Hanneke Wiertz schreef vorige week in de NRC over het koekoeksei dat door de wanhopige vogelouders in het nest van een kleine karekiet was gedeponeerd, bij gebrek aan een vogelbabyluikje. Oh horror, via de beleefdelente.nl website kon je meekoekeloeren, en wist je dat het koekoeksjong eenmaal uitgekomen de rest van het nest naar beneden zou gaan kieperen. Reactie van de dochter van Hanneke: “Belachelijk. 983 kijkers en niemand doet wat!!”
Later bleek het koekoeksjong zelve uit het nest getuimeld te zijn, vanwege harde wind, regen en een zwiepende stengel. Had je maar geen karekiet moeten willen worden, denk ik dan en ga, gehoord de beraadslagingen, over tot de orde van de dag. Kom zeg. Aan krakers had ik destijds, toen ik nog door Amsterdam zwabberde, ook een hekel. Van spullen van een ander blijf je af, zo is het gewoon.
De ikjes gingen vorige week vooral over verwarde mensen.
De ikjes, lezersanekdotes van de NRC, gingen vorige week vooral over verwarde mensen. Zo was er een 61-jarige verwarde man (later geïdentificeerd als S.M. Hoogeboom) die “de slagerij inschiet” voor ham bij de asperges. Zijn vrouw wacht buiten bij de fietsen. Hij roept tweemaal “shit” en maakt een grapje dat niemand snapt. „Laat deze meneer maar even voorgaan,” zegt een volgende klant. Je kunt immers niet weten vandaag de dag. Mopperkont toonde zich blij met “eindelijk weer eens een ikje met de nodige zelfspot”.
Olga van Ditzhuijzen stuurde iets onsamenhangends in over haar twee ruziënde ouders. “Alcohol maakt meer kapot dan je lief is, dat denk ik ervan”, merkte onze sterreageerster Pawi nuchter op en krek, zo is het. Ikjes moet je niet schrijven als je een paar borreltjes op hebt, net zomin als je dat bij intro’s moet doen, maar dit terzijde.
Hayé Remmelink probeerde het met iets wat haar opgevallen was in de wachtkamer van de mondhygiëniste. Een “vrolijke man van in de vijftig” keek de balie-assistente “met een ondeugende blik aan” en zei dat hij gestopt was met roken, omdat hij dat vroeger alleen maar “na de seks” deed en het “nu de moeite” niet meer loont. “Voor die ene keer in de maand”. Je vraagt je bij dat soort ikjes af waar het was. Zal wel Amsterdam of Zaandam zijn, in zo’n geinige wijk met lollige mensen die elkaar naroepen.
“Rikkink go home! And stay there.”
Vincent Rikkink dacht dat het ikjeshoekje een opiniepagina was en schreef een lap over de stakingen in het basisonderwijs, uitmondend in een insidegrapje waarover je hooguit met je stakende collegaatjes in de bus terug naar huis even gniffelt. Je stuurt het doorgaans niet naar de krant. Hij wel. Mag. Kan. Pawi was het meest duidelijk: “Rikkink go home! And stay there.”
Mopperkont plaatste weer een aantal meesterwerkjes. Oh, was dit intro maar groot genoeg, abide me, ik liet ze allemaal nog een keer zien. Die van de fraaie elf Hayley Westenra, waarin ze “Abide with me” zingt ter gelegenheid van een rugbyfinale, volgt hieronder. Wanneer komt zij nou eens op een kalender? [tekst loopt verder onder video]
Een andere mooie video, Dixit Dominus, met het Monteverdi Choir, de English Baroque Soloists, en die hele club onder leiding van Sir John Eliot Gardiner, moeten jullie even zelf opzoeken op de Youtube. Als ik die hier ook ga plaatsen dan leest niemand meer verder. Of ik nou [tekst loopt verder onder de video] vermeld of niet. Jullie klikken weg, zodra jullie denken dat het kan. En dat willen we niet. Er komt nog een hoop moois.
Als je de Dixit live wilt gaan horen, uitgevoerd door keigoeie amateurs – ik meen inclusief Mopperkont zelve – dan kan dat op 2 september a.s. in de Dorpskerk in Pijnacker, om 17:00 uur. Doen hoor, duurt 40 minuten en da’s nog minder dan de eerste of tweede helft van een voetbalwedstrijd.
