De zaterdagochtenden lopen bij ons al jaren uit de hand. De ruzies van de afgelopen week komen aan de ontbijttafel voorbij. We hebben dan alle tijd om elkaar de schuld te geven van alles wat er in ons leven verkeerd gaat. Vervolgens gaan we boodschappen doen alsof er niets aan de hand is.
Bij de groenteboer bestelt mijn vrouw een kilo druiven. De man loopt weg om het fruit te wegen. Zijn collega rekent af met een andere klant, draait zich om en kijkt ons vragend aan.
„Horen jullie bij elkaar?”
„Niet lang meer”, zeg ik droog en loop weg, zonder om te kijken.
Bas van Vuren
Eerder geplaatst in NRC Next, 9 september 2008.
De volgende door de auteur zelve licht aangepaste versie is gepubliceerd in NRC Next, 6 februari 2009
Ontbijt
Het ontbijt op zaterdagochtend was weer eens ontaard in ruzie. Kleine dingetjes, grote dingetjes, alle irritaties van de afgelopen week passeerden de revue.
Daarna gingen we, zoals al jaren, samen naar de markt, alsof er niets gebeurd was. Mijn vrouw bestelde een kilo druiven. Terwijl de marktkoopman wegliep om ze te gaan afwegen, kwam een collega van hem vragend overeind.
„Horen jullie bij elkaar?”
„Nee”, zei ik en liep weg zonder om te kijken.
Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
De tweede versie is korter en krachtiger.
Een nette manier om een eind te maken aan alle ellende. Hopelijk was er geen kind van de rekening.
Nee hoor, niet van de rekening.
Mijn favoriete versie is het volgende slot:
“Horen jullie bij elkaar?”
“Nee”, zei ik.
Ja, de laatste was de beste. Zo herinner ik me deze nog. Kan je nagaan. Heeft indruk op me gemaakt, dat komt zeker door die korte maar krachtige zin.
Dat “weglopen zonder om te kijken” … het geeft er een overbodig drama-element aan, mooischrijven, het effect erin wrijven, zo overbodig, dat effect was al bereikt … Maar ja, dat houd je toch en we zijn allemaal keitrots op al onze ikjesschrijvers (m/v), zelfs op Mieke Kerkhof. Stukje van de Nederlandse taalhistorie zijn het, allemaal kanjers. Hoezee voor de NRC. En nu maar hopen dat de kwaliteit van weleer weer eens benaderd kan worden. Misschien wel al deze week, wat zeg ik, vandaag, wie zal het weten?
‘Nee,’ zei ik.
Dat is de sterkste versie, vind ik. Hopelijk heeft Bassie ervan geleerd. 🙂
Waarvan, Luvienna?
Van het wegsnijden van overbodigheden. Kennelijk wel, want de 2e versie is al een heel eind die kant op.
Zo zie je maar weer, hoe langer je snijdt hoe beter het wordt. Veel ikjesschrijvers zouden het dingetje gewoon eens een paar maandjes in hun bakje moeten laten liggen alvorens het te submitten. Of een paar jaartjes, tenzij het een actueel Sinterklaasikje of anderszinsikje betreft natuurlijk.
Even tussendoor, wie van mijn lezertjes (m/v, jong/oud) heeft er nog altijd een Billy in huis, studeerkamer, zolderkamer van de kinderen, schuur of garage mag ook.
Ik zei de gek! Drie stuks zelfs.
Graag een fotootje van het ding op zijn huidige plaats. Boektitels mogen worden afgedekt, maar we worden daar dan wel wantrouwig van.
Dit is een kale:
Maar ze kunnen gevuld best door den beugel:
Eerste versie prima, tweede versie prima de luxe.
De laatste zinnen gaan in vorm en inhoud van kwaad tot erger juist door het effect van ‘minder is meer’.
Eerste versie prima, tweede versie prima de luxe.
De laatste zinnen gaan in vorm en inhoud van kwaad tot erger juist door het het effect van ‘minder is meer’.
Sorrie foutje, ik zag mijn stukje niet hier maar ergen anders, de laatste zin ontbrak en toen maar weer opnieuw verstuurd….
Hoop werk verricht met het oprichten van die kasten. Zelf gedaan? De inhoud is wat kaal als ik het mag zeggen, maar dat komt misschien van Ikea zelf. Wie legt er nou kussens in een Billy?
