Hedda Treffers slaagde er ook vorige week niet in om een goed ikje te publiceren. In plaats daarvan plaatste de krant haar woordgrapje over “een punt achter iets zetten”. De titel van het ikje leidde, zoals al voorspeld door Ad Hok, tot een kortstondige opleving van het aantal hits op het blog. Maar daar is alles wel mee gezegd.
Van een ikje van Gutmensch Mary-Ann Kamps moesten enkele reageerders zachtjes braken. Het ging over een Marokkaan die de moskee verlaat en haar even helpt met een huishoudtrapje. Duh? Ja natuurlijk. Maar van haar moest dat in de krant. Wie is er hier degene die discrimineert? Zij. Inderdaad.
En alsof dat allemaal nog niet genoeg was kregen we weer een ikje over ons heen van een boekwinkel waar een literair boek op een verkeerde plank stond. Duh, opnieuw Duh! Maar Eddy Koning kon gewapend met een schaar en een potje lijm, of misschien zelfs wel schilderijlijst de achterpagina van ons aller voormalig lijfblad te lijf.
En we zagen een oubollig woordgrapje over afvalscheiden, aan de hand van een poster op het damestoilet. Hoe diep kun je zinken Thérèse Onderdenwijngaard, tenzij je 16 jaar bent, in dat geval felicitaties met het plaatsen van je ikje in een grotemensenblad.
Wim Snellen stuurde een zwabberend verhaal in over een reis met de trein, door Mopperkont een “afluisterikje” genoemd en door Klare taal trefzeker samengevat met “Aardige man getrouwd met een feeks is de clou van het verhaal.” Bij Letterzetter liep subiet de batterij van zijn “slimme telefoon” leeg. En meer was het niet.
Waar doen we het nog voor, die ikjes?
Kortom, waar doen we het nog voor, dat bespreken van die ikjes? Gelukkig gebeurde er meer.
Pawi begaf zich via Zürich naar de Italiaanse kust bij Genua. Keiduur daar, zoals een vriendin van mij me verzekerde. Zij was er ook vorige week, maar ging een paar kilometertjes verderop.
“De excuusloze knalscheet is daar ontstaan en verder nog wat ..”
Mark de Papieren Hark groette ook vorige week weer veel dingen en hij deed daar op zijn eigen wijze verslag van. Hij liet bijvoorbeeld de stilte op zijn vriendin vallen. En hij experimenteert met nieuwe omgangsvormen in een kleine gang tussen zijn woon- en slaapkamer. “De excuusloze knalscheet is daar ontstaan en verder nog wat ..” Zijn buurvrouw en haar kat lagen zes weken dood, zo vertelde hij. Wellicht vanwege die scheet, we zullen het nooit weten.
Burnout startte weer op, een nieuw 19e deel verscheen, en een 20e is al aangeleverd en wacht nog slechts op eindredactie. “Papier prikken, dat nooit” was de spannende titel. Daarin excelleert de auteur weer in zo’n adembenemende dialoog waarop hij het patent heeft. Klant praat met sociale-dienstdametje en geeft ons een blikje in zijn eigen hoofd en in de ondertonen van het gesprek. Meesterlijk!
“Als door een stilettohak gestoken beet zij mij toe: “Wat mijn kwalificaties zijn gaat je niet aan, neem maar van mij aan dat ze voldoende zijn, beter dan de jouwe, als drop-out student.”
In het volgende deel gaan we zien of de hoofdpersoon zich inderdaad voor dag en dauw bij de Arena meldt om te gaan papier prikken. Om een onbegrijpelijke reden kan ik geen links in dit overzicht plaatsen, surf dus zelf even naar boven, kijk onder “Verhalen” en in het dropdown menu bij Mark en hopla, daar is het al. Het is wel even scrollen, maar dan heb je ook wat.
Het ganse feuilleton heeft maar liefst 46 stemmen verzameld, gemiddeld heel dicht bij de 5 (het hoogste). De anonieme treiterbak heeft het verhaal kennelijk nog niet kunnen vinden, te druk als hij is om op zoveel mogelijk websites razendsnel zijn vieze behoefte te doen.
Hitsige Truus, een ouwe vrijster die al jaren nergens meer mee gegrepen wordt.
Zijn schutspatroon, de Heer Rozenwater, dook ook even op en vertelde dat hij elke eerste zondag van de maand zijn plantsoentje schoonmaakt met een papiergrijper. Je kunt daarmee zelfs in de bosjes een sigarettenpeukje oppikken, jaloers gadegeslagen door hitsige Truus, een ouwe vrijster die al jaren nergens meer mee gegrepen wordt.
Ikzelf won in één moeite door de exclusieve koppenwedstrijd bij mijn voormalige grootste fan, dit keer met een chagrijnig-vrolijk “En het meurt nog ook” bij een foto van een tulpenveldje bij een molen. Ik gaf daarmee voormelde “Anoniem” voor de zoveelste keer het nakijken. Maar de engerd was daarover dus weer zo ontstemd dat hij subiet zijn handwerk van het stalken, jennen, en Nederlandse taal verbeteren van niet alleen mijn reacties maar ook die van andere reageerders weer oppakte. Hij maakt mij zelfs voor “NSB’er” uit, hoe ziek kun je zijn? Hoe diep moet je je vervelen daar achter je computertje in je suffe doorzonwoning in het midden van het land? En hoe eigenaardig dat zulke reacties op die site worden toegestaan.
