We lazen vorige week een paar ikjes en vonden er wat van. Zoals die van Eddy Koning, die meldde dat je “eigenlijk nooit meer op straat iemand de band van een fiets ziet plakken”. Ja, het kan je maar opvallen. Dan moet je het opschrijven, een enveloppe en een postzegel zoeken en het naar een krant sturen. De NRC in dit geval, want die houden van lezersanekdoten.
De man was van de ANWB, zijn auto stond langs de stoep.
Eddy had het laatst toch nog een keertje gezien: fiets ondersteboven, teiltje water ernaast en “het bekende doosje met gereedschap”. Een vrouw stond ernaast te kijken hoe een man de achterband repareerde. De man was van de ANWB, zijn auto stond langs de stoep.
Nou, en dan denk je, wat gebeurde er toen? Niks. Dat was het ikje. Klaar. Mooi he? Dat dat in Nederland kan: een dagblad voor volwassenen waar je zulke verhaaltjes naar toe mag sturen. En dat ze dan geplaatst worden.
De lezers alhier, bekend om hun snelheid van begrip, spitsvondigheid en leuke commentaren, konden er niets mee beginnen. “Ontgaat me iets?” verwoordde Bertie het algemene gevoelen. Octaafklep vatte het verhaal bondig samen met “De bandenplakkende recreant verdwijnt” en nam de benenwagen “zonder tijltje”.
Ik ben bang. Ik voel me een kruimeltje van een heel brood.
Een heel wat mooier ikje was dat van Noor Robbé. Haar dochtertje was net zes jaar oud geworden en “mama is wàt trots op haar grote meisje”. Ze mag naar groep drie, “waar alle kinderen zes zijn”. Mooi toch? Zo zet je het beeld in een paar pennenstreken neer. Zonder opsmuk. De lezer ziet het voor zich. En dan komt het. “Nu zit ze stilletjes op de bank in de voorkamer, het hoofd in haar handjes en dikke tranen biggelen over haar wangen. „Ben je niet blij?” vraagt mama. Ze zucht héél diep. „Ik ben niet blij, ik ben bang. Ik voel me een kruimeltje van een heel brood.”
Prachtig! Alom lof voor het tedere verhaaltje, alleen De Schrijvende Rechter kon het niet laten er een “typisch staaltje van hypocrisie’ in te zien en haalde in zijn reactie zelfs wat schuddingwoorden aan die ik hier kiesheidshalve niet zal vermelden.
Nee, doe mij maar Herman van Veen, goeie vent, leuke man, groot kunstenaar en fijn gevoelsmens, ook in het echt als je met hem praat.
Het was dit weekend lekker snel de reacties doorscrollen, omdat ik zoals bekend in het intro niet terugkom op discussies met trollen. Dit om ze geen aandacht te geven.
Trollen niet voeren, da’s zoals algemeen bekend de beste strategie. Dan gaan ze doorgaans op den duur wel ergens anders heen, tenzij ze een bord voor de kop hebben, laat in de avond een neutje drinken of aan een manische aandoening lijden.
Niet voor niets vermeld ik wekelijks als milde aansporing: “Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.”
Nee, gelukkig waren er ook de leuke discussies waar dit blog voor bedoeld is. Naar aanleiding van het ikje van Diederick Wildeman over een paar kinderen bij hem aan de deur die om een “heitje voor een karweitje’ kwamen bedelen, kwamen de herinneringen los. Pawi kreeg bijvoorbeeld ooit de opdracht om de zweetsokken van de heer des huizes met de hand te wassen. In een teiltje sop! “Dat was tegelijk de laatste keer”.
En onze man in Frankrijk – Lummel – vroeg zich af of er nog steeds joeten, rooien, beisies, pieken, knaken, meiers en geeltjes in Nederland bestonden, of dat die met de invoering van de euro verdwenen zijn. Op de dooddoeners “Wie voor een dubbeltje geboren is wordt nooit een kwartje” en “Een stuiver voor je gedachten” na bleken de oude aanduidingen voor geld verdwenen te zijn. Want een tientje rekenen we niet goed, omdat dat om 10 euri’s gaat. En da’s taalkundig hetzelfde als tien guldens.
Zijn bijdragen zijn interessant, erudiet en eigenzinnig
We gaan langzamerhand toch geloven dat de oude Trolley daadwerkelijk weer op het nest is teruggekeerd, en, we moeten zeggen, zijn bijdragen zijn interessant, erudiet en eigenzinnig. Het getier waarmee hij vroeger helemaal in zijn eentje de hoofdoorzaak was voor het sluiten van de reactiemogelijkheid op de NRC-website laat hij vooralsnog hier achterwege en dat wordt gewaardeerd.
Wat dan tevoorschijnkomt is een prettige onderhoudende oudere heer van stand die zijn ervaringen en verbazingen deelt. Zo is hij al een paar weken bezig met de nasleep van een storm en het laten verwijderen van een 19 meter dikke boom uit de voorgevel van zijn vrouw, Drolley. Een “verreiker” gaat nu uitkomst brengen, maar dat zal wel een centje kosten. We horen het vervolg nog wel. Of niet.
De nieuwe naam van deze voormalige trol is een moeilijke, te weten “Naam (Verplicht)”, een ietsje meer fantasie zou op prijs worden gesteld als dat niet teveel moeite is op de oude dag (ver in de 90 geloof ik, en da’s dus nog ouder dan mijn vader).
