Onze wijze, slimme, charmante ex-premier Ruud Lubbers is dus niet meer. Een man die graag met ministers meedacht, die voortdurend met oplossingen kwam, die betrokken was, visie had, een opdracht, en die dus in alles een tegenstelling was met de huidige minister-president Mark Rutte, die zijn ambt als een kantoorbaan ziet en het allemaal vooral leuk en lollig wil houden.
Zeker, Lubbers was een lichamelijke man, zowel naar mannen als naar vrouwen. Hij heeft dat gemeen met wel meer passievolle, intense mensen. Van Mierlo, Wolkers, dat waren ook van die mannen die tijdens het gesprek erg dicht bij je kwamen. Je wilde voortdurend terugdeinzen. En Martin Šimek is nog zo’n voorbeeld, gelukkig nog in leven.
Om jou te “voelen” en er zeker van te zijn dat wat zij zeggen bij jou binnenkomt.
Die korte fysieke afstand is hun manier van communiceren. Ze bedoelen daar niets seksueels mee. Het is hun manier om met jou van gedachten te wisselen. Om jou te “voelen” en er zeker van te zijn dat zij jou begrijpen. En vooral om er zeker van te zijn dat wat zij zeggen bij jou binnenkomt. Het zijn mannen die jou tijdens het praten geregeld bij de arm pakken, of bij het afscheid in de schouder of zelfs lichtjes in de zij knijpen. Dat is gewoon de aard van dat soort mensen, en het heeft doorgaans – althans voorzover je zoiets in vergaderzalen en wandelgangen kunt meemaken – absoluut geen #metoo-achtige inslag.
Ik was er niet bij, maar ik ben er 99,999% zeker van dat die VN-mevrouw die door Lubbers in 2004 zogenaamd onzedelijk werd betast – bij het leegstromen van een vergaderzaal door een smalle deur – ongelijk had met haar aanklacht en hem dus een hele gore loer heeft gedraaid.
Maar goed, als man had je het ook toen al bij voorbaat verloren als een vrouw klaagde over ongewenste intimiteiten. Het is een schande dat Lubbers daardoor voor de rest van zijn leven bezoedeld was, iets dat misschien wel (maar dan begeven we ons op roddelbladenterrein) een oorzaak is voor diens latere depressie en toch tamelijk vroege overlijden.
Het huidige moslimextremisme, de opmars van IS en aanverwanten … hij was daar “uiterst somber” over.
Zelf koester ik mijn goede herinneringen aan de man en voel me dankbaar dat ik hem nog maar zo (relatief) kort geleden weer eens mocht ontmoeten. Hij, de toverskunstenaar, de man die voor werkelijk alle nationale en internationale problemen wel een “oplossingsrichting” paraat had, gaf toen als staatsman in ruste toe dat hij bij het huidige moslimextremisme, de opmars van IS en aanverwanten, geen idee had hoe je daar in het Westen mee om moest gaan. Hij was daar “uiterst somber” over. En wij, die erbij waren, wisten dat het dus ernstig was.
Ik was vorige week op een congres in Genève, waar een spreker op een podium een citaat van Lubbers aanhaalde, uit de tijd van diens vluchtelingenwerk. Ik keek de spreker afwachtend aan, maar er kwam verder geen aanvulling. Toen keek ik de zaal in, maar daar blikte men neutraal geïnteresseerd terug. Het feit dat Lubbers de dag ervoor was overleden was kennelijk aan niemand bekend. Ook in de pauze merkte ik dat men het (nog) niet wist. Dat was gek.
In Nederland was dat dus gelukkig anders. Terugblikken, documentaires en beschouwingen te over en terecht. En je kon er vorige week natuurlijk ook op wachten dat de NRC er een ikje, een lezersanekdote, aan zou wijden.
Er zijn altijd lezers die bij gelegenheid van het overlijden van een bekende Nederlander opdraven om te laten zien dat ze de man of vrouw bij leven weleens zijn tegengekomen. Onbeduidende voorvalletjes die vooral worden opgedist om te laten zien dat de schrijver de overleden BN’er weleens in het echt heeft ontmoet. Niet om hem of haar te eren, niet om op een karaktertrekje dat we nog niet kenden te wijzen, niet om een mooie gevoelige persoonlijke noot ter nagedachtenis aan de overledene te delen.
