Het Groot Dictee van allerlei talen, waaronder het Nederlands, hield dit weekend weer velen van de straat. Waaronder mij en mijn vriendin. Ik had 21 fouten, en zij 29, maar dat kwam omdat ze haar leesbril niet op had. “Kladderadatsch” had ik als een van de weinige deelnemers goed. Da’s een troost waar ik een jaar op ga teren.
Pawi had er 15 fout, met of zonder bril zullen we misschien nooit weten, maar knap is het. Klare taal zou weleens de wijste van ons allemaal geweest kunnen zijn: “Het lijkt mij meer een dictee van de vertaling van de Nederlandse taal naar Latijn, Grieks, Engels, Frans en enkele mij onbekende exotische talen. Dat Qaly deed voor mij de deur dicht, toen ben ik echt gestopt.”
Toen ik deze klacht via Twitter aan de projectleider mededeelde kwam er een kluitje-in-het-riet-antwoord: dat die vernederlandste en buitenlandse woorden wel allemaal in de Grote Van Dale stonden. Duh, er staan ook een heleboel cijfertjes in het telefoonboek, toch doen de makers van de examens wiskunde VWO 6 een stuk meer hun best om iets boeiends te brouwen.
@BasVanVuren Alle woorden uit het Groot Dictee, of ze nou vernederlandst waren of niet, zijn in de Grote Van Dale te vinden. ^JP
— Het Groot Dictee (@HetGrootDictee) December 17, 2016
In Mopperkonts muziekhoekje werd er weer veel naar Bach geluisterd, laat op de avond, zoals deze waarin er met een schele sopraan een hoop te lachen valt. [tekst gaat door onder video]
Ook al schaterend van de pret had onze muziekpaus de première van Die Zauberflöte bijgewoond, in Antwerpen. “Zelden zoveel plezier gehad bij een operavoorstelling. De nobele Zarastro is in deze versie een sadist en een viezerik, die aan het eind wordt doodgeschoten door Pamino.”
Wat is dit nou toch weer voor een verhaal? Dit is, nieuwe lezers en lezeressen, het weekoverzicht van de reacties en wat er verder vorige week allemaal nog op de site en in de wereld is gebeurd. Elke maandagmiddag om 13:00 uur, als het meezit. En vandaag zit het dus mee.
“Potvermidekeuvandebokvanblanus”
Het Leitmotiv van het netjes vloeken van twee weken geleden pruttelde ook vorige week nog wat na. “Potjandorie nog aan toe”, “verdorie” en “wat een zak” bijvoorbeeld, zijn uitroepen die Pawi’s gemoed opluchten. Haar opa zei: “Potvermidekeuvandebokvanblanus” Mopperkont kwam met het Zeeuwse pareltje “hosternokke”. Luvienna houdt het op “potvoldubbeltjes” en “potverpillepap”. Klare taal kondigde aan deze week weer naar Andalusië te “vluchten en vliegen”. Een hartgrondige verwensing als “Soo de Juu”, “zak tabak”, “zak hooi” of gewoon “zak” ontvalt haar weleens, maar dan dus meer in Nederland. Bertie wist zich “gortvoordommejan” en “ben je belatafeld” te herinneren van sommige vaders. En “nondejú!”
Ikzelf ben er apetrots op te melden dat ik van Geert Wilders’ twitterkanaal geband ben. Ik mag hem niet volgen en ik mag zijn tweets niet zien. Waarom weet ik niet, het zal wel met de vrijheid van meningsuiting te maken hebben.
Onze Letterzetter deed ook een duit in het zakje van het netjes vloeken met een hartgrondig “potvolblomme!”. Hij vroeg zich fluisterend af of Heer Rozenwater met de stille trom vertrokken was. Wel om den dooie donder niet, natuurlijk. De vraag was aanleiding tot een gemoedelijk en ook wel beetje nostalgisch stukje terugkijken van de blogbaas, dat eindigde met een welgemeend “hier is en blijft iedereen welkom die een tikkie normale reacties schrijft, niet stelselmatig mij of andere reageerders afzeikt, en in het algemeen hier komt om aangenaamheid te zoeken en te verspreiden.” En prompt werd hij vanwege dit stukje afgezeken door een anonieme reageerder op de site van Rozenwater. Quod erat demonstrandum, zeiden we dan vroeger.
