Floris Bijlsma vond het vorige week grappig om iemand die zijn collega Frans wilde spreken in het Frans te woord te staan. Voor zo’n ouwe flauwe grap moet hij heel wat jaargangen Donald Ducks hebben doorgewerkt. Volgens Ad Hok had het grapje ook gekund met Engels spreken en iemand die Dick heette.
Zonder Pawi op de site was het toch maar een beetje saaie bedoening. Gelukkig stuurde ze af en toen een ansichtkaartje. Eerst uit het “peperdure Zürich”, later uit Genova en toen vanuit Palermo. Man man man, zijn ze met de helikopter?
En ze tufte verder naar Monreale en maakte daar niet zelf bovenstaande foto.
Pawi: “Hoe je moet autorijden op Sicilië doet erg denken aan hoe het hoort in Marokko, het is geven en nemen. Er wordt getoeterd om aan te geven: ik ga je inhalen … niet uit onvrede zoals in NL, meer een soort hoffelijkheid.”
En ze tufte verder naar Monreale en maakte daar niet zelf bovenstaande foto.
Mark de Papieren Hark introduceerde ene Steve, die later een oprisping van de atmosfeer bleek te zijn, of een explosieve knalscheet van Mark zelf. Daar kwamen we niet helemaal uit.
Marianne Wijnhold was teut op een borrel van haar werk en lalde tegen een onbekende dame dat ze af en toe seks had met collegaatje Jan. Bertie: “Ik krijg haast zin in een ouderwets personeelsfeestje.”
Twee heel mooie luxe vintage roeidingen te koop
Mark (die van de Papieren Hark en nog zo wat fantasienamen) bood twee heel mooie luxe vintage roeidingen te koop aan, maar reageerde verder niet op vragen daaromtrent, zo druk als hij het had om al zijn belevenissen en overdenkingen op te dissen. Goed nieuws is dat zijn vriendin vorige week zijn hele verhaal gelezen heeft. Wat ze er van vond, werden we niet gewaar.
Hij kocht op Koningsdag “een 100% wollen in Italië gemaakte hoed voor drie euro en een lederen masker uit een voormalig communistisch land met een Venetiaanse look, altijd leuk om schoonmoeder in heur mond te duwen voor een tijdje rust en de hele serie SEX in The City. Drie euro op Koningsdag en 20 op Marktplaats.”
Anke Wisselink wist zogenaamd niet of ze moest balen of blij zijn dat er op de lijst van namen van belastingontwijkers geen vrouwen staan. Duh.
Steven de Reuver liet zich van zijn discriminerende kant zien door een voorval te beschrijven waarbij een “caissière met een hoofddoek” adequaat reageert op een impertinente mededeling van een klant (“Ik ben vorige week op vakantie in jouw land geweest”). Juist het benadrukken van het feit dat een vrouw met hoofddoek en een “oer-Hollandse” klant een normaal gesprek kunnen hebben is discriminerend. Nog maar even afgezien van de constatering dat de vrouw met hoofddoek door de ikjesschrijver kennelijk niet als oer-Hollandse wordt gezien. Toch?
Bloemetjes en vlinders in de wei, iedereen werk, niemand ontevreden, geen Wilders, geen Trump
Enfin, deze week is het alweer de zoveeljarige herdenking van de lafhartige moord op Pim Fortuyn. Met hem als Minister-President hadden we er vast veel beter voor gestaan. Bloemetjes en vlinders in de wei, iedereen werk, niemand ontevreden, geen Wilders, geen Trump, en Samsom Minister van Financiën en Hans Wiegel Minister van Staat, of is hij dat al?
Mijn favoriete visstek in Scheveningen werd bediend met een sluikreclame-ikje van heb-ik-jou-daar. Veteraan Margriet Zuidgeest verzon dat haar dochtertje het nummertjes afroepen bij Simonis voor de bingo aanzag. Een grap die al zeker twintig jaar aldaar wordt gemaakt, vooral door opa’s die lollig willen zijn.
“Worden jullie ook zo moe van ouders die het altijd en uitsluitend over hun kinderen hebben?” vroeg Mopperkont zich retorisch af. “Ik niet zozeer, maar mijn zoon wel, ja.” antwoordde Ad Rem.
Bertie kondigde aan de bundel “Meester, er zit een bips in het raam” naar de NRC te sturen, samen met een forse partij eigengemaakte kindergrapjes in de trant van “Mijn jongste at zijn appel op tot de huisjesklok.”
