“Kannie wachten op het volgende referendum” had hierboven kunnen staan. Met (92) natuurlijk. Het is alweer het 92e weekoverzicht. En het referendum was hèt topic van vorige week. Het was beneden alle peil, vond de een, het was het toppunt van democratie, vond de ander.
G.B.J. Timmerark plaatste het meest doorwrochte betoog: “Zijn er geen zieke, bejaarde eigen mensen voor wie er opgekomen moet worden, middels constructies duidelijker dan deze poging om de haat, sorry, wantrouwen jegens Brussel, de EU te ventileren? (…) Dit referendum lijkt mij duidelijk opgezet om te falen, om achteraf te kunnen zeggen: zie je wel, er wordt niet naar ons geluisterd.”
Heer Rozenwater, de alhier steeds meer op zijn lauweren rustende kunstpaus, deelde mee “weer een passie” in zijn leven gevonden te hebben: referenda uitschrijven. Dit is het lijstje onderwerpen waarover de A.Dapie.com reageerders zich vorige week konden uitspreken. De voorgedrukte antwoorden waren nog hilarischer dan de vragen. De uitslagen daar is geen peil op te trekken, want ze blijken tot het moment van schrijven van dit intro te veranderen. Klik dus zelve op den links voor jouw eigen momentopname van de uitslagen:
- Willen jullie dat Apie commercieel gaat?
- Bent u van mening dat er meer referenda op apie.com gehouden moeten worden?
- Moet DSR zijn kop “Kwam er vannacht maar eens niemand friemelen” opgenomen worden in Apie’s Grotekoppenshow?
- Ben je ook van mening dat Luv’s commentaar op het ikje superieur is aan het commentaar van DSR? Want laten we wel wezen, in feite gooit deze professional met ene lange staat van dienst met zijn “Het ontbreekt DSR ten enen male aan de moed het Eindoordeel aan te vatten” de handdoek in de ring. Luvienna pakt vervolgens de scherven op maar ik dit een een referendum en we willen natuurlijk de uitslag niet beïnvloeden. Dat zou niet eerlijk zijn.
- Wat vindt u van Bertje zijn suggestie? (eerst een referendum of het volk al referendum-moe is, apenootje)
- Bent u al referendum-moe?
“Het is allemaal heel solide. Ik heb een stuk of 4 keer gestemd en alle stemmen kwamen heel goed door.”
Op terechte vragen over de soliditeit van het een en ander, zie het debacle van de verkiezing van de Reageerder van het Jaar 2014 alhier, antwoordde Rozenwater geruststellend “Je hoeft je geen zorgen te maken over de privacy- en veiligheidsaspecten van de referenda, hebben de knapste koppen zich over gebogen, alles is heel netjes dichtgetimmerd, geen wolkje aan de zon, hopsasa tralala en we nemen er nog ééntje!” Bertje kon dit bevestigen: “Het is allemaal heel solide. Ik heb een stuk of 4 keer gestemd en alle stemmen kwamen heel goed door. Kan niet solider!” Hij haalde er de Duimpjesbokaal van de Week (met twaalf duimpjes op en geen enkele neer) mee binnen. 
Enfin, de betreffende kop bij de halfnaakte mevrouw met de drankneus van hierboven moest het volgens het kiezersvolk niet worden, maar Roosje koos hem toch. Mag. Kan. Het is zijn Kunstrubriek.
Gelukkig waren er ook ikjes. Zoals die van Andrea Beelen, die in de trein een drietal jongeren gadesloeg: twee (2) meisjes verdiept in hun mobieltjes, een (1) jongen uit arremoede in zijn krant, waarop een van de meisjes zei: „Hé, doe nou niet zo ongezellig.”
“Een aardige observatie over het internettelefoontjestijdperk, maar de pointe is een nat rotje.”
