Wanhopig gaan overal in de wereld de zandzakken voor de deur. Het klootjesvolk stapelt ze op, opgejut door middelbare mannen met merkwaardige toupetjes en flikkerende gebitten. En de klootjes maar denken dat ze hun macht laten gelden, hun middelvinger opsteken, hun land en hun leven terugkrijgen. Dikke LOL icoon. Domme tokkies toch die jullie me d’r eentje van me zijn. Leren jullie dan echt niets van de geschiedenis? Oh nee, die kennen jullie niet, geschiedenis is school, is lezen, is intellectueel, duurt langer dan 2 minuten, staat niet op muziek en er staat geen naakt wijf bij. Nou, doe maar lekker jullie dingetje dan. En klik NU weg.
Wij gaan hier lekker lezen en alle zorgen helegaar vergeten. Zitten jullie klaar? Scrollen maar.
En wij hier? Hier gaan we gewoon door met het leven. We genieten hier van ikjes, van een nieuw feuilleton, en ook van een oud feuilleton dat gaat doorstarten, van grafschriften, kunst en kopjes, van belevenissen en observaties van overal, zoals handsfree plassen … ik bedoel maar: wij gaan hier lekker lezen en alle zorgen helegaar vergeten. Het is ook nogeens een dubbel weekoverzicht voor hetzelfde geld. Wat zeg ik? Nog altijd voor helegaar geen geld. Het kennismakingsmailtje van Blendle beantwoord ik vooralsnog niet. Waarom niet? Omdat ik gekke Gerritje ben. En, om het maar eens in de woorden van de 88-jarige overbuurvrouw van Pawi te zeggen, omdat “mijn tere zieltje al genoeg te stellen heeft met het troepje in de wereld”. Zitten jullie dus klaar? Scrollen maar.
Ineens was daar bijvoorbeeld het langverwachte deel 4 van Mopperkonts reisverhaal door Maleisië, het ging over seks of eigenlijk juist niet. “De geneugten van seks, drugs en rock-and-roll zijn niet voor iedereen vrij beschikbaar. Ik las gisteren in de Star, dat een Maleisisch kunstenaarskoppeltje is gedagvaard voor een Syariah-rechtbank op beschuldiging van khalwat, ofwel close proximity ofwel ongehuwd samenwonen.” Zo begon het, lees de rest lekker op de link. En verheug je op het vijfde deel, dat ooit ook zal verschijnen.
Mark worstelt nog altijd met zijn stoppenmetrokenpoging (inmiddels op de kop af 117 dagen geleden begonnen). Hij declameerde, daarin bijgevallen door reageerders Hok en Pawi, toepasselijke songteksten. Ik noteerde: “Hey, you gotto hide your smokes away, here comes the smoke, ladidida, here comes the sin, smoking on the Dock of the Bay, hello, is it me you are smoking for, Oh, what a feeling, smoking on the ceiling, all you need is smoke, I saw her smoking there, purple smoke, get off my cloud, the ballad of John and Smoko, I read the smoke today oh boy, love me tender love me smoke, I can get no smokisfaction”.
Gelukkig gaan we de echte schrijver binnenkort weer ontmoeten, zijn “Ik ben geboren met een burnout” feuilleton wordt binnengekort geherpubliceerd, en wie weet, komt d’r nog een zootje nieuwe afleveringen bij ook. Maar bij hem weet je dat nooit. Genie met mate.
Ook de Grafschriften komen krakend weer op gang. Mooi vond ik deze:
Hier lig ik, in dit kille graf,
door’t wijf dat mij geen liefde gaf (Bertie)
En deze van grootmeester Plopje mag er ook zijn:
wij, doden, vergaan
na een doelloos bestaan
en jij leeft nog door
maar dient ook nergens voor
Zelf had ik, daar zou ik eigenlijk niet overheen moeten praten, twee weken geen weekoverzicht geproduceerd met wat twijfelachtige uitvluchten. Eerst was het een vliegtuigstaking, of eigenlijk die van hun piloten, en toen was het een voetbalwedstrijd waarbij ik liever met een paar IPA’tjes op de bank zat. Klare taal: “Ik durfde het niet te vragen … dat op de bank zitten met een IPA vond ik zeer confronterend en had daar heel gruwelijke gedachten bij. Ik dacht even dat IPA misschien wel een internationale personal assistent(e) zou kunnen zijn.” Maar ja, niemand wil toch een Ronaldo missen die de microfoon van een Powned-achtige droefreporter in de plomp gooit?
