“Zelfkennis” van Jan van Rutte, “Sleutel” van Leo Bom, “Supermarktvragen” van Michael van der Sande. Wat zijn dit? Juist! Ikjes van vorige week die niks voorstelden.
In “Thuisbezorgd” ging Arjan Thomassen ’s avonds laat zonder fiets en zonder taxi, maar met een pizzakoerier naar huis. En had het bijna tot de eerste alinea geschopt.
In “Vroeger” van Sarah met een h van Wijngaarden gaat het over een trein en het al of niet opstaan voor elkaar. Onze gewaardeerde en geliefde muzikale fietsende ikjesplaatser en -reviewer Mopperkont was er snel klaar mee: “Een beetje luistervinken in de trein en het verhaaltje ‘s avonds naar de krant sturen, bah. Geef mij maar zuchters en mopperaars, die al dan niet met veel misbaar opstaan voor een oudere man.”
“Een heerlijk binnenpretje, daar had het bij kunnen blijven.”
Op de valreep van de vorige week, namelijk zaterdagavond laat, volgde er nog zo’n standaardgebbetje waar de NRC kennelijk zo dol op is. Het gaat over een man bij de kapper, nou, dan houd ik al op, die met een “Als mijnheer wil …” naar de kapperstoel wordt geroepen. Bij het opstaan kijkt hij zogenaamd twijfelend naar de vorige klant en zegt “Of wilt u nog een keer?” Nou, de hele zaak lag te gieren natuurlijk. Man man wat een humor, Huib Brand, want die was die klant en ikjesschrijver, zal wel in Amsterdam wonen. Een “heerlijk binnenpretje”, vond reageerster des vaderlands Pawi, en sloot dat oordeel meesterlijk af met “daar had het bij kunnen blijven.”
Dat was het al qua ikjes, we hebben betere weken gehad. Verder was het lekker stil op het blog. Dat kwam goed uit, want zelve was ik de hele week in Brussel voor een congres van blogeigenaren. Nou, en die weten wat congresseren is. Weinig speeches, veel pauzes en heel veel “networking”. Het bleef nog lang onrustig in de bruisende hoofdstad van onze zuiderburen.
Qua eten was het veel oesters en vis, dat vind ik nou eenmaal lekker, en ik bezondigde me ook aan een foie gras. Doe ik gemiddeld niet meer dan twee of hooguit drie keer per jaar. Ben er niet trots op, want de documentaires van ganzen die trechters in hun strot geperst krijgen staan natuurlijk op het netvlies. Maar ja, het is keilekker, en die ene van jou doet er natuurlijk niet toe. En wordt dan in ieder geval nog opgegeten en dus nuttig gebruikt in plaats van weggegooid, hetgeen nog respect- en zinlozer zou zijn na die maanden van marteling.
Het is niet goed. Maar ook geen grote misdaad tegen de mensheid of het hele dierenrijk. Het is hetzelfde gevoel als je een sigaretje opsteekt terwijl je al jaren niet rookt. Of als je even op de snelweg 220 km rijdt om je Alfa onder je vandaan te voelen trekken. Of toch – terwijl je het eigenlijk niet meer wilde doen- een one-night stand beleeft, omdat ze wel heel erg mooi en beschikbaar was. Of als je voor het slapen gaan nog een derde groot glas whisky neemt, terwijl je al wat wijntjes ophad en eigenlijk minder had willen gaan drinken. Guilty pleasures dus. Momenten van zwakheid. De mens is niet perfect.
Ik ben niet zo hypocriet door alhier de heilige boon uit te hangen en te doen alsof er niets aan de hand is.
Ik ben niet zo hypocriet door alhier de heilige boon uit te hangen en te doen alsof er niets aan de hand is. Nee, ik schrijf er eerlijk over en leg mijn gedrag uit, wetende dat we minstens één (1) fundamentaliste op de site hebben, die zich bovengemiddeld aan dit soort dierenleed stoort. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen, want mijn voorbeeld over de auto was “een jij-bak” en daarover ging ze “zeker niet met mij in discussie”. Ik werd tot tweemaal toe “hypocriet” genoemd en van “wegkijkgedrag” beschuldigd die dit soort “ziekmakende praktijken” in stand houden. Alsof ik zojuist een reclamefilmpje voor foie gras eten had geplaatst.
