Het ging vorige week over de vraag hoe je een wc-rol hoort op te hangen: met het papier achter- of voorlangs? Alsof de uitvinder – S. Wheeler – zijn werktekeningen voor de kat zijn viool had gemaakt. Ook een gezaghebbende Amerikaanse website, een solide VN-organisatie – de WTO – en keiharde statistieken mochten niet baten. Niemand bleek onder de indruk van het feit dat 70% van de mensen de voorkeur heeft voor de voorlangsmethode (bijbehorende persoonlijkheidstrekjes: georganiseerd, dominant, wil graag uitblinken) en 30% van de mensen voor de achterlangsmethode (persoonlijkheidstrekjes: artistiek, rustig, betrouwbaar).
Nee hoor, de reageerders op deze site hadden voor hun meningen geen feiten nodig. Lummel wond zich er het meest over op en bleek zelfs een militant te zijn: “Mocht ik de rol verkeerd zien hangen bij vrienden en bekenden, dan draai ik hem om” zei hij strijdlustig. Ook Pawi, Luvienna, Plopje, Ad Hok, Indra, Ilona en Klare Taal lieten zich niet onbetuigd. Afgezien van gebruiksgemak, hygiëne, tradities, opvoeding, of je een kat hebt of niet, en de al dan niet vriendelijke en open uitstraling ging het ook over de kant waar de plaatjes zitten, die wil je immers zien tijdens de zit. “Mag je je met een reetje vegen?” was de vraag in huize Dapie. Sommige dingen kunnen beter niet zichtbaar zijn.
Wat darmflora met je kan doen. Met wat wij allemaal elke dag achteloos doorspoelen.
Het ikje over Mary Stuart, geschreven door Mirjam Vosmeer, werd in ieder geval door deze discussie straal genegeerd. Ook een ikje van Nynke Akerboom over jolige carnavalsgangers in de trein naar Oeteldonk kwam er niet helemaal uit. En moeiteloos schakelde Pawi ook nogeens door naar de voordelen van de poepdonatie (liefst door de neus): “Ik vond het toen en vind het nu een geweldige ontdekking. Wat darmflora met je kan doen. Met wat wij allemaal elke dag achteloos doorspoelen.”
Liever hadden onze reageerders het over wat ze op hun boterham hadden of ernaast of in plaats van. De community blijkt een onvermoede smikkelaarsbende te zijn. Kijk maar eens wat ze met z’n allen in een paar dagen wegkaanden: bruin bolletje met ham d’rop, een paar crackers, een Max-Havelaarbanaan, een appel, een pruimenpunt, een klein zacht schimmelkaasje, een handje pecannoten, water, penne, uiensoepje, Singbulli Oolong thee, mie, gamba’s, sjalot, knoflook, gember, kikomansaus, sesamolie, twee bruine boterhammen met niks, kopje koffie, een gebakken eitje, gesmolten kaas, speltbrood, 2 mandarijntjes, Dolce Gusto Grande, 
oploskoffie van Buisman (cappuccino), tomatenbroodsalade, ham van de PataNegra’s, een bolletje kauwgom, wat uitgeschudde broodkruimels uit de tas, een armleuning uit de tweede klasse van een internationale trein (dus goed gemasseerd volgens Pawi), witlofsoep met spekjes, een vogelnestje (gehakt met een heel gekookt ei) met een soort peterseliepuree, Namring 2nd flush SFTGFOP1 (voor de nitwit: dit is ook een darjeeling thee, alleen niet zo lekker als de 1st flush), witlofsalade met aardappel, een glas karnemelk, foie gras, magret canard, prima rood wijntje, een reep chocola van meelwormen,
Bertje scoorde de 100e reactie en ikzelve de 200e, tja, als het eenmaal lekker loopt, dan vliegen die lepeltjes er weer uit, mensen!
Ik noteerde ook nog behoorlijk wat deskundig commentaar over het Correspondentendiner, waarin Rutte en Dolf Jansen een zaal vol BN’ers, journalisten, Gordon en een vrijgezelle tafeldame Halina aan de uitbundige schaterlach probeerden te krijgen. Lukte niet helemaal. Een enkeling vond de nabespreker Herman Pleij (emeritus hoogleraar historische Nederlandse letterkunde) bij Jinek veel grappiger: “Je moest eens weten wat ik allemaal uitvrat voordat ik bekend werd … daar zit er een … en daar …. ” Ook ging het nog even over Arjen Lubach, die volgens Heer Rozenwater beter een voorbeeld aan Stephen Colbert zou kunnen nemen dan aan Jon Stewart.
Maar nog altijd was er dus geen besprekenswaardig ikje. Ook die van Keetje IJff over grapefruits in de wasmand van haar doodzieke moeder kreeg de handen niet op elkaar. Evenmin als die van Vivian van Piggelen over een tentoonstelling van Yves Klein.
Afzender trapte een open deur in over de “beoordelende schrijfmans” die zoals bekend met Grote Zaken bezig is. Ik hoop de link naar het nieuwe blog van deze ex-reageerder uit Brussel – waarin deze naar verwachting zijn sfeervolle en humoristische persoonlijke afrekening met zijn gristelijke verleden zal herpubliceren en voortzetten – binnenkort te geven. Roosje weet er vast meer van, want hij is behoorlijk stil.
Nee, dan Letterzetter! Die kwam magistraal terug na zijn val, zijn TIA en zijn epilepsie en laat nu zijn bed “gezellig kraken” met een v/h platonische vriendin. Hij blogt daarom tijdelijk wat minder. Alsof dat allemaal niet samen kan. Kijk naar blogbaas dezes, de stukken vliegen er regelmatig van af, toch peurt deze er zelfs na een intensief Valentijnsweekend in the city of love weer een prachtstukkie uit.
Volgens Pawi schrijft ook onze ex-schrijver en twijfelaar BookMarkMijnBoek nog heel wat “literatuur over wat ook prachtig en waargebeurd of waargedacht is.” Onze sympathieke wouldbe bestseller auteur schrijft inderdaad naar schatting een stuk of drie dagboekvelletjes per dag over uiteenlopende onderwerpen vol, zo leert een vluchtige blik, en wij hopen voor hem en zijn vriendin dat het bed desondanks blijft kraken.
Qua ikjes bleven we vergeefs hopen. De dag voor Valentijn moest het ikje natuurlijk over de romantiek gaan. Merel van Ommen (op zich toch een naam om verliefd op te worden) had in een café een “liefdessollicitant opgeduikeld” , die bierflesjes opende met een “oldskool Nokia 8210“. Als je je date zo noemt, dan verdien je het dat je bed zonder geluid blijft, Merel. Bertje merkte op: ” Hmm, dit ikje zou leuker zijn als bleek dat de sollicitant de werktijdsmartphone voor het openen van bierflesjes gebruikte.” Ja, ook dat kan natuurlijk. Maar wellicht had de schrijfster veel stoutere dromen over wat de sollicitant met het mobieltje zou kunnen uitspoken.
De Wandelaar met hulpstuk ging intussen stug door met het uitgebreid testen van dingen. We zagen wat ongesorteerde foto’s voorbijkomen, een verhaal over een nieuw sociaal medium, “Facebook“, wat uiltjes, en een tweetal tangovideo’s, waarvan de eerste hieronder volgt [en de tekst loopt daaronder nog even door natuurlijk, het zou een raar einde van dit stukje zijn]
Kijk goed, want deze video plaatste de reageerder “eenmalig”. Het reageren op al dit moois gaat wel komen, denken we. Men moet vermoedelijk nog even wennen aan deze geheel vernieuwde Riverside die zijn vinger eindelijk uit de groef van de grammofoonplaat gehaald lijkt te hebben.
