Of men ook netjes kan vloeken, dat was het onderwerp van de dag. Welke dag? Een dag ergens in het verre verleden, toen Joop Braakhekke nog leefde en een heleboel andere mensen ook. Een van die dagen die doorgaans volgen op een weekoverzicht. In dit geval op dat van een paar weken geleden.
Grof vloeken, da’s niet moeilijk. We zien het elke dag. Vul nu zelf in waar jij het elke dag ziet. Maar netjes vloeken, da’s lastiger. Het vereist creativiteit en taalgevoel. Een oom van me placht bijvoorbeeld hartgrondig “fietsenrek” te zeggen terwijl hij eigenlijk “viezerik” bedoelde. Dat laatste mocht hij van zijn moeder, mijn oma, niet zeggen.
Berties moeder was zo vreselijk netjes dat ze het over een “gemoed” (borsten) had, “camisole” (hemd) en “poepje” (wind). De schoonmoeder van Luvienna had het over de “voorbibs”. Bertie zou daar allang blij mee geweest zijn, bij haar thuis heette het betreffende lichaamsdeel gewoon niks.
Ad Hok is wat vrijzinniger, anderen zeggen fantasielozer opgevoed, een “scheet” heette gewoon een “scheet” zo verklaarde hij. Men kent voor dit verschijnsel ook wel de variant dat “iemand zijn poeperdje” heeft gebruikt. Of “wie het het eerst vernemt, heeft ’t achter in ’t hemd” zoals ze bij de Luviennas zeiden, of het curieuze “eerste geruikt, gatje gebruikt” in huize Bertie.
“So Waudan, kreig je een fax uit Darmstadt?”
Het vaste vervolg van deze luchtige handeling werd in huize Van Vuren eufemistisch met “een trui breien” aangeduid. En je kunt deze bezigheid in Duitsland ook met het smerige “ik ga een ei leggen” aankondigen. Ad Hok preciseerde de zaak door te vermelden dat het over een “bruine” trui ging. Luvienna ging daar dik overheen met een citaat van Haagse Harry die tegen zijn Duitse herder placht te zeggen “So Waudan, kreig je een fax uit Darmstadt?” “Stos”, zo gooide Bertie het over een andere boeg, is verbeelding, verwaandheid, inbeelding.
Zo zie je maar weer, je leert elke dag bij op de site “Bas van Vuren, aangenaam”. En da’s hier en dat komt goed uit. Want ik heb net een stukje geschreven, dat je nu gaat lezen. Dan heb ik het tenminste niet voor de kat z’n achterkut gedaan.
“Ik raakte in dat museum in gesprek met een Russin …”
In deze verslagperiode verscheen bijvoorbeeld het achtste en tevens laatste deel van Mopperkonts leerzame fietsverhaal. Hij pedaalde daarin heel Maleisië en Thailand door, stukkie Filipijnen en Indonesië erbij, stopte even in Singapore om een stukje kauwgom van zijn terreinbanden te bikken en zijn avonturen zijn allemaal hier na te lezen. Klik en kijk bijvoorbeeld hoe dit afloopt:
“Ik raakte in dat museum in gesprek met een Russin die met haar vriend liftend een wereldreis maakte. Zij vroeg me of het voor een soloreiziger niet vreselijk ongezellig is om geen reiservaringen te kunnen uitwisselen met een ander. Ik moest dat beamen, maar zei dat dat voor mij geen reden was om thuis te blijven.”
Een rustig en waardig einde, vond Bertie. Ze had het over het hele feuilleton. Een fijne en bevredigende afsluiting van een fraai reisverhaal, vond Luvienna. Prachtig slot van een boeiende fietsreis, zo concludeerde ook Klare taal. En verder veel stil applaus van honderden lezers die het feuilleton blijkens hun klikgedrag vele malen lazen, herlazen en deelden.
Aardige ikjes
Er waren heel aardige ikjes de afgelopen paar weken. Blader vooral rustig even terug, ze zijn dikgedrukt in de reacties te vinden.
Die van Ferry Franssen bijvoorbeeld. Hij fantaseerde een hartstochtelijk liefdesverhaal tot en met het huwelijk en kinderen met een meisje in de trein, waarvan hij het nodig vond te vermelden dat ze van Nederlands-Marokkaanse afkomst was. Ikjes waarin NRC-lezers normaal doen tegen en over allochtonen zijn in. De elite buigt zich welwillend voorover. Nog even en de aalmoezen vliegen uit de vensters van de Aerdenhoutse villa’s. Maar volgens Pawi was Ferrys stukje misschien wel een verkapte contactadvertentie. Zou zomaar eens kunnen. Want mooi en lief en sexy kunnen ze zijn, hoor, die meisjes. Vooral die van Nederlands-Marokkaanse afkomst.
Ook die van Bram van Laarhoven mocht er zijn. Zijn meisje van Nederlands-Marokkaanse komaf? Nee, zijn ikje natuurlijk, lieve begrijpend-lezende lezers (hoi Annie niem!). Met zijn leerlingen uit de brugklas had Bram het de hele week over het afronden van decimale getallen gehad toen plotsklaps op vrijdag zijn oma overleed. Toen hij de klas vertelde dat ze 96 jaar oud was geworden en over een paar weken jarig zou zijn geweest, riep er een snuggerdje dat ze afgerond dus 97 was geworden. In feite dus 100, dacht ik, maar goed, ik ben volwassen.
Cécile de Rijk scoorde met een fraai tijdsgewrichtsikje. Daarin vraagt een dame in de boekenwinkel naar “een boek met iets over succes of succesvol zijn.” Op de vraag van de verkoper of het moet gaan over succesvol werken, koken of leven, antwoordt ze met een zucht: “Ach ja, natuurlijk! Eh…, leven, ja, doe maar succesvol leven dan.”