Wil jij kans maken op ook zo’n fijn compliment, een welgemeende sneer, of misschien wel een uitnodiging voor een fijne bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Zo eentje waar je helemaal niets hoeft te betalen, maar getrakteerd wordt? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?!?
Doe dan aan deze leuke rubriek op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in.
Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden.
Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven zien van mezelf, in dit geval een kat op een muur. Die had zojuist een zacht windje gelaten, subtiel, sierlijk, galant zoals alleen een kat kan doen. De lente komt eraan, dat zie je de kat denken. Ze moest eens weten dat ik daar stond met mijn BlackBerry Priv.
Photo: Kat op Muur © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Schoolfrans
Ik werk een dag als verpleegkundig invalkracht in een psychiatrische kliniek.
Een patiënt komt naar het kantoor waar ik dossiers lees. De man heeft een puntbaardje, baret op, spitse kin. Een kunstenaarstype. Alleen een penseel ontbreekt nog in zijn hand. Denk ik.
Hij lacht vriendelijk tegen me en zegt: „Ik wil Frans spreken.”
Graag kom ik de patiënt tegemoet. Ik lepel wat schoolfrans op en spreek enige woorden Frans, om hem te plezieren.
De man kijkt me daarop verwilderd aan. Hij scheldt, vloekt, slaat de kantoordeur dicht en verdwijnt naar zijn kamer.
Ik vraag me af wat ik verkeerd heb gedaan.
Frans blijkt de voornaam van de behandelend arts van de patiënt.
Floris Bijlsma
Dank voor de intro en ja, waarom die ikjes nog beoordeeld? Om te lachen natuurlijk al is het smadelijk.☻ Op de weblogs die ik bezoek lees ik leukere voorvallen.
Gefeliciteerd met de winnende meur en met de mooie kopfoto, het is een beauty. Zowel kat als plaatje. Wat heet, de kat ìs een plaatje.
Nou Floris, daar moet je heel wat jaargangen Donald Ducks voor hebben doorgewerkt.
Jammer van de laatste overbodige zin.
Ja dan zou het nog wat geweest zijn
Ik werk een dag als verpleegkundig invalkracht in een psychiatrische kliniek.
Een patiënt komt naar het kantoor waar ik dossiers lees. De man heeft een puntbaardje, baret op, spitse kin. Een kunstenaarstype. Alleen een penseel ontbreekt nog in zijn hand. Denk ik.
Hij lacht vriendelijk tegen me en zegt: „I only speak English”
Graag kom ik de patiënt tegemoet. Ik spreek enige woorden Engels, om hem te plezieren.
Daarop zegt de man: „I want to see Dick.”
Het Hikje van Ad Hok had een betere sier gemaakt in de bijna teloorgegane NRC.
Hoezo geen links mogelijk in het overzicht, blogbaas? Het stikt er van de links.
Ja Luv, de ontlinking is inmiddels opgelost. WP gebruikt twee soorten software, een ouwe en een nieuwe (“geheel verbeterde”) versie. Die nieuwe zit vol met bugs, plaatjes verdwijnen, onderschriften wisselen soms van plaatje 1 naar plaatje 2, de quotes komen niet op de juiste plaats, je publiceert, en ineens is je hele draft helemaal weg, echt een zootje, al bijna twee jaar. Dus veel WP’ers beklagen zich en wisselen niet naar die nieuwe – “geheel verbeterde” – software, ondanks SPAM-oproepen om dat wel te doen.
In the meantime wordt die nieuwe software niet van de bugs ontdaan, men houdt zich oostindisch doof. Omdat er dus helemaal niemand vrijwillig naar de nieuwe overschakelt, en vele bloggers net als ik zelfs weer teruggaan van nieuw naar oud, gaan ze nu een beproefd gemenigheidje toepassen: bugs in de ouwe software inbouwen.
Da’s ook hier kennelijk gebeurd. In de ouwe software kon ik de links ineens niet meer plaatsen, in de nieuwe wel. Dat wordt wel weer opgelost, maar ze hopen dat mensen denken: nou moe, wat een problemen, laat ik maar eens naar de nieuwe overstappen. Maar jammer dus, ik trap er niet in, die nieuwe editor komt er bij mij pas in als hij echt stabiel en gebruikersvriendelijk is.
Overigens, toen ik hedenmorgen zag dat ik voor “NSB’er” wordt uitgemaakt, op het blog van de Heer Rozenwater, bekroop me zo ongeveer dit gevoel: http://www.parool.nl/4490374/ (Theodor Holman in het Parool). Maar het mag allemaal, je kunt dat soort dingen ongestraft op websites zetten, mits de betreffende websitebeheerder het toelaat. En dat doet ie. Hier, ik benadruk het nogmaals, en ik geloof ook dat jullie dat merken en apprecieren, wordt dat soort taal niet geduld. Gewist als het er eens doorheen slipt, maar vooral preventief geruimd. Bij de buren weet men dat het kan, het wordt er zelfs door deze en gene toegejuicht, er wordt om gelachen, het wordt ondersteund, dus gaat het van kwaad tot erger.
