Onze reageerders, dat is inmiddels wijd en zijd bekend, oordelen hier elke dag over de ikjes uit de NRC en soms in hun enthousiasme in één moeite door over de ikjesauteurs (m/v). Die oordelen zijn soms niet mals. Maar ze zijn zelden persoonlijk of beledigend. Dat is wel zo fijn. Want ikjesauteurs schrijven niet expres slechte ikjes. Ze doen dat uit domheid, onbegrip of onvermogen, en daar kunnen ze niks aan doen. Erger zou het zijn als ze expres slechte ikjes zouden schrijven. Om ons te jennen. Maar daar zijn geen aanwijzingen voor. Luiheid lijkt soms wel voor te komen, maar dat zien we door de vingers. Want lui zijn we allemaal weleens.
“Die van Sinderen lijkt me een zelfingenomen opgeblazen kikker.”
Mopperkont is zo’n reageerder die soms best ver kan gaan: “Mijn voorkeur gaat uit naar het ikje van Annelies.” schrijft hij, tot zover niets aan de hand. Maar dan: “Typisch zo’n meisje dat in zeven sloten tegelijk loopt. Je zou bijna medelijden met haar krijgen. Vingers gebroken bij het volleyballen of van de fiets gedonderd, terwijl ze een ikje van zichzelf maakte, wie zal het zeggen, weken lang uit haar humeur, niet eens opgemerkt dat er een barst in het glas van haar horloge zat, de juwelier van leugens beschuldigen, weer janken als ze ongelijk krijgt en lusteloos met haar mobieltje spelen… “ En in één moeite door knalt hij er ook nog de volgende uit: “Die van Sinderen lijkt me een zelfingenomen opgeblazen kikker.”
Toegegeven, Annelies Goorts had het er wel naar gemaakt, met haar horrorverhaal over die juwelier die zogenaamd haar horloge had laten barsten. En ja, Wim Sinderen vond het inderdaad nodig om op te schrijven dat hij naar een atelier was geweest in de Haagse Archipelbuurt. Dat had helegaar niets te maken met wat hij daarna deed. Met de hete aardappel nog in de keel liet hij een tweedehandsboekje van een arme sloeber in zijn electrische-fietstas glijden, zonder ook maar een enkel muntje achter te laten. Nee Wim, dat doe je niet. En als je het doet, dan schrijf je het niet op. En als je het opschrijft dan is je eindzin niet: “Het was een mooie dag vandaag.” En doe je het toch, omdat je denkt dat ze in de NRC toch niet meer kunnen reageren op jouw ikje, weet dan dat je hier door de mangel gaat. Leer daar van alsjeblieft, da’s ook beter voor je karma.
Marie-Claire Putman dacht nog een ikje te moeten schrijven over de Pokemon Go rage, terwijl die toch echt al weer weken geleden op een hoogtepunt was. Dit keer ging het over een 13-jarig meisje dat op een bruiloft Charizard ving. Nou, beter dan het bruidsboeket lijkt me, althans hier in het Westen. Er werden in haar epistel ook nog bloemen naast gasten ingevlogen, niemand kwam erachter vanuit welk land en waarom.
Author Robert Pérez Palou
Het ikje van Margriet Zuidgeest over haar ervaringen als vrijwilligster voor de Voedselbank negeren we, vanwege het te hoge “kijk mij eens goed doen” gehalte. Ze vindt mensen die doorlopen zonder haar uitgebreid uit te leggen waarom ze doorlopen “bot”. Mopperkont zei slechts zuigend “Moeder Teresa is weer opgestaan”. En verhip, alsof de duvel ermee speelt, een paar dagen later werd het mensje – Teresa, niet Margriet – heilig verklaard door die te gekke Paus die we d’r eentje hebben.
Het ikje over “IJzeren Rinus” van Marc van Haaren was zo mogelijk nog suffer, want de pointe bestond eruit dat Marc ergens in het land Rinus Israël tegenkwam en toen niet meer wist uit te brengen dan “Wat leuk om jou hier te ontmoeten”. Gelukkig tufte de Bekende Nederlander rustig op zijn brommertje weg. Wat moet je anders? Voor je het weet willen ze nog een selfie ook.
Voor iedereen die dagelijks grappig wil wezen en niet altijd tijd heeft voor een hele ik, wijs ik nogeens op de kopjes- en onderschriftenwedstrijd in het Algemeen Dagblad, “Uit de Kom” geheten. Daar kun je als je heel grappig bent de volgende dag gedrukt op de deurmat van je familie liggen. En zuur commentaar is er niet bij. Fijne krant.
Een prachtig nieuw reisverhaal
Onze sterschrijfster zonder allures, Pawi, trapte een prachtig nieuw reisverhaal af met het eerste deel van een feuilleton dat ons dit keer door Roemenië zal voeren. “Vage gedachten aan beren en wolven in de bergen, kastelen, Ceaușescu, Roma, het Byzantijnse geloof, de Italiaans aandoende taal (…) En we kennen het verhaal over Graaf Dracula, de oude vampier in Transsylvanië. Geschreven in 1897 door Bram Stoker, en vele malen verfilmd. Transsylvanië, bestaat dat echt of is het een land uit een horrorsprookje?”
Transsylvanië, bestaat dat echt of is het een land uit een horrorsprookje?
Armando komt er ook in voor, omdat Pawi bij het doorkruisen van het land aan diens term “schuldig landschap” dacht. “Een schuldig landschap”, schreef hij immers heel lang geleden, ”is een landschap dat heeft zien gebeuren, want in landschappen, in de schone natuur, vinden vaak de afgrijselijkste opvoeringen plaats. Veldslagen. Sluipmoorden. Man tegen man. Aanleg en onderhoud van de kampementen. Barakken. Plekken ter kwelling van weerloze schepsels.”
Blogbaas dezes haalde herinneringen op aan zijn ontmoetingen met de kunstenaar zelve, zowel van heel vroeger als wat recenter, en hij deelde daarbij een hem heel dierbaar deuntje muziek.
De reacties op de eerste aflevering van het reisverhaal waren zoals gebruikelijk weer positief. We hebben dan ook de beroepszeikerdjes die alles afkraakten wat ze niet zelf hadden geschreven definitief van ons afgeschud. Hadden we eerder moeten doen. Luvienna: “Zo’n intro schept hoge verwachtingen, Pawi, ik ben heel benieuwd.” Mopperkont: “Dit korte eerste deel doet verlangen naar de volgende.” Bertie: “Een aantrekkelijk begin Pawi en een beeldig citaat van Armando.” Klare taal: “Helaas ben ik oud genoeg om de totale afbraak van Roemenie, de megalomane dictator en zijn tot ‘ingenieur’ gepromoveerde mallotige echtgenote te hebben meegemaakt.(..) Vol verwachting klopt mijn hart.” Het is maar een kleine greep uit de vele loftuitingen. Wordt vervolgd gelukkig, misschien zelfs al deze week *verkneukel icoontje*
Moois van elders
Ook elders gebeurt er een hele hoop moois. Deze week doe ik graag een oproep om Lummels unieke en minstgelezen kookblog van de wereld te nomineren voor een Kwaliteitsprijs. Doe dat nou eens lekker HIER.