Jan Wolkers en Ilona
Jan Wolkers kwam ook nog even voorbij, en wel met een paar gedichten waarvan we achteraf denken dat hij zijn naderende dood zag aankomen. Alsof niet iedereen die normaal in het leven staat die ziet aankomen. Maar we kunnen niet allemaal zo hartverscheurend rauw schrijven als hij, dat is zo.
Als de sneeuw niet meer
Smelten wil,
Een boterham met dubbel jam
De mond niet opent …
De rest treffen jullie aan bij de Bezige Bij, Jan Wolkers, 2003. Of in de reacties van vorige week.
Ook Ilona kwam nog even opduiken. Zij is gelukkig nog keilevend. En het was meteen weer ouderwets gezellig. Hoewel de aanleiding minder prettig was, ons aller Iloontje is weer herstellende van hetzelfde gedoe als een paar jaar geleden en heeft weinig energie voor typewerk. De hele community ging om haar heen staan en wenste haar beterschap. Wat kan het internet toch ook fijn zijn, meeleven en warmte van volslagen onbekenden voor een volslagen onbekende, van wie je alleen stukjes en reacties kent.
En – wat Ilona betreft – wat voor stukjes! De bloemlezing uit haar werk werd weer veelvuldig aangeklikt. Haar meesterwerk over China staat jammer genoeg wat verhakkeld ergens op een verlaten hoekje van het internet. Als grote verrassing, maar dit mag ze nog niet weten, overweeg ik een herpublicatie alhier. Ssssst. De titel is al af. De tekst al geredigeerd, met blockquotes en al, nu alleen de plaatjes nog.
“Helemaal de ouwe zal ik niet worden”, schreef Ilona, ” want elke keer na zo’n aanval – en herstelperiode waarin ik vreselijk mijn best doe met trainen, vernieuwd assortiment medicijnen en kilootjes aankomen met gebakken spekkies enz. – is de longconditie weer een stukkie slechter (…) Er moeten vanaf nu 8 kilo’s bij. Ze willen een dikke poemel van me maken met vetreserves.”
Kijk en dan gaat die hulp van het internetfront nog weer een stuk verder. Op aangeven van Pawi, die zich afvroeg of lummel hier wat zou kunnen betekenen – “spek uitbakken, eitje in de meurette Bourgognese laten glijden, mooi muziekje erbij?” – kwam onze zingende chefkok uit Frankrijk prompt met bovenstaande versnapering op de proppen: een eiwitbom voor Iloontje! De snaak had hem voor het gemak zelf al voor de helft opgegeten. “Twee plakjes geroosterd volkorenbrood, een paar plakken pastrami, een laagje philadelphia kaas, een spiegelei, yellow mustard, een paar plakjes lekker zoetzure oudegurken en een beetje kutsjep. Ik kon er met moeite eentje op. Op de pheauteau staat een halve.”
Het Beste Ikje van de Week
Het beste ikje van de week vond ik die van Ingrid van den Nieuwendijk: “Zoals elke zondag volgen er na het einde van de misviering nog enkele mededelingen waaronder deze: „Komende zaterdag houden wij een kerstviering voor mensen met een verstandelijke beperking. U bent allen van harte uitgenodigd.”
Daar hoeft niks meer bij. Daar krult de mond van op. Hopla, in twee zinnen. Ja, zo zijn de ikjes ooit bedoeld.
Maar die van Suzanne Loen mocht er ook zijn. Je ziet die meiden in die oliebollenkraam zo voor je: “Het is koud en donker als ik via de achterzijde van het station naar huis loop. Op de Hollandse gebakkraam na is het plein leeg. Opeens suizen er twee oliebollen rakelings langs mijn hoofd. Terwijl ik me geschrokken naar de kraam omdraai hoor ik de ene oliebollenverkoopster tegen de andere zeggen: „Die waren dus écht niet goed meer.”
