Een jochie van drie, Kick geheten, geeft op Schiphol een knuffel aan de beveiliger die door de knieën gaat om hem te laten zien hoe hij met zijn armen wijd moet gaan staan. Dat was in het nieuws, in de ikjesrubriek van de NRC vorige week. Lief opgeschreven door iemand die het zag gebeuren: Jonas van ’t Hek.
Volgens de schrijvende DSR, die zijn eindoordelen tegenwoordig elders, op een margeblog, schrijft, was het derdepersoonsvertelperspectief “krampachtig”, omdat hij toch sterk de indruk had dat “de inzender zelve de vader van het lieve kereltje is”. Had ik ook ja, maar krampachtig vond ik het dan weer niet, gek kereltje dat ik me d’r eentje van jullie allemaal ben.
We hadden maar een stuk of zestig, zeventig reacties vorige week. Da’s niet veel. Of mijn mededeling dat de honderdste reactie geen lepeltje maar een knuffel van de blogbaas of reageerder naar keuze zou krijgen hiervoor verantwoordelijk is, zullen we nooit weten. Of worden de reageerders ouder en vadsiger? Rob Alberts meldde in ieder geval dat hij met zijn BMI van boven de 28 en een buikomvang van meer dan 125 steeds meer moeite heeft met het reageren op het blog. En Bertie blijkt zonder iets tegen ons te zeggen een gebroken arm te hebben gehad! Nu gespalkt. Lees en huiver alhier, op haar eigen lezenswaardige blog. Enfin, deze week geen geknuffel dus, maar weer gewoon het vergulde lepeltje.
Nog zo’n kinderikje was dat verhaaltje van Marion van der Velden. Ze vertelde haar kleindochter van bijna 5 over “de sterrenbeelden van de dierenriem.“ Het meisje kent ze allemaal, behalve de steenbok. Later vertelt ze haar vader: „Mamma en ik zijn een leeuw hè?” Ja”, zegt hij, „en ik ben een maagd”. Waarop het meisje zucht: „Maar oma is een baksteen.”
“Ze moeten al zo lang naar school, en dan ook nog naar catechisatie of het koranklasje.”
Pawi vond het, ondanks een aantal slordigheden, een goed leesbaar ikje. Da’s mooi. De schrijvende DSR diste er een fraai levensfilosofietje bij op. “Waarom überhaupt kleine kinderen lastigvallen met pseudowetenschappelijke onzin als sterrenwichelarij? Leer ze liever fijne dingen zoals de namen van echte planten en dieren, te kijken naar de vogels in de lucht en de beestjes in de sloot. Ze moeten al zo lang naar school, en dan ook nog naar catechisatie of het koranklasje.”
Over Buf van Luv hebben we weinig meer gehoord, ik neem dus maar aan dat het goed gaat met het lieve diertje. Met Buf bedoel ik, de poes die in de lappenmand zat en misschien nog wel zit.
Ook met die cavia die al dagen roerloos in zijn kooi zat en niet meer wilde eten is het uiteindelijk goed afgelopen. Bij de dierenarts at het beestje wel. Hoe dat kwam? Het diertje bleek een magneetje in zijn mond te hebben, ergens in een wangzak, en kleefde daardoor op de metalen bodem van zijn kooi. Het magneetje bleek hij opgehapt te hebben toen hij een weekje eerder uit zijn kooi was ontsnapt en ze hem terug hadden gevonden onder de koelkast. Echt gebeurd. Het stond ergens in een krant of op een site vorige week. En op dit blog. En nu in deze samenvatting van de hoogtepunten.
In de sector overig nieuws valt vooral op dat Mark nog altijd op zijn ontlasting gefixeerd is. Maar ja, als je dan ook een bedorven of slecht schoon gemaakte haring eet, dan moet je daar niet gek van opkijken. “Jezus wat kan een mens ziek zijn, maar het scheelt vast een heel BMI-puntje dus ergens ben ik een dankbaar mens. En het is altijd gezellig op jet toilet met de tablet. Hoe deed ik het ooit zonder?” Meer hierover en over allerlei andere dingen via zijn aparte eigen blog.
Leve de moderatie!
Dit was het alweer. Het weekoverzicht. Ja, da’s snel. Het kan niet altijd feest zijn. Maar het had nog een heel stuk korter gekund. En we hebben lekker weer een weekje achter de rug zonder geruzie, gesneer, gebrandspuit en ge-egotrip op het blog. Da’s ook wat waard. Leve de moderatie! Ook bij de buren, dat kunst & kitschblog van die gekke alles-kopiërende-wat-hij-ziet Rooozenwater, komen ze daar langzaam achter.
