Reageren op ikjes en stukjes van andere mensen is hier geen verplichting. Net zoals je in de kroeg ook niet perse met iedereen hoeft te kletsen. Alles mag. Niks hoeft. Hier bespreek ik samen met de andere reageerders de oogst van een paar weken ikjes. Wat dat zijn en waarheen verder te surfen staat helegaar onderaan in het colofon. En we bespreken ook nog de actualiteit en wat verder in ons opkomt. Doe lekker mee, zou ik zeggen. Of geniet scrollend in stilte of met een enkele lach. Ook dat mag.
Erik Feenstra liep een paar weken geleden een blauwtje (paarsje volgens Luvienna) bij een vrouw in de trein van in de zestig met donker paars geverfde krullen. Ze had geen tijd voor een bak koffie. Daar kwam zijn ikje op neer. Kan. Mag. Maar val er ons niet mee lastig. We willen dit niet in een landelijk dagblad lezen.
Marjolein Meester liep er ook éėn, zo’n blauwtje, en wel bij een “knappe jongen” voor haar in de rij. Die kocht éėn appel en éėn banaan en zij dacht dus: “Dit is hét moment om te vragen of hij zin heeft in koffie.” Maar ze zei niets. Jammer eigenlijk. Ook dat hij de NRC niet leest.
Nieuw: bij gebrek aan ikjes plaatsen wij nu ook contactadvertenties. Geen bijzondere eisen aan inhoud en schrijfstijl
Het gebrek aan goede ikjes wordt steeds nijpender, zo lijkt het wel. “Nieuw!”, zei een sarcastisch mannetje, “Bij gebrek aan ikjes plaatsen wij nu ook contactadvertenties. Geen bijzondere eisen aan inhoud en schrijfstijl.”
Ook Annabel Essink had het niet makkelijk. Zij zat als studente kunstgeschiedenis in een trein tjokvol Ajaxsupporters. Er was er eentje die haar vertelde een bijzondere schets thuis te hebben, “vermoedelijk een Salvador Dalí. Ik moet daar nog eens naar laten kijken. Of zou jij dat misschien willen doen? Wat is je telefoonnummer?” Nee, echt, ze trapte er in en gaf hem zijn nummer en was later teleurgesteld dat het een versiertruc bleek te zijn. De Ajaxsupporter stuurde haar een schets van de Utrechtse Dom, en liet daarmee zien over een goed ontwikkelde mensenkennis te beschikken.
Mark de Papieren Hark kwam tot goede zelfinzichten de afgelopen tijd. “Ik denk grappig te zijn, of slim, geniaal zelfs, onderhoudend, seksueel van je heleholahejaja, of gewoon oermannelijk leidinggevend en dat niemand dit dan ook zo ziet. En als ik vind dat ik dom, stom, eikelachtig, minderwaardig en hopeloos gedateerd ben dan is bijna altijd iedereen het met mij eens.”
Na lang wikken en wegen heeft hij besloten dat “tramlijnacht” zijn definitieve blog wordt, ooit tijdens een ziekenhuisbezoek gecreëerd en vernoemd naar de Amsterdamse tramlijn die vanwege gebrek aan reizigers op 9 juli 1942 werd opgeheven (bron: Ad Hok, die het weer van het internet heeft). Of die lijn naar iets bijzonders ging, wilde Bertie weten. Terwijl wij allen weten dat alle trams naar iets bijzonders gaan. Je moet het alleen willen zien icoontje.
Onze sterschrijver, bekend van “Ik ben geboren met een Burnout”, fantaseerde ook even over de kinderen die hij nooit had, omdat hij destijds niet wist dat je voor zaaddonatie geld kon krijgen. “Ik had het graag onanoniem gegeven”. “En, wat doet je biologische pa?”“Hij blogt maar is bijna de hele tijd zijn wachtwoorden kwijt.”
Zo’n hometrainer is best een gebeurtenis, gaat ook niet zo gauw meer weg. Kan maanden, jaren duren voordat hij weer op marktplaats wordt gezet
En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, vertelde hij ook verschillende malen over de hometrainer die er bij hem zou worden bezorgd. Uit Venlo. Vervolgens maakte hij zich heel erg boos over het goeiige bijna melige commentaartje van die grapjurk van een blogbaas dat ik me d’r eentje ben: “Sterkte ermee. Zo’n hometrainer is best een gebeurtenis, gaat ook niet zo gauw meer weg. Kan maanden, jaren duren voordat hij weer op marktplaats wordt gezet.”
