Het is best wel een tijd geleden dat ik een weekintro schreef. Maar hier komt een verse. We pakken de ikjes, nieuwe verhalen, en reacties van rond de Kerst, Oud&Nieuw en de eerste dagen van januari gewoon in ene keer mee. Dat er dus niks verloren is gegaan.
Onze freelancer Mopper- mazzel en/of bofkont is inmiddels aangekomen in zijn winterverblijf op het schone Hondurese eiland Roatan en hij zal daar deo volente tot 6 februari verblijven. Gelukkig hebben ze daar inmiddels ook internet. Hij meldde vanaf deze buitenissige locatie wetenswaardigheden zoals het gebruik om met verjaardagen een “piñata” aan gort te slaan.
“Het slaan op de pinata maakt pure agressie in de kinderen vrij tot groot vermaak van de omringende volwassenen en daarna vreten de kinderen zich te barste aan alle lollies en andere suikerwaren”.
Hij schreef ook over de vuilophaling: “De vuilnismannen op Roatan hadden zich de hele Kerstweek al niet laten zien en het vuil had zich opgehoopt rond de vuilnisbak, maar ineens verscheen daar gisteren toch een vrachtwagen met open hoge laadbak en vier mannen, die kennelijk voor dat ondankbare en smerige werk hadden gekozen. Twee mannen op de straat die de tot aan de rand gevulde plastic containers met grote krachtinspanning omhoog tillen, terwijl de andere mannen op het vuil in de laadbak de container aanpakken, uitstorten en beginnen te sorteren op bierblikjes en andere recycable goederen (…) Ze zouden eens moeten zien hoe de containers in Breda worden geledigd met een state-of-the-art vuilniswagen met alle denkbare technologie en hydroliek, wat zouden ze jaloers zijn.”
Geen vermeldenswaardige ikjes in deze verslagperiode
Onze andere freelancer, Pawi, nam het plaatsen van ikjes een tikkie van onze mopperkont over en zette zelfs in zijn stijl een muziekwerkje op de site, zoals deze (“beetje Tsaikovsky, beetje Silbeius. Voor die laatste zocht ik deze uitzending op, vanaf 3:15 te beluisteren en te bekijken” [tekst gaat nog keilang onder video door]
Bijzondere vermeldenswaardige ikjes werden er in de verslagperiode niet geplaatst, voorzover ik het me herinner.
Die over een fotolijstje van Michelle ten Berge was wel aardig. Het dingetje ligt tijdens een bevalling in het ziekenhuis op het nachtkastje van een barende mevrouw. Er staat een ietwat wazige zwart-wit foto op, van “een wat oudere man met een bril”. Of dat haar vader is, wil de sympathieke verloskundige weten. Het blijkt een e-reader met de biografie van René van der Gijp te zijn. Mooi geschreven mini-verhaaltje, zoek het anders zelf even op ergens op de NRC-site of alhier, het was ergens rond 31 december.
Onze dwaalgast Frank Hammecher sloeg toe met een beschouwelijk ikje over een stampvolle ochtendtrein waarin hij over de schouder van een vrouw beloert wat zij zoal op haar mobieltje leest en typt. Dat kan ongestraft in Nederland, je komt er zelfs mee in de krant. Het ging over haar trouwdag en haar man die van haar af was. Het regende en de winter was nog maar net begonnen.
Of ze een grootbeeldmobiel had, wilde ik verontwaardigd weten. Frank (een van de weinige ikjesschrijvers die alhier steevast reageert op ons deskundig commentaar): “… als je 18 minuten in een stampvolle intercity naast iemand moet staan (die zelf zit) dan krijg je het ongewild allemaal mee. Ach, ze zag er ook zo verdrietig uit.” Goed, we verlenen hem het voordeel van de twijfel.
“Nieuws uit Nederland” had zomaar een ikje kunnen zijn, maar nee, de NRC-redactie had daar andere ideeën over. Dus stond het pareltje hier. Het ging over een kaart van ene tante Gerry. “Vanochtend lag er een handgeschreven enveloppe in de bus. Kerstkaart. Ik zie dat hij van een tante afkomstig is. Ik rits hem gauw open. Wat leuk, hoe zou het met haar gaan? Ze moet al over de tachtig zijn …”
Het zesde deel van Pawi’s Roemeense reisverhaal verscheen, met ondermeer een keimooie foto van pelikanen in de lucht. Hoe zo’n foto in de lucht komt, vraag je je dan af. Maar ik heb het over de pelikanen natuurlijk.
