Sjoerd Bronsgeest scoorde vorige week een ikje met een zogenaamd misverstand over de betekenis van met een dobbelsteen “het hoogste” gooien. Zijn zoontje, kleinzoontje, zusje of kleinzusje gooide de stenen namelijk met een harde tik tegen het plafond. Schaterdeschater? Of klinkt bekend? Kan. Het is een woordspeling die al minstens sinds 2008 vrijwel maandelijks ergens wordt gepresenteerd, waaronder vele malen op de ikjespagina van de NRC, alsmede op moppensites over domme blondjes en Belgen. Maar bij de NRC kom je er ook vandaag de dag nog moeiteloos mee op de achterpagina en achter de betaalmuur op het internet. Je zult er via Blendle maar voor betaald hebben. Geld terug laten storten – dat doen ze daar juichend – en andere dingen gaan lezen. Supersympathiek!
Blogbaas deze memoreerde desgevraagd en in alle bescheidenheid dat het blog vorige week maandag precies vijf jaar bestond. Dat wist hij omdat wordpress.com hem daarover een automatische felicitatie stuurde. “Happy Anniversary with WordPress.com!” stond daar in, en “You registered on WordPress.com 5 years ago! Thanks for flying with us. Keep up the good blogging!” Ja, best wel veel uitroeptekens. En vertaald naar het Nederlands zeiden ze dit: “Gelukkige verjaardag. U geregistreerde 5 jaar geleden bedankt voor met ons te vliegen. Houd omhoog de goede bloggen!“ Bloemen hoeft niet. Flessen wijn altijd welkom. Of gewoon een vriendelijk woord. Kijk maar. Dat zei de blogbaas ervan en er kwamen best wel veel vriendelijke woorden. En wat minder leuke, maar dat mag ook.
Verder ging het vorige week over het verschil tussen een koolmees in een header, een ijsvogel op het dressoir van Klare taal en een blauwborst van Jozephine Wortelboer. Dat bleek niet zo moeilijk te zijn. Een blauwborst is doorzichtig, vanwege de materiaalkosten. Een ijsvogel zou zich nooit in brons laten gieten, want dan wordt hij te zwaar en gaat misschien wel roesten. En een koolmees smaakt gevuld heerlijk uit de oven. Moet je bij de ijsvogel of blauwborst nog maar afwachten.
Het ging ook over Mondriaanjassen en -boxers, er werden er heel wat geshowcased door onze lieve lezertjes en lezeresjes. Quiz: welke van onderstaande kledingstukken zou Mondriaan nooit zelve hebben willen dragen en welke hangt in de kast bij Klare taal? (tekst loopt door onder de diashow)
Uiteraard kon een Bowie-ikje niet ontbreken, burgemeester Jan Hoekema van Wassenaar kon het niet laten en zond een mislukt mijmertje in, waarin niet de overleden zanger maar burgemeester Hoekema zelve centraal leek te staan. Pawi: “Die Hoekema lijkt me een ijdeltuit. Mag, kan, bovendien kan je er om lachen en daar gaat het om. Ook om dat protserige ikje. Brede glimlach, en slim getimed.” Luvienna kondige en passant aan: ” … een nieuwe aflevering van Mannen gaat zeker komen, maar nu nog even niet.”
Nou, het derde deel van het Marokkaanse reisverhaal van die andere sterschrijfster, Pawi, kwam er dus wel. En het zat vol met argan: arganbomen, argannoten, arganolie, argangeitenstront, argangeitenbraaksel, het zal je gebeuren zeg. En dat noemen ze dan vakantie.
“We zien geiten in de bomen klimmen om de noten te eten, ze varen er wel bij. Het gerucht dat de olie wordt gewonnen uit de poep van die geiten of uit hun braaksel kunnen we niet geloven.”
Ene Jan Derksen ging met een volgeladen twee-assige boedelbak achter de auto op zaterdagmiddag in het hartje van Amsterdam verhuizen en verbaasde zich over roodwitte paaltjes. Tja. Het leverde hem de hoon van velen, maar ook een ikje op, dat wel. Plopje: “Volstrekt ongeloofwaardig, een straat waar je niet in kan rijden. Even een sigaret opsteken & de brandweer bellen. Hoppa, ook weer geregeld.”
Verder zagen we een openbaarvervoerikje met een lollige conducteur, een vliegtuigikje met een lollige Amerikaanse steward, een glasbakikje, en een slijtersikje. “Niets is zo lekker als eau de vie” begon André Berends dat laatstgenoemde ikje. Laat dan maar, ja.
