De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vorige week buitelden de goede ikjes over elkaar heen. Ze waren allemaal prima. Heeft de redaktie van de NRC ze opgespaard? Zit het in de lucht? Werpt onze opbouwende kritiek dan eindelijk zijn vruchten af? Feit is dat alle ikjes leuke lezersanekdotes waren, fijn opgeschreven, niet te spekkig, zonder overbodige eindzinnen en …. met lekker veel zelfspot. Daar houden we van. Zo waren ze bedoeld. Kijk maar even mee:
“Maar daar hebben wij verschillende van! Wilt u een grote of een kleine?”
Violette van Heek scoorde een hilarisch ikje over een zwembad dat haar jengelende vakantievierende gezinnetje zocht in de Ardèche. Haar sufgezeurde autorijdende echtgenoot stopte in Valence bij een megasupermarkt. Bij de informatiebalie informeerde hij waar hij een zwembad kon vinden. De behulpzame dame antwoordde: “Maar daar hebben wij verschillende van! Wilt u een grote of een kleine?”
Goed, het is een klein vakantiemisverstandje, en je had er meer van kunnen verwachten. Dat ie naar de heren WC werd gestuurd of zo, piscine, pissoir, dat soort hilarische misverstanden. Maar toch, we hebben ze slechter gehad. Veel slechter.
En dan dat dingetje over die caissière van de Albert Heijn, bij de zelfscankassa’s, want daar komen ze ook voor. Karlijn Jeuring voegt als laatste een bosje bloemen aan haar mandje toe. De jonge caissière vraagt haar of ze de bloemen ook heeft gescand en zegt dat ze voor de zekerheid de bloemen niet zal controleren voor het geval mevrouw Jeuring toch vergeten zou zijn te scannen. „Anders zegt het machientje dat de controle niet goed is gegaan.” Zo’n meisje vreet je toch op, van pure vertedering die je normaliter alleen voor baby-olifantjes of Douwe Bob hebt?
Daar houden Nederlanders van: lekker eigen rechtertje spelen
Of Willemijn van Woensel dan, die op een warme dag bij een kruising met stoplichten staat te wachten. Vlak voor haar stopt een auto met daarin twee vrouwen, de jongste gooit haar afval zo door het open portierraampje op straat. Willemijn bedenkt zich geen moment en mikt het zo weer bij hen naar binnen. Dan hoort ze achter zich een jongen zeggen: „Coole actie mevrouw!” Want daar houden Nederlanders vandaag de dag wel van, lekker eigen rechtertje spelen, als het kan voorzien van een shitstorm op de social media.
„Dan steek je toch niet zomaar auto’s van mensen in brand!”
De zoon van 8 van Egbert Kalse heeft over de rellen in Ede gehoord, waarbij jongeren auto’s in brand hebben gestoken. Het echtpaar Kalse vertelt hem dat de gemeente een buurthuis heeft gesloten en dat de jongeren daarom boos zijn. „Nou ja!”, roept zijn broertje van 6 verontwaardigd. „Dan steek je toch niet zomaar auto’s van mensen in brand!” Zijn ouders knikken instemmend, de opvoeding werpt kennelijk zijn vruchten af. Waarop hij vervolgt: „Steek dan de auto’s in brand van mensen die dat gebouw sluiten!”
Niks meer aan doen, kan zo in de krant, oh, stond hij al. Dat bedoel ik. En het ging maar door vorige week. Die kleinzoon van zes jaar oud bijvoorbeeld, van Henk Witsen Elias. Die bij de kapper een kleurplaat voor een kleurwedstrijd weigert. Waarom? „Ik kan niet zo snel kleuren.”
Ik barst in lachen uit …
Ook met het ikje van Martine van der Reijden was niks mis. Ze gaf aan dat ze met haar collega’s tijdens een jolige koffiepauze erg had gelachen over de meest erge felicitatiekaarten die ze ooit ontvingen hadden. De volgende morgen drukte een collegaatje haar een kaart in de handen. “Ik barst in lachen uit, de kaart met twee naar elkaar reikende handen is precies het soort kaart waar we zoveel lol om hadden. Terwijl ik roep hoe erg ik de kaart vind, zie ik de aankondiging van haar verloving er in een sierlijk handschrift op staan.” Met een mooi gevoel voor timing opgeschreven, toch?
Lees nu zelf het ikje over het Thunderbirdseiland van de zoon van Rian Los, dat alleen Italiaans sprak, want Thunderbirdseilanden kunnen spreken. “Wat fijn!” sprak het kind, “ik heb altijd al Italiaans willen leren!” En dan ook maar het ikje van Gerrit Jan Zwier, waarvan de clou was dat hij zogenaamd vergeten was wat hij van het “Vergeetboek” van Douwe Draaisma vond. Ja, dat was eigenlijk helegaar niet zo’n goed ikje. Maar goed, de rest wel dus, en dat is nog niet eerder in de geschiedenis voorgekomen. Het gebeurt overigens opvallend veel – hebben jullie dat ook gemerkt – dat er een boek of een film in een ikje wordt verwerkt. *say no more icoontje*
De opmerkzame lezer heeft het misschien al gemerkt. De ikjes waren dit keer goed, maar vermeldenswaardige reacties waren op de stompjes van één (schrijve: 1) hand te tellen. Het aantal reacties is omgekeerd rechtevenredig met de kwaliteit van de ikjes, dat zagen we vorige week weer eens. Dus graag, NRC, deze week weer wat doorsnee tot heel slechte krenentommende ikjes plaatsen.
Het was heel gezellig
Verder keuvelden de reageerders over ditjes en datjes, het was heel gezellig, prettig dat de trollen inmiddels begrepen lijken te hebben dat ze hier op dit blog helemaal niets te zoeken hebben. Ze kunnen nu lekker hun gezinnen, echtgenoten of andere vrienden en vriendinnen, zo ze die al hebben, in hun sneue huisjes vervelen.
Bertie deelde iets schokkends mede, namelijk dat dit dingetje hiernaast haar “definitieve en allerlaatste gravatar” zal zijn. We hopen het niet, want het is best een onbestemd dingetje. Ergens.
Verder was Mark lekker bezig, dit keer minder met perkamentrollenlange monologen zonder kop en staart maar meer met interactieve vragen en anekdotes. “In al mijn onschuld ben ik voor de tweede keer in mijn leven opgestaan in de gedachte dat het maandag was terwijl het zaterdag bleek. De eerste keer ben ik helemaal naar Zaandam gereisd toen ik er achterkwam dat de deuren niet opengingen, logisch, maar dat er ook een portier zat, die logica ontging mij. Nu ben ik er thuis achter gekomen.” Of wij dat ook weleens hadden meegemaakt.
