Zo op de laatste dag van het jaar past een bezinnelijke terugblik op het oude jaar en een opgetogen vooruitblik op het nieuwe jaar. Ik laat dat aan iedereen zelf over. Doe het in stilte, of met familie. Doe het met je vrienden of een scharrel. Of je hond. Als je maar niet met vuurwerk stunt en geen plastic laat rondslingeren.
Dan ga ik hier gewoon de ikjes en nieuwtjes van de afgelopen periode bespreken, want dat moet ook gebeuren.
De begrafenis van Johnny Hallyday (“de rokkenrolste begrafenis ooit gezien in +33” volgens Lummel) bij voorbeeld, alweer een week of drie geleden, maar in ons collectieve geheugen gegrift. Net als die van de ouwe André Hazes daar in dat stadion, met die baar, die rookwolken, dat legioen en dat kleine dappere jochie. Hoe zangers legendarische afmetingen en een nationaal belang kunnen krijgen.
Het werd een “nep-ik” genoemd.
We lazen het ikje over de supermaan die bij nader inzien het logo van de Burger King blijkt te zijn, ingezonden door Hanneke Rutschen. Het werd een “nep-ik” genoemd, zoals bekend een der zwaardere beschuldigen van het ikjescommentatorsgilde alhier. Het was Ilona die hem uitte, de beschuldiging dan en ze leverde er het hilarische fotootje van de Amerikaanse fotojournalist Van Applegate bij. Of voormelde journalist zich bij de NRC gemeld heeft, weten we niet. Maar ik hou jullie op de hoogte, #ophef is immers altijd welkom.
De link en duiding gaat, zoals jullie zien, naar Twitter. Want daar gebeurt het heden ten dage. Het bloggen heeft zijn langste tijd gehad. Het uren, dagen, maanden, jaren schaven aan stukjes en opmaken, da’s niet meer van deze tijd. Tweeten moet het zijn, hopla, je lolligheidje erop binnen een opwelling van een seconde of twee. Instagram, snapchat … pleur je foto d’r maar op in een split second. Kies de hashtag en tel de likes en commentaren.
Ook ikzelve heb inmiddels op Twitter een grotere en levendigere reageerdersschare dan alhier. Ik ben zelfs naar een live feestje in Amsterdam geweest, de #oliebollenparty van Lammert de Bruin, jawel, de royaltyverslaggever van EenVandaag, waar honderden en nogeens honderden mensen opdraafden.
En het was keigezellig. Een stampvolle zaal en buitenterras (brrr) van VondelCS. Stuk voor stuk leuke, gezellige en gekke mensen die oliebollen aten, naar andere mensen keken, naar Willi (die van Nilli) luisterden en ook naar een voormalig Voice of Holland zangeresje.
Opvallend was de selfiecultuur, een drietal meiden bestond het zelfs om zichzelf gedurende het gehele optreden van Willi met de rug naar podium en artiest te filmen of vloggen zoals dat tegenwoordig heet, met op de achtergrond, ja, de achtergrond, de beroemde zanger die zich in het zweet stond te werken en – inderdaad – niet echt heel erg goed bleek te kunnen zingen. Maar dat wisten we al. Say no more icoontje.
En dat allemaal in dezelfde maand en in dezelfde stad als waarin ik ook nogeens aan tafel bij Eva Jinek mocht aanschuiven, maar da’s een ander verhaal en een ander account en nog wat meer privé.
Maar wees gerust, ik blijf het bloggen hier op WordPress trouw, ook in het nieuwe jaar, daar is het veels te leuk voor. De laatste maanden heb ik het naar mijn zin als een tierelier. Het gezeur en geoordeel en gehakketak is vrijwel van de site verdwenen. Alleen de gezellige, opbeurende, interessante reageerders zijn over en man man man … qua lezers (zwijgende lezers) zitten we nog altijd dik in de lift.
Ook culinair kwamen we de afgelopen tijd met z’n allen weer aan onze trekken. Afgezien van de oliebollen noteerden we oesters met champagne bij Pawi, gehaald bij het Zeevisch schip van Schmidt langs de snelweg (ssst, ik zelve ga er zo ook aan beginnen na het tikken van dit intro), en Pawi had het ook nog over kaviaar met blini’s. Lummel plaatste nog een receptje voor het een of het ander, maar dat kan ik niet meer terugvinden. Had met eieren en uieren te maken.
