Bij ons staat op de keukendeur (110)

“Middenin de nacht schoot een NRC-stagiaire recht overeind in haar bedje, want ineens herinnerde ze zich dat bij het plikken en knappen van de Ikjesinzending een zinnetje was weggevallen dat ze nog moest toevoegen.” Dit spannende verhaal van Luvienna kon nog weleens uitgroeien tot een heuse thriller in vele afleveringen. Er kwamen ook dronken autochtonen in voor, dus veel politiek keicorrecter kan zo’n beginnetje niet zijn. En dat wil je hebben als blogbaas, dan gaan de inzendingen komen. Ben benieuwd! Lees het hele ding hier. 

Blijdorp, flamingo’s, minuscule krentjes, Zwitserse bejaarden die van een wip tuimelen

Maar eigenlijk ging het over heel andere dingen vorige week hier op het blog. Tuurlijk, een beetje over de ikjes, maar toch vooral over carnaval, Blijdorp, flamingo’s, minuscule krentjes, Zwitserse bejaarden die van een wip tuimelden, en een man die 888 kinderen verwekte bij 504 vrouwen (en daarvoor van wetenschappers op zijn donder kreeg, want hij had datzelfde aantal ook bij een stuk of 100 vrouwen kunnen bereiken als hij maar meer had gecopuleerd). Dat en nog heel veel meer, daarover gaat het hieronder. Kijk maar mee:

Eerst maar eens dat carnaval. “Bij ons staat op de keukendeur, het is niet altijd rozengeur, en mijn vader schreef op het behang, lekker is maar ene vinger lang”. Wie kent de tekst niet, het mooiste carnavalslied ooit geschreven in de Nederlandse taalomgeving en ver daarbuiten. Of die tekst nog steeds op die deur staat, dat vraagt intussen niemand zich af. En al helemaal niet of dat behang weggegooid kon worden, wij denken het wel, en wij denken zelfs dat ons moeder kei maar dan ook keikwaad is geworden. Nou, hos maar even dan, je kunt gewoon doorscrollen onder het luisteren en besef: de tekst loopt nog keilang onder de video door.

Ja, valt niet mee, hossen en scrollen tegelijkertijd hè? En hoppetee, nog maar eentje dan, een wel heel actuele gouwe ouwe van Koot & Bie, “Mag ik uw genitaliën toucheren?“, een tekst die nu schokkender is dan toen. Wij vonden het pareltje op een belendend sympathiek en inspirerend blog. 

Maar we moeten door, die hele vorige week moet nog worden teruggehaald. Over die schijtbekreiger, de Filippijnse oriolen van een wandelaar met een hulpstuk, en het beste krekje van Ikea hebben we het niet meer, maar het ikje van Kees Kruyswijk bij de Hema verdient een vermelding. Kees stond daar immers in zijn scootmobiel, bij de vitrine met vlaaien, en werd over het been geaaid door een meisje van drie. Prachtige belevenis! “Dit is een mooi ikje”, zei Pawi ervan, “allerlei gevoeligheden komen hier aan bod. De man die het kleine meisje bijna niet durft aan te kijken, het peutertje dat iets doet wat vast niet mocht, de wielen met de nutteloze benen erboven.”

Ene Annick Driessen beschreef een onduidelijk voorval over een groep “emo’s”, en over de kekke laarsjes en ditto sjaal die ze op een dag droeg. Tja, we hebben allemaal weleens geen inspiratie en dat geeft helemaal niet. De meeste mensen sturen dan niets in.

Pien Kooy, nota bene een docent Nederlands, schreef een opstelletje waar een op drift geslagen ex-Kamerlid niks bij is. Het ging over een dierentuin, omgegooide tafels, weglopende leerlingen, een k** juf, “KFC lonkt”, kortom geen touw aan vast te knopen. Maak er maar chocola van in plaats van kip met een hoop frituur.

Gelukkig hadden we wat te vieren. Ad Hok ging er met de 100e reactie vandoor en bijna even feestelijk: Ilona was weer eens op 6 februari jarig, het begint een patroon te worden. Gefeliciteerd jullie kanjertjes van me. Of miniscule krentjes, zoals de nieuwe (ahum) reageerder Buitenlander zou zeggen, ware dit tenminste zijn Facebook met nog veel spannendere mensen en voorvallen.

Over spannend gesproken: het blogmanagement kondigde aan dat na jarenlange onderhandelingen eindelijk een overeenkomst met Mopperkont kon worden gesloten. Binnenkort verschijnen er hier dus verhalen van zijn hand. *hoezee icoontje* En *echt, die tuinenspecial komt er ook nog wel icoontje*

Nog zo’n video die niet in de vergetelheid mag geraken werd geplaatst door de blogleiding: het is er eentje van 14 Zwitserse oude mannetjes met stokken die tijdens een wandelvierdaagse het plan opvatten om een groepsfoto op een boomstam te maken, een boomstam die horizontaal als wip ergens in een bos ligt. Hij ging viral zoals dat heet en tot uit Thailand kwamen de condoleanties binnen. Je hoort dan ook “haast de heupbotjes knappen” merkte Luvienna op.