Wil jij ook lekker ergens langzaam achterkomen? Wil je vanaf het toilet reageren, met of zonder bedorven haring? Wil je gein maken met je leeftijdgenoten of jongere of oudere onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van vorige week. Hier was ik aan de wandel en kreeg ineens het melodietje van “Waar is dat feestje? Daar is dat feestje!” niet meer uit mijn hoofd. De photo heet dus “Waar is dat feestje, daar is dat feestje” en alle rechten zijn weer eens voorbehouden onder © 2017 Bas van Vuren. Het wordt zo langzamerhand een prettig zakcentje.
Bas van Vuren, aangenaam 
Kort maar krachtig, da’s ook wel eens fijn. Met Buf van Luv gaat het wel, naar omstandigheden dan. We hebben op onze belofte terug moeten komen dat vandaag het vermaledijde hansopje af mocht. Helaas bleek bij het afpeuteren van de hechtingen dat nog niet alles voldoende genezen was, met als gevolg dat ze nog een week aangekleed moet blijven. Dus Buf kijkt Luv niet meer aan. Nee, dat laatste is niet waar, ze neemt me tot nu toe niets kwalijk en daar mogen mensen een voorbeeld aan nemen. Mensen in het algemeen, bedoel ik. Ik zeg het er maar even bij voordat iemand zich hierin denkt te herkennen.
Ook ik houd van k+k. Prima.
Maar waarom had ik een extra bericht moeten sturen over de gebroken arm? Het stond vermeld op Bertjens en dat leek me genoeg.
Zal ik de volgende breuk in een ikje verwerken?😆
Luv, beterschap en aaitje voor Buf. Het hansopje lijkt me wel wat voor carnaval maar ik denk niet dat het me past
ps
Bas, ik had graag een knuffel gehad, lepels heb ik al genoeg.
Knuffel bij deze gegeven, Bertie
Onverwacht, deze nieuwe samenvatting. Fijne verrassing.
Ja! een ikje van Bertie en Nee! niet over een volgende breuk.
Het is en blijft zomer, ik trek er maar weer eens op uit. Naar Friesland? Ja, waarom niet?
Het beklagenswaardige ikje van vandaag is al te zien op de site van de NRC, maar vanaf nu copy-paste ik alleen maar als er wat te genieten valt. En als ik tijd over heb.
Da’s goed, Pawi, lijkt me een prima vakantievoornemen, zowel qua locatie als ikjesplaatsingsbeleid. En verrassingen blijven komen deze zomer, dat zul je zien.
Dank je Bertie. Als het hansopje zijn werk gedaan heeft, wil ik het je wel opsturen, dat je even kunt passen? 😉
Het past waarschijnlijk precies. Aan een voet.😐
Als je er dan nog eentje bij koopt, heb je bijzonder originele sokken. :-p
Heeft iemand het nieuws op de radio gehoord?
Elvis P (!) is veroordeelt tot 18 jaar gevangenis. Nu er niet meer automatisch 1/3 vd straf wordt afgetrokken is hij 101 wanneer hij vrij komt.
Wat mis ik toch veel de hele dag. Elvis P. …o:O
Elvis Pelvis?
Elvis P.
Je had ook Elvis Manou, dat was een speler van Feyenoord maar deze Elvis P claimt een Feyenoord fan vermoord te hebben en dan nog wat overvalletjes binnen 24 uur. Ach, wat heeft een mens het soms druk.
Luv, ik koop dit soort zaken pas wanneer het zich aandient. Ik heb ook nog geen kano meer om mijzelf door de grachten te laten varen, met een half dood blik. Maar dan wel met een goede bril voor het eerst. Gewoon ergens in een bos onder mos mag ook, of in de sneeuw, ergens in Noorwegen. Als er maar sneeuw is.
De hitte in. Heerlijk.
Nieuw! Nu het ikje als mosterd na de maaltijd. Ook weleens leuk toch?
Telefoon
Tijdens onze verhuizing was het meeverhuizen van het Ziggo-abonnement alles behalve soepel verlopen. Wekenlang had ik me door keuzemenu’s geworsteld om uit te komen bij vriendelijke, maar helaas onwetende klantenservicemedewerkers.
Dus toen mij via de mail gevraagd werd hoe ik de service van Ziggo had ervaren, vulde ik de enquête direct in. Ziggo reageerde onverwacht snel: „Wat vervelend, mogen wij contact opnemen? Wij bellen u meteen.”
Ik vulde mijn nummer in en zowaar, binnen een minuut ging mijn telefoon over: „Welkom bij de klantenservice van Ziggo. Heeft u een momentje geduld? Al onze medewerkers zijn helaas in gesprek”.