Mark ging er vol in. Het was “psychologie van de kouwe grond”, en het waren zelfs “ronduit beledigingen”. “Sjezus wat een lange tenen, voorzichtig dat ze niet tussen de spaken komen lol icoontje” grapte ik nog, maar de drama queen was weer eens tot op het bot beledigd en schreef het tot op zijn eigen blog van zich af. Zelfs een volle dag later kwam hij er weer op terug, nu met een “Bas, we hebben veel mot gehad”. Maar ook wel met een scherpe conclusie: “A) de meeste mensen snappen mijn humor niet, waarschijnlijk omdat het geen humor is, of gewoon helegaar niet leuk. B) andere redenen.”
Als de eerste zin of het eerste woord niet bevalt, dan komt er zoveel stoom uit de oren dat dit het lezen van de volgende regels belemmert.
Heel veel “pijn” deed hem naar eigen zeggen de volgende passage: “Tramlijnacht is onder welke naam dan ook een ruziezoeker of op z’n minst een drama queen of op z’n minst iemand die steeds maar weer wil horen of mensen hem wel goed vinden c.q. van hem houden. Welnu, tramlijnacht, ik vind je goed (in je verhalen) en interessant en fascinerend, ik houd ook ergens best wel van je, vind je althans een sort of sympathiek iemand …” En toen kwam er nog de verzuchting dat ik wel blij was hem af en toe even af te kunnen zetten. Zo erg is dat toch niet? Het lijkt me een duidelijk gevalletje van niet verder willen lezen dan de neus lang is. Als de eerste zin of het eerste woord niet bevalt, dan komt er zoveel stoom uit de oren dat dit het lezen van de volgende regels belemmert.
In de sector “overig sneu nieuws” werd het Groot Nederlands Dictee door de al even sneue NPO-netcoördinatoren om zeep geholpen. Zoals het hoort in Noordkorealand zonder overleg met directbetrokkenen, zoals de presentator. Gelukkig zorgde Bart Chabot bij Pauw voor een afscheidsdingetje. Ik had er 13 fout, maar was het niet met alle fouten eens. De Publieke Omroep bijvoorbeeld, dat schrijf je echt met hoofletters, zelfs met deze kwalijke leiding.
Belangrijker was dat vorige week ons lieve nationale kroepoekje Sandra Reemer veel te vroeg overleed aan een nare ziekte. De speciale uitzending die de NPO aan haar wijdde was zowel qua tijdstip (zondagmorgen om 7:55 uur) als inhoud (droge compilatie van videoclips, zonder een enkele verbindende tekst, noch van een presentator noch van een collega) bepaald liefdeloos te noemen. Maar ja, de netcoördinator had vast ook hier de kijkcijfers op het oog. [tekst loopt verder onder video]
Pawi is inmiddels weer terug van vakantie. Qua vogels had ze een rijke oogst. Zo deed ze ergens in het zuiden van Frankrijk een waarneming van een “roodborstje dat een vreemd grommend geluid” maakte. Maar ze zag ook vogels zonder geluid: een hop, veel merels, bonte kraaien, bonte spechten, zwaluwen en een enkele roodbruine roofvogel op een berg.
Bertie deelde een horrorverhaal uit het verleden. Ze hadden “een vrijend paartje dat bijna aan hun hoogtepunt kwam” naast zich op een zonnewei waargenomen. Weer eens iets anders dan een grommend roodborstje, zou je denken. “Lang geleden, nooit vergeten door onze kinderen.” Noch door de ouders, dachten we erbij. Nuchter commentaar van Luvienna: “Dat gaf je toch wel een warm lentegevoel, hoop ik?” Kun je nagaan als betreffend paartje wèl tot een krijsende climax was gekomen, ik bedoel maar, tel je zegeningen toch eens, mensen.
Diezelfde Luvienna sleepte de 200e reactie binnen, hetgeen haar zoals bekend het zwaarvergulde lepeltje hadde opgeleverd, ware het niet dat ze bij haar reacties bleek samen te spannen met Heer Rozenwater, en da’s verboden. Jammer hoor. Ze doen erg veel samen, de laatste tijd. Maar zolang je de Tulpenrallye nog niet per fiets mag rijden, lijkt het me onschuldig.
Mopperkont – waarvan jullie nog een stukkie vervolgverhaal tegoed hebben trouwens – deelde weer een moppie muziek. Wat kunnen dirigenten toch chagrijnig kijken, kon ik alleen maar de volle twee uur denken. Ik zou die vent met dat uitgestreken gezicht al na verloop van niet meer dan een paar maten op zijn smoel geslagen hebben, strijkstokken en slaghout zat. Maar goed, het was dus de Johannes Passion van J.S. Bach gespeeld door iets onder leiding van iemand. En ik deel het wel met mijn dank aan de inzender. [ook nu loopt de tekst weer verder onder de video, echt, kijk maar]
Hans de Bruijn perste er op de valreep van de ikjesweek nog een quasi-diepzinnige reclame voor de geneugten van de iPhone uit. Hij had namelijk een vader en dochter gezien die tegen elkaar aan gevlijd elk in hun eigen iPhone keken, een half uur lang zonder een woord te wisselen en concludeerde dat ze “even geen enkel contact met elkaar hebben”, maar toch “helemaal op hun gemak zijn met elkaar”. Huh icoontje ja.
