“Het is waar: nergens staat in de aanwijzingen dat ikjes leuk moeten zijn”, merkte onze reageerster Pawi op. Dat was alles. Een piepklein zinnetje slechts. Maar ze won daarmee op haar gemak en met drie vingers in de neus de weekprijs van het allerdroogste en tevens allerdodelijkste commentaar op een ikje, zo die al bestond. Het ikje in kwestie, van ene Leon Nederstigt, was dan ook een draak der draken.
Op de politietraining ‘Mentale Kracht’ deelde de trainer ballonnen uit. De opdracht was de ballon op te blazen en er op te gaan zitten. “Een vrolijke, volslanke, vrouwelijke collega, niet zonder zelfspot, voelde duidelijk enige weerstand om met haar volle gewicht op haar ballon te gaan zitten.” schrijft Leon met overgave.
“Met gesloten ogen zette zij toch door en keek verrast naar beneden toen een knal uitbleef. Je kon een speld horen vallen toen de trainer haar vroeg of zij verbaasd was dat haar ballon niet knalde. Terwijl zij zichtbaar zocht naar een antwoord, werd de bijna ondraaglijke spanning doorbroken met een droog uit de groep klinkend: „Wij wel!”.
Tja, je moet het maar kunnen waarderen. Eigenlijk valt hij best wel mee, nu ik hem nogeens een keer opschrijf. Maar nu is het te laat.
Ze was op Lesbos geweest
Verder was het weer weinig soeps qua ikjes. De enige die ik hier nog vermeld is die van Willemijn de Sonnaville. Ze was op Lesbos geweest en werd daar ’s avonds met een zaklamp bijgelicht door “drie grote gespierde mannen uit Mali.”
Onze Luvienna oordeelde het mildst: “Aaah, wel een beetje een ‘kijk mij eens goeddoen’-Ikje, maar ook lief.” Ze was dan ook zelf jarig, het lieve kind, en daar word je week van, da’s bekend.
Pawi, hoewel niet jarig, zei zich goed voor te kunnen stellen dat “je als vrijwilligster op een medische post voor vluchtelingen bang wordt in het donker, bang voor grote donkere gespierde mannen die je niet kunt verstaan, en dat je opgelucht bent, als blijkt dat je vooroordelen je parten hebben gespeeld.”
Het ikje deed Ilona denken aan haar eigen ervaring in een snackbar in haar woonplaats. Dat ze bang was voor de donkere mannen die achter haar stonden, omdat ze dacht dat ze een overval planden. Archivaris A. Hok toverde het verhaaltje – dat ergens op een verlaten website staat te vermolmen – binnen enkele uren tevoorschijn:
Overvallen
Het is drie uur, ik heb nog niet geluncht en sterf van de honger. In de kleine buurtsnackbar wacht ik op mijn broodje kroket. Twee Arabische jongemannen komen binnen. Ze doen een beetje zenuwachtig, smoezen wat, en komen achter me staan. Ik begin me ongemakkelijk te voelen. Als ze iets in de zin hebben, nou, dan sta ik mooi ingesloten.
Bij het: ‘Zegt u het maar’, vragen ze om een patatje oorlog.
Já hoor, denk ik, daar heb je ’t al. Nu volgt zeker: ‘Dit is een overval!!’
“Met uitjes?”
“Oh graag!… lekker!”
“Gaat u maar zitten, ik kom het zo brengen.”
Ja, zo moet je zo’n voorval dus opschrijven, inclusief de weergaloze slotzin. Hulde aan Ilona voor het beste nietgeplaatste ikje van de week.
De Kamergotchirage lijkt inmiddels alweer over z’n hoogtepunt heen. Het appje van Lubach dat binnen een paar dagen honderdduizenden downloaders en een onvoorstelbare Twitterbuzz scoorde, geraakt zo mogelijk nog sneller dan Pokemon Go in de vergetelheid.
