“Lieve Bassie-adepten en Bassie zelf, ik ben vanaf morgen een weekje weg, Tulpenrallye rijden. Ik meld het maar even want dadelijk maken jullie je nog zorgen en dat hoeft dus niet. Tenzij er iets fout gaat natuurlijk, maar we gaan ervan uit dat noch wij, noch de auto uitvalt.”
Met deze simpele mededeling kondigde onze Luvienna het begin aan van weer een nieuw avontuur. Onze sterauteur, schrijfcoach en champion reaguurster, die zich om onbekende redenen in het dagelijkse leven van een schuilnaam bedient, ging het weer proberen. Met haar chaperon. Die ging ook mee.
Hetzelfde autootje dat vorig jaar zo smadelijk zo’n beetje alle onderdelen verloor
Op 8 mei gingen ze van start. Met hetzelfde autootje dat vorig jaar zo smadelijk zo’n beetje alle onderdelen verloor die los konden *huiver icoontje* Een autootje dat bijna net zo oud is als de vader van de blogbaas *huiver icoontje* Maar de Van Vuren Community leefde met haar mee, elke dag. Want zo zijn we wel.
De Wesselinks (want zo noemen ze zich daar) deden voor de 23e keer mee met de Tulpenrallye. Een pleziertocht voor old-timers en hun bestuurders en bijrijders (m/v), de één fanatieker dan de ander. Maar altijd wordt er overnacht in prettige hotels.
Er vlogen pookjes door de rondte, er werd koorts geleden, een nierbekken raakte ontstoken
Vorig jaar ging het dus heel erg mis. Zie het bloedstollende en in feite heel erg treurig verslag alhier. Er vlogen pookjes door de rondte, er werd koorts geleden, een nierbekken raakte ontstoken. Man man man, en dat heet een liefhebberij.
Algauw dook onze charmante bijrijdster via Twitter op om haar meest recente coördinaten door te geven:
Bijna zover: de #tulpenrallye! Nu zo’n 920 km naar de start in Tegernsee, dan 2200 km naar de finish in Noordwijk. pic.twitter.com/oxHQ9JmRgn
— Miriam Wesselink (@MiriamWesselink) May 6, 2017
Of, voor degenen zonder Twitter-account:
“Bijna zover: de #tulpenrallye! Nu zo’n 920 km naar de start in Tegernsee, dan 2200 km naar de finish in Noordwijk.”
Natuurlijk stond iedereen om haar heen, op Twitter (zie aldaar, we zijn gekke Gerritje immers niet) en alhier, daar waar haar echte vrienden zitten.
Zo wenste Bertie haar bijvoorbeeld “veel succes en en een tiptop auto.” Waarop onze heldin manmoedig reageerde met een opgewekte bevestiging dat ze er alle vertrouwen in had, “want totootje is in elkaar gezet (niet met plakband/ducttape) (oke, wel een stukje van de kap), gereviseerd, gedaan en al.”
Ligt onze bijrijdster met haar verleidelijke rondingen slechts gehuld in een bikini languit op de motorkap te zonnen?
Ook Klare Taal leefde mee: “Een heel fijne tulpenralley gewenst met veel zon in je bolide zonder zorgen.”
Waarop Luvienna – die we in dit verhaal Miriam zullen noemen – het volgende raadselachtige antwoord gaf: “Beetje zon is fijn, met veel zon mis je nog wel eens de controles.”
Raken ze door teveel zon zo verblind dat ze die controles niet zien? Maar wat zien ze dan nog méér niet? *huiver icoontje* Of ligt onze bijrijdster met haar verleidelijke rondingen slechts gehuld in een bikini languit op de motorkap te zonnen, terwijl chaperon de ogen op de weg probeert te houden?
De route was dit jaar als volgt:
Wat mij als scherp mannetje meteen opviel was dat Zwitserland dit keer werd vermeden, met een raar bochtje zelfs. De oorzaak zal zijn dat ze daar vorig jaar door overijverige Zwitserse pennenlikkers allemaal op de bon gingen voor te snel rijden, of een andere onbenullige verkeersovertreding. It serves them good! The Zwitsers I mean.