Twee weken NRC-ikjes – voorheen de core business van dit blog – levert de volgende volzin op:
Er waste iemand zijn auto met zijn handen om het zand van de Finisterre te verwijderen, iemand zag het vriendje van Aletta Jacobs in Montreal, iemand op Schiphol dacht dat het boek “Spreek als TED” over een beer ging (Klare taal: “… de TED gaat boven mijn pet”), een stervende bejaarde maakt een rotopmerking over zijn naderende dood tegen een nietsvermoedend winkelmeisje (reactie van een snedige reageerder: “Dit gaat alle grafperken te buiten”), een kind van vier jaar heeft een twistgesprekje met zijn moeder over zijn verjaardag, een promotor legt aan iemand die dat allang weet toch uit wat een oratie is, een groepje verwende expatkinderen ziet een “lange auto met veel wielen” voor een limousine aan in plaats van een bus, een alleenstaande moeder ontdekt dat verjaardagen op Facebook worden aangekondigd, een 13-jarig zoontje vraagt zijn vader of ze een keer naar de Kentucky Fried Chicken op de Wallen kunnen gaan “als mama binnenkort op zakenreis is”, een 4-jarig meisje zegt met een helder verdragend stemmetje dat mama “in de hemel is’, maar bedoelt bij nader toehoren “Hema” (Ilona: “Oh God van HEMA, C&A .. Oh God van hemel, zee en aard”), er staat ergens een rolstoel van het merk “Beenhakker”, een geestelijk gehandicapte leerling uit Rotterdam vraagt zich af waarom mariniers geen desinfecterende zeep hebben, een betrapte winkeldief wordt bij het alsnog afrekenen van zijn buit gevraagd of hij dinoplaatjes spaart, een reparateur van deurbellen reageert geagiteerd omdat er op zijn reparatieadresje niemand opendoet, (Plopje: “Nooit je deurbel laten repareren. Je krijgt dan toch alleen maar weer last van bedelaars, pakjes voor anderen, en van verkopers en reperateurs die je moet afpoeieren”), een moeder van een meisje spreekt tijdens de begrafenis van haar oom kwaad over een voor haar zittende bijzondere opsporingsambtenaar (BOA), een inspraakreactie over het verbreden van een snelweg mag je “met het oog op het milieu” niet per post sturen, iets onbegrijpelijks over portdagen, een winkelcentrum in Zwijndrecht verkoopt in dezelfde winkel bloemen voor veroorzakers en slachtoffers van een fietsongeluk, een nieuw collegaatje heeft na de voorstellingsronde vooral belangstelling voor de winkel waar ene Martine haar truitje heeft gekocht, een 87-jarige oma denkt dat als ze op een email met bijgevoegde foto’s reageert dat dan die foto’s weer teruggestuurd worden, twee veteranendames uit Deventer winnen met roeien van een Amsterdams stelletje, een expatskindje in London maakt zich zorgen of ze na de Brexit nog wel Sinterklaas mogen vieren, een pas afgestudeerde scholier in de buurt van Haarlem wil later in de buurt van een coffeeshop wonen, twee jonge zoons praten over de keuze tussen “vrede op aarde” en wifi, en een juffrouw die grapjes maakt met haar schoolreisklasje in Parijs.
Tja, och, wat jullie zeggen. Maar dat waren ze, twee weken ikjes, twee weken elke dag hoopvol de krant opslaan of de site aanklikken.
Handsfree plassen nieuwe trend
Een stuk belangrijker vind ik dat handsfree plassen de nieuwe trend lijkt te worden. Op het herentoilet van een vliegveld in de buurt van Amsterdam zag ik verschillende jongeren boven de pisbak hangen, terwijl ze met twee handen aan het appen waren. Jammer dat de boodschapper dan meteen aan het kruis wordt genageld.
“Wat nou, nieuwe trend, ik plas mijn hele leven al handsfree.”
Plopje: “Jouw contacten met jeugdigen beginnen mij zorg te baren, Apie.” Gelukkig gingen met name de dames er wel serieus op in. Luvienna: “Wat nou, nieuwe trend, ik plas mijn hele leven al handsfree.” Bertie: “Sterker, ik plas ook nog zonder mijn voeten te gebruiken.” Pawi: “En we kunnen het ook zonder te kijken. Net als parkeren, gewoon op je gehoor.” Heer Rozenwater deed ook een schuchtere duit in het zakje: “Doe ik wel eens zittend maar voelt onplezierig aan.”
Wat ik er zelf van dacht, was vervolgens de terechte vraag. Welnu, ik vind er dit van: “Ik zelve zie liever waar het terecht komt, en mik bovendien graag op een vlieg of andere ongerechtigheid in de pot. Leuk spelletje. Voor veel vaders is dit een gewaardeerde bijdrage aan het schoonhouden van het toilet; met name poeprestjes van andere familieleden laten zich op deze manier speels verwijderen. Hoppa!”
Een nieuw vervolgverhaal over de hoeren, een meisje en Kafka
Zo mogelijk nog opvallender was een nieuw vervolgverhaal dat naar aanleiding van een ikje, en van twee onschuldige reacties op dat ikje, werd geboren in het schrijvershoofd van onze Pawi. Ze merkte eerst naar aanleiding van dat ikje over de hoeren (scrol maar even naar boven) op: “Mijn vader nam me wel eens mee naar de hoeren, maar ik mocht niet mee naar binnen.” En Heer Rozenwater zei: “Met je vader naar de Wallen? Lees Kafka….”
