertrek’! Niks zo leuk om als publiek al te zien waar het mis zal gaan, terwijl de hoofdpersonen nog dromen over ‘altijd mooi weer’, ‘niet meer loonslaaf’, ‘heerlijk veel vrije tijd’. Het huis in Nederland wordt vrijwel nooit verkocht, de vergunningen, sanitair in het gastland zijn vrijwel nooit in orde. En de kinderen? Die worden vaak maar gewoon op het lokale schooltje gedumpt zonder taalcursus. Resultaat: heerlijk TV waarin je de hoofdpersonen ineen ziet schrompelen, dag en nacht ziet behangen en WC’s poetsen, want altijd ‘komen de eerste gasten volgende week’ en is het etablissement nog een ruine.
Pawi, ik heb een pseudoniem e-mailadres hoor 😉 en ik ben nu een correspondentie begonnen met een vriend op mijn blog. Morgen plaats ik zijn antwoord op mijn eerdere brief hier verdwaald.
Ik heb alleen maar goede herinneringen aan de mensen in Marokko maar ik was daar een prins, de familie had personeel en overal waar ik heen ging had ik begeleiding, vervoer en tolk. Ben er natuurlijk wel eens aan ontsnapt om alleen ergens een biertje te drinken.
Kwam ieder bezoek 5 kilo aan! Had wel na de tweede reis altijd een grote tas bij me met wat kranten, een boek en een fles whisky. Als niet Arabisch sprekende man zat ik vaak (als enige man) tussen de vrouwen. Hun gesprekken gingen meestal over eten en afvallen en mannen en seks (werd mij verteld maar gaande weg leerde ik de gebaren te begrijpen) vaak zat ik in een kamer, soms op een bed, met vijf of zes Marokkaanse meiden en moest dan denken aan hoe men hier over ze dacht. Allemaal (stiekem) roken en sommige (helemaal stiekem) drinkend. Heb er nog een half boek over geschreven en naar de Groene Amsterdammer gestuurd, nooit wat van gehoord en ik kan die ervaringen niet in mijn feuilleton verwerken.
Het is niet representatief, maar ik heb heel wat met Marokkaanse vrouwen, in Marrakech, Casablanca en Frankrijk meegemaakt, waarvan je oortjes zouden gloeien. De Marokkaanse vrouw zoals sommigen in Nederland zijn of worden geportreteerd deugt van geen kanten. Dingen die ze in NL doen die zijn in Marokko ‘extreem’ en verboden.
En ik bedoel uiteraard: het beeld van de Marokkaanse vrouw etc.
Hoi 20:28
Een foto is onderweg.
Wow 21:18
Een prins. Wij voelden ons vaak ook zo als mensen hun werk op het land even neerlegden om ons toe te zwaaien. Om verlegen van te worden.
Gewoon terugzwaaien, dan werken ze vanzelf door.
Wat zeg ik? Deel 5 van pawis jeugdherinneringen zojuist gepubliceerd. Gaat dat zien! Over nonnen, een kinderrechter en nog zo wat personen.
Feestmaal
Het is rustig op straat. Lantaarnpalen schijnen fel licht door de straat. Een enkele automobilist rijdt gehaast naar huis. Dan, op een paar meter afstand gebeurt het. Een trillend timbre komt dichterbij. Het verlangen naar iets lekkers neemt toe. De geur van iets onweerstaanbaars is niet meer te houden. Zintuigen staan op scherp en het maakt niet uit dat het pikdonker is. Het doel ligt al in het vizier. De ogen gericht en schudden met die kont. Dan trekt onze kat, alsof hij bij de Febo is, een muis uit de muur.
Saskia Roelofs-van Velsen
Nou heb ik best weleens iets uit de muur getrokken bij Febo of andere snackbars, maar nooit een muis en altijd zonder obscene gebaren.
De berg heeft deze keer een kat gebaard. Bovendien, knappe vrouw, die in het pikdonker kan zien dat haar kat met zijn/haar kont schudt.
Vroeg me eerst af of inzendster soms de kat zelf was, mopperkont. Maar schrijven doen ze niet.
Denk dat ze Remco Camperts Dagboek van een Kat gelezen heeft en/of imiteerde.
Blijft sowieso een raadselachtig verhaal.
Dagboek van een Poes
Pikdonker, trilend timbre, schudden met de kont, en dat allemaal terwijl de lampen op straat fel schijnen…dat is je reinste SF.