Voor wie de klassieker niet helemaal meer helder op het netvlies heeft, zie het volgende kadertje:
jantje Jantje zit in de klas. Hij steekt zijn vinger op en vraagt aan de meester: Mag ik naar de w.c. Ja zegt de meester Jantje gaat naar de w.c. Dan ziet hij dat het w.c papier. op is. Hij gaat terug naar de klas en zegt tegen de meester: Meester ik kan mijn gat niet afvegen. Want het w.c.-papier is op. Meester: Je mag geen gat zeggen. Het is bips. Jantje gaat terug naar de w.c. Maar in het raam op de w.c. zit een gat. Jantje gaat weer terug naar de klas. En zegt tegen de meester: Meester er zit een bips in de ruit.
Niet schrikken, dit is een foto van Mark. Zijn toelichting: “Al vind ik, en dat moet er dan wel echt blij, bij, hier mij erg keizerlijk, Rome, na 230, zien uitzien. Vind je ook niet? Gewoon, de superieure kwinkslag die je mij hier zo goed als hoor maken ten koste van de dood die dan afdroop. Niet voor altijd, uiteraard. Nee, ik vind het een mooie buste, en ook munten zouden hier uitmuntend geslagen van konden worden.En, hoe heet dat, lijkdingesen. Met katoen.”
Wil jij kans maken op ook zo’n fijn kopje, zo’n grappig mopje, een welgemeende sneer, of misschien wel een uitnodiging voor een fijne bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Doe dan aan deze leuke rubriek op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden.
Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven zien van mezelf, in dit geval een vrijwel leeggegeten bord in een gezellig Spaans restaurant op een halfeiland. Het was vis, dat zie je wel aan de citroen. Photo: Opgegeten Eten © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Tjonge Markie, wat een Oudhollandsche-meestersfoto! Fraai uitgelicht, lijstje eromheen, klaar. En zoals we gewend zijn de fraaie aftrap van alweer een week. Wat vliegt de tijd, wat u zegt, ja.
Poezenvreugd
Muisje, onze jonge, vrolijke poes van twee is al de hele dag in de tuin. Op het gerammel met de zak brokjes wordt niet gereageerd. Na vijf uur vind ik het welletjes. Daar zit ze, verborgen onder een struik en kijkt mij schuldig aan.
Een jonge merel, een kikker van de buren? Dan pas zie ik het: daar ligt, onder de tuintafel, stijf en stil, een enorme zwarte kraai.
Muis is geen Muisje meer.
Cecile Raat
Ja, mooie aftrap van de Mei Maand. Ik drink niet meer maar herinner ook niet alles meer en was het ideetje van de foto al vergeten dus werd net wel even met de neus op mijn neus gedrukt. Toch bedankt Bas, mijn psychiater zal blij zijn, ik durf steeds meer van mijzelf te laten zien (ver voor moonen stop ik, vrees not) en het wachten is op aflevering 20 of zo? En dat we dan Boek twee beginnen? Met een nieuwe draad of zo? Wellicht? Niet in het donker dus, zodat we, gij, niet helemaal hoeven te scrollen tot de vellen van de vingers vallen…
De link tussen het een en de ander is er wel maar ligt nog in de toekomst ben ik bang?
Voorwaar, de aftrap is er, bedankt Luvienna voor de mij doen blozende compli’s en laten we er weer wat van gaan maken!
Lummel, als je dit leest, ken jij een (gezond, Ok, zo gezond mogelijk recept) voor een nog in gebruik te nemen dubbele frituurpan. We denken zeker aan vis met een laagje of zo, paneren. Maar ook en nog meer aan groente, aubergine of die groene zus die ik altijd verkloot. Misschien dat Luv een deuntje mee wil zingen? Of iedereen, bijna iedereen. Deze of gene.
Nachtzuster, ik kan u naam niet meer bedenken. Nachtzuster, doe iets aan de pijn, de pijn, de pijn…(nummer van Doe Maar)…
Heel erg. Komt door het medicijn met de naam die ik niet onthul maar het is een bekend bijwerking. Allez, we gaan nu fietsen nu het regenen nog om de hoek staat dus wordt het kiezen van de juiste hoek van belang.
Lummel, de haakjes zijn raar uitgevallen, zoek er aub niets achter.
Kattenikje van laag allooi.
Al zijn de ikjes niet allemaal je van het, ze leveren voldoende stof voor een intro, dankje wel Bas.
En een indrukwekkende foto van Mark. Niks hark, eerder dacht ik aan een figuur uit een bijbelfilm of een van de Romeinse tijd.