Toen was het hek van de dam, en er volgde een heus interactief feuilleton waarin lezers voorstellen konden doen, erin en er weer uit geschreven konden worden, en het zat keivol met cliffhangers, de ene nog spannender dan de andere, de Hoefbekapper was er niets bij. IJs en weder dienende wordt het als zelfstandig verhaal uitgegeven en dan is dat te vinden op deze link.
Het begon als volgt: “Mijn vader reed op een mooie lenteavond in een grote groene Rambler, met van die vleugeltjes boven de achterwielen, deinend naar een ver adres. Waar gaan we heen, pap? Naar een slechte vrouw, kind, maar ze heeft een goed hart. Blijf jij maar even wachten in de auto …”
Bertie: “Heel apart vind ik die scooter, nog nooit zo’n vreemd exemplaar gezien. Heeft hij een jurk aan? Doet denken aan het paard van de vier heemskinderen.”
Mark scoorde de 100e reactie. Pawi de 200e en Bertie de 300e. Voor Bertie wordt dit het allereerste lepeltje ever als ik het goed heb? Graag even het post- of woonadres doormailen. Pas dan kan ik je echt goed in het zonnetje zetten, met de dorpsfanfare op de stoep, of een stelletje zingende stadswachten onder het balkon, al naar gelang van de locatie. Het wordt iets onvergetelijks, vraag dat maar aan al diegenen die ook ooit lang geleden hun eerste lepeltje scoorden.
En ja, dat lepeltje, dat lepeltje, dat lepeltje .., het is van zwaar verguld zilver, het is handgemaakt in een echt traditioneel Hollands vissersdorpje door een lief oud vrouwtje met een knotje, dat normaliter beddenspreien haakt voor de kleinkinderen, naar de kerk gaat, en dus gewoon een echte Hollandse keilieve zandzakkenvrouw is. Die vrouw, lieve Bertie, heeft voor jou het felbegeerde lepeltje ontworpen, gegoten, bijgevijld, verhit, afgekoeld en uiteindelijk toen het helemaal af was … in een mooi doosje ingepakt. Met een kartonnen dekseltje erop, waarin een logo in reliëf is gezet. Haar zoon gaat het zodra je adres bekend is naar het postkantoor brengen, want echt goed ter been is het mensje niet meer. En ook al was ze dat, die luie vent mag ook weleens doen. Ligt de hele dag op zijn rug Youtuubjes te kijken en Minecraft te spelen. Prullenbak op zijn kamertje vol met chipszakken en pet-flessen.
Heer Rozenwaters Kunstrubriek is na het intro nog altijd het drukstbezochte item alhier, niet langer vanwege alleen de kunst, maar vooral ook, denk ik weleens, gek mannetje dat ik me d’r ben, vanwege de gehoopte reuring. En het moet gezegd, soms komen de ramptoeristen aan hun gerief. Kijk eens hoe hij hier zijn host afblaft: “Apie, als je wilt dat kunst klopt dan kun je maar beter een Black & Decker klopboormachine aanschaffen.”
Hij plaatst veel reclameposters tegenwoordig, met hopen tekst, zodanig veel dat je er zelf dus geen tekst meer bij hoeft te verzinnen. Heeft misschien geen geld of vriendin meer om galerijen op het Hollandse platteland te bezoeken. Roosje, zoals we hem nog altijd liefkozend noemen, beheert sinds kort ook een spannend bingospel, waaraan vooral v/m reageerders van alhier, zoals Touwtje (ex-gymnasiast, zo wordt gefluisterd), veel vreugde beleven.
Kontjesschudden wordt vooralsnog niet ingevoerd
Voor rede lijkt de bingopaus niet vatbaar. “Ik merk dat die steeds hoger oplopende Apie-coëfficiënt mij verlamt. Kan dat niet eens ophouden, Roos? (het gaat op het vaandel, ook wel remspoor genoemd, lijken)”, vroeg ik op de man af en me keikwetsbaar opstellend. “Dat is niet de bedoeling!” was de speikerharde riposte. “De Apie-coëfficiënt probeert nu juist op een uiterst behoedzame wijze Apie de juiste keuzes te laten maken.” Uit een tevredenheidsonderzoek blijkt dat het kontjesschudden vooralsnog niet wordt ingevoerd, een lelijke tegenvaller.
Ook de “wie is wie” werd weer eens bijgewerkt en dat was hoog tijd. Er werd een lemma over het beste paard van stal ingevoegd: “Ad Hok is een man met een superieur gevoel voor humor. Zijn koppen zijn doorgaans zonder uitzondering zeven plus of meer (…) De man is de bescheidenheid zelve. Van een kopje meer of minder ligt hij echt niet wakker”.