Floor Felten
En dan vonden we deze bij Heer Roooozenwater, wellicht ook een ikje uit de NRC, we zien wel, het heeft er alle kenmerken van in ieder geval.
Stoel
Zoals bekend wordt de Sint Annastraat in Nijmegen tijdens de intocht van de Vierdaagse omgedoopt tot Via Gladiola. Traditiegetrouw reserveren buurtbewoners al minstens een week voor de intocht (zit)plaatsen door linten te spannen en daarmee zones af te bakenen en deze al dan niet te vullen met stoelen, banken en ander meubilair. Nijmegenaren respecteren het. Dat dit gebruik waarschijnlijk niet in de inburgeringscursus is opgenomen, bleek vandaag. Een groepje asielzoekers dacht waarschijnlijk dat het grof vuil morgen wordt opgehaald en dat men daarom nu alvast het meubilair aan de straat had gezet. Blij met hun vondst, zag ik ze voorbij komen wiebelen, ieder met een stoel achter op de fiets gebonden.
Andrea Nelissen-de Pont
Het lijkt me trouwens een heel normaal misverstandje, dat van die asielzoekers. Next. Alleen maar geplaatst vanwege de actualiteit, denk ik zomaar eens.
Afgezien van een sneer naar een andere reageerster – jammer dat hij dat niet kan laten, zelfs de brandslang moet er weer op van hem, gewoon omdat ze anders is, anders denkt – komt de beoordeling van de schrijvende DSSR in den kern op het volgende neer, en dit is wel met mijn instemming geciteerd, hoewel het cijfer mij een puntje te hoog is uitgevallen:
“Wat vooral opvalt is de droge, dorre beschrijving van een en ander. De inzender tracht een ironische toon aan te slaan maar is saai, omslachtig en vooral vreugdeloos. Om haar lippen heeft het voorval in ieder geval geen glimlach getoverd -daarvoor lijkt het schenden van de ‘traditie’ een te ernstige zaak-, waarom zouden de onze dan opwaarts moeten krullen?
Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)”
Dan gooi ik er maar een willekeurige meedeiner tegenaan om de boel hier in beweging te krijgen. Nu allemaal mensen!
Ik heb gelukkig geen gevoel meer van binnen, weg laten halen, geen euro centje spijt van gehad.
We wachten nu, al kun je me dood slaan waarop maar het is wel belangrijk.
Dit was het voor een dag of drie. Zelfbeheersing is wat ik moet leren van alle therapeuten en theedrinkers. En nu nare geesten uit het verleden terug komen. En de meeting dit jaar wederom weer niet in de bejubelde HOOFDstad van het land plaats zal vinden kunt u mij hier steeds minder aan treffen, wat geen leed veroorzaakt. De ballen en tabel
Welke meeting?
Bas, je verwacht toch niet dat we gaan deinen als het bijna dertig graden is? ☻
Zachtjes deinen en volledig naakt. Wil nog weleens helpen.
Dan ga je toch op een waterbed liggen. ☺
Dat mag ieder zelf beslissen. Ik dein liever naturel
Ik heb niets tegen hotseflotsen
Integendeel
Maar spatten en klotsen
Dat is me gauw teveel
Klever
Op binnenwegen rijd ik gewoonlijk rustig. Niet altijd tot genoegen van mijn medeweggebruikers. Na een bezoek aan de supermarkt in een nabijgelegen dorp zie ik, voor de zoveelste keer, een hufter met hoge snelheid mijn binnenspiegel binnenrijden. Seinend met zijn lichten en zelfs luid toeterend blijft hij aan mijn bumper kleven.
Geïrriteerd versnel ik een beetje, maar ik kom niet van hem af. Als ik weer vertraag, haalt hij mij niet in. Dan ben ik het zat, rem langzaam af, en stap uit. Mijn achtervolger stopt eveneens en draait zijn raampje open.
Boos loop ik naar hem toe en vraag „waar ben je nou mee bezig man?!”
„Mevrouw, u bent uw pizza vergeten”, stamelt de man.
Magrite Glasz
Ik vinnum leuk.
Levensgevaarlijk, wat die Magrite doet. Maar het is dus gelukkig goed afgelopen. Mijn vriendin heeft ooit eens iemand maar liefst 40 kilometer achter zich aan gehad. Achter de Alfa. Tot ze dus parkeerde voor de eigen huisdeur. Er bleek een kabeltje over de grond te slepen. Rem? Vergeten. Maar kabeltje dus. Een lieve schat van een man, maar binnenkomen mocht hij niet. Kom zeg.
Pizza Magrite ken ik niet.
Meeting is Meeting van van Vuuren groupies.
