Volop kinderikjes weer vorige week, waaronder die van Sjef Schmiermann (what is in a name) over zijn kleinzoon van vijf die het over “cockporn” in plaats van popcorn heeft. Waar hadden we die ook al weer eerder gehoord? Oh, dertig jaar geleden.
Maar Klare taal vond het een leuk ikje met de alhier “bekende toevoeging: se non è vero, è bene trovato” en dat is waar, dan is hij best te pruimen. Het glimlachje heeft immers best ergens op het moede gelaat geflakkerd. Pawi merkte berustend op: “Kinderfeestjes van weleer werden opgeluisterd door biggetje vangen, zeepkisten maken, koekhappen en ezeltje prik. Nu dus door film kijken en een obscene grootvader die er een ikje over bedenkt.”
De volwassen Mopperkont kwam prompt met een herinnering aan de Cockering Road (in Kent) op de proppen, gelukkig zonder plaatje.
Het is zoals gezegd meegenomen, elk lachje in deze donkere dagen waar “om vier uur de lamp al aan moet, godbetert” (Bertie).
Dit om de sensatie van het om je vinger heen stollende kaarsvet te ervaren.
Maar je kunt de vroegtijdig invallende duisternis natuurlijk ook benutten om lekker te schemeren. Zolang mogelijk het licht uitlaten en naar buiten kijken naar de langszoevende verlichte ramen van de bus, zoals ik met mijn oma deed.
Of een lekkere vette, dikke druipkaars aansteken. Je vinger er heel eventjes indopen, in het hete vet net onder de vlam. En dan je vinger weer snel terug. Dit om de sensatie van het om je vinger heen stollende kaarsvet te ervaren. Hetzelfde gevoel als wanneer je op het strand wordt ingegraven, maar dan in het klein.
Dit alles met een cognacje en wat leuks op de TV of op de bank. Heerlijk! Laat die lente nog maar even wegblijven.
Er was ook nog een ikje van een hockey-oma die met tas en al staande wordt gehouden door de politie. Ze mocht doorrijden met een hartelijk “fijne kampeervakantie” in de oren. Er zit volgens Klare taal meer in zo’n tas “dan jullie denken”, maar wàt, dat vertelde ze niet. Het lijkt mij dat er vooral veel make-up artikelen in zitten en wat pepermuntjes. Maar ik doe maar een gok. Ik heb nooit kennis gehad aan een hockeymeisje, laat staan een keepster. De mijne reden allemaal paard of deden aan ballet.
Het vierde deel van China stond er onverwacht snel op. Ja, dat heb je als je niet met trollen en gekkies hoeft te discuzeuren, dan blijft er tijd over voor het leuke bloggerswerk: schrijven, redigeren, layouten. Dat feuilleton van Ilona is een groot plezier om te doen.
Een oude man met bruine alpinopet en gele tanden
Het nieuwe hoofdstuk is een heerlijk zondags slenterverhaaltje met lekker veel foto’s en couleur locale.
Ilona en man maakten een ommetje van hun hotel naar de Tempel van de Vrede en zagen achtereenvolgens een straathandeltje dat alles met spaken te maken had (fietsen en paraplus), een grote bouwplaats op de plaats waar vroeger een hutong gestaan had, een winkelcentrum met bling bling, een park met keiharde hoempapamuziek, een oude man met bruine alpinopet en gele tanden, een ouder echtpaar in Spaanse kleding, en een erhumuzikant met een multomap.
Ze aten noedelsoep uit een rode kartonnen beker en kochten een schilderijtje met bamboe en pruimenbloesem. Oftewel, ze waren in China, heerlijk toch? Loop daar een uurtje over straat met je ogen open en je hebt verhalen te vertellen voor de komende tien jaar.
De trollen, waaronder De Schrijvende Rechter hadden natuurlijk weer iets aan te merken op de stijl. Dat mogen ze, hoor. “De tekst leent zich nog het best om te worden voorgelezen tijdens een gezellig dia-avondje, met een kopje wame chocolademelk tegen de koude. Heerlijk wegsoezen in een donker zaaltje.” zei DSR en daar lijkt me nou juist weer niks mis mee.
Mopperkont plaatste speciaal voor mij twee cornetto’s, maar het is winter en dan ben ik er niet zo gek op. Kon hij niet weten.
Ergens in Versailles zaten me daar toch een paar muzikanten een partij pompeus te doen. Man man man. Gelukkig kwam er in de laatste vijf minuten een happy end, met een wel heel mooi “gelaten” kijkende violiste. Wat ze dacht, dat zullen we wel nooit weten. Maar mooi was het.
Ene Nelleke Krapman, ook al weer zo’n naam die verzonnen lijkt, vertelde over zuster Rita die zo moe was dat ze ’s avonds niet eens op de bank naar de tv gaat kijken. „Nee mevrouw, daar ben ik dan te moe voor. Ik ga wel op de bank liggen hoor, maar daarna kijkt de tv alleen naar mij.” Heer Rozenwater ging er spontaan “Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy” van zingen.
Een keerltien op ’t arf die ’n zwientien will’dn huur’n
Boer’nsmurf kwam na heel lange tijd weer eens langs en dat was leuk. Hij vertelde een smakelijk verhaal over een “keerltien op ’t arf die ’n zwientien will’dn huur’n ‘umme een wandelingien mit te moak’n en paddenstoel’n te zuuk’n.”
Ene Esther Bruls haakte gewiekst op de actualiteit in en haalde herinneringen op aan haar rondreis door de Balkan, alwaar ze in Servie door een “groepje stevige mannen” bang gemaakt werden toen ze meldden uit Nederland te komen. Tilburg om precies te zijn. Nou, dat kenden ze niet … wèl Den Haag. Hahaha. “Enigszins benauwd” bliezen Esther en reisgenoot (m/v/t) de aftocht.
Laten we blij wezen dat die onterende roofdierengalerijen uit normale dierentuinen aan het verdwijnen zijn
Dat er in Artis geen tijgers meer te vinden zijn, was het onderwerp van het ikje van Katinka van den Brink. Een man naast haar geloofde het kokette NRC-lezeresje niet en zei “beduusd” dat hij het dan wel aan iemand zou vragen die het wèl weet. Laten we blij wezen, mensen, dat die onterende roofdierengalerijen uit normale dierentuinen aan het verdwijnen zijn. Net als oldtimers uit de straten. En foie gras uit de keuken.
