Er voltrekt zich een stille ramp in Zuid-Europa. Onze verslaggeefster Pawi – eigenlijk met haar chaperon op helikoptervakantie – deed verslag van wat zij met eigen ogen op Sicilië, in Puglia en in de Abruzzen gebeuren zag: de kaalslag die de Xylella-bacterie veroorzaakt. Deze bacterie legt al sinds 2013 hele olijfboomgaarden plat. Ze noemen het ook wel olijvenpest en die rukt ook nogeens op naar Nederland.
Maar nu denk ik oei, alweer een boom naar de gallemiezen.
De bacterie wordt in de planten gebracht door de boomkrekel en het spuugbeestje. Spuugbeestje! Niemand weet toch wat dat is? Laat die oppleuren naar hun eigen land! Er is geen remedie, volgens de doorgaans goedingelichte verslaggeefster.
“In Brussel bedachten ze dat alle geinfecteerde bomen moesten worden gerooid. Daar was geen boer voor te porren. Nu proberen ze het met insectenbestrijding, veel ploegen van de grond rond de bomen en drastisch snoeien. Voor zover ik kan zien helpt het niet. Nu hoor ik hier, nog steeds in Zuid-Italië, ’s avonds een krekel. Ooit een heerlijk geluid, lekker ver weg in het zuiden, wie maakt me wat!? Maar nu denk ik: oei, alweer een boom naar de gallemiezen.”
En wij hier in Nederland? Wij maken ons liever druk over vluchtelingen, de kabinetsformatie, Jesse Klaver. Wij winden ons op over het Eurovisiesongfestival, de Tulpenrallye, de billen van Katja, de parachutesprong van Rutte, Feyenoord of Ajax, een nieuw blog voor Mark. Daar weet iedereen alles van. Daar twitteren en bloggen we ons suf over.
Maar de hectares en hectares boomgaarden die naar de sooiemieter gaan – niet alleen olijfbomen maar ook eucalyptusbomen en grote cactussen – daar halen we niet eens onze schouders over op. We weten gewoon niet eens dat het bestaat. En we gaan lekker over tot de orde van de dag. En we nemen nog een toastje. Op het moment dat ik dit zit te schrijven “Delicate Crackers – Black & Green Olives” van de Wåså. Naar die å heb ik even moeten zoeken op mijn toetsenbord. Maar alle gekheid op een prikkertje: “Help de Olijf”, daar gaat het om. Doen hoor.
Droogte? Overstromingen? Oorlog? Oma inpakken en wegwezen.
Mark merkte nog het volgende op: “Sowieso”, zei hij, “laten we het heden voorbij gaan zonder er een laagje verleden over heen te leggen. Zoals nu mensen, families, ‘stammen’ uit Syrië gewoonweg door Europa lopen, zo is het duizenden jaren gegaan. Droogte? Overstromingen? Oorlog? Oma inpakken en wegwezen. En plagen zijn ook van alle (Bijbelse) tijden. Ik wil daar zo graag nog eens een boek over schrijven. Boekje. Gedicht. Wachtwoord.” We wachten het af.
Iets fijners om aan te denken: het live blog van de Tulpenrallye was een doorslaand succes. Dagelijks hielden duizenden fans zich op de hoogte van nieuwtjes, foto’s, tweetjes, emailtjes en kijkjes achter de schermen bij het coureursduo Ruud & Miriam Wesselink. De twee kanjers reden de race al voor de 23e keer. Van Oostenrijk via Duitsland, Frankrijk en Belgie tuften ze in hun haperende autootje naar de boulevard van Noordwijk. Vooral van hun accu kregen ze het zuur.
Het ging ook over koffie. Zelf, zo onthulde ik, drink ik de blauwe Nespresso Lungo of de gouden Vulva espresso. Klare taal draait op Arpeggio. Ook niet slecht, maar een tikkie sterk. En Bertie zet nog gewoon filterkoffie.
Zijn kleinzoon van vier die met zijn vork in de ogen van de sardientjes op zijn bord gaat prikken
De ikjes hielden niet over. Eentje van Jan Nekkers die zich vrolijk maakte over iemand in zijn Linkedinnetwerk die al drie jaar werkloos is. Een beklemmend ikje werd ingezonden door Ben van der Lem over zijn kleinzoon van vier die met een vork in de ogen van de sardientjes op zijn bord gaat prikken, want “ … dan zien ze niet dat ik ze opeet, want dat vind ik zo zielig”. En alweer zo’n discriminerend ikje, net als vorige week, nu over een “donkere man” die om een glaasje water vraagt en dat krijgt zonder dat de bewoner neergestoken wordt. Goh, wat verrassend, ja, dat moest je naar de krant sturen, Jan Houben. “Men in the bubble”, zou Geweten des Vaderland Bas Heijne gezegd kunnen hebben. Maar nu zeg ik het, zoals jullie zien. Verder was er een belegen woordgrapje van Henriette Boreel Twello over de naam van haar nieuwe haan: “Dominique Strauss-Hahn” *kietel eens onder mijn arm icoontje* DSK is wel zulk oud nieuws, mensen, maar op mijn blog nog dagelijks aangeklikt.