En Heer Rozenwater heeft hem al vele malen afgespeeld, vooral om te achterhalen “waarom bejaarde nummer 6 valt”. Ook de door merg en been gaande kreun op het einde vraagt erom om vele malen en f****ing loud afgespeeld te worden. Hebben wij althans wel gedaan, hier op het kantoor van A. Dapie Community Communications.  Hier komt ie, mag hossend worden afgespeeld, maar wel graag de pet af.

Klik op het plaatje of hier.

Of Paul de Leeuw en Eva Jinek dit nog allemaal wel zouden volgen, vroeg die Buitenlander zich af, verwijzend naar het feit dat deze kanjers geabonneerd zijn op onze tweettijdlijn, evenals Vrij Nederland, Mens & Gevoelens, Arthur Japin en nog een hele hoop keibelangrijke andere mensen en tijdschriften dat zijn. We weten het niet, Buitenlander, maar we denken het wel. Jouw Facebook hebben ze wellicht ook al gevonden? Laat het ons weten.

Pawi deed de suggestie om de volgende MeetYourApieMatesMeeting (MYAMM) te houden in diergaarde Blijdorp. Er is daar een groepskorting van drie euro mogelijk, voor groepen van meer dan 20 personen, en ook begeleiders van gehandicapte personen komen er voor een schijntje in. Luvienna zei onmiddellijk: “Om niet al te krenterig te zijn wil ik wel de begeleider vanaf 13 jaar van een gehandicapte zijn. Moeten we alleen nog een vrijwilliger voor de gehandicapte hebben. Of hoeft die niet per se met de begeleider mee?”

“Nou, Lars deelde even het gevoel van aso’s onder mekaar.”

Lars Croese had een ontmoeting met Jaap van Zweden in een bloedrode Alfa met open dak. “De chauffeur, kalend met brilletje, kijkt schuin op, frommelt wat aan de flippers op het stuur, en geeft gas. Volgas. Oorverdovend, een totale kick, brullend en naknetterend. De straat en de volle terrassen in een seconde gekaapt.” schreef hij gnuivend. Treffend commentaar van Robbie’s fiets met geheim motortje: “Nou, Lars deelde even het gevoel van aso’s onder mekaar.”

Heer Rozenwater plaatste in zijn Kunstrubriek plaatjes van spekkoek, een opgerolde volkswagen, een vaas met bloemen, een toeterzatte mevrouw met hoofddoek, en kweet zich derhalve ondanks tijdgebrek van zijn plicht. Blogbaas moest de kunstpaus wel lichtjes op de vingers tikken om escalatie te voorkomen. Hij plaatste een selectie van foto’s van ad.nl, die keigoeie krantensite die je ook kunt lezen als je de botte betaalmuur van de NRC beu bent. Een gekko in een stronk broccoli van de Albert Heijn, een feestend model van de Victoria Secret met een slagroomspuit, en een verhongerd zeeleeuwtje in een visrestaurant, waren de rijke oogst.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Heer Rozenwater: “Denk even aan het immense heelal met al die sterren en melkwegstelsels, dan kun je het allemaal wellicht wat makkelijker relativeren.” Dat gaan we natuurlijk proberen.

Uitbundig gebulderd hebben we bij de Zondagse Video die de sympathieke schaak-, vrouwen- en internetfluisteraar vervolgens plaatste, over een Middeleeuwse Helpdesk:

Op Plopjes dichtblog bleef het akelig stil, slechts een stuk of vier (schrijve: 4) nieuw grafschriften en een stuk of twee (schrijve: 2) reacties vielen er te noteren en da’s niet veel, mensen.

Nou ja, en het hoogtepunt van vorige week was natuurlijk het langverwachte vierde deel van Pawi’s Marokkaanse reisverhaal. Dit fraaie deeltje gaat over Hassan en de paarden, getiteld “Zo iemand gun je alle goeds”.  Er kwam ook nog een levensgenieter in voor die 888 kinderen had verwekt bij 500 vrouwen. Het hadden er 1171 kunnen zijn als hij maar beter zijn best had gedaan. En bovendien had hij veel te veel vrouwen verbruikt. Ja, zult u zeggen. Nee, zeg ik. Het hadden er nog altijd 65-110 moeten zijn, volgens wetenschappers die hier een heus computermodel en dito publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift aan hebben gewijd.