Eh, op Twitter is er, eh, O, jee, beetje, Hm, misschien loopt mijn leven nu wel gevaar mensen. En iedereen die mij kent of in contact staat. Zeker dinges fits. Eh, expats. Ik zeg niet op welk van mijn zestien accounts want de minder je weet de beter je slaapt.
Oef, zeg ik. Klein tipje. Wel eens van de Resistance gehoord? Amerikanen nemen deze erg serieus. Heb heuse fittie gehad en bijgelegd toen ik er lacherig over deed, zeiende dat bij ons in WO2 mensen dood gingen in de Resistance nou, in de VS dus ook. Er is een grote lijst van mensen, agenten, schrijvers en zo die tegen de GOP en Trump in gingen die het niet meer kunnen navertellen. En dat tussen juni vorig jaar en rond de verkiezingen. Echt een enorme lijst, politici, journalisten. Het is niet alleen maar om te lachen bij The Daily show of om je broek te bevuilen bij het zien Van Foxnews.
En nu is uw ondergetekende misschien iets te ver gegaan. Als je voorlopig een tijd niets van mij hoort dan weet je waarom. Wilders is niet de enige die het voor Israël opneemt, tuurlijk niet en ik doe het uit liefde, hij omdat de vijand van zijn vijandbeeld zijn vriend is, maar ze hebben hem al lang Latem vallen. De GOP en Tea Party niet trouwens. Eh, tandenborstel, je hebt een gebit sukkel, pyjama, het is warm en en pyjama is niet sexy, nou mijn pens ook niet, sokken en geld, meer heb ik niet. Geen pistool. Geen Alpha Romeo.
…ben beetje bang…boehoe.
Waarvan?
Nessur
Gooi maar in mijn pet. Zou je op dit blog op zijn minst kunnen proberen om begrijpelijk te schrijven? Het is een vriendelijke vraag, meer niet. We communiceren hier, voor puzzels en raadsels zijn er al zoveel sites.
Misschien beter lezen? Het valt me op dat je op een hele boel stukken die ik schrijf, te lang geef ik toe, reageert met een vraag terwijl in het stukje het antwoord besloten ligt. Is maar een idee. Maar nu moet ik vliegen de mazzel. Lezen. Doen. Leuk.
Tegen beter weten in al je recente reacties doorgevlooid. Nessur nergens te vinden. Nessur? Vroeger had je dagelijks een cryptogram in de krant. Dit is een blog en het is 2017.
Russen schat. In stukje over bang zijn op Twitter en ik overdreef een beetje heel erg veel goed gemeende excuses want als de russen achter mij aan komen mag ik dan bij jou schuilen? Wel, toch? Nou, lieverd, maak je geen zorgen, ik zal minder, geen rare posten meer posten want vanaf morgen 10:00 voorlopig niet.
Bah, iemand in de tuinen rookt, een sigaar nog wel!
Ach, waarom zeg je dan Nessur als je Russen bedoelt? Of staat dat ook ergens? Ik vat hem niet maar geeft niet. Het raadsel is dus opgelost. Min of meer, want je stukje over bang zijn ging over Trump en zijn fans. Of is de kronkel dat de Russen mensen die tegen Trump zijn vermoorden? Man man man. En dat moet een mens allemaal meteen begrijpen? Vermoeiend. Maar evengoed een prettige avond.
Dank! Ga mijn best doen, misschien mijn laatste, ik zit nu al onder een brug. Natuurlijk was het niet duidelijk, dan gooi je de koekoek. Voorsicht!
Je bent een goed mens Bart, een goed mens en dat betaald zich altijd uit. Wedden dat als jij in zak en as zit er iemand langs komt en je op tilt en je zak even opschut. Echt, dat gebeurd mensen als jij. Goed volk
Bas is de naam. James Bas.
Kijk ik wist wel dat ik op je kon rekenen. Kusje
Even, beetje serieus, mijn theorie is nie die van me. Is van Franse, joodse agente die als echt staat aangeschreven. Is theorie die opgeldt (?) doet binnen Mossad en zo. En is niet zo heel raar. Veel minder raar dan dat de US regering dit zelf eraan zou hebben (9/11) die heb ik nooit geloofd. Ook veel te veel gedoe met ionen en atomen en gebouwen die niet in zouden storten of zo. Geen verstand van. Wel van een geweldig boek over een Senator die de Taliban en Osama heeft geholpen aan stinger raketten om de Russen uit Afghanistan te slaan. En dat versnelde niet allen het einde van de USSR (waar ons Poetintje een gewillig KGB soldaatje van was) maar gaf ze ook een enorm minderwaardigheidscomplex. En nu ik dit weer eens onder ogen bracht van een van de leiders ban de Resistance tegen Trump vroeg hij om bewijs wat ik uiteraard niet heb, behalve dat boek dat ik natuurlijk niet kan vinden in mijn bieb. Heb wel 100 leuke boeken gevonden die ik ook nog wil lezen.