Luvienna: “Ja, zondag ipv zaterdag. Gelukkig ontdekt voordat ik de deur uitging. Het was heerlijk om weer tussen de lakens te kunnen kruipen.”
Pawi: “Ik bestelde een taxi om op tijd op mijn werk te zijn en vroeg of de chauffeur onderweg mijn vriendin wilde ophalen, zij werkte in hetzelfde gebouw. Onderweg zag ik een stationsklok. Het was geen acht maar zes uur. Had ik nog twee uur in bed kunnen liggen!”
En ikzelf bedacht me ineens dat ik me nog nooit een hele dag heb vergist, maar pas geleden wel een uur. “Een uur te vroeg opgestaan. Fris gewassen, aangekleed, Brinta. Maar toen kwam ik erachter, nog voordat ik de deur uitging.” Nou, dat zijn best schokkende dingen allemaal.
Een mooi moppie muziek
Het Stabat Mater van Poulenc, dat weten jullie wel, is één van de meest dramatische werken van de klassieke muziek en het werd dit weekend uitgevoerd in de protestante kerk in Ginneken (gemeente Breda). Mopperkont zat vooraan en kon de soliste, de Turks-Nederlandse sopraan Aylin Sezer, bijna aanraken. Wat zijn we blij dat hij dat niet heeft gedaan, we hadden hem anders hier een tijdje niet meer gezien. Maar een mooi moppie muziek – hoe deprimerend dan ook, maar dat past wel bij deze tijd – is het wel [tekst gaat wel gewoon door onder de video, afspelen kan tijdens het scrollen, wel een stuk langzamer gaan lezen dan]
Heer Rozenwater zette de stijgende lijn in zijn Kunstrubriek voort. Plaatste de meest waanzinnige plaatjes, honoreerde de meest waanzinnige koppen. Heerlijk om te zien dat hij weer helemaal de oude is. Het nevenstaande sombere werkje stelt de dood van Cato van Utica voor. Luca Giordano was erbij en drukte op de ontspanner. En Ad Hok zocht de Eregalerij der Gigagroten weer eens op. Gefeliciteerd, Ad, kei- en keiverdiend.
Ook Pawi was in grote vorm, kijk toch eens naar dat subtiele maar keivalse koppetje dat ze bij het plaatje van Rubens dichtte. De rechterdame is pas 16 lentes oud en onze Peter Paul Rubens was ermee getrouwd, vermoedelijk omdat het na het schilderen van dit plaatje nog erg gezellig werd in zijn atelier.
Leuk, dat het Algemeen Dagblad (AD) nu ook een dagelijkse onderschriftencompetitie heeft. Sinds vorige week is daar de “Uit de kom” caption contest. Een willekeurig voorbeeldje van de humor die dat oplevert:
Wil jij deze week ook actief gaan meedoen met al deze dingetjes? Ga dan wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is van Hoach Le Dinh, geboren in Vietnam, freelance fotograaf, die naar eigen zeggen erg geïnteresseerd is in fotografie. We kregen het plaatje belangeloos via die fijne mensen van unsplash.com.
Bas van Vuren, aangenaam 
Goed gedaan, jochie!
Grafschrift van Spike Milligan: I told you I was ill
Smooi weer, Apie. Ja, opvallend dat goede Ikjes veel minder reacties scoren dan slechte Ikjes. Maar ja, ‘niks meer aan doen’ houdt ook een beetje ‘niks meer over zeggen’ in, toch?
De Ikjeskwaliteit van de afgelopen week zal waarschijnlijk niet lang standhouden, dus we zullen ons dan weer heerlijk kunnen uitleven op tenenkrommers.
Fraai intro ApD met bijzondere aandacht voor de ikjes die aanvankelijk de core-business van de site waren.
Een man een man, een woord een woord.
Gewoon knap om ook in wat luwere tijden een samenvatting te maken. Alweer pe-tje af hoor.
Wat Spike Milligan hier doet, mag ik daar naar vragen?
Heel mooi grafschrift, van die Milligan.
Maar ook je intro is weer prima de luxe, Apie en ja, de ikjes waren het lezen waard.
Terzijde, dat ‘dingetje’ op mijn gravatar is de bloem van een ARTISJOK. Ik zeg het maar even in hoofdletters. Dat je het maar weet.
Je verwacht toch geen pasfoto? ☻
Prachtige kleur van die artisjok Bertie!
Dank alle lieve reageerders en reageerderesjes. Pawi, ik denk dat Lummel het item over de grafschriften even niet kon vinden, dat staat hier overigens (zieltogend vorige week, vandaar niet genoemd in het intro).
Bertie, de artisJOK, ik hoop dat je de waarheid blijft spreken, zo af en toe. Pasfoto zou nog beter zijn natuurlijk, kom, doe als ik, en gooi die gekunstelde avatar van je af.
@Apie, niet jokken; jouw avatar kan onmogelijk een pasfoto zijn want hij heeft geen effen achtergrond. Ze zijn streng hoor, tegenwoordig.
Het is wel mijn pasfoto, my dear, maar inderdaad op mijn paspoort zit een andere.
“Dúirt mé leat go raibh mé breoite”
Die mag dan ook bij de grafschriften. Elke dag leer je hier weer wat bij. Het schijnt de originele tekst te zijn, Iers, en of dat inderdaad betekent wat lummel schrijft ga ik nog even googelen.
Jaja, het internet zegt dat je gelijk hebt.
http://www.susanhatedliterature.net/2004/05/duirt-me-leat-go-raibh-me-breoite/
Gegoogeld. Klopt als een bus.
En wij danken meneer de zeloot, lekker in het geniep heeft hij toch al weer negen (9) keer “heel slecht” aan het intro gegeven. 😀 Ruikt nu verheerlijkt aan zijn vingers en gaat elders zijn diepe frustraties uitleven, hopelijk blijft het beperkt tot het internet waar het allemaal niet zo heel veel uitmaakt.
@Apie, dan is het geen PASfoto, darling.
“Ruikt nu verheerlijkt aan zijn vingers”
Hè jasses!
Hm, je hebt een punt liefie. Hop dan maar, nu koken, ik dan.
Kook ze, schat.
Nergens kan ik meer om lachen. Ik ween.
Met zoveel warmte de arti-sjok gezaaid, gepoot en geplant, gekoesterd met liefdevolle hand, ik gaf hem kleur, een slok likeur en dan lees ik dat dingetjesgezeur.
Snif.
Ik ween met je mee, Bertie, want dol of arte sokken. Maar ik denk dat die slok likeur hem de das omdoet. Het zijn geen mensen, weet je.
Is dat zo? Had ik dat geweten, die lustte ik zelf ook wel…
Er is toch nog wel een slokje? Of omvatte dat slokje voor de sok een hele fles?
Waar denk je dat die kleur vandaan komt?
