Da’s best wel even nieuws. Dit blog is zojuist – gisteren om precies te zijn – vriendschappelijk overgenomen door mij, Bas van Vuren dus. Apiedapie blijft op de achtergrond betrokken, hij blijft inspireren, het blog technisch beheren en de emails sorteren. Ergens hadden we het misschien kunnen weten. Sinds 26 september zijn de intro’s immers opgeschort geweest “vanwege grote drukte” van de voormalige blogbaas. Jaja … In plaats van deze immens populaire weekaftrappen plaatste onze vriend tot drie keer toe oude kwaliteitsikjes van vroeger. Afkomstig van ene Bas van Vuren. Jaja … Van het een kwam het ander en gisteren, 16 oktober, kondigde de laatstgenoemde (ik dus) aan dat hij de hele zaak had overgenomen. Nou, en dit intro is mijn eerste proeve van bekwaamheid. Ik ben keibenieuwd naar wat jullie er van vinden.
Ik wist niet dat het zoveel werk was trouwens, man man man, alle posts en reacties doorscrollen sinds 19 september
Ik wist niet dat het zoveel werk was trouwens, man man man, alle posts en reacties doorscrollen sinds 19 september, ze beoordelen, zonodig kopiëren en dan weer plakken en in een logische volgorde zetten, zodanig dat er een lekker leesbaar verhaaltje uitrolt, dat ook leesbaar moet zijn voor diegenen die dit blog niet dagelijks hebben gevolgd. En die zijn er een paar *breek me de bek niet open icoontje* als we de bezoekersstatistieken althans mogen geloven. Ik heb vernomen dat die vertrouwelijk moeten blijven en ik committeer me daar natuurlijk aan. Dat heet respect.
Bertie vond het enorm spannend. Zondegeest bewonderde de onderkoelde communicatie rondom de overname. Het is immers “een verhuizing van het hele hebben en houwen van aap rechtstreeks, dus niet via miljoenen jaren durende evolutie, die is nieuw en, ook op het onvoorstelbaar grote internet, van een grootte dat deze het hele heelal in een klap doet schudden. Voorwaar, we mogen blij en trots zijn hiervan getuige te zijn. Bas! Het is me wat.”
Och *bescheiden glimlachicoontje* dat valt allemaal wel mee hoor. En zoals jullie zien ga ik voorlopig en misschien wel blijvend op Apies voet door, inclusief zijn onnavolgbaar taalgebruik, de feuilletons van ook andere lezers, de intro’s (misschien niet wekelijks), oude en nieuwe ikjes, en wat al niet meer zij. En zoals ik gisteren al aankondigde: “Nieuw te verschijnen afleveringen op bestaande feuilletons staan op de rol, te weten die van Pawi, Mopperark en Timmerkont! Stay tuned, op deze zender😀 “
Apie zelve won in de tussentijd doodleuk en op zijn gemakkie een kopje bij Toon van Driels #nlmv cartoontekstwedstrijd op Twitter. En hij mijmerde na de prijsuitreiking melancholisch over de Eregalerij der Hele Groten bij de voormalige Kunstrubriek van een voormalig grootste fan.
Goed, rust even uit alvorens verder te scrollen en luister naar het ontspannen en zalvende muziekje dat ik op verzoek van Luvienna plaatste.
Pawi was weer terug van geweest, zij was immers “een poosje aan het eindpunt van internet, daar waar het gas begint.” Maar Pontius is dus echt al sinds 2 augustus niet meer op het internet gesignaleerd *huiver icoontje* En ook Indra – aan wie we mijn come back te danken hebben (zij was het die mijn lang-vergeten ikjes uit stokouwe NRC’s opdiepte), is al een hele tijd stil, maar dit had zij aangekondigd, dus we blijven hopen op een levensteken van deze kanjer.
De ikjes dan
We gingen eruit vlak voor Prinsjesdag bij het ikje van Elias Rutten, waarin een luidruchtig telefonerende dame in de trein tussen Amsterdam en Utrecht haar complete liefdesleven voorbij liet komen. „We hebben wel samen een drankje of drie gedaan, maar hij zei dat hij niet met mij naar huis wilde …” zei ze. Net op dat moment stapte er een medepassagier op de vrouw af en vroeg haar het gesprek te staken vanwege overlast. “Mokkend verbreekt de vrouw de verbinding” schrijft Elias. “Het is een tijdje stil. Dan klinkt een stem van achteruit de coupé: „Maar hoe liep het nou af?”
“Weet je zeker dat hij dit mag eten?” hoort Jan Blankensteijn zijn zoontje gedempt op de trap vragen. Het is zondagochtend en Jan ligt nog te bedde, herstellende van een grote operatie. “Met een glimlach denk ik aan de lekkernijen die me als ontbijt op bed geserveerd zouden kunnen worden. Maar de voetjes lopen de slaapkamer voorbij. Naar de nieuwe hamster.”
Pawi: “We denken mee met Jan, wat hij geserveerd had kunnen krijgen. Beschuitje met boter en kaas, waarbij de boter de brokken beschuit een beetje bij elkaar houdt, een beker hete thee, iets gemorst over de beschuit, sorry pap, een half glas sinaasappelsap, meer hoef je toch niet? en een hard gekookt ei. De hamster komt er al met al maar bekaaid vanaf met zijn granen en zaden.”
