Hier is dan weer het nieuwe intro. Handig, want – in de woorden van Ad Hok – dan hoef je niet zo lang naar de nieuwste reactie van het oude te scrollen. Zo’n nieuw weekoverzicht is ook handig om te voorkomen dat andere kapers in plaats van je plantjes water te geven ze proberen met wortel en al uit de grond te trekken. En het is een traditie geworden. Vandaar dus. Reden genoeg voor weer zo’n nieuw intro. Geniet ervan. Met mate. Er zijn nog andere dingen die je ook lezen kunt. En lezen moet om hier mee te kunnen praten.
Er waren behoorlijk wat ikjes vorige week en ook reacties daar dan weer op. En wat off topic discussies naar aanleiding van de actualiteit. Eigenlijk stof genoeg voor een keilang intro, maar ik houd het kort vandaag. Gekke Henkie woont hier niet.
Benno Verburgt schreef over zijn zoontje van 2 die op de vraag hoe het met opa en oma ging antwoordde: “Ze zijn er nog.” Mopperkont: “Zoontje van twee had vast niet in de gaten dat hij onbedoeld grappig was, maar dat heb je vaker bij kinder-ikjes.”
Veelschrijfster Mieke Kerkhof tekende eens een keer een ikje op buiten haar spreekkamer. En hij was meteen al leuk ook. Een “schattig meisje” stond voor haar deur te collecteren. Op de uitnodiging van Mieke om even binnen te komen “in mijn warme woonkamer” vroeg het wichtje met grote ogen: “Bent u te vertrouwen?”.
… deed zich voor als een toevallig rommeltje, een blaadje, een niksigheidje.
Er waren ook wat natuurwaarnemingen van de lezers alhier. Zo zag onze Pawi een “fenomenaal optreden van een Gig kruisspin”. Die hing voor een glas-in-loodraam te bungelen. “De spin liet zich vallen en deed zich voor als een toevallig rommeltje, een blaadje, een niksigheidje. Lange poten ingevouwen in een mum van tijd, de tijd van het vallen, een seconde hooguit. En zijn razendsnel gesponnen draadje was vrijwel onzichtbaar.” Mooi beschreven toch? Als ze er nou eens echt voor zou gaan zitten en een heus boek ging schrijven, dan is die Jan Wolkers Prijs volgend jaar voor haar, wat ik jullie brom.
Verder kwamen er op de site vorige week een giga-ijsvogel voorbij, een zwerm krabbenhaviken en een kolibrie of twee. Allemaal een heel eind weg gespot, ergens in de tropen waar ze bitterballen verkopen en de Brinta in de schappen staat.
De Schrijvende Rechter werd intussen in de eigen woonplaats of het plaatselijke parkje opgewonden van een roedeltje staartmezen, en inderdaad, die zijn ook lang niet mis, deze kleine kirrende acrobaatjes hoog in de kruin. Niks mis mee.
Nee, dan de kolibrie, probeer ze maar eens te filmen of te fotograferen. Lukt je niet!
Berustend dichtte ik:
Wat ik vind van de kolibrie?
Die moet ik nie
Mogen van mij over de knie
Maar je ziet ze nie
Klare taal heeft dat beter aangepakt. Ze heeft er een standbeeldje van gekocht, gemaakt door de onovertroffen Josefine Wortelboer. Dat staat nu op de schouw, waar ze er “elke dag met veel genoegen” naar kijkt.
Er werd op de site een heuse vete uitgevochten over wie er sneuer zijn, fietsers of automobilisten. Mopperkont trapte af met een klacht over fietsers die in het donker zonder licht rijden. “Ik zou er een voorstander van zijn als de politie meer controleert en bij overtreding de fiets onmiddellijk in beslag neemt. Te voet naar huis en de fiets pas teruggeven als de fietser in de politieloods de juiste verlichting heeft aangebracht.” Hoppetee, kan zo in het aanstaande verkiezingsprogramma van een populistische partij.
De echte hufters, zo vond hij, zitten in de auto. In de stad rijden ze de vouwen uit je broek, en slaan linkerportieren open zonder eerst in de spiegel te kijken. “Als ik er iets van zeg, ben ik standaard een ‘ouwe lul’”.
DSR deed een duit in het zakje door te melden dat sommige fietsers met enorme koptelefoons rijden “en dus niets horen”.
Pawi gooide nog wat olie op het vuur met haar beschrijving van “de clubjes oude mannen in lycra die in het weekend de wegen teisteren”. Om ze nou “sneue sufkippen op wielen” te noemen, zoals een blogbaas deed, ging een enkeling wat ver. Maar “niets leuker dan als automobilist in voorkomende gevallen (tegenliggers op ons smalle laantje, bijvoorbeeld) ‘I dare you’ à la James Dean in ‘Rebel without a cause’, te spelen. vals glimlachicoontje (Luvienna).
En Klare taal concludeerde: “Ergerlijk natuurlijk die oude racers op een provinciale weg in een Brabants buitengebied, maar storender nog de bejaarde E-bikers die zich als kamikazes op een rotonde in de stad voortbewegen (liefst van beide kanten: links en rechts) en met een niet in te schatten snelheid op je auto af komen afstormen en blindelings doorrazen op zo’n smal fietspad met hun brede vehicules. Enige troost, zij zitten niet te sms-en dat scheelt dan weer.”
Pawi probeerde de gemoederen te bedaren door het wonder van de diepe stilte tussen in- en uitademing aan te bevelen. Dit naar aanleiding van een ikje van Marieke van der Honing, waarin ze een bezoekje aan “Walk With Me” beschreef, de docu-film over de leefgemeenschap van zenmeester Thich Nhat Hanh. Van de trailer lusten de honden in ieder geval geen brood, schreeuwerig en pseudo-spannend als de eerste de beste reclamespot voor de normale Hollywoodactiefilm.
De film evenals aanverwante evenementen zoals het Hart- en Zielfestival van Radio 4 was zeker niet aan Luvienna besteed, erkend exacte wetenschapper dat ze me d’r eentje van ons is. “Het is nog niet te laat, maak je los ervan, gooi de klankschaal weg, mocht je die al hebben aangeschaft en kijk voor de zekerheid een rechttoe rechtaan knok-en/of actiefilm, met veel ontploffingen en zo! Zo mindless mogelijk, het is voor je bestwil.”
“Een meisje van 25 is opgeofferd om te kijken of Michael P terug de maatschappij in kan”.
