Goed, eerst maar even Trump en Zwarte Piet. Nevenstaande foto maakte ik vorige week woensdagmorgen om een uur of negen van mijn TV-scherm, ergens in een hotelkamer in het buitenland. Ik had urenlang verdoofd naar die TV liggen kijken, tot het licht werd, tot de auto’s weer gingen rijden. Ik dacht dat ik in een parallelle wereld was terechtgekomen en ik wilde voor later vastleggen wat ik op dat moment zag: Donald Trump, een xenofobe, leugenachtige zakenman, die vrouwen in het kruis grijpt en daar trots op is, was zojuist tot machtigste man van de planeet gekozen. Kon niet echt gebeurd zijn. Zoals we nu weten kon dat wel en het was nog democratisch ook. Live with it, zeg ik nu. ’t Is democratie. De Amerikanen hebben de leider gekregen die ze verdienen. En misschien valt het mee.
Maar ik ben bang dat de Nederlanders ook de leider gaan krijgen die ze verdienen. Als ik bijvoorbeeld zie wat er op Facebook langskomt over Sylvana, over “de Nederlandse cultuur” die ons zou worden afgenomen alleen maar omdat we de traditionele zwarte pieten een ietsje minder stereotype willen gaan schminken. Als ik de van woede vertrokken koppen van kerels en wijven zie op het journaal, die zich ineens opwerpen als hoeders van een “kinderfeest“, maar over de ruggen van diezelfde kinderen hun eigen antipathie uitleven tegen hun gekleurde landgenoten. Mensen met wie ze het niet eens zijn, moeten dood, of in ieder geval opzouten naar hun eigen land. Welkom in de realiteit van anno 2016.
En wij, de weldenkende en welbespraakte elite, moeten eens gaan beseffen dat we in een bubble leven, een bubble die al een hele tijd aan het barsten is. Het is niet anders. Nu tegen de democratie tekeer gaan, nu gaan zeggen dat we de verkiezingsuitslagen niet accepteren, zoals ik zelfs mijn voormalige held Michael Moore in de hal van de Trump Tower in Manhattan hoorde zeggen, is sneu en zielig. Die reactie hadden we toch van de tokkies verwacht als Hillary gekozen zou zijn? En nu doen we het zelf! Nee dus. Uithuilen en opnieuw beginnen. En vooral aan het weergaloze “when they go low, we go high” van Michelle Obama blijven denken en er nu ook zelf naar leven.
En toen overleed ook Leonard Cohen nog. Een drama, een slag voor de mensheid? Welnee, hij is 82 geworden en was er klaar voor. Zijn gedachtegoed, zijn humor, zijn wijsheid leeft en blijft voortbestaan in tientallen teksten en liederen.
Ik heb hem driemaal zien optreden: in Den Haag, in Parijs en nog niet zo lang geleden in Zürich, van heel dichtbij. Drie optredens die in mijn hoofd en hart zijn gegrift. Interessante jongen, die Bob Dylan, een echt talent, maar echt, die Nobelprijs voor de Literatuur had naar Leonard moeten gaan.
Lezen jullie even mee?
Anthem
The birds they sang
at the break of day
Start again
I heard them say
Don’t dwell on what
has passed away
or what is yet to be.
Ah the wars they will
be fought again
The holy dove
She will be caught again
bought and sold
and bought again
the dove is never free.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That’s how the light gets in.
We asked for signs
the signs were sent:
the birth betrayed
the marriage spent
Yeah the widowhood
of every government —
signs for all to see.
I can’t run no more
with that lawless crowd
while the killers in high places
say their prayers out loud.
But they’ve summoned, they’ve summoned up
a thundercloud
and they’re going to hear from me.
You can add up the parts
But you won’t have the sum
You can strike up the march,
There is no drum
Every heart, every heart
To love will come
But like a refugee.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That’s how the light gets in.