Uit jouw mond, beste Bas, geloof ik het, uit de mond van het heerschap hierboven geloof ik geen enkel woord meer. Ik zal hem niet uitschelden. Ik ben op hem uitgekeken. Vroeger, pas nog, deed ik het ook, noemde ik hem ook het een en ander, en mijn mond, tong en lippen jeuken soms (waarom heb ik altijd die shit aan mijn kont hangen? Ik was en veeg mij juist een ongeluk) maar wat aan de dichter is moet je niet naar de slager brengen.
Wat een narigheid met die doorzonwoningbewoner in het midden van het land nog wel. Ik dacht aan iemand anders, aan een ander land maar wat geeft. Steve is er ook nog en dat maakt het nodeloos ingewikkeld. Een alleenstaande moeder heeft soms elf potjes, zelfs mensen met een opleiding en een krakend achterhoofd zien soms door Het Parool de verzetsstrijder niet meer. O, te lang. Ik sluit af en gooi het sleuteltje in…ja, waarin?
PS
Wat een rare titel heeft dit stukje. Hoe kom je er toch steeds op! Ik zou het met geen mogelijkheid kunnen nadoen…
Die Floris toch, hij werkt slechts een dag als invaller en blijkt een zeer goed gevoel voor psychiatrische couleur locale te hebben.
De gemiste kans van Ads hikje is zo evident dat ik hem even overdoe.
Ik werk een dag als verpleegkundig invalkracht in een psychiatrische kliniek.
Een patiënt komt naar het kantoor. De man heeft een puntbaardje, baret op, spitse kin. Een kunstenaarstype. Alleen een penseel ontbreekt nog in zijn hand. Denk ik. Hij lacht vriendelijk tegen me en zegt: „I want so see Dick”
Graag kom ik de patiënt tegemoet. Ik knoop mijn gulp open.Jammer van die laatste want overbodige zin, Bas.
Interessant weekoverzicht. Er was deze keer helaas niets te kaderen. Wie weet wat de nieuwe week brengt.
Even een update: Zürich is peperduur, maar Genova niet. Een espresso aan de bar één euro aan de Piazza Maddalena bijvoorbeeld. De stad heeft de meeste steegjes die ik ooit in een Europese stad heb gezien. Lees graag La Superba of hoet heet het ook alweer, van Ilja Leonard Pf.
En nu in de buurt van Palermo. Lekker rommelig in het verkeer, minder lekker maar net zo rommelig aan de kust.
Nou nou nou Bas, en als ik het over een Hamnurger heb word ik aan het kruis genageld. Terecht.
Vluchtelingenkamp kan niet meer. De naaikampen de vakantiekampen ze zijn niet meer. De jaren zeventig ze zijn voorbij. Nog drieënvijftig jaar en dan gaan we weer. Of 8 september 2093 ik haal het niet. Ik werd er triest van.
Hebben jullie het over Steve gehoord?
Doe die gulp maar weer dicht, het tocht en dat mocht niet meer.
Eten viel verkeerd vandaar.
Je voelt je winderig nu?
Steve?
Ha die pawi,
Ben je lljard L.Pf.. niet tegengekomen tijdens het dwalen door de krochten van Genua?
Palermo vond ik destijds een beetje angstaanjagend en luguber, qua verkeer (we hadden destijds een huurautootje) werden we voor rood staande luid toeterend aangemaand gewoon door te rijden.
Palermo zelf ademde een lugubere sfeer, ouderwets , achtergebleven, maar ja reeds lang geleden.
Mooie reis verder…..
Iljardo zag ik niet, zelfs geen lookalikes. Wel de stegen en haar bewoners zoals hij die beschrijft.
Hoe je moet autorijden op Sicilie doet erg denken aan hoe het hoort in Marokko, het is geven en nemen. Er wordt getoeterd om aan te geven: ik ga je inhalen…niet uit onvrede zoals in NL, meer een soort hoffelijkheid.
Het leuke is op dit soort reizen, dat je de pareltjes krijgt aangereikt. Morgen kunnen we beter niet naar de stad, omdat iedereen het Vrijheidsfeest viert aan zee en dus allerlei negoties zijn gesloten. Zegt de dame die hier thuis is. Ga liever naar Monreale! Dat lijkt een buitenkans. Even googelen en de dag van morgen kan nu al niet meer stuk.
PS MdePH, ik geniet van je bijdragen. Idd meesterlijk.
http://nos.nl/artikel/2170032-nieuw-lichtverschijnsel-door-fotografen-ontdekt-en-het-heet-steve.html
Aha, dus da’s Steve en dat komt door die explosieve knalscheet van Mark? Man man man. Die kan d’r wat van.
