Wouter de Vreeze beschreef vorige week in de NRC hoe hij met zijn zoontje van acht door Amsterdam fietst en hem aanspoort als het joch bij het beklimmen van een brug bijna stil valt. Vlak achter een oudere dame, die duidelijk ook moeite heeft de brug op te komen roept hij „Doortrappen!” tegen het kind. „Excuses, ik heb het wat zwaar”, antwoordt de dame.
Da’s het mooie van die ikjesrubriek van de NRC. De lach, en soms de traan, ligt voor het oprapen. Meestal ergens in Amsterdam, als je er maar oog voor hebt en als je het maar afdrukt en je je krant niet exclusief voor je professionele journalisten reserveert. Goed bezig, die NRC.
Tranen biggelen over de wangen van iedereen die zich daarvoor openstelt
Ook Jinek heeft dit begrepen. Zij had vorige week items over een meisje dat een viool in de trein had laten liggen en over een man die van vissen hield. Mooi. En de “Beste Zangers” van Jantje Smits zat zaterdagavond ook al vol met populaire meedeiners in een volks jasje. Wat kan die Tania prachtig zingen, en die Anita! Tranen biggelen over de wangen van iedereen die zich daarvoor openstelt. Maar daar hebben we het niet over. Dit intro gaat niet in de voetsporen van Beerekamp treden, TV kijken doen jullie zelf maar, dit intro gaat over de ikjes, en wat onze reageerders zoal hebben meegemaakt.
Met afstand de allermooiste “song” van het afgelopen Beste Zangers seizoen vond ik zelve deze (play it loud, en kijk het vooral af tot en met de laatste minuut):
Over aansporen gesproken, Pawi spoorde iemand anders aan, impliciet althans. Kijk maar: “Buikvet is niet goed, behalve in de “procureur”, iets waar Lummel meer verstand van heeft dan ik. Er gebeurt wel ongelooflijk weinig op dat minstgelezen kookblog. De verhuizing naar de Champagne-streek zou toch aanleiding moeten zijn voor nieuws? Of is inductiekoken moeilijker dan gedacht?”
Mark fietst zoals bekend ook heel wat af, zowel binnen als buiten. “Ben lichtelijk kapot van al jet fietsen en praten en net van twee glazen smoothie bestaande uit Bierenkool, Banaan en Peer.”
Water. Heerlijk helder water. De beste drinkers drinken het
Heer Rooozenwater, nog zo’n fietser, deelde mee dat hij een BMI van 23.8 en een buikomvang van 90 cm heeft. Qua BMI schaart hij zich daarmee bij de kopgroep van Luvienna en ondergetekende. Ik had hem eigenlijk ieliger ingeschat, ielig zoals in iel mannetje. Mark gaat duidelijk aan kop met een BMI van 36.1 en een omvang van “mythische proporties”, een dikke 130 cm, mensen. Applaus! Dat doen we hem niet na. Hij bleek een coladrinker te zijn en dat verklaart niet alles, maar best wel wat. “Vannacht cola en cola. Tijdens het drinken leek het niet heel slecht. Zijn kleinste blikjes, neem een paar slokjes en gooi de rest weg.” Het advies van de Van Vuren Community was dan ook een duidelijk: “Cola laten staan en vervangen door gewoon lekker fris water. Da’s een makkelijke. Zeker ’s nachts. Ook geen vruchtendrankjes. Water. Heerlijk helder water. De beste drinkers drinken het.”
We zagen voor de verandering ook eens een teder ikje in de krant. Margreet Braams vertelde over de diploma-uitreiking van VWO-6. “Straks zullen 106 leerlingen stralend de volgepakte aula binnen komen lopen over de rode loper. Maar nu eerst de diploma’s tekenen (….) Snel delen we lege blaadje uit. Dan kunnen de leerlingen die dat willen hun handtekening nog even oefenen. Of er ter plekke een bedenken…”
De nuchtere opmerking van Pawi was natuurlijk best wel waar, maar verstoorde het intieme moment waarin we met z’n allen aan onze eigen diploma-uitreikingsjaren terugdachten: “Mooi ikje. En tekenend voor deze tijd. Het oefenen van je handtekening? wanneer heb je die nou nodig? WhatsApp, FB, FaceTime, skype, zelfs mailen en WeTransfer zijn ervoor in de plaats gekomen.”
Klare taal klonk lichtelijk fatalistisch met haar “Heerlijk die teloorgang van de laatste uiting van beschaving: de boekwinkels. Niemand leest, iedereen kijkt en ziet, alles of niets, blindelings op weg naar de ultieme verloedering.” Terwijl Letterzetter meldde het voorrecht te hebben in een slaperig provinciehoofdstadje te wonen (Assen) waar nog zo’n winkel bestaat waar het “heerlijk grasduinen is (..) en niet alleen de bagger van literaire thrillers op de tafels ligt”.
Een zekere Octaafklep maakte zijn debuut op de site met de opmerking dat je met boeken hele kasten kunt vullen. “Je hebt zelfs boekenkastbehang”.
Onze klassiekgeschoolde reageerder Mopperkont raadde in het voorbijgaan Mark en andere beginners op operagebied de Carmen aan. “Beslist de moeite waard. Mijn Hondurese kleindochter (…) doet me vaak aan Carmen denken, maar hopelijk loopt het met haar beter af. Voor een beginnend operaluisteraar kan ik La Traviata van Verdi ook aanraden. Op YouTube zijn diverse fraaie vertolkingen te vinden. Uitersten zijn de verfilming (1983) door Franco Zeffirelli en de vertolking met Anna Netrebko (2005)”
Aan mijn deur hing een groot papier. Nog net niet met een mes vastgeprikt.
