De Grafschriftenkelder was vorige week weer eens open. Niemand weet hoe zoiets werkt, maar ineens sluipt er iemand naar beneden en laat een mooiigheidje achter. Zoals Heer Rozenwater: “Hier ligt Heer Rozenwater”, schreef hij, “Hij kon helaas niet rijmen.” Nou, mooi toch? Geen woord teveel. Ook iemand anders kende zijn beperkingen: “Nou en hier lig ik dus begraven, met feiten kan ik dat nu niet meer staven, want ik kan niet rijmen of dichten zonder de steen op te lichten.” Maar de mooiste van de week was die van Mark: “Ik wil gewoon een graf waar de ruimtedieren met een blije blaf hun reünie komen vieren.” Zie hier nog wat andere fraaie grafdichten.
Voor de rest waren er veel ikjes vorige week, maar weinig reacties. Er was een ikje over het kind van Martine van der Reijden met VCF-syndroom, dat tussen Mars of een Twix twijfelt. Er waren ook twee meisjes op de fiets die Addy van Overbeeke inhalen en iets joligs roepen, want ze zijn per slot van rekening in Amsterdam, de stad waar iedereen op straat de hele dag grappend door het leven gaat. De onvermijdelijke Mirjam Killian had dit keer iets verzonnen over de stokoude kanarie van haar buurvrouw. En Rian Los wilde ons lekker laten lachen over haar demente schoonmoeder, maar daar doen we zoals gezegd niet aan mee.
Vermeldenswaard was ook een ikje over een beamer. De ikjesschrijvende lolbroek, ene Eric Broug, verstond de naam van dit handige machientje dat hem werd aangeboden door het organisatiegansje zogenaamd verkeerd als “be-amer“, oftwel iemand die tijdens zijn spreekbeurt naast hem zou komen staan en af en toe zeggen „Eric heeft helemaal gelijk” Maar goed, het schijnt echt een woord te zijn dat in Nederland, Duitsland en Roemenië is verzonnen voor iets dat eigenlijk een “projector” heet, en zo zijn er volgens Ad Hok wel meer pseudo-anglicismen. Keiveel geleerd eigenlijk, die vorige week.
Wolluis, alsof iedere hoogleraar daar verstand van moet hebben.
Het is altijd feest als er een ikje van Frank Hammechter wordt geplaatst. Deze keer was het een dijenkletser over een professor die niet wist hoe de beestjes die hij uit zijn tuin had meegenomen heetten. Lachen, want zijn secretaresse wist het wel. Duh. Wolluis, alsof iedere hoogleraar daar verstand van moet hebben. Ik slikte het laatdunkende “een wat primair denkend mannetje deze Frank” van de weeromstuit in toen voormelde Frank, naar goed gebruik, even langs kwam om de hartelijke groeten aan de A. Dapie Community te komen doen.
Heel wat significant belangrijker was het publiceren van het zesde en tevens laatste deel van Pawi’s reisverhaal door Marokko. Het ging over stoppen voor de zeevlam, met behoorlijk unieke plaatjes van dit natuurverschijnsel. En een prachtige afrondende foto. “Eenmaal terug in Europa zien we dit tafereel in Tarifa als een saluut aan Marokko, dat je met enige goede wil, een bril of een verrekijker, vanuit hier kunt zien liggen.” [tekst gaat onder foto verder]
Ad Hok vierde op 4 mei in alle stilte zijn verjaardag. Alleen Bertie kon het niet laten hem een “Prfct n ng vl jrn” te wensen.
Mark of Boekie zoals sommigen hem liefkozend noemen kwam veelvuldig langs om even leeg te lopen, het ging overal over en het was vooral … lang. Een kleine greep uit de zaken waarover ons geliefd wijsneusje zijn licht meende te moeten laten schijnen [tekst gaat verder onder de opsomming]:
- Hij kon zijn Twitteraccount niet meer in en maakte weer eens een nieuwe aan. Kon dus weer helemaal opnieuw beginnen.
- Nederland zou aan het verdwijnen zijn, er zijn overal “potwhores of hoe je dat ook schrijft”.