“Het motorbootje dat ons meeneemt vaart eerst met een rotvaart over het kanaal, bijna tot aan de zee, tankt bij een op het water drijvend benzinestation, en duikt dan de delta in. Na twee uur varen stappen we over op een jeep om daar de duinen en de mangrovebossen te bekijken, en op de terugweg een verlaten zoutwinningsgebied.”
De reacties gingen overal over, er waren er ook een paar over het verhaal. Bertie die tot afgrijzen van een enkeling bekende dat ze op Oudejaarsavond wijn had gedronken die zo scherp was dat ze er in elk glas een scheut onverdunde ranja bij had geschonken, had veel gehad aan de uitleg over het Cyrillisch alfabet: “Wonderlijke letters, het beste te onthouden door ze als echte tekeningetjes te zien. V is een neus met brilletje, d de neus ondersteboven, č is een schemerlampje, s een sleutelgat, ý een olielamp. Even oefenen en we schrijven Cyrillisch.”
Een megasucces alhier en op de sociale media was mijn jaaroverzicht van opvallende zoektermen die allerlei lieden naar deze site had gebracht. Van “naakt meisje langer dan 2 meter” en “ik plas altijd schreef” tot “stokbrood in je billen”. De opvallendste van het nieuwe jaar is ook al gescoord, te weten “seks met lange broek in de tram”.
Ook de meestaangeklikte verhalen van 2016 werden – zonder al te veel onnodige tamtam – bekendgemaakt. De in het verslagjaar gestopte Kunstrubriek gooide hoge ogen, samen met de Grafschriften van Plopje en Bertie, Luviennas nooit afgemaakte mannenverhaal, Pawis mooie Sluier in de Wind dat wel helemaal af was, en Mopperkonts ook al affe Maleise fietsverhaal. Er waren in totaal maar liefst 9500 reacties, maar dat was toch maar de helft van het aantal reacties in 2015. Prachtig teken dat de honers en sneerders definitief zijn opgekrast naar de buren.
Luvienna probeerde er zich met een Mientje-van-Leiden af te maken en vroeg zich onschuldig af wanneer een verhaal eigenlijk af is…? Mijn vlijmscherpe antwoord zet haar hopelijk eindelijk weer eens aan het schrijven: “Een verhaal is een verhaal als er een einde aan zit. Nu heb ik de indruk dat we pas begonnen zijn. Je hebt vast meer mannen gehad, en al dat gedoe heeft vast ergens toe geleid, een inzicht, wijsheid, een ander soort geilheid, of misschien wel nog precies hetzelfde, rijpheid, geluk gevonden, de man en wat hij wil en jij van hem wilt begrepen … een verhaal wil een ontwikkeling zien. Van hier naar daar. Het jonge kuikentje, waar ging dat heen, waar is dat nu?”
Lehti Paul debuteerde als reageerster, ze bleek een gouden vondst voor hen die van mooie, rauwe bloemrijke verhalen houden. Van harte aanbevolen, zie o.a. haar “De jeugd van tegenwoordig heeft recht op meer bloot!” waarin ik deze uitsmijter optekende: “Ik wacht met smart op de eerste commercial waarbij een sportheld verschijnt met een kleine, onbesneden pik of een scheve grote kut.”
Lehtis bezigheden als ze niet schrijft zijn divers: “kaas maken, tabak plukken, borden wassen, geiten hoeden, bloemschikken, prei planten, wortels rooien, maatschappelijk werken, cake bakken, jeugd laten sporen en alles wat daar tussenin zit.“
Haar verhaal over het hemd van de boshoer mag er ook zijn en verdient een facebook likje (het is namelijk voor een wedstrijd). Alhier waren de reacties onversneden goed. Mopperkont: “De stijl van schrijven is zeker meeslepend. Ik moest onwillekeurig denken aan de roman Malocchio van Geerten Meysing, een van de minst gelezen grootmeesters van de Nederlandse literatuur.” Zelf vond ik het “heftig, lekker rauw geschreven” en vertelde dat ik het verhaal “in een ruk uit las, de trein om me heen voor tien minuten helemaal vergat, en op het station ineens ergens in Italië was, daar waar de truffels in de zompige bosgrond verstopt liggen en de dieprode wijn vloeit” Pawi: “Leuk om je blog te leren kennen! Al die jaren nog in te halen, ik zie ernaar uit.” Ook Bertie vond het goed. Dus wat wil je meer?