Mopperkont: “Ik heb Thierry, die kan de moord stikken.” Inderdaad, dat je niet kunt kiezen welke fractieleider je wilt verzorgen, maakt het geheel een stuk minder spannend dan gedacht.
“’t Is puur afwachten”, zei een gebruiker van het eerste uur, “Ik bedoel, wat moet ik nou met Pechtold? Je kunt hem te eten geven, of niet, het maakt niet uit, hij blijft (beleefd) glimlachen. 😦” En hopla, een dag later overleed Alexander al. Hadden we aan zien komen.
Eerder had Ad Hok het al een “merkwaardig concept” genoemd. Een kiezer die voor een politicus zorgt … Zou dat niet andersom moeten zijn?” Ook Bertie had hier moeite mee. “Waarom zou iemand een politicus willen verzorgen, vraag ik me af. Vertroetelen als het iemand van je geliefde partij is? Of juist verwaarlozen als het een gehaat figuur voorstelt? Pesten? Met naalden steken?”
Gelukkig viel er nog wat kwaliteit te genieten. Het laatste deel van het Roemeense reis- en bruiloftsverhaal met een echte epiloog – ja, Pawi weet hoe het hoort, dit in tegenstelling tot een zekere fietsen-op-La-Gomera-feuilletonschrijver – werd gepubliceerd. En hoe! Met echte foto’s van een keiprofessionele fotograaf d’rbij. Belangeloos voor het goede doel afgestaan. Tip: lees het hele ding nogeens een keer van voor tot eind op je gemakje door.
“Op de dag van de bruiloft moeten we even wachten voor we naar binnen kunnen. Ondertussen komt een aantal mannen in hun daagse kloffie gehaast aan en baant zich een weg door onze groep. Zij hebben blijkbaar haast, wij niet. We laten ze gemoedelijk door. Later blijkt dat het koor te zijn.”
Pawi meldde dat de foto haar doet denken aan het Italië van Fellini. “Wederopbouw in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Nog niet zoveel auto’s, wel brede straten die soms eindigen in een zandpad. Dat sfeertje heerst er naar mijn ervaring nu in Boekarest. En de foto drukt dat sfeertje goed uit.” En dat vinden wij allemaal ook. Hulde!
Over kwaliteit gesproken: de boog kan niet altijd gespannen staan. Blogbaas dezes klust in zijn vrije tijd wat bij voor cartoonisten met writer blocks, zoals bekend. Vorige week werd bijvoorbeeld nevenstaande vondst gehonoreerd en rijkelijk aangeklikt en geliket en geretweet op Twitter. Mag en kan natuurlijk. Alles beter dan die saaie koppenwedstrijd op voorspelbare gaapplaatjes op een belendend blog, dat er ook nogeens qua layout steeds foeilelijker uit gaat zien. Alaaf, zullen we dan maar zeggen.
Wil jij kans maken op een mooie vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Doe dan aan deze leuke rubriek op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in.
Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Het lepeltje is voor jou als het precies de 100e reactie is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in den eeuwigheid.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Ja, echt!
Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.
De foto hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – heb ik helemaal zelf gemaakt, dit weekend, gisteren zelfs. Al reizend door de wereld kom je van alles tegen. Ik dacht er toen iets bij, dat weet ik nog wel. Iets van sfeerbeeld, vaag, afschrikwekkend, nooit wegkijken, altijd blijven lachen, downsizen, dat soort dingen. (c) 2017 kei copyright BvV dus.
Bas van Vuren, aangenaam 
Het was inderdaad een karige Ikjesweek, blogbaas; gelukkig dat er nog feuilletons zijn. Wat me doet denken: enig idee wanneer je de nieuwe aflevering van die van mij publiceert?
Bedankt voor weer een fraaie en adequate weekintro.