Pawi schreef intussen naarstig door aan een veel groter verhaal, een heus feuilleton. Zij publiceerde het vijfde deel van haar bloedstollende Roemenië-avontuur. Er zat dit keer zelfs een cliffhanger in (“We volgen een tip van een medereiziger (nooit doen!)”) Over beren ging het, over wolven en over Roma. “Bij Hunedoara staan vele paleisachtige villa’s, de een nog groter dan de ander, met allerlei tierelantijnen langs de dakranden en de nokken. Pure kitsch, vinden ze mooi. Achter het hek staan peperdure auto’s, vaak met een Engels kenteken. Hier wonen de Roma. Die rijk geworden zijn door hun bendes in West Europa.”
Maar goed, in Rosmalen wonen er ook Roma, zelfs in een grote villa met oprijlaan. Ze zijn volgens Klare taal gekleed in lange gewaden met veel juwelen. Ze ziet ze weleens bij de supermarkt. Ze spreken een vreemde taal. *huiver icoon* Pawi: “Klare taal, waarom vraag je niet vriendelijk welke taal ze spreken? Wie weet is het Roemeens. En/of word je meteen uitgenodigd in hun villa.
Ik hoor wel of je het durft.” Daarna hebben we niets meer van Klare taal vernomen *nog een HUIVER icoon”
Goeie Stukken van Elders
Ook elders is er een hoop goeds te lezen. Vorige week vond ik bijvoorbeeld de site van De Rebelse Huisvrouw
Ik citeer uit Het Meisje bij het Station: “Lief meisje dat vorige week vrijdag bij het station tegen 13.00 uur op haar moeder stond te wachten: nogmaals bedankt dat je direct, zonder er geld voor te willen hebben, je telefoon toestak!!! Je bent fantastisch. Als er meer mensen waren zoals jij dan – dat weet ik heel, heel zeker – zag de wereld er een stuk beter uit.”
Nog meer moois van dezelfde schrijfster: “Hoorde een leuke zin uit de mond van Pablo Escobar: ‘Het uiteindelijke doel van oorlog is vrede’. Het uiteindelijke doel van vrede is ook oorlog kennelijk: die indruk krijg ik althans wel als ik de wereld aanschouw.”
Mooi hè? En waar ook. Ook hier op het internet waar het ene blog het andere naar het leven staat. Misschien moeten we wat reserves gaan kweken, weerstand opbouwen voor wat komen gaat. Poemels worden.
Naar het onderstaande muziekje luisterde ik tijdens het schrijven van deze laatste regels van dit intro. Word je blij van. Ik wel althans. Van de muziek, niet van de laatste regels van het intro (dit om het anonieme niet-begrijpend kunnende lezertje even te helpen).
Dus wil jij deze week ook actief aan deze leuke rubriek op deze leuke site gaan meedoen? Ga dan eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die leuke krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Je kunt alle leuke afleveringen van deze rubriek elders op dit blog raadplegen. Vooral een aanrader als je er even tussenuit bent geweest. Zoals Plopje, Indra en Timmerark en al die anderen.
Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com of bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.
Bas van Vuren, aangenaam 
Deurbel
Vanochtend toen mijn jongste zoon en ik de deur uit gingen naar school was een man driftig buiten aan het aanbellen bij een van onze huisgenoten. Hij stond er duidelijk al een poosje.
Ik vroeg hem of ik hem kon helpen. „Ja”, zei hij, „ik probeer de bewoonster te bereiken maar ze doet maar niet open.” „Oh wat vervelend”, zei ik, „tja ik moet echt weg. Zal ik je binnenlaten of waarom wil je haar spreken?”
De man antwoordde: „ik kom haar deurbel maken.”
Jetta Spaanenburg
We zullen ons op Ad Hok moeten verlaten, maar dit ikje komt me bekend voor. Anderzijds, wellicht gebeurt dit vaker.
Ziek melden
Het Meertens Instituut is recent verhuisd. De nieuwe plek in de Amsterdamse binnenstad is nog niet helemaal op orde. Bouwvakkers, tuinmannen en elektriciens lopen elkaar in de weg. De receptieruimte is ook nog niet opgeleverd.
Een collega solliciteert naar een rol in Het Bureau deel 8 als hij meldt dat hij zich wel ziek had willen melden maar dat de receptie niet bereikbaar is en hij dus toch maar is gaan werken.