Voormelde Bertie kan er immers zelve ook wat van, zoals bekend, schrijven bedoel ik. “Verlangend wacht ik op sneeuwjachten maar het enige wat ik zie is de tijd die landerig voorbij glijdt, langzaam lichter wordend. Als ik hem tegenkom mompelt hij slechts. Maar ja, wat moet een verwarde tijd ook zeggen?” Dat staat temidden van allerlei ander moois hier.
In de voormalige Kunstrubriek die al een half jaar of zo elders wordt voortgezet won ik zowaar eens een prijsje, en wel met het scabreuze onderschrift “Hihi, niet kietelen” bij nevenstaand echt Roziaans plaatje. Dat de vete die Rozenwater met mijn voorganger had, voor mij geen betekenis heeft, en dat we wat mij betreft keigoeie vrienden zijn, die uitgestoken hand daar had lullo rozenwater geen boodschap aan en hij gaf dus geen sjoege, maf zo in de eerste week van het nieuwe jaar.
Op 4 januari werd er weer een virtuele Elfstedentocht gereden. Niemand vond daar wat van, voorzover ik me herinner althans, dus daar houden we het bij. En de Rebelse Huisvrouw en Letterzetter kwamen wat onregelmatig langs, deden best lekker mee, maar het heeft eventjes niet beklijfd. Dat kan overal aan liggen, ook aan mij. In ieder geval blijven inzenden, mensen!
Je raadt het al, ik wil iets anders gaan doen, dit intro is wel mooi geweest zo en volgende week komt er vast wel weer een nieuwe. Wil jij deze week ook actief aan deze leuke rubriek op deze leuke site gaan meedoen? Ga dan eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die leuke krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Je kunt alle leuke afleveringen van deze rubriek elders op dit blog raadplegen. Vooral een aanrader als je er even tussenuit bent geweest. Zoals Plopje, Indra en Timmerark en al die anderen.
Reacties zijn welkom via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.
De foto helegaar hier boven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – die is dit keer van Ray Hennessy via unsplash.com
Bas van Vuren, aangenaam 
Wat een mooie foto bovenaan! Professioneel ook nog. Gemaakt met het gevalletje waar we vorige week ons hoofd over braken?
Het weekoverzicht bevat veel lach en een enkele traan. Dat Heer Rozenwater die uitgestoken hand niet aanvaardt is heel treurig. Maar hoop loert toch nog steeds altijd, of niet soms?
Dank je, neen, de foto is gemaakt door Ray Hennessy, een kei
beroemdesympathieke natuurfotograaf die zoals zovelen werkjes deelt via unsplash.com just for the fun of it, niet om rijk te worden, noch beroemd en sympathiek is hij al. Het gevalletje met hetwelk het plaatje gemaakt is is me onbekend, we gaan het opzoeken.Juist, het fotootje van het frele kuikentje (merk onbekend) is gemaakt met een NIKON D750 en dat komt best wel een beetje in de richting van een gevalletje.
Ongelukje
Op de avond van mijn verjaardag raak ik achteruitrijdend een boom.
Krrrak, zegt de auto.
Een negatief cadeau van al snel enkele honderden euro’s.
De volgende dag kom ik vriendin F. tegen. In de hoop op troostende woorden of misschien zelfs een knuffel vertel ik haar het verhaal.
Haar reactie: „Hoe is het met de boom?”
Hans Roos
Auto’s zeggen geen “krrrak”. Auto’s zeggen zelfs helemaal niks. Dit in tegenstelling tot bomen.
Een bijzonder uitgebreid intro en een zeer leesbaar officieel begin van 2017. Wederom goed gedaan Bas. Er staat dan ook van alles in, het is een goed alternatief voor het politieke nieuws dat ik tot 20 januari niet wil volgen.
Als ik het volhoud.
Hm, ik ben benauwder voor het politieke nieuws na 20 januari.