Het keigedetailleerde tijdschema met starttijden tot op de minuut nauwkeurig en alle overnachtigingsadressen netjes vermeld met reserveringslinkjes en telefoonnummers voor stalkers, zag er ook weer prima uit. En een beetje bekend, toch?
De eerste update bereikte me op zondagmiddag, 7 mei, net een uurtje voor het begin van de cocktailparty in het poepchique hotel Althoff Seehotel Überfahrt. Daar komen om deze tijd zo weinig gasten dat het personeel helemaal uit zijn dak gaat als er dan toch nog iemand komt. Geweldig, wat een sfeertje daar.
Dat paaltje hadden ze niet gezien door de combinatie van regen en geen ruitenwissers
De autorit van Nederland naar dat hotel in Tegernsee, startplaats van Tulpenralley 2017, was niet zonder strubbelingen verlopen, schreef Miriam. De reis werd geplaagd door veel files en oponthoud, slecht weer en slecht zicht. Verder laadde de dynamo niet bij.
Toen de Wesselinks snel de berm in moesten vanwege een politiewagen met loeiende sirene bleek daar een paaltje te staan. Dat paaltje hadden ze niet gezien door de combinatie van regen en geen ruitenwissers (vanwege die dynamo). Ja, het kan niet altijd meezitten, zeggen we dan en nemen nog een toastje.
En man man man, het miezerde ook nog, daar in of aan de Tegernsee. Kijk hier beneden maar eens en huiver mee. [Tekst gaat onder de foto door, hopelijk nog een hele week, maar dan moeten er niet teveel van die paaltjes komen]
De tweede update kreeg ik zojuist doorgemaild.
Onze kampioenen zijn heelhuids in Feldkirch aangekomen en hebben daar een leuk hotelletje vlak bij de start gevonden.
En die is morgenochtend op het parkeerterrein bij de plaatselijke Aldi, zoals we weten. Altijd handig, het boodschappenwagentje kan desnoods op de trekhaak.
Dacht dat hij Douwe Bob was en wilde keinaakt door de feesttent gaan huppelen.
Bij het avondeten was er nog even #ophef. Een beveiliger draaide door, maar werd tijdig tot de orde geroepen. Dacht dat hij Douwe Bob was en wilde keinaakt door de feesttent gaan huppelen. Ze hebben de schade tot de Lederhose weten te beperken. Morgen gaat de reis dwars door Zuid-Duitsland, hoe heet het daar ook al weer, Beieren en Baden-Württemberg toch – naar Frankrijk, naar een hotel dat mij bekend voorkomt. Het weer is niet al te best, let maar op en ik kan het weten.
Een derde update is tot heden uitgebleven, terwijl het toch al bijna half tien is. La Wesselink zit misschien in haar riante hotel naar het Songfestival te kijken. Wie zal het zeggen. Maar om ons dan helegaar te vergeten, dat is dan weer jammer. Op Twitter liet ze nog wel een plaatje zien. Van vanmorgen. Lekker actueel.
Uitgifte routeboeken en controlekaarten bij de start van dag 2. #Tulpenrallye pic.twitter.com/V3GGtscoCJ
— Miriam Wesselink (@MiriamWesselink) May 9, 2017
Of voor degenen zonder Twitter-account:
Ja, spannend is anders. Je gaat bijna naar weer zo’n paaltje verlangen. Kleintje dan. Beetje blikschade aan de andere kant.
Maar goed, morgen zit ze aan de Brinta en denkt ze misschien toch nog even aan ons.
En wat blijkt? Ze heeft de hele dag aan ons gedacht. Ik kreeg vanmorgen (10 mei) een heel uitgebreide brief. Het was een lange dag, zo schreef de kanjer, ze waren pas om 9 uur ’s avonds binnen.
