Mooi is het als reageerders open zijn en, zoals onze Mark, zelfs een echte foto van zichzelf doorstralen. Kwetsbaar genomen in het holst van de nacht. En dan hebben we het niet over zijn vriendin, maar over zijn selfie.
“Tjonge Markie”, zei Luvienna liefkozend, “wat een Oudhollandsche-meestersfoto! Fraai uitgelicht, lijstje eromheen, klaar.” En Bertie zag er een figuur uit een bijbelfilm in “of één van de Romeinse tijd.” Pawi: “De foto doet denken aan iemand die met plezier voorleest uit eigen werk. Ik zie daarbij vele kinderen geboeid luisteren naar verhalen die ze nooit hadden mogen horen van hun eigen ouders.”
Ik zou Mark aanraden om op de volgende vrijmarkt op een stoel te gaan staan – gezicht niks meer aan doen, kleding: borstrok – en dan het geld te horen rinkelen. Succes gegarandeerd.
Desgevraagd liet onze vriend weten dat zijn psychiater vast blij met het plaatsen van de foto zou zijn. Die had hem immers aangeraden meer van zichzelf te laten zien. Moonen gaan het niet worden, zo hopen we, maar jawel, aflevering 20 van Marks hartverscheurende zelfreflectiefeuilleton komt er binnenkort aan.
Een gezond recept voor een nog in gebruik te nemen dubbele frituurpan?
Ik weet niet of hij inmiddels antwoord heeft gekregen op zijn oproep aan onze blogkok uit Frankrijk, Lummel. “Als je dit leest, ken jij een gezond (OK, zo gezond mogelijk) recept voor een nog in gebruik te nemen dubbele frituurpan? We denken zeker aan vis met een laagje of zo, paneren. Maar ook en nog meer aan groente, aubergine of die groene zus die ik altijd verkloot.”
Onder de wat suffige titel “Poezenvreugd” (inspiratie opgedaan in de Libelle?) zag Cecile Raat (met dubbel a) een ikje geplaatst over haar poes, Muisje genaamd. Muisje leek een “enorme zwarte kraai” te hebben gevangen, maar poseerde gewoon naast een stinkend karkasje dat daar al dagen lag. Denk ik dan, wantrouwig mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben. “Muis is geen Muisje meer”, sloot Cecile haar overpeinzinkje af.
Een grapje van Youpkwaliteit leverde Johanne Wentholt in. Na het lezen van Jolande Withuis’ meesterlijke biografie van Koningin Juliana vond haar vriendin dat de nieuwe bestemming van Soestdijk een “nationaal blijf-van-mijn-lijfhuis” zou moeten worden. We waren het helemaal eens met Klare taal die het een “mooie regelrechte Bernardknaller” noemde. Bernard “die daar ten paleize ongegeneerd zijn libidineuze gangetje kon gaan”.
Over knallers gesproken, vorige week werd het tweede deel van Mopperkonts minireisgidsje over Roatan gepubliceerd. Weten we het nog? Klere-eind weg, zonnig, toeristen, misdaad, maar ja, zijn dochter werkt er.
“Een machete hoort bij een Hondurees als een zakmes bij een padvinder.”
“Opgeruimd staat netjes”, heet het nieuwe deel en dat slaat niet op zijn dochter. Er is op Roatan nog ruimte genoeg, maar je moet volgens onze fietsende en muzikale auteur wel een machete meenemen als je in het bos wil gaan wandelen. “Een machete hoort bij een Hondurees als een zakmes bij een padvinder. Hij wordt gebruikt om het gras te maaien, een kokosnoot te openen of een boswandeling te maken.”
De bestemming kon de lezers nog niet boeien. Bertie: “Zonde van een land als het niet meer te bieden heeft dan een eilandje en wat opgravingen.” Misschien slaat de vonk over bij de volgende aflevering. We gaan het zien. En zo niet, dan kunnen we altijd nog naar Mallorca of Terschelling. Eilanden zat.
Luvienna liet weten dat ze deze week de Tulpenrallye gaat rijden. Als we dit lezen dan is ze zelfs al van start gegaan, ergens bij een kasteel bij een meer in Zuid-Duitsland en ze tuft nu door het Oostenrijkse hooggebergte op weg naar haar hotel. Met een beetje geluk luiden we vanavond het speciale Tulpenrallyeblog in, waarin we haar net zoals vorig jaar weer live gaan volgen met foto’s, kaartjes en tweets enzo. Dat nieuwe blog komt dan HIER te staan.