En ja hoor, uiteindelijk kwam er een ikje in de krant. Het moest kennelijk uit een diepe lade worden opgediept: een onbeduidende herinnering aan een vluchtige en volkomen toevallige vakantieontmoeting van jaren geleden. Ik vermeld de schrijver hier niet, da’s het minste dat ik kan doen. En bespreek wat andere ikjes en actualiteiten.
Het ging vorige week bijvoorbeeld over een knuffelziekenhuis, waar peuters en kleuters hun zieke beren en andere knuffels konden laten repareren. Op het Grote Voetenplein te Amsterdam natuurlijk, waar anders? „En jongeman?”, vraagt gelegenheidsdokter Marjolein Luijten aan een klein hummeltje. „Wat is er met jouw beer aan de hand, gebroken been?” „Nee!”, antwoordt hij. „Neergeschoten…!”
Zelf was ik nieuwsgierig of er ook nog onthoofde knuffels zouden worden binnengebracht.
Inderdaad, een onverwachte aandoening voor een speelgoedbeer, constateerde Pawi nuchter. Lummel vroeg zich af of hij er met de lekke band van zijn fiets terecht kon. Zelf was ik nieuwsgierig of er ook nog onthoofde knuffels zouden worden binnengebracht. Maar toen was er alweer een volgend ikje.
Dat ging weer eens over zwartrijders in een tram. Dit keer was een Rotterdamse RET-bestuurder aan de beurt om zijn lolligheidje in een landelijk dagblad terug te zien. Hij riep immers om dat er bij een volgende halte controleurs stonden. Toen een zwerm zwartrijders schielijk naar buiten sprintte riep hij vrolijk om: „Zo. Die zijn we kwijt, opgeruimd staat netjes.” Gelukkig zat Sarah Milo bij hem in de tram, zij had wel een kaartje en … het adres van de NRC-ikjesredactie. “Ik heb nog een tijdje lesgegeven op de trambestuurders- en controleursacademie”, zei onze blogkok Lummel vals. “Ik gaf les in het onvervalst grappen maken. Deze grap stond in hoofdstuk 3.”
Toen ik een plaatje van een “RET tram” opgoogelde leverde dat het nevenstaande verrassende resultaat op. Enfin, vraag niet hoe het kan, heren, maar geniet ervan. Voor de dames komen er vast ook nog wel eens mislukte zoekopdrachten.
Mopperkont was er zo van overstuur dat hij een moppie muziek over Tristan & Isolde plaatste. De liefdesdood, lekker gezellig. Als je al niet depressief bent, dan word je het wel, ondanks de fraaie natuurplaatjes. Nee, kijk dan maar liever omhoog.
Mopperkont meldde ook dat de redactie van de NRC wat ingezonden brieven over de ikjes had gepubliceerd. Ha heerlijk, oude tijden herleefden! Ene Jacqueline van Eerd (“wier eigen ikje niet was uitgekozen” meldde de redactie er fijntjes bij) vroeg zich af of ze misschien gebrek aan nieuwe inzendingen hadden. Volkomen terecht want soortgelijke trambestuurdersikjes als die over de RET hadden ook al in 2012, 2008 en 2005 in de krant gestaan. De dooddoener van Monique Snoeijen, chef Opinie was al even origineel: “We houden het er maar op dat de humor van conducteurs niet gebonden is aan tijd of plaats, en dat het geheugen van de lezer beter is dan dat van de redactie.”
En meneer Postema uit Soest was blij dat „de golf van ikjes met wijsheden die grootouders uit de mond van hun kleinkinderen optekenen” voorbij is. Misschien juicht hij te vroeg, meesmuilde Snoeijen: van de 75 ingezonden ikjes afgelopen week ging bijna een kwart over uitspraken van kinderen.
Dag dame, wat een lekkere wijn heb je daar.
Ene Marianne Timmer (we weten niet of het de Marianne van onderstaande video is) wachtte ook deze Valentijnsdag weer vergeefs op iets romantisch en schreef haar chagrijn van zich af in een ikje. Het ging over een ontmoeting in de supermarkt, waar een kwijlende man in een lange jas haar aanspreekt met een “Dag dame, wat een lekkere wijn heb je daar. Ga je die helemaal in je eentje opdrinken?” Daarna volgt wat gestamel totdat het ikje uit is. Een pointe zagen we niet.