Riverside Blues kwam weer langs om te zeggen hoe oninteressant dit blog is – het heeft volgens hem de geur van Madurodam – en hij deed kond van zijn eigen veel grootsere avonturen, te weten op Facebook waarop hij een internationaal gezelschap ontmoette, waaronder een Roemeense geleerde (vermoeiende weduwe), een Amerikaanse prof op zoek naar een betere wereld, een stuk of wat artiesten van musea en internationale orkesten, een aantal mensen uit Zuid-Amerika, een Engelse dirigent en een paar Spaanse kunstenaars. En Riverside Blues dus, jongens wat een feest.
Het meest opvallende plaatje in Heer Rozenwaters Kunstrubriek was vorige week die van de Grote Kunstenaar, Zhang Xiaogang (zie het inleidende plaatje helemaal linksbovenaan), verder waren er wat werkjes van Ruud van Empel, Feininger en Paul McCarthy. Er waren vorige week geen opnames in de Eregalerij der Keigroten, ja, dat heb je weleens.
Onderbroekenmodel PoliePolie had ergens op een strand in Costa Rica haar ondergoed vergeten aan te trekken, en Plopje vierde dat buitenkansje met een serie contactadvertenties. De meest opmerkelijke volgen alhier integraal:
Gezocht: een heel lieve vriendin
die vanaf het eerste begin
alles voor mij over heeft
en daar niet bij overgeeft
Gezocht: een lekker stuk
die zonder veel te zeuren
alles laat gebeuren
tot haar en mijn geluk
Gezocht: vrouwen
de wanhoop nabij
waardoor zij zich aan mij
vast willen houwen
Tot slot van dit weekoverzicht de gebruikelijke bloemlezing van hoogtepunten van het blog van Bookmarkmijnboek elders op WordPress. Onder de titel “Tijd” schreef hij:
Ik word ouder.
Mijn ouder wordt kinds.
Dacht je bewust kinderloos te blijven.
Spot de tijd met de werkelijkheid.
Flarden uit De Wachtkamer.
Geheugenpoli.
Ruggenprik, MRI. Weggerukt uit de lunch. “De MRI gaat altijd voor!”
En ergens anders vraagt hij zich af wanneer er een goed werkende dictafoon komt die draadloos zijn uitgesproken gedachten rechtstreeks op zijn blog zal doen verschijnen. Laten we hopen dat dit nog een tijdje duurt.
Van ene Bertie – beheerster van het blog Bertjens – pikten we nog een fraai tussendoortje op:
Een zwart gedicht
een grof verhaal
een schunnig vers
dat zou ik heel graag schrijven
–
maar’k durf niet zo
want wie zegt dat
men mij niet in-
het gekkenhuis zou -lijven.
Mooi toch? Maar het intro wordt nu echt te lang. Ga nu gauw zelf proberen om wat ikjes te lezen, ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Of stuur een ikje naar de krant, je vindt vast het formulier wel ergens op het internet. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Mag met een fantasie-emailadres. Voor je het weet, kan jouw keigrappig of keiinteressant citaat volgende week ergens opduiken als een hoogtepunt van deze week. Nounou, da’s wel effe heftig hoor.
Alle 100 afleveringen van de historische rubriek waarin stelselmatig alle hoogtepunten van de afgelopen weken werden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen. 
Ja, dat waren tijden.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is gemaakt door Viktor Hanacek, hij noemde het treffend “Clean Wooden Workspace Desk Setup” en het verscheen voor algemeen gebruik op https://picjumbo.com. Fijne mensen daar!
Bas van Vuren, aangenaam 
En wij feliciteren Plopje met het behalen van de 200e reactie op deze draad. Voorwaar, een gebeurtenis van formaat.
201
Dat was ik, Bertie. Het gaat hier soms razendsnel. Jij staat nu op 203.
Laatstelijk nog wat rondgelummeld bij lummel? Mooi recept van NNN voor lobbige dressing over groene blaadjes. Sla.
En dit is 205, het is niet anders.
Dit is 335.
Als het ergens anders had gestaan.
Dit zou zomaar eens
206207 kunnen zijnIk wist het, Luvienna zit er bovenop als Tom Poes. Wanneer draag jij eigenlijk die (prachtige) Bommel Jas?
Ik had ‘onthouden’ niet aangevinkt, anders was ik 200½ geweest.