Het ikje, ach ja. Daar valt en mooi stuk uit te halen voor een weblog. Misschien zien sommige mensen de NRC zo. ☻
Tja, de NRC is echt door zijn voorraad plaatsbare ikjes heen en speelt leentje-buur bij een belendende redaktie, zo lijkt het wel. In dit geval de redaktie van het Nationale Poezenblad.
Het ikje is niet bijster grappig noch apart noch beeldend geschreven, dan blijft het voorval zelf over. Welnu, dat de kat naast die dooie kraai zit, hoeft niks heldhaftigs te betekenen. Ik vermoed zelfs dat de kraai allang dood was, en dat de kat er verstijfd van schrik niet van weg durfde te lopen, in afwachting van de brandweer. Kom zeg, leer mij de poesjes kennen.
Muis is dan wel weer een leuke naam voor een kat. Hoezo? Ik had ooit zelf een kat die we zo noemden. Mickey en Muis.
AltijdVaakSoms lachen.Vandaag weer eens de wereld op zijn kop gezien.
1 mei, de ‘arbeiders’ cq werknemers motten werken maar de bankiers hebben vrij, kun je het krommer verzinnen?
Ook Bertie bedankt.
Ja, da’s een markante kop. Doet ook mij denken aan zo’n standbeeld uit de Romeinse tijd. Je ziet ze nog weleens nagemaakt bij een sauna of zo. En straatartiesten bij het Colosseum in Rome gebruiken dit soort maskers om voor een Gladiator te kunnen doorgaan en hun bakjes te laten vullen met eurootjes van goedlachse toeristen.
Mark, leer hier van, ga op de volgende vrijmarkt op een stoel staan, gezicht niks meer aan doen, kleding: borstrok, en hoor het geld rinkelen. Denk dan aan degene die je deze tip gaf say no more icoontje
Ja natuurlijk wederom een prachtige intro met verrassende beelden uit Scheveningen, het journaal van de koning in Tilburg verbleekte erbij.
Elke maandag weer opnieuw met frisse moed alle hens aan dek, jawel we rekenen erop daar kun je van op aan Bas.
De ikjes zijn misschien wel een gepasseerd station qua humor en inhoud, maar je moet toch altijd maar een gemeenschappelijk doel houden en je grieven kunnen spuien.
Kom op Luvienna en Ilona , jullie kunnen er wat van zoals we gezien hebben.
Berthie met haar prachtige verhalen op haar fraaie website lijkt me een ideale en vakkundige ikjes-schrijfster!
De foto van burnoutMark doet denken aan iemand die met plezier voorleest uit eigen werk. Ik zie daarbij vele kinderen geboeid luisteren naar verhalen die ze nooit hadden mogen horen van hun eigen ouders. Lachen ze in hun vuistje of verbeeld ik me dat maar?
De chaperon en ik reizen met ons helikoptertje verder. Nu zijn we op een zuidelijk strand aangeland, op geografisch gelijke hoogte met Tunis. Bananenbomen, dadelpalmen, en veel onaffe Griekse en Romeinse gebouwen.
De Italianen blijken goede gastheren en -vrouwen. In Genua bracht de politie ons naar de juiste kade, in Isola delle Femmine mochten we gratis…komt later nog wel. In een supermercato in Marsala waren we een bezienswaardigheid en kregen we espresso aangeboden tijdens het zoeken naar een lekker stukje kaas. Maar op de weg is het nog steeds geven en nemen, en ik moet zeggen dat het soms tenenkrommend kiezenverbrijzelend gevaarlijk is, die toeren die ze uithalen hier.
Moge het een mooie week worden, die eerste week van mei. Salve.
Moet een boeiende trip zijn Pawi, geniet ervan en verhaal. Of andersom 😉
Klare Taal, dank voor je vriendelijke woorden (bloos) maar voor een ikje moet je wel een onderwerp hebben.
@ Bertie,
Volgens mij heb jij geen gebrek aan onderwerpen, gezien jouw b(l)oeiende woordstroom over diverse onderwerpen op je website.
Het meeste daarvan is verzonnen en heeft geen clou.
Ik denk niet dat een willekeurig kort verhaaltje de bedoeling is.
Tja, en dan kan ik het toch niet laten icoontje
Soestdijk
Mijn vriendin is al dagen zoet met Jolande Withuis’ meesterlijke biografie van koningin Juliana. Vandaag belde ze en vertelde dat ze het boek helaas uit heeft. Maar, zei ze, ik weet nu wel wat de bestemming van Soestdijk had moeten zijn: een nationaal b l i j f -v a n – m i j n – l i j fh u i s.