Er was ook weer eens een ikje over vogels en ringtones, ditmaal geschreven door ene Inge Van Outryve, een achternaam die ook heel goed die van een weidevogel zou kunnen zijn. Er was in haar jeugd een tuinvogel die het geluid van haar telefoon imiteerde. Toen ze jaren later nog eens in de tuin van haar kindertijd wandelde, hoorde ze die vogel niet meer. Duh.
“Tja, da’s nu een dooie mus”
“Tja, da’s nu een dooie mus”, merkte een niet bij name te noemen reageerder op. Een man die bekend staat om zijn droge humor, maar iemand die je niet te vaak moet prijzen, dan wordt hij arrogant.
Pawi vroeg zich af om welke vogel het gegaan zou kunnen hebben. Zelf dacht ik aan de spreeuw, de koning van de imitators, althans hier in den Nederlanden en omstreken. Pawi outte zich vervolgens als spreeuwenhaatster. Ze stoot zelfs hun nesten kapot met een bezemsteel als ze hem niet “zelf even nodig heeft voor mijn vliegrondje”. Verder houdt ze niet van zwaluwen, bedelzwanen en ganzen. Alleen merels, lijsters, dooie en levende mussen en wat goudhaantjes mogen van haar blijven.
Zoals bekend heeft mijn voorganger Apiedapie over een aantal vogel- en diersoorten hilarische hekeldichten geschreven. Een hele erge over duiven bijvoorbeeld. De beste zijn ooit gebundeld in “Hard voor de Natuur” (inmiddels uitverkocht, zelfs ik heb er geen exemplaar meer van). Maar op de link staan er nog een heleboel. Heerlijk om te lezen.
Er was vorige week nog een poging tot het schrijven van een diepzinnig literairachtig zelfspotikje, maar dat kwam niet helemaal uit de verf. Tineke van der Sluijs schreef over de “mechanische hond” van haar vriendin, die achter de voordeur blaft en waarvoor een mand met bak water in de keuken staat. De pointe was dat Tineke als oppas die bak met water vulde. Tja.
Misschien moet je daarvoor in Dikkelol-dorp wonen
De ene reageerder reageerde met een vraagteken (Pawi), de andere met een zucht. Een “mechanische hond”, daar hadden we in ieder geval nog nooit van gehoord. Maar misschien moet je daarvoor in Dikkelol-dorp wonen, opperde iemand. En zowel Ad Hok als Ilona schreven hilarische persiflages, beide vanuit het perspectief van de hond. Die van Ad dronk “voor de gein” de hele bak leeg. En die van Ilona sloot het af met “Als mijn bazin terugkomt, zegt ze: “Verroest”.
Later bleek het begrip “mechanische hond” van Vlaamse afkomst en een alarminstallatie te zijn.
Het laatste ikje van de week (op die van gisterenavond na die ik negeer) was heel bizar en leek wel geschreven door ofwel een heel jong iemand ofwel iemand die niet helemaal in het bezit van al zijn verstandelijke vermogens was. Ene Wilfred Blom beschrijft in staccatovorm hoe een kraai hem op de fiets zou hebben achtervolgd (Wilfred op de fiets, de kraai erachter natuurlijk) om een broodje kroket van hem af te pakken. Ja. Maar goed, we weten niets over Wilfred, misschien is hij wèl intelligent. Het kan ook een persiflage zijn of een weddenschap. Of misschien zat er iets in die kroket.
Het terechte eindoordeel over de ikjes van vorige week werd in ieder geval geveld door Pawi: “De ikjesredactie slaat een nieuwe weg in, non-happenings als thema. Gewaagd.” En daar had niemand iets aan toe te voegen. Op naar de volgende week.
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik zat weer eens in het vliegtuig. Met Air France onderweg naar Parijs. De Seine was buiten zijn oevers getreden en dan kunnen ze alle hulp en zandzakken gebruiken. In de avonduren kon ik een paar vorkjes eten met lezers en medewerkers aan dit blog die daar in de buurt wonen. De foie gras, de entrecôte, de nems, noem het allemaal maar op, smaakten weer als vanouds. Prettig stadje toch, dat Parijs.
Photo: “Koffie met eau” © 2018 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Mededeling naar aanleiding van de stortvloed aan mailtjes in mijn emailbakje en zelfs een paar in dat van mijn voorganger van vanmorgen: het ikje van vandaag is in het reactieveld van het vorige intro geplaatst en wordt alhier genegeerd vanwege verregaande onkwaliteit. Maar het is dus wel degelijk keurig geplaatst, zelfs veel eerder dan gebruikelijk, te weten gisterenavond rond elf uur, en van vakkundig commentaar voorzien. Pawi ligt op dit moment welverdiend uit te slapen. Het is haar gegund!
In het samenvattinkje wordt beweerd over het kruimeltjes-Ik-je dat ‘…alleen De Schrijvende Rechter kon het niet laten er een “typisch staaltje van hypocrisie’ in te zien’…..
Pardon? DSR bespreekt hier sinds jaar en dag geen Ik-jes meer, daarvoor is hij immers op het Ik-jesbesprekingsblog van HR (‘uw oase voor de internetpubicist’) te vinden.
Voor ieder schuttingwoord dat men kan aanwijzen, maak DSR graag €100 uit voor een goed doel naar keuze (behalve de Cliniclowns).
Ah- nu komt de reactie er wel door. De steen des aanstoots was kennelijk het plaatsen van een link naar HR’s Ik-jesbesprekingsblog. Vreemd, want daar valt helegaar niks geen illegaals of zelfs maar aanstootgevends te vinden.