Ik nog benauwder voor na 15 maart
Daar kon je wel eens gelijk in hebben maar ik ben nieuwsgierig naar de plechtigheden. Ik hoop op sensatie en een knokpartij tussen beide hoofdpersonen, met wat geluk gaan de echtgenotes ook mee doen, komt er een scheidsrechter aan te pas, sheriffs die meteen raak schieten en iemand die er een Hollywoodfilm van maakt…
Zie je, ik heb een duistere geest.
Op 20 januari is er slechts één hoofdpersoon. Helaas.
De aftredende president telt nog ’n beetje mee zolang de camera’s draaien.
Ik heb ook even gekeken. Dat viel inderdaad niet mee. Ik vond deze reactie wel toepasselijk: The way forward for coronary heart fee monitors, fitness bands, and activity trackers are on the rise. Het blijft jammer, want we hebben daar veel plezier gehad.
Da’s zeker een waar woord. Bij de NRC hadden we nog oneindig meer plezier overigens.
Qua bruggetje: het zou best weleens kunnen zijn dat meneer Trump net zo onbetrouwbaar zal blijken te zijn naar zijn publiek toe en de stekker er dan plotsklaps uit gaat trekken zodra hij er zat van heeft. Wellicht iets om naar uit te kijken, al in dit jaar. Obama die komt er wel, die gaat prachtige toespraken houden, aan liefdadigheid doen met allerlei Foundations en zich warmdraaien om de nieuwe Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties te worden, of paus, zodra die functies vrij komen en dan nog bestaan. Maar een eigen late night show zie ik hem ook nog wel krijgen.
Qua Roos: uitgestoken handen bestudeer je niet, die schud je, zovele komen er niet op je pad vandaag de dag. We zouden ons aan elkaar vast moeten klampen, de overeenkomsten zoeken in plaats van telkens maar weer de verschillen uit te vergroten en daar boos over worden (vrij naar Claudia de Breij van hedenavond in DWDD).
Zo en nu ga ik die speech van Meryl Streep opzoeken waar iedereen het over heeft.
Rugby league betting weet overigens niet wat een voor de verandering trefzekere analyse hij/zij met deze quote geeft: “Do you mind if I quote a feew of your posts as long as I provide credit and sources back to yor site? My blog is in the exact same niche as yours ….” 😀
Ik heb altijd het idee gehad dat The Donald er na een jaar of twee genoeg van zal hebben, en het, à la Sarah Palin, voor gezien zal houden. Maar ja, ik heb mij al een paar keer eerder in Trump vergist.
Da’s het riskante aan de hele zaak, de volstrekte onvoorspelbaarheid van het menneke. En de boel de boel laten en voor zichzelf kiezen, met een hoop misbaar en theatraal gejank, da’s niet iets wat ik me bij hem helemaal niet kan voorstellen.
“There was one performance this year that stunned me. It sank its hooks in my heart. Not because it was good. There was nothing good about it. But it was effective and it did its job. It made its intended audience laugh and show their teeth.
It was that moment when the person asking to sit in the most respected seat in our country imitated a disabled reporter, someone he outranked in privilege, power, and the capacity to fight back. It kind of broke my heart when I saw it. I still can’t get it out of my head because it wasn’t in a movie. It was real life.
“And this instinct to humiliate, when it’s modeled by someone in the public platform, by someone powerful, it filters down into everybody’s life, because it kind of gives permission for other people to do the same thing.
Disrespect invites disrespect. Violence incites violence. When the powerful use their position to bully others, we all lose.”
Zou die scene, waarin Trump een gehandicapte verslaggever imiteerde nog ergens te zien zijn ?
Wat een onvoorstelbare hufter is het toch.
Hufter. Ja, dat is mooi, toepasselijk Nederlands woord voor hem. Beter dan “jerk” of “asshole”.
Ja, heel treffend gevonden. Zijn riposte d.m.v. de sneue jijbak dat Streep een van de meest overgewaardeerde actrices van Hollywood is, werd hedenochtend alweer onderuit gehaald door de fact checkers: in 2015 noemde hij haar nog een van zijn favoriete actrices en “een aardig persoon” bovendien. Er is inmiddels ergens een lijstje van alle personen die Trump al “overgewaardeerd” heeft genoemd. Zijn vocabulaire is zo mogelijk nog beperkter dan zijn toren groot is.