“Ging redelijk maar omdat de tijd heel krap is voor ons – in de bergen omhoog halen we soms maar stapvoets – geen tijd gehad om goed naar controles te zoeken. ’s Ochtends 4 gemist, ‘middags 1. De foto’s zijn van de uitgifte van de routeboekjes en de controles. Eindelijk goed weer!”
En hier naast staat het bewijs, ze doet echt mee. Voor wie daaraan mocht twijfelen. Niemand in feite. Maar toch. We wensen haar succes, vandaag gaat het richting noorden, naar Straatsburg, of is dat richting westen? Zie verder googlemaps.
Ze hebben mot! De Wesselinketjes hebben mot!
Een verontrustende melding bereikte me zojuist via Twitter. Ze hebben mot! De Wesselinketjes hebben mot! Man man man, wie had dat nou kunnen denken en ze motten nog vijf dagen lang opgesloten in zo’n klein autootje door weer en wind verder trekken. Ja, dan kom je je wel even tegen, op zo’n Tulpenrallye. Wie had dat gedacht? Jullie wel? Oh, nou ik niet.
Een mot. Op de motorkap. We wachten het af.
Een wel heel verontrustende Tweet vond ik zojuist op mijn mobieltje.
Gestrand. 😦 Gelukkig wel bij een TC.#Tulpenrallye pic.twitter.com/ep5vqRiOX2
— Miriam Wesselink (@MiriamWesselink) May 11, 2017
Oftewel, voor de Twitterlozen:
En jawel, het nieuws dat je wist dat zou komen was eindelijk daar. Ze zijn weer uitgevallen. Potverdikkie nog eens aan toe. Ondanks de oplader voor een 6-volts accu die ze onderweg hadden gevonden en het opladen via de generator van de Tulpenrallyeboog, is de accu er gisteren (11 mei) dus echt definitief mee opgehouden. Daar krijg je toch het zuur van!
Laten we hopen dat hij stilletjes tussen de lakens is geschoven met zijn zwarte jatten.
Rijder Ruud heeft een nieuwe tweedehands accu, spanningsverdeler en dynamo geregeld, maar ja, die moest hij helemaal in Limburg ophalen. Met een geleende auto is hij vannacht op pad gegaan en als alles goed is dan heeft hij al die onderdelen er in de juiste volgorde vanochtend in alle vroegte ingezet. Veel slaap zal hij daarbij niet meer gekregen hebben. Laten we hopen dat hij stilletjes tussen de lakens is geschoven met zijn zwarte jatten. De hele Van Vuren Community heeft ook al zitten duimen, de hele nacht, tot ze in slaap vielen. Net als vroeger.
Goed, we gaan het zien. Als alles is verlopen zoals bedoeld dan doen ze op dit moment weer mee en zijn ze op weg naar Nederland. Een land dat niet meer hetzelfde is als het land dat ze hebben verlaten. We hebben een bijna voetbalkampioen, Ajax, en een bijna Songfestivalwinnaressenmeidengroepje, OG3NE. En dus onze Miriam en Ruud met een recordaantal strafpunten.
Maar afzien is het, zo’n Tulpenrallye.
Het is natuurlijk niet leuk gezegd, maar hierboven zaten ze dus wel op hun gemakkie al die strafpunten te verdienen. Of ze er echt mee zaten … ik weet het niet …. Het lijkt er in ieder geval niet op. En wij maar in spanning zitten. De Ruudjes of hoe heten ze ook weer zitten lekker uit te buiken aan een meer, na ons de zondvloed, en van je holladiaa en je holladiee.
En net zo relaxed als ze de hele week al zijn, lijken ze inmiddels ook gefinished te zijn, in Noordwijk natuurlijk. Niet dat we daar beelden van hebben. Noch tweets. Noch een update per email.
Eervol. We kunnen niet anders zeggen en net als met de zusjes van O3GNE: meedoen is belangrijker dan winnen.