Wij hebben er hier nog maar een overgehouden, van de weetiknietmeerhoeveel. Daar staan alle kinderboeken in. Fotootje volgt mogelijk, als ik het niet vergeet.
“Nee, zei ik” kan nog korter.
“Nee”
Nee Pawi, die Billy met die gele kussens is niet van mij, maar van het internet, zie de verantwoordingslink. De mijne zet ik binnenkort op de foto.
Cappuccino
Tijdens een wat langer uitgevallen autorit nam de behoefte aan een sterke koffie toe. De reclamezuil van de fastfoodketen nodigde ons hartelijk uit. Binnengekomen werd ik geholpen door een enthousiaste medewerkster.
Ik bestelde een kleine cappuccino. Haar antwoord: „Nee meneer, kleine hebben we niet, we hebben alleen middelmatige.”
Pieter Witteveen
Erg vreemd om een cappuccino ( een bak warme melk met koffiesmaak) te bestellen als je behoefte hebt aan sterke koffie en ontzettend flauw om een enthousiaste medewerkster te pakken op een verkeerd gekozen woord.
Een medium ikje.
In een Billy kun je bij onstentenis van boeken ook sfeer verhogende kussentjes en zelf ontworpen ‘dingetjes’ plaatsen, knutselwerkjes wel out of the box natuurlijk, zijn zeer geliefd.
Breien en haken zijn het nieuwe lezen, borduren mag ook, voor de fijnproevers.
Ontstentenis natuurlijk!
Ach en wee.
Het cappuccino-ikje vind ik grappig en en een billy heb ik niet. Nooit gehad.
Wel kasten vol troep. Die heb ik nog steeds.
Apart! Een kleine capuccino, da’s toch gewoon een cortado of noisette zoals de Fransen zeggen (een espresso avec un petit gout du lait)? Spreekt zo’n meiske van de fastfood eens de waarheid, is het weer niet goed. Blup.
Un petit café ca suffit.
de cedille laat op zich wachten helaas.
Hmm, heerlijk, zo’n lekkere koffie met een cedille erbij.
Humpiedumpie
Wandelend door het park zie ik het jonge dwergteckeltje al van enige afstand mijn richting op lopen. Aan de lijn bij een oudere dame komt hij me kwispelend tegemoet. De aaifactor van de pup is zo groot dat ik automatisch neerhurk om hem te begroeten.
„Wat een humpiedumpie!”, stel ik in de richting van zijn bazin enthousiast vast.
„Nee,” antwoordt de dame met een droeve zucht, „die is dus dood. Dit is Pukkie, zijn opvolger.”
Peter van Oort
Humpty Dumpty sat on a wall,
Humpty Dumpty had a great fall.
All the king’s horses, and all the king’s men,
Couldn’t put Humpty together again.
Een vermakelijke reactie van deze oudere dame. Jammer dat Peter het nodig vond het voorval op te leuken met een quasi-literaire beschouwing over het wandelen, vol met jaren-vijftig jargon en dito zinswendingen. Eindoordeel (helaas, het had meer verdiend): een drie min (schrijve 3-).
Plattegrond van het park in kwestie:
„Nee,” antwoordt de dame met een droeve zucht, „die is dus dood. Dit is Pukkie, zijn opvolger.”
Dit is een van de mooiste zinnen in tijden. Interpunctie klopt ook helemaal. Petje af voor de beschrijver van de droeve zucht.
Herstel: dit zijn twee van de mooiste…etc.
De Cock
Op de afdeling voor de operatiekamers, waar ik klaar lig voor een kleine ingreep, ligt een aantal patiënten. Een oudere dame ligt diep onder haar deken gedoken.
„Mevrouw De Cock?”, checkt de verpleegkundige op het scherm. Om daar nog aan toe te voegen: „Met cee oo cee kaa, lees ik!”
Vanachter het gordijntje naast mijn bed klinkt de stem van een verraste dame. „Ha, ik heet Vledder!”
Ongeloof en hilariteit bij de patiënten en verpleegkundigen. Als het weer stil is doe ik mijn duit in het zakje. „Dan hoop ik niet dat ik het lijk word.”
Mendeltje van Keulen
galgenhumor ?