Ook Pawi is op pad. Zij reisde vorige week met haar chaperon verder in het knusse tweepersoonshelikoptertje, dat ze gehuurd hebben voor hun vakantiereisje door Zuid-Europa. Ze landden op een zuidelijk strand, op geografisch gelijke hoogte met Tunis. Daar vielen bananenbomen, dadelpalmen, en veel onaffe Griekse en Romeinse gebouwen te bewonderen. De eerste foto’s druppelen binnen.
Jacqueline van Aller meldde dat ze op haar favoriete begraafplaats in Rotterdam een man uit het buitenland had ontmoet die speciaal voor “de huldiging” was overgekomen. Nee, niet de Dodenherdenking, waarom zou hij, dat gebeurt elk jaar. Maar voor de Huldiging van Feyenoord. Tja, je moet actueel blijven als krant.
Wil jij ook actueel zijn? En kans maken op een fijn kopje, een grappig mopje, een welgemeende sneer, of misschien wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven zien van mezelf in het weekend. Maar deze week is het dus die spannende foto van Mark.
Photo © 2017 Mark dinges.
Bas van Vuren, aangenaam 
Van harte
Ik ben met Nick verbonden via LinkedIn. Vandaag kreeg ik de volgende melding: „Feliciteer Nick met 3 jaar dienst bij op zoek naar een nieuwe baan.” Nick ontving twee felicitaties uit zijn netwerk.
Jan Nekkers
Jaja, dat gevoel bekruipt me tegenwoordig ook weleens. Zeker nu een aantal reageerders al op vakantie of elderszins met andere dingen bezig zijn. Dan schrijf je zo’n intro helemaal voor jezelf. 😦
Vroeger had ik doorgaans al binnen de eerste vijf minuten een belediging naar mijn hoofd – dat het weer niks was, of dat het schijnheilig was – van deze en gene reageerder, die daarvoor klaarzaten, als afwisseling op het reaguren bij andere sites waar ze in hun fantasie dames “deden” en vooral gekleurde en bekende en linkse Nederlanders vanachter hun anonieme schermpje uitscholden. Een soort van Anoniem in feite avant la lettre. Ja, het was wel reuring natuurlijk. Toch liever dit dan dat.
Vanavond gaat het prachtige live blog over de Tulpenrallye van start. Allemaal komen hoor!
Ja dat waren nog eens geen tijden.
Die vakanties van die babyboomers daar wordt de wereld wel beter van hoop ik.
Ik vind niet dat ik een compliment kan geven aangaande een intro waar ik zelf mee begin, als je begrijpt wat ik bedoel.
Als Amsterdamse Feyenoordfan ben ik blij dat je daar geen woorden vuil aan hebt gemaakt.
Alles goed verder, Bas? Heb je het druk? En de vriendin(nen)? KID?
Hoe is de baan? Of is het tegenwoordig een eigen zaakje dat je runt? Doe je nog aan sport de laatste tijd? Lees je nog goede boeken, drink je nog van het goede leven? Eet je boven je eigen stand, nu en dan?
Ik hoop het allemaal. Ik gun het je allemaal.
Nu moet ik verder, iets gaan doen.
Weet nog niet wat. Iets tegen depressies lijkt me slim.
Tot volgende week ouwe rakker, en laat je zelf maar eens flink gaan, ook jij moet, nee, sorry, mag je zelf kwetsbaar opstellen van tijd tot tijd. Hier en daar.
Kom kom, dit is geen whatsapp, Mark. Gewoon eens op de volgende reunie van de Van Vuren Community komen, dan hoor je alles. Er zit er weer eentje aan te komen, misschien zelfs deze maand wel.
Een kort slipje van de sluier opgelicht kan natuurlijk wel.
Ik ben al sinds mijn geboorte fan van Ajax. Wat er gisteren gebeurde had ik min of meer voorspeld, maar vergeten op te schrijven, zodat ik dat nu niet meer kan bewijzen. Net als Trump, Noord-Korea, climate change, aanslagen hier en daar, ik zie vaak dingen gebeuren, die andere mensen nog niet zien. Mijn vriendin heeft me zelfs recent gevraagd e.e.a. voor me te houden, omdat ze het griezelig vindt.
Druk heb ik het zeker, zij het niet meer zo druk als heel vroeger toen ik net met bloggen begon.