De toegang is gratis. Wel “collecte na afloop”, waarbij minderbedeelden of krenten er dus goed aan doen onmiddellijk na het zingen de kerk uit te gaan.
Overig nieuws en updates
Bertie stuurde de eerste contactadvertentie in (sinds vorige week staat de site hiervoor open). Hij luidde (voor een vriendin) als volgt: ‘Eenzame vrouw zoekt octopus wegens gebrek aan omhelzingen.’
Het grommende roodborstje van vorige week bleek bij nader inzien een egel te zijn, onder de heg, gespot door Pawi.
Klare taal kan al tijden niet meer contactloos betalen met haar foontje, omdat die in haar tas “door een flesje water is overstroomd en total loss is verklaard.” Een paar uur in een bak rijst leggen, of in de maizena wil nog weleens helpen, dacht ik. Daarna een nieuwe kopen.
Een “High-one”, die het geluid van twee met elkaar strijdende oceanen maakt
Ene Ricarda maakte haar debuut met drie reacties die ze nogeens door de coherentiemangel moet halen. De poging wordt zeker gewaardeerd. Ze klaagde eerst over een “High-one”, die het geluid van twee met elkaar strijdende oceanen maakt, vooral als ze ’s nachts aan de keukentafel zit, en noemde dit vraagstuk “Evoluatie”. Een tijdje later zei ze dat ze bij de lunch “een piesjetje rood” had genomen (noot van de redaktie: dit zegt een lollige Nederlander in Frankrijk die een karafje rode wijn bestelt) maar “nog niets merkte.” Ze vroeg zich dus af of ze “niet beter meteen blauw had moeten nemen”. Hier verwijst ze naar het aloude Hollandse spaatje rood en spaatje blauw, zodat je kunt afleiden dat de grap die zij wilde maken was dat iemand wijn en water door elkaar haalde. Beter dan brood en vissen.
“Het is gewoon een fiets in je kamer die niet vooruit komt.”
Ook Tramlijnacht plaatste weer heel wat moois. Wat een weergaloze schrijver is dat toch! Hij diepte ouwe koeien uit een sloot en concludeerde “leer toch eens die dingen los te laten”. *schater icoontje* Hij had ook iets engs aan zijn grote teen, een infectie, die er bij de podotherapeut weer uitgedreven werd. Vermoedelijk teveel op de hometrainer gezeten, da’s niet goed voor tenen, zeker niet als ze lang zijn. “Het is gewoon een fiets in je kamer die niet vooruit komt. Een relatie die de meeste van ons wel eens gehad hebben”, schrijft hij erover op zijn eigen blog. Mooi toch?
Hij kocht ook weer heel wat dingen, onder andere een “dikkig, plakkend stukje spul dat je knipt in de vorm van je grote teen”. Zo zie je maar weer eens, creatief met tenenkaas, zelfs dat kan de man.
Zie voor zijn andere aankopen en ander nieuws het genoemde lezenswaardige blog alhier. Hij zou het fijn vinden als Pawi eens bij hem op zijn blog op bezoek zou komen en “dit kenbaar maakte, via een reukspoortje of zo. Dan schrijf ik daar meer gericht. Voor vous.”
Wil jij ook gerichte dingen voor jezelf? Kans maken op een fijn kopje bijvoorbeeld? Een grappig mopje? Een welgemeende sneer? Misschien wil je wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven zien van mezelf van vorige week. Dit zijn zoals misschien wel te zien is twee witte benen in een ziekenhuisbed. Foto “Twee witte benen in een ziekenhuisbed” © 2017 Bas van Vuren
OK, hier is hij dan, om de zinnen te verzetten: de Dixit [verhaal gaat onder video niet door]
Bas van Vuren, aangenaam 
Dar is weer een adequate samenvatting van de Ikjesellende en vrolijker dingen van de vorige week. Wat ik me alleen afvraag bij het koekoeksdrama en het ‘meekoekeloeren’ – moet dat niet ‘meekoekoekeloeren’ zijn?
Prima verhaal met een mooi eind-goed-al-goed slot.
Dat luchtige operatiejurkje staat je trouwens beter dan die kousen.