Tja, dan moet je wel dit weten: “De Cock is een boekenserie van schrijver Appie Baantjer. In elk boek wordt een aantal moorden opgelost door rechercheurs Jurriaan ‘Jurre’ de Cock en Dick Vledder.” (bron: wikidinges). Zojuist opgegoogled, want ik wist dit niet. En heb het ook nimmer gezien. Het grapje van Mendeltje mag er echter zeker wezen. 😀
Jaja, ik ken de Cock en Vledder.
Het ikje zie ik als een goeie mop. Een hele goeie.
Zo, dat is duidelijk, ook vrouwen hebben humor. Vooral die dame diep weg onder de deken (hoe wist de inzendster dat trouwens achter het gordijntje?)
Nogal gevaarlijk om af te sluiten met een eigen grap. Meer iets voor thuis. Evenzogoed, een leuk ikje. Zeker als je iets van Cock en Vledder weet. Wist ik nog niet tot vandaag.
@ Pawi.
Vrouwen en humor, ijzersterke combinatie. (Lach me niet uit)
Ja, ik moet ook regelmatig lachen om vrouwen. 😀
Om of uit-?
Om.
Zou het niet wat aardiger klinken als het gaat om ‘lachen met vrouwen?
Of bedoel je dat inderdaad niet, Apie…
Zaadbommen
Een vriendin appt: „Zaadbommen. Wat vind je van die titel voor mijn boekje?”
Ik weet niet eens dat ze een boekje schrijft, maar als moeder van twee pubers en al 31 jaar voor de klas op een middelbare school heb ik wel een mening: beetje negatief als het over pubers gaat.
Haar reactie: schaterlachende emoji’s en een link naar haar boekje.
Als ik klik, lees ik: „Onkruid bestaat niet; maak de wereld een beetje mooier en zaai wilde bloemen langs openbare wegen.”
Riet Kooiman
@Ilona, zeker niet “uit” 😀 Maar met en om, soms gaat dat samen …
@Riet, wat had je in je hoofd toen je dit stukje ging schrijven? Negatief als het over pubers gaat …? Als wat over pubers gaat? Je dacht dat het boekje over pubers ging? Waarom dan? Zaadbommen voor zo’n onschuldig boekje vind ik zelve niet passen, is een soort van click bait, waarbij de nieuwsgierige lezer per definitie een onbevredigd gevoel aan over houdt.
Mijn eigen ervaring met zaadbommen is…dat ze het niet doen.
Ik bedoel dus die wilde bloemen die je zou krijgen als je zo’n kartonnetje kapot gooit op goede grond, af en toe water geeft en zo. En de zon laat schijnen. Alleen wilde kamille die er al stond wilde wel.
Het was een leuke actie van de bloemenwinkel aan het begin van de Markthal Rotterdam. De tocht en de kou, het teruglopend aantal mensen dat verse bloemen kocht, had ze op dit idee gebracht. Zaadgranaten noemden ze het. Volgend jaar probeer ik het weer.
Testeronbommen doen het natuurlijk wel altijd goed 😉
De ikjes zelf mogen dan vaak niet om over naar huis te schrijven zijn, het aardige van deze rubriek blijft dat ik er wel vaak iets van opsteek. Ook vandaag weer een paar nieuwe woorden geleerd: zaadbommen en -granaten. Overigens gaat het ook mij boven de pet waarom Riet dacht dat het boekje van haar vriendin over pubers ging.
De nobelprijs voor de literatuur lijkt me iets te veel eer voor Bob Dylan, maar zijn songs zijn onsterfelijk
Eens. En als het dan perse een tekstschrijver moest zijn, dan Leonard Cohen. Wie geven we volgend jaar de Nobelprijs voor de Vrede? Goor en Geer? De Rijdende Rechter?
Bob Dylan de Nobelprijs. Tja, nou, komt Ein bischen Friede dan ook ook in aanmerking?
Ik zou pleiten voor Paustovsky. Lees Goudzand, verhalen, dagboeken en brieven, vierde druk aug. 2016
https://nl.wikipedia.org/wiki/Konstantin_Paustovski
Ik denk dat ik het gelezen heb, ga het morgen nakijken.
the voice
Goudzand heb ik niet gelezen, het staat nog gereserveerd bij de bibliotheek. Ik kijk er naar uit.
Bob Dylan had goede teksten maar zijn stem noodde niet tot luisteren..
Ze zouden tegenwoordig beter een Nobelprijs voor de Haat kunnen uitrijken.
