Brigitte Stal schreef vorige week in de NRC over haar mega-avontuur, waarin zij in Turijn in de nok van het Filmmuseum “een klein zwart silhouet” zag fladderen en zich toen bedacht “Batman has returned”. Ja, dat kun je zo hebben. Ad Hok bedacht een variant: “Plotseling valt mijn oog op iets bewegends aan de muur. Het is een spin die zich blijkbaar thuis voelt tussen de filmsterren: Spiderman has returned.” En na niet eens zo lang nadenken toverde hij nog een betere uit zijn hoed: “Ik heb het idee dat er iets beweegt, maar ik zie niets: The Invisible Man has returned.” Dan wil je toch niet achterblijven? Het leek Twitter wel hier op het blog. “Plotseling valt mijn oog op iets bewegends in de koepel. Het is een killerheks op een bezemsteel.” En zo komen we met z’n allen ons leven wel door.
Vroeger kwam je op ideeën als je even niets te doen had. Deed je uitvindingen als je je verveelde. Nu maak je anderen – die je in feite niet eens kent – aan het lachen. Een serie waargebeurde horrorverhalen werd door Ilona opgedist, achtereenvolgens over een zwerm zwarte vliegen onder de luxaflex, een vlieg die zich brandde aan een halogeenspotje in het plafond van de badkamer, en een grote, dikke, zwarte (waarom moet de kleur er nu weer bij?) spin in de gootsteen.
Het deed mij terugverlangen naar de dagen van weleer, toen bijvoorbeeld Luvienna nog een legendarisch ikje geplaatst zag over de dood van een vlieg in de gootsteen. Binnenkort gaan we lekker al die goeie gouwe ikjes herplaatsen en de eer geven die ze en vooral die hun schrijvers (m/v) toekomt.
Hans Steiijn – beginnend gepensioneerde met twee vrienden – reed door Rotterdam Crooswijk en ontdekte daar de regensensor. “Terwijl wij daarover staan te praten voor het verkeerslicht stopt een Rotterdamse dame op een scootertje naast ons. Direct springt het licht op groen, waarop zij roept: „Zo, hebben jullie gespuugd naar de sensor!”” Scherpzinnige Luvienna vroeg zich af fietsers bij zonneschijn extra lang moeten wachten en of die fietspaal er dan Spf30 bijlevert. Pawi werd hierdoor op een idee gebracht: “Dit ikje verleidt alle Rotterdamse fietsers tot het meedragen van een waterpistool, of anders een plantenspuit.” Iemand anders hield het minder netjes en merkte smalend op dat de studenten van het Corps “er vast al tegenaan gepist” hebben. Bij hevige wind of storm valt het ding trouwens om en kun je meteen doorfietsen.
Twee schoorsteenvegende broers, waarvan er eentje ieder jaar “HOEI” in de kachel riep.
Een verder niet vermeldenswaardig ikje van een verder niet noemenswaardige auteur over een paar dakdekkers die hem wijs probeerden te maken dat zijn “pannen zweetten”, bracht een stortvloed aan “Consumentenman doe er wat an” anekdotes los. Die van mij ging weer eens over de gloednieuwe Alfa Romeo die ergens in een Parijse garage drie tot vier maanden zogenaamd “in reparatie” was. En over IT-schandalen bij de overheid, waaronder eentje waar Roel Pieper bij betrokken was, maar waar we het fijne niet meer van wisten noch zin hadden om te googelen. Die van Pawi ging over twee schoorsteenvegende broers, waarvan er eentje ieder jaar “HOEI” in de kachel riep. De CV met oliestook van Klare Taal werd ook al door twee schoorsteenvegende broers bezocht, uit Italië geëmigreerd nog wel. En Mopperkont zag nog zijn vader zitten, elke winteravond, op de grond voor de CV-ketel om met een lange pook de sintels te verwijderen. Ja, kom daar nog eens om, en de autoloze zondag komt ook nooit meer weerom, let maar eens op.
Tot overmaat van ramp overleed Eddy Christiani. Kleine kokette Katinka, Greetje uit de polder, twee emmertjes water halen, als ik tweemaal met mijn fietsbel bel, het was allemaal van zijn hand. Om maar niet te spreken van de elektrische gitaar die hij als eerste in Nederland bespeelde. Moge hij hem in de hemel weer lekker van katoen geven.
Laten we toch eindelijk eens ophouden met die poppenkast, riep Mopperkont uit, maar dat sloeg niet op Eddy. Nee, het ging hem om het Koningshuis, dat weer eens stevig door de mangel ging met een gekke Juul en een geile Bernard die op het paleis minderjarige meisjes in het kruis greep. Zo zien jullie maar weer, er gebeurt een hoop in zo’n week.
Om maar niet te spreken over de publicatie van een nieuwe “Mopperkont in Maleisië”. Dit keer weinig couleur locaal, weinig belevenissen, weinig overpeinzingen, maar destemeer leerzame geschiedenisfeitjes, waaronder over de Oorlog, de Engelsen, en over de Onafhankelijkheid. Wie ook alweer de uitvinder van de fiets was, wilde Pawi nog weten. Zij kreeg geen antwoord. Je kunt niet alles hebben.
En dan moest ook de klok nog een uur worden teruggezet. Het lijkt bij al onze lezers goed gegaan te zijn. Pawi schrok er om precies 02:10 uur voor wakker, en Bertie deed vijf devices handmatig en zag met plezier de elektronica zijn automatische werk doen bij de rest. Ook bij mij lijkt alles goed verlopen te zijn. Dit intro zou het als goed is om precies 13:00 uur verschenen moeten zijn. Zeggen jullie het even hoe laat jullie het gelezen hebben?
Wil jij deze week ook actief aan deze leuke rubriek gaan meedoen? Lekker leren en lol maken? Ga dan eerst eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur dan zelf een ikje in. Of als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier met een fantasie-emailadres. Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Je kunt alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog raadplegen. Aanradertje.
Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com of bij mij zelve: bas.vanvuren@gmail.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.
