De reden dat ikjes zo populair zijn onder expats is “de band met ons lieve vaderlandje.” Een ikje is “een geschreven bitterbal of stroopwafel als het ware.” Dat schreef vorige week op een belendend blog de beroemde DSR, ofwel De Schrijvende Rechter, al sinds jaar en dag de belangrijkste ikjesbeoordelaar van het land. Hij is er een tijdje tussenuit geweest, maar is de afgelopen weken aan een ijzersterke comeback bezig. Zie voor een overzicht van zijn vroegere werk dit verzamelblog.
Het is een keischerpe constatering. De ikjes lijken in Nederland zelve weinig opzien meer te baren. Je ziet ze niet bij Jinek voorbijkomen. Die praat liever met Geert Wilders over zijn poezen. En je ziet ze vrijwel nooit figureren op Twitter. Als ze al worden getweet door een enkele overgebleven ikjesfan, dan leidt het niet tot discussie en al helemaal niet tot #ophef. Saai.
In expattersland daarentegen, en bij hen die daar tegen aan schuren, worden de ikjes nog dagelijks serieus genomen. Dit weekoverzicht gaat over de ikjes van vorige week. En de reacties erop. Net zoals het weekoverzicht van volgende week over de ikjes van deze week zal gaan. En de reacties daar dan weer op. Het gaat niet over mijn Twitteraccount. Dat was allemaal niet zo prettig vorige week. Een hoop sneu gescheld en getier. Voor reuring moet je dus daar zijn. En niet hier. Hier is en blijft het aangenaam.
Het “Reader’s Digest-alarm” gaat af, niet met loeiende sirenes, eerder een stil zwaailichtje op de achtergrond
“Aan de wederwaardigheden van schildpadden aan de andere kant van de wereld, is wat betreft DSR (…) weinig behoefte”, vervolgde DSR zijn tirade. Het “Reader’s Digest-alarm” gaat af, niet met loeiende sirenes, eerder een stil zwaailichtje op de achtergrond (…) En waarom is het altijd de vriendin van de kat van de buren…-zucht- Neem de vrijheid het verhaal naar je toe te schrijven. Eindoordeel: 6.5+ (zegge: zeseneneenhalfplus)”
Nou, dan hoef je het ikje zelf toch niet meer af te drukken? Maar de aanleiding tot de beschouwing en het vernietigende commentaar was een inderdaad maf mopje van ene Ollie Chetwyn over zogenaamde kennissen van hem in Australie die zogenaamd elke winter hun schildpad begroeven en een nieuwe kochten, omdat ze zogenaamd niet wisten dat die een winterslaap houden. Gaap. “Moppentrommel, Ollie!” om maar eens een andere reageerder van het eerste uur, een zekere Warhoofd, aan te halen.
“Een Pizza Magrite, die ken ik niet”
Ikjes waren er verder over de klantenservice van de Ziggo, stoelenstelende asielzoekers op de Via Gladiola, een dweilorkest in de trein, en de uitslag van de toets Engels. De actualiteit kwam dus ruimschoots aan bod. De kwaliteit van het geschrevene lijkt er dan niet toe te doen, zo blij de dienstdoende NRC-ikjesmoderatiegans is met een vers ikje. Verder een standaardmisverstandje over een bumperklever, die bij nader inzien met een vergeten pizza achter de ikjesschrijver aanzat (Magrite Glasz, hoe verzin je het). “Een Pizza Magrite, die ken ik niet”, kopte onze reageerder en zelf niet onverdienstelijke woordkunstenaar Mark hem in.
Bertie kreeg in plaats van een lepeltje een knuffel voor haar gebroken arm en beloofde de volgende breuk in een ikje te verwerken. Als onze reageerders nou weer eens ikjes gingen insturen, dan zijn de ikjes er zo weer boven op. Wat ik jullie brom.
Pawi bijvoorbeeld die trok erop uit, naar Friesland nog wel. Ze logeerde in een luxe hotelkamer en keek uit op de plaatselijke jeugd en beschreef dat als volgt: “Voor een deel openbaar terrein, waarvan veel gebruik werd gemaakt door jongens en meisjes, ’s middags de negen- tot dertienjarigen, ’s avonds de wat ouderen, tot zo’n achttien jaar. Ouderwetse lol, waar maar weinig voor nodig was. Een bal, een springkussen op het water en elkaar.” Goud toch?
Haar vakantie ging niet helemaal door vanwege een gesprongen voorruit van de “trekhut”, die ze al in Italië hadden opgelopen, die kapotte ruit dan, in mei, maar nog altijd niet gerepareerd was. Ze kwam ook nog een Amerikaanse kreeft tegen die op haar binnenplaats op zoek was naar iets eetbaars *huiver icoontje*
Nog elke dag loer ik of ik hem weer terug zie.
“We vingen hem en kiepten hem terug in de stroom. Hij kwam weer terug. Daarvan kreeg ik de schrik te pakken. Opnieuw gevangen en teruggekiept, maar nog elke dag loer ik of ik hem weer terug zie.”
Het verhaal deed mij onmiddellijk denken – want ik heb genoeg aan een woord – aan de hilarische en leerzame column over het kopen en koken van kreeft die door mijn voorganger live vanuit Maine werd opgetekend voor het leukste kookblog van de wereld (“het is geen feest als je niet bij Lummel bent geweest”).
Verder ging het gesprek van de week ook over de MEETING, misschien gaat hij plaatsvinden, misschien ook niet. Iedereen is welkom, uitgezonderd Dickblogt uit Ermelo, die zich tegenwoordig muisstil houdt, zodat wij hem zullen vergeten. Nog even volhouden, Dick, een jaartje of tien. De aangename en leuke mensen van de twee bevriende sites in kwestie, deze hier en die van Roosje, die gaan misschien wel binnenkort barbecuen in een uitloper van het Amsterdamse bos, aan de voet van het steile duin te Overveen, daar bij die prachtige Bomansiaanse uitspanning “Kraantje Lek”, geliefd bij de oudere medemens. Op 1 augustus of daaromtrent.
En gewoon omdat ik daar zin had plaatste ik vorige week ineens een video om op te deinen. Vooral ook omdat we allemaal weleens een heel apart gevoel van binnen hebben en daar dan iets mee moeten doen. Bertie vond van niet, het was eigenlijk te warm om te deinen, maar als het dan toch moest, dan raadde ze aan om het op een waterbed te doen. Wat mij er toebracht het volgende gedicht te concipiëren en publiceren.
Ik heb niets tegen hotseflotsen
Integendeel
Maar spatten en klotsen
Dat is me gauw teveel
Copyright Bas van Vuren © 2017
Oh, de video dus. Dat was deze [onder de video houdt de tekst wel zo’n beetje op]
Kortom, het was me het weekje weer wel. Wil jij ook lekker meedeinen? Een bitterbal schrijven? Wil je gein maken met je leeftijdgenoten of jongere of oudere onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van vorige week. Hier was ik lekker bij de Japanner aan het eten, een hele goeie, niet zo’n sushi-fastfood, en het was heerlijk. Toch dacht ik aan een bitterbal en besefte: ik ben een expat. Photo “Geen bitterbal” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Ha, de bittere
boodschapbal, net zoals het dropje en hagelslag, de navelstreng van Nederlanders in den vreemde, met het moeder- dan wel vaderland. Ook die in vegavorm. De bal, bedoel ik, niet het dropje en de hagelslag. Hoewel in het dropje wel gemalen schildluis kan voorkomen, niet per ongeluk. Mooie intro van de verse week weer, wel jammer van de oververtegenwoordiging van dode/bijna-dode dieren in beeld en tekst.@Roosje, ach, dat had ik heel niet gezien, wat heb je toch een onoverzichtelijke site man! Met die onchronologische commentaarrijtjes. Ja, Utrecht zou best weleens kunnen denk ik. Zelve kom ik uit Den Haag (als alles althans in te plannen is) en Utrecht is vanaf DH net zo ver als Adam toch? En we krijgen geen zand tussen onze gevoelige teentjes, nee hoor, helegaar geen veto vooralsnog.
Wel oppassen met die gracht in Utrecht, ik kan me uit het verre ikjesverleden wedstrijden verpissen herinneren. Waar ik zelve nooit aan mee heb gedaan en dat wil ik ook zo houden. Misschien iets voor de dames dit keer? Kom zeg, ze kunnen ook voetballen zo blijkt nu.
@Luvienna, je schrijft een beetje timmerarkiaans, ik zie toch al gauw zo’n 5-7 (aanzetten tot) woordspelingen en 3-5 nieuwe weetjes vanwege lezen of radio luisteren in 4 zinnen. Maar heb dank voor de lof, hetgeen inderdaad wat jou betreft beter het lof had kunnen zijn. Ik weet het, maar maakte het nog niet zo bont als de buren waar vorige week een wel heel gruwelijk plaatje werd getoond. Ei, groente, mais, soyasaus en een hoop zand, dat is ook allemaal op de foto’s terug te vinden heur, het is maar waar je op let.
Utrecht? De man is mesjokke.
Ik lees er dan wel over in het intro of wellicht in een eigen draad.
Intro’s als de deze halen mij uit mijn depressie echt waar!
Zo…morgen komt de nieuwe hulp. Ga me straks vast bij slapen.
Gemalen schildluis! I love it. Volgens mij eet die man met vingertjes als worstjes vast heel veel drop…
Deze dierlijke produkten krijgen we allemaal, vaak zonder het te weten, binnen (een half kilo insecten per jaar bijvoorbeeld). Iew icoontje
Beendermeel (E542) in droge voedingsproducten, rietsuiker, cosmetica en tandpasta.