Die ‘kakkerlakkenbestrijding’ als metafoor voor het bestrijden van mensen die de blogbaas niet aanstaan, is al een eerder voorbijgekomen, maar het blijft een dieptepunt.
In de jaren negentig duidden de Hutu’s de Tutsi’s als zodanig aan. The rest is history en sindsdien is de kakkerlakkenmetafoor, zo die ooit al acceptabel was, volledig taboe onder nette mensen.
Leerzaam linkje voor de blogbaas:
https://anderetiden.nl/aflevering/469/Rwanda
Enfin, DSR heeft gezegd. Hij heeft zich verbaasd over het agressieve introotje, waarin de blogbaas hem, nadat DSR zich hier na eerdere woordenwisselingen niet meer liet zien, zwart probeerde maken.
Een vreemde manoeuvre voor iemand die achter de schermen smeekte een punt achter het gehakketak te kunnen zetten – iets waarin DSR hem sinds mid-vorige week allerhartelijkst heeft bewilligd.
DSR heeft kennelijk last van wat paranoia. Hij werd met de hand op mijn hart niet gemodereerd, ik ben de afgelopen twee uur niet eens in de buurt van deze computer geweest. Eerst ziet hij zijn reactie niet verschijnen, dan denkt hij kennelijk in plaats van problemen met zijn internet of mobiele netwerk dat het hiervandaan georchestreerd moet zijn, zelfs meent hij te weten dat het vanwege een link komt, maar die link staat er niet eens in … en die reactie van hem kwam er dus vermoedelijk gewoon een paar minuutjes later wel op. Kwestie van pagina verversen misschien? Man man en ja, een driedubbel huh icoontje is hier op zijn plaats.
In het dashboard van het blog is niets aan te treffen dat op moderatie lijkt. En dat moet, een reactie die wordt gemodereerd belandt in een apart bakje, dat zie ik. Dat gaat niet vanzelf weg. Enfin, we zullen er wel nooit achterkomen; je zou bijna gaan denken dat de stokende rechter dit keer al op maandagmiddag iets lekkers bij de lunch aan het nuttigen was.
Verder komt de beste man weer woorden en asem tekort om lucht te geven aan zijn hoogmorele verontwaardiging. Ik laat die beker vrijmoedig en opgewekt aan mij voorbij gaan, het moet niet weer zo’n sneu gebeuren worden als vorige week op het blog.
Maar ik merk op dat ook DSR nu gaat verwijzen naar correspondentie die per email wordt gevoerd. Emailcorrespondentie doe je doorgaans als je een internetdiscussie op een openbaar forum in der minne wil schikken. Je doet het om dingen nader toe te lichten, om verdere escalatie te voorkomen en om uiteindelijk weer normaal verder te kunnen gaan. Zo’n discussie is dus al een weekje of zo aan de gang. Je stelt je daar wat kwetsbaarder op dan op een openbare site waar je niet weet wie er wel of niet allemaal meeleest.
Helaas zijn er nu dus twee van de vier deelnemers aan die interne emaildiscussie die er direkt of indirekt uit (willen gaan) citeren. Dan werkt het dus niet. Ik zal die discussie dus vanaf nu wat mijn bijdragen betreft stopzetten (dat wil zeggen: ik archiveer de bewuste emails en reageer er niet meer op). Dan houdt ook dat vast vanzelf op.
Verder verwijs ik nogmaals naar de (met ingang van deze week vetgedrukte) vriendelijke aansporing van hierboven om eens te overwegen op een ander blog te gaan stoken. Hier willen we het graag gezellig houden. Daar hoef je niet aan mee te doen, maar laat ons. En doe jouw ding ergens anders waar er meer zijn zoals jij. Is toch geen woord Spaans bij? Ik vraag het al minstens een half jaar of misschien wel langer.
Zo, dat uitslapen is toch nog ergens goed voor geweest.
In het weekoverzicht blijkt dat er toch nog steeds pareltjes zijn te ontdekken onder de ikjes.
Met DSR ben ik van mening dat sneren naar hem niet horen in het weekoverzicht, net zomin als in bedekte termen sneren naar Luvienna. Wat zijn nems trouwens?
Het ikje van vandaag is gisteren al geplaatst, omdat ik toevallig ontdekte dat de ikjesredactie het al voor middernacht op het web had gezet. Maar het zou hier best op herhaling mogen, inclusief het commentaar van Ad Hok.
Pawi, voor het weekoverzicht put ik uitsluitend uit de reacties die hier op dit blog worden gegeven. De sneer naar Luvienna in bedekte termen ga ik nu opzoeken, ik zie hem niet zo onmiddellijk voor me.
Nems zijn heerlijke vietnamese loempia’s, maar dan anders. Niet die je in Nederland krijgt. Misschien zijn het wel Cambodjaanse dingetjes? Lummels weet het vast wel. Ik at ze toen ik in Parijs woonde en werkte regelmatig, als snel tussendoortje of voorafje bij de “Chinees”. Je moet ze in een vers blad salade rollen, er wat verse plukjes mint in strooien (het betreffende blaadje en takje wordt erbij geleverd) en dan met de hand eten. Maar niet in de mond stoppen voordat je het in een piepklein rond glazen schaaltje met een soort van zurige sambal hebt gedoopt. Dubbel dippen komt regelmatig voor, al naar gelang het gezelschap. Man man man, wat staan hier vast een hoop culinaire fouten in, maar zo staat de nem mij bij.
Het ikje van gisterennacht met het commentaar kan alhier worden nageslagen.