Featured image (helemaal hierboven): Brommer uit vervlogen tijden, B. van Vuren (c) 2016
Bas van Vuren, aangenaam 
11:59, de tijd vliegt!
Fijn dat je er weer zo’n goed stukje van gemaakt hebt, Bas.
Ik las het – wederom uitstekende, qua kwaliteit en toon niet van die van Apie te onderscheiden, knap hoor! Ga zo door. Waar had ik het over? O ja – intro om 12.29 wintertijd en 13.39 voor wie hardnekkig aan zomertijd vasthoudt. En 08.39 als je in Nuuk zit. Of staat, mag ook. Waar? Nuuk! In Groenland, natuuk.
Kijk eens aan, als ik de site met IE ipv Chrome bekijk, kan ik wel sterretjes zien. Joechei!
He, da’s nou aardig, sterretjes alleen met IE en niet met Chrome kennelijk. Let them come! ❤
Chinees
Indertijd erfde een kennis van mij een antieke broche, in de vorm van een ring met uitgesneden Chinese karakters. Ze poetste het blinkend op en maakte er overal furore mee.
Maar wat zouden die karakters eigenlijk betekenen?
In een paar Chinese restaurants bleef men het antwoord schuldig: „Hihi, weet niet.”
Haar vriend stuurde uiteindelijk een foto van het sieraad naar een docent sinologie. Die kon ons al snel de letterlijke vertaling meedelen.
Er stond: „Geregistreerde prostituee van Shanghai”.
Lily Kloots-Touwen
Ik zie net dat NRC en NRC Next worden samengevoegd tot een en dezelfde krant. Qua ikjes een hele vooruitgang, het was een zootje. Sommige ikjes werden wel in de ene maar niet in de andere editie getoond, en omgekeerd. En ikjes in de NRC Next kregen soms een wat sexier en eenvoudiger te begrijpen eindzin. Ongehoord. Maar waar.
Op het bovenstaande ikje kom ik later misschien terug, want ik moet nu eten.
Mooie intro.
En ja, dat zwart (is geen kleur, maar je kan inderdaad in deze sombere tijden het woord zwart maar beter mijden, anders dan ben je een racist.) moest erbij, want het was nog schemerig in de gootsteen; ledverlichting licht langzaam op, en nog schemeriger in mijn hoofd. En dan schrik je je werkelijk kapot!
Een hooiwagen of glazenwasser is wat lichter en dunner. Daar schrik ik echt niet van.
Maar het was wel een hele grote dikke zwarte spin! Toevallig!
Een halloweenspin, denk ik. Hij was tegen m’n afwasborstel bestand.
Wat kon dat beest rennen en springen… Ik gil niet gauw, maar toen…
Nooit eerder heb ik op de vroege ochtend minutenlang met een afwasborstel woest in een afvoerputje staan slaan… Ook niet op campings.
Het was een halloweenafwasborstelproofspin, dan zit je natuurlijk nooit op campings.
Mijn god, daar ben ik dus goed van afgekomen. Ze zien me aankomen.
Het was de waterstraal die hem uiteindelijk om zeep hielp. Ik dacht nog: laat ik ’t maar niet te heet doen want dat doet gemeen pijn. Maar hij worstelde en kwam steeds weer boven.
Totdat mijn held de keuken inkwam en de hete kraan opende.
Es kijken of ik hier, net zoals bij onze buurman, ook in de spampot blijf hangen, grrrmpf…
Ikje doet me denken aan een t-shirt dat m’n man meenam voor onze zoon uit Japan.
Er stonden twee Japanse karaktertekens op, naast elkaar. Hij heeft zich toen wel laten informeren, maar wat er op stond is me ontgaan.
Mijn zoon legde aan een schoolvriend uit uit wat het betekende.
Welnee joh, zei die, wees met z’n vinger van het ene karakter naar het andere en zei: Ho-mo.
Zucht… eerst overlezen:
Niet onze zoon komt uit Japan, maar het t-shirt.
Over en uit.
Wat doet verschrikkelijk lelijke buikschuiver boven dit verhaal? Een zündapp C8. Kon je geen Kreidler vinden? Of de mooiste brommer ooit, een Puch?
Grinnik driewerf.
1) Ikje dus, en dan nog wel van ene Kloots. Met zelfspot, dat zal Mopperkont deugd doen.
2) Dan om Ilona en haar heroische gevecht met die spin. Laat Marianne Thieme of dichterbij huis Luvienna dit maar niet lezen … Om de Ho-mo luid schaterend gelachen, zelfs zonder icoontje.
3) En Lummel, ja je hebt helegaar gelijk, ik was vroeger meer van de Kreidler, hoewel ik er nooit een bezeten heb. Ik koos uiteindelijk toen puntje bij paaltje kwam voor een Peugeot tien-versnellingen racefiets.
Maar ik heb me voorgenomen om bij het intro regelmatig een recent eigengemaakt plaatje te plaatsen, liefst van het weekend zelve. En dit weekend kwam ik al flanerend ergens op een zonnige boulevard een “Zundapp Show” tegen. Ze hadden ook oldtimers, die plaatjes bewaar ik nog even.
Maar hier is een stoere Puch uit 1935, van het net geplukt, da’s dan toch nog wat:
This photograph was taken by Dnalor_01 and released under the license(s) stated below. You are free to use it for any purpose as long as you credit the author, the Source (Wikimedia Commons) and the license (CC-BY-SA 3.0) close to the image.
Let vooral ook even op waar hij het ding geparkeerd heeft …
De week is weer goed begonnen met dit intro en weet je wat? Het liken lukte. Of met een gelukte like? Hoe dan ook, de laptop werkte mee. Deze keer zie ik geen sterretjes.
Het ikje is wel aardig maar zo voorspelbaar.
De Zundapp is wèl mooi, Lummel. Ik heb zoete herinneringen aan dit merk. ♥
waar istie gebleven?
Ilona: geen aanhanger van ‘leven en laten leven’?
@ Lummel. De brommer? Ligt al lang op de schroothoop, met memories en al.