Met de vriendin (1 tegenwoordig, en dat blijft ook zo) gaat inderdaad alles kids.
Sporten doe ik elke dag d.m.v. de 7 minute workout, ik ben op 94% van de 7 maanden die ik vol wil maken. Verder maak ik heel wat kilometertjes buiten te voet, al wandelend en klimmend.
Goede boeken te over, net een mooie van Japin ten einde gelezen. Ga nu aan een gedichtenbundeltje van Feetje beginnen.
Drinken doe ik met mate, en alleen van het goede leven: het beste pils (Bitburg), het beste bier (IPA, verschillende merken), de beste rode wijn (Primitivo), de beste witte wijn (Chardonnay uit Californie, uit de dingesvallei), de lekkerste whisky (Glenmorangie). Maar met mate, en vergezeld van 1,5 – 2,5 liter per dag. Uit de kraan. Ik haat PET en alles dat erin zit. Koffie van Nespresso (de blauwe Lungo, of de gouden Vulva of Vulvo), wat groene thee, net zoals het valt, niet in stromen.
Eten doe ik keigoed, maar niet boven m’n stand. M’n stand is namelijk ook keigoed, dus dat komt goed uit. En elke morgen Brinta, want dat is het geheim van een mooi leven.
Mooie intro Bas, je draait er je hand niet voor om, zo lijkt het althans.
Dat je het niet over voetbal hebt vind ik niet erg, de kranten van vandaag kunnen bijna integraal in de virtuele papierbak (ma-di-woe. digitale nrc, rest van de week papier.
Het ikje van vandaag en de pointe, indien aanwezig, is me volstrekt onduidelijk en gaat me boven de pet.
Zeker een incrowd grapje.
Maar daarom niet getreurd, ik neem zo een lekkere nespresso, arpeggio is mijn favoriet en dan ga ik een rondje park lopen. Tot later.
Ervan uitgaande dat Jan Nekkers een niet veel voorkomende naam is en het wellicht dus deze meneer is, dan is het een koud kunstje om te kijken over welke werkoze Nick de man zich vrolijk maakt.
Ja, da’s ook een lekker bakkie, Klare taal, voor mij net ietsje te sterk.
Dit is de mijne (qua espresso dan), lekker slap bakkie, en dan doe ik er op z’n Frans, cafe noisette, ook nog een druppeltje melk, un petit gout du lait, in.
Hier is ook alles goed en ik heb je prima-de-luxe intro net gelezen Bas. Overdag staat de laptop vaak uit en het tablet ligt er naast, ik laat me niet meer de godganselijke dag naar scherm en/of toetsen lokken. ☻
Koffie zet ik nog steeds gewoon in een filterzetter, de prijs van nespresso proef ik niet als ik er een krijg voorgeschoteld en senseo is geen koffie.
Het Nick-ikje, daar zie ik de humor wel van in maar vind het niet bijzonder.
Ja Bas, reuze grapjas die Jan Nekkers, brr scenarioanalyst in de private en publieke sector, future-consultant en last but not least: adviseur voor partijvoorzitters PvdA, dat wijst naar vele petten en belooft niet veel goeds, wat ook gebleken is bij de laatste verkiezingen.
Toch humor van die man om grappen te maken over iemand die al drie jaar werkloos is.
Ondanks de luwte in het aanbod, toch een weekoverzicht met spectaculaire uitstapjes.
Petje af.
Tijdens onze reis zien we op Sicilie en in Puglia en in de Abruzzen steeds de ramp die zich in Zuid Italie voltrekt. Het begon in 2013, met de olijfbomen die geplaagd werden door een toen onbekende ziekte.
We zien hectares en hectares olijfbomengaarden, alle bomen, ook de honderden jaren oude, verpieterend. Rampzalig, voor de bomen en voor de bezitters c.s. En niet alleen olijfbomen, ook eucalyptusbomen, ook grote cactussen die hier worden gehouden voor de opbrengst, alles verdord.
Xylella. Zo heet de bacterie die het zuiden in de greep heeft. In de planten gebracht o.a. door de boomkrekel en door het spuugbeestje…
Dank je, Pawi. Het spuugbeestje … huiverdehuiver icoon Nooit gezien en hoop het nooit tegen te komen. Moet meteen aan Frank Rijkaard denken.
Iets fijners om aan te denken: het live blog is inmiddels van start gegaan, met nieuwe updates van coureursduo Wesselink. Ze zijn veilig aangekomen en hopen morgen bij leven en welzijn vanuit Oostenrijk dwars door Duitsland naar Frankrijk te pruttelen. Lees het allemaal hier en vergeet ze vooral niet aan te moedigen.
