De vorige week begon met een liefst 44-jaar ouwe mop. Opmerking van corpsbal 1 in trein tegen meisje: “Hé er zit een ladder in je panty.” Reactie van corpsbal 2: “Nee, dat zijn stairways to heaven.” We danken Fien Gooskens voor het opduikelen van deze “ouwe koe met een gigantische baard” (volgens Luvienna). En Pawi vond er dit van: “Die Fien heeft vermoedelijk mooie benen, en die steekt ze niet onder stoelen of banken.” Lummel kwam daar overheen met “Dan had ze beter een foto kunnen sturen dan dit prul”.
Wie wil d’r nog wat drinken? Doe maar een grote portie bitterballen.
Kijk, dat zijn leuke en onderhoudende niemendalletjes. Biertje erbij, zoutje, chipsje, zondagmiddag, bijeen in de buurtkroeg, goeie vrienden, vage kennissen, in de hoek iemand die je vaag bekend voorkomt maar eigenlijk niet kent. Wie wil d’r nog wat drinken? Doe maar een grote portie bitterballen. Jammer hoor, als die kroeg er op een gegeven moment niet meer is.
Ilona greep voormeld voorval aan om ons op een mooie en ontroerende video opmerkzaam te maken, te weten die van die Chinese vuurwerkchoreograaf die ter ere van zijn overleden oma een ladder naar de hemel bouwde, met vuurwerk en een ballon. [tekst loopt nog heel lang door onder de video]
En net als je denkt dat je lekker kan doorlezen staat er nòg een video, waarbij de tekst eronder nog keilang doorloopt. Want het muziekje van Led Zeppelin mag niet ontbreken, blogbaas dezes lag te kraaien in zijn wiegje, trots broertje erboven en dit singletje werd in huize Dapie grijsgedraaid.
Ander hoogtepunt van vorige week: Plopje kreeg de navigatie alhier onder de knie, en het moet gezegd, door zijn fris van de levere opmerkingen werden er hier en daar wat belangrijke verbeteringen in de menustructuur aangebracht. Ook het opdelen van de reacties in vellen van 50 behoort tot het verleden. Dank Plopje!
Er ging een keimooi nieuw feuilleton van start, “Sluier los in de wind”, met prachtig eigen fotowerk van de schrijfster zelve: Pawi, bekend van “Veel lieve kinderen”. Haar nieuwe mag er zijn. Stukkie? Hier dan: “Ze aanvaarden onze excuses en wandelen langzaam weer terug naar het huis naast de school. Een van de vrouwen laat haar sluier los dansen in de wind, ze heeft hem afgedaan en toont zo haar vrijheid. Hoog boven haar haren laat ze de sluier horizontaal wapperen. De wind trekt aan.” De rest staat hier, met de komende weken, maanden nog wat afleveringen erbij.
De eerste reacties waren positief. “Sfeervol verhaal”, zei Letterzetter, “fijn om te lezen”. En collegaschrijver Timmerark: “Je bent echt een goede auteur. Ik hou erg van jouw stijl van schrijven, wou dat ik dit kon. Ik haal gelijk mijn schoonmoeder en haar aambeien erbij, maar jij weet wat je wilt beschrijven en dwaalt niet af”.
Ook Mopperkont, Luvienna, Ad Hok, Klare taal en Plopje lieten het niet bij klikjes, duimpjes en sterretjes, maar typten hun complimenten in het reactieveld. Bertje – nog niet zolang geleden gespot tijdens een etentje bij de McDonalds in Duitsland – ging zelfs helegaar uit zijn bol: “Werkelijk schitterend gedaan, pawi! Het begin is goed gevonden, daarna hou je de aandacht vast door een goede schrijftechniek met originele wendingen (…), en het einde doet je glimlachen. Het verhaal kan goed op zichzelf staan, maar ik ben natuurlijk blij dat er nog meer komt.” Daar stond dan weer een Heer Rozenwater tegenover die het hield op een zuinig “Sfeer goed beschreven”. Ook na doorvragen had hij er niet meer over te zeggen. Mag en kan natuurlijk. “Wel wat lang van stof” vond Artafterallart, en hij lichtte ons en passant voor over kaftans, djellaba’s, labaya’s en djabadors.
Andere feuilletons die wellicht hier ooit nog eens een vervolg krijgen zijn die van Timmer eh dinges, zijn naam mag vanaf morgen niet meer worden genoemd en die van Luvienna. Eerstgenoemde deelde mede dat hij vanaf deze week niet meer zal bestaan. “Opgeheven en digitaal gecremeerd. Ik zal hier onder een andere naam gaan reageren.” Dinsdag – da’s morgen! *huiver icoontje* – zal onze gewaardeerde kunstzinnige, alleslezende huis-, tuin- en keukenfilosoof zijn nieuwe naam onthullen. Keibenieuwd. “Dat was het Folks. Afscheid nemen is moeilijk. Vooral als de knop niet werkt”, zagen wij hedenmorgen op zijn site, dus wie weet, gebeurt er helegaar niks. Maar goed, Luvienna dan. Tikkie rustiger, en tegenwoordig vooral op twitter hyperactief. Komt goed. Haar grootste fan Riverside Blues staat op springen: “Wil jij weten “Wat ik allemaal met Vrouwen deed in m’n Fiat 450”? Dan moet je hier blijven komen, de feuilletons Sex, Op de Invalideparkeerplaats staan, dat soort humor.”
Er was ook nog een ikje over een plankje dat spontaan naar beneden viel, van de hand van Joke Gooskens (wellicht een zus/moeder van Fien? Fien met ander pseudoniem?). De clou: haar woningbouwcooperatie vervangt liever een hele keuken dan een plankje. Ze zijn van “God en alles los, die bestuurders, dat op hol geslagen semi-privatiseren”, mopperde een linkse rakker. Pawi: “Bij Rochdale zouden ze zoiets anders aanpakken. “Mevrouw, u lijmt dat plankje zelf (onhoorbaar: en wij bestellen een nieuwe keuken voor onszelf)”.
Een ziekenhuisikje van Lieke van Zanden oogstte waardering. Een flirtende verpleegkundige doet bij de zieke Lieke de liefdessappen stromen, waarop zij om zijn telefoonnummer vraagt. “Gewoon”, antwoordt hij: “112.” Plopje: “En daar vervloog de hoop op romantiek”.
De reageerders speelden volop met een schrijfstijlenautomaat van de Universiteit van Antwerpen. Daar stop je een stukje in en het apparaat vertelt je of het mannelijk of verwijfd geschreven is, of het poëzie, een sprookje, literair of non-fictie is en of de schrijfstijl het dichtst in de buurt komt van Hermann Koch, Remco Campert of Jan Wolkers. Hoe meer “ik” er in voor komt hoe hoger de kans dat het door een vrouw is geschreven en meer van dat soort met-lange-halen-zijn-we-snel-thuiswerk. Geanalyseerd werden: Pawi, Burnout, Mumbai, een intro, de verbrijzelde liefde, Plopje, het hele oeuvre van Luvienna, het weerbericht van vorige week donderdag en het verhaal Job uit het Oude Testament. De plank werd soms mis- en soms raakgeslagen. Maar zowel Job als Plop moet je dus niet te letterlijk nemen. En ikjes zijn dus van meisjes 
icoontje.