Ik dacht wat lummel dacht. En we dachten niet aan de brommer 😀
Prima intro Bas, hoe bevalt het je eigenlijk al die besognes elke maandag?
Ilona, leuk dat je je hier weer eens laat zien met dat gruwelijke verhaal over die spin die letterlijk met een afwaskwast en kraan onschadelijk werd gemaakt.
Geen mooi begin van de dag. Ik zou hetzelfde hebben gedaan of gillend hulp inroepen.
Ik ben trouwens benieuwd wat Luvienna ervan denkt, dat zal ons weer duidelijk worden wanneer haar ikjes hier weer eens worden gepubliceerd.
Leuk ikje over die Chinese broche, hoe diplomatiek die hi, hi Chinese restauranthouders reageren, prachtige pointe was het antwoord van die geraadpleegde Sinoloog.
Correctie! Ik zie nu dat lummel een plaatje probeerde te plaatsen, met tinypic (no pun intended, we hebben het niet over het vriendje). Want wat weten wij daar nou van? Maar dat plaatje is dus verdwenen, ook ik kan het niet terugtoveren. snif icoontje
Dank je, Klare taal. Het bevalt me prima. Het is meer de zondag dan de maandag die door de weekoverzichten wordt beinvloed. Maar het is een prettig werkje. Geleidelijk ga ik wat extra eigen accentjes laten zien. Door over mijn weekend te praten met foto’s en zo OMG icoontje!
Best aardig Ikje, maar het is nauwelijks origineel want het stikt van de verhalen over tattoos die in Chinese karakters ‘eeuwige liefde’ oid moeten betekenen, maar waar dan altijd ‘sambal bij’, ‘groentensoep in de aanbieding’ of ‘hier niet plassen’ blijkt te staan.
@Ilona. Het prachtstuk over die spin was ik kwijt, zojuist vond ik het terug in de prullenbak. Driewerf sorry.
Hoewel ik niet bang ben van/voor spinnen weet ik wel wat je bedoelt met dat rennen, ik zie het voor me. Dat je hem eigenhandig de afvoer wist te krijgen is een heldendaad die terecht door je held is afgemaakt. ☻
@ Bas en Lummel, met zoete herinneringen loop ik niet te koop. ☺
Luvienna,
Ik ken jouw ideëen over het lot van spinnen en alle andere levende wezens en waardeer die alleszins, dus ik hoop dat je mijn commentaar op de spin van Ilona mij niet euvel duidt.
Nee hoor, Klare taal, ik neem je niets kwalijk.
Luvienna schreef:
oktober 31, 2016 om 18:20
Ilona: geen aanhanger van ‘leven en laten leven’?
Je vraagt het aan mij, vraag het de spin
Ilona, dat wil ik wel maar de spin is niet meer. En daarbij: de spin stond je toch niet naar het leven?
Blouse
Het is zaterdagmiddag en ik bevind mij in een kledingwinkel. Een aantal mannen zit rond de leestafel met hun hoofden in de krant. Vlakbij die tafel staat een kledingrekje met prachtige blouses.
Mijn vrouw en ik discussiëren over een prijzig exemplaar met heel veel decoratieve gaatjes. Een lezende man luistert mee. Ik kijk naar hem en zeg gekscherend: „Wat vindt u, meneer, 179 euro en er zitten heel veel gaten in.”
De man glimlacht en antwoordt: „Kan je nagaan wat-ie kost zonder die gaten.”
Mieke Kerkhof
Mieke kan zich beter beperken tot ziekenhuis-ikjes. Wat een flauwe anekdote.
Mieke is weer bezig. Dit keer met een Ikje dat het met de clou van een ‘olijke kwinkslag’ moet hebben.
Bediscussieert Mieke nou de prijs of de gaatjes? Voor het eerste verdient ze teveel, voor het tweede is ze niet jong genoeg.
Ikjes die een eigen grap voor het voetlicht brengen, die kunnen we net zo goed overslaan. Of ze nou uit de spreekkamer of uit de kleedkamer komen.
Een ikje uit de kietel-me-even-dan-lach-ik-ook categorie.
Hebben we hier trouwens al eens aandacht besteed aan dit artikel over Mieke? Het is ruim twee jaar geleden gepubliceerd, maar ik zie het voor het eerst: https://www.nrc.nl/nieuws/2014/03/15/voor-mij-was-een-kind-niet-weggelegd-1356369-a1234313
Wijze en sympathieke vrouw, lijkt me. Mooi opgeschreven ook door Rinske Koelewijn. “ze ruikt naar gewassen lakens”, prachtig.
Nee, dat artikel kende ik niet. Maar ik ben dan ook geen NRC-lezer (meer).
Een sympathieke vrouw, lijkt mij ook. Een familiemens dus. Dank aan Ad Hok voor de link. Mooi artikel, Rinske is wat teleurgesteld dat het boekje weer in de tas verdwijnt.
Sommige rotzakken kunnen soms goeie ikjes schrijven, lieve schatten kunnen het soms ook, maar geen van beide kunnen het altijd.
Ja, zo is het eigenlijk best een schatje. Onzeker, zelfspot. Waarom komt dat dan niet uit haar ikjes naar voren? Enfin, ik ga vanaf nu wat milder over haar doen. Wie weet schrijft ze me ooit een brief.
Hulde aan Rinske Koelewijn, een fraai geschreven portretje. En hulde aan de NRC-fotograaf voor benedenstaande foto van la Kerkhof.
Maar het ikje van heden, oei oei oei wat een belegen mopje.
En inmiddels hebben we eindelijk het mooie brommertje van lummel volledig bewerkt voor publicatie. Hier komt ie (hoop ik):
Mooie foto van Mieke en boeiend interview van Rinske, ik had het destijds in de krant gelezen.
Enkele jaren daarvoor stond er ook een artikel in de NRC met dezelfde titel: voor mij was een kind niet weggelegd, ik heb destijds een poging gedaan om het aan APD door te sturen, maar dat was niet gelukt helaas.
Dat ging over de keuze van haar beroep, het gezin waaruit ze kwam, haar relatie etc.