Femke Niehof
Van de zeven delen van het Bureau heb ik er tot nu toe met lange tussenpozen vijf gelezen en de laatste twee delen komen nog wel aan de beurt.. Voskuil is in 2008 overleden en zal deel acht dus niet meer kunnen schrijven. De situatie die Femke beschrijft is zeer herkenbaar. Aan de meeste ziekmeldingen, die Voskuil beschreef, kleefde een luchtje.
Grappig en goed gehusseld overzicht van de afgelopen week!
Klare taal wens ik een mooi verblijf in Spanje, kan haast niet missen.
De ikjes buitelen alweer over elkaar heen, dat begint goed!
Het eerste ikje is er een in de categorie ik-ben-mijn-bril-kwijt-o-ja-ik heb-hem-op!
Het tweede ikje vind ik errug leuk. Een rol in Het Bureau deel 8, hoe kom je erop?
Prima. we zijn weer bij.
Mochten we ooit een week heen tijd hebben voort deze weblog dan hoeven we de intro maar te lezen en we zijn weer op de hoogte.
De Rebelse Huisvrouw maakt inderdaad goeie stukjes Ik kende haar wel maar kwam er nooit, nu ben ik bekeerd☺
Ilona’s China-serie is hier een plaats waard, benieuwd naar de naam
ps
Wat een eer, geband door Geurtje. Hahahahahaha……
O kijk nou. Wat een mooie titel. Ben zeer vereerd, en ook nog es in één adem genoemd te worden met een van de meest geliefde schrijvers die Nederland rijk was (en nog steeds is), doet me blozen. Zó veel eer verdien ik niet.
Klasse intro natuurlijk!
En aangenaam verrast ben ik met een heroverweging die ik nog niet weten mag.
Terwijl ik me hier tegoed doe aan de eiwitbom van lummel, vraag ik me toch af of je lezers kunt overvoeren met herpublicaties?
Mochten er vragen zijn over e.e.a., je kent mijn mailadres!
Zeker, je kunt lezers zeker overvoeren met herpublicaties. Hier is dit nog lang niet aan de orde, me dunkt. Verder weet ik niet waar je het over hebt 😀
Waar komen al die ikjes toch vandaan? Soms wel twee, drie per dag. Het exclusieve gaat er zo wel van af. Dan kunnen we net zo goed lezersanekdotes uit de Metro gaan bespreken.
Het door mij geplaatste ikje komt altijd uit de digitale krant.
Dat zal vanaf morgen niet met met de inmiddels vertrouwde regelmaat gebeuren, aangezien ik mijn winterverblijf op het schone Hondurese eiland Roatan ga opzoeken en daar deo volente tot 6 februari zal verblijven. Gelukkig hebben ze daar inmiddels ook internet, maar de stroom wil nog wel eens uitvallen. Is het ineens keidonker.
Toe maar, bofkont! Weest gerust, wij slaan ons er wel doorheen. En een enkel ikje meer of minder stoort ons niet. Goede reis en behouden thuiskomst, ver na de Elfstedentocht denk ik. In februari gaat het alweer zomeren.
Even snel want gigadruk: mooie weekaftrap weer!
@ Mopperkont,
De winter doorbrengen in een ver land, mazzelkont. Ik wens je een fijne vakantie, geniet ervan en denk aan ons ☺
Mopperkont de mazzelkont de bofkont, die voor het koufront ons thuisfront bereikt lekker uit fietsen gaat met het overhemmetje los, ja die…
Qua ikjes zijn er nog wel waarnemers te vinden voor enkele maanden, maar de Bach cantates gaan er onder lijden. Wie weet vind je daar wel net zo’n goeie muziek. Dat wens ik je toe, en een aangenaam weerzien met de mensen die je daar goed kent.
Ik ben misschien wel ver weg, maar ik blijf in gedachten bij jullie en Bach houdt alles samen.
Snif … pink icoontje traantje weg dus
‘Dikke poemel’.
Het is een uitdrukking die hier in Noord-Oost Brabant ook vaak gebruikt wordt, ik vroeg me al af waar ik het van kende.☺
Na het nieuws van vandaag durf je eigenlijk zoiets triviaals niet te plaatsen maar wanneer dan wel in een tijd van oplaaiend geweld?