En toen namen opeens nog een aantal Amerikanen mijn beweringen over en ik dacht, meer als grapje dan echt, echt. Ze hebben zo mijn IP adres en zo. Niet de KGB maar de bots aanstuurders, de partijen die aan beide kanten illegaal werk doen.
De VS mogen nu eigenlijk helemaal niet zo droef doen nu hun verkiezingen ten prooi zijn gevallen aan internet trollen en boeven.
Zelf hebben ze het Halve Iraanse Atoom programma in de soep, letterlijk laten lopen door een programma dat zij hebben gemaakt, samen met Israël. Door het Stuxnet virus. Google het maar. Dus ook Obama huilde krokkedillen tranen.
Noem mij maar M.
Misschien moet je wat minder gaan lezen.
Minder? Man sinds de morfine lees ik minder dan een half boek per jaar. Wil je me nog gekker hebben?
Dan minder radio luisteren. Iets waardoor het rustiger wordt in je hoofd.
Je bent aardig. Een topper zonder glitter. Een grote broer die kleiner, dunner en jonger is. Een slimmere uitvoering van een dommere uitvoering. Veel en veel eerlijker en menselijker dan mensen die zich onterecht een toga aanmeten. Een dominee zonder zoon. Eh, die is moeilijk dus laat die maar zitten. Een troon zonder hoogtevrees. Een shariawetgeving zonder nare kantjes. Nare kantjes die weg gevijld zijn. Een grote teen met daarvoor een mooie, leuke pedicure en niet zo als ik een doorrookte schoorsteen met handen als kolenschoppen. Een penalty zonder stip. Een dip zonder vieze saus. Goede saus waar je u tegen zegt. En nu moet ik naar de keuken.
Dat laatste had ik niet moeten zeggen. Weet iemand of het veel gedoe is om in een huurhuis een vaatwasser te (laten) installeren?
Als trouwens iedereen helemaal het land uit is en op vakantie (wat is dat toch?) behalve wij, zullen we dan een paar weken gewoon het licht uitdoen?
Nee hoor. Veels te gezellig hier
Is ook zo. Gezelligheid kent trouwens geen tijd. Wist je dat er alleen in net Nederlands een woord voor gezelligheid is? Andere culturen noemen het iets in de trant van: geweldig. Erg leuk. Klasse. Moeten we vaker doen. Wat zit je haar goed. Wil je met mij naar bed? Wil je met mijn vrouw naar bed? Allemaal ver van Gezelligheid. Echt wat voor ons, uniek. Net als Apartheid en Star Trekking. Waarin een klein landje een klein landje is.
Gezelligheid kent wel tijd.
Mensen
Na een optreden met ons dweilorkest op een zondagmiddag in Roermond vertrokken we, gekleed in clubtenue (rode bodywarmer, groene blouse) met onze instrumenten met de trein naar huis.
Mijn man en ik, tuba en altsaxofoon op de arm, namen plaats tegenover een opa, oma en hun kleinzoon van een jaar of acht. Kleinzoon bleef ons een hele tijd zwijgend aankijken, wees een ogenblik later naar ons, waarna hij zijn oma bij de hand nam en vroeg: „Oma, zijn dat ook mensen?”
„Ja, jongen”, antwoordde oma met een wat verlegen lach, „dat zijn ook mensen.”
A. Raassens
Jammer van dat ” … met een wat verlegen lach”. Stoort me net als het “stamelen” van gisteren. Komt onwaarachtig over. Mooischrijverij. Niet nodig. De gebeurtenis zelve spreekt voor zich. En had niet geplaatst hoeven te worden, dit soort opmerkingen wordt dagelijks duizenden malen gemaakt door kleinzoontjes in de trein. Mager zesje wat mij betreft. En drie bier.
De NRC is kennelijk door de ikjesvoorraad heen. Als ik althans gelijk heb met de veronderstelling dat dweilorkesten alleen rond carnaval voorkomen en dit ikje dus al bijna een half jaar of langer in de bak moet hebben gelegen. Iemand?
Typisch geval van overbodige laatste zin.
Onbegrijpelijke opmerking van de kleinzoon trouwens. Als de dweilorkestleden nou een berenpak of een dirndljurk aan hadden gehad, maar boerenfatsoenlijke kleren en muziekinstrumenten reiken blijkbaar te ver van zijn nogal bekrompen ervaringen. Aardig inkijkje in de ver uiteenlopende leefwerelden van de mensen.