Johanna Wentholt
De middenstand heeft de weg naar de ikjes gevonden.
@Bassie mei 2, 2017 om 16:13 Hahahahaha!
Het is geen ikje, want geen lezersanekdote, maar de vriendin van Johanna maakt hier wel een goeie grap van op z’n minst Youpkwaliteit 😀
Inderdaad een mooie regelrechte Bernard-knaller die daar ten paleize ongegeneerd zijn libidineuze gangetje kon gaan.
Over knallers en de misdaad gesproken, heden is het tweede deel van Mopperkonts minireisgidsje over Roatan gepubliceerd. Weten we het nog? Klere eind weg, zonnig, toeristen, misdaad, maar ja, zijn dochter werkt er. Leest het allen hier. Waar? Hie-ier!
Merci, en route naar Roatan.
Cyaankali
Mijn vrouw is erg ziek. Mijn collega’s leven erg mee. Op het werk vraagt iemand: „Hoe gaat het?” Ik zeg: „Niet zo best. Morgen begint ze met chemo”.
„O, hoe gaat dat?”, vraagt hij.
Ik antwoord: „Nou, dat is geen kattenpis, in het ziekenhuis krijgt ze infuusjes. Zakje strychnine, zakje cyaankali en doorspoelen met zoutzuur. En dan gaan we naar huis met een familiepakket antraxpillen en iets tegen de misselijkheid.”
„Goh”, zegt hij: „Wat weet je die namen goed.”
Joop Hoekstra
Zwarte humor is niet aan iedereen besteed.
Slechte ik. Grapje maken over je partner die blijkbaar erg ziek is kun je zwarte humor noemen en spuien tijdens samenzijn met mensen die je kent en waar je misschien om geeft (en misschien niet om jouw partner, of tegen iemand die erg van jouw partner houdt maar niet van jou) maar niet tegen iemand die blijkbaar niet scherp van geest is en die je van alles kunt wijs maken.
Waarom heeft hij het niet gehad over het goede doel dat ze steunen door heur haar aan de poppenchirurg te geven?
O, hoe gaat dat? is een alleraardigste reactie.
En Joop kan even zijn gram halen. Wat een pokkezooi gaat er rond in dat kankerwereldje. Mens in mens uit. We moeten maar hopen dat die ene mens het gaat redden. De poppendokter heeft meer aan een uitgevallen glazen oog dan aan uitgevallen haar lijkt me.
Maar nu (van Sicilie, Santa Maria della Scala, met een Mariabeeld dat je aan de achterzijde kunt beklimmen via een metalen trap) naar Roatan!
Het mens heeft De ziekte K waarom zou ze dan ook glazen ogen hebben?
1971
Ik weet het nog goed, ik was zeven en mijn oma zei het tegen haar zus. “K.” “O.” Ik verwachte een nieuwe letter maar het bleef stil tot oom Joop aanschoof en het letteraantal verdubbelde. “En?” “K.” “A.” Maar misschien zei hij wel “AH” dat wist ik niet.
Zijn vrouw, tante Jo ging naast hem zitten op de voor haar klaar gezette twee stoelen. “K zeker he? Ja dat dacht ik. Kanker. Je hoort het veel tegenwoordig.” Nou, dacht ik, dat valt wel mee.
Later hoorde je inderdaad meer over kanker, vanaf mijn vijftiende begreep ik er meer van en noemde men de ziekte steeds vaker bij de naam. Longkanker, borstkanker. Toen, rond 1986 of zo ging K ondergronds, voor een tijdje, en kwam A op. In het begin sprak men trouwens niet vaak over A. Wel over positief. Wat bizar was want positief was natuurlijk erg negatief. Ach.
Kun je volgend jaar geen cameraatje met 360 view meenemen en af en toe stukje naar ons sturen? Zou best wel erg nu zijn en dat voor ons doen toch eigenlijk wel erg dan waren of toen zijn.
Mijn zinnen worden steeds krommer moet harder op het aanrecht slaan, aambeeld bedoel ik, of zo, moet werken aan een verhaal ipv ijdel nietsdoen. Lullen om het lullen. Gelouterd zijn maar niet gek te krijgen. Goud in handen. Ik vrees voor sluipmoordenaars en dat bedoel ik op een positieve manier. Ik vrees dat het enorm afgestraft gaat worden. De bal ging over de achterlijn en buitenspel telt dan niet meer mee. Dan maar de lange bal de diepte in. In Frankrijk debatteren ze makkelijk twee en een half uur samen, volg je het, lummel? Of Bas, of zit je niet zo zuidelijk tegenwoordig? Zit je meer tussen de leuke, slimme goede voetballers zonder klasse?
