“Over de ikjes kan ik niet onverdeeld positief zijn, ze lijken als vaker bijeengeharkt uit gezinsdagboeken. Of in elkaar geknutseld.” Dat was het ongezouten oordeel van Bertie vorige week over de ikjes, jullie kennen ze wel, die lezersanekdotes van de achterpagina van de NRC. Het zal je maar gezegd worden, maar het was een waar woord. En die mogen gezegd worden. Hier wel. En hier worden ze ook vakkundig besproken, die ikjes, hoewel ze naarmate ze slechter worden steeds vaker ongefileerd blijven.
“Ik vind jou zó lief. Als ik niet getrouwd was, dan zou ik wel wat met jou willen…”
Was het dan echt zo slecht gesteld met de ikjes vorige week? Welnu, gewoon dezelfde wat middelmatige kwaliteit die ze al een jaar of vijf hebben. Er was er bijvoorbeeld weer eens eentje van een mevrouw die zich vrolijk maakt over een dementerende echtgenoot. Die zei immers het volgende tegen haar, terwijl hij teder haar hand vastpakte: „Ik vind jou zó lief. Als ik niet getrouwd was, dan zou ik wel wat met jou willen…”). Ik zou dan zeggen: koester dat prachtige moment in intieme kring en dat is het dan. Maar nee, de wens om in de krant te staan is zo gigagroot mensen, je wordt er akelig van. Om navolgers niet aan te moedigen vermeld ik de naam van de inzender niet, doe daar maar eens moeite voor, probeer die maar eens zelf in de NRC te vinden. Niet makkelijk. En neem vooral ook een digitaal abonnement, dan krijg je ze elke dag meteen na publicatie in je inboxje.
In een ander ikje zette ene Margot voor de verandering eens niet haar man of vader maar haar beste vriendin te kakken. Dat mensje heeft -7 als gezichtsvermogen en ziet zonder lenzen of bril niets tijdens het zwemmen. Maar ook als ze niet zwemt is het niet beter, denk ik dan. Hoe het ook zij, als de dames na het uitkleden en bikini aanschieten de deur van de kleedkamer open doen schrikt Margot van de grote massa mensen in het bad. Als ze opzij kijkt, ziet ze een glimlach: „Fijn hé, er is helemaal niemand!” Fijn, die gaat volgende week alleen zwemmen, zou je denken, waarna je je realiseert dat de vriendin het ikje vermoedelijk nooit zal lezen.
Ene Just Brokking (die bestaat!) schreef iets grappigs over Brexit, docente Pauline Noordzij zag dit opschrift op een archiefdoos staan: “Goed en uitgebreidt verslag. Let wel op taal- en spelfouten!’”, en Annet Muijen werd als 67-jarig oud besje belachelijk gemaakt door een verkoopster van nachtcrèmes , maar had dit zelf niet door.
![I, Qousqous [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/) or CC BY-SA 2.5-2.0-1.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5-2.0-1.0)], via Wikimedia Commons](https://basvanvuren.org/wp-content/uploads/2016/07/160704souffle.jpg?w=245&h=163)
De zoontjes van Iris de Kievith deden op de achterbank van de auto een Seth-Gaaikemaatje en merkten op dat een zwarte auto die hen rechts inhaalde met opspattende kiezelsteentjes en al “op de vlucht was”, want dat was immers de “vluchtstrook”. Kietel eens onder m’n arm, zou mijn vader zeggen. Wanneer krijgen we weer eens echte humor, echte kwaliteit?
Klare taal zou het “best leuk vinden als Letterzetter, ontwaakt uit de wittebroodsweken” en weer eens langs zou komen. En zo is het, het wordt nu echt tijd. Ook TimmerArk en zijn agent Mark zitten met smart te wachten op het e-book, dat voormelde Zetter hen had toegezegd, vlak voordat hij zich in een krakende bedstede met een voorheen platonische vriendin ging vermaken. “Een nieuw hoofdstuk in het boek des levens van uw Letterzetter is dus aangebroken, één van de redenen van zijn langere afwezigheid alhier.” schreef hij in zijn laatst bekende blog (d.d. 12 februari 2016). “Maar zoals de oud-gouverneur van het Amerikaanse Californië ooit eens zei: I’ll be back!”
“Ik ben geboren met een Burnout” van eeuwig aanstormend schrijftalent Timmerark werd wel alhier geherpubliceerd. Da’s tenminste nog iets. Volgens een enquête (“Burnin or out”) van Heer Rozenwater werd de herpublicatie best wel verwelkomd. Touwtje en Henk/Maduro en meelopers vulden traditiegetrouw het commentaarveld “others’ om weer eens grof uit te halen naar de blogbaas en de reageerders alhier, tja, er is alleen vrijwel niemand die het daar leest *uitbundige schatericoon* Maar om dit gedrag niet te belonen, geen link.
“Ik zou het niet doen, je kunt niet echt bepaald van hem op aan.”