“Testeronbommen doen het natuurlijk wel altijd goed”, schaterde ze.
Een verspreking van een medewerkster van de Starbucks over een “middelmatige cappuccino” terwijl ze medium bedoelde kwam haar op een afkatikje van NRC-lezer prof.dr. Pieter Witteveen te staan. En gelachen dat we hebben …. Het schuim sloeg tegen zijn bril. Een “medium ikje” noemde Mopperkont het gevalletje heel terecht.
Veel hilariteit was er over het ikje van Riet Kooiman die met “Zaadbommen” een echte clickbait voor haar lijfblad scoorde. Het bleek – met dank aan Pawi – te gaan over kartonnetjes met zaad die wilde bloemen moeten opleveren als je ze “kapot gooit op goede grond, af en toe water geeft en zo. En de zon laat schijnen.” In de bloemenwinkel van de Markthal Rotterdam noemen ze het zaadgranaten. De eigen ervaring van Pawi is dat ze het niet doen. “Testeronbommen doen het natuurlijk wel altijd goed”, schaterde ze.
Het eerste ouwe kwaliteitsikje dat Apiedapie van mijzelve publiceerde, heette trouwens “Luxe problemen” (uit 2008) over een tochtje dat ik mocht maken aan boord van het chique zeiljacht van mijn neef. “Dan roept hij mij naar het dek. We kijken samen omhoog naar een enorm schip dat voorbij vaart. De Lionheart, vertelt hij, het schip van Sylvester Stallone. We voelen ons meteen arm en zielig.”
Luvienna: “Tjeetjemineetje, die Bas van Vuren kan schrijven, zeg!” Nou, daar heb ik dan natuurlijk helegaar niks meer aan toe te voegen.
Het tweede ikje uit de oude doos ging over een vliegtuig waarin ik hoog in de lucht door de grond ging. Ik zei iets sarcastisch tegen een KLM-stewardess die ons maar in het Engels bleef aanspreken en de pointe staat zoals het hoort in de laatste zin. “Een wit formulier graag!” zeg ik luid en vervolgens, overdreven articulerend, herhaal ik: “Wit!” Ze staart me aan. Dan realiseer ik me ineens dat ….
In “Ontbijt” doe ik kond van mijn belevenissen op de zaterdagmarkt, gezellig shoppend na eerst een fikse ruzie aan de ontbijttafel. Mijn toenmalige vrouw bestelde een kilo druiven. Terwijl de marktkoopman wegliep om ze te gaan afwegen, kwam een collega van hem vragend overeind. „Horen jullie bij elkaar?” „Nee”, zei ik.
Er werd even gespeculeerd over mijn achtergrond. Klare Taal kwam googelend alleen maar uit op van Vuuren met dubbele u’s, dus daar had ze niks aan. Luvienna dacht dat het om de olijke lachclown Bassie, het maatje van Adriaan ging. *huiver icoontje* Een hele horde killerclowns werd met deze opmerking opgeschrikt, zo bleek later.
Mopperkont ging niet alleen onverstoorbaar door met het plaatsen van de dagelijkse ikjes, maar ook van kwaliteitsmuziekjes, doorgaans uit de klassieke boezemhoek. Zoals deze hieronder van de opening van het Holland Festival 2010, waarin Amel Maher een eerbetoon brengt aan “een van de grootste zangeressen van de twintigste eeuw: Oum Kalthoum.”
“Niks mis mee die Amel”, merkte Apie op, “en dat op de vroege morgen, dat komt wel even binnen zeg. Zijn twee mensen ooit zo dronken van liefde geweest, vraagt ze, in een liedje waarin je de kamelen deinend ziet voortschrijden. Ook de oorbellen mogen er wezen.”
Zondegeest paste op zijn tellen: “29+30+31+30+31+31+30+ja, daar heb je me, wat is het vandaag, zes, zeven, acht oktober? 212+nog wat dagen rook ik niet meer en ik mis het dagelijks en soms vaker. Heeft het leven nog wel zin, zo zonder drank en nicotine. Geen seks. Geen vlees iedere dag, vis te weinig. Fruit om te ontlasten.” Ook hier had Apie zijn woordje paraat. “Hou vol, Zondegeest”, zei hij, “niet roken is goed voor je. Maar een beetje alcohol en keiveel seks moet je er gewoon bij doen, hoor. Dat maakt het makkelijker.”
Nou, dit is mijn eerste intro, het zit erop. Wil jij deze week ook actief gaan meedoen? Ga dan zelf eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Alle afleveringen van deze rubriek zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. En ik wens dat alle levende wezens gelukkig zijn.
Featured image (helemaal hierboven) is genomen door Jakob Owens, filmmaker and photographer from Los Angeles California, who shared it through unsplash.com (thanks, I love it!).
Bas van Vuren, aangenaam 
Vernieuwen in kleine stapjes werkt het best, zo blijkt ook hier maar weer. Bas doet het intro nog niet net zo goed als apiedapie, maar dat zal de plankenkoorts zijn. Het is hoe dan ook een leuk verhaal, fijn om na te lezen.
