“Die stinkwindjes (zachte sluipers, noemden wij dat) kwamen ongetwijfeld van een stiekeme spijbelaar, die hompen biefstuk, droge worsten, ingevroren gehaktballen en dergelijke ergens verstopt had”, zei onze Luvienna, bekend om haar scherpe waarnemings- en deductievermogen. Pawi merkte op: “Gepurgeerd, ontslakt, verstoken van alles wat het leven aangenaam maakt, daarbij nog wat geuren die je liever niet gewaar zou worden, wie zou nu niet jaloers op je zijn?” Klare taal sprak de verwachting uit dat “deze ontberingen, ascetische exercities, helse fysieke pijnen gepaard gaande met eventuele geestverruimende hallucinaties (…) een beter en sterker mens” van mij hebben gemaakt. Bertie vond “een gereinigde blogbaas een prettig idee”.
Kortom, het blog kende vorige week een vliegende start na de zomerpauze die ik mediterend had doorgebracht, zie mijn geurrijk verslag alhier. En natuurlijk, tien dagen Vipassana, want dat waren het, maken niet in tien dagen een Verlicht Persoon van iemand, volledig onthecht en volkomen gelijkmoedig. Nogal wiedus, zullen jullie denken. Ja, toch zijn er mensen die me dat soort dingen naar het hoofd slingeren. Mensen die me niet goedgezind zijn. En die heb je nu eenmaal. Ik wens hen alle goeds, en hoop dat ze ooit beter zullen weten en zich met positievere dingen gaan bezighouden.
Er waren zoals vanouds weer wat ikjes, en wat bespiegelingen over de ikjes, en er was meteen al een nieuwe aflevering van een lezersfeuilleton. Heel prettig allemaal.
“Wauw, mam. Dat wil ik ook. Hoef je nooit meer naar de printer te lopen.”
Het leukste ikje vond ik zelf dat verhaaltje over de zevenjarige dochter van een onbekende NRC-lezer die met een typemachine wordt geconfronteerd. Ze slaat op letters en maakt zinnen en zucht dan verheerlijkt: “Wauw, mam. Dat wil ik ook. Hoef je nooit meer naar de printer te lopen.” Helaas worden de ikjes sinds mijn vakantie nu ineens op maar liefst vier plaatsen gepubliceerd, zodat de spoeling qua reacties wel erg dun wordt. Reden voor mij om de ikjes nog een graadje lager in de prioriteitstelling van dit blog te laten zakken. En we wensen alle anderen erg veel succes, dat ze er maar trots op mogen zijn en dat de ikjes maar een keibelangrijk onderdeel van hun dagelijkse beslommeringen mogen zijn.
Klare taal sprak wijs: “Het mooiste zou zijn dat eenieder hier zijn plaats zou vinden. Vooral met veel gemorrel en de nodige gesteggelende zeurigheden op de voorplecht.” En Bertie formuleerde het nog wat kernachtiger: “Juist. Dit is de ultieme zeurplek (Sorry Apie☻).” Maar het mocht niet baten, met name elders werd weer gigantisch gezeurd, gesneerd, gesmaald en de ego’s opgepoetst, en ze doen dus maar. Annica!
Veel liever vestig ik de aandacht op het eigen blog van Bertie, waar pareltjes op staan als deze: “Eén keer zag ik een stil meisje, zo ongeïnteresseerd dat ze slechts blanco voor zich uit staarde, met moeite een enkele zielloze glimlach wist op te brengen. In de spiegelende ramen herkende ik mezelf.” Gewoon een stukje uit een prachtig verstild schetsje van haar jeugd. Je moet ermee oppassen, dat citeren, want de schrijfster wordt verlegen van loftuitingen. Waren er maar meer als zij.
Alhier publiceerden we het spannende vijfde (5e) deel van Mopperkonts fietsverhaal door Maleisië. Het gaat over dieren in het donker, waaronder een krokodil met haaientanden op zijn rug. Citaatje: “Daar stond ik dan oog in oog met prachtige uilen. Met stekelvarkens, die echt regelmatig alle stekels overeind zetten. Met krokodillen, waarvan alleen de neusgaten en de haaientanden op de rug boven het water uitstaken.” Lof alom voor dit vervolg, althans voorzover onze lezers al van vakantie terug zijn. Pawi: “Mooi. Waren het alleen de krekels die geluiden maakten? Geen oehoetjes of gromgnuivende wildebeesten?”
En dan te bedenken dat Mopperkont zelf net weer terug is van drie weken in Kent, waarin hij vanuit Canterbury groepjes Nederlandse fietsers met die prachtige streek kennis heeft laten maken. Hardnekkige geruchten, die niet werden ontkend, willen dat de fietsers dit geheel in hun blote nakie deden. Er was er eentje die van de weersomstuit en wellicht van een rukwindje een stijve kreeg, en die werd dus door de politie in de boeien geslagen, die man dan. Aan zijn polsen. Een ooggetuige beschreef het voorval als volgt: “Everyone was taking their clothes off to get ready for the ride. I heard gasps and I turned around – it was a horrible sight.” Op de terugweg maakte Mopperkont iets mee in de internationale trein: een vrouw liet haar kleine dochtertje in de steek, omdat haar zoontje te lang in een station zat te poepen. Maar ze zijn allemaal weer bij elkaar.
Een nieuwe reageerder dook weer eens op, ditmaal onder de naam Zondegeest. “Wat is het hier mooi allemaal. En wat fijn dat sommigen weg zijn en anderen niet. Een soort Ying en Varkensmegastal”, zei hij origineel en de doorsnee lezer wist meteen om wie het ging.
Verder ging het vanwege een ikje of iets anders, ik ben het even kwijt, ook over genderneutrale toiletten. Pawi plaatste een logootje, waar ook nog rekening wordt gehouden met rolstoelers. “Wij dames weten allang dat je de kortste rij kiest” onthulde zij, “vaak ontbreken de rijen voor de mannen en blijkt die plek voor invaliden altijd vrij. Dit is onze kans! Nu drie van de vier WC’s zonder wachtrij. Alleen al daarom ben ik voor.” Dus genderverwarden en rolstoelers opgepast: als je heel erg nodig moet, dan kan het zijn dat er een schrijfster uit Rotterdam op jouw wc zit te bouten.