- Uiteraard GW, zijn lievelingsonderwerp. Slapen tijdens DWDD. De Oranjes (of ze zelf grond bezitten). Holleeder: “Als ik zussen had, zou ik ze dan vermoorden?” De ex van Cor van der Hout, ooit eens gezien ergens op een begraafplaats in Amsterdam, “in een kort spijkerrokje en met heel mooi lang blond haar”. Trump. Het “Nederturkje’ en laatdunkend commentaar op “mensen die schrijven voor gratis blaadjes“. Woonboot, Khadaffi met een stok in zijn kont, draadjesvlees, de “gemankeerde 24/7 economie“, vakantiedagen en de tredmolen van alledag. Zijn muizen, poezen en vriendin. Zijn wekker. Zijn “vingerreuma”.
- “Zijn er in deze community ook lieden die, graag alleen, stiekem errug moeten grinniken van een hele, hele, echt super heel lange wind waar verder niemand last van heeft. Een die seconden lang aanhoudt. Misschien wel tien seconden?”
- “What de vrijpartij is nu weer een …” (woordspeling op “what the fuck”)
- Plannen voor na de zomer: “Dan ga ik live blogs, reacties schrijven (als ze WiFi hebben) in het trendy theehuis tegenover het Stedelijk Museum en heb ik al een scheidingsadvocaat.”
- Een blank Nederlands meisje belt aan voor een interview.
- “Het mooiste gebed dat ik ooit heb gehoord bleek een LP! Of een bandje.”
- Over Douwe Bob, die “ooit als hij niet succesvol wordt Ouwe Sok gaat heten, dat kun je op zijn klompen aanvoelen.”
- Dat zijn nek knakt iedere keer als hij zijn koffie pakt.
- “Waarom, zeg mij waarom, werkt op 1/3 van mijn tablets KPN soms niet, en mijn toetsenbord en dan nog wat dingen. En doet nog maar 1 van de uitgangen van mijn DAB+ waardoor ik mono heb ipv stereo wat op radio 1 niet zo heel erg is.”
- “Die mevrouw uit Rotterdam die tien jaar dood in haar huis lag. Dat is toch niet gezellig?”
- “Ging dat niet over een slimme jood die andere slimme jood die een brood ging kopen wilde aftroeven maar dat er toen iets fout ging?”
- Over dat hij geen eigen blog meer heeft en dat hij dat wel of helemaal niet mist, kwamen we niet helemaal uit, ik gok op: wel. “Als je iets, eet, drinkt, doet (ik denk aan een bepaald standje); als je iets herhaalt wat langer dan tien jaar geleden geweldig was dan is de kans groot dat deze nieuwe keer teleurstellend zal zijn.”
Oftewel, trip, trance, verward, we zullen het nooit weten. Maar voor wie zijn Twitterkanaal volgt is dit allemaal nog niks, hij heeft alles gelezen, hij heeft overal iets over te zeggen, heerlijk die spontaniteit, en het meeste, zoals we weten wordt geproduceerd vanaf het toilet, waar hij heel wat genoeglijke uurtjes doorbrengt met de broek en de tablet op de knieën.
Ze pakken je in bij Douglas. https://t.co/evt1THTtFW
— MPTimmermans (@mptimmermp) 12 mei 2016
Een lichtpuntje was het dat de groeiende onenigheid tussen Kunstpaus Heer Rozenwater, en zijn manager weer is geluwd. De beslissende zet bleek een subtiele hint dat eerstgenoemde niet onvervangbaar is. Een nieuwe kunstdraad die “Gezocht: ervaren kunstredacteur” heette deed het gepruttel dan eindelijk verstommen. En het moet gezegd, Rozenwater plaatste weer als was hij nooit weggeweest de prachtige en gezochte werkjes waar hij het patent op lijkt te hebben. Het waren bonen en pijpen en gebreide stoeptegels en knijpers. Aantal en kwaliteit van de sollicitaties viel trouwens tegen. [tekst gaat nog even verder onder de foto]
In de categorie “Lekker weg in eigen land” deed de A. Dapie Community van zich spreken vorige week:
Klare taal bezocht het museum More. “Prachtige tentoonstelling in Gorssel, de realisten, oude Scheringacollectie, maar heel aangrijpend en ontroerend was Ferdinand Erfmann, 1901- 1968, bijzondere man, acteur, travestiet, die gehinderd door zijn familie en milieu nooit zijn weg heeft kunnen volgen maar prachtige en bizarre kunst heeft gemaakt.”