De Schrijvende Rechter (DSR) noemde het een “aardige observatie over het internettelefoontjestijdperk, maar de pointe is een nat rotje. Eindoordeel: 6+ (zegge: zesplus)”
Blogbaas dezes beklaagde zich er als een echt oud mannetje over dat je tegenwoordig “nooit en the never meer” toevallig blikcontact hebt in het openbaar vervoer. “Nog erger is het als ze koptelefoontjes in hebben. Als in een roes begeven deze zombies zich van huis naar werk of school en weer terug.” En Mopperkont merkte al even beeldend op: “Meisjes hoeven hun mobieltje nooit te pakken, want die hebben ze altijd in de palm van een vooruitgestoken hand als een soort mini-baby, waar ze af en toe smachtend naar kijken in de hoop op een appje. Het tasje bungelt aan de andere arm.”
Timmerark keek zoals gebruikelijk vooral oude media en merkte op “Het debat over de NS begint met vertraging…erg symbolisch. Wie heeft het ooit in zijn (…) domme kop gehaald om de treinen van het spoor te scheiden?” Ja, wij niet, en gelukkig komt het zelden voor. *knock on wood icoontje*
Letterzetter deed weer vele pogingen om in het intro te komen. Deze vonden we erg geslaagd, hoewel de aanleiding ons ontschoten is: “Die Lot ontvluchtte Sodom met z’n vrouw en twee dochters aan de hand van twee engelen. Z’n vrouw keek om en werd een zoutpilaar (ik moet er altijd aan denken als ik zo’n keukenbus Jozo koop), Lot liep door en ging met z’n dochters in een grot wonen alwaar zij hem dronken voerden en zich door hem lieten bezwangeren. Goed hè? En ze werden niet eens zoals Sodom en Gomorra door vuur en zwavel of schaamte en wroeging verteerd.” Mooi plaatje ook.
Het blogbeheer kondigde een nieuwe tool aan, het non-intro proefabonnement (NIP): “Voor slechts 3,99 euro per maand worden uw reacties gegarandeerd niet in het weekoverzicht vermeld. Info: apie@apiedapie.com“. Er is al een bescheiden aantal abonnees, hullies namen kunnen met ingang van heden uit het intro worden afgeleid.
Lilo Crasborn schreef een ikje over een “activiteitendag” van 5 VWO met op het programma Museum Corpus en Museum Boerhaave in Leiden. Zoonlief had iets geleerd: „Die burgers bevatten samen 156 procent van de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid vet, exclusief friet!!!”
“Alles, maar dan ook alles is cringeworthy aan dit schijthuis van een Ik-je.“
“Alles, maar dan ook alles is cringeworthy aan dit schijthuis van een Ik-je. Proces-verbaal-stijl, namen, uitroeptekens, nagedachte….- bahr…ugge-.” bracht De Schrijvende Rechter uit. Hij kon zich niet eens aan een kwantitatief Eindoordeel zetten. En dan is het erg, hoor!
Ook sterauteur Luvienna was niet mild : “Dit Ikje is een voorbeeld van krampachtig het zilveren lijntje aan dat volvette wolkje te ontdekken. De uitroeptekens helpen niet.”
Er was ook weer eens een dokter die uit de school klapte, ditmaal over haar eigen onvermogen om een inelkaar gezakte man te reanimeren. Ze gaf een harde stomp op zijn borstkas! Gelukkig overleefde de man het. De ambulance kwam loeiend aanrijden, maar de man wilde er niet in, want dat zou hem zijn eigen risico kosten. Dank je, Nannette de Ronde-Huizenga. Heel fijn ja. “Als het verkeerd gegaan was, dan hadden we het vast niet gelezen”, merkte een wat ondergewaardeerde reageerder op. En Mopperkont diepte de juiste voorgangswijze op van de site van de Hartstichting (30 keer borstbeen induwen). Hij constateerde vervolgens droog: “Nannette had de serie dus gewoon af moeten maken, maar zij klopt zichzelf liever op de borst.”
In een ander ikje liep de bejaarde Herman Roovers hard, althans dat dacht hij, en de man werd door een groepje tegenliggende fietsers met een olijk “Oppassen, wandelaar!” begroet.
Luvienna nam – volgens Klare taal – alvast een voorschotje op het vervolg van haar feuilleton met een “In plaats van hard lopen wil ik liever zacht liggen.”