Kijk vervolgens – of eerst – naar zijn meest recente recept, dat van blinde slavinken. En oordeel zelf wat u smakelijker lijkt, dit sympathieke gerechtje waar je zowel je eigen oma uit Nederland als een kokkerellende Franse chef in herkent, of de zwetende meneer met de sluike haren in de video hieronder. Kenmerkende lummeliaanse eindzin: “Drink er een lekkere rode wijn bij. U kunt er ook piepers bij koken om te prakken.”
Wil jij deze week ook actief gaan meedoen? Ga dan bijvoorbeeld eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. En wij hier wensen dat alle levende wezens gelukkig zijn.
Featured image (helemaal hierboven) zou zomaar een selfie hebben kunnen wezen, maar is het net niet. Dit is een plaatje van Robson Morgan, belangeloos ter beschikking gesteld aan onze lezers via die fijne jongens of misschien wel meisjes van unsplash.com
Bas van Vuren, aangenaam 
Ja, puik verslag weer. En een mooi mantra als titel. Op die manier doe ikzelf soms ook aan self-fulfilling prophecy.
…maar dan zeg ik in mezelf: het wòrdt een mooie dag vandaag…
Hierbij het eerste ikje van de week. Lief.
New York
4 september 2016
Mijn moeder van 87 logeert bij mijn zusje in New York, ze is recent naar een appartement op de 35ste verdieping van een appartementencomplex verhuisd. Mijn moeder mailt: ‘Alles gaat hier zijn gangetje. Het is prachtig, mooi uitzicht over de Hudson Rivier, wel een brede rivier, want ik kan de overkant niet zien. Oh, nou Judith zegt net dat het de Atlantische Oceaan is. Dan weet ik het ook niet meer, lieve groeten, Mam’.
Anne Marie Heij
De Ikjes zijn een aflopende zaak, dat is wel te merken. Misschien toch maar eens naar de AD-onderschriftenwedstrijd gaan kijken.
Lummel is endorsed op de aangegeven site. En dat ondanks de slavinken.
PS: Mijn opmerking van de aflopende Ikjes was voordat ik pawi’s schattige Ikje las. Er zijn nog steeds uitzonderingen op de gebruikelijke Ikjeskwaliteit.
Ja, da’s een schattig bejaardenikje En het besje mailt nog ook! ❤
Een speciale ikjes-intro, niet mis, en een extra oproep om Lummel te nomineren. Misschien lukt het mij nu ook ☺
Dacht ik eerst dat het met de ikjes de goede kant opging, blijven ze opnieuw haken in, tja, in wat eigenlijk. In niet veel bijzonders.
Het reisverhaal mag inderdaad in het zonnetje, het roept om een vervolg. Pawi?
sinds een paar dagen verdwijnt de naam van de inzender als ik de tekstversie van het ikje oproep en de naam in de digitale krant is te onduidelijk om te kunnen ontcijferen. zodra ik de papieren krant in de bus heb, zal ik de naam alsnog vermelden.
Wennen
Mijn eerste lesdag op een nieuwe school. Middelbare man, maar beginnend docent. Verwilderd baan ik mij een weg door een stuwende leerlingenmeute. Ik bots tegen een brugklasser op. Hij kijkt omhoog: „Meneer, weet u wanneer ze klaar zijn in dit lokaal?” Ik breng uit: „Nee jongen, ik weet nog niet zoveel van deze school, ik moet nog een beetje wennen.”
Een groter meisje, misschien brugklasser af, of wat verder dan haar mannelijke metgezel, kijkt me met een lief gezicht aan en zegt: „Oh, maar dat geldt voor ons allemaal hoor.” Ik vraag me af wie zij gerustgesteld heeft.
Henk-Jaap Batelaan
Henk-Jaap Batelaan
Jammer, ik had graag de hele dag dat ikje van dat omaatje in New York in mijn hoofd gehad.
Mooi intro met toepasselijke aanhef en een grappig ikje over New York.
Verder gaan de blinde slavinken van Lummel de wereld over.
Besje?, omaatje?, met bovenstaand plaatje van een 83 jarige ga je misschien meer in de goede richting. Lekker reizen, mailen vanuit New York, weten dat daar de rivier de Hudson stroomt…zo oud worden, wie wil dat niet?
Maar dat deed en doe ik allemaal al. Lekker thuis zitten, stukkie wandelen, niet meer mailen, geen neiging meer hebben om alles wat je ziet, rivieren, vogels en auto’s te benoemen, maar gewoon naar het voortkabbelen staren … wie wil dat nou niet? 😀
Er zijn er blijkbaar , die zelf gaan rijden, landkaarten produceren. Waar is Plopje? Men krijgt te horen: We Weten ’t niet.
Bij de 2e T kruising moet u ’n stukje terug, dan nog maar ‘ns vragen.
Ik schrijf dat op, maak er ’n foto van stuur het op, Dat wordt ’n mooie dag.
Lennon zingt “let it go”. Maar zelf pakte hij het heel anders aan, toch?
Na twee weken Vipassana weet je wel beter. Zet de goede werken voort, zou Plopje zeggen.
@pawi 16.33h,
Zeker pawi, zo kan het ook hoop ik dan maar, alleen oppassen voor te veel botox.
Lennon is helaas vermoord. Maar daarvoor heeft hij inderdaad de boel de boel gelaten en heeft zich volledig toegelegd op het opvoeden van zijn zoon en het huishouden. Geen gitaar meer aangeraakt.
Bij nader inzien vind ik het beeld van mijn moeder op tachtigjarige leeftijd veel mooier dan het beeld van die toekomstige 83-jarige, met dunne haren, dikke lippen, smal kinnetje en botox.
Mooi opgestoken kapsel, wit weliswaar, verzorgd tot in de puntjes zonder opsmuk.
Je hebt gelijk, Klare taal. Dit was meer een beeld om dat andere beeld van lief oud kranig besje te nuanceren.
@Klare taal, smal kinnetje? Als je nou had gezegd: smal neusje was ik daar in meegegaan. En botox – ja, dat zal zeker wel.
Mooi en tot nadenkend stemmend stukkie in de NRC van vandaag of gisteren: “Ik laat het riool aan de ratten” , over Twitter en de machteloosheid om je teweer te stellen tegen haterdjes en andere sneukopjes. Over dat het – ook al probeer je dingen te negeren en af te schakelen – toch energie en humeur kost.
Gaat grotendeels ook op voor bloggers en hun volgers, zeloten en trollen, sommige teksten zijn mij in ieder geval uit het hart gegrepen. say no more icoontje
En zelve heb ik ook al eens de vergelijking met het buurtcafe gebruikt, zelve heb ik het getergd ook al eens gehad over het riool, en me bezondigd aan fantaseren over de persoon van de trol, wat voor mannetje daar op zijn zolderkamertje achter de computer zit. Niet meer doen dus, da’s de wijze les, die ik echter vermoedelijk nog enkele malen zal moeten lezen.
Voor degenen zonder abonnement plaats ik wat kenmerkende passages. Lees het hele stuk op of in de NRC, zo zou ik zeggen, zo het jullie al interesseert. Voor mij was het als balsem op de ziel.