Van de Curaçao bleu?
Mijn letselschade advocaat zei nog, bij het genot van een gegrild haantje, hij was dood voor hij de gril in ging, Luv, kritiek zal je altijd hebben.
Ik heb vandaag mijn eerste twee uur Yoga gehad. Jo en Yo, soms viel ik bijna van mijn stokje maar toen dacht ik weer aan de haan die zijn leven aan mij had opgeofferd en besloot ik niet te zeuren, wel jatte ik iets heel moois (voor mij) en nuttigs (nog meer voor mij) en het ziekenhuis bezat er duizenden van dus alalala het is een crime maar ik voel mij niet schuldig. Dat is wat maandag en pijn, opgewekt door een yoga mevrouw met mij doet. Ik zou nog door kunnen gaan.
Dat was het voor deze week, iedereen een goede gewenst speciaal de gastheer en lummel.
Wel moet ik dinges gelijk geven maar ik ben zijn naam kwijt. Mijn geheugen is bijna weg. Doeg, foetsie. Wie ben ik?
Doeg en wellicht tor zones!
@ Luvienna 18.15
Kan me niet meer herinneren; om te weten wat ik iemand aanbied, al is het maar een sok, proef ik er eerst zelf wat van. Dat liep uit de hand maar de bloem heeft er niets mee geleden
Bertie, je moet die likeur ook niet in je hand gieten.
Tja, ik wilde maar één piepklein druppeltje proeven, te weinig voor een glas.
@Boekie, Maar genot had dat haantje dan ook niet meer. 😛
Ik weet niet wat dat haantje met de yoga te maken had, maar goed, het is Mark zeggen we dan. We weten wie het schrijft.
Verhuizing dierenpark Emmen loopt anders dan verwacht!
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/4306306/2016/05/23/Arrestaties-voor-vernieling-dierenpark-Emmen.dhtml
Opgefokt? Verveling? Crimineel? Het is hoe dan ook ellendig.
Op Brava werd vanavond de opera Peter Grimes van Benjamin Britten uitgezonden, opgenomen op het strand van Aldenburgh, de voormalige woonplaats van de componist en zijn vriend Peter Pears. Geen gemakkelijke muziek, maar de vier instrumentale tussenspelen staan als een huis en moeten ook voor niet-operaliefhebbers te waarderen zijn naar mijn mening. Geen bewegende beelden.maar slechts een foto van een desolaat strand, geheel in de sfeer van de opera. Het begin alleen al is ijzingwekkend
Mooi, muziek en foto passen bij elkaar.
Terwijl ik niet eens van opera houd.
Van heel andere orde is de Star Wars Suite van John Williams, de muziek van de gelijknamige films, die gisteren door het Euregio Jeugdorkest werd uitgevoerd in het Chasse Theater in Breda
Iew, wat een oppervlakkig dixie gedoe is die Star Wars suite dan ineens, na die prachtige interludes zonder beeld. Thunderbirds are go. Ja amme hoela. Doe mij dat strand maar heur.
Wederom een mooie intro / samenvatting van de afgelopen week, Apie. Ga zo door.
Dank je, Plopje, ben ik van plan.
dinsdag 24 mei 2016
Studententijd
NSU, de studentenvereniging van onze kinderen, organiseert een ouderdag met een presentatie van brasdispuut de Praetoriaanse Garde, dat als taak heeft het bestuur te beschermen tegen ontvoeringen door zusterverenigingen. Enkele Praetorianen geven een demonstratie: een vriendschappelijke worstelpartij. De verliezer is een biertje verschuldigd aan de winnaar. Vaders worden uitgenodigd „het ook eens te proberen”. Aanvankelijk reageert niemand, uiteindelijk komen twee vijftigers naar voren. Voor de veiligheid zetten ze hun bril even af. Hun studententijd ligt ver achter hen… „Hoeveel zie jij nog?”, vraagt de een aan de ander.
Ans Reinders
Tja, je moet erbij geweest zijn, Ans. 😦
Twee vijftigers wier studententijd ver achter hen ligt. Hoe bijzonder.
De ikjes zijn weer gewoon zonder betaalmuur te raadplegen, zo lijkt het. Klik althans maar eens op de link.
Je zult er maar boven wonen, dacht dat het inmiddels niet meer bestond.
NSU, nooit van gehoord, zou in Utrecht zijn volgens google.
Destijds het Corps, UVSV, Veritas (ik zei zij), SSR (protestants) en het alternatieve Prometheus.
Nou als ik dat hevige gevecht hierboven zie raad ik de deelnemende bijziende vijftigers uit het ikje aan om maar een veiligheidsbrilletje op te zetten, tenzij ze niet wegduiken voor een robbertje stoeien.
Je zal er maar boven wonen? Je zal er maar kinderen in hebben!
In mijn studententijd (Veritas ’66-’72) bestond de NSU (Navigators studentenvereniging Utrecht) nog niet en werd er bij mijn weten alleen bij het Corps (USC) kaal geschoren, fysiek ontgroend en gevochten (roetkap-affaire)
De video toont een inval van de NSR (Rotterdamse zustervereniging) in de societeit van de NSU in de Boothstraat in Utrecht.
De NSU is een vereniging voor Christelijke studenten en wat een arrogantie om zichzelf dan navigators te noemen. Crusadors was heel wat toepasselijker geweest. De pretoriaanse garde was de keizerlijke lijfwacht in het heidense Romeinse rijk en die naam slaat dus ook als een tang op een varken.
Was het Romeinse rijk wel heidens? Ze hadden Mithras toch?
NSU is de auto waarin ik in één keer slaagde voor mijn rijbewijs. De examinator was waarschijnlijk bang dat het ding uiteen zou vallen tijdens de rit. Ik zie de opluchting op zijn gezicht nog voor me.
De roetkap- affaire van Tres Faciunt Collegium was inderdaad een spraakmakende affaire, maar toch heeft een een soort corporale doofpot het uiteindelijk gewonnen van de roetkap.
Misschien zijn we elkaar wel eens tegengekomen op Veritas, het Lustrum van ‘je ne sais plus‘ in de jaren zestig met de rood/zwarte paraplu.
In Utrecht konden ze er ook wat van, Minerva is er niks bij.
Nou ja zo kannie wel weer.
Bonne Nuit etc…
Da’s vroeg!
Ach gossie. Toch voor alle duidelijkheid, de sufkip die bij de buren onder mijn naam reageert is dat dus. Een sufkip. Komt vermoedelijk uit de buurt van Ermelo, Deventer, daar in de buurt in ieder geval. Heeft lamme handjes van het typen, waterige oogjes van het te lang op zijn beeldscherm sturen, zweetplekken onder de oksels, en sporen in de onderbroek van de opwinding. Gebruikt emailadressen die op concepts.nl eindigen. Moderatoren van de buren, doe er je voordeel mee. Of niet, kijk maar.