Ene Verplicht Veld debuteerde op de site met “Lomp, voorbijgestreefd, en bijna failliet. Zo ben ik.” Reageerders van het eerste uur herkenden deze reageerder, en ook bij blogbaas dezes ging er een piepklein belletje rinkelen, maar verder kwamen we nog niet, temeer omdat voormelde VV vervolgens vlug vertrok. Vreemd!
“Kies uw kist met uw volle verstand, voor onze kist maakt u zich van kant.”
Plopje rijmelde weer verder aan zijn Grafschriftenreeks, tot vrijwel algemeen genoegen. Bertie verzuchtte verheerlijkt: “Je zou er dood voor willen gaan om deze grafschriften te krijgen 🙂 ” Het L’ste Grafschrijft is deze week in zicht. Houd het nummer van Korrelatie s.v.p. bij de hand: 0900-1450 (maandag t/m vrijdag van 9.00 tot 18.00, 15 cent per minuut). Naar aanleiding van een ikje over rijmende scholieren over doodskisten (auteur: Robert van Atten) plaatste onze Plop ook zelf een serie reclameslogans, zoals deze: “Kies uw kist met uw volle verstand, voor onze kist maakt u zich van kant.”
Heer Rozenwater bood in zijn Kunstrubriek een aantal toch wat vage plaatjes aan, onder andere van James Abbott McNeill Whistler, ja die man van die vlinder met die wespenangel, en een beeldengroepje uit een parkje ergens, een merkwaardig tafereeltje waarin een poney volgens Luvienna “iets eigenaardigs ruikt” in het kruis van zijn baas. De meest geslaagde was nog een op Bill Cosbey gelijkende Maori uit New Zealand met zijn kleindochter. Wij feliciteren Ilona met de winnende kop.
Wil je deze week ook lekker aan dit alles gaan meedoen? Ga dan wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Of stuur een ikje in, je vindt vast het formulier wel ergens op het internet. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Mag met een fantasie-emailadres. Voor je het weet, kan een citaat van jou volgende week worden aangehaald als een hoogtepunt van deze week.
Alle 100 afleveringen van de historische rubriek waarin stelselmatig alle hoogtepunten van de afgelopen weken werden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen. 
Ja, dat waren tijden.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is van E+N Photographies, een duo Franse fotografen, zie www.instants-photo.com en unsplash.com. Merci les mecs!
Bas van Vuren, aangenaam 
Mooi weer, Apie. Hier, bedoel ik. Maar buiten is het ook mooi weer.
Ja, de ikjesbesprekingen sterven uit. Ligt het aan de Ikjes? Die waren altijd al meestal zozo. Is het de tijdsgeest? De Apiegeest? Ik weet het niet. Maar een draad met de dagelijkse genuttigde maaltijden, dat zou wel leuk zijn. En die dan naast de draad zetten van de tuinenspecial. 🙂
” …toch peurt deze er zelfs na een intensief Valentijnsweekend in the city of love weer een prachtstukkie uit.”
Daar is geen woord teveel mee gezegd. Mooie roos ook, kleurt goed bij de gordijnen.
Mag ik nog wat vragen? Zo ja: die Mopperkont, had die niet een verhalenreeks aangekondigd? Zo nee: niks gezegd.
En Bmmb heeft vier hoofdstukjes getiteld “Het Verhoor” gepubliceerd, maar hij lijkt er weer mee op te houden. Ik blijf het wel volgen.
Heel goed, Apie. We modderen gewoon door.
Dank pawi, ja, rood zie je nog keiveel in Parijs. Donkerrood vooral, schijnen ze mooi te vinden 🙂 Deze roos kwam uit Lafayette, de parfumafdeling, say no more icoontje.
De verhalenreeks van Mopperkont is inderdaad in voorbereiding, een aantal afleveringen is zelfs al binnen en wacht op redaktie en layout.
Qua BMMB, ik zie op de keisympathieke en lichtelijk onoverzichtelijke site een hele hoop voorbij komen in no particular order. Er zitten prachtige of op z’n minst fascinerende flarden tussen, ze gaan overal over, veel over de schrijver zelve, de politiek, boeken, dingen die hij op de TV ziet, de schrijver als centrum van het heelal, en da’s prima natuurlijk. Voor lezers zoals ik met weinig tijd (met een baan of een druk sociaal leven) is het soms wel wat veel allemaal.
Het Verhoor zegt me niets, ik ga vanavond weer eens kijken. Ik meen me te herinneren dat hij al jaren een Detective wilde schrijven, dat een Waarzegger hem dat ook heeft voorspeld, en daar lijkt deze titel op. En ermee ophouden, al na vier afleveringen, dat is helaas typisch voor hem. Vandaar dat ik hem een twijfelaartje noem. Zijn hele vroegere site heeft hij gewist, en ook hier moest de Burnout ineens van de site.
Afgezien van talent, schrijfvaardigheid en een sterke wil (dat heeft hij allemaal) heb je voor het schrijven van verhalen en bestsellers nu eenmaal ook een ijzersterke zelfdiscipline nodig. Dat laatste heeft hij misschien niet. Of hij is gewoon te nieuwsgierig naar alles en nog wat, en kan zich niet concentreren. Kenmerk van genialiteit hoor.
Je hebt ook een goede gezondheid nodig natuurljk, we weten uiteraard niet hoe dat zit bij hem. In het verleden zat hij nogal eens in ziekenhuizen en onder de morfine. Ik hoop dat alles goed met hem is en gaat, op twitter is hij in ieder geval nog heel veel te vinden, daar kun je het 140 tekens doen, je flatst het erop en dat was het dan. Ook leuk, ik doe het zelf ook als ik geen zin of tijd heb voor het langere werk.
Als het bed maar blijft kraken, da’s belangrijk.
Ik heb vandaag gelunched met een appel, een zacht kaasje (zo’n brie/camembert gevalletje maar dan uit de supermarkt, het was het enige dat ik in de gauwigheid uit de koelkast kon meenemen) en een halve liter kraanwater. 😦 Ik heb nu dus keihonger, maar ik beheers me. Qua DSR, mochten die Grote Zaken minder voorspoedig gaan, dan zijn de verhalen uiteraard ook hier welkom, zijn ze altijd geweest. Mits hij Gilles de la Tourette thuislaat natuurlijk
Hoera hoera hoera, liken lukte.
Ik zie dat er weer gegeten wordt, krijg je daar van die mooie en uitgebreide intro’s, gedichtjes en vervogverhalen van? En wat moeten ikjesbedenkers dan eten?
…vervoLgverhalen….
Prima Bertie, vergeet ook vooral niet om net boven het liken vijf (schrijve 5) sterren te geven, daar houden we van, daar doen we het voor. Ikjesschrijvers mogen eten wat ze willen.
Niet gezien, te druk met het abc. Komt goed.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Doodsdozen.
Hoe kun je een plaatje in het reactieveld zetten?
Gewoon de URL plaatsen, desnoods via tinypic even oploaden. Komt hij niet direct door, dan doe ik dat achteraf.