Spannend
Met Pinksteren gingen we voor het eerst op pad met de onlangs aangeschafte, vintage-caravan. Na amper 800 meter op de stadsring, stuiterde de caravan van de trekhaak en kwam dwars op de weg tot stilstand. Met 6 schreeuwende inzittenden, onmiddellijk de auto aan de kant gezet. Daar stonden we in de berm, kijkend naar de caravan en de aanzwellende file. Politie en sleepdienst rukten massaal uit, hielden opgefokte medeweggebruikers tegen en regelden vervoer zodat we 40 minuten later – nog behoorlijk geschrokken – verder konden. In geuren en kleuren vertelde de jongste dochter vandaag het avontuur op school. De jongens waren zo onder de indruk dat eentje verzuchtte: „Eindelijk eens een spannend verhaal van een meisje!”
Nienke Landman
Ja, het zit diep, dat machodenken. Goed dat we er weer eens aan herinnerd worden. Ik wist niet eens dat het mocht, zes inzittenden in een caravan meetrekken. Of zaten ze in de auto? We zullen het nooit weten misschien.
Prachtige terugblik op de hoogte-cq/dieptepunten van de week.
Een uitgebreide stroom van ikjes komt voorbij gelardeerd met passende muziek.
Tempus fugit, een week is niks zou ik zeggen maar het résumé van de blogbaas brengt me op andere gedachten.
Kusje!
Nou dan houden we het te hoed.
Wat?
Had een lang stuk maar werd steeds geweigerd. Storing bij mij misschien, type het morgenochtend weer. Wel weer. Nu sterren kijken.
Tip : tik de wat langere reacties in een Word bestandje. Als klaar dan met cut en paste op de site naar keuze plaatsen en bestandje niet saven. Als er dan iets mis gaat heb je het nog. Bovendien (handig neveneffect) heb je een automatische spellingcontrole. Indien gewenst.
Wanneer zwabberde jij eigenlijk door Amsterdam, en waar, Bas?
Van Luv weet ik dat ze regelmatig op eet je wel genoeg en is die rok niet te klein bezoek ging twee etages boven waar ik mijn tweede huwelijk zou aanvangen. Ik woonde er dan ook zo een tien jaar later maar een Star Trek achtig wezen zou onze zwabberingen tegelijkertijd kunnen projecteren op het geheugen van de Aarde die door het Star Trek achtig wezen (Staw) vast Water genoemd zou worden gegeven het feit dat driekwart van de oppervlakte uit water bestaat, toen en nu.
Dus waar zag Staw u, Heer Bas? Over welke trambanen fietste jij met ware doodsverachtingen, waar kwam jij regelmatig beschonken aan?
Of was je een net kereltje, waar niets mis mee is. Beetje saai misschien, maar mis niet. God wat ben ik moe, ik moet mij nog even omdraaien want om tien uur komt de nieuwe werkster, sorry, stofdame, echt zo noemt ze zichzelf.
Op mijn blog kan er iets over verschijnen, kan ook niet. Dat is de sjeu van het bestaan.
Box ouwe!
Gelukkig.
Jaren tachtig, krakers, kunstenaars, twee Indianen, Cafe de Dood en een hele hoop meer. Niet als net ventje. Niet op de fiets. In een tweede golf wat netter, o.a Schrijversschool, vergeten waar dat was, en een derde periode als toerist met het Betty Asfalt Complex als vaste stek. Oh, ook een tijdje Oibibio, met allerlei bezigheden waaronder aikido en thee drinken.
Update: hier is het volledige verhaal van het uit het karekietennest gevallen koekoeksjong. Dankzij de jonge Bram is het beessie binnenkort op weg naar Afrika.
Ruimteplaatjes
Bij de Albert Heijn in de rij sta ik achter een man die mij vagelijk bekend voorkomt. Ik vraag of hij toevallig in de Facebook-groep van buurtbewoners zit. Hij lijkt eerst verbaasd, dan samenzweerderig: „Nee, ik zit wel in een andere groep, die de aanslagen van de afgelopen tijd als fake ontmaskert.” Ik glimlach vriendelijk en pak intussen snel mijn boodschappen in. „Je moet maar eens kijken op YouTube, dan zie je hoe politiemensen razendsnel hun bivakmutsen verwisselen voor hun uniform.” Ik zet mijn neutrale gezicht op. Als de caissière vraagt of ik een bon wil, zeg ik: „Nee dank je, wel graag ruimteplaatjes.” De man vervolgt: „Dat is ook zoiets, de ruimte, dat bestaat niet: de aarde is plat.” Vervolgens verzucht hij: „De wereld wordt steeds gekker.”
Heleen Verleur
Belachelijk.