Gemalen schildluis (E120) in Smarties en Campari.
Huid, botten en kraakbeen van biggen en koeien (E441) in snoep, desserts (pudding) en bakkerijproducten.
Mierenzuur (E263) in appels, aardbeien, frambozen, honing en brandnetels. Wordt ook gebruikt als conserveermiddel in frisdrank, snoep, gebak en ijs.
Luizenkak (E904) in glanzende vruchten, pralines en suikergoed.
Paarden- en varkenshaar (E920 en E921) in rijsmiddel en broodverbeteraar.
Rundergal (E1000) is een emulgator en kan dus overal inzitten huiver en jakkie bah icoontje
Bron: http://www.nieuwsblad.be/cnt/gld2qf4fu
In de zomer is het vaak komkommertijd, en om dan toch nog een klinkende samenvatting te maken en daar prime time voor in te ruimen, dat is pas toewijding!
Het gesprek van de dames bij zomergasten was zo serieus, geen enkele kwinkslag, geen grapje, geen woordspeling te bekennen, dat ik bij vlagen iets anders ben gaan doen. En ik ben ook blij dat ik de grizzly documentaire niet heb gezien. Liever dan beren die levende mensen eten, zie ik mensen die van een prachtig opgemaakt bordje dode visjes genieten.
Zelf kiezen
Terwijl mijn vrouw in een winkel een portemonnee uitzoekt, wordt mijn aandacht getrokken door een man en een vrouw die koffers kopen. De dreumes die erbij is, krijgt ook een koffertje, hij mag zelf de kleur kiezen. „Roze!”, zegt hij vastberaden. „Nee, neem nou een blauwe”, probeert de vader te overtuigen. Maar de moeder grijpt heldhaftig in: „Als hij een roze wil dan wordt het roze.” Dan schiet de verkoopster de vader te hulp: „Die roze heeft geen slotje, hoor.” „Maar je wil toch wel een slotje op je koffer!”, roept de vader. Het jongetje knikt.
Ben Schaafsma
Ja die Ben die kan er wat van. Verder weet ik niet zo goed wat ik met dit doorsnee 14 in een dozijn verhaaltje aanmoet. Gewoon maar negeren misschien en verder gaan met waarmee ik bezig was.
Ja, voor mensen die echt diervrij willen eten en andere dingen doen, heeft de voedings- en andere industrie het wel heel moeilijk gemaakt. 😦
Je intro is weer goed Bas, mooi aangevuld met je hotseflotsgedicht.
Maar dan krijg je die voedingsmiddelen voorgeschoteld. Niet helemaal onbekend maar ik vergat het liever. Straks lust ik de biefstuk niet meer (verstevigd met koeiendarmparasieten?). Of de tompoes (gemalen kattenhaarbal?) en wie weet wat er nog meer in pure chocolade zit, snotjes van cacaobonenplukkers?
Wat nu?
Ik zal proberen er de voordelen van in te zien en deze feitjes dagelijks te herlezen. De beste lijnpoging.
Maar liever wist ik er niets van. ☻
Ja je kunt het het beste niet weten. Zo eet ik al jaren geen roze koeken meer, alleen vanwege die luizen. Ook de gedroogde vijgen heb ik moeten opgeven vanwege de insecten die erin zitten. Vouw maar eens tien van die dingen open, in een stuk of 3 zie je de overblijfselen van een vliegje, motje of erger. Dat eet gewoon niet lekker meer! Je zou niet alles moeten weten.
Waarschuwing: kijk hier niet naar:
https://www.npo3.nl/keuringsdienst-van-waarde-allemaal-beestjes
Mijn moeder is oud geworden met die vliegvruchten, het kan dus geen kwaad.
Nou, ga morgen maar flink wat weggooien.
Net op de (nacht)radio1. Wij zijn een stichting die mensen die niet zwanger kunnen worden een luisterend oor bieden. Bij ons kunnen ze hun eitje kwijt. Ja, nadat dit zich met bloed en zo heeft afgescheiden lijkt mij, anders is het zonde. Toch?
Biologie, het was niet mijn favoriete vak.
Ergens zat daar een beter stukje humor in. Denk dat ik door de dadels van slag ben. Van alleen maar denken aan dadels! Gekocht om de een of ander gerecht, smoothie gerecht op te leuken. Vanmorgen smoothie met sla, banaan, peer en havermout en het was de eerste van nu meer dan twee weken smoothie eten die nergens naar smaakte. Echt, je dronk een flink glas niets. Noch het fruit, noch,de groente noch de Havermout, niets overheerste en nooit heb ik iets slappers gegeten.
Slaap goed mensen.
@Bas juli 24, 2017 om 12:49
je schrijft een beetje timmerarkiaans
I’ll take that as a compliment. 🙂
Wat een leuk draadje, Heer Rozenwater! Vijf jaar geleden alweer, wat kan er toch een hoop chagrijn binnensluipen in zo’n gezellig keuvelgroepje.
Ik was de discussie over het gevalletje glad vergeten, maar we hadden wel vaker hilarische tiktak-eentweetjes, best grappig om weer eens te lezen. Dit tref je nu niet meer aan. Het was nieuw destijds. Grappig doen met onbekenden over het internet en het nog op het wereldwijde web aan te treffen ook, in het begin zelfs in de grote krant (NRC).
Bij Zomergasten zei de geinterviewde wetenschapper onlangs dat alle grote kranten die reactiemogelijkheid inmiddels gesloten hebben, vanwege het vuil dat niet te modereren was. Is zo en stemt niet bijster optimistisch over de psyche van onze anonieme medemens achter zijn computertje, ook buiten Ermelo.
Zelve werd ik vorige week nog voor “kut” uitgemaakt. Toen ik navroeg waar ik dat in hemelsnaam aan te danken had werd het “een hele grot kut met vieze randjes”. Anonieme trol? Neen, een mannetje dat het Twitter account @netherlanders een week mocht beheren. Mind you, da’s een Twitteraccount om mensen in den vreemde vertrouwd te maken met Nederland en de Nederlanders …
De administrator van het account, waar ik mijn beklag deed, wist me te melden dat hij er het “beledigende” niet van in zag. De een vindt hem leuk, de ander niet, en hij zei bovendien dat ik het had kunnen verwachten. Nee dus. Verwacht ik niet. Block. Tot in den eeuwigheid. Maar het geeft de verschuiving in normen en waarden in het publieke discours haarfijn aan.
Nee, dan gaat de lol van het plezierig samenspraakjes hebben er op een gegeven moment wel van af. En ben je blij een aangenaam toevluchtsoord gecreeerd te hebben, weliswaar niet voor duizenden followers, maar aangenaam, vertrouwd en veilig. Alhier dus.
Ik zie dat op drasties onze grote vriend Rolkoffer en Streekvervoer zich een paar keer heeft zitten vervelen, zijn pseudo linkt naar apiedapie.com, nog even sneu als altijd. Soms staat er nog weleens een schuimbekkend en gefrustreerd commentaartje van hem in mijn moderatielijst, meestal na twaalven geschreven. De honden lusten er geen brood van. Wel als een kapotte grammofoonplaat telkens maar weer dezelfde thema’s, zelfs nog altijd over Ingries en Willem! Maar laten we blij zijn dat hij niet verder dan drasties komt.
Stem
Ik bel mijn moeder (80 jaar) om te horen hoe haar dagje uit is geweest. Zij vertelt enthousiast over alles wat ze meegemaakt heeft: wie er allemaal meegingen, alle activiteiten, de grappen van de buschauffeur en natuurlijk over het eten. Mijn bijdrage beperkt zich tot ‘hm’, ‘o ja’, ‘wat leuk’ en ‘fijn’. Na drie kwartier sluiten we het gesprek af. Zij bedankt mij voor de interesse en zegt dat ze het fijn vond om mijn stem weer te horen.
Grietina Jans
Nou, Mopperkont zou hier heel blij van worden. Het genre “zelfspot” tot in het extreme doorgevoerd. Grietina zet zichzelf te kakken in een landelijk dagblad. Waarom zullen we nooit weten.
De telefoontjes tussen mijn bijna 90-jarige vader en mijzelve verlopen gelukkig anders. Wij zijn geinteresseerd in elkaar. Wij communiceren, grappen, leren, en zijn blij met elkaar.
Komt je eerbiedwaardige vader wel eens op het www?
Nooit!
Het is nogal wat, drie kwartier een moeder aan het woord. Maar het zat er al vroeg in; blijkbaar was Griet alleen niet genoeg, “We noemen haar Griet en Ina, nee, ja, luister nou eens, aan elkaar geschreven natuurlijk”
De inzendster heeft het met de paplepel ingegoten gekregen. Met twee woorden spreken, maar meer ook niet! hooguit met twee letters, als moeder haar zegje doet.
En over dat “hele grote k m v r”, dat is inderdaad een tijdsbeeld van Nederlands woordgebruik anno nu.
Een tijdje geleden stapte hier om de hoek iemand uit zijn auto om een kennis te begroeten: “hee ouwe kankerlul”. Lachen.
Een jaar of vijf geleden werd ik, na een verkeersfoutje, zelf voor ‘vuile kankerhoer’ uitgemaakt. Ik stond perplex en keek de man met koeienogen aan. Hij herhaalde het met de aanvulling ‘vieze gore’. Toen heb ik hem zo hatelijk bekeken dat hij ging.