Zorg ervoor dat je link op een nieuwe regel begint. Dit geldt ook voor video’s.
dinsdag 16 februari 2016
Muggen
De film Beyond Sleep, naar het boek van W.F. Hermans, draait in de Balie in Amsterdam. Ik ben er voor het eerst en vraag me af of het geluid uit die paar luidsprekertjes een beetje zal klinken. Dat valt mee: het zoemen van de muggen klinkt zo echt dat ik de neiging krijg om me heen te slaan. Gecombineerd met beelden van de door muggen getergde hoofdrolspeler, zorgt het zelfs voor jeuk. Na afloop van de film valt mijn oog op de wand achter mijn stoel. Daar zitten vijf steekmuggen die zich tegoed hebben gedaan aan de bioscoopbezoekers. Hermans had gelijk: we zijn op aarde om de muggen te voeren.
Christiaan Both
Noot meer slapen.
Ik merkte eerder op dat het literatuur museum on-line is.
Met focus onder meer op deze titel.
Ik moet mij wel heel sterk vergissen als de zich Pawi noemende reactant, daar ’n wel zeer sterke inhoudelijk, presentatie, integraal zeg maar, op Draties plaatste.
Zulke commentaren kom je niet zo vaaak tegen.
Haar observaties over de J. Bosch tentoonstelling als bekend nu in Den Bosch? Zou Pawi daar net zo stoer uitkomen?
Neen, ik plaats haar tekst niet hier, dat mag ze zelf doen.
“De portier is ’n invalide”. Herkent u de zin? Vast. Zo begint Hermans.
Schitterende vertelling. Hermans was geen meeloper. Dreef velen tegen zich in het harnas: Uitgever, lezers, ’n enkele gelovige.
Dan zijn er de 2 reizen naar het verre noorden. Hermanns, houdt ’n dagboek bij, fotografeert. Na de reis gaat hij schrijven.
“Nooit meer slapen” staat als ’n huis.
Nevil Shhute Onthe beach heeft ook zo’n ingebouwde spanning.
Beide boeken , daar heb ik van genoten.
@Apie: bedankt. Straks uitproberen.
Nou, Christiaan die beleeft avonturen zeg! Is die Hollander die door een tijger werd aangevallen niks bij. Muggen! En ohhhh, wat actueel. Het komt nu wel erg dichtbij. huiver icoontje
En natuurlijk hebben we ook beeld. Zo moeiljk is dat niet, even een Youtuubje er bij googelen. Het zijn keimooie beelden, ietsje minder rauw dan de Revenent, geen beren, maar muggen dus. En nooit meer slapen …
Christiaan kent & ziet het verschil tussen steekmuggen en ander soorten muggen. Dan zal hij ook wel weten wat het verschil in smaak is. Om nog even een andere draad op te pakken. En in Nepal moet je ook niet op tijgers gaan jagen, dat doe je in India:
Op aanraden van Pawi ook even op het belendende blog gekeken, mooi kiekje van onze exreageerder aldaar:
In Haarlem kun je ook last hebben van muggen.
Voor Anders Paulson, die me maar niet uit zijn hoofd kan zetten.
Hier zijn ze bezig (in Rotterdam, november 2015) om de tentoonstelling in Den Bosch voor te bereiden. Er wordt zorgvuldig gerestaureerd, zie je?
Bertie, last hebben van maar er benne ook leuke bij hoor! Ik kan het weten say no more icoontje
Dat doet me deugd 🙂
En we wachten nu op je eerste fotootje!
Deze had ik voor Heer Rozenwater in petto, maar hij plaatste net op zijn tijd een serieus kunstplaatje. Daarom maar hier, want het is te belangrijk om ongeplaatst te laten. In een Australisch meer spoelde dit beest aan, een kruising tussen krokodil en dolfijn, brr icoontje, die zie ik toch niet gauw door een hoepel springen.
Bron: het AD, © Facebook/Ethan Tipper, moet u ook eens heengaan!
woensdag 17 februari 2016
De Tuin der Lusten
Op zondagmiddag met het hele gezin naar Jeroen Bosch. De natte sneeuw trotserend betreden we het Brabants Museum. Aan mijn dochter Jasmijn leg ik uit dat de schilder heel veel fantasie had. En prachtige schilderijen maakte over de hemel en de hel. En dat de mensen daar in de Middeleeuwen veel mee bezig waren. Ze is gefascineerd door alle fantasiedieren. Ze is niet de enige. Een oudere vrouw naast me fluistert bij het bekijken van De Tuin der Lusten: „Wat jammer dat veel van die dieren nu zijn uitgestorven.”
Hans Togtema
Zo, Hans is ook geweest en dat zullen we weten ook.
Er zijn culturen waar de wc-rol ’n aanmerkelijk minder prominente plaats inneemt dan in het Polderland.
Wat , wie bedoelt heeft, toen hij de rol drager ontwierp, da’s wel heel erg ver van m’n bed.
Dan het verschijnsel dood.
NRC besteedt er gister ’n artikel aan
hupakee , daar gaar-ie, euthanasie, bij patienten voor wie het “zijn” hier op aarde, geen uizicht meer biedt. Of de documentaire zijn doel raakt,?? Gevreesd wordt dat ’n enkele opmerking “Hupakee” wel ’n eigen leven zal leiden.
De “ikjes” redaktie plaatst ’n “ikje” over de promotie-aspecten van de de begrafemis ondernemer.
Dat is niet aan dovemans oren.. De marcabere teksten vullen in zwermen mijn scherm.
Dan stelt reactant Pawi, dat zij maar niet buiten mijn scope wil vallen:
– Ik memoreer op Drasties, los van de Persoon Pawi, dat het Literatuurmuseum on-line gaat. Dat weet ik door mijn netwerk op FB.
Ik meld op Drasties dat dit gebeurt is, waarop reactant Pawi ’n korte , stoere over-all impressie geeft van persoon & werk van Hermans.
Die zijn, bij de presentatie van “Mooit meer slapen” van een andere orde.
Door bovenstaande toevoeging van reactant Pawi, is de vraag focust zij uitsluitend op Hermans, of is haar horizon breder, kan ze ’n geinteresseerd publiek, zo maar van repliek dienen? Met (dwars) verbanden, of is ze meer ’n eenvoudig reactant , die ..etc.
De persoon Pawi interesseert me niet zo veel. het is meer haar sterke neiging ’n helicopterview te promoten, daar waar juist op 1 werk wordt gefocused. Ze doet precies dat waar niemand op zit te wachten.
Voor Indra:
Naam anders paulson ook zo op FB . Maar er zijn er veel meer die zo heten.
E-mail: paulsonanders@gmail.com
leeftijd: 74 jaar
Woont : Bacoor, Philippijnen
Getrouwd
Hobby: internet, muziek, literatuur, Jazz in the City is op FB
Foto: Ik kijk of ik me dat lukt.
Krijg maandelijks aow van svb.
Indra, als je nog meer wilt weten, vraag het gewoon?
Ter bescherming van privacy geen tel nr, of bank gegevens,
als je ’n foto wilt hebben van mijn slaapkamer, zeg je het dan even? Druk ik wel af.
Over het “ikje’ dat is iets voor reactant Pawi. Als die er niet uitkomt vul ik wel aan.
Briefing Pawi
Uw antwoord zou de volgende kernpunten kunnen bevatten
– Waarom schilderde Bosch?
– Heeft zijn stijl kenmerken.
– Was hij snel, of just heel precies?
– Zijn de dieren inderdaad uitgestorven? Als dat zo is waarom is dat dan?
– Is de vraag voor de hand liggend van de bezoeker?
Als er anderen zijn , die iets willen weten over…van..via…geen proibleem
Tot ’n volgende keer.
Voor Indra
anders paulson op rotary feest, foto speciaal voor Indra te plaatsen op Apiedapie Community.
Grappig en actueel ikje.