Nou, dan moet je net bij Mark zijn. Die had vroeger een Carmen-dubbelCD gekocht. “Nooit spijt van gehad. Sommige buren wel. Eenmaal draaide ik een nummer, zoek het later op, dat langzaam begint en aan het eind losbarst. Geloof De Liefde is als een Vogel, of zo. Zette het nummer op repeat en ging even krant halen. 13:45… ach wat nou krant, de stad is leuker. Ik kwam rondom 03:00 thuis. Aan mijn deur hing een groot papier. Nog net niet met een mes vastgeprikt.”
Onder het motto, het oog wil ook wat, laat ik het bedoelde nummer graag horen en zien *gnuif icoontje* [tekst loopt verder onder de video]
Een lekker beeldend opgeschreven misverstandikje ging over Gustaaf Haan (what is in a name?) die op de terugweg na de bokstraining zijn trouwring weer aan de vinger schuift. Die ring had hij op instructie van de trainer immers afgedaan. Een jonge vrouw kijkt hem langzaam en duidelijk hoofdschuddend aan. “Ik glimlach onhandig en dat maakt het alleen maar erger.”
Octaafklep meldde dat hij over het idee om ringen af te doen om een verbinding te ontkennen is heengegroeid. Hij doet het vooral op Facebook, alwaar hij een Russische kunstenares als vriendin heeft. “Haar man post regelmatig ook, kan allemaal”.
Paula Harvey schreef over een piepjong doktertje waar ze met haar 2-jarig zoontje op consult is. Wat er vervolgens gebeurt is ongelooflijk: “Uit de lange stilte die volgt, begrijp ik dat het consult is afgelopen. Ik beweeg mijn zoontje zachtjes naar de deur en gebied hem op de drempel: „Zeg je dag, jongen?” „Dag mevrouw!” klinkt het verschrikt van achter de computer. Met blozende wangen zwaait de arts ons uit.”
Ongelooflijk, want die man zit er vermoedelijk nog altijd en gaat de komende jaren lekker aan het declareren. Van mij mogen ze hem dus ontslaan en dat meen ik. Mark was milder: “Nou niet gelijk ontslaan maar een maand of zes in de hoek van een gang, zo lekker in het zicht. Een leeg dossiermapke onder zijn arm.”
Pawi en Klare taal reageerden met wat meer begrip en zagen een verband met lange wachtlijsten en overbelasting van de gezondheidszorg. Ja. Kan. Maar het is dus niet goed te praten om een kind en zijn moeder niet gedag te zeggen maar gewoon af te laten druipen. Vind. Ik.
Na de makkelijke koning en koningin concludeert hij dat de pionnen “de prinsesjes” zijn
Gelukkig sloten we de week af met een keilief ikje, waarin een 5-jarige kleinzoon Pim met zijn oma gaat schaken. Hij moest de namen van de stukken nog leren en na de makkelijke koning en koningin concludeert hij dat de pionnen “de prinsesjes” zijn. Dank Kim Hamburger voor het delen van deze anekdote, die, dat is wel weer waar, ook in de Margriet had kunnen staan.
En de tijd vliegt, de vakantie staat al weer voor de deur of is zelfs al aangebroken. Zoals gebruikelijk vermelden onze liefste reageerders (m/v) even waar ze uit gaan hangen. Klare taal bijvoorbeeld, die gaat voor een paar weken naar “Italië, de Veneto en Abano terme. “ Maestro Mopperkont zelve gaat net als vorig jaar in Frankrijk fietsen, langs de Loire, en met koor en orkest mooie muziek instuderen en uitvoeren. Maar zoals de in eigen land blijvende Pawi al zei: “Klare taal en Mopperkont zullen deze site nog gaan missen. Onwaarschijnlijk dat ze in La Douce France of La Dolce Vita niet af en toe komen koekeloeren. Veel plezier allebei!”
Helaas meldde Luvienna een minder goede tijding, ze zit in de lappenmand met haar poes, Buffy. Het gaat niet goed met het 15-jaar oude beestje, maar … we denken allemaal dat hij er wel weer bovenop zal komen. Dank voor de meelevende en opbeurende commentaren van Ilona, Mark en anderen. Het internet kan mensen verbinden. Hier wel.
Met dank aan Octaafklep laat ik bijvoorbeeld ook graag tot slot zien dat het leven nog tot op hoge leeftijd mooi kan zijn. Als je er maar oog voor hebt en zin in. [tekst loopt eigenlijk niet echt verder onder de video, kijk maar]
Wil jij ook lekker spelen? Gein maken met je leeftijdgenoten of jongere of oudere onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van vorige week. Dit keer is de foto speciaal gemaakt bij de titel. Het was nog een heel gedoe, want het flesje bier rolde telkens weg, de kool was nat, de peer eigenlijk een appel en de bananen pasten niet meer in het beeld. Maar toch. De foto heet “Bierenkool, Banaan en Peer” en is een authentieke © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Gratis knuffel
Het is druk op Schiphol en veel mensen hebben haast. Kick (3) en zijn vader staan in de lange rij voor de security scan. Het kleine mannetje is enthousiast en opgewonden, omdat hij zo mag vliegen en merkt niets van de geïrriteerde sfeer om hem heen.