Pawi wandelde aan het strand. “Het was koud, het regende soms striemend door de harde wind, zodat de druppeltjes aanvoelden als piepkleine hagelkorrels.” En ze haalde met Bertie herinneringen op aan luilakviering: “De bedoeling was mensen wakker te maken, met rammelende blikjes achter je fiets, ratels in de spaken, of met brommertjes zonder uitlaat. Dat vond ik altijd errug grappig.”
Mopperkont was in het Chasse theater in Breda voor de premiere van De Storm, “een geslaagde samenwerking van het Nederlands kamerkoor en actrice Hadewych Minis, deze maand nog te zien op acht andere locaties.”
Wil jij deze week ook actief gaan meedoen met al deze dingetjes? Ga dan wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is iets waar de ruimtedieren vandaan komen. Toch? Belangeloos aan de public commons afgestaan door de kunstenaar, die niet eens genoemd wil worden. Mag. Kan. Geniet ervan.
Bas van Vuren, aangenaam 
Toch nog een intro, net toen ik het niet meer verwachtte.Met een terechte verwijzing naar de schitterende bijdragen van Heer Rozenwater en Mark op de Grafschriftenafdeling.
Ze waren uniek
Ja ze kunnen het wel. Als ze maar willen … 🙂
Mooi, Apie! Zet de goede werken voort.
dinsdag 17 mei 2016
Zwembad
Meivakantie in de Ardèche: de eerste twee dagen was het weer slecht. Onze kinderen van 11 en 13 wilden niet alleen maar binnen zitten, dus besloot mijn echtgenoot op zoek te gaan naar een openbaar zwembad. Grootste kans was Valence, de eerste echte stad in de buurt. Maar aangezien we niet wisten waar die moest zijn, stopte mijn echtgenoot in Valence bij een megasupermarkt. Bij de informatiebalie informeerde hij waar hij een zwembad kon vinden. De zeer behulpzame dame antwoordde trots: Maar daar hebben wij verschillende van! Wilt u een grote of een kleine?
Violette van Heek
Klein vakantiemisverstandje, ik had er meer van verwacht. Dat ie naar de heren WC werd gestuurd of zo, piscine, pissoir, dat soort hilarische misverstanden.
Helemaal eens met Bertjens. Pinksterdrie en toch een intro! Petje af.
Dat afbreekstreepje verzint wordpress zelf.
Hier geen streepje te zien!
Ook niet pe-tje?
Nee hoor, niet op breedbeldscherm niet op smartphone. Heb je nog een Nokia?
Hé kijk, lang gewacht, stil gezwegen, nooit gedacht en toch gekregen. Toch nog een introotje op de valreep! Fijn, blogbaas!
Poepoe, nounou, komkom, op de valreep .. gepubliceerd na elf uurtjes die idd voor sommigen een eeuwigheid duurden 🙂 Ik pink een traantje weg.
Weet je wel hoe lang 11 uren duren?
Inderdaad.
11 Uren, daarin kan je heel veel patat wegwerken. Dat maakte het gemis van Apies Intro een béétje goed.
Liever patat tijdens het lezen van het intro. En Apie mag patat tijdens het schrijven van het intro. 🙂
Wat een vurrukkulluk onderwerp bij het ontbijt. Patat, daar kunnen ze me voor wakker maken, ik droom er vaak van.
