Het wekelijkse afzeikstukje (97)

“Het intro wordt weer eens gebruikt om DSR af te zeiken (…) Ho-ho, leg liever je ouwemoer het zwijgen op (…) Wat was er mis met haatbraaksel? ‘t Is toch de waarheid, ja of nee? (…) Suck it up en leer ervan (…) Jij meet voortdurend met twee maten, soms zelfs met drie. Dat maakt toch deel uit van je personage? (…) Wie zaait, die oogst, maar kennelijk is dat tegen mijnheers superijdele beentje. Jammer joh. -milde glimlachicoon- (…) Het echte wegpesten/jagen is het domein van de blogbaas (…) Het proberen weg te zetten van reageerders waar je het niet mee eens bent door ze te betichten van alcoholisme, psychische problemen en niet-normaal zijn in het algemeen behoort standaard tot APD’s toolbox (…)”

… dit is echt de oogst van slechts vijf dagen (maandag 2 november tot en met vrijdag 6 november) …

Dit blog staat zoals bekend open voor reacties. En niet alleen voor reacties die de blogbeheerder welgevallig zijn, zoals uit bovenstaande opsomming moge blijken. De citaten zijn alle afkomstig van een en dezelfde reageerder, De Schrijvende Rechter (DSR), in zijn gloriejaren geliefd en verguisd op de ikjessite van de NRC. Toen aldaar de reactiemogelijkheid werd uitgezet, verlegde de man zijn werkterrein naar de buren en toen het daar niet meer prettig toeven was vervolgens naar het blog dat jullie nu met een bezoek vereren. We citeren nog even door, commentaar overbodig en ook ongepast, want zoals alle lezers weten wordt dit weekoverzicht nu juist al 96 keer niet misbruikt voor nabranders van de blogbeheerder. Maar dit is echt allemaal de oogst van slechts vijf dagen reageren door een en dezelfde reageerder (maandag 2 november tot en met vrijdag 6 november):

Hij heeft het, met andere woorden, achter de ellebogen (…) DSR zal je blog niet langer verontreinigen met zijn aanwezigheid.

“Wat APD eigenlijk nodig heeft, is een blog-geisha, iemand die z’n cyberslofjes komt brengen, zegt dat ie weer goed van zich af heeft gesproken en dat ‘t zo’n stoer blogbaasje is. (…) Luv doet haar best, maar APD heeft ze liever nog een tikje nederiger. – milde glimlachicoon- (…) Zonder verder argument (…) door de blogbaas afgeschoten in zijn wekelijkse afzeikstukje (…) Hypocrisie komt in vele vormen. Die van APD uit zich in zijn vrome preken en praatjes over vriendelijk reageerdersschap aan de ene kant, en de keiharde wijze waarop hij op de persoon speelt als zijn tamelijk gevoelige ego wordt gekrenkt. Het vrome mondje, het kapittelende vingertje in combinatie met het gestrekte beentje. Hij heeft het, met andere woorden, achter de ellebogen (…) DSR zal je blog niet langer verontreinigen met zijn aanwezigheid.”

Nou, dat zullen we dan maar hopen. Hoewel de aanwezigheid op zich niet verontreinigt, maar de reacties van het soort als hierboven wel. Door ondergetekende worden ze beschouwd als de “b-kant” van deze reageerder (“een kant die wellicht een ieder heeft, maar die een ieder ook kan temperen in gezelschap, vrijwillig of desgevraagd”). Immers, de man heeft ook een a-kant, die van de vlijmscherpe Eindoordelen, mooie metaforen, en de lezenswaardige verhalen en anekdotes uit de oude doos, hetzij pure fictie of losjes gebaseerd op diens kleurrijke christelijke jeugd.

“Grappig dat juist DSR zich als beschermengel opwerpt, doorgaans een teken dat de ruziekettingzaag aan het warmknetteren is.”

Zuur bijt niet alleen het hardste graniet uit, maar verwoest ook het bloemenbed. Blogbaas dezes probeerde het aanvankelijk met een onthutst: “DSR, heb jij niets anders te doen op deze maandagmiddag dan mij onmiddellijk na plaatsing van het nieuwe weekoverzicht af te zeiken?” Toen met een persiflage op de typische stijl van zijn aanvaller: “Grappig dat juist DSR zich als beschermengel opwerpt, doorgaans een teken dat de ruziekettingzaag aan het warmknetteren is” en de verzuchting dat diens tenen zo lang zijn “dat het moeilijk lopen moet zijn.”