Nooit, pawi, het is een kijken-jas, niet een dragen-jas.
En nou ik eraan denk, ik heb hem al een tijd niet meer gezien. Straks maar eens in de opslag gaan zoeken.
En is de blogbaas al driftig aan het componeren voor het intro van morgen, klokslag 13.00 uur?
Ideetje voor de blogbaas: een half lepeltje voor Bertjie?
De blogbaas zit lekker te teran yakki’en in een etablissement en ziet het leven zonnig in, terwijl de schijfkes champignon aan een belendende tafel door de lucht vliegen, maar het intro somber. Gaat het er van komen? We zullen het zien, mede afhankelijk van de sake die gaat stromen. Hoppa! Weg nu met die groene thee!
Je kunt zien dat de blogbaas een schrijver is, hij gooit er meteen een cliffhanger in.
Vindt het gezelschap het wel prettig, dat de blogbaas zich in haar gezelschap met zijn virtuele publiek bezighoudt? Of zit je daar in je eentje te smikkelen?
@pawi 17:40
De postcodeboeken ken ik nog niet allemaal uit het hoofd. De kringloop moet nog even geduld betrachten. Sorry.
Maandag 25 januari 2016
Mr Robot
Met mijn vrouw kijk ik naar de eerste aflevering van een serie over een hacker. We zien de hacker rap typen op een laptop terwijl zijn voice-over vol met afkortingen als IRC, DDoS, TOR-netwerk en DNS wordt ondertiteld. „Kan je het volgen?”, vraag ik terwijl zij haar aandacht over de beeldschermen van haar smartphone en de tv verdeelt. „Nee, maar uit de muziek maak ik op dat het nu wel heel spannend moet zijn wat er allemaal gebeurt.”
Gijs Molsbergen
Kun je het volgen, zucht.
Waarom vermeldt Gijs dat hij de serie met zijn vrouw kijkt?
Ik weet niet wat Gijs en de NRC hiermee willen zeggen. Dat hij het wel en zij het niet kon volgen en waarom dan wel? Of niet? ’t Is ook veel te vroeg voor een ikje, laat maar waaien, het ontbijt roept.
Gijs vergist zich vermoedelijk, dat soort mensen heet toch rapper?
Wachten we in angstige spanning de het rapport van de baas af. Wie krijgt er een laatste waarschuwing en wie mag bij hem nablijven? Je weet het maar nooit, het is altijd weer angst, hopen en beven. Hij lijkt overigens ook een beetje in de war, met zijn Teran Yakki. Dat heet toch chinezen?
Teringjakkie, Plopje, doe je bij de Japanner. Speciaal voor toeristen – en dat is iedereen buiten Japan – vertonen de teringjakkiekoks niet alleen hun eeuwenoude kunsten qua hakken en snijden, staande aan hun fornuisje met de eters eromheen geschaard, maar werpen ook champignons en stukjes gebakken ei met een pisboogje in hunner gezicht. Als toerist toehapt en vangt, dan is algehele hilariteit zijn of haar deel.
Maar het is gezellig en keilekker en leerzaam. Hoe zo’n man een gamba pelt met een mes en een vork, dat zou ik zo graag ook kunnen. Laat staan het ritmisch hakken en bakken der gebakken rijst, hiertoe behoort ook het hoog opstapelen van een aantal rauwe eieren. Mijn torentje zou geen drie sekonden blijven staan. Maar goed, ik kan dan weer Nederlands schrijven en hullie lekker niet.
Het intro is na thuiskomst in de luxe hotelkamer geschreven terwijl tafeldame zich heerlijk knorrend telkenmale omdraaide in het bed met de duizenden kussens. Dat, lieve lezers, heb ik allemaal voor jullie over. Maar het intro is navenant mild geworden, veel complimentjes en citaten, twee lepeltjes en een (schrijve: 1) ikje, het is niet anders, daar moeten we het met z’n allen meedoen vanmiddag.
@Apie
Inderdaad, het is zeer vermoeiend aan te moeten zien hoe zo’n Japanner zich uitslooft. Dan moet je ondanks het geknor toch lekker geslapen hebben.
De terugkeer van mijn ❤ Blondje ❤ doet mij zeer veel genoegen. De week begint heerlijk. Overmorgen is zij jarig. Zorg jij voor slingers & gebak? Ga alsjeblieft mijn dag/week/jaar/leven niet verzieken door ongevraagd mee te delen dat dit een ander blondje is.