“Pa naar een pagina voor vagina’s en dochter naar event over poëzie of heel goed andersom.”
Bertie vergeleek het met een boek en stilte. “Af en toe zeiden we iets, wierpen een blik op de buis en vulden kopje of glas”. Da’s ook iets zonder woorden, maar toch anders, merkte Klare taal op, en dat was zo. Mark de Papieren Hark doorbrak de tedere stemming met zijn fantasie dat pa en dochter samen op Facebook zitten en langs elkaars belangstellingsveld vliegen. “Pa naar een pagina voor vagina’s en dochter naar event over poëzie of heel goed andersom.”
Dan was er ook nog een consumentenklaagikje over de OV-chipkaart, zo’n gruwelijk onding – die kaart – dat ik er hier geen enkel verder woord aan zal wijden.
Ja, het wordt echt lang, dat krijg je ervan als je een paar weken overslaat qua samenvatting. Maar nu is het bijna klaar. Of er nog iemand naar Oerol ging, wilde ik weten. Niemand dus.
En Mopperkont deelde tips voor het overleven van de Ramadan: tip van de week was volgens hem: “Niet alles ineens naar binnen schrokken, maar kleine hapjes nemen”. En dat gaan we doen. Beloofd.
Wil jij ook kleine hapjes? Kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Een welgemeende sneer? Misschien wil je wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven zien van mezelf in een afgelopen weekend. Dit is zoals misschien wel te zien is een kopje op het Scheveningse strand met een koekje erbij. Foto “Kopje met koekje” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Ham
We eten asperges en daar hoort ham bij. Ik (61) schiet de slagerij in, mijn vrouw wacht buiten bij de fietsen. Shit! Je kan hier niet contactloos met je mobiel betalen! Mijn vrouw moet komen om cash af te rekenen.
Buiten vraagt ze „Heb je drie ons genomen?” Shit! Nee, twee! Opnieuw naar binnen, ik. De vrouw van de slager vraagt begripvol: „Iets vergeten, meneer?”
Voor de grap zeg ik: „Ja, ik mag af en toe zelfstandig boodschapjes doen, maar het gaat nog niet altijd helemaal goed.” Ze lacht.
Dan is de volgende klant aan de beurt. Een man draait zich om, kijkt mij aan en zegt „Laat deze meneer maar even voorgaan.”
S.M. Hoogeboom
Nou nou, een 61-jarige die twee keer “shit” roept, keigrappig probeert te zijn, die gun je wel een extra plakje ham. 🙂
Eindelijk weer eens een ikje met de nodige zelfspot, ook al kon S.M. het niet laten om even te pochen met zijn geavanceerde betalingspraktijk.
Ha, na een ramadantijd van weekintro-abstinentie eindelijk weer een aftrap! Extra lang, maar de blogbaas had ook wat in te halen. Van de ons welbekende kwaliteit, als maak ik bezwaar tegen de suggestie van samenspanning. Wat zeg ik? laster!
Wat het Ikje betreft. met zijn twee shits: ‘shit’ komt toch altijd in enkel- dan wel in drievoud? Het woord bedoel ik, niet dat waar het naar verwijst.
Shit-shit-shit.
Extra-large, deze intro. Alles staat er weer in, keurig gedaan. Met de suggestie contactadvertenties te plaatsen 😉 Goed idee, maak je er een rubriek van? Beschrijvingen verzinnen, antwoorden bedenken.
‘Eenzame vrouw zoekt octopus wegens gebrek aan omhelzingen.’
Het ikje vind ik grappig, inclusief het shitwoord dat je inderdaad vaak drie of meer keren achter elkaar hoort.
Prachtig, hoe je de juweeltjes weer naar boven haalt.
Dat van Tramlijnacht, je-weet-wel, dat hij schreef over dat het ook andersom kon zijn. Met die vader en die dochter. Ik had dat willen “liken” maar omdat ik geen Facebook, twitter of LinkedIn meer heb kon ik dat niet.
Het grommende roodborstje. Ja, die zat af en toe op een lage tak in de heg. En vandaar kwam ook het geluid. Een paar dagen later kwam de ontknoping voorbij schuifelen. Vlakbij op de grond leefde een egel, onder de heg. O, kon ik maar dierentaal verstaan.