Maar ik zocht het zelf voor jullie uit op de website van de Tulpenrallye (link, zie boven). Daar staat het onderstaande eindklassement. Ze hebben er zowaar nog een 75e plaats uitgesleept. Eervol. We kunnen niet anders zeggen en net als met de zusjes van O3GNE: meedoen is belangrijker dan winnen.
We gaan het liveblog nu sluiten. Miriam meldt zich misschien nog wel via de reacties.
En dat deed ze, zoals jullie hieronder kunnen lezen. Keihard werken zo’n rallye, weinig slaap, veel afzien, nauwelijks bereik en dan ook nogeens vegetarisch eten dat niet te knagen is. Gelukkig is dat allemaal voorbij zodra je de finish in Noordwijk overgaat.
In het “Laatste Nieuws” staat nota bene als meest recente post een berichtje van 6 mei
En hoe apart dat ook de beheerders van de tulpenrallye.nl website zelve weinig bereik hadden. Op hun site is nog altijd nada te bekennen van hoe het was. Geen foto’s van de finish van gisteren, geen eindklassement (afgezien van het technische overzichtje dat je hierboven ziet en zelf maar moet vinden), alleen maar foto’s en video’s van vroegere edities. In de rubriek “Laatste Nieuws” staat nota bene als meest recente post een berichtje van 6 mei. Ik denk zomaar dat het hele organisatieteam zelf ook meegereden heeft *schater-icoontje*
Komt allemaal goed, misschien al deze week, maar in deze tijd van instant media is de verslaggeving te laat voor de achterblijvers, de fans, de sponsors, de pers, voor iedereen die niet meegereden heeft en die niet zijn eigen privéblogbaas heeft. Het organisatiecomité kan mij bereiken via M. Wesselink of het contactformulier op deze site. Wel graag tijdig, want ik moet er vrij voor nemen.
Maar in ieder geval tot volgend jaar, Ruud & Miriam!
Bas van Vuren, aangenaam 
Nou en dan gaat we nu maar wachten op een update. Ze rijden misschien nog, liggen onder de auto in een garage of zijn de weg kwijt en zien in de verte het Colloseum. Alles kan.
Het heet niet voor niets een Traction Avant! Koeien gaan spontaan op hun zij liggen om dat autootje dat ze nog van vorig jaar herkenden, te laten passeren. Een deukje meer of minder, wie let daar nou op?
Met zo’n autootje en twee kordate doorzetters met vertrouwen in hun kindje moet toch de veldslag te winnen zijn.
Natuurlijk wel, vol vertrouwen elke dag opnieuw beginnen, bon courage et sans peur en avant mes amis!
En de tweede update is zojuist onder het verhaal verschenen. Over een beveiliger die uit zijn dak ging in een feesttent.
Vanuit mijn hoge hotelkamer aan het Adenauerplatz, hoek Kurfürstendamm kijk ik uit over het grijze Charlottenburg. De barricades in Helmstedt waren gelukkig al opgeruimd, zodat we zonder oponthoud Oost-Duitsland konden binnenrijden. Van plaatsen van het ikje zal deze week wel niet veel terecht komen. Liebe Grüsse.
Niks niet erg, Mopperi. Geniet van Berlijn, ben pas nog vlak bij je in de buurt geweest. Er is een hoop te doen.
Voor onze lezers (m/v) die graag puzzelen. Onderstaand kaartje geeft de plaats weer waar Mopperkont verblijft, inclusief zijn blikrichting naar het grijze Charlottenburg. We zien ook waar hij vanavond zijn steakje gaat eten. Maar in welk hotel is hij ingecheckt? En waarom denk je dat? (hint: er moet plaats voor een fiets zijn, geluiddichte muren, wifi, etc).
Geweldig! Magnifiek geschreven, echt, alle petjes af Bas!
Goed, alle petjes is wat overdreven, want je hebt er vast niet meer dan een (1) op. En zo niet, dan mag je ze van mij ophouden.