983 kijkers (“tienduizenden fans”), accepteren dat een karekieten-ei wordt gewipt “omdat het in de natuur nou eenmaal zo gaat” en een koekoeksjong dat uit het nest valt, door een combinatie van factoren zoals dat in de natuur nou eenmaal gaat, meenemen naar huis?
Over het ikje: sterker nog, die maanlanding, daar begon alle fake mee. Nee, mij maken ze niet gek.
“wat bent u trouwens van plan met die tomatenketchup, dame?”
@pawi! LOL! Ja, wat moet je met zo’n ikje. Ergens toch best wel goed opgeschreven, vooral dat snel inpakken van de boodschappen. Maar, ik zei het al eerder, de verwarde mens rukt op, en dit is nog maar de onschuldige voorhoede.
Wat moet dat moet soms.
Zouden dertig jaar geleden geleden hebben en nu is de charme prettiger. Koeterwaals, het zal de hitte zijn. Moet maar eens kijken wat je er tegen kan doen. Wel bedankt voor al het geduld. Klinkt misschien bizar maar ik werd wakker met de tablet op schoot, in de tuin, in de voor onder stelling dat iedereen feest aan het vieren is in Amsterdam en ik niet. Net als die mensen van Spoorloos. Mag je daar nu grapjes over maken?
Spoorloos.
Dag. Sorry alle beste mensen die geduld hebben gehad, genoeg om mijn gezwets, mijn zwetend gezwets te trotseren. En hoe durft Zo een Flerk als een Asscher de mensen die op de partij hebben gestemd in de kou te laten staan. Had Apie toch gelijk, met zijn aversie tegen Lodewijk. Over opmerkingen over Amsterdam moet ik later terugkomen. Wakker worden in je tuin met een iPad op schoot is hoe dan ook niet te vergelijken met de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Nou, eet smakelijk en kop op, mensen, het is mogelijk.
Wat is mogelijk?
Heel grappig ikje vandaag, actueel wegens verwarde man,
uitstekende pointe in de laatste zin en niet meer.
Mooi verteld Heleen zo’n snelle ontmoeting in de A.H waar een heel wereldbeeld naar boven komt.
Het is nu gelukkig mogelijk deze post (van mij) (die van hierboven dus) naast u neer te leggen, tijdens het heel langzaam schrijven alleen al dacht ik: hier balst alles zich samen wat je niet vaak wilt. Zon, halve nacht opgeweest om lieve vriendin zachtjes heen en weer te wiegen want dat had zij nodig, en dan wakker worden in de tuin, nog net de Tablet niet op de grond laten vallen, beetje in de war, vijf goede dagen achter de rug (langer dan in afgelopen drie jaar) maar nu dus moe na ook de stofdame het huis en haar werking laten zien,
Met andere woorden, ik brabbel wat en had niet moeten posten maar zat zo lekker en het leek zo fijn.
Ieder woord meer is minder duidelijk.
Maar wat is er nu mogelijk, smakelijk eten, ook als dat niet door een stofdame of andere hulp in de huishouding wordt klaargemaakt?
Dood
Het is een warme avond, we eten buiten, gezeten op een terrasje onder grote kastanjebomen, vlak bij het dorpskerkje. Onze kleinzoon Boet, vier jaar oud, geniet van zijn lievelingsgerecht, patat met knakworst.
Om acht uur horen wij het idyllische geluid van het klokje in de kerktoren en na een paar slagen klinkt van achter de knakworst: „Oh, wie is er nu weer dood?”
I. Storm, Apeldoorn
Ja dat heb je weleens. Dat een vierjarige iets zegt. Het zou anders maar een stille boel worden.
Mam, mag ik knakworst met patat? Nee jochie, vraag dat maar aan oma. Die vindt alles goed, zolang je het maar niet over de dood hebt, Boet. Hoor je me, Boet? Niet over de dood. En ook liever niet over opa. Begrepen?
…Europa…
Om in stijl te blijven: de ouders waren zeker een weekendje weg, zolang dat nog kan immers.
De ouwetjes ‘genieten’ van hun smullende kleinzoon en van zijn rake opmerking.
Het idyllische klokje van het dorpskerkje maakt het plaatje compleet, ondanks dat de dood op de loer ligt.
Procreatie
Bij mijn broer en schoonzus in het oosten van het land zie ik in de kast een hele rij opeenvolgende schoolfoto’s staan van hun zoon, die na de zomer naar de middelbare school gaat. Negen versies van mijn neefje, van klein naar almaar groter, kijken mij vanaf de bovenste plank vrolijk aan.