Al een tijdje geen ikje meer over Alzheimer’s. Voor zover ik me kan herinneren, dan.
Zal ik op mijn ouwe dag toch nog aan de wiet moeten: http://www.alzheimers.net/12-05-16-could-marijuana-be-the-answer-to-alzheimers/?mkt_tok=eyJpIjoiTW1JeE5tWTNaakZqWXpJMSIsInQiOiJma3pkMGJZQnFYKzJBblBIRVwvT3Zibmk2SFwvZFM1NVlNNkd1WlwvMjRPaXlxUG1HczJ0K3R0VjljMzZcLzFrWHU5U2VWdFBLT3N2V3ZuTkYzSUxsRWUxVlQ4N1ZvMU12Rkxnd0l3ekpmVW5Td3hYT1RudWZUS2o0RDVhV0tqUThtamMifQ%3D%3D
Daar ben je dan goed laat mee, Hok! Een beetje Nederlander legt een stevige basis in zijn jeugd.
Een laatbloeier, ja. Story of my life.
Ha, fijn weer een weekintro! Die alweer een dag oud is – geen tijd gehad om eerder te kijken en te reageren. Beeldschoon topfotootje!
Dat jonge kuikentje (niet dat van de topfoto) plofkipt tegenwoordig op deze site en een andere – (hopelijk) tijdelijk wat minder frequent vanwege druk-druk-druk.
Zo, klaar.
Wat de bijna-topbaas aan de overkant van het grote water betreft: die creëert met elke uitspraak, tweet enzovoort een nieuwe parallelle wereld in het oneindige multiversum. Vandaar dat wat hij zegt altijd (zijn eigen) waarheid is. Je moet het maar kunnen. Gelukkig zijn dat soort kunners niet al te dik gezaaid.
Pizza
Na de nieuwjaarsborrel van het werk wacht ik bij de afhaalitaliaan op pizza’s. Uit de vrieskou komt een meisje binnen, gekleed in een kort broekje en strak voetbalshirtje. Ze vraagt de pizzabakker: „Kunt u even een foto komen maken?”
Hij weigert: „Ik kan de pizza’s niet laten aanbranden.”
Omdat ik toch moet wachten, bied ik mijn hulp aan. Ik volg het blonde paardenstaartje en kom in een studentenhuis terecht. Vijftien gelijksoortige jongedames in sporttuniekjes heten me gillend welkom. Ze drinken zich in voor het ‘corpsnaval’.
Na de fotosessie vraagt een meisje met hese stem: „Wilt u een wijntje, meneer?”
Ik sla het verleidelijke aanbod af: „Mijn pizza’s worden koud.”
Willem de Jongste
Heerlijk weer eens een ouderwetse intro die alles bevat wat er echt toe doet in deze wereld van fake en show.
Ik deel de zorgen van Ad Hok over zijn toekomstige Opperkoning, maar hij is wel verrassend en zorgt goed voor zijn familie.
Obama heeft immers ook niet de broodnodige “change” gebracht die men van deze verlosser verwachtte.
Het midden oosten is in puin achtergelaten, helaas.
Even optimistisch over de nakende verkiezingen in maart in deze contreien, misschien dat Thierry Baudet een nieuw geluid introduceert met een veelbelovende en consistente lijst.
Kortom, ik ben positief gestemd en zie de toekomst vol vertrouwen tegemoet.
Kare taal en Thierry Baudet, kennelijk twee handen op een buik. Nieuwe geluiden, daar zitten we op te wachten, ja.
Mopperkont,
Ik ben zelfs naar een avond hier in Den Bosch van Thierry Baudet geweest, die samen met Jos van Rooy een meeting organiseerde in Chalet Royal, waar vooral veel jonge mensen aanwezig waren. (itt myself)
Het was een heel interessante bijeenkomst, met veel vragen over en weer.
BTW, Jos van Rooy schreef het boek: Waarover men niet spreekt.
Tja, mijn pizzas worden koud, wat is dat nou voor een pointe? Moet het gevat voorstellen? Het is toch zo? Kort, strak, blond, hees … Willem was misschien niet meer de jongste, maar wel de geilste op die bewuste avond.