Dit waren een paar zinnenradio 1. Nu zijn de aardbeien op en het typen met 1 vinger ook. Slaap ze trusten.
Ik vind het best een mooi schrijnend ikje. Het illustreert de gevijnsde of misschien wel geveinsde belangstelling van veel mensen, terwijl ze in feite niet echt belangstellend zijn, laat staan echt luisteren naar wat de ander zegt. Allemaal toneelspel.
Ik kijk inderdaad rechtstreeks naar het Franse verkiezingsdebat. Ze zijn aan elkaar gewaagd. Le Pen, ik vind het ook niet prettig om te zeggen, bijna meer presidentieel dan haar tegenstander met de blauwe ogen.
Heel mooi dit ikje van vandaag.
Vooral de reactie van de collega, heel meelevend zoals het betaamt, nochtans niet erg handig.
De uitgebreide pointe met de giftige medicatie slaat wel hevig toe.
Het ikje vind ik iets bijzonders. Zwarte humor brengen in eigen kring is bekend, wij beoefenden het met overgave.
Maar dit… het zal zijn zoals jij zegt Bas. Misschien de zoveelste belangstelling veinzende waarop je uit balorigheid een morbide antwoord geeft, of verzucht.
De clou zit hem in de stupiditeit van de laatste zin, ‘wat weet je die namen goed.’
Daar word je niet goed van.
Ook ik heb het debat Macron- Marine ademloos gevolgd.
We zullen zien, Marine n’a pas besoin de son mari , Macron dépend de son épouse.
En da’s het mooie van zo’n lang debat. Naarmate ze moe worden laten ze hun ware aard zien. Le Pen ligt krijsend in de touwen. Op zo’n debat had ook de Nederlandse kiezer recht gehad. Maar suffe Rutte en Wilders vonden dat niet nodig.
Had het iets nieuws opgeleverd?
O, en als je geld hebt en de toekomst: investeer in zeewier.
Overdreven
Mijn zus heeft down en dat is al veertig jaar praktisch onbespreekbaar tussen ons: ze is de oudste thuis en zo voelt ze dat ook. Als ze me uitlegt dat er op haar werk alleen maar mensen met een verstandelijke beperking werken, grijp ik mijn kans. Ik vraag haar: wat vind je ervan dat je een beperking hebt?
Ze vindt het vooral jammer dat ze niet alles kan. Autorijden bijvoorbeeld. Ze vertelt enthousiast dat ze Johnny de Mol van Hotel Syndroom gaat schrijven om deze wens te laten vervullen. „Maar”, voegt ze er vol ergernis aan toe „als ik die deelnemers zie, denk ik: doe niet zo overdreven, blijf gewoon jezelf!”
Annemiek Verkamman
Ik weet echt niet wat we met dit rare verhaaltje aanmoeten. Het is “onbespreekbaar”. Annemiek “grijpt haar kans” … wat wil ze nou eigenlijk van haar zus? En wat is er zo merkwaardig of opvallend aan het commentaar van haar zus? Man man man ….
En nog even verhaaltechnisch, wat heeft de eerste alinea met de tweede te maken. Ze hebben het dus over haar werk, Annemiek grijpt haar kans, maar in de tweede alinea gaat het helemaal niet over haar werk. Het zwabbert dit stukje, zal vast geen goeie recensie in het aanstaande weekoverzicht halen, denk ik zo maar even.
(en ik kan het weten)
Oefening:
Wis het volgende stuk uit het ikje en kijk of je iets wezenlijks mist:
” … en dat is al veertig jaar praktisch onbespreekbaar tussen ons: ze is de oudste thuis en zo voelt ze dat ook. Als ze me uitlegt dat er op haar werk alleen maar mensen met een verstandelijke beperking werken, grijp ik mijn kans. Ik vraag haar: wat vind je ervan dat je een beperking hebt?
Ze …”
Mijn zus met Down wil haar wens om te kunnen autorijden door Johnny de Mol van Hotel Syndroom laten vervullen en vindt dat de deelnemers niet overdreven moeten doen en zichzelf moeten blijven.
Leuker kunnen we het niet maken.
Wel heel lief.
Na veertig jaar grijpt ze haar kans? Rijkelijk laat.