Geen woord Spaans bij toch? “I can’t run no more with that lawless crowd while the killers in high places say their prayers out loud. But they’ve summoned, they’ve summoned up a thundercloud and they’re going to hear from me …” Populisten aller landen, jullie horen nog van ons.
Maar nu: muziek. Er is geen mooier eerbetoon aan dit prachtige lied en zijn tekstdichter (RIP Leonard Norman Cohen, 21 september 1934 – 7 november 2016) ) dan de versie van Perla Batalla en Julie Christensen, kippenvel en het gevoel in een parallelle wereld te zijn als je in de zaal zit. Hier gezongen in het Sydney Opera House [tekst loopt door onder video] Tip: let op de linkerarm van la Batalla, daar haalt ze de kracht uit.
Tja, ben je even twee weken niet op je blog, en dan gebeurt er dus van alles. Want over de ikjes heb ik het nog niet eens gehad. Die komen nu, met zoals altijd aandacht voor vermeldenswaardige reacties van de lezers en reageerders.
De ikjes
Een wel heel erg belegen mopje werd ingediend door Mieke Kerkhof. We kennen haar eigenlijk van de uit-de-spreekkamer-klap-ikjes. Ditmaal ging het over een kleedkamer en over een blouse met gaten en hoeveel die gaten wel niet zouden kosten *hahaha het vermelden verder niet waard icoontje* Onze eigen Pawi zei er dit van: “Ikjes die een eigen grap voor het voetlicht brengen, die kunnen we net zo goed overslaan. Of ze nou uit de spreekkamer of uit de kleedkamer komen.” Ad Hoks wind waaide uit dezelfde hoek: “Een ikje uit de kietel-me-even-dan-lach-ik-ook categorie.” We hadden wel waardering voor Rinske Koelewijn en de NRC-fotograaf voor het fraai geschreven portretje, waaruit la Kerkhof een heel stuk sympathieker naar voren komt dan uit haar ikjes.
Een van damesgeilheid druipend ikje over een klusjesman die languit op de vloer van de badkamer van twee vrouwen ligt en vanuit die positie een snedig mopje debiteert, werd door Mopperkont vakkundig afgemaakt met een passende clou: “Wij hebben al zijn natte kleren in de droogtrommel gestopt en zijn gereedschap veilig opgeborgen.”
Een Carmiggeltje over een bitterbal van Els Olden leidde tot speculaties over hoe die dingen in het buitenlands heten. Croquette, dacht Mopperkont. Bahmani dacht Pawi. Zelf kwam ik met Ragout Kügelchen. Maar Ad Hok had het enige juiste antwoord: “Bitterballen zijn bitterballen, in welke taal dan ook. Spaghetti wordt toch ook niet vertaald? Of hot dog?” En zo is het, anders rot je maar op naar je eigen land.
Intussen won Bertie het felbegeerde lepeltje voor de 100e reactie op de draad. Haar reactie ging over wie ook al weer de Memoires van Hadrien had geschreven (Marguerite Yourcenar) en wat voor boeken van deze schrijfster nog meer aan te raden zijn. Klare taal hielp. Ik wil er nogmaals op wijzen dat het lepeltje geen gebruiksvoorwerp is, maar een kleinood voor op de schoorsteen of in de boekenkast.
Het ikje van Sjaak Eversteijn over een jonge buitenlandse vrouw tussen de schuifdeuren op Schiphol zorgde voor veel hilariteit. Buiten wachtte haar Nederlandse vriend en toen de deuren automatisch openzwaaiden waaide er een penetrante mestgeur de hal binnen. Ontsteld riep het lieve kind naar haar vriend: “Does the whole of Holland smell like this?” Daar stopte het ikje. Maar wij weten dat ikjes een clou moeten hebben. Luvienna: “Hieruit blijkt maar weer dat we in NL een gigantisch mestoverschot hebben. Zo jagen we alle buitenlandse dames het land uit.” Een andere reageerder, van wie de naam in alle bescheidenheid onvermeld zal blijven, suggereerde de volgende pointe voor de vriend: “No darling” zei hij met een rood gezicht, “I’m just happy to see you”
Overig nieuws was er niet veel
De brommer van Lummel werd opgeduikeld, zie voor de context alhier. Bertie liet zich nog altijd niet in de kaart kijken: “Die Puch…. daar zat je toch niet lekker achterop. Zo ongemakkelijk.” En een trouwe fan uit de Filippijnen schreef bewonderend over deze site: “Op ’n bankje gaan zitten, wegdromen. Als dat jouw wereld is, is het hier schitterend.” Nou, daar doe ik het voor.