Grinnik icoon! “Het blijkt dat Steve een vrij gewoon fenomeen is, maar het was ons nog niet opgevallen.” Alsof dat niet voor alle fenomenen geldt. Ze zijn alleen maar niet gewoon als ze nog niet of nog maar net zijn ontdekt.
Wow, je zult er maar rond mogen dwalen, die Pawi & Chaperon toch dat ze d’r een paar van ons zijn 😀
Netwerk
De borrel is iets te gezellig, waardoor een bepaalde baldadigheid zich van mij meester maakt. Collega Jan staat te praten met een saai uitziende vrouw. Ik kom erbij staan en de vrouw vraagt: „Waar kennen jullie elkaar van?”
Ik: „We hebben af en toe seks met elkaar.”
De vrouw reageert geschokt en loopt weg. Meteen heb ik spijt van mijn woorden en bied ik Jan mijn excuses aan. Hij: „Het was geen probleem, maar weet jij wel wie die vrouw was?”
Geen idee, zeg ik. Jan: „Dat was mijn vrouw …”
Hoe diep kan ik zinken?
Aan het einde van de borrel komt Jan bij me langs en vertelt me net voor hij weggaat dat het zijn vrouw helemaal niet was. Touché.
Marianne Wijnhold
Nou, da’s een tweetrapsikje. Eerst de een in het ootje genomen, toen de ander, en man man man wat hebben we nog lang geschaterd om die Marianne en Jan. Later zijn ze wel met elkaar het bed ingedoken. Let maar eens op.
Dit is flirten, dat wil je niet weten, en nu het in de krant staat zijn de rapen helemaal gaar. Stomend en dampend doen ze het vanavond op de krant en morgen nog een keer, als de vis erin verpakt is en het toch niet uitmaakt.
Je vraagt je wel af wat voor een tokkieborrel dat was, wat voor tokkiecollega’s zich daar op kosten van wie aan het indrinken waren.
Update: oh, huivericoontje, het zal toch niet die ene van het Linkedin profiel zijn die ik zojuist opgegoogled heb? say no more icoontje
Ik vind het wel een leuke anekdote, zou zomaar iedereen kunnen overkomen, die baldadigheid en dat terugpakken. En die aftermath, zoals door Bassie geïllustreerd. Alleen die ‘saai uitziende vrouw’ – wie zal zeggen wat voor superspannende dingen die allemaal meemaakt?
Och, als je tipsie bent, of zeg maar zo ladderzat dat je dit soort dingen tegen een wildvreemde vrouw gaat aanlallen, dan vind je iedereen er saai uitzien. Die vrouw was dus misschien wel hartstikke opwindend.
Variant 3: het was zijn vrouw wel, ze hebben gigantisch ruzie gekregen, hij kreeg het niet meer goedgepraat en ze heeft het uitgemaakt en is onmiddellijk naar haar moeder gegaan. Jan kiest eieren voor zijn geld, zegt (min of meer naar waarheid) dat de vrouw zijn vrouw niet (meer) is, zodat zijn flirtende collegaatje weet dat hij beschikbaar is. En hoe.
Ik bedoel maar.
Ik krijg haast zin in een ouderwets personeelsfeestje. 😆
Goed Goede vrienden. ik ga proberen niemand lastig te vallen. Deze LapPel is bedoeld om creatief te werken, niet zo zeer om te www’en. Ik heb even een leuk en positief Gravatartje gemaakt, zonder foto nog, en zonder WP account, maar die gaat snel volgen volgens het StappenPlanVanBas. Ik weet nog niet in welk hoofdstuk je je oude buren moet zien te achterhalen en hen dwingen mijn excuses te aanvaarden, live gefilmd op FaceBook of een ander dan courant netwerk. Ik heb nooit gezegd dat ik snel ben.
Maar nu wel, zoef, ik zet mijn surfplankje in de hoek. Heb ik al gezegd dat ik echt twee heel mooie, luxe, vintage roeidingen verkoop? Mooi boven de open haard (pawi?) of boven de boekenkast (Bas?) of wie weet, handig in de kano (Bertje? Ad Hik Hok en andere sportievelingen?) of tijdens een rally Luv? Om richting mee aan te geven? Luv! Niet doen! Niet slaan! Het was maar een grapje!
Pff, mooi maar geen humor. Komt vast door het gebrek aan vlees.
Nee hoor. Vleesloos will rule the World. Zodra de Boeren Kolen aan de macht zijn.
Wat zijn vintage roeidingen?
Balen of blij?
Ik let er altijd op. Bij vergaderingen, studiedagen en tv-programma’s. Zitten er voldoende vrouwen aan tafel. Vaak is dat niet het geval. En dan baal ik. Zo bekijk ik ook de lijst van namen in het artikel over belastingontwijking. Geen vrouw te bekennen. Moet ik hier ook van balen of toch maar blij zijn?
Anke Wisselink
Man man man … dit moet een ikje voorstellen? Ik word er niet blij van, Anke. Had deze geweldig originele gedachte liever op je whatsapp-groepje gedeeld, dan had je misschien nog een paar beleefde reacties gekregen. Nu is de hoon der natie je deel.