Wil jij deze week ook actief gaan meedoen met al deze dingetjes? Ga dan wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is het logo van het Visboertje uit Denekamp, ze hebben wel een twitterkanaal, maar geen website noch Facebook, dus helemaal 100% doublechecken kunnen we het niet. Ze hebben met de inhoud van dit blog uiteraard niets van doen. En misschien … hebben ze wel keilekkere vis, gewoon eens heen gaan zou ik zeggen!
Bas van Vuren, aangenaam 
Die TimmerArk weer terug laten? Ik zou het niet doen, je kunt niet echt bepaald van hem op aan. Maar dat is mijn mening.
Tja, zit wat in. Misschien moeten we er een referendum tegenaan gooien. Burnin or out.
O god ja, dat lepeltje, was ik helemaal vergeten. Speciaal voor mij gemaakt door een vrouwtje dat normaliter spreien haakt, éven dacht ik dat het over wijlen schoonmoeder ging, helaas haakt zij alleen nog wolken.
Ik voel me bijzonder vereerd en kan niet wachten er mee te roeren.
Het intro is weer een uitgebreide, zo kon schoonmoeder ze niet haken terwijl ze echt heel goed was.
Over de ikjes kan ik niet onverdeeld positief zijn, ze lijken al vaker bijeen geharkt uit gezinsdagboeken. Of in elkaar geknutseld.
Ziezo, heb ik ook eens een mening.☻
Voortreffelijk, keileuk , interessant en verhelderend intro en tevens weer die blik op twee weken reilen en zeilen van de ikjes-besprekingen , al dan niet memorabel, maar toch onmisbaar qua genre wat zeker niet overboord gegooid mag worden, imho, bescheiden als altijd.
Verder zou ik het best leuk vinden als Letterzetter, ontwaakt uit de wittebroodsweken, weer eens langs zou komen.
Klare Taal, natuurlijk horen de ikjes erbij, het is een van de onderwerpen waardoor ik hier terecht kwam. Al zijn ze niet allemaal geweldig.
Vraagje: wat betekent imho?
Bertie,
Wat een leuke vraag!
Ik als een soort digibeet (iemand die nauwelijks verstand van computers heeft) ken een of twee uitdrukkingen, als ik die loslaat lijkt het net alsof ik een expert op dat gebied ben. Imho is er een van en betekent , als ik het goed begrepen heb: ‘ In my humble opinion ‘, leuke uitdrukking, overal te gebruiken, moet je ook doen, lijkt heel deskundig, slaat nergens op.
Nmbm is het een afkorting om te onthouden.:) Weer eens wat anders dan nimby en wysiwyg.
Zelf ken ik er maar enkele waarvan er één niet erg fatsoenlijk is.
admiajf ☻
Digibeet? Zolang je de apparaten zelf aan- en uitzet, berichten typt en verstuurt en meer van dat, mag je jezelf semideskundig noemen. Een soort SeDiBe. Of zoiets.
Keessie en Pimm’s – niet bepaald de meest bescheiden reageerders – gebruikten de uitdrukking te pas en te onpas.
Bertie , je neemt wel wraak, wat betekenen jouw afkortingen?
, Pimms en Kees zijn bij mij door de mand gevallen.
Klare Taal, niet als wraak bedoeld, ik zit weer eens te kletsen.
admiajf wordt gebruikt als reactie op ondeugende grappen:
a dirty mind is a joy forever.
Pimms en Kees ken ik niet, of is dat 1 persoon onder verschillende namen?
O Bertie , grappig, die spreuk sprak ik ook vaak, ..
Nou ja , dat Pimms en Kees ne vaut pas le voyage.
Kees en Pimm’s dat was voor jouw tijd, Bertie. Wees blij huiver icoon Je zou het nu niet zeggen, maar het kon er hier onaangenaam aan toe gaan. De honden lustten er soms geen brood van en zijn op brokjes overgegaan. Nu is het gelukkig al een hele tijd gemoedelijk en gezellig, ook al dankzij een streng maar rechtvaardig moderatiebeleid. Ze zijn naar de uithoeken van het net uitgeweken, daar waar de holle echo’s klinken en de wind ritselt. Good for them, they made it to it imho.
Nog even over die dirty mind, Ik schreef ‘ferover’, moet ‘forever’ zijn. Kun je dat aanpassen, Apie?
As we speak my dear.
Tjonge jonge, waar te beginnen, het intro is weer boordevol spannende en rake observaties, beoordelingen en samenvattingen. Geen wonder, want er moesten twee weken in gepropt worden. Wel een wonder dat de blogbaas er toch in geslaagd is ruimte voor reacties over te laten. Voortaan niet meer zo’n lange pauze houden, hoor! Ik begon me al te voelen als Boekie die van de nicotine aan het afkicken is.
dinsdag 28 juni 2016
LIEF
Mijn moeder, inmiddels in de tachtig, is vrijwilligster in het nabijgelegen bejaardentehuis, op de gesloten afdeling voor dementen. Die zijn vaak van haar eigen leeftijd, soms zelfs kennissen. Iedere week komt ze weer met nieuwe, enthousiaste verhalen thuis.