Of voor Kut, het toastje brak en nu zit mijn nieuwe broekpak onder de brie en ook nog eens goedkope bedorven brie, je zou het zo camembert kunnen noemen ware het niet dat Bert dan de gordijnen in gejaagd wordt wat dan wel weer een leuk YouTube filmpje oplevert waar de wereld die door draait weer mooie sier mee kan maken, o, nee, dat hoeft niet, ze gebruiken tegenwoordig filmpjes van hun huisknutselaar over een staart die zijn eigen slang pijpt gesproken en nee, het gaat nu eens niet over Eva of Freek de Jonge want die lusten er wel pap van en dat kan ook vlekken.
Of je het wil of niet, het weekeinde staat voor de deur en als er binnenkort oorlog komt, bij ons dan, want verder weg is deze nooit weggeweest, dan hebben we eindelijk iets echts om over te klagen en wat denk je van de literatuur die we na de oorlog kunnen zingen?
Nu moet ik mijn broekpak gaan wassen.
Afrekenen
Mijn moeder is net 82 jaar geworden. Op school was rekenen haar beste vak. Onlangs ging ze naar een winkel om een pedaalemmertje te kopen, plus de bijbehorende plastic zakken. Ze had al uitgerekend wat het bij elkaar ongeveer zou kosten: 9 euro, inclusief de korting.
De dame aan de kassa meldde de prijs: 16,29 euro. Mijn moeder, zeer alert, zei direct: „Dat kan nooit. Ik zal het u even voorrekenen.”
„Oh”, antwoordde de kassadame, „ik zie het al, ik heb per ongeluk de tijd aan u doorgegeven die ook op de kassabon staat.” Om daar zonder blikken of blozen aan toe te voegen: „Dat gebeurde me laatst ook al, maar toen was het wat vroeger.”
Nicole Verwer
haha, dit soort ‘vergissingen’ kun je het beste tegen sluitingstijd maken.
Ja, best grappig voorvalletje. Die moeder en haar voorgeschiedenis heeft met de plot geen malle moer te maken natuurlijk, maar goed de ikjesschrijver gaat voor de Nobelprijs voor de Literatuur.
In dat geval kan ze het beter als songtekst indienen.
Een tien met een griffel en een zoen van de Meester/Juffrouw. Voor oma. En voor het meisje bij Blokker natuurlijk.
😆 Luvienna. Songteksten horen nu ook bij literatuur, voor mij is dat even wennen.
Ik heb eerlijk gezegd nog nooit nagelen wat de Nobelprijscommissie precies onder literatuur verstaat.
Ook niet ze onder Scheikunde, Economie, of Vrede verstaat, trouwens. Die laatste lijkt soms eerder een aanmoedigingsprijs dan een verdiensteprijs.
Vroeger, toen alles nog goed was, gingen ze voor kwaliteit, objectief, niet naar links noch naar rechts. Je sloeg steil achterover van respekt. Tegenwoordig gaan ze idd bij de Vrede voor effectbejag en activisme, dat begon al bij Obama die hem kreeg voordat de goede man goed en wel begonnen was. En bij de Literatuur dachten ze: dat kunnen wij ook, wij willen ook #ophef controversie, belangstelling, beroemd worden. brr icoontje Opnieuw een Instituut terziele (kan zo gauw even niet verzinnen welk ander Instituut ook terziele is, maar die zijn er vast bij bosjes).
Een emmertje zou nu 17,39 euro kosten. Hoe laat sluit de winkel?
Ik lever een teiltje voor de helft van de prijs.
Helaas de Nobelprijscommissie, om het maar eens plat te zeggen, boert op alle fronten achteruit.
Totaal vervreemd van vroegere idealen, meehollend met de actualiteit, geen kritisch vermogen meer bij die club, enkel effectbejag en publiciteit.
Yes they can…
ik kots graag mee in dat teiltje.
Blowing in the wind
De Europese Commissie had de consultatieronde gedegen opgezet. In een grauwe, formele vergaderzaal waren alle lidstaten vertegenwoordigd. Ik zat in de zaal als adviseur, zo’n twaalf jaar geleden.
Het onderwerp was nieuwe wetgeving voor Europees waterbeheer. De landen kregen één voor één spreektijd, waarin ze minutieus hun evaluatie gaven van de beoogde wet.
Naast mij zat een man met een enorme bos haar. Toen de voorzitter hem vroeg wat de positie van Griekenland was, antwoordde hij: „The answer my friend, is blowing in the wind.”