De discussie of het wel een goed idee was om Burnout te herpubliceren werd door Mark gestart. “Die TimmerArk weer terug laten?” zei hij, “Ik zou het niet doen, je kunt niet echt bepaald van hem op aan.” Vervolgens zei hij dat Timmerark zelfmoord heeft gepleegd. “Virtueel dan” (…) “Maar er schijnen nog een heleboel afleveringen van zijn burn-out of Blank Vuil, zoals hij het zelf liever noemde, in een kluis liggen.” Mark vond het referendum van Heer Rozenwater “een flinke trap na”. En een dag of wat later claimde diezelfde Mark ineens de literaire agent van voormelde zogenaamd overleden Timmerark te zijn en had hij cliënt zogenaamd overgehaald om nieuwe afleveringen als Word-document op te sturen. Dit als reactie op kritiek op zijn “koeterwaals”, een vermoeiende schrijfstijl waarin de man optikt wat in hem opkomt en dat zonder correctie hier op de site kwakt. Maar dit doet Mark. De verhalen van Timmerark zijn wel gewoon te volgen. Mark maakt dus in het kort gezegd een wat verwarde indruk, zal ik dan maar zeggen. Mag en kan. Intussen doen sommige welwillende reageerders verwoede pogingen om “koeterwaals” bij google translate geïntroduceerd te krijgen.
Ga er maar eens aan staan, maak hier maar eens chocola van (selectie): “Nu gaat het ook al slecht met de moslims in de Oosterschelde.” (naar aanleiding van een krantenbericht over gif in mosselen in Zeeland). “Alle dieren zijn gelijk behalve die ontploffen” (n.a.v. de tragische gebeurtenissen op Istanbul airport), “Heb kennende was net eerst vrijwillig maar heeft hij zijn hand weer eens flink overspeelt en is hij nu een anusje van alles.” (over Timmerark), ”Ik vragen hij in word schrijft en kopie onder laatste aflevering plaatst. No More Koeiewaals!” (over de lichte aandruk van de medelezers om een beetje normaal en dus respektvol naar hen toe te gaan schrijven), “als je het langzaam leest en denkt aan negentien pak hem beet twee of drieentachtig dan denk je dat je gek bent of dat alles wat je ooit hebt durven dromen uit aan het komen is!” (over het toesturen van nieuwe aflevering als Word document).
Nee, dan Timmerark, die man kan zoals gezegd wel schrijven en we zijn keiblij dat dit weer op de site is te zien. De longread viel goed in de smaak bij ouwe en nieuwe klanten en stond meteen met stip in de top-drie van meestgelezen artikelen van de site. Een nieuwe fan is Bertie, ze reageerde als volgt: “Heb Burnout gelezen (in twee delen want lang), nog niet alle reacties; te grote klus voor vanavond. Het verhaal leest als een trein. Thalys, minstens.” Ook fan van het eerste uur en zelve sterschrijfster Pawi reageerde opgetogen, nog wel vanaf haar vakantie-adres, ergens in den verre: “Heel goed nieuws, Blank Vuil weer terug. Een dirty mind is a joy forever. Hopelijk is het nu wel een blijvertje.”
Heer Rozenwater, dat zal duidelijk zijn, heeft de weg omhoog definitief weer gevonden. Hij plaatst met veel plezier en goede luim talrijke leuke fijne plaatjes en dito kopjes, en doet dit weer zonder al teveel sneren, destructieve enquetes en andere hatelijkheden. Die Apie-coëfficient valt al niet eens meer op en gaat binnenkort geruisloos verdwijnen, let maar eens op. Goed zo Roos! Toppertje van de week was een vrij-associërende blogbaas op een foto van een man met rietjes, die bij nader inzien helemaal geen rietjes waren, maar dat kon de pret niet drukken.
Ook Luvienna, Ad Haak, Ilona en Bertie bleven ijverig hun best doen met best wel aardige suggesties. Jammer dat er een beetje bij gevloekt werd.
Wil jij deze week ook actief gaan meedoen met al deze dingetjes? Ga dan wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is van Faye Cornish, Vancouver, British Columbia Canada, via unsplash.com.
Bas van Vuren, aangenaam 
Oei, dat mijn ikjes-kritiek zo hard overkwam zie ik nu pas, in het vervolg je commentaar in vriendelijker woorden gieten, Bertus. 😡
Maar ik meen het.
We zouden…stop, daar ging ik bijna weer.
Verder is het een duidelijk(-e?) intro waarin tevens bmmb’s nieuwe woord Koeiewaals te lezen is. Dat woord is op zich al een ikje 😉
Een duidelijk en recht-voor-zijn-raapintro, zoals we het gewend zijn van de hierin gepokt en gemazelde blogbaas. Ik heb ‘hierin’ toegevoegd omdat ik geen kennis heb van waarin bb (blogbaas) nog meer gepokt en gemazeld is (behalve redigeren, webpagina’s opmaken, schrijven en verrassende kopjes bedenken – hé, best veel, eigenlijk!) maar wie weet komt dat nog.
Vraagje: als de Ikjes ongefileerd blijven, kunnen ze dan nog wel uitgebeend worden?
Dank jullie wel voor de aardige woorden. Nee, Bertie, kritiek gewoon lekker recht voor zijn raap blijven formuleren, dat levert de lekkerste kopjes en beginalinea’s op. Tot jullie dienst, jullie toegenegen gepokt en gemazeld baasje (allround, try me!). onschuldig knipoogicoontje
Luvienna, fileren, uitbenen, hakken, malen, pureren, uitpersen, uitkloppen en afleggen van ikjes… het is allemaal van harte welkom.
@Apie, in het algemeen: vernietigen dus. Vandaar natuurlijk ook de uitdrukking: vernietigend oordeel.
‘try me’ – hoe dan?
Op alle mogelijke manieren.
Doe ’s een voorbeeld doen?
Nee Luvienna, een voorbeeld zou te makkelijk zijn.