Hm, ik kom er niet uit, Pawi. Sneren naar Luvienna?
In deze alinea zeker niet:
“Trollen niet voeren, da’s zoals algemeen bekend de beste strategie. Dan gaan ze doorgaans op den duur wel ergens anders heen, tenzij ze een bord voor de kop hebben, laat in de avond een neutje drinken of aan een manische aandoening lijden.”
Dat slaat op de twee vechtersbazen (m) en ook in algemene zin op de trollen zoals wij die door de jaren heen kennen. Zeker niet op Luvienna. Zij is bijna de antitrol, ze verstoort geen discussies, komt niet te pas en te onpas terug, ze is juist na een of twee venijnigheden opgestapt.
De enige andere mogelijkheid die ik zie voor de sneer die je zou kunnen bedoelen is mijn melding dat ik foie gras en entrecote heb gegeten. Ik hoop toch niet dat je dat echt bedoelt? Dat zou te zot voor woorden zijn. Het is gewoon zo, ik heb het gegeten. Mag ik dat niet meer vermelden dan?
Of bedoel je wat anders?
Njaaaaaaam, hier hebben we ze: nems!
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/01/10/als-een-boeing-747-opstijgt-komt-even-veel-fijnstof-vrij-als-uit-een-miljoen-vrachtwagensnrc-checkt-a1587736
Ja dat bedoelde ik wel.
Foie gras heb ik gekocht toen ik een huisje huurde (het stond al jaren onder een Libanese ceder bovenop een heuvel) van een familie die dat maakte. Grote weilanden vol met rustig waggelende eenden, geeneentje die wilde vluchten, ze waren niet eens gekortwiekt, wachtend op hun onvermijdelijke einde. Lekker smikkelen uit de berg hooi, de voerbak met mais, en van het gras. Niks mis mee.
Nems, jammie, hopelijk komt lummel binnenkort met een recept.
Fraaie intro met een bloemlezing uit de afgelopen ikjes-week, dit alles gelardeerd met bijzondere plaatjes van een broedende zwaan, zingende vogels, veel lentekriebels vandaag.
Gisteren was het vogel-teldag, de huismus heeft gewonnen, daarna de koolmees D66, pimpelmees, als vijfde de merel, nummer vier was de kauw.
Juist pawi, dank voor de link. Het is een beetje haarkloverij, maar fijn stof komt bij veel dingen vrij. Bij het ene ding (vliegtuig) meer dan bij het ander (autootje). Het verschil is dat je in zo’n vliegtuig met z’n 600en zit, dus per persoon dat fijn stof door 600 mag delen. Een groter verschil is dat je in zo’n vliegtuig soms niet voor je lol zit (werk, vracht, je wilt op vakantie maar hebt geen drie maanden de tijd voor de stoomboot). In auto’s zitten mensen vaak ook niet voor de lol (vrachtverkeer, woon-werkverkeer), maar soms .. wel. Puur voor de lol. Om het rondrijden. Zelf ging ik vroeger ook weleens op zondagmiddag (met ooms) een “stukje rijden”, puur en alleen voor het plezier. Dat, mijn lieve lezers, zouden we toch eigenlijk met z’n allen niet meer moeten willen doen. Als we er op uit willen, voor de lol, voor het mooie landschap, het gezelschap, het avontuur, doe dat dan per fiets, openbaar vervoer, of de benenwagen.
Merkwaardig, nu was Klare taal maar liefst vier (4) minuten gemodereerd. Iets is er mis hiero. Hoewel ik haar wel in de moderatiebak zag liggen en er uit kon vissen.
Aparte uitslag van de vogelteldag in Nederland. Ik zag gisteren prof. Pieter van Vollenhove (op de tv) ook meedoen. Dus de huismus heeft gewonnen, daarna de koolmees, dan de pimpelmees, als vijfde de merel, nummer vier was de kauw? Iets klopt hier niet. Waar is de kraai? De meeuw? De spreeuw? Die kauw .. hoe zeker weten we dat mensen dat goed hebben gezien? Ook de pimpelmees verbaast me. Kortom: ik eis een hertelling!
Och die vogelaars hebben er vast wel verstand van, zitten vaak te turen met kijkers en boeken bij de hand, ik zie het elke dag in het park tegenover ons huis. Ze voeren de eenden, waterhoentjes en krijsende kraaien die een duikvlucht maken naar het brood.
Mensen hebben er mij inmiddels op gewezen dat het over vogels in de tuin ging. Niet de overvliegers. Vandaar die meeuwen en kraaien. Die komen immers zelden in de voerhuisjes en aan de pimdasnoertjes (tenzij je er haringen aan hangt).
Het kan natuurlijk ook fake-nieuws zijn, een soort propaganda van de vogelaars om meer subsidie voor onderzoek door echte ornithologen, wie zal het zeggen?
Ik denk dat de Russen erachter zitten. Die willen zendertjes op elke vogel.
DSR reageerde al enige tijd niet meer op d maildiscussie waaraan APD reageert en ziet de terugkeer van de rust verheugd tegemoet.
Ondertussen blijft APD achter zijn omstreden kakkerlak praatjes staat. Bedenkelijk.
Ik heb die kakkerlakvergelijking waaraan jij refereert misschien volkomen gemist. Zegt me in ieder geval niets. De suggestie dat ik er iets anders mee zou willen uitdrukken dan ik doe is te belachelijk voor woorden.
Je maakt dus geen vergelijking tussen mensen en kakkerlakken, ivm met kakkerlakkenbestrijding? Heb je je eigen introotje wel gelezen?