Onlangs hadden zij de huisschilder over de vloer, afkomstig uit een zeer christelijk dorpje in de buurt. Tijdens de middagboterham, op de bank in de woonkamer, had de man aandachtig de hele fotoserie bekeken waarna hij concludeerde: „Ie bint knap druk ewès!”
Marcelle Verberne
Ja zoiets zegt zo’n christelijke huisschilder uit die contreien. Wat is nou de anekdote?
Niet echt een ikje, wel een grappige anekdote.
De clou is, Bas, dat de huisschilder dacht dat het negen zonen waren, elk jaar een kind erbij. Had je niet gedacht he?
Ja dat had ik onmiddellijk door ondanks de hitte. Zelfs in het westen van het land een standaardgrapje toch?
It’s rumbling in the distance…
Dit vind ik dus een heel leuk stukkie, van onze Mark van tramlijnacht (en ik zag hem niet aankomen) 😀
Voor de inactieve surfer, hij/zij die niet wenst te klikken met dit weer:
“Ik weet nog dat ik mijzelf uiteraard een sneer wilde geven. Weet trouwens niemand dat er in AL MIJN STUKJES een sneer naar mijzelf zit. Nee, ieder stuk, ieder deel van een stuk is een sneer. Ik ben een sneer. Ik ben een geboren sneer. Ik ben geboren met een keizersneer. Ja, die zag iedereen aankomen, dat weet ik ook wel (…) Sneer. Ik sneer, jij sneert niet want dat kan niet. Er sneert er in mijn blog maar een en dat ben ik en ik ga nu doortrekken en naar de bank. Nee, eerst naar de apotheek en dan lekker op de bank. Liggen. Zie je wel, weer een sneer.”
Een goede sneer zet men niet zomaar neer. Mooi stukje, wat je zegt.
Maar dat doortrekken. De dampen slaan er van af. Als de schrijver dat nou eens voor zichzelf zou kunnen houden…
Het schijnt aantrekkelijk te zijn voor schrijvers, zelfs A.F.Th. beschreef zijn stoelgang. Notabene in zijn ‘Tonio’. Wat heeft dat kind eraan? En ik? Wie wil weten hoe een schrijver poept en of hij daar moeite mee heeft, wat de kleur is en wat de consistentie, of het papier op is of niet, hoe het rolletje hangt of ligt…die moet maar MDL-arts worden.
Geslaagt
Aldus de tekst op het spandoek aan de gevel.
Bij navraag bleek het niet aan de taalvaardigheid van de maker te liggen.
Het was om de overbuurman te plagen.
Die is leraar Nederlands.
Co van Zundert
Deze of gelijksoortige grap wordt momenteel echt bij bosjes gemaakt. Sociale media staan er vol mee. Maar ook decennia terug waren er al jolige banketbakkers die het “geslaagt” op hun taarten spoten. Maar aan Co was de mop nog besteet kennelijk.
Hahahaha! Da’s nog eens leuk, kort en to-the-pointIkje! Ik kende hem overigens nog niet, dus dat zal zeker aan mijn waardering hebben bijgedragen.
Ik kende hem ook niet. Leuke grap!
Voor de leraar is het te hopen dat hij goede gordijnen heeft, en zo stevig bevestigd dat hij er in kan klimmen.
Ik kom kennelijk uit een lollige omgeving 😀
Nog nooit gezien zo’n moderne versie van de boekentas uit het raam. Wel grappig met een knipoog!
En zo vlak voor het weekend hebben we toch een heel leuk stukje breaking news: het derde deel van Mopperkonts minireisgidsje over Roatan is zojuist gepubliceerd. Waar dan? Ja hier natuurlijk. Hie-ier! Tjonge tjonge. Enjoy!
Tjeenk Willink
Op weg naar huis fiets ik over de Denneweg in Den Haag achter de heer Tjeenk Willink. Bij het stoplicht op de hoek van de Mauritskade negeert hij rood en gaat rechtdoor. Hij doet dat weer op de hoek Frederikstraat/Javastraat. Zonder richting aan te geven slaat hij linksaf, om bij de volgende hoek – ja alweer zonder richting aan te geven – haaks rechts te gaan. Ik zie een mooie metafoor voor onze kabinets(in)formatie: welke kant gaat het op met ons land? Ik ben benieuwd naar de afloop.