In Rotterdam was er al een preview, in Madrid komt er ook een tentoonstelling, in juni geloof ik. En daar zijn dan ook de schilderijen te zien die het Prado nu niet wil uitlenen. Met nog meer uitgestorven dieren 😉 en nog steeds levende diersoorten, uilen, raven, vissen, giraffen…
Anders Paulson, je gaat dezelfde kant op als op drasties, waar je wegens stalken bent geblokkeerd. Hou mij maar buiten je reacties, voor jou, mij en andere reageerders zou dat veel rust geven.
Voor al diegenen die niet naar Den Bosch, of sterker nog Madrid, kunnen, is dit een prachtig initiatief:
https://tuinderlusten-jheronimusbosch.ntr.nl/
Vind ik dan weer natuurlijk, gek mannetje dat ik me d’r een ben (schrijve: 1).
Dank voor de link!
Dit is beter dan het origineel 😀
Ikjes die tegenwoordig midden in de nacht worden gepubliceerd… What’s next: de voorraad van een hele week in een keer op de website gedumpt?
@Luvienna
Zeg het maar. U vraagt, ik was mijn handen.
Was geen aanmerking op jou, Pontje. Ik spuide mijn gal over de NRC.
De meeste zijn doodgewone egootjes…
Verkoper
Afgelopen zondag kocht ik NRC Weekend in de winkel. Ik las hardop het kleine kopje op de voorpagina: „Haar is een reflectie van de ziel”, een citaat van Kapper Christiaan (70), een van de meest gevraagde haarstylisten ter wereld.
„Wat nu met de kale koppen?”, vraag ik de verkoper.
„Die dragen hun ziel onder hun arm”, antwoordt hij.
Ik: „U bent filosoof, ligt er werk van u in de winkel?” De verkoper bloost en schudt van nee.
Matth van Rooden
Fijn toch voor Matth, dat hij zo’n kwaliteitsontmoeting had in een winkel met een eenvoudige winkelier, op zondag nog wel. Jaja, wat een verrassing toch dat een boekverkoper iets zinnigs kan zeggen. Geborneerdheid troef, zou een schrijvende exreageerder zeggen, geborneerdheid van NRC-lezer ontmoet eenvoudige pauper. Eindoordeel: 2 min (zegge: 2-). En drie bier.
Wat had de verkoper nog meer kunnen antwoorden ?
‘die hebben hun ziel aan de duivel verkocht’
‘die blijven moederziel alleen’
‘hun ogen zijn de spiegels der ziel’
en zo weet ik er nog wel een paar. In het land der blinde krantenkopers is eenoog koning.
apie
veel dank voor het posten van die prachtige tuin der lusten-site.
Uiteraard slaat de opmerking van De Schrijvende Kapper nergens op. Goedkope manier om zijn
boekvak te promoten. Alles is immers een reflectie van de ziel.Zo kun je ook een auto, een huis, een regenjas, een huisdier verkopen. In wat je koopt, in wat je mooi vindt (of niet koopt of in wat je lelijk vindt, waarvoor je bang bent) is natuurlijk je ziel te vinden. Daarom hebben we die, potverdikkie.
Toon me uw dinges en ik zeg u wie u bent, da’s een spreekwoord dat in alle talen en voor alle onderwerpen waar is. Kortom, die verkoper doorzag het allemaal wat beter dan de ikjesschrijver.
Kale koppen? Dat zijn vooral ouwe zielen … Hoppa.
Grappig, doe eens een google op “toon me uw ..” en je treft honderden varianten aan: speeksel, ogen, gelaat, huiskamer, boekenkast, data, voeten …. en da’s nog maar de eerste pagina van de 227.000 resultaten. Huis-, tuin- en keukenfilosoof die Christiaan.
Toon me uw bovenlip staat er nog niet bij…
Die kapper is toevallig wereldberoemd geworden, hij vertelt er openhartig over in het interview. Leerde het vak van zijn vader in Bovenkarspel. Vader gaf met een vinger een lijn in de nek van zijn klanten aan, waaronder Piet (later Christiaan) alles mocht wegscheren met de tondeuse. Het bloempot/bovenkarspel model is hij inmiddels ontstegen.
Een knipbeurt kan hij in vijf minuten goed doen, maar als sommige klanten speciaal voor hem een vliegreis maken, dan neemt hij er een half uur voor. Slim.
Staat ‘uw paspoort’ er ook bij?
donderdag 18 februari 2016
Door rood
Vandaag mijn Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) thuisgestuurd gekregen. Ik word leraar Maatschappijleer, vandaar. Daarna een nieuw paspoort opgehaald op het stadhuis. 46 jaar oud, een schoon blazoen. Met mijn geloofsbrieven op zak in volle vaart de brug over, lekker naar beneden. Kop in de zon, een vrije dag lonkt. Twee keer door rood. Ha! Fietsers rule de world.
Klemgereden door de politie. Een grijzende agent: „U weet waarvoor ik u aanspreek. Mijn generatie ergert zich nogal aan jongeren die door rood rijden.”
Henk-Jaap Batelaan
Nou, wat een grapjurk die politieman. Not.
Die agent heeft groot gelijk. Die jonge jochies denken maar dat ze alles mogen.
En kapper Christiaan blijkt best een aardige kerel te zijn, met dank aan DWDD.
Ik had hier graag het ikje uit de krant van vandaag gepost maar Pontius was zo bijdehand om dat ikje gisteren al te plaatsen.
De Jeroen Bosch tentoonstelling gaat natuurlijk aan haar succes ten onder. In plaats van op je tenen te moeten staan om tussen de hoofden van alle gepensioneerde babyboomers door nog een glimp op te vangen van de werken van Jeroen kunt je beter gewoon thuisblijven om daar in alle rust op de door apie aanbevolen site te genieten van de tuin der lusten. Live is niet altijd beter. Het Prado is ook een goed alternatief of ‘gezicht op Breda’ van J.C.Huysmans in een van de oude zalen.
Ja, maar dan hoef je ook niet meer naar het Louvre en het Rijks. Zo’n beetje alles is thuis beter te bekijken, net als de Champion’s League. Het leuke van zo’n echt museum is nu juist de geur, het weten dat dit ding daar echt voor je hangt. Dat je het zo zou kunnen aanraken als je zou willen en voordat je afgevoerd wordt. Verder vind ik het, vooral in saaie musea en galerieen, ook erg leuk om naar de andere mensen te kijken. De strompelende, de hogehaktikkende, de sloffende, de lomperikken (gaan met hun neus minutenlang voor een schilderij staan, of jij er ook bij wilt of niet), de gigalomperikken (schuiven gewoon tussen jou en het schilderij dat jij op een normale afstand staat te bekijken door). En de suppoosten, oh heerlijke spanning. Ze taxeren je, moeten ze je extra in de gaten houden of niet. En net als ze besluiten dat je geen risico bent, kun je dan dus iets verdachts doen. Een scherpe pen uit je zak halen. Extra dicht bij een kunstwerk komen. Snuiten. Fototoestel tevoorschijn halen (daar waar die niet toegestaan zijn). Ik heb zo al heel wat werkjes, gewoon voor de lol en omdat het niet mocht, mogen fotograferen. Ooit verschijnen ze alhier in de Geroofde Schilderijenspecial.
Ook interessant om te bestuderen: hoe andere mensen een schilderij bekijken. Ik zie er toch nog heel wat die eerst naar het bijschrift kijken, titel, schilder, jaartal, wetenswaardigheden, en dan pas naar het schilderij. Alsof ze eerst moeten zien of ze het een mooi schilderij mogen en kunnen vinden (dit type doet me aan Heer Rozenwater en zijn vriendin denken maar dit terzijde en niks mis mee, die mensen moeten er ook zijn).