Schoolvoorbeeld van perspectiefverwarring. Is het de kat (“Het verlangen naar iets lekkers neemt toe. De geur van iets onweerstaanbaars is niet meer te houden”), is het de alwetende verteller (“Het is rustig op straat. Lantaarnpalen schijnen fel licht door de straat. Een enkele automobilist rijdt gehaast naar huis.”), of is het de eigenaar (m/v) van de kat die het verhaal vertelt (“Dan trekt onze kat, alsof hij bij de Febo is, een muis uit de muur”)? Een mixje van van alles-en-nog-wat. Maar het “trillende timbre” past in geen enkel perspectief.
En NRC, plaats dit toch niet in een rubriek voor lezersanekdotes, opvallende gebeurtenissen uit het dagelijkse leven. Want wat gebeurt er nou eigenlijk. De kat van de lezer slaat een muis, that’s all. Gebeurt drieduizend keer per dag, er zit geen enkele originele observatie bij, geen diepere gedachte, geen verrassende wending (of het zou moeten zijn dat het in het begin lijkt of het baasje ergens trek in hebt en met het kontje wiebelt), nee dus. Niet meer doen, mijn lieve gansjes. Of volg eens een onlinecursus “Oom Jan leert zijn neefje schrijven”. Wat? Je komt net van de journalistenvakschool af? Oh mai!
Inderdaad perspectiefverwarring Eerste Klas.
Maar Saskia biedt zich aan op internet voor al ‘U’ verhaaltjes en mededelingen op niveau, als een professionele writer al of niet in residence.
In eerste instantie dacht ik te maken te hebben met Saskia uit Tblisi, die even getrouwd was met de president van Georgie , maar die zit weer in Zeeland gelukkig.
Kist
Mijn vrolijke, Friese vriendin heeft een aantal van de Bourgondische gewoontes van haar Maastrichtse echtgenoot soepel overgenomen. Ze appt haar nieuwe lijfspreuk: „Liever te dik in de kist dan een feestje gemist!!” De bijgaande foto, waarop ze stralend het glas heft, onderstreept haar kreet.
Later vertelt ze me dat ze haar Friese broer, die wat trouwer aan zijn roots gebleven is, ook deelgenoot heeft gemaakt van dit nieuwe motto. Zijn droge reactie: „Juist, en wie mag die kist dan weer dragen…”
Heleen Akerboom-Menger
Jaja, dat zeggen lollige broers bij bosjes elke dag weer, maar er komt er slechts eentje mee in de krant: broer Menger. Proficiat. Maar een vreugdedansje zal er wel niet in zitten bij dit chagrijn. 😦
“Later vertelt ze me …” En al die tweedehands informatie die Heleen van vriendinnen hoort moet natuurlijk in de kurrant… 😦
Zou DSR vandaag komen? Ik weet dat de Grieken uit zijn op een behoorlijk haircut, dus hij zal het wel druk hebben … 😉
De ikjes verworden langzamerhand tot een soort moppentrommel.
Over trauma’s gesproken:
Ik zat daar tussen de koeien, een sociaal mens bij uitstek, nu moest ik dus loeien, wilde ik een gesprek…
Maar er is nog hoop. Zo juist op vakantieveilingen een luxe koeknuffel arrangement ‘gewonnen’. Twee uur tegen een koe aanliggen en de (lage) hartslag voelen en daardoor door het grote lijf in slaap gewiegd worden. Met een hapje met de boer en boerin na afloop.
Wil er hier graag kond van doen, met foto’s? Ergens in augustus.
En speciaal voor de Blogbaas, ook net een veiling ‘gewonnen’ voor een proeverij gevolgd door een uitzending van Jinek. Geen verre reizen of musea bezoek voor ons, wij genieten deze zomer van plat vermaak.
Graag een link naar die vakantieveilingen, dan kunnen wij ook eens wat winnen.
Nou moe, wat een leuke site! Zojuist 6 nachten in super-de-luxe 3- of 4-sterrenhotel gewonnen voor 2 euro. Da’s niet veel hoor en ik kaapte hem 5 seconden voor het slot van de veiling weg voor de neus van een mevrouw die 1 euro had geboden (de krent) en dacht dat ze hem in het bakkie had, zo vroeg op de zaterdagmorgen. Nee mevrouw, ga maar verder zoeken, deze heb jij niet! Zucht, waar zal ik heengaan? Ik wil helemaal niet 6 nachten in super-de-luxe 3- of 4-sterrenhotel!