Het is allereerst morsdood en vooral ook extra duur, want zogenaamd biologisch, fair trade en organisch en lokaal opgekweekt en afgeslacht
Sandera Krol (of was het een tikfoutje, Sandra?) at een Livar-varken. Dat is volgens haar dochtertje een “extra lief varken”, maar wij weten wel beter: het is allereerst morsdood en vooral ook extra duur, want zogenaamd biologisch, fair trade en organisch en lokaal opgekweekt en geslacht in Limburg.
Bekijk het volgende videootje maar eens, zo mogelijk met een kritische blik en open voor de dubbele moraal waar wij ons allemaal (L. en consorten uitgezonderd, want die zijn heilig en zonder zonden) aan schuldig maken. Het zijn lieve beelden, het gaat over goede zorg, de boer houdt zo van zijn varkentjes en ze hebben het zo goed … Maar een commentaar onder het lieve Youtube filmpje is: “Super lekker, beter als biefstuk, heerlijk!!!!”
Nee mensen, ook in deze bezinnelijke tijd van Oud & Nieuw kunnen we constateren dat wij mensen nog lichtjaren verwijderd zijn van de innerlijke verlichting. Maar elkaar daarom verketteren, de maat nemen, de rug toe te keren, lijkt me niet de juiste weg om dat te veranderen. Wie het hooggehakte laarsje past trekke het aan.
Lummel had ook nog een vermakelijk ikje paraat, naar aanleiding van dat van Benno Gerritse die smakelijk vertelde hoe zijn moeder van de zus van zijn vader een doos bonbons van 12 jaar oud had gekregen. Ja, de moeder van de zus van zijn vader. Kauw daar maar eens op. Het ikje van Lummel was beter. Het ging als volgt:
Luxe
Ik kreeg ooit een luxe kurketrekker. Met een naald en een pompje. De naald door de kurk duwen (dat lukt bijna nooit), dan lucht erin pompen zodat de kurk zachtjes uit de fles gedrukt wordt (dat lukt nooit). Het ding zat in een mooi doosje. Snel netjes ingepakt en aan de vriend van mijn dochter gegeven voor sinterklaas en zwarte piet. Twee jaar later kreeg ik hem weer terug van een wederzijdse kennis.
Nou, en toen ging het ineens over de vakantiebaantjes van het reageerdersvolkje. Een greep:
Ad Hok had ooit een zomerbaantje bij Nestlé/Maggi aan de Haarlemmerweg en at daar kilo’s onverkochte tabletten chocola waarvan de houdbaarheidsdatum was verstreken. Verder heeft hij ervaring met ponskaarten opzoeken en opbergen bij een Opel dealer, postzakken sorteren bij de PTT, “verscheidene kutkantoorkarweitjes bij het Centraal Bureau Huisvesting” en benzine pompen bij een Shell station.
Lummel bleek een eindje verderop bij de kauwgomfabriek aan de Amstel gewerkt te hebben. Zijn mooiste baantje was nachtportier in een hotel. Getekend voor het leven werd hij echter door zijn krantenwijkjes (Parool en Volkskrant).
“Het rook heerlijk, het zag er heerlijk uit, beter dan mijn eigen chili con carne.”
Pawi zat ooit bij Van Gelder Papier aan de Rotterdamse haven, maar had ook een uitdagend baantje bij een bedrijf in de Gouvernestraat, waar vliegtuigmaaltijden werden bereid. “Het rook heerlijk, het zag er heerlijk uit, beter dan mijn eigen chili con carne. Maar je moest ervan afblijven. Opscheppen kijken ruiken maar niet eten.”
Mopperkont zat aan de lopende band in de scheermesjesfabriek van Schick. Aan die band zat ook een jonge man, die voortdurend met een doekje voor zijn neus zat. Zijn eerste kennismaking met een tri-snuiver.
Het enige dat Bertie in de zomer deed was aardbeien plukken. Ze voelt nog altijd haar knieën en hurken.
Ik heb er van alles van geleerd. En ik wist ook wat ik later niet wilde worden.
Zelve heb ik aan al mijn vakantiebaantjes goede herinneringen. Of het nou stenen sjouwen en op scheuren controleren was in de brandende zon, post sorteren en bezorgen in weer en wind of plaatjes draaien en aan elkander praten in een Italiaanse eettent annex dancing tot in het holst van de nacht, ik heb er van alles van geleerd. En ik wist ook wat ik later niet wilde worden.