@Pawi
Wat erg. Is er geen zicht op een remedie?
Toch raar dat we er hier niets over horen, zo een ziekte kan verstrekkende gevolgen hebben. (pawi Zuid-Italië)
Sowieso laten we het heden voorbij gaan zonder er een laagje verleden over heen te leggen. Zoals nu mensen, families, ‘stammen’ uit Syrië gewoonweg door Europa lopen, zo is het duizenden jaren gegaan. Droogte? Overstromingen? Oorlog? Oma inpakken en wegwezen. En plagen zijn ook van alle (Bijbelse) tijden.
Ik wil daar zo graag nog eens een boek over schrijven.
Boekje.
Gedicht.
Wachtwoord.
Enfin. Het is een waar reisblog aan het worden en reisboeken vind ik de mooiste boeken die er zijn. Ik ga vanavond voor de tweede keer een boek lezen over een schrijver die zijn bootje aan de kade van een Amerikaanse stad wegvaart naar Alaska. Om te kunnen denken over zijn nieuwe boek. Ik herken dat. Zo pak ik geregeld mijn fiets en fiets een kilometer of vier en kom dan gelauwerd terug. Een ontmoeting met een walvis of een lekke band, de kosmos schijnt echt overal doorheen.
Je moet het alleen maar zien.
Als je het ziet kun je niet wegkijken, ik tenminste niet.
Er is geen remedie. In Brussel bedachten ze dat alle geinfecteerde bomen moesten worden gerooid. Daar was geen boer voor te porren. Nu proberen ze het met insectenbestrijding, veel ploegen van de grond rond de bomen en drastisch snoeien. Voor zover ik kan zien helpt het niet.
Nu hoor ik hier, nog steeds in Zuid Italie, ’s avonds een krekel. Ooit een heerlijk geluid, lekker ver weg in het zuiden, wie maakt me wat!? maar nu denk ik oei, alweer een boom naar de gallemiezen.
Gelukkig hebben we het ikje nog. En de avonturen van Mark. En die van Luvienna!
En die van jou!
Visjes
Op vakantie in Spanje bezoeken wij een tapasrestaurant. Onze kleinzoon Cas is bijna vier jaar en lust graag vis. Als hij sardientjes op zijn bord ziet is dat een nieuwe ervaring. Hij vraagt: pappa, mag ik een vork. Zijn vader geeft hem enigszins verbaasd een vork waarmee Cas direct in de ogen van de sardientjes gaat prikken.
Op de vraag: „Cas wat doe je nu”, antwoordt hij: „ik prik in de ogen van de visjes, dan zien ze niet dat ik ze opeet want dat vind ik zo zielig”.
Ben van der Lem
Ik moet zeggen dat ik dit een wat beklemmend ikje vind. Ik weet niet of ik Cas en zijn opa aardig vind. En daar laat ik het maar bij.
En die Xylellabacterie, da’s ook een raar verhaal. Had er nooit over gehoord. Terwijl je elke dag als geinteresseerd kranten- en nieuwsjunk met allerlei weetjes en watjes wordt bestookt die veel minder belangrijk zijn. De billen van Katja, de parachutesprong van Rutte, boeien allemaal. Maar over die olijvenpest had ik dus nooit gehoord. Europa, doe er wat aan en houdt op met zeuren over begrotingstekorten en bezuinigingen in Zuid-Europa. Help de olijf!
Beetje luguber, het ikje. Maar toch, kinderen hebben onverwachtse ideeën. Soms.
De keer dat een van mjn dochters, samen met een vriendinnetje, het kindje Jezus had opgehangen in de kerstboom deed me ook schrikken.
Het griezelige vind ik dat het kind niet gewoon zijn handjes of een servet over die oogjes legt. Met een scherp voorwerp in ogen prikken … ik weet het niet hoor.
Een akelig idee, ja. We weten niet wat het kind dacht.
Wie vraagt er nu ook om een vork als er sardientjes op zijn bord liggen?
Zou het later een lustmoordenaar worden? Een, hoe heet zo iemand ook al weer, kom, ja, een seriemoordenaar. Had kasten vol boeken hierover maar in 1998 vond ik het opeens erg bourgeoisie. Nu heb ik spijt en moet ik alle die boeken terugkopen.