Weer een spitse analyse van de afgelopen week en een voortreffelijke introductie van de huidige.
De ikjes liggen onder vuur of erger nog er wordt nauwelijks aandacht aan besteed, wegens oninteressant, stuitend (dement), kindergrapjes, jeukend kantoor- of bureaucratiejargon, keuze te over.
Maar laat niet elke hoop varen, het is tenslotte komkommertijd en daar komt ook ooit een einde aan, een renaissance breekt aan en alles zal anders worden.
Kannie wachten, Klaartje! 🙂
Ik eigenlijk ook niet Luvienna!
Gewoon voor de planning, Klare taal: wanneer gaat die renaissance zo’n beetje komen? Voor de winter?
dinsdag 5 juli 2016
BLAUWE LOPER
Afgelopen zaterdag. Nog even en het is zover: het Rijksmuseum gaat een dag gratis open om de aankoop van Marten en Oopjen te vieren. De pers staat er al. Met Robbie Kammeijer van het Jeugdjournaal want tientallen kinderen mogen vooraan staan bij de blauwe loper, om als eerste naar binnen te kunnen. Het wachten is nog op de minister die het museum zal openen. En daar komt ze aangelopen, geflankeerd door de oude en nieuwe directeur. „Nu moet je filmen!”, roepen de ouders. De kinderen pakken hun telefoon en beginnen en masse te filmen. Alle telefoontjes zijn gericht op de verslaggever van het Jeugdjournaal.
Jan Paul Schutten
Ja, hij is leuk, is het al bijna winter soms?
Ja, hij is echt leuk. En het voelt zoniet winters buiten dan toch zeker herfstachtig.
De tuinmannen zijn weg maar komen nog een keer terug. Het klonk meer als een dreiging dan belofte.
Zo, genoeg karnemelktaal.
Just for THE record. Goede Letterzetter heeft reeds een heel mooi Eboek gemaakt, meerdere versies zelfs, maar hij kan niet verder want er is nog niets, als hij al wil. Ik heb het gevoel dat mijn terugtrekking hem boos heeft gemaakt want sindsdien heeft hij ook geen enkele mail beantwoord. Dat verdriet mij, tenzij het allemaal komt door de nieuwe liefde, dan is het logisch.
Ja, je zou best eens gelijk kunnen hebben, Mark. Letterzetter is boos op je. Je bent namelijk heel erg belangrijk voor hem.
Met excuus voor de late bezorging. Was gisteren even erg druk met andere zaakjes. Brr.
woensdag 6 juli 2016
TOUR
De Tour trekt dit jaar letterlijk langs ons vakantiehuis in Barneville-Carteret, Normandië. En dat is een wonder, want hier gebeurt doorgaans niets. Bij het passeren van de commerciële karavaan, die voorafgaat aan de renners, worden er producten naar de toeschouwers geworpen.
Ik zie een oudere man naar een zakje snoep duiken, terwijl hij ongewild een dranghek meeneemt. Hij blijft een moment versuft liggen. Op mijn vraag of het gaat, blijkt het een Nederlander met gevoel voor Tourhistorie: „Mijn hart stond stil, maar het zakje Haribo had ik!”
een onzer redacteuren
donderdag 7 juli 2016
RIJKSMUSEUM
Net aan tafel vraagt onze zoon plots: „Gaan we weer eens naar het Rijksmuseum?” Wij veren verheugd op. Jaren van culturele inspanning en beïnvloeding werpen hun vruchten af! „Ja natuurlijk kunnen we gaan”, reageren we opgewekt. Enthousiast antwoordt onze zoon; „Cool, want daar vlak naast verkopen ze van die lekkere hotdogs.” Enigszins teleurgesteld beginnen we aan de maaltijd.
Frank Overbeek
donderdag 7 juli 2016
SCOOTMOBIEL
Op mijn ronde om zwerfvuil op te ruimen komt mij een vrouw van middelbare leeftijd tegemoet. Met krachtige tred duwt zij een scootmobiel voort.
„Wat is er aan de hand?”, vraag ik. „De accu is leeg”, zegt ze,„maar gelukkig kan ik lopen.” En weg beent ze!
Ernst Raaymakers
Allemaal in principe aardig maar twee ervan lijden aan de beruchte overbodige-eindzinziekte.
Boos? Waarom dan? Ik heb heb gemaild maar geen antwoord gekregen, zo gaat het in het leven.
Kijk eens aan een stortvloed van ikjes, zelfs een van onze redacteuren doet mee, niet onverdienstelijk, best grappig zelfs.
Het concertgebouw- en het scootmobiel ikje, zoals Luv reeds constateerde, hebben last van het zelfde syndroom.
De dame van de scootmobiel maakt op mij een zeer kordate indruk,
kort en beeldend beschreven door Ernst.
Inzenders denken dat hun eindzin het verhaal afmaakt.
Soms is dat ook zo😆.
Als een dolle hond…
Agossie… :p
Het Tourikje heeft een hoog ons-kent-onsgehalte, afstandelijk geschreven en bovendien door een broodschrijver van de krant zelve. Nee dus. Niemendalletje, had hij hooguit voor bij de borrel kunnen bewaren.
Veelschrijver Frank had idd die vreselijk krenentommende eindzin niet moeten neerpennen.
En Ernst wil weer net te grappig zijn, met z’n wegbenen.