Het liefst at ik het drie keer per dag, uiteraard met intro. Dan eet ik die van Apie ook op.
woensdag 18 mei 2016
Controle
Bij de zelfscankassa’s van de Albert Heijn voeg ik als laatste een bosje bloemen toe aan mijn mandje. Als ik wil afrekenen gaat het lampje boven mijn kassa branden: controle. Een medewerker zal steekproefsgewijs controleren of ik alles gescand heb. Een jonge caissière vraagt me vooraf vriendelijk of ik de bloemen ook heb gescand. Ik weet het zeker dus antwoord bevestigend. Al doende zegt ze dat ze voor de zekerheid de bloemen niet zal controleren voor het geval ik ze toch vergeten zou zijn te scannen. „Anders zegt het machientje dat de controle niet goed is gegaan.”
Karlijn Jeuring
Kom kom dames, let op de lijn. Patat is wel ook mijn ding, met mate, en dan het liefst van die lekkere grove, Vlaamse, country friet of hoe heet het ook allemaal. Frietkotten hebben ze hier niet, dus bak ik ze zelf in de oven. Neenee, niet frituren, de frituurpan is geband uit huize Dapie. Tijdens het schrijven van het intro eet ik echter niets, hooguit een chippie. Koppetje moet erbij blijven en het toetsenbord vetvrij.
Het ikje dan: wat een buitengewoon merkwaardige jonge caissière heeft de AH daar dan opgeduikeld! 😀
Ik eet er sla bij. ☻
Ik mayonaise.
@Apie, een chippie is ook een patatje, alleen dunner en (meestal) koud.
Ikje: een bijzonder klantvriendelijke caissière. Wel een beetje AH-onvriendelijk.
Patat zonder mayonaise is als een oliebol zonder poedersuiker, een zoute haring zonder uitjes, een loempia zonder sambal.
Het ikje dan: huh?
Bloeit daar iets moois tussen die twee ?
Het ikje? Och…
Frietje-moeilijk is het allerlekkerst.
Even klein vraagje tussendoor. Ik heb diverse concepten in de wachtrij liggen. Wat willen jullie (afgezien van het nieuwe intro) als volgend verhaal?
a. nieuwe aflevering van Luv’s zinderende seks-met-mannenverhaal?
b. nieuwe aflevering van Mopperkonts fietsavonturen in Maleisie?
c. nieuwe aflevering van Riverside Blues’ Facebookkunstproject, na de Afvallers dus nu de Reizigers?
d. de eerste van een serie ikjes uit de NRC, opgediept na lang speurwerk, door Indra, met als auteur een goede bekende?
e. de tuinenspecial?
f. diverse, overige en wat verder ter tafel komt, plenty wat er klaar ligt handenwrijf icoontje
Zinderende seksverhaal? Dat ken ik nog niet. Eerst even lezen.
Dit verhaal is uit het leven gegrepen Luvienna. Ik herken zo niet alles dan toch heel veel.☻ Lang geleden , dat wel.
Apie, ik ga voor a t/m f.
btw
Dit is mijn definitieve en allerlaatste gravatar. Of avatar, ik ken het verschil niet.
Nou moe! Bertie dan toch. Een grafschrift moet rijmen toch?
Ik sluit me bij Berties verstandige keuze aan: a t/m f.
@Bertie 23:32: is het dan geen tijd voor een eigen feuilleton? Ik zou hem zeker lezen.
@Apie 08:54 Misschien bedoelt Bertie ‘latest’ en niet ‘last’.
@Apie, die raadselachtige opties d en f, kun je daar wat tipjes van sluiers van oplichten?
@ Apie, een artisjok behoeft geen rijmgeschrijf, dat houd ik voor mijn eigen lijf.
@ Luvienna, ik bedoel wel degelijk een allerlaatste. Tot ik me bedenk.☻
Een feuilleton schrijven, meermalen gedaan in vorige weblogs. Het lukte me nooit een bevredigend einde te bedenken. Ze stierven steevast een dooie dood.