Wil jij ook actueel zijn? En kans maken op een fijn kopje, een grappig mopje, een welgemeende sneer, of misschien wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven zien van mezelf in het weekend. Dit keer het zakje toastjes dat ik leegat tijdens het schrijven van dit intro. Photo © 2017 Bas van Vuren “We nemen nog een toastje”
Bas van Vuren, aangenaam 
Ja afschuwelijk, al die stervende olijfbomen (en cactussen en eucalypt
aus! Geen heerlijke zwarte rimpelolijfjes meer, geen dikke, knapperige groene dat kan toch niet?! Foetsie, die olijfboomgaarden, beeldbepalende cactussen en heerlijk ruikende eucalyptus! Inderdaad heel vreemd dat we daar nooit eerder iets over gehoord of gelezen hebben.Overigens een prima intro weer, blogbaas.
O ja: dit is een spuugbeestje. Druk bezig met spugen:
Dank voor het intro Bas.
De aantasting van de oogsten in Zuid-Europa mag je gerust een ramp noemen al is het beestje nog zo fotogeniek. Spuugt hij zelf zoveel belletjes of is het geshopt?
Graag gedaan en nee, ik weet het niet, dit is Miriams spuugbeestje. Maar bij het maken van dit intro heb ik naarstig naar foto’s van spuugbeestjes gezocht en ik kan jullie zeggen dat ze allemaal kei onder de spuug zitten. Ik denk dat het zelfgemaakt is, welk ander beestje zou dit voor ze willen doen? Wat ik tegenkwam was zo smerig, dat ik in plaats daarvan noodgedwongen maar een ander actueel plaatje heb geplaatst. Jammer, maar het is niet anders.
Ik ken het spuugbeestje alleen van Jan Wolkers. Dacht eerst dat hij de boel in de maling stond te nemen…
https://www.npo.nl/de-achtertuin-van-jan-wolkers/05-05-2012/VPWON_1170828
Jij spuugt op ze. ☻
Ja die van Jan zag ik ook voorbij komen, Ilona. Ik ga het allemaal op m’n gemak nogeens bekijken. Het zou zo maar eens kunnen dat die spuugbeestjes Hollandser zijn dan we nu willen denken.
Nu begint me iets te dagen.
Die dotten kwijl herken ik, waarschijnlijk zagen we het hier en daar op fietstochten. We dachten eerst dat het een soort spinsel was.
Dotten kwijl! En ik maar denken dat dat door Katja kwam. Maar die ontmoet je niet in de vrije natuur.
Spuugjes?
Dotten kwijl. Geweldige combi net als het intro voor ieder wat wils of willoos of wilsonbekwaam. Lastig typen met 80% vingertoppen onder pleisters. De iPad pakt ze niet. Maar ja, je begint een nieuw leven of niet en mijn protoganist doet dit dus ik wil weten hoe het is met je vingers in verband cq pleisters. Duimen niet want dan kan ik voor niemand duimen noch klik gebit uit doen. Klik gebit, mooi DDR woord.
Kar
In mijn straat slingerde al enkele dagen een boodschappenkar van Lidl. Hij deed afwisselend dienst als Formule-1-wagen met achter het stuur kleine versies van Max Verstappen, als aanhangsel achter fietsen, maar hij werd ook omver geschopt, in het water gegooid en er weer uitgehaald. Na drie dagen haalde ik de kar van straat, zette deze bij mij in de box en belde met de klantenservice van Lidl met de vraag wanneer ze hem konden ophalen. Dat kon wel een week duren. Nee, ze kwamen hem sowieso niet op mijn thuisadres halen. Maar waar dan wel? „U moet hem weer op straat zetten, want door hem bij u binnen te zetten bent u in overtreding. Wij zien dit als diefstal.”
Eric van Onna
Ik ben ieder geval blij dat het niet over Feyenoord gaat. Maar daar zal morgen wel een ikje over komen.
Dit gevalletje doet me helemaal niks, Eric. Je wilt dat ik me nu met je ook erger aan die bureaucraten van de Lidl, toch? Met je “achter het stuur kleine versies van Max Verstappen”, je “als aanhangsel achter fietsen” en andere mooischrijverij … Nee dus. Niet gelukt.
Ga iets nuttigs doen, man, in plaats van dagenlang vanachter je geraniums naar een boodschappenwagentje te koekeloeren. Weleens aan de xylellabacterie gedacht, wat dat voor een ellendig verschijnsel is?
Eens een dief altijd een dief. Eric van Onna kan er nu over meepraten. Lidl weet een gevoelige snaar te raken. Aanval is de beste verdediging, zoiets.
We spraken een olijfbomengaardeigenaar. Hij dacht nog wel iets van de oogst te kunnen redden. Dat was dan voor hemzelf. Als er nog wat overbleef ging het in de verkoop. Maar dit was een kleine speler. Die enorme hacienda’s , daar spelen natuurlijk andere belangen.
Mooi verslag van de afgelopen week. Dat Luvienna c.s. het toch nog gered heeft is wel het ultieme bewijs van toewijding aan de schone zaak.
De 80% pleisters van Mark snap ik niet. Alle vingers behalve de pink? of juist de duim? Nieuwe kaasschaaf gekocht?