De voorzitter wilde nadere uitleg, maar de Griek legde met gevoel voor drama zijn wijsvinger op zijn lippen.
Voor de volle drie minuten was de hele zaal muisstil.
Willemijn Dicke
Wisten de EC 12 jaar geleden al naar wie de Nobelprijs Literatuur in 2016 zou gaan?
Tjonge.
Ook internationaal was er heftige kritiek.
Absurd' noemde deze krant zijn Nobelprijs in een commentaar.In Fo is misschien een genie geëerd, en een groot kunstenaar, maar geen schrijver. Als er dan een vreemde eend bekroond moest worden’, vervolgde het artikel, `waarom niet Bob Dylan?’Ja, waarom Dylan niet? Het antwoord verwaaide in de wind.
Joyce Roodnat maakte de grap al in 2005.
Dit stukje ging over de rel die ontstond na toekennen van de Prijs aan Dario Fo. Blijkbaar ging Bob Dylan toen ook al over de tong.
Waarom Willemijn zich dit slappe voorvalletje na twaalf jaar nog altijd herinnert, is mijn vraag dan weer. Maar goed, ook daarop zal het antwoord niet komen.
apie, wat een afschuwelijke cover.
Als de grieken zich 12 jaar geleden wat constructiever hadden opgesteld, hadden ze nu wellicht wat minder problemen gehad.
Drie minuten stilte is nogal wat. Probeer het thuis maar eens.
De Haarbos Griek wist niet wat hem overkwam.
Van een Griek kun je geen constructievere opstelling verwachten dan deze, stilte, niemand weet hoe het verder moet, maar blijft wel cirkelen in de weldadige wind.
Hm, mijn collegaatje had even niet opgelet denk ik met die YouTube.
Dit is wel authentiek de enige echte:
Bas
Het kan nooit kwaad om deze song nog een keer te posten en te beluisteren. Het allerbeste met je collegaatje.
Hé, het blog heeft een nieuwe naam! Is Apie nu geheel en al foetsie?
Scherp gezien, Luvienna! Er is sprake van een vriendschappelijke overname. Apie bezint zich nog op zijn toekomst, maar blijft me op de achtergrond gelukkig ondersteunen. Het zal niet meevallen in zijn schoenen te staan. Maar ik heb er zin in, da’s het belangrijkste.
Het maak me nieuwsgierig.
Wordt dit een blijvende BasBlog en treffen we Apie nog af en toe?
Een gerenoveerde Apiedapie?
Of wat?
Enorm spannend.
En zo komt de aap uit de mauw, nee Bas dus.
Mensenkinderen. Er zijn mensen die een transition van de daken afschreeuwen. Dit doet me denken aan een Egyptische, Koptische buikdanseres die danser werd. Maar is het tegenwoordig een appeltje van een ei om van een vrouw een mannetje te maken, slurfje eraan en bobbeltjes weg, en kunnen we harten overzetten. De mythe dat het varkensharten kunnen zijn doet menig jood en moslim van kleur verschieten (he, laat de politiek er nou een buiten mam!) maar een verhuizing vam het hele hebben en houwen van aap rechtstreeks, dus niet via miljoenen jaren durende evolutie, die is nieuw en, ook op het onvoorstelbaar grote internet, van een grootte dat deze het hele heelal in een klap doet schudden. Voorwaar, we mogen blij en trots zijn hiervan getuige te zijn. Bas! Het is me wat.
Ik ga hier nu even stilletjes over mijmeren. En dat nog wel op een zondagavond, de rotste en meest deprimerende uren van de week.
Ach Bertie, wat is blijvend … Ik heb de zaak overgenomen in goede harmonie en heb niet eens hoeven te beloven dat Apie welkom blijft om zijn dingetje te blijven doen, zo hij daar behoefte aan heeft, zo logisch en natuurlijk is dat.
We zien wel, ik ga voorlopig en misschien wel blijvend geheel en al in zijn lijn door, met feuilletons, intro’s (misschien niet wekelijks), oude en nieuwe ikjes, en wat al niet meer zij. Nieuw te verschijnen afleveringen op bestaande feuilletons staan op de rol, te weten die van pawi, mopperark en timmerkont! Stay tuned, op deze zender 😀
@Bassie
Nou, pfiew, je hebt wel wat op je genomen, hoor, met de erfenis van Apiedapie. We (en hij vast ook) houden je met argusogen in de gaten. Tot nu toe gaat het best.