Eindelijk mag hij door de scan. Nadat hij door het apparaat is gelopen wil de beveiliger hem fouilleren en doet voor hoe hij moet gaan staan. Wanneer de man door zijn knieën gaat en zijn armen wijd spreidt, loopt Kick naar hem toe en geeft hem een knuffel. Zoon, vader en beveiliger lachen. Soms heb je gewoon een knuffel nodig!
Jonas van ’t Hek
Weer zo’n lief ikje!
Fijne, lange intro weer, met een mooie foto – is dat een spitskool, blogbaas? Lief ook, het melden van Buffy’s en mijn lappenmand. Ze had erg veel last van het hansopje, dus dat is dus maar weer uitgetrokken en dat scheelt stukken. Nou nog wel in de gaten houden dat ze niet aan de hechtingen gaat trekken.
Wat de teloorgang van boekenwinkels betreft: dat valt nogal mee. In Den Haag heb je bijvoorbeeld Paagman, waar van het boeksnuffelen een hele ‘beleving’ is gemaakt, zoals dat tegenwoordig heurt. Met een ontbijt- en lunchbrasserie waar het vooral op zaterdag dringen is tussen alle hippe papa’s en mama’s. Vrijwel elke zaterdag happening met schrijvers en andere pennenlikkers, die geïnterviewd worden en/of andersoortige sessies houden. In het centrum is pas geleden een geheel ververste en opgehipte Van Stockum geopend, ook met een koffiecorner-plus (plus eten). Allemaal voor de beleving. Die aangenaam is. Aanraders!
Het vliegtuig is helemaal vol. Alle stoelen zijn bezet. Bemanning is al voorbij.
Zo’ n 2 rijen dik, staat iedereen klaar om gecontroleerd te worden.
Jawel, er zijn absoluut aardiger momenten dan wat nu komen gaat.
Voor degene , die het voor ’t eerst zien, zeer spannend. Je voelt de emoties rond gieren. De geroutineerden, herken je aan de snelheid , die ze aanhouden.
Voor de uitvoerder is het goed opletten.
Knuffel? Man, ik moet opletten. Nou vooruit snel.
’n Emotionele component, bij zeer serieus werk.
’n ikje? Vooruit, eens in de zoveel weken.
Nou, op naar de honderd reacties dan maar!
Het was inderdaad een mooie week voor de ikjes, en vandaag begint de week ook alweer goed. Heerlijk onbevangen jochie, die Kick.
Had ik maar vanmorgen vroeg en niet net na noon een afspraak met een/mijn diëtiste gehad dan had ik je voor een klein foutje kunnen behouden, blogbaas dezes, want zij, gelukkig erg mager dat vind ik wel een aanbeveling, mijn internist is dik, kalend en drinkt altijd als ik op bezoek ben de hele tijd kleine slokjes koude zwarte koffie uit een plastic bekertje, dan denk ik, man, heb je zo hard gestudeerd en is dit je lot, mensen als ik wijzen op onze fouten terwijl wij jou bezien en denken, ga eens naar een diëtiste, een verwijzing kun je zelf schrijven, maar goed, mijn magere diëtiste wees mij er op dat een goede smoothie geen bier in plaats van water bevat. Het moet toch echt water zijn. Of soja. Maar nooit bier. Zelfs niet als je kool gebruikt. Kool, het door mij meest gehate groente op aarde.
Het was ook niet erg lekker hoor, met bier, maar het was het proberen waard. Rood bier met weinig alcohol en ijsblokjes. Kool en een banaan en een peer dus. Wat voor Kool, had ze nog gevraagd? Tja, ik had de kokkin niet bij mij dus ik verzon maar zure.
Typisch een consult dat nooit meer een goede relatie zal worden.
Ze zit ook nog in een vrouwelijke flat, Vrouw en Buik heet het en daar werd ik wee van van binnen. Dus morgen maar een andere diëtiste zoeken. Een diëtist heb ik in de Hoofdstad nog nooit ontmoet.
Verder weer een gezellig intro en laten we allemaal blijven duimen voor Luv en Buf.
Een goede week toegewenst mensen, lieverds en bloglezers.
O, PS:
Hebben jullie het gevolgd? Trump Jr heeft het touw voor de galg vast besteld. Voor hem, zijn zwager en een medewerker en ws ook voor pappie. In NL wordt er maar weinig over bericht, en dat in komkommer tijd.
De honderdste reactie krijgt deze week geen lepeltje maar een knuffel van de blogbaas of reageerder naar keuze 🙂
Kijk, dat hebben we nodig nu! Ik wel, niet zo zeer de knuffel als wel de wetenschap dat dit zou kunnen! Wat kan er toch veel liefde van een schermpje afspatten. Ik denk wel veel aan Luvienna en Buffy. Een van onze poezen wilde de laatste zes weken, het lijk nu over te zijn, beetje, helemaal niet binnen komen anders dan om te eten. En dit was geen outgoing type. En ondanks, of juist meer, dat ik er na een paar nachten op uit getrokken zijn geweest (rotzin) en te weten kwam waar ze lag, 1 tuin verder! bleef het hurten. N als ze hier was was ze ook nog eens bang. Vroeger, toen ik veel dronk, kon ik wel eens iets gedaan hebben zonder dit te herinneren. Nu ook wel met sommige pillen, maar nooit zou ik mijn kat iets aandoen. Het zou kunnen zijn dat ze getuige was van een zware asbak die door de kamer vloog om gestopt te worden door een boekenkast. Maar he, zes weken? Nee toch? En dat was zes jaar geleden. Anyhow, ik snap dus des te meer hoe Luv zich nu moet voelen. Een beestje waar jij verantwoordelijk voor bent en die zich moeilijk kan uiten.