Toen ik voor alle zekerheid wat uitgebreider uitlegde dat ik het juist had over ons aller mensengedrag en het verschil tussen attitude en action (een bekend fenomeen in de analyse van consumentengedrag) en toen ik ter illustratie nog een paar andere voorbeelden van individuele “milieuzonden” aanhaalde, kwam ze notabene met de volgende samenvatting van mijn betoog: “Dus als er leed is, is het prima om er nog wat leed aan toe te voegen. Het is duidelijk.”
Waas voor de ogen, dat is het wat er hier duidelijk werd.
Mijn eigen conclusie daar in het verre Brussel, waar ik al vergaderend via de smartphone met stijgende verbazing de inbreng op het blog gadesloeg, was dat je met linkse fundo’s kennelijk net zo min een normale discussie kunt voeren als met rechtse.
Ben ik heel gauw klaar mee.
Je eigen gedrag niet ter discussie willen stellen en dat van een ander wel, en dat dan ook nogeens onrespectvol uit zijn voegen trekken, da’s pas echt hypocriet. Hoppa. Moet je bij mij echt niet mee aankomen. Ben ik heel gauw klaar mee.
Zo, nu heb ik mijn eigen regel dat ik gedoe van de vorige week in principe niet in het intro betrek verbroken. Tja, zoals gezegd, nobody is perfect, de discussie heeft me nog een aantal dagen onaangenaam bezig gehouden en moest me dus nog van het hart.
Gelukkig had ik een lekker hotelletje, middenin het centrum van deze bruisende metropool. Jammer dat het hele plein open lag en dat het zo’n beetje de hele week net miezerde als ik de straat opliep.
De andere vaste geliefde en gewaardeerde lezers hielden zich wijselijk buiten de discussie, en begonnen over muziek. Bertie meldde dat ze vroeger zwijmelde bij Roy Orbison’s Pretty Woman (toen al een oudje). “Ik mocht graag denken dat het voor mij gezongen werd. Hoe ijdel kan iemand zijn😆.”
Klare taal was ooit “helemaal gek geweest van Ray Charles‘ I can’t stop loving you” en dacht ook dat dit speciaal voor haar bedoeld was met die hese stem.
Zelf deed dit me denken aan het mooie “Klein klein kleutertje, wat doe je in mijn hof. Je plukt er alle bloemetjes af, je maakt het veel te grof.” Dat was immers mijn eerste favoriete song. De zanger is me ontschoten. Maar ik dacht dat het over mijn broertje ging. Totdat ik merkte dat er meer van die rotjochies waren.
Tot mijn grote verrassing bleek ex-gymnasiast Keessie nog wel degelijk te bloggen. Na de ouwe Grieken, zijn autorijlesinstructeur, de Rolling Stones en een Portugese chatmevrouw steekt hij nu zijn wijsgerig neusje in Goethe. Althans in zijn gedichten. Leuk hoor, we kunnen weer een hoop leren. Zeg ik plagerig.
Als je insinueert dat ik een “intense hekel” aan de man heb, zoals een paar trollen doen, dan ben je dus zelf kleine, onbeduidende intrigantjes die ruzie zoeken. Laten we hopen dat ze vandaag nogeens goed de op één na laatste alinea van deze bijdrage lezen en daarnaar handelen.