Nu de tijgers nog helegaar, ook uit Blijdorp, hoe mooi je ze opsluit, ze horen er niet. Zoals ook duidelijk uit onderstaande video, geplaatst door Pawi, op te tekenen valt. De video toont een “beginnende diergaarde-tijger”, volgens haar, waarna ze er retorisch aan toevoegt: “Hoe lang zou die nog zo fel blijven?”
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil je leerzame dingen leren in een ontspannen sfeer? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je ook wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Wij hebben nog geen druipkaars in huis. Dat heb je weleens. Dat de eerste sneeuw je overvalt. En dat het te donker is om uit huis te gaan.
Photo “Dan maar een wijntje” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Cider
Als lid van de activiteitencommissie van onze gezelligheidsvereniging organiseer ik een ciderproeverij. Cider wordt de nieuwe partydrank, is me verteld. De smaak kan enorm variëren, dus een proeverij lijkt me geweldig. Ik stuur alle leden een mail met de uitnodiging en wat bijzonderheden. Er is veel respons. Eén reactie: „Ik cider erg naar uit.”
Kitty van Vlaanderen
Ja, da’s een leuk woordgrapje, maar waarom scoort Kitty daarmee? Geef die man/vrouw/transgender het adres van de ikjesredaktie zou ik zeggen. De tweede, derde en vijfde zin zijn overigens overbodig, en overbodige tierelantijntjes horen niet in een ikje thuis. Daarom is het ook een ikje en geen kort verhaal of column. Denken we er nog even aan de volgende keer?
Lijkt mij ordinair jatwerk: https://www.cidercider.nl/winkel/ik-cider-heerlijk-uit-jij-trouwens-ook-tas/
DSR een trol? Ongelofelijk, maar margebloggers die hun eigen winkeltje zo goed als om zeep hebben geholpen, kun je ook dergelijk wanhoopsgereutel verwachten.
En dan ook nog wachten totdat DSR elders, op inmiddels het enige serieuze Ik-jesbesprekingsblog van Nederland te http://www.heerrozenwwater.com, zijn zegje heeft gedaan, om vervolgens zijn bevindingen in iets andere woorden over te nemen. Bas de Wit zal de naam inmiddels wel zijn….pfff.
Een trol in internet termen is iemand die het leuk vindt om onlinediscussies uit te lokken of te verstoren, DSR. Zit verder niks vervelends aan. Voor jou klinkt het bijna als een geuzennaam.
Verder verklaar ik op mijn erewoord dat ik jouw oordeel over het ikje niet – en nog altijd niet – gezien heb. Heb ik niet nodig, dacht ik, zo bewijst mijn jarenlange oeuvre wel.
DSR heeft slechts deelgenomen aan discussies hier, doet niet aan ‘uitlokking’ in negatieve zin en heeft zich al helemaal niet schuldig gemaakt aan het verstoren van discussies. Trol is een onversneden negatieve term die niet op DSR van toepassing is, je praatjes over geuzennamen tenietstaande.
Erewoord, ach… over uitlokking gesproken. Breek DSR’s bek niet open, hij heeft niet voor niets zijn oeuvre hier teruggetrokken.
Ja, ook een erewoord is jou niet heilig. Mag hoor.
Ik heb de neiging weerstaan om naar je oordeel op die andere site te kijken, maar je maakt me benieuwd. Wellicht vinden we beiden dat de auteur scoort met een mopje van iemand anders? Kan zijn, maar dat kunnen meerdere beoordelaars opmerken, zo origineel en onverwacht is zulk een oordeel niet. En we vinden misschien beiden wel dat de betreffende zinnen weg zouden kunnen? Ook dat is niet uniek iets van jou, het is een tijdverdrijf voor velen geworden om ikjes te ontdoen van overbodige zinnen. Het enige unieke dat jij hebt in de ikjesbeoordeling door de jaren heen is een Eindoordeel in cijfers en dat heb ik al tijden in mijn oordeel achterwege gelaten vanwege verregaande stoffigheid. Maar ik zal vanavond eens kijken waar de vermeende *kuch plagiaat zit.
Het akkefietje over het erewoord waarop je doelt staat me niet meer voor 100% bij, maar volgens mij was ik een uitspraak van mezelf vergeten, gedaan tijdens een gezellig etentje met een biertje, heel lang geleden, maar toen jij me een email stuurde waarin ik die uitspraak van mezelf terugzag heb ik e.e.a. meteen ruiterlijk toegegeven en ernaar gehandeld. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit, zowel virtueel als in het echie, een erewoord gebroken heb.
Voor de juiste geschiedschrijving: je hebt je oeuvre niet vanwege het al dan niet breken van een erewoord teruggetrokken, maar omdat ik niet wilde verklaren dat je heel erg welkom was, nog welkomer dan andere reageerders. Zelfs Rozenwater zou zich dit nog kunnen herinneren. Je vond dat iemand die hier verhalen aanleverde een voorkeursbehandeling zou moeten krijgen. Onmiddellijk nieuwe afleveringen van feuilletons plaatsen, hij mocht wel afleveringen van community feuilletons genadeloos afkraken, maar de community niet die van hem … Dat soort divagedrag was het thema. En dat ik daar niet aan toegaf, omdat mij de klik- en kijkcijfers niet heilig zijn, maar ik deze site puur en alleen voor het plezier doe, dat zat je zo dwars dat je verzon dat “verhalen van jou op deze site niet veilig zouden zijn” … Nog altijd weet niemand wat je daar precies mee bedoelde, maar het bood jou de geschikte dekmantel om je vruchteloze chantagepogingen te staken.
Trollengedrag dus, loepzuiver. Je hebt ook niet “slechts deelgenomen” aan discussies, je hebt ze geinitieerd, er op door blijven gaan, tientallen voorbeelden.
Met een trol moet men niet op basis van feiten proberen te communiceren, hij zal zich er altijd uitglibberen, da’s nou net de uitlokking waarvan hij leeft. Dus ook bij dit betoog maak ik me geen enkele illusie.