Step
Ik fiets van huis weg als een jongetje met een step roept: „Mevrouw, kunt u even op mijn step passen? Ik moet zó nodig”. En weg is hij. Snel komt een jonger ventje dat op een muurtje zat, overeind, rent naar de step en racet weg. Ik fiets snel achter hem aan. Dan hoor ik van achter de bosjes: „Stop maar hoor, mevrouw, u heeft het goed gedaan!” Het was een test: „We kijken hoe mensen reageren als je ze zoiets vraagt.” Gelukkig voor hun mensbeeld deed iedereen het goed. Op één meneer na, die meteen dreigend had geroepen: „Als je zoiets nog eens flikt, roep ik de politie!”. Dat maakte hun mensbeeld realistischer, maar mij doet het pijn.
Liesbeth Rischen, Hattem
Mooi begin van de week. Leuk incident en vaardig beschreven.
Doet me denken aan de grap met de portemonnee aan een touwtje, die wij als jonge jongens op het fietspad legden, terwijl wij ons met het andere eind van het touwtje in de hand in de bosjes hadden opgesteld. Was altijd bijzonder om te zien hoe snel hebzucht kan omslaan in verbijstering of woede.
Dank je, Luvienna. Hij staat in de steigers!
Ja dat zijn leuke kinderen met gevoel voor normen en waarden. Vast CDA
He, doet Bas mee aan carnaval? De featured image lijkt precies een foto die in Den Bosch is gemaakt. Misschien een verkenningstocht naar de omgeving van Klare taal, waar ooit de BvV community zijn opwacht zal maken?
Leuk weekoverzicht weer, hoe je van (bijna) niets toch iets weet te maken!
Het ikje is inderdaad een goed voorbeeld van hoe kinderen grote mensen kunnen plagen. Dat met die portemonnee deden wij ook. En natuurlijk vragen naar bokkepootjes bij de bakker, worteltaart bij hetzelfde slachtoffer, varkenspootjes bij de slager. Ongelooflijk flauw eigenlijk. Maar wat gaf het een kick.
Het intro staat weer als een huisje, gefeliciteerd met de waardering voor je schnabbel Bas. Hij is goed.
Vraag ik me ook af: komt de kopfoto uit een carnavalsoptocht?
Zucht, jullie zijn gewoon te slim. Ja, carnaval.
Kleine ogen
Samen met kleinzoon Julius van 6 kijk ik naar Wie is de Mol? Na hem uitgelegd te hebben wat de bedoeling is, zegt hij na enige tijd gekeken te hebben: „Ik weet wie de mol is: Diederik, want die is het dikste en heeft kleine ogen.” (Sorry, Diederik).
Ria Manders-Goossen
Het is me onduidelijk waarom dit ikje is verkozen. Wie kan ’t uitleggen ?
Om Diederik (whoever that is) te beledigen vanwege zijn uiterlijk?
Zucht. Had ik maar aantekeningen gemaakt van kinderopmerkingen, dat was nu een boekwerk in drie delen.
stop een kotelet in de grond, dan groeit er een varken uit
rust zacht lieve opa (hij ging met pensioen)
een prostituee is een heel lief meisje
enzovoorts enzovoorts enzovoorts enzovoorts enzovoorts enzovoorts………
Mopperkont, het is niet uit te leggen.
Helaas kan ik mijn moralistische kant niet onderdrukken: je kijkt met een kind van zes niet naar dit programma, ook al is het zaterdag, ook al wordt het dan half tien voor hij naar bed kan. Voorlezen, samen een spelletje doen, samen pannenkoeken bakken, dat lijkt mij veel leuker voor het joch.
Omdat het het enige ingezonden Ikje was?
Na een paar dagen de carnaval in Den Bosch te zijn ontvlucht zijn we weer terug.
Let wel , Carnaval is prima , wij , ( laat ik eigenlijk maar spreken voor mezelf overigens) vind het een mooi feest, met de nodige mitsen en maren.
Keileuk, gezellig, prima sfeer, mooie historische Parade, Sint Jan , de dissidente bischoppen verdreven in hun paleizen op dezelfde Parade daar liggen we niet wakker van.
Mijn echtgenoot, hoewel zeer gehecht aan Den Bosch moest niks van de Roomsche feestjes hebben.