Het antwoord is trouwens: daar moet je ook van balen. Het duidt namelijk niet op een verondersteld betere belastingmoraal van de vrouwtjes, maar op het feit dat ze minder in staat zijn om belasting te ontwijken. In staat. Niet geneigd. Ze zijn niet superieur aan de mannetjes. Echt. Geloof me maar.
Ik ben benieuwd hoe ik nu weer heet. Het groeit weer even als rode kool.
Man, man, man. Wie snapt er nog wat van? Ik open maar een mini cola en ga dan naar bed, dromen van een wereld waarin alles digitaal afloopt zoals je het je voorgenomen hebt, en je niet steeds achtervolgt wordt door je alter ego zonder enkelband; ik heb ook een band met mijn enkels en als die gevaar lopen zestien jaar de bak in te draaien voor min of meer Gods producten terwijl de Dikke Directeuren die er met 35.000.000 vandoor gaan ten koste van 65.000 hoogbejaarde mensen die wachten op een vuurtje de dans ontspringen dan zou ik ook de band doorsnijden, wat jij Bas?
Weltetrusten en Hand in Hand Kameraden, Feyenoord kampioen! De club waar, Haha, hahahaha, J.C. zijn loopbaan beëindigde. Met de beker en een kampioenschap.
Morgen? Morgen zouden we kijken hoe Amsterdam Zuid Koningsdag zou vieren maar het is kloteweer en dus blijven we lekker thuis, onder de kerstboom en naast de klimatoloog. Wat beter is dan andersom.
O, en nog even dit, beste mensen en minder beste mensen, vandaag heeft, voor het eerst, mijn vriendin, bijna, mijn hele verhaal alhier gelezen.
Thuis loop ik ook al niet naast mijn schoenen. Het is je niet gegund. Is dit herkenbaar bij de overige schrijvers alhier? Weten hun partners wel dat ze hier publiceren en boeit het hen (ook dus) niet?
Of wordt ieder woord voor gelezen en geproefd en zweven de creatievelingen boven de spreekwoordelijke rode loper?
Ik ben best benieuwd, pawi, Luvienna, Letterzetter, Mopperkont…Bas, uiteraard, ben ik nig iemand vergeten? Dinges (komt tijd komt geheugen maar tijd is op vanavond, te weinig ingeslagen) komt hier niet zo vaak en ik geloof dat het juist niet de bedoeling was dat A zijn dingetje hier las, enfin en egaliteit om maar nietszeggende dwarsstraten te noemen om te laten weten dat de straat nooit ver is.
Het boeit mijn vriendin niet. Maar ze herinnert me er wel in het weekend aan in het geval ik het schrijven van het weekoverzicht lijk te vergeten.
Met dinges en A. doel je op Heer Rozenwater en zijn denkbeeldige vriendin.
Ook aardig
In een supermarkt in Amsterdam West hoor ik een gesprekje tussen een oer-Hollandse klant en een caissière met een hoofddoek:
„Ik ben vorige week op vakantie in jouw land geweest”, begint de klant voor me in de rij terwijl ze haar boodschappen inpakt.
„Waar bent u dan geweest?”, vraagt de caissière.
„In Turkije, ondanks het gezeur hier waren de mensen daar ontzettend aardig”, antwoordt de klant.
„Dat is mooi, ik kom alleen uit Marokko”, zegt de caissière.
„Nou, daar zijn ze waarschijnlijk ook heel aardig”, sluit de klant af.
Steven de Reuver
Wat moeten we toch met dit soort van prietpraat? Wat gebeurt hier nou voor opvallends, wetenswaardigs, vermeldenswaardigs? Moeten we nou echt zo super geforceerd laten zien dat je ook aardig kunt doen tegen allochtonen? Moeten we nou echt de klok jaren terug draaien? Wie denken we daarmee te bereiken? Wat heeft dit voor nut?
Juist het benadrukken van het feit dat een vrouw met hoofddoek en een “oer-Hollandse” klant een normaal gesprek kunnen hebben is discriminerend.
Nog maar even afgezien van de constatering dat de vrouw met hoofddoek door de ikjesschrijver kennelijk niet als oer-Hollandse wordt gezien.
Man man man …
Maar goed, Koningsdag begint op BVN.
Je zal er maar heen moeten op je verjaardag. Tilburg. En morgen dineren met een groep willekeurige 50-jarige Nederlanders. Ik weet niet wat erger is.
Rustig maar @markenleven om april 25, 2017 om 21:19, je verwart me met iemand anders, ik sla niet, Ik ben juist pacifist. Dat moet wel, met al die diereneters om me heen. :-p
Ik denk dat Willy na vandaag en morgen een diepe zucht van verlichting slaakt. Zo, weer voor een jaartje af van die treurlol.