Leg dan maar eens uit wat je wel bedoelt, vissertje in troebel water dat je er bent.
En opheldering over termen die DSR gebruikt zou hebben, geef je ook al wijselijk niet.
…thuis.
Ja die maak ik wel maar dat heeft natuurlijk helemaal niks met Hutu’s en Tutsi’s te maken. Het idee alleen al. Bespottelijk.
Het gaat mij ook niet om mensen die mij niet aanstaan maar om trollen die wat je dan ook maar doet terug blijven komen. Vandaar de vergelijking. Verder gaat de vergelijking natuurlijk niet.
Thuis??? Ja. En jij? Man man. Wat ben je weer driftig aan het tikken.
Het is trouwens geen introotje maar een kloek intro.
Over het opsnuiven van dampen nog een heerlijke herinnering, nog ver voordat VW aan het experimenteren was: lekker op de slee meerijden achter de auto van pa, de slee vastgebonden aan de achterbumper, winterbanden en sneeuwkettingen waren nog niet uitgevonden. Die geur! dat glijden! dat avontuur!
Jammer dat het ikje van vandaag niet alsnog hier staat. Er schijnt een Great Minds Think Alike discussie over te ontstaan. Wie was het eerst met het medelijden met een dame op leeftijd die allerlei gereedschap met zich mee torst?
Ik wil er geen groot punt van maken, de zuilmedewerker heeft het al zwaar genoeg zonder op zijn vingers getikt te worden over zijn taalgebruik.
Hah Hmm, een mooi nachtmutsje pawi.
Bonne Nuit in elk geval.
Jaja op zo’n slee heb ik ook gezeten. Ongezonde uitlaatgassen die had je toen nog niet. Net zoals er bekertjes sigaretten (met en zonder filter) op het salontafeltje van mijn oom en tante stonden. Ook urenlang op de bus staan wachten op busstations in landen als India was vast niet gezond. Goed, we hebben het overleefd.
APD volhardt in de boosheid. Jammer, want zo’n kakkerlakvergelijking geeft blijk van een groot gebrek aan historisch besef en alledaags fatsoen.
Je wilt toch niet het risico willen lopen daar nog eens me geconfronteerd te worden. Je kunt zoiets niet verantwoorden zonder ongeloofwaardig makend gedraai.
Enfin, ook zonder serieus op een zaak in te gaan, kun je heel veelzeggend zijn, dat blijkt maar weer eens -bedroefde glimlachicoon-
Nachtwacht
Bij een bezoek aan het Rijksmuseum op een rustige dag zat ik met mijn vrouw op een bank bij De Nachtwacht nog wat na te mijmeren over al het moois wat wij zagen en hadden gezien.
Naast ons zat een zwijgende, corpulente Amerikaan die bleef turen naar het schilderij dat onlangs als een Pronkstuk van Nederland is verkozen.
Op een gegeven moment verbrak hij de stilte. Met een zucht luchtte hij zijn hart waarbij hij zijn diepste emoties verwoordde: „That’s a lot of paint.”
Hans Nieuwenhuijsen
Hoe krijg je het je pen uit. Man man. Die eerste zin die maar niet ophoudt. Die tweede alinea die maar niet wil landen. Dan de zucht waarmee het hart gelucht wordt en de diepste emoties …
Terwijl de pointe dat helemaal niet nodig heeft: ijzersterk.
Nems
Eerst naar de groentenvakman om een wortel, 100 gram taugé, twee teentjes knoflook (groentenman, heeft u knoflookteentjes ?), een half bozzie koreander en een ui te bemachtigen.
Vrolijk fluitend gaat u naar de slager, voorgniffelend om de varkenspootjesmop, en bestelt een pond varkens gehakt.
Naar de buitenlanderswinkel for een flesje Nuoc Mam en rijstblaadjes. ( das net zo iets als filodeeg).
Snij alles wat te snijden valt en meng het door het gehakt. Zout en peper om op smaak te brengen. Doe er ook een schepje zuiker en 2 cl NuocMam saus door. Niet googlen hoe Nuoc Mam saus gemaakt wordt.
Nu de rijstblaadjes bevochtigen. Doe een kwakkie gehakt mengsel in het midden. Vouw ze dicht en rol ze op. Het laatste beetje met een beetje water insmeren om het drolletje dicht te plakken.
Even frituren tot ze knapperig en goudbruin zijn. Op keukenpapier uitlatenlekken.
Rol ze in een blaadje sla en een blaadje munt. In de saus dopen en opeten. U heeft individuele bakjes saus dus u mag zo vaak dippen als u wilt. Neem een lekker pittig sausje. In Frankrijk kan je speciale nem saus in de super kopen.
Bij de chinees krijg je meestal 4 per persoon.
Ieeeeew
Want dat doe je dan, je zoekt meteen op hoe Nuoc Mam saus gemaakt wordt … 😳
U kunt het zauzje ook zelf maken. 1 lepel nuoc mam 1 lepel zuiker en 5 lepels water. Mengen tot de zuiker opgelost is. U mag er een klein loeiheet gesneden pepertje in doen.
Toe maar, de huilbaby kondigt zojuist aan dat hij op 1 februari uitgebreid aandacht aan ons verschil van mening gaat besteden, op zijn blog, en daarin zelfs gaat citeren uit persoonlijke emails van mij aan hem (en aan DSR).