En opa, die is vast ook niet vrij van zonden. Ze hebben het er niet over, in dit gifje, ze zijn Not Gek.
Ik zit hier in de tuin.
Gisteren kwam ik van het toilet met een mooi rijmpje, vergeten nu.
Nu…
Ik ben niet erg slim en ook niet erg groot.
Ik trap bijna overal in maar gelukkig
Staat de dood nog steeds op rood.
Qua stoplicht dan he?
Ach, die van gisteren was zo leuk, je had er bij moeten zijn.
Enfin. Zit dus beetje te verknikkelen in de tuin…’while my vriendin gently sleeps….’
We gaan vanavond uit het eten. Ben er weer ingetrapt. VakantieVeilingen of zo. Of iets met Sociaal.aso waar je voor een tientje pp kunt fonduen. Ja, echt. Op de overtoom ook nog.
Zal er wellicht kond van doen, nu ga ik mijn kond ergens anders karekieten, karekieten? Wat is dat nu weer voor een woord, en dat in plaats van parkeren. Hm, het vreemde leven is gelukkig nog steeds van slag,
Mark, beteugel jezelf eens.
Glaasje water
Twee weken geleden was ik alleen thuis toen er aan de voordeur gebeld werd.
Een donkere man stond op de stoep en vroeg om een glaasje water. Ik liep de trap op om uit de badkamer een plastic bekertje te halen en gaf de man water te drinken.
Toen mijn partner thuiskwam en het voorval hoorde stond ze perplex. Ook vrienden en familie die het voorval te horen kregen, spraken afkeurend over mijn roekeloze gedrag: ik moest toch weten van de praktijken van criminelen van tegenwoordig.
Vandaag zag ik diezelfde donkere man weer. Hij liep voorbij het keukenraam en zwaaide.
Hij had zojuist de NRC in onze brievenbus gestopt …
Jan Houben
Vreselijk irritant ikje. Jan en NRC, ga je toch schamen man man man. Door de huidskleur van de man te benadrukken doen jullie aan discriminatie. Snappen jullie dat nou echt niet? Het is NIET vermeldenswaardig dat je een donkere man een glaasje water geeft en het overleeft. Het is ook niet vermeldenswaardig dat de NRC bezorgers heeft met een donkere gelaatskleur. We leven niet in Zuid-Afrika van een paar decennia geleden. Stop alsjeblieft vannacht jullie NRC-hoofden heel diep onder de lakens.
Iets positievers dan: de nieuwe update over de Tulpenrallye is zojuist verschenen. Alhier. En nee, veel donkergekleurde Nederlanders rijden er niet in mee, maar daar hebben we Jan Houben voor om dat op te pikken en in de krant te zetten. Wij negeren dit.
Nieuwe haan
Een ondier is het kippenhok binnengedrongen en heeft een hen en de laatste haan omgebracht.
Gelukkig heeft mijn broer nog een haan van hetzelfde fraaie ras beschikbaar.
Met spoed wordt in een rieten mandje – goed voorzien van water en voedsel – de nieuwe haan overgebracht naar Gelderland.
Na de lange reis van meer dan twee uur wordt hij losgelaten in het kippenhok. In een rechte lijn loopt hij direct op de enige overgebleven hen af en treedt haar met passie tegemoet. Geamuseerd kijken wij toe. De naamgeving ligt voor de hand. Hij wordt ingeschreven in het register als: Dominique Strauss-Hahn.
Henriette Boreel Twello
Nounou, Henriette, wat een omhaal van woorden voor een gedateerd woordgrapje.
Leer eerst eens schrijven, zou ik bijna zeggen, maar we zijn hier vriendelijk.
“Een ondier” .. wtf is een ondier, je bedoelt een vos? Of wil je je vermoeden vanuit politieke correctheid niet delen?
“Een hen en de laatste haan”, eh ja, niet de eerste haan, hoor. En meer hanen zaten er ook niet in. Haantjes zijn eenkennig, en zitten niet met elkaar in dezelfde ren, tenzij die gigagroot is. Kan. Het was ook de laatst overgebleven hen trouwens, dat te vermelden was relevanter geweest.
Het water en voedsel en het rieten mandje … lees die zin nogeens na, loopt niet helemaal lekker toch? Een mand voorzie je niet van water en voedsel, een haan wel.
Dan het “naar Gelderland” .. zo onrelevant als het maar zijn kan, je had helemaal nog niet verteld dat dit voorval in Gelderland gebeurde.
