NRC’s-ikjesgrossier Mieke Kerkhof maakt de laatste tijd niets meer mee in haar spreekkamer. Haar patiënten laten het wel uit hun hoofd om ook maar iets te zeggen dat ze later in de krant zouden kunnen teruglezen en houden de kaken stijf op elkaar. Mieke neemt dus sinds kort haar toevlucht tot haar familie en kennissen. Vorige week was haar 88-jarige vader aan de beurt. Ongegeneerd doet ze verslag van diens intieme verjaardagspartijtje met zijn handjevol overgebleven tachtigplussende vrienden. Die visite is niet gek, ze kennen Miekes reputatie en ze zeggen niets totdat ze in de keuken is. Maar helaas, ook vandaar blijkt het mens de boel haarfijn te beluisteren. “Ik ben blij dat ik bijna dood ga”, hoort ze haar oude tante zeggen naar aanleiding van ISIS, de vluchtelingen en nog zo wat wereldleed. En hopla, diezelfde avond ligt het ikje alweer in het NRC-bakkie en twee dagen later staat het in de krant. Je moet het maar willen.
Het internet is geduldig, alles is welkom, zolang het maar in het betamelijke blijft.
De ikjes, zo weten mijn trouwe lezers en lezeressen, vormen de core van dit blog. Ze worden hier dagelijks vers aangeleverd door trouwe sherpa’s als Pontius, en daarna becommentarieerd door iedereen die denkt verstand van schrijven te hebben, of die iets anders kwijt wil. Het internet is geduldig, alles is welkom, zolang het maar in het betamelijke blijft. En het gaat ons om de beoordeling, de recensie van het een en ander, niet om het ikje zelve. Elke maandagmiddag om 13:00 uur wordt de oude ikjesweek afgesloten met dit overzicht van meest aparte reacties.
De ikjes zelve staan in de reacties van vorig week. En omdat we toch bezig zijn trappen we met dit stuk ook de nieuwe week af. Wel zo handig. Is dat ook weer gebeurd. De dingen die bij de andere rubrieken – zoals de lezersfeuilletons, de Grafschriften, de Kunst & Koppen, zijn voorgevallen nemen we ook mee. Zodat je in theorie alleen maar dit wekelijkse stukkie hoeft te lezen om bij te blijven. Makkelijk toch, er is nog zoveel ander interessants te zien op het internet en … tip … in het echte leven.
“Nee, dat kan niet want anders zou je een halve zool ook kunnen registreren.”
Goed, Mieke sloeg dus weer eens toe vorige week. Maar de week was begonnen met een ikje van hoogleraar en advocaat prof.mr. Dirk Visser over zijn keibelangrijke werk, zijn nevenschnabbeltjes en wat zijn dochtertje van zestien daarvan vindt, opkijkend vanaf haar mobiele telefoon. De reacties waren lauw en niet om over naar huis te schrijven laat staan naar hier. Maar het ging om de vraag of de rode zool van de Louboutin-schoen als merk kan worden beschermd? Iemand had het enige juiste antwoord klaar: “Nee, dat kan niet want anders zou je een halve zool ook kunnen registreren.”
Ene Chris van der Grinten uit Almere-Stad tuinde in een standaardgrapje van een plaatselijke slijter, die aan zijn jarige 18-jarige zoon in de winkel vraagt hoe laat hij eigenlijk geboren is en daarbij pesterig de begeerde fles Bacardi nog even vasthoudt.
Daphne Frühmann had er zin in. “Terwijl de lente in de lucht hangt, fiets ik ’s avonds met verkleumde handen door de stad” was de enthousiaste openingszin van haar ikje over de vergankelijkheid van het leven of iets dergelijks. De lezers zagen echter vooral die lente letterlijk hangen en ze vroegen zich bovendien af hoe je op verkleumde handen kunt fietsen. Jaja, ook voor schrijftips kun je immers bij de A. Dapie Community terecht. We hebben zelfs een community member die er een hele website aan heeft gewijd: Singularity. Surf daar maar eens naar toe en je schrijft betere ikjes, romans en feuilletons. Hoe lang je “schrijver in transitie” kunt zijn moet Miriam zelf maar eens beantwoorden. Klare taal vond het ikje wel leuk trouwens, omdat het om eenvoudige mensen gaat en “een simpele waarneming van een vrouw met koude handen in de nakende lente”. Ja, er zijn er die houden van puur.
Dan was er opnieuw een V&D ikje, de NRC-lezers raken er maar niet over uitgeschreven. Dit keer ging het over de uitverkoop in Goes waar Marga Rijerse een oudere man ontwaarde die een vrouwelijke paspop met zich meetorste. Nou, alsof het in Amsterdam speelde, was er een marktkoopman die het hardop becommentarieerde met een olijk “Ach kijk nou.. heeft’ie ook een keer verkering”.
Klare taal: “Die paspoppen van Vroom en Dreesman zijn erg in trek, vorige week fietste hier ook al een man voorbij met zo’n pop onder zijn arm. Mijn eerste gedachte was wat zou hij daar nu mee doen, leuk aankleden, zo laten in de originele staat, in de tuin zetten, beschilderen, als kapstok gebruiken, kortom veel mogelijkheden in- en buitenshuis.” En dan zie je toch wat een keivolwassen niveau we hier hebben, hier lieten de reageerders het bij, er werd geen enkele toespeling gemaakt op wat die man echt met die paspop ging doen! Petje af voor mijn publiek.
Een omgekeerd Miekekerkhofje was “Stoom afblazen” van Méland Langeveld. Hierin zet zij als patiënt de dienstdoende arts te kakken, heel verfrissend. Haar huisarts gaat in haar bijzijn namelijk volledig door het lint over de telefoon over een andere patiënt. “Ja ook iemand met schizofrenie gaat dood, en ook die stramme ambtenaar van Thuiszorg en ik gaan dood. Mijn god, wat een bureaucratie!” brult de sufkop en smijt de hoorn op de haak. Het zal je dokter maar wezen.
Een woordspelinkje van Lizzy de Wilde over een antieke wandklok die nog prima loopt, “120 jaar oud” viel een tikkie dood en terecht. Het mopje heeft een baard die bijna nog verder teruggaat dan het klokkie, toch?
Gelukkig plaatste Luvienna (tevens winnaar van het 100e-reactielepeltje van vorige week) een lief, zoet liedje voor het slapen gaan, nou vooruit dan maar, klik het aan, en lees neuriënd lekker door. Slapen kan altijd nog. [het verhaal gaat nog lekker lang door onder de video]
Woordgrapjes is ook een ding van iemand anders. Hij greep een verwijt van Indra dat hij op een “morsig” oud mannetje lijkt aan om een kunstproject in Rotterdam voor te stellen. Er zijn aan de Erasmusbrug oranje vlaggen bevestigd die boodschappen in morse bevatten van bekende Rotterdammers, zoals – ja jullie raden het al, ze hebben geen andere – Jules Deelder, Erasmus, en burgemeester Aboutaleb. En vast ook wel Lee Towers, Eddy Treijtel en de meeuw. [tekst gaat ook onder deze foto nog lekker een stuk door]
Het was verder vorige week best rustig. De belangstelling voor de langverwachte tweede aflevering van Anders Paulson’s Kunstproject – Anders in Wonderland – viel een beetje tegen, ook al omdat de kunstenaar zelve verstek liet gaan. En het ging om de afvallers natuurlijk, de foto’s die het niet gemaakt hebben en niet tot het Reisgezelschap gaan horen, daar kun je verder weinig over zeggen. Ach, tja, jeetje en och gossie. Bij de meeste plaatjes was het wel duidelijk waarom ze afgevallen waren. Het wachten is op deel 3 dus, ergens in de nakende toekomst.
Bertje is misschien al thuis uit Marokko
Stil was het ook in de afdeling “Grafschriften” en ook bij de reisverhalen was weinig loos. Bertje is misschien al thuis uit Marokko, of ligt ergens in een zandduin om hulp te roepen, we zullen het misschien nooit weten *huiver icoontje*
Bookmark – ook niet vies van de woordspeling – heeft besloten zijn “rozenstruik uit de tuin te rukken” want iedere “Jan Lul kan een roos in zijn tuin hebben en daar wil ik niet bij horen”. Of ik er nog een foto van wilde hebben, voor de tuinenspecial waar Bookmark blijkbaar zeer naar uitkijkt. “Keek, want ik heb mijn hoop bij de mest gegooid. Ik was zo benieuwd naar de tuinen van Pawi en Luvienna, ik heb het gevoel dat dit hectares en hectares zouden kunnen beslaan, anders dan mijn minihoekje, maar wel in een heel charmant deel van Amsterdam en dat kan niet iedereen zeggen.” Nee, onze sympathieke kwetsbare – Ik ben geboren met een Burnout – auteur is nog altijd niet te genieten qua humeur. “U hoeft niet te vergeten dat ik vandaag reeds 45 dagen niet rook en dat dit heel wat van mijn kleine, treurige, zielige en nooit bijzonder mooie persoonlijkheid vergt.”
Houwe zo, Mark, denk eens aan al dat positieve als je nu het zomer wordt lekker je rondjes IJsselmeer gaat fietsen met de katten in een fietsmandje achterop. Die Tuinenspecial komt er aan, geloof dat nou eens, bovenstaand een voorproefje. En daarna gaan we er lekker Burnout weer opzetten, toch? Kwestie van een knop.