Die emails waren, daar zijn het emails voor, bedoeld om de zaak niet verder te laten escaleren. Ze bevatten naast persoonlijke meningen ook persoonlijke informatie, die alleen voor de huilbaby en DSR bedoeld waren. De citaten zullen uiteraard selectief zijn en niet het volledige verhaal vertellen, maar ik zal er niet op reageren, dus het zal blijven bij een eenzijdig beeld.
De bedoeling van de publicatie is mij niet duidelijk, het lijkt me niet dat dit waarheidsvinding is, de lezers die zich er tot op heden wijselijk buiten hebben gehouden, waren er niet bij en het zal ze worst zijn wie er al dan niet gelijk heeft. Wraak van een mannetje met een beperkt gevoel voor eigenwaarde en een ietwat verwrongen beeld van de emoties van andere mensen, daar houd ik het dan maar op. Moet je altijd voor oppassen, wat u zegt, en zo leren we allemaal onze lessen in het leven.
Naar mijn eigen normen en waarden kan je als blogbaas niet veel lager zinken, maar hij doet maar, het is zijn blog, het is zijn leven en het zijn zijn reageerders. Die er het hunne van zullen denken. Ik weet dat sommige van die reageerders ook hier meelezen en/of reageren, dat maakt het uiteraard nog weer net een stukje pijnlijker. Maar dat is kennelijk de bedoeling.
Ik zelf zal proberen om op 1 februari niet naar die site te surfen, maar ja, hoe Nuoc Mam saus gemaakt wordt, wist ik ook al binnen vijf minuten. Hier op dit blog zal ik er in ieder geval geen aandacht aan besteden.
Prijsvraag: hoe lang en hoe vaak heb ik al gevraagd om ons hier op dit blog met rust te laten over dit gedoe? Ik ben zelf de tel kwijt. Onder de goede inzenders wordt een heel bijzonder Collectors Item Lepeltje verloot. Inzenden kan tot middernacht 31 januari.
Op mijn toestel is de bovenstaande video zonder geluid, wat ik ook probeer. Iemand?
Het Europese volkslied bij mij
Ik krijg ook geen geluid, maar zie wel vlaggen uit 2013, waarbij de helden weer terug zijn bij de ING, en het Rijks op 13 april gratis toegankelijk was. Tot middernacht.
Leuke promotiefilm, Mopperkont, bedoel je er iets mee?
@lummel 😆
Meer Wilhelmus dan de Internationale toch? Een elegante mix?
Trouwens nog bedankt voor dat heerlijke recept. Fijn dat de bokkenpootjes van de bakker niet worden vermeld. Helaas heb ik door omstandigheden geen friteuse meer, die is na het ontploffen van de zelfgemaakte kroketten in onbruik geraakt.
Ik denk dat het iets met de verkiezing van de Nachtwacht tot Pronkstuk van Nederland te maken heeft. Door Jort Kelder. Ben ik warm?
Je kunt inderdaad zien dat dit een paar jaar geleden is, want het winkelcentrum kent nog winkels.
Als je op het lopende filmpje ergens in het midden klikt krijg je een keuze-menu, unmute of mute.
Ik bedoel er niks mee, maar vind het filmpje leuker dan het ikje, dat ook over de nachtwacht gaat.
Ha gevonden! En jawel, het is een pure Alle Menschen werden Brueder. Met die umlaut dus op de u en die e er niet achter. Bij Brueder. Niet umlaut. Umlaut is gewoon gut.
Was ik toch warm. Grappig dat zo’n filmpje uit 2013 al zo gedateerd kan zijn. Aan het verschijnsel flashmob in een winkelcentrum zijn we inmiddels gewend geraakt. Het in beeld brengen ervan ook, die close ups van verschrikte en dan gaandeweg geamuseerde tot verrukte gezichten. De Europese hymne bij een typisch Nederlands kunstwerk, daar kon je als bank toen nog mee laten zien hoe modern je was. Nu zou het tot diepe hoon leiden. En nog zo wat van die dingen.
Vinden we dat de Nachtwacht terecht door Jort tot Pronkstuk van Nederland is verkozen? Hebben we er zelf op gestemd? Of klikten jullie op Nijntje, een oud stuk perkament of de gestreken spijkerbroek van Rutten?
Kalpana Mehra lijkt me een voorloper van Riverside Blues, voorzover ik het kan zien heeft deze meneer of mevrouw duizenden video’s op zijn/haar Facebook pagina geplaatst. Ook al zo’n medium op retour. Wie zit er nog op Facebook vandaag de dag? Ik zei de gek! Om te kijken waar mijn kinderen uithangen, maar die posten al een half jaar uitsluitend op Instagram en misschien ook wel op dat gele spookje van Snapchat.
Update, die rol perkament is pronkstuk van Nederland geworden, niet de Nachtwacht. Man man. Ik moet meer televisie kijken.
Vandaag geen ikje
Oh?😨
Tsss…terwijl men hier bij de pakken neerzit en akelige gezichtjes trekt, doet men op het Ik-jesbesprekingsforum van HR gewoon z’n plicht.
Herstel:
Telefoon
De telefoon gaat. Ik neem op en noem mijn naam. Het blijft even stil en dan wordt de verbinding verbroken.
Dit herhaalt zich nog twee keer. Vast een verkeerd nummer gekozen, denk ik. Als de telefoon voor de vierde keer gaat neem ik op met de woorden: „Zo, en nu niet direct weer ophangen hoor.”
Dan zegt een wat beverige oudedametjesstem: „O, maar dat was ik zojuist niet hoor.”