Mensen, zo’n ikje moet je gewoon droog neerschrijven, met raak gekozen woordjes en zinsconstructies. De handeling, de plot, in miniformaat, die moet het doen. Bewaar de rest van je schrijftalent toch voor het toespraakje waarmee je het gezellige avondje van de zangvereniging afsluit en Rita en Sjaak bedankt.
Mark heeft weer last van zelfoverschatting, denkt dat een mailtje van hem iemand anders – die hem nauwelijks kent – zo boos kan maken dat deze hier maanden lang niet verschijnt, en dan moeten we ook nogeens weten dat het om de toch wel erg gemoedelijke Letterzetter gaat. In feite ook wel weer vermakelijk.
Geeft allemaal niet, vanavond lekker voetbal kijken.
Naks voetbal; vanavond lekker film kijken. 🙂
Sorry, ik had een fout
Moet zijn: ‘Inzenders ……af maakt
Bertjens,
Je hebt gelijk met je hier zeer betwiste mening dat de laatste zin ook aan een ikje een eind-cachet kan geven. Mooi, zo is het maar net. Verfrissende gedachte.
Bravo!
Je gaat hier gewoon in tegen de gewoonte van maar doorzeuren en zeveren in de gebaande paden.
Verder geleuter over een en ander is zeer welkom!
Dat wegbenen in het laatste verhaaltje vond ik helemaal geen erge zin.
Dat was een vorm van cachet ( verboden woord ?)
@Klare Taal, soms hoeft een eindzin er niet bij. Dan is het afmaken (ik zever ook maar wat 😉 )
Het woord zeveren heb ik in Brabant geleerd.
Ik wilde alleen maar zeggen dat een eindzin soms wel iets kan toevoegen, zoals jij suggereerde.
Maar ja dat zeveren valt ook niet mee, serieus nemen , ja of nee, ik ben tenslotte ook een Brabantse in hart en nieren, maar daarom niet minder iemand die even verder over de grens kijkt.
Nou wat nou verder, Bertie, a demain
Tot morgen maar weer.
Tot morgen Klaartje, maar bedtijd is het nog niet.
Er is altijd een eindzin. Haal de eindzin weg dan heb je een nieuwe eindzin.
@Luvienna 23.30
Tot je aan de beginzin komt. Dan is het begin het eind,.
En er is altijd een openingszin. Heel af en toe valt die samen met de eindzin.
Het einde van het begin of het begin van het einde.En als je die eindzin-die-ook-beginzin-is weghaalt heb je niks meer. Geldt trouwens ook voor de openingszin.
‘Kill your darlings’ kan ook te ver voeren. :-p
De eindzin duidt in de regel op onderschatting van de lezer en/of onzekerheid over de eigen schrijverskwaliteiten.
Net als de variant in het dagelijkse mondelinge leven, te weten de babbelkous (m/v) die maar door blijft reutelen, onbewust bang dat de ander iets zegt waarop hij geen antwoord heeft, geen grip, geen controle.
Oops, nu wilde ik een eindzin intypen waarin ik het nog een keer uitleg. Heb me gelukkig kunnen inhouden. Anders had ik me er zelf aan schuldig gemaakt. Moeten we niet hebben.
Apie toch! 😮
En zo is’t gekomen.😊
Zeg dat wel. 😀
Bertie, ik lees uit jouw woorden: op 18.20… ‘af maakt’ als ‘afrondt’. Maar op 17.31… ‘afmaakt’ als ‘om zeep helpen’.
Als je dat laatste bedoelt, ben ik het roerend met je eens.
(Een laatste concluderende zin zou mijn betoog om zeep hepen en bovendien jou en de lezers onderschatten.)
heLpen
Jammer
Ik vind hepen in deze context ook goed, zeker zonder eindzin.
Haha Ilona, ik zal hier geen afmaker plaatsen ;D
vrijdag 8 juli 2016
ANTIEKE KLOK
Met vrienden zijn we te gast op een landgoed in Engeland. De wijn bij het diner is goed – en veel. Dat zorgt ervoor dat ik later op de avond de bal uit het biljart schiet en een antieke glazen klok raak. „Verdraaid”, buldert de Lord of the Manor wanneer het glasgerinkel eindelijk is opgehouden. Het gezelschap valt geschrokken stil. Pas als de Lord zich naar mij toedraait begint hij te lachen: „Mijn beste, je bent me voor: ik probeer dat foeilelijke ding al jaren aan diggelen te schieten.”
Marc Jurgens
vrijdag 8 juli 2016
VERSTANDHOUDING
Na een zitting van de rechtbank in Amsterdam loop ik om vijf uur ’s middags met twee rechters naar onze werkplek. Beide rechters zijn tevreden over het verloop van de zitting en praten vrolijk . Ik loop er achteraan met de koffer vol dossiers, moe van de griffiertaken en teleurgesteld omdat ik de Tour de France heb gemist. In het tunneltje onder de Parnassusweg neemt een bijna tandeloze, sjofele Amsterdammer ons geïnteresseerd op terwijl hij een shagje draait. Als we voorbijlopen zegt hij met een blik van verstandhouding: „Ik kan wel zien wie er veroordeeld is.”
Ben Schaafsma
Antieke Klok: dit is een echt ex-corpsbal-ikje.
The Lord of the Manor ( of all places ) sprak Jurgen vast aan met: ” Old chap of mon brave” denk ik zo. Als het al waar is.
De jaarclub bracht een paar dagen door op een echte Manor etc etc…
Ikje twee is een beeldend geschreven Amsterdams tafereeltje met een grappige pointe.