Qua interview van Wilfried met de Koning van gisterenavond, fijn gesprek, losjes, vrijwel zonder tenenkrommomentjes, maar snapt iemand dat van die sleutels? Doe je dat in Nederland, als je ergens op bezoek komt? Leg je dan je sleutelbos op het dressoir in de gang? Bij een vreemde bedoel ik, niet je moeder. En de rest (mobieltje, portemonnee, zakdoek) neem je wel mee naar binnen? Ik snapte het niet. Iemand? (nee, niet jij, Anoniem, van jou willen wij niets weten, helemaal niets). Maar een normaal iemand hier die het weet of er een slag naar kan slaan?
Ik denk dat het pak zo strak zat dat de sleutelbos er echt niet meer bij kon.
Het moest een joviale indruk wekken, neem ik aan. Dat merkte je het hele interview door.
En met sleutels in de buurt kun je niet joviaal zijn?
Het komt over alsof je je bij iemand thuis voelt.
Ik wil hierbij graag het toilet en de gelegenheid gebruiken om iedereen te bedanken die zich vandaag langs mijn hele route met enorme leuke troep op de grond gezeten heeft zitten wachten totdat ik iets kocht. Het was weinig maar het kwam uit jullie hart.
Een 100% wollen in Italië gemaakte hoed voor drie euro en een lederen masker uit een voormalig Communistisch land met een Venitiaanse look, altijd leuk om schoonmoeder in heur mond te duwen voor een tijdje rust en de hele serie SEX in The City. Drie euro op Koningsdag en 20 op Marktplaats. Nu is het tijd om iedereen hier een fijne avond te wensen met chocolade en vel. En Bas natuurlijk zonder wie we hier nu niet zouden zijn. Apie 2.0 eigenlijk.
Ooit kan ik heel kort beschrijven hoe het komt dat ik hier een André, leuke naam had, makkelijk ook om aan te passen, en dat ik op de laptop een geheel andere naam nam, iets met overleven, alleen maar om een proefversie van een blog te maken en nu. NU. NUUUUUU! Nu dus heb ik hier een OUDE naam. Ik snap er geen hek van.
O, O,O,O,O, André moet zijn andere. Zie je, met namen is het bij de wet van Mildred.
Visbingo
Met het gezin gaan we naar een visafslag in Scheveningen om een visje te eten. Er is een immens populaire stek waarbij de restaurantformule is: in de rij staan naast de visvitrines, bestellen en wachten tot je nummer wordt omgeroepen.
We hebben vooraf onze kinderen gewaarschuwd voor de aanstaande drukte. Desondanks zuchten ze als we het overvolle terras op lopen, waar de rij al begint. Als onze jongste zoon hoort dat er nummers worden omgeroepen zegt hij wanhopig: „Oh nee hè, ook nog bingo!”
Margriet Zuidgeest
Worden jullie ook zo moe van ouders die het altijd en uitsluitend over hun kinderen hebben ?
Ik niet zozeer, maar mijn zoon wel, ja.
Simonis reclame!
De titel is trouwens een weggevertje. Misschien iets als “Nummertjes” zou beter zijn geweest. Zou het aantal bezoekers van deze site ook weer hebben opgeschroefd.
Waar staat je lijst met punten voor WP ook al weer beste Bas. Beste Bas. BB. Ja, ik bedoelde Heer Roozenwater. Ben zelfs wel eens op zijn blog geweest en zag dat zo een beetje iedereen van hier, inclusief u BB zich daar vertoonde. In den beginne was het niet echt op het oog gemaakt maar het ziet er nu wel netjes uit. Maar je voelt gewoon de aanwezigheid van het kwaad. Nu moet ik oppassen want als me een ding in het bloggersleven duidelijk is, is dat vriendschappen niet veel voorstellen en hetzelfde geldt eigenlijk voor vijandschappen, maanden lang kunnen twee mannetjes, meestal mannetjes, elkaar verbaal bij de keel vatten, voor je het weet zijn ze weer eigoeie lads die niets liever doen dan elkaars balzak oppoetsen. Bah.
Ik ga wel gestaag week na week terug want ik heb echt geen idee in welke week je zo aardig was dit lijstje neer te pennen voor mij. Mocht je tussen nu en een half uur dit lezen dan kun je mij inlichten.
Ik vrind trouwens dat we veel meer met Curaçao moeten kunnen doen, het zijn onze vrinden en het is er mooi weer. Ik weet nog goed dat een heel mooi meisje, meer dan Carmen schrijf ik niet, die een beetje een lossebras was in de HAVO, op de HAVO, jij je zin, terwijl het gerucht ging dat ze van de Jehova was maar naar mij toe altijd erg aardig en oprecht terwijl ik toen best nog wel een beetje een nerd was met een meter haar recht omhoog en zo. Laat zij nu een geweldig reastaurant annex nachtclub bestieren en geloof ik zelfs bezitten op het eerder genoemde eiland. Dat, en Barry Hay die er de helft van de tijd verblijft, geeft de burger moed voor een pensioen plaats. Maar eerst dan maar even die bestsellers schrijven. De grondtonen zijn aanwezig. Fjorden op Spitsbergen smelten maar we hebben geen kleinkinderen dus soit.
Correctie
Onze dochter kwam met de keukenschaar naar de tafel gelopen.
„Voorzichtig, dat is een hele gevaarlijke schaar”, zei mijn vrouw tegen haar.