Bertie had het toch al niet makkelijk. Ze werd een keer of twee buitengesloten, kreeg geen mailtjes meer over nieuwe posts en reacties alhier. Maar … ze had wel ineens zowel de 100e als de 200e reactie te pakken. En kwam alles dus toch nog goed. Ze vroeg om een vorkje omdat ze het lepeltje al had, maar daar kon de huisleverancier helaas in deze drukke dagen van het jaar niet aan beginnen. Je hebt dus nu drie lepeltjes, lieve Bertie, live with them!
Qua muzikale pareltjes die Mopperkont ons regelmatig aanlevert vonden we deze de mooiste:
Jawel, u hoort het al, het is Bachs “Widerstehe doch der Sünde”, met overgave gezongen door Delphine Galou, die haar vest prachtig nonchalant over de schouders heeft gedrapeerd. Het kan koud zijn in zo’n kerk, niks mis mee. Qua muzikale begeleiding houd ik het op een mager zesje. Tikkie te zwaar, te weinig Schwung, als je het mij vraagt. Ga met zo’n dame mee, bassist!
Nee, dat is bij Maestro beter verzorgd. Man man man … wat een musici, en wat letten ze goed op hun dirigentes, die nog blond zijn ook. Maar goed, ik ben de enige hier op het blog die het een leuk programma vond. Dus ik houd er over op.
In plaats daarvan kijken we nogeens een keer naar het hilarische “klassieke muziek om te lachen” filmpje waarin de weergaloze Victor Borge de Dance of the Comedians dirigeert. Daar kan onze André Rieu, hoewel hij zijn best doet, en zeker talent voor comedy heeft, toch echt niet aan tippen.
Klare taal meldde zich zoals gebruikelijk in dit jaargetijde netjes af, ze gaat voor een tijdje “op kerstreces naar Andalusië” en wenste ons “veel kerstbomen en feestgedruis.”
Ze liep daarmee heerlijk het Kerstinkoopfeestgedruis in Nederland mis, dat steeds gekker wordt. Tegenwoordig wordt er op de familieapp overlegd wie wanneer welke kerstinkopen gaat doen, wist Noor Verhoeven-Muijderman bijvoorbeeld te melden: “Iedereen is nog vreselijk druk en vraagt zich af of het allemaal wel gaat lukken. Dan appt mijn dochter dat mijn kleindochter aan het zingen is : „Midden in de winternacht ging de Hema open.”
Ook ouwetjes gaan viral tegenwoordig. Zoals die 84-jarige moeder van Hester van Gent, die de Snowface Challenge aanging, “gewapend met een handdoek tegen natte knieën”. Ze mailde het afdrukje vrolijk rond, vermoedelijk ook in een familieapp. Haar 14-jarige kleindochter dacht meteen dat oma’s account gehackt was.
Op de valreep van het ouwe jaar een heel aardig breaking nieuwtje.
Lummel had op de valreep van het ouwe jaar een heel aardig breaking nieuwtje. Hij gaat als hij de nieuwe Asterix en Obelix uit heeft alhier exclusief voor het blog het “énigme de Tolstoïevski’ van Pierre Bayard bespreken.
Da’s kei-interessant want het is allenig maar in het Frans verkrijgbaar, dus niet voor iedereen weggelegd. Henk de Man, Seri, en nog zo wat andere simpele zielen van hiernaast moeten dan maar even wegkijken en zich voor de volle 100% gaan toeleggen op het verzinnen van kopjes bij van het internet gekopieerde plaatjes en het elkaar feliciteren van hoe geweldig leuk ze zijn. Hier komen sneren hoeft niet meer. We zitten er niet op te wachten. Hebben we nooit gedaan trouwens.
Lummel mag zijn boekbespreking wat mij betreft in het Frans doen. We zijn per slot van rekening hier allemaal VPRO-intellectuelen onder elkaar. En dan kan Mopperkont er lekker ontoegankelijke muziekjes bij suggereren.
Laat maar komen, hoor. Maar we weten allemaal – en ook daar kunnen we mee omgaan – dat goede voornemens en fijne plannen nog weleens verdampen.