De ikjes zijn na te lezen op de ikjesrubriek van de NRC, de krant die zo graag lezersanekdotes op de achterpagina plaatst. De reacties van de mensen uit het land staan hier, ze werden zoals altijd weer aangeleverd door de reageerders op deze site, veelal ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex-weten-wij-veels. Stuur nu zelf eens een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van vandaag losmaakt. Plaats een reactie. Mag met een fantasie-emailadres. Druk een duimpje. Geef een sterretje. Plaats een smiley. Voor je het weet, sta jij volgende week in het intro.
Voorgaande afleveringen van deze rubriek zijn elders op dit blog te raadplegen. 
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven): is van Hendrik Goltzius [Public domain], via Wikimedia Commons, en het zijn natuurlijk Lot en zijn vrolijke dochters.
Sorrie APD, maar ik begrijp het niet helemaal meer.
Zijn deze diverse gerechten genoemd in de laatste post , heerlijk allemaal en ook zeer smaakvol allemaal onderhevig aan een referendum?
De vorige post ging ook al over eten, met name de meer Hollandse kost.
maar dat sloot niet echt aan bij de voorgaande discussie.
LikeLike
Oow, ik zie het, pardon ik moest even terug naar de discussie over vegetarisch vorige bladzijde terug-scrollen.
Alles is duidelijk, ik blijf wel een vis- en schelpdierliefhebber zonder scrupules daarover, ieder het zijne.
LikeLike
Zie dat Tim weer liever hier fidelcastroot dan in het vacuum van z’n eigen blog.
Goed voor te stellen, maar scrollknopje en vingergewricht slijten sneller dan een Formule-I-band.
LikeLike
Zo is het, het eerste antwoord is binnen handen wrijf icoontje
LikeLike
Voor de komende Vlees of Bloemkool special doe ik bij deze de oproep aan de trouwe reageerdersschaal te melden waarvan bij hen het water in de mond loopt. Of eruit.
Appelfristaart, mokkataart, chocoladetaart.
Hoe zit het overigens met de tuinspecial?
LikeLike
Paddenstoelenrisotto, mijn eigen tabouleh, koffie-kardemontaart,aardappelsalade met gewone en zoete aardappelen (bij voorkeur uit eigen tuin) en nog een hoop ander spul.
Ik kom straks nog wel meer.
LikeLike
Dat ‘en nog een hoop ander spul’ bedoelde ik voor de aardappelsalade maar gaat ook op voor eetvoorkeuren iha.
LikeLike
Paddenstoelenrisotto, tabouleh, koffie-kardemontaart.
Klinkt alleen al lekker!
LikeLike
De tuinenspecial wordt vermoedelijk gecombineerd met deze Vlees of Bloemkool special.
“Wat vind ik graag in mijn tuin: vlees of bloemkool?”
LikeLike
Weet u het zeker?
Het is een aantal jaren geleden dat mijn auto niet wilde starten. Wegenwacht gebeld. Jongeman aan de lijn. Bij het vermelden van mijn adres komt er een vraagteken. Ik leg uit dat het een piepklein dorp in Friesland betreft. Alleen een kerk, een paar boerderijen en wat huizen.
„O, en waar staat u nu.”
„In de Donker Curtiusstraat in Amsterdam”
„Eens kijken, Donker Curtiusstraat… zie ik zo gauw niet….Weet u zeker dat u in Amsterdam bent?”
Cilly Kramer-Clobus
LikeLike
Ja, ik weet niet wat Cilly met deze anekdote, die ze kennelijk jarenlang heeft gekoesterd, nu wil zeggen. Is toch de normaalste zaak van de wereld dat de jongeman het adres checkt alvorens een geel autootje langs te sturen? Zal wel aan mij liggen.
LikeLike
Nee he, de auto staat er nog!!!
LikeLike
Het is de week van de nare uitdrukkingen, van associatie-oproepende baarden tot nog iets en dan nu het ‘vraagteken’ dat ‘komt’. Zei de jongeman (een denigrerende term voor de doorsnee geborneerde, bejaarde Ik-jesinzender) soms ‘vraagteken!’, of meldde het vraagteken zich persoonlijk aan de deur.
Enfin, verhalen uit de ouwe doos moet daar vooral blijven.