Wil jij deze week ook actief aan deze leuke rubriek gaan meedoen? Ga dan eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Je kunt alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog raadplegen.
Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com of bij mij zelve: bas.vanvuren@gmail.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.
Bas van Vuren, aangenaam 
K.N.A.P.
Met Trump in de eerste alinea is het moeilijk wegdromen. Iedereen hoopt natuurlijk dat hij wordt teruggefloten. Hij is al terug gekomen op zijn plan Obamacare af te schaffen. De wereld staat op scherp.
Gelukkig is er nog muziek en zijn er nog gedichten.
Soms vraag ik me af waar we ons mee bezig houden. Is er echt niets belangrijkers om in de pers te brengen dat die “zwarte pieten” ? Het is een kinderfeest, maar enkele volwassenen denken daar anders over. En wat ik over Trump denk : de amerikaanse politiek is een reusachtige cartoon geworden. Het kan wel een explosieve cartoon worden, maar dat zien we dan wel weer.
En dan maar meteen het ikje van vandaag. Past wel bij de nieuwe foto. Dankzij MK kan ik het nieuwe ikje nu ook dagelijks vinden.
Dubbel glas
Na jaren in het centrum van de stad te hebben gewoond, bivakkeren we nu in een appartement midden in een bosrijke omgeving. Als energiebesparing laten we dubbel glas aanbrengen.
Drie glaszetters komen de ruiten plaatsen. Een van hen roemt de voordelen van de ingreep: we zullen absoluut veel minder energie gaan verbruiken. Maar dat niet alleen: de geluidsisolatie is minstens zo belangrijk.
Om zich heen kijkend in de bostuin zegt hij bedremmeld: „Maar je hoort hier natuurlijk alleen de vogels…”
Om dapper te vervolgen: „Nou, die ben je dan ook kwijt.”
Jelis van Dolderen
Er is niets zo prettig als de balkondeuren wijd openzetten en dan onthaald worden op getjitter en getjatter. Nee, in de winter doen wij dat niet, maar dan zijn er ook geen vogels, afgezien van de overvliegende rode wouwen, een enkel valkje, wat eksters met hun te lange staarten. En die hoeven we niet te horen, saaie beestjes als het me zijn. Dan snel huiverend naar binnen naar het geknisperknasper van de bescheiden open haard, die je niet ruikt, maar toch echt is. Geen supermaan gezien vanochtend trouwens, maar dat kan aan ons gelegen hebben. We hadden immers alleen oog voor elkaar zwijmel icoontje
Passend ikje in het tijdperk van het nieuwe isolationisme.
Mooie keek op de week Bas.
Maar inhoudelijk was het allemaal minder rooskleurig qua vooruitzicht.
Sinterklaas mag zwarte Piet niet.
Trump aan de macht, ik ben benieuwd wat er wel gaat gebeuren en wat niet.
Hilary heeft verblind door machtswellust haar hand overspeeld.
Mense mense wat een tijden, vol verwachting en hoop.
Grappig ikje van Jelis van Dolderen die alvast een plaatsje in de luwte heeft gevonden,
‘splendid isolation’.
Goeie intro bb, duim op.
Wat Trump betreft, dat is een kwestie van afwachten. Als hij denkt in zijn eentje het klimaat te kunnen beheersen moet hij dat vooral doen.
Met het pietengedoe ben ik niet eens en daar bemoei ik me ook niet mee op een kort logje na.