Er waren verder wat muzikale afrondingen van de dag, die dingetjes worden veelal door lezers aan het einde van de dag geplaatst, waarschijnlijk uit verveling of omdat ze nog niet naar bed willen. Er kwamen youtuubjes voorbij van de eindtunes van respectievelijk Met het Oog op Morgen, Stuif es Uit, Dag Swiebertje (uit is de pret), en de Fabeltjeskrant, en hopla de volgende morgen kwamen er wat muzikale openingen, waaronder eentje met Peppi en Kokki. Maar de mooiste was eigengemaakt en kwam van Bertie: “♪♪GOEDE MORGEN, TRALALALAAAA…♫”
De 100e reactie op de ikjesdraad kwam vorige week van Klare taal en het lepeltje is dus kei-onderweg. Ga zo door allemaal, het is al bijna weer net zo leuk als voor de zomervakantie.
Ik zou het bijna vergeten, maar de stemming haan of hond staat nog altijd open. Tot en met 31 december kan er dagelijks eenmaal gestemd worden per IP-adres en cookie. De haan staat nog altijd fier bovenaan, maar de vegetariër rukt op. Stemmen kan heel gemakkelijk en met één (schrijve: 1) klik hier.
Nog net voor het ter persen gaan van dit nummer bereikte me het bericht dat Toots Thielemans op 94-jarige leeftijd eindelijk Gods verzoek heeft geaccepteerd om bij Hem te komen spelen. Mooi!
Wil jij deze week actief gaan meedoen? Ga dan bijvoorbeeld eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes. En we wensen dat alle levende wezens gelukkig zijn. Kan niemand tegen zijn, lijkt me.
Featured image (helemaal hierboven) is geschoten door Ross Sokolovski uit Praag, die het prachtige plaatje via unsplash.com met ons allemaal deelde.
Bas van Vuren, aangenaam 
Ha, het genderneutrale toiletcommentaar van pawi heb ik kennelijk gemist. Nou ben ik geen dame maar ook ik had al een tijdje door dat je op zoek naar een openbaar toilet het beste eerst het invalidentoilet probeert. Kun je nog een dansje in maken, mocht die drang je na of voor de boodschap overvallen, Alleen uitkijken dat je geen steun zoekt bij het kabeltje dat langs de muur loopt, want voordat je het weet wordt je dan door de invalidentoiletpolitie in de boeien geslagen vanwege oneigenlijk gebruik door een persoon in het bezit van alle ledematen in volle werking.
In het enkele geval dat het invalidentoilet al rechtmatig gebruikt wordt, is het herentoilet een goede tweede optie. Met de blik op oneindig langs de in gebruik zijnde urinoirs naar een poepdoos lopen en hopen dat die niet net voor het officiële doel gebruikt is.
Zo is het, moesten wij als mannen eens doen, in een damestoilet binnendringen verontwaardigd heilig boontje icoontje
Qua ikje dan, zo af en toe plaats ik er nog eens eentje om het niet af te leren:
Hoorapparaat
21 augustus 2016
Een 91-jarige man komt op advies van de audicien op mijn spreekuur. Bij controle van zijn hoorapparaten was namelijk een grote prop in zijn oor gezien, waardoor hij minder goed hoorde. En omdat door een al langer bestaande oorafwijking het oor niet uitgespoten kan worden, stel ik een consult bij de KNO-arts voor. „Ach, laat u maar dokter,” zegt hij. „ Zo erg is het niet. Het meeste van wat wordt verteld heb ik al eerder gehoord.”
ikje auteur (tijdelijk)
Let weer op de datum (zondag) en het superknullige “ikje auteur (tijdelijk)“. We hebben het hier niet over een schoolkrantjesblog of een hobbysite, we hebben het hier over de site van een van de belangrijkste dagbladen van Nederland. say no more icoontje
Nou nog dit dan: het ikje zelve is er eentje uit de categorie Moppentrommel (voormalige rubriek in Readers Digest Het Beste). Is gewoon echt niet leuk, maar goed, ikje auteur (tijdelijk) heeft er wel de krant mee gehaald en kan dit uitknippen en opplakken in huize auteur (tijdelijk).
Niets te zeuren over dit intro Apie, helemaal goed.
Een geurig begin is sowieso een goede start. ☺
Wat die toiletten betreft, ik maak al jaren gebruik van die voor invaliden. Desnoods ga ik kreupel lopen om geloofwaardig te lijken.
Ik plas altijd naast de pot om blind te lijken.
Wellicht is “De ultieme meurplek” een toepasselijker titel?
Tien dagen per jaar, Ad.
Hoe en waar en wanneer de Ikjes gepubliceerd worden is mij tegenwoordig raadsel. Aan alle kanten schieten verschillende Ikjes je om de oren. Hoeveel NRC’en zijn er eigenlijk op een dag?
Het is al zeker een jaar huilen met de pet op bij de NRC. De ikjes verschijnen zo’n beetje overal op allerlei tijden en in allerlei bijlagen, in de papieren krant en op het web. Het lijkt alsof ze als vullerdjes gebruikt worden, stopperdjes, erg jammer, maar het is niet anders. Mooie dingen komen op, mooie dingen gaan ten onder, da’s het leven.
Maar het herplaatsen en bespreken begint daar nu langzamerhand ook onder te lijden. Bij de buren, alhier en bij Rozenwater verschijnt er zo af en toe eens eentje, enige discipline is er niet (meer) waar te nemen, laat staan echte inzet. Er lijkt me, afgezien van Mieke Kerkhof, nog maar een (schrijve 1) iemand te zijn die niet zonder dagelijks ikje kan voor zijn/haar zelfbevestiging. Mooi. Zolang als het duurt. Hier evolueren we verder naar Apiedapie 3.0.
Een intro waar de positiviteit weer de overhand heeft. Dat was, dat is en dat blijft blijkbaar zo, ondanks het uren stilzitten en ontbijten op een onmogelijk uur.
Dat DSR nu op een belendend blog schrijft hoeft geen toelichting. Dat de ikjes dezelfde weg lijken te volgen wel. Eerst NRC, dan drasties, vervolgens Apiedapie, nu Heer Rozenwater, het maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Ik verhuis niet meer mee. Hier valt genoeg te beleven qua geuren en kleuren.
Dank je, pawi. Een loyaliteitslepeltje zit in de plannen voor de zomer van 2018. Als we dat gaan doen dan ben je zeker een van de topkandidaten om deze uit handen van een belangrijk iemand te gaan ontvangen.