Luvienna, jazeker, d is een serie ikjes uit de oude doos, die door Indra zijn opgeduikeld. Ze staan klaar om hier hergepubliceerd en dus gedocumenteerd te worden. Geen haast bij, ze zijn van jaren gelee. Maar ooit moeten ze d’r een keer op.
f: jazeker, er staan heel wat projekten op til, van mijzelve en andere nom de plumes, en van andere schrijvers. De meeste zullen echter moeten wachten tot na mijn pensionering en dat is nog decennia away. Bij leven en welzijn. Met een massale crowdfunding actie kan dat tijdstip dichter bij worden gebracht.
Wel merkwaardig, oh Luviennaatje dat je me d’r eentje van me bent, dat je stemt op opties waarover je kennelijk niet genoeg weet. Heb je dat bij het Jan-Roosreferendum soms ook gedaan, zal toch niet? gni gni gni icoontje
Ooooh Apie, wat vals, die laatste opmerking! Ik stemde op die opties omdat ik er alle vertrouwen in had dat die stemwaardig zijn, Ik wilde er alleen nog wat meer over weten. Alle vertrouwen in jou, dus. En dan wordt dat zo tegen me gebruikt. 😥
Ter info: ik heb de moeite genomen om de teksten van het verdrag op te snorren en te lezen. Zelfs van de bijlagen. Jij ook?
donderdag 19 mei 2016
Door het raampje
Op een warme dag sta ik bij een kruising met stoplichten met een groepje scholieren te wachten op de tram. Vlak voor ons stopt een auto met daarin twee vrouwen, voor rood licht. Het lijken me moeder en dochter. Dochter is aan het snacken en gooit haar afval zo door het open portierraampje op straat. Ik bedenk me geen moment, schiet naar voren, raap de rommel op en mik het zo weer bij hen naar binnen. Het licht springt op groen en terwijl de auto optrekt kijken ze me stomverbaasd aan. Dan hoor ik achter me een jongen zeggen: „Coole actie mevrouw!”
Willemijn van Woensel
Ja, het is een coole actie, toch moet je als burger het heft niet in eigen hand nemen. Je bent de politie toch niet? En zelfs de politie zou dit niet doen, maar een waarschuwing uitdelen, c.q. proces verbaal opmaken. Wat is dat toch met Nederland, dat iedereen maar eigen rechtertje wil spelen. Waar gaat dat heen? Burgeroorlog, inderdaad. huiver icoontje
Goeie actie en leuk Ikje, Willemijn. Maar ik had de laatste 2 zinnen achterwege gelaten.
Als ik het goed heb, is Luvienna nu dik en dwars aan de beurt.
We wachten nu al bijna te lang op het vervolg van Dingen die ik met mannen heb gedaan.
Oude ikjes kunnen altijd nog, die blijven goed.
Misschien die tuinenspecial eerst maar eens? Daar schijn je Rozenwater een groot plezier mee te doen.
Optie c. heeft geen haast. Wat mij betreft.
We gaan alle binnengekomen reacties eens rustig analyseren. De ikjes blijven nog even wachten de restcategorie ook, inclusief RSB (die merkt het toch niet).
Het gaat dus nu tussen de mannen van Luvienna en de avonturen van Mopperkont, we moeten kiezen tussen seks en fietsen dus, altijd moeilijk.
Voor de Tuinenspecial had er helaas een uitzinnig menigte moeten scanderen van je NU METEEN en zo, volgens mij willen jullie die dus niet echt. Maar hij komt er wel, erewoord.
Voor Roosje is het allemaal, zoals al zijn wensjes, slechts een prestigekwestie. Buigen of barsten, nou we hebben gezien hoe dat hoge spel afliep voor zijn ahum schrijvende compaan. Die zit zich nu nog altijd te verbijten. Als Roosje maar niet dezelfde kant opgaat, dat is mijn innige wens.
donderdag 19 mei 2016
Rellen
Onze zoon van 8 heeft wat over rellen in Ede gehoord, waarbij jongeren auto’s in brand hebben gestoken. Hij wil weten wat de aanleiding was, dus wij vertellen dat de gemeente een buurthuis heeft gesloten en dat de jongeren daarom boos zijn. „Nou ja!”, roept zijn broertje van 6 verontwaardigd. „Dan steek je toch niet zomaar auto’s van mensen in brand!” Wij knikken instemmend, tevreden over dit moreel besef, de opvoeding werpt kennelijk zijn vruchten af. Waarop hij vervolgt: „Steek dan de auto’s in brand van mensen die dat gebouw sluiten!”