Vorige week vrijdag kwam ze een vriendin tegen, die zojuist haar man had bezocht. Ze straalde. Haar man, die haar inmiddels niet meer herkende, had haar bij haar hand gepakt en gezegd: „Ik vind jou zó lief. Als ik niet getrouwd was, dan zou ik wel wat met jou willen…”
Boudewijn Waijers
We gaan twee eitjes koken. Ik in bed, zij in de keuken maar we werken wel samen, met tijd en zo.
Ooit was er een strip in de Volkskrant (is nu Yuppenkrant) over Woody Allen. Was er een plaatje van Woody op een bergje rijst. Toen een plaatje waar nog een Woody naast werd geplaatst. Toen een derde plaatje met de twee Woody’s en een tekstfragment: “Ober, ik had maar 1 zacht gekookt eitje besteld” o, en in het eerste plaatje was er een tekst fragment waarin Woody zei: “laatst had ik een droom”. Wat ik net beschreef kan niet echt zijn natuurlijk, zo een hele grote berg rijst.
O, ik verheug mij nu al op mijn beschuit mijn rijst. Mijn power dieet is begonnen. Goede slaap. Massage. Not all THE way. Hoe heet het: dat gefriemel, een leuke pedicure over de vloer als de vriendin even weg is, wat inspiratie voor de seks scenes.
Kortom, de voorbereidingen zijn begonnen.
Er waren gisteren acht! Acht! Zelfmoordaanslagen in een heel klein Libisch dorpje. Er vielen gewonden, de zelfmoordenaars bliezen zichzelf op en een heleboel meloenen. Het is geen grapje dit. Ik zelf denk dat er weinig tot geen communicatie onderling was.
Zo, eitjes zijn klaar.
Pfoe, dat gaat spannend worden voor Timmerark. Ook benieuwd of hij zelve nog eens op deze site gaat verschijnen, bijvoorbeeld om mee te stemmen. Of om die bookmarkmijnboek zijn vet te geven. Was echt geen aardige opmerking van hem imho.
Wat ik heb begrepen heeft TimmerArk zelfmoord gepleegd. Virtueel dan. Maar er schijnen nog een heleboel afleveringen van zijn burn-out of Blank Vuil, zoals hij het zelf liever noemde, in een kluis liggen. Alleen heeft hij het wachtwoord kwijt gemaakt. Per ongeluk. Dus zijn nabestaanden zullen daar nog een flinke kluif aan hebben. Als het honden waren geweest was het makkelijker maar het zijn twee poezen. Ik heb vernomen dat je veel van die Timmer kunt zeggen maar hij schijnt de Ark in goede staat achter gelaten te hebben en de diertjes kunnen daar nog wel een lange tijd in redelijke comfort leven. Alleen de luis Geert komt er niet in.
Zelf vind ik zo een referendum een flinke trap na, maar ik was ook tegen die over Oekraïne en ik vond die van de vroeger altijd zo vriendelijke Britten ook niet verstandig, maar daar heb ik niets over te zeggen. Over het hele TimmerArk referendum ook niet maar ik vraag Heer Rozenwater, zou jij, u, het leuk vinden dat er over je gestemd wordt, ik weet niet in welke bewoordingen want ik overweeg het geheel rechts te laten liggen. Er zijn een aantal haters, een aantal semi haters en een paar lieverds, fans zelfs, zeker twee, waarvan er een misschien wel op vakantie is. Dat schijnt namelijk vaak rond deze tijd het geval te zijn. Succes ermee.
Ik heb, ik ken mij, toch even een blikje geworpen, anders kan het toch gaan knagen, en ik mag zeggen het geheel is niet negatief.
Je hebt het zelf over je afgeroepen, oh bookmarkje, met je opmerking, wat zeg ik, mening op JUNI 27, 2016 OM 15:19 (scrol hiertoe een centimeter of dertig omhoog). En nu vind je het stemmen een “flinke trap na”. Ik snap hier helemaal niets van, maar het zal wel aan mij liggen. De Da Vinci Code is er niks bij, die snapte ik ook al niet, net zomin als de Matrix zus en zoveel.
woensdag 29 juni 2016
LENZEN
Samen met een vriendin ga ik wekelijks zwemmen. M’n vriendin heeft -7, dus zonder bril of lenzen ziet ze weinig tot praktisch niets. Vooral als ze wakker wordt en haar bril niet kan vinden, staat ze voor een lastige zoektocht. Dit keer komen we verlaat aan in de kleedkamer en vragen we ons af of het deze week niet wéér zo druk zou zijn. Schoenen uit, kleren uit, bikini aan, sieraden af, lenzen uit; klaar voor een plons in het zwembad. Als we de deur open doen schrik ik van de grote massa mensen in het bad. Als ik opzij kijk, zie ik een glimlach: „Fijn hé, er is helemaal niemand!”