Voor het eerst was ik blij dat ik het in me had. ☻
Met de zelfspot in dit ikje valt het wel mee, of beter gezegd, nogal tegen. Moeder wordt bespot en dochter komt over als een geïnteresseerde, welwillende en geduldige luisteraar. Uitstervend ras.
Nou als dan iedereen lief is en GS zwart blijft, helaas niet iedereen is lief. Ik dacht dat ik wel altijd lief was, zeker op Twitter waar ik zes accounts heb waarvan vier die met WW dat met onbekende bestemming vertrokken zijn. Twee is toch het minimum tegenwoordig wanneer je bekend bent, ik niet, of je soms in de spelonken van de haat wilt afdalen. Kees vd Staaij daar aangetroffen en hem een Nederlandse huisarts toegewenst, in iets andere bewoordingen kreeg ik een tweet aan mijn broek dat deze man, niet Kees, mij bij Twitter had aangegeven wegens mijn haattweet.
Deze man bleek bij nakijk een PVV’er die niet in zijn eerste onaardigjeidje gestikt was, helaas. Ben benieuwd hoe dit afloopt.
Kees zelf heeft totdusver niet gereageerd. Maar ik weet niet hoe het met die lui zit, misschien mogen ze wel tweeten maar niet leezen.
Vriendin heeft koekjes gekocht met roze troep erop. Het ze maar weggegooid onder het mom dat ze GS koeken waren en dat wij die niet aten. Veel gewend van mij ging ze verder over tor de orde van de dag.
En ik ook.
Wat een slap gekul allemaal. Dat is mijn nieuwe familie motto.
Voor als er kinderlijke idioten bij zijn, anders is het natuurlijk gewoon:
Wat een €&@? &€;() ****<>£#! !
O, nee, dat is mijn wachtwoord.
Hoeveel aanmeldingen ik inmiddels binnen heb? Ik zou bijna zeggen “kut”. Need I say more? 😀
Je zou er bijna het ikje van vergeten, mopper, mopper, mopper .. oh, komt ‘ie al!
Nuchter
In een Woerdens ziekenhuis meldt zich een doorleefde vrouw met dito stem bij de assistente achter de balie waar ik naast zit te wachten. Ze moet een foto laten maken. Ze leest echter net pas dat ze vier uur van tevoren niet had mogen eten, drinken of roken. Maar ze heeft vanochtend al wél gerookt en – geeft ze in de loop van het gesprek toe – ook wel gegeten en wat gedronken. Er ontstaat een gesprek tussen beiden over de opties. Een nieuwe afspraak? Toch een foto maken? De assistente twijfelt of dat laatste nu wel zin heeft maar biedt uiteindelijk aan daarover eerst nog even met de arts te overleggen. „Helemaal prima”, zegt de vrouw. „Als je dat wil doen, graag. Dan ga ik ondertussen nog effe een bakkie koffie halen.”
Ron Tenge
Ja Ron, dat is me toch wat, wat je daar meemaakte! En gegild dat jullie met z’n allen hebben, later met elkaar achter de balie. Plof.
Kut, komt dat na pi?
Na pi komt kant.
Het ikje beschrijft een vermakelijke situatie in Woerden. Zou het alleen daar zo gaan? Ik kon er wel om lachen, vooral dat “effe” en “bakkie koffie halen”. Past zoo goed bij doorleefde vrouw met dito (=doorrookte) stem.
Na pi komt ket, kan ook. En er kan nog veel meer, dat ik uit mijn google geheugen haal:
http://www.woorden.org/begin/pi
En na ket komt natuurlijk jap.
En sjup
sen
Pawi, foei, ga je mond spoelen
Ik kom niet, mag geen verbazing faken. Utrecht! Waarom nou nooit eens in Amsterdam? Het is de hoofdstad maar omdat de meeste mensen van dit blog niet in Amsterdam wonen maar vast niet veel dichterbij Utrecht en dus wordt het nooit mijn stad.
No auto. Trein is niet duur maar wel vaak met veel mensen erin en daar kan ik tegenwoordig, sinds 2005, niet meer tegen. Niet sinds je om je heen moet kijken of iemand een extreem dom persoon is of een extreem dom en bom persoon. En ik schijn nogal veel agressie af te roepen, vooral ook door Fransen maar die ontwijk ik makkelijk.
Verder, iedereen kent elkaar al behalve ik en ik ben momenteel maatschappelijk het minst geslaagd, van jullie, en ten aanzien van mijzelf. Ik ben een dik mannetje die nig nauwelijks iets aan past behalve mijn crematorium pak, welk misschien toepasselijk is.
Zo, ben benieuwd wie er wel komt.
Bedankt nog, lief, voor je interesse. Nu naar bed, is al 52 te laat en morgen naar de hel en terug. En jullie? Allemaal met vakantie en genieten van jullie dikke portemonnee?
Ha…lummel in the House! Ga jij komen? Onze afspraak is nooit wat geworden. Mijn fout. Ik geloof niet dat ik, afgezien van medisch af advocatuurlijk, nieuwe mensen heb ontmoet sinds 1999. Ja mijn vriendin natuurlijk maar die telt niet mee.
pawi, bedankt voor de site! Geweldig. Ik heb hier ooit een site laten zien die je tekst vergelijkt met echte schrijvers en dan een veer in je anus steekt. Kwijt natuurlijk. Weet iemand, misschien zelfs of juist site beheerder er nog iets van?
Nee dat is te lang geleden
Wat denk je toch veel over de andere reageerders, die je nooit hebt ontmoet, te weten. Maar idd, dikke arme mensen die motten we niet .
Ik kijk heel erg op tegen expats en vrouwen, sommige dan.
Weet er hier iemand hoe lekker plantaardig kan zijn? Er wordt een item over uitgezonden op radio 1.
O, ik heb een flater begaan, denk ik. Een omslag voor een agenda verkocht voor 50 euro (inkoop 1) maar nu bleek er een Amerikaan (kun je die nog vertrouwen?) meer dan 100 euro bereid te zijn te betalen en ophalen. Eerst mailde hij uit de VS en wilde hij met creditcard betalen, not dus, nu is ie opeens in ons mooie lage landje, kan. We weten dat een nieuw exemplaar op EBay gaat voor
350/400 $ -hoe gek kun je zijn, om ergens bij te horen, een club, de happy few- maar deze heeft wel wat flesjes. Nu een boze mail van de boze Amerikaan. Kontgat!
O, ja, Bas, dat zijn allemaal domme grapjes. Ik kan echt niet, voel mij al jaren te ongezond En Gezond ben ik ook een heel verlegen typje en denk ik dat ik, nuchter, overkom als een opgesteven hoop poep. En dat voel ik liever niet. Wat jij? Nee, joh, ik kijk tegen niemand op, maar kan heel best iemand waarderen voor wat deze persoon is of kan.
Wat ik van Luvienna weet-eten en denken over de toekomst etc- en haar site, nou haar zou ik het liefst ontmoeten, maar dan een op een of met de partners erbij. Niet in een soort jolige … ja… wat eigenlijk? Ik heb geen idee wat te verwachten. Maar om het nu, dit jaar, een succes te laten zijn zou ik een hotel moeten boeken samen met partner, een met een mini bar vol chocolade en WiFi, dan komt zij de avond wel door. En daar, beste Bas en verder aangenaam gezelschap is de beurs momenteel niet gul genoeg. Want reis en verblijf dan praat je denk ik, misschien een dag ervoor of erna er aan vastgeplakt, nou drie, vier honderd euro? Zo kort qua boeken en zo hoog qua seizoen…
Nou, daar kan ik dus bv een heleboel spulletjes van kopen die ik niet nodig heb-Telescoop staat, zit nog in doos- of kleding die mij nu wel past, al pas ik daar voor want ik hoop een hoop af te vallen.
Ik zal het helaas weer met het geschreven verslag moeten doen.
Je wilt met Luvienna een op een. Die staat genoteerd.
Niets uit de context halen Bas anders ga ik je vanaf nu Fake van Vuuren noemen. Bekt goed, dat blijft wel hangen!
Ik citeer slechts en …. geef het maar toe. Wie wil er immers niet in de volgende aflevering van haar feuilleton figureren? Waar blijft dat eigenlijk?
Niet kibbelen kinderen! bestraffend kijkend icoontje dat ik nog niet in de iconenbibliotheek heb gevonden
Bassie: figureren in een volgende feuilletonaflevering? Dat kan wel, maar dan moet je wel eerst met Doc Martins DeLorean naar het verleden slingeren.
Ik vroeg het voor een vriend, Luvienna. Zelve ben ik ruimschoots voorzien 🙂 En die volgende aflevering van het feuilleton komt beslist een keertje, als je er tijd voor hebt. Geen haast bij. We hebben nog heel wat in de bak liggen, waaronder bijvoorbeeld maar liefst 18 afleveringen van Ilona over China. Snik. Hadde ik maar tijd! Ware ik maar gepensioneerd! Maar het komt allemaal. Op de site. En blijft er dan ook.
Urn
Mijn oma, inmiddels halverwege de tachtig en getekend door een gevorderd stadium van dementie, loopt tijdens een van mijn vaders wekelijkse bezoeken een rondje door haar kamer.
Bij de zelfgekeramiekte urn van opa aangekomen, blijft ze even staan en bekijkt hem met een onverwacht aandachtige blik. Ze benoemt de aanwezigheid van het object, waarop mijn vader antwoordt: „Pa’s urn!” Na een korte stilte vraagt ze twijfelachtig: „En zit ik daar nu in?”