Letterzetter is back! De wonderbaarlijke opstanding van onze kwaliteitsblogger, die ineens van het internet verdween na een blog of twee over zijn hartproblemen, werd uitbundig gevierd. “Fijn weer eens van je te horen, blijde verrassingsicoon!” zei Klare Taal bijvoorbeeld. Zowel op Letterzetters eigen site als alhier werd immer eerst voorzichtig en gaandeweg verontruster door deze en gene naar zijn welbevinden gevraagd, maar het bleef angstaanjagend stil. Kan ineens gebeuren, dat een blogger er zonder boeh noch bah van tussen springt. Maar gelukkig niet dus. Aan scherpte heeft de goede man in ieder geval niets ingeboet. “Het sneeuwt” riep hij uit. En zo was het. En nog. Lees zijn come back blog alhier.
Mopperkont bleef stug zijn kwaliteitsmuziekjes plaatsen. En niet te vergeten, hij is het die hier tegenwoordig de ikjes verzorgt. Met een enkele uitvaller. Maar het liefst luistert onze vriend toch naar kwelende mannen- en vrouwenstemmen. Zoals eergisteren, toen hij ons verwees naar de radio, waar het Oratorium El Nino van John Adams op werd gedraaid. Het hele ding staat nu op de link. Doe nou maar. Klik erop. Gun het jezelf. Geen afleidende beelden, geen hijgende boezems, geen stressende strijkers, geen uitpuilende ogen. Gewoon lekker luisteren en intussen verder lezen. Of niet en dan is het ook goed.
Kerstverhaaltjes van Bertjens, van harte aanbevolen
Of je gaat elders buurten natuurlijk. Bijvoorbeeld op Bertjens. Een hele serie Kerstverhaaltjes aldaar, de een nog mooier dan de ander.
“Ze ziet hem langs de ruiven lopen; met aandacht geeft hij de konijnen hun portie, strooit wat voor de kippen. Strijkt koerend langs de duiventil. Hij hoeft niets te slachten dit jaar. Noch ervan te eten. Papa zal een vredige kerst hebben.” Bron: Kerstverhaaltje 1.
Of Kerstverhaaltje 2 waar een engeltje dolverliefd omlaag zweeft om ene Bas het hof te maken. Maar aldaar aangekomen … nee, aan spoilers doe ik niet … lees het zelf op de klik onder het tweede woord van de vorige zin. Het nieuwe layout laat de links wat subtieler zien, daarom worden ze weleens gemist. Geeft niet. Vind ik dan weer, gek mannetje dat ik me d’r eentje ben.
En dan te bedenken dat het feestvarken zelve, Bertie, jawel, dit allemaal pas vanavond leest. Want ze had het druk vandaag en een telefoon met een geheim nummer. Maar oh, wat zal ze vanavond na het eten als de afwas aan kant is en ze lekker even achter de pc kruipt *bloosiconen* …
Bij de buren intussen gaat het goed met de beheerders van de moslim dating site, die ongestoord hun gang kunnen gaan, en bij de andere buren is er – oh, hoe origineel – een Reageerder van het Jaar Verkiezing aan de gang. Nog even meestemmen? Google op Heer Rozenwater, zoveel zijn er niet.
Wil jij deze week ook actief aan deze leuke rubriek op deze leuke site gaan meedoen? Ga dan eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die leuke krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Je kunt alle leuke afleveringen van deze rubriek elders op dit blog raadplegen. Vooral een aanrader als je er even tussenuit bent geweest. Zoals Letterzetter, Plopje, Indra en Timmerark of hoe heet die vent ook al weer.
Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com of bij mij zelve: bas.vanvuren@gmail.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.
Bas van Vuren, aangenaam 
We zijn weer op een fijne manier bijgepraat. Maar wat een moeilijke opdracht, voorbeelden verzinnen van netjes vloeken. Het wordt al gauw erg braaf, in de trant van “potjandorie nog aan toe”, “verdorie”.
Er zijn mensen die onwillekeurig vloeken, Gilles de la Tourette’s naam is eraan verbonden. Als die mensen van hun aandoening worden afgeholpen, missen sommigen hun tic zo, dat ze spijt hebben van de ingreep.
Ikzelf hou er ook wel van, van hartgrondig vloeken. Heel zelden, maar niet nooit. Het lucht meer op dan een schietgebedje prevelen. Grover dan “wat een zak” kom ik helaas niet.
Hè heerlijk, weer een bijpraat- en weekintrostukje! Node gemist de afgelopen weken. En wat een fijne samenvatting is het weer; zo is het opnieuw genieten van de eerder genoten stukjes en gebeurtenissen. Twee voor de prijs van één, zeg maar. O, we betalen hier niet, alles is gratis, da’s waar ook. Dank, dank, blogbaas!
Wat dat netjes vloeken aangaat: potvoldubbeltjes is het eerste wat me op dat gebied te binnenschiet. Als er meer schiet, laat ik het weten (tenzij aangeschoten).
O, en die site van Bertie met Kerstverhaaltjes ga ik snel bekijken!
Hm, “wat een zak” … is al bijna standaard Nederlands. Net zoals mijn favoriete stopwoordje “wat een idioten”. En potjandosie en potjandorie, die doen me aan de hoefbeklapper denken. Nee, het echte schelden vindt tegenwoordig plaats vanachter de pc of tablet, op de mobiele telefoon, en zien we vooral op twitter. Pechtold gaf er wat voorbeelden van in zijn rechtzaak, meen ik, en ik herinner me ook een actrice in een praatshow, die even voorlas van haar tijdlijn. Man man man …
Van het weekend viel ik overigens van mijn gemakkelijke stoel (wit leer, mooie designerskussens) toen ik hoorde wat Rutte en Dijsselbloem over Wilders zeiden. Ben het grove taalgebruik onmiddellijk vergeten maar het was weer in de trant van het “pleur op”.
De hoge heren in Den Haag denken kennelijk dat ze door grof in de bek te worden het kiezersvolk van Wilders kunnen inpalmen. Fail. Echt. Ga je zien.
Blijf gewoon jezelf, ga je tegenstander niet nadoen, blijf op de ‘when they go low we go high’ road en je hebt nog een heel klein beetje kans.