Hoeveel van de 10 beste (ahum) vakantiebestemmingen in Europa hebben jullie al bezocht, meer of minder dan de helft?
https://www.lonelyplanet.com/best-in-europe
Zonder gekeken te hebben , ik wil het niet eens weten, blijf ik je trouw.
Sufkipje
Nou ja , Ellende alom.
Ja, het wordt er niet leuker op in de wereld en Nederland in het bijzonder. Heb dit weekend toch even de discussie over Sylvana en later Erik van Muiswinkel gevolgd en ben daarbij op Facebookpagina’s, Twitter accounts en blogs gestuit, waarvan ik de inhoud en reacties hopelijk over een paar jaar weer uit mijn hoofd heb weten te zetten.
Wat een diepe haat is er bij de tokkies tegen alles wat gekleurd is, politiek is (links, dan wel gevestigd), rijk is, een baan heeft, een andere mening heeft. Je schaamt je als mens plaatsvervangend voor je menszijn.
Die haat was er wellicht altijd al, maar werd zo keurig toegedekt. Nu zijn de tokkies uit de riolen gekropen en de niet-tokkies kunnen er niet over of langs stappen, maar moeten – oh gruwel – met dit schorum communiceren. Naar ze luisteren. Iets voor ze doen. Ze begrijpen … Nee, dan 100x liever die schattige zelootjes hier en bij de buren
Gute nacht, Freunde.
Nog even, voor het slapen gaan of voor morgenochtend.
Het is niet alleen haat. Stompzinnigheid speelt ook mee.
woensdag 25 mei 2016
Zeedieren
25 mei 2016
Op een receptie raak ik in gesprek met een oude bekende. Een serveerster komt langs met heerlijk uitziende garnalenhapjes. Mijn gesprekspartner legt haar vriendelijk uit dat hij die garnalen helaas aan zich voorbij moet laten gaan, vanwege een allergie voor schaal- en schelpdieren.
Het meisje knikt begrijpend en belooft iets anders voor hem uit te zullen zoeken. Even later staat ze weer voor ons, ditmaal met toastjes met zalm. „Dit is zalm, maar eerlijk gezegd weet ik niet of dat een schaal- of schelpdier is…”
Gerard Burgers
Bertie, haat en stompzinnigheid gaan vaak samen. Ik noem twee voorbeelden (en zal niet linken noch kopieren):
I. een cartoon waar de zwarte doos van het neergestorte vliegtuig van Egyptair gezocht wordt, professioneel gemaakte cartoon. Een mannetje van het onderzoeksteam zegt, wijzend op een stapel rommel op de grond: oh nee, dit is de zwarte doos van Sylvana, een nog grotere ramp (bron: een heel normale site op Facebook, waarop Nederlanders in den vreemde ervaringen uitwisselen, commentaren: voor het grootste deel instemmend en hahaha, en dat ze inderdaad een “muts” was die op moest rotten etc.
Uiteraard hoef ik de uitzwaaipagina op Facebook niet te noemen, die is al uitgebreid in het nieuws geweest. Er zijn nu varianten op Anouk en Erik van Muiswinkel.
II. Maar een ander voorbeeld (Twitter): een plaatje van een galg met een opgehangen zwarte slaaf uit de VS, tekst: eindelijk gerechtigheid, go to hell, Sylvana.
Wat mij nog het meest verbaast is dat zulks niet onmiddellijk wordt neergesabeld, dat het niet onmiddellijk van die “sociale media” wordt gehaald. Nee, het blijft allemaal staan want we hebben recht op vrije meningsuiting. Pffffffr (geluid van een afzakkende broek).
En wij worden opgeroepen om hier niet op te reageren, er boven te staan, niet zo opgewonden te doen, de tokkies moeten toch ook een uitlaatklep hebben, die hebben het ook niet makkelijk, we moeten dat begrijpen … Nee dus. Niet. Bijzonder akelig sfeertje in Nederland. Een sfeertje dat in de verte doet denken aan wat in de USA nog wat sterker aan het opkomen is: burgermilities tegen de gevestigde orde, inclusief de (inderdaad verschrikkelijke) Amerikaanse politie en autoriteiten.
Ook het ikje van Gerard Burgers kaart een enorme misstand aan: de afnemende vakkennis van het bedienend personeel in de horeca. Je kunt je er maar druk om maken, in het licht van de andere ontwikkelingen. Zalm is alleen een schaaldier als ze net de Europa Cup hebben gewonnen, en dat gebeurt heel erg zelden.
Dat soort uitingen hebben ook altijd van die inhoudelijke argumenten. kuch.
Ik las laatst via Blendle een column van Marcel Rosmalen (was het, geloof ik), over dit soort mensen: trolls, haatzaaiers, tokkies, e.d. Hij maakte er op verfijnde manier gehakt van.
Helaas lezen die mensen dat natuurlijk weer niet.
@ Apie 8.50
Een mens zou er lijfelijk ziek van worden.
Voorheen neusde ik wel eens her en der door weblogartukelen. Wat je daar tegenkomt is van eender gehalte, onverteerbaar. Ze staan soms genoemd bij WP in een lijstje ‘populaire berichten’, je schaamt je bijna dat je bij dezelfde firma zit.
Of bij FB.
En je snapt niet dat zoiets getolereerd wordt, voor begrip moeten ze niet bij mij zijn. Ze roepen maar een meute psychiaters op.
@ Pontius,
Lachen.
In supermarkten kregen we ook wel eens deskundige antwoorden maar dit slaat alles 😀 😀
Een lief dom serveerstertje, fijn voor Gerard dat ze nog bestaan.
Echt lachen ja! De gast is allergisch voor schaal- en schelpdieren, en dan brengt ze een toastje met een schaal- of schelpdier. Te weten zalm. Zoiets verzin je niet! 😆
donderdag 26 mei 2016
Stuntverbod
Mijn moeder van 76, vroeger topturnster, kan moeilijk accepteren dat ze lichamelijk steeds minder kan. Nadat ze een paar jaar geleden haar schouder ontwrichtte door een val op het ijs tijdens het kunstrijden op één been, kreeg ze van haar kinderen een stuntverbod. Op dat verbod wordt streng toegezien.
Onlangs had moeder ineens een gekneusde hand, die ze vergeefs probeerde uit mijn zicht te houden. Na lang aandringen kwam uiteindelijk de waarheid boven tafel: ze had een radslag gemaakt in de tuin. Waarop ik zei: „Mam, dat hebben we je toch verboden?!” Haar reactie: „Het was maar een kleintje.”