Egbert Kalse
Ja, in feite logisch 😀
Hulde, veel en heel veel, bijna niets anders, hulde dan hulde. Ik denk aan Zandvoort omstreeks 1976 juni of juli in de namiddag van een weekeind, toen zou ik nooit aan Twitter hebben gedacht, zeg ik maar uit zelfbeklag en Henk Knol op een paardje maar de hulde zou ik als een groep nieuwe Nederlanders die met een omslag in hun benen hadden moeten krijgen in plaats van ongeschoren worteltjes. Als ik dit zo teruglees dan klopt er hier en daar niets. Met name Henk Knol en wortels en zelfbeklag en Jezus, staat opeens de man van wehkamp met een droger voor de deur terwijl luid schreeuwen vanuit de keuken naar de living onthuld dat er sprake is van hoe onhandig twee agenda’s hebben wel niet is. Want morgen komt de wasmachine en die miet echt onder de droger en wat nu te doen met verwijderingsbijdrage om over de met moeite berekende fooi maar te zwijgen. Nou zal je Apie wel weer horen over nutteloos schrijven nou dan schrijf ik toch nooit meer hier, sommige dingen doen pijn en stoppen met roken is daar een van.
Dag bloemen, dag plaatsjes, dag meisjes, dag einde van een reactie. Ik moet opendoen.
Jaja, en ik dat in het weekend weer allemaal samenvatten en in stukjes opdelen. Mooi niet! 😀 Tja, Zandvoort 1976, toen dachten we aan heel veel dingen niet. duh icoontje Henk Krol mag van mij naar DENK.
vrijdag 20 mei 2016
Kleurwedstrijd
Onze kleinzoon, zes jaar oud, zit, begeleid door zijn moeder, bij de kapper. Hij ondergaat het knippen inmiddels geroutineerd. Na afloop zegt de kapper enthousiast dat hij een kleurwedstrijd voor kinderen organiseert. Of de knaap ook een kleurplaat mee naar huis wil nemen? „Neen”, is het besliste antwoord. Buiten vraagt zijn moeder verbaasd naar de reden van deze afwijzing. „Nou”, reageert hij, „Het is een kleurwedstrijd en ik kan niet zo snel kleuren.”
Henk Witsen Elias
Leuke opmerking van dat jong en goed gedaan van opa. 😀
Ik moet en wil toch even delen: in al mijn onschuld ben ik voor de tweede keer in mijn leven opgestaan in de gedachte dat het maandag was terwijl het zaterdag bleek. De eerste keer ben ik helemaal naar Zaaandam gereisd toen ik er achterkwam dat de deuren niet opengingen, logisch, maar dat er ook een portier zat, die logica ontging mij.
Nu ben ik er thuis achter gekomen. Daar heb ik mijzelf voor een minimalistisch rampje behoed. Stel dat ik er niet achter gekomen was, wat onmogelijk lijkt, ik denk dat mijn vriendin wel wakker was geworden, dat had ik de extra pillen, gespaard voor de training van maandag (o.a.), ingenomen en was ik helemaal klaar voor maandag en niet voor zaterdag, die veelbelovend lijkt te worden. Wat kan je toch maar overkomen he?
Hebben leuke, let wel, leuke, leden van de APDC hierin ook ervaring mee? A, ook de niet leuke. Want niet iedereen weet uiteraard van zichzelf dat zij/hij leuk is. AD is leuk, HR soms, lummel en Plopje altijd, 1/3 van alle vrouwen zijn dit sinds ik hier kom, waar geen relatie tussen bestaat.
Have een prettig weekeind.
Jazeker Boekie, dat heb ik ook een keer gehad. Alleen was het bij mij een zondag ipv een zaterdag. Gelukkig ontdekt voordat ik de deur uitging. Het was heerlijk om weer tussen de lakens te kunnen kruipen.