De weg van polarisatie, over en weer schelden en verketteren, levert de man nog een tiental zetels op, zodat zelfs de absolute meerderheid in het parlement in zicht komt …
Is het jullie ook opgevallen dat Wilders tegenwoordig al zijn tweets ook in het Engels doet, en dan nog vlekkeloos Engels ook? Vroeger was het krenentommend steenkolen, nu wordt het door professionals gedaan. Hier zit een macht achter, een internationale, wat ik jullie brom. Niet dat ik onder mijn eigen naam op zijn twittermachine kan kijken, want ik ben aldaar geblokt, ben ik best trots op. De kampioen van de vrijheid van meningsuiting wil niet dat ik wat zeg, en zelfs niet dat ik kijk …
Wat een heerlijk lange intro en/of samenvatting van alle gebeurtenissen en gespreks-onderwerpen van de afgelopen tijd.
Ikjes besprekingen, actualiteiten zoals het verlies van onze geestige kok Joop Braakhekke en vooral dat netjes vloeken.
Ik heb ook al verschillende keren op Berties Kerstsite gegluurd, prachtig om in vorm te komen als we volgende week weer naar Andalusie vluchten en vliegen.
Een hartgrondige verwensing als Soo de Juu, zak tabak, zak hooi of gewoon zak kan me wel eens ontvallen.
Haja, ik bloos inderdaad Bas. Zeer veel heel erg bedankt voor de aandacht, voor maar 2 vlugge miniverhaaltjes. ☺
Overigens een mooie lange intro, to the point, prettig leesbaar.
Netjes vloeken werd vroeger gedaan door sommige vaders. Gortvoordommejan, ben je belatafeld. Die dingen.
Even terzijde: Joop Braakhekke was vooral innemend door zijn zelfspot en gezellige manier van keuvelen, hij relativeerde zo zijn kookkunst die op de tweede plaats kwam.
Peter Verstraaten is natuurlijk een enorm gemis in de hele cartoon- spot-literatuurwereld.
Ongeevenaard in zijn schetsen en tekst , vooral de relatie man en vrouw trof hij zo subliem in enkele lijnen.
Vroeger (jazeker) las ik Vrij Nederland en las graag “Agnes” een parodie op de slonzige
niksnut die vooral bij de verkeerde mannen in bed belandde en dan altijd zuchtte: dat nooit meer.
Ja het waren kanjers, ieder in hun eigen metier.
Werkpoging
Ik zit in mijn werkkamer. Mijn zoontje van drie komt binnen en klimt op mijn schoot. Mijn handen proberen door te typen.
Zoonlief maakt vervaarlijke monstergeluiden. Hij pakt mijn gezicht tussen zijn handen en vraagt: „Mamma, wat ben jij?”
„Ik ben een volwassen vrouw met een baan die een theoretisch kader aan het schrijven is”, antwoord ik.
„Oké”, zegt hij, „dan ben ik een olifant.”
Geertje van der Geest
jaja, met een lange snuit.
Eigen grapjes zijn o zo leuk in de werkkamer, maar werken niet als ikje.
Potevermidekeuvandepoepvanblanus. Dat zei mijn opa.
Hosternokke
http://www.omroepzeeland.nl/nieuws/2014-08-01/717830/hosternokke-wat-betekent-dat-eigenlijk#.WE8NLqLhCDc
Herstel:
Potvermidekeuvandebokvanblanus
Geertje heeft vast net zo’n lange neus als haar kind.
Theoretisch kader klinkt ook wel lekker als een nette vloek, dank aan ageertje!
Wat ben je toch een theoretisch kader!
Braakhekke vond ik een onaangename man. Peter van Straaten zal ik ontzettend missen. Hier alvast een passend, stichtelijk plaatje voor de feestdagentijd.
O ja: potverpillepap. Die is nog niet geweest, toch?
Nondejú! Dat is tenminste een echte vloek. Een Brabantse, dat wel.😁
@Mopperkont
Zeeuws is sowieso amper te verstaan 😯
Geen nach zonder Bach
Ja, dat zei zijn vrouw ook, zeiden we dan vroeger op het schoolplein 😀
Dit is overigens wel een heel erg leuke site hoor. De Rebelse Huisvrouw, van harte aanbevolen:
http://www.rebelsehuisvrouw.nl/
Terechte aanbeveling Bas, bedankt.
Herfstreportage
Mijn puberdochter fotografeert graag. Onlangs maakte ze een mooie herfstreportage in het bos. Ze plaatste deze op Facebook en kreeg heel veel positieve reacties.
Eén vriendinnetje vroeg zelfs of haar moeder de foto’s mocht gebruiken voor haar werk. Mijn dochter, gevleid en nieuwsgierig, vroeg: „Wat doet jouw moeder dan?” Waarop haar vriendin antwoordde: „Zij is uitvaartverzorgster.”
Sandra van Marrewijk
Ja, da’s een feit, bij uitvaarten laten we graag natuurplaatjes zien: bomen, herfstbladeren, stranden met verre luchten waarachter wij de hemel veronderstellen, zo gedenken wij van waar wij kwamen en waarheen wij weer gaan in de eeuwigdurende kringloop der natuur.
Grappig ikje. ☺
Over uitvaarten gesproken: In de jongste verhalenbundel van Maarten ’t Hart ‘De Moeder van Ikabod’ staat een kostelijk verhaal over een rouwdienst, getiteld De jonge Amadeus’. Warm aanbevolen voor muziekliefhebbers en ongelovigen.
http://www.volkskrant.nl/recensies/de-moeder-van-ikabod-vertrouwde-situaties-en-thema-s~a4322305/
En dit gedicht uit mijn oude doos wordt nog veelvuldig down geload door troostzoekers.
https://apiedapie.com/2011/04/29/voetstappen-in-het-zand/
@Mopperkont: een knap stukje muziek ☻
De moede van Ikabod ga ik straks bekijken.
@Bas, mooi en diepzinnig. Nagedacht?
Alweer een echt kerststukje.
Aardig ikje van een trotse moeder.
Herfstkleuren horen bij de dood, zeggen ze wel eens. De puberdochter had daar natuurlijk helemaal niet aan gedacht. Hoop ik.
Zou Remco Campert het nieuwe jaar nog halen? Zijn biografie is in de maak, zijn gedichten gaan over de dood. Over de stilte. Over niet meer schrijven.