“Hoewel het sommigen helpt om bij de afzenders van al die narigheid een sneue, mislukkeling voor te stellen: er zitten net zo goed dierenartsen en advocaten tussen.”
“„Vergeet niet: je loodst de hele dag negativiteit binnen”, zegt Anna Krijger. Ze is twee keer tijdelijk gestopt. „Die berichten komen binnen op je telefoon. Dus in je woonkamer, in je keuken, in je slaapkamer. Het is heel… indringend.”
“Strategie: smoren. Reactie is als zuurstof voor een ruzie. Vooral ook om te voorkomen wat de ruziezoekers willen: heel even op jouw podium staan. Wallis de Vries: „Ik retweette wel eens een naar bericht. Zo van: kijk eens wat een vreselijk sujet dit is. Dat was dan iemand met zes volgers. Die kreeg ineens een ge-wel-dig podium. Niet meer doen dus.”
Roos Vonk had er ook een mooi stukkie over:
En grappig: in het artikel dat ik komende vrijdag op Singularity.nl publiceer (over de sadist als karaktertype voor personages) heb ik het ook (eventjes) over trollen.
O, linkje naar FB was weggevallen:
Huh? Ik zie geen link. Jullie wel?
Tja, het zit in de lucht kennelijk 😀 Hier zijn we er gelukkig al weer een hele tijd tamelijk vrij van. Houwe zo … het moderatiebeleid, hoe zeer ook verfoeid door een enkeling, heeft de sfeer aanmerkelijk goed gedaan. En ja, er is daardoor wat minder te doen hier, wat minder reuring, maar ik vind dat dus prima. Die clicks, die reacties, die kunnen me gestolen worden, daar zijn belendende blogs voor.
Luvienna, ik zie ze allebei.
Heb het NRC stuk helemaal gelezen en ben blij dat ik maar drie dagen aan Twitter heb gedaan. Al die haatmail is gelukkig aan mij voorbij gegaan. Als jullie (Apiedapie en Luvienna) die wel krijgen, is het misschien raadzaam om ook even twitterloosheid te proberen.
Die Luvienna toch, iets raars aan de hand. Tuurlijk zien we de link, wij allemaal! Net als de sterretjes en de poll over de haan of de hond. Ga een nieuwe computer kopen, en wel nu (tip: Surface Pro, lekker dingetje, handig, veelzijdig, en je ziet sterretje en linkjes zoveel als jij wilt).
Gezelschap
5 september 2016
Onze zoon van zestien had de ideale zomervakantie: ’s nachts achter zijn pc, overdag slapen. De vakantie naar Griekenland liet hij aan zijn neus voorbij gaan. Maar vanochtend is hij beneden voor het ontbijt en wil hij gezellig samen de stad in om kaftpapier te kopen. Met plezier introduceer ik het ‘leven buiten de deur’ opnieuw aan mijn bleke kind en geniet van zijn gezelschap. Bij thuiskomst blijft hij zelfs beneden kletsen. Tot zijn blik op de computer van zijn vader valt: „Hé, de KPN storing is verholpen, doei.”
ikje auteur (tijdelijk)
Huh? Het is toch al 6 september vandaag?
“Mijn bleke kind” leest hopelijk niet mee.
Het ligt kennelijk aan mijn browser (Chrome) want in IE zie ik sterretjes. En linkjes. Waarom dat nou weer is (in Chrome niet, bedoel ik) snap ik ook niet; ik zag ze eerst wel.
@pawi: op één doodenkele keer na heb ik haattweets gekregen. Die persoon meteen geblockt en nu nergens last van.
Pawi, haatmail of haattweets krijg ik gelukkig zelden. Op Twitter soms van PVV-types of een bepaald slag Nederturken. Doorgaans met heel griezelige gelegenheidsaccounts. Die blokkeer ik dan onmiddellijk en ik geef ze ook weleens aan als het om echte doodsbedreigingen of echte smerigheid gaat. Dit komt hooguit een paar keer per maand voor en het zorgt hooguit voor wat lichte ergernis, en misschien wel tot enige lichte onbewuste zelfcensuur.
Maar ik heb in het NRC-stukje voor mijzelve “Twitter” vervangen door “apiedapie.com” en “tweets” door “reacties” op dit blog. Want daar ben ik dagelijks mee in contact, en ik voel me er verantwoordelijk voor. Het is een eigen plekkie op het internet, dat ik verzorg en waarvan ik houd, inclusief de vaste bezoekers en normale passanten, en waarin ik een stukkie passie en een hoop gevoel leg. Met aanvallen die hier op mij of op mijn reageerders worden gedaan, moet ik dus (leren) omgaan.
De gevoelde haat en sneuigheid is immers hetzelfde, en ik herken de negatieve energie die je er ongewild toch door binnenkrijgt, en ik herken de machteloosheid van het je niet echt kunnen verdedigen. Dilemma’s van laten staan, negeren, terugpraten, wegmodereren etc. Maak ook vooral niet de fout om contact te zoeken, bijvoorbeeld via email, of een oproep tot redelijkheid of dialoog, dan word je zo mogelijk nog harder teruggepakt. Dat lesje heb ik in de loop der jaren wel geleerd, en ik ben nog altijd niet uitgeleerd.
Maar dan nog … bij externe haatblogs sta je werkelijk 100% machteloos. Daar ben je volledig overgeleverd aan de normen en waarden van je medeschepsels. Eng idee, maar zo is het. Da’s onze generatie, denk ik, de volgende zal zich afvragen waarom we dit niet konden regelen. Internetpolitie, verbod op anonieme haatteksten, hele blogs uit de lucht halen, dat gaan we zien. De in eeuwen opgebouwde beschaving die we op straat en in het werkelijke leven vertonen, inclusief de regulering en normering, dat moeten we op het internet met z’n allen ook nog gaan laten zien.
Het zij allemaal zo, het enige dat ik hier en nu kan doen is het straatje schoonhouden en daar ben ik, zoals bekend, al een tijdje mee bezig. En iedere keer als ik erover schrijf, wordt het ellenlang. Voor de een een teken dat het me kennelijk hoog zit, voor de ander een teken om nogeens extra los te gaan. 😦
Leuk en uitermate herkenbaar ikje! 😀
Luvienna, ik zie zowel in Chrome als IE als Edge sterretjes en de hele rataplan. Maar het is een feit, bij Chrome gebeuren soms rare dingen. Ik kan daarop soms dagenlang niet inloggen op mijn Office account, op IE wel. Rarara, ja hoor, in toeval geloven wij. Not.
Anne Marie heeft haar ikje kennelijk tweemaal ingestuurd, maar wel met een andere titel. Dom dat ze dat bij NRC niet hebben gemerkt.
Rivier
Mijn moeder van 87 logeert bij mijn zusje in New York, ze is recentelijk naar een appartement op de 35ste verdieping van een appartementencomplex verhuisd.
Mijn moeder mailt:
„Alles gaat hier zijn gangetje. Het is prachtig, mooi uitzicht over de Hudson Rivier, wel een brede rivier, want ik kan de overkant niet zien. Oh, nou Judith zegt net dat het de Atlantische Oceaan is. Dan weet ik het ook niet meer, lieve groeten, Mam.”