De week werd triestig overschaduwd door het nieuws over Anne Faber, een jonge vrouw die van haar fiets getrokken werd door een misdadiger die te vroeg op de samenleving was losgelaten. Het meest indringend verwoord door iemand op Twitter: “Een meisje van 25 is opgeofferd om te kijken of Michael P terug de maatschappij in kan”. Huiveringwekkend waar. De verslagenheid was groot. De woede en de onmacht. En de wetenschap dat dit soort dingen altijd weer zullen gebeuren.
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wel bij voorkeur met iets leuks? Wil je leerzame dingen leren in een ontspannen sfeer? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je ook wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Hier zaten we lekker buiten aan de rand van ons privézwembad in de tropen. Ineens hoorde ik het gezoem van een hommel. Maar het was geen hommel. Het was een kolibrie. Zie die maar eens te fotograferen. We zijn maar opgestaan. Foto “Kolibrie op twee uur” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Fijne, compacte en wederom rake intro van de week weer. En hoera! Ik heb reactie nummer één!
Welk (klim)plant staat op de foto’s, blogbaas?
Pfoe, dat zal ik moeten navragen. Momentje, jaartje geduld 🙂
Lef
Komt mijn vrouw kwaad met de donderdageditie (12/10) van NRC binnen. „Wie heeft beslist dat Limburg niet meer meedoet bij Rutte III?”
Ik zeg: „Waar heb je het over?” Dan verwijst ze naar de voorpagina van de krant, waarop een foto van Nederland staat zonder Limburg. Ik dus ook boos en wil een ikje sturen.
„Ach, doe maar”, zegt ze. „Je denkt toch niet dat ze dat durven te publiceren!”
Geert Gommers
Erg sneu dit. En de NRC trapt er nog in ook. Dit is een lezersbrief en hoort hooguit bij de Ombudsman thuis. Zou er nog iemand bij de NRC werken die weet wat een ikje ook alweer was?
Ja, ik dacht, ik wacht maar even tot de nieuwe intro er is, als die al komt… [noot van de redaktie: er was hier sprake van een dubbele plaatsing van het ikje, het laatstgeplaatste ikje, geplaatst om 12:53 is verwijderd vanwege de overzichtelijkheid]
Goed verhaal. Dat intro dan.
Het ikje toont dat de familie Gommers blijft volhouden dat Limburg vergeten is. Maar in die donderdageditie staat een verhaal van Bas Heyne, getiteld Hoe Hollands wil je het hebben. En daar is die foto een illustratie bij. Nou ja, de foto toont behalve Holland ook Utrecht en Friesland en de Waddeneilanden en nog veel meer, daar hebben zij weer gelijk in.
[nog een noot van de redaktie: de link naar de betreffende column is door de redaktie ingevoegd, ook al weer vanwege de overzichtelijkheid, denkt u wel even aan de betaalmuur zo van toepassing?]
“Ik dus ook boos en wil een ikje sturen” is wel het bewijs dat Geert van kwaadheid niet meer goed uit zijn woorden komt.
DE COUS-redaktie doet het rustig aan. De leervideo van de dag is het Limburgse volkslied. Opdracht: bekijk de beelden, beluister de teksten en beslis dan: hoort Limburg bij Nederland of niet, en licht uw antwoord toe.
Anne Faber, een mooie meid met een mooie naam. Iedereen heeft gehuiverd bij deze gebeurtenis. En het ergste is dat haar belager, door toedoen van de officier van justitie in hoger beroep, bij een eerdere veroordeling, VERMINDERING van straf heeft gekregen. Zegt Youp. Daar kan ik met mijn pet niet bij. Als die officier dat niet had gedaan…vul zelf maar in.
We zullen vermoedelijk nooit echt weten waarom dat destijds zo gelopen is. De eerdere verkrachtingen waren volgens bronnen die het kunnen weten zo gruwelijk en zelfs “bizar” dat men niet eens wil zeggen wat er precies gebeurd is. De man was er ook nogeens trots op, en zei dat een droom was uitgekomen. En loopt vervolgens doodleuk een paar jaartjes later volkomen los in het bos. Er is zelfs sprake van dat hij de beschikking had over een auto. Heeft in de paar maanden dat hij in de kliniek was een medepatient “bezwangerd” (klinkt niet romantisch) en … heeft een relatie met een van de begeleidsters. Mijn vraag: mag dit, is dit professioneel, wat zijn nu de gevolgen voor in ieder geval deze begeleidster en haar bazennetwerk?
Wat zijn de leerpunten voor OM, rechterlijke, wetgevende en psychisch verzorgende macht? Ik vrees dat er bitter weinig zal gebeuren, gevalletje doofpot, zoals wel vaker als er in Nederland dingen gebeuren waarbij het hoge kader van het OM is betrokken.
Hahahahahahahahahaha!
Er wordt niemand doodgezwegen. Tip: zeg eens iets bijzonders of nuttigs zoals de anderen die wel geciteerd worden.
Wat die betaalmuur betreft: even de cookies uit de browser gooien en je kunt weer 5 artikelen door.
Heer Rozenwater: zoals bekend scrol ik voor het maken van mijn intro de reacties door van de vorige week en haal de meest interessante eruit. Dit lardeer ik met wat nieuws en beschouwingen en hopla, daar is er weer een. Qua reacties geef ik de voorkeur aan grappige, interessante, goedgeschreven en/of ontroerende ontboezemeningen van de lezerskring.
Zoals de lezer weet sla ik sneerreacties over, evenals ellenlang gezever en gehakketak (voorbeeld van vorige week: die ene reageerder die bij voorkeur midden in de nacht en vanaf het toilet moest komen vertellen wat voor “sneue aap” ik wel niet ben, hoe zeer hij mij haat en hoeveel andere mensen er wel niet zijn die mij ook haten, zelfs mensen waarvan ik dat niet zou vermoeden). Nadere uitleg overbodig. Klip en klaar keiduidelijk. En het sop de kool niet waard.
Welnu, het onderhavige geval, de klacht van de Heer Rozenwater als zou derzelve “doodgezwegen” worden, heb ik uit eigen beweging aan de Integriteitscommissie voorgelegd, in een snelprocedure (dat gaat per groeps whatsapp). Het antwoord kwam per kerende app (vanuit een zonovergoten Wassenaarsche Slag, zo werd me snuivend medegedeeld, had niet gehoeven, maar ach, een kinderhand is gauw gevuld, laat ze maar blij zijn met die paar magere verbrandzonnestraaltjes en dat duinzand vermengd met paardenpoep).