Trollen die verder geen enkele waarde hebben, die zelf niks presteren, die zelf nooit iets geschreven hebben, die alleen maar negatief doen, da’s een ander slag, die worden in het weekoverzicht niet eens bij naam vermeld. Dus het kan nog altijd nog erger, hoor! 🙂
Nou, da’s een lange reactie. Ik zal ‘m vanavond eens laten voorlezen in een donker zaaltje bij een kopje chocolademelk en dia’s met hoogtepunten van Ter Land, Ter Zee en In de Lucht, met Benny Hill-muziek!
DSR concludeert naar zorgvuldige lezing van APD’s en een blik in zijn zondig mensenhart dat:
-hij zich niet herkent in de lezing van APD, omtrent vertrouwen, geeiste voorkeursbehandeling, diva etc. Deze plek is overigens niet geschikt e.a.a. uit te klaren, zo daar al behoefte aan is, want hoewel er sprake is van enige feitelijke verwarring lijkt e.a.a. toch voornamelijk een opzettelijke verdraaiing van de feiten – al moet APD’s vermogen in zijn eigen alternative facts te geloven ook niet worden onderschat.
– de term trol, zoals gebruikt in het weekoverzicht, niet slaat op de periode waarop wordt teruggekeken en dus ten onrechte is gebruikt.
Enfin, van iemand die zijn eigen reageerders en masse wegjaagt, heeft DSR weinig lessen te leren. Hij gaat weer een een deurtje verder, APD zal het wel druk hebben -milde glimicoon-
Een glimicoon, ja, da’s een Freudiaanse zullen we maar zeggen.
Maar ik moet je nageven, opnieuw heb je met succes een discussie op een normaal blog (normaal in de zin van: blogbaas schrijft een al dan niet leuk stukkie, reageerders kunnen al of niet reageren, dit in tegenstelling tot haatblogs zoals geen.stijl e.d. waarin de haatdiscussie tussen reageerders onderling het doel is) weten om te buigen naar hakken en sneren en smalen. Dat houdt reageerders weg van de site, ja.
Zo gaat het elke week, elke dag maar weer in de aanval, voortdurend maar die framing blijven onderhouden. Vroeger was ik vooral ijdel, schijnheilig, leugenachtig, een draaikont, en nu is daarbij gekomen het reageerders wegjagen …
Als ik maar kan worden beoordeeld, veroordeeld, in een hokje geplaatst, aangevallen. Je moet er je dagelijkse energie maar uit halen.
Het is een gave, dat wel, om het zo lang vol te houden, temeer daar niemand je bijvalt en doorgaans ook niemand, behalve maatje Rozenwater, je er een “like-je” voor geeft. Dodelijk vermoeiend. Echt.
Wederom een fraaie keek op de week voorzien van een kunstig gefotografeerd glas wijn, geheel passend bij de naderende decemberfeesten vol Sint, Piet en de kerststal en boom niet te vergeten.
Het eerste ikje was al geplaatst en afkomstig van Kitty van Vlaanderen die we al van vroeger kennen.
Zij organiseerde een ciderproeverij en ontvangt als reactie een aardige woordspeling die meteen als plagiaat ontmaskerd wordt door niemand minder dan Ad Hok.
Zo de kop is er weer af! Dank jewel blogbaas!
Well done.
Het ikje is een huisgrap, meer niet. Zijn de ideeën op? Misschien is het een idee om een nieuwe rubriek te verzinnen.
NRC, doe er wat aan!
😆
Nou nou ik heb even gekeken naar DSRs Eindoordeel op die kille site van hiernaast. Dit staat er: “Mensenlieve wat een omhaal van woorden; de laatste regel was al meer dan genoeg geweest, als je dit per se wilt plaatsen.”
En dit heb ik zogenaamd overgenomen of geparafraseerd in mijn eigen reactie?
Man man, zelfs naar DSR-ijdelheids- en zelfoverschattingsmaatstaven een tikkie heel erg ver van het padje.
Bertie,
De NRC is zelf een huisgrap geworden in mijn omgeving tenminste wel.
Het ikje is nog een flets restant van een flamboyante bijdrage.
Maar : rien ne va plus, qu’est-ce qu’il nous reste ?
De Telegraaf? 😀
De Metro?😂
Ja wie het laatst lacht….
LOL,
Ik heb ook een proefabonnement op de telegraaf, als je de voetbalbijlagen weggooit en ook de vrouwenspullen, dan valt het best mee allemaal, Leon de Winter en enkele andere columnisten, Hafid Bouazza en Anne Marie van Gaal hebben heel zinnige artikelen, daar knap je echt van op.
Het is geen blijvertje, dat dan weer niet.
Ik vergeet de columniste Nausicaa Marbe, voortreffelijk, niet te evenaren door wie dan ook!
Het went. Ik spreek uit ervaring, echtgenoot las de Telegraaf. Had je de verschrikte gezichten van mijn ouders moeten zien toen ze het blad bij ons zagen. Een studie waard.
Pa bladerde er voorzichtig in, Moe wilde niet eens kijken. 😀
Er moet nog een logje staan over dit onderwerp, ik zoek het op.
Vroeger was het voor serieuze mensen een verschrikkelijke krant , afgezien van de uitstekende financiële pagina’s. Nu zijn we zo aan sterrennieuws, fakenews en rechtse opinies gewend dat je er niet meer van schrikt als je hem per ongeluk op de tafel van de afhaalchinees openslaat.
Over een uittocht gesproken: Tim, HR, Luv, Indra….. en dat na onenigheid met de blogbaas, waar DSR buiten staat.
“Dat houdt reageerders weg van de site, ja.”
Nou, inderdaad.
En qua likejes voor reacties gaan we tamelijk op. Niet dat DSR in dat soort eenheden rekent, maar APD hecht er kennelijk waarde aan. Daarom heeft ie de minnetjes ook afgeschaft: wel incasseren, daarvoor doet onze APD het, maar van minnetjes wordt ie nijdig -milde glimlachicoon-
Voor gymnasiasten zal de ontmoeting van de naakte Odysseus en de schone en onversaagde Nausikaä het hoogtepunt blijven uit de Griekse mythologie, maar in Japan hebben ze er een onschuldige tekenfilm van gemaakt.