@mopperkont, Bach bleek na het ontwaken uit de nach ook prima. Dank voor de link.
Was dat met Jan Wolkers ook niet het geval? Ik herinner me dat we opkeken van een van zijn laatste gedichten.
Voor Stephen Hawking ging onlangs ook elke krant en nieuwssite direct op zoek of ze wel een In Memoriam hadden. Hij was in Italië opgenomen in een ziekenhuis. Maar hij bleek er weer monter uit te lopen. Nou ja, lees voor ‘lopen’: ‘rijden’.
@Apie 13.00 Ik niet hoor, ik laat me invriezen (zoals dat populair heet). 🙂 Tenminste, als ik er het geld voor bij elkaar krijg en het niet ergens anders voor nodig heb. Wil je misschien een bijdrage doen? 😉
Luvienna, daar zijn crowd funding sites voor huiver icoontje
Misschien dacht Bertie wel aan deze:
Herfst I (Jan Wolkers)
De stilte van de avond is zó stil
Hoorbaar wordt ’t vallen van het laatste ooft.
De nachten worden koud, de nevel kil
Waarin de wind de bruine blaren rooft
Als straks de zon al in de middag dooft,
De kruinen doodlijk zwart zijn, tegen wil
En dank van ’t warm septemberkleed beroofd,
Worden de volste dromen ijl en stil.
Laten wij daarom van de laatste gloed
Der herfst genieten zonder droefenis
De blaren geel zien worden zonder weemoed.
O, wilde wingerd van geronnen bloed,
Die brandend ons een eeuwig teken is,
Leer ons te leven met eenzelfde gloed.
(Bron: Verzamelde gedichten/De Bezige Bij)
Zou kunnen, dit gedicht heeft ook iets dubbelzinnigs in zich, alleen de laatste zin zou dat misschien weerspreken.
Ik zoek en zoek maar weet niet meer welk gedicht het was, alleen dat we het opmerkelijk vonden en dachten dat hij misschien ziek was en zijn dood zag aankomen.
Hè, weer zo’n lekker ouwerwets introïtus, niet te verwarren met.
Fijne muziek, leuke plaatjes en gedachtenwisselingen. Net als toen, vroeger.
Maar hierendaar wel een beetje luguber… Ik heb liever echte bloemen op m’n
buik dan ijsbloemen, als het zover is. Of ik kies voor warme vlammetjes, maar dan niet van de Vietnamees op de markt.
Netjes vloeken? Wordt al jáááren gedaan, in Kuifje, Sjors, Eppo.
Potvolblomme!
Zou Didi dat ook geroepen hebben toen hij verloren had?
/fluistermode aan
Is Hr Rznwtr met stille trom vertrokken? Hij heeft een eigen blog, pvb!
/fluistermode uit
Nee hoor, ik graaf niet in mijn geheugen maar hoop het gedicht vanzelf tegen te komen, ooit, ergens.
Voor de duidelijkheid: het ‘we’ slaat op een klein leesgroepje dat een paar vriendinnen en ik vormden.
Je hoeft niet te fluisteren, Letterzettertje dat je d’r eentje van me bent.
Roosje is bepaald niet met stille trom vertrokken. Alles is keurig netjes gedocumenteerd, ergens in ouwe posts terug te vinden.
Executive summary: het succes van zijn Kunstrubriek steeg hem naar het hoofd en hij eiste beheerdersrechten op, die mijn voorganger, Apiedapie, hem niet kon geven, vanwege het feit dat dit een WP.com site is en niet een – in eigen beheer en met allerlei plugins op te tuigen – WP org blog. Hij bleef halstarrig eisen dat hij die toegang wel kreeg, zogenaamd om reacties te kunnen wijzigen (zijn eigen reacties neem ik aan). Was dus feitelijk onmogelijk zonder hem volledige toegang tot het hele boeltje te geven, inclusief privegegevens van alle reageerders. Apie vond het ook onnodig, omdat hij in die 1-2 keer per jaar dat er eens een typefoutje gecorrigeerd moest worden, dat vrijwel onmiddellijk maar in ieder geval binnen een paar uur gedienstig voor hem deed. Hij beschouwde zich als Roosjes visboertje en was daar blij en tevreden mee.
Hoewel Apie dit geduldig bleef uitleggen, ging Roos gaandeweg steeds meer uit zijn bol en hij stelde een openbaar ultimatum in. Iedere dag dat Apie in gebreke zou blijven werd bijgehouden, bij een bepaald aantal dagen zou Roos zijn plaatje van de dag op zijn eigen blog publiceren. Geen ramp wat de vorige beheerder betreft, maar wel een vervelende manier van dwingelandij, die de sfeer een beetje verziekte en de lol er af haalde. Er was ook geen poging van Roos om de beheerder per email uit te leggen wat hem bezielde en wat hij nu precies wilde. Het moest via de site, en het moest in een vervelende insinuerende toonzetting. De blogbaas had vast wat te verbergen … dat werk.
Toen Apie vervolgens tien dagen offline was, vanwege een privebezigheid in de zomer, ergens in juli/augustus, ging Heer Rozenwater bovendien ook ikjes plaatsen, DSR paaien, kortom, de hele boel een beetje overnemen. Op dat blog liet hij bovendien reageerders toe die in alle anonimiteit heel vervelende dingen over Apie mochten beweren, het werd zelfs een tikkie uitgelokt, zo was ons aller indruk. Ik zelve las inmiddels op verzoek van Apie wat intensiever mee dan in de afgelopen jaren. Deze handelswijze van Roos druist voor mij volledig tegen de etiquette in van behoorlijk of in ieder geval fatsoenlijk en respectvol blogbeheer.
Ook dat mag natuurlijk, maar Apie liet er na zijn gelouterde ommekomst zijn ongenoegen over blijken. Zo’n behandeling verwacht je immers niet van een v/h trouwste fan, iemand met wie je bovendien in het echte leven een aantal malen genoeglijk een hapje gegeten, en een drankje gedronken hebt. Iemand voor wie je ooit eens uren lang in een donker polder met de auto en een kapotte Tomtom op zoek bent geweest naar het huisje van zijn jarige moeder. Ze hadden een click, zei Apie me ooit. En ja, laten we het daar maar op houden, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Dat was voor de buitenstaander zo klaar als een klontje. En we weten hoe het is, als je denkt een click te hebben met iemand die je in de rug aanvalt dan ben je extra gekwetst. Zeker als je zo’n gevoelig mannetje bent als onze Apie.