De reuring kwam vorige week opnieuw uit de Kunstrubriek. Heer Rozenwater plaatste weer vele saaie tot controversiële of nietszeggende kunstwerkjes en hij ging onverstoorbaar door met zijn ingewikkelde en door niemand begrepen bingospel, dat sinds vorige week ook nogeens provocerend gesponsord wordt door De Geheimzinnige Inzender (DGI).
Een fotootje van een pyramide in Luxor, gemaakt door Leopold van de Ven, was een van de kunstwerkjes die Roosje en zijn vriendin voor ons hadden uitgezocht, uiteraard kan een kind aan de Z van zee zien dat het ding bij Alexandrië is genomen (en bovendien geen pyramide is, weleens drie matrozen op een pyramide gezien? nou dan!). Nee, heel jammer dit, de teloorgang van de beste rubriek van de hele apiedapie.com.
Heer Huilbaby lijkt inmiddels wel te beseffen dat er iets mis is en vriend en vijand waren blij met zijn initiatief om zijn eigen functioneren te gaan onderzoeken. De resultaten van het referendum logen er niet om en bevatten veel bruikbare tips. Tot afgrijzen van de kunstliefhebbers op het blog legde Rozenwater de resultaten van het referendum echter helemaal verdraaid uit. “Het viel alles mee, dat moet gezegd: naar boven afgerond krijgt HR een prachtige 8 (en dan te bedenken dat één voter tot driemaal toe een bezopen laag cijfer heeft gegeven. Anders zou de zachtmoedige goedhartige HR zelfs in de buurt van een schitterende 9 zijn gekomen!” Daar gaat dus de komende tijd weinig veranderen, wat ik jullie brom.
Wil jij deze week ook actief gaan meedoen met al deze dingetjes? Ga dan wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) (c) Wo ist meine Lesebrille, 2016, A. Dapie, een fotograaf waar we nog heel veel van gaan horen
Bas van Vuren, aangenaam 
Ha! Een wederom prachtige aftrap van de verse week en nog gratis reclame op de koop toe! 🙂 Onze bovenstebesteblogbaas doet niet minder en draait er zijn hand niet voor om. En waarom zou hij ook; ik geloof niet dat je van omgedraaide handen beter gaat schrijven.
🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂 ❤ 🙂
maandag 18 april 2016
Dikke buik
Ruim acht maanden zwanger ga ik, trots op mijn dikke buik, naar de supermarkt. Bij aankomst zie ik twee jongens telefoonabonnementen verkopen aan uitgaande klanten. Voor dit soort situaties heb ik een speciaal ‘ik-wil-niet-aangesproken-worden-gezicht’ ontwikkeld. Bij het verlaten van de supermarkt zet ik dit gezicht op. Het blijkt effect te hebben, want wanneer ik de jongens passeer, hoor ik de een tegen de ander zeggen: „Laat maar gaan, daar heb je niks aan, die is ongesteld.”
Y. Akkerman
Geen leuk grapje, Yvonne. Moet je dus niet op deze manier belonen, je was zo goed bezig met dat gezicht.
Uit de kunst natuurlijk weer deze voortreffelijke keek op de week van onze blogbaas die het talent heeft om van bijna niets iets spannends te maken. J.K. Huysmans verbleekt erbij….
Ach, ik vind het wel een leuk Ikje, met de nodige zelfspot en een heimelijk selfkickertje, omdat het afweergezicht zijn werk blijkt te doen. Overigens hebben die jongetjes nog wat aanvulling nodig op relevante levenslessen, want dikke buik betekent in het algemeen voorlopig geen maandelijks ongemak meer.
Tijd voor een muziekje. Geen Bach, Mozart, Beethoven of Liszt, maar een vrolijk niemendalletje, dat voor de welwillende luisteraar een opwekkend effect heeft. Bij mij, tenminste, gek vrouwtje dat ik ben. :-p
Da’s inderdaad een lekker zenuwachtig liedje, Luvje, oh ik weet niet wat ik wil ik hou mijn benen niet meer stil als ik van dansen hoor.
@ Klare taal, J.K. Huysmans doet me somehow denken aan Leonard Huizinga, die van het Olivier en Adriaan feuilleton. Vond ik geweldige boeken, heb ik verslonden, maar weet nu niet meer waarom. Is niets van blijven hangen.
Huysmans lijkt me een stuk serieuzer huiver icoontje
Van Leonard Huizinga staat me alleen nog een stukje dichtsel bij:
“… van bison en zijn maat bisonder”
Nee, ik snap ook niet waarom dat is blijven hangen.
@Apie, wie is eigenlijk de zeer bijziende of verlegen meneer op de foto bovenaan?
Hij is bijziend, ik kwam hem tegen in de trein en nu is hij zonder het te weten beroemd. Gelukkig werkt portretrecht alleen als je portret in beeld is 🙂
Een anonieme Bekende Nederlander (of andere nationaliteit), dus. 🙂
Verhip, denk je dat het DGI is?
Ja, dat muziekje is wel bijzonder neurotisch, zou goed passen bij de neuroses van JKH die hij minutieus beschrijft, maar dat is dus een anachronisme.
Huysmans komt ook voor in Soumission van Houellebecq, de professor in kwestie aan de geislamiseerde Sorbonne was gepromoveerd op JKH.
Hier vinden we een vredelievend volkje, zo blijkt maar weer. Geen ruzies, geen vileine reacties, geen felle discussies.
En toch een mooi verslag van de afgelopen week. Kom daar maar eens om. Dat doet niemand de blogbaas na.
De titel is echter zo mogelijk nog somberder dan die van vorige week. Hoogste tijd om de schouders er weer eens onder te zetten. Nee, niet onder de kist van deze of gene.
Ik ben het eens met Luvienna best grappig dit ikje, de pointe is helemaal af, die jongens moeten beter naar dokter Corrie kijken en luisteren.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Een opgewekt begin van de week ondanks de titel. Met een keispannende Onbekende Bijziende Lezer, een OBL. Ik vond het zwanger-ikje wel aardig maar vraag me af hoe oud die jongens waren.
Huizinga doet me terugdenken aan ‘Ik en mijn ezeltje’, een oud bundeltje met lolligheden die me als kind onbedaarlijk aan het lachen brachten.
En we hebben beeld!
Zegt mij niets, ken ik niet, maar dat ken.
Aha, ligt het hier. Ik dacht dat het ergens in de boekenkast rondzwierf.
Hoftrol
Waar is dat Ikje ‘schrijfcursus’ te vinden?
Het door U geleverde commentaar vind ik zeer vermakelijk en ter zake doende, maar graag zou ik het ikje zelve lezen om me aan het een en ander te ergeren.
Mooi dat U DSR ( de schrijvende rechter) en zijn oordelen mist, net als ik trouwens.
Dat ikje staat alhier, Klare taal. Ikjes die op maandagochtend worden geplaatst vallen weleens tussen de wal en het schip. Gevolg van het feit dat ik ook nog weleens aan het werk ben. 😀
T.a.v. DSR: iedereen is hier welkom, zoals we weten, iedereen die een tikkie normaal doet. De voorbeelden zien we dagelijks voorbij trekken, dus zo moeilijk moet dat toch niet zijn. en gaat over tot de orde van de dag icoontje
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
19 april 2016
Rugklachten
Omdat mijn ex-collega en ik elkaar al een tijd niet hadden gezien, was er van de week heel veel bij te praten. Toen ik naar haar zoon – inmiddels 9 jaar – vroeg, vertelde ze dat hij met Pasen iets bijzonders had ontdekt. Hij zat te lezen in de kinderbijbel en riep vanaf de bank: „Jezus heeft ook last van zijn rug!”
Dat ‘ook’ sloeg duidelijk op zijn moeder die in de keuken stond. Ze riep terug: „Echt, daar weet ik niets van of komt dat door dat kruis dat hij een tijd moest dragen?”
„Nee, joh”, riep haar zoon. „Hier staat: ‘Jezus moet naar Pilatus’”
Petra Koek
Trolley e.a. @ 22:47
DSR bestreed zijn “tegenstanders” in ieder geval NIET door middel van allerlei unfaire, onsmakelijke en onbewezen toespelingen op hun levens en levensstijl, zoals jij dat deed op de vorige draad ten aanzien van JdW onder het kopje “onaangenaam mens in de Haarlemmerhout”. Voor de eerste keer in al die jaren dekte je nickname-vlag je smerige modderlading.
Het ikje is vandaag te suf om te bespreken. Dat de NRC dit plaatst bewijst dat ze echt mega van het potje gerukt zijn daar. De grap wordt, zo schat ik, honderden malen per dag in de beslotenheid van gezin of vriendenclub gemaakt. Dat hij het ooit nogeens tot een openbare krant zou brengen tart alles.