Eindoordeel: 3- (zegge: driemin)
LikeLike
Stamppot boerenkool met Gelderse worst. Moet koud geworden zijn en daarna weer opgewarmd, zodat de boerenkool een beetje aangebrand is (Bertje kwam als kind vaak te laat thuis voor het avondeten, maar zijn moeder had altijd iets voor hem bewaard). Als nagerecht graag crème brûlée met een goede Sauternes.
LikeLiked by 1 persoon
Koude Indische restjes, the morning after the night before.
LikeLike
Met het restant Champagne.
LikeLike
Het is een aantal jaren geleden dat mijn auto niet wilde starten. Wegenwacht gebeld. Jongeman aan de lijn. Bij het vermelden van mijn adres komt er een vraagteken. Ik leg uit dat het een grote stad in Noord Holland, veel kerken, pleinen en musea.
„O, en waar staat u nu.”
„Op de Ds De Boerwei 12 in de Himrik”
„Eens kijken, Ds de Boerwei… zie ik zo gauw niet….Weet u zeker dat u in de Himrik bent?”
LikeLike
Het is een aantal jaren geleden dat mijn auto niet wilde starten. Wegenwacht gebeld. Jongeman aan de lijn. Na zoveel jaar brengt hij me alsnog naar huis. Maakt niet uit, zei hij, of je nou in Himrik of in Sexbierum woont. We willen je graag Amsterdam uit helpen, schat.
LikeLike
Het gaat hier vliegensvlug met de ikjes en de reacties. Ikzelf zit in het tempo van Chaucer, van Canterbury (evensongs MK) naar London (zijn clubje deed eerst de heenweg, ik alleen de terugweg).
Luvienna met haar hipster was wel de mooiste verrassing.
Die 3.99 euro per maand om uit het intro weg te blijven heb ik waarschijnlijk snel terugverdiend door internet-inkt en -papier uit te sparen.
Groet uit London, waar lekker eten is uitgevonden.
LikeLiked by 1 persoon
uitgevondon
LikeLiked by 1 persoon
Hahaha, Londen waar lekker eten is uitgevonden, maar dat hebben ze dan daarna goed geheim weten houden.
LikeLike
Iewwwwww, lekker eten in London???? Alleen Indisch ok, de rest is mega mega slecht is echt zo icoontje
LikeLike
Gebraden fazantje met versterkte ale erbij, niks mis mee.
Die fish and chips tellen niet.
LikeLike
Je moet wel een paar eeuwen terug om te zien wat ze daar allemaal in de herberg op tafel zetten, in London. Wijn in kruiken, varkens-buiken, alles rijp en gaar, smullen maar. En daarna verhalen vertellen.
LikeLike
pawi
Over pelgrimages gesproken, ik zag gisteravond in de Vlaamse opera Tanhauser van Wagner, waarin ook nogal wat pelgrims voorbij komen en dat was een verbijsterende mooie voorstelling. Er zijn nog vier voorstellingen en wie de gelegenheid heeft om er een te bezoeken, moet die zeker niet voorbij laten gaan.
LikeLike
Londen en eten , dat is echt zweten , zeker weten.
LikeLike
Mooie muziek hoor, ’t heeft wel wat van Piratenkoor de Rode Neuzen.
Wie meent niet lekker te kunnen eten in Londen is er zeker al niet een tijdje geweest.
LikeLike
http://www.viamichelin.nl/web/Restaurants/Restaurants-Londen-_-Greater_London-Verenigd_Koninkrijk?strLocid=31NDFhcWsxMGNOVEV1TlRBd01qUT1jTFRBdU1USTNNRFk9
Need I say more?
LikeLike
@P
Tsja, je zou kunnen zeggen wat je wilt zeggen misschien.
Michelinsterren zijn toch hopelijk niet de maat der dingen als het gaat om smakelijk eten?
LikeLike
Ik heb een paar jaar geleden verschrikkelijk lekker gegeten in een Libanees restaurant in Londen. Weet niet meer of het een sterrenrestaurant was.
LikeLike
Een handjevol sterrenrestaurants in een wereldstad is normaal en zegt weinig. Inderdaad, het is wat Luvje zegt: de buitenlandse restaurants in London zijn prima. Libanees, kan, weet niet. Indisch kun je er beter eten dan in India.