Anne Marie Heij
Ja, dat ik keiveel gebeurd bij de NRC. Maar om het nou hier nog een keer te plaatsen …
De titel doen ze bij de NRC overigens vaak zelf.
Het ikje zou leuker geweest zijn als het ouwe besje “Pacifische Oceaan” had gezegd.
Dan had ze in Manhattan gewoond, keihoog, en niet op het toch wat suffere New Jersey of hoe het daar ook heet, al een tijd niet meer geweest icoontje.
Er is inderdaad een hoop narigheid, op internet zowel als daarbuiten, maar vrijheid van meningsuiting is me heilig, hoe beroerd die ‘mening’ ook is. En internetpolitie, verbod op anonieme haatteksten, hele blogs uit de lucht halen, klinkt me veel te veel naar censuur.
Zekers, daarom zal het nog wel een paar decennia duren. Nu kan schelden en beledigen inderdaad nog met een beroep op de “vrijheid van meningsuiting” worden beschermd. Meer en meer mensen gaan echter inzien dat dit onzin is, dat de vrijheid van meningsuiting daar niet voor bedoeld was. Het ging destijds om overheden die hun burgers de mond snoerden als die een hen onwelgevallige mening wilden verspreiden. Iets geheel anders dan het laagwaardige schelden op beroemdheden, buitenlandse staatshoofden en kwaliteitsbloggers door de kansarme tokkies van vandaag de dag. Correctie: tokkies, dierenartsen en advocaten.
Ik zie het zo: vroeger was het vervelend, maar kon het weinig kwaad als een willekeurige voorbijganger je in de straat voor eikel uitschold, of zelfs met trawanten bij je huis postte met spandoeken dat je een eikel was. Of posters in je buurt ophing met jouw foto en “”WANTED, DEZE MAN IS EEN EIKEL”. Vervelend, maar het kon niet echt kwaad, het was lokaal. Maar als een krant, een radiozender dit overnam, kon je die aanklagen wegens smaad. Daar bestonden procedures voor. Bovendien waren er de ongeschreven ethische beroepsregels van de journalisten en uitgevers.
Vandaag de dag kan echter letterlijk elke burger, elk tokkie, elke minkukel een uitgever zijn, een globale uitgever zelfs. Een tweet, een blog, een foto op Instagram kan binnen een half uur een bereik van miljoenen hebben.
Daar, lieve Luvienna, zijn kennelijk nog geen regels voor. En zelfregulering, dat zien we inmiddels wel, helpt hier niet.
Moeilijk? Ja, de grens met censuur is flinterdun, de mogelijkheid tot misbruik is groot, vandaar dat ik zeg: dat gaat een paar decennia duren, maar dan hebben we dit geregeld. En zo niet, dan zijn we weer terug in de oertijd, de jungle, het recht van de sterkste, stammen die elkaar bestrijden, wie de meeste medestanders kan verzamelen en het hardste schreeuwt die wint. Dat wil toch niemand?
Om het met Van Stokkum, socioloog meen ik, te zeggen: populisten claimen dat kwetsen en vulgaire teksten de kwaliteit van de democratie vergroten. Hij noemt dit een bijgeloof. Niet alles wat je mag zeggen, moet ook gezegd worden.
Bovendien is het ook nogeens zo, en dat zei de ouwe Churchill al, dat diegenen die vinden dat je alles mag zeggen, laaiend worden als jij weerwoord geeft. say no more icoontje Oftewel, die zitten aan alle kanten fout, en de huidige vrijheid die ze genieten, sterkt ze er alleen maar in om de toon op te voeren, zich sterk en oppermachtig te voelen, gelijkgezinden te ontmoeten en te mobilseren en we zullen zien waar dat allemaal toe gaat leiden. Er zijn er al een paar die met alleen geschreeuw, agressie en onbeschoftheid als bagage in de politiek gaan en het nog tot de Tweede Kamer schoppen ook. ik bedoel maar icoontje
En ook vandaag doen we leukere dingen en delen we een willekeurige winnende inzending van de Uit de Kom van vandaag. Doet allen mee! De NRC zijn ikje, maar het AD zijn kommetje. Voor iedereen wat wils.
Zo te zien heeft het AD zijn eigen Mieke Kerkhof?
@Ad! 😀
Och, er wordt daar door niemand uit de kom geklapt, da’s een groot verschil.
Maar er is daar wel een zekere Rini Sipco Hellinga die me erg aan onze Miep van destijds doet denken. Tientallen suggesties per dag … say no more icoontje
Het wachten is nu alleen nog op een ranglijstje, we weten het, dan zijn de rapen daar echt gaar. Merkwaardig genoeg gaan tot op heden boze reageerders nog niet met elkaar in discussie knock on wood icoontje Kun je echter wel op wachten, ja. Ik houd het in de gaten, schatje dat ik me d’r eentje ben.
Daar zie ik niks in. Welke objectieve normen ga je daarvoor stellen? Wie gaat bepalen of iets een mening is of alleen stom schelen? Door letterlijk in hoofden te kijken – wat misschien tegen die tijd kan? Denkpolitie? En praktisch: hoe ga je zo’n wet handhaven?
Nee, ik zie hier alleen een heel enge glijdende schaal en hellend vlak in. Nog veel enger dan die zielige haatzaaiers en internettrollen zelf.
Dat bedoel ik, Luvienna, dat zal een paar decennia van discussieren kosten en dan komen we er wel uit. Als ik de antwoorden nu zou kunnen geven, dan zou ik een politieke partij oprichten.
Objectieve normen: die heb je nu ook niet in strafzaken. Wie bepaalt precies hoe hard je iemand moet slaan alvorens in de gevangenis te komen? Wat ik een rotklap noem, vindt de ander een kameraadschappelijke stomp. En de ene dokter stelt bij mij grotere schade vast dan een andere. Objectiviteit is niets anders dan subjectiviteit die door de grootste groep gedeeld wordt.
Wat men in de Middeleeuwen aanvaardbaar vond, kan nu niet meer. Da’s een beschaving die in eeuwen gegroeid is. En jawel, we zijn nu hard op de terugweg huuuu icoontje Op zulke lange termijnen zie ik dit vraagstuk interessant in de verte kijk icoontje en dan ook nogeens helemaal zonder alcoholische versnapering
Misschien bepaalt tegen die tijd het maatschappij, de community, wel wat al dan niet aanvaardbaar is. Met online stemmingen en al. Zelfreinigend vermogen 2:0.
Handhaven: als iets niet deugt dan een waarschuwing van een of andere autoriteit en vervolgens offline de boel. Da’s nog het makkelijkste. En verder natuurlijk heel veel drones die ons overal volgen.
Na tientallen vergeefse pogingen Lummel voor te dragen geef ik de moed op.
Geprobeerd met alle emailadressen en twee weblogurls.
Ze moeten me niet. 😢
Bertjens, ik had hetzelfde, maar mijn twee webloggirls kunnen het misschien nog goedmaken. Hoewel, waar zijn die eigenlijk?