Margot Jonker
Prima weekintro, Apie. Zet de goede werken voort. Dank.
Jammer, er is helemaal niemand!
Joehoe, Plopje! zwaait
Ha Plopje, ik ben er ook even . Over vijf minuten ga ik weer weg, Verjaardagsfeestje.
Doehoeg.
Mijn vriend de Katholiek, niet te verwarren met mijn vriend de niet Katholiek, die ook nog eens digibeet is zoals een digibeet behoort te zijn, geen pc of zo in huis. Bij de mis van zondag, dus nog voor dit overzicht en misschien geïnspireerd door het Brexit, al zijn de verhoudingen tussen Rome en Londen zoals bekend op religieus niveau niet meer wat ze waren voor Hendik de achtste zich ontpopte als een Donald Trump avant la of le lettre, bij de mis dus sprak de pastoor over samen timmeren aan de Ark aangezien het steeds meer begint te regenen ( misschien ga ik eens een misje bij wonen ); wel verslikte hij zich in de rode wijn en ook rood liep hij aan…dus of wij dit als een teken van boven mogen interpreteren weet ik niet. Wel vind ik het referendum erg vermakelijk en ik denk dat Timmmer het even leuk gevonden zou hebben als ik doe. Maar eh…zit er eigenlijk een soort van gedachte achter? Zoveel stemmen, zoveel zus, zoveel dit en zoveel watjes. Wat een afgang daar aan de andere kant van de plas zeg. Geen enkel plan. Nee, wij hebben gewonnen maar de winnaars moeten nu onze problemen oplossen o, en alles wat we hebben gezegd en beloofd was trouwens gelogen.
En nu gaat het ook al slecht met de moslims in de Oosterschelde. Wat een wereld leven we toch in,
Van de laatste tien jaar geloof ik het eerste VOOR referendum.
Dag Luvienna & Bertie, mooi dat jullie er waren. Was ik er weer niet. Verkeerde bril op. Blup.
O, er was een referendum over Mark. Heb ik weer gemist. Excuus. Maar natuurlijk moet hij blijven. Spreekt voor zich.
donderdag 30 juni 2016
JOKE
Schiphol, 07:15h. Van de rijen voor de douane kies ik voor de rij ‘All Passports’. Een slechte keuze zo blijkt al snel. Stempels zetten, strenge blikken en gegevens invoeren in het systeem. Achter deze balie is het druk. De rij ‘EU passports’ gaat een stuk vlotter. Twee Britse jongens overwegen over te stappen naar de snelle rij. Dit voorstel wordt snel in de kiem gesmoord als één van hen opmerkt dat ze daar na het referendum geen recht meer op hebben. ‘What a joke’ klinkt het als reactie en de overstap naar andere rij wordt niet gemaakt.
Just Brokking
Just Brokking? En dat zou een naam moeten zijn? You’re kidding me.
Een wel heel erg wrang hikje:
Istanbul Ataturk airport, 20:50h. Van de rijen voor de douane kies ik voor de rij “All Passports”. Een slechte keuze zo blijkt al snel.
Alle dieren zijn gelijk behalve die ontploffen.
Oh, Just Brokking blijkt wel een bestaande naam te zijn, er zijn er diverse, sommigen hebben zelfs een Facebook account, er is ook een reclamebureau van die naam in Oosterbeek. De laatste zal het dan wel zijn, sluikreclame komt altijd van pas in deze barre tijden.
vrijdag 1 juli 2016
ATTENTIE SPELFOUTEN
Tijdens mijn arbeidzame leven als docent heb ik onder andere als neventaak het organiseren en archiveren van het examenbureau. Een tijdrovende klus waarbij ook vele scripties en verslagen door mijn handen gaan voordat deze in het archief terecht komen. Op één van de gecorrigeerde verslagen lees ik: ‘Goed en uitgebreidt verslag. Let wel op taal- en spelfouten!’
Pauline Noordzij
Ja, Pauline, let zelf ook op je taalfouten: ‘terechtkomen’ is een samengesteld werkwoord. En anders betekent het héél wat anders.
vrijdag 1 juli 2016
RIJPERE HUID
Besluiteloos sta ik bij de drogisterij voor het schap met dag- en nachtcrème ‘voor de rijpere huid’. Mijn ogen verdwalen tussen de talloze potten en tubes. Na minutieuze etikettenlezerij sta ik met twee potten in mijn handen en roep de hulp in van een verkoopster. Die onderwerpt vervolgens mijn gezicht aan een grondige inspectie. „Deze moet u nemen”, zegt ze gedecideerd, „want die andere is voor vijftigplussers.” „Maar”,stamel ik, „ik ben 67…” De verkoopster fronst en begint te lachen: „Goh”, zegt ze, „dan werkt die anti-verouderingscrème dus echt!”