LikeLike
Indisch eet ik liever in de weduwe van Indië, Apie.
Hmm.. als ik dit zo lees staat het wat raar. Nou ja.
LikeLike
Uh, “Indisch kun je er beter eten dan in India”? Apie bedoelt waarschijnlijk: Indiaas kun je er beter eten dan in India. Of hij bedoelt misschien: Indiaans kun je er beter eten dan in Winnetou’s. Of hij bedoelt: pindakaas kun je er beter eten dan tenenkaas.
LikeLike
Lief Gebbetje, je komt vermoedelijk nooit buiten Nederland, afgezien van een keertje naar de vogeltjesmarkt in Antwerpen en het drielandenpunt in Vaals. Just get used to the fact that this site is also frequented by expats, mensen dus die soms al tientallen jaren geleden uit Nederland zijn vertrokken, en dus zo hier en daar weleens niet 100% Nederlands schrijven.
LikeLike
Ach! Daar hebben we Gebbetje!
LikeLike
Haha, die apie. Heeft de cursus Emotioneel Intelligent omgaan met kritiek toch niet zo goed geholpen. ik vind het altijd zo lief als boze mensen uitroeptekens plaatsen….
LikeLike
Heeyyy, en daar is Gebbetje weer!! Nu op het drielandenpunt, maar hij durft niet naar het buitenland te kijken (en heeft dezelfde korte broek aan, geeft niet, alstie maar gewassen is).
LikeLike
PS apie, je bent vergeten Luvienna af te zeiken, die had dezelfde kritiek en was nog eerder ook. Misschien heb je ook nog een leuke foto van Vaals voor haar.
LikeLike
Apie voelt zich betrapt en gegeneerd wat z’n uitroeptekengebruik betreft. En dat camoufleert hij nu. Stel je niet zo aan apie, neem kritiek als een echte vent.
LikeLike
Oh, correctie, zojuist bereikt ons een beeld van een wel heel avontuurlijke reis van Gebbetje!!! Met vrienden naar eh hoe heet dat ding nou ook al weer, de “Eifeltoren”, nog een hele toer om die te vinden, want niemand wist wat dat was, een “to-ren”. Uiteindelijk kwam alles goed, en Gebbetje verorberde daarna aan de oevers van de rivier – was dat nou de Rijn? – zijn meegebrachte boterhammetjes.
LikeLike
Apie ziet het verschil tussen een goedmoedig plagerijtje en afzeiken beter dan jij, Gebbetje. Dat blijkt maar weer.
LikeLike
Nou apie ik weet wel wat een toren is, maar jij weet niet dat het Eiffel is. Beetje suf.
LikeLike
Bijzettafeltje
Voor het bijzettafeltje dat we bij het grote Zweedse woonwarenhuis willen kopen, moeten we ons wenden tot de informatiebalie van de meubelafdeling. Na enige tijd komt een medewerker met Joe Cool-tred ons helpen.
Het gevraagde artikel blijkt niet in de computer te staan. De items die de medewerker op het scherm tevoorschijn tovert, herken ik niet, maar na enig zoeken vindt hij toch wat wij vragen. Ernstig spreekt hij me toe: „Dat is een side table, mevrouw.”
Marjon Herregodts
LikeLike
Herregodtsgruwelijk!
LikeLike
Mopperkont, gaat het weer een beetje, jongen?
LikeLike
letterzetter
Of ik al hersteld ben van Tannhauser ? De roes van een verblijf op de Venusberg begint enigszins af te nemen.
LikeLike
Ik heb het even moeten opzoeken, maar Joe Cool is een alter ego van Snoopy, de protagonist van een beroemd stripverhaal. Volgens mijn vader werd je leeslui van stripverhalen en ik ben er daarom nog steeds niet erg in thuis.
Marjon verwijt de Ikea-medewerker het gebruik van een Engelse term voor een voorwerp, waar wij een fatsoenlijk Nederlands woord voor hebben, maar doet in snobisme nauwelijks onder voor die verkoper.
LikeLike
Grinnik, je moest eens weten hoe goed ik weet dat het Eiffel is, Gebbetje.