@DSR, man man get over it. Niemand vindt het belangrijk, zinnig, interessant waar je over door blijft zeuren. Wat vind je van de Telegraaf?
Nou-nou… ‘hoe geprikkelder de reactie, hoe raker het punt’, wat jij?
De Telegraaf: niet mijn krant, de jouwe wel? Wel nuttig om in het oog te houden als overdrachtelijke thermometer in de overdrachtelijke reet van de samenleving.
Enfin, ik kom mogen nog wel even kijken hoe het gaat, misschien neem ik wel een lekker pannetje soep mee. Met Pawi ’s morgens en MK ’s avonds houden we zo al mantelzorgend onze vereenzamende blogbuur een beetje in de gaten -milde glimlachicoon-
Hm… Gute Nacht in elk geval, a demain met Brinta enzo.
Helder
Terwijl ik werkte bij een zorginstelling, werd mij gevraagd bewoners te vervoeren naar een feestje.
Een dame wil de auto niet in: „Ik mag niet met vreemde mannen mee van mijn vader.” Alzheimer, stel ik vast. Ik stel haar gerust: „Ik heb uw vader gesproken en hij vond het goed.”
Plotseling heeft zij een helder moment: „O, ja? Hoe heet hij dan?”
Dick Pettinga
Hahaha, wat een ellende. Liegen mag ook niet van haar vader, Dick.
De Telegraaf is in mijn achting gestegen sinds ze grappig allitererende koppen verzint en ze aanzienlijk minder spelfouten doorlaat dan NRC.
Ze zouden ikjes moeten gaan publiceren.
“Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.”
By larryc (Smile) [CC BY 2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)%5D, via Wikimedia Commons
Aangezien NRC niet over de brug komt, wordt het Ik-je wordt met dank overgenomen voor bespreking op de specialistische site http://www.heerrrozenwater.com.
Een goeie reminder, dat bord – vooral voor de plaatser, aangezien die nogal van de zure was in zijn laatste reacties. Laat het wel gezegd zijn dat glimlachgehoorzaamheid evenmin kan worden afgedwongen door een bord als vrede door de loop van een geweer – tenzij men inspiratie zoekt in de Newspeakwereld van Orwell’s ‘1984’.
-milde glimlachicoon-
En uiteraard wens ook ik Indra langs deze weg van harte beterschap toe. Ze was wat ongeduldig een tijdje terug, kan gebeuren, nobody is perfect, betekent niet dat ik haar niet forever in mijn hart gesloten heb en dat weet ze. Afgezien van Henk is er niemand in reageerdersland die ik een kwaad hart toedraag. Mark Burnout, ook jou gaat het goed, ouwe uitkeringstrekker van me. Hoeveel weeg je nou, nog iets moois op de rommelmarkt op de kop getikt? Luvienna, neem nog een toastje. DSR: glimze met dat wimpneusje van je! En HR … ik heb je blog zojuist met een bezoek vereerd, het ziet er, hoewel zielloos, heel goed uit. Waar haal je toch al die plaatjes vandaan? Moet een hoop werk in zitten 😀
Nadat HR APD eens flink met de neus op de kille feiten heeft gedrukt, begint meneer toch maar zoete broodjes te bakken. Heel verstandig -milde glimlachicoon-. We moeten hem maar veel vergeven, zeker in de donkere dagen voor kerst.
Maar als je iemand beterschap wilt wensen, is het misschien wel een goed idee om dat te doen op een site waar diegene ook reageert? ’t maar een ideetje hoor… -milde glimlachicoon-
Goede wensen vinden hun weg wel in het universum, vadermans.
Zoete broodjes bak ik niet, dat mag nou toch zo langzamerhand wel als bekend worden verondersteld.
Een blog is net als het leven een trein die van A naar B rijdt. Er stappen mensen in. En ja, er stappen onderweg ook mensen uit. Niet omdat de machinist ze wegjaagt, maar omdat ze op hun bestemming zijn. De machinist neemt het hen niet kwalijk, hij leeft zijn passie uit, houdt de trein in de rails en is blij dat hij dat elke dag weer mag doen.
Aggos – het treurige beeld van een lege trein die alleen voor het plezier van de machinist rijdt – sneu, zinloos en potsierlijk. Iederee is er ‘afge(s)(t)(r)apt’.
Of de blogbaas eenzaam op zolder, hard ‘tuut-tuut’ roepend, terwijl hij zich het vuur uit de sloffen loopt om de wisseltjes op tijd te bedienen. ‘Hakkehakkepufpuf, weg zijn zij….’
En dan maar afgeven op een blog waar men wel plezier met elkaar heeft en gemeenschapszin ervaart. Je een community noemen, wil nog niet zeggen dat je het bent. -meewarig-medelijdende glimlachicoon-
@DSR, je laat je wel heel erg kennen met reacties als deze. Iemand keihard uitlachen … en dat ook nogeens dag na dag herhalen …. man man, wat een treurigheid moet het zijn om met jou in het dagelijkse leven om te moeten gaan. Blij dat het hier in ieder geval alleen maar online is en ik het dus blijmoedig van de brede schouders af kan laten glijden.
Pardon? DSR lacht helemaal niemand uit, al helemaal niet keihard. Hij reageert slechts op de door jou te berde gebrachte punten en beeldspraken. En dat op zinvolle en scherpe wijze, dunkt DSR.
De cross-over naar het dagelijks leven lijkt me overigens niet relevant en zo op de persoon spelen is al helemaal een teken van zwakte. Enfin, als dit blijmoedigheid is a la APD is, dan is een begrafenis voor hem zeker een avondje Theater van de de Lach. Brede schouders? Eerder smalle heupen. -milde glimlachicoon-
Levens- en schrijftipje: show, don’t tell. je kunt honderd keer zeggen dat je je blijmoedig niets van iets aantrekt, maar het werkt beter dat te tonen dan het slechts op te schrijven. -aanmoedigend glimlachicoontje-
Ik erger me vaak aan luidruchtige pubers in de trein of de metro. Aandachttrekkertjes. In deze trein heetie dsr.