Al vele jaren echter vind hij die katholieke rituelen heel gewoon en alle priester- pastoors feestjes van mijn
familie heeft hij met veel wijn en goede diners met genoegen bijgewoond.
Twee geloven op een kussen, daar komt nooit een duivel tussen !
Er zijn nog vele kwesties ongedaan, toch blijven ze bestaan.
Gisteren waren wij in Sassenheim, daar hebben we niets gedaan.
Het regende steeds door en door
De kroketten die we bestelden kwamen niet door.
Toen zijn me maar maar aan de drank gegaan en
hebben de kroketten laten staan.
e
Zonde van de kroketten.
Op de golfclub
Op golfbanen zijn de voorzieningen vaak uitstekend. Zoals keurige kleedruimtes en douches, waar de handdoeken en zeepjes voor je klaar liggen. Plus een aardig restaurant. Van een naburige tafel vang ik een flard van een gesprek op, waarin gemopperd wordt op al die buitenlanders, die toch een hele andere mentaliteit meebrengen. Even later in de kleedkamer valt mijn oog op een bordje: Al onze handdoeken zijn elektronisch beveiligd.
Hella van Ockenburg
Huh icoontje. Geen idee wat Hella met deze observatie bedoelt.
Ik zit ook niet te wachten op politiek correcte ikjes.
Het is toch duidelijk genoeg ☻
Voor mij niet. Buitenlanders op golfclubs zijn vaak stinkendrijk. Die stelen geen handdoeken. En de arme buitenlander, maar ook de arme Nederlander die kennelijk handdoeken steelt, volgens Hella althans, die komt toch niet op de golfclub, laat staan in de kleedkamers. Kortom, gooi maar in mijn pet, maar misschien is het allemaal wel heel diep bedoeld en zie ik de tweede laag niet.
Hella speelt fanatiek golf, ik had nooit gedacht dat je na zo’n kabbelend wandelingetje met sticks in een caddy zou moeten douchen.
Vreemd is dan eigenlijk dat ze eerst gaat eten en afluisteren, en daarna pas naar de kleedkamer wil.
Het bordje geldr voor eigen leden, ‘keurige’ blanken.
…geldt…
In hotels worden handdoeken bij de vleet gestolen, ook door rijke mensen, misschien wel juist door rijke mensen. Dat zal hier niet anders zijn. Ik las ook dat er bij restaurants goeie messen in de zak/tas worden meegenomen, wekelijks moeten ze daar de messenvoorraad aanvullen.
Zelf nooit gedaan. Ben het ook niet van plan.
Hella suggereert dat leden van de golfclub niet mogen mopperen over de mentaliteit van buitenlanders (lees moslims) , omdat ze zelf jatten als de raven, als ze daartoe de kans krijgen, maar het een heeft natuurlijk niets met het ander te maken. Waarom zouden de leden van de golf trouwens niet mogen mopperen over buitenlanders, dat schept een band en daar is zo’n vereniging voor.
Eeuwige jeugd
In het ziekenhuis waar ik werk sta ik in de lift. Naast me staat een echtpaar van een jaar of tachtig. De man bestudeert zichzelf uitgebreid in de spiegel van de lift. Wijzend naar een vlekje op zijn wang vraagt hij zijn vrouw wat dat is. „Een ouderdomsvlek, lieverd.”
Waarop de man reageert: „Een ouderdomsvlek, hoe kom ik daar nou weer aan?”
Joost Nieuwstad
In de lay-out van de digitale abonnementhouder! Dank, mopperkont.
Mijn reactie op het ikje: hahahahaha!
Iemand moet toch positief blijven, of niet soms? Ik hoop dat Joost nog vaak van zich laat horen.
Apart toch dat er zoveel ikjes worden ingestuurd door mensen die in de zorg werken. Laat ik nou altijd gedacht hebben dat ze het te druk hebben en maar amper tijd kunnen vinden om met z’n allen voor de deur hun snelle peukies te roken, alvorens weer terug naar de bedden te snellen.