Bertie: “Kwaliteitsverhalen zijn nooit weg, ze verheffen je dromen wanneer je tijdens het lezen in slaap valt.” “Dit smaakt naar meer”, zei Ilona. “Weer een prachtig verhaal van pawi, met goeie foto’s” (Bertje). Klare taal: “Weer een bijzondere inkijk in een wondere wereld vol mythische verhalen.” Luvienna: “Mooi verhaal, mooi verteld, en mooie foto’s.”

En ook ene Flappek oftewel onze good old Afzender wist de weg naar het blog weer eens te vinden (eerste keer in 2016): “Leuk Pammie, ik heb het, met jou achteraftoestemming, ff gekopieerd en ga het nu, in mijn favoriete berghut, op mijn gemakje lezen.” Oftewel: alom lof voor de nieuwe aflevering, ik denk zelfs van fan van het eerste uur, v/h Timmerark, maar die verkiest momenteel het twitteren en het schrijven in zijn dagboek en dat mag en kan natuurlijk.

Dus vanaf deze week deel ik aan het einde van het intro wat spannende dingen uit mijn thuisomgeving.

Voordat we naar de aftiteling gaan nog even twee fotootjes. Da’s voor de nieuwe rubriek “Bij Apie thuis“, in het leven geroepen, althans qua pilot, vanwege de vele vragen die mij al jaren bereiken in de trant van “Kom Apie, vertel eens wat over jezelf”.  Het is inderdaad waar, die intro’s gaan altijd maar over de reageerders, en nooit over de blogbaas zelve. Dus vanaf deze week deel ik aan het einde van het intro wat spannende dingen uit mijn thuisomgeving. Dingen die me opvielen, dingen die me bezighielden. En de foto’s zijn authentiek door blogbaas zelve genomen, in zijn thuisomgeving, tijdens of net voor of na het schrijven van dit intro. Puurder kan het dus niet. En kwetsbaarder ook niet, dus ik vraag met name de zeloten om terughoudendheid in hun commentaren.

Welnu, het eerste ding was de Glenmorangie Lasanta 12 years old.  Omdat de gewone Glenmorangie (die van 10 jaar oud) op was had ik bij mijn stamslijter (in Scheveningen) als uitzondering die van 12 jaar gekocht. Was een stuk duurder, maar ja, de slijter zei dat die “veel zachter” was. En dat kon ik me voorstellen, het spul gaat na tien jaar nogeens twee jaar door liggen sudderen in ouwe sherryvaten. Groot was dan ook mijn teleurstelling dat de Glenmorangie 12 scherper smaakt in plaats van zachter. Scherper!  Als een gewone goedkope fles whisky uit je studententijd! Jekkie bah nog eens aan toe zeg.

Het tweede ding dat me dit weekend overkwam is dat de huidige in gebruik zijnde rol toiletpapier nu toch wel bijna op aan het gaan is. Spannend? Ja spannender dan jullie denken. Want het was nieuw toiletpapier met tekeningetjes. Toen ik het pak kocht dacht ik natuurlijk dat elke rol hetzelfde was, dus ik wist gewoon zeker dat na de lieve eskimootjes voor hun iglootjes van deze rol de volgende 7 rollen  ook allemaal eskimo’s en iglo’s zouden hebben. Nou nee dus. Kijk maar eens wat er op de volgende rol klaar staat, besneeuwde kerstboompjes en close-ups van sneeuwvlokken! Ik moet eerlijk zeggen dat ik nauwelijks kan wachten totdat ik die nieuwe rol kan ophangen. Maar ja, ik hoef maar één (schrijve 1) keer per dag, en soms niet eens thuis. Ergens rond woensdag of misschien al wel eerder wordt het groot feest in het kleinste kamertje van huize A. Dapie.

Goed, dat was het dan. Ik zou zeggen: hou nu maar helemaal op met hossen, het is echt genoeg geweest. Ga in plaats daarvan in een rustig hoekje zelf proberen om wat ikjes te lezen, ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Of stuur een ikje naar de krant, je vindt vast het formulier wel ergens op het internet. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Mag met een fantasie-emailadres. Voor je het weet, kan jouw keigrappig of keiinteressant citaat volgende week ergens opduiken als een hoogtepunt van deze week. Nounou, da’s wel effe heftig hoor.

Alle 100 afleveringen van de historische rubriek waarin stelselmatig alle hoogtepunten van de afgelopen weken werden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen. Ja, dat waren tijden.

Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.

Featured image (helemaal hierboven) is gemaakt door iemand van de Vereniging Vrienden van Blijdorp, die het blad Blijdorpgeluiden uitgaven, en misschien nog wel. Surf naar hun website en wordt lid. Doe het nu maar meteen, anders vergeet je het.