Webloggirls graag bij de beheerder van de site melden. Wij gaan ze dan pico bello voor jullie gereed maken. Want dat is geen doen, kom meiden, wat is dat nou?
Hadden jullie weblogboys dan?
…liever..
Apie 14:30
Gefeliciteerd! Het feestje komt bij de derde keer, hopen wij van de nakijkers.
Test
Wat was de bedoeling, pawi?
Een fotootje van kantelenwolken, die onweer voorspellen. Laat maar.
Jammer…
Hmm, ik krijg hem ook niet goed, helaas. Stuur hem anders even per mail?
In afwachting daarvan, lieve kijkers, jullie opdracht van vandaag. Welke van de volgende wolkentypes probeerde Pawi te plaatsen en waarom?
En we hebben inmiddels beeld!
Bij tinypic altijd de bovenste code kopieren, in zijn geheel, dus de HTML for websites. Waarom? Geen idee. En als het toch niet lukt, terwijl je alles goed gedaan hebt, dan is er altijd jullie visboertje die even een handje toesteekt.
Mooie wolken, het einde van een mooie dag!
Ja, die bedoel ik. Dank! Tijdens het weerbericht zag ik zoiets, met uitleg over kantelenwolken. En toen ik naar buiten liep zag ik ze zelf. Beetje verkeerd om dus.
Die nacht barstte het onweer los.
Mooi, deze vond ik zojuist op Twitter.
Zijn er meer mensen die op de televisie iets zien en het dan buiten voor hun eigen deur in hun eigen werkelijkheid beleven?
Zeg maar, je kijkt naar #zg16, je loopt naar buiten en je ziet Rutte op een klapstoeltje op de stoep zitten met zijn hemd half open. Of je kijkt naar #pauw en hopla, buiten in jouw voortuin zit Ebru Umar fel bij je naar binnen te kijken. Of nog leukere dingen? Ik hoor het wel!
Prachtig Pawi, die zet ik op Bertjens. Proberen….
Rechtermuisknop, copy image address en het zou moeten lukken.
Vind de bijpassende mijmering alhier, lieve mensjes.
Staat er op en past er goed bij, nogmaals dankjewel. Valt niet mee met het touchpad, gedoe als de muis niet werkt.
Luitjes, ik ga de hort op, tot vanmiddag of -avond.
Apie 9:22
Ja, gebeurt ook tijdens voetballen of fietsen op TV. Met lookalikes.
Als je het mij vraagt is het leuker om Pauw ineens in je tuin te zien dan Ebru.
Of Eva met een zonnebril, ik noem maar wat.
Mooie tuin!
Hier is het ikje van gisteren, staat vandaag in de digitale krant (en hij is leuk, dat wel):
Oppassen
6 september 2016
Ik was zestien en ik paste op de neefjes van de buren. Die neefjes logeerden daar de hele zomer en de buren hadden ook wel eens behoefte aan tijd met zijn tweeën. Eieren bakken voor de lunch bleek nog best een uitdaging, dus verkasten we naar mijn ouderlijk huis. Daar wist ik tenminste waar alles lag. Eenmaal gesetteld keek het neefje van acht jaar mij bedenkelijk aan en vroeg: „Ben jij nou gescheiden, of ben je nog een kind?”
ikje auteur (tijdelijk)
Dank je, ja, hij is wat bewerkelijk, daarom heb ik zo’n robotgrasmaaiertje gekocht. Scheelt een hoop werk. Toch blijft het een hele lap hoor.
Ja, dit is best een te pruimen kinderikje. Aan de schrijfstijl te zien is dit nog niet zo lang geleden.
Ja echt een verrassing vandaag, een grappig eigentijds ikje, vooral die laatste zin van dat neefje!
De diverse luchten en wolkenpartijen, zo fraai geplaatst alhier en gisteren bij Bertie, daar kan geen kunstwerk tegenop.
Mooie dag en het kan een zeer mooie avond worden.
Ik ga nu even koken, maar niet voor Pauw of Kuzu, Ebru mag best en Eva ook, mooie serie.
Hallo luitjes. Voor de duidelijkheid, ja, iT is me. BMMB en TA. Maar die bestaan niet meer of het wachtwoord is foetsie. En eh…ik heb het een tijdje niet gevolg. Alles goed en koeterwaals hier jonge en ouwe lui?
Aha, wie had dat gedacht, dat heb je dan goed verborgen gehouden hoor. Dus jij bent v/h Timmerark, Bookmarkmijnboek!
Hier is alles kits. Mooie nieuw verhaal van Pawi van start gegaan, dit keer over het land van Dracula, en op de Burnoutvervolgen van jou wachten we met smart.
Verder nog altijd wat ikjes, nieuw: kommetjes (Algemeen Dagblad) en we zijn opgehouden met de AVV’s (Kunstrubriek). Ook de Facebookplaatjes van Riverside Blues zitten in het slop. Het aangekondigde drieluik heeft pas twee (2) afleveringen.
Letterzetter: maken we ons ongerust om, qua gezondheid, maar we hopen het beste. Verder maken we ons over niemand ongerust, da’s wel zo rustig.
Een blog moet zich continu vernieuwen en afstoten wat niet meer past. Het goede behouden en daar op voortbouwen. Geldt ook voor wachtwoorden. Onthoud deze nu eens, of zet hem hier in de reacties, dan kunnen we je later van dienst zijn.
We love you! ❤
👀My My. Rooie wangetjes. De OS beginnen vandaag, althans de opening. Voor deze mensen heb ik niets meer dan respect, hoe Politiek Correct dit ook mag zijn.
En Eva. Tja. Ze heeft een pistool in haar handen gehad en is nu vrijend in een restaurant met haar producer gespot. Ik denk dat er een kinderwens is. Wat jij? Morgen deel drie. Wij kijken. Het is echt lang geweest dat we ergens naar keken.
Er is zeker een kinderwens bij Eva. Maar ook een vaderwens.
Die is erg scherp. Qua Bram ten minste. Freek was meer een: zal ik jou mijn slangetje laten zien? Kinderspel dus. Nu een producer, een soort van leider. Ach, we hebben het allemaal meegemaakt. God wat heb ik zin in melk, plots, volle, dat dan weer wel.
Oei een enorme boost van een herrezen geest.
Opgestaan uit de duisternis, het hellevuur, opnieuw het licht gezien misschien…wij wachten af .., alles moet immers blijken in het licht van de toekomst…
Over herrezen geesten gesproken, lees nu het ware verhaal over Dracula in het zojuist gepubliceerde nieuwe deel van Pawis reisverhaal over Roemenie. Waar? Hier natuurlijk!
Uw apparaat zal binnen ’n half uur eerst zoemen, daarna zal het krimpen, tot golfbal formaat.
Bij de volgende T-kruising over 10 km kunt u bij de dealer , ’n nieuw type ontvangen. Het golfballetje levert u daar in.
Goedemorgen. Nou, ja, ik weet het, sommige hebben het zweet des afzien al in de billenspleet voelen lopen, zo via de al dan niet rechte rug.
Maar ik lekker niet. Wel kijk ik uit naar deel drie van Eva in THE STATES.