LikeLike
Leuk, Pimm’s werkt bij de Ikea.
LikeLike
Apie kent Eiffel zo goed dat hij z’n naam verkeerd spelt. Maar ja, apie denkt dan ook dat hij Indisch eet in India.
LikeLike
Senior executive department ‘ side tables’ .
LikeLike
Mopperkont 22:56 gisteren
Wat is het toch, dat mensen in een kerk bijna altijd langzaam, te langzaam zingen? In Canterbury zat op zondag de eigen organist aan de knoppen, en trok het volk mee in zijn vaart. Lekker snel, de vaste bezoekers hadden er moeite mee, maar ik lachte in mijn vuistje.
LikeLike
DSR 10:02
Heerlijk eten kun je ook uit vuilnisbakken opdiepen. Let op waar de meeuwen hun zinnen op hebben gezet, en je weet waar iets te halen valt.
Waar het natuurlijk om gaat is het gezelschap, met wie je eet, met wie je de verhalen eromheen deelt. Ook warmte mag niet ontbreken. Gepofte kastanjes in een steeg kunnen zo elk sterenrestaurant naar de kroon steken.
LikeLike
Een verwijzing naar het minst gelezen kookblog ter wereld http://www.lummel.wordpress.com mag niet ontbreken, het minst gelezen kookblog ter wereld, maar een pareltje onder de kookblogs. Kijk nog eens naar het recept voor hosties bijvoorbeeld. Toevallig van mijn hand, maar met een acutele modefoto als illustratie. Zo kleedt de man van vandaag zich.
In Londen nergens meer bolhoeden of parapluies te bekennen.
LikeLike
pawi
Ik weet ’t ook niet. Misschien is het de geest van de reformatie (het mag niet te frivool worden) of vergeten ze naar de dirigent te kijken.
LikeLike
Gepofte kastanjes, die heb ik ook in Londen gegeten. Central London, het was bijna Kerst, de straten waren versierd, op straathoeken stonden vuurkorven waar kastanjes werden gepoft, die kreeg je in een puntzak en pelde je dan met risico op verbrande vingers.
LikeLike
In veel steden van Noord en Midden Europa , Boedapest, Praag, Parijs en Londen, Berlijn, Dresden etc. worden gepofte kastanjes verkocht rond de Kerstdagen tijdens de kerstmarkten, heel pittoresk in het straatbeeld.
Jammer dat de verkopers de inkomsten hard nodig hebben en de opbrengsten schamel zijn, vergeleken bij de dure winkels op de boulevards.
LikeLike
Is deze indruk juist?
Trots ben ik, verguld, jawel. Als stokoude win ik de zilveren medaille 2015 van de jaarlijkse essaywedstrijd, uitgeschreven door de statige Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen en NRC Handelsblad.
Essaythema: ‘Druk, drukker, drukst. Het lijkt of iedereen het steeds drukker heeft. Is deze indruk juist en zo ja, hoe komt dat?’
Hans Nijenhuis, chef opinie NRC, is lid van de jury. Ik had hem bij de medaille-uitreiking graag willen spreken. Maar hij kon niet komen: druk.
Niels Wiedenhof (1933)
LikeLike
Pawi, dat te langzaam zingen komt door de afstand tussen muziek en volk, heb je in voetbalstadion ook.
LikeLike
Gepofte kastanjes eet ik bij tijd en wijle vrijwel dagelijks. Puh icoontje, maar niet in London.
LikeLike
Als stokoude wat? , Niels? Zeurkous? IJdeltuit? Waarom nou dat “1933”? Mijn vader is ouder hoor. Als je op die leeftijd een marathon wint, dan moet dat jaartal erbij. Maar schrijven kun je tot je de pijp uitgaat.
Clou is leuk.
LikeLike
@Aoie 09.05
Het gaat om de totaalervaring, Apie. Dat begrijp jij toch wel.
LikeLike
Verguld met een zilveren medaille, voor deze woordspeling moet je inderdaad stokoud zijn.
En blijkens dit ikje kent ijdelheid geen leeftijdsgrens.