Ik heb in een kleedkamer een heel lang potje zitten janken wetende dat je niet zo makkelijk hier van de vijfde kan proberen te vliegen. Therapie vroegtijdig afgebroken. Ik ben een man die de hele wereld, haar hele leed even op mijn schouders nam, en das niet makkelijk, ik raad het dan ook af. Koop eerder een hond.
De vijfde, zondegeest? Therapie? Blindegeleidenhond?
Fraai intro blogbaas, een zeurplek kan zeker een helende werking hebben, niet te vergelijken natuurlijk met de vipassana die jou zo gelouterd heeft.
Ik ben zeer geroerd door het fraaie lepeltje dat ik met aandacht zal gebruiken.
Wat betreft de ikjes, het is een rommeltje geworden sinds Pontius weg is.
Je hebt gelijk ware zaal, een visumplicht alhier is gelukkig niet aanwezig. Veel vierkante meren in de Atlantische sector, erg slecht nieuws. Maar zul je altijd zien, is de meerderheid alhier ook met kind of meer beslecht en die willen zogenaamd het beste voor de wereld. Ik geloof er eigenlijk geen balgehakt van. Ik at er laatst een waardoor de drankinname toenam, alleen maar om niet te kotsen. Eet smakelijk. Dat zeg ik omdat het niet van het huis van oranje mag, en die klierbende eromheen, zichzelf aristocratisch noemend. Als een groep zichzelf benoemd dan zijn het altijd boeven. Behalve nonnen, maar ik wil mijn taalgebruik hier graag netjes houden. Wat ben ik toch een zeik… Vul maar in.
Het wordt zo langzamerhand zonder echt lezen naar beneden scrollen. Dit is nog een graadje erger dan koeterwaals. Maar er staat niets onwelvoegelijks natuurlijk. Welvoegelijks ook niet, voor zover ik kan nagaan. Vierkante meren, kind of meer beslecht, de drankinname nam toe, huis van oranje, klierbende … gooi maar in mijn pet deze wartaal. Ligt het aan de tablet of het hoofd, dat vraag je je dan af.
Zielig zijn zij zonder humor, maar ieder het zijne. Mij zie je niet meer terug, niet onder deze naam. Het wordt tijd om te schrijven en zoals echte schrijvers weten (heb ik wel eens gelezen) dat is klote werk en ik heb er dan ook nu en nooit zin an.
Waarom doe je het dan, Zondegeest?
Waar heb je humor gezien, Zondegeest? “Ware zaal” zeggen tegen iemand die Klare taal heet? Dan maar zielig. Misschien kun je bij de buren terecht, er zijn er inmiddels twee, bij beide zijn ook reageerders zonder veel talent welkom. 😀
Ik vind schrijven trouwens heerlijk werk, jammer dat ik er zo weinig tijd voor heb. Echte schrijvers houden van schrijven, geloof me maar. Je kunt ze er dag en nacht voor wakker maken. Echt schrijven is vloeien, is tintelen, is zelf verrast zijn met wat er nu weer allemaal is uitgekomen (en daarna wel kritisch overlezen en franje en halve ideeen schrappen natuurlijk). Als schrijven een plicht wordt, als je je er met tegenzin aan moet zetten, balend, doe het dan maar beter niet, zo is mijn vrijblijvende advies.
Hadden we deze al gehad?
Nachtzuster
23 augustus 2016
In het ziekenhuis staat mijn bed recht tegenover de klok. Tergend langzaam schuiven de wijzers naar de twaalf. Ik vrees voor de zoveelste slapeloze nacht.
Maar daar komt de nachtzuster, misschien heeft zij een oplossing voor mijn probleem.
Als ik haar vertel dat ik niet in slaap kan komen, zegt ze opgewekt: „Maar dat geeft toch helemaal niets…” En terwijl ze naar de klok wijst: „U heeft immers nog de hele nacht om het te proberen.”
Madzy van Egmond
Leuk, een heel andere oplossing voor het probleem van de inzender m/v.
Die had misschien gehoopt op een pilletje, of een aaitje over de bol, een slaapliedje desnoods. De troost van de nachtzuster is een staaltje van wijsheid.
Controle
Ik baal op Schiphol als de detector weer eens afgaat en vraag altijd wat de reden daarvoor is: een willekeurige controle, een zakdoek die nog in mijn broek zit, ik houd mijn handen te hoog of soms haalt een security-medewerker zijn schouders op.
Zo ook vorige week, de medewerker vraagt of hij me mag onderzoeken (weinig keus) en ik mompel: „Al loop ik er in mijn blote kont doorheen, dan gaat dat ding nog af.”
Hierop antwoordt hij droog: „Hebt u dat al eens geprobeerd dan?”
Willem Boone
Nou, we worden weer verwend. Weer een anoniem ikje, tikkie onzorgvuldig ga ik het nu vinden van de heren en dames van de NRC , zoveel moeite is het niet lijkt me om de auteur te vermelden.
En een standaardgrapje van een veiligheidsagent. Deze dag kan niet meer stuk.
Nachtzuster was van de hand van Madzy van Egmond. In de tekstversie staat de naam direct onder de titel.
Een humorloos zeur-ikje vandaag.
Ik laat altijd wat van metaal in mijn zak zitten als ik door het poortje moet, vooral als er een vrouwelijke veiligheids-mevrouw staat te wachten.
je hebt nl ook mannelijke veiligheids-mevrouwen. Dat is al iets minder.
Dank mopperi, gecorrigeerd. Nee, die mannen moet ik niet aan mijn lijf hebben, die voelen echt door aan de binnenkant van de dijen. Brrr icoontje.
En deze kwam ik ook nog tegen.
Doet me denken aan de Olympische spelen, waarbij het volkslied van Kazachstan werd gespeeld en iedereen de Borat versie kreeg te horen. Echtgebeurd in 2016!
Mooie lay-out.
Hier de link naar meer foutjes bij de Olympus in Brazilië:
http://www.nrc.nl/nieuws/2016/08/23/verkeerde-chinese-vlag-bij-huldiging-rio-en-nog-vijf-ceremonieblunders-a1517534
Misschien begrijpelijk bij dergelijke grote events.
Toch ogen deze fouten er lachwekkend.
Mee eens, Bertie. Het wordt uitvergroot bij dergelijke grote events. Toch een beetje mal, die mensen wisten het toch van te voren?