Dan heb je er die meteen keidichtbij naar details kijken, alsof ze zelf schilders zijn en die klodders willen bestuderen, de penseeltechniek, alvorens, zoals het hoort, van een goede afstand het totaalbeeld in zich op te nemen, en pas dan in te zoomen op een enkel interessant detail.
Dan heb je de snurkers die soms wel vijf minuten diep verzonken in gedachten voor een schilderij staan, of ergens in een hoekje tegen een blinde muur, met een koptelefoon op de kop, waarin de catalogus in vele talen wordt voorgelezen. Je ziet ze soms instemmend knikken. Maar vooral driftig op knopjes van hard en zacht en verder spoelen drukken.
En dan zijn er diegenen die vooral in het museum of op de galerie zijn om dat op maandag aan hun collega’s of blogreageerders te kunnen vertellen. Die herken je aan de snelle tred. Ze kunnen soms een hele wand in vijftien seconden “doen”. Ik heb er ook weleens een gezien die gewoon in het midden van de zaal ging staan en dan een keer keurend rondkeek, de zaal uitbeende en dat herhaalde in de volgende zaal. Eenmaal langzaam om zijn as, hopla, en je staat binnen een kwartier weer buiten. Lees de inleiding op de expositie van de reclameposter bij de garderobe en je hebt genoeg te vertellen morgen.
Nooit maar dan ook helemaal nooit heb ik de ogen als bij toeval gekruist met een aantrekkelijke vrouw die bij hetzelfde schilderij stond, waarna we aan de praat raakten, een kopje groene thee gingen drinken, daarna in haar of mijn appartement belandden, waar bleek dat ze zonder bril nog aantrekkelijker was dan ze in het museum al leek. Is gewoon nooit gebeurd.
Ja, ik kom inderdaad weinig op dit soort drukke tentoonstellingen.
En ik ook maar heel weinig. En ik houd al helemaal niet van thee, groen of niet. Nog even los van mijn gebrek aan vrouw-zijn.
Dat verklaart ook al een hoop, Plopje.
Tsja, in Den Bosch is het te doen het feest van Jeroen
Vorige week de schitterende opening in de Sint Jan door burgemeester
Rombouts die zijn finest hour beleefde en de hele senaat had uitgenodigd, zijn toekomstige collegae immers als hij stopt dit jaar, de ijdeltuit.
Het hoogtepunt was natuurlijk de koning en zijn gevolg deze maar ook het gewone volk kon genieten van Ali.B de Amsterdamse knuffelrapper.
Het hele circus werd uitgezonden door NOS en omroep Brabant dus je hoeft de deur niet uit.
Het is natuurlijk wel een boost voor horeca,winkels en hotels in de stad en niet te vergeten het Noord Brabants museum.
Met dank aan APD voor de mooie link naar de Tuin der Lusten, ga ik toch maar proberen om kaartjes te reserveren ( de site is overbelast) voor een echt bezoek.
Ja ik wil het niet missen om een snuifje Bosch, mensen-massa en vooral cultuurpausen op te snuiven.
Ik kan er gewoon naar toe lopen.
‘vleugje’… op te snuiven.
@Apie 13:26
Troost je, bij iedereen zijn de niet-gebeurde dingen vele malen interessanter dan de wél gebeurde zaakjes.
Misschien een idee voor een draadje: gebeurenissen beschrijven die je niet hebt meegemaakt?
Dat begint dan zo (stel ik voor): “moet je horen wat ik vandaag allemaal niet heb meegemaakt.” Of zoiets.
Ik vind dat een mooi idee. Laten we proberen het niet te laten gebeuren, dat is dus het mooist. 😀
Precies! Hoe minder je meemaakt hoe beter.
Grafschrift IL
vandaag heb ik niets meegemaakt
en zelfs niet eens gebraakt
dat is toch beter dan een leven
waarin je van alles moet overgeven
De dood heeft vandaag verzaakt
Ben nog niet frontaal geraakt
Ik hoef nog niet te verstijven
Want ik mag nog eventjes blijven
Meemaken doe ik niets
bedenken des te meer
soms lig ik uitgeput op de bank, doodmoe van mijn eigen verzinsels.
Valt niet meer hoor.
🙂
Dit is toevallig echt gebeurd maar wel lang geleden en ’n beetje flauw.
Een vriendin was met haar zoontje op bezoek.
Het jochie zeurde maar door over het een of ander.
De vriendin werd het zat en riep:
‘Als je je mond niet houdt hoef je nooit meer naar de tandarts. Ik sla ze er allemaal uit.’
En toen?
Dat was alles. Ik zei toch al dat het flauw was?
Ik heb het idee dat ik het drukker heb met dingen die ik niet meer wil, af te zeggen-bellen -mailen etc. dan het tegenovergestelde, veeg teken of juist inzicht?
Plopje, het wordt wel spannend. Waar komt Grafschrift L te staan? Hier of op de gedichten draad?
Mopperkont 12:53
Er zijn mensen die niet bij het dievengilde horen maar toch nog om middernacht actief zijn. Pontius is de eerste, direct gevolgd door Plopje. En bij de buren door Jammerende Jurk. En ook Bertie maakt het nogal laat. Die reageren dus als eerste. Terwijl de kippen-net als ik- nog op stok zijn.
Leuk je hier weer terug te zien. Tijdje op reis geweest waarschijnlijk, ergens gefietst waar niemand dat durft misschien?
Klare taal 😆 De tand des tijds.
@Bertie, als dat jongetje net zo bang is voor de tandarts als ik als kind was, zal dat aanbod van zijn moeder een hels dilemma voor hem geweest zijn.
Pawi,
Grappig, zolang mijn ivoren torens goed in vorm blijven gelukkig.
Voor pawi:
Grafschrift L
Na een levenslang gevecht
dat niet was te verdragen
blijf ik mij ook afvragen:
hoe kwam ik hier terecht?
Klare Taal 19:52
Dat heet levenswijsheid.
Nu eind’lijk dan die vele maagden
die lang je fantasie behaagden
binnen bereik zijn, leg jij je neer?
Vijftig is meer een roep om meer.
Luvienna, het jongetje lachte zijn moeder uit en zeurde gewoon door.
Mopperkont,
We wachten vol spanning op je verhalen.
De fietsavonturen in de verre wereld blijven altijd boeiend in alle delen van het land.
Je Volkskrant- verhalen waren ook heel de moeite waard en die blijven ook natuurlijk ever lasting, altijd interessant om zo te zeggen.
Grafschrift LI
er wordt door mij niets gevraagd
en zeer zeker niet een maagd
die kan ik alleen adviseren
ga eerst elders maar iets leren
@Bertie
Moeder was hopelijk wel een consequente betrouwbare opvoeder die haar beloften nakwam.
Helaas, ze was niet erg betrouwbaar op dat punt, het kind stond regelmatig met een mond vol tanden
vrijdag 19 februari 2016
Bronvermelding
Onze eerstejaarsstudenten moeten een betoog schrijven. Daarvoor moeten ze ook bronnen gebruiken. De gratis krant Metro is een geliefde bron. Als ik een van mijn studenten vraag naar een preciezere vermelding dan Metro, kijkt hij me wazig aan. „Wanneer heb je dat dan gelezen?” vraag ik. „Nee, meester, niet gelezen, ik heb het gehoord in metro 53 richting Gaasperplas.”
Marco Bijl
Hoorde een plopje maar bukte net
Toen kwam er iets voorbij fluiten
Dat vloog dwars door de ruiten
Edoch een touwtje geeft meer pret
Een grappig en veelzeggend ikje.