Nou, hopla dan, speciaal voor Klare taal, maar ook voor Bertie, Pawi, Mopperkont en alle andere kijkbuiskinderen de volgende klassieker:
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil je leerzame dingen leren in een ontspannen sfeer? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je ook wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Normaliter is het een grote verrassing waar ik heb uitgehangen en wat ik heb uitgespookt. Ik hang mijn dagelijkse leven niet aan de grote klok. Maar vorige week was ik dus in Brussel. Deze pronte dame kwam ik tegen toen ik van het Centraal Station naar mijn hotel wandelde, met de rolkoffer ratelend achter me aan op de kasseien, want die heb je daar. Foto “Boezemvriendin op fiets” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Goedemorgen Bas, een lange extra uitleg over de onvolmaakte mens. Het zij zo
Vorige reactie vloog opeens onder mijn handen vandaan, terijl ik nog niet klaar was. Maar nu weet ik niet meer wat ik wilde zeggen.
O ja, het is er weer.
Bedankt voor het intro en ik ben benieuwd waar het congres over ging. De moeite waard?
Een heerlijk efficient introotje, want grotendeels slechts waard om te skimmen. Jammer van die vlooienbunkers keer op keer. APD hoeft van mij niet onder een brug te slapen, maar die rommeligebeddenverzameling staat op hetzelfde niveau als een getwitterd broodje shoarma.
HR had zijn blog erom verwed dat er geen intro zou zijn. Levert ie nu de sleutels in bij APD of gaat ie op zwart zoals Tim?
Aan het kaartje te zien verbleef APD mogelijk in Hotel Metropole. Abraham Kuyper heeft daar eens voor internationale ophef gezorgd door zich naakt voor het raam te begeven. Tegen de politie verklaarde hij dat hij wandelingen maakte op doktersadvies.
Zo is het, Bertie, de onvolmaakte mens. En hoe daar mee om te gaan als je wilt dat deze aarde niet helemaal naar de mallemoer gaat vanwege de optelsom van alle onvolmaakte handelingen van die mensen.
Dat was ook het thema van het congres van blogeigenaren vorige week. Veel geleerd, zowel daar als hier op het blog. Ook in real life immers heb je mensen die willen dat anderen net zo perfect als zij zelve worden en door die instelling helaas de echte vooruitgang door samenwerking blokkeren.
In extremen geloof ik gewoon niet, sorry. Ik heb grote moeite met mensen die het allemaal maar onzin vinden, de alt right aanhang zeg maar, alles is een complot van links en de socialisten. Maar ik heb ook moeite met mensen die overal een complot in zien van rechts, de banken, van het “kapitaal” …. en alleen maar eikeltjeskoffie willen drinken, en erger: willen dat iedereen eikeltjeskoffie drinkt. Ik ben niet zo van die complotten en ben aanhanger van dialoog, uitgaande van ieders imperfectie maar ook van ieders potentieel om er samen het beste van te maken. Snif. Ja, ik schiet nu ook even vol, ja. Best ontroerend zo’n betoog.
Ik verbleef inderdaad in Metropole, DSR, waar ooit Einstein en Marie Curie een tamelijk belangrijke vergadering hadden, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Solvay_Conference
Ons congres van blogeigenaren echter speelde zich niet daar af, maar in een ander en veel bescheidener etablissementje een eindje verderop in de stad. Of onze vergadering net zo baanbrekend was als die van Einstein, dat weten we misschien over 100 jaar.
Naakte mensen voor het raam heb ik niet gezien. Wel eentje in de spiegel zo af en toe. Maar da’s weer een ander verhaal.
Discipelen
Mijn dochter is aan het experimenteren met een YouTube-kanaal. Ze vindt het best spannend wat haar klasgenoten zullen vinden. Het liefst wilde ze het nog even geheim houden.
Toen het dan toch uitlekte, kreeg ze van een klasgenoot de reactie: „Ach ja, nog maar zeven volgers, dat valt nog wel mee. Jezus had er ook maar twaalf.”
Mayke Ruemkes
Indrukwekkend verslag over Brussel en een congres met enkele collegae- blogbazen.
Hielden jullie een wedstrijd in zelfkennis en introspectie, in moreel en ethisch besef?
Is er ook nog een prijs uitgereikt misschien?
Een mini diesel- autootje en een klein old-timertje met een flesje wijn en een blikje confit de canard.