Het ikje vind ik interessanter, mooi geschreven ook..
ps
Duizendmaal dank voor het lepeltje, de schoorsteen is in aanbouw.☻
Trump krijgt heel veel speelruimte nu zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat een Republikeinse meerderheid heeft. En dat kan een ramp zijn voor het klimaat, de Amerikaanse natuur en de mensen in Amerika die een ander kleurtje dan rose hebben. En vast een hele hoop meer. Die ‘extreme measures’ die hij aankondigt te willen nemen tegen terroristische organisaties als IS, doen me het ergste vrezen.
Wat dan wel aardig is, is dat de spellingchecker van mijn browser een venijnig rood kringeltje onder ‘Trump’ zet. Ook de spellingchecker is tegen Trump.
Verder zoals altijd een prima intro.
Spellingcheckers werkten niet in Amerikaanse stembureaus. Too bad. ☻
Overhemd
Mijn man houdt niet van kleren kopen. Alleen in Amerika heeft hij er lol in. Goede kwaliteit, vindt hij, en lekkere katoen. Lichtblauwe overhemden zijn favoriet. Daarvan kan je er blijkbaar nooit genoeg hebben.
Pas kwam hij terug met een mooi blauw streepje, uit de kledinglijn van Donald Trump. Maar man was niet tevreden, het zweette zo. Merkje gecheckt: het zou 100 procent katoen moeten zijn. Ik vind het vreemd. De stof voelt synthetisch. Nu wil ik het weten ook. De stomerij bevestigt mijn vermoedens: „Minstens voor de helft polyester, mevrouw.” Om eraan toe te voegen: „Niet zo’n betrouwbaar merk.”
Lenneke van der Burg
Nounou, ik dacht, waar gaat die clou heen? Nergens heen dus. Next 😦
Ziet er netjes uit hoor
Bestel deze prachtige kleren alhier: http://www.trump.com/merchandise/signature-collection/
Maar deze pet past niemand vind ik:
Misschien een Amerikaan? ☺
60 miljoen Amerikanen?
Ons allemaal?
Neen. Mij niet in ieder geval.
Met een mooi bontrandje, andere kleur en zonder de naam. Dan valt er over te denken 🙂
De oorwarmers niet te vergeten.
Een bontrandje!! Bertie!!! 😱
Lekker warm toch? Moet het kunstbont zijn? ☻
En hopla, deel 4 van Pawi’s Roemeense reisverhaal staat er op, met keiveel forten en kastelen. Lees het hier
Make America great again, wat kan je daar nou op tegen hebben?
Die pet, daar val je voor, of niet. Ik niet.
De slogan past ons allemaal.
Oeps, gekruiste berichten. Ik weet nu alvast dat de spannende afleveringen na deze volgen.
Of een lekkere fleecesjaal.
Bij de verwarming zitten, geen pet en sjaal nodig ☺
Nu eerst naar Roemenië.
Meevaller
Op de wekelijkse rommelmarkt rond de Noorderkerk in Amsterdam, zegt de ene koopman tegen de andere:
„Jatten ze vandaag bij jou ook zo veel?”
Antwoordt de andere, staand achter een hoog opgetaste kraam:
„Nou, dat valt wel mee. De meesten gooien er rotzooi bíj.”
T.F.A.M. Hoogenboom
Amsterdamse zelfspot, dat mag in de krant.
Hé, da’s een goed idee! Al die spullen die je kwijt wil stiekem op de kraam gooien als de koopman even niet kijkt!
Tja, misschien heb ik dan toch genoeg voeling met het gewone volk. Dit soort grappige opmerkingen heb ik zoveel gehoord. ’t Is gewoon hoe de lager-opgeleide medemensen met elkaar praten de godganse dag. De hogeropgeleiden ook, maar daarover een andere keer. Ook daar zijn ikjes van trouwens. Next, loopt u door, hier was niets te zien, hier was niets om ons over te verbazen, hier was niets dat het waard was om naar de krant te sturen, T.F.A.M.H. Verleidelijke vingeroefening, waar staan die prachtige initialen voor van Team Hoogenboom? Is het wellicht The Fucking Awesome Motherfucker Hoogenboom?