Nou, dat was het dus wel zo ongeveer, ik ben vast wat vergeten en het is vast ietwat gekleurd, maar dit is wat ik van de affaire weet, ik ben er zelf niet dagelijks mee bezig. En Apie vertrok na een tijdje met de noorderzon en deed het blog aan mij over. Ik heb al een hele tijd niet meer van hem gehoord maar ben bang dat hij nog altijd ergens in een hoekje stil zit te wenen. Er was ook nog een hele lage stoot onder de gordel, eentje die voor hem het licht echt uitdeed, maar ik weet echt niet meer wat dat was en ik ga er niet naar zoeken.
Naar het eigen blog van Roosje is hier meermalen verwezen, gelinkt en wat dies meer zij. Een korte google op heer rozenwater wordpress levert je zijn blog op, waar hij zijn Kunstrubriek nog altijd vrijwel dagelijks bedrijft. Voor een wat beperkt publiek, en met wat minder leut voorzover ik het kan beoordelen. En natuurlijk zonder de beroemde Eregalerij der Hele Groten voor hetwelk iedereen eigenlijk zijn beste beentje voorzette..
De reacties aldaar zijn voor een groot deel afkomstig van een handjevol anoniemen, of, een enkele Anoniem, die in allerlei gelegenheidsgedaanten hun vuil mogen spuiten, met af en toe echt bedenkelijke reacties. Maar dat is daar en niet hier, dus het zou wat.
Als je snel bent kun je daar nog aan een Verkiezing van de Reageerder van het Jaar meedoen. Ik heb op Luvienna gestemd, een van de reageerders die de kool en de geit sparen, net als Ilona, Ad Hok en een andere enkeling, en die nu eens daar en nu eens hier opduiken. Mag en kan.
Of het ooit nogeens goed komt? Ik denk het niet, want meneer Rozenwater vindt het heel erg prettig, naar eigen zeggen, om zijn eigen blog te beheren en alles en iedereen toe te laten zonder rekening met wat of wie dan ook te houden. Voor hem betekent deze keuze kennelijk dat hij zijn kunstje dan ook maar alleen daar doet. Hij ziet het kennelijk als competitie. Ik in het geheel niet, dat zal duidelijk zijn.
Hier is en blijft iedereen welkom die een tikkie normale reacties schrijft, niet stelselmatig mij of andere reageerders afzeikt, en in het algemeen hier komt om aangenaamheid te zoeken en te verspreiden.
DE WINTERSLAAP
Als de sneeuw niet meer
Smelten wil,
Een boterham met dubbel jam
De mond niet opent,
een oog kijkt eerder scheel
naar een gebroken ruit –
Dan hangt men lakens voor het raam,
De kille bloedsomloop
Zakt naar de modder,
Er is geen wakker worden aan.
Jan Wolkers, 2003, Bezige Bij
Bijzonder in dit gedicht is volgens de site die ik daarvoor speciaal opgegoogled heb, de open, accepterende houding naar de dood, dwars door de rauwe formuleringen heen. Wolkers (1925-2007) blijft Wolkers. Het gedicht maakt onderdeel uit van ‘Een drieluik van herinnering en dood’. Onno Blom wijst in zijn bijdrage aan Trouw d.d. 24 oktober 2007 op het voorspellende karakter van het gedicht: “Het lijkt zijn eigen dood precies te beschrijven, inclusief de boterham met jam.”
Dit zou het kunnen zijn, zo duidelijk vooruitziend. Dank je voor het zoeken.
Wat is er toch een hoop ellende in de wereld. Gelukkig hebben we de cantates van Bach nog.
Ja gelukkig wel.
Sorry, Apie, dat ik niet zo actief meer ben.
Ben weer herstellende van hetzelfde gedoe als ruim twee jaar geleden. (Herinner je m’n ziekenhuisverhaal.)
Maar vind het nog steeds leuk om een kop te bedenken.
Dat vergt wat minder energie met al dat typewerk.
Komt allemaal wel weer goed!
Beterschap, Ilona! En geen sorry nodig natuurlijk ❤
@Pawi,
Remco Campert baart me zorgen, hij lijkt zo fragiel in zijn schrijven, bijna geheel onthecht.
Zijn graf heeft heeft hij reeds lang gereserveerd samen met Kees van Kooten en zijn vrouw op Zorgvlied, de Père- Lachaise van de lage landen.
Hij rookt nog wel een sigaretje vertelt hij in de NRC.
Hè wat naar, Ilona! Beterschap!
Kerstviering
Zoals elke zondag volgen er na het einde van de misviering nog enkele mededelingen waaronder deze:
„Komende zaterdag houden wij een kerstviering voor mensen met een verstandelijke beperking.
U bent allen van harte uitgenodigd.”
Ingrid van den Nieuwendijk
Ilona, wat akelig voor je. Beterschap en kalm aan!
Klopt wel een beetje. Als kerkganger moet je het verstand op een laag pitje draaien en troost proberen te vinden in zalvende taal en hemelse klanken.
’t Was wel even proesten daar in die kerk. Kan ik me voorstellen. 😀
Een geluk bij een ongeluk, Ilona, dat je weer aan de beterende hand bent. Sterkte met je herstel! Met Bertie en Plopje zeg ook ik: kalm aan.
Het ikje baart in mijn ogen vooral opzien omdat er blijkbaar nog echte kerkgangers zijn. Zelf doe ik alleen een mis aan als er mooie orgelmuziek wordt gespeeld, of als er een goed koor optreedt.
Ik denk aan Canterbury (met een levensgevaarlijk fietstochtje naar en van de stad) en aan St Sulpice in Parijs vorige week zondag. Dat laatste met improvisaties van Daniel Roth (74!) aan het eind van het concert. Bijna experimenteel, modern, heel mooi.