Zwaar.
Ik las in een of ander krantje vandaag, of was het online, over een cavia die al dagen niet wilde eten en roerloos op de bodem van zijn kooi zat. Eigenaresse ermee naar de dierenarts. Aldaar aangekomen viel de cavia uitgehongerd op het eten aan, dat de dierenarts aanbood. Rarara …? Het diertje bleek een magneetje in zijn mond te hebben, ergens in een wangzak, en kleefde daardoor op de metalen bodem van zijn kooi. Het magneetje bleek hij opgehapt te hebben toen hij een weekje eerder uit zijn kooi was ontsnapt en ze hem inderdaad terugvonden onder de koelkast. Echt gebeurd. Het stond ergens. 😀
Bij de buren is zojuist voor het eerst sinds lange tijd – of vergis ik mij icoontje? – weer eens een Eindoordeel © van De Schrijvende Rechter (DSR) zelve geplaatst. Man man man, wat een dag!
Ik citeer:
“Je krijgt toch sterk de indruk dat de inzender zelve de vader is van het lieve kereltje, wat het derdepersoonvertelperspectief des te krampachtiger maakt. En mocht de verteller toch een toeschouwer zijn, dan is ‘Kick’ waarschijnlijk uitstekend aan zijn verzorger gehecht, want bij wie z’n kind zo’n malle naam geeft, zal de politie toch wel binnengevallen om de gekkigheid in de kiem te smoren?
Het voorval op zich is alleraardigst, maar ook weer zo onbeduidend dat het de moeilijk te verteren slotzinnen broodnodig heeft. Bij de bekwame schrijver (en alerte redactie) zou dan de vraag moeten opkomen of het geschrevene het papier wel waard is.
Eindoordeel: 4.5+ (zegge: viereneenhalfplus)“
Ja, die DSR, die kan er wat van.
Nog een kleine correctie, ik weet dat hij daarvan kan genieten: vervang “binnengevallen” door “binnenvallen” of desnoods “binnengevallen zijn”.
Ja, die man heb talent. Aan zijn tekst kom ik niet, zoals we weten zijn al zijn woorden hem heilig, inclusief taalfouten, verschrijvingen en zelfs witregels. 😀
Buffy hebben we even verlost van het hansopje, waar ze veel last van had. Althans, zo hebben we dat geinterpreteerd, en nu is ze veel levendiger. Maar. Ik inspecteerde haar buik en ritssluiting en nou voel ik weer een bultje! :-(( Onderhuids, vlakbij de ritssluiting, dus het zou wat ingekapseld wondvocht kunnen zijn. Ik kan me ook niet voorstellen dat de dierenarts dat bij het onderzoek gemist heeft of dat het in die 4 dagen sinds de operatie ontstaan is. Maar ja, zo meteen toch weer naar de dierenarts.
Met een BMI van boven de 28 en een buikomvang van meer dan 125 centimeter heb ik steeds meer moeite met het reageren op een blog.
Gelukkig schijnt de zon ….
Vriendelijke groet,
Dank voor de inzet, Rob 🙂 Ben je ook een coladrinker?
Dat nu weer niet.
Maar ik ga vanavond een goede gin/tonic proberen ….
De vrijmibo heb ik vreemd genoeg overgeslagen.
Vriendelijke groet,
Je oog
Afgelopen week heb ik rond gelopen met een gezwollen vuurrood oog. Zowel zakelijk als privé werd ik de hele dag geconfronteerd met de uitroep: „Wat heb je met je óóg?!” Omdat ik daar na een paar dagen wel antwoord op wilde, ging ik naar het inloopspreekuur van mijn huisarts. Toen ik de spreekkamer binnenkwam riep mijn zeer betrokken en empathische huisarts uit: „Wat heb je met je óóg?!”
Arja Prikken
Natuurlijk, het voordeel van de twijfel. Ik denk dat ik nimmer in mijn turbulente, voor derden grotendeels onbegrepen, onvoorstelbaar leven welgeteld 1 arts kan herinneren, die mij verraste met enige opmerkingsgave als in het ikje wordt geserveerd. Mijn artsen leerden, dat je eerst zou moeten vragen naar trivia: Wat kan ik voor je doen?
Maar, daar kan ik geen ikje van brouwen. Wel als heer Dokter zich als de anderen opstelt. Dan nog….
Ik ken er, die leveren de routebeschrijving naar waar dokter is, er bij.
Ik was een tijdje terug bij de huisarts en we zaten samen te googelen. Had hij geen moeite mee, hij draaide zijn beeldscherm naar me toe en las me voor uit de Wikipedia en andere bronnen. Rekening nog niet binnen. 😀
Ja wat heb je met je oog, mevrouw Prikken?
Dit ikje doet me denken aan die waarin de huisarts vroeg waarom hij de inzender zo lang al niet had gezien: “Je bent toch niet ziek geweest?”
Lijkt me trouwens linke soep, zo’n oog. Zou ik nooit enkele dagen mee wachten, tenzij ik zeker wist dat het door een muggenbeet kwam. Dan helpt een lapje met azijn prima. Op het ooglid, niet op het oog zelf natuurlijk. Dat wist mijn oma al.
Had jaren terug ook een keirood oog. In de lift naar beneden, alsof dat voor het verhaal relevant is, haalde ik mijn hand door mijn toen nog golvende haar, maar helaas, de duim had door onbekende oorzaak een scherp randje aan den nagel. Ram, die schampte dus mijn oog. Hoe dom kun je zijn, je zelf in je oog steken? Ik dus.