Jouw bil
Aan de blik in haar ogen zie ik dat ze mij herkent. Een jonge vrouw die is getroffen door een groot herseninfarct gevolgd door een hersenbloeding ligt opgenomen op de afdeling waar ik als verpleegkundige werk. Haar spraakvermogen is aangetast, evenals de functie van haar rechterarm en -been. Haar begrip lijkt intact. Ze spreekt op sommige momenten korte woorden. Het is avond en tijd voor de achtuurmedicatie. Ik benader haar met de gevreesde antitrombose-injectiespuit en deel haar mee dat ik de prikjes zal toedienen. Hierop knikt zij. Op de vraag of zij voorkeur heeft voor een injectieplaats antwoordt ze: „Jouw bil”. Niet heel luid, wel heel duidelijk.
Elisabeth Koom
Het is inderdaad een leuk grapje. Maar de omstandigheden zijn wat schrijnend. Ik zou het zelf niet gedeeld hebben als ik daar zou werken. Wel thuis verteld. Maar het daarbij hebben gelaten.
Inderdaad schrijnende omstandigheden. Maar het is anoniem; ik zie niet zo’n probleem in de publicatie. Best goed geschreven ook, al zou ik de laatste zin weggelaten hebben. Na de clou voegt die niet echt iets toe.
Ik maak zat leuke dingen mee tijdens mijn werk. Maar die houd ik gescheiden van wat ik hier doe. Of het nou anoniem is of niet, dingen die je meemaakt met mensen die afhankelijk van je zijn, die ga je niet als lollig stukkie naar de krant sturen. Kwestie van respekt, toewijding en nog zo wat. Gutmenschje dat ik me d’r eentje van jullie ben 😀
Een Klingon zegt:
Een Klingon? O, een saai personage uit de beste en leukste tv serie ooit, Star Trek, in mijn geval The Next Generation.
Een Klingon zegt, wanneer hij ten oorlog trekt:
Misschien is het vandaag een goede dag om te sterven.
Zo zei ik vanmorgen:
Misschien is het vandaag een mooie dag om te schrijven op de nieuwe tweedehands laptop.
Helaas, batterij op en oplader onvindbaar met een knallende ruzie met partnerin ten gevolg die drie maal (tja) de verkeerde pincode intoetste om te Internet Bankieren waardoor het huisje nog meer op zijn kop stond.
Een vrij lege, nutteloze dag dus. Gelukkig, of niet, heb ik uren op de bank geslapen zodat ik nu rugpijn heb en geen slaap. De oplader is gevonden dus wie weet. Zo niet, een prettige avond voor iedereen en Trump treed binnenkort af, een afzetting voorkomend. Twitteren mijn bronnen.
Krijg nou de hik. Zit ik 1 maal in maanden achter of beter naast de desktop en nu reageer ik onder weer een andere WP account. Een vrij oud. Ik zie nu dat ik zelfs volgers heb! Ha, ik wist niet eens meer van dit account af. Ja, mensen mij zijn is vermoeiend. O, ook Luv en Roos zijn daar ooit geweest.
Wat een leven…geloof dat ik zelfs een Avatar heb.
Ja hoor, op de iPad ben ik weer een andere idioot.
Moet dus op iedere weg naar het web, desktop, laptop en tablets WP accounts killen en dan pas opnieuw beginnen.
Lijkt wel een computer spel.
Computerspel? Dan hoef je je nooit te vervelen . 😮
Ik heb maar een (schrijve 1) laptop/tablet en een (1) smartphone. Kennelijk ben ik de arme sloeber. En dus ook maar een (1) WP account. Wel zo simpel hoor. Probeer het ook eens. Dan kom je tot rust en krijgt je hoofd ruimte voor schrijven.
Die Mark raakt nog zijn bril kwijt alstie erop zit.
Ons helkoptertje staat nu even stil in La Douce F. De druiven en olijven staan er best bij. Het probleem waarover Bertie schreef zien we (nog) niet. Even de klompen wassen na die marmergrotten van Carrara. Wonderlijk hoe ze sinds 1963 een berg van binnen durven uit te hollen. Wat zeg ik? Drie bergen! Hol van binnen. Wat een lef.
Mooi weer, goed brood, zwembadje op steenworp afstand, onweer en regen in het vooruitzicht, war wil een mens nog meer?
Shit, smartphone, daar heb ik er ook nog een paar van… man, man, man, wat een gedoe!
…wat…
Ik heb meerdere smartphones…moet ik ook nog naar kijken, wat een werk. Nee, Bertie, goed gaat het niet allemaal maar vervelen doe ik mijzelf bijna nooit aan. Daar zijn trouwens leuke pilletjes tegen.
War wil een mens nog meer!
War een mens nog meer wil is natuurlijk het langverwachte nieuwe hoofdstuk van Marks Burnout/Blankvuil feuilleton. Nou, jullie hebben geluk, want dat staat er vanaf NU op. Het is een mooi rond einde geworden. De juiste afslag. Gaat dat zien, en reageer, moedig aan, klap, vertel wat je ervan vindt. Ik vind het mooi. Da’s duidelijk.
Lees het tafelbestek brekend nieuws morgen: VVD is boevenbende. Al die jaren. En de mooiste: Minster waar zijn me bonnetjes Opstelten heeft een stichting naar zich vernoemd onder leiding van Hennie, waar is me CV, Keizer momenteel zonder kleding.
Bah, bah, bah. Ophangen aan de hoogste bomen maar dat wil je de bomen niet aandoen, dus dan maar in een greppel met onverblust kalk.
Hebben jullie het gelezen over moordbroers? Daar zakt toch je broek van af? Tenzij je een dikke reet hebt met eelt.