Lieve Indra, de gewraakte passage op 22:47 is inmiddels gekuist vanwege inderdaad ordinaire toespelingen op de vrijetijdsbezigheden van DSR en Plopje, hoewel we e.e.a. wel in perspectief moeten blijven zien. Plopje is inderdaad een onbeschreven blad, maar juist DSR had er een handje in om toespelingen op de levenstijl van anderen te maken. Het was zijn handelsmerk , niet alleen in de bejegening van NRC-ikjesschrijvers (m/v; met name de huisvrouwen moesten het ontgelden), maar ook in zijn polemieken met andere reageerders. Polemieken die doorgaans door hem zelf werden geinitieerd en waarin hij niet ophield en telkens opnieuw begon te pas en te onpas. Ik noem het veronderstelde drankmisbruik van de een, een veronderstelde promiscuïteit van de ander, iemand die bovendien een “hypocriet was die de katjes in het donker kneep”, en verder de meest vunzige toespelingen op wat een met name genoemde expat op de Filippijnen allemaal in zijn vrije tijd zou doen, en ga zo nog maar even door.
Ik heb de reacties van het onaangename mens in de Haarlemmerhout nogeens nagelezen, maar daarin geen onsmakelijke toespeling op het leven van JdW kunnen ontdekken, wel in het algemeen op de leefstijl van expats in Thailand, en die laat ik voor wat ze zijn. Het is zeker onsmakelijk, onterecht en onjuist om incidenten te veralgemeniseren – de Volkskrant bloggers kennen nog wel de casus van “Cees in Cambodja”, die ertoe leidde dat alle Nederlandse mannen in Cambodja verdacht werden – maar da’s het kenmerk van de trol en als ik daar op moet gaan modereren dan wordt het hier wel heel stil.
JdW overigens laat handenwrijvend al het vuil toe dat er over wel met name genoemde reageerders op zijn eigen site wordt geplaatst. Hier gebeurt dat nogmaals niet, althans dat proberen we. Voel je vrij om hierover met mij van mening te verschillen en blijf wijzen op passages die misschien aan de aandacht van de moderatoren ontsnapt zijn.
Zo voel je jezelf al snel minder open en vreemd. Ik verdwijn weer even van alle draden, lijkt handiger, bovendien verdienen mijn ogen slaap, hoe je er ook mee kijkt.
Is goed, Boekie, is het iets uit het intro dat je in het verkeerde keelgat is geschoten? Het leek me juist keipositief naar jou, toch? Enfin, tot de volgende keer dan maar weer. Misschien de Tuinenspecial wel, dus blijf regelmatig inchecken 😀
Apie 9:13
Met name de laatste zin van onderstaand fragment vind ik een zeer kwalijke toespeling van Trolley ten aanzien van Jan de Wit en onbehoorlijk onder de gordel.
“Ja sommige gaan er wonen, spaart ze periodiek reiskosten, het levensonderhoud is er stukken goedkoper, met een spaar opgespaarde schaakprijsjes achter de hand kun je dus een eind komen, Voor de lol een blogje bijhouden ten gunste van de democraten, en je zit voorshands gebakken daar, vooral omdat het begrip prostitutie daar niet leeftijdgebonden is aan de onderzijde.”
Ik benijd je positie als blogmaster niet: dat je in een discussie tussen volwassenen(?) constant moet gaan zitten speuren naar dit soort kwaadaardigheden.
Je hebt het al eens vaker aan Trolley c.s. gevraagd: Waarom val je mensen aan die jou nog nooit een strobreed in de weg hebben gelegd?
Dat Jan jou in het verleden ook niet altijd even correct behandeld heeft staat m.i. volkomen los van het feit dat Trolley constant hier bezig is om mensen onderuit te halen. Meestal wordt er niet op gereageerd, maar erg sfeerverbeterend is het bepaald niet.
Huh, en drasties zou dan het blogje voor democraten moeten zijn? Ik zie hem echt niet. En nee, hoe JdW mij behandelt speelt geen rol. Ik hou regelmatig aantijgingen naar hem van de site. Ook over Rozenwater. Dat zouden de heren kunnen weten, ik mail ons Roosje weleens.
Interessant gegeven uit de laatste ikjes: moeders en/of dochters staan weer in de keuken. Mieke doet de afwas voor haar vader, de vriendin van Petra kookt voor haar zoon.
Ja meisjes van dit blog, het is niet anders. Ik zie Klare taal bij haar fornuis, Luvienna in haar moestuin, Ilona die schilt, snijdt en haar mooie resultaat in de keuken fotografeert , Bertjens is aan het smoren, Indra zegt niks over koken maar voedt vele hongerige kinderen, en ik, ik heb de oven omarmd.
De enige mannelijke kookgek in dit gezelschap is lummel, en bij hem is het dan ook altijd feest.
Nounou, dan vergeet je mij dus, maar het geeft niet. Ik laat me er niet op voorstaan. En teer nog altijd op het prachtige compliment dat ik ooit van NaamNomName -of was het CCR – kreeg over hoe ik mijn sla aanmaakte (en nog altijd aanmaak).
Voor de volledigheid: ik ben in huize Hok degene die meestal de maaltijden bereidt. Maar om dat nu hier te gaan melden … Oh, shit, dat heb ik dus net gedaan.
Back to basics, heerlijk, ik heb vanavond draadjesvlees gegeten dat de hele dag geslowcooked heeft op een minipitje.
Zal ik het weghalen, Ad?
Ad Kok blijkt Ad Sok?
M’enfin, c’est quoi encore?
Breaking: deel 3 van Mopperkonts fietsverhaal door Maleisie is zojuist gepubliceerd. Het gaat over de sharia en stokslagen en zo. Kei-interessant! Gaat dat zien. Waar? Hier dus.
Morgenochtend het eerste wat ik lees. Nog vóór de krant.
Daar doen we het voor! Slaap lekker … zzzz ….
Nou moe, het kan niet op deze week. Wat een leuke verrassing op de vroege woensdagmorgen. Een diepteinterview met veel onthullingen met blogbaas dezes op de prestigieuze Blogtrommel site. Gaat dat zien! Of niet, dan moet je het zelf maar weten. Maar dan mis je wel wat.
http://www.blogtrommel.com/op-de-blog-af-apiedapie-com/
Ga ik lezen.
Nou ben je toch zeker niet meer blij dat je bijna doodgaat.
Nou, dat was een fraai interview, Apie. Mag je blij mee zijn, en de Blogtrommel ook. Hoed!
Goh, dat apiedapie geen nickname is maar dat je echt Apie Dapie heet! Had ik nooit gedacht. Die papa van jou had een gevoel voor humor met levenslange gevolgen. Plus de nodige glazen bevallingsfeestwijn genuttigd. Gelukkig heeft het je niet getraumatiseerd. Komt door je sterke karakter, natuurlijk.
Ik reageerde met: Indrukwekkend diepte-interview.
Maar kreeg de foutmelding dat ik de verplichte velden moet invullen.
Dat weet m’n neus.
Dan maar hier.
woensdag 20 april 2016
Bodybuilden
Te midden van stoere bodybuilders doe ik mijn oefeningetjes. Ik leg mijn circuit af, een programma voor mijn fysieke probleem.
De mannen zijn in de weer met enorme gewichten. Ik kijk vol ontzag naar hun gigantische spieren, zie hun rode koppen die op knappen staan en hou mijn hart vast. Dood eng! Ik voel me, in vergelijking met deze kerels, wat bejaard maar probeer me nergens iets van aan te trekken en hoor de ene bodybuilder tegen de ander zeggen: „Ach ja, je doet wat je kunt hè”
Dieuwerke Krikke
Dood is zeker eng,Dieuwerke, daarom zou ik niet proberen mijn hart vast te houden, dat maakt het kloppen erg lastig.
Wat een goede uitleg Apie, dat interview. Geen woord teveel gezegd 🙂
Bij Blogtrommel wist ik eerst niet wat er bedoeld werd: Blog-trommel of Blogt rommel. Dat laatste was het dus niet.
Bertie! 😀 Dat durf je vast niet bij Blogtrommel zelf te zeggen …
Daar bedoel ik niets kwaads mee, ik dacht aan een grappige naam. 😮
Echt waar.
@ Luvienna (9:32) de titel van het intro komt doorgaans in het intro zelve terug, zoals ook nu, het is een citaat uit een ikje en slaat niet op mijn eigen gemoedstoestand.
Bertie, ik vind het keigrappig in ieder geval. Blogt rommel … grinnikicoontje …
Fijn! Kan ik gelukkig alle interventieteams en gealarmeerde psychiaters en goeroe’s weer naar huis sturen. Werd toch wat begrotelijk, dat continu standby staan.
Het ikje van mevrouw – what’s in a name – Krikke is qua sfeerbeschrijving geslaagd, je ziet het voor je, maar heeft geen uitsmijter, althans, ik zie hem niet. Het is een standaardopmerkingetje van de ene sporter naar de andere. Amusementswaarde nul.
Dank je, Luvienna, lief, maar was echt niet nodig. Zoals ook uit het diepte-interview moge blijken zie ik het leven opgetogen tegemoet, sta er keiblij in, en hoop zo IS en de elektriciteit het willen nog keilang te bloggen.
Ik zie bij het nalezen van het een en ander dat ik de Grafschriftenrubriek had moeten noemen – vergeten – en dat ook een verwijzing naar Singularity een schot voor wijdopenstaand doel was, helaas, in de heat of het gesprek niet al het belangrijke kunnen noemen. Heb je weleens en dat ga ik in een volgend interview weer beter doen. Het was ook wat kort natuurlijk …
Prachtig interview APD op die Blogtrommel, je staat er mooi op, knap gedaan.