Helemaal mee eens, Klare.
Ik sluit me t.a.v. de twee ikjes volledig bij Klare taal aan.
Nou apd, meen je dat nou werkelijk?
Bonne nuit.
Ja, ik meen het, ik had het zelf gezegd kunnen hebben. Kun je nagaan! Slaap lekker, morgen een warme dag.
zaterdag 9 juli 2016
HANDHAVING
Parkeren is sinds enige tijd in onze straat een ratjetoe. Dwars op de stoep of half voor onze inrit terwijl er voldoende parkeergelegenheid is. Mensen hier persoonlijk op aanspreken geeft reacties als ‘huh, wat bedoel je’ of ‘waar bemoei je je mee’. Dan wandelt handhaving door de straat. „Dat is mijn kans,” denkt m’n man en hij wijst de meneer op de parkeerchaos. „Ik kom alleen in actie als er een melding is gedaan,” zegt de meneer. „Nou, bij deze,” zegt mijn echtgenoot. „Nee meneer, dat kan alleen via een officieel formulier; fijne avond.”
Frankje Couprie
Daar ben je mooi klaar mee☻
Nogal obligaat Ikje over de bekende bureaucratie bij overheden en hun dienaars.
Frankje dan toch! Je hebt gelijk in je verontwaardiging maar het is een achterhoedegevecht. Net als in de zorg gaat het ook bij de politie om formulieren, cijfers, doelstellingen, bonussen voor de top en niet om mensen, hun ergernissen, hun veiligheid, hun gezondheid. De hond die blafte en de karavaan trok voort, door en rood stoplicht scheurend en met knallende uitlaatpijpen.
Boekje gekocht van G.B.J. Hilterman uit 1995 gekocht als voorbereiding.
zaterdag 9 juli 2016
WINTERKONINKJE
Ik zit op de rand van haar bed. Over een paar uur komt de huisarts met het drankje. Ze lijdt uitzichtloos en krijgt euthanasie. We spreken af dat ze me een teken geeft, als ze aan gene zijde is. Ze zegt dat ze als winterkoninkje terugkomt. Dat heeft namelijk zo’n vrolijk en parmantig staartje. Enkele dagen later kijk ik door het raam mijn tuin in. Voor het eerst, in al die jaren dat ik hier woon, zie ik een winterkoninkje. Opgewonden bel ik mijn familie, de eerste die ik aan de telefoon krijg is mijn oudste kleinzoon, een opgeschoten puber. Hij is niet onder de indruk van mijn verhaal. „Oma, ik had het wel geloofd als jullie een giraf hadden afgesproken”, zegt-ie.
Mieke Kerkhof
Dit stukje las ik vanmiddag in de NRC.
Ik heb er geen woorden voor.
Mieke Kerkhof, wie kent haar niet? Schrijfster van vele ikjes over mensen die net nog niet “aan gene zijde” zijn.
Die kleinzoon had natuurlijk groot gelijk, een giraf zou meer indruk hebben gemaakt. Of desnoods een Goudhaantje.
Ik dacht dat Mieke Kerkhof niet dieper kon zinken met haar schaamteloze uit-de-spreekkamer-klapikjes. I stand corrected en sluit me opnieuw aan bij de (geen) woorden van Klare taal. Wat een nare ongevoelige vrouw moet dat zijn, die mevrouw Kerkhof.
Voorbereiding op wat, Mark? De dood? De allesvernietigende Derde Wereldoorlog? huiver icoon
De nieuwe Koude Oorlog?😯
Burn-out natuurlijk. Wat heb jij toch een rare geest. Je lijkt mij wel. Huiver gevoel.
Ik lees net in de NRC NEXT dat sinds de absoluut noodzakelijke invasie in Irak van BUSH&BLAIR (klinkt als een haarsalon) er in Irak 18.600 aanslagen zijn gepleegd. Dat zijn zo een 10.000 kleine biertjes.
Ik dronk nooit klein bier maat maar ik schrijf het maar voor de maatvoering.
En dat alleen nog maar in Irak.
Laten we er een mooie week van maken. Proost!
maandag 11 juli 2016
SUIKERFEEST
Op de school waar mijn vrouw werkt, wordt aandacht besteed aan het Suikerfeest. In elke groep zitten enkele kinderen uit een moslim-gezin. Een paar vaders en moeders leggen aan de leerlingen uit wat ramadan betekent, terwijl er muntthee wordt geschonken en zoete lekkernijen worden uitgedeeld. Ook de kleuters hebben volop belangstelling. Wanneer de vader van Ashraf vraagt wie er allemaal moslim is, gaan spontaan alle vingertjes de lucht in.
Peter Korz
Mooi ikje, jammer van het overbodige woordje “spontaan” in de eindzin. Die legt, zoals een v/h gewaardeerde schrijvende eindbeoordelaar placht te zeggen ” de lachloopplank” uit. Niet nodig.
Ik ben verdrietig. Niet jaloers. Nooit geweest ook. Wat kan mij het deren of iemand in een Ferari rijdt?
Maar dat ons Rijksmuseum een boek uitgeeft van 6500 en ik dus nooit zal kunnen kopen.
Ben blij dat die directeur weg is en wij nog steeds ons fietstunneltje hebben.
Lekker puh!
De toegangsprijzen zijn hoog, maar ik zou een museumjaarkaart kunnen kopen, doe ik volgend jaar nog wel. Niet om die lelijke Rembrandts te zien, maar om de mooie.