Het ikje vind ik een teleurstelling, de zelfspot die MK noemt doet mij meer denken aan SM gedrag. Wie gaat nou voor de Bühne vertellen dat hij af en toe zelfstandig een boodschapje mag doen? Shit happens, en dit ikje hoeft van mij niet in drievoud. Liever niet.
Heel fijn, opnieuw een schitterende terugblik en reflectie op de de afgelopen weken.
Incidenten, gebeurtenissen, verhalen en ikjes niets ontgaat het brein van de blogbaas.
De ikjes over bejaarden en hun mankementen ondanks of zelfs dankzij het gebruik van electrische fietsen om en nabij de slagerij en verdere avonturen die op hun pad komen vind ik enigszins smakeloos.
Maar dit ligt natuurlijk bij de krant zelve wiens hoofdredacteur ook al enige tijd onder vuur ligt. Wie niet eigenlijk?
Geen gezeur, weer een fijne keek op de week en helaas kan ik niet meer contactloos betalen met mijn foontje, nooit van plan geweest overigens, omdat deze in mijn tasje door een flesje water is overstroomd en total loss is verklaard.
Abide with me; fast falls the eventide;
The darkness deepens; Lord with me abide.
When other helpers fail and comforts flee,
Help of the helpless, O abide with me.
Hold Thou Thy cross before my closing eyes;
Shine through the gloom and point me to the skies.
Heaven’s morning breaks, and earth’s vain shadows flee;
In life, in death, O Lord, abide with me.
Eindelijk eens een blog waar ik mijn prangende probleem kwijt kan.
Niet dat ik oplossingen verwacht maar je wilt er wel eens over praten.
Het is een maandagmorgen-geval, een high-one, waarbij de o geschreven staat als een 1 in een cirkel,
misschien dat daar de oplossing van mijn probleem wel in schuilt maar ik ben er tot nu toe nog niet achter.
Tot zover de introductie. Nu dan mijn probleem.
Het ding maakt vreselijk veel lawaai. Overdag heb ik er niet zoveel last van, het gezapige geluid van
voorbij razende auto’s en de dagdagelijkse geluiden in mijn huis hebben de overhand maar zit ik ‘s nachts aan de keukentafel en is de wereld om me heen stilgevallen dan begint het gesodemieter.
Omschrijving van het probleem.
De High-one maakt het geluid van twee, met elkaar, strijdende oceanen.
Als ik me er eenmaal aan erger, wordt het geluid ondraaglijk. Partij kiezen is slechts geen optie meer,
zo ben ik in het geheel betrokken geraakt dat ik gezien kan worden als de derde partij in de strijd.
Evoluatie.
Het lucht op. Of het blijvend is, daar valt nog weinig van te zeggen, het is tenslotte nog maar ‘tussen de middag’.
Formatie
Terwijl ik na een knus etentje binnen de vuile borden opstapel, hoor ik mijn ouders in de tuin een geagiteerd gesprek voeren. „Ben je gek! Gadverdamme!” Snel ga ik naar ze toe, in de hoop een huwelijkscrisis te kunnen bezweren of ten minste een discussie over de haartjes in het afvoerputje te kunnen sussen. „Waar hebben jullie het over?”, vraag ik. Mijn vader, zowat buiten adem van woede, antwoordt: „Je moeder gelooft niet in democratíé!”
Olga van Ditzhuijzen
Ja und? icoontje. Of is er een stuk tekst weggevallen?
Alcohol maakt meer kapot dan je lief is, dat denk ik ervan.
LOL icoontje 😀
Roken
De mondhygiëniste controleert of de medische gegevens nog kloppen van een patiënt, een vrolijke man van in de vijftig. „Ik zie hier staan dat u rookt.
Is dat nog steeds zo?” De man kijkt haar met een ondeugende blik aan: „Nou,
dat valt wel een beetje mee hoor, met het roken. Vroeger rookte ik inderdaad. Maar eigenlijk alleen na de seks.” Er valt even een stilte. Dan vraagt ze verder: „Maar u bent dus nu gestopt?” „Ja, inderdaad”, reageert de
man, „het loont de moeite ook niet meer. Voor die ene
keer in de maand.”
Hayé Remmelink
Variant op de grap, waarin aan een vrouw wordt gevraagd of ze wel eens rookt na de seks.
Antwoord van de vrouw:” daar heb ik eigenlijk nooit zo op gelet”
Ik had bij de lunch een piesjetje rood
maar ik merk nog niets
vraag me af of ik niet beter meteen blauw had moeten nemen.
14 juni?
verrek ben ik een maand te vroeg.
Zo zie je maar,
ook een republikein kan zich vergissen.