Wat ik zeggen wilde, dit live blog gaat voor vanavond weer sluiten. Het Songfestival is bezig en onze coureurster heeft zich niet verwaardigd om ons een update te sturen. We moeten het doen met een ouwe tweet en een internetfoto van de ontbijtzaal van morgenochtend.
Ik heb er wel geregeld meer dan een op, inclusief hoedjes, op een dag, maar niet tegelijkertijd natuurlijk. Ik ben gekke Mark wel maar ik ben ook erg style bewust. Gisteren werden mij meerdere bewonderende blikken toegeworpen. De meeste helaas van kwijlende invalide vrouwen in de zieke huisapotheek maar goed, je moet je zegeningen wel accepteren. Ik kwam er van de acht loketten waren er twee bezet, de rest deed koffie of een peuk. Moet kunnen maar wel een grote delegatie. Toen ik aan de beurt was kwamen ze allemaal terug en gingen de twee slakken weg. Ik weet inmiddels veel van hen maar de koffie en rooktijden heb ik nog niet onder mijn knie.
Maar hoe kan ik dan schrijven dat een stuk als dit echt iets is waarin je excelleert zonder je overige werk te bagataliseren. Verre van dat.
Echt gemeend dus Bas. Ik weet als geen ander hoe moeilijk het kan zijn een welgemeend compliment te onderscheiden van geslijm of DSR achtige narigheden. Jammer dat er geen update is, als dat maar (weer) geen pech betekend. Hebben ze werkelijk al 23 rally’s mee gedaan? Dan wil ik wel eens weten wat hun hoogste notering is. Of hebben ze nog nooit de eindstreep gehaald? En of heb ik dit niet goed gelezen? Dat kan, veel afleiding tegenwoordig. Zo, het is niet warm in de tuin maar ik zit er wel in!
Ze zijn weer boven water. Kwamen pas om 21:00 over de meet. Vandaar. Later meer, zit nu boven de Brinta.
Eet ze.
Breaking: ze hebben mot! Zie boven.
Mot? Miriam Mot? Even tussen door, Mark M, politieagent die corrupt bleek, en verzinnen doe je het niet want dan zegt iedereen, wat doorzichtig. Enfin en afijn, Deze Smeris wordt de Mol genoemd. Mark M. Mark M! Mark Mol! Nou, dat ze dat niet gelijk aan het denken hebben gezet, die mensen die het met Ellie Lust doen…onbegrijpelijk. Wat een blinde Mollen.
Maar, erger MoT tijdens een rally. Ja, ik kan mij daar alles bij bedenken. Ik heb ooit MOT gehad met een buurman nadat we de mooiste gebeurtenis uit ons beider leven hadden aanschouwd, een Zonsverduistering. Wat eigenlijk iets anders is, maar dit terzijde. Ok. De dikke exbuurman, toen al, vond zijn eerste orgasme mooier maar hij is een eikel type Tokkie en ik mag op en neef springen als ik lieg. Niet dood neervallen, dat ga ik niet gratis aanbieden.
Mot. Mijn hemel. Hoe zou Ruud eronder zijn? Of Frank? Of Henk? Hij zal vast wel een naam hebben. Grappig trouwens, de een is Mol. De ander Mot. Nachtvlinder. Past wel bij onze schone, mooie Ruud. Nee, Miriam. Of Henk.
Ik krijg er wel geweldige inspiratie van want man, wat heb ik veel mot gehad. En heel vaak, eigenlijk bijna altijd op reis. Maar, oetlid, het gaat niet over moi.
Mot. Ik hoop dat ze iemand heeft om bij uit te huilen. Een medecoureur, coureuze.
Sterkte meid! Je kunt het en je weet, what does not kill you does not kill you!
Ik heb hier wat achterstallige leeswerk ingehaald.