Bij de wee, ik slaag er niet in om een commentaar te plaatsen bij het sharia-feuilleton van MK.
Als ik op reactie plaatsen druk gebeurt er niets.
Ja ja, dat diepte-interview was wel duidelijk over je keiblije levenshouding, maar mensen met ziele- en levenspijn kunnen vaak een heel happy masker ophouden. Maar ik ben inmiddels overtuigd dat de opgetogenheid oprecht is, mede geholpen door de toenemende begrotelijkheid, moet ik erbij vermelden.
Wat de Grafschriften en Singularity betreft: je zou nog een een brandbrief/-mailtje/-reactie naar de bloggende trommel kunnen doen uitgaan. 🙂
Sorry, het staat er nu wel!
Ja Klare taal, ik zag het, er haperde even iets. Inmiddels functioneert het allemaal weer naar behoren.
Ach weet je, Luvienna, zo’n interview gaat zo snel, je wilt zoveel kwijt, en zo’n journalist zit daar zo hijgerig op nieuwtjes te wachten …. Ben had zelfs nog een ouderwets opschrijfboekje met potlood … Ik heb gewoon recht voor z’n raap m’n verhaal gedaan en er verder niet meer over nagedacht, heb het ook niet achteraf gecorrigeerd.
Zo ging het ook bij DSR een beetje kort door de bocht, zie ik nu bij het teruglezen, net alsof zijn feuilletons eraf gehaald zijn “omdat” ze erg persoonlijk waren, dat was natuurlijk niet zo. Daar zat een langer verhaal achter, een verhaal met een hoop gezeur over en weer. Maar daar zit niemand op te wachten.
Maar goed, bij een interview ben je als geinterviewde allang blij als 80% waar is en er geen tendentieuze kop of onflatteuze foto bijstaat. En da’s het geval. Keiblij ermee dus. Nog altijd.
woensdag 20 april 2016
Wandelschoen
Mijn zo goed als nieuwe wandelschoenen staan op Marktplaats: Hanwag Lady, maat 36. Marcel mailt voor zijn vrouw, hij kent haar blijkbaar goed: ze heeft smalle voeten, ze wil stevigheid in enkel en hak. Hoe is het draagcomfort? Hoeveel heb ik erop gelopen? Hoe is de conditie van de binnenschoen? Kan ze vandaag nog komen passen? Ik mail terug en we maken een afspraak voor de middag, zijn vrouw is nog even de deur uit. Een half uur later belt Marcel dat de koop niet doorgaat. Zijn vrouw heeft niet maat 36, maar maat 39.
Christine Kliphuis
Tjonge, wereldschokkend: echtgenoot is dyslectisch/leest slecht/heeft net een andere vrouw.
Nou, je maakt wat mee vandaag de dag (not). Ik had halverwege het ikje het gevoel dat Marcel zelf besmuikt zou komen aanbellen. Een transgender met maatje 36 die nog niet goed raad met zich zelf weet. Gemiste kans.
Tja, gemiste kans. Maar om je nou voor een Ikje om te laten bouwen…
Ghegheghe je bent in vorm vandaag 😀
Wie, ik? Ja, hè?
Ja jij ja 😀
😛 Geniet er maar van, morgen is het vast wel weer over, Of niet, natuurlijk.
Heb dit blog sporadisch tussen januari en maart gelezen maar de laatste tijd wat meer en het is weer keigoeder aan het worden.
Kijk eens aan, dat geeft de burger moed. De sfeer is er in ieder geval met sprongen op vooruit gegaan, en da’s keibelangrijk voor iedereen. Zodra Burnout er weer op mag, dan laat je het wel even weten he? Heb daar al heel wat mailtjes over gehad van lezers van de Blogtrommel.
Weet je wat het probleem is, beste redacteur van me, ik wil aan de ene kant er hele stukken uit laten of alles anders laten beginnen en dan die stukken er later er weer in brengen. Ik kan meer eenmaal een keuze inmaken anders staat het heel raar. En ik heb heel veel aan mijn hoofd maar voornamelijk lichaam gehad om heel veel tijd hieraan te besteden. Maar daar zouden we het hier niet meer over hebben. Dus nog even geduld gevraagd aan aub, ook aan de mensen van blogtrommel. Wat/wie is dat eigenlijk? Ik heb net gelezen dat je er geen blad voor je mond hebt genomen, en waarom zou je. Adam hield het blad voor zijn lid, jij bent vrij om er mee te doen wat je zelf wilt. We leven tenslotte enige jaren verder.
Laat ik je/een ieder voor zijn:
‘ik zou het hier niet meer over lichamelijk of geestelijke dingen hebben’.
Excuus. Ben ik net terug doe ik gelijk fout. Het zal de te zware maaltijd geweest zijn, kunnen zijn geweest.
Apie, wil je Trolley even uit de ballenbak bij Jan ophalen? Onze kleuter is boos vanwege je moderatie en slaat wild om zich heen. 😉
Maar Markje dan toch, dan reviseer je het toch op je gemakkie. D’er is inderdaad een hele hoop zooi die d’ruit kan, net als in de herfst tussen de struiken schoffelen, is prettig werkje. Wat je d’r uit haalt, gooi je niet weg, maar sorteer je en hergebruik je voor andere verhalen. Zodat je aan het eind verhalen overhoudt met een thema, lijn, plot. Probeer maar eens, en op je gemak natuurlijk, er zit niemand op te wachten 😀
De Blogtrommel is een van de meest gezaghebbende websites in Nederland over het bloggen en over bloggers. Er staan honderden blogs aldaar in de etalage, dat gaat niet zoals bij anderen van “hopla kom maar”, maar nee, er wordt streng geselecteerd op kwaliteit. Dit blog staat daar een jaartje of een op of zo. Keitrots op.
Maar nu komt het …. heeeeel af en toe interviewt de hoofdredakteur, ene Ben, de man of vrouw achter de aller- aller- allerleukste blogs van Nederland. Tot nu toe nog maar een stuk of tien. Nou en je raadt het al .. het heeft wat lang geduurd (maar daar heeft Ben zijn excuses voor aangeboden) het onderhavige blog staat sinds hedenmorgen ook in dit prestigieuze rijtje.
En nog leuker, jij, ja jij Mark, ok, Timmerark, je broer dus, en Burnout wordt daarin genoemd. Als een van de hoogtepunten van dit blog.
Gauw lezen: http://www.blogtrommel.com/op-de-blog-af-apiedapie-com/
Het schoenenikje is juist steengoed. Zo’n vent die wel even een paar schoenen zal regelen voor zijn vrouw en dan niets eens de juiste maat weet…. staat’ie mooi voor gek.
Gniffeldegniffel 😆
En dit, lieve lezers en schrijvers, vond ik de leukste passage uit het hele interview, dit is tekst van Ben, iemand die niet van hier is, iemand die wel wat gewend is en iemand die er dus verstand van heeft. Daar gaan jullie, begin alvast maar te zwellen:
“Beetje rare vraag misschien, maar waar gààt dit blog eigenlijk over? Is er een rode draad? Er lijkt me namelijk geen touw aan vast te knopen, anders dan dat een groep mensen gezegend met een virtuoze, satirische pen de vrijheid wordt gelaten om vooral hun ding te doen.”
Ja maar, Bertjens, we willen het altijd nog net wat bizarderder. 😀 We zijn verwend, dan wel verveeld van ikjes, sommigen lezen ze – dagelijks – als sinds 2006 of daaromtrent.
@Indra (19:14), ik neem althans aan dat jij het bent, zo niet geef me dan even een seintje dan halen we dit weg: ik heb zoals algemeen bekend niks te schaften bij de buren. Zonet even gekeken en ja, daar kan veel, zoals we weten. En de reden dat ik me hier dus wat beter op mijn gemak voel en ik spreek alleen namens mezelf. Een belangrijke steun in de rug om voort te gaan op de hier ingeslagen milde, positieve, opbouwende maar ook keiharde en consequente moderatieweg.
Maar goed, wat ik er hier voor de beschaving uitmodereer komt er daar op, modder stroomt altijd naar het laagste putje, maar nee, het geeft niet, want aldaar doet het weinig schade. Dat daar is nu echt een margeblog, waarvan ik me in gemoede afvraag wat mensen daar nog doen, maar dan worden ze boos, dat mag ik me niet afvragen, dus vraag ik het me niet meer af en prevel het antwoord in stilte. En ga over tot de orde van de avond. Vrijheid blijheid ieder zijn heug en ieder zijn meug.
Ja, dat was ik, Apie, op 9.14. Ik citeerde een uitlating van onze geïrriteerde Alte. De modder in de ballenbak stijgt weer.
Leuk trouwens, dat interview. Proficiat!
@ Bertjens, LOL
Inderdaad die Marcel zit zeker de hele dag thuis en houdt zijn vrouw goed in de gaten opdat zij geen miskopen gaat doen.
Keileuk interview, Apie! Dus je heet echt Apie Dapie, wie had dat gedacht?
