Ik woon al meer dan tien jaar in het buitenland. Contact met familie en vrienden is verwaterd en heeft zich gaandeweg beperkt tot de enkeling die met Facebook, Whatsapp en email overweg kan.
Vanochtend lag er een handgeschreven enveloppe in de bus. Kerstkaart. Ik zie dat hij van een tante afkomstig is. Ik rits hem gauw open. Wat leuk, hoe zou het met haar gaan? Ze moet al over de tachtig zijn.
Op de voorkant een mooie foto van een Hollands landschap met molens en sneeuw. Nieuwsgierig draai ik hem om.
“Gerry” staat er op.
Bas van Vuren, aangenaam 
Ik lees er dit in:
Geef ruimte aan liefde, die vrede
kan weven door duistere dagen.
Dec 2016
Heeft tante Gerry die tekst zelf gekozen? Aardige tante, iemand bij wie je graag eens langs zou gaan, lijkt me.
Hier een handgetypte wens voor Bas en al zijn bezoekers m/v:
De dagen gaan weer lengen en ik wens iedereen dat 2017 veel moois gaat brengen.
Hoort er een plaatje bij? Ik zie nl. alleen een Libelle-advertentie.
‘Gerry’ – is dat de tante? Of is de kaart aan de verkeerde geadresseerd?
Gerry is de (lieve) tante. Plaatje is op sommige devices niet te zien.
Of ze de Libelle leest weet ik niet
Had ze nou maar de hele kaart volgeschreven met nieuws uit Nederland, hoor ik je denken. Maar voor tachtigjarigen is er weinig vrolijk nieuws meer. De grens ligt op vijfenzeventig namelijk.
Wereldnieuws is nu George Michael (Georgios Panayioutou, Londen, 1963)
Had ik nooit van gehoord. Volgens een van de NL dagbladen had hij een van godvergeten stem. Toch nog maar eens opzoeken…;-)
Je krijgt tenminste nog een kaart!. Veel mensem doen daar niet meer aan.
Nou hoeven lesjes, opdrachten en vermaningen niet zo van mij maar het is aardig dat ze aan je denkt.
Zo is dat! Ik heb in totaal 4 echte kaarten gehad, vroeger toen ook de touwtjes nog uit de brievenbus hingen waren het er tientallen. Volgend jaar probeer ik het eens met zo’n touwtje. Je weet maar nooit.
Is dat uit de troonrede overgenomen?
Ja mooi hè? Willem is mijn tante, kan ik nu wel zeggen.
Trouwdag
Het ging per ongeluk. In de stampvolle ochtendtrein lees ik over haar schouder een berichtje dat ze op haar telefoon heeft getypt.
„Mijn lieve Arie, gefeliciteerd met onze trouwdag. Je Greetje.”
Ze staart al een tijdje naar het scherm. Dan deletet ze het bericht. Ze bergt haar telefoon weg, kijkt uit het raam, pakt een kruiswoordraadsel.
Even later zie ik hoe ze op haar telefoon het weerbericht checkt.
Regen.
De winter is nog maar net begonnen.
Frank Hammecher
Ach… van onze ‘Frank’, en weer zo’n mooie.
Man vergeet ’s ochtendsvroeg wat voor ’n dag het is.
Of niet en heeft ie nog een verrassing in petto als ze thuiskomt.
Mopperkont heeft dezelfde ik geplaatst bij de dikke poemel.
Lukt het al een beetje met die reserves, Ilona?
Op kinderfeestjes in Honduras is het gebruikelijk om een Pinata, een met snoepgoed gevulde sprookjesfiguur, gemaakt van kippengaas en papier-machee, zolang met een stuk hout te bewerken dat het snoepgoed vrijkomt, waarna alle kinderen zoveel mogelijk snoepgoed proberen te bemachtigen en er niet voor terug deinzen om het desnoods uit de handen van andere kinderen te graaien. Het slaan op de pinata maakt pure agressie in de kinderen vrij tot groot vermaak van de omringende volwassenen en daarna vreten de kinderen zich te barste aan alle lollies en andere suikerwaren. Het verband met de kruisiging is natuurlijk vergezocht.
Ik zag gisteravond op CNN, de enige min of meer fatsoenlijke zender in het tv-pakket van mijn dochter in Honduras, de docu the Legacy of Barack Obama, mooie docu over zijn successen en teleurstellingen in de afgelopen acht jaren. Wat een trieste gedachte dat de successen waarschijnlijk allemaal ongedaan zal worden gemaakt door die hufterige Trump. Dit wordt de donkerste jaarwisseling aller tijden.
Ik snap echt niet waarom fans en de media zich zo druk maken om de dood van een popster. Je kunt hun muziek toch blijven beluisteren, hoewel ik me eigenlijk niet kan voorstellen waarom je dat zou doen. Er is zoveel mooie muziek. bv
Lord Of The Rings – Soundtrack HD Complete (with links)
DIRECT LINKS – Part I – The Fellowship Of The Ring: 0:00:00 – The Prophecy 0:03:55 – Concerning Hobbits 0:06:50 – The Shadow Of The Past 0:10:23 – The…
voor die de slaap nog niet kan vatten
het werkt kennelijk niet
Ja hoor.
Jaja, die pinata aan gort slaan … Ik heb er menigmaal met ontzetting naar staan kijken. Is niet Hondurees maar Latijnsamerikaans. Die verbeten gezichtjes, die pure nietsontziende hebzucht brrrrr icoontje Nee doe mij maar zakdoekje leggen en stoelendans.