Dochter: „Hè?”
„Wat zég je”, probeerde ik haar te corrigeren.
„Dat is een hele gevaarlijke schaar, zei mama”, legde onze dochter mij uit.
Sander Rigter
Weer zo’n stokoud gezinsgrapje. Houd dat toch binnenskamers mensen
Doet me denken aan dat andere stokoude grapje, waarin pa, moe en kind in een restaurant zitten, de ober het eten serveert, pa brult tegen het kind brult: ‘En wat zeg je dan?’, en de ober schuchter zegt: ‘ Alstublieft, meneer.’
Mijn jongste at zijn appel op tot de huisjesklok, zei hij. Dertig jaar later lagen we nog steeds dubbel, zou het kans maken op plaatsing bij de NRC?
En, ongelooflijk naar echt waar, zo hebben we er nog tientallen in voorraad. Leuk hè?
Tientallen! Vooruit Bertje, maak de NRC blij en geef ze flinke voorraad! 🙂
🙂 🙂 Stuur ze die oude bundel van hoe-heet-hij-ook-weer, ‘Meester, er zit een bips in het raam’. Kunnen ze nog langer vooruit.
… Maar het is zondag! En wat voor een zondag! Net een verder voortreffelijke presentator van OVT zich per ongeluk de veren van zijn verleden, nee het verleden van onze (sommige van ons) voorvaderen horen afschudden toen een gast het de hele tijd had over
morgen
mensenmassa(‘s)
FNV (vakbonden)
Verbaasd vroeg de VPRO presentator aan de gast:
“Heb ik wat gemist dan, wat is er morgen dan?”
“Eh…1 mei?”
“O! 1 mei!”
Vandaag het bewijs, Willem de Beste had de feestdag op vandaag moeten laten. We vierden destijds ook al niet de verjaardag, geboortedag van de Vorstin want die is op 27 februari of daaromtrent, maar we vierden de geboortedag van Julianna. Omdat het op 30 april warmer is dan in Februari, al gaat ook dat deze eeuw waarschijnlijk nog in de blender van dat wat ooit was. Dus waarom die dag veranderen, net als Koningsdag? Niemand die dat ooit gaat leren uitspreken, dwz, niemand die van voor 1985 is of zo. En als er een opvolging komt dan komt er weer een Koninginnedag. Amalia is trouwens op 7 december geboren dus daar is niet goed over nagedacht, tenzij hij wil dat ze haar verjaardag op de zijne viert, zoals dat al eerder gebeurde dus, of tenzij hij wil dat het allemaal maar aan een hoge boom wordt opgehangen. De traditie he, niet de Prinses/Koningin.
Dus voor iedereen die dit wil en Bas in het bijzonder, en alle andere buitenlandse Nederlanders, wonend, niet vakantie fietsende, ik wens u allen een fijne Koninginnedag vandaag en neem er vanavond een van mij!
Ik schreef het hier boven dus omdat wij hier ontbijten onder een compleet onbewolkte hemel en een zonnetje. En donderdag was het bar en boos.
Vannacht drie dodelijke steekpartijen. In het café leven. Gelukkig leven wij tegenwoordig in het bed leven.
Ik neem er vanavond een oranje bittertje op, hadde ik dat in huis
Weet je wat een tijd lang mijn huiscafé drankje was?
Whiskey met bloedsinnasappelen. Als de laatste van een goede kwaliteit was smaakte het verdomd lekker, al was ik toen tussen de 1987 en 1993 dus mijn smaak had zich nog niet verfraaid.
Wat is dan nu je lievelingsdrankje?
Nu? O, jee. Ik ben aan het experimenteren met water. Veel water, dan weer wat minder. Water met iets groens er in, koud, dat weer wel.
Ja, toen ik morfine tot mij nam heb ik tegen de bijwerkingen cola ontdekt. Als echt ontdekt, dat het al om zes uur in de ochtend puf kan geven. Lastig om mee te stoppen. Suiker sowieso is een hard drug.
God ook, realiseer ik mij. Ik vind dat mensen op kosten van ons allemaal moeten kogen afkicken van godsdienst. Ik geloof daarin.
Ik geloof meer in de bureaucratie dan in dwaalbeelden. En ik denk soms dat mensen die tegen mensen met K zeggen dat ze moeten vechten hun B moeten houden met dat is misschien wat sterk water.
Ik luister nu naar de podcast maar dan lieve, du moment, op Radio1 over terugkeren naar het Wad.
Het wad. Had je het maar, een stukje wad.
H. R. Zou, daartoe opgejut, Ha, toepasselijk, jutten, door zwarte geesten, allang een enquete gestart zijn over dat ik hier niet meer moet schrijven. Vele mensen haken af. Ik haak een sjaal.
Het is allemaal jouw zaak, BvV. Ik heb trouwens allemaal nieuwe boeken e.d. gekocht over WordPress en toen bedacht ik, waarom doe ik niet alles via Facebook? De meeste mensen kennen FB wel en weten ws bij Gods weten niet hoe ze een site moeten zoeken.