Hij riep aanvankelijk vooral op tot redelijkheid. “Het zou fijn zijn als je het [schelden] op deze site achterwege laat, of alleen in opperste woede doet, ‘s avonds laat en/of met een borrel op. Want in die gevallen kun je op begrip rekenen.” Gaandeweg werd echter een authentieke ergernis merkbaar. “Omdat dit mijn eigen blog is, negeer ik dit alles niet, maar reageer ik erop. Ik vind dat mijn taak als blogbeheerder (…)Jij mag toch in feite alles doen? En als anderen precies hetzelfde doen, dan gaan krijsen als een speenvarken en de onheus bejegende honende zielepiet uithangen? (….) DSR staat met de mond vol tanden in zijn hansopje voor de spiegel.” 

… dat zou alleen maar correct zijn, als ik wèl aardig tegen je doe, maar je in mijn hart een eikel vind. Welnu, ik doe niet aardig tegen je.

De wat afgekloven maar daarom niet minder treffende metafoor van de buurtkroeg werd niet geschuwd. “Ga je in het dagelijkse leven ook elke avond naar een café waar je de kroegbaas uitscheldt, de maat neemt over het aangeboden bier, of zoek je als het je ergens niet bevalt een andere kroeg op? “ zo luidde de retorische vraag van de blogbaas. Desgevraagd gevolgd door een “ik zinspeel inderdaad op je vertrek, ik vraag me in gemoede af wat voor lol je erin hebt om hier dagelijks je zure adem te laten ruiken (…) Jij noemt dat hypocriet, schijnheilig … weet je, DSR, dat zou alleen maar correct zijn, als ik wèl aardig tegen je doe, maar je in mijn hart een eikel vind. Welnu, ik doe niet aardig tegen je …” 

Enfin, voila, hopla, DSR nam dus vorige week weer eens de kuierlatten.  Het nawoord van de blogbeheerder was in het licht van het bovenstaande bepaald waardig te noemen, maar de meningen daarover mogen verschillen, dit weekoverzicht is immers niet bedoeld als eindoordeel: “Je kunt niet dagelijks degene die je een platform biedt, maar ook je medereageerders, uitmaken voor alles wat er maar in je opkomt, voorzien van smalende glimlachiconen. Dat doe je niet.” schreef hij, en hoorden we daar nou in de verte de echo van Jan-Peter Balkenende? “Daar hou je mee op als je een klein beetje om je heen kijkt in de buurtkroeg. Op een gegeven moment dan valt het stil om je heen. Dat pik je op, of als het duidelijk tegen je wordt gezegd, door meerdere personen, dan pas je je gedrag aan … of je taait af (…) DSR neemt afscheid in stijl: “Hij heeft het achter zijn ellebogen” wordt me toegevoegd. Over op de persoon spelen gesproken. Een diepe schande, deze trap na. En ik ga over tot de orde van de dag.” Ja, deed hij dat maar, verzuchtte het hardwerkende deel van Nederland dat vandaag gewoon een lekker weekoverzicht wil lezen, zodat de week eindelijk kan beginnen. Maar goed, we zijn rond, want dit citaat hebben we hierboven ook al aangehaald.

“Als ik Apie zo bezig zie, dan doet me dat denken aan het organiseren van een kinderpartijtje met een paar vervelende jongetjes erbij.”

En er waren natuurlijk ook nog andere reageerders. Zo verzuchtte Luvienna: “Ha fijn, weer een echt intro (…) Jammer van die keffertjesstroom aan reacties die eronder staat.” Riverside Blues memoreerde nog maar eens: “DSR karakteriseert mij met: RSB likt naar boven, trapt naar beneden.” En Indra had weer een treffend beeld paraat: “Als ik Apie zo bezig zie, dan doet me dat denken aan het organiseren van een kinderpartijtje met een paar vervelende jongetjes erbij. Maar bij een kinderpartij worden ze in ieder geval aan het eind nog opgehaald door ouders van vaak hetzelfde kaliber.” Heer Rozenwater: “Net als bij Luvienna bekruipt me het groundhog day gevoel. DSR die aankondigt dat hij afscheid neemt. Hoe vaak is dat niet al gebeurd? Hij wil dat de meereagerende blogmaster geen hekel aan hem heeft, hem welkom heet. Als dat een redelijke eis is, dan werkt dat natuurlijk twee kanten op. Dan mag de blogmaster ook eisen dat zijn bezoekers hém op prijs stellen.” 