En voor wie het willen weten, Burnout vordert, voornamelijk tijd en ruimte, gestaag en kom, hoe is dat ook al weer, als een Koning…nou ja iets wat lijkt op gestaag maar het niet is.
Het komt als een koning huiver icoontje
Die van ons? huiverdehuiver
Ik wil er gewoon niet over denken iew icoontje
Het ikje van gisteren is er al!
Negeren
7 september 2016
Informatieavond voor de ouders van groep 7, de klas waar vorig jaar ‘wat onrust’ was. Het gedegen begeleidingstraject dat werd gestart, leidde tot een zeer positief resultaat. „Dus”, zo kondigt de docent aan, „we gaan komend jaar door met wat we geleerd hebben, zoals het negeren van ongewenste benadering.”
Een aanwezige vader knikt: ‘Ja, dat onderdeel heeft onze zoon goed begrepen. Toen we laatst zeiden dat hij nu echt moest gaan slapen, antwoordde hij: „Ik kies ervoor dit te negeren.”
Margriet Zuidgeest
Is dit er niet eentje uit de ouwe doos?
Kaneelbroodjes
Woorden als ‘eigenbereid’, ‘moestuin’ en ‘suikervrij’ doen het goed bij ons op school. Gezond en smaakvoller dan fabrieksrommel. Maakt jouw kind een vreugdesprong bij bleekselderij in zijn broodtrommel, dan stijgt je aanzien. Over de roze koeken in onze kast vertel ik daarom liever niet.
Als hulpouder mag ik kaneelbroodjes aanleveren voor een feest. Eigenlijk komt het niet uit. Een vriendin tipt afbakkaneelbroodjes van Ikea. Ik waag het erop. Na schooltijd komt de juf naar me toe. Ik verwacht een teleurgestelde blik, maar ze zegt: „We hebben nog nooit zulke lekkere kaneelbroodjes gegeten. De kinderen hebben geapplaudiseerd. Mag ik het recept?”
Afke Bohle
Ik geloof dat ik ergens heb gelezen dat het vandaag precies een jaar geleden is dat arme Joost Zwagerman, of arme, weet ik veel, zelfmoord heeft gepleegd, op deze site mooi en veel belicht destijds.
Hahaha, die kaneelbroodjes! Boontje komt om z’n loontje.
Ik had eigenlijk niks anders verwacht. Met een interieur vol met Ikea-meubels maak je geen goede sier in de weekendbijlage van NRC, maar voor de voedingsproducten in de Ikea-winkel fiets ik een stukje om.
Grappig ikje, ben benieuwd hoe Afke zich daaruit heeft gered.
Dwarsgebakken met spelt is natuurlijk aitijd goed in die kringen.
Dat recept ga ik je mailen, heeft ze vast gezegd. 😀
Oh Oh Mopperkont.
Omfietsen voor een broodje knakworst, dat je alleen eet omdat je vergaat van de trek en je eigen boterhammetjes niet bij je hebt gestoken, of omdat de kinderen verlekkerd staan te kijken naar de mayo, de mosterd en de ketchup die je naar believen kunt toevoegen, is dat het doel van je tocht?
Zondegeest, er zijn nog meer doden die hier aandacht kregen. Uit mijn hoofd noem ik Wim Brands (die van die boeken) en Pieter Steinz (die van die boeken). Brands sloeg de hand aan zichzelf om het zo maar eens te zeggen. Net als Zwagerman en velen voor hem.
Griet opdenBeek had er iets interessants over te zeggen. Bijna alle mensen die na hun zelfmoordpoging door van een hoge brug te springen, het overleefden, zeggen dat ze op het laatste moment dachten: ik wil helemaal niet dood. Ik wil alleen een ander leven.
Dat vond ik een eye-opener.
Zeker, zo lijkt mij dat ook te zitten. Al zijn er denk ik genoeg mensen die er genoeg van hebben. Of nieuwsgierig zijn, of zeker van zichzelf, men denke aan de zelfmoordenaars die anderen mee nemen, naar het after leven.
Zo, nu een koud glas melk en lekker hand in hand naar de radio luisteren. Terug of du moment, wie zal het zeggen. Bureau Buitenland van de hier ergens uitvoerig geprezen VPRO op NPO 1 is informatief en niet lang. Soms veel te kort. Ach, zo is er vaak altijd bijna wel wat. Ben trouwens je reis slash huwelijks verhaal aan het lezen en het is erg mooi geschreven. Jaloersmakend goed.
Hoe kun je hand in hand met een glas melk zitten?
Tja, dat is echt iets koeterwaals ben ik bang.
Wat is zo een iPad onvergefelijk zeg! Heb je eenmaal hier bv gereageerd onder een ander naam dan je huidige moet je voor iedere reactie je opnieuw inloggen bij WordPress. Of ik doe iets niet goed natuurlijk, dat is niet geheel onmogelijk. En laat ik nu voor dit blog cq avatar een leuk, geinig maar superlang wachtwoord gekozen te hebben in de vorm van een zin, mij door een blad of drie, vier aangeraden, juist omdat ik wachtwoorden vaak vergeet (op te schrijven ergens) en je voor alles, van bol.com, wehkamp (doet mij toch denken aan Duits voor kamp voor pijn, of huilers of zo) Blokker, de bieb, jouwcrematorium.nl, Twitter, Faceboef, demoderneapotheekmetallebesognesdiedaarbijhoren.com, Gall&Gall, you name iT, wachtwoord nodig hebt.
Ergens loopt dit stukje niet lekker.
Goedemorgen dan maar. Hopelijk een dag zonder zorgen. Alhoewel, een dag zonder zorgen is een dag niet gegroeid las ik laatst ergens. Weet niet meer wat ze verkopen.
‘Jouw crematorium’…. waar zit je met je gedachten ☻
Ergens loopt dit stukje wel lekker. Ellenlange zin, daar houd ik wel van.
Goedemorgen terug. Zonder zorgen?, dat zien we vanavond wel weer.
Ja, dit stukje vind ik nou juist ook wel lekker lopen, somehow. En keileuk natuurlijk, dat je nu in plaats van wachtwoorden hele wachtzinnen gaat vergeten.
Zo’n ellenlange zin waar de schrijver zichzelf in verstrikt en eindigt met iets als ‘waar was ik gebleven?’
Sommige schrijvers maken er hun handelsmerk van. Mag en kan.
Ik feliciteer intussen wel even Luvienna met het behalen van de 100e reactie!
pawi @18.32
Je weet er zoveel van dat je haast wel een vaste klant moet zijn in de Ikea-cafetaria, maar ga ook eens naar de winkel, waar ze voortreffelijke zalm ed hebben.
Njammie icoontje!
Op de een of dezelfde manier voelt keileuk niet alsof je het echt keileuk vindt. Ik weet wel dat ik mijzelf een kei vond toen ik mijn eerste peuken rookte, al zei het meisje waar ik een oogje op had dat het mij helemaal niet stond. Tja, hoe moet je dat interpreteren? Nou, dat ze mij nooit zou zien zitten. Dom wicht. Voor iedereen gezwicht behalve voor mij. Ach, daar zou ik ook verhalen over kunnen schrijven. De open deuren die ik voorbij liep. Sukkel.