Voormelde Plopje dichtte in zijn onnavolgbare stijl onverdroten door, zoals deze (fragment):
… desnoods mijn hele leven lang, het schiet goddank al lekker op
“Ik ben niet boos alleen maar bang, dit is geen einde wel een start, van jou heel even niet te zien, van denken dromen heel misschien. Van blijven wachten maar waarop, desnoods mijn hele leven lang, het schiet goddank al lekker op.” (als uitprobeerseltje horizontaal geplaatst, fail).
En (fragment):
“we deelden liefde, jarenlang
deelden en deelden en deelden
opdat wij ons niet verveelden
nu ben ik wel een beetje bang
dat het iets te vaak is gedeeld
het ligt nu geheel in stukken”
Ook op de deerne op het Katwijkse zandliet Plop zich weer eens helegaar leeglopen:
jarenlang was je goddank verdwenen
met je prachtige billen en benen
waarom kom je weer alles verpesten
mijn rust & dus mijn schamele resten?
wat moet je met die griet
ze zorgt slechts voor verdriet
en wat je in haar ziet
is er werkelijk niet
Blogbaas riep vertwijfeld uit:
” Plop, vergeet die meid
ga eens op een dating site!”
Timmerplopje deed zijn duit in het zakje: “Gelukkig zijn ze nu en blij” rijmelde hij. “Zij waren en zijn veel beter dan ik. Waarom kozen ze ooit dan voor mij? Was ik voor hen niets meer dan een ?”
Plopje is al met al, vindt hij dan zelve althans, een slappe echo van E. du Perron, en verdomd, kijk hier eens naar:
… toch dacht ik soms aan een verdoemde ster
bij deze ramp zonder een zweem van rouw.
Hoop loert altijd. Hij ging volkomen onder
aan de onbeduidendheid van een geliefde vrouw. (uit De Catastrofe, fragment).
Het is net alsof er geen lekkere flow in dit intro zit, vinden jullie ook niet? Horterig naar het eind, als een auto rijdend op het laatste restje benzine, een fiets op een vrijwel lekke achterband, een wandelschoen met de lappen zool erafvliegend.
Het is niet anders, zo is het nu eenmaal. En tot overmaat van ramp was de 100e reactie vorige week voor blogbaas zelver, zodat de doos met lepeltjes weer niet uit de kelder kwam.
Heer Rozenwater was duidelijk niet zo in zijn hum vorige week. In zijn Kunstrubriek, ooit toch geliefd vanwege de originele, verrassende plaatjes, verschenen slechts plaatjes van prehistorische mannen en vrouwen op het ijs (de laatstgenoemden dan wel zonder onderbroek). Ome Tinus kreeg de lachers op zijn hand met zijn winnende kopsuggestie bij nevenstaand bootje.
Misschien wilde Roos niet toegeven hoeveel zorgen hij heeft over zijn referenda. Dat prachtige initiatief dreigt immers de nek te worden omgedraaid door de huiszeloot. Er was er eentje met maar liefst 280 deelnemers, ja, dat haal je de koekoek icoontje. En de vrije “others” categorie wordt regelmatig misbruikt voor ordinaire praat en haatteksten. Zijn aanvankelijke sereniteit (“ik doe niet aan censuur”) is aan het koken, kijk maar eens wat hij er hedenmorgen, kort voor publicatie van dit intro, uitgooide: “Weet je wat jij bent Zeloot? Een hoop diarree, bah!” Jammer, dit gedoe, er waren vorige week best wel aardige uitprobeerseltjes, eentje met een gedicht van Plopje als input, en eentje op weg naar diepgaande psychologische karakteronderzoeken van de A. Dapie Community. Hopelijk komt de definitieve versie er zonder karakters van exreageerders, kom, we zijn gekke Gerritje immers niet? Enfin, kijk maar eens of de volgende referenda nog openstaan: http://www.poll-maker.com/Q3EI85 en http://www.poll-maker.com/QQSG19 En zo niet, dan geeft dat niks.
Nou, en als jullie nog niet in slaap gevallen zijn, dan doet de volgende video dat wel, geplaatst (en gemaakt?) door multi-talent Letterzetter.
En dit alles wordt voor jullie opgetikt op een grijze zondagmiddag, je kent ze wel, plakkie Brie, schijfje augurk, biertje, Buitenhof, ommetje, introotje.
Ik associeer het altijd met (…) plannen die je voor het weekend had die er niet van gekomen zijn
Luvienna vindt er dit van: “De zondag vind ik de vervelendste dag van de week. Ik associeer het altijd met dit soort weer (…), verplicht familiebezoek, eindeloos voetbal op de radio (…). plannen die je voor het weekend had die er niet van gekomen zijn, enzovoort. Waar de vrijdagavond feestelijk is en de zaterdag vol verwachting en energie, is de zondag mèh.”
Maar de zondag van Pawi ziet er zo uit: “De zondag is een feestdag voor mij. De dag begint pas echt om tien over half tien, als de klokken gaan luiden. Drie klokken, verschillend van toon, en samen allerlei boven- en ondertonen vormend (…) En dan: een hele dag naar eigen inzicht te besteden. Gedichten lezen of maken, pierewaaien, fikkie stoken, lekker koken. Of eindelijk die dikke pil uitlezen. Familiebezoek is bij ons nooit verplicht, gelukkig. En als het dat wel was, zou het ook nog prettig zijn.”
Het kleine binnentuintje van het klooster lag vol met graven van overleden kapucijnen paters en broeders en het koor zong opgewekt over lux aeterna. Een wel bestede dag.
En die van Mopperkont: ” … een heerlijke dag. Het begint eigenlijk al in bed als de wekkerradio aanslaat met het radio 4 programma de ochtend van vier van de opgewekte Niels Heithuis, vervolgens echo van eeuwigheid van de kultuurhistoricus Antoine Bodar. Als om tien uur spiegelzaal begint met de irritante Hans van den Boom is het de hoogste tijd om op te staan en een ontbijtje klaar te maken. Daarna tijd voor de ongelezen restanten van de zaterdagkrant en de Groene. ’s Middags is er altijd wel een mooi concert, zoals vandaag het optreden van cappella brabant in de Kapucijnenkerk in Den Bosch met muziek van Amerikaanse componisten. Het kleine binnentuintje van het klooster lag vol met graven van overleden kapucijnen paters en broeders en het koor zong opgewekt over lux aeterna. Een wel bestede dag.”
Die zondagen dus. Ze zullen nooit meer dezelfde zijn. *snif en bedankt voor alles icoontje*
Nou, dat was het dan. Ga nu maar proberen wat ikjes te lezen, ergens verstopt in de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. De reacties van de mensen uit het land staan hier, ze werden aangeleverd door de reageerders op deze site, ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex-weten-wij-veels. Stuur zelf een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van vandaag losmaakt. Plaats een reactie. Mag met een fantasie-emailadres. Voor je het weet, had jij volgende week in het intro kunnen staan. Als dat intro geplaatst zou zijn natuurlijk.
Voorgaande afleveringen van deze rubriek zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom. Kortom, het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is gemaakt door Hendrik Haverkamp, laten we hem in zijn waarde laten. Goh, mooi schilderij hoor, kijk die hond die met zijn ballen aan het ijs is vastgevroren, zijn baasje heeft niks in de gaten.
Bas van Vuren, aangenaam 
De 100e intro, om in te lijsten of achter het behang te plakken…?
In elk geval vind ik het vermakelijk en duidelijk smakend naar meer, meer, meer!