Ilona, akelig dat die ziekte weer de kop op steekt , veel sterkte en beterschap toegewenst.
Ach, de kerk heeft een nieuwe doelgroep aangeboord, heel slim, gaat met de tijd mee.
Inmiddels schrijft onze Pawi stug door. Deel vijf (5) van haar Roemenie-avontuur is zojuist verschenen, vindt het alhier. Nieuw: met cliffhanger huiverdehuiver icoon
Voor moderne opera moet je tegenwoordig in Antwerpen zijn. Vanavond de premiere bijgewoond van Die Zauberflote, een herneming van een productie uit 2012. Zelden zoveel plezier gehad bij een operavoorstelling. De nobele Zarastro is in deze versie een sadist en een viezerik, die aan het eind wordt doodgeschoten door Pamino. Gaat dat zien, tot eind van de maand nog acht voorstellingen.
https://operaballet.be/nl/programma/2016-2017/die-zauberflote?gclid=CN-Aq_X09NACFUONGwodpJ0K8A
Met Bach en een schele sopraan valt er ook voldoende te lachen
Vacu vin
Voor een programma van het Studium Generale van de Technische Universiteit Eindhoven had ik Peter van Straaten te gast. Zijn Agnes-columns die door een Belgische toneelgroep waren bewerkt, werden opgevoerd.
Om hem gunstig te stemmen bood ik een mooie fles Pouilly Fumé aan. We dronken er een glaasje van. In die tijd was de ‘vacu vin’ net uitgevonden, hiermee kun je wijn dagenlang goed houden door hem vacuüm te trekken. Ik gaf Peter de fles mee naar huis en verontschuldigde me dat ik er geen vacu vin bij deed. Zijn reactie: „Ben jíj gek, wat moet ik daar nou mee, die is vanmiddag al op!”
Marieëlle Elzenga
Zo kennen we Peter weer.
Mopperkont 😃😃😃
Grappig ikje, waarin de gulle Marieëlle niet alleen met extra e-tjes strooit, maar ook een glaasje voor zichzelf inschenkt uit het cadeau voor Peter, en daarna zegt dat ze er geen vacu vin bij kan leveren. Het verhaaltje moet wel stammen uit de studententijd van Marieëlle.
Een Heer, die Peter van Straaten, zo blijkt maar weer.
Hmm, ik heb weleens originelere grapjes van Peter gelezen. Standaardgrap. Maar Marielle heeft laten blijken dat ze hem gekend heeft. Nu Patricia Paay nog.
Bas, Luv, Bertie, pawi en Klare Taal,
Hartelijk dank voor de beterschapswensen.
Dat helpt.
Helemaal de ouwe zal ik niet worden, want elke keer na zo’n aanval – en herstelperiode waarin ik vreselijk mijn best doe met trainen, vernieuwd assortiment medicijnen en kilootjes aankomen met gebakken spekkies enz.. – is de longconditie weer een stukkie slechter.
Niettemin, ik sla me er wel doorheen. 😀
Is voorgaande reactie doorgekomen?
Bas geeft wel een like, maar ik zie ijn de reactiekolom niks staan.
Iets raars met mijn e-mailadres kennelijk
Staat er helemaal, Ilona. Bij mij in ieder geval.
Ja Ilona, ik heb het ook goed kunnen lezen.
Zou lummel hier wat voor je kunnen betekenen? Spek uitbakken, eitje in de meurette Bourgognese laten glijden, mooi muziekje erbij?
Ja je had je emailadres verkeerd ingevuld, een cijfertje verschil. Is gecorrigeerd nu.
Ga door Ilona, ik leef met je mee, ik kan alleen niet ‘Liken’ omdat ik niet aan facebook wil.
Maar zo vanuit hier kun je ook op mijn medeleven rekenen, je leuke verhaaltjes kun je ook wel kwijt, APD is dol op publiceren, denk ik zomaar.
gute Nacht, liebe Freunde
Sterkte, Ilona! Zoals mijn grootvader altijd zei: “Gewoon doorgaan met ademhalen”.
Topografie
Dochter Lente van 9 is druk aan het studeren op haar topotoets Groningen en Drenthe. Geen probleem: Meppel, Assen, Midwolde, alles weet ze te liggen. Het lukt haar alleen maar niet om Klazienaveen te onthouden. Ik geef haar een hint: er zit een vrouwennaam in.
O ja, ineens weet ze het weer: ClaudiaVeen.
Diana Boer
Lente, die dochter heet Lente! huiver icoon Ja, dan groei je op met een fascinatie voor vrouwennamen. Arm, arm kind.
Oliebol
Het is koud en donker als ik via de achterzijde van het station naar huis loop. Op de Hollandse gebakkraam na is het plein leeg.
Opeens suizen er twee oliebollen rakelings langs mijn hoofd.
Terwijl ik me geschrokken naar de kraam omdraai hoor ik de ene oliebollenverkoopster tegen de andere zeggen: „Die waren dus écht niet goed meer.”
Suzanne Loen
Ja, keigrappig als je dit overkomt. En zo moet het natuurlijk. Weg d’r mee! De doorsnee olliebollenbakmeisjes laten ze meermalen per dag gewoon hopla nog een keer in de olie zakken.
Ja, verhalen, korte schetsen, wat dan ook van Ilona zijn hier keiwelkom. Ik bewerk ze met liefde tot iets publicabels met mooie plaatjes en tussenkopjes. De links- en rechtsuitspringende blockquote dan weer niet, die is nog altijd uit de toolbox verdwenen, maar ze komen vast weer terug. Ooit. Als ik tijd heb. Want man man man wat kan het leven toch soms druk zijn. Voor Bertjens en andere newbees: alhier een overzicht van Ilona’s eerder werk.
Jeetje, wat goed. Ik dacht dat ik je site kende Iloon maar dit is nieuw voor me. Stuk voor stuk mooie ikjes. Petje hoor🎩
Dank mensen!
Pawi, allicht kan lummel weer eiwitrijke maaltjes voorschrijven. Kan niet wachten.