Ik ben trouwens weer terug uit Marokko, sorry dat ik vergeten ben om me present te melden ;-(
Dank je, Bertje, ja, dat wisten er niet veel, maar ik dacht, kom, het moet er nu maar eens uit. Er komen de komende twee maanden nog meer breakende onthullingen in deze sfeer. Je excuses t.a.v. Marokko zijn geaccepteerd, maar alsjeblieft, alsjeblieft, denk er de volgende keer aan. Zoveel werk is het toch niet? Een piepklein reactietje, man oh man. Enfin, vakantiewas alweer gedaan?
Fijn Bertje dat je weer heelhuids terug bent uit Marokko.
Par avion, auto of fiets, bootje misschien, welke weg heb je gekozen om weer veilig thuis te geraken?
Apie, ik had verslag willen doen vanaf het vliegveld van Fes, maar je site was geblokkeerd vanwege seksuele inhoud pruil-icoontje
Ja, dat heb je weleens, vooral in vliegveldlounges, ik weet het, en dat terwijl er hier geen onvertogen woord valt, geen onvertogen borst te zien is.
Nu denk ik opeens aan dat liedje van ‘Haar sneeuwwitte boezem…’
Goed interview op blogtrommel.com.
En wat een onthulling, Apie Dapie is je echte naam. Wie had dat kunnen bedenken?
Welkom terug, Bertje. Ik hoop dat je nog lang op je ervaringen kunt teren.
En even inhaken allemaal!
Die Johnny toch 🙂 Hij zong niet eens zo slecht.
‘…met een bllos..’ die vette L. 😳
Pawi, ja ik heb heel veel beleefd in 2,5 week Marokko. Ik heb het vliegtuig genomen en ben daarna verder gereisd met trein, bus en grand taxi, maar heb alleen wat van het midden van het land gezien: Marrakech, Essaouira, Ourika vallei, Rabat, Meknes, Moulay Idriss en Fes. In september zou ik graag naar het noorden willen: Tangier, Tetouan, Chefchaouen, Asilah en Larache, als Allah het goed vindt natuurlijk. Valt het daar een beetje mee met de hitte? Want daar kan ik niet zo goed tegen.
donderdag 21 april 2016
Nachtrust
Mijn zoon heeft deze week de Entreetoets voor groep 7. Ik probeer hem vroeger dan gebruikelijk naar bed te krijgen en benadruk het belang van een goede nachtrust. Dat maakt weinig indruk, waarop ik Joop Zoetemelk – eenmalig Tour de France-winnaar in 1980 – introduceer en diens beroemde uitspraak dat de Tour in bed wordt gewonnen. Zoonlief denkt even na en kijkt mij dan peinzend aan: „Zei hij dat vóórdat-ie de Tour had gewonnen of daarna?”
Willem Heemskerk
Slim kereltje, zo moeten we van de trotse vader geloven. Valt wel mee denk ik.
En toch lees ik liever ikjes met zelfspot dan ikjes van trotse vaders, die het niet kunnen laten op hun pedagogische borst te rammen en om een bijdehandte opmerking van hun nageslacht naar de krant te sturen.
Mooi interview met meneer Dapie dat ik als een feest van herkenning heb gelezen.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Het 100e-reactielepeltje is voor … Mopperkont! Gefeliciteerd man. Volgende week ligt of staat hij in de bus.
Uit de Wikipedia: A pen name, nom de plume (/ˌnɒm də ˈpluːm/, French: [nɔ̃ də plym]), or literary double is a pseudonym adopted by an author. A pen name may be used to make the author’s name more distinctive, to disguise his or her gender, to distance an author from some or all of his or her previous works, to protect the author from retribution for his or her writings, to combine more than one author into a single author, or for any of a number of reasons related to the marketing or aesthetic presentation of the work. The author’s name may be known only to the publisher, or may come to be common knowledge.
Tokkies of in ieder geval relatief simpelen van geest of in ieder geval mensen die niks hebben met literatuur worden zenuwachtig en buitengewoon opgewonden van zo’n nom de plume en doen er alles aan om de bijbehorende auteursnaam aan anderen bekend te maken, denkende dat ofwel zij de maatschappij een dienst bewijzen of dat zij hiermee kunnen laten zien hoe slim zij zelf zijn. Deze pogingen, of ze nu slagen of niet, zijn echter nutteloos, betekenisloos en zonder enig rendement. Ik noem het derhalve “nom de plume vandalisme”. “Vandalisme” om de ergernis uit te drukken, maar ook om te laten zien hoe onbetekenend en puberaal de bezigheid is. En ga over tot de orde van de dag met een heerlijk opgeruimd gevoel.
En heden ververst: de rubriek “Kijk ook eens op” in de linkerkolom, bijna helemaal onderaan. Ja je moet effe scrollen maar dan heb je ook wat: direkte one click toegang tot de eigen blogs van een aantal van onze meest geliefde reageerders hier. Als service van de zaak.
Apie heeft de modderstroom ingedamd (waarvoor dank) en JdW snurkt rustig voort in zijn onbewaakte huisje, waaruit maar weer eens blijkt, Apie, dat alle negatieve uitlatingen die indertijd daar over jou gedaan werden niet opzettelijk maar uit laksheid door Jan werden gedoogd. Hij had het niet eens in de gaten, zoals hij nu evenmin in de gaten heeft aan welke ordinaire vuilspuiterij ik momenteel bloot sta. 🙂
vrijdag 22 april 2016
Robotica
Wij streven naar een strak Engels gazon dus toen de grasmaaier ter ziele ging, hebben we een robotmaaier aangeschaft. Het hele weekend op onze knieën om een stroomdraadje in te graven rondom de tuin om de robot binnen de perken te houden. Feest toen de robot ging maaien. Feest voor de hond die een nieuwe speelmaat heeft. Vandaag opende onze hulp de achterdeur; de hond snelde naar buiten, strak achter de robot aan. Zij ziet die robot in de tuin, vluchtend voor de hond, richting de sloot: niet wetende van het draadje heeft ze hem met een sliding, waar voetballers jaloers op zouden zijn, gered.
Marlies Verhoeff-van den Berg
Nou Marlies ziet dit ongetwijfeld voor zich, ik niet. Wat een warboel. Wie vlucht er nu? Die robot (huh? heeftie oogjes? is het een google?) of die hulp? Maar als ze vlucht waarom redt ze dan de robot. Vragen vragen vragen op de vroege vrijdagmorgen en we weten dat er geen antwoord op komt. Geeft niet. Er is altijd weer een next ikje.
Ik vind hem wel leuk, dat Ikje. De hulp – altijd een vrouw, waarom eigenlijk? – interpreteert de maaiende, nietsvermoedende (en hoe zou hij/zij ook moeten kunnen vermoeden, zit niet ingeprogrammeerd) als vluchtend voor de hond. Heel empathisch,zij (hulp) snapt dat hij (robot) een onbekende hond die op hem komt afgesprongen, als agressief in plaats van spelend zou inschatten. Dat het geen mens of ander levend wezen is, doet er voor het invoelingssysteem niet per se toe. Met die indrukwekkende sliding heeft ze de robot ‘gered’ en daar voor de rest van de dag een goed gevoel aan overgehouden. Terecht. Als de robots de mensheid overnemen zal de hulp alvast een streepje voor hebben.
Jasses Indra, word je zo op drasties gestalkt? Kun je Jan niet een mail sturen om hem die trol te laten blokkeren?
Hé kijk, ik word gelinkt! Dank je wel, Apie! ❤
En we hebben beeld van de hond!
En die hulp valt ook best mee.
Alleen jammer dat ze de hond aan zijn neusgaten meesleept. 😦
Dat vinden ze lekker. En aan de andere kant minder houvast.
O ja? Dat heb ik mijn arme hond altijd te kort gedaan. 😦
Mededeling: de gezichtjes in de linkerkolom boven (recente reacties) doen het even niet. Er wordt aan gewerkt. Het heeft de aandacht. Het komt allemaal goed. Gaan we zien.
Luvienna 10:34 Trolley c.s kan bij Jan ongehinderd zijn gang gaan Van mij mag ie. Heb altijd al een zwak voor demente bejaarden gehad. 😉
Nou moe, de gezichtjes zijn nog altijd niet terug. In geval van twijfel is er altijd nog de wie is wie op apie, hoewel lichtelijk verouderd.
En daar zijn ze weer! Heb je weleens.
Wij feliciteren de Ermelosche Frietzaak met het behalen van het predikaat Beste AD Frietttent van Nederland 2016 (hoewel er nog 8 maanden te gaan zijn en er nog keifrietenbakkers voorbij kunnen komen, die hebben dus pech gehad, vette pech).
Photo: © Rick Arnold
Dreamteamers Wouter, Larissa en Koen verklappen het geheim: “Geen vitrine met kroketten en berenklauwen, maar een strakke counter waarbij alle klanten kunnen zien wat er in de keuken gebeurt. Natuurlijk alleen maar verse producten.”
De eigenaresse van Snackbar Ludeva in Gorinchem, is niet te spreken over de uitslag van de Nationale Friettest 2016. De zaak eindigde dit jaar met een onvoldoende op de 139e plaats.
“Het is onbegrijpelijk wat klanten hier zoeken. De friet is zeepachtig, ranzig, papperig en droog.” was het gezouten oordeel van de AD-friettesters.