Nee, dan is die video een stuk spannender: we zien Maria Aaltje Timmer in een ondeugende reclame waarin ze laat zien ook in gesmolten ijs in haar element te zijn.
Klare taal intussen was weer eens in Ruurlo, dit keer zag ze een tentoonstelling die aan Fong Leng gewijd was. Niks mis mee die Fong Leng.
Ene “..aangeboden : Parapluie tegen woordenbrij…betaal met mobiel bankieren…” (ja, dat heb je ervan als je mensen zelf hun eigen pseudo’s laat kiezen, misschien moet ik er eens tegen optreden, het is altijd een enkeling die het voor de rest verpest) brabbelde weer onsamenhangend een woordenbrijtje bijeen. Het ging over “Ireen Wust”, een “ere galerij”, er waren een hoop ritmisch geplaatste puntjes, en het slotakkoord was: “Ik heb tijd over..haak je af, in deze woorden bij..Je bent niet wijs.” Gooi maar in onze petten, Riverside blues! Althans dat vermoedde Mopperkont, zelve blijf ik hier geheel volgens de netetiquette voor blogbazen buiten, wij, de kwaliteitsbloggers beschermen de privacy van onze lezers.
Aan de groeiende groep van coryfeeën uit de Nederlandse literatuur-, cabaret-, uitgeef- en televisiewereld die dit blog via ons Twitterkanaal al volgden voegde zich vorige week ook Erik van Muiswinkel toe. Nooit zal ik zijn grote compliment aan het toen prille tekstschrijvertje vergeten dat diens liedje een “pareltje” was. Het was in de Kleine Komedie en ik kon alleen maar glimmen. Het was toen dat ik dacht: ik wil later een blog runnen en wekelijkse intro’s schrijven. En dat is me gelukt. Man man man, ik ga nu even zitten. Zo, ik sta alweer.
Uiteraard moest De Smalende Rechter er weer negatief over doen. Eerst naar Erik toe (“ooit een leuke grapjesmaker, maar tegenwoordig toch vooral een dwaallicht met z’n wartaal over linkse guerilla’s”) en toen natuurlijk neerbuigend naar mij: “Leuk dat je er zo opgetogen over bent, hoor’. De jaloezie droop er weer eens van af. Pawi stelde, zonder smalen, zonder sneren, gewoon terecht vast dat bij DSR zelf de scherpte van weleer er af is. “Gelukkig is er een lijstje metaforen en scheldwoorden bewaard gebleven uit die tijd”, voegde ze er heerlijk vals aan toe. Waarna DSR zoals altijd stil viel. Belletje trekken en dan hard weglopen. Zo is hij wel.
Wisten jullie trouwens dat het hilarische korte online tiktakken met deels onbekenden, dat ooit op de NRC-site plaatsvond, en daar de nek werd omgedraaid door moderatie- en blokkeerperikelen tegenwoordig op Twitter plaatsvindt?
Zo wisselde jullie blogbaas gisterenmorgen bijvoorbeeld wat gebbetjes uit in de aanloop naar de Arjan Lubach van gisterenavond. Arjans medewerkers komen altijd zondagsochtends bijeen, in alle vroegte, en gaan dan al rijdend alvast naar elkaar twitteren. Het screenshot hieronder laat een typerend gesprekje zien [verhaal gaat na de illustratie nog steeds door, maar niet lang meer, houd vol]
Afdouchen, afbreken, afbespreken, afschilen, afkoken, affrituren, aflekken, afgangen, afnemen, aflaten …
Dan was er dus ter afronding want we kunnen niet aan de gang blijven nog een ikje over “aflinten”, een vakterm van de politie die Theo Haerkens voor ons optekende. Het leidde tot grote hilariteit en vele varianten: afbanken, afwassen, afdrinken, afeten, aanwassen, aankleden, aanlezen, aflezen, afdouchen, afbreken, afbespreken, afschilen, afkoken, affrituren, aflekken, afgangen, afnemen, aflaten, afprijzen, afname, afwoensdag. Met dank aan Lummel, Bertie, Ilona, Mopperkont en Pawi. En mezelf natuurlijk, maar dat gaan we niet doen, mezelf bedanken, kom zeg.