Niet dat ik zo veel gewicht ben verloren dit keer, maar er moeten vanaf nu 8 kilo’s bij. Ze willen een dikke poemel van me maken met vetreserves. Daartoe ook medicinale dranken gekregen voor een jaar. Owow…
Ad Hok, dat is ’t nou juist; dat ‘gewoon’ moet een handje geholpen worden 🙂
Haha leuk, zie nu pas de bloemlezing!
Dank Bas.
Dank je wel Bertie. (Bloos)
Ehm… waar ikzelf eigenlijk best trots op ben, is mijn reisverslag over China…
Heb je die nog gelezen?
Oh Bertie, en sorry Bas, het chinaverslag heb je erin gelinkt zie ik nu…
Dank 😀 !!
Voor China ontbreekt mu de tijd, vanavond duik ik er in.
…me nu…😯
Even een handje helpen.
Vanaf deze pagina in de link begint deel 1.
Dan is het een kwestie van heen en weer gaan met het pijltje linksboven in je scherm <- ‘klik om terug te gaan’ voor de volgende delen.
http://www.drasties.com/blogsems/blog/Ilona/P45
Daarna linksonder op de site naar pag. 3 gaan en onderop beginnen met de vervolgdelen, vanaf deel 15.
Beetje ingewikkeld allemaal. Hoop dat je eruit komt en het ook leuk vindt. Dat scheelt 🙂
Spelletjes
De kleine pauze is begonnen. De meeste leerlingen staren glazig naar hun telefoontjes, zodat het surveilleren in de aula een stuk rustiger is dan toen ik zesendertig jaar geleden begon in het onderwijs.
Niet alles was vroeger beter. Op een bankje zitten drie jongens uit vwo-6. Het zijn niet de domste leerlingen uit m’n examenklas natuurkunde. Ook zij zijn verdiept in een of ander spelletje terwijl twee meter verderop de mooiste meisjes van de klas aan een tafeltje staan. Hier gaan ze later spijt van krijgen! Mijn tekst: „In mijn tijd gingen we achter de meiden aan in plaats van spelletjes te spelen.”
Het antwoord: „Meneer, dit is beter voor m’n zelfvertrouwen.”
Rob Bruijn
En dat is drie! Op een dag. Een ware ikjestsunami handenwrijf icoontje
Qua ikje, ja, da’s een probleem, je ziet het overal. De jongens en meisjes gaan niet meer achter elkaar aan. En als ze mekaar hebben gaan ze samen, ieder voor zich, op hun mobieltje zitten te koekeloeren. Voor de toekomstige bevolkingsomvang is dit goed nieuws natuurlijk.
voor Iloontje
das nix dus, ik krijg mij pheateaus niet meer geplaatst. Kan meneer van Vuren helpen? Of moet ik de meauie peauteau naar het contact adres sturen?
Krijg nou wat, ik krijg het plaatje ook niet te zien. Een tinypic upload, jazeker, maar da’s alles. Ofwel opnieuw proberen ofwel even naar het bekende adres opsturen.
Met vriendelijke groet,
uw visboertje
Wat u dus niet zag. Twee plakjes geroosterd volkorenbrood, een paar plakken pastrami, een laagje philadelphia kaas, een spiegelei, yellow mustard, een paar plakjes lekker zoetzure oudegurken en een beetje kutsjep.
Ik kon er met moeite eentje op. Op de pheauteau stond een halve.
Dit dus.
Dankuwel meneer Van Vuren. Oja, een paar draaien uit de pepermolen op het ei. Makke-en vurrukkuluk
Als Ilona met deze eiwitbom niet opknapt, dan weet ik het ook niet meer. Wel jammer dat je zelf de helft al hebt opgegeten, maar goed, het komt uit een goed hart zeggen we dan.
@Ilona, niet om het teen of tander, maar houdt het Chinaverhaal nou op bij deel 14? Met een “wordt vervolgd” en de aankondiging dat je een allitererende titel gaat verzinnen, zie de comments? Of zie ik de daaropvolgende delen over het hoofd. Ik kan ze niet vinden ween icoon
Dixit Ilona: “De titel “Charming China” zou heel goed passen. “Charmant sjokken door China” ook! Ik wist niet dat dat kon. Ik heb gewoon “China” gekozen zodat het herkenbaar is, elke keer dat er een nieuw deeltje verschijnt.
Ik heb al, naar aanleiding van Apies opmerking, een allitererende titel bedacht, en zal gepubliceerd worden aan het eind van deze serie.
Ik verklap nog niks, maar wordt heel leuk, vinden wij hier.“
Ho maar, ik heb de delen 15-19 inmiddels gevonden, was wel een puzzletje. Resteert nog de mooie titel die je had beloofd, weet je hem nog?
…en het honderdste reactielepeltje gaat naar…
Het is je gegund, Bas, met zoveel research naar Ilona’s bijdragen, en zo’n goed archiefbeheer.
Leuk om die China reeks nog eens te lezen. Er waren snedige samenvattingen aan het eind van elke aflevering, ook mooi.
Nee he! Per ongeluk. Ik heb een hele doos vol van die lepeltjes. Zuchterdezucht. Heb het hele Chinaverhaal van Ilona weer doorgelezen, ’t was mooi, heel mooi. Jammer dat het zo hakketakkig op die site staat.
Ilona, ik heb de hele serie achterelkaar gelezen. En genoten, duidelijk en goed geschreven. Alleen de link naar levende sleutelhangers overgeslagen.
Ik ken nu Anton Valens (‘Ik wilde naar de rand van Bejing’ hij beschrijft het straatleven), het Bamischandaal (Thomése, fietsen… ☻), Adriaan van Dis (lang geleden) , de Yangtse-serie gezien die onlangs op de tv was, mondeling verslag gehoord van een nichtje. Enkele andere uitgaven over China .
Mooie en interessante belevenissen die ik graag had meegemaakt, toch blijft het -voor mij- een vreemd land.
Aanradertje Bertie, ga er eens kijken, je krijgt een andere blik op de wereld.
Dat geloof ik zeker Klare.
Maar dat zeggen reizigers ook van het Midden-Oosten.
Met eigen ogen zien zal altijd beter zijn.