Mark, zou je dit soort ontboezemingen svp op je eigen blog willen doen. Oproepen tot het ophangen van mensen past niet echt bij de sfeer van dit blog. Net zomin als het andere Geenstijl-jargon dat je hanteert. Een vraag, een verzoek, kijk maar hoe je hier mee omgaat.
Het is toch niet serieus bedoeld…maar ik zal mij hier uiteraard aan houden, humor kan inderdaad soms verkeerd vallen, sorry, ik was mij echt van geen kwaad bewust maar zal je verzoek graag honoreren.
Dank je.
Je bent welkom.
Om het e.e.a. in geen GS taal uit te leggen, zo nodig.
Er is een voorzitter van de VVD die er uitziet als iemand door wie ik niet gecremeerd wil worden. Maar ik heb, zou je niet denken, wel bewondering voor deze Hennie, nu Henry met een enorm gat in zijn CV en deze paljas heeft Rutte beetgenomen en dat is altijd leuk. Geeft de mans mensenkennis aan, als voorzitter heb je meer aan een charlatan dan aan een koorknaapje.
Tot nu toe netjes toch? Nu blijkt dat er naast de crematieclub meerdere zogenaamde goede doelen stichtingen vanuit het hart en de portemonnee van de VVD zijn ontstaan die al jaren geen belasting betalen, en zo. VVD! Ha!
Maar wat ik las, daarna, is dat een klein verzekeringje (400.000.000) uit de handen van twee broers is ontnomen door een soort van opperwezen der verzekeringen. Namen en data staan in de VK van gisteren, ik bewaar de editie voor persoonlijk archief. Waar weet ik nog niet. Deze twee broers zijn (ik had daar al lang, lang geleden een boek over gelezen) ooit veroordeeld toen ze minderwarig waren, of een net niet meer daar wil ik van afwezen, en een minderjarig jongetje van lager komaf hadden vermoord. Voor de lol. Ze hebben jeugd en misschien meer dan dat gevangenisstraf uitgezeten met heel veel persmomentjes (lees klassenjustitie) zo mochten ze tijdens detentie zeilen (!) en op vakantie. Ja, dat waren de klasse bewuste jaren zestig.
U heeft gelijk. Ze hebben een beetje hun straf uitgezeten maar dan blijkt het toch een beetje raar dat deze moordende broers (lijkt verdomd veel op menig boek, O.a. van Donna Tart) veertig jaar later het familiebedrijf de grond in hebben mogen managen. Al die tijd. Een beetje bouwvakker die iets fouts doet komt nooit meer aan de bak, nou goed, een leraar dan. Maar geld, adel, advocaten en een verdwaalde notaris komen vaak weer op hun pootjes terecht. Om er vervolgens weer doorheen te zakken.
Voor wie het kan, lees de VK van gisteren er nog eens goed op na, er stonden meer goede artikelen in. Ik doe weer zes weken mee met de vier euro per week actie dus om zes uur, half zeven als het tegenzit hoor ik de doffe landing van de krant op de mat en slaap ik tegenwoordig nog een half uurtje verder maar met een gelukkige glimlach rond de mond. Of is het op de mond.
En Bas, je hebt helemaal gelijk om je mooie blog te vrijwaren van harde woorden, ik neem aan dat een feuilleton hiervan gevrijwaard is?
Aan het eind van aflevering twintig schreef je dat er misschien nu een eind aan gekomen is maar ik heb je toch gemaild dat ik graag verder ga met hoofdstuk, of deel twee? Bij jou? Als je het aangebodene goed genoeg vindt. Moet het nog schrijven maar in mijn hoofd zit al veel. En op deze draad had je het over mijn eigen blog….ik denk dat ik het blog aangetroffen op de desktop van vriendin ga aanhouden. Als ik via via het WW kan vinden, dan tatoeër ik die in spiegelschrift op de billen van mijn eega. Of zo iets. Het zag er niet slecht uit en het had al wat content.
Goed, er druppelen wat tranen uit de hemel op de iPad dus het wordt tijd voor actie. Ik heb nog drie vuilniszakken (zelden is een woord zo niet van toepassing als nu) met heel mooie kleding M/V die te klein geworden is, of wij te groot, die wij naar de High Care Detox afdeling van de Jelinek gaan fietsen. Ik heb daar ooit een vrouw van achter in de veel te veel en lang gedronken leeftijd gezien die op straat in elkaar gestort was en daar aankwam zondet kleding. Toen kwam ik er achter dat er een kamer is met achter gelaten kleding en hoe blij een mens kan zijn als je daar mag grasduinen en iets van je gading kan vinden dus dat doe ik liever dan een kledingbak of de kerk. Bah, de kerk.
Dit wordt een mooie dinsdag, geniet ervan.
Aan het eind van zo een lang stuk op de pad tintelen mijn vingers en maken de pleisters mij blijkbaar spaties inbouwen waar die helegaar onnodig zijn, achtergelaten ipv achter gelaten en zo. Gelukkig heb ik al een tijdje door dak erg jong ben, 51, en heel gezond, echt, er zijn meer zieke mensen die veel zieker zijn dan ik en ik prijs mijzelf meestal blij en met goed gemoed. Niet altijd, echt niet. Maar ik train om het meer wel dan niet te zijn.