Het ikje van vandaag is wel geestig met al die bijbelkennis.
Ja, best wel een grappig ikje, hoewel een beetje een standaardmopje lijkt me. Deze moet al vele malen eerder gemaakt zijn, maar ik had hem nog niet gehoord.
@Klare taal, we hielden geen wedstrijdjes. Dat doet alleen een bepaald slag blogeigenaren, maar die waren niet uitgenodigd. Je ziet er eentje regelmatig hier opduiken om ons te vertellen hoe slecht het hier is, en linkjes naar zijn eigen veel leukere site plaatsen. Die is van de wedstrijden en competitie en denkt dat je als blogeigenaar alles moet doen om maar zoveel mogelijk reageerders te krijgen. Mag en kan, zoals we inmiddels wel weten.
Wij, van het Verbond van Leuke Blogeigenaren, bijeen te Brussel voor onze 5e (lustrum) AVLB (Algemene Vergadering van Leuke Blogeigenaren), zoeken juist de samenwerking. Wat zijn gemeenschappelijke uitdagingen, oplossingen, tips, nieuwigheidjes op de markt? Die delen we met elkaar. We wisselen ervaringen uit, vertellen anekdotes, eten een hapje, lachen uitbundig tijdens het dessert om belevenissen van elders (sommige eigenaren komen van heel ver, uit warme landen, uit Amerikaanse landen, maar ook van dichtbij) en in het algemeen is de sfeer uitstekend en kameraadschappelijk.
Van concurrentie, elkaar de maat nemen, met statistieken snoeven, pesten, ophitsen en stalken op elkaars blog, daarvan is allemaal geen sprake. Heerlijk. Van mij mag het elke maand, wat zeg ik, elke week. Maar ja, dat kan bruin nog niet trekken zolang ons aanbod gratis blijft, van die reclames kunnen de meesten net een enkel reisje per jaar betalen. Maar ook dat komt wel goed. Wij blijven opgeruimd en goed van zin en vooral … onszelf. 🙂
@HR
Het is naar de vorm een intro, daar valt geen speld tussen te krijgen. Of het een goed intro is, is vers twee.
Veel foto’s op dit blog zijn simpelweg genomen met een BlackBerry, zoals jullie weten. Maar die Samsung Galaxy S8 die mag er ook zijn, hoor. Man man, kijk die fietseres nou in de leader, da’s toch een prachtig scherp plaatje? Je hebt geen dure camera meer nodig vandaag de dag zeg dat wel. En je hoeft dus ook geen illustraties meer van het internet te vissen, wel zo creatief en prettig.
@APD
“… en linkjes naar zijn eigen veel leukere site plaatsen”, gooi je HR voor de voeten.
DSR herinnert zich dat jij de eerste was die op HR.com met dergelijke guerillamarketing begon. De mensen moesten naar hier komen voor de Ik-jes en dan een link.
Wie kaatst, kan de bal verwachten en moet niet zeuren, wil men tenminste niet voor hypocriet versleten worden.
Blijkens enkele mailtjes die ik krijg ben ik niet de enige die langzamerhand een beetje moe van jullie aan het worden is. Heb je echt niets beters te doen?
Ook deze bewering (dat ik de eerste was die op HR.com linkjes over ikjes zou hebben geplaatst) is weer aantoonbaar en verifieerbaar onjuist. En wel zo lekker belangrijk .. man man man.
Tsja, die mailtjes altijd… Ik heb er ook een paar liggen met ronkende steunbetuigingen. We kunnen het tegen elkaar wegstrepen.
DSR ziet je verificatie graag tegemoet als je daar belang aan hecht. Inderdaad lekker belangrijk, maar moeilijk doen over over linkstrooien als je er zelf mee begint, is nogal van de hypocriete. Mag, maar dverwacht niet dat zoiets onopgemerkt blijft -milde glimlachicoon-
Interessant intro!
Lief ikje van een trotse moeder. Verrassende troost van een klasgenootje. Ik vind hem goed.