Socratisch
Onze zoon (12) hoorde mijn man en mij praten over een opdracht die ik kreeg als tekstschrijver: een socratisch essay schrijven.
„Socratisch, van Socrates?” , vroeg hij.
Na mijn bevestigende knik, vervolgde hij: „Daar hadden we het met geschiedenis over. Socrates vond dat eindeloos doorvragen leidt tot kennis en wijsheid.
Mijn docent zei dat dat ook echt zo is. Toen vroeg ik: ‘Waarom dan? En is leren dus eigenlijk niet nodig? En wanneer moet je stoppen met doorvragen?’
Mijn docent antwoordde toen: ‘Nu. Want ik wil door met de les. Ik moet jullie ook nog wat leren.’”
Margriet Zuidgeest
16 december 2016 om 19:44
Heerlijk, zo’n wijsneusje in huis!
Een vrij normaal gesprekje tussen docent en leerling met een standaardgrapje aan het end, toch?
En een moeder die het naar de krant stuurt!
Dat ziet er fantastisch uit, lummel! op december 16, 2016 om 16:32
Dank je heel erg.
Inderdaad is deze halve voor mij meer dan genoeg. Voor mij is het een hele.
Zelfs jij kan er niet meer van op, dat wil dus wat zeggen.
Bas op december 16, 2016 om 22:07,
Ik had aan Bertie de ingewikkelde gebruiksaanwijzing uitgelegd, zie op
december 16, 2016 om 12:10.
Benieuwd naar die pakkende titel die er voor mij bedacht is…
Leuk Bertie, dat je het achter elkaar gelezen hebt, beschouw ik als een complimentje.
Toch je avond ermee gevuld terwijl je misschien wel hele andere plannen had.
Wie weet geeft het je inspiratie om zelf eens die kant op te gaan.
Ik heb in elk geval genoten! Van de cultuur, de mensen, te veel om op te noemen.
Zoals mijn oudste zuster de wijze woorden sprak, na een reis naar Nieuw Zeeland:
“Het is een waardevolle bijdrage aan je persoonlijke bagage”.
Nou ja, zoiets. Ook mooi, toch.
Ja wij zijn allen benieuwd.
Want dit zei toch echt Ilona zelve:
“Ik heb al, naar aanleiding van Apies opmerking, een allitererende titel bedacht, en zal gepubliceerd worden aan het eind van deze serie.
Ik verklap nog niks, maar wordt heel leuk, vinden wij hier.”
Ik heb in elk geval genoten! Van de cultuur, de mensen, te veel om op te noemen…..
Jazeker, in China zijn er teveel mensen om op te noemen.
Virulente impact
Conslilatie
Carambouli
Impardonnabele dociliteit
Protegeren
Abhorreren
Hyperboereërs
Anorectische koloniale ambieties
Revitaliseren
Infiltreren
Vicedecaan
Mordicus
Excavatie
Attaqueren
Dysthymie
Subcutaan
Hybridisch
Ten faveure van
Gevioleerde moerstaal
Qaly
Remplaceren
Enigmatisch metamorfoserend
Allemaal in het Groot Dictee der Nederlandse taal. Vanavond meegedaan.
Zonder meedoen: 0 fout. Met meedoen: 15 fout.
Volgende keer hoop ik op een Groot Dictee van Echt Nederlandse Taal.
A.F. Th. heeft zijn best gedaan op potjeslatijn en -grieks. Hoe ver kun je gaan om de Nederlandse taal te verdedigen, zoals hij beweerde te doen?
Tja, ik had er als expat 21 fout. Net als vorig jaar was het dictee een gewrongen verzameling van moeilijke woordjes. Waarom moeten er in een Nederlands dictee zoveel buitenlandse leenwoorden en vernederlandste engelse gruwelijkheden als geupgraded (met puntjes)? Er zijn echt zat moeilijke Nederlandse woorden, hoor.
Dit Dictee heeft kortom weinig met de Nederlandse taal te maken. Maar kladderadatsch had ik goed.
En volgende jaar doe ik vast weer mee, met een bloknoot op den schoot.
Koot vond ik al maf…
Ik deed niet mee, zonder onderschrift kan ik het niet volgen.
Proficiat pawi, werkelijk bewonderingswaardig dat je de moeite genomen hebt!
Het lijkt mij meer een dictee van de vertaling van de Nederlandse taal naar naar Latijn , Grieks, Engels Frans en enkele mij onbekende exotische talen.
Dat Qaly deed voor mij de deur dicht, toen ben ik echt gestopt vandaag.
Trouwens ik ben jaren geleden na de introductie van de ‘pannenkoek’ afgehaakt met 12 fouten .
Was er vorig jaar niet nog een dictee met een prachtige tekst van Lieve Joris, een genot om te horen.
Nee dit soort exercities maken een farce van het dictee en de makers ervan, tenzij A F Th het als een parodie bedoeld heeft, wat ik betwijfel.
Exercities en farce zijn allebei goed volgens mijn spellingshulpje, Klare taal!
We geven Adri maar het voordeel van de twijfel, dat hij moge lachen in zijn vuistje.
Merci pawi, bonne nuit pourtant.
Klare taal, ik was mijn knipoogicoontje vergeten. Hier istie dan alsnog 😉
Hopelijk had je een goede nacht…
Met A.F.Th. van der Heyden ben ik het eens, het zou jammer zijn als de Nederlandse taal zou verdwijnen. Maar zelf zie ik al geruime tijd dat die taal ondergedompeld wordt, en onderhevig is aan een near-drowning fenomeen.
Ja pawi
Helaas wordt onze mooie taal uitgeroeid , op de kleuterschool wordt al een soort steenkolen- Engels gegeven aan kinderen die daar voor andere vaardigheden komen.
Dit alles wordt gepropageerd door een staatssecretaris van onderwijs (Dekker is de naam) die de fameuze uitspraak deed: ” Die jongen sloeg voor zijn examen”.
Zo zijn er nog veel voorbeelden, het Engels op de universiteiten b.v, met name op specifieke faculteiten waar Nederlands, Frans , Russisch en Italiaanse taalkunde wordt gegeven.