Staken
Mijn vrouw werkt in het basisonderwijs op een kleine school in een Kempisch dorp. Ze heeft een parttime baan maar werkt vaak meer dan 40 uur per week. De betrokkenheid van de leraren in het basisonderwijs is enorm. Een aantal jaren geleden is er, samen met het gemeenschapshuis, een nieuw gebouw neergezet. Vele activiteiten vinden gezamenlijk plaats. Tijdens de teamvergadering komt ook de onderwijsstaking van één uur uitvoerig aan bod. Na lang overleg wordt het volgende voorgesteld: „We vangen de kinderen tijdens de staking op in het gemeenschapshuis en organiseren daar wat leuke spelletjes. Zodoende hebben de ouders er geen last van en is het ook nog nuttig en plezierig voor de kinderen”. Misschien wenselijk om in het pabo-curriculum iets op te nemen over hoe men moet staken?
Vincent Rikkink
Waar bemoeit die man zich eigenlijk mee ?
Misschien kan Vincent de regels van het ikje (lengte, bondigheiseis) bestuderen en dan deze lap als oefening herschrijven. Graag ook een pointe erbij.
Aaargh, zo’n man, die je overhoort over wat er tijdens de teamvergadering is besproken? En daar dan ongevraagd commentaar op levert? Rikkink go home! And stay there.
Bweh. Zeker alleen als Ikje door de NRC uitgekozen omdat er een luchtje actualiteit aan zat. Of omdat het de enige inzending ws.
Totaal ongewenste laatste zin van deze wijsneus.
Mijn favoriete Händel-meesterwerk van de 21-jarige uit zijn Italiaanse periode
Mooi, mopperkont. Verrassend begin ook, dat staccato zingen. Dank voor de link.
Soms denk je wel eens dat de grootste kunstenaars altijd jong sterven. Händel is er in ieder geval een voorbeeld van.
Iets doen
Op beleefdelente.nl volg ik via de webcam het wel en wee van een karekiet die in de Ooijpolder haar eigen eieren plus een koekoeksei uitbroedt. Volgens het commentaar van een wetenschapper zit de kleine karekiet op een tijdbom; zodra het koekoeksjong uit het ei komt zal het binnen 40 uur alle eieren en eventuele jongen van de karekiet uit het nest kieperen. Daarna zal moeder karekiet keihard moeten werken om het grenzeloos hongerige koekoeksjong te voeden. Niet zelden sterft het vogeltje door uitputting. Ik laat mijn dochter het commentaar lezen. „Belachelijk”, is haar reactie; „983 kijkers en niemand doet wat!!”
Hanneke Wiertz
😀 Ja, deze reactie toverde een glimlach op mijn welgevormde mond. Die dochter, die komt er wel.
Dacht ik serviceverlenend te zijn met het directe linkje naar het koekoeksnest in kwestie:
https://www.vogelbescherming.nl/beleefdelente/koekoek
… lees ik daar dat het jong in kwestie uit het nest gevallen is en sindsdien spoorloos. De boswachter van dienst zegt er dit van: “Met een beetje humor zou je bijna zeggen wie een kuil graaft voor de ander…. Als mensen vinden we het lastig om nu niet in te grijpen en het jong terug te plaatsen. Toch gebeurt dit veel vaker dan we denken. Harde wind, regen en het gewicht van de jonge koekoek maken een abrupt einde aan dit prachtige hoofdstuk.”
Ze heeft het hart op de goede plaats, de dochter.
De boswachter spreekt in raadselen met “toch gebeurt dit veel vaker dan we denken”, hoe weet hij dat dan?
Zijn voorlaatste zin druist in tegen de goede smaak. Te graag wil hij het in het ikje beschreven leed verfilmen.
…ik bedoel de zin voor de voorlaatste, eigenlijk de eerste geciteerde dus, maar dan het tweede deel…maak ik me zo duidelijk?
Nee, ik begrijp het niet, gaat het over het de verworpenen uit het nest of over het koekoeksjong dat zal zegevieren.
Kortom een duivels dilemma, in deze maatschappij, mooie allegorie overigens.
pawi,
het dixit dominus van Händel wordt door amateurs zelden uitgevoerd, omdat het hoge eisen stelt aan koor en solisten. Op zaterdag 02 september 2017 wordt het uitgevoerd door het muziekgezelschap Qui Vive, waarmee ik elk jaar in juli naar Frankrijk reis om daar uitvoeringen te geven. Het thuisconcert van dit stuk is gratis te beluisteren in de Dorpskerk te Pijnacker, Koningshof 3, 17.00 uur (collecte na afloop)
Pawi, ik vergat nog te vermelden dat Händel 74 jaar oud is geworden.
https://www.nrc.nl/nieuws/1991/06/14/een-gemiddelde-leeftijd-6970575-a469900
Hahaha, had ik even moeten nakijken. Ik verwarde hem met Purcell, Mozart, Beethoven…snap je? Maarten ’t Hart had ook dat vooroordeel, zie de link.