De discussie tussen HR en DSR waarbij ze om het hardst roepen wie waarmee begon, ontbeert enige humor. Daar waren ze toch ooit sterk in?
Ondertussen heb ik een fotootje naar de blogbaas gestuurd van het uitzicht uit mijn slaapkamer. Met een beetje goede wil zie je de vrije uitloop eenden lekker genieten van graan en gras. Iets verderop liggen de inmiddels prachtig bruinrood gekleurde wijngaarden, zoals die van Pecharmant en Monbazillac. Nou nog truffels zoeken met een eigen varkentje.
Zodra ik bij een computer ben ga ik die foto bestuderen. Op de mobiel zie ik alleen eh gras🤣
Sorry, ik zie ze niet 😦
Wacht …
En het is weer feest deze week. Mooie reisverhalen van Pawi, fijne foto’s, maar nu ook nogeens een nieuw deel in het grote Ilonafeuilleton over China, oftewel het grote Chinafeuilleton van Ilona. Deel 3 staat er nu op, gauw lezen hoor! Het is een handige insiders gids voor het kijken van TV in het China van een paar jaar geleden. Er is vast niet zo heel veel veranderd.
Duet
Mijn dochter (net 9) heeft eindelijk de app musical.ly van ons mogen installeren op de iPad. Als ik het goed begrijp kan ze nu filmpjes van zichzelf plaatsen, al dansend en playbackend. Vandaag komt ze enthousiast naar me toe. „Ik heb al zes ‘fans’, mam, en één iemand wil zelfs een duet met me opnemen!” Argwanend kijk ik haar aan. „Wie wil er precies een duet met jou opnemen?”
„Een jongen. Maar het is niet wat jij denkt met verkering, en zo. Echt géén zorgen hoor, mam, deze meneer is harrrrtstikke oud!”
Hedda Treffers
Daar is Hedda weer, dacht ik. Daar is weer zo’n schattig Libelle-ikje, dacht ik. Maar nee, de clou is eigenlijk heel erg grappig. Huiveringwekkend grappig
En aan deze gouwe ouwe klassieker (van mijn voorganger) deed me dit ikje ook al denken, man man man, wat een associaties allemaal. Maar nu ga ik weer gauw aan het werk, ben een verslag (voor intern gebruik) aan het schrijven van de vergadering van Leuke Blogeigenaren, met samenvattingen, aanbevelingen, punten van orde en zo. Keileuk en …. keibelangrijk.
Oh, hier dus nog even die klassieker: https://apiedapie.com/2010/11/10/enge-mannen-die-chatten/ Destijds bijna een prijs gewonnen in een categorie ultrakorte verhalen over het internet, dat had je toen nog. De uitgever is me ontschoten, want … de prijs ging naar een ander. Duh icoontje.
Jammer dat mijn kinderen al de deur uit zijn. Anders had ik elke dag wel een ikje kunnen insturen.
Henk, Siri etc. Liever geen naam van bekende bloggers aannemen. J. is een zeer gewaardeerde kunstenares die dingen maakt en gedachten opschrijft waar jij een nog kleiner mannetje bij bent dan je al bent.
Ik ben helaas even niet bij een computer dus de volledige naam van J. blijft nog even staan.
Ik ga uit van goeder trouw, hoewel bij jou een lachertje, als je het nog een keer doet dan heb je een ban voor je hele verdere miserabele leven te pakken.
Ach, vurrukkulluk, dat verongelijkte zure toontje, heeeeerlijk.
Geweldig ikje.
Ik vertelde hem aan de chaperon tijdens de autorit, denkend aan de vele kilometers die we nog moesten rijden, als afleiding. Hè, dat was het ikje van gisteren toch? Ja, lijkt erop, maar hier komt de verrassing: het meisje zegt…. 82 voitures de securité op de signaalborden.
Weg.
Baas
Een gesprek met mijn zoontje (5) op weg naar school.
„Mama, als Elisa (de zus van zijn beste vriendje Javier) later een baby krijgt, wordt Javier dan haar assistent?”