Waarom geen intro beste Apie of kijk ik er over heen? Te druk zeker? Kan ik begrijpen.
Iedereen een goede week gewenst…
Ik ben het hele weekend aan het klooien geweest met de tuinenspecial. Plaatjes zus, plaatjes zo, alles weer omgegooid… En toen was het inene te laat voor het intro.
Spreekkoor: “Roosje bedankt, Roosje bedankt, Roosje, Roosje, Roosje bedankt” (ad infinitum).
O, maar voor een, de tuinen special is alles vergeven. Al heb ik, uiteraard, geen idee meer wat ik heb ingestuurd. Maakt niet uit. De tuin ziet er dankzij hulp weer bijna af en beter uit. Moeten nog wat weggooien. Morgen misschien.
Peter Korz is verantwoordelijk voor de cultuureducatie van het basisonderwijs: De Ontdekking. Breda.
Dit ikje duidt dus heel scherp welke richting het basisonderwijs gaat qua cultuur ( een omstreden begrip alreeds ).
Leuk dat de vingertjes allemaal omhoog gaan. Goed zo.
Nou ja, Cultuur- educatie ook al zo’n nulwoord, leg eens even uit, zou graag met u in discussie gaan over de betekenis van ervan.
Weet Uzelf wat dat woord betekent, ik denk dat het meer een soort windowdressing is, weet U wel wel wat dat is?
Alles is op te zoeken tegenwoordig, voor iedereen.
Alles is op te zoeken, maar wie scheidt het kaf van het koren?
Ja daar zeg je me wat. Ik zou het niet weten? God? Mark Rutte? Iemand moet het doen.
Ieder voor zich, denk ik. Als ik zo lees maakt iedereen zijn eigen waarheid. Ik bedoel niet hier, maar the internets.
Je kunt zelf al ’n beetje schiften. Je gaat geen taalkundige vraag stellen aan, pakweg, een speelgoedhandelaar.
dinsdag 12 juli 2016
VAKANTIEBEZOEK
Op de kinderboerderij bespeurt een medewerker afwijkend gedrag bij een cavia in een hok met zeker 20 soortgenoten. „Wat scharrel jij daar onrustig rond in de hoek?” Resoluut pakt ze het beestje op en duwt twee achterpootjes uit elkaar. „Als ik het niet dacht; een ongenode gast. Het is weer zomervakantie.”
Ze richt het woord tot de glazig kijkende ouders. „Iedere vakantie treffen we hier vreemde dieren op de boerderij, achtergelaten door hun baasjes. Dit is een mannetjescavia in een hok waar wij alleen vrouwtjes houden. Nu maar hopen dat hij nog geen schade heeft aangericht.”
Marion Stenneke
@Bertie, da’s waar, maar Google geeft meestal geen beroep oid aan bij zoekresultaten. Hoewel je wel e.e.a. kunt opmaken uit bijv. de sitenaam.
Het blijft lastig, dat klopt. Als ik geen bekend informatieadres zie zoek ik niet verder; de onzin die je tegenkomt is bespottelijk.
Maar officiële/erkende instituten betr. taalkundige- en medische vragen worden aangegeven. Elk wratje is terug te vinden 😉
😀 Ik vind liever geen wratje. :-p
😀 😀
Wanhopig zoek ik de clou van het ikje. Ik vind hem niet. Iemand?
Volgens mij verstopt-ie zich daar achter dat looprekje van de cavia’s.
God Mark Rutte. Das geen leuk rijtje. Ik ga zo Grieks eten, uit.
Normaal strooi ik niet zo met mijn relaties maar de eigenaar is een vriend. En wat voor een. Een oplichter zoals je ze weinig meer ziet. Fijngevoelig ook.
Wie zet er eens een dingetje op, maar waar de fijngevoelige vrouwen zich weer eens niet aan storen, om maar iets te zeggen. Ik ga nu douchen. Een ruzietje, nee, een ach wat maakt het uit, iedereen zit zich op vakantie te vervelen.
Nu een onduidelijk geval. Geen auteur en ondanks de datering vermoedelijk geplaatst in de NRC-next van woensdag:
dinsdag 12 juli 2016
INSECTEN
Ik lees in het blad Vogels van Vogelbescherming Nederland dat het aantal zwaluwen behoorlijk achteruit is gegaan de laatste jaren, voornamelijk door gebrek aan insecten. Monocultuur en landbouwgif zijn de grootste boosdoeners.
Ik bedenk dat ik nog meer moet doen om onze tuin aantrekkelijk te maken voor insecten, we moeten ze beschermen. Terwijl ik daar over zit te peinzen, landt een insect op mijn arm. Ik herken hem, het is een steekvlieg. Ik sla hem in een reflex dood.
?????
Er staat idd geen afzender bij. Hoewel het ikje geen toppertje is, daar is de pointe te zwak voor, wil Nederland toch de naam van de auteur weten. Ik wel in ieder geval en nee, ik was het niet dit keer.
woensdag 13 juli 2016
BROODJE HARING
Centrum Den Haag. Ik wacht op mijn dochter en besluit een broodje haring te nemen. Ik betaal, draai mij om en zie ineens veel gefladder en een meeuwenbek die in mijn broodje duikt. Verbouwereerd vertel ik de verkoper: „Een meeuw is er net met mijn halve broodje vandoor.” „ Vette pech mevrouw, maar geen nieuw broodje.” „Oké”, zeg ik nog steeds geschrokken, „zet dan een waarschuwing neer.”