De fact checker! Je kunt vandaag de dag niks meer gewoon uit de losse pols beweren. 😀
Er is sowieso het algemene idee dat kunstenaars langer leven dan ‘gewone’ mensen. Iemand zin om dat uit te pluizen?
We hebben natuurlijk wel de roemruchte Club van 27. Die zou het gemiddelde flink omlaag kunnen trekken als je het tijdperk waarin je meer een beetje handig kiest.
We hebben het over bekende dus succesvolle kunstenaars. Die hebben doorgaans niet de stress van 9 to 5, geen micromanagende bazen, kunnen lekker aan zich zelf werken, even voor zich uit kijken en niets doen als ze ‘geen inspiratie ” hebben. Krijgen keiveel bewondering en waardering als ze weer eens iets af hebben. Staan in aanzien. Kunnen uitslapen. Etc. Allemaal van de jouwe grond natuurlijk maar toch.
De snip
Groot nieuws in bankbiljettenland. Er kwam een nieuw honderd gulden-biljet. Een zeer gedurfd ontwerp bovendien, want de statige beeltenis van Michiel de Ruyter zou worden vervangen door… een snip! Ook voor Libelle aanleiding voor een interview met de ontwerper: professor R.D.E. Oxenaar. Enthousiast lichtte hij zijn ontwerp toe. Inclusief alle ingebouwde technische snufjes, die het namaken van dit nieuwe bankbiljet vrijwel onmogelijk moesten maken. Tegen het eind van ons gesprek stond hij plotseling op om zijn koffertje te pakken. „Moet je kijken”, zei hij met een jongensachtige baldadigheid, en haalde een groot vel vol proefdrukken van de Snip tevoorschijn. „Ik hoop toch zo dat de politie dit tijdens een verkeerscontrole een keer ontdekt!”
Ad den Held
Het fabeltje van de snip en de libelle.
Ad over de tijd dat hij sterverslaggever van de Libelle was.
Wil nog meer dan ooit een bekende en succesvolle kunstenaar zijn.
Mooie muziek MK. Meestal sla ik die over. Moet dan altijd aan een succesvolle en bekende god denken en dat is klote.
Wat ik wel grappig vind, Baske, is dat je voor je intro je altijd beperkt tot je eigen blog en wat NRC gedrochtjes en, als je het nodig hebt, mijn blog, welk je in je vorig draadje bekende niet te lezen? Of zit ik er weer naast? Graag gedaan want dan kun je weer de spijker op diens hoofd slaan. Leer toch eens die dingen los te laten. Ik heb ternauwernood geen afscheid hoeven nemen van mijn Linker grote teen die ik, ter verwarring, in de EHBO, en daarvoor aan de telefoon bij huisarts en zo steevast mijn grote duim noemde. Vroeger schreef en sprak ik trouwens altijd van steenvast, leek mij logisch.
Waarschijnlijk door de infectie (kan dat pawi of Indra?) sprak ik soms nog warriger dan normaal al het geval kan zijn. Bij de podotherapeut had ik het eerst over duim en daarna vroeg ik haar of zij al mijn voeten wilde zien. Terwijl de gehavende al bloot op het ziekenbankje lag. Maar goed, als diabeet kan zo een teenwond erg zijn, dodelijk zelfs, en ik kan het weten mijn enige twee ooms zijn overleden (1980 en 2007) aan relatief kleine aandoeningen aan de voet.
En met deze vrolijke noot verlaat ik jullie. We gaan dingen kopen.
Bij deze nog een advertentie:
Gezocht topper redacteur met veel mensenkennis.
Uiteraard gaat mijn eerste keus, volkomen terecht naar Bas, en dan naar Luvienna maar ik ben bang dat zij het veels te druk hebben om deze jongeling het licht te laten zien.
Is er iemand die wel tijd heeft?
Succes met het kopen, tramlijnacht. Zul je voorzichtig lopen?
O, die redacteuradvertentie: inderdaad pietsie (lees: gruwelijk veel) te druk met boek en site en nog veel meer.
Ik denk dat je ernaast zit, hoewel ik niet helemaal zeker weet wat je probeert te zeggen dan wel insinueren. Het intro gaat over dit blog, lijkt me een hele klus als het ook de hoogtepunten van andere blogs zou moeten bevatten. Als hier op dit blog een ander blog ter sprake komt dan kan het ook gaan over wat ik op dat blog aantref. Maar ik ga er dus niet gericht naar op zoek. Het is niet anders. Het weekend is kort.
Redacteur waarvan?