Tourmalet
Nu de kinderen het huis uit zijn, nemen we in het voorseizoen vakantie. Fietsend op de flank van de Tourmalet word ik gepasseerd door meerdere fitte pensionado’s. Ikzelf „moet” nog 11 jaar, zoals ik niet van Rutte mag zeggen. En ik moet ook omhoog. In de bocht voor de top staat een professionele fotograaf. Ik trap stug door, helm af, want het is wel erg warm, zwaar, hoog, steil. Inwendig juichend bereik ik uiteindelijk de top.
Terug beneden log ik in op de website van de fotograaf. Scroll door de gefotografeerde stijgers van die dag. Veel fitte pensionado’s. En mijn vader.
Frank Eskes
Zucht, je moet elke dag ontbijt en diner betalen in dat ‘gratis’ hotel, en wie wil er nou dineren in een hotel?? Komt al met al toch nog uit op 150 euro per dag met zijn tweetjes maal 6 is 900 euro. Dan zoek ik liever zelf mijn hotel en restaurantjes uit, Vakantieveilingenman! Of ga Jinek proeven dan wel een koe knuffelen. Maar daar zitten ook vast addertjes in het gras. 😦 Timmerark bedankt!
Huh? “En mijn vader”? Frank bedoelt wellicht dat hij zichzelf er oud vond uitzien bij het bekijken van de foto? Of mis ik iets? Poging tot diepdoenerij op ikjesformaat. Fail.
Op 25 juni naar Jinek, Tim, ik zet de video al aan! Mocht je een kansje zien graag heel even zwaaien. Ook die koeienknuffel vind ik geen ‘plat vermaak’. Wat is er plat aan Jinek (interessante vrouw, goede gasten, journalistiek prima programma) en wat is er plat aan twee uur esotherisch in een overall tegen een stinkende koe aanliggen. Die dingen doe je als je je hele leven in Amsterdam woont!
En we hebben beeld! Er er wordt nog zo’n verwenarrangement geveild, huidig hoogste bod 19 euro! Er kan nog 13 uur worden geboden.
Ter overname aangeboden: 6 nachten in super-de-luxe 3- of 4-sterrenhotel. Volledige beschrijving alhier. T.e.a.b.
Hier kunnen we de route van Frank nogeens natrippelen met de vingers, niet vergeten onderweg even te rusten.
https://goo.gl/maps/VYCDH
Graag gedaan!
Ik zit nog in de race voor een half uur durende helikopter vlucht, een uur, geloof ik, in een tweedekker vliegen en dan nog wat productjes. Geen goede site voor mij om tussen vijf en zeven uur ’s ochtends op te vertoeven.
Plat? Ach, ik ben geen intellectuele expat, inpat of musea expert; gewoon een de dans der miljarden belastingteruggave mislopende pannenkoek.
Zo direct naar Het Westerpark voor een zonnewende festivalletje, met een drumcirkel, yoga workshop en dan nog wat (het weer zit niet mee dus hopelijk zijn er geen tot weinig kinderen*). Duurt van 14.00 tot na middernacht maar dat gaan we niet halen want morgenochtend staat een excursie naar om en na bij het Twiske gepland voor een uitlegtocht over eetbare groente, ik bedoel natuurlijk, uit de natuur te plukken groenten…moet nog wel mijn groentewollen sokken zoeken.
Als ik moet kiezen tussen kinderen en poezen dan is de keuze snel gemaakt. Hilarisch om de kritieken onder en nabij het hieronder volgend filmpje te lezen. Niemand schijnt zich af te vragen wat dit voor het poesje doet…
Alle (als in Aleee), vrienden van heer A. Dapie, wij gaan de ruige stad in, trams ontwijken, langs het graf van Cor van Hout fietsen, om en na bij, kringloopwinkel in en uit en dan nog wat.
Prettig weekend.
TA
Nou, wat een link, je kunt blijkbaar niet linken naar iemand zijn Faceboef pagina. Het is ook weer niet heel belangrijk…
Nou??? Nu wel!