Annet de Jong
Fijn als je zo’n fitte moeder hebt. Waarom dat hier – aan volslagen onbekenden – gemeld moet worden en niet op Facebook aan liefhebbende vrienden en familie weet alleen Annet.
Ik wist het niet ten tijde van plaatsing, maar die suffe NPO netwerk manager heeft zojuist Waardenberg de bons gegeven, hij is met zijn 60 jaar “te oud” voor #kanniewaarzijn (onzin, het is een braaf en suf consumentenrubriekje waar niemand te oud voor is). Enfin, maar goeie Martin zit nu dus zonder werk, kei onterecht. Wat waren ze vernieuwend, hij en De Jong.
LOL, hilarische act.
Qua ikje- bespreking: die dochters zijn gekker dan de moeder die op haar leeftijd nog een halve handstand maakt met weinig kleerscheuren bovendien.
Prima tip voor alle dementerende ouders: doe een radslag. een hele of een halve, ga kunstrijden op een been, draai net zolang tot er een wak ontstaat en “go for it”. De kinderen zwaaien je wel uit.
@Klare taal, het waren dan ook niet haar kleren die er onder te lijden hadden. 😉
@pawi, brr, dan kruip ik liever met een lekker groovy-man pilletje en een drankje in bed, kijkend naar een van mijn favoriete films/series, hand in hand met mijn geliefde.
Of zoiets.
Als ik zulke dochters had zou ik ze onterven als ik geld had.☻
Fijn nieuw leesvoer voor het weekend, of doe is gek, deze vrijdag al: het nieuwe zevende (7e) deel van Luviennas Dingen die ik met mannen heb gedaan. Hoe het heet? “Dat gaat een succes worden, zo’n lief mooi meisje” en zo is het! ❤
vrijdag 27 mei 2016
Damestruc
„2.500 euro voor dubbel glas?”, vroeg ik de buurvrouw, „Wat vindt je man daarvan?”
„Je kent hem toch”, zei ze, „hij wil altijd handelen. Dan denkt hij dat hij Bill Gates is. Dus ik zeg tegen de glaszetter: ‘Vraag nou 2.750 en laat hem wat afdingen’.” En ja hoor, gisterenmiddag kwam hij thuis. Zegt hij: „Die glasboer van je vroeg 2.750 euro. Mooi niet natuurlijk. Deze jongen heeft het afgemaakt op 2.550 euro en geen cent meer!”
Joost Prinsen
Hahaha! Wie het onderste uit de kan wil hebben…
Leuk Ikje.
Ja, best wel grappig, met milde zelfspot- en afzeikelementen. 😀
Correctie, het is geen zelfspot want geen ikje. Het is de buurvrouw die nog een paar genoeglijke uurtjes met de glaszetter beleefde, met haar argeloze man als onwetend slachtoffer. Glaszetters? Nog erger dan glazenwassers, laat die maar schuiven hoor.
Hahaha, de dame had beter eerst zelf kunnen onderhandelen met de glaszetter 🙂
Nu eerst Luvienna’s deel 7 lezen
ps
Apie, ik heb geen slechte ervaringen gehad met een glazenwasser toen ik er met een verkering had. Hij kwam dan ook in de hoogste kringen.
Leuk ikje van Joost Prinsen.
Ik ben benieuwd naar het vervolg van Luvienna’s avonturen.
vrijdag 27 mei 2016
Buurtpreventie
Een zwanenpaar broedt aan de slootkant van onze laan. Hoe glimmender de auto’s die er geparkeerd staan, hoe duidelijker pa en ma zwaan er een indringer in weerspiegeld zien. Een vijand die bekrast moet worden. Mijn idee om een boombrief op te hangen met de tip om elders te parkeren, haalt het niet. De gemeente is aan zet, vinden de buren. Vandaag rond lunchtijd stopt er een ge meentewerkenbusje. Of ze het hekje komen plaatsen, vraag ik. „Nee hoor”, zegt de bestuurder, een zilverpapieren pakketje openend, „die zwanen zitten de hele dag op hun eieren en dan vergeten ze te eten. Dus geven wij ze brood.”
Mirjam Killian
Wat een oliedomme mensen werken er toch bij de gemeente. Brood! ‘Vergeten te eten’. Pfffffrt.
Goedemorgen! Ik werd wakker, is dat nieuws? Nee joh! Ik deed de radio aan die een tablet is en hoorde Anja Meulenbelt en ondanks dat ik mij met veel van naar woorden kon vereenzelvigen (is dit doorsnee Nederlands?) maar haar toon, haar antwoorden op (goh, ieder item van de nieuwshow op radio1 wordt benoemd behalve de namen van de presentatoren) de mannelijke presentator werd vervult met haat en onbegrip. Nee, dat is niet waar, zo toont het zo dat je geen keuze hebt! Prachtig! Wat een trut. Tijd voor koffie.
Werkplek
Op mijn werk moesten afgelopen week bijna alle medewerkers verhuizen. De meesten gaan er wat werkplek betreft niet op vooruit. Toch werd bijna zonder morren meegewerkt. De leiding heeft zich uitgesloofd om er voor te zorgen dat iedereen op zijn nieuwe werkplek meteen weer over zijn spullen en een werkende computer kan beschikken. Op donderdag brak er toch een opstand uit onder de medewerkers toen de verschrikkelijke waarheid aan het licht kwam: Op de nieuwe werkplek is geen koffieautomaat!
Ben Schaafsma
Met dank aan Pontius voor het op de verkeerde thread zetten, mopper de mopper. En aan Ilona voor het oppikken. En mijzelve voor het inkoppen en invullen.
Dit vond Bertie ervan (op die andere draad):
Dat kan toch niet, zo ga je niet met werknemers om.
Subiet een berichtje naar de wakkere: ‘CHEF ONTHOUDT ONS KOFFIE!’
Wat is hier merkwaardig aan? Een koffieautomaat is toch een heel normaal ding, dat dus gemist mag worden als het er niet is?
Ik zou een Facebookpagina met bijbehorende petitie starten:
ZWAAI DE CHEF UIT
Apie 14.30,
dat is het belangrijkste artikel op een kantoor.
Bedoel ik. Dus reactie heel normaal, niet ikjeswaardig.
Ach so. Ik begreep je verkeerd.
Zal wel ddor een zonnesteek komen.
Ik wil dus nooit een facebook. twitter en linkedin pagina never en nooit vanwege deze vreselijke mogelijke aantijgingen die daar geplaatst kunnen worden , ongestraft zelfs, sans gene.
Hulde! Zelf ben ik nog niet zo ver.
@KT
Met je eens wat betreft Facebook en Twitter.
LinkedIn ligt wat anders, dacht ik.