Als DSR een WordPress-account had, zou ie erkend DSR-hater DLL een dikke like geven, want een hart onder de riem is onze APD van harte gegund -milde glimlachicoon-
Ik heb die like al voor je gegeven, DSR. En lees nog wat intro’s door, een en al blijmoedigheid heur. Vind je niet als je ze alleen vluchtig doorscant op zoek naar je eigen vetgedrukte naam nee 🙂
Ik moest even naar de juiste woorden zoeken, maar nu heb ik het: de pot verwijt de ketel dat-ie zwart ziet.
Timmerark, Indra, Luvienna, allemaal kregen ze er van langs, van DSR. En allemaal met een literair tractaatje.
Timmerark is overal weg. De twee meisjes zijn gebleven op de site van Heer Rozenwater, en DSR is daar opvallend mild voor hen. Niet voor de ikjes, gelukkig.
Dat ik heb kunnen bijdragen aan dit kunst/kitsch blog, dat zich ook de ikjes bespreking heeft toegeëigend, graag gedaan! Hoe ik aan die ikjes kom blijft voor sommigen een vraag en voor mij een weet.
En voor de goede orde, wij hebben niets tegen zwarte potten.
Hm, dat zou weleens de titel van het volgende weekoverzicht kunnen gaan worden 😀
“Luidruchtige pubers in de trein” zou ook niet gek zijn. Als titel.
Luidruchtige lummels in de lokomotief?
Ik mis Luvienna, ten zeerste.
Het is niet anders. Luvienna wil niet op een site reageren waarvan de beheerder 2 keer per jaar foie gras eet. Jammer dan.
En ze wil ook dat ik het niet over de luchtvervuiling van old-timers heb en wil daarop niet eens reageren als ware het een groot taboe.
Ikzelve ben wel geïnteresseerd in een discussie over mijn zonden (foie gras, dieselauto en nog veel meer). Maar de zonden van anderen hoeven wat mij betreft niet perse besproken te worden.
Ieder heeft recht op zijn eigen leefstijl en privacy. Vandaar dat ik niemand de toegang tot de site heb ontzegd, integendeel, het een heeft met het ander niets te maken. Om hier te reageren hoeft niemand in mijn hokje te passen. Niemand moet over de dingen net zo denken als ik. Iedereen die een beetje normaal reageert volgens de netetiquette is welkom.
Voor wie dat niet genoeg is is de wereld groot genoeg om wel alleen gelijkgezinde medemensen te vinden. Ik lees de NRC en ben niet bepaald onder de indruk van de persoon vdMeersch. Ik kijk DWDD maar griezel van Mathijs. Ik bedoel maar.
Je moet dingen gescheiden kunnen houden en relativeren. Ik wil niet winnen, niet gelijk krijgen, niet de beste of meest geliefde zijn. Ik bied gewoon dit plekkie aan voor vertier en plezier voor hen die dat ook waarderen.
Mensen die voorwaarden willen stellen aan mijn levensstijl en gedrag alvorens hier te reageren, hebben hier weinig te zoeken. Maar ik wens hen oprecht het allerbeste toe. Het treintje tuft vrolijk voort.
Chinees
Onze zoon (11) was aanvankelijk erg blij dat hij op school mocht deelnemen aan de plusklas. Dat veranderde enigszins toen bleek dat ze éxtra werk kregen. En de lol was er helemaal af toen ze Chinees ‘mochten’ leren, waar een verplichte toets bij hoorde. Na twee onvoldoendes te hebben gehaald, had hij onlangs de tweede – en laatste – herkansing.
Rond etenstijd hoor ik de voordeur opengaan. Dat zal ’m zijn, ik was benieuwd naar de uitslag. Inmiddels zat mijn man aan tafel en vroeg wat we gingen eten. Zoon komt binnengestormd en roept: „Ik heb Chinees gehaald!”
Opgetogen antwoordt mijn echtgenoot: „Ha, lekker!”
Margriet Zuidgeest
Leuk woordgrapje dat misschien zelfs wel echt zo gemaakt is.
Deze is leuker: Hoe Lang Is Een Chinees.
Veel leuker! Stuur hem op! 😃
Een man gaat een Chinees restaurant binnen. Een Chinees meisje komt naar hem toe en vraagt: “Wilt u menu?”
Zegt de man: “Doe maar straks, ik wil eerst even eten.”
ikjes-rubriek ontaardt tot moppentrommel.
Als zoonlief Chinees eten zou hebben gehaald zou de klemtoon op het woord Chinees hebben gelegen. In het andere geval op het woord gehaald.
@HR
Verkiezing als in verkiezing door de blogbaas zoals in voorgaande jaren, of gooi je er nog een democratisch saudje overheen?
Mitch Margo is overleden. Mitch who? hoor ik u zeggen. Wel deze:
Correctie, Heer Rozenwater: zou er voor jou (en anderen die van gekibbel genieten) weinig te beleven zijn. De reguliere lezer en ikzelve zijn dat gekibbel en gesneer juist liever kwijt dan rijk.
Ik word er echt niet blij van. Jij wel, want jij kijkt naar de klikjes en de statistieken.
En zoals ook Janneman vroeger al opmerkte, de bezoekersstatistieken schieten altijd de pan uit bij een twist, vooral afkomstig uit het land waar een van de discussanten verblijft. Natuurlijk, die moet tientallen malen per dag terugkomen om te controleren of hij de discussie wel wint, of te zien of hem wel voldoende mensen bijvallen, en om reactie na reactie te plaatsen want hij moet en zal het laatste woord of de laatste smalende glimlachicoon hebben.
Volkomen onzin om dat met “iets te beleven” te verwarren. Of met iets dat je als blogbaas zou moeten nastreven. Da’s het verschil tussen ons beiden. Een van de vele verschillen overigens.
Op jouw mooie harmonieuze blog heb je, misschien herinner je het niet meer, een kwaadaardige trol geblocked. Daarna werd het beter, maar ik zag gisteren dat je reageerders het nog altijd niet kunnen laten om wat stoten onder de gordel te plaatsen in de richting van iemand die daar niet meeleest. Tja, dan is het al gauw harmonieus, als het alleen maar eenrichtingsverkeer is en de aangesprokene het sop de geit niet waard vind om te reageren.