En een aanradertje van een belendend blog, vol met nuttige tips voor onze feuilletonschrijvers:
Nog eentje dan…
Het enige dat ik zei was “ach get…”
Tegen die toch wel uitgesproken slet
Nu lig ik hier zomaar op een houten bed
Te dromen van een rol in “the walking dead”
En dan weer gezellig wakker worden …
ikje uit de NRC van 19/2
Bestellen
Bij een mevrouw van de NRC-webwinkel bestel ik telefonisch twee boeken in de reeks Elementaire Deeltjes, over „Grootse onderwerpen in zakformaat.”
Eén boekje heeft als titel God. Mevrouw zoekt op haar computer naar het gevraagde artikel.
Na een korte stilte meldt ze monter: „Het is voor elkaar, hoor. God zit in het winkelwagentje!”
Hans Hoffmann
’t Is godgeklaagd!
Hopelijk kan God door de brievenbus.
Hans bestelt met de telefoon echte boeken bij een mevrouw. Dat zegt genoeg.
De clou is er eentje in de lange reeks die wordt aangevoerd door het zingende zangkoor in de bus terug van een optreden: “Jezus redt gaat nooit verloren”.
God is overigens een concept by which we measure our pain.
Hopelijk hangt God niet binnenkort aan een touwtje in de WC.
Aangeboden: tweedehands God, t.e.a.b.
Leuke link, Apie, dank je! ❤
Heb jij God ergens gezien?
En wij feliciteren Luvienna van harte met het behalen van de 100e reactie! ❤
Met een virtuele god (of is dat een pleonasme ?) in een virtueel winkelwagentje heb ik geen moeite.
Prachtig Mopperkont.
zaterdag 20 februari 2016
De lift
Op de VU zie ik een jongen de lift ingaan. De deuren sluiten. Ik wil mee, ren er heen en roep: „Houd hem open!” De deur gaat alsnog dicht.
Ik roep hard: „LUL!” en wil weglopen.
Dan gaat de liftdeur ineens open… De jongen had toch voor me op het knopje gedrukt.
We moesten samen nog 14 verdiepingen omhoog.
Deborah Binnendijk
Deborah heeft niet eens in de gaten hoe zeer zij zichzelf voor lul zet door dit ikje in te zenden. Wat een aso zeg.
Ach. Romantiek is in the air. Zou pawi zeggen.
Hangt in de lucht. Ja, is beter.
Aardig Ikje met zelfspot. Maar waarom erbij vermeld moest worden dat dit minstens minidrama zich op de VU afspeelde ontgaat me.
@Apie, vind je Debbie echt een aso? Ik zeg ook wel eens lul, maar meestal in gedachten. Of hooguit heel zachtjes binnensmonds.
Bijzondere link, Mopperkont. Ken je alle artiesten die meedoen? Ik zag Elton John, maar al die anderen…Plopje kent ze misschien.
Ach. Romantiek hangt in de lucht.
In ieder geval tussen de BG en de veertiende verdieping.
Ja vind ik echt, Luv. Iemand keihard voor “lul” uitschelden doe je alleen als je een aso annex tokkie bent. Het is bovendien agressief. Waarom zou die jongen het expres doen? Hij is wellicht verdiept, in gedachten of mobieltje. Luistert via oorknopjes naar muziek of een cursus Spaans voor beginners. Had het wel door maar kon in de gauwigheid het knopje voor ‘deur openen’ niet vinden. Was op weg naar zijn geparkeerde auto met dito lege parkeermeter, zijn op sterven liggende grootmoeder, zijn dochtertje dat huilend op het schoolplein stond want zijn ex had haar weer eens vergeten af te halen… je weet het niet. Dus houd je je asociale harses en wacht die twee minuutjes tot de volgende lift komt in stilte.
Een wel heel mooie video die Mopperkont daar plaatste! Wie er allemaal in meespelen, ik dacht in de gauwigheid Elton John, Stevie Wonder, een ouwe rocker van Status Quo, Justin Bieber en Karin Bloemen te herkennen, maar heb het toch maar even opgezocht. Het is een interactief Tuin der Lusten achtig plaatje geworden:
http://www.bbc.co.uk/programmes/articles/16Pkb2PwbHJxjVhJmYwQBw6/whos-in-the-impossible-orchestra
En hier dan in de categorie “achterstallig werk” nog even een fotootje van Christiaan de kapper, bekend vanwege een eerder ikje deze week, een mevrouw die een boek van hem kocht of iets dergelijks. Uit een interview bij DWDD en vandaag in het Algemeen Dagblad komt hij niet echt als een bescheiden menneke over, maar dat mag natuurlijk.
*ik lees het AD.nl sinds kort als stil protest tegen de betaalmuur van de NRC. Het heeft nog niet geholpen.
Pawi 9:12
Nee, ik denk niet dat ik ze allemaal ken. Nog eens kijken. O nee, in de verste verte niet. Elton John en Stevie Wonder uiteraard. Die gitarist van Queen als ik het goed zie (May of zoiets?). Een aantal gezichten komt mij vaag bekend voor. Vermoedelijk zijn de meesten in de jaren 90 of 10 bekend geworden & daar weet ik niks van. Maar ik herken natuurlijk wel de belangrijkste: Brian Wilson, de schrijver van het nummer. En eigenlijk is de mooiste uitvoering toch wel die van de Beach Boys zelf:
O, Apie heeft er ook op gereageerd en alles duidelijk gemaakt. min of meer. Excuus.
Geholpen worden in een viswinkel door een Volendamse, balsem voor de ziel:
http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/02/20/uitjes-en-zuur-1590142
Urrkers is overigens nog mooier maar alleen voor de fijnproevers.
Geweldig.
Jij wilt weten
wat er echt speelt!
Met Georgina Verbaan heeft NRC er weer een kei-goeie columniste bij gekregen.
Ook Danielle Deniese zat in de video en misschien ga ik vannacht nog wel een mooie aria van haar posten. Blijf wakker !
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Ik schat de kans dat Heer Morgenwater morgen wakker wordt met een kater ook op 50%.
Wat een geklater.
Laten we morgenwater maar over god’s akker laten lopen,
buona notte
Zo vroeg, ik zal naar haar luisteren bij het te bedde gaan.
Happy dreams MK.
Dank voor de link.
Voor Indra
FB Jazzin the city anders paulson
aanklikken kom je bij mij.
Veelal in het engels, omdat 99% van mijn netwerk uitvoerend kunstenaar, van buiten Nederland is.’n enkele, bibliotheekmedewerker , daar gelaten, of wat dan ook is.
Geen geheimziinigheid geen alias, gewoonn open transparant, kritisch. Denk aan toen ik de “on-line” status van het literatuurmuseum meldde. Daar wist ’n andere reactant loupe zuiver ander werk van Hermans te benoemen. Was niet zo zeer aan de orde. Herinner je nog?
Vergeet vandaag niet vadaag zondag om 04.00 pm ( omroep West) te luisteren
Veel plezier.
Ja, zeg je wat ’n lift.
Ziekenhuis, ambassade geen lift personeel.
Dus kan het voorval daar spelen.
De uitroep van onvrede, vertelt meer over degene die de lift niet haalt, dan degene, die er inzit.
Wij trainen de mensen hier, om eerst als het mogelijk is, de fout bij je zelf te zoeken.
Plannen, plannen, de tijd nemen. Lastig zat veelal.
Hier past ’n fraai cartoon. Heb daar de kennis niet voor , dat te zoeken, vinden, plaatsen.