En jawel A.Dapie, het muziekje is ook door mijzelven on-the-fly gemaakt. De zingende elven zitten gewoon in een synthesizer, met nog een paar koren en heul veul andere geluiden. Ik moet alleen nog beter leren spelen. Overigens, bedankt voor de complimenten allemaal.
Inderdaad, Meer, Meer, Meer!
Nee, JIJ bedankt voor alles! Snif.
Als je dit soort verhalen anders noemt dan “intro”, bijvoorbeeld “retrospectief”, dan zou je op dezelfde voet door kunnen gaan, *A. Dapie.
De verbaasde blogbeheerder naar de student mens in groei:
Ik maakte ’n schrijnende opmerking over de blogbeheerder, waarin hij voorbijgaat aan de jeugd van het student-zijn, ik liet de student tegen Apiedapie zeggen He , ouwe kan je niet ergens anders gaan leunen? Me dunkt dat is niet erg makkelijk als je dat van jezelf moet lezen. Apiedapie kiest voor de opmerking over ’n fiat 450, ’n uitgekouwd verhaal inmiddels.
Maar het gaat goed zo. Men herkauwt hier graag.
Ben al weg.
Tjonge, wat een lange uitsmijter (or is it…?) Even vlamde de hoop op een doorstart op toen ik het standaardstukje las, tegen het einde, over Ikjes plaatsen en lezen en scrollen e.d., maar helaas heeft de blogbaas de zinsnede ‘wie weet sta jij volgende week in het intro’ aangepast. :-((
Maar los van deze droeve constatering is er ook de blije constatering dat het weer een puik en liefdevol intro is. Zoals altijd eigenlijk. Je zou het saai noemen als het niet zo niet-saai was.
Een ding kon ik niet zo goed plaatsen en dat is de invalideparkeerplaats van mijn – ahum – grootste fan. Zou de blogbaas daar nog even een toelichting op willen geven? Niet op het citeren maar op wat die fan daarmee voor ogen had.
Tot nader bericht het laatste intro dus. Snik. Alles van waarde is weerloos, zegt u dat wel. En dan dinsdag ook nog een gevlogen Timmer. Dat tezamen maakt deze week wel tot het kantelpunt van het jaar. Wat zeg ik: van het decennium.
Ah, je had dus liever iets anders herkauwd gezien, Riverside? Ik snapte die tweede alinea eerlijk gezegd niet, dacht dat je het denkbeeldig tegen jezelf had. Ik ga het allemaal nog eens nalezen 😀
Tim 13:21
Meer, meer, meer? Zeg, ben je bedonderd?
Gun de kroegbaas eindelijk rust na die honderd!
Wil jij niet ‘ns tijdelijk achter de tap?
Je eigen deur sluit vandaag met een klap…
Apie, you did it: de honderd bereikt
ondanks gezeik, gezeur en gemier.
Eventjes pauze en naar het nu blijkt,
blijft gelukkig de deur op een kier.
Ik wens iedereen een heel fijne maand
met Sint en Kerst en wat al niet meer.
Ik ben me suf aan het knutselen en dichten,
dus heel graag tot een volgende keer.
Ik heb geen idee, Luvienna, ik citeer slechts stukken die me opvallen en die ik voor minstens 80% denk te begrijpen 😀
Dit is wat een zoektocht naar invalidenparkeerplaats op deze site oplevert, tikkie oud lijkt me, maar ja, misschien is RSB wel kei-oud en heeft hij een geheugen als een nijlpaard.
http://apiedapie.com/?s=invaliden
Hmm, ik kom er nog niet helemaal uit. Dit is de volledige reactie van Riverside Blues, die volgens hem “ongemakkelijk” voor me zou zijn:
“..Het is misschien hier meer voor contact armen onder ons, die magie van het is niet eerder verteld , koesteren. Als het verhaaltje voor hen die aan het begin van Veel , bij elkaar zijn, komt HIJ huhuhuhuh Wat jullie beleven huhuhu heb ik huhuhu al huhuhuh zo veel keer gehoord, gezien…, Huuhuhu Zeg Ouwe zak kan je niet ergens anders gaan leunen?”
Iemand?
Nou goed. Evenveel dan.
@Apie 14:23 😀
Mooie samenvatting van afgelopen week, Apie.
Zet de goede werken voort!!
Hoppa.
Dapie 14:34
Dit blijft ervan over als je die schoorsteengeluiden wegdenkt:
HIJ Wat jullie beleven heb ik al zo veel keer gehoord, gezien…,
Zeg Ouwe zak kan je niet ergens anders gaan leunen?
Lees voor HIJ en Ouwe zak: A. Dapie.
Vriendelijk klinkt het niet. Maar wie weet fleurt hij de boel een beetje op met zijn saxofoon? Of nog iets over sterfbedden? dat refreintje zit vermoedelijk ook nog vast in zijn hoofd.
“Schoorsteengeluiden” … Grinnikicoontje.
Minuut stilte
Na de aanslagen in Parijs werd op de basisschool van onze kinderen gehoor gegeven aan de oproep een minuut stilte in acht te nemen.
Op de vraag waarom ze op school een minuut stil waren geweest, antwoordde onze jongste (4 jaar): „Nou, gewoon, daarom.”
De middelste (6 jaar): „We moesten een minuut aan dode mensen denken.”
De oudste (8 jaar) had gelukkig beter opgelet: „Ze hebben in Parijs allemaal mensen vermoord, omdat ze vinden dat iedereen in ABBA moet geloven.”
Anita de Ruiter
dapie
Veel dank voor 100 fraaie intro’s. Ik heb ze altijd met plezier gelezen en met een beetje jaloezie vanwege zoveel schrijftalent in een persoon.
Dank je, kont, teveel eer
Met evenveel plezier geschreven, zoals je weet.
RSB die anderen hier beschuldigt van “herkauwen”? Het moet niet gekker worden!
Anita de Ruiter, houd dit soort grappige vertederende momentjes nou gewoon eens voor jezelf, joh. Vertel het aan oma, desnoods aan een buurvrouw, maar stuur het niet op naar de krant.
Dapie, gefeliciteerd met de 100ste intro. Op naar de 200!
Dapie, dank voor de honderd schitterende intro’s die een verse ikjesweek aansneden.
Ik zal ze missen, maar er komt vast en zeker een ander passend ritueel.
Heel verhelderend dat Anita uitlegt
– dat 4 jaar jonger is dan 6 jaar en 8 jaar,
– dat 6 jaar tussen 4 jaar en 8 jaar inzit en
– dat 8 jaar ouder is dan 4 jaar en 6 jaar.
Nu nog een grafiekje daarvoor erbij (kun je dat regelen, HR?) en klaar.