Mijn beste bestseller, welk zonder jouw enthousiaste begeleiding het web op waarschijnlijk nu nog virtueel stof lag te vergaren.
Ik denk dat ik er ook naast zit, maar dat het allemaal nergens onaardig bedoeld is, zeer, zeer zeker niet van een gebrek aan niveau zoals de zeurende rechter e.d., gewoon wat gebbetjes, kunnen we beide wel aan en zo niet, ook goed, meen ik. Ik heb zulke mooie sokken gekocht. Geweldig. Probleem kan trouwens zijn waar deze mooie, lieve reactie van mij terecht komt realiseer ik mij nu, want ik reageer via mijn blog, via Notificaties wat eigenlijk dus niet zo handig is.
Maar ik beloof echte oprechte beterschap. Ik ga de liefste en aardigste, lukt nooit, nee ik ga een aller aardigst personage proberen te worden, gegaard en gepaard en wie weet ook nog gespaard. Het gaan nog leuke maanden worden, wat ik ons brom!
Lieve Luv, er is weer wat nieuws, althans in mijn arsenaal: een dikkig, plakkende stukje spul (hoe duidelijk kan ik zijn?) dat je knipt in de vorm van je grote teen en het wondje, of de blaar of weet ik wat, dat knip je uit zodat je er niet op loopt of drukt. Echt leuk spul en zo iets, zo een verbetering maakt mij blij.
Over gebbetjes gesproken: hoe gaat het met je hometrainer? Niks meer over gehoord sinds hij afgeleverd is.
Ah dat! Het is als met de formatie. Blijven proberen tot er een werkzame ploeg uitrolt.
Hometrainer: ik heb er eerst een week in awe naar gekeken en daarna een week gezocht en gevonden: de gebruiksaanwijzing beperkte zich tot:
Gebruik de meegeleverde stekker en geen vocht gebruiken.
We hebben een klein beetje gefietst maar ik kreeg opeens een week of zo terug een infectie aan mijn grote teen, potentie heel gevaarlijk maar dat is opgelost. Maar bedankt, het gaat nog niet lekker, met Homie. Zodra het beter gaat plaats ik een film op mijn blog.
Dat doen we. Geen christenen, okay?
En met ieders hulp wil ik echt een hergeboren kerstkalf zijn, geef me steun en verharde wegen en ik zal nimmer meer als een ruziezoeker bekend staan, zo waarlijk helpe mij veertien dominees en wat duiveltjes op de koop toe.
Mocht er harde krietiek zijn, Please sent it effen achterom. Of niet.
Nu echt toch de paling halen gaan.
De Hollandse Nieuwe is in het land, Mark.
Geen vocht op de hometrainer lijkt me een goede instructie. Kom zeg, het is geen yacuzzi.
Ik weet het, naast de paling is dat het lieve dode beestje welk ik de laatste twee uur in mijn mandje probeer te krijgen maar ik kan mij maar niet los rukken van jouw blog en Twitter. MENSEN: Louise Mensch volg haar als je wilt weten hoe snel the Donald in stort. En nog wat 20commitee of zo maar memory needs fat fish. Bye!
Ja maar….en…hoe…eh….zweten?
Geen PVV of Baudet, voor de rest vind ik alles best.
Een huiveringwekkend want geloofwaardig verhaal las ik van de week op de Correspondent van Naomi Klein. Ja die van No Logo. Over wat Trump de komende jaren gaat doen en hoe. Huiverdehuiver
Zweten doe je maar in de slaapkamer.
@tramlijnacht Paling is een zeer bedreigde soort en wordt bijzonder wreed om het leven gebracht.
…Door….een snip! Dat was toentertijd ongehoord ongeoorloofd en toch gedaan, en Oxenaar kreeg ruim baan dankzij de invoelende medewerkers van toen.
En nu. Sinds de euro in zwang is doe ik er alleen maar aan mee via creditcards, pinnen, contactloos betalen. In het buitenland -daar, waar ze niet zo doen aan pinnen- moeten ze me aanwijzen welke munten geldig zijn, die van 10, 20, 50 eurocent, die van een en twee euro…
De grapjes van Mark doen denken aan die van Anthony Burgess. Veer in de kont? Nou ja, maak er een negenhonderdbladzijdentellend boek van, dan vinden ze hun weg wel. Die veren. En die grapjes.
O, Luv. Paling wordt niet gekweekt? Het is wel een vis die dode mensen eet. Jij eet dus naast geen vlees ook geen vis? Het is een keuze, ik respecteer deze, bewonder deze tot een punt, daarna is het ieder voor zich.
Veer in mijn kont? pawi? Nou, ik had het er toevallig pas nog over, dak al drie jaar geen betrekkingen meer heb, niet eens met mijn eigen.