Wanneer zie je nu eens in dat het karakter van je blog heel anders is dan dat van het blog hier? Bij jou is het verworden tot een dagelijks terugkerend goedmoedig en bijna gezapig spelletje in het verzinnen van geinige onderschriften bij foto’s. Welnu, daar kun je ook nauwelijks discussie over verwachten. Toen de Kunstrubriek hier nog stond, ging het discours ook over de kwaliteit van het kunstwerkje, er werden achtergronden bij kunstwerk en kunstenaar geplaatst, de eeuw waarin deze leefde, er werden tips verstrekt over hoe de schilder(es) het tafereeltje beter had kunnen verven, perspectieffouten verbeterd en ga zo maar door. Die diepgang is er bij jou niet bij. Hoe zou dat toch komen? Inderdaad.
Hier gaat het inmiddels allang niet meer over lollige plaatjes en dito onderschriften en spelletjes. Hier gaat het over het leven zelf, over oldtimers en foie gras, over de televisie, de NRC, de Telegraaf, de dierentuin, Zwarte Piet … allerlei thema’s waar bij uitstek discussies over te voeren zijn. Dat we het dan niet met elkaar eens zijn – en (voor jou en DSR) soms wat lange teksten schrijven – dat vind hier niemand erg. Wij zijn hier niet bang om reacties te lezen die langer zijn dan een (1) zin. Net zoals we hier ook nog weleens een longread lezen, een hele zaterdagkrant, een heel boek … kun je het je voorstellen? Zal wel niet.
Ik vind het echt heerlijk om een kwaliteitsblog te mogen beheren. Dit is hier de VPRO onder de blogs, zoals iemand me ooit eens waarderend meldde. Maar natuurlijk, de Kampioen, de Arts en Auto, heeft ook een doelgroep en daar is niks mis mee. Als ik er maar niet dagelijks hoef te komen. Als ik er maar niet mee vergeleken wordt. Of, godbetert, als ik maar niet door hullie “Buurman & Buurman” de les wordt gelezen.
Tuf tuf … daar gaat het treintje weer. Ben je tot zover gekomen? Zeker weten van wel.
Grinnik, na de kunst & kitsch onderschriften, de ikjesbespreking, de Reageerder van het Jaar nu zelfs de sneeuwvlokjes (alles eerder alhier te zien) binnenkort op blog HR. Geen eergevoel deze man. Maar het zij hem gegund en wie weet .. verzint hij ooit iets helemaal zelf.
Wimoweh, ik zal er vannacht ook niet van wakker liggen.
Hij ruste in vrede, maar dat was echt een heel irritant liedje. Verder heeft hij, ik heb er spotify nogeens op nageslagen, niets gezongen dat ik me althans nog herinner. Maar ik hoop dat hij een prettig leven heeft gehad en ik wens zijn nabestaanden en vrienden en kennissen alle goeds.
Dit benadert het origineel meer.
Let ook op de commentaren: een leeuw slaapt niet ‘s nachts maar overdag, en niet in de jungle maar op de savanne. Weer wat geleerd. De jongen die het liedje schreef als eerbetoon aan de leeuw is er niet rijk van geworden. Ook niet door alle covers die ervan gemaakt zijn. Zelfs zijn naam is vergeten. Door mij althans.
Doet me aan Karl May denken, die hele verhalen en boeken schreef over Winnetou en Old Shatterhand zonder zich ooit echt in cowboys en indianen verdiept te hebben.
Maar Karl May heeft me wel leren sluipen en het heupschot met de berendoder.
En Rih niet te vergeten! Een paard dat alleen luisterde naar gefluister en daardoor in wild rumoer deed wat zijn berijder wilde. Ooit een fiets naar vernoemd toch?
Ja meneer bustraan uit de Jordaan heeft mijn RIH fiets gemaakt
nog meer jeugdsentiment
Naam
Oorspronkelijk kom ik uit het Noorden, maar ik woon al jaren in het midden van het land en daar kunnen ze niet zo goed uit de voeten met mijn achternaam. Of eigenlijk met het deel dat – hier minder gebruikelijk – ontbreekt bij mijn achternaam. Ik heet namelijk ‘Dam’ en niet ‘Van Dam’. Dat geeft nog wel eens verwarring als ik probeer het misverstand te corrigeren, bijvoorbeeld bij het maken van een afspraak. Zo kwam ik laatst bij de opticien voor een controle. Zegt hij: ‘Heeft u echt een controle vandaag? Ik kan de afspraak niet vinden. Ik heb alleen een mevrouw Zondervan in de agenda staan’.
Anneke Dam
Lol😂
Haha, die opticien dacht dat Anneke Zondervan heette. We liggen hier zondermeer in een deuk.
Die opticien had misschien eens bij een collega audicien op de koffie moeten gaan, twee vliegen in een klap.
Pardon, misschien is deze laatste toevoeging in deze opmerking niet geheel politiek correct, excuses het
kwam zomaar bij me op.
Dat zijn vaak de beste, Klare taal.
De echte
Samen met mijn dochter (4) hebben we Sinterklaas ook dit jaar weer warm onthaald bij de lokale intocht. Wanneer we terug naar huis fietsen, mijn dochter zit trots voorop, gekleed in haar rode mantel en prachtige mijter, komt er een politiebusje naast ons rijden. Door de megafoon horen we luid: ‘Daaag Sinterklaas!’ Mijn kleine sinterklaasje wuift als een volleerd Sinterklaas terug.
Als de politie weer doorgereden is, zegt ze verontschuldigend en vol overtuiging tegen mij: „Ze kunnen natuurlijk niet zien dat ik niet de échte Sinterklaas ben.”
Rebecca Beker
Lief ikje! Goed geschreven ook.
De politie is je beste vriend, dat blijkt maar weer eens.
“Lief” was ook het eerste dat in mij opkwam. Het kan nog. Dit is ook Nederland.
Gelukkig was het kind niet als Zwarte Piet verkleed.
Ah dat is de achter naam van Sinterklaas Zonderpiet
Mochten jullie ook sneeuwvlokjes zien op jullie schermen, dan is daar niks mis mee natuurlijk. Maar ik heb niks gedaan. Misschien nog een ouwe setting van vorig jaar.
Anyway, enjoy, ik ga ze niet uitzetten. Vlokjes moet je laten dwarrelen, daar zijn ze voor.