Marion van den Blik
Een verklikikje. Je bent als BN’er echt nergens meer veilig voor priemende ogen.
Laat die man, Marion.
En vooral NRC: beloon dit sneue Storyniveau niet met plaatsing. Hier gebeurt niets.
De metafoor klopt niet eens. De man heeft in zijn formatiepogingen geen stopsignalen genegeerd, maar heeft juist keigoed geluisterd. En de formatie is niet van midden via links nu naar rechts aan het gaan.
We zijn allemaal benieuwd naar de afloop, maar dat heeft niets met dit doodgewone pendelfietstochtje van onze informateur te maken. Plaatsing had achterwege kunnen blijven.
Misschien moet Tjeenk Willink Marion aanklagen wegens stalking. En waarvoor is het nodig de precieze route aan te geven?
Hijgend trapt Marion achter de heer Tjeenk Willink aan. Had ik maar een elektrische fiets, dacht ze nog, ik hou die man amper bij… Nou moet ik ook nog door rood rijden, twee keer, om hem maar in de gaten te kunnen houden. Zwoeg, trap, wat is het heet… dan komt er ook nog een metafoor voorbij …ik hou het niet meer, man, als ik weer terug fiets zal ik eens even…
Alle politici, journalisten en mensen met interesse in de kabinetsformatie kennen de route die Tjeenk Willink elke dag per fiets aflegt van huis naar werk en vice versa. Hij heeft zelfs de hele club bij hem in de tuin uitgenodigd voor borrel en eten. Zijn partner kwam zelfs in tenniskleding op het lawaai af.
Ik vermoed dat als hij dit ikje zou lezen er zeker een glimlach zou komen, misschien wel een schaterlach.
Ik kan er overigens ook wel om lachen hoor!
De versie van pawi die ik net pas zag is bijzonder grappig, Marion is er maar druk mee ……
Als je, ik, hier een dag of twee, drie niet passeer dan moet je een blocnote naast je neerleggen, of een dictafoon, of, beter nog, een masseuse die de aantekeningen voor je bijpent. Er zijn zoveel leuke en mooie en slimme opmerkingen die je, ik dus, met geen mogelijkheid per stukje allemaal kan onthouden laat staan wanneer er een sneertje volgt op een beertje en je vingers plakken van het betere waterijs.
Dus we gaan maar monter vooruit naar 22:00 want het is zo langzamerhand koud aan het worden. Kijken of ik mij kan selfieen voor Bart die dit zou kunnen plaatsen mocht ik dit goedkeuren wat ik vaker niet dan wel doe.
Man, dat deed mijn knieën pijn. Ik mail een mogelijk geslaagde naar de Blogmeester die hier veel kan maar ons hier slecht figuurlijk kan laten verdrinken. Gelukkig.
Goede mensen! Om niet te lang te zijn gaat iedere zin met drie puntjes verder op mijn blog maar moet alles wel hier en daar leesbaar zijn, zonder oefening, ik bedenk het nu pas, dus tot zo…
…de nacht die achter mij ligt was er weer een van stukjes en een zware nachtmerrie die mijn vriendin deed wekken door het trieste geluid dat ik maakte. Ach, zo is er altijd wel wat… Het weer lonkt ook al niet, deze zondag om zeven uur. Waren we kerks dan was dat het excuus geweest, nu hebben we slechts plannen om drie maal 20 minuten te fietsen en daarna lopend boodschappen voor een week te halen. En daarna het huis een goede lenteschoonmaak te doen ondergaan…
Het regenachtige weer doet het wel goed in onze garderobe want we hebben beide een nieuw jasje gekocht. En Raymond van het Groenewoud heeft veel van zijn oude songs een nieuw jasje gegeven dus die moeten we ook kopen.
En ook Bas, goede lieve Bas, wil,je aub die foto achterwegen laten? Slaat weer nergens op.
Een gezegende zondag allemaal…
Happy Sunday! Welke foto?
Een domme foto die ik je gisteren avond of nacht, nuchter dat wel, gemaild heb, zie ik bij verzonden mails onderwijl hopend dat de mail niet verzonden was. Maar ik zou evengoed dankbaar zijn wanneer je de foto zou deleten, of tenminste niet plaatst. Thanks!
Gaan we (niet) doen 😀 Heb hem echter nog niet gezien.