Maar goed, als je vaak in de lift staat dan pak je je rustmomentjes daar mee natuurlijk.
De layout van Mopperkonts ikje hierboven is inmiddels aangepast, het regende klachten, men werd er duizelig van.
Ah deze! Bertie toch. Dat ging over de layout van Mopperkonts laatste ikje, die van hierboven op 12:42. Vanwege een vermoedelijk verkeerde kopieer-plakactie. We zullen het nooit weten. Maar dat was het dus. Meer niet.
Strikvraag
Moeder neemt het huiswerk dat Sophie (10) heeft gemaakt nog even met haar door. Het gaat over rekenen met gemiddelden.
Bij één vraag staat geen antwoord.
‘Lucas moet van zijn moeder een brood bij de bakker halen. De winkel ligt 1 kilometer van zijn huis. Als Lucas gemiddeld 15 kilometer per uur fietst, hoe lang is hij dan onderweg?’
„Waarom heb je die niet gemaakt?”, vraagt moeder.
„O, dat is vast een strikvraag”, zegt Sophie. „Zo’n stukje ga je toch lopen!”
Martin van der Jagt
Bas, mijn complimenten. Ziet er fantastisch uit.
Dank je, ben een beetje aan het experimenteren. Elke feedback is welkom.
Qua ikje: ja, zo is dat, 4 minuten fietsen of, pak ‘m beet, 15 minuten lekker in het zonnetje wandelen, met een geurende baquette in de hand, ik zou het ook wel weten.
Dat meisje komt er wel en desnoods gaat ze lopen.
Dat ziet er heel anders uit hier. Zoals gezegd, heb ik weinig artistiek gevoel maar dit breedbeeld mag ik wel. De koele kleur ook.
Het ikje vind ik wel aardig. Slim, dat Sophietje.
Misschien een iets robuuster lettertype?
Goed idee, inmiddels gedaan. Deze bevalt me beter. Maar jullie zien vast geen verschil 🙂
Ik maak ze zelf groter…. 😆
Het rekensommetje van Sophie heb ik ook gemaakt, heen en terug is twee kilometer fietsen, kost al gauw acht minuten. Je fiets twee keer van slot halen en op slot zetten kost nog eens acht minuten. Lopend een beetje doorstappen en je bent binnen die tijd al lang weer thuis met het brood dat Lucas van zijn moeder moet halen. Hopelijk was het al betaald, anders kost het betalen met de pinautomaat, die eerst nog moet worden geactiveerd, of met het opdiepen van euro’s uit de portemonnee, nog extra tijd. OK, dat geldt ook voor de fietsende Lucas.
Ik heb een “guilty pleasure”, namelijk de rubriek van Margriet van der Heijden, die wiskunde/rekenkunde uitlegt aan kinderen. Elk weekend weer een heerlijk dingetje.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/25/palindroompriem-op-palindroomdag-252-6910859-a1547630
Priemgetallen, ik weet wat het zijn maar ben nooit verder gekomen dan de eerste paar. Hoe bereken je of een getal priem is? Pakweg 761, ik zou niet weten hoe ik daar achter moest komen, alleen door het uitproberen van heel veel deelsommen.
Er moet een betere manier zijn.
Ja, knap he? En dan dat woord palindroom…
Ik kwam niet veel verder dan parterretrap.
Geef mij maar een cryptogram.
Google? 😉
buona notte
Gedoe. 😕
Ik heb ervan genoten, mopperkont. Dank voor de link. Wat een sfeer!
Ja, da’s een lekker muziekstukkie!
Haaietentjes
Op een Rotterdamse kruising rijdt een scharrig autootje mij op een haar na van mijn fiets. Van schrik wens ik de inzittenden luidkeels allerlei hele nare dingen toe.
Dat hebben ze gehoord want het autootje wordt vijf meter verder wild op de stoep geslingerd en een onguur type stapt uit.