Het valt mij op dat veel mensen de facto accepteren dat dit het laatste intro is. Maar als we allemaal gewoon keileuke bijdragen plaatsen, of, in mijn geval, waarom ook niet, ik gooi die steen wel naar mijzelf, minder onkeileuke reacties geven dan moet Apie wel de mouwen opstropen en kan hij niet geen intro, of retrospectief plaatsen. Dan denkt hij hopelijk: dit ben ik, onder andere, en, gezeik en gezever van die en die andere (grappig dat ze elkaar haten, extremen raken elkaar, weer eens bewezen) daar gelaten, wat een vreugde bied ik, wie doet mij dat na? Naast een betaalde job en een liefdesleven en vader zijn…en af en toe ook een zeikertje, nee, plassertje, zijn, ja je denkt toch niet dat ik alleen maar ophemel? Dan is de waarde van het gebodene minder. Afijn, ik heb tijdens de pauze van mijn presentatie het intro voor de tweede keer gelezen. Alleen naar een aflevering van Breaking Bad keek ik ooit zo veel uit. En THE Closer, en VI, en het Sinterklaas journaal, en vroeger het buurmeisje: iedere avond om kwart voor tien ontkleedde zij zich voor de helft in het licht van een nachtlampje. En ik keek ook uit naar de nieuwe afleveringen van Luvienna, pawi, Letterzetter en Heer Roozenwater’s epiloog staat ook hoog op mijn verlanglijstje. Allemaal kwaliteit en allemaal bijeengebonden door dit liefelijk Apie.
Misschien dat ik de champagne na afloop onaangeroerd had moeten laten.
Ik heb opeens een heel vol hoofd, en een volle blaas. Heb ik al gezegd dat dit een puike site is?
Misschien dat een tuinspecialhoekje niet zou misstaan.
Groeten van TimmerArk
Tot morgen!
Ik heb met de oudste te doen. Hij of zij zegt iets volkomen redelijks en wordt niet door zijn ouders begrepen. Het herinnert mij aan mijn eigen jeugd 😉
Abba of Ab ba is een Aramees woord dat vader betekent, en komt in de bijbel enkele keren voor in de betekenis van hemelse vader.
De Koran gebruikt voor dat begrip het woord Allah. Dus het kind haalt in feite Aramees en Arabisch door elkaar. Hilarisch hoor, dat een kind van 8 dat doet. Meteen een ikje insturen!
Ben trouwens wel benieuwd wat DSR van dit ikje gevonden zou hebben.
@Timmer
Denkt iedereen dat dit het laatste intro is? Waarom? Kan Apie niet verder tellen dan 100? Dan is er een probleem, zeker. Zou zeggen: ga verder met 1a, 1b etc. En daarna de letters vóór de cijfers. Kunnen we weer even vooruit. Hoppa. Ook weer geregeld.
PS
Ja, ja, AA en CD en nog een paar zijn gereserveerd. Maar dát weet Apie heus wel.
Heb voor jou, Plopje, een oude songtekst in het Engels neer getypt maar blijkbaar niet op de juiste knop gedrukt. Het refrein van deze week.
Dus niets, nada, andere keer beter want ik moet nu mijn kussen zoeken.
Over het waarom en waarom niet van het volgende intro zul je je wat verder moeten teruglezen…
@Bertje
Kijk nou maar uit – toen HR dat laatst zei, werd APD heel erg boos… Voor je het weet ben je in de ban.
Verder is DSR Ik-jes-Eindbeoordelaar in ruste. Het genre is daarmee effectief tot een einde gekomen, al pruttelt het nog even na. Was met Godfried Bomans ook zo.
HR is nooit in de ban geweest en jij zelf ook niet, leugenaar. Je bent een akelig, min mannetje. (ik heb het in alle rust over de zich DSR noemende exreageerder).
@Timmer
Is het refrein mooi wél gelukt!
Succes met het kussen. Een vak apart.
De vraag was wat DSR van het ikje zou vinden.
Alleen Bertje kan hem tot een reactie verleiden.
Helaas schrijft hij niks over wat hij vindt van het ikje. Hij kondigt zijn ruste aan als Eindbeoordelaar, maar niets staat hem in de weg alsnog de impliciete vraag van Bertje te beantwoorden.
*A. Dapie, 21:31, eerst tot tien tellen en dan pas reageren.
Er staat niet dat HR is de ban is geweest, er staat niet dat DSR in de ban is geweest.
Dat ikzelf wèl in de ban ben geweest laat ik nu rusten,
hoewel sommigen van zulke verhalen wel pap lusten.
Pawi leest weer eens het best. En wie scheldt, zeker uit kwaadheid, die heeft verloren -milde glimlachicoon-.
Bertje’s vraag was trouwens tamelijk expliciet, net als DSR’s antwoord. Het consequent neerleggen van het reageerderschap, afgezien van het beantwoorden van lopende kwesties en controleren of DSR niet al te veel door de blogbaas wordt belasterd (valt noch mee, noch tegen totnutoe), ook vanuit de door HR geconstateerde kleinburgerlijke angst om de gek te worden aangestoken, brengt uiteraard met zich mee dat DSR niet uitgebreid in kan gaan op de inhoud van het Ik-je, al zou hij ‘m in de bovenste helft plaatsen van al hetgeen DSR voorbij heeft zien komen.
@pawi 22:19
Oké, qua tellen. Graag tot ver boven de 100.
dat of all people geband was kan ik niet geloven
en dat ik die pap wel lust warmhartelijk beloven
Als niemand er eentje plaatst, zal ik het maar weer doen
Mopperkont, ik las dat Elly de Waard spijt had,
dat ze ABBA niet naar waarde heeft geschat.
Ikzelf vind er niet zoveel aan
en doe hen tekort misschien
maar de sneeuwvlokjes die hier vandaag dwarrelen
maken het toch een feest om te zien.
Voor de goede verstaander, en lezer, goedemorgen APDC!
Gefeliciteerd TM met je nieuwe blog. Succes!
bmmb 9:32 😆
Wat een robuust avatar! Voel me zeer gevleid dat je m’n suggestie hebt overgenomen. Heb je echt een nieuw blog, zoals pawi schrijft. Zo ja, dan mag je van Apie vast wel even een linkje geven.
Mooooooooi TM!
Zit ik weer in de moderatie. Potverdikkie.
Mark My Words en bookmark zijn boek. 🙂
Reizen
Mijn vriendin is naar Thailand geweest. Een reis waarin ze een jungletrekking maakte, een bergstam bezocht en met olifanten zwom. Nu – terug in de westerse beschaving, met westerse schoonheidsidealen, haar afritsbroek vervangen door skinny jeans – staat haar langgekoesterde wens op de agenda: een borstverkleining.
Na de operatie ontwaakt ze naast iemand die dezelfde behandeling heeft ondergaan. Meelevend vraagt de vrouw: „Het voelt alsof er een olifant op je heeft gestaan, hè?” Versuft van de narcose, maar vooral nog in de roes van haar reis, antwoordt mijn vriendin: „Wát, heeft er een olifant op me gestaan?! Heb ik weer hoor!”
Natasja Admiraal
Kan je dat navertellen dan, als een olifant op je heeft gestaan?
Dit is een van die ikjes, die ons weer met de neus op de feiten drukt: sommige mensen zijn onbegrijpelijk en gevaarlijk bezig met hun uiterlijk.
Het is trouwens geeneens een ikje, maar een zijtje.
Als ik die vrouw geweest was, zou ik de volgorde wel hebben omgedraaid. Die Thaise excursies zijn voor de verwende Nederlandse toerist al bijna net zo gewoon als een dagje naar ponypark Slagharen. Je kunt tegenwoordig al een trekking boeken van Somalie naar ter Apel.
Een pony op je borst is anders ook geen lolletje. Neem ik aan.
@pawi
zie dan de innerlijkheden
word je daarvan dan tevreden
kijk om je heen dan zie je gauw
mooi bijna geen, lelijk haast allemaal
de een is vrouw de ander vrijwel kaal
Dit is de link naar het nieuwe blog van eh je weet wel dinges:
https://bookmarkmijnboek.wordpress.com/
Aaaah. De sneeuwklokjes zijn verdwenen. Of ben ik ineens genezen van mijn mouches volantes?