Ik had er nooit van gehoord. Volgens het internet komt het uit Vlaanderen. In het licht van de gebeurtenissen inderdaad nog onbelangrijker dan het al was 😦
Ik voel me vereerd! Dat ‘Ikje’ was trouwens erg leuk (kerstviering voor mensen met verstandelijk beperking). Ja, als je in 1 seconden kunt glimlachen om een paar regels zijn het goede regels!
Omdat Mopperkont waarschijnlijk te druk is met kiezen welke zwembroek hij in zijn koffer zal meenemen doe ik het ikje vandaag. Lief. Niet wereldschokkend, maar dat hoeft nou ook even helemaal niet.
Loonsverhoging
Vandaag doe ik onaangekondigd boodschappen in de supermarkt waar mijn dochter (16) een bijbaan heeft. Terwijl ze vakken staat te vullen, kom ik met mijn winkelmandje onverhoeds naast haar staan.
„Dag juffrouw”, zeg ik. „Welk pak appelsap raadt u mij aan voor een meisje van zestien?”
Lachend wijst ze naar een voordeelpak. „Die zal ze heerlijk vinden.”
Theatraal kijk ik naar haar naamkaartje en kondig aan dat ik een goed woordje voor haar zal doen. „Want u heeft mij goed en vriendelijk geholpen. Misschien krijgt u wel loonsverhoging.”
Terwijl ik me omdraai om naar de kassa te lopen, zegt ze: „Niet je achternaam zeggen hoor, mam.”
Mirjam Killian
Kreun…..
Zucht.
Dan had ik liever een overzicht van Mopperkonts zwembroeken gehad.
🙂
Ha, ik ben weer eens blij dat ik de tweets van Geert Wilders niet mag zien. Wat een diep ranzige tweet vandaag, ik zag hem in de Volkskrant.
Over Merkel?
De vreselijke gebeurtenissen zijn koren op zijn molen. Verder zeg ik liever niets over hem, mijn humeur….☻
Ook ik zeg maar zo ik zeg maar niks.
Merkel doet haar uiterste best, al vanaf dat ze een schoolmeisje was. Ik ben een bewonderaarster.
En nu Mopperkont zijn pyjama’s weer uit de koffer trekt, want wie draagt nou een pyjama op Honduras? zeg nou zelf, grijp ik de kans om een ander mooi klassiek werkstukje uit de kast te trekken. Beetje Tsaikovsky, beetje Silbeius. Voor die laatste zocht ik deze uitzending op, vanaf 3:15 te beluisteren en te bekijken natuurlijk.
Dan kan ik ook niet achterblijven met een klassieker ….
Ziekmelding
Enige tijd geleden, ik was toen leidinggevende bij een hogeschool, kreeg ik onderstaande mail:
„Beste Dick, bij dezen meld ik mij ziek, omdat ik hedenochtend met mijn auto geen vrije plaats kon vinden in de parkeergarage van de hogeschool. Ik ben hierdoor fysiek en geestelijk van de kaart, omdat ik meen dat de werkgever schromelijk in zijn zorgplicht jegens mij tekortgeschoten is. Naar verwachting ben ik morgen weer beter.”
Dick te Boekhorst
NRC wijkt al enkel keren af van de traditie dat het ikje actueel moet zijn.
Verder vind ik het een gortdroog dictee.
“Fysiek en geestelijk” had ik wel goed, maar in een en dezelfde zin voor is dit voor mij een no-go. Kladderadatchikee ermee.
..een voortje teveel…
Tja, ik word er ook niet echt warm van.
Curry en rijst
Onze Thaise uitwisselingsstudent, sinds eind augustus bij ons en nog volop bezig de wonderen van de Nederlandse taal te doorgronden, vertelt tijdens de maaltijd vrolijk dat hij vandaag in de muziekles op school een kerstlied heeft gezongen met daarin de woorden ‘Curry en rijst’.
We laten diverse liederen de revue passeren, maar niets wat op ‘zijn’ kerstlied lijkt. Tot Nu zijt wellekome gedraaid wordt. Enthousiast begint hij „Curry en rijst” mee te jubelen, terwijl het koor zingt „Kyrie Eleis”.
Regina Buijze
Zucht. Het goede nieuws is, dat de dagen weer lengen.
Lengende dagen, daarop wacht ik met smart.
De winter is momenteel ver te zoeken. Winkelen in een korte jas, nog net niet op blote voeten en slippers 🙂
Je hoeft niet meer te wachten, Bertie. We zijn al begonnen.