Het zal wel niet zijn echte vader zijn, maar iemand die erop lijkt. Met een grauw gezicht en wallen onder de ogen zie je er snel wat ouder uit dan je bent en ik denk dan ook dat Apie gelijk heeft. Ik was er eerlijk gezegd nog niet opgekomen, voordat ik de reactie van Apie las. Ik zou het wel anders geformuleerd hebben, bv En een gast die een beetje op mijn vader lijkt.
Ik kan me herinneren dat ik ooit eens ’s morgens in de spiegel keek, en dacht, he, nu zie ik er uit als mijn vader (daarna ben ik gaan joggen, fitnessen en nog zo wat dingen totdat ik er weer als de jonge god uitzag die ik ook heden nog ben 😀 ).
Misschien bedoelt Frank echt zijn vader, die hij in zijn eigen gezwoeg naar boven niet had herkend.
En pa maar roepen: Frank! Frank!
Je zal maar een lekke band hebben onderweg, Frank!
kon het niet laten icoontje Kwam dit vrolijke plaatje tegen op seniorennet.be, toen ik op zoek was naar een vermoeid gezicht van een ouwe wielrenner. Wees maar blij dus dat ik niet verder zocht. 😀
Het staat de vrouwelijke lezers uiteraard vrij een navenant plaatje van een naakte wielrenner (m) te plaatsen, hoewel die vermoedelijk niet gauw te vinden zijn. I.v.m. tussen-de-spaken-gevaar lijkt me naakt fietsen door een beetje normaal geschapen man ernstig afraadbaar.
Tussen-de-spaken-gevaar bij naakt fietsen? Kun je even een fotootje plaatsen van hoe jij precies fietst?
Zo’n plaatje heb ik niet bij de hand, Luv, maar ik ben doorgaans linksdragend.
Nou vooruit dan maar (ik haal hem morgen weer weg, dit is geen plaatje voor de zondag):
apie
volgens mij is de foto met het blote meisje getrucceerd, het is nl een herenfiets.
Oh, zo goed heb ik niet gekeken
Heeft een damesfiets – ook als het een echte wielrenfiets is – dan geen stang??
@Apie 14.36
Nou, zie je wel, hoe zou die meneer nou met zijn apparatuur tussen de spaken moeten komen?
apie
fietst dat meisje nu zonder zadel ?
Deze meneer is toevallig wat klein geschapen, Luvje. Gebruik verder je fantasie, wij kunnen het hier niet te expliciet maken, er kijken kleine kinderen mee.
Ik weet het niet, mopperkont. Het eventuele zadel is aan het zicht onttrokken.
Voor de liefhebber, en wie is dat niet, share ik onderstaand een mooi portret, een echte close up van onze heengegane drs. P:
http://www.npo.nl/close-up/20-08-2008/AVRO_1295498
Leuk, dank je wel Apie! Ik zal hem vannacht downloaden dan kan ik hem morgen zien (middeleeuwse internetverbinding).
Oh waar ben je dan Luvvie, koeien aan het knuffelen? Tip: staart kan als externe antenne worden benut, vergroot bereik met minstens 50%.
Zoals vanouds liet ik mij weer te veel gaan. Excuses. Kof en morf. Festival niet gegaan en krnglp ook niet en gelukkig geen andere veiling gewonnen maar heb erg om je gelachen Apie! Zulke post, en zo snel, plaatsen is een groot talent!
Gewoon thuis Apie. Koeien zat hier maar de antennes werken niet.
Ze moeten allemaal dezelfde richting uitstaan, Luv. Probeer maar, ze vinden het niet erg, zelfs lekker.
Mooi plaatje voor vaderdag, op 14:36.
Omdat vaderdag dit jaar min of meer toevallig op zondag valt, zou het jammer zijn als deze foto juist op die dag weer van de site zou worden gehaald.
Volgens mij valt vaderdag altijd op zondag, pawi, maar dit terzijde, we nemen je verzoek in welwillende overweging en slapen er nog een nachtje over. En wie weet, staat (of hangt) hij er morgen nog! 😉
We feliciteren Luvienna met de 100e reactie.
Merci, A Dapie
‘genadeloos’ mooi die documentaire 20-08 -2008!
Opmerkelijke passage vind ik die waarin hij trots vertelt in Nederland nooit naar de hoeren te zijn geweest, maar in Mexico wel.
Huh icoontje?
Grappig, iedereen die ik spreek heeft het over die docu en over dat detail. Zegt ook wat over de mensen die ik spreek, zegt ook wat over mij eerst verkneukelt en daarna onthutst icoon
Ja, Drs P’s wegen zijn ondoorgrondelijk en zullen dat ook blijven.