Allemaal “afgedoe” volgens Bertie en dat was het. Een prachtige en gezellige ikjesweek kwam daarbij weer tot een mooi einde. We hebben hier met z’n allen een aangename site, ik kom hier graag.
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens op de groentenafdeling van de supermarkt. Het was zaterdagmiddag of misschien wel vrijdagavond. Er lagen heel wat eetbare paddenstoelen in het schap. Stuk voor stuk umamibommen in je mond. En de volgende dag zag ik er een programma over in het mooie “De 5 smaken van Joël”. Aanradertje die serie, voor iedereen die van koken en/of eten houdt. Dat de man de hele serie door zijn neus telkens onsmakelijk diep in de gerechten steekt en zijn vingers telkens maar weer smerig aflikt en weer indoopt, daar moet je doorheen kijken. Zei mijn vriendin.
Foto: “Paddenstoelen in het schap” © 2018 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Productinfo
Ons hotel in de Haagse binnenstad neemt geen enkel risico. Bij alle ontbijtproducten staan informatiebordjes. Zo laat men ons weten dat de muesli gluten kan bevatten. Bij een schaal met spiegeleieren is te lezen dat dit product ei kan bevatten!
Xavier Moonen
Bas, dank voor weer een fraai intro, altijd een goed begin van de week.
We zijn weer bij, dankjewel Bas.
Dank voor de lieve woorden. Snif. Het ikje daarentegen had ik liever niet nog een keer gezien. Maar ik zal het ook op deze draad negeren vanwege verregaande oubolligheid. 🤣
Lubbers heeft vele verdiensten gehad voor volk, vaderland en de rest van de wereld, maar dat hoeft toch geen aanleiding te zijn om zijn smadelijke afgang vanwege niet op prijs gesteld ‘communiceren’ met alle mogelijke moeite goed te praten? Het doet niks af aan zijn conduitestaat en maakt hem hooguit meer mens. We begeven ons nu op het terrein van de roddelbladen, maar misschien dat het APD zichzelve herkent/rechtvaardigt wanneer hij zich als Lubbersversteher opwerpt? -gewoon een open vraag hoor, icoon-
Wat het ook is wat ie doet in het dagelijkse leven, onze blogbaas kan zich maar beter niet aan de politiek wagen – niks voor hem! Vorige week sloeg de spijker op z’n kop door de positie van H. Zijlstra onhoudbaar te achten vanwege diens leugen, deze week jokt ie alles bij elkaar door te beweren dat DSR met de staart tussen de benen de aftocht blies in de discussie over Van Muiswinkel! DSR had gewoon netjes, zoals wel vaker, het laatste woord met een neutrale samenvatting, gewoon, voor iedereen na te lezen. En dat na een discussie in het nette. In Den Haag ben je gezien na zo’n vergallopering.
Enfin, DSR is blij voor APD met alle aanmoedigende bijval hij krijgt van Bekende Sterren in wiens baan hij even mag twinkelen -milde glimlachicoon-. Dat heeft ie nodig en van valse bescheidenheid heeft onze blogbas gelukkig geen last. Hij dropt namen als sommige gevangenen zeepjes.
Lubbers is voor het VN-akkefietje gewoon gerehabiliteerd hoor, na een jarenlange en zorgvuldige procedure, maar dat … komt nou net weer niet in de krant, of althans niet in het collectief geheugen. De bezoedeling blijft hangen, zoals DSR illustreert. En met hem de andere kwaadsappigen der aarde die er een genoegen inscheppen om altijd maar weer mensen af te branden en die zich verkneukelen om de ellende van hen die boven hen gesteld zijn, of beroemder of populairder zijn. De kleine mannetjes dus 🙂
De “neutrale samenvatting” van DSR was gewoon een herhaling van zetten, waarin deze zoals altijd gewoon in zijn eerdere standpunt volhardde, alsof er geen discussie over was geweest.
Zoals jullie hier zien had de dame in kwestie maar liefst zes (6) VN-medewerkers, tot aan de hoogste baas toe, gedagvaard. Kom toch mensen, haar zogenaamd bij de kont grijpen in een vergaderzaal?? Dat had Lubbers en niemand nodig om aan zijn gerief te komen hoor. Say no more icoontje.