Geinig, ik herinner me ineens een eigen ikje over een rommelmarkt, voor de geinteresseerden, en wie is dat niet op deze site, te vinden op de volgende link.
En hier de basisinformatie over openingstijden en zo van de rommelmarkt in kwestie en nog zo wat keigezellige markten in de Jordaan. Gaan hoor! Je lacht je gek.
Dat was een prachtig Ikje, Bassie!
Dank je bloos icoontje jaja, toen hadden ze nog kwaliteit, niet alleen die van mij hoor … We gaan zoals gezegd een heus ikjesarchief opzetten, met ikjes van reageerders alhier. Het duurt nog even uiteraard. De hele lay-out van deze site gaat op de schop, al naar gelang het weer en de visite tijdens de Kerstdagen.
Keileuk ikje , hoe heerlijk eerlijk kunnen kinderen zijn!
Trouwens grappig die oude commentaren te lezen,Ilona is de enige die ik daar ken.
Ja dat waren nog eens tijden… Volkskrant blog toen nog meen ik. Ook al de nek omgedraaid.
Grappige observatie van de (Roomsche) inzender.
Die marktkooplui hebben hun ogen niet in hun zak, in de Jordaan niet en nergens niet.
Pracht-ikje, Bassie. Behulpzaam zoontje…. 😀
Die van Hoogenboom mag er ook zijn.
Kater
Mijn te vroeg gecastreerde kater is al lang geen echte vent meer. Dat deert hem niet. Met zijn stoere tred en opgeheven kop bakent hij terrein af, charmeert wanneer nodig, en ongewenst bezoek krijgt een hoge rug.
Gisteren vond ik hem quasi-levenloos gekruld op de deurmat. Enkel zijn hartje en ademhaling nog actief, zijn ogen glazig.
Overtuigd van een nakende dood haastte ik me naar de dierenarts. Met trillende stem vroeg ik welke vreselijke ziekte hem tergde.
„Uw kat is in de achillespees gebeten. De wond is miniem. Hij lijdt aan een gekrenkt ego, mevrouw.”
Anne-Sophie Bruylants
Te vroeg gecastreerde, nakende dood, tergde, dat hindert een beetje.
In de achillespees gebeten worden, dat weten we allemaal behalve de dierenarts, is precies in de zwakste plek. Niks geen “gekrenkt ego mevrouw”, de gecastreerde kat is bijna dood. Hij kent zijn klassieken.
Katten-ego’s zijn uitentreuren beschreven, besproken, in moppen verwerkt maar voor de eigenaars blijft het leuk.
Hoe overdrevener de woordkeus hoe grappiger kater’s ik. Denkt ze ☺
Ongepast lollige opmerking van een dierenarts zonder hart.
Mooi, al die kattenfielen, ik ben een totaal- antie-kat , uit hart en ziel.
Graag uw antwoord, met hart en ziel!
Ik zelve ben een prokat, en dan weer antihond, maar ja, dat houd je toch. Honden zijn de laag-opgeleide tokkies in het dierenrijk, katten de hoog-opgeleide intellectuele elite die naar DWDD en Pauw kijkt. Hoppa!
Katten, daar houd ik van. Ook van de honden die we hadden maar die maakten een wat sneuere indruk.
Minder van de goudvissen, guppies, hamsters, cavia’s, kip, konijnen, salamanders/hagedissen, en weetikveel welk gespuis er binnen gebracht werd.
Katten zijn nooit onderdanig, trekken zich van niets en niemand wat aan en zijn altijd mooi.
Misschien wat we zelf wilden zijn?
Helemaal met Bertie eens, maar dat ze “altijd” mooi zijn? Dacht het niet, kijk en huiver ..