En behulpzaam gooide onze Rozenwater nog een vat olie op het vuur door te verwijzen naar een haatblog dat exreageerder Keessie de Gymnasiast in allerijl op zijn eigen site had geplaatst. In lijn met de goede gewoonte om in het intro geen persoonlijke vetes uit te vechten beperken wij ons tot de mededeling dat de derde alinea in dat artikel aantoonbaar fout is. Er is hier niets misvormd, er is hier wel transparant met vierkante haken [ deze dus] gemodereerd.

Ronduit koddig was het dat gewezen welzijnswerker Keessie hetzelfde artikel meende te moeten gebruiken om de wereld te verblijden met de vertaling van het onvertaalbare Portugese “saudade”. Volgens onze exgymnasiast betekent dit “smachten”. Dit diepe inzicht ontleent hij aan een verblijf op een Portugese chatsite. Blogbeheerder dezes kon zijn verontwaardiging niet onderdrukken. “Ik heb jaren door Portugal gezworven”, schreef hij afgemeten, “ op zoek naar de saudade. Praten. Voelen. Het aparte: bij toeval toen ik er zeker niet naar op zoek was, kwam ik er ineens achter en wel in … Nederland, in een dorpje aan de Noordzeekust. Ik zag een eenvoudig standbeeld van een vissersvrouw, die uitkeek over de zee. In haar ogen glansde dat waarvan ik onmiddellijk wist dat het de saudade was: het wachten op haar man, die nooit meer weerom zou komen, het leed, de diepe droevenis maar tegelijkertijd het besef, de trots, dat dit bij haar leven hoorde, sterke vrouw, de power van de weduwe van een vissersman, verdronken ver op zee.”

Elders toonde HR zich overigens gefrustreerd door het vernaggelen van alweer een community project door exreageerder DSR, te weten de Verkiezing van de Reageerder van het Jaar 2015: “DSR, door jouw koppigheid, je kleinburgerlijke angst dat de gek met je wordt gestoken, je gebrek aan voorstellingsvermogen, je onvermogen gezellig mee te spelen, jezelf eens niet op de voorgrond te plaatsen, heb je een mooi project, hoe nutteloos ook, de grond in geboord” en hij gelastte de verkiezing tot nader order af. “Zoals je weet heb ik me tot het uiterste ingezet om een eerlijke transparante stemprocedure op te zetten. In die aanloop ben ik zwaar teleurgesteld geraakt in de betrokkenheid van met name één persoon. Van mij hoeft het niet meer.” Daar is geen woord Spaans bij. Er zal dit jaar geen Reageerder van het Jaar zijn. Het is niet anders, en volgend jaar is er weer een jaar, toch?

Qua ikjes, hèhè, daar zijn ze dan eindelijk, blijft het een zootje. Sommige worden meerdere keren geplaatst, zowel in de papieren krant, de NRC-site als hier, sommige worden overgetypt met een enkel vermakelijk autocorrectfoutje (“judoka” in plaats van “sudoku“), sommige worden met opzet verhaspeld. Het overzichtelijke stramien van weleer – te weten ergens aan het begin van de middag verschijnt er een vetgedrukt stukje en dat is dan het ikje van de dag – is ten einde.  Blogbaas dezes plaatste weer eens een disclaimer: “Ik voel me niet geroepen om telkens na te gaan of de vette stukjes echte ikjes zijn, en zo ja, waar en wanneer ze elders zijn geplaatst, en of ze wel of niet vanachter een betaalmuur zijn gerukt. Maar bij deze nogmaals: ik voel mij ongemakkelijk als hier stukken verschijnen die door de uitgever te koop worden aangeboden. Een link naar het betreffende ikje mag altijd. Een samenvatting van het ding ook, vergezeld van de recensie. En mocht je het hele ikje willen delen, doe dat dan in huiselijke kring via intiemere communicatiemiddelen dan een openbare website, zoals whatsapp, of een besloten yahoo-roedelforum” 

“Moge deze krant snel roemloos ten onder gaan met Vandermeersch voorop.”