Rosanne Mahieu
Wat is het toch een sneue gewoonte om de opmerkingen van je dementerende (groot-)ouder te delen op een openbaar internetplatform, waar het voor hilariteit van een reageerderspubliek moet zorgen. Man man man. Dat dit dan ook nog wordt aangemoedigd door plaatsing, daar kan ik met mijn pet niet bij. Laat staan met mijn hoofd of hart.
De “zelfgekeramiekte urn” is een vondst die wellicht de grote schrijverskwaliteiten van mevrouw Mahieu voor het voetlicht moet brengen? Ten koste van haar oma. Moge oma nog maar vele rondjes door die kamer lopen, in een heerlijke wolk van niet meer weten, niet meer lijden.
Toch vond ik het een mooi ikje. Ik kon het mij zo voorstellen dat je aan de ene kant in onze werkelijkheid, de kamer, bent en aan de andere kant in een urn van de toekomst. Ook nog eens toevallig, in de Next geplaatst naast een verhaaltje over een oudere dame die niet echt kan kiezen waar ze haar laatste adem uit zal niezen.
Als we, Nederland voorop, het de komende 56 jaar niet verknallen dan komt er misschien een tijd waarin 90/100 helemaal niet als oud wordt gezien. Dan zijn er elf miljard 150 jarige Chinezen en een kleine miljard overigen voor het vuile werk. Kan gebeuren. Mark mijn woorden.
Nu weg.
Heerlijk die dikke vingers van Mark! Levert bij tijd en wijle koeterwaals maar ook echte pareltjes op: ” … een oudere dame die niet echt kan kiezen waar ze haar laatste adem uit zal niezen.” 😀
Het ikje beschrijft mooi hoe een oude vrouw zichzelf ziet in haar eigen nabije toekomst. Verenigd met haar man, van wie ze de as al jaren bewaart op de schoorsteen. Dementie haalt soms het beste in je boven, je zou er haast naar verlangen.
Zelfgekeramiekt klinkt naar zelfgebreid, en zelfgebreid klinkt naar ocharme, niet zeggen maar het is niks, oma. Ik zie voor me hoe ze zich daar niks van aantrekt, en hopla, de urn inspringt. Wie doet me na?
Tuttut dat valt wel mee beste Bas, ik wilde net schrijven dat ‘een geschreven bitterbal’ een echte klassieker to be zou kunnen zijn, in ieder geval, ik vind de zin ver boven de man’s karikatuur uitstijgen.
Het duurde even voor ik hem gelezen had, ik ga er tegenwoordig maar van uit dat het iets van mij is dus dat sla ik over… teiltje?
Zo, nu ben ik de komende zes maanden niet meer aan de beurt.
Het is grappig, Baasje: Als je alles zou herinneren wat zich op jouw blog tussen mij en Luvienna in tijd en ruimte heeft afgespeeld dan zou een rolletje van mij in haar stomende, romantieke seksuele weergave van het studentenleven 20, 15 jaar voor mijn rol in het huiselijke leven van haar oom en tante middels een Star Trekkiaans (note Please: Star Wars plebs, Star Trek leuke, lieve, mooie mensen en Trekkers is een NL woord opgenomen in het Oxford dictionary …ik waf af). De zin was mij toch al ruimschoots aan het ontglippen.
Maar tijd en ruimte, ik geloof dat onze Heldin, being de Talibanrally dame that she is, er een vulgaire VS auto voor uit de Hollywood mottenballen wilde halen.
Vakantieganger op de camping moeten binnen blijven. In de metro in Amsterdam is er iemand dood gestoken, de campinggasten kunnen de geur van de mega BBQ niet weerstaan. Er staan drieduizend varkens in de fik. Ik kan daar triest om worden maar ik vond Anne Frank ook zielig en Theo van Gogh niet. Zo gaan die dingen.
Ben zo blij, beste bovenste beste Bas dat er hier geen nostijlers meer komen. Zulks een triest volk. Niet perse slecht of dom. Gewoon, inruilbaar voor ieder lief varken, liefst nu.
Bureau Buiteland Zomer Expres. Dus niet per ongeluk. O, en ja, augustus wordt het, de echte opening van mijn Blog. De eerste maand nog wat pielen en jammen. De geoefende lezer zal hier en daar aanzetje kunnen zien voor Blank Vuil die dan hopelijk later in een affe versie hier mag verschijnen? Deo ruzie en liefde en zo.
En, een heus kort verhaal, een maand lang kort verhaal. Ieder maand lang. Geen interacties. Geen reacties, helemaal NIETS WORDT ER VAN U VERWACHT, U LUI…O, sorry ik zit hier te gast. Ga weg.
Ook ik ben in het algemeen niet kapot van dementikjes, maar deze heeft toch wel een aardige, absurdisctische clou.
absurdistische
O, mag ik een klein verzoekje doen? Out in the open en niet achterlangs (Jezus wat een lul die Gordon. Jahoor hij is ook bijna 50 en hij weeg ook bijna 113 en ja hij wil afvallen -is en passant even al van zijn suiker af, dat kan weet je, met de juiste voedingstoffen, ja mijn reet, nou de zijne…hij traint al twee maal per dag met een personal trainer en dat doet ie goed en daar steekt hij echt tijd en zo in en maakt er en passant een tv programma van en hij ken met de auto naar het VU en ik op de fiets, nou, ik ben het kwijt want daar ging het niet over!) ik wilde graag, voor de lul, nee, lol, naast Mark boven aan je blog AKA TimmerArk. Gewoon omdat het zou kunnen en dan weten toch sommige fans of haters wie die Mark toch is.
Kan dat? Zo niet, jammer dan. Dat ken ik mijn plaats weer in je stal.
By voor nu. Echt. Tot augustus of zo. Kwestie van alle tablets en zo verstoppen, of laders, of vingers breken, je kent het wel.
Hm, dat gravatargedoe valt nog niet mee
Lekker blijven proberen, Ad. Je gaat goed man!
Nou dát weer
Ter hoogte van de Wassenaarse Slag fietst een ouder echtpaar voor mij. De man voorop. Aan de vrouw is duidelijk te zien hoezeer zij geniet van dit uitje. De man daarentegen heeft iets onverzettelijks in zijn houding. Die fietstocht is niet zijn keuze, maar aan hem zal het niet liggen. Hij gaat voor de goede vrede wel weer mee. Ineens slaakt de vrouw een kreet. „Mijn ketting ligt eraf.” De man heeft het kennelijk niet gehoord. Hij rijdt stug door en slaat iets verderop een bestraat bospad in. Als ik hem daar inhaal en zeg dat zijn vrouw pech heeft, hoor ik hem op uiterst getergde toon zuchten: „Nou dát weer!”
Marcel van der Horst
Tja, het is iets dat natuurlijk gebeurt. Dagelijks zelfs. Normaliter hoort dit toch niet in de krant, tenzij het een aparte clou, een verrassende wending bevat, of mooi opgeschreven is? Merkwaardig. Ik kan hier echt niet bij. Waarom je dit opschrijft, waarom je dit instuurt en waarom je dit plaatst.
Dit vind ik wel grappig, ik kan me de mopperige man heel goed voorstellen (niet de mijne☻).
Ach, wij kunnen ons allemaal die mopperige man wel voorstellen. Mijzelve incluis. Als mopperige man dan. Die dingen gebeuren, we zijn allemaal weleens geirriteerd op de fiets. En dan slaan we maar al te graag een bospaadje in …
Een mopperige man wekt nu eenmaal mijn lachlust, sorry, het is niet anders. 😁
Sorry, ik zeur te veel (over byline) Zopiclon is a bitch. Dat deze iPad het nog steeds doet is een wonder, petje af Steve! Zo vaak laat ik hem tegenwoordig ’s nachts uit mijn handen glijden. Ik zit dan buiten in slaap te vallen omdat ik binnen bang ben voor de terugkerende nachtmerries.
Ben begonnen met IRT.
Moet nu nog kiezen of ik de dood verkies boven verdwaald zijn, want dat zijn mijn terugkerende thema’s.
Welke die van u?
De mopperige man komt ergens iets tekort. Hij heeft iets te weinig. Van wat? Dat zullen we nooit weten. En toch gaat hij mee met het frivole vrouwtje, dat overduidelijk geniet van de fietstocht, waarvan ze weet dat hij er niet van houdt. Daar zit een Bouquetje in.
Observatie-ikje geslaagd, dat vind ik ervan. En Marcel is geslaagd voor het examen inlegkunde.
Van wat? Liefde en aandacht natuurlijk. En een beetje zelfstandigheid en niet altijd dat gezeik aan zijn kop, zelfs onder het fietsen. Been there done that, zoals Ingries altijd zei. Gelukkig nu voorbij.
Tramlijnacht zou er goed aan doen wat Russische literatuur te lezen. Die oude Russen dan. Voor een prikje te koop op boekenmarkten, gratis en voor niks op internet. Een en al overleven tijdens gevaarlijke tijden.
Of een lekker overzicht van de ellende die schrijvers, componisten en schilders doormaakten voor nog geen vijf euro. Een ebook van Jan B
Brokken
Prachtige schets, Simon Carmiggelt revisited, vooral de stuurse en vastberaden zin: Hij rijdt stug door en slaat verderop …. op.cit.etc…
Met zo’n man kom je wel thuis denk ik dan even, daar heb je tenminste iets aan
als je ketting het begeeft.