Ik sta al op de pedalen om voor mijn leven te fietsen als de bijrijder mij in plat Amsterdams en met opgeheven vinger een verkeerslesje geeft: „Haaietentjes mevrouwtje, haaietentjes!”
Annette Hage
Dat lijkt me lekker, zo’n versgebakken scharrig autootje oppeuzelen, met de inzittenden erbij. In remouladesaus.
Dat er dus Amsterdammers in Rotterdam kunnen rijden, da’s nieuw en lijkt me een waarschuwing waard, je kunt die humor dus echt helemaal nergens ontlopen. Dank Annette.
Ik vond op deze sympathieke site nog het recept voor een goeie saus, van ene amc:
Ravigottesaus;onmisbaar bij de kibbeling en het lekkerbekje!
Snijd een uitje, 1 eetl. kappertjes en 2 augurken in piepkleine blokjes. Hak 1 bosje bieslook, peterselie, dragon en kervel naar smaak fijn ( is niet alles vers te koop, neem dan diepvries. Anders zit er niets anders op dan gedroogd te nemen)
Meng nu alles goed door elkaar met 500 ml. mayonaise.
Je kunt het evtl. met de staafmixer doen maar ik vind het zelf wel lekker om de stukjes te zien en te proeven.
Remouladesaus; Ook lekker bij vis en gegrilld vlees.
Snijd 2 eetl. kappertjes,2 eetl. zure augurken, 1 sjalotje
allemaal heel fijn.
Hak 1 eetl. kervel, 1 eetl. dragon en 1 ansjovisfiletje heel fijn.
Doe al het fijngesneden spul in een schone doek en ‘wring’ alles uit.
meng 5 dl. mayonaise met 1 eetl. koude Dijon mosterd en meng alles door elkaar. Breng op smaak met zout en peper. Laat een tijdje staan om de smaak te ontwikkelen.
Ik woon aan zee en er is geen standaard saus bij de vis die overal verkocht wordt. Wel kan je zelf altijd kiezen welke saus je erbij wilt, ze liggen er altijd bij in het schap of aan de kar. Ik neem ze altijd beiden omdat ik nooit wil kiezen, ze zijn allebei zo lekker! (^0^).
Toegevoegd na 13 minuten:
Het is wel zo dat de ravigottesaus zoals hij oorspronkelijk in Frankrijk ontstond op basis van een vinaigrette was met toevoeging van kappertjes, tuinkruiden en gesnipperde ui. Is dus meer een dressing voor bij bladsalades. Warme ravigote- speciaal voor bep. runder-, kalfsgerechten en gevogelte- wordt gemaakt op basi van kalfsvelouté en een gelijk deel witte wijn en wijnazijn. Hieraan worden dan weer de kappertjes, kruiden en ui toegevoegd.
Bij ons is hij inmiddels een saus met mayo, vaak ook nog vermengd met zure room geworden.
‘Goeie vraag’
Goeie site.
Wat betekent Pingback eigenlijk?
Dat gaat automatisch. Laat zien wanneer een artikel ergens vermeld wordt met een link. In dit geval het nieuwe intro op het grote verzamelblog van alle intro’s.
We blijven nog even in de Franse barok met Atys van Lully, ook een hoogtepunt en weer door dat prachtige gezelschap van William Christie, Les Arts Florissants. Opgenomen op drie lokaties, waaronder de spiegelzaal in het Versailles (vanaf minuut 59). Muziek start op 7.29. De oudere kijkertjes zullen de eurovisie-melodie herkennen op 40.34
Nog een half uurtje geduld, lieve mensen, en dan staat er weer eentje op. Wat? Een nieuw kakelvers weekintro natuurlijk. Het gaat over roeptoeters, bevat eigen foto-, video- en dichtmateriaal. En een verslag van mijn discussie met Roos. Roos? Ja Roos! Tot over een half uurtje dan maar. Ik leg er nog de laatste hand aan, want zo’n nieuwe layout, dan moet alles weer net eventjes anders. Dit om het makkelijk te maken. Versaagt echter niet, doe ik ook niet.