De meest vermakelijke krantenkop (met foto van het “slachtoffer”) is deze. “Brzak lûkt bakseil” 😀 😀 😀
De VN lijkt er klaar mee te zijn. Een beroemde video waarin Lubbers tijdens een persconferentie demonstreert hoe hij voormelde persoon een klopje op de onderrug gaf, bij het naar buiten gaan, in feite een soort van duwtje naar buiten, joviaal bedoeld, staat niet meer op hullies website. Jammer. Hij zou precies hetzelfde duwtje ook aan wie dan ook geven, zo verklaarde hij. Onschuldig your honour. Echt.
#Metoo-taferelen, ongewenste intimiteiten, die spelen zich ergens anders af. Niet tijdens het naar buiten lopen van een drukke vergadering. Die taferelen spelen zich af in hotelkamertjes, kantoren, meterkasten, klaslokalen, filmsets, parochiekamers, kleedkamers, biechthokjes, tentenkampen, liefdadigheidsvilla’s, spreek- en zelfs operatiekamers, overal waar sneue mannen hun macht of overwicht misbruiken om seksuele dingen gedaan te krijgen van vrouwen, meisjes of andere mannen, jongens. Van hun eigen leeftijd of jonger. Daar heb ik het hier niet over.
Blij te horen dat er sprake is van officiele rehabilitatie. Waar valt terug te vinden?
……Ben er even he-le-maal door…
Versleten.
De groep , die en bij het heengaan van R.L. een beetje bekaaid vanaf komt, is zij, die zich , Vrienden van L. , mag noemen.
Er is toch een tijd geweest dat ze met z’n viertjes op vakantie gingen: R met met Zij van Toth, Zij met heer Mentzel…aan hun zijde.
Het heeft de necro’s niet gehaald.
Het aardige van de intro’s is wel, dat er nog een grappen over heer T. in staan. De hele wereld wordt bezaaid met grappen over hem, hier geen woord.
Het is hier naar het schijnt onder meer een oord van vlijmscherpe analyses over het gedrag van de PM. des lands.
De golf naar een eigentijds rariteiten kabinet lijkt ingezet. Moet je bij willen zijn & horen.
All over the web, vadermans, gebruik je google eens zou ik bijna zeggen.
Dit zegt Wikipedia, doorgaans toch best wel betrouwbaar: “In October 2005, Annan reiterated that he had come to the conclusion that “the evidence did not support the accusation” but that, because of ongoing media-pressure, Lubber’s resignation was in the best interests of the UNHCR. In a letter to UNHCR staff, Annan wrote: “My decision to accept his resignation should not be interpreted as a finding of guilt”. During a farewell meeting for Lubbers as High Commissioner for Refugees, he received from Acting High Commissioner Wendy Chamberlin the first annual UNHCR Achievement Award for exceptional services to UNHCR and for the world’s refugees. In a formal statement, Netherlands Prime Minister Jan Peter Balkenende called the departure of Lubbers “bitter”, since the complaint against him had been dismissed as unsustainable.”
En verder tal van artikelen uit 2008 (rechtbank) en 2010 (hoger beroep), zoals die ene waaraan ik hierboven al refereerde. Tip: als er een streepje onder een tekst staat, zoals in het “Zoals jullie hier zien” in mijn commentaar van 15:17, dan kun je er op klikken en dan kom je op een website die het gebodene illustreert.
Tsss… een gewone vraag om toelichting, en in het bijzonder waar APD zijn wijsheid vandaan haalt, had ook best best zonder sneren kunnen worden beantwoord. Enfin, de rehabilitatie had inderdaad wel iets prominenter onder de aandacht gebracht kunnen worden.
Het is toch maar weer gelukt, een samenvatting van het voorafgaande met daarin een onderwerp waarover de toetsenborden blijkbaar nog niet uitgerateld zijn. Lubbers krijgt van zijn eigen biograaf een zesminnetje. Ik ben nergens een terugblik tegengekomen die zo enthousiast is als die van de blogbaas.
Wie is heer T.?
Zoals we gewend en verwend zijn deze week natuurlijk weer een zeer interessant en adequaat intro op de maandag.