Misschien kan Ad Hok dat terugvinden en doorlinken, als digitaal begaafd expert op dit gebied.
Het was een spookbrommertje, het bleef verdwijnen, maar nu staat hij er dan in volle glorie te pronken, tegen de schutting. Man man man … je krijgt toch zo zin om ermee weg te scheuren, lekker hoog stuurtje, en hopla, een mooie meid achterop, die haar handen lekker in je zakken steekt en zich tegen je aandrukt in de bochten.
Dit is recenter:
https://www.nrc.nl/nieuws/2015/10/12/de-dokter-krijgt-de-schuld-1545575-a168984
En dan dit nog:
http://www.jbz.nl/Publicaties/101533/Mieke-Kerkhof—Gynaecoloog
Overigens een kwestie van simpel Googelen, hoor.
ad, je bent bedankt
Aks je meer wilt lezen van Jannetje Koelewijn dan kan ik ‘de hemel bestaat niet’ (2011) van harte aanbevelen.
En we hebben beeld!
Die Puch…. daar zat je toch niet lekker achterop. Zo ongemakkelijk.
Ad, dank je wel hoor.
Jannetje is de zus van Rinske. Allebei schrijven ze voor NRC.
Klusjesman
Onlangs hadden we in ons appartement op de derde etage last van een lekkende douchebak. Gelukkig kwam er snel een sympathieke klusjesman langs om de boel te verhelpen.
Hij onderzocht eerst grondig de voegen en lag weldra languit op de kletsnatte vloer om de situatie onder de douchebak te bekijken.
Terwijl hij de bak inspecteerde zei hij: „Ik moet wel zo door naar de volgende klus, jullie buren op de tweede hebben een lekkage.”
Emilie van Wijnbergen en Florine Segers
Grappig en spannend, zo’n tafereeltje van twee vrouwen met een sympathieke klusjesman languit in de douche. Samen hebben ze vervolgens de pen vastgehouden. Wat is het toch een mooi fenomeen, dat ikjesgebeuren. Moge het nog maar lang bestaan.
Ik heb de indruk, dat de laatste zin van dit wijtje, waarin de clou was verstopt, is weggevallen.
Hahaha mopperkont! Welke zin had jij in gedachten?
pawi
Wij hebben al zijn natte kleren in de droogtrommel gestopt en zijn gereedschap veilig opgeborgen.
@mopperkont! 😀
@ mopperkont! 😀
“dus dit wordt een vluggertje, de buren beneden kunnen niet wachten”
pawi
Een vluggertje ? Dan ken je Emilie en Florine nog niet.
Waren de Palestijnen de voorlopers van IS ?
MK, voor hetzelfde geld kun je de Islam zo benoemen.
Inflatie
Het is goed weer, en na een snelle lunch in de kantoorkantine ga ik een frisse neus halen. Even naar het vlakbij gelegen winkelcentrum om te pinnen.
Ik tap mijn flappen uit de automaat van het kleine bankkantoor, en ga de hoek om. En daar zit meteen een bedelaar. Met een omgekeerde hoed voor zich op de grond, maar ook een kartonnen bord. En daarop: ‘Alleen papiergeld.’
Alco Wiersma
De bedelaar had zeker een baard?
Grappige observatie van Alco.
De volgende stap is natuurlijk: u kunt hier alleen pinnen. Met het apparaatje in de hoed.
Mijn eerste gedachte was, dat de bedelaar een presse=papier nodig had. Helaas wordt in het ikje niet duidelijk of hij zoiets al had. En een frisseneushaler heeft niet zomaar een steen op zak.
IK weet waar die man zit. Ik wilde hem laatst wat geven maar de armoedzaaier had niet terug van tweehonderdvijftig.
Ik weet ook waar die man zit. Ik kon gelukkig contactloos betalen. Geen luizen, geen vlooien.
Mopperkonts zwerver had niet terug van tweehonderdvijftig …. maar er bestaan geen bankbiljetten van tweeehondervijftig……
De zwerver had niet terug van een biljet vantweehondvijftig? Dat biljet bestaat dus niet.
Geen van de beide geachte reageerders kan het woord 250 fatsoenlijk schrijven 😀
Ach, heerlijke nostalgie, wat was het prettig om deze jongens door de vingers te laten glijden …
Vooral autohandelaren en lorrenboeren hadden ze in hun dikke portemonnees.
O jee, dat maakt meteen een rare herinnering los….
Ga je gang. We zitten klaar.
Ik kreeg er een in handen. Omdat het zo mooi was kocht ik er een klein geldkistje voor en legde daar het biljet in, het paste precies. Trots dat ik was, een heuse minisafe met inhoud.
De zaterdag erna was er geld nodig. Gezinsdingen, club- en zakgeld en zo.
Met smart haalde ik het kistje tevoorschijn, stak de sleutel erin en, verdorie, kreeg het niet open. Man, zoons en dochters – die me allemaal uitlachten- ook niet.
Toen het eindelijk lukte zaten we met dat biljet, het moest gewisseld. Lukte nergens, banken en postkantoor dicht.
Zaten we met 250 gulden en konden er niets mee doen.
Pondje noten
Het is rond zes uur, maar bij de afdeling ‘noten’ in de biologische supermarkt is geen personeel te bekennen. Een medewerker die ik om hulp vraag, zegt op licht verwijtende toon „Ze zijn aan het eten, dat moet óók kunnen.”
Ik heb alle begrip en wacht. Juist als ik overweeg de noten dan maar van m’n lijstje te schrappen, ontwaar ik iemand. Op mijn vraag „een pond gemengde ongezouten noten, graag” kijken een paar ogen mij vol onbegrip aan. „Een pond, hoeveel is dat?” Ik zeg dat een pond net zoveel is als 500 gram, wat gelijk is aan een halve kilo. Het antwoord komt snel en moet de onkunde verklaren „Ik val hier alleen maar in, ik sta bij de groenten.”
Joke Moerbeek
Ja je maakt wat mee bij de middenstand.
Oei. Joke laat zich in de kaarten kijken. Ze denkt zelf begripvol te wachten, maar uit alles wat ze schrijft blijkt dat ze zich overal aan ergert.