Spannend en vermakelijk. 😊
Hopla, en ze zijn als het goed is opgeruimd vertrokken, vrolijk tuffend over bergjes en dalen naar Luxemburg. Niet dat ik iets van ze gehoord heb, maar dat neem ik aan. Geen bericht is goed bericht. Hopen dat ze nu vanavond wel op tijd binnen zijn om naar de halve finale van het Songfestival te kijken
Zo dan, dat hotel waar ze vanavond gaan inchecken ziet er poepchique uit. Desolaat, geen mens te zien en ook het personeel staat niet te springen, maar het is een oase mensen. Daar strek je je vermoeide koppeling- en rempedaalbeentjes uit na een vermoeiende dag walmen. We! Gunnen! Het! Ze!
Na drie etappes staan de Wesselinkjes op de 72ste plaats, en ze voelen de hete adem van team Kemps/Dekkers in hun nek. Oppassen geblazen, dus.
Bij autoraces spreek je niet over hete adem in de nek. Het is andersom, zeker bij oldtimers.
Ojee, op de 71ste plaats staan Flip Wentink en Erik Veldhuizen. Nou, dan weet je het wel.
GESTRAND??? Ik probeer de feiten zo snel mogelijk boven water te krijgen. Ware het niet dat ik de komende uren heel andere dingen te doen heb 😦
Daar ben ik mooi ingestonken, een insect. Ik vraag me af of onze Luv/Mir muggen doodslaat wanneer deze haar wakker houden of dat ze dit ook niet kan.
Toevallig heb ik even niks anders te doen, dus bij deze: Ze zijn uitgevallen. Op Twitter staat een foto waar ze bij een garage staan die helaas niet de beloofde 6-volts accu had.
Jammer, natuurlijk, maar misschien tijd om eens een nieuwe auto te kopen?
Goed idee.
Maar jammer is het.
Het is gelukkig een tikkie minder erg. Ik kreeg zo juist de volgende melding door (foto’s komen morgen vanwege het feit dat ik mobiel zit te wezen): “Helaas, ondanks de oplader voor een 6-volts accu die we onderweg hadden gevonden en het opladen via de generator van de Tulpenrallye-boog, is de accu er definitief mee opgehouden. Ruud heeft wel een nieuwe (tweedehands) accu, spanningsverdeler en dynamo in Limburg geregeld, gaat die vanavond met een geleende auto ophalen en morgenochtend erin zetten. Dus als alles verloopt zoals bedoeld doen we morgen weer mee, al zullen we niet op tijd kunnen starten – kost veel strafpunten, maar die kunnen er nog wel bij. ” We duimen de hele nacht!
OMG wat een passie zo’n tulpenralley, accu op, uitgeschakeld, nieuwe halen van verre, de hele nacht bezig en dan morgen weer vroeg op om je eventueel wederom in de ellende te storten.
Veel succes met dit doorzettingsvermogen en dappere sportieve geest van jullie beiden!
Opluchting!
Maar een hele nacht duimen, dat is vermoeiend hoor. veegt zweet van voorhoofd
OK, duimen totdat je in slaap valt dan. Deden we vroeger ook.
En de frisse update met foto’s staat er op. Het is de hele nacht feest geweest daar in de garage en op de snelweg. Met z’n zwarte jatten tussen de lakens, maar goed, het is toch maar een hotel. Ruud en Miriam zijn definitief op weg naar Nederland, een Nederland dat nu een heleboel bijna-kampioentjes telt.
Even zoeken, ik kan ze niet vinden.
Naar boven scrollen …
Nu wel, sorry.
Geeft niks
Live update: niks te melden
Oh toch. Ze zijn afgezakt naar de 76e plek. Willen we ze eigenlijk nog wel kennen? Staan er geen namen in die lijst die ook kunnen reageren en schrijven?
Hulde met een Lauwerkrans, altijd mooi!
Hoho, Paul&Pam Pufman staan onder ze en dat is knap denk ik.
Vlak Rob & John ook niet uit. Cool, retecool.