Ja, ik bedoel -vlokjes. Pff.
O, ze zijn er nog wel. Maar alleen op de Home-page of zo. Hm. Wel heel fraai, Apie. Heb je ze ook nog in andere kleuren? Of in de vorm van engeltjes dan wel Katwijk-meisjes?
HR, graag een referendum hierover.
De sneeuwvlokjes in kleuren of pikante vormen zitten in het betaalpakket. Schrijf naar voor tarieven en proefabonnement.
Ik vind “versuft van de narcose, maar vooral nog in de roes van haar reis” wel mooi gezegd.
Westerse schoonheidsidealen verdienen inderdaad een kanttekening, maar wat de culturele dominantie van de anglosaksen in het bolletje van Natasja heeft aangericht mag er ook zijn: jungletrekking, skinny jeans… zucht-ikoontje
Verder de gebruikelijk kost: een kop waar zelf niet eventjes over nagedacht is en de onuitroeibare overbodige laatste zin.
Was DSR hier nog maar om gehakt te maken van dit ikje! * nog een zucht-ikoontje*
Ik dacht dat borstvergrotingen- cq verkleiningen alleen in prive en aanverwante bladen besproken werden.
Qua volgorde merkwaardig. Dat je met je dikke tieten eerst door de jungle gaat sjouwen, met een olifant zwemmen en ze dan laat verkleinen. Doe dat toch andersom. Zou ik zeggen, maar ik ben natuurlijk geen meisje.
Apie, het bergstam bezoeken verliep misschien beter met dikke tieten. 😉
Bertje, bij nader inzien was ook het zwemmen met de olifanten waarschijnlijk beter met dikke tieten.
Het wrede ritueel van de longneck tribes wordt in stand gehouden door de aanhoudende bezoeken van Westerse toeristen al dan niet niet met dikke tiet.
http://www.hieristhailand.nl/dubbele-verhaal-longnecks-thailand/
Bertje 19:50
Niet steeds om je grote broer blijven roepen, hoor. Bertje zelf doen. Kan Bertje heel goed. Zonder hinderlijke spelfouten. Bertje lijkt zelfs een beetje op te leven bij afwezigheid van grote broer! 😉
Je vraagt je toch af hoe groot die borsten zijn geworden. Een olifantenafdruk lijkt me nogal kolossaal.
Het ikje ruikt overigens naar een verzonnen gebeurtenis. Als die vriendin nu wakker was geworden, haar nieuwe borsten had opgetild en had geroepen “kijk, net testosteronbommen”.
Dan was het origineler en een stuk geloofwaardiger, toch ?!
De officiële uitdrukking is ‘alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden’ (gisteravond nog bij Pauw gehoord). Maar dan klopte de pointe niet meer.
Ze had ‘dus’ beter kunnen schrijven: alsof een kudde olifanten uit de vrachtwagen zijn gevallen over je heen zijn getuimeld.
“Een kudde olifanten zijn over me heen gegaan? Heb ik weer hoor.” zorgt ook voor een fabelachtigere pointe.
D’r stond vanochtend om kwart over zes al een olifant op DSR’s graf te dansen.
Oef, wat zit grote broer hijgerig mee te lezen, bang dat ie gekwetst wordt. 😆
Maar ik zal verder zwijgen. Vrees dat je anders weer een aanleiding vindt om hier te blijven plakken.
Nou, ons kamerolifanje is er anders ook weer als de kippen bij, nog napuffend van de vroege vogeltjesdans waarbij haar ellebogen weer prima uitkwamen.
Don’t flatter yourself – om gekwetst te worden, moet men een emotionele band hebben met de veronderstelde kwetser.
Correctie: waar ik ‘zijn’ schreef bij het onderwerp kudde moet natuurlijk ‘is’ zijn
We laten het nog maar eens zien, en vragen ons in gemoede af, hoort dit bij de cultuur, traditie, zoals ook stierenvechten, foie gras en Zwarte Piet? Of moeten we door vlammende protesten een einde maken aan dit gebruik (en er al helemaal niet met onze dikke tieten naar gaan kijken?). Oordeel zelf.
Als die mensen er gelukkig mee zijn, waarom zouden we er ons mee bemoeien? En het brengt geld in het laadje (van wie trouwens?).
De bemoeienis van lui met onze tradities die het allemaal beter weten of er een slaatje uit willen slaan (bijv. slavernijverleden, Zwarte Piet, of J.P. Coen, P. Stuyvesant, Boerenoorlog) leidt tot geschiedsvervalsing.
We kunnen dan ook wel de Zaanse Schans platbranden, alle grachten in Amsterdam dempen, de Afsluitdijk doorsteken, alle polders weer onder laten lopen, de Hugenoten terugjagen naar Frankrijk en al dat soort dingen. Gebeurd is gebeurd. Dat vrouwen hun nek, labia, borsten of welk onderdeel van hijn lijf willen veranderen/verbeteren, láát ze toch. Zolang ze maar niet met hun borsten over m’n schouder hangen.
(Tekst gaat niet verder onder het filmpje)
Zou A.Dapie nog een h voor de link willen zetten? Mijn tetsenbrd eeft problmn.
Tradities zijn prima maar niet in marmer gehouwen. Kannibalisme was (en is misschien nog) in diverse bevolkingsgroepen tradities, maar zijn de meeste mee opgehouden. Vaak wel na aandringen. Gezellig met de kinderen naar openbare terechtstellingen doen we ook niet meer. Voor mij is ‘het is nu eenmaal traditie’ dus geen argument.
En wat mensen met hun eigen lijf willen doen moeten ze vooral zelf weten.
Hoi Bertje, keuk dat we je weer wat vaker zien! Eh… lezen dan.
@Luvienna
Je wil ook broekrokken toestaan? Nee toch?
http://immaterieelerfgoed.nl/portal/praktijk/nieuws/view/258
Hier de lijst van tradities die beschermd worden in Nederland. Bovenstemzingen in Genemuiden is mijn favoriet.
Tuurlijk wel Plopje. Ik kijk dan wel even gegeneerd een andere kant op.
Bereid je overigens maar voor: het schijnt dat de broekrok, verhullend ‘culotte’ genoemd, weer helemaal in de mode is, deze winter. Je moet maar voor ogen houden dat mensen van hun spinnenfobie zijn afgeholpen door ze constant aan spinnen bloot te stellen. Misschien werkt dat zo ook wel met de broekrok. Zo niet, dan maar veel binnen blijven.
Mijn god, mijn god, waarom hebt gij mij verlaten?
Ik denk om een culotte aan te trekken, Plopje.
😀 Doe mij maar metworstrennen in Boxmeer, Pawi, ik hoop dat dat nooit verloren gaat!
Tu quoque, Luvienna? Dan zet ik een hoed op. Brr.
Ik ben tegen de broekrok, maar dat zal geen verbazing wekken. Of een broek, of een rok, kiezen meisjes. Ik doe toch ook geen t-overhemd aan?
Heer Rozenwater, graag de betreffende vraag opnemen in het psychische referendum. Hou je van de broek, de rok, de broekrok, alletwee of helegaar niks.
(zelve houd ik van de broek, zo mogelijk een skinny jeans).
Leggings, een niet uit te roeien traditie, vooral gedragen door obesitiaanse dames.