Hier lijkt het kerstreces van start te zijn gegaan. Gauw nog even een verbeterpuntje: wij zongen altijd Kyrie Eleison. Dat had Regina wel even kunnen googelen. Heer ontferm u over ons. En over de ikjesredactie.
Pawi,
Ik kon me de laatste zin ook herinneren als Regina. Ook ik ben rk opgevoed.
Voor de volledigheid:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nu_zijt_wellekome
Blijft een suf ik’je
Ja, nu herinner ik het me ook. Wij deden aan Gregoriaans, maar in het Nederlands werd het Eleison afgekort.
Om het toch nog positief te kleuren: het is een Mondegreen!
Als ik mij niet vergis, noemen ze zoiets bij De Wereld Draait Door “Mama Appelsap”. Daarvan gaan er ongeveer 156 in een gros.
Ja. Lady Mondegreen lag eraan ten gronde, Ad Hok. Op het groene winterse landje zoals we dat nu kennen.
Heb jij ooit zo’n mama appelsapje gekend? Ik herinner me alleen maar “mijn Bonny is over the ocean” waarbij Bonny eigenlijk body was, in de zin van buddy, liefje.
Hm, de Flashdance song “What a feeling”. Ik heb een tijdje gedacht dat de tekst was “Take your pants off and make it happen”. Wishful thinking, natuurlijk. Ja, die Jennifer Beals mocht er wezen.
😆
“I was so busy in the bedroom” (backroom) in “Rock and roll” van dd Cats.b
Een kat die we hadden heette Poemel en is daaraan overleden.
Twas in het barre noorden van ons kikkerlandje (hoi Rebelse, leuk je hier te zien!), dus de geografische naamgevingsspreiding zit wel snor maar het het is geopolitiek gezien dus heel gevaarlijk (hoi Rutte, blij je hier niet te zien!) om je kat Poemel te noemen.
Ik moest wel grinniken om het Groot Dictee van A.F.Th, tot ik mijn fouten telde (13). Gelukkig kon je tussen de regels door nog wel wat Nederlands ontdekken, maar zijn kritiek op de Taalunie vind ik wel terecht.
Vertrouwen
Mijn ouders verkopen al jarenlang kerstbomen aan huis. Ook dit jaar hadden ze een mooie ‘kraam’ opgebouwd. Afgelopen zaterdag had ik een optreden waar zij allebei erg graag bij wilden zijn. Mijn vader had een papier op de deur geplakt: ‘Wegens prettige familieomstandigheden zijn wij vanmiddag afwezig’. Met het aanbod zelf een mooie boom uit te kiezen en die dan na het weekend te komen betalen. Ik moest denken aan het touwtje van Terlouw. Bij thuiskomst zagen mijn ouders dat een aantal bomen was weggehaald. Maandag kwamen de klanten ze keurig afrekenen.
Jannet Fink
Jawel, zo gaat het bij ons in tnoordn nog…
Die Jannet maakt ook muziek, staat zelfs op YouTube, en deze is een beetje in de stijl van HeRoWa, over een schilderij met een naakte vrouw en jongen, van Matthijs Röling dat op het moment van schrijven in het Drents Museum geëxposeerd wordt (gaat dat zien op de bovenverdieping, en ook kijken naar Repin en andere Russen!).
Heel mooi, stuur onmiddellijk uw kopjes in! 😀
Ieder zijn meug
Schilderij: fraai. Muziek en zang: mwaah.
Heer Rozenwater, aangenaam
Denkend aan vroeger voel ik donkere blossen nog over beschaamde wangen gaan
Wie heeft er hier de broek aan?
Geld wisselen
Een loket is er niet meer op station Middelburg – het is vervangen door een gele automaat. Achter mij staat een jongen met een grote rugzak. Ik vraag of hij haast heeft en eerst wil, maar hij zegt: „Thank you, you go first.”