“Zoek jij de vlag van Noord Korea even op, die moet zo direct wapperen”
“OK doe ik, momentje, hier heb ik hem”
“Fijn”
“Oeps, foutje baas”
“Te laat man, hij wappert al”
“Wat gaat de wereld nu zeggen baas?”
“Niks, hooguit foutje-moet-kunnen, en dan alleen nog maar in dat Hollandse blaadje NRC”
Vakantiebaantjes voor scholieren 😊
Zo ben ik vorig jaar in Malaga, na onze Winterreise, op de vlieghaven vast gehouden, nadat mijn handen beplakt werden met stickers. Moeilijk kijken op beeldschermen etc. Geen uitleg, niks.
Ten slotte na veel voorzichtig protest, vooral niet te nadrukkelijk werd ik ervan verdacht met explosieven in aanraking te zijn geweest. Dat bleek uit die stickers op mijn handen, werd mij medegedeeld.
Uiteindelijk mocht ik doorlopen en het vliegtuig in. Bij aankomst in Eindhoven bleek mijn kofferslot opengebroken.
Kortom wij worden goed bewaakt en gescreend op terrorisme, met of zonder etnische profilering.
Scholieren zitten met het puntje van de tong tussen de tanden om het juist goed te doen toch?
Vakantiebaantjes voor genetischminderbedeelden 😉
Mooi verhaal Klare taal!
Die stickers, werden die misschien geplakt tijdens een van jullie Hard Metal Rock concerten? Dat zou veel verklaren.
@ Klare Taal
Zonder pardon vastgehouden, wat een akelige ervaring. Dat zal niet door scholieren gedaan zijn.
@ Pawi
Je acht de scholieren hoog.
We kennen dit al een tijdje uit de USA, nu dus ook in Spanje, zucht.
Passengers can now expect to see the increased random use of ETD technology in areas where TSA currently conducts screening such as the security checkpoint, as well as in the checkpoint queue, and boarding areas. Officers may swab a piece of luggage or passengers’ hands, then use ETD technology to test for explosives. The swab is placed inside the ETD unit which analyzes the content for the presence of potential explosive residue. To ensure the health of travelers, screening swabs are disposed of after each use.
Blij dat ik niet rei(s)….
De vakantie had ik toch al afgezegd.
Waar had je naar toe gewild, Bertie?
Zuid-Frankrijk.
Vanwege Nice?
Ik vind het jammer dat er opnieuw zo’n animositeit tussen twee blogbazen/reageerders is opgelaaid. Ik kan daar slecht tegen. Kunnen jullie niet de strijdbijl begraven (en niet opnieuw weer opgraven) – en dan alsjeblieft ZONDER uiteenzettingen, argumenten, linkjes en andere stomerijen met voorbeelden waarom de ander fout is en alle acties gerechtvaardigd/onvermijdelijk/door de ander gedwongen/ enzovoort?
Toots
Met de balkondeur op een kier bereid ik een telefonisch interview voor met Toots Thielemans. Over een half uur kan ik hem bellen in Brussel.
Terwijl ik mijn vragen nog eens nakijk, luister ik naar zijn muziek. Een tikkend geluid doet me opkijken. Het is een merel. Aangetrokken door de muziek trippelde zij vanaf het balkon mijn huiskamer binnen en loopt nu met opgeheven kop richting de stereo-installatie. Mij merkt ze niet op, nee, al haar aandacht gaat naar de bron van dit geluid. Ze is op zoek naar een mannetje.
Marianne Selie
Luvienna, indien je doelt op HR en mijzelve, dan zie ik hier op het blog niet wat je stoort, we hebben er hier weinig woorden aan vuilgemaakt, en ik ben ook niet van plan dat alsnog te gaan doen (met uitzondering van deze reactie, die vast lang gaat worden).
Zie ook het intro van deze week, waarin de kwestie slechts in een bijzinnetje in algemene zin werd aangekaart. Zoals ook pawi ergens schrijft: het blijft gewoon lekker positief hier.
Heer Rozenwater heeft de Kunstrubriek willens en wetens overgeheveld naar zijn eigen blog, hij was daar al maanden mee bezig en ik vind het goed zoals het is.
De manier waarop dat gelopen is verdient niet de schoonheidsprijs (in het openbaar om beheersrechten vragen die hij nergens voor nodig heeft, en ook nog met een dagelijks oplopend chantagetellertje, maanden lang volgehouden, in plaats van gewoon aan mij een voorstel per email te doen maakt duidelijk dat het geen eerlijke en werkelijke wens was, maar een test – identiek aan die van DSR in het verleden – hoever hij kon gaan, hoe veel waard zijn bijdragen me zijn, welnu, zoals bekend reageer ik op chantage juist de andere kant uit). Einde verhaal. En lezers zoals jij kunnen zowel bij hem als op drasties terecht om mooie kopjes te plaatsen. En bijvoorbeeld op Uit de Kom (AD) en bij @toonvandriel (#nlmv) op Twitter bijvoorbeeld. Veel meer deelnemers en lezers, en een veel betere sfeer.
Dat HR verder alleen ten behoeve van een (schrijve 1) reageerder vervolgens in mijn afwezigheid dagelijks ook ikjes is gaan plaatsen, mag ook van mij en zit ik evenmin mee. Hier worden ze soms wel en soms niet geplaatst, het is niet belangrijk. Ook einde verhaal dus. Ook niet erg. Die ikjes kun je ook nog op twee andere plaatsen publiceren en je reacties kun je ook daar kwijt.
Heer Rozenwater geeft met zijn blog een platform aan lieden die mij niet welgezind zijn, moedigt ze aan, laat ze anoniem vuil spuiten, tja, ik vind het niet prettig, maar kan het niet verbieden en ik kan me er ook niet echt heel erg druk om maken. Zo heel veel mensen lezen het niet.
Hier op dit blog vond hij het nodig om hatelijk uit te halen naar mijn concept, vroeg zich sarcastisch af of ik patent had op het plaatsen van reacties op ikjes, zelfs of ik JdW om toestemming had gevraagd, deed bijzonder laatdunkend over het plaatsen van feuilletons van lezers … daar zit een hoop afgunst achter, dus ik reageerde er niet op. Is vaak het beste. Is niet iets wat je hoeft te storen, want door mijn niet reageren zijn er geen ellenlange reacties over en weer en rechtvaardigingen gekomen. Die post verdwijnt ook automatisch naar onder in de artikelenreeks op de homepage. Wordt ook in het menu niet meer naar verwezen.