We gaan binnenkort dus een Reebok kopen, om op te fietsen en ik weet niet hoeveel mensen, de meeste die geen idee hebben wie ik ben of wat ik kan en leuk vind om te doen, allemaal met raad komen en allemaal denken te weten dat ik wel snel zal afhaken, bah! Die weten niet dat ik van mijn vijftiende tot mijn polsen pijn deden, zo een driekwart jaar later, heel veel dingen heb gedaan waaronder mijn eigen lichaamsgewicht optrekken aan een aan de deurpost van de zolderkamer van mijn broer…weet je wat. Laat maar.
Er zit geen gadget op waardoor mijn haar alsof ik in de wind afdaal gaat bollen, die 100 euro extra vond ik te gek. Het bedrag zal nu rond de 489,75 euro zijn en voornamelijk door knap afdingen mijnerzijds, of zijnerzijds mij dat gevoel gevende, even goed toch? En we nemen dan geen Sport-Tiedje Brustgurt 122 kHz voor 29 euro. Alhoewel, als ik het zo lees dan is 29 euro alleen al voor het woord geen geld, toch?
Verveel ik veel mensen? Roos, lummel en Letterzetter misschien maar de dames en Bas toch hopelijk niet?
Indra? Heb je het in je mij te vergeven? Nu moet ik wel douchen.
Zodra, hopelijk vanmiddag, ik het andere blog van desktop naar laptop heb getoverd, geloof me, dan zal ik deze overkill aan longread daar plaatsen maar hier nog heel graag terug komen voor feuilletons en ikjes.
Het is een beetje lang, heb nog niet alles gelezen. Maar even voor de goede orde: het feuilleton Blank Vuil of Burnout is, zo had ik uit de emailwisseling met jou begrepen, met deze 20e aflevering afgerond. Je vroeg me om een nieuwe draad, een tweede boek, een ander onderwerp etc., je wilde eens over iets heel anders schrijven. Dat is welkom. Maar ook doorgaan op de oude voet is welkom. Je verandert nogal eens van mening, dat is jezelf misschien ook opgevallen. Soms al binnen twee minuten na het zenden van een email. En soms na een dag of een week. Daarom doe ik geen vaste aankondigingen meer, maar houd alle mogelijkheden open. Welkom dus.
Qua reacties heb ik je inderdaad gevraagd om schuttingtaal en verwensingen (ziektes, ongebluste kalk, ophangen aan bomen) zoveel mogelijk te vermijden. Voor ongenuanceerd en kwetsend commentaar op politieke ontwikkelingen staan aan de rechterkant geenstijl en aan de linkerkant joop.nl tot je beschikking. Je zult daar onder andere namen wellicht oude bekenden, zoals DSR en Anoniem aantreffen. Mij niet. Ik houd me er verre van, alleen al het aanklikken en doorscrollen van die reacties (zoals ik vorige week n.a.v. de GeenStijl controverse over virtueel verkrachten weer eens deed) doet mijn humeur geen goed.
Ik schrijf het hooguit een beetje van me af via Twitter, bij de buren (daar waar het fenomeen nog tierig weelt) en zo min mogelijk hier. Is dit censuur? Neen, ik vraag je gewoon vriendelijk om in je verhalen en reacties alhier een tikkie aansluiting te zoeken bij de algehele sfeer op dit blog. Een sfeer die sinds het verdwijnen van DSR, Keessie, Maduro, Henk, Dickblogt, Seri, Anoniem en andere ruziezoekers zo prettig geworden is. Een sfeer die ik probeer te bewaken, zowel preventief als soms ruimend.
Zodra je een beetje een fatsoenlijk eigen blog hebt opgetuigd, en dat ook meer dan, zeg, een week in leven hebt gehouden, voel je dan vrij om het alhier bekendheid te geven. Met links naar leuke bijdragen. Doe ik zelf ook aan mee, zoals in het wekelijkse intro.
Doe ik ook graag naar andere blogs van andere reageerders, zoals je weet, zoals naar die van lummel, Luvienna, Bertie en Letterzetter en andere. Als ik iets leuks tegenkom elders, dan geef ik dat graag als tip hier door. Ik volg die andere blogs helaas niet dagelijks, en sommige niet eens wekelijks, dus mochten jullie een leuk stukkie hebben geplaatst, schroom niet, steek je licht niet onder de korenmaat en plaats de aankondiging en oproep alhier. Mooie dingen verdienen het om aandacht te krijgen.
Technische opmerking. Dat gegoochel met blogs van laptops naar desktops naar smartphones, snap ik niet helemaal. Zo’n blog op WordPress zit in de cloud. Een en hetzelfde blog kun je via allerlei devices oproepen en bewerken, mits je natuurlijk hetzelfde account gebruikt (gebruikersnaam, emailadres en wachtwoord). Zo’n blog zit dus niet in een device. Dat wilde ik alleen maar even zeggen.
Het kan zijn dat je op elk van die devices automatisch en altijd een account hebt “openstaan”. Da’s niet zo handig, moet je uitzetten. Zeg ik dan weer gek menneke dat ik me d’r eentje van jou ben.
Hobbywerk
Deze week hoorde ik op de radio dat ouders wel voor de groep konden in het primair onderwijs in Nijmegen.
Prima oplossing vond de staatssecretaris, creatief ook. Ik sta ook voor de klas/groep, ik ben ook ouder. Maar werk ik dan wel?