Ik koop mijn kaartje en loop door naar het stationscafé, waar ik een tijdschrift en een flesje water wil afrekenen. Voor mij in de rij staat weer de jongen met de rugzak. Hij vraagt aan de dame achter de balie of zij 15 euro kan wisselen in munten, want de kaartjesautomaat accepteert geen biljetten. Nee, dat mag de dame helaas niet doen van haar baas. Ik kan wel 5 euro wisselen, zeg ik tegen de jongen. Hij is blij, maar heeft 13,50 in munten nodig. Als ik aan de beurt ben en de lade van de kassa open is, vraag ik de dame of zij misschien toch 10 euro voor de jongen kan wisselen. Nee, bitst ze, 5 euro kan, maar meer echt niet.
Nu heeft hij nog 3 euro 50 nodig. Ik overweeg het hem te geven, maar hij is al verdwenen. Even later zie ik hem plots aan de overkant naar de automaat rennen, terwijl de trein er al aan komt rijden. De deuren gaan open, mensen stromen eruit. En net voordat de deuren weer sluiten zie ik hem de trein in springen; de grote rugzak wordt net niet tussen de deuren geklemd. Hij heeft het gehaald.
Gerty van Stirum
Dit zijn 246 woorden, oftewel 106 meer dan het ikje format toestaat. Ook geen bijzondere belevenis noch een pointe. Het gebeurt duizenden malen per dag dat iemand een kaartje poogt te kopen en daarin al of niet slaagt. Idem dito voor eeen trein binnenspringen met rugzak op de rug, doorgaans gaat het goed, zoals ook hier.
Ik had meer ikjes moeten insturen.
Kan nog steeds, Ad Hok.
De rubriek kan wel nieuw bloed gebruiken.
Het oeverlange ikje van vandaag raakt kant noch wal. Een observatie van Gerty, die maar blijft observeren en alleen overweegt om de jongen te helpen maar dat toch niet doet…het is wel mooi eigenlijk.
In mijn tijd gingen we gewoon lopen of fietsen of liften. Die rugzaktoerist had beter naar Roatan kunnen gaan. Hier zijn helemaal geen treinen en voor twintig lempiras of twee dollar brengt een deeltaxi je het halve eiland over.
Prettige Kerst, mopperi!
Kersteend
Mijn oudste zoon Daan (5) is een fervent liefhebber van het muzikale sprookje Peter en de wolf. De dieren worden in dit sprookje voorgesteld door muziekinstrumenten.
Na het kerstverhaal aan mijn kinderen te hebben voorgelezen, zet ik een cd op met kerstliederen van Herman van Veen. Aandachtig luistert Daan naar de muziek.
Wanneer de hobo zijn intrede doet, veert hij plotseling op van de bank. „Hé, hoor je dat?”, zegt hij. „ De eend was er ook bij in de stal!”
Hanneke Blüm
Jaja, je maakt wat mee met vijfjarigen.
Trouwdag
Het ging per ongeluk. In de stampvolle ochtendtrein lees ik over haar schouder een berichtje dat ze op haar telefoon heeft getypt.
„Mijn lieve Arie, gefeliciteerd met onze trouwdag. Je Greetje.”
Ze staart al een tijdje naar het scherm. Dan deletet ze het bericht. Ze bergt haar telefoon weg, kijkt uit het raam, pakt een kruiswoordraadsel.
Even later zie ik hoe ze op haar telefoon het weerbericht checkt.
Regen.
De winter is nog maar net begonnen.
Frank Hammecher
Sneu. Arie was het die ochtend vergeten.
En Frank gaat met zijn tijd mee, berichten worden gedeleted ipv gewist.
Mopperkont, alles goed daar op je tropische eiland? Neem me niet kwalijk dat ik hetzelfde ikje van onze Weeromstuit heb geplaatst. Op een andere draad.
Morgen wacht ik weer af wat jij doet!
Nou, zo per ongeluk kijkt onze Frank niet naar mevrouws mobieltje. Eerst leest hij het ding, dan ziet hij dat het gewist wordt en later ziet hij dat ze naar het weerbericht kijkt. Had ze een grootbeeldmobiel, Frank? Of is het geheel een tikkie uit die duim van je, waar al zoveel moois uitgekomen is?
Deze hadden we ook nog niet, dacht ik.
Ridders
Onze zoontjes, 6 en 8 jaar, bekijken tijdens het ontbijt de achterkant van het pakje hagelslag waar tegenwoordig allerlei raadsels te vinden zijn. De oudste leest voor: „Hoe lang deed een ridder er over om zich aan te kleden?” Een kwartier denken wij. Fout, een uur maar liefst. De jongste ziet het helemaal voor zich: „poeh, stel dat hij dan naar zwemles moet.”