Blijft de naam apiedapie gehandhaafd vraag ik me af, of wordt het basvanvuren.com? bas.com? indeklapsigaar.com? bijpratenbijbas.com?
Dank je, Pawi. Ik was inderdaad knap zenuwachtig. Maar dat zal met de tijd wel overgaan. Over de naam hebben we nog geen afspraken gemaakt, we doen het stapje voor stapje. Is ook een hele klus, dan moet je een domein gaan overhevelen en zo “huiver icoontje* Noch ik noch Apie hebben daar op dit moment enige zin noch tijd an.
“Indeklapsigaar.com” maakt denk ik weinig kans. Suggesties zijn welkom en wie weet is er wel eentje bij die niet schaterlachend wordt verworpen.
Trouwen
Poedelnaakt staat hij tegen het aanrecht. Hij kijkt me aan. Dan lacht hij en zegt: „Ik wil met je trouwen!”
„Dat kan niet”, antwoord ik. Maar dat is niet wat hij wil horen. Hij wordt boos. En terwijl de tranen over zijn wangen lopen, zegt hij dat hij dan maar weggaat.
In de gang houd ik hem tegen. Ik sla
mijn armen om hem heen en knuffel hem. Tot hij zich van me losmaakt.
„Ja mam”, zegt mijn peuter mokkend. „Zo is het wel genoeg.”
Ilse Geverink
Als apiedapie en Bas van Vuren niet een en dezelfde persoon zijn, vreet ik mijn hoed op.
Mijn idee.
Dank je voor het compliment, Mopperkont! 😀
Qua ikje, da’s eigenlijk een heel goed verhaaltje, zet de lezer prachtig op het verkeerde been, vlot geschreven, die Ilse die komt er wel!
Nou, knap gedaan, hoor Bassie! Je hebt de Apiedapietoon heel goed weten te treffen, bravo! Ga zo door. Vooral met de wekelijkse intro want die werd node gemist.
Nog een vraag: mag jij zomaar Apie’s ava gebruiken? Of heb je die ook overgenomen? En gaat Apie dan gezichtsloos door het internetleven?
Dank je, Luvienna. Ik doe slechts mijn best bescheiden glimlach icoontje
Onderdeel van de overeenkomst is inderdaad dat ik de ava heb overgenomen. Het toeval wil dat die ook erg lijkt, al zeg ik het zelf.
Onder ons gezegd en gezwegen, Apie had al veel eerder zijn eigen gezichie, dat lieve lieve apie, weer kunnen opzetten. Toch? Het paste gewoon niet bij hem!
Hij gaat vanaf gisteren weer gewoon als zichzelf (zie onderstaand) door het leven. Maar veel is hij nog niet gezien, hij doet een Lettermannetje en een Stewartje heb ik de indruk (noot: zowel Jon Stewart als David Letterman hebben zich na het einde van hun respectievelijke shows enige tijd uit het openbare leven teruggetrokken, zij schoren zich nog maar heel zelden, en Letterman heeft zelfs een baard van een meter laten groeien. Einde noot. En haakje). Dit laatste verwacht ik niet van ons aller apie. maar je weet het nooit icoontje
Een echte cliffhanger dit ikje, knap gedaan die laatste twee zinnen.
Mensen hebben mij ook gevraagd naar het moderatiebeleid. Welnu, ik heb het plezier om aan te kondigen dat ik de Schone Lei en Nieuwe Bezem hanteer. Met uitzondering van een hele enge enkeling (de namen en IP-adressen heb ik van Apie op een met tranen doordrenkt papiertje gekregen) is iedereen welkom om zijn zegje te doen; iedereen die een tikkie zijn fatsoen kan houden althans. Ook bij mij zal vieze-ouwe-mannetjeshumor en stalking taboe zijn.
Leuk he? nou gaan we wat beleven icoontje Of niet. En dan is het ook goed en misschien wel beter.
Nou Bas proficiat met je eerste intro, het is net of ik Apie lees, je bent gewoon een natuurtalent waarschijnlijk.
Toch zou je er iets meer van jezelf in kunnen leggen, tenzij jullie een siamese tweeling zijn.
Zie? Dat bedoel ik nou: bescheiden glimlach icoontje – dat is zó Apie!
Nou moe ….
🛐➿➰ 💥
O, foutje. Welkom! Of nee, dat is raar.
Eh, de gages blijven hetzelfde? Of is het niet gebruikelijk na een overname dat er bonussen worden uitgedeeld?
Ik word steeds nieuwsgieriger naar de persoon van Bas van Vuren himself, nergens te vinden, misschien op facebook e.d. maar daar wil ik niet etaleren.
Apie is gekidnapt!!! Dat we dat nog moeten meemaken.
Excuus voor mijn lange afwezigheid, beidewee. Een al te saai verhaal.
Zet de goede werken voort, Bas.
Ik ga mijn best doen, Plopje. Er is dringend behoefte aan een vers grafdicht. Aangenaam!
Nee, KT, die hele BVV (politieke partij?) er is niets over te vinden, ik zoek me de hele dag al suf op New York en liftervaringen maar noppes.
Zweet ervan, maar dat kan ook aan de opwarming van de wereld en ons huis liggen.