Interessant om op het einde voor het eerst zijn vrouw te zien die altijd op de achtergrond bleef, ze is een stuk jonger en groter dan hij.
Heel boeiend allemaal, ook dat Mexico, corpsballen die niet naar de H. gaan, dat is een fabeltje, zeker weten.
@Apie 19.02
Dat zal best maar het wordt inmiddels knap koud buiten.
Ga er dicht tegen aanliggen, Luv!
Stilletjes hoor. Het intro van morgen wordt vrolijk, een eerbetoon aan een Groot Schrijver, wat ikjes, een grapje over “Hollandse Ouwe”, en nog zo wat dingetjes. Gaat het zien, morgen om precies 13h00. Waar? Hier! Titel van het geheel zoals altijd alweer te sneek peeken voor hen die de weg op de site kennen.
Goedemorgen mensen.
Straks naar een crematie in Nieuw Vennep, of all places. Vreemd genoeg kijk ik er naar uit. Moest wel om 5 uur op om de pijnstillers hun werk te laten doen. Maar mijn tante Kitty is dood en daar ben ik blij om. De laatste jaren waren verwarrend.
Aan het eind was ze boos, herkende ze niemand meer en liep ze in een jogging pak, van wie weten we niet. Dat was zo niet karakteristiek voor haar, de vrouw van, mijn oom, de broer van mijn moeder, een commissaris van de politie van Amsterdam. Achteraf was ze al jaren aan het dementeren. Ik had haar een keer wat boeken van Tomas Ross geleend en kreeg ze terug met in één van de boeken een boodschappenbriefje. Vis. Boter. Nog meer dingen, stond erop. Als mijn ouders op bezoek kwamen waren de nootjes oud.
Mijn oom beschermde haar, maar takelde zelf ook al snel af. De stoere man, als jongetje gescheiden van zijn familie, alleen in mannenkamp in Indonesië, daarna bij de mariniers en daarna bij de politie, waar hij onder andere de leiding had over het onderzoek naar de ontvoering van Heineken. Hij overleed aan een niet behandeld beenwondje. Toen men bij hen boven kwam, waar nooit iemand kwam natuurlijk, bleek dat ze al heel lang in een puinhoop hadden geleefd.
En nu is zij ook overleden. Na vijf jaar in een verzorgingshuis dat er mooi uitziet, en waar vast goede mensen hard werken, maar de kwaliteit van haar leven was nul. En dus is het beter zo. Maar hoe doen wij dat, de komende veertig jaar? Hoe bereiden wij ons voor op mogelijke dementie en wat te doen bij deze ziekte? Het schijnt dat als je nu een verklaring tekent dat je wil dat er een eind aan je leven gemaakt wordt, wanneer je dement bent, deze zo maar terzijde geschoven kan worden!
Ja, crematies kunnen gezellig zijn. Begrafenissen ook maar dan moet het lekker weer zijn.
Tja, timmerark, je kunt er nu zelf ook wat aan doen natuurlijk, plastic zak, krukje, touw – succes!
Den Haag
Iedere werkdag loop ik van Den Haag Centraal Station richting Madurodam en terug. Er is altijd iets bijzonders te zien. Zoals gisteren. Op het Malieveld zijn militairen bezig met de voorbereidingen van Veteranendag, bij het Hertenkamp schieten konijnen en kleine reeën schichtig weg. Bij de vijver zie ik een meisje met haar opa de meeuwen, ganzen en eenden voeren. „Opa, ik vind dit een leuke dierentuin”, hoor ik haar zeggen.
Ik zeg het Couperus na: „Zoo ik iets ben, ben ik een Hagenaar.”
Alex Krijger
Iedere werkdag loop ik van Den Haag CS richting Madurodam en terug. Er is altijd iets bijzonders te zien. Zoals gisteren. Op het Malieveld zijn konijnen bezig met de voorbereidingen van Veteranendag, bij het hertenkamp schieten schichtige militairen kleine reeën weg. Bij de vijver zie ik een opa de meeuwen, ganzen en eenden voeren met zijn meisje. „Opa, ik vind dit geen leuke dierentuin”, hoor ik haar zeggen.
Ik zeg het Alex na: „Zoo ik iets ben, ben ik een ouwe hoer.”