Tussen 1983 en pak me beet: 1992 heb ik mijzelf sufgerust. En met die dikke LP’s met Russische klassieke muziek erbij op. Was heerlijke tijd maar zoals ik je al eens eerder schreef vanaf pak jou beet: vanaf 1995 ben ik totaal gestopt met fictie. Ik dacht toen, Fictie, Fictie? Me rug op met je fictie, ik wil Waarheid en wat benaderd dit het meest? Non-Fictie. Uiteraard begon ik met Nazi”s en dicatoren in hun algemeen. Fascisten en de PVV, 20 jaar voor de PVV werd uitgepoept. Ja, toen had je ze nog, goede, degelijke, schrijvers met hoeden en wandelstokken. Nu ben ik de enige in dit dure stadsdeel. kan ook aan mijn openbare winderigheid liggen.
Kom ik op terug maar niet hier. Sommige parreltjes…nu ga ik de keuken sluiten.
Thanks Yanks:
http://www.youtube.com/watch?v=sLSveRGmpIE&list=PLBRYy5jEzOVcQCp2CY_ILt8f4zgeaZq10&index=2
Wifi
In de Intercity naar Rotterdam zoek ik online naar oplossingen voor een lastig technisch probleem. Ik verlies al snel het overzicht in de brij aan beschikbare informatie en elkaar tegensprekende deskundigen. Bij station Leiden valt de ‘wifi in de trein’ even weg. Mijn iPad toont direct een alternatieve wifi-hotspot: ‘De Draad Kwijt’.
Paul Schedelaar
Deze laatste ik van de week snap ik niet.
Bestaat er echt een hotspot die zo heet? Dan is het wel een mooi toeval.
Oplossingen voor een lastig technisch probleem zou ik eerder in een stille ruimte willen zoeken dan in een onrustige trein, waarbij ook nog eens het wifi-netwerk kan wegvallen.
Tja het zal wel. Mag in de pet.
Ik snap het ook niet, WiFi is toch draadloos. Het zou pas leuk geweest zijn als de iPad de side ‘een steekje los’ had gevonden.
Ben benieuwd hoeveel mensen naar ZG17 hadden gekeken wanneer er geen stervende gast te gast was. Ben benieuwd of Eberhard een gast was geweest wanneer hij gezond was.
Heb het niet gezien dus kan niet oordelen over de inhoud.
Er zijn geen reacties hier, of ik kijk verkeerd, en dus is misschien iedereen onder de indruk in bed. Wou dat ik dat ook was. In bed.
Ik heb niet kunnen kijken maar ga het via Uitzending Gemist inhalen . Er zal daardoor vandaag geen nieuw intro verschijnen. Het blogmanagement vraagt om uw begrip. ZG duurt keilang en is dit keer ook vast emotioneel.
Fijne dag met uitzending gemist, ben benieuwd naar je reactie en|of commentaar.
En dus laat iedereen hier verstek gaan? Jeetje, das niet zo best. Of juist wel. Weet ik veel.
Toen ik weg was bij het UWV kwam er een ex collega bij ons op bezoek. Ze werkte Iet meer (als uitzendkracht) bij het UWV. Borstkanker. Ja, das vervelend maar dat weerhoudt je er niet van om te praten en luisteren, toch, in een CallCenter. Dus het UWV, de andere kant dus, gaf niet thuis. Geen WW. En de ziektewet, tja. Ik weet niet hoe het nu is maar wij waren destijds ingehuurd omdat het zo een puinhoop was dat het wel een week of 11, 12 duurde voor je iets van ze hoorde.
Niet iedereen kan doorwerken en daarvoor lof ontvangen. Zal wel weer de enige zijn die niet meehuilt. Als je (dood) ziek bent en je bent geen eigen baas dan moet je stoppen met werken. Anders geef je het verkeerde voorbeeld. Zal ik ook wel weer verkeerd zeggen.
Maar goed. Als PvdA’er die ik was vond ik Van der Laan geen geweldige butgermeester. Continu zeggen dat hij de beste baan had van de wereld. De beste Job, heb ik hem horen zeggen, denk dat Job er spijt van had… de beste baan want Amsterdam was de beste stad van de wereld…dat zei ie omdat hij gee. Amsterdammer was, wel, ik wel en ik vind het zeker niet de beste stad van de wereld.
En ZG kijk ik ook al deze eeuw niet meer, zie er het nut niet van in, vroeger, voor het www hoopte je bij bepaalde gasten dat ze e.e.a. lieten zien wat ik ook al lang terug had willen zien, Koot en Bie, Freek de Jonge, Flying Circus, Richard Prior en een hoop nog wat.
Nou, prettig avond luitjes.
Morgen wordt een mooie dinsdag. Als u allemaal een heel klein beetje wilt bidden dat het onbewolkt wordt…. kus.
In twee sessies heb ik de meest besproken uitzending van Zomergasten met Eberhard van der Laan gezien.
Janine Abbring was nu helemaal op haar plaats. Onderbrekingen van het gesprek waren niet hinderlijk, mede omdat haar geïnterviewde daar goed mee omging. Emoties lagen op de loer, en kwamen er dan ook.
Het Lieve Dorpse Amsterdam, met zijn concerten, zijn verbindingen met Delfzijl, Emmen, Terneuzen en Hengelo, het kwam aan de orde.
De droom van deze burgemeester, van de Randstad een New New York maken, met een groot Central Park in het midden, en Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en Utrecht onderling met een goede rail verbinden, dat was me uit het hart gegrepen. “Dichtbij de nog onbebouwde kust” zei hij ook nog.
Of het zo geliefde dorpse karakter van de stad, geïllustreerd door een grachtenconcert en door een samen de voetballer Nouri eren, dan behouden blijft?
New York, ooit Nieuw Amsterdam, zou dan het Nieuwe Nieuw Amsterdam kunnen heten.
Waar woon je? In NNA. Welk district dan? Utrecht. Why? come over to Haarlem city. Why? It’s safer there.
Ik heb gekeken met diverse ogen.
Cynische modus:
Laatste poging tot reanimatie van de PvdA.
Propaganda:
Opvallend veel t.v.schermen in openbare ruimtes in Amsterdam waar de burgemeester sprak tot zijn onderdanen , veel diversiteit en een en ander.
Ten slotte:
Deze burgemeester heeft zijn best gedaan voor de stad en de bewoners, hulde daarvoor.
Zou hij nu de laatste periode van zijn leven niet beter kunnen doorbrengen bij zijn gezin, zijn echtgenote , vrouw en moeder zonder politieke aspiraties.
Een mooie aflevering, een en al emotie: gewaardeerde burgemeester, ernstig ziek, en daarbij: Amsterdammers, zij lijken altijd wat hyper als het over hun stad gaat.
Neemt niet weg dat het een sympathiek man is die zinnige dingen te berde bracht. Van een grote Randstad hoorde ik al eerder (weet niet meer door wie),fantastisch idee. Prima filmpjes, goede terugblikken, goede interviewster deze keer.
Waarom hij bij moeder thuis moet blijven is me niet duidelijk. Ik gun hem de afleiding van zijn baan.
Bertie ,
Hij hoeft niet bij moeder thuis te blijven hoor, maar hij pretendeert nog steeds een grote rol te vervullen bij die partij van hem en daarmee doet hij zijn familie tekort IMHO. We zullen het niet altijd eens zijn, helemaal niet nodig hoor.
Maar de discussie houden we wel erin, hoop ik Bertie.
Wel tijd om ruim drie uur tv te kijken maar geen tijd om het ikje even te plaatsen. Sic transit gloria mundi.
Hij speelt een dubieuze rol, enerzijds burgemeester van Het Leuke Dorpse Amsterdam, dat niet meer bestaat, Amsterdam is een grote doffe ellende met rolkoffers en kermisvertoon op het Damrak van het C.S. tot Rokin.
De weg naar het Museumkwartier gaat over minstens een miljoen toeristen via de Dam , naar de Hermitage lo0p je dan
verder via Waterlooplein. Ook Leuk altijd.
Schrikdraad op Mopperkontse wijze
Zomeravond in Artis. Ik aanschouw een tafereel waarbij een moeder tekeergaat tegen haar dochtertje. Het kind heeft zojuist een schok van schrikdraad gekregen. Op luide toon wijst de moeder haar op het bord dat je het schrikdraad niet mag aanraken. Als de moeder even later langsloopt, lees ik de tekst op de T-shirts van haar kinderen, die zij naar ik aanneem zelf voor hen heeft uitgekozen: rules are there to be broken.
Pieter Hornsveld
@ Klare Taal
Natuurlijk, discussie mag blijven. Moet!
Een moeder die tekeergaat is nooit leuk om mee te maken. Maar er zijn talloze redenen om haar gedrag te begrijpen, en Pieter kent ze niet. Schrik, opluchting over de goede afloop, schaamte, liefde. Mopperkont kent ze vast wel.
Varkensstal
Op zondagochtend lees ik aan de ontbijttafel de weekendeditie van NRC. Ik ben aangekomen bij het artikel over de brand in de megastal in Erichem. Alle 20.000 varkens vonden hierbij de dood.
Mijn gedachten dwalen af. Ik probeer me voor te stellen hoe groot dat bedrijf moet zijn geweest. En hoe de varkens er gehuisvest waren. Vast niet veel persoonlijke ruimte, vermoed ik. Hebben ze trouwens geleden, heeft de brandweer ze horen schreeuwen?