Meisjes spelen nog liever voor Sinterklaas dan dat ze zich aanmelden voor het technisch onderwijs.
Ja echt een schattig ikje met een verrassende pointe, kom maar binnen Sinterklaasje!
Mam, mag ik na de kerstvakantie naar het technisch onderwijs?
Tuurlijk lieverd, wat wil je daar gaan doen?
Nou, een gouden staf met een krul bovenop maken, of een stoomboot.
Nee dan liever naar de huishoudschool en borstplaat en pepernoten bakken.
Bas toch, foei dat kan echt niet meer, daarvoor moet je naar de opleiding banketbakken, klinkt stukken beter zeker waar.
De eerste enige en echte Sinterklaas Zonderpiet!
Receptje bij?
Een beetje ambigue opmerking imho.
Welk receptje is aan de orde ?
Pepernoten, borstplaat of de essentie van de zaak?
Kom kom kom laten we ons liever druk gaan maken over de Kerst. Mogen we kalkoen eten of moeten het geconfijte pruimenblaadjes worden. Een echte boom en zo ja met kluit?
Niet te lang bij stilstaan want we moeten het ook weer over het vuurwerk hebben en de ellende die dat voor onze huisdieren teweeg brengt.
Vervolgens of we nog wel mogen gaan skiën met al die bodemerosie.
Over de Paashaas hoor je niemand maar … zo”n vent in een pak da’s vast te link. Veiligheidsrisico. Voor je het weet zit er een terrorist in. Met van die antennes in die lange oren.
Maar dan wordt het lente en rijden we de Tulpenrally en is alles weer goed.
En voordat je het weet is het opnieuw Kerst. Welk receptje…. ☻☻
Je vergeet Zwarte Piet!
Die geloof ik niet ☻
Pas jij dan maar op ….
Waarvoor dan wel? Hij speelt voor de fop…
De roe natuurlijk! Man man heb jij dan helemaal geen angst?
Ja de schoorsteen moet toch blijven roken en het vuurtje eveneens.
Het gesprek ( of de twist ) moet zijn gang gaan, met een korreltje zout eventueel, zou ik zeggen.
Bonne Nuit a vous tous !
Ladingen strooizout wat mij betreft. Gute Nacht Freunde!
Angst? Kom zeg, dapperheid duurt het langst 😆.
Je piept wel anders als je daar met knikkende knietjes voor zo’n rotpiet eh roetpiet staat. Oh dus u bestaat wel, weet je nog uit te brengen voordat je de zak ingaat.
Sweet dreams. 😊
Kwam deze zojuist tegen:🤣
Evenement
Mijn zoon (17) volgt als keuzevak op school ‘gender’.
Met grote tegenzin sleept hij zich van foto-expositie naar filmvoorstelling. Hij moet nog één ‘gender-evenement’ bijwonen en dan is het vak afgerond, maar meneer kan „even geen transseksueel meer zien”. Onlangs heb ik hem verteld dat ik voor zijn tijd ook wel eens een relatie heb gehad met een vrouw.
Hangend op de bank kijkt hij me ineens met samengeknepen ogen aan. „Kan ik jou niet gewoon opvoeren als gender-evenement?”
Hedda Treffers
Hahaha. Prima ikje.
Hedda is geen transseksueel, eerder bi, maar dat mag de pret niet drukken.
Ja, da’s een selfie-ikje.
Selfikje
Voor iemand die nooit een keuzevak heeft gehad, laat staan “gender”, is dit een ikje dat vragen oproept. Waarom kies je een vak met grote tegenzin? Wat is de definitie van een “gender evenement”? Sinds wanneer is een relatie tussen twee vrouwen transseksueel?
Ja, ik weet het: Negeren en tot tien tellen werkt soms het beste…
Nee hoor, Ad, dat is bij de buren. Hier kun je gewoon je gedachten de vrije loop laten, althans in het nette en normale.
Gelet op het woordje ‘ook’ in de zogenaamde onthulling van Hedda mogen we aannemen, dat zoontje zelf ook worstelt met zijn seksuele geaardheid, wat wellicht mede zijn tegenzin tegen het onderwerp gender verklaart.
Sommige inzenders gaan wel erg ver in hun ikjes-geilheid.
Gender is dus een keuzevak, een vak dus dat je kiest uit belangstelling, interesse, misschien zelfs uit nieuwsgierigheid. Jammer dan dat hij geen transgenders meer kan zien, maar gelukkig dat zijn moeder misschien kan optreden als ‘gender-evenement’ wat dat dan ook moge zijn, trendy gezinnetje dat wel!
Naam
De samenvoeging van het dorp Haren met de stad Groningen houdt de gemoederen al jaren bezig. Het plan neemt inmiddels zeer concrete vormen aan en is opnieuw het gesprek van de dag. Zo ook in de ochtendkring van onze basisschool, waar een klein meisje de vele vragen en opmerkingen zwijgend en met een peinzend gezichtje volgt. Tot ze het niet meer uithoudt, haar vinger opsteekt en uitroept: „Als Haren en Groningen samengaan, heten we dan straks Haringen?”
Chris Stiggelbout
Is een prima suggestie van de kleine meid. Groren klinkt een stuk minder aantrekkelijk.
Als onderwijzers (“leraren” zeggen ze zelf) tijd over hebben om dit soort ikjes te verzinnen, valt het toch wel mee met de werkdruk?
Twee slakken waren al sinds jaren
Op weg van Groningen naar Haren
Tenslotte kwam geheel ontdaan
De oudste op het eindpunt aan
Hij slikte en sprak diep bewogen
mijn broer is uit de bocht gevlogen
Dit gedicht kan dan dus niet meer. Stop het project!
Het nieuwe intro heeft zoals jullie gezien hebben een vooralsnog onbekende vertraging opgelopen. Ik bied mijn excuses aan voor het ongemak en de tergende onzekerheid.
de achternaam van inzender is nog het interessantste. Een stichel of stiggel : overstap aan een hek of in een voor vee gesloten doorgang en bout: ontlasting. Dat moet dus wel een Groninger zijn.
Een molleboon, dus.
Van genieten
Op woensdag zijn wij oppas voor onze achterkleinzoon (6 jaar). Bij de boterham met pindakaas en hagelslag vertelt hij over een vriendje, Marijn.