(Kijkt vertwijfeld uit naar de zomer)
Harige herenbenen in bermuda voorzien van witte sportsokken in sandalen. Help!
Ja, hoogste tijd de wereld op te heffen.
Gauw! Vóór de culotten-epidemie uitbreekt.
Hier is het tenminste weer gezellig. De Actie Beschadig DSR lijkt voorbij. DSR kan zich derhalve weer aan het echte werk wijden, te
weten het beoordelen der ikjes. Waar staan die hier ook al weer?
By DSR-wil MODERATIEBELEID on 02/12/2015 – 9:15
Is dit een trol van DSR of vraagt hij echt in arren moede weer onderdak bij Jan? Zo sneu zal hij toch niet zijn?
@Indra, inderdaad, dat is een trol.
Bezorgservice
Ik heb online een autostoeltje besteld voor mijn zoon die binnenkort 1 jaar wordt.
De bezorger komt op een tijdstip dat ik niet thuis ben en dus vind ik een briefje in de bus om een nieuwe bezorgafspraak te maken.
Wat schetst mijn verbazing als de bezorger begin van de avond nogmaals voor de deur staat.
Ik doe enthousiast open en complimenteer haar met de goede service. In plaats van dit compliment in ontvangst te nemen zegt ze: „Normaal doe ik dat niet hoor, maar weet je hoe zwaar en groot dit pakket is? Ik heb geen zin om het morgenochtend nogmaals in m’n bus te hebben.”
Bob van den Berg
Tja Bob, dit is toch een volstrekt normaal dingetje? Ze had het nog in de bus, reed naar huis en dacht, kom, laat ik kijken of die mensen nu wel thuis zijn dan hoef ik morgen niet. Wat! Is! Hier! Opmerkelijk! Aan???
Raar. Hoefde de bezorger dat pakket ’s avonds dan niet inde bus te hebben? En wist ze zomaar dat de mensen nu wel thuis zouden zijn? Of ging ze op de bonnefooi? En dat was dan makkelijker dan dat pak in de bus hebben?
Die bezorger moet die pakketten na de dienst uitladen, hetzij bij het distributiecentra of thuis. Bovendien een formulier invullen. Bovendien de volgende morgen weer inladen en in de planning opnemen. In de bus laten mag niet, omwege begrijpelijke gronden. Als er dus nog licht brandt en de omweg is niet al te groot dan is het keinormaal dat je het even probeert, scheelt een hoop werk.
Spannend ikje, je moet het voor je zien denk ik.
Bob “doet de deur enthousiast open”. Hopelijk draait de deur naar binnen open, want een dreun van zo’n deur is natuurlijk een beroepsrisico voor bezorgers. Geen wonder dat de beduusde bezorger te verbouwereerd is om ook nog een complimentje in ontvangst te nemen.
Over wat schetst mijn verbazing in plaats van wie schetst mijn verbazing (graag een vraagteken erbij, Bob!) zijn de meningen verdeeld. Ik vind het een slechte ontwikkeling. Je kan zeggen dat dingen — zoals films en foto’s — ook kunnen schetsen, maar dan is er steeds nog een persoon bij die het schetsen doet.
Over de titel “Bezorgservice” heb ik lang gereflecteerd. Wat is hier leuk aan? Is “zorgservice” misschien al een ingeburgerd woord? Dan zou het kunnen, als woordspeling.
Mijn Beginoordeel zou een 6- zijn. DSR, hoever zit ik er naast?
Bob bedelt alleen om een felicitatie. Oké, kost niks: gefeliciteerd met de 1e verjaardag van je zoon, Bob.
http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1496/wat_wie_schetst_mijn_verbazing/
De meerderheid wint het altijd in taalkwesties, maar ik heb grote moeite met ‘wat schetst mijn verbazing’ . Ik vraag me dan onmiddellijk af wat mijn verbazing dan wel heeft geschetst, maar mijn verbazing is meestal stom en kan bovendien niet tekenen.
Wie o wie schetst mijn verbazing, dat Bertje me de woorden uit de mond heeft gehaald.
Typisch overdreven Hollandse eerlijkheid. De bezorger had glimlachend het compliment in ontvangst kunnen nemen. Graag gedaan.
Maar ja, dan was dit ikje niet nodig geweest en konden we Bob niet feliciteren met de verjaardag van zijn zoontje. Gefeliciteerd, Bob, en de moeder van je zoontje, en je zoon zelf!
Bertje
Ik heb het toevallig vorige week meegemaakt, dat iemand in een cafe een deur opendeed op het moment, dat een tamelijk oude heer aan de andere kant hetzelfde wilde doen. De oude heer ging ruggelings achterover en belandde met een hare klap in de gelagkamer. Hij kon er echter helemaal niet om lachen.
Mopperkont 16:08
Het is niet te hopen dat de meerderheid (ik neem aan dat je bedoelt van de gebruikers?) het altijd wint, want dat zou kunnen inhouden dat we straks allemaal “hun hebben” in plaats van “zij hebben” mogen gaan zeggen. Brrr.
Zij hebben hun hebben en houden verloren, wat is daar mis mee, Indra?
Niets Mister TM 😆
@Indra
O zeker, dadelijk is “hun hebben”, “jij wilt” etc. etc. etc. Algemeen Beschaafd Nederlands. Daar is niets tegen te doen.
Laten wij er heel even enige tränen over plengen.
Broekrok en Sinterklaas in één Koot en de Bie:
Plopje: toch maar eens gedegen onderzoek doen naar ‘ je wilt ‘ .
Klaartje: heb ik net gedaan. De Van Dale keurt het wel goed.
Zag ergens het zinnetje: of je nou wilt of niet, het zal moeten.
Hunnen heb geen bed: een hooligan met historisch besef. Excuses, ik ben plataf, doorrookt en opgebraden. Wat zou ik nu graag een heel groot glas koud bier willen! Maar met jou, of Luvienna, liefst in een Engelse Inn. Of Schots. Mag ook met een aardige heer van alhier. Maar men wil al niet met mij naar de film, dus een etablissement waar alcohol geschonken wordt zal er ook wel niet inzitten.
Net als een verjaardag visite met pawi.
Blijft over de rechter die eieren aanbood te willen bakken in Brussel.
Maar dat zal kip en klaar een illusie blijven.
Voor sommige dingen moet je dankbaar zijn.
Dear Indra,
Je ‘ wilt ‘ is juist de correcte vorm, net als je ‘ zult ‘ , de andere vormen je wil en je zal zijn inmiddels geaccepteerd omdat dat steeds meer in het taalgebruik voorkomt.
Hun hebben klinkt voor mij nog steeds als een verkrachting van de taal.
Maar soit er zijn belangrijker dingen op aarde.
Je kunt… kan ook.
@KT
Oow, als je gelijk hebt, zit het verkeerd (want precies andersom) in mijn kop. Kan. Ik dacht juist dat “je wilt” langzamerhand geaccepteerd wordt ondanks het feit dat “willen” een onregelmatig werkwoord is. Was? Dan mag “hij wilt” tegenwoordig vast ook.
En ja, er zijn belangrijker zaken. Niet veel, maar toch.
Zoals?
Eh, eh. Daar heb je het al. Kan er zo gauw niet opkomen.
Zelf kom ik alleen op broekrokken, maar er moet meer zijn.