Holland Season’s Greetings
@19:51 Heer Morgenwater/Trolley/Mrs Witton/Bruine boterham met spek etc
Grappig dat u Riverside duidt als een sneue figuur en dat u zich kennelijk ver boven hem verheven voelt, terwijl ook uw anti-alfa-naald al 8 jaar lang in uw ouderwetse vinyl blijft steken. 😉
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Voor Indra:
Onaardige reacties kunnen soms wel vermakelijk zijn, maar deze van Heer Morgenwater/Trolley/Mrs Witton/Bruine boterham met spek etc (met dank aan Indra die dat allemaal bijhoudt,
deze dus
daar lusten de honden geen brood van.
Ik vertrouw erop dat de moderaties terecht zijn.
Nou ja. Maak er wat moois van. Hou vol Apie.
Er wordt al genoeg geruzied in de wereld.
Wonderlijk, gisteren was trolly toch al weer bezig imho, en net als in europa gaat alles zonder scrupules weer verder.
Sorry van bijdrage mijnerzijds, spijt. Zal niet meer beuren.
Ach, daar hebben we het twijfelaartje weer! 😀 Gekkie toch van me. Wat was er mis met die bijdrage? Wat is er mis met de bijdrage? Mooi moppie muziek toch?
maandag 22 februari 2016
Fries
Mijn moeder is Fries en dat verklaart volgens haar alles. De uitersten in de beschrijving van haar gevoelsleven reiken van: „’t kon minder” tot „’t kon beter”. Vandaag helpt ze – 80 jaar en matig ter been – me uit de brand. Ze komt de hele dag op drie jonge kinderen passen. „Wat moet ik zonder jou beginnen”, verzucht ik als ze weggaat. Twinkeling in haar ogen. „Daar kom je vanzelf een keer achter.” En trekt de deur achter zich dicht.
Nienke van Trommel
Goed zo, Nienke, het eerste stapje in het rouwproces is gezet. Hoppa!
Mark @ 19:13
Fijn dat je er weer bent en bedankt!
Mooi stukje muziek, zeker, maar zonder context valt het een beetje uit het niets.
We kennen Nienke nog wel. Die heeft volgens mij eerder een ikje geplaatst gekregen. Welke en wanneer was dat? 2007? HR, jij hebt toch een archief? Deze geloof ik wel. Pathetiek á la Gert Timmerman.
Dan moet je die context er effe bijgeven, Mark, in een paar welgekozen rake zinnen, zonodig met een link naar meer moois. Wachten op een wonder, ja, doen we dat niet allemaal? Zoiets diepzinnigs bedoel ik. Succes.
Daar istie:
maandag 29 januari 2007
Dikke buik
Breed lachend klimt mevrouw van de gynaecologische stoel: na lang pogen is ze eindelijk zwanger en ik heb net met de echo voor het eerst een kloppend hartje aan haar kunnen laten zien.
Joviaal klopt ze me op mijn schouder: „U bent zelf ook al een tijdje zwanger he dokter, flinke buik! Gefeliciteerd!”
Ik zucht. Zeven maanden en 22 kilo geleden werd mijn dochter geboren en ik pas juist weer in mijn oude kleding.
Snel besluit ik: dit is háár moment en dat wil ik niet verpesten. Dus strijk ik ook maar liefkozend over mijn eigen buik. Bij de deur wensen we elkaar een prettige zwangerschap. Haar lach is wat breder dan de mijne.
Nienke van Trommel
test Foto: Van Verre Landen en vreemde bloemen ( Vrij naarSchumann)
Ja, da’s een literair talentje, dat dikkerdje.
De Keukenhof na de zondvloed
Ik vind vooruitwijzijngen ( Hermans Nooit meer slapen: De portier is ’n invalide…) eerder werk van Hermans is weerbarstiger ……….Vooruitwijzingen, het is ’n instument, dat slechts ’n enkeling onzer is gegeven.
De Friezin, ja , die zet dat gewoon neer.
Ik mag dat wel.
De andere kant van de lijn, is iemand, die het – onder druk(?) niet kan neerzetten. Huilend bij de groep komt en stelt :als ik hem/haar zie, Komen al mijn slechte kwaliteiten naar boven…..
Daar heeft de Friezin van het “ikje” ’n ander koers. ’n Koers, die ik wel kan waarderen.
De koning van de vooruitwijzing is onbetwist John Irving. De koning van de terugverwijzing tot vervelens toe: Anders Paulson.
En nog veel meer, Nienke is misschien wel recordhoudster:
6 februari 2001
Schizofreen
Angstig om zich heen kijkend zit hij tegenover me. Schizofreen, al jaren geplaagd door stemmen.
Vroeger waren de stemmen nog aardig. De mannen die hij hoorde kletsten wat over weer en werk. Vanaf november vorig jaar is alles anders geworden. Zijn geesten schreeuwen: ,,Wacht maar klootzak, als we je te pakken krijgen, zal je een bloederig einde beleven!”
Nu wordt hij opgenomen op een psychiatrische afdeling in een ziekenhuis. Ik doe het intake-gesprek. Opeens barst hij in huilen uit. ,,Dokter, ik ben zo bang dat mijn stemmen lelijk gaan doen!”
,,Hoe bedoelt u?”
,,Nou, dat ze mij uitschelden, is al erg, maar ik ben bang dat ze ook de andere mensen hier in het ziekenhuis uit gaan schelden en dat vind ik zo verschrikkelijk. Die mensen zijn al ziek en dan krijgen ze ook mijn stemmen nog eens over zich heen!”
Nienke van Trommel
9 juli 2001
Roze rol
Hand in hand loopt het jonge stel voor me uit naar het campingblok op de Franse camping. Vier knokige knieën, beiden nog geen twintig, gok ik.
Hij draagt de roze rol met wc-papier. Zíj mag eerst en scheurt een stuk van de rol. Hij wacht en friemelt met zijn slippers in het grind terwijl zijn handen niet goed weten waar ze de rol moeten laten. Ze komt terug. Nu mag hij. Hij wikkelt een grote roze berg bijeen. ,,Het kan wel even duren”, zegt hij terwijl hij vluchtig haar wang kust.
Dromerig wacht ze met de roze rol in de ochtendzon. Deze liefde moet ouder dan één vakantie zijn.
Nienke van Trommel
12 juli 2002
Aderen prikken
Kronkelend van de pijn ligt de man in bed. Een galsteen zit klem in zijn galgang. Het enige wat hem nu kan helpen is een infuus met een spierverslappend middel: de spieren in de galgang zullen dan verslappen en de steen kan erdoor. ,,Ik prik het infuus wel”, zeg ik stoer. De artsen weten niet dat deze co-assistent al een week lang niet één infuus raak geprikt heeft. Met een woest kloppend hart probeer ik voor de eerste keer de naald in het vat te brengen. Mis. Nog een keer proberen. Weer mis. Normaal stop ik na twee pogingen, dan moet iemand anders voor mij de klus maar klaren. Maar dat ben ik zat. Wat voor dokter word ik als ik nog niet eens een patiënt een infuus kan inbrengen? Nog eens. Weer mis. Op zijn arm merken drie wattenbolletjes de plaatsen van mijn mislukte pogingen.