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil je leerzame dingen leren in een ontspannen sfeer? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je ook wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Het intro staat dit keer vol met foto’s van mijn offline leven. Het was me het maandje wel. Ik kreeg van alle kanten aandacht, cadeautjes, felicitaties en loftuitingen. Iedereen wilde met me praten. Iedereen was blij. Ik dus ook. Maar als je dan weer terug uit de drukte bent, en je gaat uit eten in je eigenste eenvoudige stamrestaurantje daar aan de oever van de Rijn die in Zwitserland nog piepjong is, dan ben je gewoon blij met een eerlijke hap sla van het land. En ontroert je zo’n eigengesneden wortelhartje. Mij wel. Ook in het nieuwe jaar. Moge het een mooi jaar worden. Voor jullie allemaal. Met weinig haat en veel liefde. Tot gauw!
Photo “Ach gos, wat een lief worteltje” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
En met de allerbeste wensen allemaal. Hou het safe, denk aan de dieren en drink met mate. Tot volgend jaar!
Een hele lap, dit intro maar wel gezellig. Straks even alle links aanklikken.
Je bent in ieder geval niet buitengesloten! Qua lap, tja, er is dan ook het nodige gebeurd dat verteld moet worden. Maar je hebt tot vanavond middernacht. Op z’n minst.
Bas, petje af voor het bijhouden van dit blog naast je andere activiteiten.
Beste wensen aan iedereen.
Zet de goede werken voort.
Leuke verrassing, deze terugblik. Mooie foto ook, om in te bijten als het ware.
Fijne jaarwisseling iedereen.
Er viel heel wat te bekijken.
En natuurlijk ook vanuit Oost-Brabant al wat wenselijk is aan allen op deze weblog.😍
Ook vanuit de polder een hele prettige jaarwisseling gewenst en al het goede voor het nieuwe jaar.
Indra, kom gauw terug!
Insgelijks en van hetzelfde iedereen. 😙😙😙
Ik mag pas na middernacht wensen. Eerder mag niet in +33
We wachten het af, lummel.
Vanuit den vreemde de beste wensen aan allen, ook aan de buren wel te verstaan, waar ik aan vele dames en heren (ook) vele mooie herinneringen koester.
Jij ook de beste wensen en zeker ook aan de buren, slechts een drietal uitgezonderd.
In de beperking toont zich de meester, nog steeds geldt dit aloude adagium in volle glorie.
Ik hoop dat het duidelijk is, ten faveure van jou natuurlijk, bij mogelijke twijfel.
Ik dacht al dat je het intro te lang vond!🤣🤣🤣
Ik ben er nu wel klaar mee. Bon Soir, Bonne Nuit .Bien Cuit.
Het is oudejaarsavond!!! Vergeet niet om op te blijven.
Ik wacht op Youp van het Hek, met zijn grote bek. Eigenlijk vind ik hem niet echt meer leuk, net zo min als die vreselijke Freek de Jonge die walgelijke snodaard die gelukkig van het toneel verdwenen is.
Youp zal zijn laatste fratsen hier vertonen en vol vertrouwen zijn leuke ongure onwijze miezerige leuke burgerlijke zogenaamde dodelijke einde hier beleven.
Moge hij sneven in labore, pace in mortem.
De nieuwe vrouwen dienen zich aan, leuk of niet; heel veel namen maar leuk ho maar: Kathinka, Sanne, Sara, Pauline. en Kennie of Kenny, na Kaandorp was het wel einde verhaal.
Meneer Sonneberg was met zijn kroketten wel de finale.
Ik wacht op youp en verwacht morgen jullie commentaar.
Youp vloekt elke twee minuten en denkt dat hij anders niet leuk is. Ik kan hem niet aanhoren. Freek nog wel te harden. De beste is Hans Teeuwen. Maar die doet niet aan deze gemakkelijke ongein mee. Alle anderen vind ik NOT grappig. Heel veel irritante ADHD klantjes bij. Na Kan, Hermans en Sonneveld is er nooit meer een goede cabaretier in Nederland geweest. Het zij zo. Het kan ook zonder.
Bonne année tout le monde
Bonne annee!
Uitbuikend, met de feestsigaar nog in het hoofd, slaat DSR met zijn genoegen APD’s poging gade om van zijn annus horribilis nog een gebakje te maken.
APD gedenkt terecht de zwijgende lezer, het soort publiek waar hij het meeste mee op heeft – dat heeft menig sprekende reageerder ook in het afgelopen jaar weer mogen ondervinden.
Succes d’r mee en de beste wensen!
Ik wens alle vaste bezoekers van en deelnemers aan apiedapie.com een gelukkig nieuwjaar.