Ik citeer:
“De Commissie bijeen te Wassenaarsche Slag stelt vast dat blogbeheerder voor het opstellen van zijn bloemlezing (“intro” genaamd) deze week de keuze had uit 109 reacties van lezers, waarvan er een (schrijve 1) van Heer Rozenwater afkomstig was. Deze luidde als volgt: “Het is echt niet zo moeilijk. Overbodige rotzooi zoals reclame, tweets en wat niet allemaal verwijderen en bij meer dan 100 reacties een nieuw bericht starten. Zou heel veel ergernis wegnemen.”
Voormelde op het eerste gezicht onschuldig ogende reactie kan gekenschetst worden als aanzet tot controversie, hoon, ophitsing van een tevreden lezerspubliek en uitnodiging tot sneren. De Commissie prijst de terughoudendheid waarmee blogbaas met voormelde opmerking is omgegaan (“niet op reageren Lena”) en oordeelt dat het niet opnemen van (een verwijzing naar) de reactie alleszins redelijk is en voldoet aan de door schrijver zelve gestelde en vermelde criteria. Van bewust of stelselmatig “doodzwijgen” is derhalve geen sprake en de Commissie veroordeelt klager tot het opeten van zijn eigen hoed, mits voorradig. De secretaresse wordt veroordeeld tot het nogmaals insmeren van de rug van de Voorz”
’t is ook altijd hetzelfde: HR heeft APD mooi tuk, maakt een aardig grapje (‘dood’ gezwegen en dat in combinatie met de naargeestige nachtvlinder die niet in het intro aan bod komt) en APD, in plaats van verstandiger te zijn, weet niet anders dan te repliceren met een lange, droge lap tekst.
Wij van Bloggers Bums Fights noteren: take-down voor Heer Rozenwater!
pawi
Ik heb nog nergens gelezen wat in de rechtbankzaak tegen Michel P. de eis van de officier van justitie is geweest, maar die zal wel aanmerkelijk lager zijn geweest dan de uitspraak van de rechtbank die luidde: 15 jaar gevangenisstraf. De officier voelde zich kennelijk op zijn pik getrapt door de rechtbank en heeft de zaak aan het gerechtshof voorgelegd om daar zijn gelijk te halen. Mirabile dictu heeft hij dat gelijk ook nog gekregen. Ik zie het als een vorm van geestelijk armpje drukken tussen officier en rechtbank over de rug van de samenleving met als gevolg de dood van een onschuldige jonge vrouw.
Goede intro en een aantal interessant reacties erachteraan. Zoveel leesvoer op een zonnige dag had ik niet verwacht. ☺
Je mag het altijd tot later bewaren, hoor. Het is geen aangenomen werk en het veroudert niet snel.
Deed ik. Nu de zon weg is kan ik me wijden aan nuttige zaken.😆
Late reactie, maar niet minder gemeend, op wederom een fraaie intro zoals we gewend zijn.
Een week van vreugde en verdriet zoals dominee Gremdaat zou kunnen preken wiens stem ik al lang niet meer heb gehoord.
Ik ben wel erg getroffen door die vreselijke moord op Anne door een
perverse psychopaat die zomaar zijn gang kon gaan tijdens de voorbereiding op resocialisatie met dank aan de rechters.
Grappige reactie van HR! Doet me denken aan een reactie van TA, ooit.
Moeder, ik word niet genoemd in het intro…is dat erg jongen? …nee
Niet vertraagd
Maandagmorgen, omstreeks negen uur. De intercitytrein uit Den Haag rijdt Amsterdam Centraal binnen, na een reis die niet geheel volgens dienstregeling is verlopen. Vanuit de luidspreker klinkt de stem van de conducteur: „Wegens een defecte trein bij Amsterdam Sloterdijk komen wij aan met een vertraging van … o nee! dat mag ik niet zeggen … komen wij 22 minuten later aan dan gepland. Namens NS onze excuses hiervoor. Wij wensen u nog een fijne dag.”
Reinder Storm
Herkenbaar. Teken aan de wand als je personeel je instructies publiekelijk belachelijk maakt. Duurt niet lang meer en de treinen rijden waarheen de machinist zin heeft.
De COUS-redaktie brengt deze video onder de aandacht en vraagt of jullie tenminste tien (10) redenen kunnen aangeven waarom het ding overbodig en ook nogeens irritant is. Een makkie, maar dat is omdat het nog zomer is. Ik had er na een keer kijken al zes.
De Volkskrant neemt zo te zien het Ikjesconcept over: op de achterpagina staat nu een ‘Kort proza’-stukje, dat in ‘o.a.verhaal- en dichtvorm’ mag zijn. Schrijver van ‘Stilleven met 20 schedels’ is geschreven door Marc van der Holst. Geen idee of dat een VK-medewerker is of een lezer.
Stilleven met 20 schedels
‘Een schilderij van de 17de-eeuwse schilder Claes Pietersz. We zien een tafel met daarop twintig schedels. De tafel heeft houtworm. Iemand heeft er ‘MEMENTO MORI’ en ‘DEATH WAS HERE’ in gekrast. Onder de tafel ligt een grote stapel botten. We hebben hier te maken met een zogenaamd vanitasschilderij. En nu wilt u waarschijnlijk weten wat het schilderij waard is.’
‘Ja.’
‘Ik schat de waarde van dit schilderij op zo’n 30 duizend euro.’
’30 duizend euro! Het heeft al die tijd gewoon bij ons boven de bank gehangen.’
Dat er in een tafel dat in de 17e eeuw is geschilderd ‘DEATH WAS HERE’ is gekrast, klinkt me erg on-zeventiende-eeuws in de oren.
Merkwaardige ontwikkelingen in alle opzichten. Ik zie het stukje niet op de online Volkskrant. Heb je het zelve overgetikt?
Het stukje als zodanig kan ik niet helemaal plaatsen. Mist er een gedeelte of is die laatste regel echt de laatste regel? Indien dit het geval is, wat voor pointe had de schrijver in gedachten?
Dit zegt Wikipedia over de auteur (of zijn naamgenoot): “Marc van der Holst (Noordwijk, 1973) is een Nederlandse striptekenaar en muzikant, die meestal drums speelt. Van der Holst werkt ook wel onder het pseudoniem mrcvndrhlst.”
” .. die meestal drums speelt.” LOL!! Heeft hij vermoedelijk zelf geschreven, wat een onzin (hoewel we weten wat hij bedoelt). Dat pseudo … nee, dat hadden we absoluut niet door nee. Da’s wel even een onthulling, vergelijkbaar met die van een paar weken geleden waarin Markburnout en BlankvuilMark en BoekMark werd geout.