Geen personeel te bekennen, licht verwijtende toon, vol onbegrip, omstandig uitleggen wat een pond is, de onkunde…
Mooi verhaal van Bertie trouwens. Met zijn allen het geldkistje open wringen, het mooie blaadje geld vinden, en er dan niks mee kunnen. Alleen bewonderen.
Dat Nederlandse papiergeld was zoveel mooier. Ontwerper Ootje Oxenaar? Of heb ik het mis?
Het was prachtig, dat Nederlandse geld. Snif.
Mooi briefje dat vijftig gulden biljet, prachtig , mooi om weg te geven aan je kinderen en andere mensen die het nodig zouden kunnen hebben.
Een schilderijtje en tevens een royaal gebaar aan iedereen, niks vergeleken met die nieuwe vage briefjes van generlei waarde die grijs en grauw als vodden rond dolen.
@ Pawi, ik kon er niet mee lachen, trots als ik was op mijn grote spaargeld. Nu moest ik het besteden.☻
@Bas, het prachtigst was het bezit ervan 🙂
We weten allen dat roken is het nieuwe zitten, zitten is het nieuwe staan, staan zegt immer op je benen staan
Dat klinkt naar meer klare taal, Klare taal. Ik pieker me suf.
Omdat het pijpenstelen regent, raining cats and dogs, regnet Katzen und Hunde, plaats ik maar het ikje van gisteren:
Verdwaald in de tijd
Onlangs ging ik (89) op weg om een verdwaalde duif van mij op te halen. Op geleide van mijn TomTom (‘Truus’) vorder ik gestaag. Maar vlak voor ik ben waar ik moet zijn, zwijgt Truus in alle talen.
Ik rijd op een smalle geasfalteerde weg, die overgaat in een zandweggetje dat overgaat in een pad.
Plotseling besef ik dat ik mij op een uitgebreide begraafplaats bevind. Uiteindelijk rijd ik mij klem tussen de zerken. Een stukje verderop zie ik een bladblazende tuinverzorger staan.
„Hallo”, zeg ik, „ik ben verdwaald.”
Hij kijkt mij onderzoekend aan, dan zegt hij: „Ja… ik zag uw auto wel rijden, maar het is uw tijd nog niet.”
Blij met dit deskundig oordeel en zijn aanwijzingen volgend verlaat ik dit hiernamaals.
Gerard A. Mink van der Molen
Zou de verdwaalde duif zich verstopt hebben achter de bladblazer?
Nou die Gerard kan schrijven! Ik heb de indruk dat het wat meer woordjes geworden zijn dan eigenlijk bij een ikje mogen, maar dat duid ik hem niet euvel.
Gerard heeft kennelijk nog een oude TomTom, Truus kan ik althans niet vinden, wel een heleboel andere stemmen, waaronder die van BN’ers.
http://www.navigatiestemmen.nl/contents/nl/d1_navigatiestemmen_tomtom.html
(zelf heb ik “Ons Prinsesje”, oftewel Maxima, inmiddels onze Koningin, zij spreekt Nederlands met een heerlijk Argentijns accent, vooral de rrrotonde is een grrrooot feest).
Ook die is inmiddels uit de shop verdwenen: https://www.tomtom.com/nl_nl/drive/maps-services/shop/navigation-voices/
Klare Taal, wordt het een verhaal?
Nee Bertie, dit kan niet op tegen jouw mooie briefje!
Trouwens, geen slechte prestatie van een 89-jarige van der Molen ( bestaan nog ) die met zijn automobiel op het kerkhof belandt en dan ook nog ongeschonden aan de dood ontsnapt.
Die tuinman doet me denken aan de dood in Ispahan.
Kosinsky zou zoiets kunnen zeggen.
De van der Molens geven niet snel op en gaan gewoon door.
Zo gaat dat in die familie, weet niet wie dat ikje heeft geschreven uit de nog bestaande tak van NRC lezers.
Niet alleen Bosschenaren zoals KT zouden de biografie van Elisabeth Leijnse over Cecile en Elsa, de strijdbare freules, genomineerd voor de Libris geschiedenisprijs 2016 moeten lezen.
Eerder schrijft reactant Klare Taal, iets over wie hier zoal welkom is.
Op zich is dat geen onaardige gedachte.
Wat ze jammer genoeg niet over het voetlicht brengt is dat bijvoorbeeld het werk van W.F. Hermans Nooit meer slapen, door ’n reactant werd aangegrepen om duidelijk te maken, dat zeker zo’n W. F Hermans hier voor geen letter welkom is.
’n Verhaaltjes om uw fantasie en onderbuikgevoelens die u krijgt van Dracula, waarvan je afvraagt wat mag dit voor toegevoegde waarde hebben, kijk dat kan weer wel.
Kijk, als je je daar wel bij voelt, moet je hier zijn.
Op ’n bankje gaan zitten , weg dromen.
Als dat jouw wereld is , is het hier schitterend.
Ha Mopperkont, ze heeft hem al gewonnen, die Libris geschiedenis prijs. Lovend besproken door Ileen Montijn, “leest weldadig” zegt ze.
Ik ben halverwege.
pawi
Ik heb dat gemist, maar geheel eens met de keuze van de jury.
Na dit boek zul je ook geinteresseerd zijn in ‘ het grote zwijgen’ van Erik Menkveld, roman over Mathijs Vermeulen, de minnaar van Cecile en de echtgenoort van haar dochter.
pawi
foutje: de minnaar van Elsa
Dank voor je tip, mopperkont. Minnaars van moeders die daarna met de dochter trouwen, daar heb ik een broertje dood aan.
Na dit boek van Leijnse ga ik lekker verder met de biografie over Hadrianus, over wie vrijwel niets bekend is, maar wiens leven toch met allerlei misschiens, hetzouzokunnenzijn, hetmoetwelzogegaanzijn, beschreven is door een echte historicus, Anthony Everitt. De roman van Yourcenar lees ik daarna. Kortom: genoeg te lezen.