Trouwens, ik ben down dankzij de gadgets en mijn oude brein. Heb ik de eerste telefoon met DAB+ radio aan boord en koop ik best wel duur Bluetooth oortje(s) met Mike doet ie het niet. Wel als Mike maar niet als DAB want de hoofdtelefoondraad is ook de antenne. Ik ween.
Vanavond voor de mannen en een enkele vrouw: 15 jaar Johan Derksen op tv.
Om een lang verhaal aan te vullen, APD is natuurlijk aan de haal met een schattig, eloquent en goed gevormd type ( neutraal woord) om even op adem te komen, zoals hij dat ons al jaren voorspiegelt.
Nu is het er dan van gekomen.
De honneurs worden waargenomen door de enigmatische Bas van Vuren, van wie we niks persoonlijks te weten komen.
Laten we hopen dat hij in ieder geval nog een ansichtkaartje stuurt vanuit dat verre oord waar ze wellicht geen internet hebben.
Het leven is een verwarrend gedoetje maar desalniettemin is het wel waard om geleed te worden zoals de waard zijn gasten kust. Waar is de heer met zijn rozen eigenlijk gebleven? Gelukkig is Plopje weer terug. Nu Letterzetter en lummel nog.
Letterzetter is helaas sinds 15 augustus niet meer op het internet gezien. Hij schreef dit stukje …
“Dokter Hartman (what’s in a name) was zeven uur met mij bezig. ’s Nachts om 1 uur kregen mijn vriendin en mijn zoon, die inmiddels ook gearriveerd was, bericht dat ik op de IC lag en dat de operatie achter de rug was. Ze hielden me twee dagen ‘onder water’ op de IC, omdat het hart moest herstellen van de forse ingreep.
– vervolgt – “
… en daarna is het stilgebleven … 😦
Ik mag hopen dat hij er nog is, in dit leven, zo een aardige man.
Plopje weer terug. Hoera en welkom, ik verheug me al op grafgedichten
Of begin je een ander luguber draadje?
fragment uit King Arthur van Purcell, Salzburger Festspiele 2004.
De heren en dames van de kostuumafdeling hebben hun best gedaan! Ook het decor mag er wezen. De zang en muziek horen er niet bij.
Heeft iemand raad? Ja Letterzetter zou het weten…
Omdat ik ooit onder de naam Bergbeken hier heb gereageerd, en nu dit soms doe onder zondegeest moet ik mijzelf dubbel inloggen. Gewoon en daarna staat er omdat: Bergbeken etc…. (dit terwijl ik ook onder TA en iets met boeken heb gereageerd (het is me wat)) … het is geen ramp maar wel omslachtig.
Verloren
Ik zet mijn boodschappen op de band bij de AH en laat per ongeluk mijn pinpas tussen de boodschappen vallen. Voordat ik hem kan oppakken verdwijnt hij in het niets.
De caissière deelt mij mee dat de pas reddeloos verloren is want de monteur komt niet voor een pasje de band demonteren, trouwens ook niet als een biljet van 10 euro verdwijnt zoals gisteren is gebeurd. Ja, AH let op de kleintjes!
Als ik daarna de ING bel om een nieuwe pinpas aan te vragen vindt de medewerker mijn verhaal zo leuk dat hij meedeelt mij de pas gratis op te sturen.
Femke Wallien
Nou, spannend hoor.
En wanneer komt de monteur dan wel? Als er voldoende eurobiljetten opgehapt zijn om de kosten van de monteur met een beetje extra van te betalen? Als de AH-medewerkers zin hebben in een feestje en dat door de band willen laten financieren?
Dat zal toch niet?? Het AH-kind praat waarschijnlijk haar mond voorbij.
Al je WP accounts (en apart die op gravarar.com) deleten, Bert. Allemaal. En dan met een (1) naam en emailadres opnieuw beginnen.
Dus vanaf nu gaan we allemaal de truc ‘Femke’ toepassen als we ons pasje kwijt zijn. Oeps! Daar ging mijn paspoort ook. Of zou de rijksoverheid er minder om kunnen lachen?
By Maurits90 (Own work) [CC BY 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/3.0)%5D, via Wikimedia Commons
Hoe kan zo een oprecht persoon als ik nu weer een Slijmbeursontsteking hebben? Een beurs ontsteking, Allah, maar slijmen, moi? Had ik dat maar meer gedaan dan was ik nu minsiter president of kleine kwal van een kleingeestige partij. Filmpje gezien van neonazi’s die in Leiden een homozebrapad zwart maken? Ik wist niet eens wat het was.
Als het Naffers waren geweest had geert paardenlul allang in de hoogste boom geklommen geweest (waarom komt ie er altijd weer uit) maar nu zijn achterban antihomo is hoor je niets van hem.
Leven is Leiden.
PS, bedankt voor je tip, ga het proberen. Apie had ook altijd goeie tips maar soms gingen die boven mijn haarstukje.
Ach, vergelijk het met de raad die je altijd van een ICT specialist krijgt als je computer of modem of TV box het niet meer doet: zet hem uit, wacht 10 sekonden en dan opnieuw opstarten. Doet het in 30% van de gevallen. Dat zou je bij een auto niet accepteren toch? De vluchtstroken zouden vol staan. Maar de computerindustrie komt overal mee weg. Hoppa!