„Wie is Marijn?”
„Een klasgenootje.”
„Een klasgenootje? Wat is dat voor een nootje: een walnootje, een okkernootje ….?”
„Nee, geen nootje, een klásgenootje ….” – denkt even na – „dat komt van genieten.”
Peter Vormer
Slim ventje, die achterkleinzoon. En blijkbaar gewend aan de melige grapjes van opoe en haar man.
Als je pindakaas met hagelslag eet dan word je net zo melig als opa en kom je in de krant.
Wordt in de uitvaarttoespraak extra benadrukt: ‘…gezegend met een groot gevoel voor humor.. .
De kop van dit ikje is “Van genieten”.
Mischien wil de blogbaas dit nog aanapssen? Te snel gecopypasted, sorry.
Gebeurd.
Pindakaas met hagelslag is net zolekker als pindakaas met zuiker. Maar lang niet zo lekker als pindakaas met zambal
Da’s kouwe pindasous!
= xtra lekkere satésaus.
Met sambal, bedoel ik.
nieuw fenomeen: een overgrootvader-ikje.
“De leukste thuis op de deurknop na” zeiden we vroeger.
Een klasgenootje heette vroeger “een jongetje in mijn klas”, dacht ik. Onder zesjarigen.
Pour lui la vie est finie:
http://www.jukebox.fr/johnny-hallyday/clip,pour-moi-la-vie-va-commencer,q55mlv.html
Ach gos! Toch nog onverwacht. Volledig uit het oog verloren sinds ik uit Frankrijk weg ben. Daar was hij een superstar. Elders niet. Moge hij rocken in vrede. RIP.
Hier liep het niet storm, maar ‘Pour moi la vie va commencer’ werd vrij veel gedraaid.
Soulcycle
Tijdens een tripje naar New York probeer ik Soulcycle, een fietshype die inmiddels ook Amsterdam bereikt heeft. Een spinklasje met aandacht voor de ziel. In een donkere zaal met brandende kaarsen stappen hippe en fitte meisjes met een fortuin aan catwalk-yogakleding binnen. Op een spinfiets danst, gilt en zweet men alsof het een disco is; de 200 decibel helpt daarbij. Ik kan het peloton amper bijbenen en mijn oren hebben het bij Lowlands minder zwaar gehad. Het einde van de les: ik krijg mijn schoenen niet uit de trappers geklikt en het geluid staat te hard om de aandacht van de instructrice te trekken. Het volgende lesje begint en ik zit nog vast op de fiets. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Sanne Kanis
Grinnik, die Sanne, een hilarische belevenis! Maar dat kan ja, dat het zo’n herrie is dat je jezelf niet meer verstaat en je op je fietsje blijft plakken. Wees blij dat het geen zwemles was, denk ik dan.
Prachtig ikje.
Kunnen die spinners ook stilstaan? Iemand?
Zo te zien kunnen ze wel stilstaan, at least the trainers. Je moet wel heel erg breed glimlachen en overdreven enthousiast doen. Maar ja, da’s Amerika, daar wordt zelfs een broodje gebakken ei opgediend alsof het een geschenk uit de hemel is. Enjoy!
zo fiets ik nu al jaren tussen Groningen en Haren
Soulcycle is dus gewoon spinning bij kaarslicht
Had ik nooit van gehoord. Het zou misschien mooier zijn op soulmuziek.
Gesprek
Hoewel de sfeer vanwege een op handen zijnde reorganisatie soms wat gespannen is, ga ik elke dag met plezier naar mijn werk.
Als ik dinsdagochtend op kantoor kom zie ik mijn chef in zijn kamer achter het bureau zitten. Een dag eerder was hij er niet, terwijl hij normaal op maandag altijd aanwezig is. Vast een lang weekend gehad is mijn eerste gedachte.
Dat blijkt niet het geval, hij was naar een training. Ik vraag of het een managementcursus was, of iets met leidinggeven.
„Nee”, antwoordt hij zonder ironie, „ik was naar een cursus slechtnieuwsgesprekken voeren.”
Hugo Hoes
…en nu je toch hier bent, pak even een stoel”
Zonder ironie … da’s dan een beetje domme chef.
Sorrie, maar die kantoor- ikjes zijn niet mijn cup of tea . Weg ermee dus .
Kopje thee misschien? correctie indeze.
Weg
Het straatnaambordje van de Dukdalfweg in Amsterdam ligt op de grond, naast de lantaarnpaal. Ik bel met de gemeente. Een vriendelijke medewerkster stelt mij vragen.
„Is dat een verkeersbord of is het straatmeubilair?”
Het is het straatnaambordje van de Dukdalfweg.
Ze zet het wel onder ‘overigen’.
„In welke straat is het?”
Op de Dukdalfweg.
„Welk huisnummer?”
Geen huisnummer.
„En wat staat er op het bordje?”
Valentijn Sessink
Lekker veel witregels. Die zijn misschien wel de leukste van dit ikje.
Zo is het. Ambtenaren …. Daar heb je soms heel veel witregels voor nodig. Het bordje ligt er waarschijnlijk nog.
Toch zijn dit soort voorvalletjes DE inspiratiebron voor Jiskefet liefhebbers.
Het bordje hangt inmiddels in een studentenkeuken denk ik.
Tja, bij nader inzien denk ik dat ze even wat anders te doen hadden daar op die Dukdalfweg.
Even wat muziek hoor, die Mopperkont zit te slapen. Onder het motto “Je kunt er maar beter vroeg bij zijn” …
Ik raak langzaamaan in de stemming in ieder geval. Jullie?
mag ik een teiltje ?
Man, hou op, ik hoor dit al weken lang in elk willekeurig winkelcentrum.
Dat heb je ervan als goede content uitblijft.
Ik ben er al jaren weg van!
Er zitten best lekkere nummertjes tussen hoor.
het lekkerste nummer zit op de hoes, maar het kan ook zo
Dank, Mopperkont, met dit hoogtepunt sluiten we de discussie alhier af en gaan we aldaar naar het nieuwe intro, huh, ja het nieuwe intro dat heden en zojuist en dus niet op maandag is verschenen of zal verschijnen. Aldaar. Hij is mooi en vermakelijk geworden, al zeg ik het zelf icoontje.