Je zou er haast nooit meer door willen slapen 😉
pawi,
Lees vooral Yourcenar een klassieker formidable sans pareil!
Dank voor de tip Klare, ze was een goede schrijfster. Ik ken haar maar weet niet meer ven welk boek. Ze had er vrij veel.
Bertie, enkele tips:
Memoires d’ Hadrien
Les yeux ouverts
Hermeneutisch zwart
Tnx again, ik zoek er naar.
En dat was de honderdste! Gefeliciteerd Bertie.
Je houdt het lepeltje nog even tegoed tot volgende week als er weer een intro verschijnt. Heden gaat het niet meer lukken snif
Gans
Na de voorstelling raak ik in gesprek met oud-voetbalscheidsrechter Peter Gans, die tussen 1975 en 1983 zowel eredivisie- als internationale wedstrijden floot.
Inmiddels 81 jaar vertelt hij met pretogen over de voorbije dagen in de sport. In die acht seizoenen trok hij slechts één keer rood. „Je loste alles op met een enkel woord of een geintje.”
Tijdens een thuiswedstrijd van Feyenoord maakte Willem van Hanegem hem duidelijk dat hij het niet eens was met zijn leiding: „Zeg Gans, als je zo blijft fluiten, haal je de Kerst niet.”
Steef Vooren
Na de voorstelling ging ik meteen naar huis. Verdomme, weer geen stof voor een ikje.
En welke voorstelling dan??
Vetrelt die beeste man al 81 jaar lang met pretoogjes over de voorbije sportdagen? Ik zou na er een jaar al zere ogen van krijgen.
RESPÈK!
beeste = beste
En geen intro deze week? 😭😭😭
Ach jee, en ‘Vertrelt’ = ‘Vertelt’ 🙄
Neen Luvienna, ik wil geen haastwerk afleveren. Live with it, het is beter zo.
Een ik-heb-het-van-horen-zeggen-tje. Maar wat zei van Hanegem nou precies?: http://www.nieuws030.nl/hist030rie/heden-verleden-zes-trainers-bij-fc-utrecht-halen-de-kerst-niet/
Haha! Zo zie je maar, niets blijft verborgen.
Not on my watch 😉
Bas
Als je het perse wilt weten, dat was de spectaculaire en gewaagde voorstelling van De Fliegende Holländer van Wagner in de Vlaamse opera in Antwerpen afgelopen vrijdag. Ik zat op de eerste rij en links naast mij zat een ouder echtpaar. Na het laatste slotakkoord barstte het publiek uit in een overweldigend en langdurig applaus. Het oudere echtpaar naast mij verroerde echter geen vin en liet het applaus stoicijns over zich heen komen. Ik had de neiging om tegen hen te zeggen: ” klappen of er vallen klappen”.
Tja die zaten over een ikje te prakkizeren
Jammer, geen intro of keekopdeweek. Gelukkig heb ik net de cursus “omgaan met teleurstellingen” gevolgd. Hakken over de sloot, maar geslaagd.
Het ikje is iets voor insiders, denk ik. Voetballiefhebbers van het eerste uur. Dus ik kijk even de andere kant op.
Vreemd stel, mopperkont. Misschien zaten ze nog volop in de betovering?
Of misschien waren ze in slaap gevallen?
Misschien waren ze dood? huiver ixiontje
Zou kunnen, Bassie, maar dat maakt het schrijven van een Ikje er niet makkelijker op.
@Bas
komt goed uit, dat nieuwe lepeltje. Het vorige is haast versleten.
BvV 15;13 😆
Misschien waren ze doof? Maar waarom gingen ze dan naar de opera?
O misschien wachtten ze op het allerlaatste slotakkoord, en hadden mopperkont en de rest van de zaal niet door dat er nog eentje kwam.
Het lepeltje is eigenlijk geen gebruiksvoorwerp, Bertie, maar om op de schoorsteen te zetten.
Moet ik me een schoorsteen aanschaffen voor 1 lepeltje?
Diezelfde schoorsteen als waar de sok aan hangt?
@Bertie: Niet voor 1 lepeltje; dit is al de 2e en wie weet hoeveel er nog volgen. Een schoorsteen waard!
Ik zal er over nadenken. Om te beginnen zoek ik een mooie sok uit.
Een goed begin is het halve werk. 🙂
Dacht ik ook. En omdat mijn sokken meestal een paar vormen heb ik nu 2 halve werken. Schoorsteenwiskunde.
Bitterbal
Koopzondag, en het lijkt wel voorjaar. Met mijn zusje uit Amsterdam strijk ik, na het shoppen, neer op het terrasje aan de Nieuwe Rijn waar ze de lekkerste bitterballen van Leiden serveren. Die bestellen we, met witte wijn.
De jonge bierdrinker aan het tafeltje naast ons ziet hoe gretig die twee oma’s op de snack aanvallen en vraagt in het Engels hoe die dingen heten. Ik bied hem er een aan. Hij proeft voorzichtig, geeft ons gelijk. Einde contact. Als hij opstapt, krijgen we een vriendelijk knikje.
Een kwartier later wil ik afrekenen. Dat hoeft niet meer. Onze buurman heeft dat al gedaan, hoor ik van de barman.
Els Olden
Evenmin als de dames wist ik hoe die dingen in het engels heten. Translate bracht uitkomst: croquette.
Die komma na Koopzondag, hoort dat wel ?
Ha mopperkont. Ja dat is tegenwoordig juist.
Het hoeft niet meer zo te zijn dat een komma wordt gecombineerd met een voegwoord. En een komma weggelaten wordt als het voegwoord ‘en’wordt gebruikt.
Nu gaat het om de leesbaarheid en daar waar een pauze wordt verwacht in een zin.
Die zondag kon niet meer stuk. Nice guy. Goed geschreven.
Bitterbal wordt op vertalen.nu vertaald als bahmani. Nederlands – Engels, op andere sites staat bahmani voor Nederlands – Deens, – Zweeds en – Frans.
Spreek dat maar eens op zijn Engels uit, bahmani. Met rollende r’s worden het misschien alsnog bitterballen.