Excuus voor mijn verdwaling. Nu dan wel de juiste draad?
zaterdag 28 mei 2016
Verjaardag
Was ik het toch vergeten, bedacht ik me een dag na haar verjaardag. Hoe redde ik me hieruit? Me bedenkend dat ze een rothekel had aan verjaardagen (vooral die van haarzelf), schreef ik een mailtje: „Ik wist niet wat ik je voor je verjaardag moest geven. Heb me suf gepiekerd, en uiteindelijk wist ik het. Wetend hoezeer jij een hekel hebt aan het vieren van je verjaardag dacht ik je geen groter plezier te kunnen doen dan er totaal geen aandacht aan te schenken. Niets van me laten horen, nog geen like op wat voor post je ook zou plaatsen op Facebook. Geen sms’je, telefoontje, gewoon helemaal niks. Dat was mijn cadeau. Ik hoop (en verwacht) dat je er ontzettend van hebt genoten.” Per ommegaande kreeg ik antwoord: „Dit bericht is het grootste cadeau!”
Louise Koopman
Goed zo, Pontius, helemaal goed. Iets wat van het ikje zelve niet gezegd kan worden. Zelf uitleggen hoe leuk je bent en zelf de bewondering van anderen voor jouw gevatheid rapporteren gaat meestal niet goed. Zo ook nu. Kijk ook eens naar de lengte (tipje).
Heel soms denk ik het te missen. Heel af en toe lig ik op bed, dat doe ik wel vaker, maar dan geneurd dit op een zondag en dan denk ik, zou ik nu terug willen naar een tijd waar de supermarkt dicht waren. Dan denk ik aan 1985 en denk ik hoe het toen was. Duurder, stukken duurder, als je toen een stuk stokbrood wilde met maroilles en een Belgisch Westvleteren blond dan kon me naar die ene avondmaal, ook open overdag op zondag. Die hadden dit allemaal niet natuurlijk maar wel veel anders lekkers en die kocht je toen en content en een geeltje armer liep je naar je fiets. Nu fiets ik zo naar de supermarkt, koop een lekker, echt lekker stuk Port (du) Salut, een stokbroodje, moet ik, wel, wat haast maken, koop iets te drinken en ga ik Eem week APDC lezen.
Of anders de VK via Blendle. Het leven is veranderd en zo zal dat altijd gaan, denk ik. Ik groet iedereen.
Groetjes terug, Mark en smakelijk eten.
maandag 30 mei 2016
Grieken
Ik (4vwo) zat onlangs in de klas terwijl ik twee tweedeklassers elkaars geschiedenistoets hoorde overhoren. Zij stelden elkaar vragen over de tijd van Grieken en Romeinen.
„Waarom hield het Romeinse Rijk op met bestaan?”
Aan haar rode hoofd is te zien dat het tweede meisje het antwoord niet weet. Ik wacht benieuwd op haar antwoord.
„Uhm… Omdat zij hun belasting niet meer konden betalen?”
Leens van Kessel
Oh en het weekoverzicht van vanmiddag zal met een vooralsnog onbekende vertraging binnenkomen. Het is niet anders.
Mooi ikje, Pontius. 🙂
Het honderdste reactielepeltje is voor de blogbaas, zag ik. Hoe lang zou hij nodig hebben om het glimmend te poetsen? We wachten vol ongeduld…
@Apie 08:48, kunnen er geen bussen worden ingezet?
Nee helaas, ook de bussen rijden met vertraging. Onbekend vooralsnog. Wat een gedoe zeg. Het lijkt Utrecht CS wel.
Kalm aan, Apie. We kunnen wel tegen een stootje. Spreek ik maar even voor mijzelf en vermoedelijk voor iedereen. Hoppa.
maandag 30 mei 2016
Lelylaan
Libelle Zomerweek. De trein zit vol met keurig gekapte 50-plussers. Het is een gekakel van jewelste, ook in de stiltecoupé. De dienstdoende conducteur heeft er zin in, zijn jolige berichtgeving over extra stops op Amsterdam Lelylaan en Almere Poort worden omarmd door de dames. Een bericht over een ‘aanrijding met een persoon’ bij Rotterdam Noord lijkt roet in het eten te gooien. Het is even stil. Dan volgt het bericht van de conducteur; geen zorgen, de trein stopt echt ook op Lelylaan en Almere Poort. Een zucht van verlichting gaat door de trein, het gekakel gaat verder.
Hans den Boer
In het klein wat er ook in het groot gebeurt.
We nemen nog maar een toastje.
Het is bijna donker hier, regent pijpestelen, tijd voor een mooi stukje helder proza.
Ja, dat zou prettig zijn.
Prima Hans, je zat dus in de trein. Gebeurde er ook iets vermeldenswaardigs?
Echt Lol zo’n libelle zomerweek, gelukkig dat de trein ‘na een aanrijding met een persoon’ snel weer verder kan en stopt op de juiste plaats.
Fijn dat Ebru er ook weer bij kan zijn hoewel ik betwijfel of dat de libellelezers echt een zorg zal zijn.
dinsdag 31 mei 2016
E-READER
Al dagen zoek ik naar mijn net aangeschafte e-reader. Ik begrijp er helemaal niets van, hij lijkt onvindbaar. Wanhopig bel ik mijn hulp. Ze heeft geen idee, maar weet ook niet helemaal precies wat ik bedoel met een e-reader.
Dan, wanneer ik ’s avonds de gordijnen dicht wil doen, zie ik hem staan op de vensterbank: keurig rechtop tussen alle andere fotolijstjes.
Floor Tiesing
En dan moeten wij gaan raden hoe oud, dom, etc die hulp is. Mooi niet!
woensdag 1 juni 2016
VAST
Een vriend van mij kampt met de nodige tegenslagen. Om aan te sterken is hij tijdelijk opgenomen. „Ik zit hier niet vast hoor”, verzekerde hij mij. Wanneer ik hem ophaal om samen ergens een hapje te eten, staat hij al te wachten. Leunend op zijn rollator ziet hij er broos uit. Na een gezellige avond lever ik hem weer af bij het verzorgingstehuis. Een verpleegster die net komt aanlopen, wil behulpzaam zijn en vraagt hem of hij de toegangscode nog weet. „Woont u hier ook?”, vraagt hij. Nee, ze werkt hier. „Loop maar mee”, antwoordt hij, terwijl hij mij toefluistert: „Belachelijk! Dan werk je hier en weet je niet eens de code! ”
Cees Kniestedt
Ok. Dan moet het maar zo. Storingen zijn erg vervelend. Rook uit je stofzuiger ook. Een strijkplank die niet meer de power heeft te blijven staan om een poes die er op springt de rust te gunnen die wij haar wel gunnen. Al was het wel heel grappig, alles schade ten spijt. Maskers die vielen en broken, boeken die uit tuimelelden gingen, THE works.