Klare taal was niet blij: “Gisteren de NRC gebeld om het abonnement te wijzigen. Ik betaal 450 per jaar, terwijl er nu goedkopere worden aangeboden, nee bestaande abonnees kunnen pas meedoen na bepaalde tijd en te veel betaald wordt niet gerestitueerd, juist niet na minstens dertig jaar trouw abonnement. Moge deze krant snel roemloos ten onder gaan met Vandermeersch voorop.”

Behartenswaardige woorden werden gesproken door een oude bekende, NaamNomName: “Nu is het wel zo dat de vernieuwde digitale versie van NRC zeker geen verbeterde versie is. Zo is een groot gedeelte van de interactiviteit verdwenen: reacties op de site groeide hen kennelijk zodanig boven het hoofd dat die mogelijkheid in de meeste gevallen niet meer bestaat. (Zie de roemruchte kookrubriek: Alles kaput! Zelfs zijn alle vroegere reacties –van toen het nog ergens over ging en er ook inhoudelijk interessante commentaren werden gegeven– uit het digitale archief verwijderd. Voor eeuwig verloren in cyberspace: over ‘respectvol met vaste klanten omgaan’ gesproken.)”

Er was een ikje over een mevrouw die gereanimeerd wil worden omdat Annie over is uit Amerika “en dat wil ik toch echt niet missen”. Inzender: Meriam Rutten-Wijnen. Aanleiding voor de toen nog aanwezige DSR om op te merken: “Als het woord ‘kwiek’ opduikt in combinatie met 87-jarige dames, dan is DSR al gauw geneigd de pijp aan Maarten te geven, zonder reanimatie graag. Ondertussen wordt er weer een patient in haar grootste intimiteit geofferd aan de Ik-jes-ijdelheidsmoloch, bah! Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)”

Een heel aardig ikje vonden wij die van de Leidse studente Colette Bouwes Bavinck, die met haar gammele knalroze fiets met afgebroken trappers en verroest stuur bij een stoplicht bewonderende meisjesstemmen hoort: “Oooh kijk, die fiets is roze, zo mooi” en “Oooh (…) hij is ook GOUD!” Harriet Bergsma schreef een amateuristisch semi-beschouwend ikje over droedelen. Ze had zogenaamd een krulletje – “een analoge “vind ik leuk” – onder een artikel in de papieren krant gekrabbeld. Bertje: “Nagenietend kauw ik nog wat op mijn pen die ik al sinds het oplossen van de judoka in mijn mond heb” zou een heel mooi begin kunnen zijn van een nieuwe misdaad-feuilleton. In zoutzuur vermoed ik?

Zowel de 100e reactie als de 200e werden door DSR geplaatst, om begrijpelijke redenen zullen de bijbehorende lepeltjes in het magazijn blijven.

Op voorstel van Indra werden ook nogeens de duimpjes afgeschaft vanwege kwaadaardig gesjoemel, wat een week zeg! Het was even wennen voor deze en gene. “Tja, on peut pas plaisir tout le monde”, lichtte blogbaas dezes het verstrekkende besluit toe, ” … of hoe zei Machiavelli het ook al weer? Bij een verandering krijg je felle weerstand van hen die vinden erop achteruit te gaan en slechts lukewarm support van hen die er op vooruit gaan.”

Ene Bert Baas schreef over twee blinden in de trein die bij het binnenrijden van het station zeiden: “Laten we nu maar afscheid nemen want op het perron verliezen we elkaar toch uit het oog en we zien elkaar vrijdag in ieder geval weer.” En dat vond hij kennelijk apart genoeg om naar de krant te sturen, een krant die het vervolgens opmerkelijk genoeg vond om het af te drukkken, zodat wij het met zijn allen moesten lezen. Ilona: “Ieder empathievoelend mens let wel op zijn woorden in situaties al deze. Ik twijfel er daarom aan of dit waar gebeurd is.” Indra: “Onze vriend Mopperkont zou dit ikje kwalificeren als een afluister-ikje. Een slap aftreksel van de persoonlijke, korte en puntige anekdote die de NRC aanvankelijk voor ogen had.” 