Heel verrassend is het stijlvolle “In memoriam” bij het overlijden van Ruud Lubbers, een bevlogen en veelzijdig staatsman met karakter en empathie.
Hij was niet altijd onomstreden (womanizer), maar zeer zeker geen kleurloze weglacher .
Verrassend vond ik ook dat ikje dat opdook waarin sprake was van een vakantie met Sylvia Toht, Vincent Menzel, Lubbers en zijn hockey-Ria , n.a.v. een overlijdensadvertentie in NRC waar de eerste twee o.a. hun medeleven betuigden als vrienden van.
Excuus : Mentzel moet het zijn. Beter laat dan nooit.
Maar wie is nou meneer T. waar die reageerder met die lange naam het over heeft?
Thierry? Tijlstra? Trump?
Tsja, voor mij is het ook een raadsel, wonderlijk en heel intrigerend zelfs.
In het ergste geval zit Trump erachter volgens Kajsa onze volprezen minister die de zaken op orde houdt, misschien zelfs Putin, die nog meer verdachte relaties heeft en voortdurend op de loer ligt om toe te slaan.
… in zijn datsja … 🤣🤣🤣
Zei valse Kajsa….grimlach-icoontje
de grootste gotspe is wel de benoeming van Lubbers tot gewoon hoogleraar globalisering (vak Globlabla) aan de faculteit economie van de KUB, voorheen KUT, Katholieke Universiteit Tilburg.
https://www.nrc.nl/nieuws/1999/05/05/oud-premier-lubbers-doceert-vak-globlabla-7445757-a830783
Gaat dat zien, woensdag de laatste voorstelling.
Ja dat was een wat bijzondere troostprijs😁
Tactisch
Tegenwoordig geef ik naast mijn studie ook les op een middelbare school. Zo had ik afgelopen week mijn eerste ouderavond. Ik kreeg een leerling op bezoek die negen onvoldoendes stond, maar niet voor mijn vak. Hij dacht zo de boosheid van zijn moeder te omzeilen door ook naar een docent te gaan die alleen maar lof had. Ik begon het gesprek daadwerkelijk met lof door te vermelden hoezeer ik genoot van de gezelligheid die hij en zijn tafelgenoot teweegbrachten in de lessen. Dat hij niet naast deze jongen mocht zitten van zijn ouders was mij onbekend. Het resulteerde in een heftige woordenwisseling tussen moeder en zoon. De volgende dag fluisterde hij in mijn oor. „Zes weken geen Playstation, bedankt.”
Bauke Kniestedt (20)
Ja het zal wel Bauke. Maar deze anekdote heeft dus geen pointe.
De bel ging. Het was de man die de rolluiken komt vervangen: “Ik ben om half negen bij de buren. Duurt ongeveer 20 minuten. Daarna kom ik bij u.” Dat is goed, zei ik, ik moet pas om elf uur het huis uit. Koffie zometeen? Ja lekker, zei de monteur. Tot zo dan, zei ik, ging terug naar de computer en schreef dit ikje op. Inzenden?
Bauke hoopt op vertedering door haar leeftijd er bij te vermelden. Nog een jaartje en ze is meer bedreven in het schrijven van ikjes, evenals in het verzinnen van pointes.
Haha! Ik begin zo langzamerhand ook (weer) de leeftijd te krijgen die tot vertedering leidt. Dat die man nog typen kan … 😀
Bauke zal wel een heel gemakkelijk vak geven als zelfs de allerdomste leerling er voldoende op kan staan. Wie doet een gooi?
Punniken?
Schaken?
Klaverjassen
Maatschappijleer
Of natuurlijk seksuele voorlichting in het kader van het thema ‘lentekriebels’ met pielemuizen die in voorbipsen gaan. 🤣🤣🤣
economie ?
Kookles; met lof
Nederlands zeker niet. (Mogen we toch hopen).
Maatschappijleer.