Wat verbaasd zeg ik: „Ja, dat euh… kan. Maar bedoel je dan dat papa mijn assistent is?” „Ja”, zegt m’n zoontje. Waarop ik vraag: „En is opa dan de assistent van oma?” „Ja”, zegt m’n zoontje. „Maar Samuel, dan zeg je dus eigenlijk dat vrouwen de baas over de mannen zijn.” „Ja”, zegt m’n zoontje. „Maar dáár doe ik later niet aan mee!”
Elisabeth Leenders
Ja dat heb je weleens, dat je een gesprek hebt met je zoontje op weg naar school. Wat er vermeldenswaardig aan was heeft Elisabeth voor mij nog niet echt duidelijk gemaakt. Het lijkt me een standaardgesprekje, waar je als moeder hooguit even bij glimlacht, misschien ’s avonds nogeens aan papa vertelt, maar dat is het dan wel. Geeft niet, het papier en het internet is geduldig en moet gevuld.
Heel knap, al die aanhalingstekens, dubbele punten, komma’s en accents aigues!
En ook nog ’s een opstekertje, mama is de baas in huis. Samuel zal het later inzien, of veinzen.
Veinzen… 🙂
Overrompelende interpunctie.
#NieToo
Het artikel dat ik wil hebben ligt in de supermarkt op het bovenste schap.
Op zoek naar hulp zie ik een lange man. „Ik heb het geprobeerd, maar ik kan er niet bij. Zou u mij even willen helpen?”
„Natuurlijk”, zegt hij.
Met een geamuseerd lachje overhandigt hij de doos.
„Dank u”, zeg ik en loop verder.
Ineens hoor ik achter mij zijn stem: „Eigenlijk wilde ik je optillen, maar dan staat het morgen in de krant!”
Fen Hinlopen
Hebben jullie dat ook weleens? Dan zie je de titel van het ikje en dan wil je al niet meer. Het valt mee, ik dacht dat het weer een samenspraakje tussen moeder en kleuter van 5 zou worden.
Maar man man man …. dit zijn toch heel normale voorvalletjes, kletsgesprekjes, piepkleine flirtjes, intermenselijke momenten van interactie die bij bosjes overal en altijd gebeuren zolang we nog niet allemaal verworden zijn tot bloggende en whatsappende robotten?
Drukt Fen met de kop uit dat ze eigenlijk heel stiekem diep van binnen wel had willen worden opgetild? Was het een stuk, een monster, een hunk? En was zij een willige deerne op hoge trippelhakjes?
We zullen het nooit weten, we weten niet eens wat voor supermarkt het was en welk produkt – al dan niet met batterijen -de schrijfster zo graag in haar boodschappenmandje wilde hebben.
Er is veel dat we niet weten inderdaad, maar in plaats van klagend bij de pakken neer te zitten, is HR zijn archief ingedoken en weer bovengekomen met historische inzichten vervat in een grafiek.
Dat Ikjesbesprekingblog op http://www.heerrrozenwater.com wordt elke week beter, lijkt t wel!
heerrozenwater,
Ik voel me vereerd, dat je op jouw blog een muziekhoekje voor mij hebt ingeruimd. Laten we afspreken, dat we over smaak niet zullen twisten.
@HR
Elk commentaar verwijderen? De zeis mogelijkerwijs door elke tegenspraak? Dat valt me van je tegen.
Hier gebeurt dat in ieder geval niet.
Zelfstandig
In mijn nieuwe woning ben ik (vrouw, 64) plinten van de muur aan het trekken. Als er wordt gebeld, loop ik met de koevoet in mijn hand naar de deur. Het is een oudere man die komt opmeten hoeveel gordijnstof ik nodig heb. We raken aan de praat en ik vertel hem dat ik in mijn oude huis zelf een trap naar de zolder heb gemaakt en het berghok tot een slaapkamer heb vertimmerd. De man gaat aan het werk. Op een gegeven moment komt hij naar me toe en zegt: „U bent wel een zelfstandige vrouw he?”