Het oog werd keirood, het bloed droop er nog niet uit, maar ik schrok me een hoedje daar in die spiegel op het toilet. Ik naar de google en de apotheek. Apothekersassistente keek me aan – ik bereidde me er op voor dat ze zou flauwvallen – en ze zei bedaard: “Oh, dat gaat vanzelf weg”. En dat ging het. De volgende morgen al. Adertje geraakt. Het oog lost dat zelf op.
En jawel, er is weer een vers Eindoordeel van die ikkenkanjer, De Schrijvende DSR!
“Oog-Prikken grinikicoonicoon…slikken en hopelijk niet stikken in dit goedbedoelde maar matig afgebakken schrijfseltje.
De anecdote is het wel waard om in een paar regels om de achterpagina van onze v/h kwaliteitskrant te worden gedrukt. De uitwerking is echter stijf en droog – ‘geconfronteerd met de uitroep’, ‘zeer betrokken en empathisch’… de bedoeling is duidelijk, maar het komt niet uit de verf.
Tipje: probeer meer te schrijven zoals je spreekt, zoals je het aan een vriend zou vertellen.
Eindoordeel: 5.5- (zegge: vijfeneenhalfmin)“
Goed geschreven oordeel, en wat een welgemeend advies, “zoals je het aan een vriend zou vertellen”. Nog beter zou zijn dat de schrijvende rechter hier zelf zou reageren, en niet in kopie. Hij lijkt daar de zevendaagse schijt van te krijgen, of lees ik het verkeerd?
Tja. Op een woensdag had ik mijn laatste werkdag bij een sociale bank en vierde dit met een portje en een vriend. Dom als ik toen nog was rookte ik, shag nog wel. Aansteker zoek of leeg dus ik vuurde het vergif aan met een brandend stukje hout, althans dat trachtte ik. Echter, je raadt het al, het brandende kopje brak, vloog door de lucht en eindigde in het begin of einde van mijn rechteroog, het stuk net naast de neus. Snel verwijderd, geen groot drama, we dronken verder, niet te veel want ik had de volgende dag een sollicitatie gesprek, en de dag daarop ook. Want kachels moeten branden etc. De volgende dag zag het er niet fraai uit. Geen pijn, wel niet fraai. En tranen. Het traande continu, een gek gezicht zo, uit slechts een oog.
Bij het eerste gesprek werd er niet gelachen toen ik zei dat als er een traan uit mijn oog kwam ik niet huilde om het aangeboden loon. De volgende dag wel. Die baan kreeg ik.
Daar werd ik trouwens op staande voet ontslagen. Met geweldige gevolgen in de liefde. Allemaal binnen een half jaar.
Voor ik ontslagen werd, en naar buiten werd begeleid door cheffin en beveiliger…had ik een jaar contract gekregen, op 1 april, tegelijkertijd met een officiële waarschuwing.
De meeste wendingen in mijn leven kwamen door de liefde en de dood. Ik neem aan dat dit voor de meeste mensen op gaat.
Och, Pawi, de schrijvende DSR is een beetje van het wrokkige soort, voor het leven zeg maar. Die heb je. Mag. Kan. Ik ben meer van het zanderover, anderewangtoedraaiende kaliber. Die heb je ook. Gelukkig.
Tja, Mark, de liefde wel misschien, maar de dood …? Wat moet je ervoor doen om op staande voet ontslagen te worden en zelfs naar buiten te worden begeleid door een cheffin met beveiliger? huiver icoontje
De schrijvende De Schrijvende Rechter, is dat niet dubbelop? Maar misschien bedoel je het als tegenstelling met de schijtende De Schrijvend Rechter. Dan heb ik niks gezegd.
De liefde en de dood, en eenzaamheid niet te vergeten, zijn de boeien waarop Mark e.v.a. drijven, zolang ze het maar kunnen opschrijven.
Haha! Neen, het is een variant op het Heer Rooozenwater gebbetje, dat hij startte door me consequent Bas van Vuuren te noemen. Mag. Kan. Nee, met de bezigheden van de man (DSR) op het toilet, die wij immers allemaal zelve ook bij tijd en wijle verrichten, daar houd ik me niet mee bezig, daar wil ik zelfs niet aan denken huiver icoontje Had maar niks gezegd 😕
Tja Bas. Ik ‘deed’ creditcards blokkeren van heel rijke mensen, zoals van koninklijk bloed. Ik ben zijn naam vergeten maar een van de zonen van een van de tantes van onze Koning, of eigenlijk zijn duifje had er een rits verloren in Londen. Jaja, dan zweet je wel een beetje, en vloek je ook, als je dat telefoontje opneemt, 22:44 als je dienst er om 23:00 op zit, vrijdagavond. Het is topsport. Is ze gerolt? Ben jij sneller dan de zakkenroller? Kun je twaalf creditcards ongeldig verklaren, een telefoon abonnement stopzetten en nog wat gunsten verlenen die het gewone publiek onwetend van blijft.
Maar ik was gewoon voor de derde keer te laat gekomen. En gezien de aard van het bedrijf mag je uiteraard niet meer achter je computer wanneer je weet dat je er uit vliegt, misschien zit je met wrok of zo.