Meer van dit moois op: https://www.funnypica.com/top-30-of-most-ugliest-cats-in-the-world/
Even tussen de regels door het ikje van vandaag. Als je al niet droevig was, zoals ik, zou je her hier wel van worden. Hoogste tijd voor Jip zijn dochter om even langs te gaan bij oma. En om haar een Facebook pagina te schenken.
Reis
Mijn dochter van 22 belt haar oma van 90 jaar om te bedanken voor de geldelijke verjaardagsbijdrage en te vertellen over de reis die ze een half jaar gaat maken.
Zegt oma: „Goh, dan zie ik je lange tijd niet, stel dat ik nu dood ga?” Reageert mijn dochter: „Dan kom ik gewoon terug hoor voor de crematie.” Waarop oma antwoordt: „Maar daar heb ik helemaal niks meer aan.”
Jip van der Valk
Ik was niet voor de kat en niet voor de hond. Niet voor de poes ook.
MIJN EERSTE KAT -en meteen de laatste- was een logeerkat. Mijn moeder ging op reis en ik zou de kat in mijn bovenhuis nemen voor een paar weken. Anna heette het beestje, maar ze luisterde niet naar die naam, ze luisterde eigenlijk alleen maar naar het etensbakje als dat gevuld werd. Dat deed ik trouw. En toch vluchtte ze, via luiken, dakgoten, regenpijpen. Nooit zag mijn moeder haar terug, en ik ook niet, ondanks mijn naspeuringen.
ZIJN EERSTE HOND – zeker niet de laatste- was er eentje uit een Frans asiel. Er was meteen een klik tussen hem en die hond. Dat hondje Mina, type Mechelse herder, zou die mijn logeer Anna hebben verjaagd?
Hij beheerde het huis en woonde beneden. Toen ik ging vragen of hij Anna had gezien, en of zijn hond Mina haar misschien had achterna gezeten, ja toen….ja, toen.
Nu ben ik voor de hond. Lieve trouwe metgezel, voelt verdriet aan en troost, is altijd blij je weer te zien, maakt grapjes, ik mag dit niet maar dat nog wel…Loopt voor je uit maar kijkt vaak om, om te zien of je hem nog bijhoudt….
Dat ze de hele wereld hebben moeten afreizen om 30 lelijkerds te vinden zegt voldoende over de schoonheid van het kattendom.
Honden zijn heerlijke lieverds, trouw tot voorbij de dood, houden meer van je dan jij van jezelf.
Katten zijn autonome, vaak hautaine schoonheden. Je moet ze veroveren en dat is maar weinigen gegeven. De liefde van een kat winnen is een genot dat thuishoort bij de hoogst haalbare verrukkingen die er bestaan.
Bij een onmogelijke vraag past een onmogelijk antwoord.
Waarom ben je droevig, Pawi?
Ik heb die controverse tussen honden- en kattenliefhebbers nooit begrepen. Je kunt toch van allebei houden. Hetzelfde geldt voor The Beatles en The Rolling Stones.
Ja leuk zo’n verkapte sociologische duiding in de vraag kat-of hondenliefhebber.
Lompe tokkie of fijnbesnaarde “hoogopgeleide” kattenliefhebber die zijn lieveling overdag loslaat en haar uitwerpselen laat dumpen op een vaste plek bij de buren.
De hond van tokkie wordt meestal in het park uitgelaten op vaste plaatsen of de modale tokkie is voorzien van een speciaal zakje om het ongerief op te vangen.
Ha die Ad, laat Keessie de Gymnasiast kuch het maar niet horen. 😀
Mooi, Klare taal, een hond wordt uitgelaten, een kat losgelaten. That says it all.
De kat bedekt na gedane zaken zijn droge keuteltjes netjes onder een laagje zand. De hond loopt weg van zijn smerige smurrie. Na mij de zondvloed, laat die kinderen maar lekker uitglijden, laat die gore bolus maar lekker dampend stinken op de stoep van een nette winkelstraat.