😆 Leven is Leiden.
Zondegeest raapt hopelijk zijn boeltje bij elkaar en blijft onder ons gezegd en gezwegen nog veel woordgrappen maken.
Een homoze brapad, zo las ik het eerst, zwartverven is een humorlo zeactie.
Ik had er nooit van gehoord, maar ze blijken te bestaan die homo-zebrapaden. Neen, ’t is geen pad voor een homofiele zebra. Het is zelfs geen zebrapad voor homofielen. Het is een zebrapad in de kleuren van de regenboog, waarom ze die hebben gemaakt mag Joost weten. Zal wel een politieke betekenis hebben, dat ze niet over homo’s mogen lopen, of dat je voor een homo moet stoppen. Ik google nog even door ….
Aha, ze benne er in Zwolle, Utrecht, Tilburg en Leiden (update hieronder) om te laten zien dat de stad in kwestie homovriendelijk is. Merrukwaardig. Waarom dan een zebrapad, en niet een mooie welkomvlag aan het begin van de gemeentegrens?
Het fenomeen is in het nieuws (dat Bert zo nauwlettend bijhoudt) omdat het pad in Leiden vernield is, da’s dus een exhomozebrapad als het ware.
Hoe het vernield is dat weet ik niet, want de bijbehorende filmpjes van neonazi’s ga ik zeker niet bekijken. Daarvoor moet je op andere websites zijn.
Ook met het nieuwe beheer gaan we door met die prachtige verhalen van onze sterschrijvers (m/v). Ik begin met Pawi, haar reis door Roemenie, en heb zojuist met plezier het derde deel gepubliceerd. Waar ook al weer? Hie-ier: https://apiedapie.com/2016/08/31/roemenie-reisverhaal/
Die bijbehorende filmpjes ga ik ook niet bekijken.
De docu van infiltranten in de kinderporno, vanavond op de Nederlandse TV, ook niet, uit vrees voor beelden die ik niet wil zien. Misschien later. Moeilijk dilemma.
Ik heb de TV uitgezet en een lekker muziekje opgezet. Zou iedereen vaker moeten doen
pawi
Derde deel met plezier gelezen. Hebben jullie nog veel karpatenkoppen gezien ?
Crematie
Bij thuiskomst in Tilburg, na de crematie van mijn ex-schoonmoeder, staan mijn man en ik nog even op straat met de overbuurman te praten.
„Wat zien jullie er chic uit”, zegt hij. We vertellen dat we net van een uitvaart komen.
„Niet te dichtbij, hoop ik?”, vraagt de buurman.
„In Rotterdam”, antwoordt mijn man.
Pauline Franke
Merkwaardig en mi onjuist gebruik van het voorvoegsel ex. Ze bedoelt ongetwijfeld ‘overleden schoonmoeder’, want ik neem aan dat ze haar niet levend hebben gecremeerd.
Niet dat het er veel toe doet, maar het zou natuurlijk de moeder van Pauline’s vorige man geweest kunnen zijn.
ad hok
zou idd kunnen en die was hopelijk ook al overleden, voordat ze werd gecremeerd.
Daar ga je meestal wel vanuit als je naar een uitvaart gaat.
Lekker griezelen. Ex-schoonmoeder levend de oven in. Dat hoor je niet vaak. Dat het zich in Rotterdam heeft afgespeeld is dan wel weer jammer.
Een filosofische kwestie zie ik ook in dit ikje: is een ex-schoonmoeder dichterbij dan een actuele? En voor wie dan?
Maar wat is de grap over Rotterdam? Zie ik iets over het hoofd?
Mijn ex-schoonmoeder leeft nog, maar ik zou zeker niet met mijn nieuwe echtgenote naar haar crematie gaan. Het is gelukkig hypothetisch, want ik heb geen nieuwe echtgenote, god zij dank.
Bertie, de buurman bedoelde waarschijnlijk of het om een naast of een ver familielid ging.
O, ik dacht aan de uitvaart 😉
Ik zou best naar de crematie of begrafenis van mijn ex-schoonmoeder willen, hoor.
Leest je ex-schoonmoeder mee?
Niet dat ik weet, maar ik bedoel niet dat ik het nu graag zou willen, maar later als het onverhoopt zo ver komt. ’t Is een lief mensje. En ze heeft me zojuist nog een fles Teachers laten bezorgen, ik bedoel maar.
Buienradar
Zalig zondags najaarsweer. Waarschijnlijk de laatste keer dit jaar op het caféterras. Het gesprek een paar tafeltjes verderop valt niet te negeren. Puberdochter tuurt op haar mobiel en stelt vast dat het regent. Vader werpt een blik naar de wolkeloze hemel om, conform de realiteit, tegen te werpen dat het helemaal niet regent.
Puberdochter wijst nog eens naar haar mobiel: „Het staat op Buitenradar.” Vaders lichaamshouding verraadt lichte irritatie. Hij heft zijn handen in de lucht om druppels te voelen. Die vallen niet. Puberdochters blik verlaat nu voor het eerst het telefoonschermpje. „Fuck, ’t is droog. Zie je wel dat ik nieuwe telefoon nodig heb…!”
Henk Schroen
Hahaha! Grappig zelf-gehoord-ikje.