Twee zielen …
En inmiddels staat er een heel heftig derde deel op de site. Het derde deel, om precies te zijn, van Lummels boekbespreking over T. Het gaat dit keer om vadermoord, hartstocht weer, passie, zelfdestructie, voorbewust en achterbewust, kortom Freud voor beginners. Keileerzaam nog ook. Gaat dat zien. Hier.
good night
Boodschap
Als de zelftest van het bevolkingsonderzoek darmkanker op de mat valt, ga ik meteen aan de slag. Het valt me nog niet mee. Zwetend prik ik wat rond in mijn eigen uitwerpselen, waarmee ik wel heel direct geconfronteerd word. Besmuikt om me heen kijkend gooi ik even later de opbrengst, zo onopvallend mogelijk, in de brievenbus. Dan zie ik opeens toch een geïnteresseerde toeschouwer die het zilverkleurige pakketje herkent en grinnikt: „Ken je die mop? Twee drollen in een envelop!”
Harriët Bergsma
Much ado about almost nothing.
Leuke mop met een hoog pudding-en-gisteren gehalte. Haro! Broeva!
Zal wel in Amsterdam gebeurd zijn.
Die Mopperkont weet toch wel overal de weg. In de digitale editie stond-ie, het ikje. Had ik dus al vanaf midi kunnen vinden. Enfin. De mop is gemaakt, en ik hoop dat dat zwetend prikken in eigen uitwerpselen iedereen bespaard zal blijven. En helemaal de opmerking van de jolige toeschouwer.
Ken je die mop van die twee drollen? Ze gingen niet.
En die bak van die de Indiaan?
Had hij niet, hij plaste achter een boom.
Dit soort moppen vond ik vooral leuk om het gezicht dat mijn moeder trok bij het luisteren. De vleesgeworden afkeuring.☻
Maar ja, iets gewaagders durfden we te vertellen.
…niet…. (zucht)
Het ikje van vandaag, over die test, moet ik zeggen roept nog al wat gemengde gevoelens op.
Ik was een paar dagen, in mijn hoofd helemaal bezig met de uitvoering van het procédé , hoe doe ik dat , waar moet ik die stokjes inprikken zonder dat de massa in het water van de w.c verdund wordt en de uitslag niet klopt.
Tenslotte heb ik een oplossing gevonden en ben er zonder kleerscheuren uitgekomen.
Leuk ikje overigens!
We willen de oplossing niet weten! 🙂
Regels
Mijn buurman Kamal uit Noord-Irak is aan de deur om mij te bedanken dat mijn ex-man de richtingaanwijzer van zijn auto heeft gerepareerd. Belangrijk omdat hij vandaag zijn vrouw en hun dochtertje van 7 maanden naar Ter Apel heeft gebracht, zijn vrouw is al anderhalf jaar illegaal in Nederland en hij wil onderweg geen bekeuring krijgen, in Nederland zijn regels en dat is goed zegt hij.
Dini Bangma
Dit (verkl)ikje rammelt aan alle kanten. Dini bedanken omdat haar ex heeft geholpen?
Wat een roddeltante, deze inzendster.
Dini is gescheiden omdat haar man erachterkwam dat ze al drie jaar een buitenechtelijke verhouding had met de dominee.
Voor dat poeponderzoek moet je in een vergiet kakken. Of in een een fijne zeef.
Wat moet dit ingewikkelde ikje aantonen? Dat de man bang is om aangehouden te worden voor iets kleins en dan zijn illegale familie kwijtraakt? Ja. Of nee.
En wat heeft die ex-man met het verhaal te maken? Gaat die van bil met de vrouw van Kamal?
Juist
Met mijn havo 5-klas oefen ik het examen management & organisatie uit 2015. De theorievragen zijn altijd lastig. Een leerling geeft een antwoord dat niet in het correctiemodel staat. Ik leg uit dat ik als corrector dit antwoord wel goed zou keuren omdat het vakinhoudelijk juist is.
Een paar leerlingen kijken me stomverbaasd aan: „Wat bedoelt u met ‘Focking houdelijk juist?’”
Ton Fleuren
Het zou zomaar waargebeurd kunnen zijn.
Grappige Mama Appelsap-achtige clou.
Ik ben blij dat ik nooit meer examen hoef te doen. Heb je het goede antwoord, wordt het door de centrale commissie afgekeurd vanwege een correctiemodel.
Bescheiden schatericoontje 🤣 Is vast en zeker gebeurd. Zoiets verzin je niet.
Ik heb geoefend om het te laten kloppen. Ton moet wel heel bekakt spreken.
Dan moet je heel erg oppassen als je het over je vakgebied hebt.