Annet Muijen
Annet kan niet schrijven, dus gooit ze maar met termen als “minutieuze”, “etikettenlezerij”, “inspectie’, en “gedecideerd”. Maar goed, het is een oud besje, dus dat nemen we haar niet kwalijk.
Breaking: voor al diegenen die weer eens een lekkere lange longread willen, zo’n verhaal waar je van de ene in de andere verbazing valt, zo’n verhaal dat je voor je ziet … die vallen met de neus in de boter, want heden (zojuist dus) is de Burnoutsage geherpubliceerd, en wie weet … komen er wel een hoop afleveringen bij ook. Maar eerst maar eens op jullie gemakje al die delen herlezen, en aarzel niet om de auteur vragen te stellen, veren in de kont te steken, het is allemaal goed, als je maar wat van je laat horen. Waar staat dat dan? Zucht, onder feuilletons, oftewel hier.
\o/ Burnout is back!
Ik heb drie maal lieve dingen geschreven en alle keren,, nee twee maaal, werd ik er uit gegooid. Ik ga slapen en gebruik dit device nooit meer.
morgen betere pap!
Oh gossie toch! Door wie werd je waar uit gegooid?
Knap om zoveel reacties nog eens door te lezen en samen te vatten. Ik heb mijn (ver)bijtring gelukkig bij me. Internet op reis, het leek zo veelbelovend, maar het werkt niet. Zelfs niet bij een McDo.
Zit dus nu met pen en papier. Eigenlijk een aanrader.
Hoop gauw bij te lezen stop en geniet van alle reacties stop tot de volgende keer stop
Geniet ervan pawi. Dank dat je even langskwam.
Hoi pawi – stop – Stop niet – stop
Wel echt op de bus doen pawi, anders werkt het niet.
Bon voyage , we horen graag van je…..
Heb Burnout gelezen (in twee delen want lang), nog niet alle reacties; te grote klus voor vanavond.
Het verhaal leest als een trein. Thalys, minstens.
Toe maar, en het verhaal staat al meteen in de top drie van meest gelezen blogs van de dag! applaus icoontje
Beste Bertie, als het aan mij had gelegen waren de reacties achterwege gebleven (alleen al,omdat ik er niet zo florisant uit te voorschijn kom) die komen er bij het papieren boek en E-boek (hoe gaat het Letter!) ook niet bij. Maar wat leuk dat je het gelezen hebt. Ik treed in deze op als agent en zo voor de schrijver die of virtueel dood is of in een kamp bij Tanja zit. Al dan niet vrijwillig. Heb kennende was net eerst vrijwillig maar heeft hij zijn hand weer eens flink overspeelt en is hij nu een anusje van alles. Of de baas. Je weet het nooit met die man. Als je met A. Dapie in de clinch kunt geraken en er ook weet uit kunt geraken, zonder kleerscheuren dan ben je geen schrijvende neger. Mag dat, slechte grapjes? Tegenwoordig weet ik het niet meer. Ik had een heleboel blikken kunnen kopen met Zwarte Pieten erop, en deze ws met winst door kunnen verkopen aan haters en losers en vice versa maar de verkoopster was Surinaamse of Antiliaanse en ik ben laf.
Maar beste Bertie, bedankt voor het compliment. Vergeet de commentaren, of niet, ik wil en kan niemand ergens tie dwingen.
Een goed weekeind, ik plaats dit voor het weer verdwijnt en dan kom ik nog even terug.
Naast een slecht grapje veel fouten, typefouten, de ergste van allen want die had ik met meer aandacht er uit kunnen halen maar gisteren verdween mijn lange teksten steeds dat ik nu geen risico wilde nemen. Ik ga op pad, o.a. droogrekjes kopen, voor over de cv of een deur zodat ik beter kan schrijven. En dat willen we toch allemaal, beter schrijven?Nou, tabe!
zaterdag 2 juli 2016
BABY
In februari dit jaar hebben mijn man en ik ons eerste kindje gekregen. Tegenover ons wonen vier meisjes van een jaar of 19 in een studentenhuis. In hun woonkamer staat een grote kooi met daarin hun dwerghamster. Altijd als ik ze tegenkom, kijken ze even hoe het met de baby is. Als ik onze baby uit de auto til, komen ze aangesneld om haar te bewonderen. Als ze weglopen richting de supermarkt hoor ik de een zeggen: „wat een schatje is het toch he?” Zegt de ander: „zo’n baby is toch wel leuker dan een hamster.”
Suzanne Visser
Het ikje zou beter geweest zijn, als de ander had gezegd: “Ja, maar ik heb toch liever een hamster.”
Inderdaad, het Ikje zakt nou in als een soufflé in de vrieskou.
@ bmmb 10.20
Wat een lang bedankje Boek (of mark), ook nog met een grap erbij.