Het zou waarschijnlijk helpen als ik wist wie Johnny de Mol van Hotel Syndroom is.
Goed ikje. Lang niet gehad.
Wij kijken uit op een speelplaats die normaal overwoekerd is door het geluk van spelende kinderen van ouders wiens ouders hier niet geboren zijn. Een half uur voor acht uur en nu nog is het uitgestorven.
Ben blij met mijn wijkje. Zelf doe ik al twintig jaar niet meer mee met die poppenkast maar kan moeilijk om dit uit te dragen harde Beatles muziek gaan draaien dus uiteindelijk ben ik ook stil totdat de radio weer van zich laat horen. Tot volgend jaar.
Bestaat dat echt? Hotel Syndroom? En is er een liedje over geschreven?
Prima een beetje respect hoort erbij
Ik heb er nooit over gehoord laat staan gezien.
Nog 27+6 (mei+juni) kweet het, ego, ego, O, ego. Maar goed en enfin, 24 mei en 6 juni hoor ik of ik eenmaal, tweemaal of nulmaal geopereerd moet worden. We zullen zien. Het is veel erger voor de buurman van 79. Ik zou met zijn asielhond, te sterk en enthousiast voor hem, gaan lopen, iedere dag tot ik plots op 11/10 niet meer kon lopen.
En zijn zoon van 46 een grote tumor opeens ontdekt. Nu, maanden later in hospice. Ben je bijna 80 moet je binnenkort de begrafenis van je zoon voorbereiden. Het zet veel zoniet alles in perspectief.
Dodenherdenking 2017.
Ja da’s niet mis allemaal. Eenmaal opereren lijkt mij zat.
Lieve Bassie-adepten en Bassie zelf, ik ben vanaf morgen een weekje weg, Tulpenrallye rijden. Ik meld het maar even want dadelijk maken jullie je nog zorgen en dat hoeft dus niet. Tenzij er iets fout gaat natuurlijk, maar we gaan ervan uit dat noch wij, noch de auto uitvalt. Als het lukt qua tijd plaats ik zo nu en dan een fotootje. CU over een week!
Joepie! De tijd vliegt. Alweer een jaar geleden kennelijk.We gaan je weer volgen en hopen dat het autootje dit keer niet uit elkaar valt.
Luvienna, ik eens je veel succes en en een tiptop auto. ☺
..wens…
Eens! Helegaar zelfs
Dank jullie wel! Ik heb er alle vertrouwen in want totootje is in elkaar gezet (niet met plakband/ducttape) (oke, wel een stukje van de kap), gereviseerd, gedaan en al.
Bevrijd
Ik ben operatie-assistent. Al jaren werken we op de operatiekamers met een ‘time-out procedure’, om fouten te voorkomen. Alvorens de narcose wordt toegediend, vragen we de patiënt naar zijn of haar naam en geboortedatum. Onlangs heb ik bij een meneer geholpen, die geboren was op 05/05/1945. Tijdens de time-out reageren we enthousiast: „Ach wat leuk, meneer, u bent op Bevrijdingsdag geboren.” Waarna de patiënt korzelig opmerkt: „Das war bei uns ein bisschen anders.”
Riny Koers
Jaja… ik geloof hier echt niks van. Zijn naam, zijn antwoord op geboortedatum.. Was dat in vlekkeloos Nederlands dan? Dan moet er toch al een lichtje opgaan.
Luvienna
Een heel fijne tulpenralley gewenst met veel zon in je bolide zonder zorgen.
Dank je wel, Klaartje! Beetje zon is fijn, met veel zon mis je nog wel eens de controles. Zonder zorgen gaat wel lukken, wel vaak hoofdbrekens. 😉
meesterwerk van de 22-jarige Händel uit zijn Italiaanse periode
Morgen gaat onze stoere rallyerijdster van start! Met hetzelfde autootje dat vorig jaar zo smadelijk zo’n beetje alle onderdelen verloor die los konden huiver icoontje Een autootje dat bijna net zo oud is als mijn vader huiver icoontje De Van Vuren Community leeft met haar mee, elke dag!
De route is alhier te vinden: http://www.tulpenrallye.nl/?lang=en
Wat mij als scherp mannetje meteen opvalt is dat Zwitserland dit keer wordt vermeden, met een raar bochtje zelfs. De oorzaak zal zijn dat ze daar vorig jaar door overijverige Zwitserse pennenlikkers allemaal op de bon gingen voor te snel rijden, of een andere onbenullige verkeersovertreding. It serves them good! The Zwitsers I mean.