Voormelde eigenaresse vindt het allemaal onzin: “Ik heb nooit gevraagd mee te mogen doen aan uw zogenaamde Friettest. Schijnbaar is het in uw belang om hardwerkende ondernemers onderuit te halen (…). Gelukkig komen bij ons elke dag enkele honderden klanten die onze friet wél kunnen waarderen. Voor ons het bewijs dat u er met uw test volledig naast zit. Ik ben tegen plaatsing en geef geen toestemming om foto’s te plaatsen of onze naam te vermelden.”
Aldus het AD, die er ook een plaatje bij plaatst met “Google” als bron, dat zal dus wel mogen. En het is vrije nieuwsgaring wat je zegt. Hoor en wederhoor is ook zo’n journalistiek principe. Beoordelingen elders op het internet (waarvan de betrouwbaarheid weliswaar een tikkeltje minder eenvoudig te controleren is) zeggen misschien weer iets anders. Had je maar geen patatbakker moeten worden! schater icoontje
Op naar Gorinchem mensen, we zullen die patattenbakkers in Ermelo een poepje laten ruiken. Kunnen we meteen vragen waar Ludeva voor staat. Luvienna de Vaatwasser, of iets dergelijks. Doorgaans is zo’n afkorting man, vrouw en/of kind, familienaam, hondje, geboorteplaats. Iemand?
In beide plaatsen heb ik persoonlijk hele stukken historie zitten qua medemensen, maar een patatje heb ik er nooit genuttigd bij mijn weten, althans niet in een friettent, wellicht jaren terug in een poepchique restaurant aan het water te Gorcum en nog meer jaren terug in een pannenkoekenhuisje te Ermelo. We weten het niet meer, da’s jammer, want patat vormt je. Een patatervaring blijft je je hele leven bij, normaliter. Wellicht lag het aan het opwindende gezelschap. ❤
En wat heb ik al die jaren gemist, met het NRC als mijn lijfblad. Dank voor de betaalmuur aldaar, die heeft een nieuwe wereld voor mij geopend.
zaterdag 23 april 2016
Jassen
Een tijd geleden was ik met mijn vriend in de V&D. Hij was druk bezig met het passen van winterjassen en ik struinde langs de rekken op zoek naar iets geschikts. Opeens zag ik hem hangen. Een bruine jas met een soort van schapenvelletje aan de binnenkant. Met mijn wang ga ik langs de binnenkant en roep verrukt naar mijn vriend: „Deze is lekker zacht!”. We hebben deze jas uiteindelijk toch niet gekocht, want met mijn wang nog tegen het schapenvelletje hoorde ik een man achter mij vragen: „Uhm, can I have my coat back?”
Natascha Rutgers
Gorinchem en Ermelo zijn me te ver voor een frietje. En voor poepies om te laten ruiken. Als ik een patat-mèt koop is het die van Bram Ladage. Superfriet en aardige, enthousiaste mensen.
Natascha heeft zich in de luren laten leggen. Die man heeft ook zijn zinnen op die jas gezet en heeft dat zo handig voor elkaar gekregen.
Luvienna, de Bram Ladage in Rotterdam is me poepbekend, vooral die grote kraam op de zaterdagmarkt, waar mensen met wijdopen monden staan te kauwen en tegelijkertijd de veiling van grote kamerplanten uit weer een andere vrachtwagen in de gaten staan te houden. Bedoel je die of komt Bram Ladage ook elders in het land voor?
Bram Ladage is een keten met vestigingen, naast die in Rotterdam (dat is de startplek, geloof ik) in Zoetermeer en Den Haag. Dat zijn de zaken die ik ken. Daarnaast zitten ze vast ook op andere plekken.
o kijk:
“Wij zijn in 1967 begonnen op de Rotterdamse markt en inmiddels uitgegroeid tot een sterke formule met dertig winkels.”
“Op zoek naar iets geschikts …” is nog het meest intrigerende stukje in het ikje. Waar zocht mannensnuffelaar Natascha naar? Had ze niet beneden in de fietsenstalling aan herenzadels kunnen ruiken?
Misschien een bosje bloemen, fraai geschikt?
Hoewel je herenzadels en andere -dingen ook wel zult kunnen schikken, denk ik.
Je bedoelt een Nationale Herenzadel Test, Luvienna? Zou jij wellicht tijd hebben?
Als jij de specimens aanlevert, ga ik wel snuffelen. 🙂
Oei! Ik ben helaas niet in het land. Maar doe graag een oproep voor je aan onze mannelijke lezers in de buurt, Plopje, Bookmark, Heer Rozenwater … met name Bookmark houdt erg van fietsen. Die van HR ligt ergens op de schroothoop van gebroken dromen.
Tip: dit is volkomen zinloos, maar wel erg leuk: Verkiezing van het belangrijkste boek van Nederland. Alleen al leuk om al die titels door te bladeren, ze hebben een stapel boeken gemaakt, de populairste bovenaan (de Bijbel op dit moment), en je te realiseren hoeveel van die boeken je allemaal kent, van oud tot nieuw, van fictie tot non-fictie. Keiveel! En meedoen kan ook nog.
https://www.belangrijksteboek.nl/
zaterdag 23 april 2016
Een zwaluw
Aan de rand van het Naardermeer zit ik bij de uitspanning van Natuurmonumenten te genieten van het uitzicht. Als de serveerster me een kop koffie komt brengen, deel ik met haar mijn verbazing over het feit dat er al zoveel zwaluwen rondvliegen. „Nou”, zegt ze, „ik werk hier nog niet zo lang, maar ik heb begrepen dat dit nog niet echt het soort is waar we op zitten te wachten. Dit zijn eigenlijk, zeg maar, de niks-aan-de-hand- zwaluwen.”
Harriët Bergsma
Kassa!
Op de boekverkiezing, bedoel ik.
Ja, de serveerster heeft gelijk. De vogelaars worden alleen opgewonden van zeldzame vogels waarvoor ze tientallen kilometers over ’s heren wegen moeten scheuren. Lekker even genieten van een huis-tuin-en-keukenmusje is er niet bij. Daar komen ze hun nest niet voor uit. De woede van de serveerster is derhalve alleszins op zijn plaats. Ik hoop dat zij een vette fooi heeft gehad.
Aha! Ik vond hem al misplaatst, nou ja, dan moet je hem nog maar een keer zetten, Bertie, kom, we zijn hier gekke gerritje niet.
Hoewel … kassa is ook hier op zijn plaats.
Een familiedag of bedrijfsuitje? Boek dan eens een privévaartocht met onze fluisterboot. De vaargids neemt je mee naar de aalscholverkolonie of de eendenkooi. Combineer de rondvaart met een heerlijke maaltijd in Gasterij Stadzigt.
@Apie 13:55
Mooi, die verkiezing. Het is (zo te zien) alleen allemaal fictie! En alleen romans, vooral Nederlands. Pff. Geen poëzie, geen wetenschap. Wat is het belang van de boeken op deze lijst? Ik zou denken: dit is een bizar beperkte opvatting van het begrip “belangrijk”. Zoiets als de BELANGRIJKHEID waar voetbalverslaggevers het over hebben als iemand een doelpunt maakt.
Maar goed. Ik heb hier geen tijd voor. Er is een veel belangrijker zaak gaande: het WK snooker!! Dus voorlopig ben ik nog wel even uit de roulatie. Sorry.
Nee hoor, Plopje, ook niet-Nederlandse boeken. En ook non-fictie, want boeken van Frans de Waal staan er ook in, net als Richard Dawkins. Maar van die laatste staat alleen God als misvatting erin, terwijl ik The Selfish Gene veel meer een eyeopener en daarmee belangrijk – pardon: Belangrijk – vind.
Gedichten moeten er ook in staan. Ik vond Alle gedichten, van Gerrit Achterberg.
En wat hieraan het belangrijke is? In DWDD zei Adriaan van Dis dat het ging om het belangrijkste boek voor jouzelf. Ben ik het helemaal mee eens.
Ikzelf heb gestemd op Animal Farm En jullie?
Ik heb een stuk of 15-20 boeken aangeklikt, want dat mocht.
Voor mezelf had ik er eentje aan willen toevoegen van Anton Koolhaas – De Laatste Goendroen – maar helaas, dat kon niet. Voeg hier je boek toe, staat er vals, maar dan krijg je toch weer een heel beperkt lijstje. Begrijpelijk maar toch. Het is niet anders, en het is een keibelangrijk boek, heb inmiddels een uur gezocht, ik denk dat ik het kwijt ben.
@Luvienna
Sorry, ik heb heel oppervlakkig even gekeken. En toen zag ik Mulisch genoemd worden. Dan gaan mijn ingewanden opspelen en moet ik snel iets anders gaan doen. Je hebt gelijk: the Selfish Gene is interessanter boek dan het preken over god voor de eigen parochie.
En tja, het belangrijkste boek voor jouzelf. Pff, dat is toch alleen interessant voor jezelf? Egotripperij dus. Laten ze liever kijken welk boeken invloed hebben gehad op de wereld en/of onze kijk op de wereld. Dan zou ik denken aan Marx, Darwin, Galileo en dat soort lieden. En Rudy Kousbroek natuurlijk. En desnoods aan Freud, ondanks alle onzin die hij verkocht.