Tanja zou ik laten zitten, ze gaat nu toch al voor de overheid.☻
Mee eens Plopje, zou het ‘echter’ gemaakt hebben.
Agent bookmarkboek heeft vast ook een goeie editor voor Timmerark aangesteld. Misschien eens overwegen om op die Ipad de automatische tekstsuggesties uit te schakelen? Het koeterwaals wordt steeds koeterwaalser en is inmiddels nauwelijks meer te volgen. Hoe het met Letterzetter gaat weten we helaas niet. Maar dat komt vast wel goed. Misschien is hij wel intensief aan dat e-boek bezig.
zaterdag 2 juli 2016
VLUCHTSTROOK
We rijden op de snelweg en kletsen gezellig met onze tweeling van bijna zeven op de achterbank. Ze vertellen over de gymles met de-wolf-is-weg-tikkertje. Dan duikt vanuit het niets een kleine zwarte auto op die ons roekeloos rechts op de vluchtstrook inhaalt. Kiezelsteentjes spatten omhoog! Wanneer ik een beetje tot rust ben gekomen raast op de linkerbaan een politieauto met zwaailicht en sirene voorbij. Gevolgd door een tweede, en even later een derde. Consternatie alom. We bevinden ons in een echte achtervolging! Onze zoontjes weten zeker dat het een boef was in de zwarte auto. We vragen ons af wat hij zou hebben gedaan. Waarom is hij op de vlucht? En krijgt hij een boete voor te hard rijden, bovendien op de verkeerde rijbaan? „Maar het is wel een vluchtstrook, hè, mama.”
Iris de Kievith
Ik vragen hij in word schrijft en kopie onder laatste aflevering plaatst. No More Koeiewaals!
Nou Iris, daar heb je je best op gedaan. Vooral die opspattende kiezelsteentjes! huiver icoontje
Jaja, onze Seth zal voor altijd in onze herinnering blijven als de koning van de suffe gekunstelde woordgrapjes. Leuke vent ook.
Nee mijn beste meneer A. Dapie als het mag en kan (ik heb het nog nooit geprobeerd) dan zal ik de auteur aansporen zijn afleveringen in Word via de email naar jou te sturen? Ik bedoel: ik heb nog nooit een Word document via een Apple device via Gmail als attachment naar een aap gestuurd. Als je het langzaam leest en denkt aan negentien pak hem beet twee of drieentachtig dan denk je dat je gek bent of dat alles wat je ooit hebt durven dromen uit aan het komen is!
Hopelijk zonder (te) veel (hopelijk geen) type laat staan spelfouten.
Ik ben net via Twitter een longread aan het lezen (ik schrijf dit niet om op te scheppen maar wel om te laten zien wat er allemaal -gratis- mogelijk is, nog wel) over het, de late uurtjes, werkuurtjes van meneer Barack O. en je denkt…ik heb het laatste jaar heel weinig gelezen maar bijna allemaal over de meneer O en zijn gezin. Ik denk dat er nog nooit een president van de USA zo open is geweest tijdens zijn laatste jaar.
Ongekend.
Is het okay meneer D.? Dat een nieuwe aflevering geprobeerd wordt in Word je aan te rijken?
Ik verneem het wel, nu ga ik een stukje lopen met die verdomde Tour de France op radio 1.
De groeten beste mensen!
Is goed hoor. Spoor jij die auteur maar aan. En dan zien we wel.
maandag 4 juli 2016
KRASLOT
Soms zit het leven je echt tegen. Ik ging dinsdag naar de supermarkt, ik had nog wat kleingeld over waar ik van af wilde, dus ik kocht twee krasloten voor bij elkaar vijf euro. Ik van m’n kleingeld af, zij van twee stukjes karton, iedereen blij. Geheel tegen de geest van deze transactie in win ik 52 euro, die als een trap na ook nog eens alleen contant uit wordt betaald.
Dirk de Rover
Maar het ging verder:
Gelukkig ben ik niet voor één gat te vangen. Voor dit bedrag koop ik opnieuw een aantal krasloten. Ik van m’n geld af, zij van nog wat stukjes karton. Dit keer win ik niks. Iedereen blij.
Ad! 😀
Ondankbare rover…
maandag 4 juli 2016
WEEROMSLAG
De steeds aanhoudende regen stemt niet vrolijk; de weersverwachting voor de komende weken maakt me ronduit chagrijnig. Ik mopper tegen manlief. „Ik weet iets waar je onmiddellijk van opknapt”, zegt hij. „Als je vanavond thuiskomt, ben je meteen in een goed humeur.” Ik vrees het ergste. Als ik die avond de sleutel in het slot draai hoor ik de muziek al en als ik de kamer inloop staat daar een als Kerstman verklede echtgenoot met een glas glühwein in zijn ene hand en drie brandende kerststerretjes in de andere. Mijn avond kan niet meer stuk.
Cecile Raat