Een reactie van een ouder verbaasde mij: „Ik werk gewoon hoor!” Ik toch ook, dacht ik meteen: is mijn baan dan een hobby?
Joep Heinen
Het zal je inval-ouder maar zijn, wat een wartaal.
Ik heb het drie keer moeten lezen, maar als ik het goed begrijp is Joep onderwijzer van beroep?
Ik snap er geen hout van. Oudersvakjargon?
Wat een wartaal, dit ikje. Ik hoop dat Joep geen Nederlands geeft. Man man man. Ook een cursus geordend denken zou een goede investering voor hem zijn.
Arme meester Heinen. Nooit was zijn baan een hobby, elke ochtend moest hij zich scheren en douchen en kleden, en na zijn kopje thee met een boterhammetje margarine en kaas, op de fiets, door de regen, naar het klaslokaal rijden. Waar al die primair onderwijskindertjes de leesblokken en de telramen door de war hadden gehaald. En nu komt hij plotseling een vrolijke vrouw tegen, of een glimlachende jongeman met een aanzet van een baardje, die zijn zuurverdiende geld misgunnen. Ze doen het voor de hobby. De Hobby! Zijn leven was nooit meer hetzelfde. Mistroostig zette hij zich s avonds bij zijn kopje koffie aan de keukentafel, en schreef zijn eerste ikje.
Heerlijk vooruitzicht, een succesvolle schoolloopbaan voor onze kleinkinderen met dergelijke ‘grootmeesters’ onder leiding van onze ‘bekwame’ minister van onderwijs en haar staats-secretaris Dekker die de onvergetelijke uitspraak deed: ” Hij sloeg (sic) voor zijn examen”!
Hij mocht gewoon blijven, niemand had de fout gehoord of wilde die niet horen.
Als ouders voor de klas moeten en familieleden in de zorg, dan is dit een teken dat een land slecht geregeerd is.
Je hebt gelijk, Bas, ik moet ze overal uitzetten.
Maar ik heb altijd mijn wens geuit verder te gaan met burn-out, het is toch niet af zo? Alleen dan niet onder deze (veels te) lange draad. Wat mij een mooie gelegenheid gaf om, zoals altijd de bedoeling was, verder te gaan met een van de eerste hoofdstukjes. Zodat het een leuke kluwen taal wordt. En ik heb inmiddels, communicatie openbaar met fans en onfans en communicatie per mail later geleerd weinig tot geen reacties te geven onder mijn schrijfsels. Van mij hoeft zelfs niemand commentaar te geven en zou de draad op slot mogen, dat heb ik na jaren van liefde en leed geleerd.
En mijn volgende draadjes zullen denk ik, je weet het nooit, hooguit een aflevering (qua lengte) of vijf lang zijn (zoals de afleveringen nu zijn).
Je hebt gelijk, door omstandigheden en mijn eigen zwakke rug soms ben ik beïnvloedbaar en veranderlijk. Ook dat wil ik oplossen.
Dus ik denk, hoop, lach, zing en bid dat ik steeds een hele draad aanlever en dat het aan jou is of je die in stukjes aanlever.
Zo genoeg geschreven. Vanavond gaan we voor het eerst eten in een veganistisch restaurant en dus, om niet te provoceren, draag ik maar geen leren broek, ook omdat ik er geen heb,
O, ik liet natuurlijk die WP accounts aanstaan om obvious redenen, maar daar ga ik ook een eind aan maken. Ik ga wachtwoorden maken zoals
JebenTGekalsjemetrundVleesStunt maar dan met een cijfer erin, iPad is veel gebruikt en al twintig maanden oud en soms krijg ik de cijfers niet meer te voorschijn. Hm, dus dan maar geen cijfers in het WW!
Of
BasvanVurenisergliefMaarJeMoetHemnietAANsteken
Een hele nieuwe wereld komt open en binnen bereik. Afijn, zo direct kijken of de kringloop de jas nog heeft, niet goed voor de Vega mensen, en in weerwil van mijn mantra…als je het niet kocht toen je het kon moet je niet terug fietsen, gun andere mensen ook eens een buitenkansje.
Een prettige donderdag! Ja, ik heb mijn gaande weg de duur van alles oeps, verklap ik bijna mijn WW!
Ja het is een erg lange draad zo op het internet. Bij een boek valt zulks niet op. Gaan we bij de volgende anders doen, hoe? Zoals bij Mumbai. Alle afleveringen afzonderlijk publiceren maar bij elkaar zetten op een overzichtspagina. Wel wat meer werk maar dat moet dan maar. Reageren blijft mogelijk, dit in een blog geen kerk.
Triomf
Een succesvolle Romeinse generaal mocht een triomftocht houden. In paard en wagen reed hij door de stad, zijn buit werd voor hem uit gedragen, achter hem marcheerden zijn soldaten, het volk juichte hem toe: „Io, triumphe!” Om hem desondanks met beide benen op de grond te houden, stond in de wagen achter hem een slaaf die de hele tijd fluisterde: „Denk eraan, je bent maar een mens.”
Vandaag vertaalt mijn eerste klas een tekst over zo’n tocht uit het Latijn. Vol overtuiging en grammaticaal volkomen juist vertaalt een van mijn betere leerlingen „Memento, homo es!” als: „Denk eraan, je bent de man!”