Ik heb geen update ontvangen, ook op twitter blijft het ijzig stil. Maar gelet op de uitslagenlijst zijn ze gisteren niet eens zo gek gereden qua strafpunten dan. Ik neem aan dat ze vanmorgen vertrokken zijn en zo meteen vorstelijk ingehaald worden te Noordwijk. Die 76e plaats zit in het bakkie!
http://www.tulpenrallye.nl/uitslagen/?cat=s
Het live blog is zojuist gesloten. Ik denk dat ze binnen zijn, niet dat ik daar enige melding van heb gekregen. Maar via het eindklassement op de site (zie boven) valt e.e.a. af te leiden. Miriam meldt zich nog wel via de reacties op dit blog, hieronder kunnen ook de felicitaties en andere opmerkingen worden doorgegeven. Het LIVE BLOG is zoals gezegd DICHT.
Wat een fraaie draad over mijn Tulpenrallye-lotgevallen! Het spijt me dat ik niet zo vaak van me heb laten horen, maar we zitten onder constante tijdsdruk. ’s Ochtends in een hurry vertrekken, ’s avonds éven een biertje bij de aankomst (het mooiste moment van de dag (op de keren dat je een vals verstopte controle hebt gevonden na)), eten en snel naar bed. Dagen van 10 uur of langer (bij ons langer). Bij die fraaie lunch (foto) waar Bassie vond dat ik dan toch wel even tijd voor een update had mogen maken, mag je niet eerder vertrekken dan je officiële tijd op straffe van strafpunten (bij de andere lunches trouwens ook niet). Niet dat die strafpunten nog veel hadden uitgemaakt maar toch. Je doet het serieus of je doet het niet. Bovendien kwamen we meestal later dan onze ideale tijd aan waardoor de lunch beperkt werd tot snel een plas plegen (goddank!), wat eten naar binnen proppen en nog net niet te laat weer vertrekken.
O ja, en het bereik was meestal naatje. In de bergen niet-bestaand en elders ook of hooguit met de postkoets.
Het vegetarische eten was regelmatig weer ouderwets slecht: voor de vegetariërs werd vis voorgezet en weer weggestuurd, salades waren aanwezig maar zaten vrijwel altijd vol met vlees/vis, naast de uitgebreide buffetuitstalling van vlees- en visvariëteiten stonden dan de geijkte bakjes wortelsliertjes en knolselderijsliertjes, of het werd een Van der Valk-vegetarische maaltijd: dat wat iedereen werd voorgezet maar dan met het vlees/de vis eraf geschoven. Man man man, je zou toch verwachten dat anno 2017 zelfs in Frankrijk, Luxemburg, Duitsland en Oostenrijk het betere vegetarische eten zou zijn doorgedrongen. Maar eerlijk is eerlijk, er was een keer ook een prima paddestoelenrisotto en een keer een (giga-)omelet.
Bassie: ik heb een linkje naar een update met foto’s naar het bekende adres gemaild. 🙂
Ha Luvienna,
Leuk een beetje inside information over zo’n ralley te ontvangen.
Heel spannend die races met kaduuke uitlaten of andere onderdelen die ver weg opgehaald werden en onmiddellijk weer op de juiste plaats werden aangebracht.
Dit klinkt misschien enigszins ironisch, maar hear hear , ik heb met veel genoegen je race gevolgd, well done , mooi gedaan dus.
Als je je mooie T.A cabrio in stand kunt houden , zou ik zeggen : lekker doorrijen geen geneuzel enzovoort.
Ad- Luvienna ,
Misschien kun je dan ook je klachten over vegetarisch eten wat relativeren, gewoon een boterham met avocado bestellen.
Nogmaals dit is alleen maar bedoeld als een stap in in de tolerante richting.
O. Wat spannend. Dit is een heel oude iPad.
Dank je wel, Klare taal. Het is ook altijd erg leuk (en spannend en frustrerend en vermoeiend) om te doen, een tijdrit van een aantal dagen. Zorgen dat je de juiste tijd aanhoudt, de juiste route construeert en, vaak nog veel lastiger, die route ook rijdt. Er zijn altijd wel momenten waarop je je afvraagt waarom je dit ook alweer doet. Maar gelukkig nog veel vaker momenten dat je weet waarom. 😊