3D-printen
Voor mijn werk kom ik veel op scholen. Ik spreek dan leerlingen die op verschillende manieren les krijgen. Vaak minder klassikaal dan vroeger en meer in gezamenlijke projecten. Kinderen leren soms door middel van ICT en zijn bijvoorbeeld bezig om iets te ontwerpen dat zij dan printen met een 3D-printer. Voor een les over de snelle ontwikkeling van techniek ging er een floppy rond. Jeweetwel, zo’n vierkant plastic schijfje voor in en computer met een ijzertje dat je zo lekker heen en weer kan schuiven en waar je best voorzichtig mee moet zijn. Een gemotiveerde leerling riep verrukt uit: „Wauw wat cool! U heeft het opslaan-teken ge3Dprint!”
Lieke Meijer
Nou, dat duurt even voordat Lieke tot haar punt komt. En dan heb je uiteindelijk toch een wat dun cloutje. Ik wou dat ik nog een floppy had, dan kon ik zien wat dat voor tekentje is daar op dat ijzertje.
Er liggen er nog een paar in mijn bureau. Ik ga het ijzertje bekijken.😆
We zien het fotootje tegemoet.
Kan de floppies niet vinden..😕
Dan doe ik het zelf wel weer, mopper, mopper …
Gek dat ze zo’n hard ding een floppy noemen. Het zal wel om het schijfje gaan dat erin zit. Ik kan me van nog vroeger trouwens echte zachte herinneren. Toch? Man, we worden oud.
En ik werd er zojuist per email op gewezen dat het hele ding het save-teken is. Niet op het ijzertje, maar de totale floppy dus. Gooit u dit met z’n allen maar in mijn pet. Die is daarvoor.
De echte floppy disks waren 5¼-inch. Geen idee waarom de hierboven afgebeelde 3½-inch disks van hard plastic ook “floppy” werden genoemd.
Ik herinner me dat er mensen over harde floppies spraken om het verschil met floppy floppies aan te geven. Voor de 5 1/4 inch waren er nog grotere.
Ja, dit ikje toont wel aan dat er veel veranderd is. Van de LP naar de CD, van de cassettebandjes naar de LP en EP, van Marilyn naar Nina Hagen. Videorecorders en bijbehorende banden, we laten veel geheimen achter als we ze niet overzetten op andere beelddragers.
Maar het meest zal de geschreven brief worden gemist.
Een waar woord pawi, de geschreven brief is ten dode opgeschreven en grotendeels al ter aarde besteld, tenzij je hem zelf gaat afleveren bij de geadresseerde, post- en brievenbussen zijn nauwelijks meer te vinden.
Het went wel hoor….maar toch jammer.
Ad, het harde dingetje dat je ziet is alleen maar de verpakking. Het zachte schijfje zit er nog altijd in.
Da’s waar.
Communicatie
Nadat de arts mijn zoon Sjoerd (18) haarfijn de aanstaande ingreep had uitgelegd, mocht Sjoerd een afspraak maken bij de balie. Hij werd wakker op de eerste hulp. Flauwgevallen. Een kapot gebeten tong en een flinke snee in zijn kin die gehecht moest worden. Van onder het groene doek hoorde Sjoerd de instructies aan de co-assistent die de ingreep zou uitvoeren. „Nee, niet die naald. En eerst ontsmetten.” „Wat een diepe snee”, mompelde de co. „Ik zie het bot!” „Ja, je kunt niet volstaan met alleen de huid te hechten, je moet dieper.” „Maar dat heb ik nog nooit gedaan”, stamelde de co. De rest maakte mijn zoon niet bewust mee.
Cees Kniestedt
Hm, vijf minuutjes te vroeg 😃
Het is een grappig ikje. Die zoon lag daar dus wel met een opschrijfboekje kennelijk.
Meer iets voor de klachtenfunctionaris.
Zonder de eerste zin zou dit ikje begrijpelijker zijn geweest.
Vijf minuutjes te vroeg? O sorry, het intro! Haal maar weg, dan doe ik het later nog eens.
Nee is goed. Vergissing mijnerzijds. Dacht dat het nieuwe intro 8h53 geplaatst zou worden, maar het is 9h53. Ik ga met het team in overleg, zo kan het niet langer. Dan staan ze maar een uurtje eerder op toch?