Dank je, ik ben nu bezig met het intro. Nooit geweten wat een werk dat is! 😦
@Zondebokkie, hier een artikel over evolutie die, as we speak, buitenspel is gezet. En dat we er wat van moeten vinden voordat we het gaan toepassen op ongewenste zaken. Of misschien zijn dat gewenste zaken, wie zal het zeggen. Wij dus, met zijn allen, is de bedoeling.
@Bassie, ja, je gaat het werk van mensen soms pas waarderen als je het zelf moet doen.
Laten wij allen hier een les uit trekken!
(hier een zalvend muziekje)
Applaus voor zondegeest, die weergeeft wat we allemaal denken. 😆
Luvienna geeft het recept voor zo’n evolutionaire sprong, maar Bas springt al voordat deze techniek op blogbazen kan worden toegepast.
CRISP, ik probeer al de hele tijd te onthouden waar dat voor staat.
@ Luvienna 19.01u
Wat een grote lap tekst, daar durf ik voorlopig niet aan te beginnen.
En de muziek is je al aangeleverd. Héél erg ontspannend… zzzz
clustered regularly interspaced short palindromic repeats
Zo kan ik het nog eens terugvinden.
Bas is een CRISPR van Apiedapie, met een zwoel muziekje erbij lijkt er niks aan de handio.
Zo. Gelukkig kijkt men tegenwoordig televisie. Onze generatie. Ik niet. Ik luister maar de deprimerende radio. Over sekswerkers. En volgens mij zit er ook een gristen in de studio.
Ik liep vandaag in een wijk waar veel voormalige rijksgenoten wonen, en ik kreeg veel glimlachen. Zoveel dat ik van mijn stukje werd gebracht.
Het kwam door het weer. Want daardoor had ik mijn jas en vestje los, half open. En ik zag het zelf niet, maar mijn partner wel. Je hebt een T-shirt aan met het hoofd van Obama erop. Dat geeft je een zekere uitstraling.
Ja, dacht ik, het zou anders zijn als ik een swastika op mijn T-shirt had gehad natuurlijk. Appeltje eitje, slam bam dunk.
Ik had ooit een collega die heette Bas. Zal nog wel zo zijn. Fidele kerel. Lang. Slank. Zwart haar. Eigenlijk een eikel, zo aardig was ie.
Kon je geen hekel aan hebben. Aan mij wel.
Nou Bascommunity, slaap lekker later, of niet, ik wens iedereen een nachtmerrievrije tijd.
Maandagochtend. Om Zeven uur de vloer dweilen want de koelkast komt tussen half negen en half elf. Brr. En iedereen geboren voor WO2 drukt ons op het hart, heb wel een teiltje bij de hand, dan kun je de vloer dweilen als ze de oude koelkast weghalen. Nou, daar hebben we geen zin an. Das dus nu gebeurt.
Straks het eerste intro onder de naam van Bas van Vuren. Ik moet toch nog steeds aan een sigarenbandjes denken. Bas van Vuren, voor al uw sigaren.
Wel, straks het zweet wegdouchen. En met welwillende welwilligheid in de middag weer even het tabletje openslaan.
🎂
Eerder denk ik aan Elizabeth Bas.
Het lijkt wel een Ikje, zondegeest!
Geen idee. Lekker ding? Of statig? Zoals een mooi schip?
Apiedapie was, sorry IS, soms stout, zal de Bas ook donkere tonen klinken?
Het zweet staat op mijn voorhoofd dus veel slims kan er niet uit, ik weet zelf soms niet meer eens of Bertie nu een vrouwelijk personage is of njet.
Dat is het internet.
Ik ben een zon. Maar wel een heel kleintje. Minizon. Zakformaat.
Verhip, wat een mooi nostalgisch plaatje. Zoete – rokerige – herinneringen aan mijn opa stijgen nu op. Man man man, wat konden ze roken vroeger, en hoe normaal wij dat als kinderen vonden …
Ik herinner me vooral Willem 3-sigaren. Niet zo mooi als Elisabeth.
Willem II, pardon. Ik was al voortgegaan.
Je ziet er goed uit met een sigaar, Luvienna.
Dank je, Bassie. Zonder ook, hoor. 😉