Philip Meijer
Tja, het zal grappig geweest zijn in de klas.
Latijn is nooit grappig.
Echt wel. Latijn is zelfs op school grappig. Hoeveel dagen was het lopen van Todi naar Orvieto? Zeven dagmarsen. Met volle bepakking maar met het vooruitzicht op tenten, rustbedden, pizza quatro stagioni met extra spinaci e formaggio. En overal mooie vrouwen en mannen. Langs de oever van de Tiber.
Hele mooie pointe in die eerste klas, de juiste vertaling zonder ambigue connotaties.
Latijn blijft grappig, eigentijds en zinvol, zoals blijkt uit dit ikje van vandaag.
Dat lijkt mij een mooie manier.
Als in als in Mumbai bedoel ik. Mooie manier. Nog eens teruglezen.
Kan ik iedereen aanraden, al denk ik dat iedereen die hier reageert dit allang gedaan heeft, maar goed, voor de by passers.
http://www.debezigebij.nl/boeken/mussolinikanaal/
Van dit boek en deel 2 Broederstrijd heb ik meer geleerd over de Italianen dan van de zes jaren die ik heb doorgebracht op het gymnasium. Dat geweldige Romeinse rijk kon alleen maar bestaan bij de gratie van de achterlijkheid van de buurlanden.
http://www.debezigebij.nl/boeken/broederstrijd/
Er zijn er toch nog een paar die me vragen naar de link naar het bloedstollende Mumbai-reisverhaal. Hier staat het, lezen of herlezen altijd welkom. Doe het zelf ook minstens een (schrijve 1) keer per jaar: https://apiedapie.com/fotos/in-mumbai-kwam-ik-mijzelf-tegen/
Mopperkont, bedankt voor de tip over het nieuwe boek van Antonio Pennacchi. Het Mussolinikanaal was een fantastisch boek, en ik zal zeker ook dit gaan lezen.
https://en.wikipedia.org/wiki/Giuseppe_Pellizza_da_Volpedo
De jurk past
In een kledingzaak in Dublin pas ik een prachtige jurk. Naast mij is een oudere dame onder het toeziend oog van haar man ook aan het passen. Ik loop naar het kledingrek om een bijpassend jasje te zoeken en dan spreekt mevrouw mij aan in moeilijk te verstaan Iers-Engels. In de veronderstelling dat ze mij wil complimenteren vraag ik glimlachend om verheldering. Dan begrijp ik dat ze iets zegt wat ze niet bij de kleedkamer wilde zeggen: de jurk zit u veel te strak, het kan echt niet.
Verbouwereerd stamel ik „bedankt” en ga uithuilen bij de jonge Ierse verkoopster die zegt: „Who? That lady? It fits you perfectly. She was saying that because her husband was looking at you.”
Ankie Klein Herenbrink
Alweer zo’n huis-tuin-en-keukenbelevenisje tot ikje gepromoveerd. Ze zijn kennelijk op.
Zo Bas. Beste Bas. Beste Allerbeste Bas, BAB, BABS, nu pas zie ik de mooie foto van een nog mooiere pot, boven mijn feuilletonnetje.
Aangezien ik dit zelf ook gedaan/gemaakt had kunnen doen (al heb ik niet zo een mooie pot) vind ik dit super leuk.
Het manouvreren op een, deze laptop moet ik met je blog nog wat aan wennen, dat snap je, ik kom van het laatste twee jaar lezen en reageren op 3 tablets, de een nieuwer en beter dan de andere maar niet zo chronologisch, ook dat nog. En deze laptop kostte mij 89 euro bij een winkeltje in een Kringloopwinkel met back-up van de gemeente Amsterdam. Hoed je dan maar. Het aan gaan, aangaan, gaat nog geen enkele keer goed, maar ik heb nu screenshots van alle zijarmen gemaakt met mijn LG smartphone. Mijn vorig LG heette chocolate en maakte o.a. zulk mooie foto’s zeker ‘s nachts in een ziekenhuis dus toen ik hem verloor in een cafe vol PVV’ers die toen helegaar nog niet eens bestonden, het volk! heb ik na het weekeind gelijk eenzelfde toestel gekocht. Deze LG heeft bij mijn weten geen naam wat ik dom vind. Het is wel de enige smartphone in Nederland, Europe? The World? Universe? met DAB+.
Een waanzinnig mooie foto, nu ga ik het laatste deel lezen en dan en stukie terug. En alles wat ik schrijf moet maar de cloud in of een stick up. Voor het geval dat. En eerst het Ikje, ikjes lezen.
Ja, typisch een grapjurk. Er zijn er te veel. Maar sterven is te veel, met rode konen rondrennen is zoals het moet. Achter een Dikke Keizer aan met een zware stem en een grafpak.
Veel pasleed in Dublin. Met een happy end.
Kleinleed voor kleinelieden.
De voorzitter van de Integriteitscommissie .. hoor ik bij de VVD. Onwillekeurig moet ik dan toch aan de onze denken. Hebben niks meer te doen!
Ik heb hier echt geen woorden voor .
Gute Nacht Freunde……
Marketing
In het ziekenhuis waar ik een oogoperatie zou ondergaan werd ik uitsluitend geholpen door vrouwen. De receptioniste, de apothekersassistente, de schoonmaakster, de medisch specialist, de OK-assistenten, de verpleegster en nog veel meer. Alleen maar aardige, behulpzame, voorkomende, pro-actieve, charmante, vriendelijke vrouwen.