@Bmmb,
Ik hoor bij A, ook de niet leuke.
Vergissen in de dag is me nog niet gebeurd, wel in tijd.
Ik bestelde een taxi om op tijd op mijn werk te zijn en vroeg of de chauffeur onderweg mijn vriendin wilde ophalen, zij werkte in hetzelfde gebouw. Onderweg zag ik een stationsklok. Het was geen acht maar zes uur. Had ik nog twee uur in bed kunnen liggen! De chauffeur reed me weer terug en rekende het volle pond. Genoeg om het af te leren.
Neen, een hele dag niet. Wel pas geleden een uur. Een uur te vroeg opgestaan. Fris gewassen, aangekleed, Brinta. Maar toen kwam ik erachter, nog voordat ik de deur uitging. Heb een extra kopje koffie genuttigd. Pillen doe ik niet aan.
Ook geen zoetjes?
Wat een leuke response, ik wilde al schrijven: dit was mijn portie gelul voor het weekeind, wat het nog steeds zijn kan.
Bookenzovoorts, op de verkeerde dag opstaan overkomt me nog steeds regelmatig maar ik weet niet of ik dat moet bekennen. Mijn leukstatus is me niet helemaal duidelijk, zie je.
Zoetjes al helemaal niet. Word je dik van, is gif, niet doen mensen. Pas ook op met alles waar “light” en “suikervrij” bij staat.
Apie, jij volgt vast niet alle onderzoeken… 😉
Sorry, ik onontketen deze domme actie van mij.
En voor mij ben je altijd super leuk geweest, zo leuk dat geen enkel voorbeeld of vergelijking voldoet.
Misschien vind je het leuk om te weten dat ik zo ga kijken of mijn Apotheek medicijnen meegeeft (die klaarliggen) terwijl het zaterdag is en zij een doodgewone apotheek zijn maar wel een binnen een 24 uur apotheek van een ziekenhuis. Dit ziekenhuis heette eerst het Lucas ziekenhuis (katholiek? Mijn vriendin is er namelijk wel geboren en al mijn dode familie leden zijn er overleden, op een paar na) toen fuseerde het met het Andreas en werd het het SLAZ ziekenhuis en nu is het overgenomen (een vijandige buy out hoor ik in de wandelkamers) en heet het het OLVG WEST. Het lijkt wel een jaren negentig tv serie.
Ik wil altijd graag een beetje de grenzen oppimpen, snap je? Dus ik ga kijken of ik iets mee krijg.
En anders koop ik er misschien een papierenkrant, er zijn zoveel dingen mogelijk op deze zaterdag.
Er zijn maar een paar mensen die denken dat ze aap kunnen zijn, zij zijn gezegend, maar door wie? Nu moet ik weer lectuur gaan kezen: De Gouden Formule, zo stop je met roken. Ik kwam er achter dat de biebpas van mijn dode niet-biologische vader nog recht gaf op 46 uitleningen en aangezien het, ik het een erg domme man vond, besloot ik dit soort boeken te lezen:’Zo Stop Je Met Roken, ach het enige wat ik eraan kan verliezen is tijd. Van de achterflap: Plannen en uitvieren is het enige antwoord. Gezegd door een longarts van het Antoni van Leeuwenhoek. En daar heb ik nog gewerkt. Heel zwaar werk. Dit was andere koek, een toeliet bij Bull computers schoonmaken of in het Antoni. De cheffin inspecteerde mijn werk met een microscoop. Niet heel lang gewerkt, brak mijn arm op de fiets, het een heeft niets met het ander te maken.
Nou, de mazzel.
Sorry voor alle fouten maar er gaat een tragedie aan vooraf.