Knallen
Vuurwerk, vreselijk. Drie jaar geleden dook mijn oppaskind bij iedere knal in elkaar van schrik en bezwoer dat hij, als hij later groot was, nooit iets met dat spul te maken zou hebben.
Nu is hij groot, elf al. Met drie vriendjes om hem heen steek ik een lontje in brand. Van pappa mogen ze iets van vorig jaar laten knallen.
Illegaal vertellen ze, maar in de tuin kan het best.
Het lontje smeult. „Wat een lekkere geur”, verzucht eentje. Allemaal proberen ze die zo diep mogelijk op te snuiven. Nu ik hun verheerlijkte gezichtjes zie begrijp ik, voor het eerst in mijn meer dan zeventigjarig bestaan, eindelijk de fascinatie.
Marian van Egdom
De fascinatie voor de geur en geluidseffecten van buskruit loopt helaas steeds vaker uit de hand. Lees daarover meer in de overige pagina’s van de krant.
Wat een omslachtig gedoe om te zeggen dat je nooit hebt geweten dat kruit zo lekker ruikt. Pappa met twee p’s, oppaskind, een lontje en niet een rotje in brand steken …. overbodige prietpraat en slecht geschreven. Eindoordeel: 2,5 (schrijve twee en een half).
Meer dan zeventig jaar bestaan! Pff. Je komt net kijken.
Hoor, krielkipje Marian.
Niet zo opscheppen, Plopje. Je hebt zelf ook nog een heel jong kopje!
@Indra
Dank je (bloosicoon, hoe moet dat ook alweer), maar je moest een weten hoeveel daaraan gesleuteld is & wat dat gekost heeft.
Oftewel twee keer een dakje en dan een apostrophe, zonder spaties, dus niet zo:
^ ^ ‘
Hoe vaak ga ik dat nog vragen? Brrr.
Hoe vaak ga ik dat nog vragen? Brrr.
Zo vaak als je wilt, lief Plopje.
^^+
^*^
🚦die zocht ik.
Vrijdag 4 december 2015. Krijgen we na het weekeind een cadeau of de roe? Ik heb spierpijn dus een massage staat hoog op mijn lijstje.
Alvast een prettig weekeind, en Luv, kop op, zondag overleven we wel.
Cadeau noch roe, bookje! Voor massages moet je niet op het internet zijn, zoals bekend say no more icoontje
Maar je kunt vast wel een fatsoenlijke instructie filmpje op het web vinden over massages. Ik mag het eigenlijk niet zeggen maar ik kan gratis gemasseerd worden, nou ja, betaald door de zorgverzekering maar mij werd verzekerd dat je er pijnlijker vandaan komt dan erin. Iets wat ik hier vroeg ook wel eens meemaakte, maar toen was ik nog een rookie in een kort broekie en had ik het ook nog eens regelmatig steenvast over mantelverzOrging.
Ik moet nu gaan maar met permissie kom ik (erop) terug.
Hoe zou het pawi vergaan? Je bent toch niet boos (op mij)?
Goh, wat zijn. Sommige dagen,
Heerlijk klein. We omver zagen.
Bomen voor het kerstfeest.
Sommige vrouwen zijn onversaagde op seks beluste roofdieren en maken los in mij het getemde feestbeest.
Ja,,ja. Het is me wat.
O, shit en aanverwante rotzooi. De laatste zin van de eerste alinea heeft niets te doen met het gedichtje.
Kapper
„Uw haar krult aan de linkerkant meer dan rechts”, zegt de kapster.
Ik begin een verhaal over mijn linkerhersenhelft, creatief, kunstzinnig, tegenover mijn rechterhelft, rechtlijnig enzovoort. Ze luistert aandachtig.
„Op welke kant slaapt u?”, vraagt ze.
„Links”, zeg ik.
Ze glimlacht.
Harry Paus
Het enige nadeel van een uitstekend ikje is dat er zo weinig op aan te merken valt.
Gratis massage, bookje? Altijd doen!
Inderdaad MK
Kort, grappig, beeldend en de laatste zin laat niets te wensen over in dit voorbeeldige ikje bij de kapper.
Dank voor het plaatsen overigens.
Het kan dus wel: kort maar krachtig, en met de nodige zelfspot geschreven. Bravo, Harry!
Overigens blijf ik wel met een probleem zitten: ook mijn haar krult links meer dan rechts, terwijl ik meestal op mijn rechterkant slaap.
Ad Hok,
Even naar de juiste slimme kapster gaan die weet er wel raad mee.
Mijn kapper is een man. Gay, dat dan weer wel.
Vrienden:
Kijk of niet, maar luister, beter zonder te kijken, vind ik…
Oh, je, wat nu? Die kapper van jou weet er alles van, van de juiste coupe van je kop en ook van de rest van het verhaal, pas de probleme!
Hm, heb ik weer, mijn haar krult helegaar niet!
Meer links en rechts liggen helpt wellicht, Apie.
Ik heb geen haar meer, noch links noch rechts. Geen kapper (hoi DSR) of kapster die aan m’n kop zeurt: ‘Zal ik uw wenbrauwen ook even bijwerken, neusharen misschien, nek uitscheren of misschien een frictionnetje mijnheer?’ Zalig.
“U bent nu bijna helemaal kaal”, zeg de kapster.
Ik begin een verhaal over zorgen, ouderdom en genen.
“Droom u wel eens van de kapster” vraag ze,
en roept in mijn oor: “wakker worden”.
Wake me up?
Nog een liedje, nu met twee behaarde dames.
Schmink-ochtend
Al jaren vieren wij op school „het zwart-witte-pieten project”.
Een vast onderdeel van dit project is de schmink-ochtend.
Ook dit jaar.
De zwart geschminkte of niet geschminkte pietjes in hun kleurrijke pakken gaan na het feest tevreden naar huis.
Dit jaar zie ik voor het eerst een wit geschminkt pietje.
„Wat ben jij een mooie Witte Piet”, zeg ik.
„Ik ben Amerigo, het paard van Sinterklaas”, roept de vijfjarige trots.
Inge Eymael
Dank je MK voor het plaatsen van dit vrolijk- bedoelde- pieten- project.
Een diepe zucht…., meer kan- ik- er- niet- van- maken.
Inge kan al woorden met meer let-ter-gre-pen schrijven!
Ze zit al jaren op de basisschool en zal wel nooit het middelbaar onderwijs halen…
Een grappig kinderikje, zondermeer.
Tja…het is me wat.
Wat je zegt.
Het houdt niet over.
Inge probeert een schimmel-discussie van de grond te tillen.
Wie is Inge?
Het Heerlijke Avondje is weer voorbij, de vraag is hoe de Mooie Maandag ingekleurd zal worden… Nou ja, dat deeltje dat toch een leuke kickstart voor de middag was. In ieder geval een stief kwartiertje. Als je langzaam leest.
Bijna twee jaar…wat een uithoudingsvermogen, petje af hoor. Ik doe het je niet na.
Niet te evenaren, honderd intro’s. En eigenlijk onmisbaar.
Ik gun iedereen even een time-out, even niks hoeven, even niet meer terugkijken, even niet meer een grappige twist te geven aan wat passeerde.
Daarom doe ik een gooi naar het honderdeneerste intro, in de wetenschap dat anderen dat beter kunnen dan ik. Die roep ik op om A. Dapie een pauze te gunnen en beurtelings een intro te maken. Tot Dapie er korte metten mee maakt en het zelf beter kan dan wie dan ook.