Man man man. In wat voor wereld leven we vandaag de dag?
Hier is nog een gedichtje van Marc of een naamgenoot te zien. Hij geeft veel werk uit in eigen beheer, zo leert een korte rondgang op Google. Nee, ik zeg niks icoontje.
http://laurensjzcoster.blogspot.ch/2017/05/marc-van-der-holst-holy-cow-i-am-walrus.html
Enfin, wie meer over vanitas en voormelde schilder wil weten gelieve zich op google te vervoegen. Het zijn mij teveel schedels, ik wil zo’n plaatje niet op mijn site hebben. De reden van het stuk ontgaat me, er zit misschien wel een vanitasexpositie aan te komen, de aap komt vast binnenkort uit de mouw.
En nu houd ik me weer even koest, want het is niet de bedoeling dat de blogbaas hier alleen met zichzelve praat. Gezellig hoor. Not. Plof.
Voor de volledigheid:
https://www.volkskrant.nl/boeken/-30-duizend-euro-het-heeft-al-die-tijd-gewoon-boven-de-bank-gehangen~a4522030/
Dank Ad. Blijkens de titel is dat “boven de bank gehangen” dus inderdaad bedoeld als pointe. Man man man, da’s toch een standaardopmerking die we bij bosjes horen bij dat soort “Tussen Kunst & Kitsch” gelegenheden? In lulligheid slechts te vergelijken met “dat kan mijn zoontje ook?”. Enfin, het is de Volkskrant denken we dan, de gewone Nederlander moet meer aan bod komen, wat zeg ik, we denken het niet alleen we schrijven het nog op ook.
Verder vermakelijk dat de illustrator van de VK hetzelfde probleem had als ik: op het web is een vanitasschilderij met maar liefst twintig (20) schedels niet te vinden. Die er nu boven staat, ja, die had ik ook gevonden. Duh icoontje. Zou het ding wel echt bestaan … was was eigenlijk de context van dit hele “prozaverhaal“? Hoe gaat de nieuwe rubriek heten: een Volkje?
Maar ik zou er vanmiddag demonstratief het zwijgen toedoen, omdat ik vind dat de verhouding blogbaas/reageerders op dit moment wel heel erg uit het lood geslagen is. Het lijkt wel een TA site …
Voor hen die niet weten wat een prozagedicht is (dus dat is ook de mevrouw of meneer van de Volkskrant die voor deze nieuwe rubriek verantwoordelijk is): “Een prozagedicht kent niet de verdeling in strofen zoals gebruikelijk bij de meeste gedichten. Bij een prozagedicht worden de zinnen achter elkaar geschreven op dezelfde wijze als bij proza. Echter een prozagedicht zit zo vol beeldspraak en eventueel andere poëtische stijlfiguren, dat de tekst meer weg heeft van een gedicht, dan van een prozatekst. Een prozagedicht is daarnaast herkenbaar door het min of meer ontbreken van een plot.” Moeilijk, dacht het niet. Het is in ieder geval niet “kort proza in onder andere verhaal- en dichtvorm.” Onder andere!!! 😀 Man man man.
Wat lees ik nu in de rubriek correcties/aanvullingen van NRC van vandaag:
Youp
In de column van Youp van ’t Hek (Vraagteken, 14/10, p. 36) stond dat de officier van justitie in beroep was gegaan in de zaak tegen Michael P. omdat hij de opgelegde straf (zestien jaar) te hoog vond. Niet het OM maar de verdachte tekende beroep aan. Het OM eiste in hoger beroep wel een lagere straf dan in eerste aanleg.
Ik weet nagenoeg zeker, dat ik dat niet allen bij Youp heb gelezen maar ook in de artikelen van NRC over de moord op Anne Faber. Enfin, beter ten halve gekeerd ……
Inderdaad, ik heb dat zo’n beetje overal gelezen, op elk nieuwsmedium. Lijkt me sterk dat die het allemaal van Youp hebben overgenomen. Dat gaat andersom heur.
En waarom het OM in hoger beroep ineens een lagere straf eiste zal wel nooit duidelijk worden. Ze hadden het zogenaamd ineens vergeleken met andere gevallen … Voortschrijdend inzicht, of wellicht omdat de sneumuis ineens van een onbekende advocaat naar een Moscowitz gewisseld was? En waar die zo’n dure advocaat van betaalde, dat zullen we ook wel nooit weten.
Het is een bah-zaakje, waar ik niet te lang over wil nadenken.
Dank MK. Ik laat het voortaan wel uit mijn hoofd Youp te citeren.
Jij
Eens in de twee jaar heb ik contact met KPN over het verlengen van mijn mobiele abonnement. Afgelopen week was het weer zover. Een enthousiaste dame stond me te woord: „Hoi, met Cynthia van KPN, waarmee kan ik je helpen?”
Ik stelde mijn vraag en Cynthia zei me dat ze mijn gegevens erbij zou halen. Ze had goed nieuws voor mij: „Ik heb jouw abonnement gecheckt en je bent compleet!” Toch goed om te horen als je de 55 bent gepasseerd. En wat betekent dat dan voor mij, vroeg ik: „Dat ik jou korting mag geven!”
Afsluitend vroeg Cynthia of ik nog een tip voor haar had. Iets minder tutoyeren, stelde ik haar voor. Het was even stil en toen reageerde Cynthia: „Hoe bedoel je?”
Tom Koelemeijer
Chagrijnig menneke die Tom. En nu nog met naam en toenaam verhaal halen via de krant ook. Nog net geen #metoo of #geefjevarkenaan, maar het scheelt niet veel.
Zal ik maar weer eens wat zeggen?
Een hele meneer, die Tom.
55-plus en dan nog steeds op je strepen moeten staan, ik zie het als een teken van onmacht.
Ben benieuwd wat DSR wat zal zeggen, al dan niet over het ikje.
Natuurlijk DSR, zeg maar eens wat.
DSR had toch al iets gezegd, al was het maar door het stellen van de vraag?
Maar goed: ik denk dat ’t nog wel eens wat zo kunnen worden met de nieuwe regering.
Ik had er meer van verwacht.
Noem me een sjagrijnig mannetje, maar als een onbekende tegen mij zou zeggen „Hoi, met Cynthia, ik heb jouw abonnement gecheckt en je bent compleet!”, dan zou ik daar ook kriebelig van worden.