Ik heb niet alles gelezen hier recentelijk maar ik kan mij zo maar voorstellen dat het hele Sylvana drama hier gepasseerd is maar Grünberg? Als schrijver hen ik hem maar zo zo, maar nu als meninggever is hij leidraadheld.
Het wordt nu tijd om te gaan slapen. We moeten de oefeninterland van het Nederlandse 15 tal (ze krijgen tegenwoordig compensatie) aan ons voorbij laten gaan. Een prettige nacht iedereen gewenst.
Slaap lekker, boekie, en droom maar niet van uit de band springende boeken.
donderdag 2 juni
STRAK IN HET PAK
Ik heb een pasfoto nodig voor een nieuw paspoort. In ons dorp is de fotograaf recentelijk verhuisd naar een vrijstaande ruimte in een verzorgingstehuis. Beroepsmatig draag ik een pak en dit akkefietje deed ik na kantoor. Nadat ik mijn pasfoto’s ontvangen had, liep ik terug naar de hoofdingang en werd aangesproken door een bejaarde heer: „Strak in het pak meneer. Bent u nog aan het werk?” Waarop ik antwoordde: „Ik ben net klaar.” De oude man vervolgde: „Is er boven iemand overleden?”
Marcel P. van Aelst
Wat is dit toch een heerlijk stukje bedtijd; met een rommelende maag maar stoppen met roken en drop kost energie, dat kan ik je op een papiertje geven. En Kikkie op de achtërgrond. Heeft iemand nog een droomidee?
Volop droomideeën, Boekie, maar heb je een bepaalde richting in gedachten? Grote, zoals vrede op aarde en welbehagen enzovoort? Bezocht worden door aliens? Of kleine, zoals bergen drop en sigaretten en alcohol en gezellige drugs, waarin je zonder enig nadeel voor jezelf en anderen kunt zwelgen?
Grappig ikje, raad het beroep van meneer ‘strak in het pak’.
Dromen gebeuren, die moet je niet willen beinvloeden.
O nee, Apie. Nog nooit van lucide dromen gehoord? Het is juist heel aangenaam je dromen te kunnen beïnvloeden. Vind ik tenminste.
Je hebt helemaal gelijk, Plopje! Kun je dat? Het is mij helaas maar één keer gelukt.
vrijdag 3 juni 2016
GRIEKENLAND
Ook in Griekenland zijn verkopers en taxichauffeurs beleefd. Ze vragen dan ook graag, als je tenminste wat koopt, waar je vandaan komt. „The Netherlands”, zegt mijn vrouw in een juwelierswinkel waar het altijd uitverkoop is. Ik wacht geduldig op het rijtje voetballers van weleer: Cruijff, Gullit, Van Basten… Maar dat bleef uit. Wij worden wel (on)aangenaam verrast door het antwoord: „Aah, Dijsselbloem”. De uitdrukking op zijn én onze gezichten zei verder genoeg.
Menno Loos
Hier een handleiding voor lucide dromen: http://www.flabber.nl/artikel/dit-is-hoe-je-lucide-kan-dromen-dat-je-je-dromen-zelf-kan-besturen-48364?utm_source=Flabber+Nieuwsbrief&utm_campaign=1c09bda8e4-rss_email_dagelijks_all&utm_medium=email&utm_term=0_5e742d50e3-1c09bda8e4-312924829
@Luvienna 8:12
Het is een vaardigheid die niet simpel te verwerven is en die je weer snel kwijtraakt als je het even verwaarloosd. Althans: dat is mijn ervaring. Overigens hoop ik binnenkort weer wat meer tijd te hebben voor het Apie-gebeuren. Ben nogal druk met allerlei huizengedoe. Sorry.
Versluierde dromen zijn veel aangenamer. Denk ik.
vrijdag 3 juni 2016
KRUISRIDDERS
We zijn aan het wandelen op de Schwäbische Alb. De grond is bezaaid met daslook. Ik zoek een plekje om te gaan zitten. Dan valt mijn oog op een bord met het opschrift „Bogentürnament, Lebensgefahr, Wanderwege nicht verlassen.” Terwijl we aan het overleggen zijn wat het eerste woord zou kunnen betekenen, zie ik in de verte een groepje als kruisridders en jonkvrouwen verklede mensen. Ze zijn bezig met een toernooi boogschieten. We naderen de groep. Bij een stroompje in het bos zie ik een houten krokodil liggen met een pijl in zijn nek. „Die is nu dood”, zeg ik, waarop een jonge ridder antwoordt: „Hij is niet echt.”
Zaklina Temelkovska
Nou, die Zaklina die maakt wat mee!
zaterdag 4 juni 2016
GLASBAK
Mijn jongste zoon is thuis directeur glasbak. Daar krijgt hij vijftig cent per zak voor. Dat is een goeie deal, dacht ik. Maar misschien heeft hij toch de betere deal. Wij spraken laatst met onze buurman, die ons gierend van de lach vertelde dat hij mijn zoon laatst tegenkwam bij de glasbak terwijl hij bezig was om de pindakaaspot met zijn vinger leeg te lepelen, alvorens de pot in de glasbak te gooien. „Want weet je”, had mijn zoontje tegen de buurman gezegd „dat is het voordeel van glas wegbrengen – je kunt van de pindakaas snoepen, en je wordt er nog voor betaald ook!”
Joel Erwteman
Ik hoor net met een half oor over het nieuwe boek ban Renate Rubenstein of zo iets, niets van haar gelezen, over zeven mensen die naar een obesitas-kliniek gaan. Dat is mijn fucking thema waar ik nu in muizen stilte aan werk, al gaat het bij mij half om eten en half om morfine. Nu moet ik het boek wel kopen en lezen om te zien of het mijne er te veel op lijkt… LUV en kom, ik ben je naam even kwijt, ligt aan Niet aan jou maar aan mij, hoort bij afkick van morfine en overgang naar methadon heb ik gehoord maar goed, iedereen:
HELP! Wat te doen?
zaterdag 4 juni 2016
SLACHTOFFERHULP
Het opmaken van mijn gezicht gaat elke ochtend snel en handig: ik zet strategisch wat fikse stippen in kleur en vervaag die daarna. Ook die ochtend ben ik bezig als ik opeens zie dat er ingebroken is. Raam op een kier en onder de klink een flink gat geboord. De gaatjesboorders waren gemeen en geruisloos. Er is alleen geld weg en ik bel zenuwachtig de politie. Ze komen vrij snel en zijn vriendelijk, ze praten duidelijk en hun bewoording is opvallend eenvoudig. Ze adviseren een paar keer dat ik slachtofferhulp moet inschakelen. Bij het uitlaten van de agenten zie ik mijn clownsgezicht in de spiegel.
Martine van der Reijden
Lieve Joel, een buurman die je iets “gierend van de lach” vertelt, dat schept verwachtingen, de rest van het ikje maakt dat niet waar.