Dan ga ik nu het verhaal van vorige week opzoeken qua klantenservice voor jullie.
Dat ging sneller dan ik dacht. Wat een lekkere zoekfunctie hebben we toch op de site.
Ik heb er wel heel veel werk van gemaakt vorig jaar. Wat een leuk verhaal!
https://apiedapie.com/2016/05/03/miriam-wesselink-ruud-tulpenralley/
Hier is de route. Hopla, tuffen maar!
Ik zie vooral uit naar de end of the protest period!
Huldiging
4 mei. Voorafgaand aan de Dodenherdenkingsplechtigheid bezoek ik het graf van mijn opa en oma. Mijn opa kwam op 10 mei 1940 om het leven toen hij als arts naar het slagveld ging om een gewonde te verzorgen.
Ik maak het graf schoon en zet verse bloemen neer.
Een eindje verderop zijn een man en een vrouw ook een graf aan het verzorgen.
Als zij klaar zijn, lopen ze nog een rondje over de begraafplaats. We maken een praatje.
Ze blijken een broer en zus. Broer woont op Curaçao en vertelt dat hij speciaal is overgekomen voor de huldiging. Ik meen hem te moeten verbeteren: „de dodenherdenking?”
„Nee, de huldiging van Feyenoord”
Jacqueline van Aller
Ja, dank je Jacqueline, heel grappig. Next.
De huldiging van Feyenoord, wordt die niet op het Museumplein in Amsterdam gehouden?
Ik ben geloof ik te lang weg uit NL. Vandaag even gekeken bij het Unesco Erfgoed, de trulli. Er staan in de omgeving nog vele echte, met vele echte Keltische muurtjes, maar die ziet Unesco niet. Wij gelukkig wel. Dat Alberobello is verkitscht. Even kijken of ik een fotootje kan doorsturen….
Luv, Luv, Luv…doe als Letter, geloof ik, en (ik had er een voor je liggen, ik heb helaas geen aansteker op mijn fiets) gebruik nu eens voor sommige sappige stukjes zo een dashcam. Totaal verantwoord, ook voor verzekering en gezien jouw expertise, why Not, en Goede Basse Bas ken dat vest voor ons ontcijferen.
Kluts, Ik neem weer afscheid, de nacht is lang, de avond warm, ja echt. En ik heb zoveel te vertellen, ik moet het wel in een hoofdstuk van een verhaal doen.
Dus lieve mensen minus 1, iedereen een kus en die ene 1 twee.
Nou, ben je klaar mee. Ik krijg net door dat de dashcam bij aankomst in Tegernsee geen enkel beeld te zien gaf. Heeft het de hele reis dus niet gedaan! Tikkie overdreven, maar het ding is in het meer gegooid. Hopla, weg ermee. Die zien we nooit meer … terug.
Ik heb begrepen dat de tocht naar de start niet zonder strubbelingen verlopen is. Veel files en oponthoud, slecht weer, slecht zicht. Verder laadt de dynamo niet bij. Toen onze rallyerijders snel de berm in moesten vanwege een politiewagen met loeiende sirene bleek daar een paaltje te staan. Dat paaltje hadden ze niet gezien, vanwege de combinatie van regen en geen ruitenwissers (vanwege dynamo). Bijgaand een sfeerplaatje in een regenachtige Tegernsee.
Hopen dat morgenochtend om 7:31 uur alles er veel beter uitziet. Lekker zonnetje en Luvienna in bikini op de motorkap. Op z’n minst.
Dit is het meer dan prettige hotel waar ze morgenochtend gaan vertrekken, uitgezwaaid door een stel vrolijke jongens en meisjes. Man man man, wat zou ik daar graag eens ontbijten.
He , wat jammer nou, eerst maar even socializen en handjes schudden op de cocktailparty en morgen weer een fris begin en een nieuwe start!
Ik krijg zojuist een verse foto binnen van het deukje na het paaltje. Wat een vervelende start!
We gaan er morgen in een uitgebreid live blog uitgebreid aandacht aan besteden. Dat was twee keer uitgebreid dus. En nu drie (3). Keer.
Wat een pech, je zou haast voor ze bidden. 😦
Stak dat paaltje onverwacht de weg over?
Nog een geluk dat ze niet door Zwitserland hoeven, want daar zouden ze subiet op de bon worden geslingerd wegens een defecte nummerplaat.
Bas, je hoeft die deuken niet te laten zien hoor, dat werkt een beetje demoraliserend op de ploeg waar wij voor staan en ook voor de fans in het thuisland.