Dweilorkesten laten geen kans voorbij gaan om op te treden. De opening van een nieuwe AH, een kledingwinkel, het tienjarig bestaan van een winkelcentrum, en mooier nog: de tachtigste verjaardag van een buurman, niks is te gek. Met carnaval dweilen de mensen op een andere manier, dacht ik.
Dat hoogte stadium kunnen we nu wel afdoen met een smoes.
Afwassen neus en wie weet waar de man en zijn haar, netje naar.
Wanneer komt dat nieuwe intro nou? Dat was toch altijd op maandag rond de klokslag van ongeveer 12 uur?
Ja, eerder terug van vakantie dan gepland. Het was ook in Friesland prachtig weer. We hadden een luxe hotelkamer, met bedden van extreme lengte en breedte. Maar vooral luxe was dat het grensde aan een parkachtige tuin aan een meer. Deur open (begane grond dan he) en met je voeten in het gras. Voor een deel openbaar terrein, waarvan veel gebruik werd gemaakt door jongens en meisjes, ’s middags de negen- tot dertienjarigen, ’s avonds de wat ouderen, tot zo’n achttien jaar. Ouderwetse lol, waar maar weinig voor nodig was. Een bal, een springkussen op het water en elkaar.
De vakantie ging niet door. De voorruit van de trekhut was gesprongen, half mei. Net toen we in het aardbevingsgebied van Italie waren. Het slaat nergens op, maar het voelde een beetje als delen in het leed van de mensen daar, die soms hun huis hadden moeten verlaten, of wiens huis hun had verlaten.
We meldden de schade bij onze man in Friesland, die er werk van zou maken. Half juni konden we langs komen voor een nieuwe ruit. O nee, toch niet, de ruit was er nog niet. Half juli dan. Dus maakten we een plan: langs Friesland, een nieuwe ruit, en dan een tochtje maken met onbekende bestemming. O nee, toch niet, de ruit was er wel maar hij was er nog niet ingezet. Begin september dan? Dus plan uitgesteld en we gingen weer terug, zonder trekhut, zonder nieuwe ruit, maar nog steeds met prachtig weer.
Terug naar de Amerikaanse kreeft, die op wonderbaarlijke wijze via een gangenstelsel voor regenwater op onze binnenplaats aan het zoeken was naar iets eetbaars. We vingen hem en kiepten hem terug in de stroom. Hij kwam weer terug. Daarvan kreeg ik de schrik te pakken. Opnieuw gevangen en teruggekiept, maar nog elke dag loer ik of ik hem weer terug zie.
Bij mijn Frans Martiniqaanse (?) schoonfamilie kreeg ik met Pasen eens een wegtrekkertje, vergeet niet, ik was 19, vrouw 24 en een heel goede baan op een ministerie vlak bij Eifel. Ik was toen al nachtblind, wat de tocht van logeerkamer naar kamer en bed van geliefde een hachelijke, een lawaaiig avontuur maakte, maar he, echte liefde, dus niet iets met een lid, daar hadden we te veel respect voor, het ging om een paar gestolen uurtjes samen-ik ging er in al mijn schoolvakanties heen en zij moest gewoon werken-. Op een nacht moeten we elkaar gepasseerd zijn. Misschien echt heel dichtbij, want voor het paasfeest en mij had men een paar dozen levende kreeften gekocht en een nacht was er een ontsnapt.
Ik hoorde het pas na het eten. En, sorry Luv en nu ook sorry Mark, de beesten werden levend bereid, nu zou ik dit niet toestaan, niets lands wijs lands eer. Gewoon, dat wil ik niet over mijn geweten hebben.
Zo, nu douche maat een flink gebied.
Wat schrijf ik toch steeds rare zinnen? Is er iets met me? Serieus!
Ik maak mij best wel zorgen.
Mark Draait Door, zo lijkt het wel. Van koeterwaals tot erger. Kan er iemand even bij hem gaan kijken? Is er iemand die hem op de whatsapp heeft of zo?
“Een bal, een springkussen op het water en elkaar” … 🙂 Ik geloof dat ik de titel van het nieuwe intro te pakken heb!
Dat van die Amerikaanse kreeft, dat begrijp ik niet. Bedoel je een rivierkreeft, die hier te lande voorkomt, en welke binnenplaats, in Friesland of al weer thuis? Kan hij op zoek zijn geweest naar een trekhut?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rode_rivierkreeft
De rode rivierkreeft zat hier! Thuis! Misschien ook in Friesland, maar nu even bij ons huis.