Tot zover de feiten. Er is dus niks te begraven. Er is geen strijd wat mij betreft en voor een strijd heb je twee partijen nodig. Er zijn wat ontwikkelingen geweest en wat consequenties en ik ben er volledig klaar mee en in het reine. Annica.
Indien je het hebt over hoe Heer Rozenwater over deze ontwikkelingen op zijn eigen blog communiceert, dan moet je bij hem zijn. Ik heb daar een paar dagen geleden een bijzonder vervelend blog gezien met opnieuw dat – ook al zo onwaarachtige en veel te lang volgehouden – blogstatistiekengezeur, verder aantijgingen in de trant van dat ik zijn rubriek zou sluiten als een opmerking van hem mij niet zint (een rubriek die hij zelf met die chantageteller, “Apie coefficient” aan het overhevelen was … let ook hier op de exacte overeenkomst met hoe DSR hier weg is gegaan, ook die vond zogenaamd dat ik “onbetrouwbaar” was, en dat ik zogenaamd artikelen zou sluiten of schrappen als opmerkingen me niet aanstonden, het is echt onwaarachtig, oneerlijk en framing, echt, kijk maar eens wat voor laatdunkende en beledigende opmerkingen er over mij allemaal hier op dit – mijn eigen – blog staan (tip: het blog van vorig jaar, eerste week van november m.b.t. DSR is illustratief, en qua HR: scroll maar door zo’n beetje elke kunstrubriek van het laatste half jaar of zo).
Ik heb na lezing van dat artikel besloten daar (bij HR) niet op te reageren maar ook om daar niet meer te gaan kijken. En ook dat ben ik van plan vol te houden. Ik ga ervan uit dat als er privegegevens of heel persoonlijke aanvallen e.d. aldaar verschijnen die worden weggehaald (en zoniet, dan troost ik me met de gedachte dat ze door slechts een handjevol mensen worden gelezen).
Alhier heb ik in ieder geval zelf bijzonder vervelende reacties over HR maar ook over JdW en hun seksuele geaardheden, hun al dan niet veronderstelde criminele bezigheden, altijd trouw en attent weggehaald en ik zal dat blijven doen. Op dit blog is elke reageerder veilig en hoe ik persoonlijk over je denk is daarvoor niet relevant.
Kortom, lang verhaal, zoals verwacht, maar er is dus niets goed te maken, er is geen strijdbijl te begraven, en er is hier op dit blog (afgezien nu van jouw reactie en mijn antwoord) geen enkele animositeit te bespeuren. Ik merk dit gelukkig ook aan mijn bezoekersstatistieken, de dagen waarop bijvoorbeeld DSR 200-300 per dag (per dag!) een artikel aanklikte, alleen maar om zijn ruzietjes te volgen, en het applaus te tellen, zijn gelukkig voorbij, net zoals die ene zeloot die honderden malen per dag hier opdraafde om onder verschillende IP’s duimpjes in te drukken en 1-sterwaarderingen te geven. Heerlijk, die klikken kunnen me echt gestolen worden.
Ik ben zoals elders gesteld met andere en meer positieve dingen bezig, zoals bijvoorbeeld de verschillende vervolgen op de bestaande feuilletons, en met twee tot drie gans nieuwe. En zoals gezegd, zodra ik tijd heb ga ik in de herfst ook met de uitgever in Amsterdam verder praten over diens ideeen, hetgeen wellicht een Apie 3.0 gaat opleveren. Alles in volkomen ontspannen toestand, er moet niets, er hoeft niets, dit is een hobby, dit is allemaal puur voor het plezier.
Of doel je ergens anders op? Je kunt ook altijd emailen natuurlijk.
Het ikje: ja, daar kon je op wachten, anekdotes over Toots, die van Patricia Paay komt vast vanavond in DWDD.
Na het overlijden van iemand worden kleine dingetjes disproportioneel uitvergroot en bijna tot mystieke niveaus verheven. Een merel die de huiskamer instapt heb ik persoonlijk nog nooit meegemaakt. Dat ze naar de stereoinstallatie liep nog minder. Het is of volkomen uit de duim gezogen, of het was een jong mereltje op zoek naar zijn ouders. Punt.
Zelve heb ik ooit een kolibri in huis gehad, hij zoemde als een grote hommel. Ik weet niet meer wat voor muziek ik toen had opstaan.
Net als Luvienna heb ik moeite met de scheiding. Dat er mensen vertrokken bij JdeW vond ik al erg.
Dit blog heeft nog steeds zijn aantrekkingskracht niet verloren, ook al zijn de feuilletons van DSR en TimmerArk weg, ook al doet Letterzetter niet meer mee, ook al missen we de AVV van Heer Rozenwater en de bijbehorende interessante achtergrondweetjes van de blogbaas hier.
Ja, als ik het allemaal zo opsom…Snik.
Bij mij wipt ook wel eens een merel de woonkamer binnen vanuit de tuin, maar dat is altijd een mannetjes-merel, herkenbaar aan zijn zwarte vacht, terwijl vrouwtjes-merels aardbruin van kleur zijn. Dat ze denkt, dat het een vrouwtjes-merel is zal wel te maken hebben met het feit dat zij ook op een musicerend mannetje afgaat.
Hier is er een vaste vriend die altijd op bezoek komt als de deur van de schuur openstaat. Even binnenwippen en kijken of de baas er is. Het is een zwarte merel, zijn bruine vrouwtje komt af en toe even baden in de bak water voor de hond.
Noem je het trouwens wel een vacht, die vederpracht?
Pawi, het feuilleton van Timmerark is er, zie alhier, en krijgt zelfs een vervolg. De auteur, die een andere naam heeft aangenomen, is met de delen 19 en 20 bezig.
De enige feuilletons die verdwenen zijn zijn die van DSR en Keessie. Qua DSR is dat inderdaad heel jammer, maar zijn keuze, hij is zo pedant dat hij denkt mij en de lezers hiermee te straffen, maar heeft er uiteraard met name zichzelf mee.
En qua Keessie, daar is niet zo gek veel aan verloren. Staan denk ik nog op zijn eigen blog, wellicht iets minder fraai opgemaakt.
Overigens staat het feuilleton van Heer Rozenwater in exact de layout van hier ook op diens eigen blog.