Ik zou er geen ikje over schrijven, dat dan weer niet.
Voor wie hoopvol naar het regeerakkoord kijkt: https://soundcloud.com/rudifreddieshow/met-een-stofkam-door-het-regeerakkoord
Dat bedoel ik, meneer Hok.
Leeftijdsafhankelijk en genderafhankelijk.
Cynthia krijgt van mij de “best responder award”, vooral om dat laatste zinnetje.
Wil Luvienna die site nog even samenvatten?
@pawi: met een stofkam door het regeerakkoord.
Ik vind het knap dat ze zoiets als een akkoord hebben weten samen te stellen.
Of het wat uithaalt merken we vanzelf.☻
Alles is dichtgetimmerd, zelfs de hei- sessies in te korte broek en te strakke polo’tjes hebben niet veel meer opgeleverd dan een homerisch lachen en ik heb alle hoop laten varen, alleen Carola Schouten lijkt me veelbelovend maar haar portefeuille zal niet gemakkelijk zijn.
De nieuwe ploeg maakt een frisse indruk, met nieuwe gezichten van partijen die al een tijdje niet hebben meegedaan. En geen Buma en Pechtold in het kabinet, ook een verademing.
’t is helaas geen minderheidskabinet geworden zoals ik had gehoopt, maar met een zeteltje blijft ’t tenminste altijd spannend. Ik hoop op veel kamerbrede akkoorden met de oppositie.
Het wordt binnen een jaar een zootje. Teveel mannetjes en partijen die er baat bij kunnen hebben om zich te profileren.
Toekomst
Verhuizen naar een appartement met 24-uurszorg is voor mijn dementerende moeder onvermijdelijk geworden. Het zorgteam wil voor haar komst wat meer van haar weten en mij wordt gevraagd een zeven pagina’s tellende vragenlijst met haar in te vullen. Het is een hele klus: hoogte- en dieptepunten van haar leven passeren de revue. Met de vraag of zij nog toekomstplannen heeft is zij snel klaar: „Hemelen”, luidt haar montere antwoord.
Carina Warnaar
Bij het “mijn dementerende moeder” in de eerste zin werd ik al chagrijnig. Dat werd er niet beter op naarmate het ikje vorderde. De pointe is er een uit duizenden, ik schat dat 99% van de invullers iets dergelijks zullen opmerken, al dan niet met een guitig lachje en dat is ook niet erg. Geintjes met elkaar maken oliet onze samenleving. Maar zet het niet in de krant alsjeblieft.
Zo’n enorme vragenlijst is vooral zinvol voor het contact tussen moeder en dochter, lijkt me. De verzorgenden kunnen beter zelf een praatje maken om wat meer van hun nieuwe bewoonster te weten te komen.
De pointe is lief, en je snapt hem beter als je weet dat er een lange vragenlijst voor is doorgeploeterd.
DSR zal dan maar weer eens iets zeggen, in antwoord op Pawi:
Een praatje maken met een demente bewoonster zal allicht niet zo gemakkelijk gaan en om te kunnen profiteren van een helder moment, of om chocola te kunnen maken van minder begrijpelijke uitspraken, is verstandig al het nodige te weten over iemands achtergrond.
Zonder dementerende ouders en bijdehante kinderen zou de ikjes-rubriek al lang ter ziele zijn.
Ja, gebeurt er tegenwoordig niks meer in de Nederlandse treinen?
Dank je wel, dat je weer iets hebt gezegd, DSR. Lief!
Iets.
Dementie, we maken het allemaal veel meer mee dan vroeger, volgens deze Belgische mevrouw. Jaja. En hoe gaan we daar dus mee om?
De vrouw kijkt bij elke zin goed zorgelijk en spreidt haar armen zo prachtig hulpeloos bij elke nieuwe zin, dat ik er stil en droevig van word. Mooi, zo moet je praten, dan houd je de aandacht vast en je voorkomt verderzapgedrag. Elke (toekomstige) mantelzorger kan met deze instructievideo zijn voordeel mee doen, keivol met goede tips en boeiend gebracht door een breed scala aan deskundige en goedgebekte hulpverleners.
Helaas komt een (1) belangrijk onderwerp niet aan de orde. Hoe schrijf je de voorvallen met je dementerende ouders het best op, wat zijn leuke pointes, en bij welke krant dien je ze in. Terwijl Belgen toch heel best bij de NRC terecht kunnen, zo meen ik althans, zelfs als ze niet tot Nederlander genaturaliseerd zijn.
DSR gaat ervan uit dat de goede bedoelingen van deze vragenlijst ook worden nagekomen. Het zou mij niets verbazen als de zorgvuldig ingevulde lijst ergens blijft hangen in de koffieruimte van de verzorgers.
Achtergronden zoals “ze is eigenlijk hertogin” of “ooit had ze een landgoed in Roemenië”, die blijven waarschijnlijk wel in de geheugens van de verzorgende brigade. Maar “ze heeft vijf kinderen van wie er twee op jonge leeftijd stierven” of “ze houdt veel van macramé”, die maken minder kans. “Ze was fan van Rutte III” dan? Kweenie.
Een heerlijke bron van inspiratie alhier deze alzheimer- vague, nieuwe trend en zeer en vogue.
Ik verwacht er veel van.
Kan niet wachten…
Er bestaat ook een vorm van Alzheimer die zich bescheidener aandient , zonder pertinente agressie .
Misschien een leuk bericht dat Frits Bom is overleden, een verlies voor vele mensen die nooit wisten waar zij zich bevonden in Spanje , Kaapstad of Peking.
Sorrie “leuk” is niet op zijn plaats.Ik bedoelde meer merkwaardig.
Ja leuk is het niet. Ik had ergens een zwak voor de man. En ook veel om hem gelachen destijds. De ernst waarmee klein ongemak werd aangeklaagd! Vakantieman … gezellig hè?
Troep
Op een doordeweekse avond zit ik in een tram richting Amsterdam Centraal de krant te lezen. Duurde de rit nog maar langer dan twintig minuten want hoe vaak kan ik, vader van twee, fulltimer, rustig mijn NRC lezen? Maar nu moet ik er echt uit. Plots herinner ik me hoe blij ik was wanneer ik als student een achtergelaten krant vond. Mijn krant blijft achter voor de gelukkige vinder, besluit ik. Wanneer ik opsta en uitcheck vraagt een jonge vrouw mij of ik daadwerkelijk van plan ben mijn troep daar voor anderen achter te laten.