Thierry Baudet is een stuk gevaarlijker dan Wilders. Hij ziet er namelijk uit als de ideale schoonzoon. Maar is dat zeker niet!
Schade
Op een ochtend vond ik een briefje achter de ruitenwisser van mijn auto met de volgende inhoud:
‘Geachte eigenaar, mocht de schade aan uw voorbumper er gisteren nog niet hebben gezeten, dan kunt u deze verhalen op de Volkswagen Golf met kenteken xx-xx-xx verderop in de straat. Groeten, twee oplettende burgers.’
Het was de Volkswagen van mijn echtgenote.
Jan Hulshof
De klikmaatschappij is in opmars. Maar een glimlach kan er wel van af. Mevrouw Hulshof heeft iets uit te leggen.
Leuk, zulke oplettende burgers zouden we overal wel kunnen inzetten. Mits ze niet met nep-observaties komen. Ook een trend.
Een van de betere grappen die ik las vandaag is: “No no no, the gold TOWER ! “
@pawi Hahahaha!
Thierry Baudet is een enge, narcistische, grootheidswaanzinnige überseksist. Brrrr.
Van Thierry Baudet weet ik niet genoeg om een oordeel over hem te vellen.
Van Donald Trump weet ik iets meer, en ik vind dat Klare Taal zich er wel erg makkelijk vanaf maakt. Ze noemt hem “verrassend”. Ja, zo kun je Idi Amin en Hugo Chavez ook wel betitelen. En hij “zorgt goed voor zijn familie”. Hm, dat is iets waar de Mafia zich ook graag op laat voorstaan. Intussen heeft Donald zojuist een persconferentie gegeven waaraan hij meer vragen opriep dan hij beantwoordde.
Het begrip Golden Shower hebben wij hier van DSR geleerd, net als het Glory Hole en iets met Sanchez. Hij was zijn tijd vooruit en zit vast instemmend knikkend naar de Trump te kijken.
@Ad Hok , januari 11,2017 om 18.36.
Mijn opmerking over Trump ‘ hij zorgt goed voor zijn familie’ was een opmerking boordevol ironie en is blijkbaar niet geheel als zodanig overgekomen, evenals de kwalificatie ‘ verrassend ‘ die nauwelijks als positief ervaren kan worden imho en meer als een denigrerende gemeenplaats kan worden beschouwd voor de goede verstaander althans.
@ Blogbaas Bas januari 11, om 13.49
Ik vind Thierry Baudet nog steeds een ideale schoonzoon, evenals ik in het verleden DSR als zodanig beschouwde , hoewel dit natuurlijk maar als virtuele praatjes moet worden gezien.
Ik heb geen schoonzoons enkel ideale schoondochters.
@KT
De ironie was inderdaad niet bij mij overgekomen. Sorry.
Mijn reactie t.a.v. KT was waarschijnlijk te verklaren door het feit dat ik dit soort vergoelijkingen van Trump heel vaak hoor zonder dat er sprake is van enige ironie.
Vermakelijk om de vergissingen te lezen. Klare Taal, ik dacht ook aan ernst. Sorry.
En wat dan nog, je mag toch een eigen menig hebben?
ps
zelf ben ik anti-trump. Hij bazuint teveel in het rond.
….mening…
Of een politicus of een internet-fenomeen een ideale schoonzoon is, lijkt me tamelijk irrelevant. Van Baudet kan worden gezegd, dat zijn gedachtengoed naadloos past binnen dat van Geert Wilders. Het enige verschil is , dat hij academisch is gevormd, maar over het succes daarvan lopen de meningen uiteen.
Ik heb het islam-boek van Wim van Rooy ‘Waarover men niet spreekt’ nog niet gelezen, maar het lijkt me geen toeval, dat Baudet met die van Rooy het schnabbel-circuit is ingedoken. Een beetje academisch gestoei met mooi jonge meiden en een oudere en daarna de kroeg in. Dan zit je goed in Den Bosch.
Dank je Bertie, ook voor je leuke rubrieken1
In het gangbare discours worden meningen en discussies vaak verbaal ondergesneeuwd door niet welgevallige partijen.
@ Mopperkont,
Schaam je je niet een beetje over je cafepraat en kroeggelul over een serieuze samenkomst in Den Bosch, waar je helemaal niet aanwezig was en totaal geen zinnige bijdrage aan een serieuze discussie hebt geleverd.