Zolang er maar geen tragedie op volgt, Boekie.
zaterdag 21 mei 2016
Thunderbirds
Bij het opruimen van de schuur kom ik dingen tegen die ik jaren geleden al had moeten opruimen. Zoals een Thunderbirds-eiland van een van mijn zoons. We hadden dat indertijd goedkoop gekocht. Net voor zijn vijfde verjaardag kwamen we erachter waarom het niet zo duur was: het ‘sprak’ Italiaans. Avanti, avanti, in plaats van: Thunderbirds are go! Beschroomd vertelden we onze zoon dat dit eiland helaas geen Engels sprak. Waarop hij zei: „wat fijn! Ik heb altijd al Italiaans willen leren!”
Rian Los
Zoals een Griekse tragedie met ook veel lol, dolken, jurken en THE Mount Everest.
Geheugen en ouderdom
Op een avondje van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde in Groningen hield Douwe Draaisma een lezing over geheugen en ouderdom. Hij legde uit waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt – als bejaarde maak je immers niks meer mee – en dat vergeetachtigheid en geheugenverlies twee heel verschillende dingen zijn. Wie zich de naam van een persoon even niet kan herinneren, is echt niet meteen dement.
Het toeval wilde dat ik bij het diner naast de spreker terecht kwam.„Ik heb net uw Vergeetboek gelezen”, zei ik tegen hem.
„En wat vond u ervan?”, vroeg hij.
Ik staarde peinzend voor mij uit. „Eerlijk gezegd ben ik alles alweer vergeten”, antwoordde ik bedremmeld.
Gerrit Jan Zwier
Gerrit jan Zwier draait er tenminste niet omheen, die Draaisma is ook de jongste niet meer al pretendeert hij nog heel goed bij de les te zijn en alles te weten over ouderdom en vergeten. Hot item in den lande…
Leuk ikje eigenljk.
Bonne Nuit
Le même, KT
Gute Nacht, Freunde…
Mercieke bertjens, a demain.
Het Stabat Mater van Poulenc is een van de meest dramatische werken van de klassieke muziek en het werd vanavond uitgevoerd in de protestante kerk in het Ginneken (gemeente Breda). Ik zat vooraan en kon de soliste de Turks-Nederlandse sopraan Aylin Sezer bijna aanraken. buona notte.
Toch moet je dat niet doen, Mopperkont, dan komen er allemaal hoge nootjes uit.
Een van mijn favoriete componisten, mooie muziek, Mopperkont.
Je link verwijst naar een prachtige uitvoering door drie koren uit Cambridge en de sopraan Judith Howarth.
De beelden komen na het geluid, wat behoorlijk storend is, maar de details van de glas-in-lood ramen van Chagall maken weer veel goed.
Hoge nootjes zingen kan die Aylin ook zonder Mopperkont.
Op youtube opmerkelijk weinig opnames van de talentvolle Aylin Sezer, maar gelukkig hebben we de wulpse Danielle de Niese nog.
en hier is het origineel
maandag 23 mei 2016
Kaartje
In de pauze op het werk vertellen we elkaar over de meest erge felicitatiekaarten die we ooit ontvingen. We beschrijven zoetsappige, flauwe en sentimentele kaarten. De volgende ochtend geeft mijn collega mij een kaart in handen. Ik barst in lachen uit, de kaart met twee naar elkaar reikende handen is precies het soort kaart waar we zoveel lol om hadden.
Terwijl ik roep hoe erg ik de kaart vind, zie ik de aankondiging van haar verloving er in een sierlijk handschrift op staan.
Martine van der Reijden
Lachen! 🙂
Au! Ja, dan kun je door de grond gaan dus. 😀
Over een kwartiertje een nieuw weekoverzicht, zoals bijna elke week. We zullen hem missen de oude week, maar we zijn keiblij met de nieuwe. Veel aandacht voor de ikjes dit keer, want het was gewoon, laten we eerlijk zijn, een goeie week voor de ikjes. Enfin, jullie zien het zo wel. Zelve ga ik even een hapje eten.
Oh, zelootje, je hebt dit artikel nu precies 25x met een wisselend IP-adres een 1 (een sterretje) gegeven. Best wel een gedoe dat in- en uitloggen iedere keer he? Maar je doet het ergens voor. Op naar de 100 deze week, jij kan dat! Vergeet je vingers niet te wassen.