Ik heb Youp van ’t Hek als cabaretier ook afgezworen, nadat hij in 2016 tijdens de nacht van NRC in de Doelen slechts flauwe grappen heeft gedebiteerd, gelardeerd met een serie nare vloeken. Zijn vaak geestige columns in NRC zal ik met plezier blijven lezen.
Insgelijks en van hetzelfde mopperkont!
Ik wens alle bezoekers en reageerders op deze site, in het bijzonder DSR een zeer voortreffelijk nieuwjaar en alle goeds voor de toekomst. Met natuurlijk veel dank aan de blogbaas die dit allemaal mogelijk maakt!
Graag gedaan, Klare taal en een prettige voortzetting van jullie reces. Bij je wensen naar DSR sluit ik me overigens niet aan. Maar dit terzijde.
Dank je wel, KT! Het belooft een goed, bijzonder jaar te worden.
DSR neemt bevreemd kennis van APD’s woorden. Op het agressieve af. Door iemand zo expliciet van goede wensen uit te zonderen, geef je in feite te kennen iemand het slechte toe te wensen. DSR gaat daar niet in mee en gaf eerder al het goede voorbeeld met ondubbelzinnige beste wensen.
Nee want je combineerde die net als je vorige week met je kerstwensen deed schijnheilig met smalende negatieve uitspraken. Bijzonder misselijk. Die sneren zijn waarom je hier opduikt. De wensen zijn de verpakking. Niet moeilijk aan de kaak te stellen. Bij deze dus.
Iets slechts wens ik niemand in het leven toe. Zelfs jou niet. Anders had ik dat wel gezegd.
Mij voorstellen
Aan onze kleindochter Livia (9 jaar) vertelde ik dat we het graf van mijn ouders zouden bezoeken. Mijn kinderen bezoeken dit graf niet; mijn vader hebben zij nooit gekend en met mijn moeder hadden zij het niet zo. Kleindochter zei dat zij wilde meegaan: „Ik wil mij graag voorstellen aan mijn overgrootouders.”
Johan Beekman
Een droevig begin, maar het is een begin.
Het nieuwe jaar biedt nog alle kansen op iets moois.
Tja, het is een doodnormale opmerking van een kind. Zoals elk jaar merken we op de 2e januari op dat alles precies zo blijft als het vorige jaar. Maar de ikjesredacteur heeft zijn goede voornemen wel heel snel losgelaten. Als hij die al had.
Welkom in het nieuwe jaar allemaal!
Tsja, als APD in zijn introotje met tevredenheid spreekt over het verdwijnen van hem onwelgevallige reageerders, een groep die jaar na jaar groeit, dan plaatst DSR daar een observatie tegenover. – uiteraard met de gemeenschap beste wensen, want we zijn toch gewoon nette mensen onder elkaar?
DSR ‘duikt’ overigens niet op als een of andere louche type, maar s hier gewoon reageerder. De blogbaas maakt er in zijn de kop van het blog zelfs gewag van.
Het is geen “introotje”, maar een kloek en fors intro, door een reageerder zelfs – waarderend – een “hele lap” genoemd. Het woord “louche’ heb ik niet in de mond genomen. Heb je te dicht bij het vuurwerk gestaan, hoor je stemmen?
Tsja, wat de een een hele lap vindt, vindt de ander een iets bescheidener werkstuk. Maar hé mag er best zijn hoor, daar niet van. – milde glimlachicoon-. Geen reden om gepikeerd te reageren.
DSR heeft veilig gevuurwerkt, APD heeft kennelijk iets zijn oog gekregen, anders had hij het woordje ‘als’ wel gezien. Geen citaat dus, maar een vergelijking.
Een beetje sneu dit ikje, ik vond het altijd leuk dat mijn kinderen blij waren als we elke week (ja hoor) naar hun grootouders (mijn ouders dus) gingen en daar veel neefjes en nichtjes tegen kwamen die heel leuk veel lol met elkaar hadden.
Wij hadden het ook altijd naar ons zin bij onze opa’s en oma’s. Elke zondagmiddag drie kwartier heen en drie kwartier terug.
Het waren liefdevolle mensen van wie ik veel heb geleerd.
Van de ene opa Jules Verne en muziek, van de andere dammen.
Van de ene oma reizen, van de andere kaarten en pure liefde.
Mijn grootouders waren al hemelen voordat ik er was maar ze hebben me toch aardig wat meegegeven.