Mopperkont was de meest trouwe leverancier van de ikjes, hij begon met Knallen, waarin een onverstandig omaatje, Marian van Egdom, haar kleinkinderen lekker liet snuiven aan een ontbrandend rotje. Om onmiddellijk met de neus op de feiten te worden gedukt door diezelfde Mopperkont: het loopt helaas veel vaker uit de hand.
A.Dapie pruttelde wat over spellingsfouten, en gaf een eigen Eindoordeel, iets dat tot niet lang geleden het domein was van De Schrijvende Rechter. Hij bleef in stijl, het oordeel kwam niet hoger dan een 2,5 (schrijve twee en een half).
Bookmarkmijnboek, formerly known as TimmerArk gooide er een gedicht tegenaan, met ongerijmde bedoelingen en vervormde zinnen, zoals “ We omver zagen. Bomen voor het kerstfeest”. De wellustige zinnen daarna, die helaas ook niet rijmen, zijn nog na te lezen.
En daar was Mopperkont weer, nu met “Kapper”. Dat ikje wordt algemeen gewaardeerd, krullen op de kant waar je op slaapt. Een ikje met zelfspot, van Harry Paus. Met een kale kop verzucht Letterzetter dat hij dat hij wenkbrauwen, neusharen en nekdonsje uitscheren mist, En ook dat fricitonnetje (even Googelen) valt hem niet meer ten deel.
En hey! Daar is Mopperkont weer, met het ikje van Inge Eymael over een Schmink-ochtendje op de basisschool. Waar een vijfjarige trots wit geschminkt is en een link legt naar Amerigo, die geduldige schimmel van Sinterklaas. Het roept vragen op, en Klare taal zegt tactisch dat het een vrolijk-bedoeld-pieten-project moet zijn.
Op andere draden ging het er wat heftiger aan toe.
Kunst of kitsch of liever niets, van Heer Rozenwater was telkens weer een uitdaging. Heerlijk met een Mondiraan kon Klare taal de Kerst-ellende aan, Luvienna was blij met het Dierenbevrijdingsfront dat Flappies redde (heeft ze ook die nertsenkooien opengezet?)
en Pawi zag billen met distels als een missie om openbaar te maken. Dat was tegen de zin van Tinypic, maar Letterzetter en A.Dapie zwommen tegen de stroom op en maakten het bizarre diptriek alsnog zichtbaar.
Dat we allemaal keiveel van Heer Rozenwater en van zijn kunstblog houden werd gelukkig nog eens door Ad Hok bevestigd en door HR begrijpelijk tot kop verheven.
Kees van Dongen blijft maar mooie meisjes schilderen, en de meest verrassende kop kwam van Ilona: Treed ik nog in ‘t stof der aarde kleeft dit lichaam nog aan mij
Een zeer lezenswaardige discussie over copyright en links en Engelfriet is ook hier terug te vinden, op die Kunst of kitsch etc draad dus, van Heer Rozenwater. Letterzetter geeft hier de toon aan, deskundig, behulpzaam, geduldig.
De twee zusjes met de vier handen, maar niet echt quatre-mains spelend,
Er is nog geen winnende kop verkozen.
Gelukkig hebben we veel met Plopje kunnen verpozen.
NB: Plaatjes en vet
lukten mij
eerst wel en toen niet.
Proficiat Pawi! Adequate samenvatting van wat hier gebeurde.
Chapeau Pawi, een waardige opvolger van de blogbaas, nu op zondagavond reeds.
Mooi Pawi! Alleen maak je op deze manier Apie werkeloos. Dat willen wij ook niet. Toch?
Plopje, die laatste regel van alinea drie
en je weet dat ik het ook niet wil nie
Oké, pawi,
we zijn het een eens. Voor deze keer.
En dat gebeurt misschien nóóit meer.
als je het helemaal niet meer ziet zitten, moet je beslist even uitwijken naar he Frans, he Stef, het leukste VPRO programma van de vroege zondagavond. Die van vanavond was echt hilarisch.
http://www.vpro.nl/jeugd/programmas/hfhs/alles.html
als het via deze link niet lukt, morgen nog eens proberen op uitzending gemist.
Ja , gezien MK, Wat is die Bromet toch een verschrikkelijke etter.
Bonne Nuit,
Inderdaad, mopperkont. Dat was het stel uit het programma “Ik Vertrek” dat een naturistencamping hebben geöpend. (Voor degenen die het (nog) niet gezien hebben.
Die Frans en zijn broer hebben een leuke kijk op dingen.
Maar gisterochtend werd er iemand naast mij wakker, die zich in z’n halfslaap ernstige zorgen maakte over hoe het eten werd geserveerd. Als je als ober een bord op tafel zet, en je ziet door je eigen omvang niet wat er nog meer op ligt, dan heb je als klant al gegeten en gedronken. Dat moet je toch niet willen…
Als ze maar niet gaan volleyballen…
Ilona, ik voel daar wel een feuilleton in, ‘Wakker worden naast…’of dus eigenlijk meer een teeveeformat.
En dat stel heeft natuurlijk!
TM, dat lijkt te veel op andere tv-programma’s waarvan de namen me even ontschoten zijn.
Ja, en “In slaap vallen bij…” hebben we ook al in ruime mate.
Nu de ochtend is gevorderd, zie ik dat ik het programma, dat mopperkont aanhaalde over Frans, door elkaar heb gehaald met een andere Frans.
Ja, dat kijk ik weleens!
Hier dan alsnog, met excuus.
Best leuk als ie maar niet gaat zingen, die Frans…
http://www.npo.nl/vive-la-frans/05-12-2015/AT_2044763
Nafluiten
Rennen door Groningen-Noord. Er wordt weer heftig gefloten. Gewoon doorlopen.
„Hey dushi! Wat doe je vanavond?”
Hij klinkt wel erg jong. Ik draai me om.
„Huiswerk maken.”
„Oh!” Hij stapt weer op zijn fiets. „Ik ook…”
Sara van Vliet
Sara, Sara, so easy to look at, so hard to define
@pawi, knap hoor! Apie zit nu natuurlijk met hevige ontwenningsverschijnsel 🙂
Achternoafluit’n (stad-Grunninger onnertitels)
Runn’n deur Grunnen-Noord. D’r wodt weer ais haard floot’n.
Gewoon deurbroezen.
‘Hé doe! Wat dust vanaomd?’
Hai klinkt as’n snötjong. Ik draoi mie om.
‘Hoeswark.’
‘O…’ Hai stapt op fiets. ‘Ik ook.’
Sara van Vliet
Pfft. Valt niet mee hoor. Pawi is geen Apie zal ik maar zeggen maar ik gun A.Dapie de rust (deze keer…).
Sara is een al wat ouder meisje dat graag haar rok wil laten zakken maar dit niet aandurft met een jonge jongen. Ze zal op deze manier altijd een wat ouder meisje blijven, ben ik bang.
Waar komt die fiets van Sara ( je rokt zakt af) ineens vandaan, vouwfiets uit haar rugzak ?
Ilona
Bedoel je dit programma ?
http://tvblik.nl/ik-vertrek/slowakije-camping-mark-en-margo-den-houting
Daar komt toch helemaal geen Frans in voor. Had je iets te veel gedronken, toevallig ?
Nou niet alles door mekaar hussen, mop!
Daar kom je alleen in Groningen-Noord mee weg.