LikeLike
En de eerste prijs ging naar Laura Kervezee. Abonnees van NRC kunnen haar essay lezen in de krant van vandaag of op de website.
Het is een lang essay en ik copieer hier alleen de conclusie.
Door ons weer te realiseren dat we in principe alle tijd hebben, maar dat we zelf een keuze moeten maken wat we met die tijd doen, kunnen we bewuster omgaan met onze keuzes.
Het is oké om nee te zeggen.
Misschien zou nee zeggen makkelijker worden als we luisteren naar mensen die letterlijk geen tijd meer hebben. In haar boek Als ik het leven over mocht doen beschrijft Bronnie Ware, jarenlang werkzaam in de palliatieve zorg, de top 5 van zaken waar mensen op hun sterfbed spijt van hebben. Op nummer één staat: „Had ik maar de moed gehad om een leven te leiden waarin ik trouw was aan mezelf, in plaats van te voldoen aan de verwachtingen van anderen”. Verder op de lijst prijken „Had ik maar niet zoveel gewerkt” en „Had ik mezelf maar wat meer geluk gegund”.
Deze punten kunnen ons stil doen staan bij wat echt belangrijk is in het leven en kunnen zo helpen bij de keuzes die we elke dag weer maken, zodat van gejaagdheid en tijdsgebrek geen sprake meer hoeft te zijn. Hebben we het dus inderdaad steeds drukker? Misschien wel. Maar dan hopelijk alleen omdat we dat zo willen, en niet omdat we denken dat het moet.
Dat we ons steeds gejaagder voelen, kan ook worden verklaard uit het verplichte karakter van onze vrije tijd.
Laura Kervezee is promovendus bij de afdeling Neurofysiologie van het Leids Universitair Medisch Centrum. Met dit essay heeft ze de KHMW NRC Essay Prijsvraag 2015 gewonnen.
LikeLike
Maar Pawi @21.19, als dat zou kloppen, en jij kunt dat vertellen, dan zou dat inhouden dat jij zelf stokoud bent. En dat kan niet waar zijn!
LikeLike
MK,
Mooi artikel ter illustratie van de clou van het ikje..
Gelukkig is Laura K. promovendus en moet er nog gepromoveerd worden.
Veel van haar gemeenplaatsen in het essay worden hopelijk nog kritisch beschouwd voor de promotie plaats vindt.
Het is wel een hot item dat ‘druk druk ‘ in de essay-wedstrijden van NRC en KHMW.
LikeLike
In Marokko heb je kraampjes, in Rabat in ieder geval, waar je warme slakken kunt eten, de prikkers haal je uit een sinaasappel. Het zijn kleine slakjes dus veel werk voor weinig voedsel maar wat een genot. In de winter. In de zomer heb ik ze niet zien staan. Prijs? Minder dan een euro. Ik schrijf kraampjes maar dat is wat overdreven. Een tafeltje, meer niet.
LikeLike
Heb je weer liggen dromen, Timmer?
LikeLike
Hoezo?
LikeLike
Het was zo laat en zo over iets waar het niet over ging, gewoon een opmerkinkie, niet teveel over nadenken. 😀
LikeLike
Kastanje noten kopen op straat, dacht dat het daar over ging en voor mij is tegenwoordig laat vroeg😎
LikeLike
Nee gekkie, jij hebt het over slakken. Kastanjes groeien aan een boom
LikeLike
Luvienna gisteren 22:39
Ik lees heel oude boeken, dat helpt ook. En boeken van mensen die allang dood zijn.
Heb door al dat gereis weinig tijd voor internet. Volgende week beter.
LikeLike
Dus het ging beide over eten, mop.
LikeLike
Ja zo lust ik nog peultjes. Het ging allebei over eten, de mensheid, vakanties, het waren beide blogreacties, alles hangt met alles samen. Leve de vrije associatie hoezee!
LikeLike
Zo is dat!
LikeLike
Waaat? (Brengt luxe Iitala glas met luxe ordeaux aan de mond) Als bloggers zichzelf bedruipen gaan, luistert er toech niemand meer naar blogs, enkel naar Instagram?!
LikeLike
Ja, ordeaux, de wijn die geen “B” verdient…
LikeLike