Jippie, alweer een lepeltje! 🙂
Keileuk is volgens mij vergelijkbaar met het “super sympathiek” van Blendle.
Schrijf die verhalen, Zondegeest. Ik denk dat ze reuze boeiend zullen zijn.
Fietsslot
Op mijn advertentie op Marktplaats waarin ik een fietskettingslot aanbied krijg ik één reactie. We spreken af dat de koper het slot de volgende dag komt afhalen.
Vlak voor het afgesproken tijdstip zegt hij af, we maken een nieuwe afspraak voor de volgende dag.
In de loop van de volgende dag krijg ik een e-mail: „De deal gaat helaas niet door, mijn fiets is gestolen.”
Anita van Keulen
Dingen die ik niet met vrouwen heb gedaan?
Dit sloeg uiteraard op de reactie van Luvienna
Een nietszeggend ikje van vier regels en drie maal het woord ‘volgende’, hoe krijg je het voor elkaar.
Wat het ikje betreft: dit is er zo een waarvan je na de eerste zin al weet hoe het ff zal lopen.
ff=af
Ik sluit me bij alle vorige sprekers aan.
Tjonge! Hoe ver terug, Apie? 2012?
Ikjesschrijvers hoeven toch geen literaire wonderen te zijn?
ik vind het een mooie grap, al of niet verzonnen; alleen vraag ik me af waarom de koper tweemaal moest afspreken, heeft niets met de clou te maken.
Als de koper op de aanvankelijk afgesproken dag was gekomen, had hij een fietsslot gehad en zou zijn fiets niet gestolen zijn. Dat zal het geweest zijn.
Ook hier sluit ik me weer bij aan.
He, wat zijn we lekker gelijkgezind bezig vandaag.
Sluit ik me bij aan!
Anschluss
Mee eens. 😆
Ik voel me een beetje spuit elf, maar ik ben het er ook mee eens.
Waarmee dan? Met alles vanaf 12:42 u.
Je een beetje spuit 11 voelen is helemaal niks mis mee.
MK 12:20
In de NRC wordt elke week een bijzonder in- of exterieur getoond. Een van de standaardvragen is: wat hebt u in huis van Ikea? en de meeste in- of exterieur eigenaren antwoorden: niets. Of een enkele maal een krukje. Rijke stinkerds? Of snobs?
Wij hadden een familiepas, ooit, en hebben heul veul van Ikea. Op weg naar de uitgang, met matrassen, Billies, keukenkastjes en nog veel meer, konden we niet om die knakworstjes heen.
Omdat we dus alles al hebben, hoef ik niet meer. Een keertje nog voor een mooie lijst, voor een mooie tekening van die man, je-weet-wel, die ook het plafond van de EU-zaal ontwierp, een Spanjaard geloof ik, kom er later nog wel op terug, nou die keer ging ik in het restaurant eten en dacht: dat kan ik zelf beter. En daar hou ik me nog steeds aan.
Nee, Spuit 11, ben ik het ook alweer mee eens.
Nog even een correctie: het is het gebouw van de VN in Genève dat een prachtig plafond heeft, gemaakt door Miquel Barcelo.
Mocht wat kosten.
http://kunst.blog.nl/nieuws/2008/11/19/barcelo-spuit-20-miljoen-euro-op-plafond
Nu krijg ik zin om dwars te doen maar ik weet niet hoe en tegen wie en waarom.
Ja, da’s een mooi plafonnetje! En d’r hangt nog veel meer mooie kunst aldaar. Met kunst geven zijn de VN-lidstaten scheutig, bijna scheutiger dan met andere steun …
Doe maar tegen mij, Bertie, ik ben het gewend. Zeg maar wat een rotblog dit is, bijvoorbeeld. Of iets anders naar keuze.
Wat wil je nou horen? ☻
Neenee, je moet iets schrijven wat ik niet wil horen.
Niet mee eens. Je kunt niet iets schrijven om niet te willen horen.
Bertie 18:08
Het Weer, Bertie.
Daarvan weet je niet hoe en waarom, maar nu misschien wel waar je tegen bent. Schoppen tegen de zon, tegen de maan… het ligt voor het oprapen eigenlijk.
Daarom schrijf ik Zon de Geest alleen pakt WordPress de hoofdletters af die ze zelf wel gebruiken. En de spaties. Nu melk. Iemand een rietje?
Pawi, je denkt toch niet dat ik tegen de maan ga schelden? Mensen worden voor minder opgesloten 🙂
Bertie,
een beetje schoppen tegen de maan kan geen kwaad lijkt me, en opgesloten worden is vandaag de dag niet meer in een isoleercel maar een comfort room. Niks mis mee.
Waar je lekker de divan kunt slopen, je kop tegen de TV kunt slaan en de WC aan flarden kunt scheuren.
Komt dat een beetje tegemoet aan je wensen van 18:08?
@ Pawi 21-03 Het lukt alleen in rijm☺
Maantje gluurt, maantje tuurt
iets anders kan hij niet bedenken
grijnzend verschuilt hij zich in een wolk
loert naar de hartstocht van nacht’lijk volk.
Duisternis past hem het allerbest
het daglicht kan hij niet verdragen
bij de komst van een nieuwe zon
laat hij zich lafjes verjagen.
Prachtige column van Bas Heijne:
https://www.nrc.nl/nieuws/2016/09/09/iets-kapot-maken-is-lekker-4176192-a1520643
“Die smalende afrekening met redelijke argumenten, de hoon voor alles wat bedachtzaam, emfatisch en weloverwogen beweerde te zijn, het groepsgevoel dat daar werd uitgeleefd – dat alles kun je zien als een radicale poging om de grens tussen individuele verlangens en een complexe buitenwereld ongedaan te maken.”
Goeie column, inderdaad.
Subtiel
Afgelopen woensdag schreef Louise O. Fresco in haar column over hoe de Engelse taal zo veel subtieler is dan het pragmatische, directe Nederlands.
Ik heb het net gelezen als de portier in het twintig verdiepingen hoge gebouw waar ik werk omroept: „Dames en heren, de liften zijn kapot. Dit kan ongeveer een uur duren.” Even later hoor ik de Engelse dame die bij onze afdeling werkt het bericht omroepen: „Ladies and gentlemen, the elevators are out of order. This may take an hour. We are sorry for the inconvenience.”
Overigens is dit goed nieuws voor sommige studenten. Bij de liften vraagt een meisje aan een jongen: „Wat ga jij doen?”
„Ik ga met de trap”, antwoordt de jongen.
„Nee echt”, zegt het meisje, „naar de 15de? Ik denk dat ik dit college maar oversla en naar huis ga.”
lidy Zijlmans
Overigens is dit een onbegrijpelijk ikje voor sommige lezers.
Waaronder ik.
En ik.
Toch even een wordcount gedaan, het zijn welgeteld 140 (schrijve: honderdenveertig) overbodige woorden.
Het meest onbegrijpelijk voor mij is de relevantie van Fresco’s column.