Wicher Visser
Geen dank hoor -milde glimlachicoon-
En ik hoop dan maar dat het ikje niet van het vijandige copycatblog is overgenomen. Graag hier het ikje direkt from the source plaatsen of helegaar niet, zo is mijn milde oproep.
Glimlachend moet ik nu onwillekeurig denken aan die keer, alweer een half jaar geleden of zo, dat ik het vermoeden kreeg dat de ikjes op het andere blog weleens van hier gekopieerd werden, gewoon voor het gemak en/of uit luiheid.
Ik zei toen niks, maar besloot e.e.a. discreet te testen. Ik veranderde twee kleine woordjes in ons ikje. En hopla inderdaad, een half uurtje later stond het ikje bij de buren erop, inclusief die twee veranderde woordjes. Ik heb de onze uiteraard weer in correcte staat teruggebracht en ben toen doorgegaan met mijn leven.
Maar hiervan akte dus. Zo zijn ze daar, of … zo waren ze daar.
Dit niemendalletje komt van de NRC site, met enige vertraging, omdat de site er ook wat laat mee was. En ik niet continu achter de PC zit.
Ik had niet anders verwacht, Pawi, en dank je nogmaals mede namens alle lezers van de site, zij die reageren en zij die in stilte genieten, voor de dagelijkse dosis ikjes. Zonder ikjes? Waren we niks!
Het ikje zelve is inderdaad een flutsdingetje waar geen enkel woord aan hoeft te worden gewijd. Nou eentje dan: next!
Hallo meester, Henkie komt vandaag niet naar school. Hij is ziek. Met wie spreek ik? Met mijn vader meester.
DSR heeft wel eens een tekstje van hier overgenomen, onder dankzegging en onder vermelding van apd.com als toeleverancier. Niks mis mee.
Overigens gelooft DSR niks van APD’s woordjesveranderingsgebbertje. Als dat waar was, had hij hier wel uitgebreid victorie gekraaid, zo is hij ook wel weer.
Ondertussen zijn de grote woorden weer niet van de lucht, over vijandigheid enzo. En dat terwijl bij de buurtjes op hr.com er helemaal nietg over hiero wort gesproken! APD probeert wanhopig in de belangstelling te blijven.
En achter de schermen krijg je dan signalen, waaruit een redelijker blogbaas blijt dan hij hier laat zien. Welkom om te reageren etc. En dan meteen zo’n kat als je je behulpzaam toont! Een blogbaas, twee gezichten.
Als je in het verleden de telefoon opnam dan nam je werkelijk iets op, nl de hoorn. Dat was dus een volkomen juiste omschrijving van de handeling. Als een mobieltje afgaat moet je eerst vissen naar het apparaat en vervolgens met een vinger over het scherm schuiven. Zijn voor die handelingen eigenlijk al eigentijdse uitdrukkingen voorradig ?
Tja, DSR, als elk speldeprikje, elk kruimeltje wordt uitvergroot dan kun je hier dus niks meer zeggen. Het is onterecht en onnodig om mij als leugenaar neer te zetten. Ik verzin dit niet. Basta. Het is een waargebeurde anekdote, geen Groot Bedrog, vandaar mijn destijds onderkoelde bijna medelijdende reactie.
Probeer maar eens wat minder wantrouwig te worden naar je medemens, vadermans, ze zijn niet allemaal zo leugenachtig als jij kennelijk op de sites waar je doorgaans komt gewend bent.
Zoals al eerder gezegd, probeer ik nu juist wanhopig buiten de belangstelling te blijven van de huilbaby. Ik roep hem – en andere trollen (waartoe ik overigens DSR niet reken, die plaatst namelijk soms ook nog interessante dingetjes en hij verliest zich niet voor 100% in alleen maar zurigheid) – al maanden op om zich elders te gaan vermaken. En ik ben zelf niet op jullie blog actief. Je zou toch mogen verwachten dat dit gewaardeerd wordt. Als je dit als “wanhopig proberen in de belangstelling te blijven” kenschetst, dan vertoon je daar een gedachtenkronkel die ik zonder vakliteratuur niet thuis kan brengen.
Ik teken aan dat je blijft verwijzen naar emailverkeer dat niet voor niets onderling plaatsvindt in plaats van op het blog. Is het nou echt zo moeilijk om de vertrouwelijkheid van een interne emaildiscussie te respecteren?
Maar er is natuurlijk geen sprake van twee gezichten. Aldaar (achter de schermen) en hier op het blog zeg ik het nog maar eens klip en klaar (het schijnt belangrijk voor je te zijn): je bent welkom om hier te reageren. Jij wel trouwens, maar de huilbaby niet. Die heeft het voor het leven verbruid. En dat is een prestatie, zelfs T. en erger hebben dat niet voor elkaar gekregen.
Laat je nog even weten wat je precies gedaan hebt dat het predikaat “behulpzaam” zou kunnen verdienen? Ik zie het zo gauw niet. Het constant maar hier komen vertellen dat er op dat andere blog ook over ikjes wordt gesproken, in navolging van wat hier al jaren gebeurt, kun je toch in alle ernst niet bedoelen? Dat weten we nou wel.
En die discussie aldaar, zoals ik een paar dagen geleden mocht constateren, is nou niet echt spetterend te noemen. Ik telde toen gemiddeld een (1) reactie per ikje, vaak hooguit van jou of van de blogbaas zelve, en ze werden niet eens aan het einde van de week vlotjes aan elkaar geschreven. Tja, dan heb je er dus niets aan, als ze zonder context verdampen. Nee, daar … hoeft de echte ikjesliefhebber dus niet heen.