Dat ik te laat was gekomen vanwege de dood en dat ik iemand uit de brand had geholpen door haar dienst over te nemen zonder dit goed in het systeem in te voeten. Ja. Zo zijn de tegels, regels. Maar eind goed al goed. Daarna mocht ik even problemen schieten bij de UWV alwaar ik eeder werkte dan mijn WW voor de paar weken tussen de banen rondkwam. Grappig toch?
die=waar
Speeltuin
Op een verjaardagsfeest van mijn zus kwam haar kleinzoon Jurre (7 jaar) kwaad binnen omdat hij volgens hem was weggejaagd uit de plaatselijke speeltuin.
Ik besloot samen met hem te gaan kijken wat er aan de hand was. Een aantal buurtbewoners was bezig met het maken van een filmpje met hun kleinkinderen. Toen ik Jurre voorstelde even te wachten, zei hij kordaat: „Nu moeten we plan B in werking stellen.” Toen ik hem vroeg wat dat inhield, antwoordde hij resoluut: „Aanvallen.”
Anton Retel Helmrich
Wow, Octaafklep weet waar Abraham de mosterd haalt. Dank voor het plaatsen, nu al voor de derde of vierde keer. Scheelt mij een hoop knip- en plakwerk.
Over het ikje: jong geleerd is oud gedaan. Een harde jongen, die Jurre, daar gaan we nog veel van horen. Tenzij hij door de Helmrichjes tot de orde wordt geroepen. Doe’s normaal, knul.
Ja, keiblij met Octaafklep!
Het ikje is een standaard-kinderikje, waar niemand warm noch koud van zal worden. Ik niet in ieder geval. Het Eindoordeel van de schrijvende DSR zal vermoedelijk laag uitvallen. We weten het niet, want we gaan niet elke dag bij die Rooozenwater buurten hoor.
Tja, drie keer te laat komen, zonder het te melden, da’s inderdaad niet zo heel erg handig. Bij mij zou je d’r ook uitgegaan zijn, zij het misschien niet op staande voet en zeker niet begeleid door een beveiliger het gebouw uit. Maar misschien speelde er meer dan dat te laat komen. Grinnik, en ik maar denken dat al die UWV-verhalen niet echt autobiografisch waren. Dom naief mannetje dat ik me d’r eentje van mezelf ben. 😀
Toch maar even gaan kijken, man man man, wat een gedoe en wat een sfeertje daar. Maar enfin, het Eindoordeel van de schrijvende DSR dat mag er wezen:
“Uit de ‘plaatselijke’ speeltuin dus? Goed dat we weten dat de zevenjarige niet helemaal met bus en trein vanuit de Elfteling is teruggekomen om zijn beklag te doen. Aan de andere kant heeft deze ouwelijke sprekend vroegrijpe wijsneus (DSR zegt ’t vol liefde hoor, feest der herkenning) misschien ook allang z’n rijbewijs.
‘Retel’…hihihi. DSR heeft net het als streekroman vermomde moppenboekje ‘Help, de dokter verzuipt!’ van Toon Kortooms weer eens gelezen, vandaar dat ‘reetketelsteen!’, dokter Angelino’s benaming voor aambeien, hem meteen in gedachten schoot.
Eindoordeel: 4 (zegge: vier)”
Waartoe dat gedrijf onder de weke delen van de schrijvende man van vuile acties en sweer bepalende accenten. Waar om dit terug? Iedereen die hier is komt daar ook, laat wat daar toe gevlucht is daar in een doos verblijven en het hier gezellig hebben.
Misschien als hij een hanshopje aandoet. En ook mij excuus aanbiedt. Alleen Bas gaar daar over maar ik accepteer niets meer van kwallen.
Of balletjes. Nu moet ik veilig kunnen staan, wachtend op de YMCA op de dag dat er geen Praatpalen meer staan en mijn chauffeur mij met rood gezicht verteld dat zijn mobiel kaduuk is. En dat zijn creditcard thuislicht met zijn AnWB thuislicht.
Och, we blijven objektief. De man is echt heel vreselijk qua karakter en manieren en alles. Maar sommige eindoordelen die hij schrijft zijn interessant om te lezen. Daar gaat het me om. Niet de persoon.
Nou goed dan, ik wil verder niet veel zeggen maar het is bijna donderdag, traditioneel de avond waarop ik mij voorneem te minimaliseren.
Nou daar kunnen we het niet bij laten natuurlijk.
Wij die onder het dak van W. Bos verkeren, O, wat kan het verkeren, wat kan het verkeerd gaan.
Wouter heeft echt alles fout gedaan. Tegen zijn zin in zee met Peter-Jan die er ook niets van kan, en uit het kabinet wat Geert in vuil water deed belanden met Mark, What is in a name, en voor je het weet komt er daarna VVvdA. En daarna bijna een zwart gat.
Henk Kamp, als ik zeg wat ik van hem denk komt deze reactie niet door de moderatie dus ik zwijg zonder te mokken, hij komt nu uit de coalitie als de groenste minister van allen. Dag Samson, of Samsom dat wist ik toen al nooit.
Nou, dag HR en wie niet meer. Je hebt mij tot het publiceren van mijn Burnout gedreven met je geweldig liefdesverhaal. Wat mij aangaat het beste hier verschenen.
God, wat is wachten kut. Kut kan toch wel?
Astrologie
Ik vertel mijn kleindochter van bijna 5 over de sterrenbeelden van de dierenriem.
Ze kent de namen van alle daarin voorkomende dieren, behalve de steenbok.
Later vertelt ze haar vader: „Mamma en ik zijn een leeuw hè?”
Ja”, zegt hij, „en ik ben een maagd”.
Waarop ze zucht: „Maar oma is een baksteen.”