Het eerste deel van dit verhaal bewijst niet zozeer dat de Engelse taal subtieler is dan het Nederlands, maar meer dat Engelsen beleefder zijn dan Nederlanders.
Wat het tweede gedeelte met het daaraan voorgaande te maken heeft, is mij nog steeds een raadsel.
Het heeft niets met subtiliteit te maken, of zou lidy met het kleine elletje denken dat het missende “sorry voor het ongemak” dit illustreert? Subtiel als in “beleefd, correct”? Want dat bedoelde Fresco dus gans en gaar niet.
Kijk, dat bedoel ik, ik had net zo goed weer kunnen zeggen dat ik het met de vorige spreker eens was
Overigens is dit goed nieuws voor sommige studenten. Bij de liften vraagt een meisje aan een jongen: „Wat ga jij doen?”
„Jou lekker die trap opdragen”, antwoordt de jongen. En hij voegde de daad bij het woord en bovenaan aangekomen was hij niet eens te moe om de daad bij de gedachte te voegen. En het meisje was een vrouw, de jongen een man, en de lift inmiddels gemaakt, maar dat kon hen niks meer schelen. Had de jongen immers zelve onklaar gemaakt vette knipoog icoontje
“…is het leren van de Engelse taal een unieke kans om bewustzijn voor nuance en sociale verhoudingen te ontwikkelen”
dat is de kern van Fresco’s artikeltje.
Nou ja, beleefdheid valt daar ook wel onder.
Het ikje heeft nu eens niet één overbodige laatste zin, maar vijf! Een record.
12:30 Leuk sprookje met een happy end, waar vind je dat nog vandaag de dag? Dat college hebben ze vermoedelijk allebei overgeslagen.
Bel me zo terug.
Zo? Ik bel je nu, na vijftien jaar.
Over tien minuten. Ik moet nu de was ophangen anders gaat deze kreukelen.
Maar heb je Kuzu gezien? Met Netanya
Met wie?
Ja, die.
Bel je terug?
Nee, ik moet naar het toilet. En daarna komt mijn vrouw met de boodschappen.
O, dus je hebt weer een vrouw.
Tuuttuuuttuuttuut.
Dit is het gevaar van een dutje in de hangmat in de tuin na een rumcola. Wat geen rucola is domme tablet!
Badend in het zweet.
Is dat de oplossing voor het watertekort?
Waar is Plopje en waar is Letterzetter?
Ze waren vlak voor Kerst prominent aanwezig (in mijn leventje).
En nu weer mensen die boos zijn op de radio.
Als je dan een droompje doet.
Dan afloopt het niet zo goed.
Plopje is op vakantie, wellicht in de Efteling. Letterzetter: geen nieuws, hopelijk herstellende van een hartinfarct.
Nog 1?! Jezus, ik dacht dat het goed ging na de TIA’s.?…
Laten we het hopen, zijn volledige verhaal (tot half augustus) is te vinden op zijn eigen blog. Zie linkerkolom voor de link. Of type in google “letterzetter wordpress”.
Een hele goede morgen vandaag.
Heeft er iemand in de APDC ervaring in of mee of met het terugzetten van een iPad air naar den fabrieksinstellingen?
Ook een hele goede morgen vandaag, en hopelijk ook morgen. Altijd weer blij als we een 11/9 overleven. Tot nu gaat het goed, maar misschien slapen ze nog. Of kunnen ze hun gordeltje, koffertje, gasflesje of wat voor moois ze ook maar bedacht hebben niet vinden en lopen ze met een droge mond door hun huis.
Voor het terugzetten van Ipads naar de fabrieksinstellingen zijn er vast zat fora, probeer eens een kort googeltje, al dan niet in het Engels. Zelve heb ik een Surface Pro en daar heb je dus niets aan.
Een lange baard en een droge mond. Ben blij met mijn glas melk en niet blij met mijn scheermessen, nou, wel blij maar niet halleluja.
Ook deze apparaten. Na enige tijd kan ik beter een nieuwe kopen. Zoveel troep vergaard. Weet je wat? Ik ga lekker een weekje naar het verre buitenland. Word weer wel eens tijd. Daar waar internet is maar geen zin in. Hopelijk geen aanslagen, vandaag, morgen, nooit never niet. Misschien zie ik Plofke ergens.
WoW. Holy Cow. Nee, holy zeehondje. Jeetje. Zie net op Twitter zeehondje een klein bootje opglibberen om vlak daarna de vinnen van Orka’s(?) te zien. Dat was een echt ‘close escape’….
Ja, je maakt wat mee op twitter. Hoe deden we dat vroeger toch?
Goedemiddag iedereen.
Veel gemist zie ik. Het zal met de komende dagen niet veel beter gaan. Hothothot… ☼
Kalm aan, Bertie, het zomerrooster blijft nog tot onbepaalde tijd van kracht.
Ben bang dat Trump vandaag de verkiezingen heeft gewonnen, als je de beelden ziet van Hilary die nauwelijks zelfstandig haar auto in kan stappen.
Tis niet hetzelfde filmpje geloof ik. Kun jij, APD, deze van mijn Twitter timeline hier krijgen?
Dit is ook wel een apart filmpje. Ik zou mijn hand niet eens in zo een bak met vis stoppen.
Ik weet niet hoe je op twitter heet, zondegeest. Timmerark, Bookmarkmijnboek etc. Al naar gelang of je je paswoord weet. Op Bookmark dateert je laatste tweet van 5 mei en je laatste video van 4 maart. Dus je zult wel weer een nieuwe account hebben …
http://edition.cnn.com/2016/09/11/politics/hillary-clinton-health/index.html
Tja, “During the ceremony, she felt overheated …”. Dat was een paar minuutjes. Trump is ALTIJD overheated en daar heeft niemand het over.
Mooi, mooi. Apie 19.28
Alsof ik wel weet hoe ik heet. Maar volgens mij volg ik jou. Maakt niet uit.
Of je me nu wel of niet volgt, je ziet mijn timeline niet, gekkie die je me d’r eentje van me bent. Da’s jouw Timeline. Ik zie allen jouw eigen tweets. Tip: retweet dat zeehondje en hopla, iedereen die jou volgt ziet het.
Telefoon
11 september 2016
Tijdens een heerlijke fietstocht kom ik in een voor mij onbekende plaats. Om de weg terug te vinden naar onze uitgestippelde fietsroute houd ik mijn telefoon in de hand en volg de route volgens Google Maps. Na een paar straten rijden er een paar jongens voorbij, ook met de telefoon in de hand. Een jongen roept naar mij: „Heeft u hem al gevonden, meneer?”
Dit keer zonder ondertekening…
Deze meneer was levensgevaarlijk bezig, net als die jongens. Kijken op je smartfoon tijdens het fietsen, ik zie vaak bijna-ongelukken. Misschien is het ikje daarom geanonimiseerd?
De Pokemon hype. Nog steeds levend. Ik las dat er een advocaat is ingezet om Kijkduin wat zuiniger te bedelen met te vinden Pokemonnetjes.
Heb ik gedaan schat.
En je volgt mij dus je moet het kunnen zien.
Bertie, 9 september 2016…
In een urn.
Eng hoor, kruip er maar gauw uit.☻
Schat?