Van boven ziet hij er zwart uit, met rode stippen op zijn scharen, poten en zwiepstaartje ook zwart, maar als hij bang wordt, of boos, tilt hij zijn scharen op en blijken ze rood, knalrood, aan de onderkant. En het dreigen met die scharen, en de bolronde oogjes bovenop zijn kop die je aan lijken te kijken (en dat ook doen denk ik), even dacht ik dat hij misschien ook wel kon springen. Ik was te bang om hem te filmen.
Hij was op zoek naar padden, vermoedelijk. Die komen hier namelijk elk jaar weer terug, omdat zij of hun voorouders hier geboren zijn. Maar die rivierkreeften zijn exoten. Vandaag hoorde ik via via dat er drie kilometer verderop nog veel meer zitten/zwemmen/lopen/mensen schrik aanjagen. Daar denken ze dat de plaatselijke visboer ze misschien wel wil kopen.
Tramlijnacht schrijft op 15:42 een spannend verhaal, over hoe hij een ontsnapte kreeft toevallig niet ontmoette, en zijn toenmalige geliefde ongebeten kon bezoeken. Goed geschreven, Mark.
Dank,je pawi. Heen idee waar je het over hebt maar je bent aardig… grapje.
He mensen OJ komt vrij. Na JR was OJ de tweede persoon die mij deed beseffen dat je in de US met twee letters door het leven kon gaan.
Tip voor blogbaas:
BV hoe is het?
Ik woon niet in de USA.
Kreeft met Blackberry, het was best een prettig stukje hoor. Zes jaar geleden alweer, man man …
https://apiedapie.com/2011/06/28/kreeft-met-blackberry/
Nog allemaal eigengemaakte fotootjes ook.
In sommige kringen ben ik bekend als die andere AH
Laat ik nou even denken dat Mensje van Keulen zich verwaardigd had een ikje achter te laten!
Warm strand
Mijn dochter van tien is verontwaardigd na de uitslag van de toets Engels in de laatste lesweek. In de opgave moesten de kinderen aangeven welk woord niet past in een rijtje van vier. De gewraakte opsomming: warm, cold, beach, hot. Dochterlief is vol onbegrip over de rode streep door haar antwoord (cold). Wat wat ligt er – daags voor de zomervakantie – nu meer voor de hand dan de verrukkelijke combinatie van warm, heet, en strand?
Mendeltje van Keulen
Maar Mendeltje is ook keiberoemd, ze werkt bij de Tweede Kamer en heeft dus een hele tijd weinig te doen.
Qua ikje dan: nja, hm, oh, jaja, wat een lol moet dat geweest zijn in huize Keulen. De dochter heeft ergens nog gelijk ook, koud past zeker niet in die opsomming, althans los van de context van het gevraagde. Nee, ik zou herziening aanvragen. En excuses. Laatste zin van het ikje is zoals vrijwel altijd weer totally overbodig.
Omdat het zo lekker kort & krachtig & treffend is alhier het Eindoordeel van de schrijvende DDSR:
‘dochterlief’, ‘verrukkelijke combinatie’ en meer opgezwollen, opschepperig gebral om niets. Een niksige afsluiter van de week.
Eindoordeel: 3- (zegge: driemin)
Vindplaats: de buren. Opdracht: vind de link, ik heb het window namelijk net weer gesloten en ben gekke Gerritje niet.
Ja, Bas, precies wat ik wou zeggen, vanaf “de dochter heeft ergens nog gelijk ook”.
Misschien zit er nog een schadeclaim in?
Lesje voor de opstellers van toetsvragen. Naast een verbod op dubbele ontkenning, ook een verbod op goede antwoorden die voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn.
BREAKING: met een tikkie geluk organiseren we een Van Vuren Barbecue a.s. dinsdag 1 augustus in het Amsterdamse Bos, maar hopelijk ergens anders. Rooozenwater verzorgt de worst. Luvienna de stronkjes bloemkool.
Stronkjes bloemkool op de BBQ, mmm, neuh…
Dat is stukken beter, HeRoWa!
Gooi er patat op.
Schildpad
Ik woon in Australië en kennissen van mij hadden een schildpad als huisdier. De schildpad ging in de winter dood. Ze begroeven hem en kochten een nieuwe. Die ging ook in de winter dood dus kochten ze weer een nieuwe. Hetzelfde verhaal. Op een dag gingen ze naar de dierenarts met dit probleem. Dierenarts: „Deze schildpadden houden een winterslaap.”
Ollie Chetwyn
Net een pak bokkenpootjes op. Nou ja, de ene helft voor het avondeten en de andere helft na het gecancelde avondeten. Dit zijn niet van die sterke dagen in het palet aan wilskrachtigheid welk ik normaal aanbiedt maar waar natuurlijk geen jota van waar is.