Marion van der Velden
Waarom octaafklep zijn lier aan de wilgen heeft gehangen zullen we nooit weten.
In het begin van de week was hij o zo fris en snel met het nieuwe ikje.
Dus na lang wachten neem ik de honneurs maar weer waar.
Het ikje is goed leesbaar. Helaas herken ik een aantal slordigheden, Mamma met dubbel m, baksteen voor steenbok. O nee, dat was nou net de clou.
Ontroerend is het niet. Morgen nieuwe kansen. Wie weet zie ik om nul achthonderd al het ikje van morgen.
Quatorze juillet, niet vergeten he?
Opnieuw zo’n fijn Eindoordeel van de brandspuitende DSR:
“Wat is de pointe, dat een vierjarige een astrologische vergissing maakt, of zit er iets achter die baksteen dat DSR ontgaat?
Waarom uberhaupt kleine kinderen lastigvallen met pseudowetenschappelijke onzin als sterrenwichelarij? Leer ze liever fijne dingen zoals de namen van echte planten en dieren, te kijken naar de vogels in de lucht en de beestjes in de sloot. Ze moeten al zo lang naar school, en dan ook nog naar catechisatie of het koranklasje. -zucht-.
Enfin, dalende lijn.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)”
Het Koranklasje 🙂
Ver zien
Nog niet helemaal thuis in het Gooi bezoek ik voor het eerst een lokale contactlensspecialist. Ik krijg een bovengemiddeld keurige uitleg. Ik kan kiezen uit iets sterkere lenzen voor veraf en dan waarschijnlijk meer moeite met lezen of goed van nabij blijven zien en iets waziger in de verte. Ik bestel de minder sterke lenzen omdat ik graag wil blijven lezen. Bij het afscheid krijg ik spontaan toch een aantal sterke daglenzen cadeau: „voor als u gaat golfen”, vertrouwt de opticien mij vriendelijk toe.
Joep Killestein
Huh icoontje? Voor als u gaat golfen … Tja, ’t Gooi he, dat zal de pointe wel zijn.
Bizar advies overigens, kiezen tussen wazig lezen of wazig in de verte kijken. Ik mag toch hopen dat meneer Killestein niet achter het stuur van zijn auto kruipt, anders gaat hij zijn naam wellicht eer aandoen. Normaliter krijg je scherpe lenzen aangemeten, en het advies om een leesbril te nemen. Of dubbelfocus lenzen. Maar ja, het is een lokale contactlensspecialist dus.
Een bovengemiddeld keurige uitleg. Dan ook een bovengemiddeld keurige prijs zou je denken. En daarna iemand verrassen met een aantal (twee? tien?) sterke daglenzen is ook al bovengemiddeld genereus.
Van die dubbelfocus lenzen snap ik niets. Je ogen bewegen mee, van de hole-in-one naar de gebruiksaanwijzing van de golfsticks. Dus die lenzen ook.
Maar dubbelfocus brillen zijn een bron van ongelukken in en rond het huis. Zegt een professor in de evenwichtskunde.
Gewoon een leesbril, wat is daar mis mee? Staat erg goed bij je iets grijzende haar.
Nog even voor het afsluiten van de ikjesweek een Eindoordeeltje, eerder bij Roooooo geplaatst. Drie in een week blijkt toch nog een ietsje teveel voor de schrijvende DSSR te zijn. Tikkie mat, wat u zegt. Tepruimbaarheid omgekeerd rechtevenredig aan de lengte.
“Van de ‘lokale’ speeltuin schakelen we over naar het ‘lokale’ lenzenboertje. NRC meende het altijd te moeten zoeken in de wereldwijze belevenissen van flitsende types vanuit de vliegmachien, maar kennelijk kijkt men deze week dichter bij huis.
Het Ik-je is verder even wazig als de oogkijkerij, maar gezien de referentie aan golfen zal het zich wel weer in welgesteld-kakineuze kringen afspelen. ‘Bovengemiddeld keurig’, is dat duidelijk, netjes, beleefd. Tamelijk oninteressant allemaal, het zal allemaal wel.
Levenstipje van DSR: koop gewoon een bril, dan heb je al dat voor contactlenzen typische gedonder niet, en je kunt er gewoon mee in slaap vallen.”
Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)
Tekening
Mijn zoon met een beperking is groot fan van YouTubevlogger Enzo Knol. Een vrolijke jongeman van 24 die elke dag een filmpje post. Ik hoor mijn zoon vaak hard lachen als hij de filmpjes honderden keren bekijkt. Via Messenger en Facebook heeft hij af en toe contact met zijn idool – mijn zoon is dan in de zevende hemel. Hij is een paar jaar ouder dan Enzo en zijn profielfoto toont stoer met pet en zwarte bril. Na een klein gesprekje eindigt mijn zoon met de woorden: „Ik ga een mooie tekening voor je maken!”
Het is even stil, dan antwoordt Enzo: „Cool man!”
Martine van der Reijden
Huiselijk geluk.
Dit was het laatste ikje van deze week. Volgende week doet Mopperkont hopelijk weer mee.
Ja, dat was een likje, een leuk ikje dus.
Vraag je eigenlijk toestemming Bas, aan de schrijver of de blogger wanneer je de tekst overneemt? Ik vind het maar een rare bedoening, alsof je niet zonder de man kan, hij heeft je toch niet bepaald aardig bejegend. Maar goed, dat is jouw ding.
Ik heb je een linkje gemaild en ik kan het idereen aanraden het op JijGeeft te bekijken, YouTube dus, een interview met Clinton en Bush.