Hoi Klare taal, ik zag de ironie wel over onze golddigger, maar in dezelfde reactie was je bloedserieus over Baudet. Dat ondergroef weer de ironie over de eerstgenoemde.
Ben je nog de kroeg in geweest met Thierry, zoals mopperkont suggereert? Zit je in Den Bosch beter dan in Breda qua academisch gestoei?
KT.
Ik schaam me daar absoluut niet voor, want ik ben nog steeds stomverbaasd dat een vrouw met behoorlijke geestelijke bagage zonder enige reserve valt voor een nitwit en een poseur als Baudet.
Maak jij trouwens nog verschil tussen cafepraat en kroeggelul en acht jij het mogelijk ook ergens niet bij aanwezig te zijn en niettemin toch een bijdrage aan de discussie te leveren ?
Een boekpromotie-bijeenkomst onder leiding van een Wilders-fan kan ik ook niet helemaal serieus nemen.
Glad
Het is koud als ik het crematorium met begraafplaats bezoek voor een afscheid.
Na de bijeenkomst wordt het gezelschap verzocht de kist naar het graf te volgen. Zwijgend gaan we op weg. Er ligt hier en daar zelfs wat ijs op het pad. De dame voor mij glijdt bijna uit. „Sjonge”, zegt ze verschrikt, „ze mogen hier weleens strooien…”
Ernst van den Doel
Ik begrijp ‘m niet. Het was toch geen crematie ?
Woordgrapje, de ikjes zijn kennelijk schaars. Of op sterven na dood …
As strooien zonder as, het lijkt goochelarij. Zo krijg je ijsgladde wegen nooit vrij.
Raar woordgrapje, dat zijn doel mist. Ook als er verbrand wordt, blijft de as achter. Er is geen strooiveldje, je neemt je afval zelf maar mee.
Lees: …crematorium met begraafplaats…
@ pawi, januari 12, 2017 om 11.03
Den Bosch is prima zoals je uit mijn bericht kunt lezen. Veel culturele en politieke evenementen , diversiteit en ruime blik op de toekomst staan hier hoog op de agenda, zoals het hoort inderdaad.
De kerststal in de Sint Jan is ook weer op orde gebracht heb ik gisteren geconstateerd, weer mooi en sfeervol, een lust voor het oog.
Enige jaren geleden woei er een nieuwe wind die de hele kerststal verdreven had uit de basiliek, er wapperde nog slechts een enkel doekje en een schaap mekkerde troosteloos via een microfoon.
Gelukkig is de sfeer enigszins hersteld en heeft het ancien regime de aftocht geblazen, uitgestorven…..
De volgende BvV reünie zal in Den Bosch plaatsvinden.
Een jaar of tien geleden fietsten we wel eens naar Den Bosch. Een gezellige stad waar we mooie terrassen vonden. Sfeervoller dan Eindhoven.
.
Gelezen, Bertie.
Op jouw blog las ik dat as werd gebruikt om paden ijsvrij te maken.
Maar in een crematorium blijft er geen as over om de weg naar het graf te verzorgen.
Klare taal is even sprakeloos. En ik van de weeromstuit ook. Staat die kerststal er dan het hele jaar door?
Sorry, ik zie nu pas de punt van Kt. Ik zag het abusievelijk aan voor een vlekje, maar het verschuift mee met de tekst…
KT heeft een punt, dat is duidelijk . 🙂
Pawi, er blijft genoeg as over, een urn vol. Uiteraard niet voor gladde paden…☻
@ pawi,
Sprakeloos zijn kan voor sommige mensen een genade zijn, vooral voor de toehoorders.
In het bos
De boswachter houdt mij staande; midden in het bos. Of ik de regels ken en waarom de honden dan niet aangelijnd zijn. Met excuses en de belofte tot beterschap doe ik de riemen om. De boswachter zal het voor deze keer hierbij laten. Hij stapt in zijn terreinwagen en rijdt met een flinke dot gas weg.
Ik sta in de zwarte dieselwolk en kijk de auto na, waaruit een brandende peuk gegooid wordt.
Victor Hoynck van Papendrecht
Sjezus! Die peuk maakt het helemaal af. Wat een lul. 😦
Niet alles geloven wat ze schrijven, Bas.