Mijn BMI is geen 130+, ik ben geen domme man en ik ben diep gelovig. Kees en ik haten de huisarts, dat weer wel. Maar om andere redenen. Ik omdat hij Kees niet vermoordt.
Maar om dit nu allemaal door Apie van Vuuren aan te laten passen, laat hem. Met zijn tongpuntje uit zijn mondhoekje, ik gok rechts, en lichtelijk schuddebuikend zal hij morgen knippen plakken en aan het eind ervan een volledig terecht verdient biertje openen en daarmee zijn zorgvuldig gecultiveerde snor benatten.
Hou op, das genoeg. Het keywoord van de tweede helft van de vierde zin is man, ik ben een vrouw. Vannacht, voor het slapen gaan en nee, mensen denk eens aan wat anders dan aan seks, het zal je verbazen. Nee NLP en een snufje nachtmerrie therapie gebiedt mij eens met een volwaardig andere mindset te proberen te gaan slapen en de dromen anders te laten beginnen.
Dag.
*geschreven in het donker in de tuinen en eens niet op jet toilet.
Lekker staccato geschreven. Afstandelijk. Onbeeldend. Het is dan ook een tot ikje omgewerke standaardgrap onder schildpaddenbezitters. Foei Ollie!
Dan maar hopen dat je niet in de tuin hebt zitten kakken.
Oudje, die schildpaddengrap. Ik moet er van gapen en ga lekker naar bed.
Welterusten.
Een zeer mooi Eindoordeel van de SDR:
“De reden dat Ik-jes zo populair zijn onder expats, of althans met enige belangstelling worden gelezen, is de band met ons lieve vaderlandje. Een geschreven bitterbal of stroopwafel als het ware. Aan de wederwaardigheden van schildpadden aan de andere kant van de wereld, is wat betreft DSR dan ook weinig behoefte.
Bij de anecdoate zelf gaat het Reader’s Digest-alarm af, niet met loeiende sirenes, eerder een stil zwaailichtje op de achtergrond. E.e.a. doet te algemeen en gelikt aan. En waarom is het altijd de vriendin van de kat van de buren…-zucht- Neem de vrijheid het verhaal naar je toe te schrijven.
Eindoordeel: 6.5+ (zegge: zeseneneenhalfplus)”
Het zou me niks verbazen als dit deels qua hoogtepunt en citaat in het intro van morgen terugkomt. Maar het wordt een race tegen de klok, want Zomergasten blijkt zometeen te beginnen.
Puf puf … het intro is geschreven en ligt nu bij de jongens en meisjes van de opmaak. Voor de lunch komt hij erop, zo is mij beloofd.
Daartoe het eerste uur van Zomergasten gemist en dat later via Twitter ingehaald. Zenuwachtig gesprek van twee dames die ofwel de ander in de rede vielen of zelf hun eigen zinnen spontaan niet afmaakten. Vermoeiend. Waar is de grizzly als je hem nodig hebt, dacht ik op een gegeven moment.
De keuze van de kop van het intro was moeilijk. Twee ijzersterke kandidaten. Enfin de insiders weten waar te sneakpeken. Zoniet dan even geduld. Voor de lunch!
Die grizzly kwam na het gesprek. De dames waren er niet bij, geloof ik, en van het moment suprême zijn alleen geluidsopnamen. Naar ik me heb laten vertellen, overigens, want dat is geen spekje voor mijn bekje.
Ik heb de film gezien. Fascinerend is denk ik het juiste woord. Een gekkie – Freek Vonk maar dan in het kwadraat – in de wildernis. Echt helemaal leip. Die helaas uiteindelijk aan het verwachte einde kwam: opgevreten door een wilde grizzlybeer. Een beer die hij in zijn privacy stoorde, benaderde, zelfs probeerde aan te raken en ermee praatte als ware het een ander mens. Helaas heeft hij zijn vriendin (die bang voor beren was notabene) ook meegesleurd in dezelfde gruwelijke dood. Er zat een kapje op de lens van de camera op het moment supreme, inderdaad alleen geluidsopnamen die ze gelukkig niet laten horen. Zelfs de filmmaker zelve kon niet langer dan een minuutje luisteren en vroeg toen om de band te vernietigen. Bizar bizar bizar. Proberen om gauw te vergeten.
Moeder Natuur is een bitch.
Ik geloof dat ik blij mag zijn het niet te hebben gezien😢
Ik heb ook niet naar de film gekeken; weten is al meer dan voldoende. Bovendien was het inmiddels bedjestijd. :-p