Maar goed. Het snooker is toe aan de 8ste finales. Hoppa.
De Bijbel staat op nummer 1. De Koran heb ik in de hele lijst van 100 niet aangetroffen.
Maar inderdaad, het volgende filmpje is oneindig veel opwindender dan zo’n saaie stapel boeken.
@Plopje Mulisch ben ook zeker geen fan van. Ik heb alleen De ontdekking van de hemel gelezen – mweh. En ’s mans persoonlijkheid zit de mogelijkheid om eventueel een boek van hem te waarderen ernstig in de weg.
Rudy Kousbroek, ja natuurlijk!
Invloed op de wereld: tja, dan kom je inderdaad op boeken als de bijbel en de koran (die er niet in staat, dus) uit. Wederom: mweh. Ik ben ondanks de vermeende egotripperij meer geïnteresseerd wat mensen om me heen de voor hen belangrijkste boeken vinden. Waar ik dan ook weer van kan leren.
Voor Plopje is een aanvullend stapeltje neergelegd:
Dank je, Apie. Heel fraai. Al gaan de boekjes allemaal over het voor ons “gewone” carambole-biljarten. Snooker is een andere wereld. Ook dank voor het filmpje over O’Sullivan. Het is een querulant, maar welk een talent. Zoiets als Cruijff, maar dan in een leuke sport.
@Luvienna
Je bent positief ingesteld en je wil nog iets leren. Heel goed. Maar wat zijn voor jou belangrijke boeken? Achterberg is mooi, maar ja, het was wel een moordenaar. Het lukt mij niet dat detail te vergeten. Hm.
En tja, ik weet ook niet hoe je kunt vaststellen wat belangrijke boeken zijn. In ieder geval niet door erover te stemmen. Dan krijg je uiteraard de bijbel en Mulisch om je oren. Wat de mensen om je heen belangrijk vinden kan oké zijn en kan je op een idee brengen, maar daar ging het hier toch niet om? Belangrijk is een groot woord, maar ik kan iedereen aanraden alles van Willem Elsschot te lezen. Ook zijn gedichten (zoveel zijn dat er helaas niet).
Oké, ik neem het terug: voetbal kan ook leuk zijn, maar is als sport wel heel ziek. Ze kunnen nog veel van snooker leren. Snooker is bij mijn weten de enige sport waar de deelnemers zelf de scheidsrechter erop wijzen dat ze een overtreding begaan hebben. Zelfs O’Sullivan doet dat. Voor de niet-kenner: overtredingen bij snooker zijn soms heel moeilijk te zien.
Dan is die scheidsrechter dus in principe overbodig.
En wat een overdreven gedoe dat snooker. Wat is er mis met drie ballen? De ballenbak daar ga ik wel voor naar Ikea.
Ik heb net via Uitzending gemist naar DWDD gekeken, waarin het ging over die boekverkiezing. Er zaten een aantal “ambassadeurs” aan tafel die elk een tiental boeken presenteerden die in een bepaalde categorie waren geselecteerd. Op de website zie ik daar weinig van terug, het is een ellenlange lijst van titels, ik werd op een gegeven moment moe van het scrollen.
Ik heb wel nog even op de Avonturen van Pinkeltje gestemd, het eerste boek waaruit mijn grootmoeder mij voorlas. Ik kende het uit mijn hoofd. Als oma probeerde, om op te schieten voor het slapen gaan, een paar zinnen over te slaan, corrigeerde ik haar onmiddellijk.
Weet je nog hoe het boek eruit zag Ad?
Leuke site, die over het Belangrijkste Boek. Onoverzichtelijk, maar wat een keus!
Veel o-ja-die-was-ook-goed tegengekomen. En veel goeie kinderboeken. De GVR, Alice in wonderland, om maar wat te noemen. Potter.
En natuurlijk o.a. gestemd op het verzameld werk van Elsschot.
Dank voor de link, A Dapie.
@Plopje, Achterberg gebruikte ik alleen maar omdat ik wilde zoeken of er ook dichtbundels in de lijst stonden. Die naam zat voor in mijn geheugen in het laatje ‘Dichters’ omdat ik ‘Spel van de wilde jacht’ op school moest lezen en duiden. Verder ben ik zo primitief dat ik weinig heb met dichters en gedichten.
Ik weet niet of het de organisatoren er wel of niet ging om boeken die voor jezelf belangrijk zijn, maar daarom kunnen we die verkiezing zo nog wel gebruiken. Ik vind het een leuke aanleiding om na te denken wat ook alweer voor mij belangrijke boeken zijn en waren, en hoe dat zit met andere mensen.
En uiteraard kan Heer Rozenwater – onze Redakteur Cultuur – altijd beslissen om een eigen A. Dapie Community Belangrijke Boeken Referendum te maken. Hoop het niet huiver icoontje
Verder vind ik de boeken van Richard Dawkins, Daniel Dennet en Frans de Waal bijzonder interessant en inzichtgevend. Dat zijn er nog maar een paar. Ik moet altijd graven naar dat soort dingen en dan komen er zo nu en dan ‘o ja’-ideen op. O ja: 1984, daar werd ik koud van. Brave new world, waarbij ik dacht dat die drug toch wel erg lekker zou zijn om zo nu en dan te hebben. Animal Farm, waarop ik gestemd heb. In mijn tienertijd verslond ik SF, voorwal Isaac Asimov, met zijn robotserie. En Jack Vance – die werelden die hij kon schetsen. Stephen King, veel gelezen. Wordt onterecht vaak alleen als horrorschrijver gezien. Ben hem en Ruth Rendell opnieuw aan het lezen, om de kunst af te kijken. Ook was ik dol op Tolkien, vrijwel alle boeken gelezen, zelf het taaie Silmarillion.
Straks komen er nog wel meer o-ja-hoe-kon-ik-dat-nou-vergetens op.
Wat een uitstekend idee, Apie! HeRoWa, het is weliswaar weekend, maar lees je mee?
Roos zit misschien een boek te lezen 🙂 Zou ik zelf ook meer moeten doen, er liggen zeker vijf ongelezen prachtboeken op de eerste verdieping van het salontafeltje.
Mijn leeslijst groeit ook tig keer harder dan dat ik er boeken van wegwerk.
Een boek kiezen? Nee, ik ken er teveel en zou niet weten welk beter was dan de beste. Bovendien is het te lastig omdat ook ik hinder heb van het teveel weten van sommige auteurs, dan lees je een boek niet onbevangen meer.
Ze zouden anoniem moeten blijven, geen interviews moeten geven maar ja, ijdelheid… Mulisch bijvoorbeeld. Treurig want hij schreef goed.
Sorry, ik kan er niets geestigs van maken, misschien straks in een logje.
@Luvienna
Ja, Dennet, Dawkins, De Waal. Geweldig. En zo zijn er nog veel meer: Popper, Midas Dekker, Gould, Schopenhauer, Hornby, Nickolls. En SF, uiteraard. Asimov, Silverberg, Bester, Heinlein enzovoorts.
Het probleem is vooral dat er veel te veel is geschreven. Dit is voor niemand bij te houden. Mijn voorstel is: even een pauze: 10 jaar een boekenmoratorium: er mogen dan geen nieuwe boeken verschijnen. Hebben we even de tijd om een beetje bij te lezen. En dan graag ook 25 jaar geen nieuwe kranten. Al die stapels overal in huis: geen gezicht.
Ja, dat zou mooi zijn, alle auteurs standaard een nom de plume. En onderduiken, niet vertellen dat ze schrijver zijn 🙂 Het lijkt het internet wel 😀
Plopje, er bestaat internet, Blendle, Kindle, wie er nu nog stapels papier in huis heeft loopt ernstig achter.
@Apie
Snooker is niet aan jou besteed. Vooral jammer voor jou. Want je hebt geluk als je van kip houdt. Zal ik maar zeggen. Ik ben heel blij dat er in Nederland vrijwel niemand belangstelling voor heeft. Want ik neem alles op van de BBC en kijk pas later. Soms veel later. Maar ik hoef niet bang te zijn dat er in de krant of op de Nederlandse tv uitslagen worden verraden. Prima. Dank je, Apie.
@Apie
Ja, ik loop ernstig achter. En ik zal ook nooit meer mijn achterstand inlopen. Blenle, Kindle, ik weet niet echt waar je het over hebt. Facebook, twitter, mobieltjes, daar heb ik allemaal geen tijd voor. Ik moet eerst de stapels kranten en boeken wegwerken. Maar stromend water en een kolenkachel zouden misschien wel prettig zijn. Ga ik over denken.
@Plopje Groot fan van Midas Dekkers (maar wie niet). Gould was ik het vaak mee oneens. Popper, Schopenhauer, enz.: niet gelezen. Ja, ernstig, ik weet het.
Ik heb pas na heul lange tijd mijn van de verhuizing nog ingepakte SF-boeke uitgepakt. Het kwam allemaal weer teru, de namen die je noemt, en Richard Matheson, Keith Laumer, Theodore Sturgeon, Fritz Leiber, De man die zich uitvouwde (welke scrhijver ook alweer? en nog veel meer. Ik heb ook alle boeken van George Martin gelezen, Game of Thrones. Maar dat is van recenter datum.