Gaan we niet doen als in wel doen want mijn verzoek niet doen of gewoon niet doen omdat ik dit vroeg of niet doen omdat je het zat bent foto’s van mij te ontvangen en te plaatsen. Alle op de eerste na maakt mij blij maar ik besef mij dat het niet jouw taak op aarde is om mij blij te maken, er zat destijds ook een gedachte achter de foto die trouwens niet goed gelukt is namelijk dat er misschien geluk uit door kon stralen.
Vat nog eens samen wat je probeerde te zeggen, Ik kan hier geen touw aan vast knopen.
Ik had je gisteren pardoes en geheel per ongeluk maar met geheid goede bedoelingen, geen sexting of zo, al was een stukje van de foto wel een stukje van mijn poes, Cleo, dus een foto gemaild.
Waarom weet ik niet meer, maar ik ben nuchter these days en door sommige avondpillen word ik soms of warrig of warm naar mensen toe die ik erg mag, en dat ben jij heel vaak 😉 en je bent ook nog the gate way naar meerdere mensen, veelal vrouwen, die ik mag. En in mijn coming out tijd, beetje door jou in gang gezet door de psuedonamen achterwege te laten, wil ik af en toe een foto loslaten op het web. maar ik ga dit vanaf nu alleen nog doen op mijn blog, alwaar ik nog heel even op werk tot ik vannacht terugkeer dus ik zeg vast: Goede Avond, Hete nacht en morgen oppassen met de koffie, die kan ook heet zijn.
Adios kerel!
Je moet ook niet knutselen met touwen Bas, zeker niet op een zondagavond, kan knap verkeerd uitpakken.
Klinkt goed allemaal. Succes ermee!
Gymnasiaal
De 15-jarige zoon van mijn vriendin interviewt een geliefde leraar die afscheid neemt van het gymnasium. De docent in kwestie legt uit hoe leuk en bijzonder hij gymnasiasten vindt en dat „debiel doen” een belangrijk doel is voor het docentencorps. Wat verwonderd over die opmerking werkt Rif zijn artikel uit en zo verschijnt het in de schoolkrant.
Met grote lol incasseert hij, na het uitkomen van het krantje, het verzoek om een erratum van zijn bozige leraar: zijn ongevormde oor ving ‘debiel doen’ op, waar toch duidelijk sprake was van ‘de Bildung’…
Guyette Delgorge
Je zoon een beetje afzeiken, dat kan toch niet de bedoeling van een ikje zijn.
Of de zoon van een vriendin, maar dat komt op hetzelfde neer.
Het nieuwe intro komt er zo aan, nog even geduld.
Grappige vergissing, een vorm van een Mondegreen. De zoon kan er kennelijk om lachen, dus waarom de Ikjeslezers niet.
Ik zeg niks, want het nieuwe intro staat erop. Deze ik kon ik nog net meenemen, maar het commentaar niet meer. Het is niet anders.
Deze keer neem ik mijn verantwoordelijkheid en zet de plantjes in de juiste volgorde en voel ik daadwerkelijk het verschil tussen was en wasverzachter. En bloody KLM.
We tikken nu af, T, partner in leven en crime.
We weten het weer niet meer. Handhavers, die zijn ook wel nodig. Ik,soe
Geen idee, het was vroeg. Ik ben de laatste 25 uur twee maal in slaap gevallen. Wel meerdere keren maar dat was de bedoeling. De andere keren zat ik buiten of binnen en rechtop, tablet in het handje.
Dat was dat.
Het is erg koud in bv Argentinië, wel min 25.
Bij de weg, wij kijken de kaatste tijd naar Max -wie zendt eigenlijk die ochtendgymnastiek uit? Zou het steeds anders zijn? Heb het nog niet gechecked maar heb al een week opgenomen- en Max zendt op zaterdag een serie uit over bijzondere hotels. Nou kent u mij wellicht en dus verbaasd het niet, toch, Aad?, dat ik meestal vloekend lig te kijken. Al die luxe en wie die eerlijk is, zeg een Bas of Luv of een pensionado als pawi en wie nie, neem nou Indra en ons, wie heeft er tussen de 5000 en 35.000 euro oer nacht over voor een leuk hotelletje? Nou? Bas?