Ragout Kügelchen?
Bitterballen zijn bitterballen, in welke taal dan ook. Spaghetti wordt toch ook niet vertaald? Of hot dog?
Helemaal mee eens, Ad Hok. Net als stroopwafels en krentenbollen!
Aaah, wat een lief Ikje! En een lieve jonge bierdrinker.
Koopzondag, en het lijkt wel voorjaar. Met mijn zusje uit Amsterdam strijk ik, na het shoppen, neer op het terrasje aan de Nieuwe Rijn waar ze de lekkerste bitterballen van Leiden serveren. Die bestellen we, met witte wijn.
De jonge bierdrinker aan het tafeltje naast ons ziet hoe gretig die twee oma’s op de snack aanvallen en vraagt in het Engels hoe die dingen heten. Ik bied hem er een aan. Hij proeft voorzichtig, geeft ons gelijk. Einde contact. Als hij opstapt, krijgen we een vriendelijk knikje.
Een kwartier later wil ik afrekenen. Dat hoeft niet meer. Onze buurman heeft dat al gedaan, hoor ik van de barman.
Thuisgekomen merk ik pas dat mijn portemonnee weg is.
Nulkunst
De kunsthandelaar leidt me langs schilderijtjes van Breitner, Sluijters en Van Dongen. Niet helemaal mijn smaak, leg ik uit. „Ik ben opgegroeid tussen de Jan Schoonhovens. Mijn ouders waren dol op de Nul-kunstenaars.”
Vanuit een ooghoek zie ik de echtgenote van de kunsthandelaar knikken. Met een lach zegt ze: „Heel herkenbaar. Zo was het vroeger bij ons thuis ook: nul kunst aan de muur.”
Dorothea Hupsch
Mopperkont, jij hebt toch wel een streepje voor bij de digitale NRC. Bij mij staat nu dat ikje over bitterballen.
Grappig en vilein ikje. Tenzij de echtgenote van de kunsthandelaar een naïef typetje is.
En Dorothea: hup! Smaak kan je zelf ontwikkelen, je ouders geven alleen een eerste zetje.
pawi
Bij mij staan de bitterballen ook op de site van NRC, maar ik haal het ikje uit de digitale krant.
pawi, heb jij misschien NRC next?
Ik las vandaag in de NRC digitale editie dit een beetje blase en snobbisch ikje, helemaal in overeenstemming met de algehele sfeer van bepaalde kunsthandels.
Ik vond het overigens wel geestig en ad rem niks aan de muur of een ‘saaie’ van Nul-kunstenaar Jan Schoonhoven.
Doe mij maar een Sluyters of Van Dongen, hoewel ik daar niet mee ben opgegroeid!
Hehe, eindelijk ben ik eruit. Voor de digitale krant moet je inloggen. Dacht altijd dat dat automatisch gebeurde. Eens kijken of dat een verrijking is. Vermoedelijk wel.
Clinton
Vanuit mijn huis zag ik door het raam mijn buurvrouw haar voordeur uit lopen. Wij wonen vlak bij Boston, in Massachusetts, de meest links-liberale staat in de Verenigde Staten. In deze buurt heeft bijna 90 procent voor Clinton gestemd.
Als enige in de straat heeft zij – volstrekt ten overvloede – in haar keurige tuin plakkaten staan die een keuze voor Clinton aanprijzen.
Vertwijfeld liep ze naar haar plakkaten en keek ernaar, als een ouder die weemoedig en onopgemerkt naar haar kind kijkt. Eerst schoof ze met haar voet nog wat herfstbladeren van het paadje af. Toen ging ze weer naar binnen.
Thomer Gil
de schrijver heet Gil.
Het zou pas echt een bijzonder ikje zijn geweest als de plakkaten de buurvrouw wel zouden hebben opgemerkt. Nu is het niet meer dan wat quasi-poetische mooischrijverij.
En de clou is… ?
Ik had toch minstens een beschrijving verwacht van een besmuikte onttakeling van de borden waarna buuf wegsluipt met de borden met de tekst naar beneden onder de arm.
Literair proefje?
Dan vind ik deze toch beter, ook al istie van gisteren:
Doorrijden
Je bent doorgereden. Zijn schoolrugzak zag er topzwaar uit en toen de linker schouderband afgleed slingerde de jongen een beetje. Hij had net de regendruppels op zijn bril weggeveegd met zijn mouw. Jij slalomde bellend door de fietsers alsof het pionnen waren op een virtueel parcours. Toen je hem raakte toeterde je nog even om de jongen te vertellen dat het een klootzak was en dat die uit had moeten kijken. Zijn kin schraapte toen alleen al over het asfalt dus ik ben bang dat hij je advies niet meer heeft gehoord. Je ging zo snel op je mooie scooter. Misschien is het een geruststelling voor je om te weten dat de jongen met bril nog sorry heeft gezegd.
Marloes ten Ham
Die Marloes heeft zich lekker kwaad gemaakt. Gelukkig heeft ze het zo aan de wereld kunnen laten weten.
Niet alleen in de politiek is het oorlog van een tegen allen.
Treurig, maar dit gebeurt elke dag wel ergens, mooi dat Marloes dit in de krant kan melden.
Dienen die ikjes nog ergens voor.
Gisteren hot item in de krant: te veel fietsers, scooters en bejaarde snelfietsers op de fietspaden met als advies: maak een snelweg voor fietsers.
Die brede bakfiets, waarin 3 of 4 kinderen zitten, wordt aangetrapt door een hooggehakte moeder die haar kinderen hier in de straat naar de kinderopvang brengt en het hele verkeer belemmert, levensgevaarlijk maar zeer modieus, dat dan weer wel.
Hier zien we de bakfietsen niet veel. Gelukkig maar, het zijn lastige dingen en niet alleen op een fietspad.
Fietspaden zouden wel eens aangepast mogen worden gezien de veelheid van voertuigen. Van scootmobiels tot skeelers en van alles daar tussenin. En wij 🙂
MK verklaar je nader? Een tegen allen, heb je het dan over DT.