Gijs Ruijgers
“Tegenwoordig” staan er allerlei raadsels op de verpakking? Al decennia lang, Gijs. Ik kwam regelmatig te laat op school, maar wist een heleboel.
“Tikkie uit de duim” ? Bas! Helemaal waar gebeurd. En als je 18 minuten in een stampvolle intercity naast iemand moet staan (die zelf zit) dan krijg je het ongewild allemaal mee. Ach, ze zag er ook zo verdrietig uit.
Ok, de enige aanpassing was het het eind augustus speelde en de laatste zin oorspronkelijk: ” De zomer is ook voorbij”
Een mooi ikje, Frank. Gelukkig heb je het melodramatische voorbijgaan van de zomer vervangen door een ander, meer poëtisch beeld.
Renovatie
Ik woon in een snel verhippende wijk, de ene jonge ondernemer na de andere opent een zaakje, en alles cultureel, culinair of creatief.
Ondanks de stadsvernieuwing is nog een klein aantal mooie oudere pandjes behouden. Tijdens mijn dagelijkse wandeling zie ik dat er een opgeknapt wordt, de glaszetters zijn druk bezig.
Ik wil alles weten van de veranderingen in mijn wijk en ik vraag benieuwd: „Wat komt erin?”
„Weet ik niet”, zegt de dichtstbijzijnde.
Zijn maat weet het wel: „Nieuwe kozijnen.”
Ada Velthoven
Ja, bouwvakkers zijn geinponums, allemaal hun roeping misgelopen en hun dagen slijtend op straat zonder spotlichten en applaus. Gelukkig zijn er de ikjes.
Dit ikje is van vandaag.
Onbegrijpelijk voor mij, en te laat voor de actualiteit.
Maar omdat dit de enige site is waar nog ikjes worden besproken, mag deze niet ontbreken:
Kerstboom
Ons nichtje Yenthe van acht jaar, opgevoed met ‘kunst’, keek vol bewondering naar onze twee meter hoge wit/zilver versierde fijnsparkerstboom.
Voor 10 euro was die door de cliënten van de zorginstelling Sherpa vers gehakt en keurig bij ons thuisbezorgd.
„Wat een mooie boom!”, zei ze. „Maar hoe krijgen jullie die ooit weer in de doos?”
Els Jacobs
Ach, die Els. Trots op haar cultuur-familie, goedgeefs voor de armen en dan ook nog een gevat nichtje.
Het verhaal in een notendop.☺
Het nichtje van acht jaar weet kennelijk niet dat kerstbomen uit het bos komen, dat zal de grap wel zijn. Net zoals vroeger de kinderen die dachten dat melk uit de fabriek kwam en geen verband met de ook in het land aanwezige koeien zagen.
Maar oneindig mooier nieuws: het zesde deel van Pawi’s Roemeense (en Bulgaarse) reisverhaal is zojuist gepubliceerd met een hoop te leren en te zien en je over te verbazen en een keimooie foto van pelikanen in de lucht. Waar ook weer? HIER: https://apiedapie.com/2016/08/31/roemenie-reisverhaal/
Hm, het sneeuwt nog altijd hier op de site. Weet iemand nog wanneer dat vorig jaar ophield? durftevragen icoontje
Kinderen
‘Mamma”, vraagt mijn kleinzoon van zes aan zijn moeder, „moet je er iets voor doen om kinderen te krijgen?” Moeder schrikt en denkt: moet ik hem dat nu al gaan vertellen? Zij zegt: „Ja”. Hij antwoordt: „Gelukkig!” „Maar waarom vraag je dat?” „Nou… Pleun en ik gaan trouwen en we willen allebei geen kinderen.”
Els Bouman
Ook in het Nieuwe Jaar sturen NRC-lezers (m/v) huis-, tuin- en keukenbelevenissen in. Hoofdthema; prietpraat van hun kinderen, dat bij de lezers van andere kranten in de huiselijke kring blijft.
Geen nieuw intro deze week, maar wel een nieuwjaarsspecial met de meest opvallende zoektermen van 2016. Lees dat hier!