„Ja”, zeg ik
„Geeft niet hoor”, zegt de man.
Márian Vink
Er hadden veel ergere dingen kunnen gebeuren. Man man, als alle vrouwen nu eens gewoon met een koevoet zouden gaan lopen dan was dat #metoo gedoe meteen over.
Dan zal DSR bij deze maar wat zeggen, anders is ook zo sneu…
Ja, zeg eens wat, vadermans.
Ok, nou, euhm… als je hier het allenig zijn zat bent en de stookkosten van zo’n groot leeg hok beginnen te drukken, moet je misschien eens bent HR gaan kijken.
We doen allemaal spelletjes en maken gein enzo en iedereen is superaardig.
Ik heb het hier prima naar mijn zin, beste man. Spelletjes op basis van dierenmartelfoto’s is niet zo mijn ding maar ik gun het iedereen.
En toch is er nog iemand nodig die de maten voor de gordijnstof komt opmeten…naast de koevoet staat binnenkort een naaimachine, hopen we dan maar.
De superaardige overname van de reageerders alhier, met een muziekhoekje voor MK, een vegetarisch hoekje voor Luvienna, misschien nog een gentle hoekje voor Klare Taal?
Ja ons Roosje is een goed mens 😂 De onderhandelingen met Mark Burn-out zijn vast ook al gaande.
Dit is een grappig ikje. De antieke reactie van de man doet me denken aan die van een paar mensen toen ik zelf een paar struiken rooide. ‘Da’s toch geen gezicht.’
Ik ben dus niet objectief. ☻
We weten natuurlijk niet wat je aan had, Bertie! 😂
Weet ik meer maar ik had in ieder geval een bijl in mijn handen. ☻
Ik moest onwillekeurig aan HR denken bij dit filmpje! 😀 😀 😀
Mooi stukje muziek, niet te lang, rustgevend, serieus, fraai meiske in ditto bloemetjesjurk. Dat het stuk een aanklacht is tegen de goden die de wereld verbranden, daar gaat dit nummer immers om, dat schep je dus niet bepaald van die serene gezichtjes af. Wellicht weten ze het niet, maar spelen er gewoon een eind op los.
Alleen dat solo blaasinstrument, dat kan ik niet thuisbrengen. Zie je niet vaak hoor, zo’n lange fluit met het einde naar boven gekeerd. Klinkt als een klarinet, maar ik gok op de kluut, zo te zien een baskluut, maar daarvoor heb ik te weinig verstand van kluten. Niet heel moeilijk te bespelen overigens. Met een beetje oefening zou ik het ook kunnen, virtuoos als ik vroeger was op de blokfluit.
Haat is me volkomen vreemd, Huil Baby.
Brood
Ik zie een meisje uitgebreid om zich heen kijken. Dan haalt ze een zakje brood tevoorschijn. Ze schrokt het brood naar binnen, maar blijft constant om zich heen kijken. Ik vertrouw het niet. Ik stop en vraag haar of ze hulp nodig heeft. Ze lacht verlegen en vertelt wat er aan de hand is. „Ik wil zo graag optrekken met een groep meisjes uit de klas, maar die lunchen allemaal in de kantine. Mijn ouders vinden dat onzin en willen dat niet betalen. Die meisjes lachen kinderen uit die brood meebrengen en daarom zeg ik dat ik geen honger heb. Als de school dan uit is, ga ik gauw eten, maar ik wil niet dat iemand het ziet.” Ze haalt haar schouders op en zegt met een klein lachje: „Sneu hè mevrouw, die pubers.”
Margreet van Schie
Ja best wel sneu.
Bas
Het is een cornetto, een blaasinstrument uit de barok. https://en.wikipedia.org/wiki/Cornett
Ensemble L’arpeghiata is is opgericht door Christina Pluhar en de lieftallige sopraan op de video is de Spaanse Nuria Rial.
De aria piante ombrose (schaduwrijke bomen) komt uit de opera La Calisto en gaat over de verleiding van Calisto door Jupiter.