In de digitale NRC is de titel “Telefoon” en de auteur “tijdelijke auteur”. Mij om het even.
Dochter keek ook op de verkeerde site: in plaats van op Buitenradar had ze op Buienradar moeten kijken.
Uit het hedendaagse leven gegrepen noemen we dit ikje.
Ik zelve ken de frustratie maar al te goed als de weather app iets anders zegt dan je buiten ziet. Vorig weekeinde nog, we voeren met een schip op het water, waren opgestapt in dichte mist, in het volle vertrouwen dat de mist binnen een uur zou optrekken, want dat zei “The Weather Channel”, een app met prachtige illustraties en globaal news.
Na twee uren in de dichte mist zitten te turen – waarbij ik mijn gezelschap met regelmatige tussenpozen geruststelde dat de mist nu elk moment zou gaan optrekken – slaakte ik een kreet van afgrijzen. De app liet nu een stralend zonnetje zien, precies daar waar wij waren. De liegbeesten! Na nog een paar uur varen legden we weer aan daar waar wij vertrokken waren. Dat we aanlegden voelden we aan de lichte schok van de boot. We zagen geen hand voor ogen. Huiverend gingen we aan land op zoek naar warme erwtensoep.
Noot: dit is een willekeurige illustratie. Ik was daar niet. Althans niet dit weekend.
Ja, nou zie ik het ook, Luvienna 😆 ! Henk Schroen kan in de leer bij de puberdochter.
Ik kijk ook elke dag naar Buienradar. Om te weten of ik droog over kom bij buitenactiviteiten. Zoals boodschappen doen. Maar ik begin de dag met naar buiten kijken en even op het terras voelen hoe hard het waait.
Ik kijk dagelijks op veel sites maar om deen of dandere reden is Buienradar nog niet in mijn systeem gaan zitten.
Bas,
Wat een prachtige foto boven jouw intro. Al die kerels die zich uitsloven om indruk te maken op de meiden op die vervallen steiger. Aan de begroeiing van de oevers en de uitstraling van het gezelschap te oordelen ergens in een toeristenressort in Thailand gemaakt of zit ik er dan helemaal naast ?
Ik kijk liever op de barometer. Die hangt aan de zonkant.
Mopperkont, de foto komt voorzover ik weet van een gans andere locatie, te weten west USA (Los Angeles of daar in de buurt). Dit uit het hoofdje, ik zoek het op.
Hiero hebben ze een andere manier om het weer in de gaten te houden:
Goedemorgen.
Meurning.
En een goedemiddag erachteraan.
Dank dames. Dank. Ik hoop dat ik vanaf nu altijd zomaar en gemakkelijk ingekrampt, nee ingelogd ben. En ik accepteer ook niets tenzij ik het wel doe en dan om mij moverende redenen en regels.
Nu Brinta en een smoothie van Aardbeien, Tomaten en kom, kom, kommer! Vergeet de olijfolie niet noch het aller, aller belangrijkste: water.
Nu moet ik mij nog steeds inloggen maar vooralsnog maar 1 maal en dat is 1 maal minder ja dat is voorwaar niet zo heel veel verschillend met de oude kooien situatie ach verrek What Gives. Had ik al gemeld dat er dinsdag een lange naald mijn heup inging, een aanval uitvoerend op mijn, nou ja mijn, Slijmbeurs(ontsteking)-van wie is zo een Slijmbeursontsteking? Het slijm en de beurs zijn van mij, kopen?
Nou, het doet nog steeds verdomde pijn, zit je mooi mee opgeschept vlak voor het weekend mat overal in mijn home Town dance events die ik nu niet kan bedansen! Gratis, niet om aan te horen, maar als het voor niets is, onder het Rijksmuseum nog wel. Ik ga dan maar per bus naar een kringloopwinkel, kijken voor een sjaal of geen sjaal.
Met Gristelijke Groete!
MarkRamp
Nou nou, Mark, dat klinkt allemaal Redelijk Rampzalig. 😦 Sterkte ermee!
Nee lieve Luvienna. Das niks, zo een beurs heupje, echt na de laatste jaren stelt dit niets voor. Even wat ongemak. Fijn dat het werkte, de injectie, gratis, iig niet cash en snel, kom daar maar eens in de rest van de wereld. Nee, ik schreef dit VOORAL niet om te klagen, integendeel!
Ik joeg wel te vroeg
Over inloggemak
Dat toch nog blijft voort duren
Ook bij Bas van Vuren
En alvast een goedenavond natuurlijk.
En ook alvast goedemorgen voor morgen.
Meteen alles voor de rest van het jaar en de feestdagen.
Beterschap met die beurse heup Mark en ik wens je veel inloggemak.
Nu kan ik met een gerust hart op pad.
Tot vanavond.
Geveld
Ik lees tijdens het avondeten mijn vrouw een stukje voor uit de column van afgelopen dinsdag van Frits Abrahams waarin hij schrijft over de teloorgang van de lezer, zoals die door Philip Roth in een interview met Michaël Zeeman wordt betreurd. „Elk jaar vallen er een aantal lezers af, als er zeventig overlijden komen er twee voor in de plaats. […] Het virus dat de lezer heeft geveld, is het beeldscherm.”