En A. Dapie scoorde een opname in pawi’s citatenboekje met deze: “Ja Bert, wat fijn dat je ook eens wat blinden in het echt hebt gezien, oeps ervaren!!! Wij, de andere mensen, vallen niet van onze stoel (sorry fysiek gehandicapten!!!) van je conclusie, maar wisten (sorry Alzheimer patienten!!!) dit al wat langer (sorry short people!!!). Zucht icoontje (sorry depressieven!!!). Sorry blinde (worden jullie weer gepakt!!!) en dove (jullie nu voor het eerst!!!) mensen!!! (sorry dieren!!!).” En hij deed er een fijne video van Randy Newman bij, tekst loopt door onder video, speel hem rustig af tijdens het op- en neerscrollen. Dat kan!

Het zoveelste politieagent-en-aangehouden-automobilistikje ging over een agent die zijn pen niet kon vinden en een automobilist – Henk Jan Witteveen – die de zijne snel moffelde. Agent: “Ik zag uw pen wel, maar dat vind ik onsportief”. Pawi: “Leuk, Witteveen! En voortaan de voice functie inschakelen als je die hebt. Of een bijrijdster meenemen.”

Nee, iemand doodrijden als je lazarus bent zou een Olympisch nummer moeten worden, nou goed?

Het meest terzake doende commentaar kwam van NaamNomName (met een reactie die abusievelijk wat lang in het moderatiefiltertje bleef liggen): “Het handhaven van de wet is geen sport, evenmin als het ontduiken ervan: da’s precies wat er mis is met de huidige rechtsstaat: de calculerende agent versus de calculerende burger; hup wie d’r wint! Ik vroeg eens aan de toenmalige Rotterdamse korpschef Aad Meijboom waarom er nooit –vlak na sluiten der kroegen– alcoholcontroles werden gehouden bij de bekende uitgaansgebieden en caféconcentraties –in casu de Oude Haven– en zijn antwoord luidde: “Dat is niet sportief, want dat is vissen in een volle vijver.” Nee, iemand doodrijden als je lazarus bent zou een Olympisch nummer moeten worden, nou goed? Met die logica zou de politie ook weg moeten blijven bij De Kuip, want “die hooligans schoppen tóch altijd rottigheid”.”

De referendavragen van vorige week waren (uitslagen her en der verspreid over de site te raadplegen) :
• Wordt het voor Apie niet ‘ns tijd om zijn energie te gebruiken voor positievere dingen?
• Ben je voor of tegen het nieuwe sterrensysteem?
• Is Keessie door Apie weggepest?
• Welke SOA heb je of heb je ooit gehad?

Twee korte verhalen van reageerders alhier die elders het liken meer dan waard zijn (zij kunnen vette prijzen winnen):
• http://www.editio.nl/schrijfwedstrijd/de-halfontdooide-diepvriesmaaltijd/
• http://www.editio.nl/schrijfwedstrijd/korte-verhalen/

Qua kunst namen we afscheid van de 11e draad, tjokvol met reacties en verwelkomden we de 12e: “Wilt u kunst of kitsch of liever niets?” kreeg maar liefst 46 beoordelingen, waarvan een stuk of 40 waardering 1 (heel slecht), dus ook de sterretjes lijken hun langste tijd te hebben gehad vanwege sjoemelgedrag. Helaas voor Heer Rozenwater, die zo trouw zijn best blijft doen, samen met zijn ter zake kundige vriendin die er een cursus over heeft gevolgd, ontbreekt nu de tijd en plaats om hier nadere dingen over te zeggen.

Nee, ga nu maar eens proberen wat ikjes te lezen onderaan de homepage van de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. De reacties van de mensen uit het land staan hier, ze werden zoals altijd weer aangeleverd door de reageerders op deze site, veelal ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex-weten-wij-veels. Stuur nu zelf eens een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van vandaag losmaakt. Plaats een reactie. Mag met een fantasie-emailadres. Druk een duimpje. Geef een sterretje. Plaats een smiley. Voor je het weet, sta jij volgende week in het intro.

Voorgaande afleveringen van deze rubriek zijn elders op dit blog te raadplegen. Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.

Featured image (helemaal hierboven): is een feestelijke slagroomtaart met milde glimlachiconen, te deponeren op een plaats naar keuze.