Martine, jaja, je maakt wat mee vandaag de dag. Ik heb het gevoel dat ik al wat soortgelijke ikjes heb gelezen, eentje staat me er bij van een kind dat dacht dat de opgemaakte mevrouw een clown was.
De Ikjes zijn niet meer wat ze waren. Of wel, eigenlijk.
De kwaliteit is achteruit gehold, da’s al een aantal jaren zo. Het is niet anders. Lezers geven hun goede verhalen liever in eigen beheer uit, plaatsen ze op hun eigen Facebookpagina of doen er iets anders mee.
Misschien kunnen we zelf wat verzinnen? 🙂
Dapie heeft teveel haast, zo blijkt uit zijn korte en krachtige afserveer reacties. Geen wonder eigenlijk. De ikjes komen als een waterval. Nooit meer genoeg tijd om erover te parafraseren, om maar wat te noemen.
De kwaliteit is niet achteruit gehold, de ikjes zijn vooruit gehold.
Pontius is de enige die het nog goed bij kan houden.
Muizen morfine en methadon, daar kan je een goed verhaal mee maken, Bmmb. Zonder die MMM’s ook wel.
En: als je zelf iets aan het schrijven bent kun je maar beter niet lezen wat iemand anders over hetzelfde onderwerp heeft geschreven.
Deur op slot, vrouw en katten op reis sturen, zorgen voor je eigen muziekje, natje en droogje en schrijven/schrappen maar.
Zoiets zou Luvienna toch ook adviseren?
PS Bmmb
Dorrestein en Rubenstein die zaten in een bootje,
Ze schreven allebei maar een neemt jou in’t ootje
O wat erg al die ikjes allemaal, te veel en te snel achter elkaar.
Beetje hmm- niveau eigenlijk
Meestal onbegrijpelijk en zonder enige pointe.
Hulde aan Pontius die het allemaal regelt.
Prima advies, pawi, ook ik (begenadigd schrijver) zou dit adviseren, zo ik al adviseren wou.
@ Apie, JUNI 4, 2016 OM 18:32
Dat was geen Ikje geweest maar een snel door mij opgerammelde reactie op het een of ander bij de buren, die tot TOI werd verheven, in 2009 alweer.
Supermarkt
Mijn mascara was doorgelopen, maar dat weet je dan weer niet. Niet regenproof dus. Ik had een rode jas aan en een felgekleurde, gestreepte sjaal. Een jochie van 1 turf hoog, met blonde krulletjes, staat in de winkelwagen mij aan te staren. Met een heel lief zacht stemmetje vraagt dat rotkind: “Ben jij clown?”
Ilona
En wij wachten op de zojuist door mij geplaatste reactie…
Tja, Ilonallona kent het filter niet 😀
Hallo APIE AND FRIENDS en Fans. Ik dacht zo, nu het veel beter gaat met mij, hoe lang? Who knows? Zullen we (ook) een uitzwaaipagina maken? Met wat reclame hier en daar, op Twitter, Faceboef, Instandkoffie, flisflash en dokter Iglo! Een uitzwaaipagina, zonder al te veel aandacht of reclame of zo tegen de haat. Hate. Hasse. Haat in het Frans (waar ben je lummel, Apie, of een van die intelligente vrouwen?).
Een uithaatpagina. Weg ermee. En we kunnen nu al beginnen met kleine gedichtjes. Maar die moeten wel al keigoed zijn en afkeurbaar zonder die kijvende gedachtengoed of achterbaks gedachte nou ja, gedachte, om mensen pijn te doen, daar gaat het juist niet om.
Het is een lief idee met vele lieve spinnoffs, een houtubepagina met ik hou van je liedjes en zo en het is zo een lief idee dat het waarschijnlijk afgeschoten gaat worden. Dat heb ik nu eenmaal. Werd ik de laatste maanden nog wel een wakker met naast mij (heb ik al eens gememoreerd dat ik vrij moeiteloos gestopt ben met roken?) een brandende sigaret? Terwijl ik meestal toch minimaal verticaal moest zijn om te nicoteren maar goed, ik ben nog een zonde vergeten, misschien wel de ergste van allen, waardoor ik in vele, vele sloten tegelijk terecht gekomen ben, tja, je hebt het en kunt het of niet, ik droomde dat ik heel, heel veel geld, in Parijs, waarom daar, nooit gedaan daar…had gewonnen met gokken en erover verhaalde aan een vriend en langzaam tijdens het gesprek erachter kwam dat ik alles weer kwijt was geraakt. Die droom heb ik vaker gehad. Een ware k/k droom (zoek zelf het geslachtsdeel of onderdeel van het geslachtsdeel) wat is dat erg. Het besef dat je langzaam binnen dringt. Van dertig, veertig duizend winst naar met een beetje mazzel genoeg geld over voor een taxi naar huis, of de bus.
Ik wil het vergeten.
Het heeft mijn hele leuke gevoel over de haat uitzwaaipagina beneveld. Wil iemand aardig zijn en aardig zijn?
Ohoh… o _ O
Smilies: ja ‘wel tot het einde doorlezen’!
Een uitzwaaipagina tegen de haat! Iets om over na te denken. Ik zag in de Volkskrant een wreed plaatje van types die wat mij betreft ergens heen mogen waar ze wel thuis horen. Ze demonsteerden tegen asielzoekers. Maar het plaatje laat zich via tinypic niet uploaden, heeft iemand anders daar ook problemen mee? Met tinypic dan?
maandag 6 juni 2016
MOBIELTJE
Roeien is leuk. En nu hoor ik ineens bij een groep. En deze groep maakt afspraken via WhatsApp. Mijn mobieltje is zo’n ding van 10 euro, inclusief radio, maar géén WhatsApp.
Ik voel me schuldig bij de groepsleden en laat mijn oude mobieltje zien. „Komt uit het Pleistoceen,” verontschuldig ik me. Een van de mede-roeisters heeft nét de essentie van mijn uitleg gemist, en vraagt belangstellend: „Pleistoceen? Heb je daar geen ontvangst?”
Har van der Molen
Volgens mij maakten ze nog geen mobieltjes in het Pleistoceen, laat staan dat ze toen een netwerk hadden. Ik bedoel: wie zou er gebruik van maken? Zou wel heel dom zaken doen zijn geweest. Nee, het waren toen nog luizen, teken, muggen, vliegen, wespen, bijen en vlooien die de mens plotseling naar de wang deden slaan. Nou en dan wisten de anderen hoe laat het was.
Het is een variant op bekende mopjes; toch nog steeds grappig. 🙂
Spannend hoor … nog een (schrijve 1) minuut en dan is er weer een kakelvers nieuw lekker introotje.