Onze net zevenjarige dochter luistert mee en omdat het woord lezer veelvuldig wordt genoemd, vraag ik haar of ze weet wat een lezer is. Ja, antwoordt ze onmiddellijk, die heb je toch in Starwars!
Ben Sloot
StarWars, voorgoed verpest. Ik zou het kind gelijk opgeven voor orgaandonatie. Star Trek. Das voor de slimmeriken.
Speaking over hun, hen, zij. Ik heb honger maar ik eet al dagen geen boek. Ik zie dubbel dat scheelt.
Wie heeft er ervaring met een bril tegen depressie? Ik heb een mooi exemplaar gezien maar die is boven de twee100. Nou, zeg maar ongerust drie100 nog wat.
Allez, tijd voor de middagdut.
Nou Ben, laser en lezer verwarren en dat op zevenjarige leeftijd, moet dat in de krant?
Ik kwam zelve deze nog tegen, gedateerd op 20 oktober, ja het is nog altijd een zootje dat ikjesplaatsingsbeleid op de NRC site.
Mondriaan
Ik ben op zoek naar leder in primaire kleuren. Wanneer ik een leerleverancier bel en hem de kleuren toelicht zeg ik: kijk anders even op internet naar schilderijen van Mondriaan, die kunstenaar weet u wel? Waarop hij antwoordt: „Nee die kleuren en die schilder hoef ik niet op te zoeken, ik weet precies welke kleuren je bedoelt want dat zijn dezelfde als in de boeken van Nijntje.”
Geen auteur vermeld!
Ja, die laatste zag ik ook op internet, en die over lezers/lasers staat in de papieren krant vandaag. Merkwaardig. Er is niet gereageerd op mijn vraag naar het ikjes-beleid bij de NRC, dus ze weten het zelluf ook niet.
Het eerste, die over lezer en laser, vind ik benauwend. Liever hoor ik Vader een bijbeltekst voorlezen aan tafel, dan een stukje van de (zelfbenoemd aftakelende) FA. En dan dat overhoren: weet jij wel wat een lezer is, meisje van zeven? Bleh.
Die van die Mondriaan en Nijntje is prachtig. Geen woord teveel. Gedachten over kunst en kunstnijverheid, en hoe het zo heeft kunnen worden, een uitnodigend ikje. Nou die auteur m/v nog!
We zullen het wellicht nooit weten somber icoontje
Tja, en weer staat er een ikje op de site zonder vermelding van de auteur, terwijl “de lezer schrijft” nu juist het wezenskenmerk was van het dingetje. Het kan ze allemaal niet meer zoveel schelen daar bij de NRC, jammer hoor. ’t Is vulling geworden, nee vulling, geen vullis, althans meestal niet. Misschien moet ikzelve maar weer eens iets gaan insturen?
Krant
In de trein op weg naar Rotterdam zit ik de krant te lezen. De bijlage, die ik al uit heb, ligt op het tafeltje voor me. De conducteur controleert m’n kaartje, loopt verder richting tussendeur, maar draait zich dan om.
„Mevrouw?”, vraagt ze. Ik kijk op. „Hebt u die krant al uit?”
Ik knik.
„Mag ik ’m dan hebben?”
Wat verbaasd geef haar de krant. „Dank”, zegt ze. „Die is voor verderop. De voeten staan nu op de grond, maar zodra ik ben verdwenen, staan ze weer op de bank.” Ik kijk haar na.
Met een „alstublieft” legt ze de krant op de stoel tegenover de betreffende passagier. Even later zie ik de voeten weer omhooggaan. Óp de krant.
“Wat verbaasd geef haar de krant” .. vroeger zou de eindredakteur daar een “ik” in hebben gevoegd. Maar zoals gesteld, het kan ze allemaal niet zo veel meer schelen daar; ’t is allemaal teveel werk kennelijk, teveel gedoe, leidt alleen maar af van waar ze verder mee bezig zijn. Het appen en snapchatten en bloggen en tinderen tussendoor. Liefde voor het maken van een krant? Trots op het voor de NRC mogen werken? Nee, da’s er niet meer bij. Pleurter maar op die rotzooi, het vult, wanneer mag ik naar huis, lekker feesten. zucht icoontje
Maar het ikje is een goed (mini-)verhaal.
In mijn ogen maar die staan al wat suffig.
Gute nacht, Freunde…
Es ist Zeit fur mich zu gehen.♫
Slaap ze.
Ik slaap al zzzzzzzz
Het verschil tussen jou, Bas van Vuren, en mij, terugkomend op moeten inloggen en het deleten van e.e.a. is, en je zult wel gelijk terecht opmerken, er is veel meer verschil, en daar heb je gelijk an, maar het verschil op dit gebied is dat jij waarschijnlijk zeker geen vijf tot zes WP accounts hebt gehad en sommige daarvan heel of half hebt verwijderd.
Bovendien werkt zo een Ipad toch anders dan een gewone PC. In mijn vroege pc tijd was een App een gekke Eppie. Nu niet meer.