Geen marketeer had een betere naam kunnen bedenken voor het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam.
Roeland van der Hidde
De bedoeling is goed. Een golfje positiviteit de wereld in wapperen. Mag en kan van mij hoor.
Goedemorgen iedereen.
Ik heb ontdekt dat het hebben van een Laptop (alleen bestemd om op te schrijven) gelijk staat aan het vroeger hebben van een typemachine. Het is fijn. Alle andere devies zijn voor vermaak en leering maar dat ding niet. Ik wilde hem eerst stand alone zijn doen maar dat vind ik wel weer iets te gortig, het is tenslotte geen 1988.
Verder ga ik proberen minimaal twee blogs in leven te houden. Ze zijn er nu eenmaal. Op de, bij de een kan ik er zo direct, zoef de haas, in via de iPad en bij de andere via de desktop maar, en hier komt het, ws (moet het zo gaan uitproberen) kan ik overal als reageerder schrijven. Dus kan ik overal mijn voor hier te lange stukken daar kwijt en is hier ook Leiden ontzet, zeg maar. We gaan het proberen. Probleempje, u ziet hem misschien aankomen, dankzij accuprobleem heb ik verlengsnoeren nodig. En ik ben nu net toevallig een verlengsnoertype. Overal in het huis bieden verlengsnoeren zich aan. Soms hebben idee waarom ook al weer waar het snoer heen gaat. In de keuken bv, blijf svp nog even bij me, een heerlijkerlengsnoertje, vier onberispelijke gaatjes maar het snoer zit vast. Achter de nieuwe koelkast waarop de loodzware Samsung magnetron, waar je brood in kunt bakken en yoghurt draaien maar die nu nog slechts gebruikt wordt voor een kopje warme melk per avond en die moet ik dan doen want het staat werkelijk onverantwoord hoog omdat op de plaats waar hij eerst stond nu de dubbele frituurpan staat gekocht om gezond te frituren (Haha) nou ja, met vis en voedsel, groente bedoel ik, en dat die twee smaken elkaar niet ontmoeten maar het ding is ongebruikt (gebruikshandleiding nog niet boven water) en ook gekocht, samen met telescoop en noem maar op toen de dood zo dicht bij leek dat veel kopen hem wellicht opeen afstand hield.
Nou ja, dat verlengsnoer kan ik gebruiken in de keuken maar ik heb er helaas vele die ik te vies vind om aan te pakken laat staan aan te kijken voor gebruik. Dus vanmiddag wordt een Blokker dag naast 99% van mijn zomerkleding wegbrengen naar schoonmoeder die op vakantie is in Polen omdat ik 11 kilo te zwaar ben. En ook straks de Home Trainer uitzoeken om af te vallen. Binnenkort dus allemaal op een van mijn blogs te lezen, bij, in het reactieveld. Briljant toch?
Nogmaals, allemaal een fijne dag gewenst. Ik consumeer dus ik beweeg.
Ja jij ook een prettige zondag.
“Toen de dood zo dicht bij leek dat veel kopen hem wellicht op een afstand hield ..” is zeker een kanshebbertje om eruit gelicht te worden. Waaruit? Uit de brij. Waarin? Het weekintro. We gaan het zien.
En met een echt toetsenbord schrijven, met twee, drie vingers doet mij veel betere zinnen produceren dan die hier boven, geschreven met twee duimen. Twee duimen! Wie zou dit dertig jaar geleden hebben voorspellen. Ja, dat een aap ooit Shakespeare zou schrijven, gegeven het onbegrepen maar te accepteren oneindigheid, dat kon je nog wel onder of op het conto van een schitterend ongeluk plaatsen maar met twee duimen? Dan gaan we de weg terug, lijkt mij. Kan een mens met twee duimen een handvoetbijl maken en een open haardje er naast?
Vond je nog iets over het ikje, of is het je niet opgevallen dat we die hier zo af en toe plaatsen en bespreken? Het ging vandaag over het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam, daar was jij toch ook ooit geweest?
Ik had het ikje niet gezien, excuus vriend, dat komt door hoe ik hier soms kom aanzeilen.
Het OLVG Oost, gok ik, is mijn meest favoriete ziekenhuis. Zo goed dat ze mijn eigen ziekenhuis, alwaar vriendin is geboren en al mijn familieleden zo een beetje zijn gestorven en ik wekelijks bezoek hebben vernoemd, gefuseerd en dat heet nu het OLVG West.
Vind het een aardig ikje. Ik had ook de indruk dat er veel vrouwen werken maar zo hek is dat niet, vaak zijn de hoofden, de opperspecialisten nog man, maar die ziet niet iedereen, de rest is vrouw. Ik had toe in Oost op de hartbewaking een lieve eigen zuster, een Vlaamse.
Goed, doe liever maar niet die zin. Ben al aan het minderen, heb al heel wat WP accounts naar de andere kant van het accountdom geschoten tot er nog een overblijft en dat zou best deze kunnen zijn.
Goed, een rustige week gewenst. Ik ga er een van zeer onprettige prikken en zo tegemoet in het OLVG West. Maar allemaal er in en er uit dus geen kaarten koeken of fruit.
Liefde.