Als voormalig (weet het nog steeds niet zeker Avec vous?) medisch persoon kun je weten waaraan ik dit kan kwijten.
Pillen maken meer en dan nog wat.
Ik zou het fijn vinden als je eens bij mijn blogje op bezoek komt en dit kenbaar maakt, via een reukspoortje of zo.
Dan schrijf ik daar meer gericht. Voor vous.
Ik ga nu personen motiveren mij ’s nachts te ontvangen. Ga tegen advies mijn anti nachtmerrie pillen afbouwen. Word gek van het een en van het ander, en lezen? Mozes, ik lees al drie jaren bijna geen reet. Kopen en niet kijken, de wereld op haar kop, of kont.
@tramlijnacht Nee. Wat ‘gekweekte’ paling heet, zijn uit het wild weggevangen glasaaltjes, die in kwekerijen worden gehouden tot ze groot genoeg zijn om in emmers zout, waarin hun slijmhuid weggevreten wordt, langzaam te sterven.
Update over de uit het nest gewaaide koekoek. Het beestje is gevonden, liefdevol met meelwormen verzorgd door een student en met de dierenambulance naar een vogelopvangcentrum vervoerd. Hoor ik zojuist op Vroege Vogels.
Nou, daar gaat weer een broodje lekkers door de mangel van het geweten. Luv on ‘paling’.
En de Hollandse nieuwe is een ouwe Deense en ja, Kohl, Reagan, het is erg maar (gedeeltelijk) veel van waar je (ik en met mij vast andere ikken) vroeger rond je drieëntwintigste op neer keek krijgt zo tegen je tachtigste een andere inkleuring.
Ben vijftig plus maar EN die naam is gekaapt
EN mijn laatste vijftien jaar waren tropenjaren, eigenlijk voor de wereld denk maar na:
na 2000 zou er zoveel beter worden (Al Gore) en we zitten opgescheept met ezels in ons kleine lieve landje en met een Joker (nog wel …Louise Mensch, Twitter, echt volg haar als je wilt weten hoelang DT al hoeveel aanklachten tegen zich in het Witte huurhuis heeft) aan het roer van een paar honderd kruisraketten. Geef mij dan Reagan maar terug. Wie (ik niet) had dat toen kunnen denken? Of dat ik een flutfilm als de Hobbit uit zou kijken (negen uur!).
Gelukkig gaat het persoonlijk steeds een beetje beter, wat ik alle lieve mensen hier ook erg gun!
Een Hobbitfilm van negen uur, da’s apart! Ken ik nog niet.
Ah, je hebt de drie delen (*) in ene keer uitgekeken. Kan. Mag. Heb het zelve aan me voorbij laten gaan. Dat terwijl ik de In de Ban van de Ring trilogie wel verslonden heb. Niets gaat boven de boeken en weet je, als je In de Ban hebt gezien dan denk je dat je met de Hobbit naar ouwe meuk zit te kijken. Is vast niet zo. Of wel?
(*)The Hobbit: An Unexpected Journey (uitgebracht 14 december 2012)
The Hobbit: The Desolation of Smaug (uitgebracht 11 december 2013)
The Hobbit: The Battle of the Five Armies (uitgebracht 10 december 2014)
Nieuw, nu voor het eerst op de site, het noottekentje (*) in een reactie. Man man man dat ik dat nog zou mogen meemaken en traant een pinkje weg.
Prachtige biljetten van die Ootje Oxenaar, wonderschoon : de vuurtoren was mijn favoriet, maar de snip zo typisch Holland op zijn smalst zeer goed, de zonnebloem was ook geliefd op verjaardagen werd uitgedeeld door de grootouders aan de kleinkinderen. Mooi allemaal, nu maar weer even pinnen of conTactloos.
Sorrie wat late reactie, maar misschien kan het nog net op deze flitsende site.
Ja hoor, alles kan op deze soms flitsende en soms rustige site. Zolang het maar aangenaam is.
En hopla, om er allemaal nog eens even lekker naar te kijken. En wie weet, als Wilders en Baudet het ooit nogeens voor het zeggen krijgen (gruweldegruwel) dan krijgen we ze weer terug (dat zou dan een prettig bij-effect zijn, qua kunst en nostalgie dan):
Prachtig toch, met dank aan Robert ‘Ootje’ Oxenaar zaliger voor het ontwerpen en aan Jaap de Vries voor zijn prachtessay.
Zo moet geld eruit zien. Zo zouden we nooit zijn gaan pinnen of twinten of hoe heten die nieuwerwetse fratsen allemaal nog meer.
Hartstikke mooi al die biljetten!
Prachtig, houden zo, die schitterende kunstwerken!
Bonne Nuit, a demain.
Gutenacht Freunde …..