Waarop de man mij meewarig aankijkt en zonder iets te zeggen, wijst op een bord waar met grote letters staat: ‘Aub de meeuwen niet voeren.’
M.Hendriks
Een ouderwets gewoon grappig ikje, zoals ze ook bedoeld zijn aanvankelijk.
Tja, de Hollandse krentekakkerigheid ten top. Geen nieuw broodje … Bij deze klojo voortaan maar eens geen haring meer. Haringstand Den Haag CS, dit bord, moet een makkie zijn.
Bij andere haringkramen, zo weet ik uit ervaring (o.a. Simonis vestiging binnenstad en vestiging boulevard), Henk Kraan op Scheveningen, maar ook de kar bij het Binnenhof) wordt er standaard even voor de meeuwen gewaarschuwd bij het overhandigen van de vis en zo hoort het.
Waarschuwen voor meeuwen of een bord neerzetten dat je ze niet mag voeren, allemaal prima, maar wat als er een zeehond voorbijkomt?
Goh, ik had er eigenlijk als relativering ‘ imho’ achter moeten zetten blijkt nu.
Hoezo?
@ Luvienna 21.46h
Ivm met de reacties over de borden die al dan niet gaan waarschuwen of de broodjes die door de meeuwen verschalkt worden al dan niet vergoed worden aan de kopers door de uitbaters van de haringhappers en zij dus zonder haring met enkel een half broodje zonder ook maar enige haring
in de kou blijven staan.
Zeehonden kunnen niet springen.
Nee, meeuwen. Die springen lekker.
Zonder broodje nu:
Dan voortaan maar zonder haring. 🙂
Ik feliciteer Luvienna met de 100e reactie! Toch te danken an die meeuw, jaja.
Leve de dieren!
Dank je, Apie! :-))
En Ilona
NRC-next weigert mij inenen de toegang. En het ikje van de middag-editie kennen jullie al. Maar eens komen er misschien weer betere tijden. Hoop loert altijd.
En in feite elke reageerder voor haar! Ja, zo lust ik nog peultjes.
Nou moe, Pontius gesnapt met de vinger in de honingpot 😀
Spot jij maar met mijn ellende.
Apie bedoelde het vast heel liefdevol. 😮
Het was de meeuw die met het halve broodje aan de haal ging. De uitbater leverde dus alleen halve broodjes haring. De overgebleven haring kon best nog in de bek van de op haar dochter wachtende dame.
Zou ze er uitjes bij hebben gekregen? Zou de dochter haar nog herkennen?
vrijdag 15 juli 2016
ALOË VERA
Mijn dochter is op bezoek en voelt zich grieperig en verkouden. Hangend in een stoel ziet ze de plant die, ook zonder groene vingers, al geruime tijd iedere vensterbank is ontgroeid. „Dat is een aloë vera, mam”, zegt ze. Bij de gedachte aan de heilzame werking van de plant knapt ze direct op. De hele middag is ze ermee in de weer. Wrijven, smeren, snuiven, zelfs haar haren ontkomen niet aan een masker. Met een tas vol stekjes stapt ze in de trein. De volgende dag bel ik haar op. Of het beter gaat? „Nou, néé..,” piept ze met dichtgeknepen keel, „ik kom net van de huisarts; allergisch voor aloë vera ..!”
Harriët Bergsma
Ha! Ons Pontje is weer in genade aangenomen bij de strenge NRC-politie!
Flauw Ikje trouwens; daarvoor had Pontje niet door het stof hoeven gaan.
Beter een flauw ikje dan geen ikje.
Zo ist maar net.
Morgen even een reisje richting oude DDR, Hannover, Dresden , Weimar eventueel Praag.
Geen Frankrijk horreur, Italie helaas ook niet dit jaar, zucht, jammer dat het allemaal maar moet gebeuren al dat geweld in naam van een doctrine.
Veel plezier bij de oud-socialisten, Klare taal, die horreur ligt gelukkig al weer een jaar of 25 achter ons.
Laatste ikje is niet veel aan, misschien ben ik nog reisduf en begrijp ik het niet.
De haringroof door meeuwen gaat me aan het hart, sterker, het moest verboden worden.
Slaap ze en droom er maar niet van.
Als de haringen maar niet terug gaan slaan en meeuwen uit de lucht meppen. diepe huivericoon
Dan halen de meeuwen er gewoon Jonathan Livingston Seagull bij.
Die wil toch alleen maar vliegen? (Ik heb het boek niet gelezen)
Wat zo erg is aan haringroof is dat de haringen aan mijn mond voorbij gaan. Ik houd zo veel van ze.
Maar is de liefde wederzijds, Bertie?
Absoluut, zie de gretigheid waarmee ze naar binnen glijden.
Als dat een teken van liefde is, denk ik dat ze de meeuwen nog veel meer liefhebben. :-p
Wie weet wat er in een haringbrein omgaat? Versneld Stockholmsyndroom? 😀
Je begrijpt dat ik meeuwen zie als rivalen. Ik roof de haringen niet uit iemands hand, de vingervlugheid ontbreekt me. Dat meeuwen het wèl kunnen vergeef ik ze nooit.