Christiaan Kuilman
Ze heeft gelijk.
Nou eens geen typisch Amsterdamse humor. Een aardige geste van Christiaan, maar had hij de Courant niet mee kunnen nemen in de trein?
Waren jonge vrouwen altijd maar zo assertief jegens oudere mannen.
Hoezo – ben je zo bleu, Mopperkont? – grinikicoon-
Ik voel een #metoo onthullingenreeks van onze reageerders aankomen …
DSR
Moet ik nu gaan uitleggen dat mijn opmerking @13.19 slaat op de Weinsteins onder ons ?
Pardon, onder ons??? Ik mag het toch niet hopen mensen.
@MK
Het is hoogst onduidelijk wat je nou precies voor ogen had met die opmerking. DSR heeft ’t maar luchtig opgevat.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/20/zij-ook-13595450-a1578077
Zo kan die wel weer.
Luchtig opvatten en luchtig het weekend in.
Naast MeToo is er ook IHave, maar daar heb ik me nog niet diepgaand mee bezig gehouden.
“Ik loop vaak bij hem langs als ik onderweg ben naar een afspraak. Ik zat veel aan hem, kietelde hem of ging door zijn haar.” Dit is een vrouw, Mirjam, die toch klaagt over belangstelling van haar mannelijke collega’s. En onder het motto #metoo haar beklag mag doen. I rest my case.
Kwijt
In een overvolle Jaarbeurshal in Utrecht, waar Lego World plaatsvindt, wordt mijn dochter aangeschoten door een duidelijk gestresste oma met haar kleinkinderen. Of mijn dochter een plattegrond heeft, want de vrouw zoekt de hoek ‘Kindje Kwijt’. Geschrokken vraagt mijn dochter: „Bent u inderdaad een kindje kwijt?” „Nee”, antwoordt de vrouw: „Opa.”
Annelies Goverts
Ook dit is weer een flinterdun voorvalletje. De inspiratie is op mensen, er gebeuren geen lezersanekdotes meer.
Ik heb er de hele dag over nagedacht, maar ik kan niets anders zeggen dan: mee eens.
Zo kabbelen we het weekend door.
Buiten is het alles behalve kabbelen, zo zag ik vandaag meters hoge golven spatten op de pier. Door de harde wind veranderden de golven op het laatste moment in wolken van druppels, die met een enorme vaart de voetgangers en vissers onder sproeiden. Mijn favoriete visser was er ook. Zappa noem ik hem, omdat hij daarop lijkt. Slank, baardje, duidelijke neus. Altijd dezelfde spijkerbroek, laarzen, jas, hengel. Altijd alleen. Altijd alleen bezig met hengelen. Nooit een vis aan de lijn.
Vandaag had hij een maatje! Een forse man, die een grote vangst liet zien in zijn vuilniszak. Veel dikke vissen, schoongemaakt en al. Zappa stond over zijn eigen fietstassen gebogen en rommelde er wat in. Misschien had hij nou eindelijk beet.
Hoe toevallig. Ik zag drie heren vanmiddag nee geen broodjes smeren maar vissen. Geen vissen smeren maar het werkwoord vissen. En net toen ik aan de oever verscheen had er eentje beet. Het was een forel. Niet degene die beet had, maar het beest dat hij na een kort gevecht in het schepnet van zijn buurman liet landen. En hopla, gooiden ze weer hun ragfijne lijnen uit, in lange lussen heen en weer zwiepelend, da’s nog een hele kunst. En zelve in hoge lieslaarzen tot den navel in het water staande. Niet ikzelve, maar de drie vissers zelve. Kijk iemand moet het associatieve luie schrijven zo eens per week hier doen, dat heet respekt. Maar vanaf de pot schrijf ik niet en ga ik ook niet doen. Al ga je op je kop staan, in de pot? Nee, figuurlijk. Zo nu weer even naar marktplaats, ik heb een ouwe vuilniszak in de struiken zien liggen, er zat bijna geen stront aan, die brengt zeker een paar stuivers op. Kan ik daar weer andere rommel mee kopen.
Ja, we missen TimmerArk hier allemaal wel een beetje.
Hij is vast weer met een nieuw blog bezig. Best schattig. En na een paar weken wist hij alles weer, verhalen en reacties. Mag. Kan.
Bas, heb je een legitieme reden om BlankVuil / Geboren met een Burnout nog op je site te hebben staan terwijl ik gevraagd heb dit te verwijderen?
Gaap, antwoord al meerdere malen gegeven. In de ‘about’ en in de reacties. Je had beloofd dat je het een keer zou vragen en er daarna niet meer op terug zou komen. Vermoeiend. Prettige zondag nog. Ik wens je niets dan goeds toe.
Behulpzaam
Zaterdagmiddag bij de supermarkt in ons dorp. Het is druk. Een jonge vrouw schiet een van de pubermedewerkers aan die in een te ruimvallende blauwe jas toiletluchtverfrissers aan het bijvullen en rangschikken is. „Heeft u een toilet voor klanten”, vraagt ze discreet, op zachte toon aan de puber.
Onmiddellijk gaat hij zoeken tussen de verschillende merken opgestapelde toiletverfrissers. De vrouw staat op springen.
Hij laat haar monter en hulpvaardig weten: „Als we hem hebben moet hij hiertussen staan.”
George W. van Vugt
George dubbelyou, je zet die aardige jongen lelijk te kijk. Geen schoonheidsprijs dit keer.
“Monter” vind ik een mooi woord, maar je moet het niet al te vaak in een ikje tegenkomen.
De puber had vermoedelijk oordopjes in. Zo doen ze hun werk vandaag de dag. De jeugd van tegenwoordig. Maar nu we het toch over werk hebben, er gaat vandaag geen intro komen vanwege gigadrukte elders. Live with it, en blijven inzenden lieve mensen.
Na het zinnetje ‘Onmiddellijk…’ had het kunnen stoppen.
@Bas, een keer per 2 weken een intro mag ook, hoor. Het lijkt me best veel werk.
DSR schrijft al tien jaar elke dag een Eindoordeel en klaagt nooit over drukte. Gewoon tijd voor maken, bv. vanaf Tim’s favoriete plek, waar alle mensenkinderen met regelmaat passeren.
Minder vaak een intro helpt niet, je moet dan door meer materiaal ploegen. Twee keer per week is veel behapbaarder.