Een vader en een moeder.
(Variant op kinderikjes.)😆
Rekenen
In de rij voor de kassa van de boekhandel staan voor mij een vader en zijn dochtertje van een jaar of negen. Nadat vader zijn spullen op de toonbank heeft gelegd herinnert hij zich nog net op tijd dat dochterlief een rekenmachine nodig heeft voor school.
De winkelmedewerker vraagt het meisje welke rekenmachine ze precies had gewenst.
Zichtbaar uit haar evenwicht gebracht valt er een korte stilte. Dan antwoordt het meisje resoluut: „De beste alstublieft!”
Stephanie Poeliejoe Zewald
Wat ik me ervan herinner is, dat de school precies opgeeft welke rekenmachine wordt geadviseerd, met merk en typenummer en al.
Het bijzondere aan dit ikje vind ik de naam van de inzendster. Nooit gehoord of gelezen, tot vandaag dan.
Zo is het en rekenmachines bestaan geeneens meer in moderne scholen. Gewoon de calculator app van je mobieltje gebruiken hoor.
Qua naam: we zullen moeten wachten op het ontwaken van Google kampioen Hok. Ik zelve kan alleen een makelaar in Amsterdam vinden en een algemene uitleg over hoe dubbele namen zijn ontstaan. Soms als uitkomst van een kat-en-muisspel met de wetgever.
Man man …. er heeft vannacht iemand gegoogled op “mooi meisje met condomen”. 🤣🤣
Ik overweeg het traditionele overzicht van zoektermen weer te publiceren. Ik heb al even gekeken. Het is hilarisch maar ook bij tijd en wijle schokkend. Man man wat een creeps zwerven er toch op het internet en dus … ook temidden van ons in het dagelijkse leven. 🤤
Het blijft mij verbazen hoe iemand die “mooi meisje met condomen” googelt op deze site terecht komt.
Poeliejoe Zewald leek mij een jaloersmakende “nom de plume”, maar er blijken meerdere – suksesvolle – personen met deze naam rond te lopen.
Dank je, Ad. Hoe definieer je “suksesvol”? Geslaagd in het leven als in …?
Qua googelen op dubieuze termen en dan onder andere ook alhier terecht te komen zal ik binnenkort een verhelderend blog schrijven met voorbeelden. Maar ik heb het al eens eerder toegelicht, zie https://apiedapie.com/2017/01/02/naakt-meisje-opvallende-zoektermen/
Suksesvol is misschien een subjektief begrip, maar goede banen op Schiphol en bij de Bijenkorf lijken mij een aanwijzing je je aardig door het leven slaat. Makelaars boeren over het algemeen ook niet slecht, dacht ik.
Ah, in materiele zin dus: status en auto. Geld verdienen. En discipline. Zeker.
De naam deed op het eerste gezicht zo jolig aan, Surinaams, poolbiljarter, vrolijk mens, maar dan dat statige serieuze kleiige Zewald, dat bracht me aan het twijfelen. En toen deed ik alweer wat anders.
Ik bedacht me trouwens dat het beschrijven van die dubieuze zoektermen de boel alleen maar versterkt. Maar ja, het artikel is in concept nu klaar, zat een hoop kopieer- en plakwerk in, dus ik ga het wel publiceren. Stay tuned.
Bijna goed, die quote, dit is de juiste:
Vluchten kan niet meer, heeft geen enkele zin
Vluchten kan niet meer, ‘k zou niet weten waarin
Hoe ver moet je gaan
In zaken of werk, of in discipline
In Yin of in Yang of in heroine
In status en auto en geldverdienen
Hoever moet je gaan
Vluchten kan niet meer
Met bijbehorende muziek, een der mooiste Nederlandse kleinkunstliedjes ever wat mij betreft.
Ja, prachtig lied. Ik heb Frans Halsema begin jaren 80 gezien in een theatertje in Breda en in 84 is hij aan keelkanker gestorven op 44-jarige leeftijd. Wat een groot verlies was dat voor de kleinkunst.
Kippevel (of kippenvel, daar wil ik afwezen).
Conducteur
In de wachtkamer van de tandarts spreekt iemand aan de leestafel mij aan met de vraag of ik nog steeds met de trein naar Arnhem reis.