“Zwarte dieselwolk achterlaten en brandende peuk in het bos gooien” dienen de zoete wraak van de inzender.
Merk auto en kentekennummer, dan lappen we hem d’r met z’n allen bij.
Pawi’s reactie was ook mijn eerste gedachte.
Bovendien heb ik een hekel aan loslopende honden al kunnen ze daar zelf niets aan doen..
Service
Van de ene op de andere dag kan ik de bijlagen van mijn e-mail niet meer openen. Ik neem contact op met mijn provider. De callcenter-medewerker belooft dezelfde dag met een oplossing terug te bellen. Helaas.
De volgende dag bel ik weer. Ook deze medewerker snapt het niet. Hij zal het uitzoeken en terugbellen. Niet dus.
Wel krijg ik een mail waarin wordt gevraagd wat ik van de service vond. Als ik niet tevreden ben, kan ik een vinkje plaatsen om teruggebeld te worden.
Binnen een minuut gaat de telefoon. Het automatische voice respons systeem meldt dat ik teruggebeld wil worden – en hangt op.
Douwe Yska
Herkenbaar. Maar toch … als je je bijlagen van je email niet kunt openen dan bel je toch niet met je internetprovider? Dan kijk je op outlook, gmail of welke emaildienst je ook maar gebruikt en daar kom je er wel uit. Miljoenen zijn je voorgegaan en ze kwakken het allemaal op de fora, ter lering en vermaak.
🙂 🙂 Zo zijn wij ook begonnen.
Waar is de zelfspot die dit ikje draaglijker zou kunnen maken?
Dit ikje staat zowel in de papieren als de digitale editie van vandaag.
Na de dementen, de kinderen, nu ook de gezelschapsdieren als bron van inspiratie!
Moos
Onze hond Moos kan geen klokkijken, maar hij weet wel precies wanneer hij wil eten: altijd. Tussen 07.00 uur in de ochtend en 23.00 uur in de avond loopt hij hongerig door het huis te struinen, gealarmeerd door het zacht geritsel van een chipszak, het nagenoeg geruisloos openen van de koelkastdeur, de geur van vlees, het zicht op kaas. Zelfs een van de snijplank gevallen sperzieboon brengt hem in hoogste staat van paraatheid.
Als hij op bezoek gaat bij zijn zusje Mees, die haar tijd veelal slapend in de krantenbak van opa doorbrengt, sprint Moos eerst via de gang, de woonkamer en de keuken naar de bijkeuken om daar de meestal nog halfvolle bak van Mees leeg te schrokken.
Pas daarna meldt Moos zich bij het gezelschap – waar zijn oog valt op de koekjes bij de koffie.
Dick te Boekhorst
Tja, wat moeten we hiermee. ’t Is een verhaaltje over de hond van Dick. Niveau: eerste opstel dat je als kind trots naar huis meeneemt. De meester vond het goed. Wat het in de krant doet, is me een groot raadsel. Maar er zijn wel meer raadselen in het leven, wat jullie zeggen.
Jaja jullie kunnen gerust zijn: er komt er weer een, een vers introotje, vanmiddag. Over een auto die krak zegt, klompen die aan de wilgen hangen en de inauguratiehorrorvrijdag.
Krakende auto’s en wilgenklompen – kanniewachten. Inauguratiehorrorvrijdag: liever goeie horrorfictie.
De auto houdt het toch wel tot vanmiddag?
Het team legt de laatste hand aan het nieuwe intro, kan een kwartiertje langer duren dan normaal. Reken op 13:15 en het komt goed.
Als pauzemuziekje het overzicht van wat opvallende zoektermen van vorige week. Soms krijg ik weleens een beetje medelijden met die sneue figuren die op hun computertje aan het zoeken zijn. In plaats van in de real world een beetje leuk mens te zijn met leuke ontmoetingen. Maar goed, ze denken dat het na 20 januari en 15 maart allemaal beter wordt. Iedereen gratis van bil, met wie hij maar wil.
lekkere volle borsten jonge meisjes, foto van de bus van alles naar de klote, hemels mooi wijf naakt, fotos de volewijckers
De Volewijckers, ja, daar kan ik wel aan voldoen natuurlijk