Aan het eind van het artikel gekomen, valt mijn oog op de advertentie die onder aan de pagina staat. ‘Van der Spek Uitvaart. Uiterst persoonlijk’.
Marga Sutherland
Het zal mij benieuwen.
Soms krijg je -meestal van kunstenaars- het advies “het kind in jezelf te blijven koesteren”. Dat is Marga goed gelukt.
Wat zal jou benieuwen, Bas? Of Ilona en lummel erbij zijn vanavond? Mopperkont? Weeromstuit? Die laatste twee zijn de initiators tenslotte. Anders gezegd: zij begonnen!
Of ik slaags raak met DSR. Maar het gaat goed. Tot nu toe.
Hij gaat al zijn verhalen weer hier publiceren! HR was slechts een wijkplaats zei hij.
Jammer. Dat is alles wat ik hierover wil zeggen. Je zou denken dat men bereid is tot excuses en dan de schone lei. Maar de kwaadsappige inborst zit kennelijk diep. Ik moet bekennen dat ik vroegtijdig ben opgestapt. Ik trok het gewoon niet meer. Ze zitten nu vast over mij te roddelen. Onder het genot van een wijntje.
Na het lezen van dit ikje dwalen mijn gedachten af. Ik probeer me voor te stellen hoe groot de Grenfell Tower moet zijn geweest en hoe de bewoners er gehuisvest waren. Hebben ze trouwens geleden, heeft de brandweer ze horen schreeuwen ? Ik moet daar nog eens een ikje over schrijven.
Helaas, ik denk bij dit soort bijenkomsten met verrassende en onverwachte personen altijd aan een spannend avontuur dat ik niet meer ga ondernemen nu.
Ik zal graag van een verslag van zo’n aangename samenkomst genieten en verder doormijmeren over wat ik eventueel gemist zou hebben.
Ja zo is dat nu gewoon.
Ach, je had het moeten zien: APD die DSR de mooiste beloftes deed om asjeblieft z’n verhalen weer hier te publiceren, HR die bleek wegtrekt en toezeggingen van APD verdubbelt… Uiteindelijk weigerden beide heren om boter bij de vis te doen en was de kous wat DSR betreft af, maar APD kreeg plotseling haast, bleek geen contanten bij zich te hebben, moest vlug de trein halen… ajuus en de groeten!
Ja, dan neem je inderdaad een wijntje of twee en schud je met z’n allen eens mild-glimlachend het hoofd over onze mini Jack Nicholson, die het op zijn manier dan ook wel weer allemaal goed bedoeld.
(PS APD, je toupet hebben we bij de bar in bewaring gegeven en die blauwe pilletjes waren vast niet van jou, toch?)
Nou dank je DSR, ik word op mijn wenken bediend, buitengewoon.
Dank voor je relaas aan de Utrechtse grachten waar ik in een ver verleden mijn Veritas-tijd , zeer gelukkige periode , doorbracht!
Je gaat zo’n rechter toch missen, al was het maar vanwege de spelfouten
@KT
Aan de gracht of in de gracht? Ik bedacht me inderdaad dat het een heerlijke stad moet zijn om te studeren.
Heel jammer dit. Zelfs DSR onwaardig. Ik bleek ook de 38.50 voor het treinkaartje eerste klasse niet te kunnen declareren
De anderen wisten dit. Ik niet.
@DSR 😀 Wat een mooie en accurate samenvatting, dank, dank! Ik krijg er nu spijt van dat we je op de verkeerde trein hebben gezet. Dat neem je ons niet kwalijk, hoop ik? Eigenlijk was HeRoWa daar de stoker van.
@Bassie, Kom kom, niet zo zuur, vooral niet op zo’n prachtige dag als vandaag! En je wist van tevoren dat alleen treinkaartjes 3e klas worden vergoed, dus nou niet piepen.
Ik snap niets van dat declareren verhaal Bas. Is dat humor of zo?
Duidelijk wie er wel en niet bij waten is het niet geworden en eigenlijk maakt het geen jodium uit.
Herkent iemand dit? Moet wel iemand zijn zonder vaste werk ‘gever/dwinger’ , een hang naar hoe het vroeger was en een piemel, nee, dat hoeft eigenlijk niet. Maar goed dat je de hele week voor het slapen gaan denkt dat het zondag is en je om 12 uur de radio uit doet om die vervelende Prem te ontlopen. Dat het bij nader inzien de de volgende ochtend geen maandag is maar dat je dan, de hele week de dag er een te vroeg inschat. Dus vanmorgen dacht, wist ik zeker dat het donderdag was. Vriendin voor Pampus en ik voor niets naar de huisarts waar ik om acht uur een afspraak had. Morgen.
Maar ja, waar mensen gaan drinken gaan mensen huilen. Heb je jouw, voor mij gisteren volkomen onbegrijpelijke boodschappen om de plee geschreven, op de smart?
Het zij zo.
Wij gaan over op de orde van de dag en nemen een kleintje cola omdat de dag zo kloten, zo volkomen kloten begon.
En omdat ik steeds grovere foutjes maak is dit gelijk mijn laatste bijdrage op dit blog. Veel plezier ermee.
Het ga je goed, Mark. We zullen je zeker missen. Groetjes!
@L
Gelukkig was er in Venlo een eenvoudig doch net pension vlak naast het station.
Ik stel voor dat we met de pet rond gaan voor APD, die is er wel erg bij ingeschoten.
Het lijkt erop dat onze beroepswerkeloze van dienst al zo lang uit de running is, dat ie het hele concept ‘vakantie’ is vergeten -milde glimlachicoon-
@DSR Goed en bijzonder humaan idee van je. Ik schenk alvast mijn eeuwige waardering.
Hier nog een sfeerplaatje.
Wel potverdikkie…
Ik ben bang dat dat vloeken nog niet veel help…
*@#$%^&!
Voor wie het aanbelangt: als DSR op de nieuwste reactie klikt, wordt hij doorverwezen naar de eerste pagina alwaar hij eerst op ‘nieuwe reacties’ moet klikken, om vervolgens doorgestuurd te worden.
DSR begrijpt dat de noodzaak voor een tweede reactiepagina tamelijk uitzonderlijk is en dat de recente toevloed van reacties het systeem overbelast, maar allicht kan de blogbaas een upgrade overwegen om ook in de toekomst zijn reageerders passend van dienst te zijn.
Gefeliciteerd met het verjaren, Apie. Houd vol!
O, heb ik de verjaardag van Bart gemist? Dat is zuur. Bij deze dan nog een welgemeende zoen op beide wangen. Ik ben ongeschoren dus misschien schuurt het.
Ik hoop zelf niet dat het misbaksel hier terugkeert want dan is mijn lol als lezer ook nog weg.
Sterkte.
Vraag me toch af waarom iemand zich Tramlijnacht noemt. De belangrijkste associaties zijn toch met de verschrikkingen van een verleden waar weldenkende mensen liever geen banaal blog of reageerdersnickname aan vastknopen. Op Wikipedia wordt eea ontkend, maar elders lezen we dat het GVB nieuw personeel voorlicht over de geschiedenis en connotatie van tramlijn acht.
Een bewuste maar eigenaardige keuze dus van de reageerder in kwestie. Hoe duikt ie binnenkort op, als Trijntje Oosten oid?
Fijne samenvatting van het zinderende gebeuren in Utrecht gisteravond.
Het NOS journaal had het te druk met de kip en ei kwestie, anders hadden we jullie wel zien zwaaien in de camera.
Krasje
Mijn fiets valt tegen een geparkeerde auto. Een krasje op het portier is het gevolg. Ik bel aan bij het huis waar de auto voor geparkeerd staat. „Ik vind het niet zo erg, maar mijn partner denkt daar heel anders over”, zegt de vrouw die opendoet. Binnen, naast elkaar op de bank zittend, wisselen we gegevens uit voor de verzekering. Dan hoor ik de voordeur opengaan. De partner. „Schat, we moeten je iets vertellen”, zegt de vrouw. Over het gezicht van de partner trekt een wereld aan emoties voorbij. „Er zit een krasje op de auto.” Grote opluchting bij de ander. „Oh, dat is helemaal niet erg joh”, zegt ze.
Annemieke Zwanenburg
De partner is een “ze”. Dat is denk ik de clou. Dan is de opluchting ook beter te begrijpen, nadat ze haar vriendin samen met Annemieke op de bank zag.
PS Direct doorverbonden worden naar de laatste reactie was veel prettiger. Hopelijk kan Bas dat herstellen?
@pawi Ik zag in de partner een man, de mensensoort die meestal tekeer gaat als er een krasje op hun dierbare statussymbool zit. Daarom heeft de vrouwenpartner het zo ook ingeluid; nadat mannenpartner alle vreselijke mogelijkheden voor zijn geestesoog voorbij zag komen is een krasje peanuts.
Zegt ze, Luvienna, niet zegt hij. De vreselijke mogelijkheden zijn dan van een heel andere soort. “Schat we moeten je iets vertellen” is er een beetje bijgehaald, zoiets zeg je in het echie natuurlijk niet bij een schadegevalletje.
Als je ziet hoe sommige mensen, en dan met name de manskerels, kunnen reageren als hun heilige koe een schrammetje oploopt, is een beetje indekken en voorbereiden niet onverstandig.
Grappig ikje, verrassende pointe, mooie opbouw.
Verhip pawi, je hebt gelijk! Slordig gelezen.