Letterzetter lijkt wel van de aardbodem verdwenen, publiceert ook op zijn eigen blog niets meer. Ik hoop dan maar dat het goed met hem gaat, het laatste wat we van hem hoorden is dat hij keigelukkig is en met een voormalig platonische geliefde elke nacht de bedstee deed kraken. Daar kan geen bloggen tegenop. Zijn onafgemaakte feuilleton staat nog op de site en kan anytime hervat worden, zo hij weer boven water is.
Grinnik, grappig dat niemand Riverside Blues noemt, ik mis hem eigenlijk ergens weer wel. Maar ja, ik ben een gek mannetje, ik weet het.
Soms gaat het leven van stroomversnelling naar stroomversnelling, en soms kabbelt het een tijdje of lijkt het zelfs bijna stil te staan in een poeltje. Hoort er allemaal bij.
Correctie: Letterzetter is hier eind april, begin mei nog even langs geweest, commentaarde wat op de Tulpenrallye en ontvouwde de volgende nieuwe plannen:
Sinds lange tijd weer even tijd om in ADapie’s blog gras te duinen.
Veel is er veranderd, maar meer nog gelijkgebleven. Hoop iets meer tijd en gelegenheid te vinden om deze community naar ongekende hoogten te stuwen, of zo. Geen verhalen over ziekten en wonderbare genezingen maar meer over het gewone leven onder het schrikbewind van onze minpres die diep buigt voor die megalomane meneer (die met de lange armen die zo gauw op zijn teentjes getrapt is) uit het nabije oosten. Kom er maar in, Reccip!
Daarna niets meer gehoord huiver icoontje
Oeps!! Update: Letterzetter heeft een hartinfarct gehad, zijn meest recente bijdrage dateert van 15 augustus en staat hier.
Ik wens hem sterkte, gezondheid, liefde en licht toe.
RSB, alias Prof Nummedal, alias hulpje, heeft het nog steeds over onnodige reisverslagen. Nog steeds! Zijn facebookplaatjes, makkelijker kan het niet, getuigen meer van luiheid dan van het maken van een feuilleton. Daar mis ik werkelijk niets aan.
Kees de Jongen is aandoenlijk serieus. Past heus wel op dit blog, weer eens wat anders dan de grappen en grollen van TimmerArk.
En ja. Letterzetter. Allerlei lichamelijk ongemak, en toch blijven schrijven, dat is de weg naar herstel. Kom maar gauw weerom.
Ach, die Letterzetter, ik wens hem snelle beterschap!
Bij de ikjes lijk ik enige vooruitgang te bespeuren, hier en daar schiet ik zelfs in de lach.
Merels zijn hartstikke tam, elke zomer is er een die zichzelf tot huisdier uitroept, mannetje of vrouwtje. Heel gezellig.Jammer dat we ze nooit konden leren spreken maar ja, ze zijn misschien taaldoof.
@ Apie 12.20
Wat de vakantie betreft, Nice zou me niet tegenhouden.
Maar Ik zie er tegenop om in mijn eentje te vliegen. Eerst het gezoek op Schiphol, daarna op vliegveld Toulouse de sortie opzoeken terwijl de Fransen geen woord Engels spreken en ik te weinig Frans.
En op de terugreis hetzelfde gezeik (excusez le mot).
Daarom heb ik niet geboekt.
Ja, Letterzetter kreeg het zwaar te verduren, maar hij viel steeds in de juiste handen zoals ik uit zijn schrijven begrepen heb.
Ik heb er alle vertrouwen in dat hij met zijn sterke karakter gaat winnen.
Bertie, laat je niet weerhouden van het vliegen door mijn reiservaring daar in Malaga.
Je kunt ook de trein nemen of zelfs een bus die je in een nacht of dag in Nice afzet. Heel comfortabel lezen, muziek luisteren, slapen zelfs!
Klare, ik hoef niet naar Nice, sorry. Ik zou naar Toulouse, althans, naar het vliegveld aldaar.
Bussen en treinen gaan me te langzaammmm….
De wisselende voorkeur van Heer Rozenwater voor enerzijds APD onvoorwaardelijk in de beginjaren van dit blog en de volgende sprong naar zijn voorkeur voor DSR een aantal jaren later is minstens opmerkelijk te noemen.
Het blijft mij verbazen maar zoals men weet zei Gerard Reve reeds: Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en zelden aangenaam.
Hier laat ik het maar bij.
De honden lusten er geen brood van hoe hij op dit moment tekeer gaat, kon het niet laten, toch maar even gekeken. Het werd zelfs meestersneerder DSR te gortig, zag ik. Dan ben je wel erg ver van het padje. Maar ook ik laat het hier dus bij. En #Pauw begint. Vast weer met een heleboel Olympische sporters. Heerlijk. Die hebben we zo lang moeten missen.
Joepie! En Ad Visser dus, wat een goeie zanger is dat toch.
Luister even APD, ik heb DSR altijd een leuke man gevonden, geestig, a rebours, tegen de keer , weerbarstig en zo voort.
Maar die ruzie dat werd een soort vete die niet meer te stuiten was, een gevecht zonder einde.
Ik weet niet echt wat er fout is gegaan.
Maar ik denk dat die artificiele ruzie die daar ontstaan is gewoon een zelfgeplande vete is. Ja Zou dat zo kunnen?
Morgen weer nieuw bericht. bonsoir.
Dacht het niet, Klare taal. Ik vond DSR ook vaak grappig, hoewel een ongevoelige hork met een ongezond groot ego. Gaandeweg ga je echter merken dat dit niet gespeeld was, en dan haak ik af qua sympathie.
Heer Rozenwater schreef ook grappig, was origineel en vernieuwend, gevoelig op het sentimentele af, maar is ergens gaandeweg van het padje geraakt. Wellicht verstrikt in zijn eigen grapjes, wist de uitgang niet meer te vinden, en ging gaandeweg echt te ver. Mag. Kan.
Ik wens geen van beide ook maar iets onaangenaams toe, in tegendeel, het ga hen goed, en ik hoop binnenkort te zien dat zij zich niet meer met mij bezighouden.
ja bijzonder en ik ga hier even over nadenken. Ik wens beide mensen hier veel bijzondere gedachten over , en veel
Veel wat? 😀 Klare taal dommelde toen halverwege de zin in slaap …
Poll: wat wilde zij beide mensen toewensen?
1. sterkte
2. plezier
3. spekjes?
U kunt vanaf nu antwoorden. We sluiten vanmiddag om 12 uur.