Plus heb ik WP nooit zo onder mijn vingers gehad als de analoge apparatuur zoals 4tracks en later 68tracks toen ik nog een studio bezat: Studio TenderMess (ja, het was vaak een liefhebbend zooitje, ik mis die tijden meer dan de eraan verbonden huisbazin, mijn echtgenote van het moment. Het waren heerlijke tijden 1994-1998. Ik durf te zweren was er toen YouTube wij de knollen van nu waren geweest, en dat dan weer wel door het technisch vernuft van Edwin het Monster (slechte adem, vrouwen bij de vleet, snap jij het?).
Dus ik doe het voorlopig op de Heer Roozenwater, mag zijn naam nog genoemd?, zijn manier. Eerst de content, dan de omlijstering. Ontluistering, weet ik het, ik kom er nooit.
Zoveel mensen al verloren voor we wel op weg waren. Een vrouw genaamd P, die afhaakte zoals ik haar had voorspelt. Een man die elektronische letters tot een book maakte, hopelijk gelukkig in de liefde en, heel smartig, ook de kok verliet mijn keuken.
Lang stuk, tijd voor het toilet. Onverlet kan ik niet lopen, door het beursje heupje. Dan maar lades inruimen. Ik heb er niet voor niets de laatste maand pak hem beet 35 gekocht. Bij Blokker, Wehkamp en de Action.
Nu staat het licht in het moment. Lampjes kopen, in allerlei staten van zijn en daar nieuwe dingen van maken want vorig jaar, toen de dood mij aangrijnsde dacht ik nog, mocht ik dit overleven, fuck de aarde, ik ga lekker ouderwets licht maken door het hele huis heen, weg tegen de depressies, weg met de spoken.
Een fijn begin van de volgende week voor allen.
Goedemorgen allen, en bvbo in het bijzonder.
Die vrouw die afhaakte, zoals je had voorspeld, die komt nog vaak langs de plek van die mooie foto, je weet wel, zeilbootjes met gestreken zeil, in de mist. Het duo-schrijverschap is in die mist verdwenen, maar het waren spannende tijden.
Gezellig veel lampjes plaatsen, dat schijnt te helpen tegen zwaarmoedigheid, vooral als er nog wat warmte vrijkomt. Goed plan.
Bovenstaande posten komen tamelijk cryptisch over, het is voor mijn tijd geweest. Niettemin ook vanuit mistig Brabant een goede morgen en beterschap voor allerlei.
Ha Bertie, Mark had een nieuw blog, daar zou ik samen met hem een briefwisseling voeren, maar na een paar over en weertjes hielden we ermee op. Weg blog, weg fotootje dat ik had ingezonden.
Niet getreurd. Ik heb hem zelf nog ergens staan. Nee, niet dat blog.
Jammer, briefwisselingen leveren soms mooie resultaten op. Boeken ook.
Heb je ook een andere weblog?
Mark heeft onder diverse namen inderdaad vele blogs gehad, waaronder een paar hele mooie. Hij wist – in de zin van verwijdert – ze helaas, inclusief alle commentaren, regelmatig. In opwellingen van iets. Het is niet anders. Hier blijft alles bestaan. Tot in den eeuwigheid.
Niet schrikken, we hebben een nieuwe lay-out. Heeft een centje gekost, maar ja, het thema was verouderd, kwam nog uit 2014 en werkte niet zo geweldig op mobieltjes. Het is even wennen voor de ouwe hap, maar dat houd je toch. Graag opmerkingen en suggesties, zodat ik die al dan niet schaterlachend kan verwerpen 😀
De feuilletons, da’s het belangrijkste wenpuntje, die staan niet meer helemaal bovenaan de pagina, daar hoef je je niet door te worstelen op zoek naar het intro of de laatste reacties, het gesprek van de dag, maar die moet je nu even gericht opzoeken en aanklikken in het menu.
Overzichtelijker, eenvoudiger, handiger. Maar mooier? Dat zal moeten wennen, inderdaad.
Het is nu net een ‘gewone’ weblog.
Ja die andere was custom made, een bijzonder apart ontwerpje, met keiveel schaven en vijlen van deze en gene. Deze is meer mainstream. Maar gewoon worden we hier nooit! 😀
Nou zeg, da’s ook mooi mopper de mopper icoontje Scoor ik me daar zelf de 100e reactie. Sorry!
Had ik speciaal voor jou vrij gemaakt.. Om je een hart onder de riem te steken, nieuweling zijnde
Echt waar. 😀 😀 😀
Ziet er rustiger uit, deze nieuwe vormgeving. Hopelijk trekt het toch nieuwsgierige Aagjes aan en/of oude reageerders.
Vernieuwing in kleine stapjes, het lukt! Mijn PC was bezet, maar ook op mijn Pad, zag ik de stap die je pas hebt gezet. Beter.
PS direct doorklikken naar de laatste reactie kan nu nog niet…
Ziet er fraai, Bassie. Ik vond de oude absoluut goed maar dit is toch een verbetering.
Dank jullie wel. We evalueren verder …
Als verstokte digibeet ben ik al lang blij dat ik deze site nog kan bereiken en erop reageren.
Verbetering en/of verandering zie ik helaas niet, maar dat kan ook aan mijn visie/visus liggen.
Da’s goed, Klare taal, change you cannot see … 😀
En een muziekje voor het slapen gaan, omdat het goede mensje deze week zoveel jaren geleden overleden is en het volgens mij een lieverd was.