@HR
Dat soort afspraken hadden vantevoren moeten maken. Nu hebt jelui jezelf in de kaart laten kijken. En terwijl je dit schreef, heeft APD me discreet via de mail een fraai voorstel gedaan, waarin concrete, ronde bedragen zijn genoemd. No honour among thieves, heren…..
Bedenk je wel: DSR heeft nog nooit gevraagd om een bijdrage van je site terug te trekken en is het toonbeeld van voorkomendheid te jouwend. Kortom: je boft als een druif in het Zuid-Franse zonnetje. Tel je zegeningen en wees liever blij dat je een toppertje als DSR in je stal hebt.
ik hoorde laatst van HR op zijn site een terloopse opmerking dat DSR met de voortschrijdende jaren (sic) zijn scherpe kantjes zou bijslijpen of daar althans al mee bezig was.
Ben benieuwd naar de resultaten en gevolgen in deze.
Woooow! Toppie Plopje!
We gaan ernaar kijken. Maar nu eerst de koffers uitpakken.
We gaan er zoals gezegd naar kijken. Eerst even een verjaardag vieren.
Bas zal ik maar zeggen, als het echt je verjaardag is, dan ga ik nu een lekker glas sauvignon op je drinken buiten in de tuin met mijn ‘Partner’ mannelijk wel te verstaan.
Het autootje is nog ongebutst overigens!
Ook van mij gefeliciteerd. Taart en drank heb ik niet in huis maar ik frink een biertje op jouw gezondheid.
Prosit!
…drink…
Ja ze zeggen het. Dank voor alle goede wensen. Proost!
Santé et bonne soirée..
Gefeliciteerd!
Pfoe, fijn om even op de computer te zitten, alwaar je meer kunt doen dan op de smartphone.
Keiblij met Plopje natuurlijk. Man man man, daar prikte een traantje. Verder met alle andere felicitaties niet minder.
DSR bleek de 100e reactie geplaatst te hebben, hetgeen volgende week recht geeft op een zwaar verguld lepeltje. Gelet op wat de man met de “Reageerders van het Jaar” bokaal heeft gedaan (hijzelf ontkent het, maar het gruis zit nog altijd in zijn haar) was goede raad duur. Gelukkig bleek hij een reactie dubbel te hebben geplaatst. Na verwijdering is nu Klare taal de gelukkige. En die gunnen we het wel.
Het sfeerplaatje van Luvienna staat hieronder. Dat tinypic werkt niet altijd meer mee, dat blijkt wel.
Qua talent van Heer Rozenwater tot het selecteren en plaatsen van plaatjes laten we de onderwerpkeuze en scherpte van zijn zeker goedbedoelde felicitatieplaatje van de vorige reactie maar voor zich spreken. Nee, ik zou wel weten waar ik mijn verhalen in volle glorie weer in ere hersteld zou willen terugzien. #justsaying icoontje.
Knieën
Het begon ooit met de bekentenis dat er een leesbril nodig was, of dat er een stifttand of een brug geplaatst moest worden. In gesprekken met familieleden en vrienden ging het een paar jaar later al over staaroperaties, of over het nut van gehoorapparaten. Maar nu zijn we kennelijk in een nieuwe fase beland. Gisteren sprak ik een vriend die ik een tijdje niet had gezien. Hij opende de conversatie met: „Zeg, hebben jullie je eigen knieën nog?”
Martin van der Jagt
Tja, daar hebben we Martin van der Jagt weer. Hofleverancier. Binnenkort: begrafenis- en crematieikjes.
Hmm, when ik op de laatste reactie in de rechterkolom klik, dan kom ik precies hier uit.
Pardon, tramlijnacht. Over welk misbaksel heb je het? Maar wie het ook is, lees er rustig overheen, dat doen lezers. Ze lezen maar ze lezen ook niet.
Hoi tramlijnacht, jaja, dat verhaal over het declareren was en is humor. Je moet erbij geweest zijn, denk ik. Op de plee schrijf ik niet. Ik doe daar mijn behoefte.
Je hebt gelijk Mopperkont, je gaat zo iets toch missen.
“Beroepswerkeloze.” Ik had eroverheen gelezen. Ongeveer van het niveau van Joep van het Hek. Geeft je toch altijd een goed gevoel, wetend dat jezelf vele malen beter kunt schrijven en mega veel keer wordt bezocht op dit blog, zo APD destijds liet zien. Dus laat het kereltje lekker zijn keutels leggen waar het hem blieft, ik ontwijk ze wel, en zoniet dan veeg ik mijn schoenen af aan het gras.
Het lijkt me dat Tim wat intensieve digitale bemoeizorg nodig heeft, want die jongen heeft en/of maakt elke dag wel een nieuw probleem. DSR gaat dat tijdens z’n vakantie eens oppakken. -milde glimlachicoon-
Tim vleit zichzelve wel erg graag. Dat zijn feuilleton alleszins leesbaar en onderhoudend is, komt voor 90% op conto van de blogbaas, die van een drol een gebakje heeft gemaakt.
Joep schrijf je toch als Youp?
..en ‘van het’ als van’t.
Maar dat zal allemaal wel niet belangrijk zijn.
Heck met ck ook als ik me niet vergis.
@APD en HR
DSR’s teksten hebben geen redigering nodig. HR zal dat respecteren, APD heeft dan nog eerder de neiging om ongevraagd veronderstelde verfraaiingen aan te brengen. 1-0 voor HR.
APD zoekt zonder meer de beste plaatjes uit. 1-1.
Maar APD presenteert het eindresultaat vervolgens als een grafisch kunstwerk met enige begeleidende tekstjes. 2-1 voor HR.
De kans op een doorbraak is zeer klein maar wel aanwezig via APD. Bij HR is die kans nihil.
Tussenstand: 2-2.
Het doorslaggevende argument is dus nog niet te berde gebracht. Voor DSR zal het ervan afhangen waar hij zich het meeste thuisvoelt, waar hij als mens en auteur de meeste (gepaste – DSR houdt niet van geslijm) waardering in combinatie met opbouwende kritiek ervaart.
Wat dat betreft kunnen zowel APD als HR er nog wel een tandje bijsteken.
Tim schreef ‘Joep’ omdat ie al aan z’n bonmot ‘poep’ dacht – maar het kan ook aan z’n werkplek liggen.
We moeten binnenkort maar weer eens een pilsje pakken. Samen zonder die groupies erbij.
APD is er als de kippen bij om DSR een like-je toe te dienen. Daar kan HR alleen nog maar overheen met een gelukstelegram. #hetzijndekleinedingetjesdie’t’mdoen-icoontje-hashtag
Ja, dat praat wat makkelijker.
Ik heb het geprobeerd. Maar het lukt nog altijd niet. Het lijkt op zo’n standaardplaatje dat je via Facebook kunt rondsturen. Zit jij op de Facebook van Riverside Blues?
@HR
Een kunstblog vullen is iets anders dan een verhaal illustreren. In het ene heb jij je bewezen, APD in het andere. Jammer voor die andere 83,000 schrijvers – dat ze vooral hun best maar blijven doen.
Een kunst- maar vooral curiosablog. Man man man, weet je nog die plaatjes van Afrikaanse inboorlingen met trosjes druiven en stronken bloemkool in het haar? Daar is hij gelukkig mee opgehouden, maar toch … In zo’n omgeving staat dan je pareltje. Eeuwig zonde.
Hmmm… de koning van de koloniale kunst, dat is ook zo. HR is 100 jaar te vroeg geboren, anders had ie nog naar de menselijke dierentuin gekund.
Aan de andere kent trekt HR een wat netter, welschrijvender publiek. Beleefd en geen toilethumor of andere grofheden. Het zou kunnen helpen wanneer je, net als HR, de moderatieteugels net een tikje strakker aantrekt om een of twee stoorzenders te weren.
@HR
Zichzelf of slechts fungerend als opdienschaal voor de ideeen van een ander? Doet me qua gekunstelde enscenering denken aan dansende beren, boksende kangoeroes of rokende aapjes in jacquet.
@HR, het is een omfloerste blik, dan zie je alles door een mist van tranen. Gevalletje van de klok zien hangen maar net die klepel gemist. Geeft niet, we zien hier qua correct Nederlands schrijven wel zottere kronkels voorbijkomen.
Voor het lezen en schrijven van reacties is er helaas nog geen standaard in bloggersland. Hier op de computer loopt het anders dan op de mobiele versie, en bij de mobiele versies is er ook nogeens een verschil qua OS. Als ik het voor de een aanpas, gaat de ander kermen. Bij mij zelve, en ik ben een van de grotere klanten van deze site, gaat het lekker. Klikken op laatste reactie brengt me bij de laatste reactie (Chrome). En er precies onder kan ik mijn reactie ook nogeens geven. Op den telefoon (Android) tikkie anders, maar dat houd je toch. Live with it. Suggestie schaterlachend verworpen.
Oei, kijk uit Roos en Bas, het rechtertje gaat kruimel voor kruimel steeds meer als suggestie verpakte eisen stellen. Nu zegt hij al dat Bassie de moderatieteugel strakker zou moeten aantrekken. Laat je niet tegen elkaar uitspelen. Voordat je het in de gaten hebt ben je geen baas in eigen blog meer. 😯
@Timmerark: “O, mag ik een klein verzoekje doen? Out in the open en niet achterlangs (…) ik wilde graag, voor de lul, nee, lol, naast Mark boven aan je blog AKA TimmerArk. Gewoon omdat het zou kunnen en dan weten toch sommige fans of haters wie die Mark toch is. Kan dat? Zo niet, jammer dan. Dat ken ik mijn plaats weer in je stal.”