Ik ben zelf vorige week nog tegen een van de muurtjes van onze uitrit gereden die ik al 35 jaar bijna ongeschonden passeer, vandaar misschien dit medeleven.
16:53
Wat aardig en positief die bankjes langs de weg. Kun je uitrusten na het aanduwen.
Bij ons, aan de Ellendeweg, zijn de bankjes weggehaald zodat er in de nacht geen aanranders kunnen zitten wachten op jogsters. Wat een kul. Wie Jogt er nu in de nacht over een laan die ‘de Ellendelaan’ heet. En wie gaat er op een bankje zitten als je iemand wilt aanranden? Dan ga je toch de bosjes in.
Gevolg? Ik kan nu, met rugpijn en heuppijn, die laan overdag niet nemen, de 2,5 kilometer zijn nu nog te lang zonder bankjes om te rusten.
Jezus, wat een lul blijf ik toch. Van de rally naar mijn knieën waarop ik de duivel moet beledigen om er nog een beetje lol van te maken,
Afijn, een borrel van Konijn, dat helpt. Maar er is een dode konijnen ziekte alhier. Vorig jaar zag je overdag, en helemaal na zonsondergang honderden konijnen in het park. Nu af en toe een paartje.
Maar niet goed, ik moet nu, voor het ontbijt naar de Supermarkt. Toiletpapier kopen. Want mijn lieve partner vergeet steeds meer.
Ik wilde iedereen een fijne vrijdag wensen maar, mijn geheugen is ook niet meer wat het was, net op tijd bedenk ik mij dat het dinsdag is.
Dus, have a happy dinsdag. Hoe, met wie en waar is je eigen keuze.
aanvulling:
beetje lol van te maken werd geflankeerd door een coma. Komma; Om aan te geven dat ik weer eens, zonder het te willen, een stukje over iemand anders gebruik om het over mijn eigen klaterende gezeik te hebben. Drank, drugs, morfine, ik kan er makkelijk buiten.
Suiker en zelfpromotie blijkt moeilijker om aan te pakken. En denk maar niet dat je zorgverzekering in deze met je mee denkt hoor! Noppes.
Ik denk dat het woensdag is. En dat betekent: nieuwe verse updates van de Wesselinketjes, die nog altijd in de Tulpen zijn en geen verdere paaltjes zijn tegengekomen. Lees het allemaal – live – hier. Waar? Hie-ier ….
Aandacht
Tijdens de terugvlucht vanuit Nice naar Amsterdam heeft een vrouwelijke passagier een tekort aan zuurstof. De bemanning van het vliegtuig schiet te hulp door bij haar een zuurstofmasker op te zetten. Een vrouwelijke passagier staat na een tijdje op en stapt op de stewardess af. Zelf dacht ik dat ze hulp kwam aanbieden en wellicht een arts was vanwege haar chique uiterlijk. Dit dacht ik totdat ze op een hooghartige toon tegen de stewardess zei: „Ik begrijp dat deze mevrouw extra aandacht nodig heeft, maar er zijn nog meer mensen aan boord. Wij wachten op koffie.”
Mark Woelders
Ja, hufterds (m/v) heb je overal. Tikkie moeizaam geschreven met het “bij haar een zuurstofmasker” (wat doet die bij daar?) en het “Zelf dacht ik” (wie anders?) en het “Dit dacht ik” (goh, spannend), maar vlot schrijven is niet iedereen gegeven. Mark zat in een vliegtuig van Nice naar Amsterdam en maakte wat mee. Daar gaat het om.
BREAKING: DE WESSELINKETJES IN DE TULPENRALLYE HEBBEN MOT! Wat jammer dit.
Je hebt de one years itch, de seven years itch, maar na twenty three years is er niets anders dan lekker samen doormodderen. Zeg ze dat maar.
Hier in Italie schijt de duivel op een hoop. Het zeer arme Sicilie vangt vluchtelingen op en heeft hier en daar ook te maken met Xylella, het hele zuiden, en naar we nu zien ook het midden pobeert zijn olijfbomen te redden. EN we reden langs een aarbevingsgebied, waar hele of halve dorpen van de rotswand zijn gekiept. Veel politie, veel cementwagens.
Het goede nieuws is dat de kersen, citroenen, sinaasappels en voor de wijnliefhebbers de duizenden hectares druiven het uitstekend doen.
Goddank. In Frankrijk schijnen er problemen te zijn met de druiven.