Dat moratorium ben ik tegen, dan duurt het nog 10 jaar voor ik een boek mag laten verschijnen. Nou gaat het schrijven niet snel, maar ik hoop het toch wel eerder dan over 10 jaar klaar te hebben.
@Plopje, als de kolenkachel en stromend water gelukt zijn, kun je misschien ook eens over elektriciteit nadenken.
Dat opnemen van snooker op de BBC gebeurt met behulp van een zelf te draaien vliegwiel?
@Apie april 24, 2016 om 07:55
Weet je nog hoe het boek eruit zag Ad?
Jazeker, het was het middelste, met die ballon.
@Luvienna
Helaas heb ik mijn hele SF-verzameling ooit weggegeven. Heb ik nu een beetje spijt van. Maar ja, je sleept al die boekenkasten en andere zooi maar achter je aan en je erven (indien aanwezig) brengen het toch gelijk naar de AVR. Hoe was het ook alweer: bezittingen zijn zaken die op weg zijn naar een ander of naar de afvalverwerking. Zoiets.
Elektriciteit is ook een aardig idee, maar ik weet niet of de gevolgen voor de gezondheid op lange termijn bekend zijn.
Het opnemen van de BBC gaat via een zwart kastje. Er is mij geleerd welke knopjes ik moet indrukken. Verder gaat mijn kennis niet.
En het afspelen, Plopje? Met een kaarsje en een toverlantaarn?
Tja, de Koran is een spin off van de bijbel welk weer een spin off is van de torah, staat die erin? Middas Dekker samengestelde boeken koop ik nooit meer want 80% heeft hij her gebruikt voor een boek onder een andere titel, net als Boudwijn Buch. Heel slim, want de kachel moet branden, de winkel verkopen, dus ik misgun het hen niet. Aan het beste boek van allen ben ik hard aan het werk. Het uitzicht is bijna perfect nu moet ik nog wat aan de tips van Luvienna aangaande muziek doen of niet zeiken en gewoon geld uitgeven aan een ouderwetse installatie van B&O bij een kringloop of zo.
Nader tot U en op Weg naar het einde (Reve) zijn qua humor bijna onovertroffen. De donkere kamer van Damocles vond ik qua dubbele bodem weergaloos maar mind you, toen was ik vijftien, Mulisch Ontdekking van de hemel vond in de eerste vierhonderd pagina’s weergaloos, de rest kon de prullenbak in. De man nam zich voor mij in na zijn door toen ik voor zijn liefde voor dieren hoorde. Wolkers was de beste en mooiste prater van allen. Grünberg heb ik alleen columns en tweets gelezen. Wat houd je over? Ik heb wel de trilogie van de ring gelezen, geweldig maar ook toen was ik een jaar of vijftien. Ook toen las ik het hele werk (vertaald) van Orwell. Weet je, wat een saai onderwerp eigenlijk. Ik lees al 16 maanden niets meer, zelfs geen non-fictie, haast niets, behalve het nieuws. Het goede van het nieuws is dat het vaak beter is dan het origineel. Als ik er nu nog het geduld voor zou hebben, Plopje, dan keek ik ook weer snooker. Maar ik ken niemand meer. En ik heb maat 1 grote tv. Vroeger had ik er twee. Dan was het heel leuk (ik was net op mijzelf) om snooker op de ene tv te kijken en porno op de andere.
En die andere keer, toen had je weliswaar snooker maar ook konininginnedag en tegelijk een brandend LA na aanleiding van de moord door de politieagenten op Rodney King(?). Geen internet niets maar wel CNN. Man wat een beleving, onze lieve koninging die woef, nee wijdde, de prinsen die koeken hapten en in de VS zielige vrachtwagenchauffeurs die uit hun auto werden betrokken en gewoon doodgeschoten. Live. Dat was de eerste signalen van ‘THE Global Village’… Ben er heel lang van onderste boven geweest. Dat zijn dan weer de nadelen van schrijver willen zijn he. Onderste boven zijn.
Ik kan, sorry, laatste bijdrage*, niet echt meer snel live bijdragen leveren, maak te veel fouten.
*laatste dus als in schrijven en inleveren zonder er lang naar gekeken te hebben en hoopvol de fouten er uit filteren…
Had ik trouwens al geschreven dat ik het een leuk en onderhoudend interview vind? Nee, dan bij deze. Er is nog een interview. Als het goed is, maar er is ook veel kwaad in de wereld, jawel, vroeger dacht ik van niet maar tegenwoordig wel wat heel veel verklaarbaar maakt: Edith, Geert, Gerard J, J, en ga maar een tijdje door, Anders, Mohammed B (nu moet ik de B wel vermelden anders kom ik in o.a. het enge rijtje van de vrienden van Theo, die boer uit Drenthe die denkt dat hij leuk is, mij, als je niet van mij houdt-kan ik mij goed voorstellen-… Maar er is dus nog een leuk interview met onder Apie en als het hoed is heb ik ergens nog een link en als heer Dapie die wil wn leuk lijkt wil ik dit wel eens opduikelen. Het komt van mij uit dus je kunt hem niet betichten van ijdelheid. Want al zijn we gelukkig weer on speaking terms, ik kap er nu mee en ga verder voetbal kijken en mijn club Feyenoord aanmoedigen.
Hup Feyenoord. Geen woorden maar die fucking cup!
Een tienjarig 10 jaar een boekenmoratorium
Voor!
Een A. Dapie Community Belangrijke Boeken Referendum te maken.
Bij die lange gewéldige- boeken-lijsten ga ik me altijd heel nietig voelen. Tegen dus.
Veel gezeur en geklaag over het weer in Nederland de laatste dagen. De officiële gevoelstemperatuur lijkt daarbij niet te corresponderen met wat mensen écht voelen: schrale wind, waterkoud, somber weer etc. Een rol speelt natuurlijk ook hoe goed of slecht het weer de voorgaande dagen was. Dan komt een survey goed van pas.
Hoe ervoer u het weer vandaag (niet voor expats)?
http://www.poll-maker.com/poll665452x3c694E1e-27
De weekend kop laat ondertussen een nek aan nek race zien tussen het luizenleventje van Bertje en Apie’s zakkam:
http://www.poll-maker.com/results664378x2179303D-27
Bookmark schrijft geschiedenis. En goed ook.
Wat een prachtige literatuur komt hier aan het woord, een wereld gaat open, zeer geslaagd deze boekensite, veel genres, veel smaken.
Ik houd me maar even bij Elsschot: Lijmen/ Het been met Boormans en zijn ” Wereldtijdschrift voor Handel, Industrie…..etc.
Subliem deze running gag, ongeevenaard.
Is het de bedoeling trouwens dat iedereen uitbundig zijn mening gaat geven over de diverse auteurs die hij in de loop van zijn leven gelezen heeft?
Kan, maar dan blijft er minder ruimte over voor mensen die zoveel gelezen hebben dat ze een bagage van zich af hebben geschud en met een kleine rest overleven.
@Klare taal, wat mij betreft is ’t niet een specifieke bedoeling om het een, het ander of nog iets anders te doen. Er is ruimte voor alles. Zowel anything als everything.
Leuk dat je er weer even bent, Boekie. En wat leuk dat je ook een aantal van je gelezen boeken met ons deelt. Ik vind het altijd interessant te horen wat andere mensen gelezen en gewaardeerd hebben.
Luvienna, je bent een een beeld van tolerantie.
Dezelfde tolerantie stuit mij soms ernstig tegen de borst.
What’s possible, if ever so far?
Beetje laat.
Natuurlijk bedoel ik niet dat auteurs zich moeten afsluiten of alleen onder nicknames mogen schrijven.
Maar er zijn er van wie ik denk dat dat beter zou zijn. Mag ik dat denken?
Nou ja.
Verder kan ik met de besteboekverkiezingsdiscussie niet zo goed meedoen want bij elk goed boek denk ik: dit is het. En dan komen er gedachten over vroegere gelezen boeken die ook het beste waren, kortom, ik weet niet meer wat te kiezen.
Eén boek blijft in het geheugen hangen maar dat is meer een aanklacht dan ontspanningslectuu en wie zit daar op te wachten.
Jeessus, wat een lang verhaal tegen middernacht en nog warrig ook.
Ja hoor, dat mag jij denken. En je mag ook warrig zijn. Gute Nacht Freunde …. 🙂
maandag 25 april 2016
Ontknoping
De verhuizing van zijn bejaarde ouders verliep beter dan een vriend had gedacht. Hij moest alleen nog een tv-provider vinden. Nadat hij bij de derde provider op rij het bericht kreeg dat op het nieuwe adres van zijn ouders geen diensten beschikbaar zijn, werd zijn vader ongerust. Hij verzuchtte dat hij de ontknoping van het voetbalseizoen niet zou willen missen. Om tijd te winnen sprak mijn vriend de ergste voorspelling die je in een Feyenoord gezin kunt maken uit: „Pa, ik denk dat Ajax kampioen wordt.” Zijn vader werd op slag geduldig: „Ach jongen, doe maar rustig aan. Er zijn belangrijkere dingen dan tv.”
Ben Schaafsma
Goed zo, Ben. Actueel. En daarmee is alles gezegd.