Dank je, Mopperkont. Nooit van een cornetto gehoord althans qua blaasinstrument.
Nuria lijkt me een aardig en vriendelijk meisje. Wat een heerlijke eufemisme toch, dat “verleiden” door Jupiter. We weten allen dat het een stevig gevalletje van #metoo was. Ze had geen keus.
Wonderlijk ikje van Margreet van Schie, een godsdienstwetenschapper – wat dat dan ook moge zijn -.
Ik vind het een sneu verhaal , zielig en ook navrant, vast een staaltje van mededogen zoals zij ook burka’s en burkini’s verdedigt omdat die dames dan buiten mogen komen en zwemmen in dat gewaad.
Margreet heeft hier wel vaker enigszins ” stichtelijke “ikjes geplaatst.
Ja sommige mensen willen andere mensen verheffen. Zijn pas tevreden als iedereen net zo goed is als zij zijn. Kunnen ze lang wachten!!
Geloven jullie dit verhaaltje echt?
Ja hoor, daar is de clou zwak genoeg voor.
Het ikje ook.
Natuurlijk geloven wij dit verhaaltje echt, Bertie. Zoals alle verhaaltjes die Van Schie ons voorleest voor het slapen gaan.
We gaan langzamerhand naar de Kerstverhalen, jeweetwel, die over het meisje met de zwavelstokjes en nu die met het eenzame boterhametende meisje.
Nu ga ik me onnozel voelen, snik…😣
Kom kom ik vind je kei nozel hoor!
Me too
Gooogle op nozel 😆
schadelijk, hinderlijk, deerlijk, smartelijk … Ik bied mijn excuses aan.
Oeps! Dan vind ik je kei on-onnozel. Dat is niet hetzelfde toch?
Eh, nou weet ik het zelf niet meer 😮😊
Je had het goed vanaf het begin. Je bent onnozel.
Dankje. Proest… 😂
Met dank aan Suske voor de trip down memory lane …
I used to be such a sweet, sweet thing
‘Til they got a hold of me.
I opened doors for little old ladies,
I helped the blind to see.
My dog bit me on the leg today.
My cat clawed my eyes.
Ma’s been thrown out of the social circle,
And dad has to hide.
I went to church incognito.
When everybody rose, the Reverend Smith,
He recognized me,
And punched me in the nose
Zoals al eens eerder ergens gezegd, misschien wel hier op dit blog, wie zal het zeggen: de gelijkenis met het Jagersliedje van mijn andere idool, Hans Dorrestijn, is meer dan frappant:
Aldus zou ik gaan jagen
Gaan jagen op het land
Maar toen kwamen er twee haasjes aan
Die beten in mijn hand
Toen kwam er nog een eekhoorn
Die trok me aan mijn haar
Van overal van overal
Loerde het gevaar
Het leven van een jagersman
Is beslist geen grap
Vanuit het dichte struikgewas
Gaf een hertje me een trap
En ook nu kan ik dit liedje nergens online vinden, niet op Youtube, niet op Spotify, het is er gewoon niet 😦
https://www.vagalume.com.br/hans-dorrestijn/jagerslied.html
Staat op een album.
Maar nergens te beluisteren. Niet eens op Spotify 😦
Op de link wel.
Ik vind die link niet hoor. Het Jagerslied van de link is niet van Dorrestijn. Of kijk ik verkeerd?
Dan heb ik het te gauw aangenomen. Omdat de tekst erbij staat. Excuse me.
Wat ben je toch onnozel! 😂
Ja hè? Vonden ze op school ook al. 😁
Gelukkig nog genoeg muziekjes uit de barok. Hier maar liefst twee Te Deum’s van Charpentier (vanaf start) en Lully (vanaf 30.20) Wat een energieke muziek.
QUOTE–>Deze pronte dame kwam ik tegen toen ik van het Centraal Station naar mijn hotel wandelde, met de rolkoffer ratelend achter me aan op de kasseien,
Goed gelezen!