Maar ik zocht de FB van APD en die was foetsie. Is dat correctie?
En het was toch een pagina, niet? Weet je wat ik wil? Ik wil heel graag hier Mien boek afschrijven, opgejut, hihi, door p en L en B en kom, Jezus Christus, ik ben je hele naam tijdelijk vergeten! Wat een oetlul ben ik. Onvergetelijk. Zit je in de nachtdienst? Ik ga niet in slaap vallen, vechten tegen de pillen. Voor ik je naam terug heb.
En voorheen waren en ook L en l die aanjoechen maar die kijken kijn kut voorlopig de mijnbouw in.
Maar goed. Ik wilde dus alle nieuwe stukjes ter voorkeuring op WP plaatsen, met hopelijk de hulp die ik nodig had, zoals Luv die enige draden terug, of Bas, of beide suggereerde. Goede hulp en tips en no tobacco. Eigenlijk zei mijn Eega gaat het best goed. Heb de drank zo goed als afgezworen, alle drugs, was niet veel, seks buiten de deur Taboe, suiker ging goed. Morfine weg ermee. Wandelen tot ik weer thuis kwam en nu voor de tweede keer in een jaar nicotine weg, weg, weg, terwijl ik weer tijdelijk was begonnen vanwege Ob en erg pijn.
Nico is een pijnstiller. Je pijpt haar en je zuigt haar diep je longen in.
Nu, maakt niet uit of er dikke nieuwbouwwoningmuren tussenzinnen, ik ruik de rook. Overal. Bah. En jonge mensen vooral vrouwen:
Het is geen gezicht!
Ja die Facebook pagina is somehow moeilijk te vinden, hoor ik vaker, maar hij is er nog wel hoor. Zal wel een raar soort bugje zijn. Misschien op Bas van Vuren zoeken ipv Apiedapie?
Goed, waar is iedereen? Lummel, lummel. Ik mis je bijdragen. Letterzetter, mag ik nog ooit eens bij je aanklappen?
Kort zin. Hoop doet zin. Zin in zang maar kan niet zingen. Er is veel ellende naar Almere aangelegd. Ha, toen ik daar eens tijdje baasje bij uwv’tje mocht spelen kwam ik daar maar das gelukkig alweer 2005/2007/08 verleden.
Ik, sorry, er is mij door vele mensen. Echt waar. Mooie mensen. Mensen met medium macht zelfs, maar die rennen altijd weg, hence het medium.
Veel grote mensen zeiden: uw, jouw stem is zo mooi, die moet op de radio of liever en beter wel op de radio maar dan in een theater sessie. Zoalang zingen niet kan. Kort. Korter.
Ik ben goed, kan veel, wil het doen maar heb een beetje help en hulp nodig. Hier? Wie weet. Pawi. Graag zou ik uw eens kopje thee aanbieden. Luv, anytime any place. Bas…zolang we een secondante mee mogen nemen en het kiezen van de ‘wapenen’ mogen beroerten tot rozen, wijn, zonder glas, of chocolade. En de stem van Raymond van het Groenewoud.
En we hebben vast een breder perspectief.
Morgen of vannacht verder.
Gisteren heb ik tussen 1715 en 1820 zoveel gedaan dat vandaag ik een restjes mens was en morgen misschien nog veel meer. Maar geen pilletjes achter de hand. Maar wat kunnen goede dingen, die kamers op dienen en doen zingen tegenop zoveel op.
Moet nu naar bedstede. Geloof hoop en liefde. En geen drank of weed en wel veel zalfjes. Heel veel zalfjes. Ik hou van heel veel goede zalfjes maar die gaan wel lekker door elkaar geuren.
Later. Love.
Bassie, hier Baviaan, als ik je, gewoon voor de lol, een foto zo net geschoten, mail, in mijn bibliotheek, kun jij die dan plaatsen, waar bloemen boeken zijn. Heb namelijk bijna alle boeken weggedaan in afwachting van anderhalf jaar geleden dat ik in een klein bootje weggeduwd zou worden en een beetje op de plas zou ronddrijven maar zonder ID en met en of dus tijdens zo een hete week dan zou toch wel mijn gezicht onherkenbaar geworden zijn. Heel gelukkig is dit allemaal fictie gebleken.
Ja, je bent wanhopig en je doet wat, of juist niet. Ik vond het grote mankement van de ziektekosten en zo een regisseur, die ook misschien met harde hand de aansteller wakker kon schudden of bij het grof vuil kon zetten. Hulp was nodig en die kreeg ik niet en dat kost toch wat? Ik ben vast niet de enige die verlegen wordt wanneer ik een echo van mijzelf met een veel jonger gansje moet bespreken, of, veel ergst, mer een corpsbal met veel te zware wenkbrauwen. Dat zou nooit wat worden. Dat wist je gewoon.
Ik stuur je nu de foto en bepaal JiJ of het jouw blog ontsiert Daniël in risicowater brengt. Gillende haardburen en zo.
Komt ie.
Waar bloemen boeken zijn?
Dank voor de foto, hij komt er morgenochtend in, in het nieuwe weekoverzicht.