Ik antwoord verbaasd dat ik in het verleden wel dagelijks in de trein zat, omdat ik in Utrecht werkte, maar dat ik sinds mijn pensionering, zeventien jaar geleden, sindsdien niet meer zoveel op dat traject reis. „U herinner ik mij overigens niet van die treinreizen”, antwoord ik.
„O ja, ik herken u direct”, vervolgt hij vriendelijk: „Ik was conducteur bij de NS en ik kan goed gezichten onthouden.”
Dat vind ik een mooi aanknopingspunt om er nog even verder met hem op door te gaan, maar inmiddels word ik opgeroepen. „Geen probleem”, zegt de man nog: „Ik loop wel even met je mee.”
Frits Slijkoord
Fijn zo’n bumperklever! Da’s niet om een praatje verlegen zitten, da’s eenzaamheid.
tafelmuziek van louis quatorze
Wat typisch een rekenmachine, heb ik ooit voor mijn kinderen moeten aanschaffen op VWO, terwijl ik zelve alles uit mijn hoofd heb moeten leren op een klassiek gymnasium.
Wij leerden hoofdrekenen op de lagere school. Voor het grotere werk op de HBS-B gebruikten we een rekenlineaal. Net als Bas zou ik denken dat rekenmachines inmiddels vervangen zijn door het mobieltje.
Er zwerven hier noog steeds een paar rekenmachines rond, Texas Instruments. Dat was het merk dat werd voorgeschreven.
Ze zijn net zo antiek als onze rekenknobbels.
Klant
Ik heb hem. Die ene klant waar menig klantenservice-medewerker van gaat zweten. Om te zeggen dat hij dominant gedrag vertoont, is hetzelfde als een olifant zwaar noemen. Meneer blaft, beveelt, is onredelijk, tutoyeert en noemt me „meisje”.
Ik ben er klaar mee. Na een diepe ademhaling leg ik in keurig Algemeen Beschaafd Nederlands uit dat ik zo niet wens te worden toegesproken en dat ik de verbinding ga verbreken als hij zijn toon niet aanpast. Het is even stil. Dan: „Dat is bijzonder. Dat zei dat andere meisje net ook al.”
Mare Vendel
Heerlijk ikje! Van die Mare willen we er elke dag wel een.
Gul grinnikicoontje 🤣
Lullig voor je als je in icoontjes moet communiceren. Ben je beperkt of anderszins gehandicapt?
Loket
Het is vrijdagavond en koopavond in het dorp, ook voor het enige bankfiliaal. Dit bestaat uit één huiskamer-grote ruimte met twee loketten. Eén ervan is bemand.
Buiten is het druilerig weer en binnen wachten een paar mensen op hun beurt. Het is erg stil.
Een vader, met zijn zoontje van een jaar of tien, is aan de beurt en omdat hij niet wil dat iedereen uit het dorp dit kan horen, fluistert hij naar de juffrouw achter het glazen loket:
„Ik wil graag tienduizend euro opnemen.”
Zijn zoontje hoort dit en roept heel hard: „TIENDUIZEND EURO? Dat is zeker voor die caravan, hè pa?”
G.J. Pruim
De minutieuze beschrijving van het etablissement is net zo vertederend als de opmerking van het jochie.
Nou leuk toch, dat jongetje krijgt de vakantie van zijn leven.
Als hij mee mag en niet bij opa en oma moet gaan logeren.
Het ikje van vijf januari vond ik heel sterk, zo’n ploert zou onmiddellijk geblokkeerd moeten worden op een dergelijke site, en het meisje dat hem van repliek dient krijgt de hoofdprijs voor het meest gevatte antwoord van die dag.
Ik hoop inderdaad dat het jongetje met de caravan mee mag.
Ik had je nooit tot zo’n teleurstellende gedachte in staat geacht, hony soit qui mal y pense zal ik maar zeggen.
KT: 😁
Die Bas toch. ☻
ja echt humor, zo’n jongetje dat met grootouders die hoogstens een keer en nooit weer in een tent hebben geslapen op reis gaat… da’s pas lachen.
Maar onderschat ons niet hoor, wij hebben vele leuke huisjes en bungalows met zwembad her en der gehuurd in Europa , en de neefjes en nichtjes en onze kindjes allen uitgenodigd vonden het kei-leuk.
dat wil ik maar zeggen.
Ik lachte je niet uit…
Ik ook niet.
Ik heb helemaal niks met kinder- en afluister-ikjes, maar dat mag als bekend worden verondersteld.
Sorry voor die zure reactie, Pruim