Misschien kun je je toeleggen op het roven uit meeuwensnavels? 🙂
Waarom heeft Apie het ikje van gisteren niet geplaatst? Dan nog maar een keertje:
zaterdag 16 juli 2016
ZELFSTANDIGHEID
Vandaag praten we over zelfstandigheid tijdens een les humanistische vorming. Een hoogbegaafde 11-jarige Chinese jongen stapt naar voren en vertelt vol trots dat hij er wel klaar voor is om op zichzelf te gaan wonen. „Ik kan koken, de was doen, de administratie doe ik nu ook al voor mijn ouders en met de reclame-inkomsten van mijn You-Tubekanaal kan ik een kamer huren!” Wat verbaasd vraag ik:
„Dus eigenlijk heb je je ouders helemaal niet meer nodig?” Hij kijkt mij diep fronsend aan. „Weet je het zeker?”,vraag ik. Waarop hij ineens met angst in zijn ogen antwoordt: „Maar wie moet dan mijn deken goed doen als het kriebelt bij mijn tenen?”
Ira Blommers-Lokin
Deze mocht Pontius niet plaatsen afgelopen donderdag. Er staat opnieuw geen auteur bij, toch wel heel erg slordig vind ik. Maar ja, het is de NRC.
Schoonmaak
Mijn vriendin woont in een woongroep, verhuurd door de plaatselijke woningbouwvereniging. De groep runt zichzelf. Schoonmaken en algehele ordentelijkheid zijn onderling verdeelde verantwoordelijkheden. Over het algemeen gaat het goed en staat verdraagzaamheid hoog in het vaandel. Het door de woningbouwvereniging ingeroepen schoonmaakbedrijf, verantwoordelijk voor de jaarlijkse opfrisbeurt van de portieken, lijkt echter heel andere instructies te hebben ontvangen: „Wij proberen de overlast zo minimaal mogelijk te beperken.”
Inzender: ???
Commentaar op het ikje: geen commentaar. OK dan, dit is gewoon een klein taalfoutje, daar zijn andere sites voor. Tientallen zelfs, ik zie ze dagelijks op twitter voorbijkomen. De NRC-redaktie kennelijk niet.
Het ikje is er wel een in een nieuwe categorie, die waarin de slotzin niet overbodig is, maar juist alle zinnen daarvoor. Hoppa.
Hikje:
Kaartje van een schoonmaakbedrijf: „Wij proberen de overlast zo minimaal mogelijk te beperken.”
Luvienna 13.53
Ach nee, oefenen in zelfbeheersing is mijn nieuwste hobby. Vanmiddag mee begonnen. XD
@Bertie, boffen die meeuwen even. 😉
🙂 🙂
Geen meeuwen maar ook leuk. En de haringen hebben er geen last van:
Knap hoor, en zonder plankje!
Maar wel grote platvoeten, ideaal voor surfen. 🙂
Juist, en deze pingback betekent dat er morgen weer een fijn nieuw introotje wordt gepubliceerd. Waar? Hier natuurlijk! Meeuwen spelen de hoofdrol, en het wordt behoorlijk angstig, verder kan ik er niets over zeggen.
Birds!
http://m.imdb.com/title/tt0056869/
Brrr, eng filmpie, nooit zal ik al die enge scenes vergeten, de kleine rotvogeltjes door de schoorsteen, de snavels van de meeuwen die tegen dichtgespijkerde deuren beuken, de bebloede gezichtjes op het kinderfeestje, de uitgepikte ogen van een vrouw ergens in het dorp, en dan die geluiden, het gekakker, het gekras, de kauwenkreten als pistoolschoten .. bij onderstaande foto krijgen we toch allemaal opnieuw de rilbibbers? Ik wel.
Heel doeltreffende Hitchcock-thriller dus. 🙂
Ik snap er weer eens niets van maar ergens heb ik iets over een vakantie gelezen en het is je dubbel gewenst. Je vakantie en even geen internet. Ik heb meer dan veertig jaar geen internet gehad, nou, een kleine periode zeg van vlak voor kerst 1996 tot januari 1997. Die periode viel samen met enorme kiespijn en kostte mij mijn baan. Het was, het had achteraf een leuke baan kunnen zijn, als Human Backbone. Het was een bedrijf van een echtpaar, hij rond de 60 -ik was 30 en dan zijn veel mensen boven de zestig- en zij dertig en we hebben voetje gevreeën waar hij bij zat en volgens mij was het met instemming. Maar ja, veel kan fout gaan door een echt pijnlijke kies.
Apie. Bless you en have een fijne vakantie.
Dank je wel, Mark. De vakantie begint pas over een week of twee. Voetje gevreeen dus, en een internetloze periode van 40 jaar tussen kerst 1997 en januari 1998, hoe krijg je het toch allemaal voor elkaar.
Nog ’n paar uur. Nu kun je de “ikjes” met commentaar plus zij-wegen zonder intro-begeleiding lezen.
Er zijn er onder ons, die graag nog ’n keer…daar is het “intro voor.
De “ikjes” herhaald, in ’n enkele zin, het commentaar er op.
De bandbreedte? Wordt door Apiedapie bepaalt.
Neen geen sky is the limit…wat elders tot het vinden van nieuwe wegen leidt, ja er wordt gemodereerd, is dat niet …….? Ja , eens, dat is de kracht van de community.
Dus geen lofuiting op WF Hermans, ’n controversieel schrijver? Neen, er zijn er, die de teksten al klaar hebben..dat hij…….Ik zou het niet doen..
Dus het kabbelt, zeg maar. ja als het hier één ding doet, is dat het. . Er zijn er die dat aangenaam vinden.