(zelf denk ik: spekjes, zo belangrijk voor een genoeglijk etensmaal)
Ik wens iedereen 1, 2 en 3 toe, waarbij 3 is vervangen door wijsheid. 🙂
En deze spekjes dan, Luv, zijn die wel ok?
O ja, die heerlijke, verderfelijke suikerbommen! Ik probeer er altijd zo ver mogelijk vandaan te blijven, want risico op suikerorgie.
Hoewel zuurstokken en zure matten nog veel verleidelijker zijn:
Net zoveel suiker, trouwens, zo niet meer.
Goed, de poll is gesloten.
Uitslag:
1xsterkte
1xplezier
1xspekjes (onbestemd)
1xspekjes (zoet)
1xother (wijsheid)
Echt duidelijk is de uitslag niet, ook al vanwege de teleurstellende opkomst. Enfin, we doen het ermee.
Hier kunnen jullie nog altijd (tot en met 31 december) stemmen op haan, hond of vegetarier.
Leenauto
Tijdens een vakantie in de Auvergne moesten de remmen van mijn Amerikaanse klassieker worden gereviseerd. Dat kon in het garagebedrijfje tegenover onze camping. We moesten wel enkele dagen geduld hebben. Als leenauto kreeg ik een gedeukte Citroën mee, waarmee wij uitstapjes maakten en boodschappen deden.
Toen mijn auto gerepareerd was, vroeg de garagist hoe de Citroën het gedaan had. Ik zei dat ik zeer tevreden was en dat de auto ons drie dagen lang zonder mankeren trouw gediend had. Daarop reageerde de Fransman verbaasd: „Vraiment? Waarom zou die klant hem dan hier hebben neergezet?”
Raphael de Rue
Waar zouden we zijn zonder Mopperkont? Juist, ook hier. Maar dan zonder ikje.
Ja hoor, dit ikje toverde best een klein glimlachje om mijn welgevormde lippen. Je hoort het die Franse garagist – hetgeen normaliter tuig van de richel is – gewoon zeggen. Ze hebben ooit mijn Alfa (een sort of gloednieuwe) bijna 4 maanden (maanden!) weten te houden, en maar bewerend dat er iets elektronisch was, en maar verdienend aan de garantie, en maar onderdelen vervangend … Als leenautootje kreeg ik destijds een piepklein dingetje waar ik met angst en vrezen de dagelijkse rondjes Champs d’Elysee mee rond toerde, weggetoeterd door gore grote bussen en vrachtwagens. Raphael “de Rue” is ook bijzonder leuk gevonden. En beter dan ikje auteur (tijdelijk). Hoppa!
Zo die Raphael de Rue kan er wat van.
Leuk ikje, Frans vakantie sfeertje met veel couleur locale, garagiste, gebutste Citroen, en een echte pointe als besluit.
Pas mal du tout.
Apie 12.06
Ik miste de patat in je poll
Dan kan ik toch niet stemmem??
Huh? Zij wilde ons patat toewensen, zit je weer te drinken, Bertie?
Klare taal, kun je wat licht werpen op je nachtelijke wensen van onlaatst? Kun je je vinden in de mierzoete zure matten bijvoorbeeld?
Leuk ikje, de garagist had vraiment niet door dat de klant zijn/haar auto wilde laten uitkloppen.
Ik was gisteren even door de hitte en slaap bevangen, vandaar mijn expiratie gelukkig niet de laatste.
Ja, ijskoude tonic met een schijf citroen.
Niet lang meer; als ik toch de verkeerde dingen zeg kan ik net zo goed wat sterkers nemen. ☻
Niet dat ik patat verkeerd vind. Ik ou het driemaal daags willen eten.
pawi, wat betreft de suggesties van zuurstokken en zure matten ( nog nooit van gehoord ), nee ik ben daar totaal geen liefhebber van.
Drop en chocola zijn mijn verleiders, bij vlagen alleen.
Ik duwde ooit een oude Fiat van Duitsland naar een garage net over de grens in Nederland. Hij deed het niet meer. Iets met lekkende olie. Ik dacht dat ze wel blij zouden zijn met mijn geschenk, ze zouden de auto snel opgeknapt hebben en weer kunnen verkopen.
Ik kreeg een rekening voor het stallen van de auto. Ze wilden hem niet hebben. Helaas vonden ze ook geen naïeve toerist die hem gratis kon meenemen.
Luvienna heeft wel zeer aantrekkelijke plaatjes gemaakt van al die zure en zoete verleiders die op de loer kunnen liggen.
Nee, ik heb er geen moeite mee, er blijven natuurlijk nog veel andere verleidingen over.
Zoals mooie Franse zagers bijvoorbeeld, vroeger droomde ik van ze
zangers…
Stel je voor, een frietje eten met Julien Leclerc….
Ah, Julien Leclerc… als jonge aanstormende ster al niet te versmaden, als gelouterde oudere helemaal een aangenaam verpozen. Move over, zure mappen!
Jeetje pawi, duwde je die eigenhandig de grens over? Hoe kwam dat zo? Was het jouw auto of was hij van een mededuwende geliefde, en gaf de Fiat de geest toen jullie er net samen vandoor gingen?
Wat een stuk was dat en nog steeds een stukje. Verleidelijker dan chocola. En dan zingt hij ook nog voor je…
Met die sexy hese trilling in zijn stem… oef
Zucht, maar goed, hier is tie dan.
Met vriendelijke groet,
uw visboertje
Ahhhhhh…. zucht.
Venise… 😍
Met sterven wacht ik nog even ☺
Tikkie off topic, maar daarom niet minder apart. Alice Cooper running for President, make America sick again …
Luvienna, ik kwam terug met een geliefde, die me hielp duwen. Eerst had ik hem per ongeluk achtergelaten, toen hij de auto aanduwde en de motor (voor de laatste keer) aansloeg. Ik reed langzaam door en had eerst niet in de gaten dat de motor het al deed.
Hilarisch, Pawi. Bleef hij je geliefde?
In ieder geval denk ik nog steeds met liefde aan hem terug.