DSR spreekt niet van liegen, wel van een veelzijdige omgang met de waarheid. APD weet best wat DSR bedoelt.
DSR citeert overigens niet uit onderling mailverkeer, maar geeft slechts een bijna doorzichtige, nauwelijks zichtbare schetst van bredere kader waarin de discussie wordt gevoerd zonder in detail te treden. Netjes en eerlijk.
DSR heeft zich behulpzaam getoond door de medebelangstellenden op deze site erop te wijzen dat het Ik-je beschikbaar was, is ’t waar of niet? De liefde voor het Ik-je gaat immers boven blogbaasstammenstrijdjes enzo. Dat ging met een speldenprikje gepaard, waarop APD meteen een dikke staart opzette. Maar goed, die man is een beetje gespannen de laatste tijd. Gaat wel weer over.
HR heeft het ‘voor het leven. verbruid? En dat zegt Mister Elke Dag Een Nieuwe Bladzijde? Neem eens een voetenbadje -milde glimlachicoon-
Inderdaad, voor het leven. En daar moet je bij mij heel wat voor doen.
Nou nou, wat een uitvoerige reactie op MK! Raakt kant noch wal.
En al helemaal niet MK zijn Vraag Van De Week. Telefoon opnemen, hoorn van de haak, hoe doen we dat tegenwoordig?
Ik zeg: kijken, vegen of ingevalvanongewenstebeller wegdrukken, of anders tikken op het logootje van
Van?
In her Engels hebben ze het over answer the phone. Ook gek, die telefoon vraagt je niets.
Onverwacht en niet onaardig deze reactie, controversieel, ja zou kunnen, misschien helemaal niet.
Eigenlijk vind ik die ” naam verplicht ” nog zo gek niet om in parlementaire taal te blijven spreken.
In ieder geval weer eens iets anders. En ook beeldend geschreven. Ik zie ze gaan daar door de nacht!
Examen
In de necrologie van Nico ter Linden (NRC, 30 januari) staat dat hij negen jaar deed over het gymnasium. Mijn broer zat bij hem in de klas, ik twee klassen lager.
We halen nog weleens op hoe de rector de uitslag van het eindexamen bekend maakte: „Allemaal geslaagd. Oók Nico!”
Piet Wackie Eysten
Tja daar kon je weer op wachten. Zodra een BN’er overlijdt dan moeten lezers melden dat ze hem kenden, of op straat hebben ontmoet, zonder aan het verhaaltje iets interessants mee te geven dat we nog niet van de overledene wisten.
Breaking: het tweede deel van Lummels boekbespreking staat erop. Keiveel interessante leesstof over psychologie, en hij schuwt de controverse niet. Bekijk het allemaal hier en aarzel niet om de discussie aan te gaan met de schrijver. In het nette graag.
Piet WA grijpt het overlijden van Nico ter Linden aan om kond te doen van het feit, dat hij niet van de straat is. Het ikje is in zoverre geslaagd, dat het aangeeft dat Piet zich graag aanschurkt tegen bekende Nederlanders.
Hallo buurmannetje!
Moet je eens raden wie er Reageerder van Jaar op HR’s blog is geworden: jij! En DSR!
Doen we even een doodle voor de inhuldiging?
Tentamen
Maandagochtend, 08.30 uur.
Onze dochter zit met een groep studenten klaar voor het begin van een tentamen.
Het wordt via de computer afgenomen. Direct na de start blijken er grote problemen te zijn. Sommige studenten kunnen niet bij de tentamenvragen. Andere studenten wel, maar die kunnen de antwoorden niet invullen. En weer anderen kunnen de antwoorden wel invullen, maar die verdwijnen vervolgens weer.
Er wordt druk overlegd en naar oplossingen gezocht, maar zonder succes. Na 45 minuten volgt de officiële mededeling: het tentamen Programmeren wordt afgelast.
Annemarie Braams
Waarom staat er ineens een ingezonden brief in de ikjesrubriek?
Op het moment van plaatsen is het overigens donderdagavond. Mijn favoriete avond. Alles kan nog en niets hoeft meer.
Mendelssohn Lieder ohne Worte gedownload, van Schubert zijn tweede Mis, Agnus Dei, en dan die Shostakovich met zijn tweede Jazz Suite.
Kortom, ik ga weer even op reis en neem mee…
Ja ik hou ook wel van de donderdagavond. Maar dat ikje ontbrak niet aan mijn geluk. Anyway, goede reis en vergeet niet Lummels mooie tweede hoofdstuk te lezen en beluisteren.
Echt
Mijn bejaarde moeder valt na het overlijden van mijn vader kilo’s af. Als ze op een koude dag in de supermarkt haar handschoenen uitdoet, schiet mijn vaders trouwring, die ze achter de hare draagt, van haar vinger. Hij is spoorloos. Ze is erg verdrietig en doet aangifte van vermissing.
Anderhalf jaar na dato, als ik het net van haar rollator, die twee maal per week opgevouwen in een auto mee gaat, uitmest, vis ik tussen koekjes, papiertjes, servetjes en elastiekjes de ring van mijn vader op. Ik ben even buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand als ik hem om de vinger van haar perkamenten linkerhand schuif. Het is lang geleden dat ze zo gestraald heeft.
Dorothée Albers
Trouwring links = katholiek. Perkamenten hand = van alle gezindten.
Twee keer per drie jaar het netje van je moeder doorspitten = toch best wel lief.