Jammer dat presidenten in Amerika maar twee termijnen op mogen. Maar wie weet wordt het allemaal niet zo erg. Actie en reactie is een complex geheel van over elkaar heen buitelende dingetjes die de toekomst minder voorspelbaar maken dan wij mensenkinderen denken.
Ik heb de Lord of the Ring een speciaal plaatsje op de voorpagina gegeven, Mopperkont. Dank!
Uitstekend idee, Bas.
De muziek van deel 1 (the fellowship of the ring) wordt trouwens wereldwijd nog steeds uitgevoerd in concertzalen door een koor en symfonieorkest onder gelijktijdig projectie van de film en dat trekt nog steeds volle zalen. In juli 2014 nog in het Concertgebouw door mijn Brabantkoor en Gelders orkest onder leiding van de Zwitser Ludwig Wicki, die zich daarin heeft gespecialiseerd.
Deze is van gisteren, 28 december 2016
Renovatie
Ik woon in een snel verhippende wijk, de ene jonge ondernemer na de andere opent een zaakje, en alles cultureel, culinair of creatief.
Ondanks de stadsvernieuwing is nog een klein aantal mooie oudere pandjes behouden. Tijdens mijn dagelijkse wandeling zie ik dat er een opgeknapt wordt, de glaszetters zijn druk bezig.
Ik wil alles weten van de veranderingen in mijn wijk en ik vraag benieuwd: „Wat komt erin?”
„Weet ik niet”, zegt de dichtstbijzijnde.
Zijn maat weet het wel: „Nieuwe kozijnen.”
Ada Velthoven
Grappig wel. Deze is van vandaag, de 29e dus
Donatie
Terwijl ik sta te wachten bij de bushalte word ik benaderd door een dakloze. Hij vraagt me heel vriendelijk: „Heeft u misschien een kleine bijdrage voor het bierfonds?”
Na een korte aarzeling geef ik hem wat.
„Meneer, de penningmeester is u dankbaar.”
En na enkele ogenblikken vertrouwt hij me enigszins overbodig toe: „Ik ben de penningmeester.”
Rommert van den Bos
Ook wel grappig. Doet een beetje denken aan de secretaresses van Bas van Vuren, die het vuur uit hun schenen lopen om plaatjes op tijd aan te leveren.
Off topic.
Mopperkont en Klare taal weten waarschijnlijk niet meer wat het betekent om in de koude natte tuin te werken, of over koude natte straten te lopen. En dus ook niet hoe fijn het is om weer warm te worden bij de haard, met een mooi muziekje. Lord of the Rings, een ontdekkingsreis waard.
Ik vind beide ikjes wel aardig.
Het was natuurlijk weer erg fatsoenlijk en typisch Obama (zelfs de schijn vermijden van bevoordeling van Hillary) om het wangedrag van Putin en de criminele Russische hackers niet voor de verkiezing aan de grote klok te hangen, maar het zou wel eens zijn grootste misrekening kunnen blijken te zijn. Ik las vandaag ergens dat Putin en zijn directe vertrouwelingen zich ongelofelijk verrijkt hebben. Putin en Trump, twee handen op een buik dus. Schoften trekken vaak aan het langste end. Je zou je bijna voorgoed vestigen op een tropisch eiland, maar daar is het meestal ook niet pluis.
De vuilnismannen op Roatan hadden zich de hele Kerstweek al niet laten zien en het vuil had zich opgehoopt rond de vuilnisbak, maar ineens verscheen daar gisteren toch een vrachtwagen met open hoge laadbak en vier mannen, die kennelijk voor dat ondankbare en smerige werk hadden gekozen. Twee mannen op de straat die de tot aan de rand gevulde plastic containers met grote krachtinspanning omhoog tillen, terwijl de andere mannen op het vuil in de laadbak de container aanpakken, uitstorten en beginnen te sorteren op bierblikjes en andere recycable goederen. We hadden eerst twee plastic vuilcontainers, maar er is er laatst een gestolen (zoals hier gebeurt met bijna alles wat los zit) en zodra de overgebleven container vol is gooien de buren en passanten het vuil er gewoon naast. Dat zwerfvuil werd door de mannen met een schop verzameld en in de inmiddels geledigde container geschoven, waarna de container opnieuw werd aangeboden aan de mannen op het vuilnis. Ze zouden eens moeten zien hoe de containers in Breda worden geledigd met een state-of-the-art vuilniswagen met alle denkbare technologie en hydroliek, wat zouden ze jaloers zijn.
Fotolijstje
Leven en dood liggen vaak dicht bij elkaar. Als verloskundige maak ik geregeld mee dat de vader of moeder van een zwangere kort geleden is overleden. Soms staat er dan tijdens de bevalling een foto van de overledene op een prominente plek. Om te waken over de geboorte.
Bij een ziekenhuisbevalling zie ik op het nachtkastje een fotolijstje liggen met een ietwat wazige zwart-witfoto van een wat oudere man met een bril.
„Is dat een foto van je vader?”, vraag ik met zachte stem aan de barende. Waarop de aanstaande vader mij verbaasd aankijkt.
„Nee, dat is René van der Gijp.”
Het fotolijstje blijkt een e-reader met de biografie van Van der Gijp.
Michelle ten Berge
Mieke krijgt concurrentie. De aanstaande vader heeft er weinig van begrepen, bij het voetballen moet ie erin
Rene van der Gijp die toekijkt bij een bevalling, het moet niet gekker worden.