Dank voor begrip en goedbedoelde raad. Ik houd niet van multitasking. Op de pot doe ik mijn behoefte. En als ik erg druk met iets anders ben, dan concentreer ik me daarop. Een eindoordeeltje, of een reactietje schrijven daarentegen, dat kan altijd, daar hoef je geen inspiratie voor te hebben.
Er moet ook wel wat gebeurd zijn, wil je er een aardig verhaal van kunnen maken.
Dat DSR zijn toevlucht neemt tot de poepdoos -en daarover ook vertelt bij de buren- is een tot voor kort gelukkig goed bewaard gebleven geheim. Zit er dan toch een luchtje aan zijn Eindoordelen?
Gelijk heb je Bas, multitasken is imho een overschatte bezigheid die alleen maar tot teleurstellende en povere resultaten leidt, vooral de drukke baasjes die met telefoontjes aan het oor in de auto hun zaakjes trachten te regelen vallen snel door de mand.
Haar
„Nee, 😉 ik heb nog nooit de haren van een match geknipt”, tindert ze terug.
Een paarsharige kapster heeft mijn profiel naar rechts geswipet. Misschien om mijn profielfoto’s. Omdat ik daarop als een geschiedenisdocent verhalen voor de klas vertel? Wellicht de foto’s van mijn fitnesslichaam of mijn blonde knotje?
„En als het een waardeloze date wordt, dan ben ik ten minste wel mijn dooie puntjes kwijt”, reageer ik.
Ze vraagt wat er tegenover haar knipdiensten staat.
„Ken je Simson en Delila?”
Tjarco Kugel
Was het niet Samson en Delila?
Grappig ikje uit een voor mij onbekende wereld. En eerlijk gezegd las ik eerst “mijn blonde kontje”.
Oh, sorry, Google leert me dat het echt om Simson en Delila gaat.
Hahaha, dat had ik ook, pawi! Waar het hart vol van is, loopt niet alleen de mond van over maar zien ook de ogen het eerst. 😉
Waar houdt zelfspot op en begint exhibitionisme ?
Misschien ga ik vanavond wel weer wat zeggen.
Joepie! Ben je nog niet naar de pot geweest dan?
Dit is wel het toppunt van een Uberhip ikje, tjonge jonge, vast een vriendje van de redactie die met zijn tinder even indruk wil maken op de amorfe ikjes-massa.
Leuk geprobeerd misschien kan de NRC een nieuw publiek aanboren met een relatierubriek voor jonge bejaarden.
” Jonge ouderen ” is misschien meer op zijn plaats hoewel het geheel lachwekkend blijft.
‘Jonge ouderen’ is net zo erg als ‘ouwe jongen’. Zo noemden wij de hond. ☻
Ja natuurlijk, Bertie, het ene is net zo dwaas als het andere, dat is net wat ik wilde aantonen, sorrie dat het niet helemaal overkwam in mijn betoog in deze!
De kans dat ik nu, met het avondmaal achter de knoopsgaten, nog wat ga zeggen, is er niet groter op geworden, maar geheel uit te sluiten is het niet.
Ik blijf hopen. Het zou zo’n geweldige afsluiting van de dag zijn. En misschien zeg ik dan wel iets terug.
Joep Habets
Op zoek naar parmezaan loop ik langs de kaasvitrine in de supermarkt. Mijn boodschappenkarretje trek ik achter me aan. Wat verderop ligt een fijn stuk kaas. Ik steven eropaf en reik tegelijkertijd achterwaarts naar mijn karretje. In plaats van het handvat grijp ik de linkerbil van een jonge vrouw. Ze heeft zich onopgemerkt tussen mij en mijn karretje gewurmd. Het is een seconde stil, daarna hoor ik haar opgetogen zeggen: „Me too!”
Joep Habets
Opgetogen?
Tjeetje. 1: Handige maar doorzichtige poging van Joep Habets om zijn misgreep goed te praten. 2: Mevrouw de jonge vrouw was misschien nog nooit in de billen geknepen, kreeg van alle #MeToo’s een minderwaardigheidscomplex en werd daar dankzij Hitsige Joep van afgeholpen. Maar gezien punt 1 is punt 2 onwaarschijnlijk.
3: Thuis in elkaar zitten flansen. 4: Dè kans om met een smoes naar een vrouwenbil te graaien.
Ik ga voor 3.
Daar zou je best wel gelijk in kunnen hebben , Bertie. Aansluiten bij de actualiteit; dat scoort hoog bij de Ikjesredactie.
Sorry, het was gisteren te laat om nog wat te zeggen maar nu kan het wel.
Ik wilde graag zeggen dat ik in het Eindoordeel op het blog van HR per ongeluk ‘shitstermpje’ had geschreven, maar dat is dus verkeerd. Daar moet je ‘shitstormpje’ lezen, vanwege wat die man had geschreven en wat NRC had geplaatst en dat daar nog wel eens gedoe om kan komen. Maar dan weet iedereen die dit leest dat alvast wanneer je misschien het Eindoordeel bij HR op het blog leest.
Merkwaardig dat je op het Rooswaterblog je reacties kennelijk niet kunt corrigeren.
Ik dacht ik help je even 😁
@HR
Je weet het maar nooit. De gemoederen lopen tegenwoordig nogal hoog op als het om sexisme gaat.
Dat slinke geverbeter stuit DSR tegen de borst. Het nageslacht mag best weten waar wij zo af en toe dwaalden. De glossen in de kantlijnen van oude geschriften zijn inhoudelijk vaak waardevoller gebleken dan de hoofdtekst.
Vogeltjes
In de treincoupé zie ik (71) in het overvolle afvalbakje aan de andere kant van het gangpad het restant van een belegd broodje. Ik besluit het mee te nemen voor de vogeltjes thuis. Maar dan moet de jonge reiziger met koptelefoon die daar als enige zit, wel weg zijn. Als de trein zijn eindbestemming heeft bereikt, blijft hij nogal lang zitten. Ik overwin m’n gêne, pak het aangevreten broodje en stop het in m’n tas. Terwijl ik op het perron loop, hoor ik zachtjes achter me: „Meneer, meneer!”
Ik draai me om en zie dat de jongeman me uit zijn open portefeuille een bankbiljet van 10 euro wil aanreiken.
Simeon van den Berg
Si non e vero e ben trovato.
Helemaal eens. Je WIL gewoon dat het waar is. 🙂
De NRC redaktie leest dus toch mee hiero. De trein-ikjes zijn terug!
Zucht. Vind je dit leuk of zo?
Kun je zelf niet iets goeds schrijven?