Zo aardig ze voor elkaar zijn, mijn wereld is ingestort. Laat Trump eeuwig regeren. Bush is in mijn ogen nog steeds een oorlogsmisdadiger aan wie we de ellende van nu te danken hebben, inclusief Thierry Wilders, en Clinton is een lul, achteraf gezien, die door zijn lust niets heeft gepresteerd, in ieder geval veel minder dan had gekunt. En dan nu zo lief met elkaar, maar het is ook weer erg boeiend, daar is geen ontkennen aan. Bas en de rechter met Roos als interviewer. Maar dan voor het eggie. Hoe voelden het om President te worden en, meer nog, om het na acht jaar niet meer te zijn.
Misschien kun je voor de luie lezers de link op je blog plaatsen, Bas, of mag dat eigenlijk niet? Ik heb het wel gedaan, dus net iets minder luiere lezers kunnen ook naar mij hoppen. Het is echt de moeite waard.
Nee, dat is citeren. Overnemen doe ik niet.
O. Ok. Dank. Weet niet of ik het begrijp maar wie ben ik en waar zou ik heen moeten als ik niet op aarde mag zijn, staat los van de context zodat we vrienden blijven. Nou ja, pals. Nou goed, internethubbies.
Living and stopping apart wild animals on the marketplace wednesday with a huge hangover lower than any trumpet can scare any dogs away while paying hackers to hack everybodies spellingscontrole to Hell so that all kind of funny things will happen apart from one wich will lead to war eventually but Not in our live time and with alliens from far away kind of us then?
Alles goed met je?
Dank voor de link by the way. Fascinerend gesprek. Fascinerend in feite omdat het over niks gaat. Hier zitten twee oud-presidenten. En wat hebben ze te melden? Gebabbel …
By the way (2), je had dit linkje ook gewoon zelf in het reactieveld kunnen plaatsen heur. Iedereen kan hier foto’s en video’s plaatsen. Mag allemaal, bits metamelijk.
Nou, nee, maar dat staat los van mij attempt tot iets, kweet niet meer wat het bloemenmannetje het noemde, heel ingewikkelde woorden en het was vast niet aardig bedoeld. Ik geloof niet dat hij mij aardig vind. O, kut, vergeet ik weer dat alles wat ik schrijf tegen mij gebruikt kan worden. Ik vergeet dat best wel vaak weet je, eigenlijk iedere keer dat ik hier een wind laat.
Ach, ergens is het ook wel aardig van mij. Heb voor best wat koppen gezorgd de laatste tijd, laat het nu even wat minder zijn, soit zeggen de mensen die soit zeggen. Prettige nacht en een goede zondag lekker leuke dingen doen. So long fellow!
O, ja, dat kan ook. Maar ik kan niet, ik he, niet iemand anders en ik hoef het ook niet te leren, ik kan niet plakken en knippen, andersom meestal, op de iPad. Dus dan moet ik eerst een heeeeeeel trage laptop aandoen of daar toevallig achter zitten in de keuken zo als vandaag toen ik zelf het filempje op Mien Blog Pleurde.
Tip voor iedereen: eet nooit dan wel bedorven dan wel heel slecht schoon gemaakte haring. En ook niet als je ooit ruzie gemaakt heb met een zeedier want ze dekken elkaar allemaal.
Jezus wat kan een mens ziek zijn, maar het scheelt vast een heel BMI puntje dus ergens ben ik een dankbaar mens. En het is altijd gezellig op jet toilet met de tablet. Hoe deed ik het ooit zonder?
Ja, ik had er eerst niet over willen opscheppen om sommige tere zieltjes niet te ontrieven maar wij hebben sinds kort een jet toilet. Met WiFi uiteraard, zo staan we bv in nauw contact met de huisartsenpost en het Universitair Toilet voor back Up.
He, het is zondag. Aardige types hier. Ik heb een 81 jarige moeder met een WO2 achtergrond maar die laat ik even een beetje hier buiten maar die telt wel mee. Ze zit sinds een jaar op twee op het internet wat voor haar gelijk staat met FB. En ze is (helaas) erg handig geworden in het beantwoorden van allerlei onzin vraag en antwoord site’jes.
“Ben jij een Hond of een Kat Mens Willy -niet haar echte naam-?”
“Eet jij Haver omdat je een leider bent of een lijder?” Hier verzin ik maar wat want ik lees die crap nooit.
Nu echter heeft zo een site haar ervan overtuigd dat ze naar de HEL gaat. “De nonnen zeggen het”. Nou kan ik dat nergens uit halen maar ze gaat met (mij onbekende*) mensen in gesprek waarin ze ook schrijft dat ze alles fout heeft gedaan met haar kinderen wat mij een ingang geeft om In gesprek hierover te gaan maar wat een gedoe weer mensen.
*ze is al meerdere keren lastig gevallen door zogenaamde mannen van 40 die haar erg mooi vinden. FB waarschuwt haar hier tegenwoordig voor en elimineert de accounts. Waarom die types niet schrijven dat ze ook 80 zijn… zullen er dan zoveel vrouwen van 80 zijn die warm worden van het idee dat mannen van 40 hun nog leuk vinden? En het geloven. Dat deed mijn moeder iig niet.
Nou ja, een kleine ontboezeming over de werkelijkheid terwijl op de radio Plato tot ons komt. Dat werd weer eens tijd.
De belang van goede opvoeding!
Iedereen geluk en voorspoed gewenst.