Verzoek is met enige vertraging vanwege zomergasten en reageerdersbarbecue (waar was je eigenlijk?) heden ingewilligd.
Och Luvje, ik reageer er niet eens op. Iedereen weet dat het nettere welschrijvende publiek nou juist hier te vinden is. En dat de stoorzenders met toilethumor nou juist bij HR ongestoord hun gang mochten en mogen gaan. Nee, ik noem geen namen, laat die maar anoniem blijven. We weten allemaal over wie we het hebben. Nu is hij op vakantie maar als de kleinkinderen weer naar school gaan, dan kruipt opa weer achter z’n computertje, daar in het midden van het land, daar waar die kanovijver is, met dat witte huis met het houten hertje erop. Wij hebben hem in de gaten. En hier … komt hij er niet meer in.
Hier is het veilig en aangenaam toeven. Een echt literaire omgeving. Hier komt een verhaal tot z’n recht.
Stel je een prachtige roos voor, hij groeit ergens op een verlaten industrieterrein waar de luiken klapperen en de straathonden elkaar hoog keffend bezitten. Is mooi. Het is een roos. Toch loop je snel door. Laat staan dat je andere mensen aanraadt om daar ook eens heen te gaan. Of bewonderend een foto maakt. Een beschrijving. Een aanbeveling.
Diezelfde roos in een mooie omgeving, daar waar je voelt dat natuur, cultuur en de mens wordt gerespecteerd, ja, daar verwijl je langer, daar kijk je om je heen of er een bankje is. Daar ga je zitten, met je geliefde, je familie, je kind. Je drinkt een kopje groene thee en je laaft je aan het moois. Da’s het verschil, denk ik.
Da;’s de vraag denk ik. Trekt het verlaten industrieterrein de roos naar beneden of trekt de roos het naar boven? In een mooie omgeving is de roos slechts één van alle mooie dingen, terwijl diezelfde roos schittert tussen de bezittende honden.
Ja, zo kun je het ook zien. Of de Heer Rozenwater het ook zo ziet, dat valt te bezien. En of de schrijvende schrijver in kwestie zo onzelfzuchtig is dat hij zijn pareltjes, de vrucht van dan wel niet zijn lendenen maar van zijn hoofd en hart, daaraan op te offeren, ook dat waag ik te betwijfelen. Het zou wel heel mooi zijn.
De toekomst zal het leren. Of niet, natuurlijk. Weet die toekomst veel.
Oh-oh-oh, daar kon je op wachten: L. die zich laat kennen als de archetypische vrouwelijke twistappel, met haar suggestie dat DSR de baas wil spelen. Niets is minder waar: als DSR de baas wil zijn, moet ie maar een eigen blog beginnen. Het bevalt hem om uiteenlopende redenen echter beter om een of meerdere blogs met zijn pennevruchten en aanwezigheid te vereren.
Het is nogal simpel: er zijn twee blogs in contentie om als thuisbasis voor DSR te dienen. Dan zet men zn beste beentje voor, DSR laat blijken waar wat hem betreft nog punten te scoren zijn en daar volgt dan een afweging uit waar iedereen vrede mee zal hebben.
APD heeft eerder goede sier gemaakt met zijn attente duimpjes. HR’s gelukstelegram is zojuist aangekomen. Daarmee zou hij normaalgesproken weinig indruk hebben gemaakt, omdat het van weinig originaliteit getuigt (DSR had het idee immers zelf al geopperd), maar de kruik oude jenever van Rutte en de enorme teddybeer ‘voor DSR jr’ gooien dan weer wel hoge ogen.
APD moet oppassen dat hij nit verdrinkt in z’n veelheid van woorden lofprijzende z’n eigen blog. Goede wijn behoeft geen krans. En de concurrentie afkraken, maakt natuurlijk nooit een sterke indruk.
Vriendje
Donderdag marktdag. Ik probeer geen week over te slaan. Met plezier struin ik langs de kramen. Allemaal biologische producten. Ik werk m’n boodschappenlijstje af. Als laatste ga ik naar de stand met kaas. Met de eigenaresse heb ik inmiddels een band en meestal kletsen we honderduit. Ook vandaag. Als er een nieuwe klant komt zegt ze tegen me: „Effe die mevrouw helpen hoor, want je weet: ieder tientje is m’n vriendje.”
Kitty van Vlaanderen
Op de markt kom je dit soort uitdrukkingen toch wel vaker tegen?
Mogelijk vond Kitty het hoog tijd dat het ook eens in de krant kwam. Voor de expats, die niet goed meer weten hoe het eraan toe gaat op Hollandse markten.
Tja, dit zijn er inderdaad veertien in een dozijn. Kitty heeft verder niets meegemaakt kennelijk. Next!
Kittige Kitty toch… Deugmensje en toch zo gewoon gebleven. Hier en daar een volks woordje gestruind, maar helaas niet biologisch. De kaaskraam is gelukkig wel een stand, daar op de markt, hoewel de eigenaresse wel platgevooisd is en niet vies van geld verdienen. Die lijkt wel een VVD’er, zo’n tiepje dat haar eigen moeder zou verkopen voor een parelketting maar gelukkig gaat het hier over kleingeld, tientjes en zo. Dikke vriendjes met onze Kitty, maar niet heus. Kakkineuze Kitty moet effe (schitterend hoe Kitje dat taalgebruik met graagte noteert) wachten omdat mevrouw de klant misschien wel een tientje wil ruilen tegen een stuk gestremd dierlijke afscheiding. Nou Kitty, maar snel naar huis gaan en binnen blijven.
Altijd, als het effe kan.
… een stuk gestremd dierlijke afscheiding … Iew icoontje!
Weer eens een ikje van Kitty van Vlaanderen. Dat kan Frank Hammecher niet op zich laten zitten. Kom op, Frank!
test
Test geslaagt
Ik vont m mizlucd.
Het is een wat aparte tijd, vrijdagmiddag van half zes tot half negen, maar ik heb zojuist geboeid naar Zomergasten met Eberhard van der Laan gekeken. Fraai gemaakt. Fraaie man. Hadden we er maar meer zoals hij.
That’s the question.
En hopla, nog net voor het weekend staat het tweede deel van China’s Ilonaverhaal erop, Ilona’s Chinaverhaal dus. Met keiveel foto’s! Leest het hier … en nu .. of lekker op de zondagmiddag op de tablet.
@HR
Je merkt het vanzelf wel, HR, of DSR jouw diensten nodig heeft, of die van APD, of van jullie allebei. Ondertussen maar gewoon blij blijven met DSR, die als zo’n Aziatisch wuifkatpopje de klanten naar binnen haalt.
Voetbal
Dochter Amparo (3) zag een paar weken geleden voetbalmannen op tv, en merkte op dat ze dat ook wel zou willen later, voetballen in zo’n groot stadion met al die juichende mensen. Met pijn in mijn hart vertel ik dat alleen voetballende jongens deze mate van aandacht krijgen. Gelukkig is er het EK voetbal voor vrouwen, waarvan ze een samenvatting op tv met mij meekijkt. „Kijk, dit zijn juist alleen maar vrouwen!”, zeg ik, blij dat ik haar nu een positiever toekomstbeeld kan bieden. Maar zij denkt daar anders over. „Ik vind het alleen maar leuk als jongens en meisjes allemaal mee mogen doen.”
Peter van der Ploeg
Pijn in mijn hart?
Actueel ikje?
Amparo?
Ja een volstrekt normale opmerking toch? Het ikje lijkt me louter vanwege de actualiteit geplaatst.
Om even bij de actualiteit te blijven vraag ik me af of Amparo misschien een genderneutrale naam is?
Volgens google is Amparo een meisjesnaam, Spaanse oorsprong, met als betekenis “schuilplaats“, da’s mooi. Helaas is het ook urban slang voor “a super sexy and bitchy girl. She is so hot and she knows it which is why she is a bitch. Everyone will still love her and she still has tons of friends because everyone wants a piece of her” En “a goofy ass kid who no one likes. Also looks like Donkey from Shrek”
Dank je Bas, hopelijk leest Peter van der Ploeg dit niet.
Wat niet weet wat niet deert.
Dat zullen we zeker hopen, de arme man denkt vast dat hij zijn dochtertje een keioriginele naam heeft gegeven.
Over namen geven gesproken, op het belendende blog dook vannacht ineens een nieuwe reageerder op, maar dan wel een die goed op de hoogte is van het reilen en zeilen van Heer Rozenwater. Weet iemand wie dat is, Henk Verhoeven?
Kies maar:
https://www.google.nl/search?q=%22Henk+Verhoeven%22&oq=%22Henk+Verhoeven%22&aqs=chrome..69i57.7607j0j7&sourceid=chrome&ie=UTF-8
Er staat me nog iets bij van een HH uit de NRC-tijd.
Ja die had ik ook al gedaan, Luvienna. Kies maar: autobedrijf uit Uden of psycholoog in Eindhoven.
HH is wat en iemand anders dan HV, lijkt me. HH kreeg geen correcte zin op papier en las niet.
Kimberly, Priscilla, Sjonnie, Sjantal en Sjateleine staan vooraan op de erelijst.
Sj!
Sjapoo voor Sjanice, Sjerida, Vivianne, Lieke, Kika, Jackie, Mandy en al die anderen. En voor Dafne en Anouk, natuurlijk. Een leuk oranje dagje voor de buis.