Het “met passie tegemoet treden” scharen we onder de acceptabele woordgrapjes, dit omdat het seks tussen dieren betreft en niet iedereen daar gemakkelijk over kan schrijven.
Inhoudelijk deugt de vergelijking met DSK voor geen meter. Deze haan doet wat van hem verwacht wordt, en hij doet het met een (schrijve 1) hen. DSK deed het met alles behalve zijn eigen vrouw. En het werd ook niet van hem verwacht.
En ja, het is dus een heel ouwe bak, DSK is al jaren vergeten, maar niet in Gelderland zo blijkt.
Indra, hoe kon ik haar naam nou vergeten zijn? Bedankt Bas dat je me erop hebt gewezen door een oud intro opnieuw voor het voetenlicht te halen.
Wat vind je van het ikje?
Ik deel jouw conclusie aangaande het hikje, valt mee dat Petrus of Jezus en de haan er niet bijgehaald is.
Een donkere man geef je water uit een plastic bekertje dat je uit de badkamer boven moet halen? In die tijd had hij de kraan in de keuken beneden helemaal leeg kunnen drinken. Gewoon met zijn lippen rond de design opening. En dan, als je beneden kwam met je hygienische bekertje, lekker brrr spetteren en zwaaien. Met je laptop onder zijn andere arm. Zoals een Fransman zijn stokbrood draagt.
Het zwaaien kan nog chicquer, met een pink in de lucht, a la Henriette Boreel dit Twello. Met de passie van een haan, die elke kip betreedt, of het nou familie is of niet, zo een zwaaimomentje gun ik de krantenbezorger van dienst.
Het ikje van vandaag gaat over een jurist die bij de fietsenmaker hoort wat hij zelf had kunnen zeggen. Mopperkont zou er wel raad mee weten…
Mark vraagt elders om een linkje naar het 17-stappenplan voor het opzetten van weer een nieuwe site. Dit is de link: https://apiedapie.com/2017/04/03/klacht-weekoverzicht-ikjes/comment-page-1/#comment-51065
Bedenk dat schrijven en bloggen niet alleen inspiratie en passie is, maar ook organisatie en zelfdiscipline. Say no more icoontje
De vraag doet me in de verte denken aan JdW waarmee ik destijds een echt blog zou gaan opzetten, heel veel jaren geleden. Na een paar weken brainstormen per email, waarbij ik tips, aanbevelingen, ideetjes en zelfs een heus businessplan had gestuurd, ter toetsing en als input voor een discussie over strategie, doelgroep, communicatie, aan mijn a.s. zakenpartner, bestond deze het om de stilte te verbreken met een angstig “Kun je misschien je emails van de afgelopen weken even voor me samenvatten?” Oftewel, ze waren allemaal verloren gegaan ergens in de spelonken van zijn inbox(en). Maar mensen, als je je inboxje niet eens op orde kunt houden, hoe wil je dan ooit serieus samen met iemand een blog opzetten? vind ik dan weer icoontje en ik vervolg opgewekt en blijmoedig mijn eigen weg.
@bornwithaburnout schreef:
mei 10, 2017 om 07:51
Een seriemoordenaar met als handtekening kapotgeprikte ogen. 😮
Hoi Bas, bedankt voor je link. Voor ik de stappen (12 ?;) ga ‘doen’ ga ik de meeste, zo niet alle, WP accounts opheffen (die ik heb, waar ik weet van heb en waar ik WW van heb, zucht.)
(laatst vond ik een boekje met daarop: Wachtwoorden, alle- en er stond niets in want ik kwam niet verder dan te bedenken dat ik eigenlijk een soort sleutel moest bedenken om alle wachtwoorden te versleutelen en waar moest ik die bewaren met zo een chaotisch geheugen als de mijne?)
want om de een of andere reden kan WP wel meerdere account onder 1 paraplu, bv TimmerArk, aan maar niet in een huisysteem meerdere WP accounts. Dan wordt het heel moeilijk, althans voor mij, om een geheel nieuw te maken.
Denk ik.
@Mark, waarom download je niet een gratis wachtwoordmanager zoals Keepass? Dan hoef je zelf geen versleuteling te bedenken (maar nog steeds wel 1 wachtwoord onthouden waarmee je Keepass opent).
Wil eigenlijk wel mijn oogballen gebruiken maar hoe doe je dat als je samenwoont? He, daar denken ze nou nooit aan.
Maar Keepass…Will do!