Als je denkt dat je zonder consequenties mijn verzoek om mijn feuilleton weg te halen kunt negeren, denk opnieuw aapje.
Zie je op Twitter.
Zucht.
Ik heb het aardig gevraagd.
Zie je op Twitter aapje.
Zo zien we ze graag.
Oei, hij wordt onaangenaam ondanks mijn uitleg en vriendelijke woorden. Benieuwd wat hij op Twitter van plan is. * huiver icoontje *
Vanavond twee liederen van Korngold, gezongen door Renee Fleming. Ik verheug me er nu al op.
Grijs
In de supermarkt bij ons om de hoek verkopen ze sinds kort boeken met daarin oude foto’s van de stad Groningen. Ik laat dit aan mijn dochter van zes zien en vertel haar dat de stad er vroeger heel anders uitzag.
„Je hebt gelijk, mamma,” zegt ze, „alles was toen helemaal grijs.”
Marlous Odinga-Hamburger
Jaja, die kinderen van zes kunnen leuk uit de hoek komen. Gelukkig komen er steeds nieuwe bij en kunnen we dus jaren vooruit.
Een Cousje voor het weekend. Opdracht: bestudeer deze video aandachtig en schrijf dan (max.) 3 leerpunten op, dat wil zeggen: dingen die je nog niet wist over hamburgers maken en die je vanaf nu misschien ook wel gaat doen.
Hamburgers zijn niet echt mijn ding.
Ik snap niks van deze les, koop liever een pak Mora😮
Kijk dan liever naar MK’s inzending.
Met de vertaling erbij is het een monument van , ja, hoe zeg je dat, van opoffering met tegelijk een beetje hunkering…
Zonder ondertiteling had ik er niks van begrepen. Mooi gezongen, mooi aangekleed, liefdevol door de dirigent begeleid. Doe mij er vanavond nog maar een 😉
Deed ik Pawi en luisterde met genoegen.
Maar het gaat niet over het bakken van hamburgers. ☺
Ja dat zijn inderdaad pareltjes van muzikale geneugten op de late avond.
De hamburgers zouden eventueel als voorafje kunnen dienen, maar de uitvoering daarvan lijkt me minder geslaagd. De jongen doet zijn best maar ……
Nog maar een videotje dan ? Van de finale uit Der Rosenkavalier van Richard Strauss zijn op youtube fraaie recente opnames te beluisteren, maar deze oude opname uit 1984 heeft mijn voorkeur vanwege de afschuwelijke jurken, de vreselijke kapsels en die overdaad aan bloemen op het toneel, maar wat zingen die sopranen geweldig. Voor mij staan Strauss en Korngold op gelijke eenzame hoogte. Buona notte.
Grandioos deze dames
Je m’en vais dormir.
Welkom
Na een drukke week en lange avondvergaderingen sta ik ’s ochtends vroeg toch weer fris klaar voor mijn poli. Heb zelfs een leuk truitje aan, het randje steekt vlot onder de mouwen van m’n witte jas uit.
In de gang komt een struise vrouw me tegemoet met een grote bos bloemen. Voor mij, wat aardig, schiet door me heen. Ze loopt langs me, wijst op m’n mouwtje en zegt „Stop dat even weg.”
Al m’n energie vloeit weg. „Trut”, ontglipt me.
Het blijkt de nieuwe directeur te zijn. Het is haar eerste dag.
D. van Zeben
De titel van dit ikje is Welkom. Er ging iets fout bij copy-paste blijkbaar. Kan en wil de blogbaas dit nog aanpassen?
Volgaarne, klaar terwijl u wacht.
Ikje: waarom verwacht je dat een wildvreemde vrouw je een bos bloemen komt aanbieden? Takkenwijf dat wel, maar dat zijn veel bazen (m/v/t).
Dank voor de aanpassing.
Het ikje doet me denken aan die keer dat ik al vaak tevergeefs had gevraagd aan de schoonmakers, om rommel op te ruimen in onze vergaderruimte. Op een ochtend kwam er eindelijk iemand de kamer binnen, zwarte broek, zwarte coltrui. Ik wees hem welke dingen weg mochten. Hij stelde zich voor als de nieuwe pastor.
Het is toch wel een kreng, die nieuwe directrice. De voorschriften voor ziekenhuiskleding zijn unaniem over blote armen (geen sieraden, geen mouwen anders dan die van de al weken gedragen witte jas, geen horloges, geen nagellak, geen trouwring) maar over de oren heb ik nog niemand gehoord. Lange bakkebaarden, oorbellen, oorringen, gehoorapparaten, vetkuiven, andere haardracht, dat mag allemaal wel.
Is er al eens een verbod op krulsnorren, lange baarden en andere haarwerken uitgevaardigd?
Dat gaat vast niet lang meer duren. Het zijn namelijk typisch mannelijke kenmerken en daarmee seksistisch. Let maar op.
Trouwens pawi, hulde voor je bijdrage over de pastor als opruimer, grappig,
like bij deze dus!
Het schijnt dat ook vrouwen een baard kunnen hebben en dat dit fenomeen esthetisch zeer verantwoord is in bepaalde kringen, zelfs gewild en gewenst, niet alleen in overdrachtelijke zin maar zelfs in real life.
Hahaha! Dank Klare taal voor deze voorzet en MK voor het fragment.
Fijn, zo’n uurtje extra trouwens. Als je vrij hebt tenminste.
Kan ik vandaag een extra lang intro schrijven. Ik ben al sinds half zes bezig.
Als de lettervrinden in de stemming zijn voor mooie muziek, weet DSR ook nog wel wat: een van de beste interpretaties van de Parelvissers. Let vooral op de begeleidende muziek, ’t gaat lekker van hoempapa:
In de moderatie…nou moe..
DSR plaatste eerder vanochtend een volstrekt normale reactie, die desondanks in de moderatie belandde. Wellicht teveel videolinkjes na elkaar, wie zal het zeggen, maar nu is zelfs de vermelding dat e.e.a. in de moderatie staat verdwenen.
En nu staat het alsnog weer in de moderatie. Vooruitgang.
Geen idee wat hier nu weer fout ging. Op het oog inderdaad niks mis mee. Vraag niet hoe het kan, dat heb ik bij WordPress allang opgegeven, maar geniet ervan zolang het nog kan.
Een fraai muziekje, lekker meedeinen hier. Jammer dat die paarden wat vaag zijn, en wat is hun weiland vochtig zeg!
En … het nieuwe intro dat komt eraan. Minuutje of tien schat ik.