En jij je maar verbazen over zijn spierballen. 😀
Grinnik, daar stond hij dan met een roetwolk in zijn gezicht, terwijl de mooie meid in de verte verdween. Zou zo een filmpje kunnen zijn 😀
Roltrap
Station Laren. Voor de roltrap naar het perron staat een oude mevrouw genageld aan de grond. Haar linkerhand klemt om haar tasje, door haar rechterhand glijdt de draaiende leuning. „Durft u niet?”, vraag ik. „Nee”, zegt ze, „het is altijd die eerste stap, die durf ik maar niet te nemen.” Ik steek mijn arm door haar arm en zeg zonder haar het gevoel te geven dat ze een keuze heeft: „Dan gaan we samen.” Ik tel af en op ‘drie’ staan we samen op de trap. Een zucht van verlichting.
Ik richt me op en zie bovenaan een tiental leeftijdsgenoten van mevrouw naar ons zwaaien. Eenmaal boven port de oudste me, knikt naar de groep en zegt samenzweerderig: „De bejaardensoos gaat ook ’s met het OV, hoor.”
Carolien Oosterhoff
Wat een kletsverhaal. Laren heeft niet eens een station.
Maar wat is nou de clou? Dat die mevrouw iets zei?
Wel knap van Carolien dat ze feilloos de oudste uit een tiental bejaarde leeftijdsgenoten weet te pikken.
Wikipedia vertelt ons inderdaad het volgende: “Station Laren-Almen is een voormalig station bij de Gelderse plaatsen Laren en Almen, gelegen aan de spoorlijn Zutphen-Lochem-Hengelo. Met de bouw van het stationsgebouw werd in 1863 aangevangen. De architect is vermoedelijk Karel Hendrik van Brederode. Het station werd geopend op 1 november 1865 (…) Het station is sinds 15 mei 1938 gesloten ..”
Carolien haalt herinneringen op uit de oude doos en is – als zij dit uit de eerste eigen hand heeft – dus minstens een jaar of tachtig oud. Kan. Mag. Maar ik denk het niet.
Vijf- vier- drie: hoppakee. Zie je wel dat je het kan?
MK, nee geen station, maar In Laren stond vroeger de eikenboom van mijn oom en tante. Misschien hebben ze daar nu een roltrap?
Tenslotte: oude vrouwtjes porren graag in de zij van nietsvermoedende hulpcarolientjes. Soms met knokige vingers maar liever nog met de steel van de overbodige paraplu.
Opoe vertelt.😆
En pawi scoorde – al ietsje eerder – de 100e reactie op deze draad. Gefeliciteerd, van je ene, tweje, hoppetee, in de lucht met die beentjes. 😀
Aftellen is er niet meer bij. Dit is mijn leukste lepeltje in ja tik aren.
Geen station in Laren, maar gelukkig hebben we nog galante huzaren
Die tik (niet hik) slaat op de tik die je hoort bij het afspelen van oude grammofoonplaten, vinyl voor de jeugd. Weer in zwang.
Aan zo’n tik kun je hechten. Bij ons zat die in het kinderliedje over de tante en de oom, die woonden in een eikenboom en ze woonden daar al jatikaren.
Piercing. Ook tattoos voor zover je weet MK?
die hooggesloten overjas laat ons er naar raden, maar de dames van Berlioz doen er minder geheimzinnig over tijdens nachten van dronkenschap en extase
Da’s ook niet aardig, Bertjens, om pawi opoe te noemen. bestraffend kijkend-icoontje
Bertjens, ik had het óver opoes, ik ben zelf nog niet zover. Opoes, die met knokige vingers in mijn zij porren op het moment dat ik dat het minste verwacht, die me manen maar weer gauw terug te gaan naar mijn kindjes, net als ik ze overeind heb geholpen van de onderzoeksbank, oudjes die gillen van de denkbeeldige pijn als ik ook maar wijs naar het been waar ze last van hebben en waarvoor ze me raadplegen, oudjes die roepen dat ze als levend experiment dienen als ik hun armkwabben optil…
Nee, zo ver ben ik nog niet.
Maar Luvienna, daar bedoel ik Pawi niet mee!! Het ikje.
Sorry pawi, als het zo overkwam dan spijt me dat echt.
Ach, zolang je mij maar niet bedoelde …
Ah, Berlioz. Daar kan je me voor wakker maken.
@pawi Uit je reactie blijkt dat dat gelukt is. 🙂
Klopt Luvienna.
En Bertjens reactie kwam toevallig net iets na de mijne, maar had er niks mee van doen, al dacht ook ik even van wel. Kopjen koffie?
@pawi Liever wijn als het kan. Een droge witte of een lichte rode.
speciaal voor pawi het duet Nuit Paisible uit Beatrice et Benedict van Berlioz
vanavond voor de laatste maal te zien in Glyndebourne
http://www.glyndebourne.com/tickets-and-whats-on/events/2016/beatrice-et-benedict/
“A caprice written with the point of a needle” – Berlioz on “Beatrice et Benedict”.
Heel mooi, deze “gril”. Dank voor de link, MK.
bescheiden glimlach icoontje
http://www.hetveurtheater.nl/voorstelling/theatergroep-marco/
Apie! Je lijkt sprekend! Die rechter, toch?
Nog een keer raden (laatste keer).
Eh… ergens verborgen daar in die piramide, of wat is het?
Jammer dit en valt me tegen. We houden ermee op, want ik ben gekke Gerritje niet. Ik stel voor dat je live gaat kijken en het t.z.t. hier meldt.
Je meldt om de haverklap dat je gekke Gerritje niet bent. Nee, dat weten we, je bent Apie., Waarom kom je daar steeds op terug? Was je vroeger gekke Gerritje of zo?
Vroeger was ik een tijdje gekke Henkie.
De essentiële vraag blijft natuurlijk wie wint de prijs, is dat gekke henkie of gekke gerritjte, daar zijn onze opleidingen voor.
In deze krappe arbeidsmarkt zijn deze trainingen
zeer in trek.
De beste wint, dat moge duidelijk zijn, ons opleidingsinstituut geeft volledige garantie zowel qua training als examen en resultaat natuurlijk.
Wij baseren onze competenties op de, in het verleden, zeer geslaagde trainingen van De Heer Elsschot, referenties te bekomen bij de wetenschappelijke afdeling van het Instituut.
En hopla, we gaan hier weer zo zoetjes aan sluiten, dank voor de medewerking, het gesprek van de dag gaat verder onder het nieuwe intro, dat jullie hier vinden (met daarin zoals gebruikelijk ook een samenvatting van de hoogtepunten van de discussie van vorige week). Geniet ervan!
Wil de laatste de deur achter zich dicht doen?
O, dat ben ik. deur op slot doet