Gefrustreerd trap ik hard tegen een muur. Dat lucht op. Vooral omdat de pijn alle frustratie overstemt. Een uur later voel ik iedere hartslag in mijn teen en kan ik nauwelijks meer lopen. Schoen uit. Op mijn teen drukken doet flink pijn. Schoorvoetend hobbel ik naar de röntgenafdeling. Of ze misschien een foto van mijn teen willen maken? Ik schrijf zelf het aanvraagformulier. (Reden van onderzoek:
Pijn na trap tegen muur.') Het bovenste kootje van mijn grote teen is doormidden gebroken. Als teken van mijn onkunde moet ik de komende vier weken met een voet in het gips mijn co-schap chirurgie lopen.Ach meiske, alle begin is moeilijk!’ De doos chocola is voor mij.De galsteenpatiënt ligt de volgende dag rustig in bed. Mét infuus en een grote doos chocolaatjes.
Nienke van Trommel
17 september 2002
Bolletjes
Een zaterdagavond op Aruba. Twee agenten in burger bezoeken de eerste hulp van het ziekenhuis in Oranjestad. Uit het KLM-vliegtuig naar Amsterdam hebben ze een vrouwelijke passagier gehaald. Een bolletjesslikster, vermoeden de agenten. De enige aanwezige dokter is nét een maand arts. ,,Een röntgenfoto van de buik!”, besluit ze stoer. Even later speurt de dokter op de lichtkast naar verdachte bolletjes in de darmen. Niets te zien. Als een vrije vogel verdwijnt de verdachte in de nacht.
Op maandag belt de radioloog die alle foto’s van het weekend nakijkt: ,,Inderdaad, collega, geen bolletjes in de darmen. Maar in de vagina zat een geweldig grote bol!” De jonge dokter zucht. Dat was toch de blaas?
Nienke van Trommel
8 november 2002
Live
Fietsend door de glibberige schemering, met één hand een tram ontwijkend en in de andere mijn mobiel, hoorde ik het derde bericht op mijn voicemail: ,,Hier je vader, opa is overleden.” De tram rijdt door, de regen valt, een geschrokken passant roept: ,,Trut!” En ik vraag me af: moet ik opa nu met sneltoets 2 wissen?
Broer sms’t liever. 18 juli in mijn inbox: ,,Vandaag geboren: Lot, moeder, vader én dochter maken het goed!” En zelfs mijn digibete moeder heeft het elektronische licht gezien en mailt mij regelmatig. ,,Dag dochter, de kat is op weg naar de kattenhemel. Groetjes, je moeder.”
Zevenentwintig. Ben ik ouderwets dat ik berichten betreffende leven en dood, graag live verneem?
Nienke van Trommel
14 augustus 2004
Ook dat nog
Met een dikke buik en puffend zit ze tegenover me. In mijn hoedanigheid als assistent verloskunde vraag ik wat er aan de hand is.
In onvervalst Utrechts valt ze uit: ,,Weet ik veel, ‘k heb pijn in mijn rug alsof ik elke vijf minuten een optater krijg. En toen ik daarvoor naar het ziekenhuis ging, zei de portier dat ik maar naar de verloskamers moest. Snap jij dat nou, dokter?”
Ik zeg dat ze waarschijnlijk gaat bevallen.
,,Ook dat nog”, moppert ze.
Vijf uur later is ze bevallen van een stevige dochter, die verwelkomd wordt met de woorden: ,,Lijkt op d’r vader. Ook dat nog!”
Nienke van Trommel
8 februari 2011
„We zijn toch wel op tijd klaar voor Boer zoekt vrouw hè?” vraagt de verpleegkundige voordat we op zondagavond de verloskamer in gaan waar een vrouw ligt te bevallen.
Na twee keer persen zegt de echtgenoot: „Schiet het een beetje op, Boer zoekt vrouw is bijna.”
Veertig minuten later is er een stevige baby geboren. Moeder kijkt liefdevol naar haar kind en vraagt dan aan haar man: „Zijn we nog op tijd voor Boer zoekt vrouw?”
In China is net het Jaar van het konijn begonnen. In Nederland worden kinderen nu geboren in het Jaar van Boer zoekt vrouw.
Nienke van Trommel
Ai, wat een (deels triest stemmende) lijst. Triest vanwege het Mieke-Kerkhofgehalte, voor de rest niet onaardig geschreven. Wist niet dat er al zulke oude ikjes waren!
Vraagje: waarom schrijven verpleegkundigen en artsen en andere zorgverleners toch zoveel over hun werk? Ze roken ook al bovengemiddeld. Is het allemaal afreageren en stress afbouwen? Of kunnen ze via hun verhalen – die immers per definitie over intieme momenten van andere mensen handelen – onze behoefte aan meekoekeloeren het makkelijkst bevredigen?
Of is bij hen het ego vaker dan bij anderen groter dan hun zwijgplicht? Hm. En ja, het verbaast mij ook dat er blijkbaar al in 2001 ikjes gepubliceerd werden. Ik weet niet wanneer ze daarmee begonnen zijn. Ze mochten kennelijk vroeger wel langer zijn dan 120 woorden. Hoewel ze daar ook tegenwoordig regelmatig de hand mee lichten.
Volgens de Dikke Ik van 2008 is Frits Abrahams er in 1998 mee begonnen. Onder zijn rubriek kwam na een tijdje een apart deel met een ikje onder de kop “Prikbord”. En op 11 februari 2003 heeft de/het NRC wegens het succes de rubriek ik@nrc.nl in het leven geroepen.
Ha, dat is pas gezellig wakker worden: een ikje van Nienke van Trommel! Die kennen we. Goed werk van Plopje, die een aantal van haar werkstukjes heeft opgeduikeld. Maar haar meest legendarische ikje ontbreekt. De reacties op Dikke buik heb ik helaas niet teruggevonden, maar als ik mij goed herinner hebben Jozef en Maria daar ooit nog hun toevlucht gezocht, terwijl ook Willem en Dom Blondje er graag kwamen dukselen.
29 januari 2007
Dikke buik
Breed lachend klimt mevrouw van de gynaecologische stoel: na lang pogen is ze eindelijk zwanger en ik heb net met de echo voor het eerst een kloppend hartje aan haar kunnen laten zien.
Joviaal klopt ze me op mijn schouder: „U bent zelf ook al een tijdje zwanger he dokter, flinke buik! Gefeliciteerd!”
Ik zucht. Zeven maanden en 22 kilo geleden werd mijn dochter geboren en ik pas juist weer in mijn oude kleding. Snel besluit ik: dit is háár moment en dat wil ik niet verpesten. Dus strijk ik ook maar liefkozend over mijn eigen buik. Bij de deur wensen we elkaar een prettige zwangerschap. Haar lach is wat breder dan de mijne.
Nienke van Trommel
@Ad
Ja, dat herinner ik mij ook nog wel. De reacties heb ik nog wel, maar ik weet niet of Apie die hier geplaatst wil hebben. Heb ik jouw email-adres? Even kijken. Ja, ik heb nog een email-adres van jou & daar heb ik het heengestuurd. Maar ik weet alleen niet of je dat adres nog gebruikt.
@Ad Hok,
kijk es op 11.18?
Of bedoel je dat niet…
@Ilona 15:27
Dat is het ikje zelf. Heeft Ad blijkbaar even over het hoofd gezien. Maar hij kan de reacties daarop op de NRC-site niet terugvinden. Zijn administratie is niet meer op orde. Leef mee.
😮
Excuses aan Plopje: hij had Dikke buik dus wel degelijk al geplaatst. Inmiddels ook even mijn email gecheckt en zijn bericht met de reacties gevonden. Mijn administratie mag dan niet kunnen tippen aan die van Plopje, mijn geheugen blijkt nog aardig in orde te zijn.
@Ad
Troost je ermee dat het vele malen belangrijker is dat het geheugen nog een beetje functioneert.