Mest
Na aankomst van een intercontinentale vlucht op Schiphol liep ik naar de uitgang. Bij de schuifdeuren liep een jonge – buitenlandse – vrouw.
De deuren gingen automatisch open en buiten wachtte haar Nederlandse vriend.
Een stevige penetrante mestgeur waaide de hal binnen. Enigszins ontsteld riep ze naar haar vriend:
„Does the whole of Holland smell like this?”
Sjaak Eversteijn
Nou en gelachen dat we hebben. De hele aankomsthal lag plat en brulde in koor: dat moet in de NRC!
pawi
Ja, dat was de gedachtengang. De hufters slaan hun slag.
typisch gevalletje van mestbevuiling.
Hieruit blijkt maar weer dat we in NL en gigantisch mestoverschot hebben. Zo jagen we alle buitenlandse dames het land uit.
“No no no darling, it is just me” zei de vriend terwijl hij de laatste spetters van zijn jasje veegde.
“No darling” zei hij met een rood gezicht, “I’m just happy to see you”
😀
Het moet in Eindhoven Airport zijn geweest.
Was het geen aflevering van “Boer zoekt vrouw” ?
Sympathieke zanger die Cohen, maar geef mij maar Purcell
of Haendel. Uit Acis and Galatea,het duet ‘as steals the morn upon night’
Volgens mij zit er een luchtje aan dit verhaal. Normaal gesproken staat men op Schiphol binnen in de Aankomsthal, en niet buiten, op aankomende reizigers te wachten. Bij het opengaan van de deuren kan hooguit de geur van Burger King je tegemoetkomen.
Scherp. Ad. Ik weet ook niet waar dit precies gebeurd zou moeten zijn. De enige plaats waar je met de buitenwereld in contact staat, waar iets naar binnen kan waaien is het grote plein waar je ook het NS station hebt, de Hemaworsten, de bloemen- en ballonnenwinkel. Maar daar heb je draaideuren. We zullen het nooit weten denk ik.
Uit de digitale editie van vandaag, die ik nu pas, na jaren, heb ontdekt. Voor u, van uw domme blondje.
Lee Towers in het ziekenhuis
Ik ben interventiecardioloog. Een asgrauwe patiënt met een acuut hartinfarct werd door de ambulancebroeders naar de hartkatheterisatiekamer gebracht voor een spoed-dotterprocedure.
Een van onze verpleegkundigen liep naast de brancard mee terwijl hij zijn mobiel tegen het oor van de patiënt hield.
„Wat doe je nou?”, vroeg ik verbaasd. „Lee Towers!”, was het antwoord.
Ik dacht aan You never walk alone, bij wijze van verlichting. Sympathiek gebaar, maar niet gebruikelijk.
Toen ik mij aan de patiënt voorstelde maakte ik het karakteristieke elleboog-gebaar van de zanger, om nog wat meer van de spanning weg te nemen. Mijnheer gaf geen sjoege.
„Wat doe jij nou?”, vroeg dezelfde verpleegkundige.
“Lee Towers!”, zei ik.
Hoongelach.
“Litouws, niet Lee Towers! Meneer is Litouwer…”
Ferdinand Kiemeneij
Een akelig geforceerd kijk mij ’s lollig zijn ikje. Maar goed, de Sinterklaasoptocht is vredig verlopen, dus laten we blij zijn vandaag met het nieuws.
Grappig ikje, waarbij opvalt dat een interventiecardioloog goed op de hoogte is van Lee Towers zijn gebaren. Wist ik niet, tot nu.
Sinterklaas werd ingehaald in Maassluis, dat is hier vlakbij. We hoorden regelmatig een ronkende politiehelikopter.
Ik ging dit keer niet naar het feestje, niet vanwege die poortjes, maar omdat de doelgroep allang uithuizig is.
Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat we met zijn allen zongen.
Sinterklaasje kom maar binnen met je [piep]
want we zitten allemaal even recht!
Wie weet heeft U nog even tijd
voordat U weer naar Spanje rijdt
etc.
“En gooit dan wat lekkers, in d’een of andere hoek.”
“Koekoek!” riepen wij er steeds achteraan.
Waar de juf dan pisnijdig om werd.
Meer intocht van politie dan van de Sint daar in Maassluis, hier kan het nog even dat mooie feest.
Amsterdam heeft ook al de toon gezet.
Voor het eerst in mijn expatleven met schaamte in plaats van met vertedering naar gekeken.
En we kunnen er niets mee….
En terecht inderdaad.
Volgens mij vindt zelfs Mopperkont dit mooi. Zelve kan ik dit nog altijd niet zonder een brok in de keel horen.
Nooit van gehoord maar een voortreffelijke zangeres (mooi vibrato) en aan de songs van Leonard Cohen kun je je natuurlijk nooit een buil vallen.
Dit zegt wikipedia over haar en deze plaat:
“Bird on the Wire, 2007
Batalla’s 2007 tribute to Cohen, titled “Bird on the Wire” (also nominated for a Grammy), was embraced by diehard Cohen fans and critics alike. Sing Out magazine’s Michael Tearson wrote: “Beautifully conceived and executed, Bird on the Wire is a rewarding listening experience I find myself returning to frequently. It is every bit the equal of Jennifer Warnes’ classic Cohen tribute album Famous Blue Raincoat. For those uninitiated to the glories of the songs of Leonard Cohen this is a wonderful introduction. For the rest of us it is simply heavenly.”
En zoals de kenner inmiddels kan zien … er staat een nieuw introotje klaar. Morgenmiddag om 13:00 uur op deze site! Populisten aller landen, u hoort nog van ons. Da’s de titel. En het gaat over Trump (ja natuurlijk, daar kan ik niet omheen), Sylvana en Zwarte Piet (tja, soms moet dat even), Leonard Cohen met nog een mooi lied uitgevoerd door La Batalla, ikjes, een lepeltje, een brommer, een trouwe fan uit de Filippijnen, en nog meer moois. He, was het maar vast morgenmiddag! En die vogeltjes heb ik zojuist, toen het nog licht was, helemaal zelve gefotografeerd.