Maar sommige zijn echt top, en daar zou ik wel tien jaar boor willen sparen, als ik twintig jaar jonger was, om te slapen IN het regenwoud of IN een ijshotel. Leuk he, die Max. Ook een keer een serie over het Amstel. Kijk graag hoe een groot bedrijf gerund wordt. En ik ben nachtportier geweest in, echt waar, een, twee van de duurste, top tien, hotels van Amsterdam. Tot ik een meneer een hele nacht per ongeluk.. Ha, gebruik je fantasie!
… buitengesloten heb, want ik was in slaap gevallen.
Ha, nee, zo leuk was het niet, maar voorlopig sta je nummer 1.
Eh, wat ga ik uitgeven, weggeven aan de winnaar? Jij lepelt. Doet die Roos wat met zijn plaatjes? Ik heb eenmaal meegedaan en werd gelijk op de een of andere manier geloof ik een kunstje geflikt door die drollenvanger. Is vast een nobel beroep geweest, voordat iemand weer gaat huilen.
Ik heb trouwens ruzie met een soort van schoonzus. Wel, schoon nee, en getrouwd zijn ze niet, maar enfin ze is binnen haar vak de beste (nee, is voor meerdere interpretaties open) de beroemdste en met de meeste eer overladen, niet genoeg om er onder te blijven helaas..hahaha en ik kon dus maar beter onze fittie niet op Twitter uitvoeren want niemand geloofd mij, ze lopen allemaal met haar weg.
Kloteleven.
Nee, niet waar, goede morgen, heb je je havermout al op? Bas dus?
Ik neem straks Havermout en, f*ck, duck en butplug. Geen spinazie in huis. Pffff. Wat te doen? Groeit Spinazie in een gemiddelde moestuin? En is het dan nu oogsttijd? O, jee, ik merk het aan alles, ik heb een lulbui. Dat komt er nou van als je goed slaapt, daar is helemaal niks an.
Ik eet geen havermout tenzij in uiterste nood. Breakfast Instant Tarwe moet het zijn, al sinds mensenheugenis en ik vaar er wel bij.
Als jij er wel bij vaart, wie ben ik dan om niet te vragen, waarom? Is het een Fair Trade achtig iets, of doe je daar niet aan? Is het suikerloos? Of juist lekker zoet? Breakfast Instant Tarwe. Ik vermoed dat Tarwe Nederlands is maar daarvoor staan twee Engelse of Amerikaanse woorden. Is dat een gimmick en gewoon een Nederlands product?
Trouwens Uruguay is nu het eerste land ter wereld waar je vrij, nou niet gratis natuurlijk, weed kunt kopen. Leuk he? Ik van het goor, en niet eens lekker ruiken en dan te bedenken dat ik tussen 1 november 1989 en pak hem beet ergens rondom een andere datum wel eens blowde. Overdaar kun je het bij een apotheek kopen en maar 40 gram per maand. Dat lijkt mij veel maar hetnkost daar niets, haast. Ongeveer een euro per gram.
Uruguay waar ooit de Nasi Gorengers (om de moderatie niet tegen de haren in te blazen) heen gingen is nu verder dan wij.
Blijft drugs, net als alcohol en mondwater. Nou, M., opschieten, je hebt een verjaardagsvisite af te leggen.
Brinta!
O. Dat is de paraplu maatschappij? En daarboven staat zeker Unilever alwaar Mark Rutte ooit human backbone was? Ik ben ooit samen met een collega aangenomen als human backbone want de eigenaar kon niet kiezen tussen ons, wij wisten zo niet wie human en wie backbone was, maar dit terzijde.
Ik denk ik human en hij backbone want hij kon boren en ik niet.
Brinta!
Goh, wat heb ik veel gemist in mijn leven. Ik transpireer mij trouwens een niet weinig, het is bah weer en ik heb een pak aan. Lijkt wel of ik naar een crematie ga, en wie weet, de gemiddelde leeftijd straks, als je mij en mijn vriendin weghaalt is ver boven de 70. Zou het aan het weer liggen dat de spellingscontrole zo enorm van slag is these days? De raarste woorden komen boven drijven.
Brinta! Goed hoota, dat bedoel ik.
Ga het eens een dag gewoo. Laten staan way er allemaal tevoorschijn ko,g wanneer je snel typt en de computer de baas laat zijn. Of niet.
Brinta is de afkorting van BReakfast INstant TArwe. Unilever staat daar vast boven, denk ik. Staat niet op mijn pak. Waarom heb je een pak aan, dat wil ik nou weer weten, nieuwsgierig aagje dat ik me d’r eentje van je ben. Met dit weer!