De kat staat geeuwend op als baasje (of huisgenoot volgens hem) thuiskomt en komt soms wel en soms niet even een kopje ter begroeting geven. De hond staat al een half uur kwijlend tegen de deur te springen en rijdt als een tochtige hengst tegen het been van moe thuiskomend baasje aan. Die niet eens even zijn jas mag ophangen, want hond verwacht dat er onmiddellijk en wel nu aandacht aan hem wordt besteed. Iew, dat gejank en gespring, dat onderdanige gejammer om aandacht van zo’n hond. Nee, geef mij maar de kat, maar dat is nu wel duidelijk. Zo tussen de regels door, denk ik.
Oud Mopje.
Stel, je sluit je geliefde en je hond op in de achterbak van je auto (stel dus ook dat je een auto hebt). Als je na uren de klep opent, wie is er dan blij je weer te zien?
Vermakelijk dit te lezen. De hond-katdiscussie komt nooit aan een end 😀
Ik hield van beiden maar de kat heeft nu eenmaal mijn voorkeur.
Het samenleven van kat en hond was onweerstaanbaar, kan ik iedereen aanbevelen. Zet er ook nog een cavia of hamster tussen en je gaat zelfs op zo’n mormel vallen.
Bas 20:23 Droevig.
Omdat mijn overbuurvrouw dood is. Ik heb al wel over haar verteld, de boerin met een gouden hart, en met negen kinderen, “Nu ben ik alleen” zei ze toen haar man doodviel in de badkamer.
@ Pawi: man en geliefde zouden vechten om me om de hals te vliegen.
Droevig: hier spreekt een grote liefde uit!
Ai hoe droevig. Maar nu zijn ze weer samen, zeggen we dan.
Hemingway-cultus
Na het lezen van wat boeken van Hemingway was me het meesterschap van de schrijver gauw duidelijk. De dweperige en hier en daar kitscherige cult rond Hemingway in de VS omwille van de commercie, ontging me ook niet. Tijdens een fly and drive in Cuba werd duidelijk dat de meesterschrijver ook hier werd ingezet voor commerciële doeleinden.
Iets later, gedurende een paar dagen in Madrid, viel mijn oog onmiddellijk op een groot spandoek boven de ingang van een van de toeristische eetgelegenheden op de Plaza Mayor: „Hemingway did nót eat here.”
Commercieel, maar toch verademend.
Ton Halterit
Hij is leuk.
Mooi ikje.
Gelezen op een spandoek boven de ingang van een toeristische eetgelegenheid op de Plaza Mayor in Madrid: „Hemingway did nót eat here.”
Ja, Ton weet hoe je een leuke oneliner kunt omtoveren tot een ikje, oftewel een lezersanekdote. Vroeger althans. Nu mag alles. De oneliner is leuk natuurlijk. Maar meer iets voor Twitter en dan in de Hok-versie.
Kei leuk Ikje en ADHokje.
Bij nader inzien, bij mijn ouders at ‘ie ook nooit. Presley niet en de paus niet, heel véél mensen niet en mijn eerste vrijer mocht niet eens binnenkomen.
Die van de brommer?
Nee, die werd mijn echtgenoot en mocht mee eten, mee-eten of meeëten
Tja, dan zal ik de zondagsrust maar verstoren. Wel met een heuglijke mededeling. Ook morgen verschijnt er weer een nieuw weekoverzicht, het gaat goed de laatste tijd. Ik heb er zin in! Het gaat over de natuur, dieren, wat ze eten, poepen, of ze lief zijn, tegen je aan springen of boven het dubbele glas uit je kamer in twinkeleren. Morgen, om precies 13:00 uur alhier op dit blog. Komt dat zien!
Ik kom het zien.
Grappig Bertie over die mee-eters.
Gerard Reve sprak vroeger ook heel vaak over mee-eters , en dat was opeens een ‘begrip’ .
Kijk maar eens in de annalen.
Ik kan het niet vinden KT, de stukken die ik tegenkom zijn ellenlang, van essays tot radiogesprekken.
Morgen ben ik wakkerder.
Altijd spannend die laatste minuten voor een (schrijve: 1) uur.